ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ 15γουστου: Λυγίζοντας τά γόνατα μπρός στήν Μητέρα τῆς Ζωῆς

τοῦ Μητροπολίτου Προικοννήσου Ἰωσήφ

Τόν Δεκαπενταύγουστο ψάλλουμε Παρακλήσεις, Μικρές καί Μεγάλες. Ἐναλλάξ. Μία μέρα τή Μικρή, μία τή Μεγάλη. Δέκα, ἕνδεκα ἤ δώδεκα Παρακλήσεις ἐν συνόλῳ. Ἀνάλογα μέ τή θέση τῶν Σαββατοκύριακων τῆς περιόδου. Ὅσες εἶναι οἱ Εντολές ἤ ὅσα τά Ἑωθινά, ἤ ὅσοι οἱ Ἀπόστολοι.

Οἱ δύο Παρακλητικοί Κανόνες εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον βρίσκονται στο βιβλίο της Παρακλητικῆς. Στό τέλος, μαζί με τον Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου, επίσης αναφερόμενο στην Ύπεραγία Θεοτόκο. Τελική παράκλησις του πιστού στην μετά Θεόν τελευταία ελπίδα του. Τελική καί πληθωρική παρηγοριά κι αναψυχή του.

Ὁ Αὔγουστος, τελευταίος μήνας του εκκλησιαστικού έτους, με διάταγμα του Αυτοκράτορος Ανδρονίκου Β' του Παλαιολόγου ώρίσθηκε να είναι αφιερωμένος στη μνήμη της Θεοτόκου από την πρώτη ήμερα του ως την τριακοστή πρώτη. Κι εκείνος φιλοτιμήθηκε καί φρόντισε να Της χαρίση την πιο όμορφη πανσέληνο του χρόνου, ν' ανάπαυση, στην Κοίμησί Της, τα άχραντα πόδια Της πάνω της, καί είδε κι έθαύμασε σαν παιδί ό πολύς Κόντογλου κι ονομάτισε τη Σελήνη Ύποπόδιον της Θεοτόκου.Στά πλαίσια αυτά της Αυγουστιάτικης θεομητορικής ευλάβειας, οί Παρακλητικοί Κανόνες της Παναγιας έχουν μια θέση πού ξεχωρίζει. Κανονίζουν καθημερινά την έκφραση της ευσέβειας μας καί την υποβολή των αιτημάτων μας προς τον Θεό. Καί μας καλούν παρά. Δηλαδή δίπλα. Έξω από το στενό χώρο όπου βρισκόμαστε καθημερινά καί θλιβόμαστε με το ένα καί το άλλο συναπάντημα της ζωής καί στενοχωρούμαστε με τίς βιοτικές μέριμνες καί τα χιλιόμορφα ανθρώπινα βάσανα. Στόν άνετο χώρο της Χάριτος. Εκεί πού μπορεί κανείς ν' αναπνέει άνετα καί ελεύθερα. Στόν πλατυσμό της Πλατυτέρας των Ουρανών. Στήν άνεση καί την ευρυχωρία της Χώρας των Ζώντων.

Ὁ πρῶτος, ὁ Μικρός Παρακλητικός Κανόνας εἶναι «Ποίημα Θεοστηρίκτου Μοναχοῦ. Οι δε (υποστηρίζουν) Θεοφάνους». Ό δεύτερος, ό Μέγας, είναι «Ποίημα του Βασιλέως Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως», ήγουν του πολύπαθου τελευταίου Αύτοκράτορος της Νικαίας (1222 - 1258) πού καλογήρεψε προτού πεθάνει σε ηλικία 36 μόλις χρόνων, κι έλαβε τ' όνομα Θεοδόσιος. Καί τα τέσσερα ονόματα έχουν ως πρώτο συνθετικό τον Θεό Θεοστήρικτος, Θεοφάνης, Θεοδωρος, Θεο-δόσιος. "Αξιον καί δίκαιον, άφοϋ αμφότεροι οι Κανόνες είναι φανερώσεις του στηριγμοϋ, των δόσεων καί των δωρεών του Θεού προς τον αναζητητή παρακλήσεως πιστό, δια της Θεοτόκου.

Οἱ ἐπαγωγές τῶν λυπηρῶν πού χειμάζουν την ψυχή καί την καρδιά μας δεν πολεμούνται καί δεν αντιμετωπίζονται με τα λιανοντούφεκα του στοχασμού, οϋτε με τ' άσφαιρα πυρά της φιλοσοφίας, έστω καί της στωικής. Χρειάζονται κανόνια ισχυρά, ευθύβολα, μικρού καί μεγάλου βεληνεκούς. Τέτοια είναι οι δυο Παρακλητικοί Κανόνες. Ή γόμωσή τους είναι πόνος μεγατόνων. Είναι μοναξιά καί αδιέξοδο. Είναι παράπονο καί στένωση. Είναι απελπισμένη άναζήτηση φωτός καί κορακιασμένη δίψα για ζωή. Καί βάλλουν κατ' ευθείαν στο στόχο του ελέους. Εκεί πού υπάρχει άφθονο. Στά μητρικά αυτιά Εκείνης πού μας γέννησε τον  Θελητήν του Ελέους καί δύναται πάντα ως πανσθενούς Δεσπότου - Θεού Μήτηρ, ει νεύση έτι μόνον προς την  ημών οικτράν ταπείνωσιν. Ν' άντληση - Εκείνη άφειδώλευτα από τον γλυκερό ποταμό τής Ζωής με τον κάδο της παρρησίας Της καί να μας λούση με ζωοπάροχα θεία νάματα να μας ποτίση . χορταστικά, να ξεπλύνη τα μάτια μας για να μπορέσουμε να δούμε την έμορφιά του χρυσοπλοκώτατουκάλλους. Να βρούμε λιμάνι γαληνό κι ασφάλεια μέσα στη δωδεκάτειχη Πόλη κι ελπίδα σωτηρίας σιμά στο θρόνο Της τον ἡλιοστάλακτο. Να γίνη καί σε μας το ποθούμενο ἀκατανόητον θαῦμα.

Τήν δέησίν μου δέξαι τήν πενιχράν, «Κυρά των Αμπελιών», Αίγαιο-πελαγίτισσα Παναγία, Γρηγορούσα Άθηνιώτισσα, Παραμυθία Αγιορείτικη, Φανερωμένη πολλάκις στις πέτρινες ώρες των παιδιών Σου, καί κλαυθμόν μή παρίδῃς καί δάκρυα, καί στεναγμόν, ἀλλ' ἀντιλαβοϋ μου ὡς ἀγαθή καί τάς αἰτήσεις πλήρωσον. Αυτές, πού μέσα στην αυγουστιάτικη κάψα ή παναθλία καί ταπεινή μου ψυχή Σοῦ υποβάλλει, Ζωοδόχε Πηγή, φλογιζόμενη μέσ' στο καμίνι των συμφορῶν καί τῶν θλίψεων. Γιατί, αληθινά, προς τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνή; Ποῦ προσδράμω, λοιπόν, καί σωθήσομαι; Ποῦ πορευθῶ; Τέτοιες ώρες, στείρες καί δάκρυνες, πού ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου με ζάλαι, ὥσπερ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε;Ποιά πόρτα, Πορταΐτισσα, θα με δεχτή, αν δεν μου άνοιξης Σύ την Έκατονταπυλιανή αγάπη Σου; Σέ ποιόν, Γοργοεπήκοε, τον πόνο μου θα πω, τον πόνο πού με βρήκε ἐξ ἀμέτρητων ἀναγκῶν καί θλίψεων καί ἐξ ἐχθρῶν δυσμενῶν καί συμφορῶν βίου, για να μου δώση, Ἐλεοῦσα μου, προθυμερά παντελή σωτηρίαν καί πλατυσμόν;

Λυγίζουνε τα γόνατα μπρος στην εικόνα της Μητέρας της Ζωής, πού δέχεται χρυσοκαλόκαρδα τα ταπεινά αυγουστιάτικα βασιλικά της αγάπης,καί τους εκ βάθους στεναγμούς καί τα δάκρυα της αποσταμένης ελπίδας μας,καί το λατρευτικό ασπασμό της πίστεως όσων ολόψυχα Την ομολογούμε Κυρίως Θεοτόκον και Τη νοιώθουμε κατάκαρδα Προστάτιν της ζωής καί φρουράν ἀσφαλεστάτην, τῶν πειρασμῶν διαλύουσαν ὄχλον καί ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσαν. Καί φέγγει περισσότερο άπ' την αυγουστιάτικη πανσέληνο το άγιο πρόσωπο της Θεοτόκου, πού αναδείχθηκε διαπαντός ό γλυκασμός των Αγγέλων καί τῶν θλιβομένων ἡ χαρά, καθώς επείγεται να μεταστή προς την Ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής. Για να σπεύδη αδιάκοπα, γοργοφτέρουγη, χαριτόφορη, φωτοπλήμμυρη, ἡλιόκαλη, να παρακαλή, να στηρίζη, να περισκέπη, ν᾽ ἁγιάζη, να προστατεύη καί να λυτρώνη εκ θανάτου τις ψυχές Θεο-στηρίκτων,Θεο-δώρων, Θεο-φάνων, Θεο-δοσίων καί γενικώς Θεο-πίστων καί φιλο-Θεο-μητόρων. τίς κριματισμένες δικές μας ψυχές... 

περιοδ. ''Πειραική Ἐκκλησία''

ΠΗΓΗ: «ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ»

ΟΙ ΕΞΙ ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Άλλαι αἱ βουλαί ἀνθρώπων καί ἄλλα

ὁ Θεός κελεύει “Σεβασμιώτατοι”

Αγαπητέ επισκέπτη του blog,

Οι ως άνω Δεσποτάδες μας, εφιγουράρησαν εχθές σε Πρωτοσέλιδο Κυριακάτικης Εφημερίδας των Αθηνών 25/7/2010 με τίτλο: 6 ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ για τον Θρόνο!

Εμείς πάντως από αυτό εδώ το βήμα, θα τους συνιστούσαμε να μην βιάζονται, διότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν τρώγεται, γι΄ αυτό ας μην κουράζονται άδικα. Η απορία μας όμως είναι πως σύρθηκαν οι ως άνω Δεσποτάδες σε αυτή τους την ενέργεια και υπό ποίαν επιρροήν προσώπων αυθαδών καί προπετών εδέχθηκαν να υποπέσουν σε αυτό τους το μεγάλο ολίσθημα!!! Εάν δεν γνωρίζουν την δημοσίευση των ονομάτων τους, από την συγκεκριμένη Εφημερίδα, οφείλουν να την επιπλήξουν, και να δημοσιεύσει την δυσαρέσκειά τους εάν όμως σιωπήσουν λυπούμεθα.

Ας μην κουράζονται λοιπόν εάν δεν το έχουν δει ακόμη, μπορεί να το δουν και τώρα ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει αντίκρισμα στον λαό. Ο λαός μας ξέρει να πηγαίνει εκεί που βρίσκει ζεστασιά και όχι μόνο λόγια, εκεί που βρίσκει σιγουριά και αγάπη! Ο Ιερώνυμος είναι μπροστά στην αγάπη, για τον εμπερίστατο άνθρωπο. Ας το πάρουν λοιπόν απόφαση, οι ως άνω Δεσποτάδες και όποιοι άλλοι κρύβονται πίσω απ΄ αυτούς πως ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ δεν τρώγεται!

Θα τους ήταν πιο χρήσιμο να συζητήσουν μαζί του και ίσως με τον διάλογο να έβρισκαν πολλές λύσεις στα προβλήματά τους, αφού βέβαια πρώτα συνειδητοποιήσουν, πως η καλοσύνη και η ευγένειά του προς πάντας, δεν πρέπει να την εκλάβουν ως αδυναμία, επίσης να γνωρίζουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν είναι όργανο ουδενός ει μή μόνον της εκκλησιαστικής του συνειδήσεως.

Πηγή:Voiotosp.blogspot.com

Αναρτήθηκε από ΒΟΙΩΤΟΣ στις

26/7/2010

.

Γιατί θυμιάζουμε;

Τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου

Τό θυμίαμα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐχρησιμοποιεῖτο καί ἀπό τούς Ἑβραίους καί ἀπό τούς εἰδωλολάτρες. Ἦταν δεῖγμα άναγνώρισης τῆς ὑπερέχουσας ἀξίας τοῦ Θεοῦ, ἦταν σύμβολο ὑποταγῆς καί ἀφοσίωσης. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε την περιγραφή του και το μείγμα από το οποίο απετελείτο. Συγκεκριμένα, στο Εξόδου 30, 34-38 ο Θεός δίδει εντολή να αποτελείται το θυμίαμα από 4 συστατικά στοιχεία, από σταχτή, όνυχα, χαλβάνη και λίβανο. Γι’ αυτό και οι έννοιες «θυμίαμα» (ή μοσχοθυμίαμα) και «λιβάνι» δεν ταυτίζονται.

Τό λιβάνι εἶναι ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα ἀπό τά ὁποῖα ἀπαρτίζεται τό θυμίαμα.

Στα χρόνια του Κυρίου το εβραϊκό θυμίαμα απετελείτο από 13 αρωματώδη στοιχεία, πως μαρτυρεί ο Ιώσηπος. Η Σκηνή του Μαρτυρίου περιείχεν, εκτός των άλλων, και το «χρυσούν θυμιατήριον», μέσα στο οποίον έκαιαν κάρβουνα και ο Ιερέας πετούσε αρκετό θυμίαμα και έπειτα γονάτιζε και προσευχόταν στον Θεό. Στο ναό του Σολομώντος υπήρχε το θυσιαστήριον του θυμιάματος, στο οποίο εθυμίαζε κάθε ημέρα ένας Ιερεύς. Ο Ιερεύς δε, που του έπεφτε ο κλήρος να θυμιάσει, εθεωρείτο ότι αξιωνόταν μεγάλης τιμής από τον Θεό. Τούτο συνέβη και με τον Ζαχαρία, πατέρα του τιμίου Προδρόμου, που κατά την ώρα του θυμιάματος δέχθηκε από τον Άγγελο την πληροφορία ότι θα γεννήσει σ’ αυτή την προχωρημένη ηλικία και με τη γυναίκα του στείρα τον Βαπτιστή. Η ώρα του θυμιάματος στους Εβραίους ήταν συγκλονιστική για τους συμβολισμούς της.

Και οι ειδωλολάτρες χρησιμοποιούσαν θυμίαμα στη λατρεία τους, όπως οι αρχαίοι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες, οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι κλπ. Σας υπενθυμίζω τις περιπτώσεις αγίων χριστιανών μαρτύρων που, επειδή δεν εδέχθησαν να ρίψουν θυμίαμα εμπρός στα είδωλα, εθυσιάσθησαν οι ίδιοι.

Θυμίαμα προσεφέρετο και προς τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα, που ελατρεύετο ως Θεός. Το ίδιο συνέβαινε και για άλλους επιφανείς ανθρώπους που είχαν δοξασθή από τους ανθρώπους. Κατά τον ιστορικό Θεοδώρητο, ο Ιουλιανός Παραβάτης αξίωνε να του καίνε θυμίαμα.

Συμβολισμοί

Η χριστιανική θρησκεία παρέλαβε από τους Εβραίους το θυμίαμα και το καθιέρωσε και στη δική της λατρεία.

Του προσέδωσε δε πνευματικούς συμβολισμούς, που αξίζει να θυμηθούμε.

1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή, που ανεβαίνει προς τον

θρόνον του Θεού. «Κατενθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου…». Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω.

Και ταυτόχρονα συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η  προσευχή μας δεκτή «εις οσμήν ευωδίας πνευματικής». Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος «ώσπερ το θυμίαμα και καθ’ εαυτό καλόν και ευώδες, τότε δε μάλιστα επιδείκνυται την ευωδίαν, όταν ομιλήση τω πυρί. Ούτω δε και η ευχή καλή μεν καθ’ εαυτήν, καλλίων δε και ευωδεστέρα γίνεται, όταν μετά και ζεούσης ψυχής αναφέρηται, όταν θυμιατήριον η ψυχή γένηται και πυρ ανάπτη σφοδρόν». Γι’ αυτό και πρέπει να διδάσκουμε το λαό ότι, όταν προσεύχεται, καλόν είναι να καίει θυμίαμα στο σπίτι.

2. Συμβολίζει ακόμη τις γλώσσες πυρός της Άγιας Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος εξαπέστειλε στους Μαθητές Του το Πανάγιόν Του Πνεύμα «εν είδει πυρίνων γλωσσών». Στην ευχή που λέγει ο ιερεύς, όταν ευλογεί το θυμίαμα στην Πρόθεση, αναφέρει «Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν Χριστέ ο Θεός εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος». Με το θυμίαμα δηλ. ζητούμε από τον Κύριο να μας στείλει την αγιοπνευματικήν Του χάρι. Γι’ αυτό και οι πιστοί, όταν τους θυμιάζει ο Ιερεύς, κλίνουν ελαφρώς την κεφαλή σε δείγμα αποδοχής της χάριτος αυτής. Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης ερμηνεύει ως εξής την σημασίαν του θυμιάματος:

«Δηλοί την απ’ ουρανού χάριν και δωρεάν εκχυθείσαν τω κόσμον διά Ιησού Χριστού και ευωδίαν του Πνεύματος και πάλιν εις τον ουρανόν δι’ αυτου αναχθείσαν».

3. Το ευώδες θυμίαμα συμβολίζει εξ άλλου και τον αίνον, που απευθύνεται προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος σημαίνει τη λατρεία και τον εξιλασμό. Το δε ευχάριστο συναίσθημα, που δημιουργείται από το άρωμα του θυμιάματος σε όλο το χώρο του Ι. Ναού, σημαίνει την πλήρωση της καρδιάς μας από τη θεία ευαρέστηση, που είναι ο καρπός της αγάπης μας προς τον Θεό. Στην περίπτωση αυτή κάθε πιστός μετατρέπεται σε «ευωδίαν Χριστού».

4. Το δε θυμιατήριον, που καίγονται τα κάρβουνα και τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλίαν της Θεοτόκου, η οποία δέχθηκε στα σπλάγχνα της σωματικώς την Θεότητα, που είναι «πυρ κατανάλισκαν», χωρίς να υποστή φθοράν ή αλλοίωση. Κατά τον Άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κων/λεως «Ο θυμιατήρ υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, το πυρ την θεότητα και ο ευώδης καπνός μηνύει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος προπορευομένην».

Και αλλού: «Η γαστήρ του θυμιατηρίου νοηθείη αν ημίν η ηγιασμένη μήτρα της Θεοτόκου φέρουσα τον θείον άνθρακα Χριστόν, εν ω κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς. Διό και την οσμήν της ευωδίας αναδίδωσιν ευωδιάζον τα σύμπαντα». Με απλά λόγια και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει αυτόν τον συμβολισμόν, λέγοντας: «Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκο. Όπως τα κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται, έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε».

Λειτουργική Χρήση

1. Η Εκκλησία μας εισήγαγε το θυμίαμα με νέους συμβολισμούς στη θεία λατρεία από την αρχή. Κατά τον 3ο Αποστολικό Κανόνα μόνο θυμίαμα και έλαιο είναι επιτρεπτά στο Άγιον Θυσιαστήριον. Ο δε Ιουστινιανός εδώρησε στην Άγια Σοφία 36 χρυσά θυμιατήρια με πολύτιμους λίθους, κατά δε μαρτυρίαν του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου οι βασιλείς στο Βυζάντιο εισερχόμενοι στην εκκλησία προσέφεραν θυμίαμα στα ειδικά θυμιατήρια, τα καλούμενα «καπνιστά».

