Νέα πρόκληση τοῦ Focus: ῾Η Αφροδίτη τῆς Μήλου ζητιάνα

Με ένα νέο προκλητικό εξώφυλλο, το περιοδικό «Focus» επιστρέφει: αυτή την φορά, απεικονίζει την Αφροδίτη της Μήλου με το χέρι παρατεταμένο σε στυλ ζητιάνας και τιτλοφορείται «Η Ελλάδα και τα λεφτά μας».
Σύμφωνα με την προαναγγελία του τεύχους, που θα κυκλοφορήσει την προσεχή Δευτέρα, το κύριο άρθρο του περιοδικού θα παρουσιάσει τις δραματικές συνέπειες της ελληνικής κρίσης για το ευρώ και τους Γερμανούς φορολογούμενους.
Κι αν το προκλητικό εξώφυλλο μας ενοχλεί ξανά, ίσως θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ποιοί και πώς μας έφεραν σε αυτό το σημείο και έπειτα να αρχίσουμε το παραλήρημα για τις επιθέσεις που δεχόμαστε και μας σπιλώνουν...

Πηγή:http://www.madata.gr

Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ. . Ὁ αὐτοεξεφτελισμός προσπορίζει τή Θεία Χάρη.

ΤΙΜΑΤΑΙ ΤΗΝ 1η ΜΑΪΟΥ

ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Παχωμίου στὴν Ταβέννησι ἔζησε ἄλλη μιὰ Μοναχή, ἡ Ισιδώρα, ποὺ ὑποκρινόταν ὅτι ἦταν τρελλὴ καὶ δαιμονισμένη γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Τόσο πολὺ τὴ σιχάθηκαν οἱ ἄλλες, ποὺ δὲν ἔτρωγαν μαζί της,
πράγμα ποὺ ἡ ἴδια εἶχε διαλέξει. Τριγύριζε στὴν κουζίνα, ἔκανε κάθε
εἴδους ἀγγαρεία καὶ ἦταν, ὅπως λένε, τὸ σφουγγαρόπανο τοῦ Μο-
ναστηριοῦ, ἐφαρμόζοντας στὴν πράξη τὸ ρητό· «῞Οποιος ἀπὸ σᾶς
νομίζει πὼς εἶναι σοφὸς μὲ τὰ μέτρα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἄς γίνει
μωρός, γιὰ νὰ γίνει πραγματικὰ σοφός».
῾Υπηρετοῦσε τὴ Μονὴ ἔχοντας δέσει στὸ κεφάλι της ἕνα κουρέλι,
ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες ἔχουν κόψει σύρριζα τὰ μαλλιά τους καὶ φοροῦν
κουκοῦλλες.

Καμμιὰ ἀπὸ τὶς τετρακόσιες Μοναχὲς δὲν τὴν εἶδε ποτὲ νὰ τρώει
κανονικὰ οὔτε μιὰ φορὰ στὴ ζωή της. Σκούπιζε τὴν τραπεζαρία καὶ
ἔπλενε τὶς κατσαρόλες· τὰ ψίχουλα καὶ τὰ περισσεύματα τῆς ἦταν
ἀρκετά, γιατὶ ποτὲ δὲν κάθησε σὲ τραπέζι οὔτε ἄγγιξε κομμάτι
ψωμί.


Δὲν ἔβρισε ποτὲ κανέναν, δὲν βαρυγκόμησε, δὲν ξεστόμισε περίσ-
σια λόγια, παρόλο ποὺ καὶ τὴν χαστούκιζαν καὶ τὴν ἔβριζαν καὶ τὴν
καταριόντουσαν καὶ τὴν ἔφτυναν.


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ῎Αγγελος στὸν ἅγιο Πιτηροῦμ, ἄνδρα δοκιμα-
σμένο στὴν ἀρετή, ποὺ ἀσκήτευε στὸ βουνὸ Πορφυρίτη, καὶ τοῦ
λέει·
«Γιατί καυχιέσαι ὅτι εἶσαι εὐλαβὴς καὶ μένεις σὲ τέτοιο
τόπο; Θέλεις νὰ γνωρίσεις μιὰ γυναίκα ποὺ εἶναι πιὸ
εὐσεβὴς ἀπὸ σένα; Πήγαινε στὸ γυναικεῖο Μοναστήρι τῶν
Ταβεννησιωτῶν καὶ θὰ βρεῖς ἐκεῖ μιὰ Μοναχὴ ποὺ φοράει
στέμμα στὸ κεφάλι της. Αὐτὴ εἶναι καλύτερη ἀπὸ σένα.
Μὲ τόσο πλῆθος ἀντιμάχεται καὶ ἡ καρδιά της ποτὲ δὲν
ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Θεό. Σὺ κάθεσαι ἐδῶ καὶ ὁ
νοῦς σου πλανιέται στὶς πόλεις».

῎Ετσι αὐτός, ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὸ κελλί του, σηκώθηκε
καὶ πῆγε ὡς ἐκεῖ καὶ παρακάλεσε τοὺς πνευματικοὺς νὰ τοῦ ἐπιτρέ-
ψουν νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Μοναστήρι τῶν γυναικῶν. ᾿Επειδὴ ἦταν φημι-
σμένος καὶ Γέροντας, τοῦ δόθηκε ἡ ἄδεια.
῞Οταν μπῆκε μέσα, ζήτησε νὰ δεῖ ὅλες τὶς Μοναχές, ἐκείνη ὅμως
δὲν παρουσιαζόταν. Τελικὰ τὶς λέει· «Φέρτε μού τες ὅλες, λείπει μία».
Τοῦ ἀπαντοῦν· «῾Υπάρχει μιὰ ἀκόμη στὴν κουζίνα, εἶναι σαλή», ἔτσι
ἀποκαλοῦν αὐτὲς ποὺ ἔχουν μέσα του τὸ δαιμόνιο. Τὶς λέει· «Νὰ μοῦ
τὴν φέρετε καὶ αὐτή. ᾿Αφῆστε με νὰ τὴν δῶ». Πηγαίνουν καὶ τὴ
φωνάζουν, ἐκείνη ὅμως δὲν ὑπάκουσε εἴτε ἐπειδὴ κατάλαβε τί πρό-
κειται νὰ γίνει εἴτε γιατὶ τῆς ἀποκαλύφθηκε. Τὴ σέρνουν λοιπὸν μὲ
τὴ βία καὶ τῆς λένε· «῾Ο ἅγιος Πιτηροῦμ θέλει νὰ σὲ δεῖ», ἦταν
βέβαια ξακουστός.

ΟΤΑΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ, διέκρινε ὁ ῞Αγιος τὸ κουρέλι στὸ μέτωπό
της [τὸ «στέμμα» της], τῆς πρόσπεσε καὶ εἶπε· «Εὐλόγησέ με».
῞Ομοια καὶ ἐκείνη ἔπεσε στὰ πόδια του λέγοντας· «Σὺ νὰ μὲ εὐλογή-
σεις, Κύριε».
Κατάπληκτες ὅλες τοῦ λένε· «᾿Αββᾶ, μὴ ξευτελίζεσαι, εἶναι σαλή».
Τὶς ἀποστομώνει ὁ Πιτηροῦμ· «᾿Εσεῖς εἶστε σαλές, αὐτὴ εἶναι δική μου
καὶ δική σας ᾿Αμμᾶ», ἔτσι ἀποκαλοῦν τὶς πνευματικὲς Μητέρες, «καὶ
εὔχομαι νὰ βρεθῶ ἀντάξιός της τὴν ἡμέρα τῆς κρίσης».


᾿Ακούγοντας αὐτὰ οἱ Μοναχὲς ἔπεσαν στὰ πόδια του καὶ ἐξομολο-
γοῦνταν ἡ κάθε μιά τους τὶς προσβολὲς ποὺ τῆς ἔκανε· μιὰ εἶπε ὅτι
τὴν περιέλουσε μὲ τὰ βρωμόνερα τῶν πιάτων, ἄλλη πὼς τὴν χτύ-
πησε μὲ γροθιές, κι ἄλλη ὅτι τῆς πασάλειψε τὰ ρουθούνια μὲ σινάπι.
῞Ολες ὁμολόγησαν τὶς προσβολὲς ποὺ ἔκαναν σὲ βάρος της. ῾Ο
ἅγιος Πιτηροῦμ προσευχήθηκε γιὰ χάρη τους καὶ ἔφυγε.
Κάμποσες μέρες κύλισαν καὶ ἡ σαλὴ μὴν ἀντέχοντας τὶς δόξες καὶ
τὶς τιμὲς τῶν ἀδελφῶν της καὶ ἐπειδὴ βαρέθηκε τὶς συγγνῶμες
τους, ἐγκατέλειψε τὸ Μοναστήρι κρυφά. Κανένας δὲν ἔμαθε ποῦ
πῆγε, ποῦ κρύφθηκε ἤ πῶς πέθανε.

