᾿Οδυσσεύς τοῦ Klision: Δυστυχῶς ἡ συζήτηση περί μεταφράσεων καί περί τῆς εἰσαγωγῆς τους γιά λειτουργική χρήση ἄρχισε ὕστερα ἀπό «ἐτσιθελικές» πρωτοβουλίες κάποιων. Χρησιμοποιῶ σκόπιμα τόν χαρακτηρισμό «ἐτσιθελικές, γιατί θέλω νά χαρακτηρίσω μέ αὐτήν τήν ἔκφραση ἐνέργειες πού ξεφεύγουν ἀπό τά καθιερωμένα καί «προκαλοῦν». Προκαλοῦν κυρίως τή νοημοσύνη μας καί συνάμα τήν τάξη τῆς ᾿Εκκλησίας μας. «Πάντα εὐσχημόνως καὶ κατά τάξιν γινέσθω» μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος. ῎Οχι πειραματισμοί κι ὅ,τι βγεῖ. Φανταστῆτε ἐννιά χιλιάδες ἱερεῖς τῆς ῾Ελλαδικῆς ᾿Εκκλησίας νά προέβαιναν σέ νεωτερισμούς καί ἀλλαγές κατά τό δοκοῦν. Ποῦ πᾶμε, τέλος πάντων. Πειραματικό ἐργαστήρι γλωσσολογίας καί καινοτομιῶν θά τήν κάνουμε τήν ᾿Εκκλησία μας; ῾Ο παρακάτω διάλογος πού φιλοξενοῦμε δέν ταυτίζεται ἀναγκαστικά μέ τίς ἀπόψεις μας. ῾Ο π. Παντελεήμων καθώς καί ὅσοι ἔστειλαν ἠλεκτρονικά μηνύματα –τά ὁποῖα καί καταχωροῦμε, διατηρώντας τήν ὀρθογραφία τους- ἐκφράζουν, νομίζω, τίς σωστές θέσεις ἐπί τοῦ θέματος. ῾Ο κληρικός τοῦ modern-father.blogspot.com κάπου ξεφεύγει καί οἱ χαρακτηρισμοί «παραδοσιόπληκτες ἀπόψεις» εἶναι μειωτικές γιά τήν συντριπτική μερίδα τῶν κληρικῶν πού θέλουν νά σέβονται καί νά μήν «στραπατσάρουν» ὅ,τι ἱερό καί ὅσιο παρέλαβαν. ῞Οπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα, ὁ διάλογος δέν μᾶς φοβίζει. Γι᾿ αὐτό καί τό blog Klision φιλοξενεῖ κατά καιρούς ἄρθρα πού ἀποδεικνύουν τήν ἀξία τῆς λειτουργικῆς μας γλώσσας, ἀλλά καί ἄρθρα γιά τήν ἀξία τῆς γλώσσας μας γενικότερα. Τό θέμα τό παρακολουθοῦμε ἀπό κοντά γιά δέν εἶναι θέμα μιᾶς τυπικῆς ἀλλαγῆς, ἀλλά ἅπτεται τῆς θεολογίας καί τοῦ δόγματος τῆς ᾿Εκκλησίας μας.
Γράφει ὁ modern-father.blogspot.com:῾Η θεία Λειτουργία στή Δημοτική ἤ λόγος ἄλογος στόν σημερινό ἄνθρωπο;
http://agapi-pisti-elpida.blogspot.com/2009/12/blog-post_4846.html
Βρήκαμε ένα e-mail στο παραπανω μπλογκ...το οποιο μας εκανε εντυπωση και σχολιάζουμε το θεμα της γλώσσης στην θεια λατρεία, δεν διεκδικούμε το αλαθητο ούτε και νομιζουμε οτι εχουμε την μονη παραδεκτη αποψη...αλλα το θεμα μας αφορα και μπορει να προβληθει για περεταιρω συζήτηση!
εμένα προσωπικά με βασανίζει πολλές φορές το αν κατανοούνται τα σημερινα τελούμενα εν τω ναώ…δεν μπορώ ως κληρικός και λατρευτής των μυστηρίων να έχω την αίσθηση ότι ελάχιστοι κατανοούν τι λέμε και πιο λίγοι μετέχουν σε αυτά με την καρδιά τους!
