ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
Ὁ Ἑλληνισμὸς σὰν τρόπος σκέψης καὶ σὰν γλώσσα, μεταδόθηκε στὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἐπέζησε. Μία γέφυρα ἀνάμεσα στὸν ἀρχαῖο καὶ νεώτερο κόσμο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς Διδάσκαλος, ποὺ στὸν βίο του καὶ στὸ ἔργο του συνδυάζει τὴν μεγάλη πίστη μὲ τὴν βαθειὰ γνώση, τὴν εὐσέβεια μὲ τὴν ἑλληνομάθεια. Σὲ αὐτὴν τὴν μεγάλη Ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα θὰ ἀναφερθοῦμε σήμερα.
Ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Βασίλειος ὁ Μέγας γεννήθηκε τὸ 329 στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Ἡ πλούσια καὶ διακεκριμένη οἰκογένειά του διαθέτει ὡς πιὸ τιμητικὸ τίτλο της τὸ ὅτι στόλισε τὴν Ἐκκλησία μὲ σειρὰ ἁγίων, ὡσὰν μὲ πολυτίμους λίθους.
Οἱ γονεῖς του, ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Παλαιὸς καὶ ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, κατέστησαν ὀνομαστοὶ γιὰ τὶς ἀρετές, τὴν φροντίδα γιὰ τοὺς πτωχοὺς καθὼς καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι διαπαιδαγώγησαν τὰ δέκα παιδιά τους στὸν δρόμο τῆς ἁγιωσύνης. Ἡ ἀδελφὴ τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἡ ἁγία Μακρίνα ἡ Φιλόσοφος (19 Ἰουλ..) ἀληθινὸς πνευματικὸς ὁδηγὸς τῆς οἰκογένειας, παρότρυνε τὴν μητέρα καὶ τοὺς ἀδελφούς της πρὸς τὸν μοναστικὸ βίο: τὸν ἅγιο Ναυκράτιο, τὸν ἅγιο Γρηγόριο, μελλοντικὸ ἐπίσκοπο Νύσσης (10 Ἰαν.) καὶ τὸν ἅγιο Πέτρο, μελλοντικὸ ἐπίσκοπο Σεβαστείας.
Ὁ ἅγιος Βασίλειος πέρασε τὴν παιδική του ἡλικία στὴν Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου, ὅπου ἔλαβε τὰ πρῶτα σπέρματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀπὸ τὴν μητέρα καὶ τὴν γιαγιά του, τὴν ἁγία Μακρίνα τὴν Παλαιά, μαθήτρια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θαυματουργοῦ (17 Νοεμ.). Ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ πατέρα του, φημισμένου διδασκάλου ρητορικῆς, προόδευσε γρήγορα στὴν θύραθεν γνώση ποὺ φρόντιζε νὰ συνδυάσει μαζὶ μὲ τὴν πρόοδο στὴν ἀρετή. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του συνέχισε τὶς σπουδές του, ἀναζητώντας τοὺς καλύτερους διδασκάλους στὰ μεγαλύτερα πολιτιστικὰ κέντρα τῆς ἐποχῆς: τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς ρητορικῆς, στὴν ὁποία ἡ φήμη του τὸν εἶχε προφθάσει, χάρη στὴν μεσολάβηση τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχαν γνωρισθεῖ στὴν Καππαδοκία. Ἡ φιλία τους, ἀρχικὰ συνηθισμένη φιλία μεταξὺ ἀνθρώπων, ἐξελίχθηκε σὲ ἱερὴ καὶ πνευματική, ὅταν ἀνακάλυψαν ὅτι καὶ οἱ δύο τους δὲν εἶχαν ἄλλο σκοπὸ παρὰ τὸν θεάρεστο βίο καὶ τὴν ἀπόκτηση τῶν οὐράνιων ἀγαθῶν. Δεμένοι μὲ μεγάλη ἀγάπη, εἶχαν τὰ πάντα κοινά: τὴν διαμονή, τὴν λιτὴ τράπεζα, τὴν ἀπέχθεια γιὰ τὶς ἀσωτίες τῶν συνομηλίκων τους, τὴν ἀκόρεστη δίψα γιὰ γνώση καὶ σοφία, τὴν τόλμη γιὰ ὑψηλὲς θεωρήσεις τῆς διανοίας, τὴν ἀγάπη τῆς ρητορικῆς καὶ προπαντὸς μία ἱερὴ ἅμιλλα στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν τελείωση τῶν ἀρετῶν. Θ μπορούσαμε ν πιστέψουμε τι εχαν μία ψυχ σ δύο σώματα παρ τν πολ διαφορετικό τους χαρακτήρα. Ὁ Βασίλειος, μὲ τὴν ἀνδρεία του καρδιά, μὲ σκέψη ρωμαλέα καὶ ἀποφασιστική, ἐνδιαφερόταν γιὰ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες καὶ διέπρεπε παντοῦ: τόσο στὴν φιλοσοφία, τὴν γραμματική, τὴν λογική, τὴν ρητορικὴ ὅσο καὶ στὰ μαθηματικά, τὴν ἀστρονομία, ἀκόμη καὶ σὲ πρακτικὲς τέχνες ὅπως ἡ ἰατρική. Ἐκεῖ ὅπου ἡ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶχε ἀπορριφθεῖ περιφρονητικὰ ἀπὸ ἀλαζόνες σοφιστές, ὁ Βασίλειος καὶ ὁ Γρηγόριος ἔκαναν νὰ θριαμβεύει ἡ μωρία τοῦ Σταυροῦ, χρησιμοποιώντας τὰ ἴδια τὰ ὅπλα τῆς θύραθεν γνώσεως. Ὁ Βασίλειος ἀπέκτησε τέτοιο κύρος, ὥστε μόλις ἀποπεράτωσε τὶς σπουδές του, οἱ συμφοιτητές του ἤθελαν νὰ τὸν κρατήσουν γιὰ δάσκαλό τους. Ἐκεῖνος ὅμως, διψώντας γιὰ νέους ὁρίζοντες, ἐγκατέλειψε τὴν Ἀθήνα καὶ μαζὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία, ἀφήνοντάς τους γιὰ λίγο καιρὸ ἀκόμη τὸν Γρηγόριο, σὰν ὅμηρο.
Ἐπιστρέφοντας στὴν γενέτειρά του (356) βρῆκε τὴν μητέρα του Ἐμμέλεια καὶ τὴν ἀδελφή του Μακρίνα νὰ ἔχουν μετατρέψει τὴν οἰκογενειακὴ κατοικία τῶν Ἀννήσων σὲ μοναστήρι καὶ τοὺς ἀδελφούς του νὰ ζοῦν καὶ αὐτοὶ μοναχικὴ ζωὴ σὲ γειτνίαση μὲ τοὺς ἄνδρες.
Ἐγκατέλειψε τὴν πολλὰ ὑποσχόμενη σταδιοδρομία τοῦ ρητοροδιδασκάλου, βαπτίσθηκε καὶ ἀποφάσισε νὰ βρεῖ ἕναν πνευματικὸ πατέρα, γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ὁδὸ τοῦ ἀσκητισμοῦ. Μὴ βρίσκοντας στὰ μέρη του, ἐπιχείρησε ἕνα μεγάλο ταξίδι πρὸς τὰ φημισμένα κέντρα τῆς ἀληθινῆς φιλοσοφίας: τὴν Αἴγυπτο, τὴν Παλαιστίνη, τὴν Συρία καὶ ἀκόμη τὴν Μεσοποταμία, ὅπου μπόρεσε νὰ θαυμάσει τοὺς ἀσκητικοὺς ἄθλους καὶ τὶς θεῖες ἀρετὲς τῶν ὀνομαστῶν ἀσκητῶν ποὺ ζοῦσαν στοὺς τόπους αὐτούς.
Βρῆκε ἕνα ἔρημο λόφο, στὴν ἄλλη ὄχθη τοῦ Ἴριδα ποταμοῦ, ἀπέναντι ἀπὸ τὸ οἰκογενειακὸ μοναστήρι τῶν Ἀννήσων· ἕναν ἀληθινὸ ἐπίγειο παράδεισο, ὅπου κατάφερε νὰ ἑλκύσει καὶ τὸν Γρηγόριο, ὥστε νὰ ἐγκαταβιώσουν μαζὶ ἀσκητικά, μὲ ἐργόχειρο, μελέτη τῆς Γραφῆς καὶ προσευχή: ὅ,τι ὀνειρεύονταν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ σπούδαζαν στὴν Ἀθήνα.
Μόνος του θησαυρὸς ἦταν ὁ Σταυρός, ποὺ τὸν ἐναγκαλιζόταν μὲ ὅλη του τὴ βιοτή: μὲ τὴν ἄσκηση, ζώντας σὰν νὰ μὴν εἶχε σάρκα, ὑπομένοντας τὴν ἀρρώστια ποὺ θὰ τὸν συντρόφευε ὣς τὸν θάνατό του. Μετὰ ἕναν χρόνο, ὁ Βασίλειος ἔμεινε μόνος καὶ ἀκτινοβολοῦσε σοφία καὶ ἀρετὴ σ’ ὅλη τὴν περιοχή, καὶ πολὺς κόσμος ἐρχόταν νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ: μοναχοί, λαϊκοί, ἀκόμη καὶ παιδιά, ἀπέναντι στὰ ὁποῖα ἔδειχνε μεγάλη τρυφερότητα. Καθὼς ὅλο καὶ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες ἀποφάσιζαν νὰ ἀσπασθοῦν καὶ ἐκεῖνοι τὴν ἰσάγγελο αὐτὴ βιοτή, ὁ Βασίλειος ἄρχισε νὰ συντάσσει γιὰ αὐτοὺς τοὺς περίφημους Ὅρους, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται ὡς ὁ ἱδρυτικὸς χάρτης τοῦ μοναχισμοῦ σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση.
Τὸ 360 ἐκλήθη στὴν Καισάρεια καὶ χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Διάνο. Συμμετεῖχε στὴν Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας διαπίστωσε μ πολλ δύνη πόσο κατασπάραζαν τν κκλησία το Χριστο ο τέλειωτες διαμάχες μεταξ ρειανοφρόνων, μιαρειανοφρόνων (μοιοσουσιανν) κα ρθοδόξων. Καθς Διάνος νέδωσε π δυναμία κα πέγραψε μολογία πίστεως, πο ενοοσε τος αρετικούς, Βασίλειος κοψε γι να διάστημα τν κοινωνία μαζί του καὶ ἐπέστρεψε στὴν ἡσυχία, ὅπου τὸν ἀντάμωσε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀποφύγει τὴν ἀναγκαστική του χειροτονία. Τὸ 363, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν νέο ἐπίσκοπο Καισαρείας Εὐσέβιο, ὅμως ἡ διαφορὰ ποὺ σύντομα ἀνεφύη μεταξύ τους ἐξ αἰτίας κάποιων ζηλόφθονων κληρικῶν, ἀνάγκασε τὸν Βασίλειο νὰ καταφύγει ξανὰ στὸ ἐρημητήριό του γιὰ νὰ εἰρηνεύσει ἡ Ἐκκλησία. Ὅσο παρέμεινε ἐκεῖ, συνέχισε νὰ ὀργανώνει τοὺς μοναχούς της Καππαδοκίας σὲ κοινοβιακὲς κοινότητες. Δηλωμένος ὑπέρμαχος τοῦ κοινοβιακοῦ βίου, ὁ ἅγιος Βασίλειος δὲν ἐγκατέλειπε ὡστόσο τὸν πόθο του γιὰ τὴν ἡσυχία.
