Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Περικλῆς Γκιόλιας: "Δέν ἦταν τρομοκράτες οἱ δολοφόνοι τοῦ ἀδελφοῦ μου"



Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλα και του δράματος που έζησε η οικογένειά του, ο αδελφός του άτυχου δημοσιογράφου μιλά για πρώτη φορά και μεταφέρει τη δική του εκδοχή για τους δράστες και δηλώνει σίγουρος πως δεν πρόκειται για τρομοκράτες.


Ο Περικλής Γκιόλιας αποκαλύπτει πως είναι πολύ δύσκολές οι στιγμές που βιώνει η οικογένεια του δημοσιογράφου. “Δύσκολες στιγμές, ο Σωκράτης μας λείπει, λείπει στην οικογένειά του, λείπει στους φίλους του. Σε τέτοιες στιγμές, όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας, την εμπιστοσύνη στο Θεό και τα σχέδιά του”, αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο "Πρώτο Θέμα".
Όσον αφορά την ημέρα της δολοφονίας του, ο αδελφός του Σωκράτη παραδέχεται πως του έχουν περάσει πολλά σενάρια από το μυαλό, αλλά θεωρεί πως αν δεν το επέτρεπε ο Θεός δεν θα κατέβαινε κάτω στις 5:20 το πρωί. “Πιστεύω ότι το επέτρεψε γιατί ο μαρτυρικός τρόπος θανάτου, ήταν τελικά για τον Σωκράτη διαβατήριο αγιασμού”, σημειώνει.
Για τους δολοφόνους και το αν πιστεύει πως η δολοφονία του ήταν τρομακρατική επίθεση, ο Περικλής Γκιόλιας αναφέρει: “Για ατύχημα, να το συζυτήσω, για τρομοκρατική επίθεση, όμως, όχι. Είναι πιο πιθανό το σενάριο για 'μένα να πέρασαν τυχαία τρεις οπλισμένοι την ώρα που ο αδελφός μου κατέβαινε για πρωινή βόλτα και κατά λάθος να εκπυρσοκρότησαν τα όπλα παρά το σενάριο της τρομοκρατικής ενέργειας”.
Παράλληλα, ο ίδιος αποκαλύπτει ότι σε λογικό πλαίσιο, ο αδελφός του είχε εκφράσει δημόσια κάποιες ανησυχίες, αλλά δεν ήταν ο τύπος που φοβόταν και θα δείλιαζε μπροστά στον κίνδυνο.
Μιλώντας για την γυναίκα του αδελφού του, την Αδαμαντία, σημειώνει ότι η γυναίκα περνά πολύ δύσκολές στιγμές μετά το χαμό του άντρα της.
Τέλος, για το blog troktiko, ο ίδιος εξομολογείται πως αν και δεν έγραφε σ' αυτό, είχε ασχοληθεί με το εμπορικό κομμάτι και θεωρούσε πως θα γινόταν πολύ δυνατό στο μέλλον. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν θεωρεί λάθος τη λειτουργία του. Μάλιστα, το troktiko μπορεί να μην λειτουργεί πλέον, αλλά έχει δημιουργηθεί ένα site αφιερωμένο στον Σωκράτη Γκιόλια.
 ᾿Εφημ. "Πρώτο Θέμα".

῎Εσσεται ἦμαρ / τοῦ Σαράντου Καργάκου


«῎Εσσεται ἦμαρ»
(Όμηρος, Δ 164, Ζ 448)
τοῦ Σαράντου Καργάκου
Φιλολόγου – ῾Ιστορικού

