Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΙΚΑΡΙΔΗΣ: Απαγχονίστηκε 14 Μαρτίου 1957. ῎Ας μείνει ΑΘΑΝΑΤΟΣ στή μνήμη μας...

evagorasΓεννήθηκε στην Τσάδα, Πάφου, στις 27 Φεβρουαρίου, 1938. Το 1949, η οικογένεια τουeoka μετακόμισε στο Κτήμα.
Σαν μαθητής του Γυμνασίου από το 1950, έζησε έντονα τους δύσκολους καιρούς που περνούσε η Κύπρος στην προσπάθεια της να κρατήσει το ελληνικό λάβαρο της ελευθερίας ψηλά, ζώντας κάτω από τον ζυγό του άγγλου κατακτητή που δήλωνε απερίφραστα ότι “ουδέποτε” θα έδιδε την ελευθερία στους κυπρίους. Πίστευε ακράδαντα στον…δίκαιο του αγώνα της Κύπρου και η όλη πορεία του σημαδεύτηκε ανεξίτηλα, στα 13 του χρόνια, από το ιστορικό Δημοψήφισμα του 1951 με την αξίωση των ελλήνων κυπρίων για Ενωση με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμμιά άλλη εποχή της πολυτάραχης ιστορίας της Κύπρου δεν εμπνεύστηκαν τόσοι πολλοί και διαλεχτοί νέοι για να αγωνιστούν και να πέσουν στον βωμό της ελευθερίας, γιατί τα ιδανικά ήταν ψηλά και το όραμα διπλό : ελευθερία και Ελλάδα. Xρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τον έλληνα κύπριο ευρωπαίο “καταναλωτή”, τον μοιρολάτρη “αγωνιστή” ενάντια στον Τούρκο κατακτητή του 1974, το απαθή επισκέπτη που κάνει μπάνιο και τρώει ψάρι στις κατεχόμενες του ακρογιαλιές, να κατανοήσει εκείνο το όραμα και το μεγαλείο του. Γιατί, αντίθετα με την γενιά του Ευαγόρα, ο έλληνας κύπριος έχει από καιρό συμβιβαστεί με το να ζει την μισή του ελευθερία, χωρίς τις εθνικές του ρίζες, απολαμβάνοντας την θαλπωρή της ευδαιμονίας του, εφησυχασμένος από την Ευρωπαϊκή του ταυτότητα. Σαν ύβρη προς τους αγωνιστές της εποχής εκείνης και το αίμα τους, ο έλληνας Κύπριος του 2006 εθελοτυφλεί μπροστα στο μοιραίο και φρικτό φάσμα μιας “δικοινοτικής” Κύπρου, “διζωνικής”, με “εκ περιτροπής προεδρία”, και όπου έχει ήδη συγκατανεύσει να ξαναγράψει την ιστορία του για να μην “δηλητηριάζονται” οι νέοι του από τα ιδανικά του παρελθόντος του. Δέχτηκε ο έλληνας κύπριος να γίνουν οι αγώνες του υποσημειώσεις και να ξεχαστούν σε μια γενιά, όλα στο βωμό μιας αόριστης “επανένωσης”, συνώνυμης με την υποτέλεια στη θέληση του κατακτητή και των “αξιοπρεπέστατων” του φίλων, μιας “επανένωσης” άκρως αντίθετης με την Ενωση των Παλληκαρίδηδων και των Αυξεντίου.
Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα εποχής, ο Ευαγόρας από νωρίς έγινε ένας φλογερός αγωνιστής, ένας ακατανίκητος επαναστάτης, που με την δυναμική και γοητευτική του προσωπικότητα ενέπνεε τους συμμαθητές του, τους συμπολίτες του, και στο τέλος τους έλληνες της Κύπρου. Ο αγώνας και η δράση του ήταν πολύμορφοι, οι προβληματισμοί του ολοζώντανοι, και όταν η ψυχή του έφηβου Ευαγόρα ξεχείλιζε από το πάθος για δικαιοσύνη και ελευθερία, έβρισκε διέξοδο στην ποίηση. Το ταλέντο του και η αγνότητα της ψυχής του μας έδωσαν ανεκτίμητους στίχους, που αντηχουν στις ψυχές όλων των ελλήνων και όλων των ανθρώπων που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.
Την 1 Ιουνίου 1953 (15 ετών), παραμονή της στέψης της βασίλισσας των Αγγλων κατακτητών Ελισάβετ Β’, και με αφορμή την ανάρτηση της Αγγλικής σημαίας στη θέση της Ελληνικής στο Ιακώβειο Γυμναστήριο στην Πάφο, οργανώνεται διαδήλωση διαμαρτυρίας από τους μαθητές. Ο Ευαγόρας ανναρριχήθηκε στον ιστό και υποβίβασε την σημαία του κατακτητή.