Το θυμιατόν, κατά ταύτα, ως ένα ιερό σκεύος αφιερωμένο στη λατρεία του Θεού, πρέπει να είναι καθαρό και όχι μαυρισμένο από τον καπνό, να είναι από καλό μέταλλο και όχι ευτελές και να συμμορφώνεται ως προς το σχήμα προς την λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας. Το «κατζίον» είναι ειδικής χρήσεως θυμιατόν, που χρησιμοποιείται στις Αγρυπνίες και στις κατανυκτικές Ακολουθίες της Μεγ. Τεσσαρακοστής και της Μεγ. Εβδομάδος. Το δε χρησιμοποιούμενο θυμίαμα πρέπει να είναι αρωματώδες, ως εκείνο πού παράγεται στο Άγιον Όρος και στις άλλες μονές μας. Από εκεί να το προμηθεύεσθε, πρώτον μεν διότι παρασκευάζεται με προσοχή και ευλάβεια, δεύτερον δε διότι προμηθευόμενοι αυτό ενισχύετε οικονομικά τις πτωχές μονές.

2. Θυμίαμα χρησιμοποιείται σε όλες τις εκκλησιαστικές Ακολουθίες και δη κατά την έναρξή των. Και στα επτά Μυστήρια επίσης. Δυστυχώς σήμερα αυτό έχει εγκαταλειφθεί αδικαιολογήτως, ενώ θα έπρεπε να επανέλθει. Η Βάπτιση π.χ. μπορεί και πρέπει να αρχίζει με θυμίαμα, το ίδιο και το Ευχέλαιο. Ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία τελούνται σήμερα με χρήση θυμιάματος, το οποίον όμως δέον να προσφέρεται κατά την τάξιν.

3. Ειδικότερον, του θυμιάματος προηγούνται:

α. Η προετοιμασία του θυμιατού με το άναμμα των ανθράκων. Τα εν χρήσει «καρβουνάκια» χρειάζονται προσοχή, διότι κατά το άναμμα  βγάζουν αποπνικτικό καπνό που ενοχλεί.

Γι’ αυτό και πρέπει να ανάπτονται μακρυά από το λαό, είτε σε μια άκρη του Ιερού, άωτε και έξω από αυτό. Επίσης, χρειάζεται προσοχή κατά το άναμμα, διότι εκσφενδονίζονται μικρές καύτρες που μπορεί να προκαλέσουν ζημιές σε τραπεζομάνδηλα ή στα χαλιά. Ποτέ δεν ανάπτεται το θυμιατό εμπρός στην Άγια Τράπεζα. Προτιμότερη είναι η χρήση καρβουνόσκονης, που ούτε «πετάει» καύτρες, ούτε βγάζει καπνό. Ευνόητο είναι ότι θα πρέπει να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση του θυμιατού χωρίς αναμμένα κάρβουνα.

β. Η τοποθέτηση του θυμιάματος. Το ορθόν είναι το θυμίαμα να το προσφέρει Αρχιερεύς-όταν λειτουργεί- ή ο Ιερεύς, τοποθετώντας ο ίδιος το «λιβάνι» μέσα στο θυμιατό. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει σε ευπρεπές δοχείο τοποθετημένο το θυμίαμα και με ένα κουταλάκι παίρνει από αυτό, συνήθως προσφερόμενο από ένα παιδί, το αναγκαίο θυμίαμα και το τοποθετεί επάνω στα κάρβουνα. Η χειρονομία είναι βέβαια συμβολική, δηλ. εντάσσεται και αυτή μέσα στους άπειρους συμβολισμούς, που υπάρχουν στη λατρεία μας. Είναι όμως και χαρακτηριστική, διότι δείχνει με απτό τρόπο ότι το θυμίαμα προσφέρεται από τον ίδιο τον λειτουργό.

γ. Η ευλόγηση αυτού από τον Αρχιερέα, αν χοροστατεί ή λειτουργεί, ή από τον ίδιον τον Ιερέα. Η ευλόγηση είναι διαφορετική στην «κάλυψη» των θείων δώρων και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις. Δηλ., όταν πρόκειται να «καλύψει» τα Άγια ο Αρχιερεύς ή ο Ιερεύς, προσφερομένου του Θυμιάματος, λέγει την ευχή «Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν, Χριστέ…» και το ευλογεί. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις λέγει «Ευλογητός ο Θεός ημών…» και ευλογεί με το χέρι.

4. Το θυμίαμα πραγματώνει κατά περίπτωσιν είτε ο Αρχιερεύς, είτε ο Ιερεύς, είτε ο Διάκονος. Εις τον Εσπερινό και τον Όρθρο θυμιά ο Διάκονος, εάν υπάρχει, ή ο Ιερεύς. Εάν δεν χοροστατεί Αρχιερεύς, την ευλόγηση του δίδει ο Ιερεύς. Εάν όμως παρίσταται Αρχιερεύς χοροστατών προσάγεται προς αυτόν το θυμίαμα και εκείνος ευλογεί από του αρχιερατικού Θρόνου. Ο λαμβάνων την ευλογίαν θυμιά τρις τον Αρχιερέα. Στην περίπτωση αυτή ο θυμιών εισέρχεται στο Άγιον Βήμα και θυμιά την Αγίαν Τράπεζαν, τους παρόντες Ιερείς και εξέρχεται του Βήματος, που θυμιά τις εικόνες του τέμπλου και πάλιν τον Αρχιερέα 9κις, και εν συνεχεία τον λαόν.

Επιστρέφων στον Σολέα θυμιά 9κις τον Αρχιερέα, μετά πάλιν τις εικόνες του τέμπλου, και εισερχόμενος στο Άγιον Βήμα θυμιά πάλιν πέριξ την Αγίαν Τράπεζα, την Πρόθεση, τους εντός του Βήματος κλπ.

5. Θυμίαμα προσφέρεται κατά την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, κατά την ψαλμώδηση του Απολυτίκιου, προ της Αναγνώσεως του Ευαγγελίου, κατά τον Χερουβικόν ύμνον, μετά τον καθαγιασμόν, κατά το «Ορθοί, μεταλαβόντες…». Μετά την καθιέρωση, στα όρια της Ι. Αρχιεπισκοπής και μερικών άλλων Ι. Μητροπόλεων, της μελωδικής αποδόσεως του «Αλληλουιαρίον», το θυμίαμα προ του Ευαγγελίου γίνεται κατά την ώραν αυτήν με άνεση και χωρίς να παρενοχλείται κανείς.

6. Είθισται ψαλλομένου του Χειρουβικού να εξέρχεται ο Αρχιερεύς ή ο Ιερεύς στην Ωραία Πύλη και να θυμιά τις εικόνες του τέμπλου, όταν ο ιεροψάλτης φθάσει εις την λέξιν «Τριάδι». Η σύνδεσε της λέξεως αυτής με την έξοδον από του Αγίου Βήματος δεν ευρίσκει κανένα εννοιολογικό έρεισμα. Όμως έχει επικρατήσει και τηρείται από πολλούς ιερουργούς. Διαφορετική είναι η περίπτωση της ενάρξεως του θυμιάματος στον Εσπερινό, όταν ο ιεροψάλτης φθάσει στη λέξη «ως θυμίαμα ενώπιον Σου». Την έξοδο στο «Τριάδι» φαίνεται ότι επέβαλαν πρακτικοί λόγοι, επειδή τότε περίπου ο Ιερεύς έχει τελειώσει την Ανάγνωση της ευχής του Χερουβικού ύμνου.

Άλλωστε, η παλαιά τάξη ήταν να θυμιά ο Διάκονος καθ’ ον χρόνον ο Ιερεύς ανεγίνωσκε την ευχήν.

7. Ο τρόπος χειρισμού του θυμιατηρίου προϋποθέτει εμπειρίαν και ζήλον. Πολλοί ιερουργοί, ιδίως νεοχειροτόνητοι, δεν γνωρίζουν πώς γίνεται το θυμιάτισμα, δηλ. πώς πιάνουμε το θυμιατό, πώς το κινούμε με χάρι, πώς το κατευθύνουμε όπου πρέπει, πώς αποφεύγουμε ζημιές, με αποτέλεσμα να δείχνουν αδεξιότητα και να στερούν τον απαραίτητο παλμό από το θυμιάτισμα. Και βέβαια είναι απόβλητη η συνήθεια πολλών αδαών ή και αδεών, να θυμιατίζουν πολύ γρήγορα και έντονα, χωρίς τη δέουσα ιεροπρέπεια, όπως και άλλων που με πολύ δισταγμό σηκώνουν το χέρι των, αποδίδοντες στο θυμιάτισμα νωχελικό ρυθμό. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο ενδείκνυται. Το ένα προδίδει «παρρησίαν», το άλλο αμηχανία. Χρειάζεται χειραγωγία από έμπειρους προς αρχαρίους. Το θυμιατόν κινεί το δεξιό χέρι με σταθερότητα, αλλά και με ευπρέπεια. Κατά το θυμιάτισμα είτε του Αρχιερέως, είτε των ιερών εικόνων, ο θυμιών Διάκονος ή ο Ιερεύς κλίνει ελαφρώς τον αυχένα μετά από κάθε τριττή κίνηση. Χρειάζεται, επίσης, προσοχή να μη πεταχθούν έξω τα κάρβουνα. Η τέχνη του θυμιάν αποβλέπει στην αποφυγή και τέτοιων αδεξίων κινήσεων.

8. Το θυμίαμα με το «κατζίον» θέλει και αυτό την τέχνην του. Το «κατζίον» έχει συνήθως 1 ή 3 κουδουνάκια. Ο χειριζόμενος αυτό οφείλει να το κινεί κατά τρόπον που να επιτρέπει στα κουδουνάκια να ακούγονται ελαφρώς. Με το ιερό αυτό σκεύος ο ιερουργός σχηματίζει στον αέρα το σημείον του Σταυρού, αντί άλλης κινήσεως.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: “ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ”, 

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/31/γιατί-θυμιάζουμε/#more-48518

Τά ἀγαθά κόλποις..(ἐφοριακῶν) κτῶνται

Η γνώμη μας (πηγή:http://www.news21.gr)

Εφοριακοί, κλέβουν την ...Εφορία

Εφοριακοί και τελωνειακοί, πλαγίως, πλην σαφώς κλέβουν την Εφορία ! Αυτό δείχνουν οι καταγγελίες που υπάρχουν, αυτό λένε όλοι όσοι γνωρίζουν αλλά για ευνόητους λόγους, δεν καταγγέλλουν επώνυμα. Στις φορολογικές τους δηλώσεις, εφοριακοί και τελωνειακοί υπάλληλοι δηλώνουν περίπου τις μισές από τις πραγματικές αμοιβές τους, με συνέπεια να φορολογούνται σε πολύ χαμηλότερη φορολογική κλίμακα απ’ απ’ αυτήν των πραγματικών τους εισοδημάτων. Τα άλλα μισά, θεωρούνται ότι είναι οδοιπορικά και παρόμοιου τύπου επιδόματα, τα οποία σεμνά και ταπεινά, απλώς δεν περιλαμβάνονται στις φορολογικές τους δηλώσεις ! «Οδοιπορικά έξοδα» δηλώνονται και αμοιβές φορολογικών και τελωνειακών υπαλλήλων που ουδέποτε μετακινούνται από τις υπηρεσίες τους, απασχολούμενοι μόνιμα πίσω από ένα γραφείο. Εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ χάνονται για το κράτος με το κόλπο αυτό των καθ΄ ύλην αρμοδίων να προστατεύσουν το κράτος από τη φοροδιαφυγή. Το γεγονός της πρόσφατης αποκάλυψης των 224 εφοριακών που δεν έκαναν φορολογική δήλωση, είναι μια απλή προέκταση αυτής της απαράδεκτης πρακτικής που μόνο σε χώρες –Μπανανία όπως η ημετέρα μπορεί να συμβούν. Ως κολπατζήδες δάσκαλοι, εφοριακοί και τελωνειακοί, πρώτοι δίνουν το παράδειγμα της φοροδιαφυγής. Και αν κάποιοι έντιμοι απ’ αυτούς θελήσουν να αντιταχθούν στην απαράδεκτη και ανέντιμη αυτή πρακτική, το σινάφι των συνδικαλιστών θα τους βουλώσει παντοιοτρόπως το στόμα. Οι συνδικαλιστές, με τη συνεργασία ρουσφετολόγων Υπουργών, υπεραμύνονται του αξιώματος ότι «τα αγαθά κόλποις κτώνται». Γνωρίζουν καλά ότι η ατιμωρησία αποτελεί θεσμό στη χώρα αυτή της φαιδράς πορτοκαλλέας. Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η μεγάλη κλοπή του δημόσιου χρήματος δεν έχει ποτέ βγει στα φώτα της δημοσιότητας. Η απάντηση είναι απλή. Κανένας δεν τολμά να τα βάλλει με τους εφοριακούς. Είναι το μόνο επάγγελμα μαζί με τους νεκροθάφτες που έχει μέλλον. Γι’ αυτό και θα εκπλαγούμε αν η αναφορά αυτή του News21 αναδημοσιευτεί ή «παίξει» σε άλλα μέσα δημοσιότητας.

Τιί φωτισμός εἶναι αὐτός πού δίδεις Θεέ μου, ὧστε νά γνωρίσουμε καί νά κατανοήσομε ὅλη τήν Γραφή! (Γέροντος Χαραλάμπους Διονυσιατου)

Διηγήσεις π. Χαραλάμπου Διονυσιάτη 

(Προηγουμένου Ι. Μ. Διονυσίου)

 

Κάναμε πολλές ώρες προσευχή, τότε όταν ήμασταν κοντά εις τον Γέροντα Ιωσήφ, και τα πρώτα χρόνια κατόπιν, μετά την κοίμηση του Γέροντος, και πολύ χάριν μας έδιδε ο Κύριος, δι' ευχών του Γέροντος.

         

Έκανα 6 -8 ή και 10 ώρες ενίοτε προσευχή όρθιος. Μερικές φορές μου έρχονταν πολύ κούραση, και αισθανόμουνα άσχημα. Άλλοτε έρχονταν αμέλεια κ.λ.π. Τότε έλεγα εις τον εαυτόν μου: «Άρρωστος δεν είσαι έφαγες και ήπιες νερό. Λοιπόν εδώ θα αγωνιστείς. Θα πεθάνεις εδώ προσευχόμενος. Δεν υποχωρούσα. Και μετ' λίγη ώραν, έρχονταν τέτοια ειρήνη και μακαριότης, που επί 4 ώρες, νόμιζα ότι δεν πατούσα στην γη νόμιζα, ότι 4-5 ώρες ήσαν 10 λεπτά. Την εποχή εκείνη, είχα πολλές καταστάσεις ο Θεός μου είχε δώσει πολύ χάριν».

Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεράστια διαφορά, από την ειρήνη που δίδει ό Θεός. Έτσι κάποτε προσευχόμενος, πλησίον του παραθύρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα, που δεν μπορεί να το έκφραση κανείς.

Εκεί που προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μία βοή. Αι αισθήσεις μου αι εξωτερικέ κόπηκαν και άνοιξε μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη, σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μία ανέκφραστος γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη.

Δεν περιγράφεται αισθανόμουνα παράδεισο μέσα μου. Αυτό ίσως κράτησε μια ώρα κατόπιν υποχώρησε. Κάτι όμως έμεινε μέσα μου. Βεβαίως ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. Και έκτοτε, ότι και αν συνέβαινε οιανδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ η ειρήνη μέσα μου δεν έφευγε.

Όταν έφυγε εκείνη ή μεγάλη και ανέκφραστος ειρήνη έκλαιγα φώναζα: «τι ήτανε αυτό - τι ήτανε αυτό; Θεέ μου έλεγα αυτή ήτανε ή ειρήνη που έδωσες στους άγιους Αποστόλους: Την Ειρήνη την Έμήν δίδωμι υμίν. Δεν μπορούσα να βαστάξω" έκλαιγα - έκλαιγα. τι ήτανε αυτό, Θεέ μου!»

Σχετικά με την αγάπη του Θεού λέμε, ότι μας αγαπά ό Θεός ή ότι αγαπάμε τον Θεόν, ότι αισθανόμεθα αγάπη μέσα μας για τον Θεόν. Αυτό δεν είναι τίποτε είναι ελάχιστον, από την αίσθησιν εκείνη της αγάπης του Θεού, όταν σε επισκεφθεί ό Θεός, όταν σου δώσει την αγάπη Του. Τότε λιώνεις. Αν κράτηση αυτή ή αγάπη, αυτή ή αισθήσεις της αγάπης του Θεού, λίγα λεπτά, δεν αντέχεις τότε πεθαίνεις.

Ούτω κάποτε προσευχόμενος επί πολύ ώρα, ξαφνικά αισθάνθηκα την Παρουσία του Θεού μπροστά μου! (όχι να τον βλέπω). Εκείνη την ώρα, το τι αισθάνθηκα, δεν περιγράφεται. Ένας Θείος έρως ανέκφραστος, μία αγάπη που δεν περιγράφεται. Δεν μπορείς να κρατηθείς' πέφτεις κάτω. Αν κρατούσε πάνω από 2 - 3 λεπτά θα πέθαινα δεν αντέχεις.

Από την πολλή αγάπη καίεσαι μέσα σου, από την πολλή γλυκύτητα και μακαριότητα, από, τον πολύ θείο έρωτα για τον Χριστό. Πέφτεις κάτω και άλλο τίποτα δεν λες μόνο, σώσε με - σώσε με, φωνάζεις διότι θα πεθάνεις αν κρατήσει, λίγο ακόμη. Τρία λεπτά εάν κρατήσει θα ξεψυχήσει ο άνθρωπος από, τον πολύ ερωτά στον Χριστό, από την πολλή αγάπη.

Μετά όταν υποχώρησε, επί τρεις ώρες περίπου έλεγα την ευχή και άφθονα γλυκύτατα δάκρυα έτρεχαν. Και πολλές φορές ενθυμούμενος την κατάσταση εκείνη της χάριτος, όπου αισθανόμουν δίπλα μου, μπροστά μου την παρουσία, του θεού, έρχονται γλυκύτατα δάκρυα και προσευχή συνεχής.

                              

Κάποτε προσευχόμενος πάλι, βλέπω τον εαυτόν μου ξαπλωμένο νεκρό απέναντι μου, φορώντας το πετραχήλι. Αυτό ήταν έκσταση, δράμα. Τώρα; τίποτε δεν έκανα σκεπτόμουνα τι λόγο θα δώσω στον Θεόν για τι πράξεις μου, για την ζωήν μου και με έπιασε δέος, μ' έπιασε τρόμος. Τι απολογία θα δώσω τώρα. Περίπου 10 λεπτά κράτησε αυτή ή δράση.

Πάγωσα τώρα πηγαίνω στην κρίσιν. Έβλεπα μόνον τον εαυτόν μου κανέναν άλλον, τίποτε άλλο δεν έκρινα. Όταν συνήλθα, όταν ήλθα εις τον εαυτόν μου, είχα την αίσθηση της μνήμης θανάτου μου ήλθε πένθος και δάκρυα. Αυτή ή μνήμη θανάτου, αυτό το πένθος, βάστηξαν πολύ καιρό.

Άλλο λοιπόν ή μνήμη θανάτου που κάνομε ημείς με διάφορες σκέψεις και θεωρίες (κι' αυτή πολύ καλή και χρησιμότατη είναι), και άλλη αυτή, που δίδει ό Θεός εν αισθήσει.