Ἡ ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἐξ αἰτίας τῆς ἀναρρήσεως στὸν θρόνο τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλη (365), ποὺ ἦταν φανατικὸς ὑπέρμαχος τοῦ ἀρειανισμοῦ, ἔκανε τὸν Βασίλειο νὰ ἐγκαταλείψει ἐκ νέου τὴν μοναστική του οἰκογένεια, γιὰ νὰ ὑπερασπισθεῖ ἐνεργὰ τὴν Ἀλήθεια. Συμφιλιώθηκε μὲ τὸν Εὐσέβιο καὶ ἀνέλαβε τὴν διαπαιδαγώγηση τοῦ λαοῦ τῆς Καισαρείας.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ φοβεροῦ λιμοῦ ποὺ ἔπληξε τὴν πόλη τὸ 367, ἐνήργησε μὲ θαυμαστὴ φιλανθρωπία: μοίρασε τὰ τελευταῖα ὑπάρχοντα ποὺ τοῦ ἀπέμεναν, μὲ τὴν ἀκαταμάχητη εὐγλωττία του ἔκανε ν’ ἀνοίξουν τὰ κελάρια τῶν πλουσίων καὶ τῶν κερδοσκόπων, ἀναλώθηκε χωρὶς φειδὼ στὴν διανομὴ τῶν τροφίμων, θέτοντας τὶς ἰατρικές του γνώσεις στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀσθενῶν. Χιλιάδες ἄνθρωποι σώθηκαν ἀπὸ βέβαιο θάνατο καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη τους φάνηκε ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ μὲ τὸν ὁποῖο χαιρετίσθηκε ἡ ἐκλογὴ τοῦ Βασιλείου ὡς μητροπολίτη Καισαρείας (370), ἐκλογὴ ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ δυσκολία ἐξ αἰτίας δολοπλοκιῶν ἀπὸ πλευρᾶς τῶν αἱρετικῶν.
Μόλις ἐνθρονίσθηκε, ὁ Βασίλειος ἄρχισε τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς πίστεως καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῆς τάξεως στὸν ἁπλὸ κλῆρο καὶ στοὺς βοηθοὺς ἐπισκόπους. Βλέποντας ὁ αὐτοκράτορας ὅτι ἡ μητρόπολη Καισαρείας ὀρθωνόταν, μόνη μαζὶ μ’ ἐκείνην τῆς Ἀλεξανδρείας, ὡς ὀχυρὸ προπύργιο ἐνάντια στὰ σχέδιά του, ἀποφάσισε νὰ μεταβεῖ ἐπὶ τόπου καὶ ἔστειλε ὡς προπομπό του τὸν ἔπαρχο Μόδεστο γιὰ νὰ καθυποτάξει τὸν ἀτρόμητο ἱεράρχη.
Μία ἡμέρα, ἐπειδὴ οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἀρείου ἀπειλοῦσαν νὰ καταλάβουν τὴν Ἐκκλησία τῆς Νικαίας, ὁ ἅγιος Βασίλειος, ὡς ἄλλος Ἠλίας (Γ´ Βασ. ΙΗ´ 20-40), πρότεινε ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετικοὶ νὰ προσευχηθοῦν διαδοχικὰ μπροστὰ στὶς κλειστὲς θύρες τοῦ ναοῦ. Οἱ παρακλήσεις τῶν αἱρετικῶν δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσμα, μόλις ὅμως ὁ ἅγιος ὕψωσε τὰ χέρια του γιὰ νὰ ἀναπέμψει τὴν προσευχή του στὸν Κύριο, ὁλόκληρος ὁ ναὸς κλονίσθηκε συθέμελα καὶ οἱ θύρες ἄνοιξαν μόνες τους ἐν μέσῳ ἐπευφημιῶν χαρᾶς τῶν πιστῶν (ἡ μνήμη αὐτοῦ τοῦ θαύματος τιμᾶται στὶς 19 Ἰαν.).
Παρόμοια θεῖα σημεῖα συνέβησαν ἀπ᾽ εὐθείας στὴν οἰκογένεια τοῦ αὐτοκράτορα: ὁ ἑξαετὴς γιός του πέθανε μόλις ὁ Οὐάλης ὑπέγραψε μία αἱρετικὴ ὁμολογία. Καθὼς ἔμπαινε μία ἡμέρα στὴν Ἐκκλησία τῆς Καισαρείας, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, ὁ Οὐάλης ἐντυπωσιάσθηκε τόσο πολὺ ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῶν ὕμνων, τὴν εὐταξία τοῦ πληρώματος καὶ πρὸ παντὸς ἀπὸ τὴν μεγαλοπρέπεια τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ὀρθοστατοῦντος μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα, ἴδιου μὲ τὸν Ἀρχιερέα τῆς Σωτηρίας μας, ποὺ ἔσπευσε παρὰ τὴν θέλησή του νὰ φέρει τὴν προσφορά του μαζὶ μὲ τοὺς πιστούς. Λίγο ἀργότερα, ὅταν πῆγε νὰ ὑπογράψει τὴν διαταγὴ ἐξορίας τοῦ ἐπισκόπου, ἡ πένα ἔσπασε τρεῖς φορές. Τρομοκρατημένος ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ σημάδια τῆς εὔνοιας τοῦ Θεοῦ, ὁ αὐτοκράτορας ἔπαψε νὰ παρενοχλεῖ τὸν ἅγιο. Δὲν ἐγκατέλειψε ὡστόσο τὴν πολιτική του: διαίρεσε τὴν Καππαδοκία σὲ δύο ἐκκλησιαστικὲς μητροπόλεις, σκεπτόμενος ὅτι ἔτσι θὰ μείωνε τὴν ἐπιρροὴ τοῦ ἐπισκόπου Καισαρείας. Ὁ Βασίλειος ἀντέδρασε πάραυτα δημιουργώντας νέες ἐπισκοπές, ὅπου ἐνθρόνισε ἀνθρώπους τῆς ἐμπιστοσύνης του ( τὸν ἀδελφό του Γρηγόριο στὴν Νύσσα, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο στὰ Σάσιμα).
Ὅσον ἀφορᾶ στὸ δογματικὸ ἐπίπεδο, ἔχοντας ἤδη ἀναιρέσει τὶς θέσεις τῶν ἀκραίων ἀρειανοφρόνων ὁ ἅγιος Βασίλειος στράφηκε ἐναντίον τῶν ἠμι-ἀρειανοφρόνων (ὁμοιοουσιανῶν), οἱ ὁποῖοι, παρὰ τὴν φαινομενικὴ συγγένειά τους μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους, προκάλεσαν ἐξ ἴσου ἀναστάτωση μὲ πολύπλοκες προσωπικὲς φιλονικίες.
Ὄντας ὁ ἴδιος κριτήριο τῆς Ἀληθείας, ἀσκοῦσε τὴν ἐξουσία του πολὺ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς ἐπισκοπῆς του. Ὡς ἄλλος ἀετὸς ποὺ ὑψώνεται μεσοούρανα, ἐπιστατοῦσε στὰ πάντα, προστατεύοντας ὅλες τὶς ἐκκλησίες ποὺ βρίσκονταν σὲ ἀπόγνωση, σκεπάζοντάς τες μὲ τὶς φτεροῦγες του.
Παρὰ τὴν δραστηριότητά του αὐτὴ ὁ ἅγιος Βασίλειος δὲν παραμελοῦσε τὰ ποιμαντικά του καθήκοντα, οὔτε ἔπαυε νὰ ἀποτελεῖ σπλαγχνικὸ πατέρα γιὰ τὸν κάθε πιστό. Ἡ φροντίδα του γιὰ τοὺς πτωχοὺς ἦταν ἀπεριόριστη: συνεχίζοντας τὸ ἔργο ποὺ εἶχε ἀναλάβει ὅταν ἦταν ἱερέας, οἰκοδόμησε λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν Καισάρεια ἕνα τεράστιο φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα, τὴν «πολιτεία τοῦ ἐλέους», ποὺ ὀνομάσθηκε ἀργότερα «Βασιλειάδα», καὶ συγκέντρωνε γύρω ἀπὸ ἕναν ναὸ γηροκομεῖα, νοσοκομεῖα, λεπροκομεῖο, σχολεῖο, κ.λπ.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συνεχίζει ὣς τὶς ἡμέρες μας νὰ τελεῖ τὴν Λειτουργία ποὺ συνέθεσε καὶ νὰ προσεύχεται μὲ τὶς δικές του εὐχές, ποὺ εἶναι πλήρεις ὑψηλῆς θεολογικῆς ἐμπνεύσεως. Προέτρεπε ἐπίσης ὁ Βασίλειος τοὺς πιστοὺς νὰ συνέρχονται στὶς ἑορτὲς πρὸς τιμὴν τῶν μαρτύρων καθὼς καὶ νὰ τιμοῦν τὰ ἅγια λείψανα.
Οἰκουμενικὸς διδάσκαλος, φωστήρας τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, πατέρας τοῦ μοναχισμοῦ, προστάτης τῶν πενήτων, προνοητὴς γιὰ ὅλους ὅσοι ἐλπίζουν στὸν Θεό, ὁ ἅγιος Βασίλειος ὑπῆρξε τὸ τέλειο πρότυπο τοῦ ἐπισκόπου, ζῶσα εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, δι᾽ αὐτοῦ γινόταν τὰ πάντα τοῖς πάσι, μιλώντας μὲ τὰ λόγια του καὶ διανέμοντας μὲ τὶς πράξεις του τοὺς θησαυροὺς τῆς φιλάνθρωπης Ἀγάπης τοῦ Κυρίου. Κα μως, ς νθρωπος δν γνώρισε παρ ποτυχίες, συκοφαντίες κα κάθε λογς θλίψη. Παρ τς προσπάθειές του, ο διαιρέσεις πέμεναν σ τέτοιο βαθμ πο κάθε λλος στν θέση του θ εχε πελπισθεῖ, τι θ δε μία μέρα ν ποκαθίσταται ερήνη. Ἕναν μόλις χρόνο πρὶν τὴν κοίμησή του, καθὼς ὁ Οὐάλης πέθανε κατὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων (378), τὸν διαδέχθηκε στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο ὁ εὐσεβὴς Θεοδόσιος, ὁ ὁποῖος ἄρχισε χωρὶς χρονοτριβὴ νὰ καταδιώκει τοὺς ἀρεινόφρονες καὶ νὰ ἀποκαθιστᾶ τοὺς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους στὶς ἕδρες τους. Μὲ σῶμα καταπονημένο ἀπὸ ἀρρώστια καὶ στερήσεις, ὁ ἅγιος παρέδωκε τὴν ψυχή του στὸν Θεὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου 379, προτοῦ ἀξιωθεῖ νὰ δεῖ τὸ ἐπιστέγασμα τῶν ἔργων του, κατὰ τὴν Δευτέρα Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη (381). Ἡ κηδεία του, ποὺ ὑπῆρξε πάνδημος, κατέδειξε τὸν θρίαμβό του. Ἔμοιαζε νὰ εἶχαν συναχθεῖ γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, καὶ ἔγιναν μάλιστα τότε καὶ πολλὰ θαύματα. Σύμφωνα μὲ τὸ ὄνομα ποὺ ἔφερε, ὁ ἅγιος Βασίλειος κατέχει τώρα «βασιλικὴ» θέση στὴν αὐλὴ τῶν ἁγίων Πατέρων, πλησίον τοῦ θρόνου τοῦ οὐρανίου Βασιλέως.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος τιμᾶται καὶ ὡς προστάτης τῶν παιδιῶν.
(Νέος Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἐκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ)
ΠΗΓΗ στὸ Διαδίκτυο http://mkka.blogspot.com
&   http://christianvivliografia.wordpress.com