Με στενοχώρησε όμως αν και πιστεύω ότι πρέπει ολοι μαζί κληρος και λαός να δούμε το θέμα από κοινού για να μην δημιουργηθούν…ούτε φιλελεύθερες τάσεις ούτε παραδοσιοπληκτες…και η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού να αφουγκρασθεί τον παλμό του σήμερα!
Εδώ έχουμε δύο τάσεις και πολλές τακτικές και νοοτροπίες…
Πρώτη τάση η δημοτική στη λατρεία και δεύτερη τάση να μεινει όπως έχει, όπως την παραλάβαμε!
Η λατρεία είναι γεγονός ζωντανό, είναι η έκφραση της κοινότητος που λατρεύει τον Ιησού Χριστό, στο διάβα των αιώνων διαμορφώθηκε, μορφοποιήθηκε και παγιώθηκε, αλλά δεν έπαψε να είναι γεγονός της ζώσας πνοής του αγίου Πνεύματος!
Αρα είναι σημαντικό να εκφράζει την κοινότητα των πιστών και η κοινότητα των πιστών να εκφράζεται και παίρνει ζωή μέσω αυτής. Που σημαίνει κατ’ εμέ ότι η λατρεία πρέπει να τελείται στην γλώσσα την οποία κατανοεί και ομιλεί η κοινότητα…αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να αλλαξουμε ότι βρήκαμε από την μια στιγμή στην άλλη και ότι είναι απορριπτέα η υπάρχουσα λατρευτική φόρμα και νόρμα.
Θα ηθέλα εγω προσωπικά να γίνει αλλαγη προς την δημοτικη για ποιμαντικούς λόγους στις ενορίες του κόσμου, όπου όμως και οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας του Χριστού μας σ υ μ φ ω ν ο ύ ν με αυτή την αλλαγή…αλλιώς δεν θα το κάνουν με την καρδιά τους και δεν θα αποδίδουν λατρεία ευάρεστον και καρδιακήν εις τον Θεόν αλλά θα πειθαρχούν στανικώς και θα εκφράζονται ανεκφράστως για την αλλαγή…
Άρα πρέπει όλοι να προσευχόμεθα και ο Θεός ημών θα δείξει τον δρόμο όχι όμως να πιέζουμε όπως υπαινίσσεται ο αδελφός μας κληρικός ότι έγινε εκει που διακονεί!
Οι διαμάχες δεν ωφελούν και ένα σχίσμα για λειτουργικούς λόγους και έθιμα δεν είναι καιρός να το υποστούμε και να μας πληγώσει!
Modern father
Modern Father
Ετικέτες με αφορμη γεγονοτα ενδοεκκλησιαστικα
π. Παντελεήμων είπε...
Πάτερ Ιερόθεε, χρόνια πολλά και καλή ευλογημένη χρονιά. Διαφωνώ με την ουσία της φιλοσοφίας περί της αναγκαιότητας μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων, αλλά συμφωνω μ'αυτά που γράφετε περί προσευχής και προσοχής αποφυγής σχίσματος.
Ο θεός να μας φωτίζει!
Modern Father είπε...
αμην πατερ Παντελεήμονα!
δεν νομίζω ότι ήθελα ολοι να συμφωνησουμε αλλα να σεβαστουμε ο ενας την ελευθερια του αλλου και την προσωπικη επιλογη και ολοι μαζι να προσευχηθουμε ολα να γινονται και να γινουν και εις το μελλον Θεοφώτιστα εν τη Εκκλησία, εν υπεροχή αγαπης και με πολλή πόνο για συνεργασία!
Modern Father είπε...
εκανα πατερ μου και καποιες αλλαγες δειτε τις παρακαλω!
π. Παντελεήμων είπε...
Πάτερ μου, νομίζω πώς στα λειτουργικά και παραδοσιακά δεν τίθεται καν θέμα ελεύθερης επιλογής,διότι στην εκκλησία εκλήθημεν, δεν προσχωρήσαμε για να την αλλάξουμε.