Στις 16 Μαρτίου 1955 (17 ετών), πρωτοστάτησε σε διαδηλώσεις εναντίον της δίκης των 13 κρατουμένων σχετικά με την μεταφορά όπλων στις 25 Ιανουαρίου με το πλοιάριο “Αγ. Γεώργιος”. Τον Απρίλιο 1955 ορκίστηκε μέλος της Ε.Ο.Κ.Α.
Στις 19 Ιουνίου 1955 έλαβε μέρος στην ανατίναξη των δικαστηρίων της Πάφου.
Στις 17 Νοεμβρίου 1955 συνελήφθηκε για την προσπάθεια του να προστατεύσει συμμαθητή του που είχαν δεμένο και κτυπούσαν δύο Αγγλοι στρατιώτες. Κατηγορήθηκε και αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μέχρι την δίκη που θα γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1955 (17 ετών) πήγε αντάρτης στα βουνά της Πάφου. Ηταν μια καλά προετοιμασμένη ενέργεια, αποτέλεσμα σοβαρού προβληματισμού και έντονων αισθημάτων, για τους ανθρώπους που αγαπούσε, για τα ιδανικά του, για την πατρίδα του, και για την λατρεία του για την ελευθερία, που αποτύπωσε στο πηγαίο του ποίημα ΛΕΥΤΕΡΙΑ και που αφησε σαν αποχαιρετηστήριο στους συμμαθητές του :
ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς,
τη ΜΑΝΑ, τον ΠΑΤΕΡΑ,
μεσ’ στα λαγκάδια πέρα,
και τις βουνοπλαγιές.
Ψαχνοντας για τη λευτεριά,
θα ‘χω παρέα ΜΟΝΗ,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι’ άν είναι χειμωνιά,
θαρθεί το καλοκαίρι,
τη Λευτεριά να φέρει,
σε πόλεις και χωριά.
Μα δεν μπορώ να καρτερώ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
Να βρώ τα σκαλοπάτια
Που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω – θαν’ απάτη,
δε θάναι αληθινό.
Μεσ’ στο παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο
βασίλισσα μια μόνο
θα κάθεται σ’ αυτόν.
Κόρη πανώρια, θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
Μονάχ’ αυτό ζητώ.
Το βάπτισμα του πυρός πήρε στην επίθεση κατά του Αστυνομικού Σταθμού Δρούσειας λίγο πριν τα Χριστούγεννα 1955, και η δράση του συνεχίστηκε στους επόμενους 12 μήνες στα χωριά της Πάφου, στο Κτήμα, μετά στη Λευκωσία, και πίσω στην Πάφο, στα χωριά Τάλα, Τσάδα, Λυσό, Κινούσα, Πωμό, Πολέμι, Παναγιά, και Χόλη.
Την νύκτα της 18 Δεκεμβρίου 1956 (18 ετών) συνελήφθηκε από τους Αγγλους μαζί με άλλους συντρόφους του μεταφέροντας οπλισμό κοντά στο χωριό Λυσός στην Πάφο.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1957 κατηγορήθηκε για μεταφορά πυροβόλου όπλου (bren-gun), αψηφώντας τις επιπτώσεις παραδέχτηκε ενοχή, και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Της καταδίκης ακολούθησαν πολλές διαμαρτυρίες τόσον από την Κύπρο όσο και από το εξωτερικό. Εγινε αίτηση χάριτος προς την βασίλισσα των Αγγλων κατακτητών, αλλά στην “τρυφερή” καρδιά της 30-χρονης μητέρας και βασίλισσας δεν βρέθηκε εκείνο το ίχνος ανθρωπιάς που χρειαζόταν για να δώσει χάριν. Και καλύτερα έτσι! Γιατί ο Ευαγόρας, η ψυχή της Κύπρου, ποτέ δεν θα άντεχε τον οίκτο του κατακτητή, … την ντροπή της χάριτος. Γιατί ο “Βαγορής” διψούσε για τον θάνατο που φέρνει λευτεριά, … γιατί ο χείμαρρος που λέμε “Βαγορή” έπρεπε να ακολουθήσει την μοιραία του πορεία προς την ελευθερία και την αθανασία.
Ο Βαγορής απαγχονίστηκε τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957.
Ηταν 18 ετών.
Είναι αθάνατος.