Δάκρυα. Λόγοι διδαχῆς / Γέροντος ᾿Εφραίμ Κατουνακιώτου



Μαζί με την ευχούλα -τώρα δεν μπορούμε να πούμε και λεπτομέρειες, αυτό όταν το βρεις μοναχός σου, έχει περισσότερη δύναμη παρά όταν το ακούσεις από τον άλλον- έρχονται τα δάκρυα. Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο από εσένα εξαρτάται να τα αυξήσεις.
Πιστεύσατέ με ότι τα δάκρυα δεν είναι τίποτες άλλο, συνήθεια είναι. Αν συνηθίσεις να κλαις, την άλλη μέρα θα κλαις, και την άλλη μέρα θα κλαις, και θα φτάσεις σ' ένα σημείο θα πεις: «Γιατί κλαίω; Κι εγώ δεν ξέρω». Ναι αλλά με τα δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμός γίνεται μέσα; Πώς πλένεις τη φανέλα σου, το μαντήλι σου με το σαπούνι, έτσι είναι και τα δάκρυα στην προσευχή. Μέσα σου καθαρίζεται, καθαρίζεται, καθαρίζεται κι έρχεται κατόπιν σ' άλλα ανώτερα δάκρυα.
Τα δάκρυα, θα σας πονέσει ο εγκέφαλος μέσα, το μυαλό θα σας πονέσει, διότι είναι τα πρώτα δάκρυα, τα οποία λέγονται "καθαρτικά δάκρυα", καθαρίζουν τα δάκρυα μέσα.
Όταν περάσει ο βαθμός των "καθαρτικών", έρχονται άλλα δάκρυα "χαροποιά". Τα οποία, και το πρόσωπό σας θα γίνει ωραίο, θα ομορφαίνει, και ο άλλος ο συνάνθρωπός σου, ο συνάδερφός σου, ο παράδελφός σου, θα τον βλέπεις σε άλλην ωραιότητα. Πνευματικώς εννοώ.
Κατόπιν είναι άλλα δάκρυα, αλλά αυτά ο καθένας κατά τη βία του που έχει μέσα, κατά τον ζήλο, κατά τη θερμότητα, θα τα συναντήσει.
Να καλλιεργείς τα δάκρυα. Να καλλιεργείς τις εικόνες, τις σκέψεις που φέρνουν δάκρυα. Εγώ καλλιεργούσα την εικόνα του νεκρού σώματος του γερο-Ιωσήφ. Όταν τον φίλησα και τον βάλαμε στο μνήμα. Σκεπτόμουνα, ότι κι εγώ σύντομα έτσι θα γίνω. Σκεπτόμουνα, μήπως ο Θεός δεν με δεχθεί, δεν με συγχωρήσει κ.ο.κ.

Τα δάκρυα είναι μεταξύ εμπαθείας και απαθείας· τα δάκρυα καθαρίζουν. Είναι τα αρχαρίτικα δάκρυα, δηλαδή τα δάκρυα μετανοίας· ήτοι σκέπτεσαι: Εάν κολασθώ; Θα είμαι με τον Χριστόν ή με τον διάβολον; Εάν θα είμαι αιώνια εις την κόλασιν; Τότε τι θα κάνω; κ.ο.κ.
Κατόπιν έρχονται τα δάκρυα της χάριτος. Τα δάκρυα αυτά είναι τόσο γλυκά, ώστε όταν μου ήρχοντο, έλεγα: «Θεέ μου εις τον Παράδεισο τίποτε άλλο δεν θέλω, παρά να κλαίω έτσι». Αυτά τα δάκρυα έρχονται ύστερα..
Τα δάκρυα είναι η τροφή της ψυχής. Όπως όταν το σώμα τρέφεται με καλή τροφή ζωογονείται, έτσι και η ψυχή τρέφεται με τα δάκρυα και ζωογονείται.
Όταν προσεύχεσαι, να προσπαθείς να έχεις δάκρυα. Γίνεται συνήθεια κατόπιν, και κλαις εις την προσευχή σου. Όταν έχεις δάκρυα εις την προσευχή, οτιδήποτε δάκρυα, πηγαίνεις μπροστά. Όταν σταματήσουν τα δάκρυα, πας οπίσω.
Εγώ παρακάλεσα τον άγιο Εφραίμ: «Άγιε του Θεού, εσύ των δακρύων άνθρωπος είσαι...» -όπως λέει το τροπάριο: "Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας..."- και μού 'δωσε τόσα πολλά δάκρυα, που δεν μπορούσα, μέρα-νύχτα έκλαιγα. Κι έφτασα στο σημείο να κλαίω όσο θέλω, όποτε θέλω και όπου θέλω.
Αλλά τι; Να, εδώ πάνω τώρα, να πούμε, από πάνω ο Ι., στο δωμάτιο επάνω, δίπλα κάθεται ο Ε. Και καμιά φορά με πιάνουν τα δάκρυα και λέει ο Ι.: «Σ' ακούγαμε τη νύχτα που έκλαιγες». «Ε, καλά, βρε παιδί μου», λέω, «άνθρωπος αμαρτωλός, άμα δεν παρακαλέσω τον Θεό να μ' ελεήσει, αλλά με παίρνουν τα δάκρυα». Και δίπλα ήτανε, δίπλα στο δωμάτιο κάθεται ο Ε. «Σ' ακούγαμε, Γέροντα, που όλη τη νύχτα έκλαιγες», λέει. «Ε, καλά, βρε παιδιά μου, αμαρτωλός είμαι, θα κλαίω».
«Άκουσε», λέω, «δεν γίνεται αυτό. Άμα καταλάβω ότι εσύ μ' ακούς κι ο Ε. μέσα ακούει, κόβεται η παρρησία στην προσευχή. Ναι, γι' αυτό», λέω, «άκουσε θα πάω σε άλλο μέρος, να μη με ακούει κανένας, να κλάψω όσο θέλω»· γιατί μπορεί και να ψάλλω, μπορεί και να... αυτό, πώς θά ρθουν τα δάκρυα;
Άμα φέρεις τέτοιες θεωρίες: Δεύτε τον τελευταίον ασπασμόν δώμεν, αδελφοί, τω θανόντι...», πώς, όσο σκληρή να είναι η ψυχή σου, να θεωρείς τον εαυτό σου ότι είσαι επάνω στο φέρετρο και πάνε να σε θάψουνε, ναι, μπορείς να μην κλάψεις; Μια-δυο, μετά είναι αδύνατο να μην κλάψεις και θα αποκτήσεις συνήθεια να κλαις. Αλλά να παρακαλέσεις και την Παναγία να πούμε.
Και ένας λογισμός μου ήρθε: «Να, βλέπεις που αγωνίζεσαι...» Έφυγαν, έφυγαν αμέσως τα δάκρυα. Επειδή αυτό το χάρισμα που μού δωσε ο άγιος Εφραίμ, το οικειοποιήθηκα, ότι είναι δικός μου κόπος, και έφυγαν τα δάκρυα.

myriobiblos.gr 
 http://anavaseis.blogspot.com

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Τί νὰ λέμε σὲ ὅσους κατηγοροῦν εὔκολα κληρικούς Γέρων Παΐσιος




Ρωτήσαμε μιὰ μέρα τὸν Γέροντα γιὰ τὸ ἑξῆς πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε: «Γέροντα, μᾶς λέτε συνέχεια νὰ ἔχουμε καλὸ λογισμό, θὰ σᾶς ποῦμε ὅμως, μία περίπτωση, γιὰ νὰ δοῦμε τί μᾶς συμβουλεύετε νὰ ἀπαντοῦμε. Ἔρχονται μερικοὶ ἄνθρωποι καὶ μᾶς λένε:

Ὁ τάδε ἱερέας παίρνει πολλὰ λεφτὰ ἀπὸ τὰ μυστήρια, ὁ δεῖνα καπνίζει πολλλὰ τσιγάρα καὶ πηγαίνει στὰ καφενεῖα, ὁ ἄλλος λένε πὼς εἶναι ἀνήθικος καί, γενικά, βγάζουν ἕνα δριμὺ κατηγορητήριο ἐναντίον τῶν κληρικῶν καὶ μάλιστα παρουσιάζουν μαζὶ κι ἀποδείξεις τῶν ὅσων λένε. Σ' αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τί μποροῦμε νὰ λέμε;»

Τότε, ὁ Γέροντας ἄρχισε νὰ μᾶς λέει: «Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ' αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι σὲ δύο κατηγορίες. Τρίτη δὲν ὑπάρχει -ἢ στὴ μία θὰ εἶναι ἢ στὴν ἄλλη. Ἡ μία, λοιπόν, κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα. Ἡ μύγα ἔχει τὴν ἑξῆς ἰδιότητα: νὰ πηγαίνει πάντα καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι βρώμικο ὑπάρχει. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἕνα περιβόλι εἶναι γεμάτο λουλούδια, ποὺ εὐωδιάζουν, καὶ σὲ μία ἄκρη τοῦ περιβολιοῦ κάποιο ζῶο ἔχει κάνει μία ἀκαθαρσία, τότε μιὰ μύγα, πετώντας μέσα σ' αὐτὸ τὸ πανέμορφο περιβόλι, θὰ πετάξει πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ἄνθη καὶ σὲ κανένα δὲν θὰ καθίσει. Μόνο ὅταν δεῖ τὴν ἀκαθαρσία, τότε ἀμέσως θὰ κατέβει καὶ θὰ καθίσει πάνω σ' αὐτὴν καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ τὴν ἀνασκαλεύει, ἀναπαυόμενη στὴ δυσωδία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὸ ἀνακάτεμα αὐτὸ καὶ δὲ θὰ ξεκολλᾶ ἀπὸ ἐκεῖ.