Μία φορά ό Γέροντας μου είχε πει ότι αισθάνθηκε ένα ανέκφραστων αίσθημα αγάπης προς το Ευαγγέλιο κατά την Θ. Λειτουργία. Του έρχονταν να αγκαλιάσει το Ευαγγέλιον, ει δυνατόν να το βάλει μέσα του. Κι εγώ κάποτε αισθάνθηκα, ένα παρόμοιο αίσθημα ανέκφραστου αγάπης για το Ευαγγέλιον.

Ήθελα να πάρω το Ευαγγέλιον, να το βάλω μέσα στην ψυχή μου δεν το χόρταινα. Άλλοτε πάλι, εκεί που προσευχόμουνα, είχα επίσκεψη χάριτος. Όλη ή γραφή μπήκε τρόπον τινά μέσα μου. Περί Αγάπης, περί ειρήνης κ.λ.π. Ούτω άρχισαν να λέγονται όλα μέσα μου από την γραφή. Εκείνα που δεν διάβαζα, υστέρα τα διάβαζα και τα έβλεπα. Ύστερα περί ειρήνης. Μία - δύο ώρες συνέχεια. Ύστερα σταμάτησε αυτό, και άρχισε άλλο πράγμα. Θεέ μου, τι είναι αυτό; δεν μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου. Τι φωτισμός είναι αυτός που δίδεις Θεέ μου, ώστε να γνωρίσουμε και να κατανοήσομε όλη την Γραφή!

Λέγοντας τι μπορώ να κάνω, αμέσως έφυγε ό νους μου και πήγε στη θάλασσα. Είδα την θάλασσα πολλαπλάσια πολύ μεγάλη. σαν να έβλεπα με τά μάτια μου, τα τεράστια κήτη που είναι μέσα. Θαύμαζα το μεγαλείο του Θεού, και την μικρότητα του ανθρώπου Εκεί, λοιπόν, που θαύμαζα, το πόσο μεγάλη είναι ή θάλασσα, και τα κήτη που περιέχει μέσα, ξαφνικά ό νους έφυγε έξω από την γη.

Έμεινα κατάπληκτος. Είδα μία απέραντη, αχανή, έκταση, επάνω - κάτω - δεξιά και αριστερά της γης. Ακατανόητη έκταση δεν βρίσκεις άκρη. Και μέσα στο αχανές αυτό Σύμπαν, την γη σαν μια σφαίρα, και πέριξ εκατομμύρια πολλά σφαίρες σαν την γη. Έμεινα κατάπληκτος για το άπειρο χάος, για την απεραντοσύνη του Σύμπαντος.

Εκεί, λοιπόν, που θαύμαζα, ακούω φωνή: «Ο Θεός δεν χωράει, μέσα στο αχανές αυτό Σύμπαν τόσον μεγάλος, τόσον άπειρος είναι ό Θεός». Άρχισα να θαυμάζω και να εκπλήττομαι. Πόσον μεγάλος είναι αλήθεια ό Θεός; Πω, πω! δεν χωράει στο αχανές αυτό Σύμπαν! Θυμήθηκα εκείνη την ώρα, αυτό που λέγει ή Γραφή: «Ή γη είναι το υποπόδιον των ποδών του Θεού». Πόσον άπειρος είναι ό Θεός; και αν τώρα σπρώξει με το πόδι του την γη;

Με έπιασε τρέμουλα κι' εγώ θα φύγω, θα πέσω με την γη στο χάος..., κι' εκεί επάνω συνήλθα από την θεωρία αυτή, και ήλθα εις τον εαυτόν μου.

         

Μετά από αυτήν την θεωρία, είχα την αίσθηση, ότι τίποτε δεν είμαστε εμείς. Γνώρισα, ότι απολύτως τίποτε δεν είμαστε. Τότε μένει πραγματική ταπεινοφροσύνη. Αυτή είναι ή ταπεινοφροσύνη, που λέγει ο αββάς Ισαάκ: «Είναι καλύτερα να κλάψεις μία ώρα για τις αμαρτίες σου, παρά όλο τον κόσμο να κερδίσεις, καλύτερα να γνωρίσεις την ασθένεια σου, παρά νεκρούς ν' ανασταίνεις». Ότι και να πεις, μπορεί να ταπεινώνεσαι εξωτερικά. Την πραγματική ταπείνωση, δεν την γεύεσαι, δεν την έχεις.

Μετά από αυτήν την θεωρία, χρυσά να φορούσα, δεν μου έκανε εντύπωση. Νόμιζα, ότι όλα τα ίδια είναι. Δεν αισθάνεσαι από μέσα τίποτε να σε βλέπουν π.χ. με λαμπερά, και να αισθάνεσαι ικανοποιήσει που σε βλέπουν.

Αυτή ή θεωρία, μου έφερε τέτοια ταπείνωση. Και δεν έφυγε από μέσα μου μέχρι και τώρα. Δόξες, τιμές, δεν με εντυπωσιάζουν. Καλύτερα να φορώ παρτάλια παρά λαμπρά. Δεν μου κάνει εντύπωση να επιδείξω... (κλαίει ό παπα Χαράλαμπος).

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ".

ΤΕΥΧΟΣ 9, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ- ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2003.

πηγή: http://1myblog.pblogs.gr/2010/07/dihghseis-p-haralampoy-dionysiath-prohgoymenoy-ieras-monhs-diony.html

Από keliotis @ 30/7/2010 22:14 
ἀναδημοσίευση: http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

Μπαμπά πόσα παίρνεις; (Διαβᾶστε το ἀξίζει)

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Ναι βεβαίως, τι είναι;”
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά, πόσα χρήματα παίρνεις στη μια ώρα;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;” ρώτησε θυμωμένα.
ΓΙΟΣ: “Θέλω να ξέρω ακριβώς. Σε παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Εάν πρέπει να ξέρεις παίρνω $50 την ώρα”.
ΓΙΟΣ: “Ωχ”, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις $25;”
Ο πατέρας εξαγριωμένος λέει, «εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα και να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ' ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου, γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες”.

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;
Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται.
“Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα $25 και επιπλέον δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά”.

Πήγε λοιπόν στο δωμάτιο του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.
“Κοιμάσαι γιε μου;” ρώτησε.
“Δεν κοιμάμαι” απάντησε το αγόρι.
“Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα” είπε ο μπαμπάς. “Ήταν μια δύσκολη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα $25 που μου ζήτησες”.
Το παιδί έτρεξε κατ' ευθείαν επάνω του χαμογελώντας. “Σε ευχαριστώ μπαμπά!” φώναξε. Κατόπιν, πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.
Ο πατέρας μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει.
Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του.
“Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;” γκρίνιαξε ο πατέρας του.
“Επειδή δεν είχα αρκετά… αλλά τώρα έχω!” απάντησε το μικρό παιδί. Και συνέχισε:
“Μπαμπά, έχω $50 τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.”


Πηγή:http://tapantaedo1.blogspot.com

ΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Δύο στα δέκα νήπια ηλικίας μόλις 2 ετών περνούν περισσότερο από δύο ώρες κάθε μέρα καρφωμένα μπροστά στην τηλεόραση, σύμφωνα με μία νέα μελέτη στην οποία συμμετείχαν οι μητέρες χιλιάδων νηπίων από το Ορεγκον. Οι ερευνητές από το Κέντρα Ελέγχου & Πρόληψης των Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ που πραγματοποίησαν τη μελέτη εκτιμούν ότι αυτό ισχύει για όλα τα νήπια της Δύσης, δεδομένου ότι πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει πως η τηλεόραση συχνά πυκνά επιτελεί ρόλο... νταντάς.

Οι ειδικοί προειδοποιούν εδώ και χρόνια ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ομαλή νοητική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς και να αυξήσει τις πιθανότητες να γίνει παχύσαρκο. Επιπλέον όταν τα νήπια και τα μικρά παιδιά βλέπουν ό,τι τύχει, υπάρχει κίνδυνος να υιοθετήσουν επικίνδυνες συμπεριφορές και να αποκτήσουν κακές συνήθειες- λ.χ. σε ζητήματα διατροφής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά να βλέπουν τα παιδιά το πολύ δύο ώρες «ποιοτικής τηλεόρασης» την ημέρα και οι γονείς να διαλέγουν τα προγράμματα.

Ωστόσο, «η νέα μελέτη επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί παιδίατροι φοβόντουσαν» λέει η δρ Γκουέν Γουρμ, επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι.

Σύμφωνα με τη μελέτη, τα παιδάκια που είχαν τηλεόραση στο δωμάτιό τους έβλεπαν ακόμα περισσότερο- και μάλιστα ανεξέλεγκτα...

ΠΗΓΗ:alopsis.gr, TA NEA

Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο...

 

Στίχοι: Λεωνίδας Μαλένης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παλικαριών και της αγάπης

Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο

Γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ' άδικου χαμού
τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων

Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο

Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο

«ΝΑΙ Ἤ ΟΧΙ ΣTΗΝ “ΜΕTΑΦΡΑΣΗ” TΗΣ ΛΕΙTΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ»- Πρωτοπρ. π. ᾿Αθανασίου Λαγουροῦ (βιβλιοκριτική ἀπό τόν Θεολόγο κ. ᾿Ηλία Καρυώτη)

 ῾Ο π. ᾿Αθανάσιος σέ ὁμιλία

(…) Πολύ σημαντικό τὸ πόνημα τοῦ  π. Ἀθανασίου Λαγουροῦ μέ τίτλο «ΝΑΙ Ἤ ΟΧΙ ΣTΗΝ “ΜΕTΑΦΡΑΣΗ” TΗΣ ΛΕΙTΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ». Tό βιβλίο ἀποτελεῖ πολύτιμη προσφορά στούς προβληματισμούς τῶν καιρῶν μας. Εἶναι μία πολύ θετική «συνεισφορά ἁπλῶν σκέψεων» στόν διάλογο πού ἔχει ἤδη ἀρχίσει γιά τή γλώσσα τῶν Λειτουργικῶν μας κειμένων. Ὁ συγγραφέας του, μέ πεντακάθαρη καί ἀφανάτιστη σκέψη, μέ δύναμη ἀποδεικτική καί ἐπιχειρήματα πειστικά, ὁδηγεῖ ἀβίαστα σέ ἀσάλευτα συμπεράσματα. Νά δοξάζουμε τόν Θεό ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι, πού μᾶς χαρίζει τό εὐεργέτημα νά διδασκώμεθα ἀπό νεωτέρους! Πολλά ὠφελήθηκα ἀπό τή φρεσκάδα τῆς σκέψεως καί τό βαθύ στοχασμό τοῦ π. Ἀθανασίου. Tό πρόβλημα τῆς κατανόησης τῶν Λειτουργικῶν καί ὑμνογραφικῶν μας κειμένων –ὑπαρκτό κατά τόν συγγραφέα– δέν βρίσκεται, πράγματι, στίς λέξεις, ἀλλά στίς προθέσεις, στίς διαθέσεις καί στή θέληση. Ἀφήνω τά ἄλλα σοφά καί ὑπέροχα πού εὔστοχα ἐπισημαίνονται στή μελέτη τοῦ π. Ἀθανασίου καί μένω σ᾽ αὐτή τή θέση, γιά νά προσθέσω κάτι σχετικό καί ἀπό τή δική μου ἐμπειρία.

Πρό ἐτῶν ἤκουσα συνετό ἀρχιμανδρίτη ἱεροκήρυκα καί τώρα Μητροπολίτη, πού ὑπηρέτησε σέ νησιά ἐξορίστων τή διάρκεια τῆς δικτατορίας νά λέγη: Δικηγόρος πολυμαθής, πολιτικός ἐξόριστος, πού πάντοτε διαμαρτυρόταν γιά τήν ἀκαμψία τῆς  Ἐκκλησίας στή γλώσσα τῶν Λειτουργικῶν Κειμένων, τοῦ πρότεινε νά μεταφράσουν στή νεοελληνική τή Θεία Λειτουργία. Δέχθηκε ὁ ἐχέφρων κληρικός καί πρότεινε, σκοπίμως, μετά τή μετάφραση νά λειτουργήσουν οἱ δυό τους στό ἐκκλησάκι τοῦ στρατοπέδου, λειτουργός ἐκεῖνος καί ψάλτης ὁ νεωτεριστής δικηγόρος. Tό εἶπαν καί τό ἔκαναν. Ἔκαμαν Λειτουργία στά νέα ἑλληνικά. Σέ λίγο, ὁ δικηγόρος ψάλτης διέκοψε λέγοντας:

-Σταμάτα, πάτερ. Αὐτό δέν εἶναι Λειτουργία. Καταστρέψαμε τή φρεσκάδα τοῦ ποιητικοῦ λόγου. Tά κάναμε θάλασσα. Αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνη!

Κατάλαβε ὁ δικηγόρος στήν πράξη αὐτό πού λέει στή μελέτη του ὁ π. Ἀθανάσιος. «Ἐκεῖνος πού διαμαρτύρεται πώς δέν καταλαβαίνει τί λένε στήν ἐκκλησία, δέν ἔχει ἐλπίδες νά κερδίση καί πολλά πράγματα ἀπό μία ἁπλῆ στεγνή μετάφραση». Ἐπικύρωσε τή χρυσῆ θέση τοῦ π. Ἀθανασίου ὅτι «ἡ Λειτουργία εἶναι θαῦμα ἀκοῆς καί ὄχι θαῦμα ὁμιλίας». Καί ὅτι μέ τή μετάφραση ἐπιτυγχάνεται ἴσως ἡ «κατανόηση», διακυβεύονται ὅμως ὅλα τά ἄλλα πνευματικά ἀγαθά.

Περιστατικό δεύτερο: Ὅταν ὑπηρετοῦσα ἐν ἀποσπάσει στά ἑλληνικά σχολεῖα Βελγίου, βρέθηκα γιά προσωπικούς λόγους στό ἑλληνικό Λύκειο Ντίσελντορφ τῆς Γερμανίας.  Ἐκεῖ συναντήθηκα μέ συνάδελφο φιλόλογο, πού ἀνῆκε πολιτικά στόν ἀριστερό χῶρο, καί ἄρχισε νά καταφέρεται κατά τῆς  Ἐκκλησίας γιά τήν «ἀποστεωμένη» λειτουργική γλώσσα πού ἀπευθύνεται, κατ᾽ αὐτόν, σέ «ὦτα μή ἀκουόντων». Φιλόλογος ἦταν καί μέ βεβαίωνε ὅτι δέν καταλαβαίνει οὔτε τόν ὕμνο «ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ…»  Ἐπιστρέφοντας στίς Βρυξέλλες συναντήθηκα μέ ἀγράμματες Ἑλληνίδες τοῦ Κύκλου μελέτης Ἁγίας Γραφῆς, πού κάναμε στήν ἐκεῖ ἑλληνική ἐκκλησία. Ἔ, λοιπόν, αὐτές οἱ εὐσεβεῖς μετανάστριες Κυρίες μέ βεβαίωναν ὅτι δέν αἰσθάνονταν καμμιά ἀνάγκη μεταφράσεως τῆς θ. Λειτουργίας. Ἦταν γι᾽ αὐτές ὅλα κατανοητά, ὅλα θεσπέσια, ὅλα οὐράνια. Γιατί αὐτές οἱ ὀλιγογράμματες κυρίες δέν ἦταν, ὅπως θά ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος, «περαστικές» ἀπό τήν ἐκκλησία, οὔτε ἦταν μή συνειδητές χριστιανές. Ἦταν ζυμωμένες μέ τό βίωμα τῆς  Ὀρθοδόξου Λατρείας, προσοικειωμένες «τῇ τῶν ρημάτων γνώσει» καί δέν δυσκολεύονταν ἀπό ἐμπόδια γλωσσικά. Δέν ζητοῦσαν μετάφραση! Μετάφραση ζητοῦν ὄχι οἱ ἐν συνειδήσει χριστιανοί, ἀλλά οἱ «περαστικοί», πού, κι ἄν τούς διευκολύνης γλωσσικά, πάλι «περαστικοί» θά μείνουν. Tήν ζητοῦν καί τήν συζητοῦν καί κάποιοι θεολόγοι, κληρικοί ἤ λαϊκοί, πού νομίζουν πώς μποροῦν νά ἐπενδύσουν σέ «περαστικούς».

Κατάπληξη ὅμως μοῦ προκάλεσε καί τό ἀκόλουθο περιστατικό. Συνέβη στό EINDHOVEN τῆς  Ὀλλανδίας. Ἕλληνες μετανάστες γιά χρόνια, ἤξεραν καί καταλάβαιναν τά  Ὀλλανδικά τέλεια.  Ἐφημέριός τους ἦταν εὐλαβής Φλαμανδός  Ὀρθόδοξος ἱερεύς πού λειτουργοῦσε στά  Ὀλλανδικά. Οἱ μετανάστες μας ὅμως ζητοῦσαν ἐπίμονα ἀπό τή Μητρόπολη Βελγίου Ἕλληνα λειτουργό γιά νά ἀκοῦνε τή Λειτουργία στά Ἑλληνικά. Ἤθελαν τή γλώσσα τους. Κάποτε, μέ προτροπή τῆς Μητροπόλεως, βρέθηκα καί ἐγώ μαζί τους. Ἔψαλα καί κήρυξα στά Ἑλληνικά. Tό πανηγύρισαν. Ἡ χαρά τῶν συμπατριωτῶν ἦταν ἀπόλαυση γιά μένα! Μετά τή θεία Λειτουργία συναντηθήκαμε στή δίπλα αἴθουσα τῆς  Ἐνορίας γιά καφέ. Ἔτσι γίνεται στό ἐξωτερικό. Ὅταν ἐξέφρασα τήν ἀπορία μου γιατί ζητοῦν ἑλληνικά, τή στιγμή πού καταλαβαίνουν τά νοήματα στά  Ὀλλανδικά, δέχτηκα ἀπό τούς ὀλιγογράμματους, ἀλλά μή «περαστικούς» συμπατριῶτες βροχή διαμαρτυριῶν. Στά Ἑλληνικά, ἄς εἶναι καί ἀρχαῖα, ζοῦσαν τή Λειτουργία. Στά  Ὀλλανδικά καταλάβαιναν, ἀλλά δέν αἰσθάνονταν τή χάρη πού πηγάζει ἀπό ἁγιασμένες λέξεις καί φράσεις τῶν Λειτουργικῶν μας κειμένων! Αὐτά, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀξιολόγου μελέτης τοῦ π. Ἀθανασίου Σ. Λαγουροῦ.

HΛIAΣ Π. KAPYΩTHΣ, Θεολόγος

 

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ», τ. 47, AΠΡ. – ΙΟΥΝ. 2010,σελ. 27-28

 

 Πηγή:http://christianvivliografia.wordpress.com

«῾Η ἁμαρτία τῆς ἀνωνυμίας» ἤ ἡ ἀγάπη γιά τήν ἀλήθεια; ᾿Απάντηση στόν θεολόγο κ. Παν ᾿Ανδριόπουλο.

ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΜΠΛΟΓΚ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Στό amen.gr δημοσιεύτηκε σήμερα (30-07-2010, http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2968) ἄρθρο τοῦ Θεολόγου κ. Παναγιώτου ᾿Αντ. ᾿Αδριόπουλου μέ τίτλο: «῾Η ἁμαρτία τῆς ἀνωνυμίας», ὅπου στρέφεται ἐναντίον τῶν ἀνωνύμων μπλόγκερ τῶν χριστιανικῶν ἱστολογίων. Μάλιστα στό τέλος, φθάνει στήν βαρύγδουπη ἀνακοίνωση: «Οἱ κουκουλοφόροι τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἱστολογίων καλοῦνται νά ἀποκαλύψουν τό προσωπεῖο τους»!