ΠΗΓΗ: Strategy-geopolitics.gr

14 Μαρτίου 1957:᾿Απαγχονισμός τοῦ 18ετοῦς Εὐαγόρα Παλληκαρίδη (Θα πάρω μια ανηφοριά (ποίηση, κείμενο καί τραγούδι, ψηφιοσκοπιο)

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης
 
 
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
Θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.

Θ' αφήσω αδέλφια συγγενείς,
την μάνα, τον πατέρα,
μεσ' τα λαγκάδια πέρα,
και στις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη λευτεριά,
θα 'χω παρέα μόνη,
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές,

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα 'ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει, 
σε πόλεις και χωριά,

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που παν' στη Λευτεριά,

Τα σκαλοπάτια θ' ανεβώ,
θα μπω σ' ένα παλάτι,
το ξέρω θα 'ν' απάτη,
δεν θά 'ναι αληθινό,

Μες το παλάτι θα γυρνώ,
ώσπου να βρω το θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο,
να κάθεται σ' αυτόν,

Κόρη πανώρια θα της πω ,
άνοιξε τα φτερά σου,
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ,

Γεια σας παλιοί συμμαθηταί!
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό,
έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρη μιαν ανηφοριά,
ας πάρη μονοπάτια,
να βρή τα σκαλοπάτια,
που παν στη Λευτεριά.

5 Δεκεμβρίου 1955

Οἱ Πόντιοι εὐχαριστοῦν τήν Σουηδία γιά τήν δίκαιη ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας τους...


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ»
Θεσσαλονίκη, 12.3.2010

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων με ιδιαίτερη χαρά και ευγνωμοσύνη...

απευθύνεται στον Σουηδικό λαό και τους εκπροσώπους του, τονίζοντας ότι αποφάσεις σαν κι αυτές, προάγουν όχι μόνο την συνεργασία και την φιλία των δύο λαών, αλλά δίδουν και ευκρινές μήνυμα σ΄ όλους εκείνους που θέλουν να αγνοούν την ιστορία και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων, υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά στην Τουρκία, ότι είναι αναγκαίο να συμφιλιωθεί με το ιστορικό της παρελθόν, να αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες εναντίον των Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρίων κ.λ.π. ώστε να πορευθεί χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος στον σύγχρονο κόσμο και την μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ιδιαίτερα συγχαίρουμε και ευχαριστούμε τις προσπάθειες του αδελφού ποντιακού σωματείου «Εύξεινος Πόντος Στοκχόλμης» και του Βουλευτή Νίκου Παπαδόπουλου και όλους όσους συνέβαλαν στην έκδοση αυτού του ψηφίσματος.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων σε συνεργασία με την Σουηδική Πρεσβεία, θα διοργανώσει προς τιμήν της Σουηδίας ειδική εκδήλωση.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
Χαράλαμπος Αποστολίδης Χριστίνα Σαχινίδου
Δικηγόρος Παρ΄ Αρείω Πάγω

από taxalia

ΤΕΛΙΚΑ, ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Μάκης Παπαγεωργίου

στο σημερινό τεύχος της εφημερίδας "Σφήνα".
 
 

 
Μάκης Παπαγεωργίου
 
 
ΤΕΛΙΚΑ, ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
 
Τελικά, ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε την αλήθεια. Απλά, όταν μας είπε πριν 6 μήνες ότι «λεφτά υπάρχουν», εννοούσε τα δικά μας! Στις 3 Μαρτίου δεν λεηλατήθηκε μόνο το μεροκάματό μας. Απαξιώθηκε ασύλληπτα στη συνείδησή μας ο μεταπολιτευτικός πολιτικός λόγος. Ο λόγος, που υποσχέθηκε «αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό» (10/9/2009), αλλά τελικά πάγωσε τους μισθούς και ψαλίδισε άγρια τα δώρα και τα επιδόματα. Ο λόγος, που δεσμεύθηκε ότι «δεν θα αυξήσουμε το ΦΠΑ» (13/9/2009), αλλά τελικά τον αύξησε κατά 10,5% (από το 19% στο 21%). Ο λόγος, που διαβεβαίωσε ότι «αν αυξήσουμε τους φόρους, θα μειώσουμε την αγοραστική δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης» (12/9/2009), αλλά τελικά αύξησε τους φόρους κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα, ποτά και ηλεκτρικό ρεύμα. Ο λόγος, που υποσχόταν «το 5% του ΑΕΠ για την Παιδεία» (2/10/2009), αλλά τελικά αφαίρεσε το 5% των επενδύσεων για την Παιδεία. Αναμφισβήτητα, η πιο αξιόπιστη αποδόμηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του 2010 μπορεί να γίνει από την αξιωματική αντιπολίτευση του ...ΠΑΣΟΚ του 2009!
 