Ἂν τώρα ἔπιανες μιὰ μύγα, καὶ αὐτὴ μποροῦσε νὰ μιλήσει καὶ τὴ ρωτοῦσες νὰ σοῦ πεῖ μήπως ξέρει ἂν πουθενὰ ὑπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε ἐκείνη θὰ ἀπαντοῦσε πὼς δὲ γνωρίζει κἄν τί εἶναι αὐτά. Ἐγώ, θὰ σοῦ πεῖ, ξέρω πὼς ὑπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ἀκαθαρσίες ζώων, μαγειρεῖα, βρωμιές. Ἡ μία λοιπὸν μερίδα τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα. Εἶναι ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχει μάθει πάντα νὰ σκέφτεται καὶ νὰ ψάχνει νὰ βρεῖ ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει, ἀγνοώντας καὶ μὴ θέλοντας ποτὲ νὰ σταθεῖ στὸ καλό.

Ἡ ἄλλη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα. Ἡ ἰδιότητα τῆς μέλισσας εἶναι νὰ βρίσκει καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι καλὸ καὶ γλυκὸ ὑπάρχει. Ἂς ποῦμε, γιὰ παράδειγμα, πὼς σὲ μία αἴθουσα, ποὺ εἶναι γεμάτη ἀκαθαρσίες ἔχει κάποιος τοποθετήσει σὲ μία γωνιὰ ἕνα λουκούμι. Ἂν φέρουμε ἐκεῖ μία μέλισσα, ἐκείνη θὰ πετάξει και δὲν θὰ καθήσει πουθενὰ ἕως ὅτου βρεῖ τὸ λουκούμι καὶ μόνον ἐκεῖ θὰ σταθεῖ.

Ἂν πιάσεις τώρα τὴ μέλισσα καὶ τὴ ρωτήσεις ποῦ ὑπάρχουν σκουπίδια, αὐτὴ θὰ σοῦ πεῖ ὅτι δὲ γνωρίζει, θὰ σοῦ πεῖ ἐκεῖ ὑπάρχουν γαρδένιες, ἐκεῖ τριανταφυλλιές, ἐκεῖ θυμάρι, ἐκεῖ μέλι, ἐκεῖ ζάχαρη, ἐκεῖ λουκούμια καὶ γενικὰ θὰ εἶναι γνώστης ὅλων τῶν καλῶν καὶ θὰ ἔχει παντελῆ ἄγνοια ὅλων τῶν κακῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ δεύτερη ὁμάδα, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ἔχουν καλοὺς λογισμοὺς καὶ σκέπτονται καὶ βλέπουν τὰ καλά.

Ὅταν σ' ἕνα δρόμο βρεθοῦν νὰ περπατοῦν δύο ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στὶς δύο αὐτὲς κατηγορίες, τότε φτάνοντας στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ἕνας τρίτος ἔκανε τὴν «ἀνάγκη» του, ὁ ἄνθρωπος τῆς πρώτης κατηγορίας, θὰ πάρει ἕνα ξύλο καὶ θ' ἀρχίσει νὰ σκαλίζει τὶς ἀκαθαρσίες. Ὅταν, ὅμως περάσει ὁ ἄλλος, τῆς δεύτερης κατηγορίας, ποὺ μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα, προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τρόπο νὰ τὶς σκεπάσει μὲ χῶμα καὶ μὲ μία πλάκα, γιὰ νὰ μὴν αἰσθανθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι περαστικοὶ τὴ δυσωδία αὐτή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὶς βρωμιές». Καὶ κατέληξε ὁ Γέροντας:

«Ἐγὼ σὲ ὅσους ἔρχονται καὶ μοῦ κατηγοροῦν τοὺς ἄλλους -καὶ μὲ δυσκολεύουν- τοὺς λέω αὐτὸ τὸ παράδειγμα καὶ τοὺς ὑποδεικνύω νὰ διαλέξουν σὲ ποιὰ κατηγορία θέλουν νὰ βρίσκονται καὶ ἀναλόγως νὰ ψάξουν νὰ βροῦν καὶ τοὺς ἀνάλογους ἀνθρώπους τῆς κατηγορίας τους».

Πηγή/Έκδοση:vatopaidi.wordpress.com

Χρ.Έκδοσης:2009/ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

H ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ


Η «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» ΜΝΗΜΗ

«Ὁ ρατσισμὸς καὶ ὁ ἀντισημιτισμός, ἀπὸ ὅπου καὶ ἀπὸ ὁποιονδήποτε καὶ ἂν προέρχονται, δὲν μποροῦν νὰ ἐκφράζουν τὴν πίστη καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερα τοῦτες τὶς ἡμέρες, οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ δὲν λησμονοῦμε ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε Ἑβραῖος, ἐνῶ κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ προσβάλλει τὴ μνήμη τῶν 6.000.000 ἀθώων θυμάτων τοῦ ὁλοκαυτώματος. Ἀπὸ τὴ φάτνη τοῦ Θεανθρώπου ποὺ ταπεινὰ γεννᾶται στὴν Βηθλεὲμ ἀνατέλλει ἐλπίδα καὶ φῶς καὶ ὄχι φόβος καὶ συνωμοσιολογίες ἐναντίον τοῦ ὁποιουδήποτε», σημείωσε ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος κληθεὶς νὰ σχολιάσει τὰ ὅσα εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ. (amen.gr)
Πραγματικὰ ἐκπληκτικὰ τὰ ἀντανακλαστικὰ τοῦ Σεβ. Δημητριάδος. Βιάστηκε νὰ ταυτίσει τὶς αἰτιάσεις τοῦ Σεβ. Πειραιῶς γιὰ τὸν Διεθνῆ Σιωνισμὸ μὲ τὸν ἀντισημιτισμό. Καὶ ἀμέσως μετὰ βιάστηκε νὰ ὑπερασπισθεῖ τὸ Ὁλοκαύτωμα. Τί σπουδή, τί ἀκαριαία χριστιανικὴ προθυμία κι αὐτή χριστουγεννιάτικα! Ἀλλὰ μέσα στὴν βιαστικὴ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀναδρομή του στὴν Ἱστορία μᾶλλον ξέχασε πολλὰ ἄλλα ἱστορικὰ μακελέματα, ξέχασε π.χ. τὴν Γενοκτονία τῶν Ποντίων, ξέχασε τὸ Δίστομο, ξέχασε τὰ Καλάβρυτα. Ἔτσι δειγματοληπτικά.
Θὰ ἦταν πάντως ἀξιομνημόνευτο νὰ ἔλεγε ποῦ θὰ μποροῦσε νὰ προμηθευθεῖ ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος τέτοια ἑλκυστικὰ προϊόντα εὐαίσθητης χριστιανικῆς καὶ ἐπιλεκτικῆς μνήμης. 
Ὅπως ἐπίσης θὰ εἶχε ἐνδιαφέρον νὰ μάθαιναν καὶ οἱ ἀστοιχείωτοι πότε φοριέται τὸ κουστούμι τῆς «ἐθνικῆς καταγωγῆς/προελεύσεως», καλοκαίρι ἢ χειμώνα; Μήπως θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς βοηθήσει λίγο ἡ Ἀκαδημία;
ΠΗΓΗ: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

῾Ο Δήμαρχος ῾Αγίας Παρασκευῆς ᾿Αττικῆς Βασίλης Γιαννακόπουλος δηλώνει τόν σεβασμό καί τήν ἐκτίμησή του πρός τούς ἱερεῖς τῆς πόλης του καί ἀναγνωρίζει τήν πνευματική τους προσφορά!


Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Σέ μιά ἐποχή πού δυστυχῶς βλέπουμε ἄρχοντες τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης νά ἀπαξιώνουν τόν ρόλο τῶν ἱερέων στίς τοπικές κοινωνίες καί ἐνίοτε νά δείχνουν μιά ἀρνητική ἕως ἐχθρική στάση στόν σημαντικό ρόλο πού διαδραματίζει ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας, τό παρακάτω μήνυμα τοῦ σημερινοῦ Δημάρχου ῾Αγίας Παρασκευῆς κ. Βασίλη Γιαννακόπουλου δείχνει τό  ἦθος καί  τό ὕφος τοῦ ἀνδρός. .Τό παρακάτω κείμενο, πού τυχαῖα βρήκαμε στό διαδίκτυο,  μᾶς ἀνέπαυσε πολύ. ᾿Αρκεῖ νά θυμηθοῦμε τίς δηλώσεις τοῦ κ. Πάγκαλου πρίν λίγο διάστημα,  ὅπου ἀποκαλοῦσε τούς ἱερεῖς καί τούς στρατιωτικούς μή παραγωγικούς.
῎Αν καί δέν τόν γνωρίζουμε τόν ἀξιότιμο κ. Δήμαρχο, θά θέλαμε ὡς ἱστολόγιο νά τοῦ ἐκφράσουμε τήν εὐαρέσκειά μας καί νά τοῦ εὐχηθοῦμε Χρόνια Πολλά γιά τίς ῞Αγιες αὐτές ἡμέρες καί καλή σταδιοδρομία στήν μετέπειτα πορεία του.

































Εὐχετήριο μήνυμα πρός τούς ἱερεῖς τῶν ἐνοριῶν τοῦ Δήμου ῾Αγίας Παρασκευῆς


Σεβαστοί πατέρες,

Με την ευκαιρία των Αγίων Εορτών που περιμένουμε θα ήθελα να σας ευχηθώ χρόνια πολλά και ευλογημένα.

΄Ολα αυτά τα χρόνια πού πέρασαν είχαμε την ευκαιρία να συνεργασθούμε σε πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος. Σέ κάθε περίπτωση προσπαθούσα να ανταποκριθώ στα δίκαια αιτήματά σας για το καλό των κατά τόπους ενοριών του Δήμου μας.