Είναι πραγματικα μεγάλη κουβέντα και θέλει πολύ ψάξιμο.
Όπως και νά χει εύχομαι καλή και ευλογημένη χρονια με λιγότερες δυσάρεστες εκπλήξεις, γόνιμη,δημιουργική,ευάρεστη στον Θεό με μέγα συνδρομητή μας τον ουρανοφάντορα Βασίλειο.
Την αγάπη μου.
Modern Father είπε...
πατερ μου, δεν κατενόησα τι εννοείτε όταν λέτε δεν κληθήκαμε να αλλάξουμε...ούτε όμως κληθήκαμε να έχουμε ορθοδοξίζουσα μαχητικη διάθεση θέλοντας να μετατραπεί η Εκκλησία σε μουσείο και η πίστη μας σε άνευρο και ανιαρό -για τους ηλιθίους ως όπιο του λαού-είδος!
όταν ο άνθρωπος δει το σπίτι του να γκρεμίζεται τι κανει???
φυσικά και το επισκευάζει...το διο΄ρθώνει σε βόμενος όσα παρέλαβε να τα εμπλουτίσει να τα επαυξήσει!
μπορούμε να θέλουμε να λατρεύουμε τον Θεό με μια γλώσσα δθεν ιερή και σημερα ακατανόητη?
δεν μπορεί σήμερα ο πιστός να μπει στο ναο και λατρευσεί τον Θεό με δικά του λόγια???
φυσικά και δεν μιλάμε για ισοπεδωτικες και ανιερες αλλαγες...αλλά για παραδοσιακά πράγματα...απλοπόίηση των αμφίων μας, απλούστευση των μελωδίών μας, συντημηση των πολυχρονισμών και των τεριρέμ!
νομίζω ότι αυτά είναι πιο κοντά στο παραδειγμα του Χριστου που γίνεται άνθρωπος και μας σώζει απο την φθορά και τον θάνατο!
να μας θυμάστε στις προσευχές σας!\
να έχετε ειρηνικό και ευλογημένο νέο έτος!
Κυριάκος είπε...
Η αγάπη που δείχνει ένας άνθρωπος, εκ φύσεως συνοδεύεται από έναν αυθορμητισμό έστω και ελεγχόμενο και πάντοτε αυτός που αγαπάει διαθέτει τον εαυτό του ως θυσία προς τον αγαπημένο του.
Όταν αγαπάς λες "ό,τι θέλεις εσύ".
Ο Χριστός δεν ζήτησε συγκεκριμένο τρόπο θυσίας. Δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα.
Όταν αγαπάς τον Χριστό αφήνεις να σε συνεπάρει η αγάπη αυτή, φλέγεσαι από θείο έρωτα. Δεν αναζητείς τρόπους να κατανοήσεις με τη λογική αυτή την αγάπη.
Με τη λογική της μεταφράσεως των λειτουργικών κειμένων, ώστε αυτά να γίνονται κατανοητά στον κόσμο, αποτυγχάνουμε παταγωδώς στο θέλημα του Θεού, σε πολλά επίπεδα.
Καθιστούμε ευάλωτη την Ορθόδοξη πίστη και φαίνεται αυτή να είναι υποδεέστερη της νέας εποχής.
Υποτιμούμε τον Θεό και τον άνθρωπο. Αυτό το κάνουμε επειδή δεν αφήνουμε τον Θεό να δράσει στις καρδιές των πιστών, αλλά θέλουμε να Τον διορθώσουμε. Υποτιμούμε την νοημοσύνη των ανθρώπων, μιας και δεν τον αφήνουμε να καλλιεργήσει τις ανησυχίες του και να λύσει τις απορίες του. Υποτιμούμε το πρόσωπο για χάρη του απρόσωπου, καθώς η μετάφραση των κειμένων για την κατανόηση αυτών κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας καλωσορίζει την λογική της μάζας.
Ύστερα, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι θα πρέπει να φτιάξουμε και παιδικές εκκλησίες, ώστε τα λειτουργικά κείμενα, να γίνονται κατανοητά στα παιδιά και οι ακολουθίες να κρατάνε μερικά λεπτά για να μην κουράζονται.
