Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

H ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΛΓΚΣΚΑΙΑ(Μονή Τόλγκα-Γιάροσλαβ)


Αυτή η θαυματουργή εικόνα, την οποία δε γνωρίζουμε ποιος την αγιογράφησε,

εμφανίστηκε κατά θαυμαστό τρόπο στο Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Ροστόβ και Γιαροσλάβ Τρόφιμο το 1314. Αυτός επιστρέφοντας,από μια ποιμαντική επίσκεψη, στο Γιαροσλαβ, έπλεε στον Βόλγα ποταμό πάνω σε μια σχεδία. .Όταν έφτασαν σε μικρή απόσταση από το Γιάροσλαβ επειδή σκοτείνιασε αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι την άλλη μέρα. Ο επίσκοπος κοιμήθηκε σε μια σκηνή ενώ οι συνοδοί του κάτω από τον έναστρο ουρανό. Τα μεσάνυχτα ένα πολύ δυνατό φως τον ξύπνησε. Οι υπόλοιποι κοιμόταν. Στην απέναντι πλευρά του Βόλγα όπου υπήρχε ένα πυκνό δάσος και ένας παραπόταμος του Βόλγα, ο Tolga, ξεκινούσε μια πύρινη στήλη που σαν μια γέφυρα κατέληγε στο σημείο όπου βρισκόταν ο Επίσκοπος Τρόφιμος. Αφού προσευχήθηκε πήρε την ποιμαντορική του ράβδο και κατά θαυμαστό τρόπο χωρίς να βραχεί βρέθηκε απέναντι όπου στο μέσο της πύρινης στήλης βρισκόταν μια εικόνα της Παναγιάς με το Βρέφος.

Την επόμενη ημέρα δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Τότε ένας από τους συνοδούς διαπίστωσε ότι λείπει η ποιμαντορική ράβδος. Ο επίσκοπος κατάλαβε ότι όχι τυχαία την είχε ξεχάσει στην απέναντι όχθη και πράγματι βρήκαν την εικόνα και την ποιμαντορική ράβδο την οποία έφεραν πίσω, ενώ την εικόνα δεν τόλμησαν να την αγγίξουν.

Τότε ο Επίσκοπος και η συνοδεία του πέρασαν όλοι μαζί απέναντι και έφτιαξαν ένα Εκκλησάκι ξύλινο από τα δέντρα που βρίσκονταν γύρω από την εικόνα, με τη βοήθεια των πιστών από το Γιάροσλαβ οι οποίοι είχαν μάθει για το θαύμα.
Η λιτάνευση της εικόνας

Η εύρεση της εικόνας εορτάζεται στις 8 Αυγούστου. Επειδή βρέθηκε κοντά στον ποταμό Tolga ονομάστηκε Tolgskaia.


Σήμερα η εικόνα βρίσκεται στην Μονή Tolga η οποία χτίστηκε αργότερα στο σημείο.

 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΛΓΚΣΚΑΙΑ
Η εικόνα της Παναγίας πάντοτε ήταν φρουρός ακοίμητος της μονής και του Γιάροσλαβ.
Το 1392 έτρεξε από την εικόνα μύρο,ενω τον 17ο αιώνα έσωσε το Γιάροσλαβ από μια επιδημία
Ένα από τα πιο γνωστά θαύματα σχετίζεται με τον Ιβάν το Τρομερό.,όταν κατά την επίσκεψή του στη μονή το 1553,θεραπεύτηκε κατά θαυματουργικό τρόπο από μια ασθένεια των κάτω άκρων.Ο τσάρος,ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ανοιξε το πουγκί του γενναιόδωρα προς τη μονή και έχτισε εκεί ένα μνημείο.
Το 1993, στις 13 Ιουνίου ένα νέο θαύμα έγινε μπροστά στα μάτια όλων όσων βρισκόνταν στην εκκλησία.Ο Γκεόργκι,ένα 11χρονο αγοράκι με σοβαρά κινητικά προβλήματα άρχισε να περπατάει μετά από θερμή προσευχή μπροστά στην εικόνα της Παναγίας!

επιμέλεια-www.proskynitis.blogspot.com

Να κάνουμε πολλή προσευχή ο Θεός να φωτίση την νεολαία-Γέροντας Παΐσιος

Τρίτη, 15 Ιουνίου 2010

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 5ο «Σήμερα δεν διακρίνεις αν είναι άνδρας ή γυναίκα»


Λόγοι Α΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Κεφάλαιο 5ο   Εσωτερική αταξία και εξωτερική εμφάνιση
«Σήμερα δεν διακρίνεις αν είναι άνδρας ή γυναίκα»
Κάποτε, για να δοκιμάσουν τον σοφό Σολομώντα, του πήγαν μια ομάδα αγοριών και μια ομάδα κοριτσιών, όμοια ντυμένα κατά πάντα, για να τα ξεχωρίση. Εκείνος τα οδήγησε σε μια βρύση και τα έβαλε να πλυθούν. Από τον τρόπο που πλένονταν, τα ξεχώρισε· τα κορίτσια έρριχναν με προσοχή το νερό στα μάτια, συνεσταλμένα, ενώ τα αγόρια το πετούσαν στο πρόσωπό τους και έκαναν θόρυβο με τις παλάμες τους.

Σήμερα οι άνδρες έχουν μιμηθή τόσο πολύ τις γυναίκες που πολλές φορές δεν διακρίνονται. Την παλιά εποχή στα πεντακόσια μέτρα μπορούσες να διακρίνης αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Τώρα ούτε από κοντά δεν μπορείς μερικές φορές να ξεχωρίσης τι είναι· δεν καταλαβαίνεις· γυναίκα είναι; άνδρας είναι; Γι΄ αυτό αναφέρει η προφητεία ότι θα έρθη εποχή που δεν θα διακρίνωνται οι άνθρωποι αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Ο Γερο-Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (2) είπε σε έναν νεαρό που είχε κάτι μαλλιά μέχρι κάτω: «Καλά, εσύ τι είσαι; Αγόρι είσαι ή κορίτσι;» Δεν διακρινόταν. Παλιά τους κούρευαν στο Άγιον Όρος. Τώρα έρχονται όπως νάναι… Εγώ τους κουρεύω με το ψαλίδι που κόβω το μαλλί, όταν πλέκω κομποσχοίνι. Πόσους έχω κουρέψει! Πίσω από το Ιερό τους κουρεύω. Όταν έρχωνται τέτοιοι, τους λέω: «Υποσχέθηκα σε κάποιους φαλακρούς να τους κολλήσω μαλλιά… Κάντε αγάπη να τα κόψουμε! Τι να κάνουμε τώρα; Τόχω υποσχεθή!»

- Το δέχονται, Γέροντα;



- Έχει σημασία πώς θα το πη κανείς. Δεν αρχίζω: «Τι χάλια είναι αυτά; Δεν ντρέπεσθε; Δεν σέβεσθε τον ιερό χώρο!» Αλλά τους λέω: «Βρε, παλληκάρια, εσείς μ΄ αυτά τα μαλλιά βρίζετε τον ανδρισμό σας.  Αν δήτε έναν τσολιά στην Ομόνοια να περπατά με μια γυναικεία τσάντα, πώς θα σας φανή; Ταιριάζει μωρέ; Να τα κόψουμε τα μαλλιά!» Και τα κουρεύω. Ξέρετε τι μαλλιά μαζεύω; Καμμιά φορά, αν κανένας λίγο αντιδράση και αρχίση να ρωτάη «γιατί κ.λπ.», του λέω: «Τι «γιατί»; Καλόγερος δεν είμαι; Κουρές κάνω. Αυτή είναι η δουλειά μου»! Είναι ο τρόπος που θα το πης. Γελούν και αυτό είναι. μετά τα κουρεύω. Ονόματα δεν αλλάζω! Έναν μόνον τον έβγαλα Άξιον εστίν, γιατί εκείνη την ώρα περνούσε η Λιτανεία της εικόνος του «Άξιον εστίν»! Πώς χαίρονται οι γονείς που τα κουρεύω! Ξέρεις πόσες ευχές παίρνω από τους γονείς, από τις μανάδες; Ου, ου, ου!... Μόνον από αυτό θα με συγχωρέση ο Θεός!...

Τώρα πάλι είναι μόδα να κόβουν τα μαλλιά και να αφήνουν πίσω κάτι μύτες. «Τι νόημα έχει, βρε λεβέντες, αυτή η ουρά;» ρωτάω καμμιά φορά. «Την αφήνουμε, μου λένε, για να μας προσέξουν οι άλλοι». «Μωρέ, και να τους πληρώσετε τους άλλους, λέω, με τόσα προβλήματα που έχουν σήμερα, δεν πρόκειται να σας προσέξουν». Βλέπεις άλλα, κοτζάμ παλληκάρια, να βάζουν σκουλαρίκια! Πόσα σκουλαρίκια έβγαλα!

- Γέροντα, μερικοί φορούν μόνον ένα σκουλαρίκι.

- Οι αναρχικοί είναι που φορούν ένα σκουλαρίκι. Το ένα σκουλαρίκι στο αυτί είναι σύμβολο αναρχίας. Δεν το βάζουν έτσι από θηλυπρέπεια· τρυπούν το αυτί τους και το βάζουν σαν σήμα αντιδράσεως. Ήρθε ένα παλληκάρι με τον πατέρα του στο Καλύβι, είκοσι δύο χρονών, με μαλλιά, γένια και ένα σκουλαρίκι στο αυτί. «Δεν ταιριάζει, του λέω. Πολλοί σας παρεξηγούν· εγώ δεν σας παρεξηγώ. Εκείνοι όμως δεν ξέρουν ότι είστε αναρχικοί και σας παρεξηγούν». Το έβγαλε μετά και μου το έδωσε. Ήταν χρυσό. «Δοσ΄ το, του λέω, σε έναν χρυσοχόο να σου κάνη ένα σταυρουδάκι».

- Άλλοι, Γέροντα, βάζουν σκουλαρίκι και στην μύτη.

- Αυτό σημαίνει ότι ο διάβολος τους έβαλε τον χαλκά στην μύτη, μόνον που το καπίστρι δεν φαίνεται… Είναι και μερικοί που έχουν στον λαιμό πλατειές αλυσίδες χρυσές από ΄δω, από ΄κει! Έδωσα ένα ξεσκόνισμα σ΄ έναν· τις έβγαλα και μετά του είπα: «Να τις δώσης σ΄ ένα ορφανό ή να τις δώσης στην μάνα σου, για να τις δώση σε κανέναν φτωχό». Αφού τον φέρνω σ΄ έναν λογαριασμό, μου λέει: «Τι να κάνω;» «Από ΄κει ν΄ αρχίσης, λέω· να φορέσης ένα σταυρουδάκι με μια αλυσίδα». Άνδρες τώρα, και να φορούν χρυσαφικά! Νάχη φαρδειές αλυσίδες, χρυσές, δυό-τρεις σειρές, που ούτε πριγκίπισσες δεν βάζουν, να φαίνωνται στον λαιμό, και να σου λέη το πρόβλημά του μετά. Το πρόβλημα είναι εκεί! Κανόνας! Σ΄ άλλους τα παίρνω, σ΄ άλλους λέω να τα δώσουν μόνοι τους. Έχουν χάσει το μέτρο. Ντιπ-ντιπ-ντιπ έχουν γίνει! Άλλοι βάζουν ζώδια στον λαιμό. Ρωτάω έναν: «Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά το βλέπω». «Είναι το ζώδιό μου», λέει. Εγώ νόμιζα ότι είναι μια Παναγία. «Καλά, ζώα είστε, του λέω, και φοράτε ζώδια;». Λόξες! Η αταξία η εσωτερική ξεσπάει έξω. Να κάνουμε πολλή προσευχή ο Θεός να φωτίση την νεολαία, για να κρατηθή λίγο προζύμι.


2) Ασκητής των σπηλαίων στην περιοχή της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους.

συνεχίζεται ...
 

Δέν "ξεβολεβόμαστε"....



  Σχόλιο klision: Διαβάστε τό παρακάτω ἄρθρο. Τό θεωρῶ θεολογικό, γιατί λέει μεγάλες ἀλήθειες, χωρίς νά κάνει "κήρυγμα". Εἶναι ἀνθρώπινο, ἀληθινό. Δυστυχῶς ἡ κατάσταση εἶναι ὅπως περιγράφεται καί ἀκόμα χειρότερη...

῾Η "ἀπανθρωπιά" τῶν ψηλῶν φραχτῶν

Γιώργος Μπέλλος

 

Οι 16 "χρήσιμοι κανόνες" για την προστασία-πρόληψη απο τις φωτιές στα δάση





ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΔΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
1)Δεν πετάμε ποτέ αναμμένα τσιγάρα όταν βρισκόμαστε σε δασική περιοχή ούτε καίμε σκουπίδια ή ξερά χόρτα στην ύπαιθρο.
2) Αποφεύγουμε τις υπαίθριες εργασίες που ενδεχομένως να προκαλέσουν πυρκαγιά, (οξυγονοκολλή-σεις - χρήση τροχού ή άλλου εργαλείου που ...
δημιουργεί σπινθήρες κλπ).
3) Καθαρίζετε τακτικά τη στέγη, τις βεράντες και την αυλή σας από σκουπίδια, ξερά φύλλα, κλαδιά και πευκοβελόνες.
4) Κλαδέψτε τα ξερά κλαδιά από τα δένδρα και τους θάμνους γύρω από το σπίτι σε ασφαλή ακτίνα,δημιουργώντας αντιπυρικές ζώνες και τοποθέτηση ευφλέκτων υλικών σε απόσταση ασφαλείας από το σπίτι σας.
5) Να έχετε στην αυλή τουλάχιστον μία βρύση με ακροφύσιο και σωλήνα ποτίσματος αρκετά μακρύ, για να καλύπτει όλους τους χώρους σε περίπτωση πυρκαγιάς.
ΑΝ ΔΕΙΤΕ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ
6) Ειδοποιήστε την Πυροσβεστική Υπηρεσία (τηλ. 199) δίνοντας σαφείς πληροφορίες και απομακρυνθείτε αμέσως από την περιοχή.
7) Αν παγιδευτείτε από τη φωτιά, τρέξτε σε κάποιο μέρος χωρίς πολλά δέντρα, θάμνους και ψηλά χόρτα. Αν είστε κοντά σε δρόμο, ξαπλώστε κάτω με το πρόσωπο προς το έδαφος ή μπείτε στο χαντάκι στο πρανές του δρόμου και καλυφθείτε με ότι έχετε πρόχειρο, μέχρι να περάσει η πυρκαγιά.
ΑΝ Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
8)Παραμείνετε στην οικία σας, εκτός αν η Πυροσβεστική διατάξει εκκένωση της περιοχής.
9) Μαζέψτε τις τέντες, κλείστε όλα τα ανοίγματα (πόρτες, παράθυρα) και διαβρέξτε με νερό τους τοίχους του σπιτιού και την αυλή.
10) Φορέστε προστατευτικά ρούχα, όπως κανονικό παντελόνι, μπλούζα με μακριά μανίκια και κλειστά παπούτσια.
11) Φράξτε τις χαραμάδες με βρεγμένα πανιά, για να εμποδίσετε τον καπνό και τις καύτρες να εισέλθουν στο σπίτι.
12) Συνδέστε τους σωλήνες ποτίσματος με τις βρύσες και απλώστε τους γύρω από το σπίτι ενώ παράλληλα γεμίστε τη μπανιέρα, τις λεκάνες και βαρέλια με νερό.
13) Απομακρύνετε τα έπιπλα και τις κουρτίνες από τα παράθυρα και τις εξωτερικές πόρτες αφού κλείσετε τις ενδιάμεσες, για να επιβραδύνετε την εσωτερική εξάπλωση της πυρκαγιάς.
14) Καλύψτε το πρόσωπό σας με βρεγμένες πετσέτες, για να προστατευθείτε από τη θερμότητα και την εισπνοή καπνού.
15) Ελέγχετε συχνά τη στέγη, τους τοίχους και την αυλή του σπιτιού για υπολείμματα καπνίσματος και υποβόσκουσες φωτιές, τουλάχιστον για 48 ώρες αφότου περάσει η πυρκαγιά.
16) Τηρείτε πιστά τις εντολές - υποδείξεις του πυροσβεστικού προσωπικού και διευκολύνετε την πρόσβαση και ομαλή λειτουργία των πυροσβεστικών οχημάτων.

http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
http://o-griniarhs.blogspot.com/

Πρός ἠλεκτρονική διακυβέρνηση; Ποιά θά εἶναι ἡ στάση μας;

Πλήθος κόσμου στην επίκαιρη ομιλία του π.Σαράντη Σαράντου για την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλλει μαζική και αναγκαστική χρήση του δυσώνυμου αριθμού


Χθές (Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010)  ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μαρούσι κυριολεκτικά  είχε κατακλυσθεί απο πλήθος κόσμου που  προσήλθε για να παρακολουθήσει την ομιλία  του Αρχιμανδρίτου και εφημέριου του προαναφερθέντος Ι.Ν  γύρω απο το σοβαρότατο ζήτημα της  "κάρτας του πελάτη" (bar-code)  και σε λίγο της υπερταυτότητας  δηλαδή της  "κάρτας του πολίτη".



Με αδρές γραμμές  ο π. Σαράντης Σαράντος ,κάνοντας μια αναγκαία ιστορική αναδρομή, περιέγραψε  εκείνες τις  διαδικασίες  των παρελθόντων κυβερνήσεων  που είχαν ως στόχο την δημιουργία των καταλλήλων νεο-εποχήτικων  υποδομών  (συνθήκη Σένγκεν ,ΕΚΑΜ,ΑΜΚΑ κλπ) για την  πραγματοποίηση του "οράματος"  της παγκόσμιας ψηφιακής διακυβέρνησης,για να φτάσουμε τελικά  σήμερα  στο  σημείο  όπου ο  Έλληνας Ορθόδοξος πολίτης  οδηγείται σε ψηφιακή αιχμαλωσία και  πνευματική αποστασία.
Αφού ολοκλήρωσε  την ιστορική αυτή αναδρομή αναφερόμενος στις δηλώσεις  ξένων και Ελλήνων πολιτικών που ομολογούσαν την  χρήση  του δυσώνυμου αριθμού στις  νέες ταυτότητες ( καγκελάριος  Σρέντερ, κ. Πάγκαλος κλπ), αναφέρθηκε στις επιστημονικές τεκμηριώσεις που αποδεικνύουν τη χρήση  αυτού του αριθμού τόσο στην "κάρτα του πελάτη" (bar-code,EAN13)  όσο και στην "Κάρτα του πολίτη" η οποία όπως  τόνισε θα είναι  κατά πάσαν  βεβαιότητα  η νέα υπερταυτότητα που θα αντικαταστήσει   κάθε  υπαρχουσα κάρτα ,ταυτότητα ή βιβλιάριο.
Ακολούθως  μίλησε για το ηλεκτρονικό φακέλωμα και τον μηχανισμό ελέγχου της ζωής μας μέσα απο την χρήση αυτών των καρτών  καθώς επίσης και για τις συνέπειες  στην καθημερινότητα του  Έλληνα πολίτη αυτής της ψηφιακής αιχμαλωσίας.Σχετικά  είπε ο π. Σαράντης  ότι  "πριν θεσμοθετηθεί  η 'κάρτα του πολίτη'  και μετά απο αυτήν (όπως τόνισε)  το επάρατο χάραγμα , η  ορθοτομούσα τον Λόγο της Αληθείας  Ορθόδοξη  Εκκλησία μας , η Μητέρα  και τροφός μας   δεν πρέπει  να αρθρώσει  το λόγο της Αληθείας Της  και να δώσει διακριτικές κατευθύνσεις  στα τέκνα της;".Σε άλλο σημείο   μας βεβαίωνε ότι  "η παγκόσμια  ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι έργο της  "Νέας Εποχής"  , έργο  του διαβόλου  με αντίθετη νοοτροπία  απο  του Κυρίου μας, με τη νοοτροπία δηλαδή  της επιβολής μιας παγκόσμιας ασφυκτικής δικτατορίας."
Καταλήγοντας  ανέφερε ότι το κείμενο το οποίο μας ανέγνωσε  θα διανεμηθεί στους πιστούς  αφού πρώτα  το  παραδώσει στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνώνκαι πάσης Ελλάδος.
Μετά την ομιλία  απάντησε στις ερωτήσεις και τις απορίες που εξέφρασαν  πολλοί παρευρισκόμενοι  ενώ  έκανε εντύπωση  η παρέμβαση  ένος  πιστού ο οποίος  πρότεινε  να υποβληθούν  τόσο ατομικά όσο και συλλογικά απο τους λαϊκούς   μηνύσεις (κάνοντας χρήση των άρθρων του συντάγματος)  εναντίον   της νομοθετούσας  κοινοβουλευτικής ομάδας και της κυβέρνησης  με την κατηγορία  της θεσμικής ( μέσω του νόμου)  στέρησης  της ελευθερίας  μας  και  ως εκ τουτου  της κατάργησης του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

῾Εκούσια καί ἀκούσια πείνα...στόν κόσμο τῶν ἀντιθέσεων!


Η Συνήθης Δίαιτα!!

Νατάσσα Λαγοῦ

(Σεπτέβρης 2007)

Κυριακή μόλις νυχτώσει
κι αφού το φαγητό τελειώσει,
αποφασίζω το επόμενο πρωί
ν’ αρχίσω δίαιτα αυστηρή.


Μοιάζω πλέον με ταυράκι
ούτ’ η ζώνη δε με φτάνει.
Μου πε κι ο διαιτολόγος
το φαΐ μου να μειώσω.


Τη Δευτέρα το πρωί
φεύγω με ξερό ψωμί.
Το μυαλό μου το παιδεύω
«Πείνα, πείνα δε σε ξέρω…!»


Βλέπω γύρω τραπεζάκια
που ‘χουν πάνω φραπεδάκια.
«Να ‘χα δυο τυροπιττάκια
κι έξι – εφτά καναπεδάκια…!»


Κατάφερα ως εδώ να κρατηθώ.
Ωχ! Ώρα για μεσημεριανό!
Όλοι έχουνε γεμάτα πιάτα
κι εγώ μονάχα μια βραστή πατάτα… :-(


Ώρα πια για βραδινό.
«Ναι, ΠΕΙΝΩ, ΠΕΙΝΩ, ΠΕΙΝΩ!!»
Το στομάχι γουργουρίζει
αχ, η πείνα με θερίζει.


Σηκώνω το ακουστικό
και παραγγέλλω στο λεπτό,
ό,τι πιο ανθυγιεινό
μου κατέβει στο μυαλό!!


Fast Food πόσο σ’ αγαπώ,
χωρίς εσένα δε μπορώ!
Αχ να ‘ταν οι θερμίδες όλες
στα λαχανικά και στις φασόλες…


Τη δίαιτά μου παραβίασα,
μα την πείνα μου ικανοποίησα.
Το βάρος μου πρέπει να το ρίξω…
Από Δευτέρας θα ξαναρχινήσω!!!


Πηγή:http://www.phigita.net/~natasa/blog

Βουβά ἐρωτηματικά.... Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου

Συνήθως η ζωή αντιμετωπίζει την τραγικότητά της με το φάρμακο της λήθης.
Επισκεπτόμαστε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Χιλιάδες κόσμος τρέχουν βιαστικά,λαίμαργα ...επινοούμε συνέχεια τρόπους διαφυγής από την πραγματικότητα. Η μέριμνα για τα ψώνια σε κάνει να ξεχνάς.Το ίδιο οι σπουδές...τα κέντρα διασκέδασης ,οι χώροι εργασίας. Όλα αυτά ...στρέφουν αλλού τη σκέψη και το ενδιαφέρον σου. Και καλά κάνουν. Αλλιώς δεν αντέχεται η ζωή.
Υπάρχουν άλλοι χώροι που σε υποχρεώνουν σε σκέψεις...

Σε ένα αεροδρόμιο, για παράδειγμα, γίνονται αφίξεις και αναχωρήσεις πλήθους ανθρώπων με συμβατικότητα ...γίνονται όμως και χωρισμοί που κρύβουν τον πόνο της αγωνίας και του αγνώστου ή συναντήσεις που εκφράζουν την ανείπωτη χαρά ενός ξανανταμώματος, μιας επιτυχίας...Εκεί έχεις χρόνο να περιμένεις,τη δυνατότητα να συγκινηθείς,να ενθουσιαστείς,να πονέσεις,να σκεφτείς.
Μια επίσκεψη σε ένα αστεροσκοπείο, μια παρατήρηση με τηλεσκόπιο,δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο...Πλησιάζεις έννοιες όπως το άπειρο ή το αιώνιο.Κοιτάς μακριά και γνωρίζεις το μέσα σου...


Αλλά και στις φυλακές ...συνάνθρωποί μας, εικόνες του Θεού ...που ληστεύουν τη ζωή που δεν τους ανήκει, μεταμορφώνονται σε πηγές εκδίκησης ,σε επιστήμονες της διαστροφής, σε εκφραστές αφύσικης κακότητας και αλόγιστης σκληρότητας...
Η σκέψη κάνει ένα σταθμό στα ψυχιατρεία ...Το αυτεξούσιο συμπιεσμένο στο ελάχιστο...οι συγγενείς υποφέρουν,το κοινό αίσθημα πάσχει και η λογική κομματιάζεται.
Εκεί που καταρρέουν όλες οι σταθερές αυτού του κόσμου είναι τα νοσηλευτικά ιδρύματα. Σε αυτά συνυπάρχουν η μεγαλύτερη χαρά με τον αβάσταχτο πόνο,η αγωνία με την ελπίδα. Μια επίσκεψη σε ένα ογκολογικό κέντρο με παιδάκια ή σε ένα ίδρυμα με άτομα με ειδικές ανάγκες γκρεμίζει τη λογική σου ,ξεσχίζει το συναίσθημά σου...γεννά ερωτηματα για το λόγο της υπάρξεώς σου...για το Θεό.

Η μόνη άμυνά σου είναι όλα αυτά να τα απωθείς από την ενεργό μνήμη. Η παρατήρηση σε απογοητεύει. Η λογική ανεπαρκεί. Αυτό που πείθει είναι η πίστη, η βαθιά πίστη...αυτή το αγκαλιάζει κάπως το πρόβλημα,το μεταμορφώνει από πρόβλημα που φοβάσαι σε ευκαιρία που αποζητάς...


(αποσπάσματα από:Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός,Σεβ.  Μεσογαίας κ. Νικολάου)

Πηγή:http://oly-anazitisis.blogspot.com

Οἱ συμμετέχοντες στήν ἔκθεση φωτογραφίας γιά τό ῞Αγιον ῎Ορος στή Θεσσαλονίκη

Τους συμμετέχοντες στην Έκθεση φωτογραφίας «Ο Άθως των bloggers» θα παρουσιάσω, σε μια σειρά αναρτήσεων, κατ' αλφαβητική σειρά. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται βρίσκονται στις ιστοσελίδες τους. Η επιλογή των φωτογραφιών είναι τυχαία και δεν έχει σχέση με τις επιλεχθείσες να συμμετάσχουν στη Έκθεση αν και κάποιες απ' αυτές μπορεί να συμπίπτουν.  
Η Έκθεση ως γνωστό, είναι ανοικτή Δευτέρα - Παρασκευή από τις 9 το πρωί έως τις 8 το βράδυ, στο Μέγαρο Νεδέλκου (Εγνατίας 109) στη Θεσσαλονίκη, όπου στεγάζεται η Αγιορειτική Εστία.
.
Προηγούμενα: (1)
.
KOSC ZBIGNIEW
ΟΛΛΑΝΔΙΑ
.
.
.
.
MOROS SEBASTIAN
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
.
.
.
.
SERKO PETER
ΗΠΑ
.
.
.
SMITΗ DAVID
ΑΓΓΛΙΑ
.
συνεχίζεται...

῎Ας τολμήσουμε! Μαρία Σωτηρίου




βδομη ρα στή Γ´ Γυμνασίου, στήν πιό πειθάρχητη τάξη τοῦ σχολείου, στό τέλος μιᾶς ἡμέρας δύσκολης, φο τό αἴτημα γιά κδρομή εἶχε πορριφθε. πως περίμενα, βρέθηκα ἀντιμέτωπη μέ τήν κορυφωμένη ργή τῶν οὕτως λλως θυμωμένων μαθητῶν μου. «Γιατί νά μήν πᾶμε κδρομή;», πετάχτηκε μέ ἀναίδεια λένη. Καί σάν νά εἶχε δοθεῖ τό σύνθημα γιά γενική πίθεση, ρχισαν λα νά χειρονομοῦν καί νά φωνάζουν συγκράτητα:«Θά κάψουμε τά ἀπουσιολόγια!», «Θά σπάσουμε τά τζάμια!», «Θά σκάσουμε τά λάστιχα τοῦ Διευθυντῆ. Αὐτός ...». Οἱ φράσεις πού κολούθησαν δέν ταν μόνο πρεπες, τανε ως βλάσφημες. Τά κοίταζα μέ παγωμένο τρόμο στήν ψυχή. Αὐτά τά πλάσματα πού βριζαν ς καί τόν ἴδιο τόν Θεό δέν ταν παρά παιδιά μόλις 15 ἐτῶν. ταν τό αὔριο τοῦ κόσμου μας, κόσμος πού τοιμάζουμε. «Τί περιμένεις;», σχολίασε μελαγχολικά μία συνάδελφος, «Μήπως χουν σπίτια νά τά μεγαλώσουνε;». «Βλέπεις κι αὐτά πού ἔχουν...», πάντησε μέ πικρή εἰρωνεία μιά λλη. «Δέ βρίσκεις κρη μέ τά σημερινά παιδιά. Ἄμα γίνεις μάνα, θά καταλάβεις».