Πάντοτε έτρεφα και τρέφω ιδιαίτερο σεβασμό προς το πρόσωπό σας και αναγνωρίζω τον σημαντικό και παραγωγικό έργο που επιτελείτε στις ενοριες σας, τόσο στον πνευματικό, όσο και στον κοινωνικό-φιλανθρωπικό τομέα.
Διαβιβάστε τις καλύτερες ευχές μου στα αξιότιμα μέλη των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων σας, καθώς καί στά αξιότιμα μέλη των Φιλοπτώχων Ταμείων, τα οποία προσφέρουν ανιδιοτελώς και εθελοντικά τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Θα ήθελα να με θυμάστε πάντα στις προσευχές σας πρός τον Θεό.
Με βαθιά εκτίμηση και σεβασμό
Βασίλειος Γιαννακόπουλος
Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής
Πηγή:http://www.vgiannakopoulos.gr/?p=257

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Ἕνα χρόνο ἔκλεισε σήμερα τό ἱστολόγιο klision

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως:Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ κλείσαμε σήμερα ἕνα χρόνο λειτουργίας τοῦ ἱστολογίου μας. Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἐκ βάθους καρδίας τούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες μας πού μᾶς ἐπισκέπτονταν ὅλο αὐτόν τόν χρόνο. Θά ἤθελα ἐπίσης νά ζητήσω συγγνώμη, ἄν παρά τή θέλησή μας, ὑποτιμήσαμε κάποιο πρόσωπο. Σκοπό μας δέν εἶναι ἡ μείωση τῶν προσώπων, τά ὁποῖα εἶναι ἐκλεκτές εἰκόνες τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, ἀλλά ἡ ἐπισήμανση καταστάσεων καί λεγομένων πού κατά τήν γνώμη μας ἐκφεύγουν ἀπό τά ὀρθόδοξα πλαίσια. θά ἤθελα ἐπίσης νά στείλω πολλές εὐχαριστίες στά ὀρθόδοξα ἱστολόγια πού μᾶς ἐμπιστεύονται. θά προσπαθήσουμε καί στό μέλλον νά εἴμαστε κοντά σας μέ ὅ,τι καλύτερο μποροῦμε μέ τίς φτωχές δυνάμεις μας νά προσφέρουμε. Πολλές φορές οἱ ἐπαγγελματικές μας ἐνασχολήσεις δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά εἴμαστε πάντοτε παρόντες στά γεγονότα. Νομίζω ὅτι αὐτό γίνεται ἀπό ὅλους κατανοητό. ᾿Εξ ἄλλου δέν εἴμαστε ἕνα ἐπαγγελματικό μπλόγκ μέ ἐπιτελεῖο προσώπων, ἀλλά μιά ἐρασιτεχνική καί μόνο προσπάθεια.
  Χρόνια πολλά σέ ὅλους σας.
Τό ἀναμενόμενο 2011 ἄς ἐλπίσουμε νά εἶναι καλύτερο, κυρίως γιά τήν ψυχή μας.

Διεθνεῖς ἀντιδράσεις γιά συνέντευξη Σεραφείμ στό Mega




ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΟ MEGA (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Απάντηση κυβερνητικού εκπρόσωπου στο κείμενο της Συνόδου "Προς το Λαό"


Μεταφέρουμε απόσπασμα από τη σημερινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή:
ΒΙΤΑΛΗΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, σας άκουσα στην αποτίμηση που κάνατε για την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής. Μιλάτε για πρωτοβουλίες, μιλάτε ότι η Ελλάδα βρήκε φωνή. Όμως, φαίνεται ότι υπάρχει μια δυσπιστία σε όλα αυτά τα πράγματα και σας φέρνω ως παράδειγμα, ας πούμε, ότι αποκαλείστε «δύναμη κατοχής» από ένα κείμενο που διανεμήθηκε από τις εκκλησίες. Θέλω να σας ρωτήσω, το σχόλιό σας γι` αυτό το κείμενο και αν φοβάστε ότι είμαστε ενώπιον νέων λαοσυνάξεων πλέον.
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Αυτό το «δύναμη κατοχής» δυστυχώς το χρησιμοποιούν πολλές δυνάμεις, οι οποίες προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τη μεγάλη σοβαρότητα της κυβερνητικής προσπάθειας και τη μεγάλη σοβαρότητα της προσπάθειας του ελληνικού λαού. Αν αναφέρεστε - που αναφέρεστε νομίζω - σε ένα κείμενο που διανεμήθηκε ακριβώς από την Ιερά Σύνοδο, που ήταν εισήγηση συγκεκριμένων ιεραρχών...
ΒΙΤΑΛΗΣ: Αυτό…
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Αυτό το κείμενο, φυσικά, έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα.... Είναι πολύ σημαντικό το να έχουμε μια εκκλησία η οποία αντιλαμβάνεται τα μεγάλα προβλήματα. Αλλά, θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε όλοι και τις απαιτήσεις και τα προστάγματα των καιρών. Η πνευματική θωράκιση των Ελλήνων πολιτών, στο πλαίσιο της λειτουργίας της εκκλησίας είναι πάρα πολύ σημαντική. Αυτό, όμως, που θα πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε, είναι ότι έχουμε μια Πολιτεία, έχουμε μια κυβέρνηση, έχουμε ένα λαό και μια κοινωνία πολύ ώριμη που αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και τις παθογένειες πολλών δεκαετιών και ό,τι ταλανίζει την ελληνική κοινωνία και την οικονομία και βρίσκει στοχευμένες λύσεις, με συγκεκριμένες δράσεις, έτσι ώστε να βλέπουμε ορατά πλέον την έξοδο από την κρίση. Άρα, όσα λέγονται, όσα ακούγονται και όσα διανέμονται τα οποία είναι μακριά από αυτή την πραγματικότητα, περισσότερο συσκοτίζουν, παρά διαφωτίζουν. Και επειδή σ` αυτό το κράτος υπάρχουν και συγκεκριμένες λειτουργίες, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις αρμοδιότητες του καθενός μας και να ξέρουμε ότι όλα κρίνονται με βάση την αρχή «τα του καίσαρος τω καίσαρι» Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
ΒΙΤΑΛΗΣ: Με συγχωρείτε, αν βλέπετε πολιτική παρέμβαση της εκκλησίας και δεύτερο, αυτό που λέτε «τα του καίσαρος τω καίσαρι», αν αυτό σημαίνει ότι ξαναθέτετε ένα θέμα που αφορά το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους. Γιατί λέτε ότι καθένας έχει αρμοδιότητες και ρόλους. Υπάρχει αυτό το ζήτημα;
ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Το λέει και το Σύνταγμα. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν αρμοδιότητες και ρόλοι σε όλους τους θεσμούς της ελληνικής Πολιτείας. Η εκκλησία είναι ένας σεβαστός θεσμός. Εμείς κάνουμε αυτό που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε για την έξοδο από την κρίση. Αυτό, όμως, θα μου επιτρέψετε να το συνδέσω και με κάτι άλλο. Το «δυνάμεις κατοχής» το ακούσαμε και μέσα στο Κοινοβούλιο αρκετές φορές στη συζήτηση του Προϋπολογισμού, από υποτίθεται προοδευτικούς ανθρώπους. Είναι μια «ατάκα» την οποία χρησιμοποιούν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θέλουν ακριβώς να μείνουμε όπως είμαστε. Είναι αυτές οι δυνάμεις που υποτίθεται, λέγονται ότι είναι προοδευτικές. Στην ουσία, όμως, επιδιώκουν τη συντήρηση, γιατί το να αντιδρά κάποιος σε κάποια μέτρα ίσως είναι λογικό, ίσως είναι θεμιτό και ίσως να έχει και δίκιο. Αλλά, το να αντιδρούν κάποιοι υποτιθέμενοι προοδευτικοί σε μεγάλες αλλαγές που κάνουμε και στην καταπολέμηση χρόνιων παθογενειών, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακραία συντήρηση, την οποία ονομάζουν πρόοδο.
 
Πηγή:θρησκευτικά

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ


 
Αγαπητοί Αδελφοί,

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά


Τα φετινά Χριστούγεννα μοιάζουν να σκιάζονται από τη θλίψη, την ανησυχία, τον σκεπτικισμό και την απογοήτευση των ανθρώπων για το πού οδηγείται η πορεία της Πατρίδας μας και του κόσμου ολόκληρου. Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία αγωνιούν και οι νεώτεροι αγανακτούν, νιώθοντας την αβεβαιότητα να απειλεί το μέλλον τους.
 

Όταν η φτώχεια επιτείνεται, όταν απαξιώνεται η ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου, καθώς αυτό νοείται ως ηλεκτρονικά ψηφιοποιημένη παραγωγική μονάδα χωρίς σεβασμό στη μοναδικότητα της ύπαρξης και στην ελευθερία που μας χάρισε ο Θεός, όταν οι συνοικίες των πόλεων μετατρέπονται σε ...αβίωτα γκέτο ετερόκλητων αναξιοπαθούντων πληθυσμών, τότε η χριστουγεννιάτική ατμόσφαιρα δηλητηριάζεται από την απελπισία που μας περιβάλλει.

Όμως, όσο εμφανέστερο γίνεται το σκοτάδι τόσο επιτακτικότερη είναι η ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα στο φως. Είναι καιρός να θέσουμε ξανά στο επίκεντρο της ζωής μας τον Χριστό. Να θυμηθούμε ότι "ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει είδε φως μέγα". Είδε "φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν", διότι "επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών,..., και οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν".
Η ενανθρώπηση και η γέννηση του φτωχού και αστέγου Θείου Βρέφους σε καιρούς ταραγμένους, γεμάτους αδικία, διαφθορά και διαπλοκή πραγματοποιεί τον σκοπό για τον οποίο πλάστηκε ο άνθρωπος. Σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θεού είναι η θέωση του ανθρώπου: "Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται". 

Η ελπίδα του ανθρώπου βρίσκεται στη γέννηση, τον σταυρό και την ανάσταση του Χριστού, του μόνου αληθινού κυρίαρχου της Οικουμένης, του Δημιουργού και Σωτήρα όλης της κτίσεως, και όχι στους κατά καιρούς ποικίλους Ηρώδες που καταδυναστεύουν τις ζωές των ανθρώπων για να διατηρήσουν τη θνητή εξουσία τους.

εύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός"

Ας συνειδητοποιήσουμε σε τί τραγικό κόσμο και μεταβατική εποχή επέλεξε, ο Θεός να σαρκωθεί και ας αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία για το σήμερα και το αύριο. Ας μην λησμονούμε ότι ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς Κύριος είναι ο Εμμανουήλ, που σημαίνει "μεθ` ημών ο Θεός". (Ματθ. 1, 23).

Ο Θεός είναι μαζί μας και όπως δεν μας εγκατέλειψε κάθε φορά που το γένος και το έθνος μας βρέθηκαν σε δυσκολιες και δοκιμασίες, έτσι θα πράξει και τώρα. Δικό μας καθήκον είναι να πολεμήσουμε τον αμοραλισμό, να αντισταθούμε στον πνεύμα της φιλαυτίας και του ατομοκεντρισμού και να επιτρέψουμε στον Θεό να γεννηθεί στις καρδιές και στα σπίτια μας.
Η καινούργια χρονιά που θα ανατείλει μετά τα Χριστούγεννα θα είναι δύσκολη. Ο κόσμος που ζούμε απειλείται από τις συνέπειες της απληστίας και της εκπτώσεως των αξιών. Η ζωή των ανθρώπων ευτελίζεται από την εκμετάλλευση, τη βία, τη φτώχεια και τη δυστυχία και πληρώνει το κόστος από την περιφρόνηση της αγάπης και της δικαιοσύνης.

Όμως, ας μην αφήσουμε τη θλίψη και την αγωνία να φωλιάσουν στις καρδιές μας. Ο καινούργιος χρόνος ας γίνει ευκαιρία υπερβάσεως των δυσκολιών και των δοκιμασιών και αφορμή να επαναπροσδιορίσουμε τα πρωτεύοντα και τα ουσιώδη του βίου μας.
Αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Ας αφήσουμε το φως των Χριστουγέννων να πλημμυρίσει την ύπαρξή μας και τα χείλη μας ας ψάλλουν το χαρμόσυνο μήνυμα: 

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".

Καλά και ʼγια Χριστούγεννα και ευλογημένος ο νέος χρόνος.
Με πατρικές ευχές και αγάπη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

ΜΙΚΡΟ ΛΕΞΙΚΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ / τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σταύρου Τρικαλιώτη, ἐφημερίου ῾Ι. Ναοῦ ῾Αγίας Παρασκευῆς ὁμωνύμου Δήμου




᾿Αγάπη: ἡ ὑψηλότερη ἀρετή στόν Χριστιανισμό. Σήμερα εἶδος ὑπό ἐξαφάνιση. ᾿Αληθινή ἀγάπη συναντᾶς ἐνίοτε σέ ὁρισμένους ἀσκητές τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἀλλά καί σέ μερικούς ἐν τῷ κόσμῳ διαβιοῦντες  κληρικούς  καί λαϊκούς. Οἱ ὑπόλοιποι ἁπλῶς φιλολογοῦμε περί ἀγάπης. Συνήθως ὅταν ὁμιλοῦμε περί ἀγάπης ἐννοοῦμε μιά φιλική διάθεση μέχρι ἐκεῖ πού δέν θίγονται τά συμφέροντά μας. ῞Οσο γιά τήν θυσιαστική ἀγάπη μόνο στά πατερικά κείμενα θά τήν συναντήσετε καί σέ ὁρισμένους σύγχρονους χριστιανούς πού ξεπέρασαν τόν ἀτομισμό καί τήν ἰδιοτέλεια.
Βαριέμαι: συνηθισμένη στό λεξιλόγιο τῶν νέων. Παλιά οἱ νέοι ἀγωνίζονταν γιά κάτι. Σήμερα πίνουν τό φραπεδάκι τους στίς καφετέριες τῆς ῾Αγίου ᾿Ιωάννου, μερικές φορές καί καθημερινά. ῞Οσο γιά τό χαρτζιλίκι, ὁ μπαμπᾶς ἔχει γιά μένα…῾Ετυμολογικά ἡ λέξη προέρχεται ἀπό τό ἀρχαῖο βαροῦμαι (= «δυσανασχετῶ, πιέζομαι»). Μήπως αὐτή ἡ δυσανασχέτηση καί πίεση  τῶν νέων ὀφείλεται σέ κάτι πιό βαθύ; Μήπως πρέπει νά ψάξουμε λίγο τήν ψυχούλα τους καί νά μήν μείνουμε μόνο στό ἐξωτερικό φαινόμενο;
Γιατί; ῞Ενας σύνδεσμος πού τόν χρησιμοποιοῦμε ἀρκετά συχνά. Εἰσάγει βασανιστικές ἐρωτηματικές προτάσεις. Τά περισσότερα «γιατί» μένουν ἀναπάντητα,  ἐπειδή  μᾶς βολεύει νά τά θάβουμε κάπου βαθιά  μέσα μας. ῎Ελα,  ὅμως,  πού μερικές φορές ἀναδύονται βασανιστικά. Τότε εἶναι πού πρέπει νά εἴμαστε τίμιοι μέ τόν ἑαυτό μας. Κάποιου εἴδους ἐνδοσκόπηση ἴσως μᾶς βοηθήσει νά ξετυλίξουμε τό κουβάρι τοῦ ἐσωτερικοῦ μας μπερδέματος.
Δάσος: ἀγαπημένη λέξη τῶν οἰκολόγων καί τῶν κάθε εἴδους φλυαρούντων καί κοπτομένων γιά τό περιβάλλον. Συγγενής ἔννοια: πράσινη ἀνάπτυξη, πολύ σίκ σύγχρονη ἔκφραση πού φορέθηκε ἀρκετά τελευταῖα. Συχνή φράση: βλέπω τό δένδρο καί χάνω τό δάσος. Πολλές φορές ἀπολυτοποιοῦμε ἰδεολογίες καί ἐξιδανικεύουμε  ἀνθρώπους. ῾Εστιάζουμε στό μερικό, τό ἐφήμερο καί χάνουμε τήν πανοραμική θέα, τή σφαιρική θεώρηση τῶν πραγμάτων. Τά χρόνια ὅμως κυλοῦν γρήγορα, ἀλλά τό καταλαβαίνουμε κάπως ἀργά. Πρίν εἶναι πολύ  ἀργά ἄς μιλήσουμε μέ λόγια ἁπλά στόν ἑαυτό μας, γιατί ἡ ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά, ὅπως μᾶς λέει καί ὁ ποιητής.
᾿Εκλογές (βουλευτικές, νομαρχιακές, δημοτικές): Μιά πληγωμένη ἱστορία. Λαός ὁ εὐκολόπιστος καί  πάντα προδομένος, θά μᾶς πεῖ ὁ ποιητής. ᾿Αλισβερίσι,συμφωνίες κάτω ἀπό τό τραπέζι, πισώπλατα μαχαιρώματα, φιλίες μέ ἡμερομηνία λήξεως, μαγειρέματα, ἀνταλλάγματα, ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά συνθέτουν τό μενοῦ ἑνός κακομαγειρεμένου φαγητοῦ. Συγγνώμη, ἀλλά βαρυστομάχησα… Δέν θά πάρω!
Ζηλοφθονία: Φοβερό πάθος πού δηλητηριάζει ἀνεπανόρθωτα τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. ῾Ο ζηλόφθονος καίγεται κυριολεκτικά  μέσα του γι᾿ αὐτό πού ἔχει ὁ ἄλλος καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά τόν βλάψει. ᾿Εδῶ ἰσχύει τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου: Μάχαιραν ἔδωσες καί μάχαιραν θά λάβεις.
῾Ηγέτης: Προϊόν μέ ἡμερομηνία λήξεως: οὐκ ἀεί ἄρχει, ἔλεγε κάποιος σοφός. ῾Η ἐξουσία εἶναι γλυκιά, ἀλλά φθείρει συνειδήσεις, ἀνθρώπους. Σκοτώνει ἀνθρώπινες σχέσεις. ῾Ο ἡγέτης πρέπει νά εἶναι ὡς ὁ διακονῶν, ὑπηρέτης τῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ. ῾Ο ἀληθινός ἡγέτης πρέπει νά ἔχει πρῶτα τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα τῶν ἀνθρώπων. ῎Αν καβαλήσει τό καλάμι, τότε…
Θάνατος: Κάτι πού πρέπει νά ἔχουμε διαρκῶς στόν νοῦ μας, γιά νά μήν ξεθαρρεύουμε. Συνήθως ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι ἀφορᾶ μόνο τούς ἄλλους, ἀλλά σάν λουλούδι κάποιο χέρι θά μᾶς κόψει μιά αὐγή, ὅπως λέει καί ἡ λαϊκή ποιήτρια. Εἶναι τό μόνο βέβαιο. Τό μόνο ἐφόδιο πού χρειάζεται γι᾿ αὐτό τό μακρινό ταξίδι εἶναι ἡ καθαρή συνείδηση, ὄχι αὔριο καί μεθαύριο, ἀλλά ΤΩΡΑ ἤ ἄν θέλετε: ἐδῶ καί τώρα!
᾿Ιδανικά: κάτι πού ξεχωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό ζῶο. Δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα γιά ἕναν ἄνθρωπο νά ξεπουλάει τά ἰδανικά του γιά τό χρῆμα ἤ τή δόξα. Λίγους ἄνθρωπους κράτησα βαθιά γιά πάντα στήν καρδιά μου: αὐτούς πού πίστευαν σέ ἰδανικά καί ἀξίες κι αὐτούς πού δέν πουλοῦσαν τούς φίλους τους ἀντί πινακίου φακῆς.
Κάθαρση: Εὔηχη λέξη, ἀλλά τίς  πιό πολλές φορές τήν χρησιμοποιοῦμε γιά τούς ἄλλους. Θέλει δύναμη ψυχῆς νά στρέψεις τά πεπυρωμένα βέλη κατά τοῦ ἑαυτοῦ σου. Ἅν δέν μπεῖ βαθιά τό νυστέρι στό σεσηπός μέλος, δέν ὑπάρχει γιατρειά. ῾Ο ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπος εἶναι τό ζητούμενο.
Λάκκος (συνώνυμο:λακούβα): ᾿Επικίνδυνο ἄνοιγμα στό ἔδαφος. ῾Ο Δανιήλ  στήν Π. Δ. κατόπιν συνομωσίας ρίχτηκε στόν λάκκο τῶν λεόντων. Σώθηκε μέ θεϊκή παρέμβαση. Μεταφορικά: Οἱ ἄνθρωποι σκάβουν στούς ἄλλους ἄλλου εἴδους λάκκους. ῞Ομως οἱ πνευματικοί νόμοι εἶναι ἀμείλικτοι: ὅποιος σκάβει τόν λάκκο τ᾿  ἀλλουνοῦ πέφτει ὁ ἴδιος μέσα (παροιμ.). Δηλ. ὅποιος προσπαθεῖ νά βλάψει  κάποιον ὑφίσταται στό τέλος ὁ ἴδιος τίς συνέπειες τῶν πράξεών του. ᾿Ηθικό δίδαγμα: Προσοχή στίς παγίδες πού στήνουμε στούς ἄλλους. ᾿Εκδικοῦνται!
Μετάνοια: Λέξη κλειδί γιά διέξοδο ἀπό πολλές ψυχοφθόρες καταστάσεις. ῾Η συνειδητοποιήση τῶν ἐσωτερικῶν ἑλκῶν μας εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τήν πνευματική μας ἀναγέννηση. Τό κήρυγμα τοῦ Κυρίου συνοψίζεται στίς λέξεις: Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Δ.Ν.Τ. (Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο). Ξαφνικά τό καινούργιο ἀφεντικό μας. Μπῆκε γιά τά καλά στή ζωή μας. ῾Υπαγορεύει τά πάντα! ῞Εως πότε; ῎Αγνωστο. Ψυχραιμία, παιδιά, θά περάσει κι αὐτό…
Ξερόλας: Αὐτός πού ἔχει ἄποψη γιά ὅλους καί γιά ὅλα. ῞Ενας τέτοιος ἄνθρωπος δύσκολα θά φτάσει στήν ἀληθινή αὐτογνωσία κατά τό σωκρατικόν: ἕν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα. ῾Ο ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει: Γιατί κι ἄν ἀκόμη εἶσαι ἀπέραντα σοφός καί ἀντιλαμβάνεσαι ἀμέσως τά πρέποντα, ἀλλά δέν παύεις νά εἶσαι ἄνθρωπος καί ἔχεις ἑπομένως ἀνάγκη συμβούλου. Μόνον ὁ Θεός δέν ἔχει καμμιά ἀνάγκη καί μόνον Αὐτός δέν χρειάζεται σύμβουλο.
῞Οραμα: ᾿Αλίμονο στούς ἀνθρώπους πού ζοῦν χωρίς τήν προσδοκία ἐνός καλύτερου αὔριο. Οἱ ἄνθρωποι -εἶχε πεί κάποιος- δέν δέν πεθαίνουν μέ τόν βιολογικό τους θάνατο, πεθαίνουν ὅταν πεθάνουν τά ὁράματά τους. Τί ὁράματα καί τί προοπτική ζωῆς θά δώσουμε στούς νέους μας σήμερα, ὅταν μέσα μας βιώνουμε τόν θάνατο καί τήν ἀπελπισία;
Προσπερνῶ (μτφ.): ἀποφεύγω νά ἐπιμείνω σέ κάτι. Πολλές φορές πρέπει στή ζωή μας νά προσπερνοῦμε καταστάσεις ἤ ἀνθρώπους πού μᾶς πλήγωσαν ἤ μᾶς ἔβλαψαν. ῾Η ἀνωτερότητα καί ἡ σιωπή μας γίνονται κάρβουνα ἀναμμένα γιά τούς ἀπρόσμενους ἐχθρούς μας.  ῾Η καλοσύνη μας ἴσως τούς βοηθήσει νά ἔρθουν σέ συναίσθηση καί νά ποῦν,  ἔστω,  ἕνα συγγνώμη.
Ρόλος: ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται στή ζωή τους νά παίξουν κάποιο ρόλο, σπουδαῖο ἤ μικρό, δέν ἔχει σημασία. Τό πιό ἀηδιαστικό ὅμως εἶναι νά παίζεις σέ δύο ταμπλώ. Γίνεται; ῎Ε, στόν κόσμο τῆς ὑποκρισίας καί τοῦ εὐτελισμοῦ τῶν ἀξιῶν πού ζοῦμε, γίνεται καί παραγίνεται. Συμβουλή:μακριά ἀπό τέτοιους ντουμπλφάς  τύπους!!!
Συκοφαντία: Φοβερό ἁμάρτημα πού πολλές φορές τό παίρνουμε ἀφήφιστα. ῾Ο προφήτης Δαυίδ προσεύχεται: Λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου. ᾿Ακόμα καί τήν ψυχή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἄγγιξε ὁ πόνος πού προξενεῖ ἡ συκοφαντία καί ἡ λύπη πού προξενεῖ ἡ συκοφαντία ἄγγιξε τήν καθαρή ψυχή του. ῎Ελεγε, λοιπόν, σέ κάποιο φίλο του: «Πρέπει ὅλα νά τά σκεπάζουμε, ὅλα νά τά ὑπομένουμε καί νά ἀφήνουμε τήν δικαίωση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Κύριο, ὁ ὁποῖος δέν θά μᾶς παραβλέψει, διότι “῾Ο συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν”» (Παρ. ιδ΄, 31).
Τσιπάκι (νέων ταυτοτήτων) : Ποιός θά μᾶς γλιτώσει ἀπό τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τοῦ μεγάλου ἀδερφοῦ; Πολλοί συμπολίτες μας λένε ὄχι στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά, γιατί γιά σκλαβιά πρόκειται. ᾿Εσεῖς;  Εὐχαριστῶ, δέν θά πάρω!
῞Υδωρ: λόγια λέξη, εὔηχη, ποιητική. Τί γίνεται ὅμως ὅταν δίνουμε γῆ καί ὕδωρ, ὅταν τά ξεπουλᾶμε ὅλα, συνειδήσεις, ἀξιοπρέπεια, ἦθος, καλοσύνη, φιλία; ῾Ο Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπό ἕναν τέτοιο ξεπεσμό.
Φιλαλήθης:῾Ο ἄνθρωπος πού ἐκτιμῶ ἰδιαίτερα. ῾Η ἀνθρώπινη ὑποκρισία μοῦ προκαλεῖ  ἴλιγγο. Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις πού θεμελιώνονται πάνω στό ψέμα καταρρέουν σύντομα σάν χάρτινος πύργος.
Χριστός ᾿Ιησοῦς (Χριστούγεννα): Τό θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου  καί ἡ θεϊκή Διδασκαλία του  συγκινεῖ βαθύτατα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Καλεῖ τόν κάθε ἄνθρωπο κοντά του μέ πολλή ἀγάπη. Δέν μᾶς κρίνει, δέν μᾶς ἐκδικεῖται, ἀλλά μᾶς περιμένει ὡς στοργικός Πατέρας. Θά ἀνταποκριθοῦμε, τουλάχιστον αὐτά τά Χριστούγεννα;
Ψυχή: ῞Ο,τι  πολυτιμότερο στόν ἄνθρωπο. Κι ὅμως πόσο παραμελοῦμε τήν ψυχούλα μας! Τήν λερώνουμε καθημερινά μέ τίς πράξεις μας, τήν τύρβη τῆς καθημερινότητας, τήν πνευματική ἀπραξία μας. ῾Η ψυχή ποθεῖ τήν κάθαρση ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη πού τήν ταλαιπωροῦν μέσω τῆς ᾿Εξομολόγησης σέ Πνευματικό Πατέρα. Θά τό κάνουμε, τουλάχιστον φέτος;
῾Ωρολόγιο: Χρησιμότατο. Μᾶς δείχνει τήν διάρκεια ἀλλά καί τό πέρασμα τοῦ χρόνου. Κάθε παραμονή πρωτοχρονιᾶς σκέφτομαι: Πόσο γρήγορα κυλᾶ ὁ χρόνος; Καί φέτος τό ἴδιο μᾶλλον θά κάνω. Φτάνει ὅμως μιά ἁπλή διαπίστωση; Χρόνου φείδου, ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι, δηλαδή λυπήσου τόν χρόνο σου καί μή τόν σπαταλᾶς ἄσκοπα. Καί ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος παρότρυνε: ᾿Εξαγοραζόμενοι τόν καιρόν. Καλή χρονιά!

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Εβραϊκό δημοσίευμα για το Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ


21 Δεκεμβρίου, 2010
.
ΑΘΗΝΑ, Ελλάδα (JTA) - Ένας επικεφαλής ιερέας σε πρωινή εκπομπή του μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού στην Ελλάδα κατηγορεί τον Εβραϊκό κόσμο για τα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ κατηγόρησε επίσης τον Εβραϊκό κόσμο και για άλλα δεινά της χώρας κατά την εμφάνισή του στο Μega TV.
Ανάμιξη Ελευθεροτεκτόνων με την εβραίους τραπεζίτες, όπως βαρόνος Rothschild και τον διεθνή Σιωνισμό, ο Μητροπολίτης είπε ότι υπάρχει μια συνωμοσία για να υποδουλώσει την Ελλάδα και Χριστιανική Ορθοδοξία. Κατηγόρησε επίσης το διεθνή Σιωνισμό ότι προσπαθεί να καταστρέψει την οικογενειακή μονάδα, με την προώθηση των μονογονεϊκών οικογενειών και των γάμων ατόμων του ιδίου φύλου....
Στο δέκατο τρίτο λεπτό του προγράμματος ο έλληνας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μητροπολίτη, «Γιατί διαφωνείτε με τις πολιτικές του Χίτλερ; Αν κάνουν όλα αυτά, δεν είχε δίκιο να τους κάψει;"
Ο Μητροπολίτης απάντησε, «ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένα όργανο του παγκόσμιου σιωνισμού και χρηματοδοτήθηκε από τη γνωστή οικογένεια Rothschild, με μοναδικό σκοπό να πείσει τους Εβραίους να εγκαταλείψουν τις ακτές της Ευρώπης και να πάνε πίσω στο Ισραήλ για τη δημιουργία της νέας αυτοκρατορίας."
Οι Εβραίοι, όπως "Rockefeller, Rothschild και Soros έχουν τον έλεγχο του διεθνούς τραπεζικού συστήματος που ελέγχει την παγκοσμιοποίηση", ο Μητροπολίτης είπε επίσης.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ δεν είναι ο μόνος Έλληνας ιερέας με τέτοιες ακραίες ιδέες, όμοια ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος που έχει κηρύξει παρόμοιες ιδέες από τον άμβωνα του.
«Βλέποντας και ακούγοντας το πρόγραμμα, ένιωσα αηδία ακούγοντας τον Μητροπολίτη Πειραιά εκφράζοντας τον εαυτό του, με αυτό τον τρόπο εναντίου του διεθνούς Σιωνισμού, και ξεδιάντροπα λέγοντας ότι ο Χίτλερ με τη βοήθεια των εβραϊκών τραπεζιτών έκανε ό, τι έκανε», δήλωσε ο Μπέντζαμιν Albala, πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας Αθηνών.
Η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή την Τετάρτη, ζήτησε από τους επικεφαλής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να καταδικάσουν τις δηλώσεις του Μητροπολίτη αυτής.
«Τα τρομακτικά ψέματα του Σεραφείμ στην ελληνική τηλεόραση αποδεικνύουν ότι ο αντισημιτισμός είναι ζωντανός και θάλλει στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία", δήλωσε ο Ραβίνος David Rosen, διευθυντής διεθνών AJC των διαθρησκευτικών υποθέσεων, σε επιστολή του προς τον επικεφαλής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα, Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο ΙΙ, καθώς και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. "Είναι ευθύνη της ηγεσίας της εκκλησίας να καταδικάσουν και να ξεριζώσουν τον αντισημιτισμό."
Το European Jewish Congress ζήτησε την απομάκρυνση του ιερέα.
«Είναι εντελώς απαράδεκτο το γεγονός ότι κάποιος ανώτερος στην ευρωπαϊκή θρησκευτική κοινότητα μπορεί να κάνει τέτοιους αποκρουστικούς και γεμάτους μίσους ισχυρισμούς», δήλωσε στο EJC ο Πρόεδρος Δρ Moshe Kantor σε μια δήλωση. "Αυτό που ειπώθηκε τόσο ανοιχτά στην εθνική τηλεόραση διακηρρύσει ότι υπάρχουν εκείνοι που δεν αισθάνονται ντροπή να εκφράζουν αυτές τις απόψεις μπροστά σε ένα ευρύ κοινό."
«Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τους νόμους της εναντίον τέτοιων λόγων μίσους και τους ηγέτες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, να απομακρύνουν αμέσως αυτό το πρόσωπο από τη θέση του."
http://www.jta.org/news/article/2010/12/21/2742275/greek-priest-goes-on-anti-semitic-tirade.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
Τοῦ Γιώργου Κύρτσου
(ἀπόσπασμα δημοσιεύματος)
Κακὸ προηγούμενο
Στὸ Μαξίμου φοβοῦνται τὴν ἐπανάληψη τῆς σύγκρoυσης μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ·Καὶ τῆς κυβέρνησης τοῦ ΠAΣOΚ πoυ πραγματοηοιήθηκε τὴν περίοδο τοῦ σημιτικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Τότε ἡ ἀντιπαράθεση ἀναπτύχθηκε γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῶν κινδύνων τῆς παγκοσμιοποίησης γιὰ τὴν ἐθνική, πολιτισμική μας ταυτότητα, μὲ ἀφορμὴ τὸ θέμα τῶν  ταυτοτήτων.
Σήμερα τὸ πεδίο σύγκρουσης εἶναι μεγαλύτερο καί πιὸ ἐπικίνδυνο, ἀπὸ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ἄποψη. Μὲ τὸ πολυσυζητημένο φυλλάδιο ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θέτει τὴν κυβέρνηση Παπανδρέου πρὸ τῶν κοινωνικῶν καὶ ἐθνικῶν εὐθυνῶν της. Διαφωνεῖ μὲ μία πολιτικὴ ποὺ ὁδηγεῖ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους στὸ οἰκονομικὸ καὶ τὸ κοινωνικὸ περιθώριο καὶ θέτει ζητήματα γιὰ τὰ ξένα κέντρα ἀποφάσεων ποὺ προσδιορίζουν τὴν πολιτικὴ τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης. πως προκύπτει π τ ξαιρετικ σημαντικ κκλησιαστικ κείμενο, οἱ ἱεράρχες καταλήγουν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ διαπραγμάτευση μεταξὺ τῶν ξένων κέντρων ἀποφάσεων καὶ τῆς κυβέρνησης Παπανδρέου δὲν περιορίζεται σὲ ζητήματα οἰκονομικῆς πολιτικῆς ἀλλὰ ἀφορᾶ καὶ θέματα μεγάλης ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς σημασίας.
Εὐάλωτη ἐξουσία
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος παρεμβαίνει σὲ μία περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου ἐμφανίζεται πολιτικὰ εὐάλωτη. Εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ἐφαρμόζει μία πολιτικὴ μὲ μεγάλο κοινωνικὸ κόστος, ἡ ὁποία στηρίζεται στὸ δόγμα τῆς περιωρισμένης ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας γιὰ λόγους οἰκοvομικῆς ἀνάγκης, τὸ ὁποῖο ἔχει περιγράψει ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργὸς κ. Παπανδρέου.
Ὁ προβληματισμὸς ποὺ ἀναπτύσσουν δημόσια οἱ ἱεράρχες μεγαλώνει τὴν κοινωνικὴ δυσαρέσκεια μὲ τὴν κυβερνητικὴ πολιτικὴ καὶ εἶναι πιθανὸ νὰ ὁδηγήσει σὲ μεγαλύτερη πολιτική, ἐκλογικὴ φθορὰ τῆς κυβερνητικῆς παράταξης. Εἶναι λογικό, λοιπόν, νὰ περιμένουμε ὅτι ἡ κυβέρνηση θὰ ἐπιχειρήσει νὰ χαράξει γραμμὴ πολιτικῆς ἄμυνας ἀσκώντας κριτικὴ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀξιοποιώντας τὶς ἐσωτερικές της ἀντιθέσεις καὶ κινητοποιώντας τὶς διαθέσιμες ἀριστερὲς πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐφεδρεῖες.
ΠΗΓΗ: ἐφημ.: «Citypress», 21.12.10

Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Μάθημα λεβεντιᾶς καί ἀνδρείας ἔδωσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος ῾Ιερεμίας σέ ἐπεισόδιο στόν Δῆμο Δημητσάνας!


"...Ντροπή σε μερικούς και πάλι ντροπή τους, που βάλθηκαν να κάνουν την Ελλάδα μας άθεη. Δεν θα τους αφήσουμε. 
Εγώ εδώ που ήλθα εμπνέομαι από το σχοινί του Πατριάρχου Γρηγορίου και θέλω να γίνω αγωνιστής, θέλω να γίνω τρελλός για την πίστη την αγία.
Να ξέρετε και να μάθετε ότι εδώ στην Δημητσάνα έχετε ένα τρελλό Δεσπότη, που δεν θα μείνει απαθής σε ανθρωπάκια και σε νάνους, που θέλουν να τα βάλουν με την άγια πίστη μας και να ξεριζώσουν την αγάπη μας στον Χριστό και την Παναγία, που μας άφησαν ως προίκα οι πατέρες μας..."


Μάθημα λεβεντιάς και ανδρείας έδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος όταν δέχτηκε την περιφρονητική και προσβλητική επίθεση απο στέλεχος του νέου Καλλικρατικού Δήμου Δημητσάνας.
Είναι άξιος συγχαρητηρίων όχι μόνο διότι αντέδρασε ως αληθινός Ορθόδοξος ποιμενάρχης , αλλά επειδή έδειξε σε όλους τους εντός και εκτός της Εκκλησίας εχθρούς της Ορθοδοξίας, πως δεν πέθανε το Ελληνικό Ορθόδοξο φρόνημα.
Μετά απο την εξαιρετική τοποθέτησή του για το ζήτημα της "Κάρτας του πολίτη"(βλ.εδώ ), η σημερινή ευθυτενής και ανδρεία στάση του, δεν μπορεί παρά να γίνει παράδειγμα όχι μόνο για το ποίμνιο της Μητρόπολής του αλλά και για όλους τους Έλληνες Ορθοδόξους, που βρίσκονται στριμωγμένοι σε μιά γωνιά και απελπισμένοι απο τις συνεχείς και σφοδρές νεοεποχήτικες επιθέσεις.
 Ας δούμε  την είδηση  όπως την μετέδωσε το πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων "Ρομφαία":
Σοβαρό επεισόδιο στη Δημητσάνα με τον Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία
Την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου στο Συνεδριακό Κέντρο της Δημητσάνας, το κατάμεστο από τον λαό και τους άρχοντες, ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας με αρκετούς ιερείς και μοναχούς έκανε την ορκομωσία του νέου Δημάρχου Γορτυνίας κ. Ιωάννου Γιαννοπούλου.
Μετά την ολιγόλεπτη προσφώνηση του Μητροπολίτου στον νέο Δήμαρχο, η οποία χειροκροτήθηκε από το πλήθος, ένα σημαίνον μέλος, περιφρονώντας την παρουσία του ιερού κλήρου, ομίλησε και είπε ότι ....δεν χρειαζόμασταν τους ιερείς, γιατί κατά τον κανονισμό δεν προβλέπεται η παρουσία του αρχιερέως και των ιερέων σε ορκομωσία.
Τα περιφρονητικά για τον ιερό κλήρο αυτά λόγια, λεχθέντα μάλιστα σε επίσημη στιγμή και ενώπιον τόσου πλήθους, εξόργισαν τον Μητροπολίτη κ. Ιερεμία, ο οποίος με οξύτητα πράγματι και με θυμό επιτέθηκε στον υβριστή και με ισχυρά την φωνή του είπε: 

«Αυτό σε πείραξε, κύριε, εσένα, η παρουσία των ιερέων; Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς αγωνιστήκαμε για να υπάρχει ελεύθερη πατρίδα και να κινείσαι εσύ ελεύθερος. Και λέγονται αυτά τα λόγια, χριστιανοί, εδώ στην Δημητσάνα, τον τόπο γέννησης του Πατριάρχου Γρηγορίου, που κρεμάστηκε για την πίστη και την πατρίδα; Ντροπή σε μερικούς και πάλι ντροπή τους, που βάλθηκαν να κάνουν την Ελλάδα μας άθεη. Δεν θα τους αφήσουμε. Εγώ εδώ που ήλθα εμπνέομαι από το σχοινί του Πατριάρχου Γρηγορίου και θέλω να γίνω αγωνιστής, θέλω να γίνω τρελλός για την πίστη την αγία. Να ξέρετε και να μάθετε ότι εδώ στην Δημητσάνα έχετε ένα τρελλό Δεσπότη, που δεν θα μείνει απαθής σε ανθρωπάκια και σε νάνους, που θέλουν να τα βάλουν με την άγια πίστη μας και να ξεριζώσουν την αγάπη μας στον Χριστό και την Παναγία, που μας άφησαν ως προίκα οι πατέρες μας. Εγώ είμαι τέκνον ήρωος αλβανικών ορέων και δεν σκοτώθηκε παλλικάρι 25 ετών στα αλβανικά βουνά ο πατέρας μου, για νάρχεται αυτός ο κύριος να περιφρονεί εδώ δημόσια τον ιερό κλήρο. Αφού λοιπόν, κατά τα λόγια του κυρίου αυτού, για τα οποία δεν άκουσα κανένα από σας να διαμαρτυρηθεί, αφού δεν χρειάζονται οι ιερείς στην ορκομωσία, διαμαρτύρομαι και εξέρχομαι από την αίθουσα και δίνω εντολή σε όλους τους ιερείς και τους μοναχούς να φυ-γουν και αυτοί από την αίθουσα».
Και απευθυνόμενος στους ιερείς και τους μοναχούς είπε: «Εμπρός, εμπρός! Πατέρες όλοι να φύγουμε, αφού μας περιφρονούν».

Τότε όλο το πλήθος ηλεκτρίστηκε από την σκηνή και από τους πονετικούς και έντονους λόγους του Δεσπότη και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας να βγει έξω από την αίθουσα αυτός που είπε αυτά τα λόγια και όχι ο Δεσπότης μας.
Και όλοι οι πρώην Δήμαρχοι και οι άρχοντες και ο νέος Δήμαρχος και ο λαός έπεσαν επάνω στον Δεσπότη και του ζητούσαν συγγνώμη για το συμβάν και τον παρακαλούσαν να μην εξέλθει από την αίθουσα αυτός και οι κληρικοί.
Η σκηνή ήταν πολύ ταραχώδης και εντυπωσιακή και δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Τελικά ο κ. Ιερεμίας κάμφθηκε από τον γλυκό λόγο του πρώην Δημάρχου Δημητσάνης κ. Αναστασίου Βλάχου, ο οποίος του είπε:
«Σεβασμιώτατε, επικαλούμαι τα τέσσερα χρόνια της άριστης συνεργασίας μας και σας παρακαλώ να ξεχάσετε τον προσβλητικό λόγο εναντίον των ιερέων που ειπώθηκε και να μείνετε και εσείς και οι ιερείς στην αίθουσα».
Στην συνέχεια ομίλησαν ο κ. Δήμαρχος και οι επίσημοι. Όλοι τους στον πρόλογο της προσλαλιάς τους ζητούσαν συγγνώμη από τον Δεσπότη για το συμβάν.
Ο ίδιος ο Δεσπότης, όπως ακούσαμε και διαπιστώσαμε, ήταν ήρεμος ψυχικά και χαρούμενος, γιατί από το συμβάν βεβαιώθηκε ότι στην Γορτυνία με έδρα την Δημητσάνα καταπνίγονται από τον ίδιο τον λαό και τους άρχοντές του οι ακουόμενες αθεϊστικές ιδέες.

1 σχόλια:


Ανώνυμος είπε...
Μπράβο. Ομιλείτε Πατέρες, γι' αυτό μας έδωσε ο Θεός τον λόγο! Κι αν τα λέτε τόσο ειλικρινά, καθαρά και με αυτή την αξιοπρέπεια, ο λαός θα σας ακούει! Καλά έκανε ο Μητροπολίτης Ιερεμίας και σηκώθηκε να φύγει. Αξιοπρέπεια, όχι δουλοπρέπεια σε κάθε προσβολή της Νέας Εποχής. Όχι συμβιβασμούς για χάρη του πλήθους... Αυτή είναι η Ορθοδοξία όπως μας παραδόθηκε, έτσι να μείνει, όποιος θέλει ας ακολουθήσει, δεν παρακαλάμε, δεν συμβιβαζόμαστε... Λίγοι και καλοί, λίγοι και θερμοί, φτάνει πια η χλιαρότητα, πριν μας εμέσει ο Θεός... Την ευχή σου Πάτερ Ιερεμία...