Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Κύριε Μίκη, ντρέπομαι....



Κύριε Μίκη ντρέπομαι..
Σας άκουγα μικρός και έπαιρνα θάρρος από τους στίχους σας όταν με έδιωξαν από το σπίτι μου οι Τούρκοι. Σας άκουγα και έδινα όρκους αγώνα για να μην παραιτηθώ ποτέ από την δημοκρατική διεκδίκηση της επιστροφής μου στην πατρογονική μου εστία. Η Αγανάκτηση μου είναι μεγάλη κύριε Μίκη .. 


 
Λιώνει η ψυχή μου.. το έζησα το είδα και ας μην το πιστεύα... υποδεχθήκατε και τιμήσατε ως ειρηνοποιό αυτόν που δεν με αφήνει να πάω στο σπίτι μου και δεν με αφήνει να βάλω ένα τριαντάφυλλο στον τάφο των δικών μου ανθρώπων.

Κύριε Μίκη το κύρος και οι κάλπικες υποσχέσεις των πολιτικών έχουν σταματήσει να...

υπάρχουν στο νού μας εδώ και καιρό. Ο Πνευματικός κόσμος όμως ήταν το ηθικό ντοπάρισμα όλων εμάς των αδικημένων. Τώρα που μας γύρισε και αυτός την πλάτη μας έμεινε μόνο ο θεός σε τούτη την άδικη κοινωνία.

Έχει ξεθωριάσει η περηφάνια της καταγωγής μου και μαζί της η κάθε μου ελπίδα στο βάθος της

ψυχής μου .Η Ελλάδα πέθανε μέσα μου ως κάτι το υπαρκτό

Μου έχει μείνει μόνο η ιδέα και η ανάμνηση της ως η μόνη μου επαφή με τον Ελληνισμό του πολιτισμού των αρχών και της Δημοκρατίας.


Αδέρφια Ελλαδίτες κουράγιο

Το μόνο που μας θυμίζει πλέον Ελλάδα είναι οι εικόνες του μυαλού μας.
Μόνη μας ελπίδα είναι ο Θεός..


Ένας ξεπουλημένος και ξεχασμένος απο όλους ανέκαθεν


Έλληνας Κύπριος 



πηγή
citypress-gr.blogspot.com

Νά πάρει σαφῆ καί κατηγορηματική θέση ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐναντίον τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν ἀπό ὀρθοδόξους χριστιανούς.

Αν-ορθόδοξη και αντιχριστιανική η αποτέφρωση των νεκρών

Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε εκτενώς με το ζήτημα της αποτέφρωσης των νεκρών αφού αυτό ξεπερνάει τα όρια της θεματολογίας του ιστολογίου μας. Ωστόσο κρίναμε αναγκαίο να δοθεί μία σύντομη απάντηση στο σημερινό άρθρο του Νίκου Παπαχρήστου στην Καθημερινή με τον προκλητικό τίτλο «Πολλοί ορθόδοξοι θα επιλέξουν την αποτέφρωση της σορού».
Ας ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα. Η ταφή ή η αποτέφρωση δεν είναι θέμα επιλογής που αφήνεται στη βούληση κάθε πιστού. Η αποτέφρωση του νεκρού είναι πρακτική αντίθετη προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας και την πρακτική της.......
Κάθε νεκρός χριστιανός θάπτεται και η ταφή θα είναι πάντα ο ορθόδοξος χριστιανικός τρόπος «διάλυσης» του ανθρωπίνου σώματος. Η αποτέφρωση είναι πρακτική ανορθόδοξη, αντιχριστιανική και η δημιουργία Κέντρων αποτέφρωσης δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τους Χριστιανούς. Δυστυχώς η Διοικούσα Εκκλησία δεν έκανε σαφή τη θέση ότι δεν θα διαβάζεται ακολουθία της κηδείας σε όποιον αρνείται να ταφεί κατά το χριστιανικό τρόπο. Η πολλή «οικονομία» για την οποία μιλάει ο κ. Παπαχρήστου οδήγησε στην τραγελαφική δήλωση υποστήριξης της Εκκλησίας (!) από τον Γιώργο Αλακιώτη, εκπρόσωπο της Επιτροπής για το Δικαίωμα της Αποτέφρωσης των Νεκρών στην Ελλάδα, ο οποίος επεσήμανε το θετικό ρόλο της Εκκλησίας που, «παρά τις όποιες επιμέρους απόψεις, συνέβαλε και αυτή με τη διαλλακτικότητά της στην αλλαγή της στάσης της πολιτείας» και νομιμοποίηση της αποτέφρωσης.
Είναι σαφές πως η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου σχετικά με την αποτέφρωση των νεκρών, μολονότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει κάποια κενά. Απαιτείται ξεκάθαρη δήλωση άρνησης τέλεσης της ακολουθίας της κηδείας σε όσους αρνούνται την ταφή κατά το ορθόδοξο χριστιανικό τυπικό. Είναι λάθος να βρεθούμε εντός ολίγου ενώπιον του φαινομένου της τέλεσης ακολουθίας χριστιανικής κηδείας την οποία θα ακολουθεί αποτέφρωση. Άλλωστε όλα τα τροπάρια της ακολουθίας της κηδείας αναφέρονται σε διάλυση του σώματος που θα ταφεί στη γη και όχι σε καύση νεκρού, οδηγώντας ξεκάθαρα και τον πιο απλό πιστό να αντιληφθεί ότι ακολουθία κηδείας και αποτέφρωση δεν συμβιβάζονται.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ: "῾Η οἰκογένεια εἶναι ὁ πυρήνας τῆς κοινωνίας καί τῆς κοινωνικής συνοχῆς»

Α. Σαμαράς :"Έχω εντολή να τα αλλάξω όλα και θα τα αλλάξω"
«Η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας και της κοινωνικής συνοχής»
"Έχω εντολή να τα αλλάξω όλα και θα τα αλλάξω όλα σε αυτή την πορεία προς το συνέδριο» διαμήνυσε ο Αντώνης Σαμαράς απορρίπτοντας εισηγήσεις περί αναβολής τού συνεδρίου της κόμματος λόγω της κρίσης, στην ομιλία του με αφορμή τον εορτασμό τής Παγκόσμιας Ημέρας της Οικογένειας.
«Η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας και της κοινωνικής συνοχής» τόνισε ωστόσο  μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, σημειώνοντας ότι αποτελεί προτεραιότητα για όλους.
Ο Αντώνης Σαμαράς υπογράμμισε ότι οι σοβαρότερες συνέπειες της κρίσης είναι οι κοινωνικές και ότι στο πλαίσιο αυτό η οικογένεια είναι ασπίδα και όπλο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αναφερόμενος στην κρίση της οικονομίας είπε ότι δοκιμάζονται οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί και πλήττεται η οικογένεια γιατί έχει ανελαστικές δαπάνες, κυρίως όταν υπάρχουν παιδιά.
«Αντιλαμβανόμαστε τις αδικίες της φορολογικής πολιτικής, γιατί αυτή τη στιγμή δε στηρίζει την οικογένεια, και όταν έχουμε αίσθηση της συνολικής επιβάρυνσης ενός νοικοκυριού μπορούμε να αντιληφθούμε ποιες φοροαπαλλαγές έχουν νόημα» τόνισε ο κ. Σαμαράς.
Εκτίμησε επίσης ότι ήταν ιδιαίτερα εύστοχη η απόφαση της ΝΔ να συγκροτήσει παρατηρητήριο για τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο πρόεδρος της ΝΔ επανήλθε μάλιστα στην παλαιότερη πρότασή του για «μελλοντικό Υπουργείο Οικογένειας».

ΠΗΓΉ: http://www.news21.gr

Τί διδάσκονται οἱ Τοῦρκοι στό σχολεῖο


Τι διδάσκονται οι Τούρκοι στο σχολείο

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ'
Δημοτικού επευφημεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να
ενισχύσουν την εκπαίδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία
το αντίστοιχο βιβλίο των Τούρκων διδάσκει στους μαθητές ότι:

-Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».

-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!)

-Σελί δα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία
είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».

-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια
το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά
ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της
χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που
βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».

Αυτά και άλλα πολλά αντιλαμβάνεται κάποιος από την πρώτη κιόλας
ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα
συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα
«Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και
κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1955! με την υπογραφή του
Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.

Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα
διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της
Τουρκίας, όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός-
ήταν τουρκικής προέλευσης!

Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες,
Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα
μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε
τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!

Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ
(Turk Yunaniliskilerive filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι
ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την
Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο,
ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι
ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης,Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν
όλοι τους τουρκικής καταγωγής.
Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και
διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία!!

Κυριακή, 16 Μαΐου 2010


ΠΗΓΗ: http://kontari.blogspot.com

᾿Αποκαλυπτική συνέντευξη ῾Ηγουμένου ᾿Εφραίμ στήν ᾿Ελευθεροτυπία

 
 
 

Συντάχθηκε απο τον/την Ελευθεροτυπία / Γιάννα Παπαδάκου 
 (Κυριακή, 16 Μάιος 2010)


Πυρά και μηνύματα εναντίον μελών της κυβέρνησης Καραμανλή εξαπολύει με συνέντευξή του στην «Κ.Ε.» ο πατέρας Εφραίμ, λίγο πριν κλείσει στην εξεταστική η διερεύνηση του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου.
Αποκαλύπτει ότι «με πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή» έγινε η επίμαχη επίσκεψη τον Ιούλιο του 2006 στο Αγιον Ορος! Επιμένει, όμως, ότι το αντικείμενο των τότε συνομιλιών ήταν μόνο η δημιουργία του Ιδρύματος Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Αποφεύγει πάντως να συνδέσει την εγκατάσταση του ιδρύματος στο ολυμπιακό ακίνητο, παρ' ότι φαίνεται ότι από το 2006 υπήρχε σχέδιο για το ίδρυμα, κάτι που γνώριζε και ο τότε πρωθυπουργός.
* Για τον Θ. Ρουσόπουλο δηλώνει: «Δεν επικοινωνούμε πλέον σήμερα λόγω των εξελίξεων και της δυσφήμησης του ονόματός του» και επιμένει ότι η σχέση τους ήταν καθαρά πνευματική. Ο Γ. Αγγέλου -λέει- επισκεπτόταν τη μονή κάθε Σάββατο του Λαζάρου, αλλά «ποτέ δεν του είχαν ζητήσει τη μεσολάβησή του για τις ανταλλαγές...».
* Δηλώνει πάντα με σημασία ότι σύρθηκαν στις ανταλλαγές «από την προηγούμενη κυβέρνηση». Αποδίδει αυτή τη στάση στις αντιδράσεις των τοπικών φορέων και γι' αυτό, τονίζει, τα ακίνητα της Ξάνθης εξαιρέθηκαν από τις ανταλλαγές.
* Αισθάνεστε αλήθεια ως φορέας σκανδάλου; Εχετε κάνει λάθη στη υπόθεση του Βατοπεδίου; Εσείς εξομολογείστε, έχετε πνευματικό;
- Κατ' αρχήν, θα ήθελα να σας διευκρινίσω ότι δεν πρόκειται για κανένα σκάνδαλο. Πρόκειται για μια υπόθεση που αφορά τη μακροχρόνια προστασία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της μονής επί της Λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων αυτής εκτάσεων έναντι του ελληνικού Δημοσίου. Βγήκε στο φως της δημοσιότητας και παρουσιάστηκε ως «σκάνδαλο» με στόχο να αμαυρωθεί η εικόνα και η μακροχρόνια προσφορά της μονής, η οποία αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων χριστιανών από όλο τον κόσμο. Εάν γύριζα τον χρόνο πίσω, δεν ξέρω αν θα άφηνα τη Μονή να συρθεί με αυτό τον τρόπο στις ανταλλαγές. Σίγουρα θα ζητούσα από το ελληνικό Δημόσιο να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Μονής ως νομικού προσώπου δημόσιου δικαίου. Εάν αυτό ήταν λάθος, θα κριθεί μετά από την ολοκλήρωση κάθε εκκρεμούσας διαδικασίας και ύστερα -φοβάμαι- από πολλά χρόνια, όταν θα καταλαγιάσει αυτή η άδικη επίθεση. Πάντοτε είχα πνευματικό· η εξομολόγηση είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας.
* Ποιος συνέλαβε το σχέδιο της ανάπτυξης της Μονής; Τα εξηγήσατε όλα αυτά σε υπουργούς της πρώην κυβέρνησης; Τι βοήθεια τους ζητήσατε;
- Η Ιερά Μονή Βατοπεδίου έγινε κοινόβιο το έτος 1990, όταν επανδρώθηκε από την αδελφότητα 18 νέων μοναχών, υπό τη δική μου πνευματική ηγεσία. Το έργο μας ήταν ιδιαιτέρως δυσχερές, καθώς η Μονή είχε κατά κυριολεξία καταρρεύσει, τα περισσότερα από τα κτίσματα ήταν ασυντήρητα, ερειπωμένα και, κάποια, υπό κατάρρευση. Υπήρχαν επίσης ανεκτίμητης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας κειμήλια, χειρόγραφα, παλαίτυπα βιβλία, ιστορικά έγγραφα κ.λπ., τα οποία κινδύνευαν να καταστραφούν ή να απωλεσθούν. Είχαμε ένα μοναστήρι τριάντα πέντε χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και μαζί με τα εξαρτήματά του άλλες εβδομήντα χιλιάδες, δηλαδή εκατό χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, που ήταν όλα μνημεία έρημα, χαμένα και εγκαταλελειμμένα. Και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποδώσουμε στην Ιερά Μονή την παλιά της αίγλη. Ετσι αρχίσαμε να κάνουμε μελέτες, να συντηρούμε το Μοναστήρι και να υποβάλλουμε αιτήσεις για την υπαγωγή σε κοινοτικά προγράμματα χρηματοδότησης της αναστήλωσης της Μονής. Δεν συζήτησα με κανέναν υπουργό για όλα αυτά. Αντιθέτως μπορώ να πω ότι στο θέμα της προστασίας των ιδιοκτησιακών μας δικαιωμάτων οι εκάστοτε υπουργοί ήταν αρνητικοί και κουραστήκαμε ασύγκριτα για να διασφαλίσουμε τα δικαιώματά μας.
* Είχατε κατ' ιδίαν συζητήσεις με τον πρώην πρωθυπουργό, ποιος ήταν ο σκοπός της επίμαχης επίσκεψης;
- Ο τέως πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Αγιον Ορος με δική του πρωτοβουλία περί τα τέλη Ιουλίου 2006, κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης με την Ιερά Κοινότητα κατά το Πρωτόκολλο και με τις Ιερές Μονές που ήθελε να επισκεφθεί, δηλαδή τη Μονή Μεγίστης Λαύρας, τη Μονή Βατοπεδίου και τη Μονή Ιβήρων. Δεν υπήρχε σκοπός στην επίσκεψη αυτή και δεν είχαμε συζητήσεις με τον τέως πρωθυπουργό για την υπόθεση των ανταλλαγών. Αντιθέτως η μοναδική νύξη που του έγινε αφορούσε τη δημιουργία του Ιδρύματος Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, το οποίο προοριζόταν να παράσχει μεταξύ άλλων ένα μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και για το οποίο μας υποσχέθηκε στήριξη όπου μπορούσε.
* Ποια ήταν η σχέση σας με τον Θ. Ρουσόπουλο; Αλήθεια, επικοινωνείτε μαζί του ως σήμερα;
- Η σχέση μου με τον Ρουσόπουλο ήταν καθαρά πνευματική. Δυστυχώς όμως σήμερα λόγω των εξελίξεων και της δυσφήμησης του ονόματός του στην υπόθεση του Βατοπεδίου δεν έχουμε κάποια επικοινωνία. Δυστυχώς κατάντησε η κατάθεση πίστης και πνευματικότητας να θεωρείται ποινικό αδίκημα.
* Θεωρείτε ότι συνάδει με την πνευματικότητα του Αγίου Ορους η διακίνηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ μέσω διαφόρων εταιρειών -κάποιες είναι και υπεράκτιες;
- Κατ' αρχήν πρέπει να σας διευκρινίσω ότι η Ιερά Μονή Βατοπεδίου δεν έχει αναπτύξει ποτέ επιχειρηματική δραστηριότητα η ίδια. Δεν είναι αυτό το έργο μας. Γι' αυτό τον λόγο η Μονή έχει αναθέσει σε τρίτους ειδικούς τη διαχείριση των χρημάτων της, τα οποία σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι χρησιμοποιεί αποκλειστικά για την ολοκλήρωση της αναστήλωσης της Μονής, τη συντήρηση των ιερών κειμηλίων, τη σίτιση και φιλοξενία μοναχών και επισκεπτών και τη διενέργεια φιλανθρωπικών έργων.
* Στο Βατοπέδι έχετε εντυπωσιακό κατάλογο επισκεπτών. Τι εννοούσατε όταν είπατε στην εξεταστική, ότι «είμαστε σε ένα εθνικό κέντρο, όπου είμαστε πραγματικά υπηρέτες του γένους»;
- Τα μοναστήρια σε κάθε ορθόδοξη χώρα είναι κέντρα διαφύλαξης της παράδοσης και της θρησκείας στην οποία πιστεύουν. Ενα τέτοιο μοναστήρι είναι και η Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Διαφυλάσσει ακέραια την παράδοση του γένους και υπηρετεί την ορθοδοξία. Πιστεύω ότι αυτό είναι μια μεγάλη προσφορά, καθρέφτης του γένους μας και κιβωτός των ορθοδόξων παραδόσεων. Και είναι πραγματικά τιμή της Ελλάδας για όλους όσοι μας επισκέπτονται, απλοί πολίτες αλλά και ηγέτες κρατών.
* Πιστεύετε ότι υπήρξαν κρατικοί λειτουργοί που χρηματίστηκαν για να σας εκχωρήσουν τα κρατικά φιλέτα;
- Απαντώ κατηγορηματικά όχι. Θα ήταν μεγάλη αδικία κάθε ισχυρισμός περί του αντιθέτου. Αλλωστε εμείς ζητήσαμε να ανοίξουν όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί για να διαπιστωθεί η πορεία κάθε ποσού. Από όσο γνωρίζω με τα μέχρι τώρα στοιχεία και πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν έχει προκύψει κάποιος χρηματισμός των κρατικών λειτουργών από τρίτους. Οσο για τα λεγόμενα «φιλέτα», ο όρος, καθαρά εφεύρεση ορισμένων για να παραπλανηθούν οι αρμόδιες αρχές και ο λαός, πρέπει να σας πω ότι τα ακίνητα που μας έδωσε το ελληνικό Δημόσιο για ανταλλαγή με τη Λίμνη Βιστωνίδα και τις παραλίμνιες εκτάσεις σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «φιλέτα». Αντιθέτως, πολλά απ' αυτά που μας έδωσαν ήταν ακατάλληλα για οποιαδήποτε χρήση, είτε διότι υπήρχαν πολεοδομικοί περιορισμοί, είτε διότι ήταν δασικές εκτάσεις, είτε, όπως το ολυμπιακό ακίνητο, το οποίο δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ασφάλειας για την εξυπηρέτηση ιδρυματικών σκοπών.
* Τι λέτε για την κατάθεση του υπουργού Τσιτουρίδη, ότι μέσω λάπτοπ εσείς υποδεικνύατε τα ακίνητα που επιθυμούσατε να εκχωρηθούν;
- Κατ' αρχήν δεν γνωρίζω ποιοι λόγοι σκοπιμότητας οδήγησαν τον κύριο Τσιτουρίδη στις αναλήθειες που είπε. Ήταν εξ εκείνων που αναγνώριζαν την ιδιοκτησία μας επί της Λίμνης και των παραλιμνίων κι επιθυμούσαν ανταλλαγές. Ωστόσο σας δηλώνω κατηγορηματικά ότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε τα διαθέσιμα ακίνητα και δεν είχαμε σε καμία περίπτωση δικαίωμα υπόδειξης και επιλογής. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρω τι είναι τα λάπτοπ.
* Καταγγείλατε στην εξεταστική ότι συρθήκατε στις ανταλλαγές. Ποιος σας έσυρε και ποιος ωφελήθηκε τελικά;
- Ολες οι κυβερνήσεις από το έτος 1998 και μετά αναγνώρισαν με σωρεία επισήμων εγγράφων και αποφάσεων τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου επί της Λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων αυτής εκτάσεων. Οι ανταλλαγές που ακολούθησαν δεν ήταν δική μας επιλογή, ήταν πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης, η οποία προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα των τοπικών παραγόντων να φύγουμε από την περιοχή τους μας οδήγησε στις ανταλλαγές.
Αυτό άλλωστε το κατέθεσε και ένας από τους βασικότερους αυτούς παράγοντες, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης, κ. Αθ. Ξυνίδης, συγγενής του γεν. γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, στον εισαγγελέα, ομολογώντας ότι οι ανταλλαγές ήταν αποτέλεσμα των κινητοποιήσεών τους.
Το κατέθεσαν και άλλοι μάρτυρες στην εξεταστική επιτροπή του 2008, όπως ο τ. υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μπασιάκος και ο τ. υφυπουργός κ. Κοντός. Αυτές οι αλήθειες γιατί δεν αναφέρθηκαν ποτέ από τά μέσα επικοινωνίας ώστε να διαφωτισθεί ο λαός; Συρθήκαμε στις ανταλλαγές πιεζόμενοι από την τότε κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να μας εμφανίζουν σαν συμμέτοχους σε ένα παιχνίδι πολιτικών συμφερόντων, όπου στην ουσία χαμένη βγήκε η Μονή.
* Ποια ήταν η σχέση σας με τον Γ. Αγγέλου, του ζητήσατε ποτέ τη διαμεσολάβηση προκειμένου να διευκολυνθείτε στην υπόθεση;
- Ο κ. Αγγέλου επισκεπτόταν κάθε Σάββατο του Λαζάρου για τρία συνεχή έτη το Μοναστήρι μας. Ποτέ δεν του ζήτησα τη διαμεσολάβηση για οτιδήποτε.

Διαδίκτυο:romfea.gr

Χρῆστος Γιανναρᾶς: ᾿Ενάντια στήν ἀριστερά τῆς βίας καί τοῦ τραμπουκισμοῦ

 
 
Για να ξαναγεννηθεί ελπίδα
Tου Χρηστου Γιανναρα
Αυτό το είδος των υπανθρώπων, που για να θριαμβεύσει η δική τους αλάθητη εκδοχή ποιο το «σωστό» και ποιο το «δίκιο» απανθρακώνουν σήμερα ζωντανούς ανθρώπους και κατακαίνε βιβλία, το γέννησε στην Ελλάδα η τριαντάχρονη (μεταπολιτευτική) καπηλεία της Αριστεράς. Εσπειραν διαστροφή, τυφλή ιδιοτέλεια, καιροσκοπισμό. Και θερίζουμε σήμερα έγκλημα, φρίκη, τρόμο, ανομία.
Αριστερά σημαίνει: κοινωνιοκεντρική πολιτική, επομένως ανιδιοτέλεια, αντίσταση στα συντεχνιακά συμφέροντα, πάλη για την προτεραιότητα της ανθρωπιάς και των σχέσεων. Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα η «Αριστερά» αναδείχθηκε σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων του κοινωνικού σώματος, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων.
Τριάντα χρόνια τώρα προβάλλουν αυτή την κιβδηλεία και τον συνακόλουθο καριερισμό σαν τη μόνη «προοδευτική» πρόταση για την πολιτική και την κοινωνία. Με καλοστημένη ιδεολογική τρομοκρατία, σε απόλυτο κενό αντιπροτάσεων, πέτυχαν να τους παραδοθεί από όλες τις κυβερνήσεις (κάθε κομματικής ταμπέλας), μετά τη δικτατορία, η διαχείριση των μέτρων και κριτηρίων ποιότητας της ζωής του τόπου, δηλαδή η εξουσία στην εκπαίδευση: στο σχολειό και στο πανεπιστήμιο. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι με τις πρακτικές των Ναζί, ποιο δημοτικό σχολειό τέλειωσαν, ποιο γυμνάσιο, ποιο ανύπαρκτο λύκειο; Δημοτικό, όπου δάσκαλοι οδηγούσαν συντεταγμένους τους πιτσιρικάδες έξω από το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς να τσιρίξουν συντονισμένα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», πετώντας πέτρες και νεράντζια. Πιτσιρικάδες με τα βιβλία τους λογοκριμένα από την «προοδευτική Αριστερά» μη τυχόν και ξεμυτίσει πουθενά η λέξη «πατρίδα», η λέξη «ιερό», η λέξη «χρέος». Η ίδια Αριστερά, στο γυμνάσιο και στο λύκειο, στρεβλώνει την Ιστορία σε οικονομικίστικο ντετερμινισμό, διαστρέφει το άθλημα της ελευθερίας σε «δικαίωμα» που εκβιάζεται γκανγκστερικά, στραγγαλίζει με τα κλισέ του εθνομηδενισμού την ευαισθησία του ανήκειν, τη φιλοπατρία. Τρεις δεκαετίες τώρα, η μονοπώληση της εκπαίδευσης από τους καπήλους της Αριστεράς παράγει μαζικά βάνδαλους καταληψίες του ιερού χώρου της μάθησης, ευνουχισμένους διαδηλωτές να αναμηρυκάζουν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας.
Η δημοκρατία (η νεωτερική) είναι εξ ορισμού πολυφωνική, και η πολιτική - ιδεολογική πολυφωνία προϋποθέτει (όχι απλώς ανέχεται) και κόμματα που απορρίπτουν τη δημοκρατία, προτείνουν διαφορετικές αρχές οργάνωσης και στόχων της συλλογικότητας. Αλλά οι αρχές αυτές (του μαρξισμού - λενινισμού ή του ναζισμού ή του φασισμού ή του μαοϊσμού ή των Ερυθρών Χμερ) προϋποτίθενται στη δημοκρατική πολυφωνία ως προτάσεις, για να επιλεγούν ή να απορριφθούν από τους ψηφοφόρους – όχι ως πρόγραμμα μεθοδικής βίας, όχι ως πρακτική εκβιασμών, όχι ως ελλοχεύουσες απόπειρες στανικής επιβολής τους μέσω εγκλημάτων κατάλυσης του έννομου κράτους. Οταν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει επιλέξει καταστατικά (με Σύνταγμα και νόμους) το πολίτευμα της δημοκρατίας, είναι εξωφρενικό και παράλογο να μετέχουν στο κορυφαίο όργανο της δημοκρατίας, στο κοινοβούλιο, κόμματα που μεθοδικά και με χρήση βίας καταλύουν τους όρους λειτουργίας της δημοκρατίας.
Κάθε πολίτης ή ομάδα πολιτών στο δημοκρατικό πολίτευμα δικαιούται να πιστεύει και να προπαγανδίζει όποια πρόταση, πολιτική, ιδεολογική, κοσμοθεωρητική, προτιμάει. Το μόνο που δεν δικαιούται, είναι να ακυρώνει αυτή την ελευθερία των επιλογών, να καταλύει τους θεσμισμένους όρους της δημοκρατίας. Παύει να υπάρχει πολίτευμα δημοκρατίας, όταν μειοψηφίες θέλουν να επιβάλουν στην πλειοψηφία των πολιτών, με βία, τραμπουκισμό και παρανομία, τις απόψεις τους, το «δίκιο» τους. Αυτό το όριο αυτοάμυνας είναι η αλφαβήτα της δημοκρατίας, η στοιχειώδης και αυτονόητη λογική που θεμελιώνει θεσμικά την ελευθερία. Γι’ αυτό και όταν αρχηγοί κομμάτων ή στελέχη ή εκπρόσωποι διακηρύχνουν επίσημα και επιβεβαιώνουν έμπρακτα ότι τους νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο αυτοί τους ακυρώνουν με βία και τρομοκρατία στους δρόμους, τότε, όπου λειτουργεί δημοκρατία, επεμβαίνει Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και παύει να αναγνωρίζει ως πολιτικό κόμμα τη φασιστοειδή συντεχνία.
Τουλάχιστον κάποιες φωνές να διασώζουν τη συνείδηση των ορίων: να μην ακκίζεται σαν «δημοκρατία» ο ολοκληρωτισμός, σαν «πρόοδος» η βουλιμική ασυδοσία και ο τραμπουκισμός. Δεν είναι δημοκρατία η καιροσκοπική ανοχή κομμάτων με διακηρυγμένη και μεθοδική την άρνηση των θεσμών και αρχών της δημοκρατίας. Εκτός ορίων της δημοκρατίας είναι όχι μόνο όσοι καριερίστικα εμπορεύονται το αφιόνι απατηλών ολοκληρωτισμών, αλλά και όσοι τους ανέχονται και τους νομιμοποιούν με την ανοχή τους.
Αυτό που και τυπικά κατέρρευσε στις 23 Απριλίου δεν είναι η ελληνική οικονομία. Η υποχρεωτική παραίτησή μας από την κρατική ανεξαρτησία και αυτοδιαχείριση απλώς συγκεκριμενοποιεί τη συντελεσμένη από καιρό κατάρρευση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Για τον αξιολύπητα ολίγιστο πρωθυπουργό μας, αλλά και για τον υποδειγματικό σε ευπρεπή αφασία κ. Σαμαρά η δημοκρατία μοιάζει να είναι ένα νομικό γεγονός, σφραγίδες και χαρτιά, που βαυκαλίζονται ότι το συντηρούν. Γι’ αυτό και συνεχίζουν να κρώζουν τις ίδιες φθαρμένες α-νόητες λέξεις μπροστά σε απανθρακωμένα κορμιά και στον πανικό της κοινωνίας. Συνεχίζει ο κ. Σαμαράς να περιστοιχίζεται από τις ίδιες χιλιοφθαρμένες φιγούρες τής πιο αηδιαστικής κομματικής παρακμής, μόνο για να τις ανταμείψει ο θλιβερός που τον στήριξαν να κερδίσει την αρχηγία! Ανάλογα εκτός τόπου και χρόνου ο υποκοριστικά αποκαλούμενος από τον λαό πρωθυπουργός, μοιάζει να απολαμβάνει το κυβερνητικό σκηνικό που έστησε με τα φιλαράκια του, ευδαιμονικά αδιάφορος αν παράγουν έργο ή συντηρούν το κενό.
Είναι απίστευτο, πόση τυφλότητα παράγει η παρακμή. Αν αντιλαμβάνονταν οι δυο αρχηγοί ποια οργή συνοδεύει την ανυποληψία με την οποία τους αντιμετωπίζει η ελλαδική κοινωνία, θα ακολουθούσαν πανικόβλητοι στη φυγή του τον βραχύ προκάτοχο της πρωθυπουργίας. Δεν έχουν τις κεραίες και την ευαισθησία να νιώσουν στην ψυχή τους πόσο αφόρητο είναι για τον Ελληνα να ντρέπεται για την πατρίδα του, πόσο βασανιστικά λαχταράει συλλογική αξιοπρέπεια, τεκμηριωμένη περηφάνια. Εχει καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα και μαζί του το κράτος και η οικονομία. Ομως, δεν έχει καταρρεύσει η ελληνική κοινωνία, διαθέτει ακόμα εφεδρείες ποιότητας αμόλευτες από την κομματική σιχαμάρα. Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τις αρμοδιότητες που του απομένουν, τολμήσει την επιστράτευση αυτής της ποιότητας και μας οδηγήσει σε πραγματική μεταπολίτευση και Συντακτική Εθνοσυνέλευση, ξαναγεννιέται ελπίδα. Αλλά, προσοχή: Σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων δεν χωράει ούτε ελάχιστο δείγμα από το πολιτικό προσωπικό των τελευταίων τριάντα χρόνων της αποτροπιαστικής κομματοκρατίας. Προτιμότερο το χάος από τον εμπαιγμό.

᾿Εφημ. Καθημερινή, 16-05-2010

Στάρετς Σάββας ῾Ο Παρηγορητής. «Ἡ ζωή στόν κόσμο»


«Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του
π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἡ ζωή στόν κόσμο
ταν βλέπεις ὅτι πολλοί ἀναζητοῦν τήν εὐτυχία τους στά αἰσθητά ἀγαθά, στήν αἰσθητή ἱκανοποίηση, στήν καλοπέραση καί στήν πολυτέλεια καί τά  προβάλλουν αὐτά σάν σοφή ἐπιλογή΄ ὅταν βλέπεις ὅτι πολλοί στήν ἐπίγεια εὐτυχία τους χρησιμοποιοῦν κάθε ψεῦδος καί κάθε ἀπάτη, ὑπερασπίζονται τό μῖσος, τήν ἐκδικητικότητα καί ἄλλα πάθη καί θεωροῦν τήν ἄρνηση νά εὐχαριστεῖται κάποιος μέ τίς αἰσθητά ἀγαθά ἀνοησία, τότε ὀφείλουμε νά θυμηθοῦμε μέσα στήν καρδιά μας καί νά ποῦμε αὐτά πού δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι: 
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ὀφείλουμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Χριστοῦ (Γαλ. 6, 2).  Καί ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ ἀπαιτεῖ ὥστε ἐμεῖς νά σταυρώσουμε τή σάρκα «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5, 24), νά πετάξουμε μακριά μας τό ψεῦδος καί νά λέμε τήν ἀλήθεια (Ἐφ.4, 25), κάθε ἐκδίκηση νά τήν ἀναθέσουμε στόν Κύριο καί Θεό πού εἶπε: «Ἐμοί ἐκδίκησις, ἐγώ ἀνταποδώσω»(Ρωμ.12, 56).

          Γενικῶς ἔχοντας ὑπ’ ὅψιν σου ὅλα τά  κακά παραδείγματα πού παρουσιάζονται, ἀμέσως κοίταξε στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔχει τό πλῆρες δικαίωμα νά ἀπαιτήσει ἀπό μᾶς νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά Του καί μετά κοίταξε στά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων πού ἐμιμήθησαν τήν Ζωή Του, πού ἔγιναν ἅγιοι καί εἶναι ἄξιοι νά τούς μιμούμαστε.  
Νά μιμηθεῖς ὄχι τό παράδειγμα τῆς εἰδωλλολατρικῆς  ζωῆς, ἡ ὁποῖα εἶναι τόσο φανερή στόν κόσμο μας, ἀλλά τό παράδειγμα τῆς φρονήσεως, τῆς μετριοφροσύνης, τῆς αἰδοῦς, τῆς ἐγκράτειας, τῆς τάξεως, τοῦ ζῆλου γιά τήν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ὁποῖα διακρίθηκαν οἱ Ἅγιοι καί οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, πού συνεχῶς προσπαθοῦσαν νά ζῆσουν καί ἔζησαν ὄχι σύμφωνα μέ τούς κανόνες τοῦ κόσμου, ἀλλά σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
 

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com

῾Η επίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Κύπρο, τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου,




Σχόλιο klision: Πράγματι, εἶναι ἀμείλικτα τά ἐρωτήματα πού θέτει στό ἄρθρο πού φιλοξενοῦμε ὁ κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, ἐρωτήματα καί δικά μας, ἀλλά καί τοῦ ὑπολοίπου, νομίζω,  χριστεπωνύμου πληρώματος. Ἡ συνέπεια λόγων καί πράξεων εἶναι μία ἀρετή, ἡ ὁποία πρέπει νά κοσμεῖ ,πρωτίστως, τούς φέροντας τόν βαθμό τῆς ᾿Αρχιερωσύνης. ᾿Αναμένουμε, λοιπόν, μιά ξεκάθαρη ἀπάντηση. Διαφορετικά θά χάσουμε τήν ἐμπιστοσύνη μας στό πρόσωπό τους. Αὐτά πρός τό παρόν καί ἐλπίζουμε σέ ἕνα καλύτερο μέλλον. ῞Οσο γιά τήν φτωχή μας Κύπρος, νά εἶστε σίγουροι, χειρότερα θά γίνουν τά πράγματα, ὄχι καλύτερα. Μακάρι νά διαψευσθοῦμε...


Η Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου
αναφορικά με την επίσκεψη
του Πάπα στην Κύπρο
του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========
Παραθέτουμε πιο κάτω αυτούσια την επιστολή του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου που απέστειλε το 2001 στον τότε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Α΄ μόλις πληροφορήθηκε το ενδεχόμενο επισκέψεως του Πάπα στην Κύπρο!
Ο ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΕΜΕΣΟΥ
Και όμως! Λίγα χρόνια αργότερα, πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, ο Σεβασμιότατος Κυρηνείας έδωσε εν συνόδω τη συγκατάθεσή του για την έλευση του Πάπα στην Κύπρο όπως την έδωσε και για τη συγκρότηση του “Διαθρησκειακού συνεδρίου”.
Ερωτούμε το Σεβασμιότατο Κυρηνείας και τον Αγιο Λεμεσού οι οποίοι στο παρελθόν έδωσαν έξοχα (επαναλαμβάνω έξοχα) δείγματα γραφής με υπέροχες ομιλίες και άρθρα εναντίον του Οικουμενισμού και του Παπισμού: Τι μεσολάβησε έκτοτε και αλλάξατε στάση άρδην; Δεν εννοούμε (Θεός φυλάξοι!) ότι γίνατε Οικουμενιστές. Ασφαλώς και ΔΕΝ είστε Οικουμενιστές. Ακριβώς όμως επειδή δεν είστε γιατί δώσατε τη συγκατάθεσή σας για την έλευση του Πάπα;
Ο ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ
Αλλά η ερώτηση απευθύνεται και σε άλλους επισκόπους, οι οποίοι γνωρίζουμε από ιδίαν πείραν, ότι ήταν λαύροι και εναντίον του Παπισμού και εναντίον του Οικουμενισμού.
Γιατί ο Σεβασμιότατος Τριμυθούντος έδωσε συγκατάθεση για την έλευση του Πάπα; Ως ιερομόναχος ήταν ο πλέον αντιπαπιστής κληρικός που γνώρισα στη ζωή μου. Το παραμικρό να έκαναν οι Οικουμενιστές εστενοχωρείτο βαθύτατα και επικραίνετο υπέρμετρα. Τώρα; Τώρα που έγινε επίσκοπος, αντί να είναι ο φρουρός της πίστεως ως το αξίωμά του υποδηλώνει, δίνει τη συγκατάθεσή του για την έλευση του Πάπα και σιωπά;
Γιατί υπάρχει η υπογραφή του Θεοφιλέστατου Καρπασίας στην συνοδική εγκύκλιο που καλεί τους πιστούς να υποδεχθούν τον Πάπα με ευγένεια λες και υπάρχει κάποιος που σκεφτόταν να βιαιοπραγήσει εναντίον του;!
ΟΙ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Ας θημηθούμε τι έγινε τον περασμένο Οκτώβριο. Τι έκαναν (ελάχιστες δεκάδες) παραδοσιακοί πιστοί κληρικοί, μοναχοί και λαικοί; Κρατούσαν πανώ εναντίον του Παπισμού και συνομιλούσαν μεταξύ τους έξω από το συνεδριακό κέντρο και προσεύχονταν στο γειτονικό παρεκκλήσι. “Τι κακόν εποίησαν” για να γίνουν θύματα τραμπουκισμού και θηριωδίας που εξευτέλισαν την Κύπρο διεθνώς; Ποιον επείραξαν; Ποιον ενόχλησαν; Σε ποιον συμπεριφέρθηκαν με αγένεια; Αντίθετα! Οι ίδιοι έγιναν, όπως αδιάψευστα οι τηλεοπτικές κάμερες έδειξαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, θύματα θηριώδους διωγμού! Επομένως συνοδική εγκύκλιος δεν έπρεπε να εξαπολυθεί εναντίον των παραδοσιακών πιστών αλλά εναντίον όσων τραβούσαν από τα γένεια και τα μαλλιά τους μοναχούς μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλου του κόσμου για να τους απομακρύνουν από το παρεκκλήσι που προσεύχονταν.
Ο ΜΟΡΦΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΦΟΥ
Αλλά μήπως ο Μητροπολίτης Μόρφου είναι Οικουμενιστής; Σας διαβεβαιώ ότι ούτε Οικουμενιστής είναι ούτε και με τις συμπροσευχές συμφωνούσε ποτέ!
Ακόμη! Επειδή γνωρίζω από δεκαετίες τον Αγιο Πάφου πληροφορώ υπεύθυνα όσους τυχόν το αγνοούν ότι ο Μητροπολίτης Πάφου παρόλα όσα έκανε και κάνει εναντίον των παραδοσιακών πιστών ΔΕΝ είναι Οικουμενιστής.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΠΙΚΡΙΑΣ
Γι’ αυτό ρωτούμε: Τι έγιναν, άγιοι πατέρες, όλα αυτά που λέγατε τα άξια κάθε επαίνου και θαυμασμού; Πώς άλλαξαν άρδην; “Τις υμάς εβάσκανεν” ω Άγιοι Αρχιερείς και μας κουβαλήσατε τους μουλλάδες και τους ραββίνους και τους Παπικούς και τους κάθε λογής Προτεστάντες για να συμπροσευχηθείτε μαζί τους;
ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΜΑ;
Αλήθεια γιατί προσκαλέσατε τον Πάπα; Για να βοηθήσετε το εθνικό μας θέμα; Αν είναι γι’ αυτό που κάνατε αυτές τις παρανομίες την πιο κατάλληλη απάντηση σας τη δίνει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Παύλος με την πιο κάτω επιστολή που έγραψε πριν μια δεκαετία την αξία της οποίας δυστυχώς αναιρεί με τη συγκατάθεση που έδωσε για τη διοργάνωση του Διαθρησκειακού συνεδρίου και την έλευση του Πάπα.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ
______________
«Μακαριώτατε,
Η χθεσινή είδηση από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επροσκάλεσε τον Πάπα Ρώμης να επισκεφθή τη μαρτυρική Κύπρο, αφού πήρε τη συγκατάθεση της Υμετέρας Μακαριότητος διά του Υπουργού των Εξωτερικών της Δημοκρατίας κατά την πρόσφατη εις Υμάς επίσκεψή του, επλήγωσε βαθύτατα την ψυχή μας και επλήρωσε λύπης και στενοχωρίας την καρδία μας. Η Υμετέρα συγκατάθεση, εν αγνοία των μελών της Ιεράς Συνόδου, τραυματίζει την ενότητα της Εκκλησίας, αποτελεί αιτία ταραχής των ψυχών των ευσεβών πιστών, και δημιουργεί νέους κινδύνους διχασμού και άμβλυνσης του Ορθόδοξου αισθητηρίου του ευσεβούς πληρώματος Αυτής.
Ο Παπισμός “παρέφθειρε την καθαρότητα της διδασκαλίας της αρχαίας οικουμενικής Ορθοδοξίας διά των νεοεισαχθέντων δογμάτων περί του filioque, της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου” και ιδίως της παντελώς αντιχριστιανικής διδασκαλίας περί του πρωτείου του Πάπα εν τη Εκκλησία και του αλαθήτου αυτού. Η όλη ιστορία του Παπισμού, με όλα τα καινοφανή ρωμαϊκά δόγματα καταδεικνύει ότι οι Παπιστές μετέτρεψαν την Εκκλησία του ζώντος Θεού “εις μίαν γήϊνην πολιτικήν οργάνωσιν” με έδρα το Βατικανό.
Ταπεινά φρονούμε ότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να έχη καμία συμμετοχή στην επίσκεψη ενός κοσμικού άρχοντα στους τόπους οι οποίοι καθαγιάσθκαν με το τίμιο αίμα των δεκατριών μοναχών της Καντάρας και τόσων άλλων Αγίων, οι οποίοι υπέμειναν φρικτά βασανιστήρια από τους Παπικούς, διότι εν τοιαύτη περιπτώσει αναγνωρίζεται ο Πάπας υπό τη διπλή ιδιότητά του ως αρχηγού Κράτους και Εκκλησίας.
Η τοιαύτη επίσκεψη του Πάπα, η οποία επενδύεται με το μανδύα του προσκυνήματος, μόνο ταπείνωση, καταισχύνη και συμφορά θα προξενήσει στον τόπο μας. Οι εναγκαλισμοί με τον Πάπα δεν θα φέρουν την ποθητή, ως ελπίζετε, βοήθειά του στο εθνικό θέμα, αλλά την οργή του Θεού επάνω στις κεφαλές μας, ως μαρτυρεί η ιστορία του μαρτυρικού ημών Γένους. Λόγω της σοβαρότητος του θέματος, παρακαλούμε όπως συγκαλέσετε εκτάκτως την Ιεράν Σύνοδο»
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τι να προσθέσει κανείς σ’ αυτά τα υπέροχα που έγραψε ο Σεβασμιότατος Κυρηνείας;
Δεν υπάρχει κάτι πιο σαφές και πιο ορθόδοξο!
Και όμως!
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄θα μολύνει τα αγιασμένα χώματα της Κύπρου σε λίγες βδομάδες με τη συγκατάθεση όλων των επισκόπων της!
Κρίμα!

 Πηγή:http://www.zoiforos.gr

Βασικά σημεῖα διαφορᾶς μεταξύ ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί Παπισμοῦ (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί ῾Αγίου Βλασίου ῾Ιεροθέου Βλάχου)





1. Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν τον θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Μέχρι το 1009 οι Πάπες της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινουπόλεως ήσαν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και Επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών.
2. Οι Φράγκοι στην Σύνοδο της Φραγκφούρτης το 794 κατεδίκασαν τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων. Επίσης το 809 οι Φράγκοι εισήγαγαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque, την διδασκαλία δηλαδή περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ του Πατρός και εκ του Υιού. Αυτήν την εισαγωγή κατεδίκασε τότε και ο ορθόδοξος Πάπας της Ρώμης. Στην Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως επί Μεγάλου Φωτίου, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ορθοδόξου Πάπα της Ρώμης, κατεδίκασαν όσους είχαν καταδικάσει τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και όσους προσέθεσαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque. Όμως για πρώτη φορά ο Φράγκος Πάπας Σέργιος Δ' το 1009 στην ενθρονιστήρια επιστολή του προσέθεσε στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque και ο Πάπας Βενέδικτος Η’ εισήγαγε το πιστεύω με το Filioque στην λατρεία της Εκκλησίας, οπότε ο Πάπας διεγράφη από τα δίπτυχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.


3. Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την κτίση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες. Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθή.

Από αυτήν την βασική διδασκαλία προέρχεται η διδασκαλία περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ του Πατρός και εκ του Υιού, το καθαρτήριο πύρ, το πρωτείο του Πάπα κλπ.


4. Εκτός από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού στο θέμα της ουσίας και ενεργείας στον Θεό, υπάρχουν άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων, ήτοι:

– το Filioque, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό με αποτέλεσμα να μειώνεται η μοναρχία του Πατρός, να καταργήται η τέλεια ισότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, να μειώνεται ο Υιός κατά την ιδιότητά Του να γεννά, εάν υπάρχει ενότητα μεταξύ Πατρός και Υιού, να υποτιμάται το Άγιον Πνεύμα ως μη ισοδύναμο και ομόδοξο με τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αφού παρουσιάζεται ωσεί “πρόσωπο στείρο”,

– η χρησιμοποίηση αζύμου άρτου στην θεία Ευχαριστία που παραβαίνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός ετέλεσε το μυστικό δείπνο,

– ο καθαγιασμός των “τιμίων δώρων” που γίνεται όχι με την επίκληση, αλλά με την απαγγελία των ιδρυτικών λόγων του Χριστού “λάβετε φάγετε... πίετε εξ αυτού πάντες...”,

– η θεωρία ότι η σταυρική θυσία του Χριστού εξιλέωσε την θεία δικαιοσύνη, που παρουσιάζει τον Θεό Πατέρα ως φεουδάρχη και παραθεωρεί την Ανάσταση,

– η θεωρία περί της “περισσευούσης αξιομισθίας” του Χριστού και των αγίων που την διαχειρίζεται ο Πάπας,

– ο χωρισμός και η διάσπαση μεταξύ των μυστηρίων Βαπτίσματος, Χρίσματος, και θείας Ευχαριστίας,

– η διδασκαλία περί της κληρονομήσεως της ενοχής του προπατορικού αμαρτήματος,

– οι λειτουργικές καινοτομίες σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ιερωσύνη, Εξομολόγηση, Γάμος, Ευχέλαιον),

– η μη μετάληψη των λαϊκών από το “Αίμα” του Χριστού,

– το πρωτείο του Πάπα, κατά το οποίο ο Πάπας είναι “ο episcopus episcoporum και η πηγή της ιερατικής και της εκκλησιαστικής εξουσίας, είναι η αλάθητος κεφαλή και ο Καθηγεμών της Εκκλησίας, κυβερνών αυτήν μοναρχικώς ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γής” (Ι. Καρμίρης). Με αυτήν την έννοια ο Πάπας θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, στον οποίον υποτάσσονται οι άλλοι Απόστολοι, ακόμη και ο Απόστολος Παύλος,

– η μη ύπαρξη συλλειτουργίας κατά τις λατρευτικές πράξεις,

– το αλάθητο του Πάπα,

– το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου και γενικά η μαριολατρεία, κατά την οποία η Παναγία ανυψώνεται στην Τριαδική θεότητα και μάλιστα γίνεται λόγος και για Αγία Τετράδα,

– οι θεωρίες της analogia entis και analogia fidei που επικράτησαν στον δυτικό χώρο.

– η συνεχής πρόοδος της Εκκλησίας στην ανακάλυψη των πτυχών της αποκαλυπτικής αλήθειας,

– η διδασκαλία περί του απολύτου προορισμού,

– η άποψη περί της ενιαίας μεθοδολογίας για την γνώση του Θεού και των κτισμάτων, η οποία οδήγησε στην σύγκρουση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης.


5. Επίσης, η μεγάλη διαφοροποίηση, η οποία δείχνει τον τρόπο της θεολογίας βρίσκεται και στην διαφορά μεταξύ σχολαστικής και ησυχαστικής θεολογίας. Στην Δύση αναπτύχθηκε ο σχολαστικισμός, ως προσπάθεια διερεύνησης όλων των μυστηρίων της πίστεως με την λογική (Άνσελμος Καντερβουρίας, Θωμάς Ακινάτης), ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία επικρατεί ο ησυχασμός, δηλαδή η κάθαρση της καρδιάς και ο φωτισμός του νού, για την απόκτηση της γνώσης του Θεού. Ο διάλογος μεταξύ του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του σχολαστικού και ουνίτη Βαρλαάμ είναι χαρακτηριστικός και δείχνει την διαφορά.

6. Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι ότι στον Παπισμό έχουμε απόκλιση από την ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνεται μεγάλη σημασία στην θέωση που συνίσταται στην κοινωνία με τον Θεό, δια της οράσεως του ακτίστου Φωτός, οπότε οι θεούμενοι συνέρχονται σε Οικουμενική Σύνοδο και οριοθετούν ασφαλώς την αποκαλυπτική αλήθεια σε περιπτώσεις συγχύσεως, εν τούτοις στον Παπισμό δίνεται μεγάλη σημασία στον θεσμό του Πάπα, ο οποίος Πάπας υπέρκειται ακόμη και από αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους. Σύμφωνα με την λατινική θεολογία “η αυθεντία της Εκκλησίας υπάρχει τότε μόνον όταν στηρίζεται και εναρμονίζεται με την θέληση του Πάπα. Σε αντίθετη περίπτωση εκμηδενίζεται”. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι θεωρούνται ως “συνέδρια του Χριστιανισμού που συγκαλούνται υπό την αυθεντία και την εξουσία και την προεδρία του Πάπα”. Αρκεί να βγή ο Πάπας από την αίθουσα της Οικουμενικής Συνόδου, οπότε αυτή παύει να έχη κύρος. Ο Επίσκοπος Μαρέ έγραψε: “θά ήταν πιο ακριβείς οι ρωμαιοκαθολικοί αν εκφωνώντας το “Πιστεύω” έλεγαν: “καί εις έναν Πάπαν” παρά να λένε: “καί εις μίαν... Εκκλησίαν””.

Επίσης, “η σημασία και ο ρόλος των Επισκόπων μέσα στην ρωμαϊκή Εκκλησία δεν είναι παρά απλή εκπροσώπηση της παπικής εξουσίας, στην οποία και οι ίδιοι οι Επίσκοποι υποτάσσονται, όπως οι απλοί πιστοί”. Στην παπική εκκλησιολογία ουσιαστικά υποστηρίζεται ότι “η αποστολική εξουσία εξέλιπε με τους αποστόλους και δεν μετεδόθη στους διαδόχους τους επισκόπους. Μονάχα η παπική εξουσία του Πέτρου, υπό την οποίαν βρίσκονταν όλοι οι άλλοι, μετεδόθη στους διαδόχους του Πέτρου, δηλαδή στους Πάπες”. Μέσα σε αυτήν την προοπτική υποστηρίζεται από την παπική “Εκκλησία” ότι όλες οι Εκκλησίες της Ανατολής είναι διϊστάμενες και έχουν ελλείψεις και κατά οικονομίαν μας δέχονται σε κοινωνία, και βέβαια κατ’ οικονομίαν μας δέχονται ως αδελφάς Εκκλησίας, επειδή αυτή αυτοθεωρείται ως μητέρα Εκκλησία και εμάς μας θεωρούν θυγατέρες Εκκλησίες.


7. Το Βατικανό είναι κράτος και ο εκάστοτε Πάπας είναι ο ηγέτης του Κράτους του Βατικανού. Πρόκειται για μια ανθρωποκεντρική οργάνωση, για μια εκκοσμίκευση και μάλιστα θεσμοποιημένη εκκοσμίκευση. Το Κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 755 από τον Πιπίνο τον Βραχύ, πατέρα του Καρλομάγνου και στην εποχή μας αναγνωρίσθηκε το 1929 από το Μουσολίνι. Είναι σημαντική η αιτιολογία της ανακηρύξεως του Παπικού Κράτους, όπως το υποστήριξε ο Πίος ΙΑ’: “ο επί της γης αντιπρόσωπος του Θεού δεν δύναται να είναι υπήκοος επιγείου κράτους”. Ο Χριστός ήταν υπήκοος επιγείου κράτους, ο Πάπας δεν μπορεί να είναι! Η παπική εξουσία συνιστά θεοκρατία, αφού η θεοκρατία ορίζεται ως ταύτιση κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας σε ένα πρόσωπο. Σήμερα θεοκρατικά κράτη είναι το Βατικανό και το Ιράν.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα υποστήριξε στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216): “Αυτός που έχει τη νύμφη είναι ο νυμφίος. Αλλά η νύμφη αυτή (η Εκκλησία) δε συνεζεύχθη με κενά τα χέρια, αλλά πρόσφερε σε μένα ασύγκριτη πολύτιμη προίκα, δηλ. την πληρότητα των πνευματικών αγαθών και την ευρύτητα των κοσμικών, το μεγαλείο και την αφθονία αμφοτέρων... Σά σύμβολα των κοσμικών αγαθών μου έδωσε το Στέμμα, τη Μίτρα υπέρ της Ιερωσύνης, το Στέμμα για τη βασιλεία και με κατέστησε αντιπρόσωπο Εκείνου, στο ένδυμα και στο μηρό του οποίου γράφτηκε: ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων”.


Επομένως, υπάρχουν μεγάλες θεολογικές διαφορές, οι οποίες καταδικάσθηκαν από την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και στην Σύνοδο επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπως φαίνεται και στο “Συνοδικό της Ορθοδοξίας”. Επί πλέον και οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Τοπικές Σύνοδοι μέχρι τον 19ο αιώνα καταδίκαζαν όλες τις πλάνες του Παπισμού. Το πράγμα δεν θεραπεύεται ούτε βελτιώνεται από κάποια τυπική συγγνώμη που θα δώση ο Πάπας για ένα ιστορικό λάθος, όταν οι θεολογικές απόψεις του είναι εκτός της Αποκαλύψεως και η Εκκλησιολογία κινείται σε εσφαλμένο δρόμο, αφού μάλιστα ο Πάπας παρουσιάζεται ως ηγέτης του Χριστιανικού κόσμου, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος - αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στην γή, ωσάν ο Χριστός να έδωσε την εξουσία του στον Πάπα και Εκείνος αναπαύεται ευδαίμων στους Ουρανούς.



Σημείωση (Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Απρίλιος 2001)

Διαδίκτυο:http://www.alopsis.gr