Αν όμως τα παιδιά μπορούν να εκκλησιάζονται και να ευλογούνται χωρίς να είναι απαραίτητη η κατανόηση των κειμένων, ή αν μπορούν αυτή την ευλογία να την απολαμβάνουν αμμόρφωτοι άνθρωποι, τότε μήπως ο Θεός είναι επιλεκτικός;
Νομίζω ότι η λειτουγικές μεταφράσεις αγγίζουν τα όρια (αν όχι τα ξεπερνούν κατά πολύ) της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος.
πηνελοπη είπε...
θα ηθελα να πω και εγω την ατελη μου γνωμη...σαν πομνιο.Ειμαι μητερα 49 ετων,διδαχτηκα στο γυμνασιο και την αρχαια ελληνικη και μαθαινω την νεοελληνικη απο τον γιο μου που παει στην δευτερα γυμνασιου.Ακουω κατα καιρους ομιλιες απο απλους ιερεις,μητροπολητες,κ.λ.π.Εντυπωση ,μου εκανε ο μητροπολητης πειραιως Σεραφειμ,πουο λογος του παρολο που δεν διεφερε στην ουσια απο αλλους,πλιν ομως ειχε κατι που καιρδιζε την ψυχη μου.Εψαξα να βρω τι ηταν αυτο που με εκανε να τον παρακολουθησω με ενδειαφερων? και καταλαβα πως ηταν η αρχαια ελληνικη διαλεκτος που χρεισιμοποιουσε.Πλουτιζε το κειμενο του,το εκανε ποιο λαμπρο.και πραγματικα με τον τροπο που το εδωσε στον κοσμο,με εκανε να σκεφτω ποσο πολυτιμη ειναι η αρχαια ελληνικη διαλεκτος...επισης με εκανε να πω πωςμοιαζει ο λογος του λιγο με τον χρυσοστομο....και ηταν αυτη η γλωσσα η αρχαια ελληνικη που εκανε την διαφορα απο αλλους ομιλητες.''ο μπαξες απο ολα εχει αναγκη''...αλλα η αρχαια ελληνικη γλωσσα νομιζω προσφερει αλλη χαρηστη θεια λειτουργια.κανει τα λειτουργικα κειμενα πιο λαμπρα,πιο σοβαρα οπως τους αξιζει να ειναι.Αλλιως εαν χρησιμοποιηθει η νεα ελληνικη γλωσσα,δεν θα εχει διαφορα αποτην λειτουργικη διαλεκτο στην καθολικη εκκλησια της Ελλαδος....Αυτη τη γνωμη εχω....
πηνελοπη είπε...
Επισης θα ηθελα ναπω και κατι αλλο σαν ποιμνιο και ζητω συγνωμη προκαταβολικα αν ειμαι καπου λαθος.Οταν ειμαι στην λειτουργια,ειτε ακουω την μια διαλεκτο (αρχαια ελληνικη)η την νεα ελληνικη ...αν δεν ειμαι μεσα στο πνευμα της λειτουργιας,αν δεν προσευχομαι και το μυαλο μου ειναι στο τι θα ψησω οταν παω σπιτι(πραγμα που εχει σε εμενα συμβει)η τι μου ειπε η πεθερα μου προχθες και στενοχωρηθηκα....ανωφελη ειναι η λειτουργια για μενα.Αν ομως ειμαι μεσα στο πνευμα της λειτουργιας...προσευχομαι και ο κυριος εχει κατασκηνωσει στην καρδια μου και μονο που μπαινω στην ακολουθια αρχιζουν και τρεχουν τα ματια μου ,η λειτουργια εχει για μενα μεγαλη αξια και παρακολουθωντας γεμιζει η ψυχη μου ....οσο για τα αμφεια....εχω την ατελη γνωμη πως τα αμφεια θα τα ηθελα οπως ειναι....Υπαρχουν και αμφεια ταπεινα και αμφεια υπερλαμπρα...διαλεγεις και παιρνεις...ολα για χαρη ε κ ε ι ν ο υ δεν ειναι?ΟΠΟΙΟς ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ...ΕΔΩ ΚΑΤΙ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙΑ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΕΣ ΑΠΕΞΩ ΤΙΣ ΞΕΡΟΥΝ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ....ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΡΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΤΟΥ ΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΦΩΤΗΣΗ..νομιζω..ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΣΟ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ...Υπαρχει ο πομπος και ο δεκτης...δεκτες ειμαστε ολοι εμεις...αλλος δεκτης πολλων και αλλος λιγων μηνυματων....Η παρουσια ομως της εκκλησιας και η μεγαλοπρεπεια της εχω την εντυπωση πως πρεπει να ειναι ως προς τον λειτουργικο της χαρακτηρα ιδια.Αλλα ας ρωτησουμε τον κυριο τι θα ηθελε καλυτερα?ας προσευχηθουμε και ας νηστεψουμε ολοι και ο κυριος θα μας φανερωσει το θελημα του.Διοτι το θεμα δεν ειναι τι θελουμε εμεις πατερες...αλλα το θεμα ειναι τι ο κυριος επιθυμει....διοτι ΜΕΓΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ!!!!!!!!κΑΛΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΧΡΟΝΙΑ.
Modern Father είπε...
λογω της προχωρημενης ωρας και των αγιων εορτών συγγνώμην ζητω θα διαλλεχθωμεν εν καιρω και μετα του Προδρομου σιγουρα!
πηνελοπη είπε...
θα ηθελα να παραθεσω επισης την γνωμη του πατρος Σωφρονιου-Σαχαρωφ στο βιβλιο ''οψομεθα τον θεον καθως εστιν''........ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΑ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΟΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΑΝ ΔΥΝΑΤΗΝ ΜΟΡΦΗΝ ΕΚΦΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΛΟΓΟΥ.ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗΝ ΑΥΤΗΝ ΚΑΤΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.Η ΑΡΧ.ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ,ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΙΝ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ.ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΑΒΙΒΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΕΠΙΠΕΔΟΝ.Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ...ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΤΗΣ Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΩΘΕΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ.Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΩΝ,ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ....Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ,ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ,ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ./////////////////////////Ισως αυτη η γνωμη μας βοηθησει να καταλαβουμε την μεγαλοπρεπεια της αρχαιας ελληνικης γλωσσας,την σημασια της.και ας γινει το θελημα του θεου.....με εκτιμηση πηνελοπη
Πηγή: http://modern-father.blogspot.com
“ Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπήν. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσον είναι όμορφη η σιωπή”
“ Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρη σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο”
Η εξομολόγησις ξανά δι' ό,τι εξομολογήθης είναι απιστία εις το μυστήριον.
Κάθε πότε κοινωνείτε, κάθε πότε διψάει η ψυχή σας; Αν δεν σας έλθουν πάντως δάκρυα, να μη κοινωνήτε. Κάθε δέκα πέντε ημέρας, καλόν είναι. Αυτό όμως θα το κανονίση ο πνευματικός σας.
Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπήν. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσον είναι όμορφη η σιωπή.
Αγαπήστε και την προσευχή. Ένας έκαμε προσευχή όλη την νύχτα. Τα λόγια της προσευχής του έρχονταν το ένα μετά το άλλο χωρίς δυσκολία.
Να έχετε χαράν! Η χαρά και η λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.
Οι άλλοι ό,τι γράμματα ξεύρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξεύρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξεύρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου θέλεις να σου μιλήσουν!
Μη θυμώνετε. Θα σας ειρωνευθούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σας προσφέρουν δηλ. πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεσθε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω.
Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και σαν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!
Τον ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει.
Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρη σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο.
Μη υποδεικνύεις, διότι, διδασκαλία δίχως θέλησιν του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε κείνον που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι.
Αγάπησε την κατάνυξιν, φέρνε στο νου σου τις αιτίες που θα σου φέρνουν δάκρυα.
Στον άλλο να λέγης τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.
Όταν δίδης ελεημοσύνη, να μη εξετάζεις τι είναι το πρόσωπο που του δίδεις, αν είναι καλό ή κακό. Η ελεημοσύνη είναι σπουδαίο πράγμα, εξαλείφει πλήθος αμαρτιών.