Σε μια παλαιότερη εποχή, όταν ήθελαν μερικοί, που δεν ήταν και λίγοι, να εκφράσουν την αδιαφορία και την απουσία από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναφέρονταν σχεδόν πάντα ονειδιστικά στην Ακαδημία και όχι πάντοτε αδίκως. Στον παρόντα καιρό κάτι στο χώρο της Ακαδημίας μας αλλάζει. Ένας καινούργιος ορίζοντας χαράζει. Πριν από μερικούς μήνες η Ακαδημία μας χτύπησε την καμπάνα του συναγερμού για τους κινδύνους, που απειλούν την ελληνική γλώσσα. Κάποιοι έσπευσαν και πάλι να την κακολογήσουν και να της προσάψουν τη μομφή του «οπισθοδρομισμού». Είναι οι συνήθεις υπνωτιστές του ελληνικού λαού που χτυπούν κάθε φορά αυτόν που χτυπάει την καμπάνα του συναγερμού και όχι όποιον βάζει τη φωτιά. Σήμερα δυστυχώς έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Το γλωσσικό τοπίο μας πάει να ρημάξει. Αποψιλώνεται συνεχώς από τα «φεστιβάλ πυρκαϊάς», που οργάνωσαν αλλεπάλληλοι «μεταρρυθμιστές», που απορρύθμισαν τη γλώσσα και την παιδεία μας. Κι ακολούθησαν άλλα «σήματα λυγρά», που ακονίζουν συστηματικά το γλωσσικό μας πολιτισμό.
Ωστόσο, οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για ανάκαμψη δεν λείπουν. Ο χρόνος που πέρασε έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ευρωπαϊκό Έτος Γλωσσών. Η Ακαδημία Αθηνών άδραξε την ευκαιρία και με μια μεστή ανακοίνωσή της εξέφρασε για μια ακόμη φορά την πίστη της προς τα κείμενα της κλασικής Ελληνικής Γραμματείας ως εκπαιδευτικών αγαθών μεγάλης αξίας για όλη την ανθρωπότητα. Παράλληλα εξέφρασε η Ακαδημία την ανησυχία της για την υποχώρηση της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων από το πρωτότυπο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την επέλαση του λατινικού αλφαβήτου, που τείνει να εξαφανίσει την ελληνική γραφή. Τέλος, η Ακαδημία Αθηνών απηύθυνε έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση και προς τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προβούν στις δέουσες ενέργειες για την επανεισαγωγή της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων στα σχολεία των ευρωπαϊκών κρατών, δίνοντας όμως η Ελλάς το εμψυχωτικό παράδειγμα στους Ευρωπαίους.
Διότι θα φαινόταν σολοικισμός να επαναφέρουν οι ξένοι τα αρχαία και να τα αποπτύουμε εμείς, και την ώρα που ο Ζαν Λαγκ μελετά την επανεισαγωγή τους, η δική μας επίτροπος να κόπτεται υπέρ της ανακηρύξεως της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στον τόπο μας, ενώ είναι και στους μωρούς φανερό, ότι η αγγλική de facto και μερικώς de jure έχει την πρωτεύουσα θέση στις μαθήσεις και προτιμήσεις των κατοίκων της Ευρωκώσταινας.
Το επ’ εμοί, και εφόσον δεν αφυπνισθούμε και δεν δραστηριοποιηθούμε έστω και την ύστατη στιγμή και εφόσον, για να θυμηθώ τον Θουκυδίδη, η «φύσις» του σύγχρονου Έλληνα παραμένει ανθελληνική, βλέπω το μέλλον της ελληνικής ζοφώδες. Φοβάμαι ότι στο μέλλον η ιστορία της Ελλάδας δεν θα είναι ελληνική. Είμαστε – όσοι απομείναμε – η τελευταία γενιά που ομιλεί και γράφει κάπως υποφερτά την ελληνική. Η καθαρεύουσα του μέλλοντος θα είναι η αμερικανική και η δημοτική του μέλλοντος η απλουστευμένη αλβανική. Οι παλαιότεροι ίσως ενθυμούνται το μετακατοχικό σατιρικό ασμάτιο, που έλεγε: «Ρε, γυναίκα, τίνος είναι τα παιδιά; / Τό ’να μου φωνάζει «γιες» τ’ άλλο μου φωνάζει «για», ρε γυναίκα, δεν μιλούν ελληνικά». Τώρα όμως είναι η ώρα που το άσμα τούτο «δικαιώνεται». Τα παιδιά που θα έλθουν μετά από μας, δεν θα είναι δικά μας παιδιά. Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά της παιδείας τους, και τούτη η παιδεία, που τους προσφέρουμε, δεν είναι παιδεία ελληνική. Όταν δεν είναι ανθελληνική, είναι υποπαιδεία, μια ανάπηρη ή ημιπληγική παιδεία.
Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (25οι σε γλωσσική παιδεία ανάμεσα σε 31 χώρες της γης!) έδειξε πως ο βασιλιάς της παιδείας μας είναι γυμνός (1). Επί 25 χρόνια, μετά την απορρύθμιση του 1976, που άρχισε η έξωση των αρχαίων ελληνικών από τα γυμνάσια και τη ζωή μας, πυργώνουμε μηδενικά επί μηδενικών.Υποβάλλουμε τα παιδιά και τον εαυτό μας σε μια δίαιτα πνευματικής και γλωσσικής σκουπιδοτροφίας, έτσι που μόνο στη βωμολοχία, στη χυδαιολογία και στην αισχρογραφία – κι αυτό φαίνεται από την κρατικοβραβευόμενη και κρατικοπροβαλλόμενη λογοτεχνία – διαπρέπουμε (Σήμερα, αν θεωρήσω σοβαρές τις δηλώσεις της κυρίας επιτρόπου και όχι σαν προπαίδεια για εξετάσεις υποτελείας, φαίνεται πως φθάσαμε σε μια φάση ωριμάνσεως, που ευνοεί ένα διαλεκτικό άλμα: να μεταπηδήγσουμε δηλαδή από την ελληνική σε μια αγγλική αμερικανικού τύπου. Κάτι που για μένα σημαίνει αντιστροφή της θεωρίας του Ντάργουιν: γλωσσική επιστροφή στον πίθηκο).
Όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, συνθέτουν μια ζοφερή προοπτική μέλλοντος. Έχω την ατυχία να διασχίζω καθημερινώς την Avenue Vovos, όπως θα λέγεται μελλοντικά η άλλοτε πανέμορφη Λεωφόρος Κηφισιάς. Σε όλη την ευρεία έκταση Vov-ville, όπως θα λέγεται και το Μαρούσι, η ελληνική επιγραφή έχει γίνει εθνογραφικό αξιοπερίεργο. Γι’ αυτό θυμάμαι διαρκώς μια μελαγχολική φράση του Κάφκα:«Υπάρχουν πολλές ελπίδες, για μας καμιά». Εκτός κι αν κάποια οικολογική οργάνωση τύπου «Αρκτούρος» αναλάβει την προστασία του γένους των Ελλήνων. Ο ελληνικός κόσμος, που μαραζώνει λόγω πληθυσμιακής γηράνσεως και γλωσσικής αποξηράνσεως, αρχίζει να σβήνει μέσα στην πληθυσμιακή και γλωσσική πλημμυρίδα άλλων ευρώστων λαών. Προβλέπει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον – αν δεν προτάξουμε έστω και τώρα μια εθνική αντίσταση – θα γίνουμε σαν τους Ποσειδωνιάτες, τους κατοίκους του σημερινού Παίστουμ, που κάποτε ήσαν Έλληνες, αλλ’ όπως λέει ο Αθήναιος, εβαρβαρώθηκαν αφού αναμίχθηκαν με Τυρρηνούς ή Ρωμαίους «και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι». Οι Ποσειδωνιάτες μια φορά το χρόνο, λέει ο Αθήναιος, συνέρχονταν για να συμμετάσχουν σε κάποια παλιά ελληνική γιορτή. Και τότε συνέβαινε το εξής: «Αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται».Αυτό το περιστατικό ενέπνευσε στον Καβάφη να γράψει ένα ποίημα συγκλονιστικό, υπό τον τίτλο «Ποσειδωνιάται», όπου επιλογικά φαίνεται ότι οι στίχοι γράφτηκαν όχι για κείνους, γράφτηκαν για μας. Λέει ο Καβάφης:
«Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες –
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
Βγαλμένοι –ω συμφορά!- απ’ τον Ελληνισμό».
Από τούτο τον Ελληνισμό, που τόσο ως λέξη ενοχλεί μια άλλη κυρία μας της Ευρωβουλής, που λέει ότι δεν την εννοεί, ήσαν βγαλμένοι όλοι οι κάτω της Νεαπόλεως, ίσως είχαν ακούσει το παλαιό τραγουδάκι που έλεγε: “Anche noi fumo Graeci” (= Κάποτε κι εμείς ήμαστε Έλληνες)”. Ασφαλώς κάτι ανάλογο θα λέμε κι εμείς μετά από κάποια χρόνια, όταν η πολιτισμένη ανθρωπότητα θα ξαναστραφεί προς τις κλασικές σπουδές, αλλά τότε πια δεν θα είμαστε Έλληνες. Κι αυτό που θα μιλάμε θα είναι μια κρεολή γλώσσα τύπου Πίτζιν και Σινούκ. (2)
Πάντα όμως υπάρχει καιρός για ανάκαμψη. Ποτέ δεν είναι νωρίς. Η ελληνική ακόμη αντέχει. Δεν το κρύβω ότι με φοβίζουν οι «ρεαλισμοί». Τούτοι οι «ρεαλισμοί» των πολιτικών μας είναι που μας έφαγαν, αρχίζοντας από τη γλώσσα. Η γλωσσική μας πολιτική, μετά από το 1976, παραπέμπει στα «Θυέστεια Δείπνα», που έγιναν η βαριά κατάρα που αφάνισε τον οίκο των Ατρειδών. Έτσι και η κατάρα για την εγκληματική γλωσσική μας πολιτική θ’ αφανίσει κι εμάς. Το ζήτημα της γλωσσικής παιδείας είναι βέβαια πολιτικό, όχι όμως γιατί έγινε αρμοδιότητα των πολιτικών, αλλά γιατί άπτεται αμέσως και εμμέσως της εθνικής μας αυθυπαρξίας. Δεν ήταν αφελής ο Σολωμός όταν έλεγε στο «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός. Ποια είναι η όψη σήμερα της ελληνικής γλώσσας; Έρχεται ο ξένος στην Ελλάδα και Ελλάδα δεν βλέπει, και αυτό που ακούει να κυριαρχεί στη νεανική λαλιά είναι η λέξη με τα τρία …α…, που κάνει τα παιδιά μας συνονόματα, η λέξη που παραπέμπει στη Μαλακάσα, που σημειολογικά ισοδυναμεί με το νέο εθνικό μας ενδόσημο.
Ασφαλώς δεν ήταν αφελής και ο Λένιν, όταν έλεγε, «εάν θέλεις να εξαφανίσεις ένα λαό, εξαφάνισε τη γλώσσα του». Η νέα μορφή ιμπεριαλισμού παίρνει γλωσσικό χαρακτήρα. Με τον εκκρεολισμό και τον ευτελισμό των εθνικών γλωσσών γίνεται πιο ευχερής η οικονομική και πολιυική κυριαρχία των κατά καιρούς ισχυρών της γης. Υπάρχει όμως κι ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Ο ελληνικός λόγος είναι από τη φύση και τη δομή του δημοκρατικός. Ο Φρειδερίκος Έγκελς έλεγε ότι «Οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν όλοι από τη φύση τους διαλεκτικοί». Η διαλεκτικότητα αυτή αποτυπώνεται στη γλώσσα μας, που είναι γι’ αυτόη πιο δημοκρατική γλώσσα της γης. Γι’ αυτό οι «Μπιγκ Μπράδερ» της εποχής έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να εξαφανιστεί, γιατί το μέλλον που μας ετοιμάζουν απαιτεί λιγότερη δημοκρατία. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο λόρδος Λοντόντερυ (Londonderry) είχε πει ότι η Ελλάς, για να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, πρέπει ο λαός της να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν (Βλ. Γ. Φιλάρετου:«Ξενοκρατία και βασιλεία εν Ελλάδι 1821-1897», σ. 116). Έναν αιώνα μετά κάποιος πνευματικός κληρονόμος του λόρδου Λοντόντερυ διακήρυξε μόλις έσβησε η φλόγα του Πολυτεχνείου, που ανέδειξε σαν πρώτιστο σύνθημα την εθνική ανεξαρτησία, ότι πρέπει να καταστραφούν οι βάσεις της κλασικής μας παιδείας, για να γίνουν έτσι οι Έλληνες πιο ευκολοκυβέρνητοι. Πραγματικά δύο χρόνια μετά το Πολυτεχνείο άρχισε η κατεδάφιση της κλασικής μας παιδείας, η διάβρωση και η συρρίκνωση της εθνικής μας γλώσσας. Σήμερα, 25 χρόνια μετά, νομίζω ότι ο σκοπός που έθεσε ο λόρδος Λοντόντερυ επετεύχθη. Εγίναμε ένας λαός που μισεί, που αποστρέφεται και απεχθάνεται τη γλώσσα του. Το όποιο αυριανό γλωσσικό πρόβλημα, που θα προκύψει, θα λυθεί με την προσθήκη ενός ακόμη αστερίσκου στην αμερικανική σημαία.
Μα τότε προς τί ο αγώνας για την ελληνική; Καθένας από μας, που σχηματίσαμε το σύλλογο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», έχει τους λόγους του. Εγώ ως Λάκων μάχομαι, επειδή θέλω να θυμάμαι τις Θερμοπύλες. Κι όποιος θυμάται τις Θερμοπύλες, θυμάται όχι μόνο το Λεωνίδα, θυμάται και τον Εφιάλτη. Πολλοί γνωρίζουν πώς έπεσε ο Λεωνίδας, λίγοι όμως γνωρίζουν το τέλος του Εφιάλτη. «Έσσεται ήμαρ» λοιπόν. Θα έλθει κάποτε καιρός που τα όνειρα θα λάβουνε εκδίκηση. Ας μη μας φοβίζει το πυκνό σκοτάδι, που μας ζώνει από παντού. Μετά από αυτό έρχεται η αυγή. Δεν θ’ αργήσει να φανεί καινούργιος ήλιος πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας. Κι όλοι μαζί πρέπει να σηκώσουμε και να στηλώσουμε τούτο τον ήλιο και να τον κρατήσουμε πάνω από τα κεφάλια μας.
ΥΓ.
Μετά από την ανάγνωση της εισηγήσεως αυτής κάποιοι από τους ακροατές μου είπαν πως βρίσκουν τους φόβους μου υπερβολικούς, ότι δεν δικαιολογούν την τόση μου απαισιοδοξία, και μου συνέστησαν αισιοδοξία. Απάντησα ότι η αισιοδοξία δεν είναι θέμα γραμμής. Όπως έλεγε ο Άρης Αλεξάνδρου, υπάρχει ακόμη ισχυρή δόση «σταλινίνης» στο πνευματικό μας εποικοδόμημα. Επί Στάλιν ο πολύς Ζντάνωφ είχε επιβάλει την αισιοδοξία ως πολιτική γραμμή στη λογοτεχνία και την πνευματική ζωή. Για μένα η αισιοδοξία είναι έκφραση μοιρολατρίας. Το ότι ενδεχομένως τα πράγματα μπορούν μελλοντικά να έχουν καλύτερη έκβαση, αυτό δεν με υποχρεώνει να βλέπω με ροζ γυαλιά την υπάρχουσα κατάσταση και να την ωραιοποιώ. Προτιμώ να βλέπω το δυσάρεστο και να μάχομαι εναντίον του. Η αισιοδοξία είναι μάχη, έστω κι αν πρόκειται να χάσεις. Από την άποψη αυτή συμμερίζομαι απόλυτα τη γνώμη του Αντόνιο Γκράμσι: «Στην απαισιοδοξία της γνώσης αντιτάσσω την αισιοδοξία της βούλησης». Η δική μου αισιοδοξία είναι ο αγώνας μου.
Σημειώσεις:
1. Στα μαθηματικά ήλθαμε 28οι (τρίτοι από το τέλος!) και στις επιστήμες 25οι. Διώξαμε τ’ αρχαία με το πρόβλημα ότι θα αφιερωθούμε σε επωφελέστερες μαθήσεις και προκόψαμε!
2. Κρεολός είναι ο λευκός που γεννήθηκε από προγόνους Γάλλους, που εγκαταστάθηκαν πρώτοι στη Νέα Ορλεάνη και σε κάποια νησιά της Καραϊβικής. Κρεολή γλώσσα ονομάζεται στη γλωσσολογία η παρεφθαρμένη γλώσσα, η μικτή, που χρησιμοποιείται κυρίως στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ ανθρώπων που έχουν διαφορετικές μητρικές αλλά και περιορισμένο μορφωτικό επίπεδο. Αντί του όρου κρεολή χρησιμοποιείται και ο όρος Πίτζιν γλώσσα (πιθανώς από το αγγλικό business, που κατά την κινεζική προφορά έγινε pidgin. Γλώσσα Σινούκ είναι αυτή που σχηματίστηκε σε κάποιες περιοχές των αμερικανικών πολιτειών Ουάσιγτκον και Όρεγκον, από την ανάμιξη ινδιάνικων και αγγλικών λέξεων.
“” ο σωστός ηγέτης δεν ξεχωρίζει από τα εξωτερικά μεγαλεία, αλλά από την πολιτική αρετή “” Μέγας Βασίλειος
«..η προκοπή σας… να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας» Ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα, τα 1838, στους νέους των Αθηνών.
Πηγή: http://olympia.gr

" Μακριά ἀπό τίς νέες ταυτότητες"! ῾Η γερμανική ἀστυνομία προειδοποιεῖ τούς πολίτες