᾿Από ὅσα ἄρθρα τοῦ κ. Παν. ᾿Αδριόπουλου ἔτυχε νά διαβάσω στό διαδίκτυο μοῦ ἔκαναν ἀλγεινή ἐντύπωση. Καταρχάς ὁ κ. ᾿Ανδριόπουλος, ἄν καί «ἐπώνυμος», φαίνεται ὅτι καλύπτεται πίσω ἀπό γερές , τουλάχιστον, πατριαρχικές πλάτες. Εἶναι ἄκρα μερολοληπτικός, ἀντιπαραδοσιακός καί ἀντιπατερικός μέχρι ὑστερίας. Στρέφεται ἐναντίον ὅλων ὅσων ὑπέγραψαν τό κείμενο: «῾Ομολογία Πίστεως» καί συμπαρατάσσεται στήν «παράδοξη γραμμή» τῶν Σεβ. Βόλου κ. ᾿Ιγνατίου καί Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου καί τῶν περί αὐτῶν. ῾Ο νοῶν νοείτω!

῾Αμαρτία κ. ᾿Ανδριόπουλε θά ἦταν ἐάν, χωρίς στοιχεῖα στρεφόμασταν ἐναντίον τῆς ὀρθοδοξότητας κάποιων καί δέν εἶχαν τή δυνατότητα νά ἀπαντήσουν. ῞Οταν, ὅμως, δημοσιεύουμε ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ κ. Τσελεγγίδη, ὁ ὁποῖος «ἀδειάζει» κυριολεκτικῶς τίς ἀντορθόδοξες θέσεις τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου περί παπισμοῦ ἤ τοῦ Σεβ. Ναυπάκτου κ. ῾Ιεροθέου, ὁ ὁποῖος ἀναιρεῖ θέσεις τοῦ π. Βασ. Θερμοῦ καί κρίνοντας αὐτές τίς θέσεις παίρνουμε θέση ὡς bloggers, τότε πού εἶναι ἡ ἁμαρτία; ῾Απλῶς προσπαθοῦμε νά προφυλαχθοῦμε ἀπό τόν μολυσμό τῆς αἱρέσεως ἤ τόν ἐλλοχεύοντα κίνδυνο τῆς αἱρέσεως.  ῾Αμαρτία θά ἦταν νά πέφταμε στόν πειρασμό τῆς «ρόζ δημοσιογραφίας» καί ἰσχυριζόμασταν π.χ. ὅτι ὁ Σεβ. Μεσσηνία ἐθεάθη σέ κεντρική παραλία καί μέ περιβολή a la plage νά συνομιλεῖ μέ νεαρά δεσποινίδα. Τό σωστό θά ἦταν σέ τέτοια περίπτωση νά γίνει ἐπώνυμη καταγγελία στήν ῾Ιερά Σύνοδο. Τώρα, τό πόσο αὐτή ἡ καταγγελία θά προχωροῦσε σέ βάθος, δέν μποροῦμε νά τό ξέρουμε. ῞Ενας σχολιασμός ἐκ μέρους ἑνός μπλόγκερ μπορεῖ νά γίνει, ἔστω καί ἀνωνύμως, φτάνει νά τηρηθοῦν τά ὅρια τῆς εὐπρέπειας. Θά μοῦ πεῖτε, γιατί ἀνωνύμως; Καταρχήν αὐτό εἶναι ἕνα δικαίωμα πού τό παρέχει πρός τό παρόν ὁ νόμος. ῎Επειτα, γιατί οἱ ἐκκλησιαστικοί «ρουφιάνοι» ἐλλοχεύουν παντοῦ, ἕτοιμοι νά δώσουν πληροφορίες πού θά ἔβλαπταν, πιθανόν, τήν οἰκογενειακή καί ἐπαγγελματική κατάσταση τῶν bloggers. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού θά ἤθελαν «τήν κεφαλήν μας ἐπί πίνακι».

   Τέλος, ὁ χαρακτηρισμός τῶν συντακτῶν τῶν ὀρθοδόξων ἱστολογίων ὡς «κουκουλοφόρων», μόνο γέλωτα μπορεῖ νά προκαλέσει καί εἶναι ἀνάξιος σχολιασμοῦ.

Μέ ἐκτίμηση

᾿Οδυσσεύς τοῦ klision

Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Εἰσαγωγικό σχόλιο "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ.Π"
Ἄν καί μέ τό περιοδικό ἀπό τό ὁποῖο προέρχεται τό παρακάτω κείμενο μᾶς χωρίζει μᾶλλον ὁλόκληρος ὠκεανός,ὡστόσο οι πληροφορίες που παρέχονται για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το "πολεμικό επιτελείο" της "Νέας Εποχής" είναι και αξιόπιστες και μας αποκαλύπτουν την θλιβερή πραγματικότητα που δυστυχώς μας περιβάλλει.
Αυτή είναι όμως μια θνησιγενής πραγματικότητα με ημερομηνία λήξεως και που σίγουρα βρίσκεται στον αντίποδα της πραγματικότητας που βιώνει ο βαπτισμένος Ορθόδοξος Χριστιανός με νήψη και προσευχή εντός της εκκλησίας.
Τότε το μαύρο και το καταθλιπτικό, δια της Θείας Χάριτος, γίνεται φωτεινό και χαρούμενο. Ο πιστός αρχίζει να βιώνει την θέρμη του Αναστάσιμου φωτός και η ψυχή να γλυκαίνεται απο την παρουσία του Χριστού.
Ο μόνος λόγος που παρουσιάζουμε αυτά τα δείγματα της αναδυόμενης εκ του σκότους παγκόσμιας κυβέρνησης ,δεν είναι η τρομοκράτηση των ήδη ταλαιπωρημένων αδελφών μας ,αλλά η ενημέρωση που μαζί με την πίστη θα μας κάνουν ικανούς να διακρίνουμε τους "προβατόσχημους λύκους" και τα ζαχαρωμένα δηλητήρια που μας προσφέρουν σαν "κέρασμα" ή "αντίδωρο" για την ενδεχόμενη (ό μη γένοιτο) συγκατάβασή μας.
Απο το αρχικό κείμενο έχουμε αφαιρέσει μερικά τμήματα που θεωρούμε ή επουσιώδη ή στα οποία μικρά σχόλια ακυρώνουν την αξία των υπολοίπων.

ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

«…Ἀλλά ὁ κόσμος σήμερα εἶναι πιό σύνθετος καί προετοιμασμένος νά δεχθεῖ μια παγκόσμια κυβέρνηση. Ἡ ὑπερεθνική κυριαρχία μιᾶς πνευματικῆς ἐλίτ καί τῶν παγκόσμιων τραπεζιτῶν εἶναι σίγουρα προτιμητέα σά σχέση μέ τὀν ἐθνικό αὐτοπροσδιορισμό πού ὑφίστατο μέχρι τώρα» (David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατα τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).

«Θά ἔχουμε μιά παγκόσμια κυβέρνηση, εἴτε σᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι. Τό μόνο ζήτημα θά εἶναι να ξέρουμε ἄν θά προκύψει ἀπό κατάκτηση ἤ ἀπό συγκατάθεση». (Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων).

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας:
«Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής».
Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι, μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή», «πολυπολιτισμικότητα», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά προσπαθούν με σατανικές μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να εξουσιάσουν τον πλανήτη. Κατέχοντας μία τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πλούτου, διαφθείρουν σταδιακά και προετοιμάζουν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο αστυνομικό κράτος (Novus Ordo).
Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή, χρησιμοποιώντας την «τρομοκρατία» ως ψευδές πρόσχημα.
Διδάσκουν τις μάζες ότι ο Θεός είναι νεκρός και η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα, για να αποδείξουν άτι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ζώο προορισμένο να υποδουλωθεί ή να καταστραφεί.
Ελέγχουν όλους τους μοχλούς εξουσίας: το πιστωτικό σύστημα, τα Μέσα Ενημέρωσης, την εκπαίδευση, τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς -νεοφιλελεύθερους, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, ροζ κομμουνιστές- ώστε να μπορούν εύκολα να μας εξαπατούν.

Μια φυλακή για το μυαλό μας (Matrix)
Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος αφήνει τη μήτρα της μητέρας του, κάθε προσπάθεια του είναι να δημιουργήσει, να διατηρήσει και να αποσυρθεί μέσα σε μία τεχνητή μήτρα, σε διάφορα είδη προστατευτικών «κουκουλιών» – υποκατάστατων. Αντικειμενικός σκοπός αυτής της τεχνητής «μήτρας» είναι να παρέχει ένα σταθερό περιβάλλον για κάθε δραστηριότητα, ασφάλεια για ελευθερία και αμυντική προστασία από την επιθετική δράση.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η δημοκρατία, όπως εξελίσσεται, είναι πλέον μία ψευδαίσθηση που λειτουργεί εγκλωβιστικά καθώς οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν έχει κανένα περιεχόμενο. Ψηφίζουν για εκπροσώπους που δεν έχουν πραγματική εξουσία. Κι αυτό, γιατί το μόνο που έχει μείνει είναι να αποφασίζουν για πολιτικά προγράμματα της «δεξιάς» και της «αριστεράς», που είναι πια ταυτόσημα σε όλες τις δυτικές χώρες.
Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου δεν είναι πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά οι επικεφαλής των οικονομικών ή βιομηχανικών πολυεθνικών ομίλων και των αδιαφανών Διεθνών Ιδρυμάτων (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, G8, NATO κ.λπ.)…
Οι υπεύθυνοι των Οργανισμών αυτών -οι οποίοι ασκούν την πραγματική εξουσία δεν είναι εκλεγμένοι, αλλά εκλεκτοί της παγκόσμιας συνωμοτικής ελίτ, και το κοινό δεν ενημερώνεται καν για τις αποφάσεις τους. Σε διεθνές επίπεδο, οι Οργανισμοί αυτοί, που…. είναι πιο πλούσιοι από τα κράτη, αλλά και βασικοί χρηματοδότες πολιτικών κομμάτων όλου του φάσματος στις περισσότερες χώρες, είναι ουσιαστικά υπεράνω νόμων και πολιτικής εξουσίας, υπεράνω και της δημοκρατίας.
Το ότι οι ισχυροί της γης, εκπρόσωποι αυτών των Οργανισμών και Εταιρειών, αισθάνονται τους πολίτες ως εχθρό τους, φαίνεται από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που λαμβάνουν για την προστασία τους από αυτούς. Οργανώνουν εναντίον των πολιτών πολεμικά αντίμετρα, όπως έγινε και στη Σύνοδο της G8 στο Heiligendam της Γερμανίας.
Εξάλλου, το περιθώριο δράσης των κρατών μειώνεται όλο και περισσότερο από τις διεθνείς οικονομικές συμφωνίες για τις οποίες κανένας δεν συμβουλεύθηκε ούτε πληροφόρησε τους πολίτες. Όλες οι διεθνείς συνθήκες που υπογράφηκαν τα τελευταία χρόνια (GATT, OMC, ΜΙΑ, ΝΤΜ, NAFTA) έχουν ένα μοναδικό σκοπό: τη με ταφορά της εξουσίας από τα κράτη προς τους μη εκλεγμένους οργανισμούς, μέσω της «παγκοσμιοποίησης».
Αν όμως οι πολίτες υποψιασθούν ότι δεν υπάρχει δημοκρατία, μπορεί να προκληθεί εξέγερση. Γι’ αυτό αποφασίστηκε να διατηρηθεί μία βιτρίνα δημοκρατίας και η πραγματική εξουσία να μετατοπισθεί προς νέα υπερεθνικά κέντρα. Στην πραγματικότητα, βιώνουμε μία «νέα σκλαβιά» με δεξιό ή αριστερό προσωπείο.
Σε μία διάλεξη το 1961, ο Άλντους Χάξλεϊ περιέγραψε το αστυνομικό κράτος του μέλλοντος ως την «τελική επανάσταση»: μία «δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι άνθρωποι «αγαπούν την δουλεία τους». Ο στόχος, είχε πει, είναι να δημιουργηθεί «ένα είδος ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες έτσι ώστε να χάσουν ουσιαστικά οι άνθρωποι τις ελευθερίες τους… αλλά… δεν θα σκέπτονται σε καμία περίπτωση να εξεγερθούν λόγω της προπαγάνδας ή της πλύσης εγκεφάλου… που θα ενισχύεται με φαρμακευτικές μεθόδους».

Το ντοκουμέντο: Ο “ Αθόρυβος Πόλεμος” εναντίον της Ανθρωπότητας
Σήμερα έχει ξεκινήσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος. Πρόκειται για-έναν κοινωνικό και εσωτερικό πόλεμο, έναν πόλεμο εξόντωσης που διεξάγεται από τις υπερεθνικές ελίτ εναντίον όλων των εθνών. Αυτός ο πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση μιας νέας δουλείας, ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη, παγκοσμιοποίηση» και διεξάγεται με μία σειρά εξελιγμένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του μέσου πολίτη ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί.
Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, μη φονικά όπλα, υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία το πνεύμα και το φαντασιακό ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» («Silent Weapons for Quiet Wars») επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Μιλά για «έλεγχο του κοινού» με το να το διατηρούν «διαλυμένο, αδαές, συγχυσμένο, αποδιοργανωμένο και διασπασμένο». «Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο… ‘Οταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται…».
Το ντοκουμέντο αυτό, που αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου.
Το 1954, σύμφωνα με το ντοκουμέντο, η «υπερεθνική ελίτ» αποφάσισε να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» αρχικά κατά του αμερικανικού λαού και στη συνέχεια κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας, με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
Το ντοκουμέντο μοιάζει με κωδικοποιημένο κείμενο που χρησιμοποιεί τεχνολογικούς και ηλεκτρονικούς όρους για να περιγράψει τον οικονομικο-πολιτικά έλεγχο της κοινωνίας από την υπερεθνική συνωμοτική ελίτ. Οι συντάκτες του το χαρακτηρίζουν ως ένα «εισαγωγικό εγχειρίδιο προγραμματισμού» που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για τον έλεγχο των μαζών, της πολιτικής και της οικονομίας.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό έγγραφο υποτίθεται ότι βρέθηκε τυχαία στις 7 Ιουλίου του 1986, μέσα σε ένα μεταχειρισμένο φωτοτυπικό μηχάνημα IBM που αγόρασε ένας υπάλληλος της αεροπορικής εταιρείας Boeing… Ως ημερομηνία σύνταξης του εμφανίζεται το έτος 1979. Φαίνεται σαν να περιγράφει μία στρατηγική που αποφασίστη κε το 1954 (έτος ίδρυσης της Λέσχης Μπίλ-ντερμπεργκ) κατά τη διάρκεια μιας μυστικής συνάντησης αυτού του είδους των ελιτίστι κων φόρουμ όπου παίρνονται οι αποφάσεις των δια-καπιταλιστικών στρατηγικών και του μακροπρόθεσμου κοινωνικού προγραμ ματισμού, σε διεθνές επίπεδο.
Απ’ ό,τι λέει το έγγραφο, αλλά και από την μοναδική ανάλυση γύρω από αυτό που υπάρχει στο βιβλίο «Behold the Pale Horse» του William Cooper, που κυκλοφόρησε το 1991, φαίνεται ότι η στρατηγική των «Σιωπηλών Όπλων» συντονίστηκε προς όφελος των υπερεθνικών Παγκόσμιων Αφεντικών από το βρετανικό Ινστιτούτο, γνωστό ως «Chatham House» (Τσάταμ Χάουζ). Το όνομα Chatham House συχνά χρησιμοποιείται ως αναφορά στο Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (Royal Institute of International Affairs – ΜΙΑ), που είναι το ανάλογο του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations – CFR) της Αμερικής.
To Τσάταμ Χάουζ, οι υπερπόντιοι δορυφόροι του και οι συναντήσεις τους, όπως και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, χαρακτηρίζονται από τη συνύπαρξη ενός κλειστού εσωτερικού κύκλου μυημένων οι οποίοι, μαζί με έναν εξωτερικό κύκλο συνεργατών, εργάζονται σταθερά με στόχο την άσκηση επιρροής σε σημαντικά κυβερνητικά στελέχη, γραφειοκράτες, διπλωμάτες και επιχειρηματίες.
Το συγκεκριμένο έγγραφο υποτίθεται πως ήταν φωτοτυπημένο αντίγραφο που προοριζόταν για κάποιον αποδέκτη του κλειστού κύκλου, διότι είχε την ένδειξη: «Έχετε επιλεγεί για το πρόγραμμα αυτό, λόγω της ικανότητας σας να εξετάζετε την ανθρώπινη κοινωνία με ψυχρή αντικειμενικότητα και να αναλύετε και να συζητάτε τις παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα σας με άλλους ανάλογης πνευματικής ικανότητας…».
Αν δεν πιστέψουμε, όπως οφείλουμε άλλωστε, ότι το ντοκουμέντο εγκαταλείφθηκε τυχαία, τότε μπορεί να είναι δουλειά κάποιου «whistleblower», όπως έχει συμβεί και με άλλες αποκαλύψεις για συνωμοσίες τέτοιου είδους.
Δεν αποκλείεται επίσης να είναι άλλη μία «προβοκάτσια» του τύπου των γνωστών «Πρωτοκόλλων», κάποιοι που θέλουν, δηλαδή, να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για τα μυστικά αυτά σχέδια χωρίς να στηρίζονται στην αυθεντικότητα των κειμένων τους. Άλλωστε η πραγματική «συνωμοσία» ποτέ δεν αποδεικνύεται.
Τα πιο σημαντικά αποσπάσματα του απόρρητου αυτού εγγράφου, μαζί με τα δικά μας σχόλια, παραθέτουμε παρακάτω:
Top Secret: Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους
Ιστορική εισαγωγή
Η τεχνολογία των σιωπηλών όπλων εξελίχθηκε από την Operations Research (O.R.), μία απόρρητη στρατηγική και τακτική μεθοδολογία που αναπτύχθηκε την Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχικός σκοπός της Operations Research ήταν η μελέτη των στρατηγικών και τακτικών προβλημά των επίγειας και εναέριας άμυνας, με αντικειμενικό σκοπό την αποτελεσματική χρήση περιορισμένων στρατιωτικών πόρων κατά ξένων εχθρών (π.χ. επιμελητεία, διοικητική μέριμνα).
Σύντομα ωστόσο, αξιωματούχοι με θέσεις ισχύος κατάλαβαν ότι οι ίδιες μέθοδοι μπορεί να ήταν χρήσιμες για τον πλήρη έλεγχο μιας κοινωνίας, αλλά υπό την προϋπόθεση να αναπτυχθούν καλύτερα εργαλεία.
Η κοινωνική μηχανική (η ανάλυση και ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων), γι’ αυτό χρειάζεται ένα σύστημα υψηλής ταχύτητας ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων:
Ορόσημα: Οι παλαιοί υπολογιστές ήταν πολύ αργοί, αλλά ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, που επινοήθηκε το 1946 από τους J. Presper Eckert και John W. Mauchly, ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις. Το επόμενο ορόσημο ήταν η ανάπτυξη του γραμμικού προγραμματισμού (μέθοδος Simplex) το 1947 από τον μαθηματικό George B. Dantzig. • Τέλος, στις αρχές του 1948, το τρανζίστορ, που κατασκευάστηκε από τους J. Bardeen, W.H. Brattain και W. Shokley, έφερε μεγάλες ελπίδες για εξάπλωση του πεδίου των υπολογιστών μειώνοντας τον αναγκαίο χώρο και την απαιτούμενη ισχύ.
Με αυτές τις τρεις ανακαλύψεις στα χέρια τους, οι ισχυροί της Δύσης υπέθεσαν ότι ήταν δυνατόν να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο με το πάτημα ενός κουμπιού.
Αμέσως, η ναυαρχίδα της παγκοσμιοποίησης, το Ίδρυμα Ροκφέλλερ μπήκε στο παιγνίδι δίνοντας μία τετραετή επιχορήγηση στο Κολλέγιο Harvard, ιδρύοντας το Πρόγραμμα Οικονομικής Ερευνας Harvard (Harvard Economic Research Project) για τη μελέτη της δομής της αμερικανικής οικονομίας. Έναν χρόνο αργότερα, το 1949, συνέπραξε και η Αμερικανική Αεροπορία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τότε ο αδιαμφισβήτητος διάδοχος της Βρετανικής Αυτόκρατορίας, η οποία στις, αρχές του 20ού αιώνα ήλεγχε το 1/4 του πλανήτη. Οι ΗΠΑ κληρονόμησαν από τη θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία όλες σχεδόν τις σημαντικές γεωστρατηγικές περιοχές που ήλεγχε, αλλά δεν είχαν την απαιτούμενη αυτοκρατορική αντίληψη για να αναλάβουν τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Έτσι, ουσιαστικά οι ΗΠΑ έγιναν το έθνος-κράτος, πιλότος των Επικυρίαρχων για το μοντέλο της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Ο έλεγχος του πλανήτη προϋπόθετε τον έλεγχο της Αμερικής από τα μέσα.