λη τήν μέρα προσπαθοῦσα νά καταλάβω. Μ᾽ αὐτό τό θλιβερό «γιατί;» τυχε νά περνῶ κεῖνο τό βράδυ ξω πό να στέκι, ὅπου συνάζονται οἱ φηβοι· γόρια καί κορίτσια ρουφούσανε μηχανικά τά καλαμάκια τους, ἐνῶ τά μάτια χαυνωμένα καί ρθάνοιχτα, μέναν προσηλωμένα στήν τεράστια θόνη τοῦ πέναντι τοίχου. «Κοίτα, ρέ. Αὐτή...», χυδαῖα σχόλια, πρεπες χειρονομίες, λάγνα βλέμματα. Κοίταξα φευγαλέα τό πίμαχο θέαμα. Κατάλαβα... Τό πιό δημοφιλές reality τῆς τηλεόρασης.

Κατάλαβα. Μετά τό τελευταῖο χτύπημα τοῦ κουδουνιοῦ, τά παιδιά μας θά φοιτήσουν σ᾽ ἕνα λλο σχολεῖο· να σχολεῖο πού δέν ξέρει πό διαλείμματα, πού δέν παιτε καμιά προσπάθεια. Ἀρκεῖ νά πατήσεις να μικρό κουμπί γιά νά ξεδιπλωθοῦνε οἱ μαγικές σελίδες του. Μάθημα πρῶτο: τό πιό δημοφιλές reality: νεαρά κορίτσια θά κυνηγήσουνε μέ κάθε τίμημα τό ὄνειρο μιᾶς ὀμορφιᾶς πού ξαργυρώνεται... Μάθημα δεύτερο: τό πιό δημοφιλές σήριαλ πού τά νόματα τῶν πρωταγωνιστῶν του μφανίζονται σέ φελες παρομοιώσεις στίς κθέσεις τῶν δεκατριάχρονων: μιά νεαρή παρέα κρύβει στούς δεσμούς τῆς «φιλίας» μοιχεῖες, πορνεῖες, ἐγκαταλείψεις παιδιῶν, θέμιτο χρῆμα, δολοπλοκίες, δολοφονίες· νοχα μυστικά πού θά καπηλευτοῦν στό νομα τοῦ τίτλου ,τι πιό γιο, γνό καί ερό ποθεῖ νθρώπινη ψυχή· Ἐδέμ! Τό ψέμα, μοιχεία, διαφθορά· δέμ! δικός μας Παράδεισος, πόλυτη ντιστροφή.

Καί τά δάχτυλα θά παίζουν στό τηλεκοντρόλ καί τά παιδιά μας θά ἀποκοιμηθον στό φῶς τῆς τηλεόρασης· καί τήν λλη μέρα στίς σχολικές τάξεις θ᾽ ἀγγίζουμε μές στίς ψυχές ρείπια:μιά σκέψη ναρκωμένη κι ὅλο τόν κόσμο γυρισμένο νάποδα. Κάθε ξία πού χει ς τώρα συντηρήσει τή ζωή θά ἐκμηδενίζεται ς λίθια μπροστά στό θλιβερό ντίστροφο: σωτερικός πλοῦτος μπροστά στήν πολυτοποίηση τῆς μορφις, τιμιότητα στό κυνήγι τοῦ εὔκολου κέρδους, σεβασμός στήν ἀναίδεια, φοσίωση τῆς γάπης στήν λευθεριότητα τῆς δονς, πίστη στόν Θεό στή λατρεία τῶν νθρώπινων εἰδώλων. νας ντεστραμμένος κόσμος, ἕνας λλος κόσμος, ἕνας κόσμος ξένος...

Κι ἐγώ, μιά ἁπλή, σήμαντη δασκάλα νά μοχθεῖ· πῶς ν᾽ νορθώσω τά κατεσκαμμένα μέσα τους; Πῶς νά παλέψω αὐτήν τήν τραγική δικτατορία τῆς εἰκόνας ἀφοῦ μες, οἱ μεγαλύτεροι, μες, οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς τους, ἐπιλέγουμε αὐτήν τή μαστρωπό νά δίνει στά παιδιά αὐτά πού δέν προφθαίνουμε; φο οἱ διοι μας λαγνεύουμε μ᾽ αὐτήν τή μαστρωπό, ρουφοῦμε συντροφιά μέ τά παιδιά μας τήν ποφορά τῶν σκουπιδιῶν της μέσα στό χῶρο τόν πανίερο τῆς προσωπικῆς μας ἐκκλησιᾶς, μέσα στό σπιτικό πού εὐλόγησε τό γιο μυστήριο τοῦ Θεοῦ;

«Δέ βρίσκεις κρη μέ τά σημερινά παιδιά. Τί περιμένουμε;». «Τί περιμένουμε;», ἀπάντησα παναλαμβάνοντας τό γνώριμο πογοητευμένο ρώτημα.«ταν τηλεόραση παίζει στά σπίτια μας μέρα καί νύχτα, τί νά περιμένουμε;». Μέ κοίταξαν μέ κπληξη οἱ συνάδελφοι. «Δέν χεις δικο», σχολίασε κάποιος σκεφτικά. «Μά, ς εἴμαστε ρεαλιστές. Μποροῦμε νά ζήσουμε καί χωρίς τηλεόραση».

χι, δέν μποροῦμε. Ἄς εἴμαστε ρεαλιστές. Δέν μποροῦμε, γιατί μᾶς πνίγει μοναξιά κι χουμε νάγκη νά βλέπουμε να πρόσωπο ἀνθρώπινο, στω καί πίσω π τό γυαλί· γιατί στά σπίτια μας χει πέσει σιωπή κι ἔχουμε νάγκη μιά λλότρια φωνή νά πνίξει τήν κραυγή τῆς ποξένωσης· γιατί τό σῶμα μας καί ψυχή μας περιφέρονται κατάκοπα, κι χουμε νάγκη νά ξεδώσουμε, νά δραπετεύσουμε στήν ἐλαφρότητα· γιατί εἶναι φόρητο νά δοῦμε μέσα μας κι χουμε νάγκη νά κοιτοῦμε ἔξω, σο πιό ξω γίνεται· γιατί μέ δύο λέξεις χουμε νάγκη πό ναρκωτικό νά μᾶς κοιμίζει τήν δύνη μας κι τηλεόραση εἶναι τό πιό εὔκολο, φθηνό, «ἀκίνδυνο» ναρκωτικό πού βρίσκουμε.

Δέν μποροῦμε λοιπόν. Ἀκόμα καί γιά τά παιδιά μας θυσία θά μᾶς τανε βάσταχτη, γιατί μᾶς λείπει γάπη, εἰρήνη, χαρά· τό ξυγόνο τῆς ζωῆς. γάπη· εἰρήνη· χαρά: Εἶπα αὐτές τίς λέξεις τίς εὐλογημένες μέσα μου κι αὐθόρμητα θυμήθηκα τό στίχο τῆς Γραφῆς· « δέ καρπός τοῦ Πνεύματός στιν γάπη, χαρά, εἰρήνη...». γάπη, χαρά, εἰρήνη· Παράκλητος. γάπη, χαρά, εἰρήνη· Θεός. Κι νιωσα νά φωτίζεται νοῦς καί καρδιά μου, παρξή μου λόκληρη...

χ, ν μπορούσαμε μᾶλλον ἄν ποφασίζαμε ν᾽ νοίξουμε μιά χαραμάδα μές στή φυλακή τοῦ κόσμου μας, νά λευθερώσουμε τό στριμωγμένο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· μιά λιαχτίδα στά θαμπά μας σύννεφα. χ, ν τοῦ δώσουμε τό λίγο, τό ἐλάχιστο τῆς ὕπαρξής μας, να μονάχα «ἐλθέ καί σκήνωσον». κενος γαπητικά, φιλόστοργα, σάν τότε τά ψωμιά, θά πολλαπλασιάσει τό λάχιστο, θά κάνει τό λίγο μας πολύ, πολύ: τήν μπειρία τοῦ Θεοῦ· κελάρυσμα χαρᾶς βαθειᾶς καί ρεμης, πλοχωριά γάπης· μπειρία τοῦ Θεοῦ φιλί ζωῆς στήν ρημία μας.

Τότε θά κλείναμε τήν τηλεόραση. Τότε δέν θά τολμούσαμε νά τήν ἀνοίξουμε μή μᾶς ληστέψει τή χαρά.

πάρχουν κάποιοι, κάποιοι ξενιτεμένοι τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας πού ζοῦν δίχως τηλεόραση, πού τά παιδιά τους μεγαλώνουν σορροπημένα κι τραυμάτιστα. Εἶναι οἱ ξένοι, οἱ «ἀπόκοσμοι» κι μως οἱ πιό κοντά στόν κόσμο, οἱ πλησίον του· αὐτοί πού τόν κατανοοῦν βαθιά, γιατί βαθιά τόν ἀγαποῦν, γιατί γκαλιάζουν τό λεπρό του σῶμα μέ τόν πόνο τοῦ σταυροῦ. Εἶναι αὐτοί πού βλέπουνε μιά λλη τηλεόραση μέ τή συχνότητα τοῦ Πνεύματος, τίς ὀμορφιές τῆς θεϊκῆς δέμ.

κενοι μπόρεσαν. Τό πείραμα τοῦ Παρακλήτου στή ζωή τους πέτυχε. Ὅμως τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δέν ξέρει διακρίσεις. κλιπαρε μέ παραπονεμένες οἰμωγές στά βάθη μας.

ς τό τολμήσουμε νά δοκιμάσουμε τή θέση καί τήν ρνηση, μφίδρομα· νά νοίξουμε τούς δέκτες τοῦ Θεοῦ, νά κλείσουμε τήν τηλεόραση. Νά κλείσουμε τήν τηλεόραση, ν᾽ νοίξουμε τούς δέκτες τοῦ Θεοῦ.

Σέ σα σπίτια κλείσει τηλεόραση, τόσα παιδιά θά χουνε δικαίωμα στήν παιδικότητα· τόσο κόσμος θά ἔχει δικαίωμα στήν ἐλπίδα. ς τό δοκιμάσουμε. Γιά τίς θάνατες ψυχές μας, γιά τήν γάπη τῶν παιδιῶν πού μεγαλώνουμε. ξίζουν, τους τό φείλουμε.

Πηγή:alopsis.gr