Η νέα ταυτότητα, η οποία θα έχει τα πάντα στο μικροκύκλωμα, δηλαδή όλα τα προσωπικά στοιχεία του καθενός μας,  φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο ασφαλής όσο μας λένε οι δημόσιες υπηρεσίες. Αν και δεν κυκλοφόρησε ακόμα, εντούτοις τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν στη δημόσια συζήτηση. Οι χρήστες προειδοποιούνται να μην της έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη και να μην την χρησιμοποιήσουν! Τα στοιχεία που είναι επάνω στο μικροκύκλωμα, είναι εύκολο παιχνιδάκι για τους ειδικούς, να τα "σπάσουν" και να τα...... κακομεταχειριστούν. Αυτό δεν το λέει κάποιος που έχει αντίρρηση  στην ηλεκτρονικοποίηση των παντων, αλλά η ίδια η αστυνομία, η οποία εντόπισε πολλά αδύνατα σημεία αυτής της νέας ταυτότητας και λέει ανοιχτά: "Μακριά τα χέρια σας από τις νέες ταυτότητες"! Προειδοποιούν τους πολίτες να μην έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην ασφάλεια που διαφημίζεται για το νέο δημόσιο ντοκουμέντο (ταυτότητα), αφού μπορεί εύκολα να γίνει παιχνίδι στα χέρια των κακοποιών.  Ο Πρόεδρος της Μυστικής Αστυνοιμίας στη Γερμανία κατηγορεί τους πολιτικούς ότι σχεδίασαν τις νέες ταυτότητες χωρίς την απαραίτητη ασφάλεια και με παλιομοδίτικες μεθόδους. Αυτή η τεχνική είναι παιχνιδάκι για τους " ειδικούς" να πάρουν όποια στοιχεία θέλουν και να τα χρησιμοποιήσουν ανάλογα.

Πηγή:kapistri.blogspot.com     

ἀμναδημοσίευση:http://nemesiscorfu.blogspot.com/

Θάλεια Δραγώνα: " Μέ ἀπειλοῦσαν σκοτεινές δυνάμεις τοῦ παρακράτους μέ μηνύματα ὅτι θά βρεθῶ μιά ἡμέρα σέ ἕνα χαντάκι"

«Ελληνόφρονες» εναντίον Δραγώνα

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως:  Δημοσιεύουμε σημερινό ἀφιέρωμα τοῦ Βήματος γιά τήν κ. Θάλεια Δραγώνα λόγῳ τοῦ πληροφοριακοῦ του περιεχομένου. Κατά τ᾿ ἄλλα δέν συμφωνοῦμε μέ τίς ἑρμηνεῖες πού προσπαθεῖ νά περάσει ἡ πιό πάνω ἐφημερίδα.

 

Οι προτάσεις για αλλαγές στη διδασκαλία της Ιστορίας προκάλεσαν αντιδράσεις από ΛΑΟΣ, Εκκλησία, αλλά και από πανεπιστημιακούς

ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ | Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
ΛΑΪΚΟΣ Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ)- υπουργείο Παιδείας:2- 0. Αφού έστειλε «στο σπίτι της» την ιστορικό και συγγραφέα του περίφημου βιβλίου της Ιστορίας της Στ΄ τάξης του Δημοτικού κυρία Μαρία Ρεπούση, ο πολιτικός χώρος που εκπροσωπεί το κόμμα του κ. Γ.
Καρατζαφέρη κατάφερε να διώξει από το υπουργείο Παιδείας και την ακτιβίστρια πανεπιστημιακό κυρία Θάλεια Δραγώνα, η οποία αποτέλεσε το πρόσωπο-«κλειδί» πίσω από τις αλλαγές στο πρόγραμμα των σχολείων. Και αυτό γιατί συνδέθηκε ιδεολογικά με την πρόταση καθηγητών να σταματήσουν να διδάσκονται η Ιστορία και τα Θρησκευτικά ως υποχρεωτικά μαθήματα στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. « Μου κάνει εντύπωση
πού ξετρυπώνουν όλους αυτούς τους χαρακτήρες » δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας στο «Βήμα». « Κανείς ελληνόφρων δεν υπάρχει σ΄ αυτό το υπουργείο; Πρόκειται για άτομα με μια δική τους αντίληψη για τα πράγματα.Εγώ το δήλωσα ευθέως. Εάν υπάρχουν διαθέσεις λεηλασίας της ελληνικής ιστορίαςεμείς θα αντιδράσουμε » συνεχίζει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ.
Η κυρία Δραγώνα δεν είχε την τύχη της συναδέλφου και φίλης της κυρίας Ρεπούση, την οποία και υπερασπίστηκε γενναία και μέχρι τέλους η τότε υπουργός Παιδείας κυρία Μαριέττα Γιαννάκου με τα επακόλουθα αποτελέσματα για τη δημόσια εικόνα και την πολιτική της καριέρα. Αντιθέτως, αποτέλεσε μια αιρετική φιγούρα που έμοιαζε να «βαραίνει» τη νυν υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου σε περίοδο μάλιστα φορτισμένη από την προεκλογική αντιπαράθεση.

«Ηρθα στο υπουργείο με όραμα»
« Δεν θέλω να μακροημερεύσω ως πολιτικός. Εγώ απλώς ήθελα να αλλάξω τον κόσμο και τον τρόπο που βλέπουμε κάποια πράγματα. Γιατί ήρθα στο υπουργείο Παιδείας με όραμα » φέρεται να δήλωνε τις προηγούμενες ημέρες η κυρία Δραγώνα σε στενό της συνεργάτη στο κτίριο του Αμαρουσίου. « Θα γυρίσω στη Θράκη όπου έχω προσφέρει εκπαιδευτικό έργο στις μουσουλμανικές μειονότητες και θέλω να συνεχίσω να προσφέρω » έλεγε.

Οι ίδιες προτάσεις για τις αλλαγές στα σχολεία προκάλεσαν όμως οργή και στην Ιεραρχία της Εκκλησίας φέρνοντας αναστάτωση στους φοιτητές των θεολογικών σχολών και στους θεολόγους όλης της χώρας. Ο κύκλος των αντιδράσεων έκλεισε με τους πανεπιστημιακούς των θεωρητικών σπουδών και τους εκπροσώπους των επιστημονικών τους ενώσεων που ξεσηκώθηκαν καταγγέλλοντας ότι συρρικνώνεται το επιστημονικό τους αντικείμενο.

«Από την πρώτη εβδομάδα που ανέλαβα τη θέση μου στο υπουργείο Παιδείας μου είπαν ότι έχω στοχοποιηθεί μέχρι τέλους » φέρεται να δήλωσε η κυρία Δραγώνα σε φίλους και συνεργάτες της τις προηγούμενες ημέρες εξηγώντας την απόφασή της να παραιτηθεί. « Θέλει δύναμη για να αντιμετωπίσει κάποιος την ανθρωποφαγία και εγώ δεν άντεχα άλλο αυτές οι σκοτεινές ομάδες του παρακράτους από πάνω μουνα μου στέλνουν διαρκώς μηνύματα ότι θα βρεθώ μια ημέρα σε ένα χαντάκι » έλεγε χαρακτηριστικά.

« Τα φαινόμενα αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν με μια σταθερή δημοκρατική στάση και να κυνηγηθούνόχι να αδιαφορούμε γι΄ αυτά » υπογράμμιζαν συνεργάτες της που συζητούσαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα μαζί της.

Τελικά, η κυρία Δραγώνα, πρόσωπο με πλούσια δράση στον χώρο των μειονοτικών σχολείων, πανεπιστημιακός με προοδευτικό προφίλ που έτρεχε στους καταυλισμούς των Τσιγγάνων για να τους πείσει να μπουν στα σχολεία, αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλο τον «πόλεμο» πολιτικών κομμάτων, μερίδας του Τύπου, αλλά και μεμονωμένων ακροδεξιών ομάδων που της έστελναν ηλεκτρονικά μηνύματα με τις φράσεις «Θα πεθάνεις», «Θα μετανιώσεις», «Θα σε θάψουμε». Οπως λένε άνθρωποι του περιβάλλοντός της δεν ήταν μια ή δυο οι φορές που χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι της τους τελευταίους μήνες τα ξημερώματα και άκουσε τις φωνές αγνώστων να απειλούν την ίδια και την οικογένειά της.

Η κυρία Δραγώνα ακολούθησε για λίγους μήνες τη συμβουλή φίλων της στην κυβέρνηση, «Μη διαβάζεις τις εφημερίδες», όταν δεχόταν επιθέσεις για τα θέματα των παρεμβάσεών της στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Οταν όμως το θέμα της Ιστορίας επανήλθε στο προσκήνιο, ο κόμπος έφτασε στο χτένι...

Το παρασκήνιο της παραίτησης
Η πρώην Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας υπέβαλε τελικά την παραίτησή της στην υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία και την έκανε δεκτή. Το παρασκήνιο αναφέρει ότι η κυρία Δραγώνα υποστήριζε επίμονα τις προτάσεις ομάδας καθηγητών, εν όψει των αλλαγών στα σχολεία, που χαρακτήριζαν ως υποχρεωτικά μαθήματα στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου μόνο τη Λογοτεχνία, τη Γυμναστική και τα Αγγλικά. Η Ιστορία, σύμφωνα με την ίδια πρόταση, θα διδασκόταν εντατικά μόνο στους μαθητές που θα επέλεγαν τη Θεωρητική κατεύθυνση, όπως άλλοι θα επέλεγαν τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Βιολογία ή όποιο μάθημα θα τους έδινε την κατάλληλη υποδομή στην επιστημονική κατεύθυνση που επιθυμούσαν να επιλέξουν. Το ίδιο και τα Θρησκευτικά.

Το θέμα βέβαια έφτασε στη Βουλή, η υπουργός Παιδείας το διέψευσε, ενώ ανέφερε (όπως άλλωστε ήταν γνωστό) ότι πρόκειται μόνο για μια από τις προτάσεις που «κυκλοφορούν» στο υπουργείο Παιδείας εν όψει των αλλαγών στο Λύκειο. Οπως λένε στελέχη του υπουργείου Παιδείας που είναι σε θέση να ξέρουν, εκπαιδευτικοί προσπαθούσαν να «διαρρεύσουν» προς διάφορες κατευθύνσεις τις προηγούμενες εβδομάδες την πρόταση αυτή με στόχο να πετύχουν την αποδοχή της και από την ηγεσία του.

Για την κυρία Δραγώνα ωστόσο η έκταση που πήρε το θέμα, τα δημοσιεύματα, αλλά και οι επιθέσεις αποδείχθηκαν αρκετά για να την ωθήσουν σε έξοδο από το υπουργείο Παιδείας. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι η ψυχολογική πίεση που της ασκήθηκε λόγω της κατάστασης που διαμορφώθηκε γύρω από το θέμα την οδήγησαν ένα πρωινό από το γραφείο της στο νοσοκομείο, καθώς διαπίστωσε ότι έχει υψηλή πίεση.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Η κυρία Δραγώνα δεν είναι «χθεσινή».

Εχει συνεργαστεί στα θέματα της εκπαίδευσης της μειονότητας στη Θράκη με έξι υπουργούς Παιδείας,τρεις επί Νέας Δημοκρατίας και τρεις επί ΠαΣοΚ,είναι πρωτοβάθμια καθηγήτρια εδώ και μια δεκαπενταετία και σίγουρα- όπως λένε και άνθρωποι από το περιβάλλον της- δεν ήθελε να υποτιμήσει τη διδασκαλία της Ιστορίας,αλλά να την εντάξει σε ένα διαφορετικό πλαίσιο,με λιγότερο φόρτο στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου εν όψει εξετάσεων.«Δεν είμαι ιστορικός αλλά κοινωνικός επιστήμονας και πιστεύω και θα πιστεύω πάντα ότι η Ιστορία είναι η μητέρα των κοινωνικών επιστημών» δήλωνε η ίδια πρόσφατα.

Ανθρωποι που ξέρουν την κυρία Δραγώνα αναφέρουν ότι ήταν πάντα η πολιτικός που ανεξαρτήτως θέσεως έτρεχε στα απομακρυσμένα μουσουλμανικά χωριά της Ροδόπης όπου τα παιδιά δεν ήξεραν εν έτος 1999 τι θα πει ηλεκτρισμός και μετέφερε εκπαιδευτικά βοηθήματα.Επί χρόνια έχει εργαστεί πάνω στα ζητήματα ένταξης μειονοτήτων στην εκπαίδευση.

Είναι χωρισμένη,με μια κόρη 37 ετών που είναι νηπιαγωγός και έχει δύο εγγόνια.Είναι σύντροφος του πανεπιστημιακούΝίκου Μουζέληκαι όπως λένε όλοι όσοι την ξέρουν «έχει μια εξαιρετική προσωπική ζωή».Αξιζαν οι επιθέσεις και η πίεση των προηγούμενων μηνών; Το επόμενο διάστημα θα δείξει.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=320991&dt=31/10/2010#ixzz13vvQf1pW

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Συνάντηση ῾Ιερωνύμου μέ τούς πέντε ἐκδιωχθέντες ὁμολογητές ἀστυνομικούς


Aρχιεπισκοπή: Η Εκκλησία είναι σύμφωνη με οποιαδήποτε κίνηση προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου
εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συναντήθηκε σήμερα στις 12 το μεσημέρι στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τους πέντε αστυνομικούς που δεν δέχθηκαν να παραλάβουν τη νέου τύπου υπηρεσιακή τους ταυτότητα. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Μακαριωτάτου και, όπως τόνισε απευθυνόμενος στους πέντε αστυνομικούς, οποιαδήποτε κίνηση εντάσσεται στο πλαίσιο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου βρίσκει σύμφωνη την Εκκλησία.

Υπογράμμισε δε πως το θέμα τους θα εξετασθεί με τη δέουσα προσοχή στις προσεχείς συνεδριάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Πηγή: amen.gr

Καταφύγιο στήν ᾿Αρχιεπισκοπή᾿Αθηνῶν - Χιλιάδες ἄνθρωποι ζητοῦν ἕνα πιάτο φαγητό ἤ μιά μικρή οἰκονομική βοήθεια



Από την υπερκατανάλωση τροφίμων, στην άλλη όψη της ζωής, τη δυσβάσταχτη ανέχεια. Απόγευμα Τετάρτης έξω από τον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας ένας ρακένδυτος άνδρας πλησιάζει έναν κληρικό της Αρχιεπισκοπής και τον ρωτά πού είναι τα συσσίτια της Εκκλησίας. «Πού μπορώ να βρω ένα πιάτο φαγητό», ρωτάει, για να ακολουθήσει ένα δεύτερο ερώτημα. «Μπορεί να με βοηθήσει η Εκκλησία να πάω σε οδοντογιατρό;». Καθημερινά, άνθρωποι όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων, οικονομικά αδύναμοι, ζητούν τη συνδρομή της Εκκλησίας για να αντιμετωπίσουν έστω και πρόσκαιρα τις καθημερινές τους ανάγκες. «Δεν είναι μόνο οι μετανάστες, οι οικονομικοί πρόσφυγες και οι άστεγοι που συναντούμε στο κέντρο της Αθήνας. Είναι πολλοί άνθρωποι, συμπολίτες μας, που έχασαν τη δουλειά τους ή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση και ζητούν τη βοήθεια της Εκκλησίας», δηλώνει στην «Κ» ο π. Βασίλειος Χαβάτζας, διευθυντής της Χριστιανικής Αλληλεγγύης της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Πριν από δύο ημέρες η Αρχιεπισκοπή αποφάσισε, στο πλαίσιο και των κατευθύνσεων που έχει δώσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, να διπλασιαστούν για δεύτερη φορά τον τελευταίο μήνα οι προσφερόμενες μερίδες φαγητού. «Αρχικά τα φιλόπτωχα των ενοριών μάς προσέφεραν περίπου 3.500 μερίδες που προετοίμαζαν εθελοντές. Οι ανάγκες όμως ήταν πολύ μεγαλύτερες. Το τελευταίο ενάμιση χρόνο σε συνεργασία με το Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων προσφέρουμε στο κεντρικό συσσίτιο της Πειραιώς 1.300 μερίδες. Τώρα τις αυξήσαμε συνολικά στις 10.000, οι οποίες διανέμονται από τα 72 Κέντρα Ενοριακής Αγάπης της Αρχιεπισκοπής» αναφέρει ο π. Βασίλειος.
Την ίδια ώρα η Αρχιεπισκοπή και οι ενορίες της αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη προσοχή, ευαισθησία και διακριτικότητα εκείνους που ξαφνικά η ζωή τους ανετράπη. «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα περίμενε κανείς να στραφούν στην Εκκλησία. Που ήταν εύποροι, αλλά η κρίση τούς έφερε αντιμέτωπους με μια οδυνηρή πραγματικότητα. Eτσι στις ενορίες όλα γίνονται πιο διακριτικά. Συνήθως υπάρχει μια κατάσταση ονομάτων και σε πολλές περιπτώσεις εθελοντές μεταφέρουν το φαγητό σε ηλικιωμένους, σε ασθενείς, σε ανθρώπους που δεν θέλουν να φανούν», προσθέτει ο διευθυντής της Χριστιανικής Αλληλεγγύης.
Παράλληλα η Αρχιεπισκοπή συνεχίζει τη λειτουργία του καταστήματος «Ταβιθά» από το οποίο οι άστεγοι μπορούν να προμηθευτούν μεταχειρισμένα ρούχα καλής ποιότητας, ενώ ομάδα κοινωνικών λειτουργών υποδέχεται ανθρώπους που ζητούν τη βοήθεια της Εκκλησίας, αξιολογώντας τα αιτήματά τους.
«Οι ναοί δίνουν κάποια μηνιαία βοηθήματα σε ενορίτες τους που έχουν ανάγκη, αλλά μην φανταστείτε ότι είναι κάτι σημαντικό. Μια μικρή βοήθεια. Εδώ στην Αρχιεπισκοπή μάς φέρνουν λογαριασμούς, πιστωτικές κάρτες, δάνεια. Δεν λύνεται όμως το πρόβλημα με ένα μικρό βοήθημα», δηλώνει ο π. Βασίλειος.

  amen.gr 
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - του Νίκου Παπαχρήστου

῾Η Παραβολή τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου (ἀπό τό περιοδικό : "῾Η Ζωή")


Η ασπλαχνία τιμωρείται (Κυριακή Ε΄ Λουκά)

Η ασπλαχνία τιμωρείται

«Μνήσθητι ότι άπέλαβες σύ τα αγαθά σου έν τη ζωή σου»

Ό πλούσιος της παραβολής δεν θέλει καν να σκεφτεί, πώς εκεί στην αυλή του είναι ένας φτωχός και γεμάτος πληγές ονόματι Λάζαρος. Υπάρχει μόνο ό εαυτός του, οι απολαύσεις με τους ομοίους του. Έτσι μια μέρα ό Λάζαρος έσβησε στην ερημιά!

Ή έκταση της ασπλαχνίας.

Πόσο ματώνει ή καρδιά, όταν σκεπτώμαστε πώς ή ιστορία αυτή αποτελεί σίγουρα το χαρακτηριστικό γνώρισμα, το σύμβολο της κοινωνίας μας! Με διάφορες παραλλαγές, με την ιδία όμως πάντοτε τραγικότητα, επαναλαμβάνεται ή ίδια ιστορία. Πόσοι και πόσοι αδιαφορούν για τη στέρηση και τη δυστυχία των αδελφών τους! Κλείνουν ερμητικά την καρδιά τους στον πόνο του συγγενή, του εργάτη, τού υπαλλήλου τους. Τεράστια ποσά δαπανούν οπουδήποτε και δεν δίνουν σε κάποιο αναξιοπαθούντα συνάν θρωπο τους.

Αλλά προσοχή, μη νομίσει κανείς ότι ή σκληροκαρδία είναι αποκλειστικό ελάττωμα των πλουσίων. Πολύ πιθανόν την ώρα πού αγανακτούμε για την ασπλαχνία ορισμένων να φερώμαστε και μείς σκληρά με άλλο τρόπο. Μήπως δεν υπάρχουν και άλλοι φτωχότεροι από μας; Τί κάναμε να τούς ανακουφίσουμε; Ενδιαφερθήκαμε για να πιάσει δουλειά ό άνεργος οικογενειάρχης πού έχει αποκάμει πια να μένει με τα χέρια δεμένα και να βλέπει τα παιδιά του να στερούνται;

Στείλαμε κάτι στη χήρα, πού παλεύει με το τίποτα να θρέψη δυο και τρία παιδιά; Η συνεχώς παραπονιόμαστε και μείς ότι δεν μας φτάνουν τα όσα παίρνουμε; «Είσαι φτωχός; έλεγε ό Μ. Βασίλειος σ' ένα κήρυγμα του, όταν είχε ξεσπάσει στην Καισαρεία πείνα φοβερή. Εξάπαντος υπάρχει και άλλος φτωχότερος από σένα. Εσύ έχεις τροφές για δέκα μέρες, εκείνος έχει μόνο για μια ώς άνθρωπος πονεμένος και ευσεβής... μη διστάσεις να δώσεις».

Και αλλού έλεγε για τούς σκληρόκαρδους πλούσιους. «Εάν αυτόν που γδύνει έναν καλοφορεμένο τον ονομάζουμε λωποδύτη, εκείνον πού αφήνειτον άλλο γυμνό, ενώ μπορεί να του προσφέρει ρουχισμό, διαφορετικά θα τον ονομάσουμε;». Και αυτός κατά έναν άλλο τρόπο είναι λωποδύτης. Άς εξετάσουμε προσεκτικά τη διαγωγή μας μήπως κι εμείς φερώμαστε σκληρόκαρδα στην τόση δυστυχία πού βλέπουμε γύρω μας.

Οι συνέπειες θα είναι φοβερές.

«Απέθανε και ό πλούσιος και ετάφη», συνέχισε ό Κύριος. Όση περιουσία και αν έχει κανείς δεν μπορεί να δωροδοκήσει τον θάνα το. Τελικά ό πλούσιος εξ αιτίας της ασπλαχνίας του βρέθηκε στον Άδη «έν βασάνοις».

Και όταν στην απόγνωση του ζήτησε από τον Αβραάμ να τον λυπηθεί και να στείλει τον ευτυ χισμένο Λάζαρο να τον δροσίσει με μια σταγόνα νερό, πήρε την αμείλικτη απάντηση: «Τέκνον, μνήσθητι ότι άπέλαβες σύ τα αγαθά σου έν τη ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά· νύν δέ ώδε παρακαλείται, σύ δέ όδυνάσαι». Ό καθένας με την στάση του στην επίγεια ζωή του καθόρισε οριστικά πια τη θέση του έδώ. Άλλωστε μεταξύ μας υπάρχει ένα χάσμα αγεφύρωτο.

Φέρνει ρίγος και φρίκη ή κατάσταση του πλούσιου στον Άδη, όταν την καλοσκεφθούμε, αλλά ακόμη φέρνει κι ένα τερα στίας σημασίας μήνυμα, πού είναι καιρός να το αναλογιστούμε. Νομίζει κανείς ότι βλέπει μέσα από την παραβολή τις φλόγες του "Άδη να σχηματίζουν πύρινες γλώσσες καινά φωνάζουν: «Ή ασπλαχνία τιμωρείται!» Ό αψευδής λόγος του Θεού είναι σαφέστατος στο θέμα αυτό: Ή σκληροκαρδία μια μέρα θα τιμωρηθεί αυστηρά. Ό Θεός δεν παίζει. «Ή κρίσις άνέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ια κώβ, β' 13). Ή τιμωρία του Θεού θα είναι αυστηρότατη σ' εκείνον πού έκλεισε τα αυτιά του στον στεναγμό των αδελφών του.

Ό Κύριος δεν σπεύδει να επιβάλει τις κυρώσεις -και τον πλούσιο τον ανέχθηκε επί μακρόν. Συνεχώς δίνει νέες προθεσμίες, νέες ευκαιρίες, για νασυναισθανθεί ό άσπλαχνος άνθρωπος την ένοχη του και να μετανοήσει.

Άς καλοσκεφθούμε λοιπόν, -όχι αύριο, αλλά τώρα!- το σοβαρό αυτό θέμα. Άς εξετάσουμε προσεκτικά τη ζωή μας. Έδώ κρίνεται το αιώνιο μέλλον μας. Εκείνος πού αδιαφορεί στο σπαρακτικό «πεινώ» του συνανθρώπου του θα τυραννιέται μ' ένα φοβερό «διψώ» στο καμίνι της αιώνιας οδύνης. Και άς πα ρακαλέσουμε θερμά τον Χριστό: «Ώ Κύριε μη με αφήσεις να ζήσω ούτε μια μέρα καθώς ό σημερινός πλούσιος. Αλλά άξίωσέ με τε λειώνοντας τη ζωή μου με πίστη να βρεθώ κι εγώ στους κόλπους του Αβραάμ».

Περιοδκό: «ΖΩΗ», 21/10/2010
Διαδίκτυο:AKTINEΣ

Βελτιώνεται ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ Θανάση Βέγγου -Εἴκοσι μεγάλες ἀτάκες τοῦ ἀνεπανάληπτου Θανάση! (video)


Βελτίωση παρουσιάζει η κατάσταση της υγείας του Θανάση Βέγγου.
Μάλιστα, με απόφαση των γιατρών ο δημοφιλής ηθοποιός βγήκε από την μονάδα αυξημένης φροντίδας, που νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες, ύστερα από πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο αναπνευστικό.....



Οι θεράποντες γιατροί πήραν την συγκεκριμένη απόφαση μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο Θανάσης Βέγγος.

Πλέον ο δημοφιλής ηθοποιός νοσηλεύεται σε θάλαμο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου, ενώ στις αρχές της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να ληφθεί απόφαση, για το πότε ακριβώς θα πάρει εξιτήριο.
 
Πηγή : skai,gr
ἀναδημοσίευση:http://naftikos.blogspot.com


Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Τελικά, θά πάρουμε τή μεγάλη ἀπόφαση νά γίνουμε ἀπό ἀνθρωπάκια ΑΝΘΡΩΠΟΙ;



κ
  

Δημοτικές ἐκλογές. Σάν νά μήν τρέχει τίποτε. Τελικά τί ἔχουμε, γιά νά καλαλάβω δηλαδή, Βουλευτικές (βολευτικές) ἤ Δημοτικές (καπελλωμένες, λόγῳ χρίσματος) ᾿Εκλογές; Μᾶλλον καί τά δύο, γιατί ἄν πάρουμε στά σοβαρά αὐτά πού εἶπε ὁ Πρωθυπουργός,  στηρίζουμε πολιτικές.
Δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα ἀπό τήν κομματικοποίηση τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης. Δηλητηριάζει τόν θεσμό, ἐμποδίζει νά ἀναδειχθοῦν πρόσωπα μέ ἀξία καί πιστεύοντα σέ ἀξίες καί σέ τελική ἀνάλυση καταντᾶ ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση προέκταση τοῦ ἀθηνοκεντρικοῦ κράτους.
Βαρεθήκαμε τούς ὑποψηφίους Δημάρχους καί τούς ὑπ’ αὐτούς ὑποψηφίους Δημοτικούς συμβούλους. ᾿Αλλά μᾶς βερέθηκαν κι αὐτοί, κι ἄς μήν τό δείχνουν, κι ἄς ἔχουν ψεύτικα διάπλατα χαμόγελα, κι ἄς μᾶς ὑπόσχονται λαγούς μέ πετραχήλια. Ξέρουν πολύ καλά καί ξέρουμε πού καλά πώς μᾶς κοροϊδεύουν, ἀλλά δέν θέλουμε καί δέν θέλουν νά ἀποκαλυφθεῖ τό ὡραῖο παραμύθι πού μᾶς στήνουν καί πού τούς στήνουμε. Γιατί, κατά βάθος καί ἐμεῖς ξυπνήσαμε, τό μάθαμε τό κόλπο καί τούς ὑποσχόμαστε τήν πολύτιμη ψήφο μας.
 Κι ὅταν φτάσει ἡ στιγμή τῆς ψηφοφορίας, ἄν πᾶμε τελικά νά ψηφίσουμε -γιατί ὑπάρχει καί ἡ διαμαρτυρία τῆς ἀποχῆς,  καθόλα σεβαστή- , τότε θά ἀναλογισθοῦμε:Καί τώρα τί κάνουμε, ποιόν θά σταυρώσουμε; αὐτόν πού μᾶς σταύρωσε; αὐτόν πού μᾶς ξεγέλασε; αὐτόν πού μᾶς ὑποσχέθηκε καί δέν ἔπραξε οὐδέν; αὐτόν πού τόν ὑποστηρίζουν διαπλεκόμενα συμφέροντα; αὐτόν πού τόν ὑποστηρίζουν σκοτεινές δυνάμεις καί ὕπουλα ὑπόγεια ρεύματα;
   Καί τελικά, θά βρεθοῦμε μπροστά στήν κάλπη ἀμήχανοι, ἀπατημένοι καί ἀπατῶντες, μειδιῶντες καί κλαίοντες, σκεπτόμενοι καί μή σκεπτόμενοι, μπερδεμένοι καί κουρασμένοι, ἀπογοητευμένοι καί ἐλπίζοντες...   
   ῎Ε, τότε εἶναι πού θά πρέπει γιά μιά στιγμή στή ζωή μας νά γίνουμε ἀπό ἀνθρωπάκια ἄνθρωποι, ἀπό φερέφωνα ξένων συμφερόντων ἐλεύθερες προσωπικότητες, ἀπό κακόμοιροι μικροαστοί ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος. Καί νά ποῦμε ΟΧΙ! ΟΧΙ στά στημένα παιχνίδια, στή σημαδεμένη τράπουλα,  στή μίζερη ζωή, στήν ἀπαξίωση τοῦ προσώπου,  στήν πτώση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, στό ξεπέρασμα τῶν μικροσυμφερόντων μας. Νά ποῦμε ΝΑΙ στήν ἀλήθεια, στήν εἰλικρίνεια, στήν ποιότητα τῶν σχέσεων, στήν, στήν, στήν...
   Τελικά, θά πάρουμε τή μεγάλη ἀπόφαση νά γίνουμε ἀπό ἀνθρωπάκια ΑΝΘΡΩΠΟΙ;


᾿Οδυσσεύς

"Με τί ἐκπληκτική εὐκολία γίναμε ἀναίσθητοι!" / Γιῶργος Θεοτοκᾶς (Τετράδια ῾Ημερολογίου)




από τα Τετράδια Ημερολογίου του Γιώργου Θεοτοκά:

22 Νοεμβρίου 1941
Το θέαμα ανθρώπων που πέφτουν στο δρόμο από την πείνα έχει γίνει κάτι απλό, καθημερινό. Μερικοί στέκουνται, προσπαθούν να βοηθήσουν με κάτι φαγώσιμα ή με λίγα χρήματα, ξέροντας πόσο ασήμαντη είναι η βοήθειά τους. Οι περισσότεροι κάνουν πως δε βλέπουν. Με τι εκπληκτική ευκολία γίναμε αναίσθητοι!
Σε ορισμένες στιγμές νιώθω τόση ντροπή, σα να ήμουνα εγώ ο υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει.

4 Δεκεμβρίου 1941
Χειμώνας δυνατός και πρόωρος.
Η πείνα έχει απλώσει τη φοβερή σκιά της παντού.
Η Αθήνα γίνεται ένας τόπος φρίκης.
Στην οδό Κηφισίας, στην οδό Σταδίου, στην οδό Πανεπιστημίου άνθρωποι πέφτουν αναίσθητοι από την πείνα.
Το κάρο που κουβαλά τους πεθαμένους.

1943
Γενικά το πλήθος έδειξε συμπόνια και συμπάθεια στους Ιταλούς και προσπάθησε να τους βοηθήσεις, δίνοντάς τους ρούχα πολιτικά και, σε πολλές περιπτώσεις, κρύβοντάς τους όπως έκρυβε στα 1941 τους Άγγλους για να μην τους πιάσουν οι Γερμανοί. Είναι παράξενος λαός οι συμπατριώτες μου, με αντιδράσεις απροσδόκητες και, όπως είδαμε τόσες φορές τα τελευταία χρόνια, μ’ ένα βάθος ανθρωπισμού εξαιρετικού. Ενώ, δυο χρόνια τώρα, όλος ο πληθυσμός βυσσοδομούσε εναντίον των Ιταλών και απειλούσε πως, όταν θα φεύγουν θα τους κάνει και θα τους δείξει, ξαφνικά, μόλις τους είδε πεσμένους, τους λυπήθηκε. Κανέναν δεν πείραξε και ίσια – ίσια τους βοηθεί με κάθε τρόπο, θαρρείς πως μόλις καταθέσανε τα όπλα και διαλύθηκε ανάμεσα σ’ αυτούς και σ’ εμάς η ατμόσφαιρα του πολέμου, ξαναήρθε αυτόματα στην επιφάνεια κάποια κρυμμένη αλληλεγγύη προς τους “ανθρώπους που μας μοιάζουν”.
Ίσως πάλι, κατά πρώτο λόγο, είναι η απλή αλληλεγγύη ανθρώπου προς άνθρωπο, προς τον εχθρό που, πέφτοντας, ξαφνικά ξαναγίνεται “άνθρωπος”.
Χαίρουμαι γι’ αυτό που σημειώνω. Είναι κάτι πολύτιμο. Φανερώνει πως η ηθική ζωή αυτού του λαού έχει ορισμένες γερές βάσεις, πως τα βαθύτερα ένστικτά του είναι καλά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ (1905-1966),  “ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ”
Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Πηγή:http://logomnimon.wordpress.com

῾Ο νέος Δήμαρχος Μόσχας ζητᾶ τήν ἐξεύρεση 200 οἰκοπέδων πρός ἀνέγερση ᾿Ορθοδόξων ἐκκλησιῶν

 


Eπιμέλεια: newsdesk Amen.gr με πληροφορίες από Ίντερφαξ και άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία
Σε μία από τις πρώτες αποφάσεις του, ο νεο-εκλεγής Δήμαρχος της Μόσχας Σέργιος Σοβιάνιν ζήτησε από τις διοικητικές υπηρεσίες της Ρωσικής πρωτεύουσας την εξεύρεση 200 οικοπέδων με σκοπό την οικοδόμηση αντιστοίχων Ορθοδόξων εκκλησιών, μετέδωσε το Ρωσσικό Πρακτορείο Ειδήσεων Ίντερφαξ.

Σύμφωνα με τη σχετική εντολή της διοίκησης της Μόσχας, οι Αρχές των διοικητικών διαμερισμάτων σε συνεργασία με την Επιτροπή Αρχιτεκτονικής της Μόσχας και το Τμήμα Εδαφικών Πόρων θα πρέπει να εξασφαλίσουν τα απαιτούμενα οικόπεδα.

Ήταν ο ίδιος ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσσίας Κύριλλος, ο οποίος με προηγούμενες δηλώσεις του έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την ανοικοδόμηση των εκκλησιών. Σύμφωνα με αρμόδιο αξιωματούχο, μετά την συλλογή διαφόρων επιλογών, οι επιμέρους αρχές των διοικητικών διαμερισμάτων θα προκηρύξουν δημόσιες ακροάσεις για την παραχώρηση των σχετικών οικοπέδων με σκοπό την οικοδόμηση Ορθοδόξων εκκλησιών και συγκροτημάτων εκκλησιαστικής επικουρίας.

Η ανέγερση εκκλησιών στη Ρωσσική πρωτεύουσα ακολουθεί την ανοικοδόμηση του Καθεδρικού Ναού του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος κατεδαφίστηκε με δυναμίτη κατόπιν εντολής του Σοβιετικού δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν το 1931. Στις αρχές του 1990, η τελευταία Σοβιετική κυβέρνηση υπό τον ιστορικό ηγέτη της περεστρόϊκα Μιχαήλ Γκορμπατσώφ έδωσε ανοικοδόμησης του κατεδαφισθέντος Καθεδρικού Ναού και οι προσφορές εκατοντάδων χιλιάδων απλών Μοσχοβιτών επέτρεψαν την έναρξη της ανοικοδόμησης, η οποία ολοκληρώθηκε το 2000.

Η απόφαση του Δήμου της Μόσχας αποτελεί συνέχεια απόφασης του Ρώσσου Προέδρου Δ. Μεντβέντεφ να καθιερώσει ως επίσημη αργία του Ρωσσικού Κράτους την ημέρα του Εκχριστιανισμού των Ρώσσων από τους Βυζαντινούς ιεραποστόλους υπό την αιγίδα του Πατριάρχου Φωτίου και του αυτοκράτορα Βασιλείου του Β΄ της δυναστείας των Μακεδόνων. Η απόφαση αυτή του Ρώσσου Προέδρου αποτελεί την πλέον πρόσφατη απόδειξη της ισχυρής υποστήριξης που απολαμβάνει η Ρωσσική Εκκλησία εκ μέρους του Κρεμλίνου και η οποία ενισχύθηκε εξαιρετικά μετά την πτώση του Κομμουνιστικού καθεστώτος.

Μετά τη Ρωσσική Εκκλησία και η Εκκλησία της Ρουμανίας ανακοίνωσε την οικοδόμηση μεγαλοπρεπούς Καθεδρικού Ναού στο Κέντρο του Βουκουρεστίου υπό την επονομασία Καθεδρικός Ναός της Σωτηρίας του Λαού για να σημάνει το πέρασμα από το αθεϊστικό καθεστώς στη Νέα Ρουμανία.

Εικάζεται ότι οι αποφάσεις αυτές των Ορθοδόξων Κρατών της Ρωσσίας και της Ρουμανίας θέτουν νέες βάσεις στο πάγιο αίτημα της Ελλαδικής Εκκλησίας για την ανοικοδόμηση νέου Καθεδρικού Ναού στην Αθήνα, αφού ο υφιστάμενος Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο οποίος οικοδομήθηκε επί βασιλείας Όθωνος ως ένδειξη ευχαριστίας για την απελευθέρωση της Ελλάδος από τον Οθωμανικό ζυγό, αφ' ενός μεν δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας μεγαλούπολης, όπως η σημερινή Αθήνα, αφ' ετέρου παρουσιάζει προβλήματα στατικότητας και προσβασιμότητας.
  amen.gr

«ΟΧΙ» ΣΤΟΝ ΕΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑ ΠΡΟΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΑΡΤΩΝ (ἀπό τό περιοδικό:"῾Ο Σωτήρ")



ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ;

Σχόλιον «Χριστιανικῆς  Βιβλιογραφίας»: Ὑπὸ τὸν ἀνωτέρω τίτλο δημοσιεύεται στὸ τρέχον τεῦχος τοῦ «Σωτῆρος» μιὰ σημαντικὴ κατάθεση σφαιρικοῦ καὶ τεκμηριωμένου προβληματισμοῦ γύρω ἀπὸ τὸ ἐπίκαιρο καὶ φλέγον θέμα τῶν διαφόρων Καρτῶν (τοῦ Πολίτου, τῶν Ἀστυνομικῶν, τῶν Φορολογικῶν Συναλλαγῶν). Εἶναι πολλοὶ καὶ ἀδιάσειστοι οἱ λόγοι ποὺ συνηγοροῦν ὅτι μὲ τὶς ἔτσι ἢ ἀλλιῶς ὀνομαζόμενες ἢ χρησιμοποιούμενες Κάρτες ὑπονομεύονται ἢ φαλκιδεύονται τὰ συνταγματικὰ δικαιώματα καὶ οἱ ἀτομικὲς ἐλευθερίες. Πρόκειται γιὰ δημοκρατικοφανεῖς καὶ «δικαιολογημένες» (!) μεθοδεύσεις φασιστικοῦ τύπου, ποὺ μέσα στὴν ἀντάρα καὶ στὴν ἀναμπουμπούλα τῆς λεγομένης οἰκονομικῆς κρίσεως πᾶνε νὰ περάσουν ἀπαρατήρητες. Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 μπροστὰ στὶς λόγχες τοῦ φασισμοῦ ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικὸ ἐθνικὸ ὁρόσημο ἀλλὰ καὶ μιὰ ἀδιαπραγμάτευτη καὶ τηλαυγῆ παρακαταθήκη. Ὅποιος γνωρίζει τὸ παρελθόν, μπορεῖ νὰ διαχειριστεῖ τὸ παρόν καὶ νὰ κερδίσει τὸ μέλλον.

Κατὰ διαστήματα στὴν πολιτικὴ ζωὴ τοῦ τόπου μας μερικὲς ἐνέργειες δίνουν τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν εἶναι τυχαῖες καὶ μεμονωμένες ἀλλὰ ἀποτελοῦν σταδιακὴ ἐφαρμογὴ συγκεκριμένου σχεδίου.
Τί σχεδίου; Σχεδίου ἐπιβολῆς ἑνὸς συστήματος ἐλέγχου τῶν πάντων. Ἕνα τέτοιο σύστημα προωθεῖται μὲ τὴ λεγoμένη «Κάρτα τοῦ Πολίτη», ποὺ θὰ κληθοῦμε νὰ παραλάβομε τὸ 2011. Μὲ αὐτὴ τὴν ἠλεκτρονικὴ Κάρτα δημιουργεῖται ἡ ὑποδομὴ γιὰ τὸν πλήρη ἔλεγχο μελλοντικά τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν.
Ἂν ὅμως αὐτὸ εἶναι ἀνησυχητικὸ καὶ ἐπικίνδυνο, ὅσον ἀφορᾶ στὸ θέμα τῶν παραβιάσεων τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς, ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο ἀνησυχητικότερο καὶ πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνο. Αὐτὸ εἶναι ὁ σχεδιασμὸς τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν νὰ ὑποχρεώσει τοὺς πολίτες νὰ παραλάβουν καὶ μία ἄλλη κάρτα ποὺ θὰ τοὺς διευκολύνει, λένε, στὴ συγκέντρωση τῶν ἀποδείξεων στὶς οἰκονομικές τους συναλλαγές. Εἶχε γίνει σχετικὴ ἀνακοίνωση στὰ τέλη τοῦ περασμένου Μαΐου. Εἴχαμε μάλιστα γράψει καὶ ἐμεῖς γιὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ σχετικὸ σχόλιο στὸ περιοδικό μας («Ὁ Σωτήρ», τεῦχος 2004/1 Ἰουλίου 2010, σελ. 301-302).
Ἀνακοινώθηκε δηλαδὴ τότε ὅτι μεταξὺ τῶν λύσεων, ποὺ ἐξετάζονται ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο γιὰ τὸν τρόπο ὑποβολῆς τῶν ἀποδείξεων στὶς Ἐφορίες προκειμένου νὰ δικαιολογηθεῖ ἡ ἔκπτωση τοῦ φορολογητέου εἰσοδήματος, εἶναι καὶ ἡ προμήθεια μίας εἰδικῆς Κάρτας μὲ γραμμωτὸ Κώδικα (bar code). Μὲ τὴν βοήθεια αὐτῆς τῆς κάρτας θὰ ἐνημερώνεται κατ᾽ εὐθείαν τὸ σύστημα ΤΑΞΙΣ τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν γιὰ τὸ ὕψος καὶ τὸ εἶδος τῆς κάθε συναλλαγῆς καὶ ἔτσι, ἔλεγαν, δὲν θὰ χρειάζεται στὸ τέλος τοῦ ἔτους νὰ καταγράφει ὁ καθένας μία-μία τὶς τυχὸν ἀποδείξεις του στὴν φορολογική του δήλωση.
Σὲ ποιό πρότυπο κωδικοποιήσεως θὰ βασίζεται αὐτὴ ἡ κάρτα; Θὰ βασίζεται, λένε, στὸ σύστημα ΕΑΝ-13, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἔκδοση τοῦ συστήματος UPC ποὺ ἐφαρμόζεται στὴν Ἀμερική.
Ἐδῶ ἀκριβῶς ὅμως, στὸ συγκεκριμένο σύστημα, βρίσκεται τὸ πρόβλημα. Διότι αὐτὸ τὸ σύστημα περιέχει στὴν ἴδια τὴν δομή του τὸν ἀριθμὸ 666, δηλαδὴ τὸν ἀριθμὸ τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως αὐτὸς ἔχει προφητευθεῖ στὸ 130 κεφάλαιο, στίχοι 16 ἕως 18, τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς «Ἀποκαλύψεως». (Οἱ δύο ἰσόπαχες γραμμὲς στὴν ἀρχή, στὸ μέσον καὶ στὸ τέλος τοῦ κώδικα ἀντιστοιχοῦν στὸν ἀριθμὸ 6, καὶ ἑπομένως σὲ κάθε χρήση αὐτοῦ τοῦ κώδικα περιέχεται ὁ ἀριθμὸς 666). Καὶ περιέχεται πράγματι, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ παραδέχεται καὶ ὁ ἴδιος ὁ δημιουργός του κώδικα UPC (ΕΑΝ-13). Γιὰ ὅσους τυχὸν ἀμφιβάλλουν, σημειώνουμε ἐδῶ τὴν ἱστοσελίδα του γιὰ νὰ βεβαιωθοῦν: http://www.laurerupc.com. (Δεῖτε τὴν ἑνότητα 6 στὸ: Have a question?).
Στὸ σημεῖο μάλιστα τῆς «Ἀποκαλύψεως» πoὺ ἀναφέραμε (ιγ´ 16-18), προφητεύεται ὅτι ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ 666 θὰ γίνεται γιὰ τὶς οἰκονομικὲς συναλλαγὲς «ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ … καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξϛ´»· ὥστε νὰ μὴ μπορεῖ κανεὶς νὰ πουλήσει ἢ νὰ ἀγοράσει παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὸ χάραγμα, δηλαδὴ τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του … καὶ ὁ ἀριθμός του εἶναι 666.
Αὐτὰ ἰσχύουν μὲ βάση ὅσα εἶχαν ἀνακοινωθεῖ τὸν περασμένο Μάιο. Ὅμως στὶς 28 τοῦ περασμένου Σεπτεμβρίου, μετὰ ἀπὸ συνάντησή του μὲ τὸ προεδρεῖο τῆς Ἑνώσεως Ἑλληνικῶν Τραπεζῶν, ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε ὅτι πλέον προωθεῖται ἡ χρήση ἠλεκτρονικῆς χρεωστικῆς κάρτας.
Ποιά ἀκριβῶς μορφὴ θὰ ἔχει αὐτὴ ἡ κάρτα καὶ ἂν θὰ ὑπάρχει ἐπιπρόσθετα καὶ σ᾽ αὐτὴ γραμμωτὸς κώδικας (bar code) ὁ Ὑπουργὸς δὲν θέλησε νὰ τὸ διευκρινίσει. Δήλωσε ὅτι θὰ «εἶναι ἕνα σύστημα, τὸ ὁποῖο εἶναι μᾶλλον καλύτερο ἀπὸ τὸ σύστημα μὲ τὸ barcode» καὶ τόνισε ὅτι τὸ ὅλο θέμα εἶναι ὑπὸ μελέτη. Συμπλήρωσε ὅμως ὁ κ. Ὑπουργὸς καὶ κάτι φοβερό: Τὸ σύστημα αὐτό, εἶπε, «εἶναι ἕνας τρόπος νὰ ἐξοικειωθεῖ ὁ πολίτης μὲ τὴ λογικὴ τῆς χρεωστικῆς κάρτας, γιατί ἔτσι περνᾶμε ὅλο καὶ περισσότερο στὴ μὴ χρήση μετρητῶν, ποὺ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὸ ἑλληνικὸ ὀικονομικὸ σύστημα».
Αὐτὴ ἡ δήλωση εἶναι πολὺ ἀνησυχητική. Ἂν μάλιστα συνυπολογιστεῖ ὅτι μὲ τὸ ἄρθρο 20 τοῦ νόμου 3842 τοῦ 2010 ὑποχρεώνονται οἱ πολίτες τὶς ἀγορὲς ἄνω τῶν 1.500 εὐρὼ νὰ τὶς πραγματοποιοῦν ὄχι μὲ ρευστὸ χρῆμα ἄλλα μὲ κάρτες ἡ μέσῳ τραπεζικοῦ λογαριασμοῦ, τότε ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι βρισκόμαστε μόλις ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴν κατάργηση τοῦ χρήματος Καὶ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς oiκονομικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ τύπου Ἀντιχρίστου, ὅπου – ἐὰν μάλιστα τελικὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ ὁ ραβδωτὸς κώδικας- δὲν θὰ μπορεῖ κάποιος νὰ πουλήσει ἢ νὰ ἀγοράσει παρὰ μόνο ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὸ χάραγμα, δηλαδὴ τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματός του: «ἵνα μή τὶς δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα», τὸ χξϛ´(666)! Καί μὲ τὸ μέτρο λοιπὸν αὐτὸ ὁδεύουμε σὲ σταδιακὴ κατάργηση τοῦ χρήματος καί καθιέρωση μόνο ἠλεκτρονικοῦ τρόπου συναλλαγῶν, πράγμα ποὺ τὸ βεβαίωσε καί ὁ Ὑπουργος Οἰκονομικῶν στὶς παραπάνω δηλώσεις του, λέγοντας ὅτι «συνδυάζεται τὸ μέτρο αὐτὸ μὲ ὅλες τὶς ρυθμίσεις ποὺ ἔχει τὸ νέο φορολογικὸ πλαίσιο γιὰ τὴν χρήση ὅλο καί λιγότερων μετρητῶν στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία».
Ἀλλά, κύριε Ὑπουργέ, γιατί αὐτὸ τὸ μέτρο «εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὸ ἑλληνικὸ οἰκονομικὸ σύστημα»; Τί τὸ τόσο ἰδιαίτερο ἔχει ἡ ἑλληνικὴ οἰκονομία, ὥστε εἰδικὰ γι᾽ αὐτή, καὶ μόνο γι᾽ αὐτή, νὰ εἶναι ἀπαραίτητος αὐτὸς ὁ τρόπος; Γιατί καθιερώνετε τέτοιο σύστημα ποὺ δὲν ὑπάρχει σὲ καμία ἄλλη χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως; Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε σὲ ἐρώτηση τοῦ εὐρωβουλευτῆ κ. Κώστα Πουπάκη ὁ ἁρμόδιος Ἐπίτροπος Φορολογίας καὶ Τελωνειακῆς Ἑνώσεως, Ἐλέγχου καὶ Καταπολεμήσεως τῆς ἀπάτης κ. Algirdas Semeta: «Ἡ Ἐπιτροπή, εἶπε, δὲν γνωρίζει τὴν ὕπαρξη παρομοίων συστημάτων σὲ κράτη – μέλη βάσει τῶν ὁποίων συγκεντρώνονται δεδομένα, γενικά, κατὰ τὴν ἀγορὰ προϊόντων ἢ ὑπηρεσιῶν μέσῳ ἀτομικῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας». Σημείωσε μάλιστα ἀκόμη ὅτι «ἡ χρήση ἀτομικῶν καρτῶν μὲ γραμμωτὸ κωδικὸ συνεπάγεται τὴν ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν δεδομένων τῶν πελατῶν», πράγμα πού, ὅπως εἶπε, πρέπει νὰ γίνεται μὲ βάση τὴν σχετικὴ ὁδηγία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρξει κίνδυνος παραβιάσεως «τοῦ θεμελιώδους δικαιώματος τῆς προστασίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων».

Τί συμβαίνει ἐπιτέλους στὴν Ἑλλάδα; Καὶ τελικὰ μήπως ὅλη αὐτὴ ἡ περίφημη οἰκονομικὴ κρίση δὲν εἶναι παρὰ σχεδιασμένο τέχνασμα γιὰ νὰ καταπτοηθεῖ ὁ λαὸς μας (αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ παρουσίαζε τὴν μεγαλύτερη ἀντίσταση παγκοσμίως στὰ ἠλεκτρονικὰ δεσμὰ) καὶ νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ὑποταχθεῖ στὴν ἐπερχόμενη παγκόσμια δικτατορία;
Πῶς ἀλλιῶς νὰ ἐξηγήσει κανεὶς τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἑλλάδα σπρώχθηκε στὸ χεῖλος τοῦ οἰκονομικοῦ γκρεμοῦ, παρ᾽ ὅλο πού, μὲ βάση τὰ στοιχεῖα τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου (ΔΝΤ) , ὅπως ἀποκάλυψε ὁ δημοσιογράφος Γιῶργος Δελαστὶκ στὴν ἐφημερίδα «Ἔθνος», τὸ ἐξωτερικό της χρέος ἀνέρχεται στὸ 163% τοῦ Ἀκαθάριστου Ἐθνικοῦ Προϊόντος της (ΑΕΠ), τὴν στιγμὴ ποὺ καί τῆς ἴδιας τῆς Γερμανίας τὸ χρέος ἀνέρχεται στὸ 161%, τῆς Γαλλίας στὸ 190,6%, τῆς Δανίας στὸ 197%, τῆς Ἑλβετίας στὸ 276,5%, τοῦ Βελγίου στὸ 275,6%, τῆς Ὁλλανδίας στὸ 310,5% καί τῆς Ἀγγλίας στὸ 431 % τοῦ ΑΕΠ της; Ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση γι᾽ αὐτὸ τὸ φαινόμενο;
Θὰ προχωρήσει λοιπὸν παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ἡ Κυβέρνηση σὲ μιὰ τέτοια ἐνέργεια ἀνερμήνευτη καὶ ἀπαράδεκτη, ποὺ ἀποτελεῖ προστάδιο τῆς κυριαρχίας τοῦ Ἀντιχρίστου; Δὲν θὰ θέλαμε οὔτε νὰ τὸ διανοηθοῦμε!
Μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτὲς δὲν ἔχει γνωστοποιηθεῖ ἡ ἀκριβὴς μορφὴ τῶν σχεδιαζομένων συστημάτων. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τὰ ἐρωτήματα εἶναι πολλὰ καὶ βασανιστικά: Θὰ ὑπάρχει τελικὰ ἢ ὄχι ραβδωτὸς κώδικας μὲ τὸ 666 στὴ νέα κάρτα; Καί, ἂν ὑπάρχει, θὰ δεχθοῦμε οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ παραλάβουμε μιὰ τέτοια προσωπική μας κάρτα (ἕνα εἶδος ταυτότητας), στὴν ὁποία ἔχει ἀποτυπωθεῖ ὁ ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου; Σ᾽ αὐτὴ τὴν περίπτωση δὲν πρόκειται μόνο γιὰ τὸν κίνδυνο ἐλέγχου τῶν πάντων, ποὺ ἔχουν τὰ παρόμοια συστήματα (ὅπως καὶ ἡ λεγόμενη «Κάρτα τοῦ Πολίτη»), ἀλλὰ γιὰ κάτι πoλὺ σοβαρότερο: Στὸν ραβδωτὸ κώδικα ὑπάρχει ὁ ἄριθμος 666! Ἡ «Κάρτα τοῦ Πολίτη» εἶναι μὲν ἐπικίνδυνη ὡς πρὸς τὸν ἔλεγχο τῶν προσωπικῶν μας στοιχείων, δὲν ἔχει ὅμως τὸν ἀριθμὸ 666 καὶ δὲν χρησιμοποιεῖται γιὰ οἰκονομικὲς συναλλαγές. Ἐνῶ ἡ κάρτα, γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶμε, λειτoυργεῖ ἀκριβῶς μὲ βάση τὸν κώδικα ποὺ περιέχει τὸν ἀριθμὸ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὶς οἰκονομικὲς δοσοληψίες, πράγμα ὅμως ποὺ προσβάλλει καίρια τὴν ἴδια τὴν πίστη μας!
Μὲ τὸν ἴδιο κώδικα εἶναι σεσημασμένα ἀπὸ χρόνια καὶ τὰ περισσότερα πρoϊόντα ποὺ κυκλοφοροῦν στὸ ἐμπόριο. Ὅμως εἶναι ἄλλο πράγμα νὰ ὑπάρχει ὁ ἄριθμος πάνω σὲ ἕνα προϊὸν καὶ ἄλλο νὰ βρίσκεται σὲ προσωπική μας κάρτα. Αὐτὸ τὸ δεύτερο ἀποτελεῖ ἕνα προστάδιο πραγματοποιήσεως τῆς προφητείας τῆς «Ἀποκαλύψεως», ποὺ κάνει λόγο γιὰ προσωπικὸ ἄριθμο τοποθετημένο στὸ χέρι ἡ στὸ μέτωπο, χωρὶς τὸν ὁποῖο θὰ εἶναι ἀδύνατη κάθε οἰκονομική μας συναλλαγή.

Συνεπῶς: Ἂν ἡ σχεδιαζόμενη κάρτα ἔχει ραβδωτὸ κώδικα (bar code) μὲ τὸ 666, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτη. Ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν ἔχει bar code ἀλλὰ εἶναι ἠλεκτρονικὴ χρεωστικὴ κάρτα, καί πάλι εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνη, διότι ὁδηγεῖ σὲ τρόπο συναλλαγῆς παρόμοιο μὲ τὸν προφητευόμενο γιὰ τὴν περίοδο κυριαρχίας τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ θέμα εἶναι ἔτσι καὶ ἀλλιῶς πoλὺ σοβαρὸ καὶ δικαίως οἱ πιστοὶ ἀναμένουμε καὶ τὴν ἄμεση καί ἀποφασιστικὴ παρέμβαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅπως ἐπίσης καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν φορέων. Περιμένουμε καὶ τὴν ἀντίδραση τῆς ἴδιας τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, δεδομένου ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι καὶ ἐθνικό!

Ἑβδομήντα χρόνια συμπληρώθηκαν ἐφέτος ἀπὸ τὴ μεγάλη ἡμέρα ποὺ ἡ Ἑλλάδα ἀντέταξε τὸ ἀνυποχώρητο ΟΧΙ στὸ φασιστικὸ τέρας καὶ ἄλλαξε τὴν πορεία τοῦ πολέμου. Στὴν ἱερὴ ἐπέτειο αὐτῆς τῆς ἡρωικῆς ἡμέρας ἂς εἶναι ἀποφασισμένος καὶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς νὰ ἀντιτάξει, ἂν ἀπαιτηθεῖ, ἕνα δεύτερο ἀνυποχώρητο ΟΧΙ στὸν ἐπερχόμενο νέο ἐφιαλτικὸ φασισμὸ τῆς πρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐποχῆς.

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2010/1.11.2010
Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

῾Οσιομάρτυς Τιμόθεος ᾿Εσφιγμενίτης (῾Αγιορείτης ἅγιος. Μνήμη 29 Οκτωβρίου)

23.jpg
Ο Άγιος Οσιομάρτυς Τιμόθεος μαρτύρησε την 29η Οκτωβρίου 1820. Καταγόταν από το χωριό Παράορα της Κεσσάνης της Θράκης, ονομαζόταν Τριαντάφυλλος και ήταν έγγαμος.
Η γυναίκα του κατά διαβολική συνεργία εγκατέλειψε την πίστη και τον σύζυγό της καί πήρε κάποιον Τούρκο. Μετά λίγο χρόνο ήλθε σε συναίσθηση, δεν μπορούσε όμως να λυτρωθεί από τον Αγαρηνό. Κατόπιν μυστικής συνεννοήσεως με τον σύζυγό της, ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να την προτρέπει να επιστρέψει στην ευσέβεια, αποφάσισαν να προσποιηθεί εκείνος ότι γίνεται Τούρκος κατ' οικονομίαν, για να πάρει πάλι τη γυναίκα του και κατόπιν εκείνη να γίνει μοναχή σε Μοναστήρι, ενώ εκείνος να πάει στο Άγιον Όρος, όπως και έπραξαν. Μετά λίγο καιρό, κατά τον οποίον ζούσαν φανερά σαν Οθωμανοί και κρυφά χριστιανικά, ανεχώρησαν και περνώντας από τις Κυδωνιές (Αϊβαλί) ο άγιος εγκατέστησε εκείνην σε γυναικείο μοναστήρι ενώ ο ίδιος ήλθε στο Άγιον Όρος και κοινοβίασε στη Μεγίστη Λαύρα. Εκεί υπηρετούσε πρόθυμα διδασκόμενος την ακρίβεια της μοναδικής πολιτείας γιά έξι χρόνια και όταν πήρε το σχήμα του σταυροφόρου, ονομάσθηκε Τιμόθεος. Έχοντας πόθο εγκάρδιο να μαρτυρήσει, όταν άκουσε το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου Αγαθαγγέλου που έγινε τότε (19 Απριλίου του 1819), έλαβε την άδεια και κοινοβίασε στην Μονή Εσφιγμένου εκτελώντας πρόθυμα όλα όσα τον προσέτασσαν και προετοιμαζόταν για το Μαρτύριο.
Επειδή ο πόθος του για το Μαρτύριο αυξανόταν συνεχώς, παρακαλούσε συχνά τον ηγούμενο Ευθύμιο να του δώσει την ευλογία να μαρτυρήσει. Αυτός τότε αφού τον δοκίμασε, τον έστειλε με γράμματα προς τον διδάσκαλο Γερμανό που βρισκόταν στα παράλια της Προποντίδας, για να τον συνοδεύσει, να τον ενισχύει και νουθετεί.
Καθ' οδόν θα διερχόταν από το χωριό του, στο οποίο είχε αφήσει τις δύο κόρες του και ρώτησε τον ηγούμενο, αν επιτρεπόταν να τις δει καθώς θα περνούσε. Ο ηγούμενος φοβήθηκε μήπως εμποδισθεί από τον σκοπό του και για να τον λαμπρύνει περισσότερο, δεν του επέτρεψε. Έτσι ο Αγιος Τιμόθεος, αν και καίγονταν τα σπλάγχνα του από την πατρική αγάπη, υπάκουσε στην εντολή.
Αφού συναντήθηκε με το Γερμανό, πήγε στήν Κεσσάνη, παρουσιάσθηκε στο κριτήριο των ασεβών όπου ομολόγησε ότι ήταν πρίν Χριστιανός και Χριστιανός επιθυμούσε να πεθάνει αποκηρύττοντας την ασέβεια. Τότε τον έδεσαν σφικτά, τον έρριξαν στη φυλακή και την άλλη μέρα τον έστειλαν στην Αδριανούπολη μαζί με τον Ιερομόναχο Γερμανό. Εκεί αφού εξετάσθηκε και πάλι, τον έρριξαν στην φυλακή δεμένο και τον έδερναν άσπλαγχνα κάθε μέρα.
Ο Γερμανός κατόρθωσε να του μεταδώσει τη θεία Κοινωνία και να πληροφορηθεί όλα του τα μαρτύρια. Μετά από λίγες μέρες πάλι ο πασάς τον παρακινούσε να ξαναγίνει μωαμεθανός, αλλά ο ομολογητής κήρυττε τον Χριστό, και έτσι έδωσε εντολή να τον αποκεφαλίσουν. (Ορισμένοι Συναξαριστές μαζί μ' αυτόν αναφέρουν και κάποιον Ιερέα Νικόλαο). Ο Γερμανός κατέβαλε πολλή προσπάθεια να εξαγοράσει το σώμα του, αλλά οι Αγαρηνοί για να πάρουν εκδίκηση για την θρησκεία τους, την οποία ο Μάρτυς κατήσχυνε, το έρριξαν στον ποταμό. Ο Γερμανός αγόρασε μόνο τα ματωμένα ρούχα του και τα έφερε στη Μονή.
Μαρτύρησε και εορτάζεται στίς 29 Οκτωβρίου.



http://agioritikesmnimes.pblogs.gr