Πολιτική Εισαγωγή
Το 1952 έληξε η περίοδος της επιχορήγησης και έγινε μια υψηλού επιπέδου συνάντηση της Ελίτ ώστε να καθοριστεί η επόμενη φάση της έρευνας σχετικά με τα σχέδια της κοινωνικής χειραγώγησης. Το πρόγραμμα Harvard υπήρξε πολύ καρποφόρο και αυτό επιβεβαιώθηκε από τη δημοσίευση ορισμένων εκ των αποτελεσμάτων του το 1953, τα οποία μιλούσαν για τη δυνατότητα εφαρμογής της οικονομικής (κοινωνικής) μηχανικής.
Η νέα μηχανή Αθόρυβου Πολέμου που αναπτύχθηκε το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ’40, ήταν το νέο απόκτημα που μπήκε σε εφαρμογή το 1954. Με τη δημιουργία του μέιζερ (διάταξη ενίσχυσης η παράγωγης μικροκυμάτων με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας) το 1954, η υπόσχεση για «ξεκλείδωμα» απεριόριστων πηγών ατομικής ενέργειας σύντηξης, από το βαρύ υδρογόνο στο θαλασσινό νερό και η επακόλουθη διαθεσιμότητα απεριόριστης ηλιακής ενέργειας ήταν μία δυνατότητα που φαινόταν ότι θα επιτευχθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ο συνδυασμός ήταν ακαταμάχητος.
Ο Αθόρυβος Πόλεμος κηρύχθηκε σιωπηλά από τη Διεθνή Ελίτ σε μία συνδιάσκεψη που έγινε το 1954.
Το σύστημα σιωπηλών όπλων ήταν έτοιμο σχεδόν 13 χρόνια μετά.
Τα Παγκόσμια Αφεντικά είχαν καταλάβει άτι ήταν απλώς θέμα χρόνου, μερικές δεκαετίες μόνο, πριν οι αφυπνισμένες μάζες να είναι σε θέση να τους ανατρέψουν και να καταλάβουν την εξουσία, γιατί τα ίδια τα στοιχεία της τεχνολογίας σιωπηλών όπλων, που εξυπηρετούσαν τα σχέδια τους, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και για την ουτοπία των πολλών. Επομένως, για να αποκλεισθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να εξασφαλισθεί η κυριαρχία τους, δόθηκε προτεραιότητα στον τομέα των επιστημών ενέργειας.

Ο ρόλος της Ενέργειας
Η ενέργεια είναι το κλειδί για κάθε δραστηριότητα στον πλανήτη μας. Οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και του ελέγχου της φυσικής ενέργειας, και οι οικονομικο-κοινωνικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και τον έλεγχο της κοινωνικής ενέργειας. Και οι δύο είναι κυρίως λογιστικά συστήματα, δηλ. μαθηματικά. Συνεπώς, τα μαθηματικά είναι η πρωταρχική επιστήμη ενέργειας. Και ο «λογιστής» κατέχει ηγεμονική θέση όταν το κοινό αγνοεί τη μεθοδολογία των «λογιστικών». Η επιστήμη γίνεται το μέσο για έναν στόχο. Το μέσον είναι η γνώση και ο στόχος είναι ο έλεγχος.
Πέραν αυτών παραμένει ένα ζήτημα μόνο: «Ποιος επωφελείται;» («Qui bonoi?»). To 1954, αυτό ήταν το πρωταρχικό ζήτημα. Προς το συμφέρον της τάξης, της ασφάλειας και της ησυχίας του μελλοντικού κόσμου της υπερεθνικής ελίτ, αποφασίστηκε να ξεκινήσει παρασκηνιακά, και χωρίς να το γνωρίζουν κατ’ ανάγκην οι εκλεγμένοι «αντιπρόσωποι» του λαού, ένας σιωπηλός πόλεμος κατά του αμερικανικού λαού με απώτατο στόχο τη μόνιμη μεταφορά της φυσικής και κοινωνικής ενέργειας (του πλούτου) των πολλών ανοργάνωτων και ανεύθυνων, στα χέρια των λίγων που «διαθέτουν αυτοπειθαρχία, αίσθημα ευθύνης και είναι άξιοι». [σ.σ.: δηλαδή των Ολιγαρχών].
Προκειμένου να εκπληρωθεί ο σκοπός αυτός, ήταν απαραίτητο να δημιουργήσουν, να κατοχυρώσουν και να εφαρμόσουν νέα όπλα τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν μία κατηγορία όπλων τόσο έξυπνων και σοφιστικέ ως προς τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας και της παρουσίας τους, που τα αποκάλεσαν «αθόρυβα όπλα».
Για να επιτευχθεί μία απολύτως προβλέψιμη οικονομία, τα μέλη των χαμηλότερων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο, δηλαδή να «εξημερωθούν», να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από πολύ νεαρή ηλικία, πριν έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των υλικών αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα. Αρκετούς πονοκεφάλους είχαν προκαλέσει οι «γενιές της αμφισβήτησης»…
Για να εξασφαλισθεί μία τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατώτερων τάξεων μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης (δηλαδή προσαρμογής) των παραμελημένων παιδιών τους.
Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες τάξεις πρέπει να είναι η χειρότερη του είδους, έτσι ώστε το τείχος της άγνοιας που θα τη διαχωρίζει από την ελίτ, να είναι και να παραμένει αδιαπέραστο για τα παιδιά της.
Με μία τέτοια υστέρηση εξ αρχής, ακόμα και τα ευφυή άτομα της κατώτερης τάξης θα έχουν ελάχιστες δυνατότητες να ξεφύγουν από τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Αυτή η μορφή υποδούλωσης είναι βασική για τη διατήρηση σε έναν ικανοποιητικό βαθμό της κοινωνικής ειρήνης που επιθυμούν οι νεόπλουτες ελίτ και που, εν τέλει, έχουν καταφέρει να έχουν σήμερα στη Δύση σε ασύγκριτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν, χάρη στην κατευθυνόμενη πρωτοφανή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση της νεολαίας.

Περιγραφή του Σιωπηλού Όπλου
Οι δημιουργοί του σιωπηλού όπλου περιμένουν απ’ αυτό ό,τι θα περίμεναν κι από ένα συνηθισμένο όπλο, αλλά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο λειτουργίας.
Το όπλο αυτό πυροδοτεί καταστάσεις αντί για σφαίρες. Ως μέσο προώθησης χρησιμοποιεί την επεξεργασία δεδομένων, αντί τη χημική αντίδραση (έκρηξη). Η πυροδότηση του προέρχεται από πληροφορίες, αντί για κόκκους πυρίτιδας. Το χειρίζεται ένας προγραμματιστής υπολογιστών και όχι ένας σκοπευτής. Τίθεται υπό τις διαταγές ενός μεγαλοτραπεζίτη και όχι ενός στρατηγού.
Δεν κάνει θόρυβο κατά την εκπυρσοκρότηση, δεν προκαλεί εμφανή σωματικά ή πνευματικά τραύματα και παρεμβαίνει καταφανώς στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο ο εξασκημένος παρατηρητής που γνωρίζει τι να παρατηρήσει.
Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως αυτό το όπλο και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και υποτάσσεται από κάποιο όπλο. Το κοινό μπορεί να αισθάνεται ενστικτωδώς ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά αυτό οφείλεται στην τεχνική φύση του σιωπηλού όπλου. Δεν μπορούν, όμως, να εκφράσουν το αίσθημα τους με λογικό τρόπο ή να αντιμετωπίσουν εγκεφαλικά το πρόβλημα. Συνεπώς, δεν ξέρουν από πού να ζητήσουν βοήθεια και πώς να συντονισθούν με άλλους για να αμυνθούν από αυτό.
Όταν εφαρμόζεται σταδιακά ένα σιωπηλό όπλο, το κοινό προσαρμόζεται (συνηθίζει) στην παρουσία του και μαθαίνει να ανέχεται τη διείσδυση του στη ζωή του, μέχρις ότου η πίεση (ψυχολογική μέσω της οικονομικής) γίνει πολύ μεγάλη και καταρρεύσει. Άρα, το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου. Πλήττει τη ζωτικότητα, τις επιλογές και την κινητικότητα των ατόμων μιας κοινωνίας με τη γνώση, την κατανόηση, τη διαχείριση και την επίθεση στις πηγές φυσικής και κοινωνικής ενέργειας των πολιτών, καθώς επίσης και στις φυσικές, διανοητικές και συναισθηματικές δυνάμεις και αδυναμίες τους!
Θεωρητική Εισαγωγή

«Δώστε μου τον έλεγχο τον νομίσματος μιας χώρας και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τους νόμους της», Mayer Amshell Rothschild
Η τεχνολογία των σημερινών σιωπηλών όπλων είναι παράγωγο μιας ιδέας που επινοήθηκε, εκφράσθηκε επιγραμματικά και εφαρμόσθηκε αποτελεσματικά από τον Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ (Mayer Amshell Rothschild), ιδρυτή της παγκόσμιας δυναστείας των τραπεζιτών Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε έναν βασικό κρίκο της οικονομικής θεωρίας που είναι η «επαγωγικότητα».
Δεν προέβλεψε, βέβαια, ο ίδιος ότι η ιδέα του, με όρους μαθηματικής ανάλυσης του 20ού αιώνα, θα έπρεπε να περιμένει τη Δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση, την εμφάνιση της θεωρίας της μηχανικής και της ηλεκτρονικής και, τελικά, την επινόηση του ηλεκτρονικού υπολογιστή πριν μπορέσει να εφαρμοσθεί αποτελεσματικά για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας. [Σ.σ.: οι οικονομικοί ορισμοί του κειμένου παραπέμπουν στο βιβλίο Beyond the Pale Horse...].
Αυτό που είχε ανακαλύψει ο Ρότσιλντ ήταν η βασική αρχή της εξουσίας, της επιρροής και του ελέγχου επί των ανθρώπων, όπως αυτή εφαρμόζεται στην οικονομία. Η αρχή αυτή είναι η εξής: «όταν παριστάνεις ότι κατέχεις την εξουσία, τότε οι άνθρωποι σου την παραχωρούν πραγματικά σε σύντομο διάστημα».
Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το νόμισμα ή οι λογαριασμοί καταθέσεων και τα δάνεια είχαν την απαιτούμενη επίφαση εξουσίας που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να πείσει τους ανθρώπους (όπως η έλξη που ασκεί ένα μαγνητικό πεδίο) να παραδώσουν τον πραγματικό τους πλούτο, με αντάλλαγμα μία υπόσχεση για περισσότερο πλούτο (αντί για πραγματική αμοιβή). Να τοποθετήσουν ως υποθήκη ένα πραγματικό εχέγγυο με αντάλλαγμα… τραπεζογραμμάτια.
Ο ευφυής Ρότσιλντ κατάλαβε ότι μπορούσε να εκδώσει περισσότερα χαρτονομίσματα από αυτά που είχε ως εγγύηση, στον βαθμό που είχε τα αποθέματα χρυσού κάποιου άλλου ανθρώπου ως όπλο για να τα επιδεικνύει στους πελάτες του. Ο Ρότσιλντ δάνειζε τα τραπεζογραμμάτια του σε άτομα και σε κυβερνήσεις. Έτσι δημιουργείτο υπερβολική εμπιστοσύνη. Μετά έκανε δυσεύρετα τα χρήματα, ασκούσε ασφυκτικότερο έλεγχο στο σύστημα και μάζευε τις υποθήκες βάσει των υποχρεώσεων των συμβάσεων. Ύστερα, ο κύκλος αυτός επαναλαμβανόταν…
Οι πιέσεις αυτές μπορούσαν, με τον κατάλληλο χειρισμό, να προκαλέσουν πόλεμο. Τότε έλεγχε τη διαθεσιμότητα του νομίσματος (χρήματος) για να καθορίσει ποιος θα κέρδιζε χον πόλεμο. Η κυβέρνηση που θα συμφωνούσε να του δώσει τον έλεγχο του οικονομικού της συστήματος είχε την υποστήριξη του.
Η είσπραξη των χρεών ήταν εγγυημένη μέσω της οικονομικής βοήθειας προς τον εχθρό του οφειλέτη. Το κέρδος που προέκυπτε από αυτή την μέθοδο έδινε στον Ρότσιλντ τη δυνατότητα να αυξάνει όλο και περισσότερο τον πλούτο του.

Ο Ρότσιλντ ανακάλυψε ότι το χαρτονόμισμα του έδινε τη δύναμη να ανασκευάσει τη δομή της οικονομίας προς όφελος του, να αλ λάξει την οικονομική επαγωγικότητα σε τέτοιες οικονομικές θέσεις που θα προκαλούσαν την μεγαλύτερη δυνατή οικονομικά αστάθεια και κλυδωνισμό. Για τον τελικό έλεγχο της οικονομίας έπρεπε να προηγηθεί η συλλογή αρκετών σχοιχείων και η ανάπτυξη υπολογιστών υψηλής ταχύχητας που θα παρακολουθούσαν στενά τις οικονομικές διακυμάνσεις που δημιουργούνται από την πτώση των τιμών και το πληθωριστικό χρήμα.

Η εξαφάνιση της ενημέρωσης: πληροφορίες χωρίς πληροφόρηση
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας είναι να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών που διαχέονται μέσα από ένα ευρύτατο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης με παρόμοιο περιεχόμενο. Αυτό επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται κατ’ αρχάς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης του κοινού.
Όλοι οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλύτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο και ιεραρχημένο τρόπο. Όμως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (διάφορα θέματα: λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά λίγο πολιτική κ.λπ.), επειδή επιδιώκουν τη λιγότερη δυνατή απομνημόνευση των πληροφοριών από το κοινό. Έτσι, είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό… Όπως οι εκλογές, έτσι και οι τηλεοπτικές “ εφημερίδες” συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά έχουν χάσει το περιεχόμενο τους. Ένα τηλεοπτικό δελτίο περιέχει το πολύ 2 με 3 λεπτά πραγματικής ενημέρωσης. Η υπόλοιπη αποτελείται από θέματα περιοδικών, ρεπορτάζ ανούσια, διάφορα περιστατικά, κουτσομπολιά και “ ριάλιτι” γύρω από την καθημερινότητα. Οι αναλύσεις από εξειδικευμένους δημοσιογράφους, όπως και οι ενημερωτικές εκπομπές έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ολοκληρωτικά.
Η ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα περιθωριακά και ειδικά έντυπα και τα φανζίν, τα οποία διαβάζονται από μία μειοψηφία πολιτών. Η εξαφάνιση της ενημέρωσης είναι το απτό σημάδι ότι η φύση του πολιτικού καθεστώτος που ζούμε έχει ήδη αλλάξει.

Το Οικονομικό Μοντέλο
Άμεσος στόχος του προγράμματος Harvard Economic Research Program που ξεκίνησε το 1948) ήταν ν’ ανακαλύψει τη δομή της οικονομίας, ποιες δυνάμεις αλλάζουν αυτή τη δομή, πώς η συμπεριφορά της δομής μπορεί να προβλεφθεί και πώς μπορεί να ελεγχθεί. Αυτό που χρειαζόταν ήταν μία καλά οργανωμένη γνώση των μαθηματικών δομών και των διασυνδέσεων της επένδυσης, της παραγωγής, της διανομής και της κατανάλωσης.
Εν συντομία, ανακαλύφθηκε ότι η οικονομία υπακούει στους ίδιους νόμους όπως ο ηλεκτρισμός και ότι όλη η μαθηματική θεωρία και πρακτική και η τεχνογνωσία των υπολογιστών που αναπτύχθηκαν για το ηλεκτρικό πεδίο μπορεί να εφαρμοσθεί άμεσα στη μελέτη της οικονομίας! Αυτή η ανακάλυψη δεν κοινοποιήθηκε και τα πιο περίπλοκα συμπεράσματα της παραμένουν απόρρητα. Για παράδειγμα, το ότι σε ένα οικονομικό μοντέλο, η ανθρώπινη ζωή μετριέται σε δολάρια και ότι ο ηλεκτρικός σπινθήρας που δημιουργείται όταν ανοίγεις έναν διακόπτη που συνδέεται με έναν αγωγό είναι το μαθηματικό ανάλογο της κήρυξης πολέμου….