Αποδειξις αγάπης προς τον Σωτήρα μας, είναι τα δάκρυα κατά την ώραν της προσευχής.
Εάν έχεις φόβο Κυρίου, έμαθες Θεολογίαν, Εάν δεν έχεις φόβον Κυρίου τέχνην έμαθες δια να ζήσης.
Το χτίσιμο με ξηρούς λίθους δεν είναι καλό. Χρειάζεται η λάσπη, χρειάζεται και ο ασβέστης. Έτσι και η προσευχή· χωρίς δάκρυα δεν είναι προσευχή. Χρειάζονται δάκρυα, αλλιώς ωφέλεια δεν μένει από την προσευχή.
Θα κάμης ό,τι ημπορείς διά τα παιδιά σου, διότι εις την αλλήν ζωήν ο Χριστός μας θα σου ζητήσει ή τα παιδιά σου σεσωσμένα ή τις πληγές στα γόνατά σου, από την πολλήν σου προσευχήν. Δεν γνωρίζουν δυστυχώς, οι γονείς την ευθύνην την οποίαν έχουν διά τα τέκνα των.
Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμά του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλωσύνη και η αγάπη. Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, δια την τιμήν, τον έπαινον, την αγάπην που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος.
Εις κληρικόν: Όσο μπορείς απέφευγε τα έξω. Κλείσου εις το δωμάτιόν σου. Σφίξε τον νου σου ν'ανοίξη να δης πνευματικόν φως. Να λέγης πότε να φθάσεις στο δωμάτιόν σου και να κλεισθής. Μελέτησε, προσευχήσου. Αν δεν είσαι ενισχυμένος πώς θα ενισχύσεις άλλους; Και ο κόσμος τρέχει, ζητά την δίψα της ψυχής να ικανοποιήσει από την Εκκλησίαν, από τα όργανά της, από το ράσον! Τι θα δώσεις αν δεν έχης και πώς θα έχεις αν δεν ζητήσης από τον Θεόν; Να κοπιάζης εις την προσευχήν και την μελέτην και θα ενισχύεσαι.
Ταπείνωσιν να έχεις. Όταν βρέχη το νερό δεν σταματά εις τις κορφές ή στα βουνά, αλλά κάτω εις την πεδιάδα. Οι ταπεινοί άνθρωποι έχουν χάριν, καρποφορίαν και ευλογίαν.
Είσαι ιερεύς; Να προσέχεις, δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου. Είσαι σαν μια βελόνα στα χέρια του Θεού. Να 'σαι καλός, να μη είσαι σα τη σκουριασμένη βελόνα που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Δια τον εαυτό σου δηλ. αδυναμίες, πάθη κλπ. να μην υπάρχης. Το ράσον, η συνθήκη σου είναι με τον Θεόν, να σε συγκλονίζει και να λες, τι θέλει τούτο; Τι μου λέγει τούτο; Ναι ν’ αγαπώ τον Θεόν και να εργάζωμαι εις ό,τι με έταξε.
Να προσέχης. Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψη τον κληρικόν, διότι από έναν μόνον άγιο κληρικόν, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν που δεν αγωνίζεται, χιλιάδες ημπορούν να αφανισθούν.
Ο κληρικός πρέπει σαν τα πολυόμματα να είναι, δηλ. παντού μάτια να έχη, να είναι ακέραιος, δυνατός εις τον νουν, σοφός, άγιος.
Μετά τα λόγια της Ακολουθίας, Απόδειπνον κλπ. να παρακαλάς τον Θεόν και με απλά λόγια, με λόγια δικά σου για τα προβλήματά σου για τον πόνο σου, ως να είναι μπροστά σου και τον βλέπεις. Αυτά τα πονεμένα και κατανυκτικά λόγια, είναι σαν τα προσανάμματα δια να πιάσει η φωτιά, δηλ. ο πόθος δια τον Θεόν. Και τότε έρχονται και τα δάκρυα.
Πηγή: http://www.agpaulou.gr