Ο πρωθυπουργός στήριξε την αφαίμαξη του εισοδήματός μας στο φιλότιμό μας. Όμως το φιλότιμο του φτωχού έχει ανάγκη και το παράδειγμα του πλουσίου. Ποιο φιλότιμο να δείξει ο δημόσιος υπάλληλος που έμεινε με 13 μισθούς, όταν ο υπάλληλος της Βουλής απολαμβάνει ακόμη 16 μισθούς; Ποιο φιλότιμο να επιδείξει ο ομογενής και να καταθέσει στο «Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας» τον πικρό ιδρώτα της ξενιτιάς, όταν η κυβέρνηση τού απαγορεύει να ψηφίζει και δίνει άκριτα την ιθαγένεια σε αλλοδαπούς, στους οποίους μάλιστα χαρίζει αυτή τη δύσκολη περίοδο 200 εκατομμύρια ευρώ, μειώνοντας μέχρι 70% τα παράβολα πολιτογράφησης; Ποιο φιλότιμο να αποκαλύψει ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, που καθημερινά διακινδυνεύει τη ζωή του και έχει πλέον μισθό μικρότερο και από σύνταξη, όταν οι υπουργοί και οι βουλευτές δεν μπήκαν στις θυσίες που τους αναλογούν και δεν μιμήθηκαν, έστω και λίγο, τη Νανά Μούσχουρη, που παραιτήθηκε από τη βουλευτική σύνταξή της;
 
Επιπλέον, οι θυσίες που επέβαλε στον ελληνικό λαό ο Γιώργος Παπανδρέου, όφειλαν να έχουν την αμέριστη στήριξη κυβέρνησης και κυβερνώντος κόμματος, για να αφομοιωθούν κοινωνικά. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Απόστολος Κακλαμάνης επεσήμαναν ότι «τα μέτρα άργησαν 5 μήνες», δηλαδή συμφώνησαν απόλυτα με τον Αντώνη Σαμαρά. Η Βάσω Παπανδρέου, με τη φράση «την ώρα που καιγόταν το σπίτι, αντί να σβήσετε τη φωτιά, εσείς κοιτάγατε να αλλάξετε τη ...διαρρύθμιση», κατακεραύνωσε την κυβέρνηση για το χαμένο χρόνο της δημόσιας διαβούλευσης. Μιας διαβούλευσης που ξαφνικά λησμονήθηκε από τον πρωθυπουργό, πριν επιβάλει το φορολογικό τσουνάμι. Ο Χρήστος Παπουτσής απαξίωσε τον υφυπουργό Οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη (μάλλον τον υπουργό του στόχευε) και τον έστειλε ένα ...sms πριν την παραίτηση, ρωτώντας τον αν ξέρει σε ποια κυβέρνηση είναι μέλος. Ο Πέτρος Ευθυμίου ξεκαθάρισε ότι «τα μέτρα είναι ξένα προς την ιδεολογία μας».
 
Προφανώς, ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχθηκε απροετοίμαστος για την άσκηση της εξουσίας, που τόσο επιθυμούσε και την οποία εκβίαζε πέρσι με πρόωρες εκλογές, απαξιώνοντας τον Κάρολο Παπούλια. Απλά έκανε και έταξε τα πάντα, για να την αποκτήσει. Η καθυστερημένη, ασυντόνιστη και λανθασμένη διαχείριση των δημοσιών οικονομικών από την κυβέρνηση πιθανόν να την οδηγήσει και σε άλλα σκληρότερα μέτρα, αν αποτύχει. Αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θέλει να ακούσει τον Αντώνη Σαμαρά, ας ακολουθήσει τουλάχιστον τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που συμφωνεί με τον πρόεδρο της ΝΔ: «Λείπει από τα μέτρα η κοινωνική και αναπτυξιακή διάσταση, που θα ισορροπήσει την οικονομική πολιτική».