Έλεγχος Οικονομικού Συγκλονισμού
Στη σύγχρονη εποχή, η εφαρμογή του Operations Research στη μελέτη της παγκόσμιας οικονομίας ήταν φανερή για οποιονδήποτε που κατανοεί τις αρχές της «δοκιμής του σοκ». Στη «δοκιμή σοκ» του σκελετού ενός αεροσκάφους, η δύναμη επαναφοράς ενός πυροβόλου όπλου πάνω σ’ αυτό το αεροπλάνο προκαλεί ωστικά κύματα στη δομή του τα οποία δείχνουν στους μηχανικούς αεροσκαφών τις συνθήκες υπό τις οποίες ορισμένα μέρη του αεροπλάνου ή ολόκληρο το σκάφος ή τα φτερά του θα αρχίσουν να ταλαντεύονται ή να ταράζονται σαν την χορδή μιας κιθάρας και θα αρχίσουν να αποσυνδέονται ή να αποκολλώνται κατά την διάρκεια της πτήσης.
Με την χρήση της μεθόδου ελέγχου του συγκλονισμού της ατράκτου ενός αεροπλάνου, οι οικονομικοί «μηχανικοί» πέτυχαν το ίδιο αποτέλεσμα, μελετώντας την συμπεριφορά της οικονομίας και του καταναλωτικού κοινού επιλέγοντας προσεκτικά ένα προϊόν-δείγμα όπως τον καφέ, την βενζίνη ή την ζάχαρη. Προκαλώντας μια απότομη αλλαγή ή σοκ (συγκλονισμό) στην τιμή ή την επάρκεια του συγκεκριμένου προϊόντος, ανατρέπουν τον προϋπολογισμό και τις αγοραστικές συνήθειες των καταναλωτών.
Στην συνέχεια παρατηρούν τα ωστικά κύματα που ακολουθούν, καταγράφοντας τις αλλαγές στην διαφήμιση, τις τιμές και τις πωλήσεις αυτού και των άλλων προϊόντων. Τα δεδομένα που προκύπτουν επεξεργάζονται από σούπερ-υπολογιστές και καταγράφεται έτσι η ψυχο-οικονομική δομή της οικονομίας.
Αντικειμενικός σκοπός των μελετών αυτών είναι η απόκτηση της τεχνογνωσίας για το πώς τίθεται η παγκόσμια οικονομία σε μια προβλέψιμη κατάσταση κίνησης ή αλλαγής, ακόμα και σε μια αυτοκαταστροφική τέτοια κατάσταση που θα πείσει το κοινό ότι κάποιοι «ειδικοί» χρειάζεται να αναλάβουν το νομισματικό σύστημα και να αποκαταστήσουν την ασφάλεια (πάνω από την ελευθερία και την δικαιοσύνη) για όλους. Όταν οι πολίτες γίνουν ανίκανοι να ελέγξουν τις οικονομικές τους υποθέσεις, τότε υποδουλώνονται ολοκληρωτικά και γίνονται φθηνή εργατική δύναμη.
Για παράδειγμα, υπάρχει μια μετρήσιμη ποσοτική σχέση μεταξύ της τιμής της βενζίνης και την πιθανότητας ένα άτομο να πάθει πονοκέφαλο, να αισθανθεί την ανάγκη να παρακολουθήσει ένα φιλμ (πορνό ή βίαιο) ή να καπνίσει ένα τσιγάρο.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι παρατηρώντας και εκτιμώντας τα οικονομικά μοντέλα με τα οποία το κοινό προσπαθεί να ξεφύγει από τα προβλήματα του και από την πραγματικότητα και εφαρμόζοντας την μαθηματική θεωρία του Operations Research, είναι δυνατόν να προγραμματισθούν υπολογιστές για να προβλέπουν τον πιο πιθανό συνδυασμό δημιουργημένων γεγονότων (σοκ) που θα έχουν σαν αποτέλεσμα τον πλήρη έλεγχο και την υποδούλωση του κοινού.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Παραπλάνηση, η βασική στρατηγική
Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι η απλούστερη μέθοδος εξασφάλισης της λειτουργίας ενός σιωπηλού όπλου και απόκτησης ελέγχου του κοινού είναι να το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια για τις βασικές αρχές του συστήματος από την μια, και συγχυσμένο, αποδιοργανωμένο, απογοητευμένο και διασπασμένο με πράγματα που δεν έχουν πραγματική σημασία, από την άλλη.
Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής:
1. Διαλύοντας το μυαλό τους, υπονομεύοντας την πνευματική δραστηριότητα τους, παρέχοντας μια χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία (κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση) στα μαθηματικά, την λογική, τον σχεδιασμό συστημάτων και την οικονομία, και αποθαρρύνοντας την τεχνική δημιουργία.
2. Κατευθύνοντας τα αισθήματα τους, αυξάνοντας την μαλθακότητά τους (την πνευματική και την φυσική) με:

συνεχή βομβαρδισμό (πνευματικός και συναισθηματικός βιασμός) με σεξ, βία και τρομοκρατία στα Μέσα Ενημέρωσης -ειδικά την τηλεόραση και τις εφημερίδες
το να τους δίνουν -σε υπερβολή «σκουπίδια για πνευματική τροφή», στερώντας τους ταυτόχρονα αυτό που πραγματικά χρειάζονται.
3. Ξαναγράφοντας την Ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας το κοινό σε αποκλίνουσα συμπεριφορά έτσι ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν την σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε πολυτελείς, μη απαραίτητες, προτεραιότητες.
Όλα αυτά αποτρέπουν τους πολίτες να ενδιαφερθούν και να ανακαλύψουν τα σιωπηλά όπλα της τεχνολογίας του κοινωνικού αυτοματισμού.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από την σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση υπάρχει, τόσο μεγαλύτερο είναι το κέρδος. Άρα, η καλύτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι’ αυτά.

Ανακεφαλαίωση Παραπλάνησης

Μέσα Ενημέρωσης: Απομακρύνετε την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και στρέψτε την σε ανούσια ριάλιτυ.
Σχολεία: Διατηρείστε ασχοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, την φιλοσοφία και την Ιστορία.
Διασκέδαση: Κρατείστε σε πολύ χαμηλό επίπεδο την διασκέδαση του κοινού.
Εργασία: Κρατείστε απασχολημένο συνεχώς το κοινό, χωρίς να του αφήνετε χρόνο να σκεφθεί.«Πίσω στην φάρμα με τα υπόλοιπα ζώα».
Το ανθρώπινο σώμα
Για τους Επικυρίαρχους, το ανθρώπινο σώμα έχει πάψει να είναι ένα περιχαρακωμένο φυσικό κάστρο. Μέσα από τους ιδεολογικούς τους μηχανισμούς και με τον έλεγχο των δύο μεγάλων σύγχρονων βιομηχανιών, του θεάματος και της μόδας, έχουν αυξήσει την σύγχυση του κοινού πάνω στο τι διαχωρίζει τα έμβια όντα από τις μηχανές.
Οι διαδεδομένες συζητήσεις για την αντιμετώπιση και την χρήση των εμβρύων, τον κλωνισμό, την ευθανασία, την γενετική μηχανική συμβάλλουν στην κατάρρευση των καθιερωμένων πιστεύω για το ανθρώπινο σώμα.
Τα σύγχρονα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προπαγανδίζουν μια κουλτούρα που λατρεύει το καλογυμνασμένο σώμα: αρσενικά και θηλυκά σούπερ μοντέλα πρέπει να γίνουν τα πρότυπά σας, μας λένε. Οι οθόνες του σινεμά μάς βομβαρδίζουν με μηχανοποιημένα τέρατα των οποίων τα μέλη αντικαθίστανται, όπως το Σάϊμποργκ (cyborg) Τ-800 που έπαιζε ο Σβαρτσενέγκερ στον Εξολοθρευτή 2 (Terminator 2).
Η ρητορεία των θεωρητικών της Τεχνη τής Νοημοσύνης, όπως ο Μάρβιν Μίνσκυ, συναγωνίζεται την κυβερνοκουλτούρα του New Age που προπαγανδίζει θεραπευτικές τεχνικές οι οποίες αντιλαμβάνονται τον νου σαν ένα «βιουπολογισιη», ικανό να επαναπρογραμματιστεί με τις σωστές εντολές.
Ορισμένα σχέδια και στόχοι των Επικυρίαρχων για τον έλεγχο των ανθρώπων και της κοινωνίας αποτελούν ήδη πραγματικότητα… Άλλα σχέδια αφορούν το άμεσο μέλλον μας.
Λίγος χρόνος μας μένει να αντιδράσουμε, γιατί όλα τα απαραίτητα μέσα ελέγχου για μια μελλοντική δικτατορία είναι ήδη σε πλήρη λειτουργία…
Η κουλτούρα αυτή αντανακλά ένα βαθύτερο σκεπτικό των Επικυρίαρχων, ότι για να επιζήσουν πρέπει να γίνουν δυνατότεροι από τα μέταλλα και τις μηχανές, ακριβώς όπως οι πρωτόγονοι έπρεπε να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη από τα άγρια θηρία.
Το εφιαλτικότερο σενάριο είναι η νέα κάστα των όποιων «υπεράνθρωπων» να αποτελέσει την «φυσική» εξέλιξη -προς το χειρότερο- των σημερινών Επικυρίαρχων. Τη νέα ελίτ της αυριανής τεχνοφεουδαρχίας ή κυβερνοκρατίας, που θα εκμεταλλευθεί την δύναμη των νέων τεχνολογιών για να επιβληθεί στους αδύναμους «Λουδίτες», τους «μη προσαρμόσιμους», με έναν πρωτοφανή τεχνοφασισμό.

Στόχοι

Έλεγχος του σώματος και του πνεύματος από ηλεκτρονικά εμφυτεύματα και βιονικά προσθετικά μέλη.
Δημιουργία ανθρώπων με τροποποιημένες λειτουργίες.
Προετοιμασία του εδάφους ώστε το κοινό να δεχθεί τα μελλοντικά εμφυτεύματα εντοπισμού και αναγνώρισης ταυτότητας που θα έχουν τοποθετηθεί κάτω από το δέρμα.
Γενίκευση της εφαρμογής των εμφυτευμάτων σε υπαλλήλους για αύξηση της επαγγελματικής τους απόδοσης (νευρωνικά εμφυτεύματα για βελτίωση της μνήμης και της ικανότητας υπολογισμών, βιονικά για αύξηση της μυϊκής δύναμης ή των φυσικών ικανοτήτων…). Σύντομα, η καταφυγή σε «επαγγελματικά εμφυτεύματα» θα είναι αναπόφευκτη για να έχει κανείς πιθανότητες να βρει μια δουλειά.
Μέσα που θα χρησιμοποιηθούν

Απλοποίηση και πολλαπλασιασμός των μηχανών που θα μιμούνται την εμφάνιση ή την συμπεριφορά των έμβιων όντων: ρομπότ-παιγνίδια, ταμαγκότσι / εικονικές πραγματικότητες, αβατάρ / εικονικοί τηλεοπτικοί παρουσιαστές (τύπου Μαξ Χέντρουμ) / στον κινηματογράφο: ήρωες ανδροειδή ή άνθρωποι με βιονικά εμφυτεύματα, δημιουργήματα μισά-μηχανές, μισά-άνθρωποι (cyborgs)… (Στά διουλοποίησης: προχωρημένο).
Προβολή της μόδας του πήρσινγκ (διάφορά τρυπήματα για σκουλαρίκια), για να συνηθίσει το κοινό στην εισαγωγή ξένων μεταλλικών σωμάτων στο σώμα του. (Στάδιο υλοποίησης: τελικά).
Να γίνουν υποχρεωτικά τα εμφυτεύματα για την αναγνώριση των κατοικίδιων ζώων. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Ευρεία χρήση των εμφυτευμάτων για ιατρικούς λόγους, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η ενστικτώδης δυσπιστία του κοινού ως προς την εισβολή μηχανών στο σώμα του. (Στάδιο υλοποίησης: σχεδόν ολοκληρωμένο).
Να οργανωθεί (ή ν’ αφήσουν να οργανωθεί) περιορισμένη πυρηνική επίθεση σε μια δυτική πόλη, πράγμα που θα κάνει υποχρεωτική την τοποθέτηση εμφυτευμάτων εντοπισμού και αναγνώρισης για κάθε άτομο, στο όνομα της «ασφάλειας» και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Β. Γενετικές παρεμβάσεις – Το τέλος της φυσικής ανθρώπινης αναπαραγωγής
Στόχοι:

Γενετική μετάλλαξη της «ανθρώπινης φύσης».
Γενετικός περιορισμός της αυτεξουσιότητας, του αντικομφορμισμού, της φαντασίας…
Περιορισμός της αίσθησης ευτυχίας, του αισθήματος της συναδέλφωσης με τους άλλους ή της ένωσης με την φύση.
Δημιουργία ανθρώπων με «ελεγχόμενα» πνευματικά χαρίσματα.
Δημιουργία μεταλλαγμένων ανθρώπων εξειδικευμένων, ανάλογα με το επάγγελμα και την κοινωνική τάξη για την οποία τους προορίζουν.
Ανάπτυξη μιας νέας αγοράς: με παιδιά-προϊόντα, που θα πωλούνται κατά παραγγελίαν, με φυσικές και πνευματικές ικανότητες ανάλογες με την τιμή πώλησης τους (τα όμορφα και έξυπνα παιδιά θα πωλούνται πολύ ακριβά στους πλούσιους, τα υπόλοιπα θα είναι πιο φθηνά, για τους φτωχούς…).
Μέσα που θα χρησιμοποιηθούν

Μαζική μόλυνση του περιβάλλοντος με φυτοφάρμακα, PCB (πολυχλωροδιφαινύλια) και άλλες ρυπογόνες ουσίες, γνωστές για τις επιπτώσεις τους στην αύξηση της ανδρικής στειρότητας.
Αυτό γίνεται είτε με την τεχνολογική ρύπανση είτε με την οργανωμένη διασπορά chemtrails. Στον βαθμό που ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων θα αντιμετωπίσει προβλήματα στειρότητας, η επιλογή τους θα είναι η καταφυγή στην τεχνητή αναπαραγωγή. (Στάδιο υλοποίησης: σχεδόν ολοκληρωμένο. Ήδη, στον ανεπτυγμένο κόσμο το ανδρικό σπέρμα έχει εξασθενήσει, σύμφωνα με επίση μες ιατρικές ανακοινώσεις).

Απώτατα μέσα

Χρήση γενετικά μεταλλαγμένων ιών για εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων γονιδίων στο DNA των ανθρώπων, εν αγνοία τους και παρά την θέληση τους. Η γενετική μετάλλαξη θα εξαπλωθεί ακριβώς όπως μια επιδημία.
Τα φαρμακευτικά εργαστήρια θα μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν την μέθοδο αυτή για να δημιουργήσουν νέες ασθένειες για τις οποίες το φάρμακο (αντίδοτο) θα διαθέτουν μόνο αυτά)…
(Στάδιο υλοποίησης: προκαταρκτική φάση).
Γ. Εξασθένιση της αυτόβουλης ενέργειας των ατόμων – Αποβλάκωση του πληθυσμού
Η κατοχή μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλύτερος έλεγχος των μαζών. Κατ’ αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου, ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών. Ο έλεγχος της σκέψης ως αποτέλεσμα του ελέγχου των πληροφοριών είναι ένα είδος «ήπιου mind control”.
Με λίγα λόγια, η κατευθυνόμενη «υπερ πληροφόρηση» στις Δυτικές κοινωνίες δεν είναι παρά ένα στοιχείο ελέγχου του νου. Αυτά που δεν ξέρουμε, όπως αποδεικνύεται, είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδοπληροφοριών που μεταδίδονται.

Ο Big Brother Μίκυ Μάους και το Mind Control
Τα Παγκόσμια Αφεντικά έχουν βρει έναν ιδανικό τρόπο να ελέγχουν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη.
Η παγκόσμια αγορά των Μέσων Ενημέρωσης ελέγχεται από επτά έως εννέα (όπως οι 7 αδελφές του πετρελαίου) πολυεθνικές επιχειρήσεις, τις: Ντίσνεϋ/ABC, AOL-Time Warner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, την Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman.
Σε αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά (Σ.Α: Εβραϊκά κατα 96% όπως έχει αποδειχθεί απο έρευνες) και κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης και ένας Θεός ξέρει τι ακόμα…
Η CIA είχε διεισδύσει σε όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης με δεκάδες χιλιάδες δικούς της «stay behind» ανθρώπους από την δεκαετία του ’50, όταν ξεκίνησε ένα μυστικό σχέδιο με την ονομασία «Επιχείρηση Κοτσύφι» (Operation Mockingbird – μίμος ο πολύγλωσσος, κοτσύφι της Αμερικής).
Ο παγκόσμιος έλεγχος της πληροφορίας από μια χούφτα μεγα-πολυεθνικών επιχειρήσεων κάνει ακόμα πιο εύκολο τον επηρεασμό, με το αμπαλλάρισμα και την παραμόρφωση της «πραγματικότητας», των καταναλωτών. Οι τελευταίοι, μέσα από το προγραμματισμένο τηλεοπτικό mind-control, γίνονται παθητικοί δέκτες μιας «πληροφοριο-διασκεδαστικής» (“ info-tainment”) κουλτούρας μέσα στην οποία μπερδεύονται διασκέδαση και διαφήμιση, προπαγάνδα και ειδήσεις, αλήθεια και ψέματα!
Χρησιμοποιούνται εικόνες διαμορφωμένες έτσι ώστε να προξενούν ορισμένους συνειρμούς και συναισθηματικές αντιδράσεις, οι οποίες επηρεάζουν και αλλάζουν τις φυσικές διεργασίες και την συγκρότηση του εγκεφάλου. Αυτό συμβαίνει με την γρήγορη εναλλαγή εντυπωσιακών εικόνων, που κατακλύζουν το κέντρο του εγκεφάλου μας πριν εμείς μπορέσουμε να αναλύσουμε ή να επεξεργασθούμε το μήνυμα τους. Στην ουσία εισβάλλουν στα κεφάλια μας, αλλάζοντας μας, ακόμα και καταστέλλοντας τις αντιδράσεις μας και εξασθενίζοντας την ενέργεια μας.
Οι βιολόγοι έχουν αποδείξει ότι το στρες και το χαμηλό επίπεδο σωματικής και πνευματικής ενέργειας εμποδίζουν την δράση (βλέπε τις εργασίες του νευροβιολόγου Henri Laborit ή την ταινία του Αλαίν Ρενέ «Ο θείος μου από την Αμερική»).
Η εξασθένιση της ενέργειας των ατόμων ελαττώνει την δυνατότητα προβληματισμού και οργάνωσης του πληθυσμού και η παρεμπόδιση της δράσης εκμηδενίζει την δυνατότητα οργανωμένης αντίδρασης των πολιτών και κάνει την εξέγερση τους πολύ πιο δύσκολη.

Η απίστευτη καταλήστευση του πλούτου… Μερικοί αριθμοί για να προβληματιστείτε…!
Σύμφωνα με ειδική αναφορά του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών:

Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο σήμερα κατέχουν τόσο πλούτο όσο και οι 48 φτωχότερες χώρες μαζί!
Στις ΗΠΑ, οι 100 πιο σημαντικοί πρόεδροι πολυεθνικών εταιρειών κερδίζουν ο καθένας κατά μέσον όρο… 1.000 φορές περισσότερα απ’ ό,τι ένας “ μέσος” υπάλληλος τους.
Η προσωπική περιουσία του Μπιλ Γκαίητς (50 δισεκατομ. δολλάρια) είναι ίση με τη συνολική περιουσία των 106.000.000 ασθενέστερων οικονομικά Αμερικανών…
Ο προϋπολογισμός μόνο των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων μόνο για το έτος 2004 ανήλθε στα 480 δισεκατομ. δολλάρια, που αντιπροσωπεύουν δαπάνη 27.342 δολλαρίων την ώρα από το έτος γέννησης του Χριστού έως σήμερα… Φανταστείτε πόσα προβλήματα λύνονται με 27 χιλιάδες δολλάρια την ώρα!
122 επιχειρήσεις αποτελούν την πηγή του 80% όλων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Για να κατασκευασθεί ένα γιοτ πολυτελείας απαιτούνται 200.000 ώρες εργασίας, δηλαδή 96 χρόνια εργασίας ενός ατόμου (8 ώρες την ημέρα, 5 ημέρες τη εβδομάδα). Έτσι, με αυτά που κερδίζει σε μερικές ημέρες, ένας δισεκατομμυριούχος μπορεί να καθορίσει τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου.
Τα υπάρχοντα των 84 πλουσιότερων ατόμων στον κόσμο ξεπερνούν το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της Κίνας με τα 1,2 δισεκατομ. πληθυσμό.
Τα 225 πλουσιότερα άτομα στον κόσμο διαθέτουν περιουσία ισοδύναμη με το ετήσιο συνολικό εισόδημα του 47% των φτω χότερων ανθρώπων του πλανήτη, δηλαδή άνω των 3 δισεκατομ. ατόμων.
Σύμφωνα με το ίδιο όργανο των Ηνωμένων Εθνών, θα έφθανε λιγότερο του 4% του συνολικού πλούτου αυτών των 225 μεγαλύτερων περιουσιών (που υπολογίζονται σε 1.000 δισεκατομ. δολλάρια) για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες σε σίτιση, ένδυση, εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη ολόκληρου του πληθυσμού του πλανήτη Γη…
Αυτά… Τα στοιχεία είναι του ’98. Σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερες οι ανισότητες.