Τὴν ὡραιότητα Χριστοῦ ποθήσασα, Μῆτερ τρισόλβιε, ὁδὸν τὴν σύντομον, τὴν ὁδηγούσαν πρὸς Αὐτόν, προείλου τὴν ταπείνωσιν, ὅθεν σε ἀνέδειξε, μοναζόντων διδάσκαλον, ἄκρον τε ὑπόδειγμα, τῆς Αὐτοῦ ἐκμιμήσεως, διὸ χαρμονικῶς σοι βοῶμεν, χαῖρε, ὢ Ἰσιδώρα παμμακάριστε.

http://www.synodinresistance.org/Theology_el/3d5026AgiaIsidora.pdf

http://hristospanagia.blogspot.com

῾Ο ῎Ανθιμος ξεσπάθωσε: Κάτω τά χέρια ἀπό τή γλῶσσα τῆς λατρείας μας!

῎Ανθιμος: «῾Ιεροσυλία ἡ ἀλλαγή τῶν λειτουργικῶν κειμένων. Νά φτιάξει δικά του ο ἅγιος Πρεβέζης»

Συνέντευξη στον Νίκο Παπαχρήστου Αντίθετος με την απόδοση της Θείας Λειτουργίας στη δημοτική εμφανίζεται ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Σε συνέντευξή του στο Amen.gr ο δυναμικός Ιεράρχης εκφράζει την απορία του για την πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Πρεβέζης και καθιστά σαφές πως τα λειτουργικά κείμενα τα πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτα. Προτρέπει δε όλους εκείνους που υποστηρίζουν την απόδοσή τους στη δημοτική να γράψουν καινούργια λειτουργικά κείμενα και να μην καταστρέψουν τον γλωσσικό θησαυρό που διαφύλαξε η Εκκλησία. O κ.Άνθιμος, μάλιστα,  εκτιμά ότι τυχόν αλλαγή στη γλώσσα των λειτουργικών κειμένων ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο την ενότητα της Εκκλησίας. Η συνέντευξη του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου έρχεται να προστεθεί στις απόψεις, και από τις δύο πλευρές, που διατυπώθηκαν στο δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε πριν δέκα ημέρες το Amen.gr. Ευχαριστούμε θερμά γιατί η προσπάθεια αυτή έτυχε της θερμής υποδοχής σας και ήδη είναι πολλά τα κείμενα λαμβάνουμε από κληρικούς, ακαδημαϊκούς και απλούς πιστούς οι οποίοι εκφράζουν την άποψή τους για το σημαντικό αυτό ζήτημα που απασχολεί και την Ιεραρχία της Εκκλησίας. Τις επόμενες ημέρες, στο πλαίσιο του διαλόγου αυτού, θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε συνετεύξεις και σχετικα άρθρα. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ενδιαφέρουσας συνέντευξης που παραχώρησε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στον Νίκο Παπαχρήστου:  Νίκος Παπαχρήστου: Σεβασμιώτατε, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έλαβε μια απόφαση αναφορικά με το ζήτημα της απόδοσης της Θείας Λειτουργίας στη δημοτική. Θα ήθελα την γνώμη σας για ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος: Επειδή συνέβη στη ζωή μου και η πρώτη επιστήμη μου να είναι η φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θα πρέπει να σας πως εξ υπαρχής ότι είμαι τελείως αντίθετος στην απόπειρα αυτή που γίνεται για την μετάφραση των εκκλησιαστικών κειμένων, τα λατρευτικών κειμένων της Εκκλησίας μας, έτσι ώστε, τάχα, να γίνουν πιο αντιληπτά τα κείμενα από τον λαό που δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική κοινή διάλεκτο. Και για να μπορέσουμε να καταλάβουμε όλο αυτό το ζήτημα πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν μεγάλοι σταθμοί στον μεγάλο αυτό πνευματικό πλούτο του ελληνισμού που είναι η γλώσσα του, από των χρόνων του Ομήρου, των κλασικών χρόνων, των ρωμαϊκών χρόνων, της πρώτης και της δευτέρας περιόδου του Βυζαντίου και στη συνέχεια του νεοτέρου Ελληνισμού, που ξεκινάει από την περίοδο της μεγάλης περιπέτειας, δηλαδή της υποδουλώσεως του Ελληνισμού στους Οθωμανούς, και που εξελίσσεται μέχρι την σημερινή, σύγχρονη γλώσσα. Τα μεγάλα βραβεία που πήραν οι μεγάλοι μας λογοτέχνες, όπως γνωρίζετε, τα πήραν για έργα που ήταν  γραμμένα στην γλώσσα που ίσχυε τουλάχιστον μέχρι πριν τριάντα χρόνια όποτε επεβλήθη μια καινούργια «φορεσιά» στην ελληνική γλώσσα χωρίς τονισμούς και άλλα στοιχεία της. Δεν πιστεύω ποτέ ότι θα αλλοιώσουμε αυτόν τον μεγάλο πνευματικό θησαυρό της εκκλησιαστικής γλώσσας για να το υποκαταστήσουμε με τα σημερινά γλωσσικά μορφώματα, τα οποία ακόμα δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί και που εμπάση περιπτώσει δεν είναι ικανά να υποκαταστήσουν αυτό που λέμε εκκλησιαστική γλώσσα της λειτουργίας, των ύμνων και των τελετών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ν.Π.:  Σεβασμιώτατε, γιατί υπάρχει αυτή η επιφυλακτικότητα με τη δημοτική γλώσσα. Και το ρωτώ αυτό γιατί ήδη έχουν μεταφραστεί τα Ευαγγέλια και η θεία λειτουργία και αποδίδονται σε ξένες γλώσσες. Εδώ αναφερόμαστε στην σύγχρονη έκφραση της ίδιας γλώσσας… Μητρ.Θεσσαλονίκης: Η Εκκλησία αυτή την στιγμή έχει στα χέρια της ένα μεγάλο πνευματικό όπλο που λέγεται αυτή η γλωσσική κληρονομιά της Ορθοδόξου Εκκλησίας… Ν.Π.: Αυτή η πνευματική κληρονομιά, Σεβασμιώτατε, αυτός ο πνευματικός θησαυρός υπάρχει μόνο στην ελληνιστική κοινή και δεν υπάρχει στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα ή στις άλλες, τις ξένες, γλώσσες που έχουν μεταφραστεί τα λειτουργικά κειμένα; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Ναι, αυτό θα ήθελα να το εξηγήσω… Ν.Π.: Δηλαδή, γιατί δίνουμε τόση μεγάλη βαρύτητα στην γλώσσα που είναι γραμμένα τα κείμενα… Μητρ. Θεσσαλονίκης: Ακριβώς αυτό είναι το σημείο που θέλω να σας επισημάνω ότι για να φτιάξουμε μια καινούργια δημιουργία σε ότι αφορά την γλώσσα και την απόδοση των εννοιών της πίστεως θα το κάνουμε για να έχει γνησιότητα με το γλωσσικό υλικό που έχουμε σήμερα. Δεν θα πάρουμε να καταστρέψουμε εκείνο που διαμορφώθηκε μέσα σε δύο χιλιάδες χρόνια. Ν.Π.: Άρα εσείς προτείνετε να διατυπωθούν, να γραφτούν από την αρχή λειτουργικά κείμενα και να παραμείνουν ως έχουν τα υφιστάμενα; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Τα ήδη υπάρχοντα θα μείνουν ανέπαφα και αν μερικοί νομίζουν ότι μπορούν να υποκαταστήσουν αυτόν τον γλωσσικό θησαυρό με βάση την νεοτέρα ελληνική γλώσσα, αυτή που μιλάμε σήμερα, και η οποία δυστυχώς έχει καταντήσει σε πολλά σημεία να είναι ερείπιο κυρίως μετά απλοποίησή της, τότε ας το κάνουν με το σημερινό υλικό… Ν.Π.: Δηλαδή να γράψουν από την αρχή μια νέα θεία λειτουργία; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Ε, αν την γράψουν και αν την γράψουν και μουσικά… Είναι διττό το ζήτημα… Ν.Π.: Με λίγα λόγια, Σεβασμιώτατε, προτείνετε να παραμείνουν ως έχουν τα λειτουργικά κείμενα και όποιος θέλει και νομίζει ότι μπορεί ας γράψει μια εξολοκλήρου νέα θεία λειτουργία στη σύγχρονη γλώσσα… Μητρ.Θεσσαλονίκης:  Όχι ότι μας είναι ανάγκη ή έχει αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο η Εκκλησία αλλά αν θέλουν μερικοί να τα φτιάξουν στην σύγχρονη γλώσσα και με μουσική επένδυση, ας το επιχειρήσουν να δουν τι είναι… Όχι όμως να πάρουμε την κοινή ελληνιστική και να την καταστρέψουμε και να αγωνιστούμε για να φτιάξουμε τις λέξεις έτσι ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί και η υπάρχουσα μουσική επένδυση… Πως θα γίνουν αυτά τα πράγματα; Μπορούμε να χαλάσουμε τον Παρθενώνα; Είδατε να χαλάσουν κανένα κίονα; Δηλαδή, ο Παρθενώνας ή τα μεγάλα μνημεία που έχουμε από τους κλασικούς χρόνους για να τα καταλάβουμε πρέπει να τα χαλάσουμε; Ή πρέπει οπωσδήποτε να φτιάξουμε δίπλα κάτι άλλο όμοιο; Το επιχείρησαν οι αμερικανοί, έκαναν μερικά αντίγραφα στην Ουάσιγκτον… ε, έμειναν και αυτά είναι τα νεότερα μνημεία των αμερικανών, δεν είναι του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού… Δηλαδή, η γλώσσα έχει μνημειακό χαρακτήρα και συγχρόνως είναι εύχρηστη γλώσσα γιατί ο λαός την βιώνει χρόνια και την αντιλαμβάνεται. Βέβαια, χρειάζεται μια επιπλέον παιδεία από την πλευρά της Εκκλησία και νομίζω ότι αυτό έχει καλυφθεί από το πλήθος των μεταφράσεων που υπάρχουν σε όλα τα εν χρήσει λειτουργικά εκκλησιαστικά κείμενα… Ν.Π.: Είπατε ότι η γλώσσα έχει ένα μνημειακό χαρακτήρα. Δεδομένου όμως ότι η λειτουργική γλώσσα συνδέεται άμεσα με την λατρεία δεν σας προβληματίζουν οι δυσκολίες κατανόησής της ιδιαιτέρως από τους νέους; Μητρ. Θεσσαλονίκης: Εγώ σας λέω, πιστεύω, ότι αντιλαμβάνονται.  Και γιατί έχουμε επαφή με τον κόσμο αλλά και γιατί περάσαμε και εμείς από τέτοια στάδια. Όσοι ήμασταν πιο δεμένοι με την Εκκλησία… Αλλά σας λέω ότι, η λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι μεταφρασμένη από πολλούς, δικούς μας, συγχρόνους θεολόγους. Η θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου είναι μεταφρασμένη από δικούς μας θεολόγους. Πάρα πολύ καλή. Παίρνει κανείς το βιβλιαράκι του όταν είναι στην Εκκλησία, και είναι πολλοί, παρακολουθεί στην αριστερή σελίδα το κείμενο της Θείας Λειτουργίας έτσι όπως τελείται σήμερα και δεξιά έχει τη μετάφραση. Ολόκληρος ο Ακάθιστος ύμνος, οι Χαιρετισμοί όπως λέμε, είναι μεταφρασμένος. Και ό,τι δεν υπάρχει μπορούμε να το συμπληρώσουμε. Για να χαλάσουμε; Να φτιάξουμε! Αλλά όχι να χαλάσουμε αυτό που είναι παλαιό. Βλέπετε ότι, οτιδήποτε παλαιό προσπαθούμε να το συντηρήσουμε με ειδικές νομοθεσίες μέσα στο Κράτος και συγχρόνως δανειοδοτεί το Κράτος τους ιδιοκτήτες για να τα αποκαταστήσουν όπως ήταν παλιά. Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, φοβάστε ότι με την απόδοση της θείας λειτουργίας στην σύγχρονη γλώσσα θα αλλοιωθούν το νόημα και οι έννοιες της; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Εάν γίνουν οι μεταφράσεις όπως έχουν γίνει προς χρήση, όχι. Αλλά εάν θέλουμε στα “ειρηνικά” για παράδειγμα, να αποδώσουμε το «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν»  σε «Ελάτε να παρακαλέσουμε τον Κύριο με ειρηνικές ψυχές», αυτό δεν το δεχόμαστε. Διότι, πρώτα-πρώτα είναι αντιληπτό το κείμενο. Της λειτουργίας το κείμενο είναι αντιληπτό. Τα παιδιά στα σχολεία που έχουν εκπαιδευτικούς, θεολόγους και άλλους που ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους, αυτά τα γνωρίζουν τέλεια. Ν.Π.: Είστε βέβαιος ότι έτσι όπως είναι σήμερα η Παιδεία τα παιδιά είναι σε θέση να κατανοήσουν τη θεία λειτουργία; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Είπα όπου γίνεται καλή δουλειά… Ν.Π.: Όπου...το όπου είναι σχετικό… Μητρ.Θεσσαλονίκης: Όταν έρχεται το υπουργείο της Παιδείας και λέει θα βγάλω τα θρησκευτικά από την μέση ή δεν θα είναι διδασκαλία της ορθοδόξου πίστεως αλλά θα είναι μόνο θρησκειολογικό μάθημα, βέβαια τα πράγματα θα δυσκολέψουν περισσότερο… Έτσι όμως εμείς χαλάμε την κληρονομιά μας και εμείς νοθεύουμε την μεγάλη περιουσία που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Αυτή η γλώσσα είναι η κοινή γλώσσα των Αλεξανδρινών χρόνων. Ποιος θα έρθει να την χαλάσει…να πάει να φτιάξει κάτι δικό του… Ν.Π.: Όμως Σεβασμιώτατε, οι Αλεξανδρινοί χρόνοι μάλλον παρήλθαν ανεπιστρεπτί… Μητρ.Θεσσαλονίκης: Ναι αλλά ζήσαμε δύο χιλιάδες χρόνια με όλα αυτά των Αλεξανδρινών χρόνων και ακόμη στη δουλεία των τετρακοσίων χρόνων που δεν υπήρχε Παιδεία οργανωμένη από ελεύθερο Κράτος αλλά όλα γινόντουσαν από την Εκκλησία και φωτισμένους ανθρώπους, λαϊκούς δασκάλους. Αυτά κρατήσαμε και με αυτά αγωνιστήκαμε για την ελευθερία. Αλλά αν εγώ σας βάλω αριστερά τα κείμενα της λειτουργίας του Χρυσοστόμου και δεξιά αυτά που προτείνουν μερικοί είναι αστείο πράγμα. Χαλάμε το έτοιμο τάχα για να επιτύχουμε να το καταλάβουν. Μα το έχουμε μεταφράσει. Ας πάρουν στα χέρια τους τα βιβλία και οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι και να το διδαχθούν και ο λαός να το διδαχθεί. Αλλά στη λειτουργία, δεν μπορούν να καταλάβουν μερικοί, ότι η διαίσθηση του πιστού είναι εκείνη η οποία τον φέρει σε επαφή με την τέλεση του μυστηρίου. Δεν είναι ένα τεχνικό μέσο, δηλαδή ο φωτισμός ή επί παραδείγματι εάν βάζαμε κάποτε και κλασικά όργανα μουσικά… δεν είναι αυτό… Η αίσθηση του μυστηρίου που είναι πλέον επενδεδυμένο με συγκεκριμένη γλωσσική μορφή, δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Είναι ιεροσυλία η αλλαγή αυτών. Να πάει να φτιάξει δικά του και ο άγιος Πρεβέζης και όποιος θέλει. Όχι να χαλάσει αυτά που έχουμε εμείς. Μια κληρονομιά τόσων χιλιάδων χρόνων και σε ποίηση και σε μορφή και σε περιεχόμενο, σε δογματική διδασκαλία, σε παρηγοριά ανθρώπων… Για πέστε μου, το «Σοφία Ορθοί», τι θα αλλάξουμε δηλαδή; Σας ερωτώ; Δεν ξέρει ο κόσμος που είναι στην Εκκλησία ότι ο παπάς λέει «Σοφία», το Ευαγγέλιο, «Ορθοί», πρέπει να είμαστε όρθιοι για να σεβαστούμε την έλευση του Ευαγγελίου εν μέσω των πιστών στη Μικρά Είσοδο; Ή δεν καταλαβαίνουν το «Δεύτε Προσκυνήσωμεν και Προσπέσωμεν Χριστώ»; Είναι δύσκολο; Πάμε στο Ευαγγελικό κείμενο. Δεν έκανε απόπειρα ο Χριστόδουλος και διάβαζε τα κείμενα του Ευαγγελίου και του Αποστόλου στα νεοελληνικά και όταν είδε την αποτυχία το κατήργησε; Κανείς δεν το δέχθηκε… Ν.Π.: Αναφερθήκατε στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πρεβέζης. Είναι προφανές ότι δεν συμφωνείτε μαζί του… Μητρ.Θεσσαλονίκης: Δεν συμφωνώ καθόλου. Καθόλου. Και απορώ πως, που οι άνθρωποι σε μεγάλη ηλικία γίνονται συντηρητικότεροι απ’ ότι είναι στα νιάτα τους… Εγώ εξακολουθώ να έχω μια συγκεκριμένη γραμμή, είναι ο τύπος μου, ο χαρακτήρας μου, η σύσταση μου τέτοια η πνευματική… Αλλά… Ο άγιος Πρεβέζης είναι άνθρωπος πνευματικός, ξέρει πολλά πράγματα είναι διαβασμένος… πως του ήρθε αυτό τώρα; Την Πρέβεζα θα σώσει; Τον κόσμο; Μεταφέροντας την νεκρώσιμη ακολουθία στη δημοτική; Αυτό το αριστούργημα της πίστεως του Ιωάννη του Δαμασκηνού θα το μεταφράσεις εσύ; Με ποιο δικαίωμα δεν είναι δικό σου… Είναι της Εκκλησίας. Και πρέπει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, πρέπει να πάρεις… δεν μπορεί να κάνει ο καθένας μας ό,τι θέλει στις Μητροπόλεις. Θα πρέπει να πάρει απόφαση όλη η διοικούσα Εκκλησία για να συμβεί κάτι… Ν.Π.: Κινδυνεύει η ενότητα της Εκκλησίας όπως άφησε να εννοηθεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Είναι ενδεχόμενο αν επεκταθεί αυτό να γίνει κάτι όπως έγινε με το ημερολόγιο, το παλαιό και το νέο. Είναι πολύ, πολύ επικίνδυνο. Γι’ αυτό πρέπει πάση θυσία να σταματήσει κάθε τέτοια ενέργεια… Ν.Π.: Οπότε, Σεβασμιώτατε, θα πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος με την συμμετοχή όλων,  για το ζήτημα;  Να αποφασίσουμε όλοι μαζί για μια πιθανή γλωσσική μεταρρύθμιση; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Εγώ προσωπικά δεν θα έθετα ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα. Θα προσπαθούσα και το προσπαθώ και το κάνω, γιατί έχω αστικό πληθυσμό στη Θεσσαλονίκη και μπορώ και το κάνω, προσπαθώ να γίνει αντιληπτό το περιεχόμενο των κειμένων, των Ευαγγελίων και των Αποστόλων όπως το ερμηνεύουμε και ταυτόχρονα με ειδικές ομιλίες, μεταφέρουμε τους ύμνους της Εκκλησίας ερμηνευμένους σε νεοελληνική γλώσσα, για να γίνονται αντιληπτά από τον κόσμο και να μην υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Ποιος θα αντικαταστήσει, κύριε Παπαχρήστου, το «Τη Υπερμάχω»; Και ποιος δεν το καταλαβαίνει το «Τη Υπερμάχω»; Είναι, είναι …ακατανόητο… δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βαρύτερο όρο. Ν.Π.: Βλάσφημο; Μητρ.Θεσσαλονίκης: (γελάει)… Γι’αυτό λέω… όχι… δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βαρύτερο όρο… Είναι απαράδεκτο, δεν γίνεται, είναι Ιεροσυλία… Οι λέξεις μέσα στις Θεία Λειτουργία, τουλάχιστον στις δύο μεγάλες του Χρυσοστόμου και Μεγάλου Βασιλείου, έχουν πάρει μια ιερότητα. Τα κείμενα των Ευχών είναι όλα από την Καινή Διαθήκη… Όλα είναι μεταφρασμένα. Δεν δυσκολεύτηκε ποτέ κανείς. Δεν βγήκαν ποτέ Χριστιανοί να μας πούνε «Ε, δεν καταλαβαίνουμε τι λέτε βρε παιδί μου απλοποιήστε τα…». Ν.Π.: Δηλαδή το θέμα ανακινούν άνθρωποι που δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία ενώ αντιθέτως δεν απασχολεί όσους εκκλησιάζονται; Μητρ.Θεσσαλονίκης: Ναι, ακριβώς όπως το λέτε. Είναι ένα είδος υποκρισίας. Λένε, «δεν πάω γιατί δεν καταλαβαίνω». Αλλά ο κόσμος που εκκλησιάζεται, τακτικά ή περιοδικά, δεν έχει πει ποτέ «δεν έρχομαι γιατί δεν καταλαβαίνω» . Έχω ακούσει να λένε ότι δεν έχουν χρόνο, θέλουν να πάνε εκδρομή, θα ήταν σεβαστό εάν λόγοι πίστεως δεν τους επέτρεπαν αλλά δεν μου έχει πει κανείς ότι «θέλω αλλά δεν έρχομαι γιατί δεν καταλαβαίνω». Τι θα λέω τώρα εγώ στον κόσμο; «Σοφία Ορθοί, ακούσωμεν του Αγίου Ευαγγελίου, ειρήνη πάσι». Τι θα πω; Δεν βγαίνει, δεν γίνεται… Υπάρχουν όλα μεταφρασμένα. Ας κρατήσουμε λοιπόν την γλώσσα μας, είναι ο θησαυρός μας και η παράδοσή μας. Ν.Π.: Σεβασμιώτατε, σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση που είχαμε. Μητρ.Θεσσαλονίκης: Και εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να επικοινωνήσουμε μέσω του Αmen.gr. Πηγή:http://www.amen.gr

Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται καὶ Θεολόγοι ἡγοῦνται τῆς "ἁλώσεως" τῆς ἐκκλησιαστικῆς γλώσσης

Νὰ λάβη θέσιν ἡ Ἱεραρχία καὶ τὸ Φανάριον
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ
ΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ "ΑΛΩΣΕΩΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
Οἱ ἴδιοι εἰσηγοῦνται τὴν κατάργησιν τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν

Ἐπί μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χριστοδούλου κατεβλήθη μία προσπάθεια διά τήν ἀπόδοσιν τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν Ἀναγνωσμάτων εἰς τήν Δημοτικήν γλῶσσαν. Ἡ προσπάθεια ἦτο «πιλοτική». Ἐάν ἐπετύγχανε το «πείραμα», θά ἐπεκτείνετο καί εἰς τάς Ἱεράς Ἀκολουθίας τῶν μυστηρίων καί εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν. Τότε ἀντεδράσαμεν δυναμικῶς. Ὁ «Ο.Τ.» ὕψωσε τήν σημαίαν τοῦ ἀγῶνος, διά νά ματαιωθοῦν τά σχέδια. Ἐλάβομεν τήν δημοσίαν ἀπάντησιν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὅτι εἴμεθα Ταλιμπάν καί δέν θα ὑπεχώρει εἰς τάς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τοῦ «Ο.Τ.». Ἕν ἔτος μετά ὑπεχρεώθη να τερματίση τό «πείραμα». Διεπίστωσε τάς μεγάλας ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τοῦ ἐντίμου κλήρου καί ἀπεφάσισε τήν ὑποχώρησιν και τήν ἐγκατάλειψιν τῶν σχεδίων του. Ἦτο ἡ πρώτη μεγάλη ἧττα, ὡς εἴχομεν τονίσει εἰς τόν «Ο.Τ.», τῶν Ταλιμπάν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Σήμερον αἱ δυνάμεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπανέρχονται εἰς τό θέμα. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι εὐθέως συμπορεύονται μέ τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ και ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν σκανδαλίζουν τούς πιστούς ἤ συμμετέχουν εἰς σκανδαλώδεις ἐνεργείας σχετικῶς μέ τήν ἐκκλησιαστικήν περιουσίαν τῆς Μητροπόλεώς των, προπαγανδίζουν ἀνοικτῶς τήν κατάργησιν τῆς γλώσσης τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων. Σηκώνουν τάς χεῖρας καί τό ἀνάστημά των ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί το πράττουν μέ τό ἀστεῖο ἐπιχείρημα ὅτι οἱ νέοι καί αἱ νέαι μας δέν ἀντιλαμβάνονται τό περιεχόμενον τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί δι᾽ αὐτό δέν ἐκκλησιάζονται. Ἀνεκάλυψαν τά αἴτια τοῦ μή ἐκκλησιασμοῦ εἰς τήν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι εἰς τόν τρόπον με τόν ὁποῖον συμπεριφέρονται ἤ εἰς τάς καινοτομίας, τάς ὁποίας εἰσαγάγουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἤ εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας ἤ εἰς τήν παραλυσίαν τῆς Ἐνορίας ἤ εἰς τόν πολυτελέστατον τρόπον διαβιώσεως πολλῶν Μητροπολιτῶν καί ἱερωμένων.

Κατά σύμπτωσιν οἱ Μητροπολῖται καί οἱ θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι μεθοδεύουν την κατάργησιν τῆς γλώσσης τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Μυστηρίων εἶναι ὑπέρ τοῦ δέοντος φιλοπαπικοί καί οἰκουμενισταί καί ἀγωνίζονται, διά νά εἶναι διαρκῶς εἰς τό φῶς τῆς ἐπικαιρότητος. Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί διακηρύσσουν ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι κανονική Ἐκκλησία καί πώς ὅσοι προβάλλομεν ἀντιστάσεις εἴμεθα φανατικοί. Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί εἰσηγοῦνται εἰς τήν Πολιτείαν τήν κατάργησιν τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά σχολεῖα και τήν ἐπιβολήν τῆς θρησκειολογίας. Ἀντί νά ὑπερασπίζωνται τό μάθημα εἰσηγοῦνται τήν κατάργησίν του, ὅταν τοῦτο δέν τό ἐπιβάλλη ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις, ἐνῶ ἡ Κυβέρνησις εἶναι πολύ προσεκτική εἰς το ζήτημα φοβουμένη τάς ἀντιδράσεις καί τό πολιτικό κόστος. Γνωρίζουν ἆραγε οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται ὅτι ἠμπορεῖ νά κατηγορηθοῦν διά ἔκπτωσιν ἐκ τῆς Πίστεως, ἀφοῦ μέ τάς ἐνεργείας των πολεμοῦν καί εἰσηγοῦνται τήν κατάργησιν τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος; Γνωρίζουν ὅτι ποδοπατοῦν το Σύνταγμα τῆς Πολιτείας, τό ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τό Κράτος πρέπει νά μεριμνᾶ διά τήν Ἐθνικήν καί θρησκευτικήν ἀνάπτυξιν τῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλληνοπαίδων; Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί, διά τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν προσωπικῶν των συμφερόντων καί φιλοδοξιῶν, ἄλλοτε κάμνουν δῶρον εἰς ὑπουργούς τον διαχωρισμόν Κράτους-Ἐκκλησίας, ἄλλοτε τήν κατάργησιν τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἄλλοτε ὑποτάσσονται εἰς τάς ἐντολάς τῶν πολιτικῶν των προϊσταμένων καί ἀποδέχονται ἄνευ ἀντιστάσεως τό σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως, τήν καῦσιν τῶν νεκρῶν, τήν πολιτικήν κηδείαν κ.λπ.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὁμοῦ μετὰ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἔλαβε μίαν ἀπόφασιν, διά τῆς ὁποίας ἀπαγορεύεται ἡ ἀπάρνησις τῆς Γλώσσης τῆς θείας Λειτουργίας. Ἡ ἀπόδοσίς της εἰς τήν δημοτικήν θά ἐπιτρέπεται μόνον μετά ἀπό εἰδικήν ἄδειαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Παρά ταῦτα Οἰκουμενισταί Μητροπολῖται και θεολόγοι μέ συνεντεύξεις διαμορφώνουν κλῖμα διά τήν μετάφρασιν τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τήν δημοτικήν. Κατά σύμπτωσιν ὅλοι των εἶναι τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί συμπεριφέρονται εἰς τήν Ἑλλάδα ὡς αἱ Οἰκουμενιστικαί δυνάμεις του. Λησμονοῦν ὅμως ὅλοι αὐτοί ὅτι:

1ον) Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἰς τάς δημοσίας ἐμφανίσεις του ὁμιλεῖ τήν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας καί τήν παρακολουθοῦν καί τήν κατανοοῦν ἄρχοντες, ἀρχόμενοι και πιστοί, ἐκφράζοντες τόν θαυμασμόν των διά τά Ἑλληνικά του;

2ον) Τό Σύνταγμα ὁρίζει ὅτι διά οἱανδήποτε μετάφρασιν εἰς τά ἱερά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας ἀποφασίζει ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως; Πῶς εἶναι τόσον βέβαιοι ὅτι τό Φανάρι θά ἐγκρίνη τήν μετάφρασιν καί την ἀπόδοσιν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν εἰς τήν δημοτικήν, ὅταν ἀπό τήν ἀπόδοσιν μιᾶς λέξεως, μέ διάφορον τρόπον ἀπό αὐτόν τῆς πραγματικῆς ἐννοίας της, δύναται νά ὑπάρξη θύελλα διαμαρτυριῶν ἤ νά ὑπάρξουν πολλαπλαί ἑρμηνεῖαι, αἱ ὁποῖαι ἐνδεχομένως νά γεννήσουν αἵρεσιν; Πῶς ὁμιλοῦν ἐξ ὀνόματος τῶν νέων καί τῶν νεανίδων τῆς Ἑλλάδος, ὅταν αἱ ἀνδρῶαι καί γυναικεῖαι Ἱεραί Ὀρθόδοξαι Μοναί πλημμυρίζουν κατά τάς Κυριακάτικας θείας Λειτουργίας ἀλλά καί κατά τάς ἀγρυπνίας ἀπό νέους καί νεάνιδας. Πῶς ζητοῦν νά μεταφράσουν εἰς τήν Ἑλλάδα τά ἱερά Κείμενα, ὅταν αὐτά τά κείμενα ἐγεγράφησαν εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, τήν ὁποίαν κατανοοῦν οἱ πιστοί, ἀλλά ὄχι καί ὡρισμένοι Οἰκουμενισταί Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ὡς φοιτηταί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ἐκόπησαν εἰς τήν Πατρολογίαν δεκατέσσερις φοράς καί ἐχρειάσθη ἡ παρέμβασις τῶν πνευματικῶν των πατέρων, διά νά «περάσουν» τό μάθημα; Εἶναι τυχαῖον ὅτι οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται ἀποφεύγουν συστηματικῶς τήν ἀναφοράν, γραπτήν και προφορικήν, εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας; Οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ νέοι καί αἱ νέαι δέν ἀντιλαμβάνονται τήν γλῶσσαν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἄποψις αὕτη εἶναι προσβλητική τόσον διά την σύγχρονον νεολαίαν, ἡ ὁποία συμφώνως μέ ὅλας τάς ἐπιστημονικάς ἐρεύνας ἔχει μεγάλην ἐκκλησιολογικήν συνείδησιν καί διακρίνεται διά τήν μεγάλην της Πίστιν προς τόν Τριαδικόν Θεόν. Ἐπιπλέον ἡ σύγχρονος νεολαία γνωρίζει πότε νά σκύψη τήν κεφαλήν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι δεν λειτουργεῖ ἡ νεολαία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μέ βάσιν τήν καρδίαν, ἀλλά γνωρίζει τά «παραγγέλματα», τά ὁποῖα ἐκφωνεῖ ὁ ἱερεύς, ὁ διάκος ἤ ὁ Ἀρχιερεύς διά μεγαλυτέραν ταπείνωσιν καί προσευχήν. Πῶς λοιπόν λέγουν Μητροπολῖται καί θεολόγοι (Οἰκουμενισταί) ὅτι οἱ νέοι καί αἱ νεανίδες δέν ἀντιλαμβάνονται τήν γλῶσσαν τῆς θείας Λειτουργίας καί τῶν ἱερῶν Μυστηρίων; Μᾶλλον θέλουν νά φέρουν εἰς τά μέτρα των τήν ᾽Εκκλησίαν, ἡ ὁποία πολλάκις «δεινοπαθεῖ» ἀπό τάς θέσεις πολλῶν ἐπιλέκτων μελῶν της, τά ὁποῖα ἔχουν «παραστρατήσει» ἀπό καιρόν ἀπό τήν κατάνυξιν καί τήν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται καί θεολόγοι εἶναι προσβλητικοί καί διά τάς γενεάς τῶν Ἑλληνοπαίδων, αἱ ὁποῖαι ἐγεννήθησαν κατά τούς τέσσαρας αἰῶνας τῆς Τουρκικῆς δουλείας καί αἱ ὁποῖαι ἔμαθον γράμματα ἀπό τά Λειτουργικά Βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί αἱ γενεαί αὐταί ἐπολέμησαν κυρίως «διά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστιν τήν Ἁγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν».

Ἀλλά αἱ πρωτοβουλίαι τῶν Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν και θεολόγων πρέπει νά ἐνταχθοῦν εἰς ἕν εὐρύτερον σχέδιον, τό ὁποῖον ἤρχισε μέ τήν ἐκπαιδευτικήν μεταρρύθμισην τοῦ 1977, ἡ ὁποία, ὡς ἔγινε, κατέστρεψε τήν γλῶσσαν καί τήν Παιδείαν. Ἐάν κατορθώσουν καί «περάσουν» τά σχέδιά των, τότε θά ἔχωμεν τήν ὁριστικήν καταστροφήν τῆς γλώσσης καί την ἀποκοπήν τοῦ λαοῦ ἀπό τάς πραγματικάς ρίζας τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ἡ ὁποία ἔγινεν ὁδός διά νά ἐξαπλωθῆ ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας εἰς τά πέρατα τοῦ κόσμου. Αἱ πρωτοβουλίαι των πρέπει νά συναντήσουν τήν δυναμικήν ἀπάντησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀφοῦ οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολῖται καί θεολόγοι ἀνήκουν εἰς τό «κλῖμα» του, ἐνῶ αὐτό, εἰς τό ζήτημα τῆς γλώσσης τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχει δώσει δικαιώματα δι᾽ ἔλεγχον ἤ κριτικήν. Οἱ δέ πιστοί ὀφείλουν νά προσεύχωνται διά τήν ἀποτροπήν τῶν σχεδίων των καί νά εὑρίσκωνται εἰς ἀγωνιστικήν ἐπαγρύπνησιν.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/4/2010- 

Μωυῆς ῾Αγιορείτης: ῾Η κρίση εἶναι πρός συνετισμό

"Ζούμε εδώ και καιρό μία κατάρρευση των αξιών της ζωής. Πρόκειται για μία σοβαρή κρίση, όχι τόσο οικονομική, κοινωνική ή πολιτισμική αλλά κύρια πνευματική" τόνισε ο λόγιος αθωνίτης μοναχός και αρθρογράφος της "Μακεδονίας" πατήρ Μωυσής στην προχθεσινή του ομιλία στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ.

.

Η επίκαιρη ομιλία του αγιορείτη μοναχού, ποιητή και συγγραφέα με θέμα "Διέξοδοι στη σύγχρονη πνευματική κρίση" πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας εκδήλωσης του "Ομίλου Φίλων του Αγίου Όρους Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης'" που λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη εδώ και 25 χρόνια.  

Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Ομίλου Στέφανος Γωγάκος, "ο θεμελιώδης σκοπός της ιδρύσεως και λειτουργίας του συνίσταται στη διακονία των Αγιορειτών Πατέρων, κυρίως εκείνων που διαβιούν εκτός των Ιερών Μονών και Ιερών Σκητών, δηλαδή σε κελιά, σε καλύβες και σε ησυχαστήρια".

Με πνεύμα αγάπης

Ο γέρων του κελιού  Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος των Καρυών του Αγίου Όρους στην αρχή της ομιλίας του τόνισε πως "στις ημέρες μας το ερώτημα για το ποιος είναι ο κύριος σκοπός της ζωής ακούγεται αδιάφορα, σ' ένα κόσμο που δεν ενδιαφέρεται για την ουσία, την αλήθεια και την αξία των πραγμάτων. Δυστυχώς πολύ κόσμος δεν γνωρίζει γιατί ζει ακριβώς". Με πνεύμα αγάπης και με σχεδόν τρεμάμενη φωνή ο πατήρ Μωυσής τόνισε πως "ό,τι επί αιώνες κατακτήθηκε υβρίζεται, χλευάζεται, ποδοπατείται. Καμία συγκίνηση, κανένα αίσθημα, κανένας σεβασμός, για ό,τι το ιερό. Σύντομη και βάναυση αποϊεροποίηση των πάντων εδώ και τώρα. Δεν ήλθα απόψε για να σας κάνω τον δάσκαλο, τον κατηχητή, τον ιεροκήρυκα, τον επιτιμητή και τον εισαγγελέα.  Ήλθα για να καταθέσω ταπεινά τον πόνο μου, την αγάπη μου, τον ειλικρινή λογισμό μου". Ο λόγος του πατρός Μωυσή στη Θεσσαλονίκη ήταν μια ευκαιρία για να μεταφέρει σε όλους "λίγη αγιορείτικη ειρήνη σ' ένα κόσμο αρκετά ταραγμένο και συγχυσμένο".

"Η κρίση μας κρίνει"

Κλείνοντας την ομιλία του ο λόγιος αγιορείτης μοναχός τόνισε πως "η κρίση είναι προς συνετισμό. Να θυμηθούμε όσα σοβαρά έχουμε λησμονήσει. Να αναχθούμε από την ύλη στο πνεύμα. Να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται. Η κρίση είναι προς αφύπνιση. Η κρίση είναι προς αυτοκριτική... Η κρίση είναι για να ταπεινωθούμε πιο πολύ κι εμείς οι Αγιορείτες αλλά και όλοι. Η κρίση μας κρίνει. Η κρίση μας κατακρίνει. Η κρίση προκρίνει τη γνησιότητα, την πρόσληψη του απαραίτητου και την απόρριψη του περιττού".

http://www.makthes.gr/news/arts/54644

Από keliotis στις Σάββατο, 1 Μαΐου 2010 @ 1/5/2010 9:09http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

Πνευματικές Δοκιμασίες - Θεοεγκατάλειψη

Σάββατο, 01 Μαΐου 2010

Πνευματικές Δοκιμασίες - Θεοεγκατάλειψη

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ
ΘΕΟΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ
(σελ 259, αποσπάσματα)

Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».

Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.

Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.


Για το θερμό χριστιανό όλα στη ζωή του γίνονται δύσκολα. Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι του χειροτερεύει, παύουν να τον εκτιμούν αυτό πού ανέχονται σ' άλλους, σ' αυτόν δεν το συγχωρούν, η εργασία του πληρώνεται, σχεδόν πάντοτε, κάτω από το νόμιμο, το σώμα του εύκολα προσβάλλεται από ασθένειες. Η φύση, οι άνθρωποι, όλα στρέφονται εναντίον του.

Παρότι τα φυσικά του χαρίσματα δεν είναι κατώτερα από τα χαρίσματα των άλλων, δεν βρίσκει ευνοϊκές συνθήκες να τα χρησιμοποίηση. Επί πλέον υπομένει πολλές επιθέσεις από τις δαιμονικές δυνάμεις και το αποκορύφωμα είναι η ανυπόφορη θλίψη από τη θεία εγκατάλειψη.

Τότε κορυφώνεται το πάθος του, γιατί πλήττεται ο όλος άνθρωπος σ' όλα τα επίπεδα της υπάρξεως του.

Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;... Είναι δυνατό αυτό;...

         Κι εν τούτοις στη θέση του βιώματος της εγγύτητας του Θεού έρχεται στην ψυχή το αίσθημα πώς Εκείνος είναι απείρως, απροσίτως μακριά, πέρα από τους αστρικούς κόσμους κι όλες οι επικλήσεις προς Αυτόν χάνονται αβοήθητες στο αχανές του κοσμικού διαστήματος. H ψυχή εντείνει εσωτερικά την κραυγή της προς Αυτόν, αλλά δεν βλέπει ακόμα ούτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Όλα τότε γίνονται φορτικά.

Όλα κατορθώνονται με δυσανάλογα μεγάλο κόπο. H ζωή γεμίζει από μόχθους κι αναδεύει μέσα στον άνθρωπο το αίσθημα πώς βαραίνει πάνω του η κατάρα και η οργή του Θεού.

Όταν όμως περάσουν αυτές οι δοκιμασίες, τότε θα δει πώς η θαυμαστή πρόνοια του Θεού τον φύλαγε προσεκτικά σ' όλες τις πτυχές της ζωής του.

Χιλιόχρονη πείρα, πού παραδίνεται από γενιά σε γενιά, λέει πώς, όταν ο Θεός δει την πίστη της ψυχής του αγωνιστή γι' Αυτόν, όπως είδε την πίστη του Ιώβ, τότε τον οδηγεί σε αβύσσους και ύψη πού είναι απρόσιτα σ' άλλους.

Όσο πληρέστερη και ισχυρότερη είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το μέτρο της δοκιμασίας και η πληρότητα της πείρας, πού μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βαθμό.

Τότε γίνεται ολοφάνερο πώς έφτασε στα όρια, πού δεν μπορεί να ξεπεράσει ο άνθρωπος.

Πηγή: http://www.egolpion.com/theoegataleipsi.el.aspx
http://www.impantokratoros.gr/Agsilouanos-Theoegkatalhpsh.el.aspx Print this post

῎Εργο CLARIN - Χαρτογράφηση τῶν γλωσσικῶν πόρων καί τεχνολογιῶν τοῦ ἑλληνικοῦ ἐρευνητικοῦ χώρου

 

 

Έργο CLARIN - Χαρτογράφηση των γλωσσικών πόρων και τεχνολογιών του ελληνικού ερευνητικού χώρου

(ANA) – 22 ώρες πριν

Έρευνα με στόχο τη χαρτογράφηση του ελληνικού χώρου των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών και της Γλωσσικής Τεχνολογίας, και συγκεκριμένα του ερευνητικού δυναμικού και των διαθέσιμων Γλωσσικών Πόρων και Τεχνολογιών (ΓΠΤ), πραγματοποιείται στο πλαίσιο του έργου CLARIN-EL PREP. Σκοπός της έρευνας είναι η καταγραφή των αναγκών της επιστημονικής κοινότητας και των υπηρεσιών που μπορούν να προσφερθούν στην υπό σχεδίαση πανευρωπαϊκή διαδικτυακή Ερευνητική Υποδομή CLARIN. Το έργο CLARIN (Common Language Resources and Technologies) είναι μία πανευρωπαϊκής εμβέλειας προσπάθεια που σκοπεύει να ενσωματώσει ψηφιακούς γλωσσικούς πόρους (κείμενο, ήχο, εικόνα, βίντεο) και εργαλεία γλωσσικής τεχνολογίας (εργαλεία αναγνώρισης φωνής, λημματοποιητές, συντακτικούς αναλυτές, εργαλεία αυτόματης εξαγωγής περίληψης, εργαλεία εξαγωγής πληροφορίας κτλ.) σε ένα συστηματικά οργανωμένο αποθετήριο, το οποίο θα είναι διαθέσιμο μέσω διαδικτυακών υπηρεσιών σε όλους τους ερευνητές και, κυρίως, εκείνων των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών. Ειδικότερα, η Ερευνητική Υποδομή CLARIN θα προσφέρει: ολοκληρωμένες υπηρεσίες σχετικές με γλωσσικούς πόρους & τεχνολογίες στον χώρο των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, εργαλεία και πόρους που θα λειτουργούν ανεξαρτήτως γλώσσας και τομέα, προωθώντας τη διατήρηση και ενίσχυση της πολύγλωσσης και πολυπολιτισμικής ευρωπαϊκής κληρονομιάς, προγράμματα εκπαίδευσης, τη βελτίωση και επέκταση διαδικτυακών συνεργασιών με τη δημιουργία εικονικών ομάδων εργασίας από ποικίλους επιστημονικούς τομείς, την ανάπτυξη ή βελτίωση των προτύπων που χρησιμοποιούνται για τη συντήρηση των γλωσσικών πόρων και μόνιμη και σταθερή υποδομή, στην οποία θα μπορούν να βασίζονται οι ερευνητές τις επόμενες δεκαετίες. Οργανωτικά, το CLARIN έχει τη μορφή ενός ανοιχτού πανευρωπαϊκού δικτύου ερευνητικών κέντρων, στο οποίο συμμετέχουν φορείς με ενεργό δράση στον χώρο των ΓΠΤ. Συγκεκριμένα, ο πυρήνας του δικτύου CLARIN απαρτίζεται από ευρωπαϊκούς φορείς με αποδεδειγμένα έντονη αναπτυξιακή δραστηριότητα στον συγκεκριμένο χώρο, οι οποίοι έχουν δεσμευτεί για τους σκοπούς του έργου και έχουν εξασφαλίσει υποστήριξη από τα εθνικά όργανα. Σήμερα, το δίκτυο αριθμεί 171 μέλη από 33 χώρες. Στην παρούσα προπαρασκευαστική φάση, καταρτίζονται οι προδιαγραφές οργάνωσης και λειτουργίας της υποδομής, ενώ παράλληλα δημιουργούνται τα εθνικά δίκτυα που θα αναλάβουν την πραγμάτωση των σκοπών του έργου σε εθνικό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό, το έργο CLARIN-EL PREP προετοιμάζει το έδαφος για το ελληνικό σκέλος της πρωτοβουλίας CLARIN, αναλαμβάνοντας, σε πρώτο στάδιο, τη χαρτογράφηση του ελληνικού χώρου σε ό,τι αφορά την ύπαρξη γλωσσικών πόρων και τεχνολογιών, καθώς και την οργάνωση και τον συντονισμό ενός δικτύου στην υπηρεσία της ερευνητικής κοινότητας στην Ελλάδα (CLARIN-EL). Πιο συγκεκριμένα, η χαρτογράφηση αυτή έχει σκοπό να αποτυπώσει τα εξής στοιχεία: την ερευνητική και αναπτυξιακή δραστηριότητα των φορέων και ιδιωτών που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Γλωσσικής Τεχνολογίας, τους γλωσσικούς πόρους και τεχνολογίες (ΓΠΤ) που διατίθενται για την ελληνική γλώσσα, είτε πρόκειται για πρωτογενές υλικό από την περιοχή των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, είτε για ΓΠΤ που έχουν αναπτυχθεί στον χώρο της Γλωσσικής Τεχνολογίας, τους φορείς και ιδιώτες από τις κοινότητες των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών και των ΓΠΤ που μπορούν να αξιοποιήσουν τη Γλωσσική Τεχνολογία στις ερευνητικές τους δράσεις. Στο πλαίσιο αυτό καλούνται όλοι οι ενδιαφερόμενοι (μεμονωμένοι ερευνητές, ερευνητικές ομάδες, ερευνητικοί και ακαδημαϊκοί οργανισμοί, αλλά και εταιρίες που δραστηριοποιούνται στους σχετικούς χώρους) να συμμετάσχουν στην έρευνα, συμπληρώνοντας, έως τις 16 Μαΐου, τα κατάλληλα ερωτηματολόγια που έχουν δημιουργηθεί για τον σκοπό της χαρτογράφησης και βρίσκονται αναρτημένα στη σελίδα "http://www.clarin.gr/survey". Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας της χαρτογράφησης, τα αποτελέσματα της έρευνας θα αναρτηθούν στον δικτυακό τόπο του έργου (http://www.clarin.gr) και θα παρουσιαστούν σε ειδικές ημερίδες. Τον συντονισμό και την υλοποίηση της ερευνητικής υποδομής για την Ελλάδα έχει αναλάβει το Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου/Ε.Κ. "Αθηνά", ενώ στην κοινοπραξία του έργου συμμετέχουν οι εξής φορείς: Ινστιτούτο Πληροφοριακών Συστημάτων και Προσομοίωσης/Ε.Κ. "Αθηνά", Ινστιτούτο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών/ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ)/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), Εργαστήριο Ψηφιακών Βιβλιοθηκών και Ηλεκτρονικής Δημοσίευσης/Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών-Εργαστήριο Γλωσσολογίας/Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθύνεστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση info.clarin-el@ilsp.gr.

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ 

http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5iqfyFnQCTOP1VQsYEeAYCwbAiepg

᾿Αρχ. ᾿Ιουστῖνος Πόποβιτς: ἅγιος τῆς Σερβικῆς ᾿Εκκλησίας

῾Αγιοκατάταξη τοῦ π. ᾿Ιουστίνου Πόποβιτς καί ῾Ηγουμένου Συμεών

Παρασκευή, 30 Απρίλιος 2010

Συντάχθηκε απο τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 23:30

Κατά τη διάρκεια της απογευματινής συνεδρίας της Πέμπτης, 29 Απριλίου 2010 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατέταξε στα Δίπτυχα τον Αρχιμανδρίτη Ιουστίνο Πόποβιτς (1894 – 1979) και τον Ηγούμενο της Μονής Ντάιμπαμπε του Μαυροβουνίου κοντά στην Ποντγκόριτσα, Συμεών Πόποβιτς (1854 – 1941).
Η Σύνοδος της Ιεραρχίας της  Σερβικής Εκκλησία αποφάσισε η μνήμη του Αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Πόποβιτς να τιμάτε στις 14 Ιουνίου (νέο ημερολόγιο) και του Ηγουμένου Συμεών στις 1 Απριλίου.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι την Κυριακή 2 Μαΐου 2010, θα τελεστεί στο Βελιγράδι Πατριαρχική Θεία Λειτουργία συλλειτουργούντων όλων των Αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας.
Τέλος, πληροφορίες αναφέρουν, ότι μετά το πέρας της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας θα εκτεθούν για πρώτη φορά οι εικόνες των δύο νέων αγίων, προς προσκύνηση του Σερβικού λαού.
Ιουστίνος Πόποβιτς
Ό όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος γεννήθη κε στις 25 Μαρτίου του 1894, ξημερώματα του Ευαγ γελισμού στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Ό πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων και ή μητέρα του Αναστασία.
Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος. Ή οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδόσεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλησία τουλάχιστον επτά ιερωμένους.
Αυτό εξάλλου φανερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς = Παπαδόπουλος. Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τούς γονείς του τον άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια.
Μια δεύτερη πηγή ευλάβειας για τον μικρό Ευάγγελο ήταν ή τακτική ανάγνωση του Ευαγγελίου από τα δεκατέσσερα του χρόνια μα και ή ασκητική βίωση του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τρίτη πηγή θείας έμπνευσης έγινε για τον μικρό Πόποβιτς η ανάγνωση των Συναξαριών και αργότερα των έργων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Έλεγε ό ίδιος χαρακτηριστικά: «η Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το όποιο καλείσαι να ζήσεις.
Ή Ορθοδοξία είναι πρώτιστα βιοτή και μάλιστα Όσια Βιοτή και ύστερα διδαχή και μάλιστα διδαχή ζωής, χάριτος, η ο ποία δεν έχει τίποτε από την νέκρα του σχολαστικισμού και τον ορθολογισμό του προτεσταντισμού. Ή Ορθοδοξία έχει την δική της μεθοδολογία και παιδαγωγική, τους Βίους των Αγίων».
Από την φύση του φιλόσοφος και διψασμένος για την θεία μα και την ανθρώπινη γνώση, ό μικρός Ευάγγελος εγγράφεται στα 1905 στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι όπου αξιώθηκε να έχει ως δάσκαλο του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς.
Τελείωσε την Σχολή στα 1914 μα τον πρόλαβε ό Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και στρατεύτηκε ως νοσοκόμος. Ακολουθώντας την τύχη του σέρβικου στρατού, πήρε το δρόμο της εξορίας μέσα από τα βουνά της Αλβανίας προς την Κέρκυρα. Καθ' όδόν ένοιωσε πλέον έτοιμος να αφιερώσει την ζωή του στο Χριστό και με την ευλογία του Μητροπολίτου Βελιγραδίου Δημητρίου έλαβε στην Σκόδρα το μοναχικό σχήμα την 1η Ιανουαρίου του 1916 και πήρε το όνομα του αγίου μάρτυρος και φιλοσόφου Ιουστίνου.
Από την Κέρκυρα, μετά από ενέργειες του Μητροπολίτου Δημητρίου, φεύγει με μια ομάδα φωτισμέ νων θεολόγων για θεολογικές σπουδές στην Αγία Πετρούπολη.
Σύντομα όμως, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Ρωσία, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει και να μεταβεί στην Οξφόρδη. Εκεί έμεινε δύο χρόνια ετοιμάζοντας την διδακτορική του εργασία με θέ μα «Ή θρησκεία και ή φιλοσοφία του Ντοστογιέβσκι».
Η εμμονή του στην κριτική του δυτικού Χριστιανισμού και στην υπεράσπιση του Ντοστογιέβσκι του κόστισε την απόρριψη της διατριβής. Έτσι στα 1919, όταν, μετά το τέλος του πολέμου, γύρισε στην πατρίδα του τοποθετήθηκε ως καθηγητής θεολογίας στο Σρέμσκι Κάρλοβτσι.
Σύντομα μεταβαίνει στην Αθήνα για να λαβή τελικά εκεί το διδακτορικό του δί­πλωμα στην Πατρολογία στα 1926 με θέμα «Το πρόβλημα του προσώπου και της γνώσεως στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο». Γνώριζε πολύ καλά την παλαιοσλαβική, την αρχαιοελληνική, την λατινική, την ρωσική, την νεοελληνική, την αγγλική, την γερμανική και την γαλλική.
Στα επόμενα έτη εργάστηκε στις Εκκλησιαστικές Σχολές του Καρλοβικίου, της Πριζρένης  και του Μοναστηρίου (Βίτολα). Στα 1930-31 ή Σερβική Εκκλησία τον έστειλε μαζί με τον Μητροπολίτη Ιωσήφ σε ιεραποστολική αποστολή στην Τσεχοσλοβακία.
Εκεί εργάστηκαν επί ένα χρόνο στην διαφώτιση και οργάνωση των ενοριών και του μοναχικού βίου των ορθοδόξων Σλοβάκων στα Καρπάθια οι όποιοι επέστρεφαν και πάλι στην Ορθοδοξία από την Ουνία. Ενώ ακόμη βρισκόταν εκεί, εξελέγη το 1931 επίσκοπος της νεοσυσταθείσης Επισκοπής Καρπαθίας αλλά από ταπείνωση δεν δέχτηκε την θέση εκείνη.
Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε σε διάφορες μονές και σταδιακά στο Βελιγράδι, μοιραζόμενος την τύχη του λαού του.
Με την εγκαθίδρυση της νέας κομμουνιστικής εξουσίας στην Γιου γκοσλαβία το 1945, ό πατήρ Ιουστίνος εξεδιώχθη από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου μαζί με άλλους 200 καθηγητές. Σύντομα συνελήφθη στην μονή Σούκοβο του Πίροτ στη νότια Σερβία (1946) και φυλακίστηκε.
Λίγο έλειψε να εκτελεστεί από το καθεστώς ως «εχθρός του λαού», αλλά σώθηκε την τελευταία στιγμή όταν ό Πατριάρχης Γαβριήλ κατά την επιστροφή του από το  Άουσβιτς απήτησε την αποφυλάκιση του.
Διωγμένος από το Πανεπιστήμιο και δίχως κάποια σύνταξη, στερημένος από τα ανθρώπινα, θρησκευτικά και πολιτικά του δικαιώματα, ό πατήρ Ιουστίνος έζησε ουσιαστικά έγκλειστος στην μικρή γυναικεία μονή των Αρχαγγέλων στο Τσέλιε του Βάλιεβο.
Ακόμη και εκεί όμως οι πολιτικές αρχές δεν τον άφηναν ήσυχο. Πέρα από την συνεχή και ασφυκτική παρακολούθηση, συχνές ήταν και οι ανακρίσεις στην πολιτική διοίκηση του Βάλιεβο.
Σε περιόδους δε κρισίμων συνεδριάσεων της Ιεράς Συνόδου στο Βελιγρά δι, του απαγορευόταν οποιαδήποτε έξοδος από την μονή επί μήνες από τον φόβο τυχόν επιρροής του στους επισκόπους. Παρά τις δύσκολες αυτές και οδυνηρές συνθήκες ό πατήρ Ιουστίνος προσευχόταν αδιάλειπτα, επικοινωνούσε με όσους είχαν το θάρρος να τον επισκέπτονται, συνέχιζε το ιεραποστολικό του έργο και έγραφε συνεχώς δίχως να σταματήσει την παράλληλη μελέτη των προσφιλών του Αγίων Πατέρων και των Συναξαριών.
Λειτουργούσε καθημερινά, νήστευε πλήρως όλες τις Παρασκευές του έτους καθώς και την Α' Εβδομάδα των Νηστειών και την εβδομάδα των Παθών ενώ έκανε και άλλες νηστείες εκτός από τις διατεταγμένες της Εκκλησίας.
Ακολουθώντας πιστά το μακραίωνο μοναστικό τυπικό, τελούσε όλες τις ακολουθίες του νυχθημέρου. Εκατοντάδες ήταν τα ονόματα πού μνημόνευε στην Θεία Λειτουργία, ονόματα πού του έδιναν είτε προφορικά είτε μέσω επιστολών.
Παρά τον αυστηρό περιορισμό του από τις πολιτικές αρχές, ή φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και πέρασε τα σύνορα της Σερβίας. Έτσι, τον επισκέπτονταν όχι μονάχα Σέρβοι από διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και πολλοί Έλληνες.
Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 25 Μαρτίου 1979, ανήμερα του Ευαγγελισμού μα και ήμερα της γεννήσεως του.
Ό πατήρ Ιουστίνος, αφού εντρύφησε εμπειρικά στα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας, καρποφόρησε αυτή του την μελέτη και στα δικά του συγγράμματα ό που εύκολα διαφαίνεται το θεολογικό βάθος μα και το συγγραφικό του τάλαντο.
Δύο είναι τα κεντρικά χαρακτηριστικά τού όλου συγγραφικού του μόχθου, τα ό ποια συναντώνται σε όλα του τα έργα, από το πιο σύντομο μέχρι και το πιο εκτενές, και από το πιο βαθύ μέχρι και το πιο εκλαϊκευμένο.
Το πρώτο είναι ή αγά πη του για το πρόσωπο του «Θεανθρώπου Χριστού». Ίσως αυτή να είναι ή πιο συχνή έκφραση μέσα στο έργο του. Γύρω από τον Θεάνθρωπο στρέφονται τα πάντα, από Αυτόν πηγάζουν όλα και σε Αυτόν απολήγουν, ενδοχρονικά μα και εσχατολογικά.
Το δεύτερο εξίσου σπουδαίο είναι ή μέριμνα του στο να μην αποκλίνει από την αλάνθαστη γραμμή των θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολής. Ό υπερπλήρης αγάπης πατήρ Ιουστίνος είναι συνάμα και διαχρονικά ό ανυποχώρητος εις τα της πίστεως και ζηλωτής της εκκλησιαστικής τάξεως θεολόγος.
Ήδη την περίοδο 1932-35 συνέγραψε το δίτομο έργο «Ορθόδοξος φιλοσοφία της Αληθείας», την γνωστή Δογματική του, το όποιο τού χάρισε την έδρα της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου τού Βελιγραδίου.
Τον τρίτο τόμο εξέδωσε λίγο πριν από την κοίμηση του, το 1978. Από πολλούς συγχρόνους ερευνητές θεωρείται ως ή πληρέστερη ορθόδοξη Δογματική και έχει ήδη μεταφραστεί στην γαλλική ενώ μεταφράζεται στην αγγλική και στην ελληνική.
Άλλο μνημειώδες έργο του είναι οι Βίοι των Αγίων σε 12 τόμους και ή Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης σε 7 τόμους.

Πηγή:romfea.gr

Μεσογαίας Νικόλαος: ῾Υπέρ τῆς διατηρήσεως τῆς γλώσσας τῆς λατρείας μας (video)