Στόχοι

Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων.
Να εμποδίζεται το κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάσταση του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα.
Ο ηλεκτρονικός έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού.
Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντας το παθητικό, ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά. Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουά-ντα, το Μπουρούντι και στην πρώην Γιουγκοσλαβία και μάλλον γίνονται τώρα και στο Ιράκ.
Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία δυτικού τύπου αποτελεί και η Ελλάδα, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που συζητούνται σε εναλλακτικούς κύκλους, γιατί ο παληός Έλληνας θεωρείτο, όταν μπήκαμε στην Ευρώπη, ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος.
Η εντολή ήταν: αν καταφέρουμε αυτούς να τους κάνουμε φυτά, τότε τους έχουμε όλους στο χέ ρι. Γι’ αυτό έπεσαν πολλά δις σε ευρω-πακέττα και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες επαύλεις/πρότυπα για να γίνουν λιώμα τα μυαλά των Νεοελλήνων…

Μέσα που θα χρησιμοποιηθούν

Αύξηση του στρες των ατόμων. Να γίνει η οικονομική τους επιβίωση όλο και πιο δύσκολη και επισφαλής (ένταση της «οικονομικής πίεσης»).
Μαζική διάδοση τηλεοπτικών σκουπιδιών και προώθηση αποβλακωτικών ψυχαγωγικών προγραμμάτων για την μάζα (π.χ., ριάλιτι τύ που «Je t’ aime» από την ελληνική TV).
Λογοκρισία μέσα από την υπερπληροφόρηση. Απόκρυψη των πληροφοριών και της σημαντικής ενημέρωσης μέσα σε έναν καταιγισμό ασήμαντων πληροφοριών.
Μείωση του προϋπολογισμού για την δημόσια εκπαίδευση και ενθάρρυνση ανά πτυξης συνθηκών χάους και ανασφάλειας στα σχολεία, που θα κάνουν αδύνατη την ποιοτική διδασκαλία. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Περιορισμός της διάδοσης των φιλοσοφικών και επιστημονικών ιδεών ιδιαίτερα στους τομείς της κβαντικής φυσικής, της νευροβιολογίας και κυρίως της κυβερνητικής -της επιστήμης που ελέγχει τα έμβια ή μη έμβια συστήματα. Περιορισμός επίσης της διάδοσης επαναστατικών απόψεων και ιδεών σε σχέση με την οικονομία, την κοινωνιολογία ή την φιλοσοφία. Πρέπει να γίνεται κουβέντα στο κοινό περισσότερο για την τεχνολογία παρά για την επιστήμη. (Στάδιο υλοποίησης: τελικό).
Δημιουργία άσχημου και απάνθρωπου αστικού περιβάλλοντος όπου η φύση απουσιάζει παντελώς. Διατήρηση των εξοντωτικών (αγχωτικών) συνθηκών στις δημόσιες συγκοινωνίες και στο κυκλοφορια κό. Να επιτραπεί να αναπτυχθεί μόνιμη βία στις υποβαθμισμένες γειτονιές των πόλεων.
Μη αποτροπή της αύξησης της ρύπανσης.
Να γίνουν οι άνθρωποι μισο-άρρωστοι χάρη στην βιομηχανοποιημένη διατροφή. Μετά, να επιβαρυνθεί η κατάσταση τους λόγω των παρενεργειών των φαρμάκων που υποτίθεται ότι θα τους θεραπεύσουν. Η γεωργική βιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων και οι φαρμακοβιομηχανίες συγχωνεύονται κάτω από τα ίδια συμφέροντα… (όλα αυτά θα χρηματοδοτηθούν από τους ίδιους τους πληθυσμούς μέσω των συστημάτων ασφάλισης και περίθαλψης).
Ενθάρρυνση της κατανάλωσης υπνωτικών και ηρεμιστικών φαρμάκων.
Να επιτρέπεται η κατανάλωση αλκοόλ χωρίς περιορισμούς και σε προσιτές τιμές. Η Ελλάδα πρωτοστατεί και σε αυτή την περί πτωση γιατί δεν υπάρχει κανένα όριο ηλικίας για την κατανάλωση οινοπνεύματος. Γι’ αυτό έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αλκοολισμός στην νεολαία.
Κορεσμός της ατμόσφαιρας από ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες που βλάπτουν τις εγκεφαλικές λειτουργίες: κεραίες κινη τής τηλεφωνίας, ραδιοκύματα, ηλεκτρικές γραμμές υψηλής τάσης… (Στάδιο υλοποίησης: τελικό).
Εκπομπή ψυχοτρονικών κυμάτων (κυμάτων χαμηλής ή πολύ υψηλής συχνότητας, ικανών να επηρεάσουν την λειτουργία του εγκεφάλου παρεμβαίνοντας στα κύματα που χρησιμοποιούνται από τις εγκεφαλικές λειτουργίες).
Σχετικά πειράματα: το πρόγραμμα HAARP, που αναπτύχθηκε από τον αμερικανικό στρατό στην Gakona της Αλάσκα και τα πειράματα που γίνονται στην αμερικανική βάση του Pine Gap στην Αυστραλία. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).

Μόλυνση του νερού και των τροφών με ουσίες που επηρεάζουν την διάθεση και την συμπεριφορά του πληθυσμού. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Διάχυση στο νερό ή τις τροφές μικρο-ρομπότ (ή «νανομηχανές”) αόρατες με γυμνό μάτι. Μόλις καταναλωθούν, εκατοντάδες μικρο-ρομπότ -φορείς ενός ηλεκτρονικού μικροτσίπ- θα μπορούν να εγκαθίστανται στους νευρώνες όπου θα αναλαμβάνουν τον έλεγχο.
Αόρατα στο γυμνό μάτι νανο-ρομπότ έχουν ήδη κατασκευασθεί και η διεπαφή νευρώνα-μικροεπεξεργαστή έχει ήδη δοκιμασθεί στο εργαστήριο με επιτυχία. Η τεχνολογία των εξαιρετικά μικροσκοπικών μικροεπεξεργαστών υφίσταται εδώ και μερικά χρόνια. (Στάδιο υλοποίησης: προκαταρκτικό).

Δ. Η Παγκόσμια Ηλεκτρονική Φυλακή
Όσο προχωράει η παγκόσμια χειραγώγηση, τόσο οι “ χεραγωγοί” γνωρίζουν όλο και πιο λεπτομερώς τι κάνουμε, πώς σκεπτόμαστε, πώς κινούμαστε, τι τρώμε, αν εργαζόμαστε, αν ερωτευόμαστε… Η ελευθερία μας είναι σταθερά υπό υψηλή ηλεκτρονική επιτήρηση και η απανθρωποίηση γενικεύεται.
Οι δραστηριότητες μας, οι προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντα μας αφήνουν ίχνη στα πολλαπλά συστήματα πληροφορικής που πολιορκούν την καθημερινή μας ζωή. Όλα τα δεδομένα συλλέγονται, επεξεργάζονται και αποθηκεύονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς που μπορούν να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή το “ προφίλ” κάθε ατόμου.
Ηλεκτρονικοί φάκελλοι, κινητά τηλέφωνα, Ίντερνετ, συνδυασμός πιστωτικής κάρτας και γραμμικού κώδικα (bar code), δίκτυο Echelon, αυτά είναι τα μέσα με τα οποία καταλύεται η ελευθερία μας…

Η παρακολούθηση με κάμερες
Στις περισσότερες πόλεις, πάντοτε υπό το πρόσχημα της ασφάλειας, οι κάμε ρες παρακολούθησης πολλαπλασιάζονται, εγκατεστημένες στους δρόμους, στους σταθμούς, στο μετρό, μπροστά από τα δημόσια κτίρια και τις υπηρεσίες. Στις κάμερες αυτές προστίθενται και οι αυτόματες φωτογραφικές μηχανές των ραντάρ που βρίσκονται σε διάφορες οδικές αρτηρίες. Τεχνικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για συστηματική αναγνώριση όλων των οχημάτων που περνούν από μπροστά τους.
Μόνο στην Μεγάλη Βρετανία υπάρχουν αυτή την στιγμή πάνω από 4 εκατομ. κάμερες. Στο Λονδίνο, ένας πολίτης που κινείται στους δρόμους κατα γράφεται 300 φορές κατά μέσον όρο καθημερινώς.
Η αναγνώριση συγκεκριμένων ατόμων μεταξύ ενός πλήθους είναι πλέον δυνατή εάν εφοδιασθούν οι κάμερες με λογισμικό βιομετρικής αναγνώρισης προσώπων. Αυτό το λογισμικό μπορεί να αναγνωρίζει ταυτόχρονα πολλά άτομα μεταξύ πλήθους άλλων, συγκρίνοντας τα με πρόσωπα αποθηκευμένα σε μια βάση δεδομένων. Έτσι, η υπόθεση της παρακολούθησης γίνεται αυτόματη, άρα και συστηματική.
Με την επιβολή των βιομετρικών διαβατηρίων και δελτίων ταυτότητας, το πρόσωπο κάθε ατόμου καταχωρείται ψηφιακά σε μια βάση δεδομένων. Στο άμεσο μέλλον, θα είναι δυνατόν να παρακολουθείται συνεχώς η μετακίνηση ενός συγκεκριμένου ατόμου μέσα σε μια πόλη (ο κεντρικός υπολογιστής θα μεταπηδά αυτόματα από την μια κάμερα στην άλλη ώστε να “ βλέπει” πάντα στην οθό νη του τον άτυχο πολίτη-στόχο).

Το δίκτυο Echelon
Το δίκτυο Echelon έχει τεθεί σε λειτουργία πάνω από 20 χρόνια και με μεγάλη μυστικότητα από 5 αγγλοσαξονικές χώρες: τις ΗΠΑ, την Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία και διευθύνεται κυρίως από την περιβόητη NSA, την αμερικανική υπηρεσία ηλεκτρονικών πληροφοριών.
Η ιδιοφυής ιδέα πίσω από το Echelon είναι η χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης φωνής ώστε να εντοπίζονται αυτόματα λέξεις-κλειδιά στις παρακολουθούμενες συνομιλίες. Αυτές οι λέξεις-κλειδιά επιλέγονται από τα στελέχη του Echelon ανάλογα με την επικαιρότητα και τις περιστάσεις.
Με την αυτοματοποίηση το Echelon παρεμβαίνει στις μισές από τις 10 δισεκατομ. επικοινωνίες που πραγματοποιούνται καθημερινώς στον πλανήτη. Έχει την δυνατότη τα να αναλύσει 2 εκατομ. συνομιλίες το λεπτό.

Ηλεκτρονικοί φάκελοι
Οι φάκελλοι των δημόσιων υπηρεσιών και των ιδιωτικών εταιρειών συγκεντρώνουν τεράστιο αριθμό προσωπικών δεδομένων για εκατομμύρια πολίτες ή καταναλωτές. Τα στοιχεία αυτά υποτίθεται ότι δεν είναι αξιοποιήσιμα στον βαθμό που είναι διασκορπισμένα σε πολυάριθμα ηλεκτρονικά συστήματα. Αλλά, οι “ οργανισμοί’” που διαθέτουν τα μέσα μπορούν να διεισδύσουν στα συστήμα τα αυτά ή να αποκτήσουν πρόσβαση σε όλες αυτές τις πληροφορίες μέσα από πολλές ογκώδεις εθνικές τράπεζες δεδομένων.
Πολυάριθμες εταιρείες που ιδρύθηκαν τα τελευταία χρόνια έχουν εξειδικευθεί στην συγκέντρωση, προσωπικών δεδομένων, επισήμως για εμπορικούς σκοπούς. Αλλά οι προσωπικοί ηλεκτρονικοί φάκελλοι έχουν αρχίσει να σχηματίζουν το ακριβές προφίλ εκατομμυρίων καταναλωτών, που ζουν στις δυτικές χώρες κυρίως. Οι πληροφορίες των φακέλλων αυτών πωλούνται σε οποιονδήποτε επιθυμεί να τις αγοράσει.

Η πιστωτική κάρτα σε συνδυασμό με τον γραμμωτό κώδικα (bar code)
Οι λογαριασμοί που πληρώνουμε με μια πιστωτική κάρτα επιτρέπουν την καταγραφή των κινήσεων μας, αλλά επίσης και να γνωρίζουν με μεγάλη ακρίβεια τα προϊόντα που αγοράζουμε.
Αν, για παράδειγμα, το προϊόν είναι ένα βιβλίο, στην πιστωτική κάρτα “ περνά” ο γραμμωτός κώδικας πάνω στο βιβλίο και αυτό τους επιτρέπει να ξέρουν ακριβώς ποιο βιβλίο αγοράσαμε, άρα να γνωρίζουν το μορφωτικό ή πολιτικό προφίλ του αγοραστή.
Ο συνδυασμός του γραμμικού κώδικα και του αριθμού της πιστωτικής κάρτας σηματοδοτούν τον αυτόματο συσχετισμό του συγκεκριμένου προϊόντος με τον συγκεκριμένο αγοραστή.

Τα κινητά τηλέφωνα
Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι με έναν δέκτη τύπου “ σκάννερ” (του οποίου η χρήση είναι παράνομη αλλά η πώληση είναι ελεύθερη), είναι πολύ εύκολο για οποιονδήποτε να ακούσει τι λέμε όταν συνομιλούμε στο κινητό τηλέφωνο. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι το κινητό τηλέφωνο επιτρέπει τον γεωγραφικό εντοπισμό του κατόχου του ανά πάσα στιγμή, ακόμα κι όταν το τηλέφωνο είναι κλειστό.
Το κινητό τηλέφωνο, συνεπώς, είναι μια πραγματική ηλεκτρονική συσκευή εντοπισμού μας, την οποία μάλιστα χρησιμοποιούμε οικειοθελώς και την πληρώνουμε κιόλας.
Τα μικροτσίπ RFID, Τα εμφυτεύματα, τα μικροτσίπ “ Digital Angel” και “ Verichip”

Ίντερνετ
Δεν υπάρχει πιο διάτρητο μέσον από το Διαδίκτυο. Με το ανάλογο λογισμικό, ο οποιοσδήποτε μπορεί να συλλέξει εμπιστευτικά στοιχεία των χρηστών.
Το λειτουργικό σύστημα, λ.χ. των Windows και το εργαλείο πλοήγησης Internet Explorer της Microsoft περιλαμβάνουν έναν αριθμό αναγνώρισης του χρήστη, το GUID (Globally Unique Identifier).
Τα Windows και ο Internet Explorer ενσωματώνουν και άλλες ειδικές εντολές που επιτρέπουν το “ διάβασμα” του περιεχομένου του σκληρού δίσκου του χρήστη, εν αγνοία του, κατά την διάρκεια της σύνδεσης του στο Ίντερνετ. Η Microsoft έχει αναγνωρίσει την ύπαρξη αυτών των ειδικών εντολών και του GUID.
Από την πλευρά της, η Intel έχει επίσης τοποθετήσει έναν αριθμό αναγνώρισης εξ αποστάσεως, στους επεξεργαστές Pentium III και Xeon.
Μια παγκόσμια δικτατορία του μέλλοντος δεν θα χρειάζεται παρά να “ αποκλείσει” ένα άτομο από τα ηλεκτρονικά συστήματα, οπότε αυτός δεν θα μπορεί να αγοράσει τίποτα για να τραφεί ούτε να μετακινηθεί.

ΣΤ. Οργανωμένη Σχιζοφρένεια. Τα 6G της παγκοσμιοποίησης
Η αληθινή παγκοσμιοποίηση είναι τα 6G όπως τα έχουν κατηγοριοποιήσει οι επικριτές της:

Global warming (υπερθέρμανση του πλανήτη)
Global poverty (παγκόσμια φτώχεια)
Global corruption (παγκόσμια διαφθορά – μαφιοζοποίηση)
Global immigration (παγκόσμια προσφυγιά)
Global seduction (παγκόσμια παραπλάνηση)
Global terror (παγκόσμιος φόβος)
Την ώρα, όμως, που τα δημοκρατικά, οικονομικά, γεωπολιτικά και οικολογικά προβλήματα επιδεινώνονται επικίνδυνα, το χάσμα μεγαλώνει μεταξύ των πραγματικών προβλημάτων που βιώνουν οι πολίτες και των ψευδοπροβλημάτων που τους παρουσιάζουν τα Παγκόσμια Αφεντικά και τα ηλεκτρονικά (και έντυπα) Μέσα Ενημέρωσης που ελέγχουν.
Σκοπός αυτής της οργανωμένης σχιζοφρένειας είναι να τους κάνουν να ξεχάσουν τα μειονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης και των θιασωτών της, φορτώνοντας τα σε αποδιοπομπαίους τράγους και “ τραβώντας την προσοχή στα δέντρα έτσι ώστε να χάνεται το δάσος”.
Τα προβλήματα που μεγεθύνουν περισσότερο το σύστημα των πολιτικών και των Μέσων Ενημέρωσης:

η οδική ασφάλεια (θεωρείται συνήθως εθνική προτεραιότητα)
η τρομοκρατία (που είναι ένα φαινόμενο εν πολλοίς κατευθυνόμενο)
Επιδημίες όπως η γρίππη των πτηνών
οι σέκτες
ο αγώνας κατά των διακρίσεων (όλοι πρέ πει να είμαστε ίσοι στην υποδούλωση μας!)
η προπαγάνδα της δήθεν ισότητας των δύο φύλων
η συζήτηση για τα ναρκωτικά (που συνήθως αφορά τους χρήστες και αφήνει στο απυρόβλητο τσυς μεγαλέμπορους)
το ντόπινγκ των αθλητών
η διαμάχη για το δικαίωμα ή όχι της καύσης των νεκρών και του γάμου των γκαίη…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οδεύοντας προς έναν τεχνολογικό μεσαίωνα
«Κάτι άλλο πρέπει να αντικαταστήσει τις κυβερνήσεις και η ιδιωτική εξουσία μου φαίνεται ότι είναι η κατάλληλη οντότητα για να το κάνει». [David Rockfeller, Συνέντευξη στο περιοδικό Newsweek τον Φεβρουάριο του 1999]. Πριν από 7 χρόνια, τον Ιούνιο του 2000, μια ομάδα ερευνητών από όλο τον κόσμο που “ αισθάνονταν ότι κάτι δεν πάει καλά” με την παγκοσμιοποίηση -και αφού είχαν ήδη προηγηθεί τα γεγονότα του Σηάτλ τον Δεκέμβριο του 1999, που ήταν η πρώτη αντίδραση- επικοινώνησαν μέσω του Ίντερνετ και συναίνεσαν στο να βρουν αυτό που ουσιαστικά διάβρωνε το πλανήτη μας. Άρχισαν να ανταλλάσσουν τις απόψεις τους και τις έρευνες τους προκειμένου να αποκτήσουν μια σφαιρική αντίληψη.
Η ομάδα αυτή ήταν εξ’ αρχής αντι-ιεραρχική και δημοκρατική, χαλαρά οργανωμένη και συντονισμένη, έτσι ώστε να μην μπορεί να χειραγωγηθεί ή να υπονομευθεί. Τα μέλη της, από όλο τον κόσμο, προήρχοντο από κάθε κοινωνικό τομέα και σε κανέναν τους δεν μπορούσε να μπει συγκεκριμένη πολιτική “ ταμπέλλα”.
Η ομάδα κατέληξε τελικά στο ότι τα παγκόσμια “ αρπακτικά” και οι “ βαμπίρ” υπερεθνικοί μηχανισμοί μάς πηγαίνουν “ σηκωτούς” προς έναν τεχνολογικό Μεσαίωνα, όπως είχαν προβλέψει ορισμένοι φιλόσοφοι από την δεκαετία του ’60. Κοινοποίησαν τα συμπεράσματα τους σε επιλεγμένους ερευνητές και συγγραφείς διεθνώς με την προτροπή να χρησιμοποιήσουν το υλικό αυτό για να ενημερώσουν το ευρύ κοινό όπως αυτοί νομίζουν.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά τα συμπερά σματα, ο πολιτισμός μας, αφού πέρασε από τέσσερις διαδοχικές εποχές που χάραξαν τέσσερις μορφές πολιτικής εξουσίας (η εποχή των φυλών / Η εποχή των αυτοκρατοριών και των βασιλείων / Η εποχή των εθνών-κρατών / Η εποχή του ύστερου καπιταλισμού), κατευθύνεται προς έναν τεχνολογικό Μεσαίωνα.
Η εξουσία δεν είναι πλέον ούτε αντιπροσωπευτική ούτε αιρετή, και δεν είναι γεωγραφικά περιορισμένη (σε αντίθεση με τις φυλές, τα βασίλεια ή τα έθνη-κράτη). Είναι παγκόσμια, πλανητική. Δεν υπάρχει συνε πώς ούτε εναλλακτική ούτε διαφυγή. Συνιστά ένα νέο επίπεδο οργάνωσης του πολιτισμού, ένα είδος υπερ-οργανισμού.
Ασκείται απευθείας από εκείνους που ελέγχουν το οικονομικό σύστημα και την παράγωγη των αγαθών. Εργαλεία της εξουσίας αυτής είναι ο έλεγχος της τεχνολογίας, της ενέργειας, του χρήματος και της πληροφορίας.
Όπως κάθε νέα εξουσία, εγκαθιδρύεται αντικαθιστώντας την παλαιότερη, που υποχρεωτικά εξαφανίζεται.
Οι ιδιωτικοί πολυεθνικοί οργανισμοί αποκτούν προοδευτικά όλα τα χαρακτηριστικά της κρατικής εξουσίας: δίκτυα επικοινωνιών, δορυφόρους, υπηρεσίες πληροφοριών, φακέλλωμα των πολιτών, δικαστικούς θεσμούς (με βάση τις υπερεθνικές συμφωνίες, σύμφωνα με τις οποίες μια πολυεθνική μπορεί να σύρει ένα κράτος σε ειδικό διεθνές δικαστήριο!).
Το επόμενο στάδιο -και το τελικό- για τους πολυεθνικούς αυτούς οργανισμούς θα είναι να αποκτήσουν την στρατιωτική και αστυνομική δύναμη που αντιστοιχεί στην νέα τους εξουσία, δημιουργώντας τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις, γιατί ο εθνικός στρατός και η αστυνομία δεν εγγυώνται τα συμφέροντα τους παγκοσμίως.
Θα ενισχυθεί η προπαγάνδα για μια υπερ-φιλελεύθερη οικονομία και η προβολή των ιδιωτικών στρατών ως τρόπου μείωσης των δαπανών διατήρησης εθνικού στρατού με ταυτόχρονη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).
Οι στρατοί καλούνται να γίνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα κράτη κατόπιν συμβολαίου, όπως και σε κάθε ιδιώτη που θα μπορεί να πληρώσει για τις υπηρεσίες τους. Αλλά στο τελικό στάδιο του σχεδίου, αυτοί οι ιδιωτικοί στρατοί θα υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών και θα επιτίθενται στα κράτη που δεν θα υποτάσσονται στους οικονομικούς κανόνες της Νέας Τάξης.
Οι ιδιωτικοί στρατοί υπάρχουν ήδη στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τις εταιρείες DynCorp, CACI και MPRI, πρότυπα των μελλοντικών ιδιωτικών στρατών. Η DynCrop έχει παρέμβει σε πολλές περιοχές για λογαριασμό των ΗΠΑ (Νότιο Αμερική, Σουδάν, Κουβέιτ, Ινδονησία, Κοσσυφοπέδιο, Ιράκ κλπ). Στα τέ λη του 2002, η DynCorp εξαγοράσθηκε από την Computer Sciences Corporation, μια από τις σημαντικότερες αμερικανικές εταιρείες πληροφορικής. Τον Μάϊο του 2004, οι DynCorp και MPRI ενεπλάκησαν στον βασα νισμό Ιρακινών κρατουμένων. Οι ιδιωτικοί στρατοί (που αποκαλούνται “ υπεργολάβοι” από το Πεντάγωνο) αντιπροσωπεύουν ήδη το 10% των ένστολων Αμερικανών που έχουν αποσταλεί στο Ιράκ.
Τα Παγκόσμια Αφεντικά προέρχονται όλοι σχεδόν από την ίδια μήτρα, το ίδιο κοινωνικό περιβάλλον, τις ίδιες Λέσχες…. Γνωρίζονται μεταξύ τους, συναντιούνται μυστικά, μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και τα ίδια συμφέροντα.
Έχουν συνεπώς το ίδιο σχέδιο για το πώς πρέπει να είναι ο ιδανικός γι’ αυτούς κόσμος του μέλλοντος.
Όπως είναι φυσικό, συμφωνούν σε μια στρατηγική και συντονίζουν συνωμοτικά την δράση τους, προωθώντας τις κατάλληλες οικονομικές καταστάσεις γι’ αυτούς.
Ανακεφαλαιώνουμε:

Αποδυνάμωση των κρατών και την πολιτικής δύναμης. Πολιτική απορρύθμιση. Ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών.
Πλήρης αποδέσμευση της οικονομίας από τα κράτη, ακόμα και των τομέων της παιδείας, της έρευνας και αργότερα της αστυνομίας και του στρατού, που προορίζονται να γίνουν σώματα ελεγχόμενα από τις ιδιωτικές υπηρεσίες.
Υπερχρέωση των κρατών λόγω μίζας και διαφθοράς, άχρηστων δημοσίων έργων, επιδοτήσεων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη ή λόγω μεγάλων αμυντικών δαπανών. Μόλις συγκεντρωθεί ένα βουνό χρεών, οι κυβερνήσεις υποχρεώνονται σε ιδιωτικοποιήσεις και στο ξεχαρβάλωμα των δημόσιων υπηρεσιών με το παραμύθι του οικονομικού φιλελευθερισμού. Όσο περισσότερο μια κυβέρνηση βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Επικυρίαρχων, τόσο αυξάνεται το χρέος της χώρας της.
Προσωρινή απασχόληση των εργαζομένων και διατήρηση υψηλού ποσοστού ανεργίας, που προκαλείται από τις μετεγκαταστάσεις των επιχειρήσεων και την παγκοσμιοποίηση της αγοράς εργασίας. Είναι τόση η οικονομική πίεση των μισθωτών, που είναι πλέον έτοιμοι να δεχθούν οποιονδήποτε μισθό ή οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας προκειμένου να δουλέψουν κάπου.
* Μείωση των παροχών κοινωνικής προνοίας, για να υποχρεωθεί ο άνεργος να δεχθεί οποιαδήποτε δουλειά με οποιουσδήποτε όρους. Οι υψηλές παροχές κοινωνικής προνοίας του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού κοι νωνικού κράτους και ο δυνατός συνδικαλισμός δεν άφηναν την ανεργία να πιέζει την αγορά εργασίας.
Αποτροπή διεκδικήσεων για άνοδο των μισθών στον Τρίτο Κόσμο, διατηρώντας έτσι τα εκεί ολοκληρωτικά και διεφθαρμένα καθεστώτα. Αν οι εργαζόμενοι του Τρίτου Κόσμου αμοίβοντο καλύτερα, αυτό θα ανέτρεπε πάραυτα την αρχή των μετεγκαταστάσεων και της πίεσης που ασκείται στην αγορά εργασίας και την κοινωνία της Δύσης. Αυτή συνεπώς είναι η απαραίτητη στρατηγική της ασφαλιστικής δικλείδας που πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία από τους Επικυρίαρχους. Η περιβόητη “ ασιατική κρίση” του 1998 προκλήθηκε ακριβώς για να διατηρήσει αυτή την ασφαλιστική δικλείδα.
Το χρήμα είναι σήμερα ουσιαστικά ει κονικό. Η πραγματικότητα του είναι ένας συνδυασμός των ψηφίων Ο και 1 μέσα στους υπολογιστές των Τραπεζών. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκοσμίου εμπορίου πραγματοποιείται χωρίς χαρτονομίσματα και μόνο το 10% των καθημερινών οικονομικών συναλλαγών αντιστοιχούν σε οικονομικές δοσοληψίες στον “ πραγματικό κόσμο”.
Οι ίδιες οι χρηματοπιστωτικές αγορές (κεφαλαιαγορές) συνιστούν ένα σύστημα δημιουργίας εικονικού χρήματος, με κέρδος που δεν βασίζεται στην δημιουργία πραγματικού πλούτου. Χάρη στο παιγνίδι των κεφαλαιαγορών (που επιτρέπουν την μετατροπή των διακυμάνσεων των χρηματιστηριακών αξιών σε κέρδη), οι “ ενημερωμένοι” επενδυτές μπορούν να γίνουν πλουσιότεροι με μια απλή ανταλλαγή δεδομένων μέσα από τους υπολογιστές.
Αυτή η δημιουργία χρήματος χωρίς την ανάλογη δημιουργία πλούτου είναι ακριβώς ο ορισμός της τεχνητής δημιουργίας πλαστού χρήματος. Αυτό που ο νόμος απαγόρευε στους παραχαράκτες, και αυτό που η αστική οικονομία απαγόρευε στα κράτη, καθίσταται συνεπώς δυνατό και νόμιμο για τα αρπακτικά Παγκόσμια Αφεντικά, στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης χρηματιστηριακής κλεπτοκρατίας. Άρα πλαστικό χρήμα ισοδυναμεί με πλαστό χρήμα!
Τα κοινά σημεία μεταξύ του Μεσαίωνα και της σημερινής περιόδου:

τρομακτικό άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών
μια κοινωνία που διοικείται από μια ελίτ που κατάγεται από μια κληρονομική κάστα
η μικρή αξία της ανθρώπινης ζωής
η επιστροφή του νόμου του ισχυροτερου (winners και losers)
η επιστροφή των απολυταρχικών αυτοκρατοριών (ΗΠΑ και Κίνα)
η επιστροφή του φονταμενταλισμού (Άραβες ισλαμιστές και Αμερικανοί ευαγγελιστές)
η επιστροφή στους θρησκευτικούς πολέμους (ισλαμική σαρία και πόλεμοι του Μπους εμπνευσμένοι από τον “ Θεό”)
οπισθοδρόμηση της κλασσικής κουλτούρας και της μόρφωσης, πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση μόνο για τους πλουσίους
επιστροφή στην ανασφάλεια των μεταφορών. Επανεμφάνιση των “ συμμοριών των εθνικών οδών” και των πειρατών στην θάλασσα!
επιστροφή των επιδημιών και των ασθενειών που είχαν εξαλειφθεί εδώ και έναν αιώνα.
Ο τυφοειδής πυρετός, η φυματίωση, η διφθερίτιδα και η ψωρίαση έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους στην Δύση λόγω της αύξησης της φτώχειας. Η πανούκλα και η χολέρα εμφανίζονται ξανά σε ορισμένες περιοχές του Τρίτου κόσμου.

η επιστροφή των πρακτικών των φυλών (πήρσινγκ, τατουάζ, οργάνωση των περιθωριακών σε φυλές…)
η μόδα του “ γκόθικ” (οι μόδες συχνά αποκαλύπτουν τις επερχόμενες κοινωνικές τάσεις)
επιστροφή της μαγείας, της αστρολογίας και των τελετών μαύρης μαγείας
ισχυρή επιρροή αποκρυφιστικών ταγμά των και μυστικιστικών εταιρειών μεταξύ των κυρίαρχων ελίτ (Skull and Bones, Λέσχη των Bohemian…)
φτωχός και ακαλλιέργητος πληθυσμός του οποίου μόνη αποστολή είναι να τροφοδο τεί την ελίτ με σκλάβους (φθηνή παιδική ερ γασία, σεξοτουρισμός, εμπόριο λευκής σαρ κός, εμπόριο οργάνων κ.λπ.).
Η εμπειρία του βατράχου και η “ τελική λύση”
Ένας από τους στρατηγικούς στόχους των Επικυρίαρχων είναι να επιτύχουν τον πλήρη έλεγχο των φυσικών πόρων και της παραγωγής ενέργειας, αντικαθιστώντας προοδευτικά το σύνολο των εργαζομένων με μηχανές.
Το ντοκουμέντο για τα “ Σιωπηλά Όπλα” είναι σαφέστατο σ’ αυτό το θέμα: «Αν η άνοδος των κατώτερων τάξεων μπορεί να συγκρατηθεί επί μακρόν, η ελίτ θα μπορέσει να κυριαρχήσει επί της ενέργειας, και ο λαός, με την συγκατάθεση του, δεν θα έχει καμμιά πρόσβαση στους απαραίτητους ενεργειακούς πόρους.
Μέχρις ότου επικρατήσει απόλυτα ο έλεγχος αυτός, πρέπει να έχει εξασφαλισθεί η συγκατάθεση του κόσμου να δουλέψει, και να μην εμποδίσει του συνωμότες να πάρουν στα χέρια τους τις υποθέσεις του. Μια λάθος κίνηση, όμως, θα κάνει τους ανθρώπους να αντισταθούν κατά την τελική μετάβαση των ενεργειακών πηγών στον έλεγχο της ελίτ».
Τα τελευταία χρόνια όλα είναι έτοιμα για τον αυτοματισμό ολόκληρης της διαδικασίας παραγωγής. Για να προετοιμάσουν την αντικατάσταση του ανθρώπου από τον υπολογιστή και τις μηχανές, οι Επικυρίαρχοι αποφάσισαν να συγχωνεύσουν τον τρόπο εργασίας του ανθρώπου και των μηχανών. Για τον λόγο αυτόν οι επιχειρήσεις βοηθούνται από μια “ μηχανοποίηση” των μεθόδων εργασίας, ακόμα και του τέταρτου τομέα. Οι εργαζόμενοι έχουν όλο και λιγότερα περιθώρια απο φάσεων. Η εργασία τους περιορίζεται στο να ακολουθούν αυστηρές και προκαθορισμένες διαδικασίες που προσεγγίζουν αυτές του υπολογιστή, έτσι ώστε στο μέλλον να διευκολυνθεί η αντικατάσταση τους από τις μηχανές.
Χάρη στην ρομποτοποίηση, την πληροφορική και την τεχνητή νοημοσύνη, η παραγωγή και η μεταφορά της ενέργειας και των προϊόντων θα μπορεί σύντομα να διεκπεραιώνεται σχεδόν αποκλειστικά από αυτόματα συστήματα. Ο αριθμός των ατόμων που θα είναι πραγματικά απαραίτητοι για την καλή λειτουργία του συστήματος παραγωγής θα είναι πολύ κατώτερος του αριθμού των ση μερινών εργαζομένων.
Κυρίως αν η παγκόσμια ζήτηση και κατανάλωση ενεργειακών πόρων μειωθεί από την εξόντωση του άχρηστου πληθυσμού.
Συνεπώς έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος εξόντωσης του παγκόσμιου πληθυσμού. Αφού οι άνθρωποι έχουν γίνει άχρηστοι, δεν τους εξοντώνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά μέσω του περιορισμού του ζωτικού τους χώρου, της τροφής, της υγείας, της εκπαίδευσης, των πληροφοριών και της ενέργειας. Η τρομερή αύξηση κατά 40% των τιμών των τροφίμων, η συμπίεση ή η μείωση του ποσοστού ανεργίας με επιδοτούμενες προσλήψεις, οι χαμηλές συντάξεις, το ξεχαρβάλωμα του εκπαιδευτικού συστήματος και της δημόσιας υγείας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς του ηλεκτρικού είναι επίσης πρόσφατα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση.
Ο πλεονάζων πληθυσμός θα μπορεί ακόμα να εξοντωθεί από τις επιδημίες (σκόπιμη διασπορά ιών στον αέρα, το νερό ή τις τροφές) και από τους πολέμους κατά της τρομοκρατίας.
Σε όλες τις δυτικές χώρες, η “ ασφάλεια” θα αποτελέσει σίγουρα πρόσχημα για την αύξηση της καταστολής και μιας πρωτοφανούς ύφεσης της δημοκρατίας.
Το τέλος της δημοκρατίας, η ένταση της καταστολής και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους θα είναι τα απαραίτητα “ αξεσσουάρ” της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, προκειμένου να προλάβουν ογκούμενες και βίαιες ή παράνομες αντιδράσεις της μάζας των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών και των περιθωριοποιημένων (κλοπές, λεηλασίες, εξεγέρσεις…) και για να ενισχύσουν επίσης την υποταγή και την παραίτηση των πολιτών από τα δικαιώματα τους, έτσι ώστε να αποτρέψουν μια επανάσταση κατά της υπονόμευσης και της “ κοινωνικής ισοπέδωσης” στην οποία έχουν αποδυθεί οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές.
Η υποταγή στην οικονομία της Νέας Τάξης διευκολύνθηκε από την αποβλάκωση του κόσμου που προηγήθηκε χάρη στα Μέσα Ενημέρωσης, την εξασθένιση της κριτικής του ικανότητας χάρη στην προπαγάνδα και την χειραγώγηση, από έναν τρόπο ζωής που δεν αφήνει ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για σκέψη, το στρες, την χημική και ηλεκτρομαγνητική μόλυνση, τα νοθευμένα τρόφιμα, τα υπνωτικά και ηρεμιστικά χάπια, τις παρενέργειες των φαρμάκων…
Φαντασθείτε ένα καζάνι γεμάτο κρύο νερό μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένας βάτραχος. Ανάβει η φωτιά κάτω από το καζάνι. Σε λίγο το νερό γίνεται χλιαρό. Ο βάτραχος αισθάνεται ακόμα ευχάριστα και συνεχίζει να κολυμπά. Η θερμοκρασία αρχίζει να ανε βαίνει. Το νερό ζεσταίνεται. Ο βάτραχος αρχίζει να κουράζεται αλλά προς το παρόν δεν ανησυχεί. Σε λίγο το νερό ζεσταίνεται πραγματικά. Ο βάτραχος αισθάνεται πλέον δυσάρεστα, αλλά είναι και αποκαμωμένος, οπότε το ανέχεται και δεν κάνει τίποτα. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει μέχρι την στιγμή όπου ο βάτραχος βράζει και πεθαίνει, χωρίς να μπορέσει ποτέ να βγει από το καζάνι.
Η εμπειρία αυτή είναι πλούσια σε διδάγματα. Δείχνει ότι στον βαθμό που μια αρνητική αλλαγή επιβάλλεται με σταδιακό τρόπο, ο νους δεν την συνειδητοποιεί και δεν κινητοποιείται ο μηχανισμός της αντίδρασης, ούτε της εξέγερσης.
Έτσι επιβάλλεται η παγκόσμια Νέα Τάξη, το πλανητικό οργουελλικό υπερκράτος και ο νέος ρατσισμός, ένας πρωτοφανής κοινωνικός ρατσισμός από τους Επικυρίαρχους, την υπερεθνική ελίτ, τους “ διεθνείς υπαλλήλους” της, τα κατά τόπους φερέφωνα τους.
Ένας “ νέος βαρβαρισμός”: ένας κόσμος πέραν του ανθρώπινου όπου οι “ υπάνθρωποι” θα υπηρετούν τους “ υπεράνθρωπους”.

Το άρθρο είναι του Λεωνίδα Αποσκίτη και είχε δημοσιευθεί σε παλαιότερο περιοδικό “ Τρίτο Μάτι” το καλοκαίρι του 2007.

Πηγή: «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΚΑ»