Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

᾿Επιστολή ᾿Αρχ. Σαράντη Σαράντου πρός τόν Mακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνών καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ῾Ιερώνυμο: Πρέπει νά ἀντιδράσουμε τώρα ὑγιῶς , ἄμεσα, ἡρωικά γιά τήν σχεδιαζόμενη ἐπιβολή τῆς ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΗ


Επιστολή π.Σαράντη Σαράντου πρός τον Mακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο

Πολλοί αναγνώστες μας ρωτούν καθημερινά εναγωνίως : «τι γίνεται με την επιστολή της Κάρτας Πολίτη; Απάντησε ή Ιεραρχία; ο Αρχιεπίσκοπος;  Πέρασαν ήδη 3 μήνες!  Πήραν θέση αφού σε ελάχιστους μήνες θα είμαστε μπροστά στην απειλή :  «ή παίρνεις την Κάρτα και επιβιώνεις ή δεν την παίρνεις και δεν μπορείς»!
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα και σε άλλα ερωτήματα ερχόμαστε σήμερα σαν ιστολόγιο "Αναβάσεις" να απαντήσουμε επισήμως στους ερωτώντες: « Μόλις τώρα έστειλε απαντητική επιστολή ο Αρχιεπίσκοπος για την περσινή επιστολή του ΑΜΚΑ»!!  Με αυτήν την λογική αν δεν μας ελεήσει ο Θεός θα χρειαστεί ένα χρόνο για να απαντηθεί η επιστολή της Κάρτας Πολίτη, εμείς όμως σε 3 μήνες θα πρέπει να έχουμε ήδη αποφασίσει»!
Παρουσιάζουμε αυτούσια την επιστολή του πατρός Σαράντη προς τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο :



Μαρούσι Παρασκευή 17-9-2010

Μακαριώτατε,
Ἀσπάζομαι εὐλαβῶς τήν Δεξιάν Σας.

Ἔλαβα τήν ἀπαντητική Σας ἐπιστολή στίς 6-9-2010 πού εἶχε συνταχθεῖ τῇ 27η Ἰουλίου 2010.
Ἐκφράζετε εὐχαριστία, γιατί Σᾶς ἐνημερώνω περί ΑΜΚΑ.  Ἡ περί ΑΜΚΑ ἐπιστολή μου ἐστάλη στή Σεπτή Μακαρότητά Σας πρό ἑνός ἔτους.
Ἡ νέα ἐπιστολή μου Σᾶς ἐστάλη μέ ἡμερομηνία 17-06-2010 διά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ μέ θέμα «Ἡ ἠλεκτρονική Κάρτα τοῦ Πολίτη».
Ἐπιτρεπόταν ἡ Ἱερά Σύνοδος νά ἀπαντήσει μέ πέντε σειρές εὐτελίζοντας τό περί ΑΜΚΑ θέμα;  Ὡς ἐσχατολογικό θέμα ἀπαιτεῖ ὑπεύθυνη Συνοδική ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τοποθέτηση καί ὄχι τήν ἀπάντηση Ἐπιτροπῆς.
Τό βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως ἐδόθη στόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, τόν Ἰωάννη δι’ Ἀγγέλου, ὥστε ἡ μαρτυρία του νά εἶναι ἀδιάψευστη.  Καθίσταται ἔτσι γνωστό καί στόν πνευματικό κόσμο τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί δέν μπορεῖ κανένα ἀπό τά λογικά ὄντα, τούς ἀνθρώπους καί τούς Ἀγγέλους, νά ἀμφισβητήσουν τήν Ἁγιοπνευματική καί Χριστοκεντρική ἀξιοπιστία του.  Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς διαφωτίζει γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν ἐν τοῖς ἐσχάτοις ὄχι ἁπλῶς γιά νά γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί περισσότερα ἀπό τούς ἀπίστους, ἀλλά ἐγκύρως πληροφορημένοι καί συνεπῶς ἑτοιμασμένοι, νά τοποθετηθοῦμε.
Κάποιοι ἀφελῶς καί ἐπιπολαίως διατείνονται, ὅτι αὐτά πού γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ἔτσι καί ἀλλιῶς θά συμβοῦν καί ὅτι ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.  Ὑπονοοῦν ὅτι δέν θά ἀποφύγουμε τό σφράγισμα, ἐνῷ τό ἀντίθετο συμβαίνει.  Αὐτονόητη ἀλλά καί συγκεκριμένη εἶναι ἡ σύσταση νά μή σφραγισθοῦμε ἀπό τόν Ἀντίχριστο.  Ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι δέν θά διαθέτει χρόνο καί ὑπομονή «αὐτοπροσώπως» ὁ ἴδιος νά σφραγίσει μέ τό χάραγμά του ὅλους τούς ἀνθρώπους.  Τά ὄργανά του ἤ
λίγο πρίν ἤ ἀσφαλῶς καί μετά τήν ἐγκατάστασή του θά κινητοποιηθοῦν γιά νά χαράξουν πάντας τούς κατοικοῦντας τό πρόσωπο τῆς γῆς.
Τά σημεῖα τῶν καιρῶν τά ἔχουμε.  Ὁ καιρός τῆς ἀποστασίας εἶναι δεδομένος.  Ἤδη τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο μέ ἀπόφασή του ἐγκρίνει ὡς ἔγκυρους τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων.  Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὅπως τά ὁρίζει καί τό Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων καί τό Εὐρωπαϊκό, κατάφωρα καταπατῶνται.  Ὁ πολίτης ἀντιμετωπίζεται ὡς ἐχθρός τοῦ κράτους καί φορολογεῖται βάναυσα καί θά φορολογεῖται ἀβάσταχτα.  Οἱ ἐργαζόμενοι ἀπολύονται ἀπό τίς ἐργασίες τους.  Τά διαζύγια πολλαπλασιάζονται ἀφήνοντας τά παιδιά κατ’ οὐσίαν ἀπροστάτευτα.  Τά ναρκωτικά διακινούμενα ἄνετα σκορπίζουν τό θάνατο.  Οἱ γυναῖκες μας καί τά κορίτσια μας πειθαναγκαζόμενες ἀπό τόν ἄμβωνα τῆς Νέας Ἐποχῆς, τήν τηλεόραση, ξεγυμνώνονται, προκαλοῦν καί ἐκπορνεύονται συμπαρασύροντας στήν ἀπώλεια τούς ἐπίσης ἐπιρρεπεῖς στήν ἁμαρτία ἄνδρες.

Διεξάγονται πόλεμοι ἀπό τό διευθυντήριο τῆς Νέας Ἐποχῆς (Σερβία, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Συρία, Παλαιστίνη) χωρίς σοβαρές αἰτιάσεις.  Ποιές ἄλλες ἀποδείξεις χρειάζονται, ὅτι τό Μυστήριο τῆς ἀνομίας τελεσιουργεῖται κορυφούμενο, ὅπως τό ἐννοεῖ καί τό περιγράφει καί  ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, τοῦ μαθητῆ πού ποτέ δέν ἐγκατέλειψε τόν Κύριο;
Ἀπό 1ης Ἰανουαρίου 2011 θά ἀρχίσει νά κυκλοφορεῖ ἡ ἠλεκτρονική Κάρτα τοῦ Πολίτη.  Χωρίς αὐτήν ὁ πολίτης δέν θά μπορεῖ νά ἔχει καμία σχέση μέ τή χώρα του, τό κράτος του, τίς ὑπηρεσίες του, τίς τράπεζες, ἀγορές, πωλήσεις, ἀσφάλεια, κίνηση.  Θά μπορεῖ νά ἔχει πρόσβαση σ’ ὁλόκληρο τό φάσμα τῆς ζωῆς, ὅταν ἀποδεχθεῖ τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, πού οἱ πάντες γνωρίζουν, ὅτι ὅλο αὐτό τό σύστημα λειτουργεῖ μέ βασικό κωδικό τόν ἀριθμό 666, τό δυσώνυμο ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τό ὀρθόδοξο ποίμνιο περιμένει Λόγο ἀληθείας καί Λόγο παρηγορίας ἀπό τή Μητέρα Ἐκκλησία, τό Μακαριώτατο καί τήν περί Αὐτόν Σύνοδο τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων.  Μία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀπάντηση - τοποθέτηση θά ἀνακουφίσει καί θά προσανατολίσει τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Δέν θά πρέπει ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἡ Μητέρα μας Ἐκκλησία νά πεῖ μιά κουβέντα, ἕνα Λόγο ἑρμηνευτικό, ποιμαντικό μέ βάση τά τεκταινόμενα καί ὅλα τά σχετικά ἁγιογραφικά κείμενα;
Δέν εἶναι δυνατόν ἕνας ἐκ τῶν ἀρίστων καί πεπαιδευμένων γραμματέων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἤ ἕνας ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν μας νά πάρει εὐλογία καί νά συγκεντρώσει ὅλα τά Ἁγιογραφικά χωρία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης μαζί μέ τά τῆς Ἀποκαλύψεως καί νά μᾶς δώσουν μιά ἔγκυρη γραμμή πλεύσεως ἐν μέσῳ κρίσεως;
Ὁ θεοφώτιστος Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι, κάποιοι πνευματικοί θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους παιδιά, ὅπως φάσκιωναν παλαιότερα προστατευτικά τά μωρά, καί θά τά ἀποτρέπουν ἀπό ἐσχατολογικούς προβληματισμούς.  Ἤδη ὄχι μόνο αὐτό συμβαίνει, ἀλλά καί ἄλλα χειρότερα προερχόμενα ἀπό χώρους αἱρετικούς, τούς ἀναρρίθμητους τῆς Νέας Ἐποχῆς καί πλανοῦν τούς ἀδαεῖς.  Τό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει, ὅτι τό ἀντίχριστο ρεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου θά πασχίσει νά παρασύρει μαζί του «εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς».
Κατά τό πρόσφατο παρελθόν ἡ Ἱερά Σύνοδος εἶχε ἀποτρέψει τόν κίνδυνο ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.  Καί τώρα πού τά πράγματα καί φαίνονται καί εἶναι σοβαρά καί ἐπικίνδυνα ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξία μας, θά πρέπει νά διαφωτίσει τά τέκνα της, ἀλλιῶς καθένας θά πορεύεται κατά τό δοκοῦν ἀνεξάρτητα, αὐτόνομα, ἄλλοι ὁδηγούμενοι στήν ἀπώλεια καί ἄλλοι στό Ἱερό Μαρτύριο.  Δέν ἔχουν τήν πρώτη εὐθύνη γιά τά παραπάνω οἱ σεπτοί Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
Γιατί τά πάντα νά μή λειτουργοῦν, ὅπως ἄριστα θεσμοθετημένα λειτουργοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία μας;  Πάντα «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν» μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία νά γίνονται πρός οἰκοδομήν τοῦ Σώματος  τῆς Ἐκκλησίας μέ κεφαλή τόν Χριστό μας καί μέ συναγωνιστές ἐν Χριστῷ τά μύρια πρόσωπα τῶν ἐν Χριστῷ ἀγωνιζομένων πιστῶν.
Δέν ἐχθρευόμαστε ἐμεῖς, Μακαριώτατε, τούς ἄρχοντές μας, μολονότι ἡ δική τους συμπεριφορά δέν εἶναι φιλίας καί πρόνοιας πρός τόν Ἕλληνα πολίτη.  Προσευχόμαστε μέ ἀκακία ὁ Κύριος νά τούς φωτίσει νά ἐννοήσουν ποιά χώρα κυβερνοῦν, ποιά πνευματική περιουσία τριῶν, τεσσάρων ἤ πέντε χιλιάδων χρόνων διαχειρίζονται εἴτε τό καταλαβαίνουν εἴτε ὄχι.  Δέν ἐνθυμοῦνται ἴσως τίς θυσίες τῶν ἐθνομαρτύρων καί τῶν χιλιάδων μαρτύρων πού μέ τά ἄχραντα αἵματά τους πότισαν τή γῆ μας, οἰκουμένη καί μή, καί μᾶς τήν παρέδωσαν ἐλεύθερη, ἔνδοξη, «διδάσκαλον καί ὀφθαλμόν τῆς οἰκουμένης» κατά τόν Ἅγιο τοῦ αἰώνα μας, τόν Ἅγιο Νεκτάριο.
Ὅμως, ἄν τούς ἀγαπᾶμε (τούς ἄρχοντές μας) πρέπει μέ τήν καλή χριστιανική ὁμολογία μας, πού στηρίζεται ἀκλόνητα στό θεόπνευστο ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὄχι μόνο, νά τούς ζητήσουμε νά μή μᾶς παραδώσουν μέσῳ τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης ἀμαχητί στό παγκόσμιο κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅπως ἐπείσθησαν κατά τό παρελθόν, πρό εἰκοσαετίας περίπου οἱ ἄρχοντές μας καί ἀνέβαλαν τό χρόνο τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἔτσι καί τώρα νά τούς ἐνημερώσουμε καί μέ ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί μέ σύγχρονα, νά τούς δηλώσουμε, ὅτι δέν συμφωνοῦμε τώρα ἐν μέσῳ οἰκονομικῆς κρίσεως νά φυλακίσουμε τόν Ἕλληνα πολίτη στήν ἠλεκτρονική φυλακή.  Ὅταν συνέλθουμε ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, μέ νηφαλιότητα καί περισσότερη ὡριμότητα μποροῦμε νά ξαναδοῦμε τό θέμα τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.
Ἄν δέν ἀντιδράσουμε ὑγιῶς τώρα, ἄμεσα, ἡρωικά, ἡ τύχη μας θά εἶναι προδιαγεγραμμένη: Ἀπώλεια, ἀπώλεια μαζί μέ τήν οἰκονομική, ἀπώλεια τοῦ θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ μας, τῆς παιδείας μας, τῆς ὑψηλῆς ἐθνικῆς μας παραδόσεως καί διακύβευση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας.

Μετά τοῦ ἐν Χριστῷ προσήκοντος σεβασμοῦ
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
ἀρχίμ.  Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου


Για εύκολη εκτύπωση κατεβάστε το από π.Σαράντης προς Αρχιεπίσκοπο.pdf

Αναβάσεις

Ματαιώθηκε ἡ τέλεση λειτουργίας στήν Αγία Σοφία


smaller text tool iconmedium text tool iconlarger text tool icon
agiaSofia_KonstantinoupoliΜαταιώθηκε η προγραμματισμένη για σήμερα τέλεση λειτουργίας στην Αγία Σοφία, μια προσπάθεια ομάδας με επικεφαλής τον πρόεδρο του Παγκοσμίου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας Κρις Σπύρου. Τη ματαίωση ανακοίνωσε με δήλωση του ο Σπύρου προς το τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων «Ανατολή». Σε σχετικό του τηλεγράφημα το πρακτορείο ανέφερε πως σε δήλωση που έκανε ο κ. Σπύρου στην Αλεξανδρούπολη, από όπου το πρωί θα ξεκινούσε το ταξίδι προς την Κωνσταντινούπολη, είπε πως έλαβε «από τις τουρκικές αρχές έγγραφο με το οποίο η δραστηριότητά του χαρακτηρίζεται προκλητική». Όπως τόνισε, ο κ. Σπύρου «το έγγραφο έχει σχεδόν το χαρακτήρα απαγόρευσης εισόδου στην Τουρκία, εξαιτίας της εξέλιξης αυτής ματαιώθηκε το ταξίδι για την Κωνσταντινούπολη».

«Θα προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο»

Η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» αναφέρει ότι σε δήλωσή του προς την εφημερίδα, ο σύμβουλος του Σπύρου, Αθανάσιος Μπακόλας είπε πως το εν λόγω έγγραφο ήταν επιστολή του πρεσβευτή της Τουρκίας στην Άγκυρα Χασάν Γκιογούς.
Πριν από την εξέλιξη αυτή, ο Σπύρου μίλησε την Πέμπτη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τουρκικού τηλεοπτικού δικτύου NTV και ερωτηθείς τι θα κάνει σε περίπτωση που τον συλλάβει η αστυνομία, καθώς επιχειρεί να πραγματοποιήσει τη λειτουργία, είπε «θα προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να ρωτήσει για ποιο λόγο αντιμετωπίζω διαφορετική μεταχείριση σε σχέση με τον Πάπα».
Ο Σπύρου υποστήριξε ότι κατά την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη το 2006 ο Πάπας είχε επισκεφθεί και την Αγία Σοφία, όπου είχε προσευχηθεί.
Από την μεριά του, Ο Τούρκος υπουργός πολιτισμού Ερτουγρούλ Γκιουνάϊ είχε δηλώσει ότι δεν θα δοθεί άδεια για λειτουργία στην Αγία Σοφία.
Ο διευθυντής του μουσείου του Τόπκαπι, ιστορικός Ιλμπέρ Ορταϊλί τόνισε ότι «η Αγία Σοφία πρέπει να παραμείνει ως έχει και κανείς δεν μπορεί να μπει στο μουσείο της Αγίας Σοφίας δίχως εισιτήριο».
Το απόγευμα της Πέμπτης μια ομάδα τούρκων ακροδεξιών πραγματοποίησε συγκέντρωση έξω από την Αγία Σοφία. Περίπου 250 άτομα διαμαρτυρήθηκαν για τη λειτουργία που επρόκειτο να τελεστεί σήμερα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ:῾Ο μακαριστός Νικόλαος Σελέντης, Μητροπολίτης Χαλκίδος

"Σιωπηλός, προσευχόμενος, ὅλος δοσμένος στόν Θεό, πονεμένος ἀλλά καί ἐν Χριστῷ ἀναπαυμένος, ἱερουργούσε τήν ἄχραντο ἱερουργία. ῾Ωμίλησε καί ἔκανε μέ ταπείνωσι ἀπολογισμό τῆς πενταετοῦς ποιμαντορίας του. Κανένα παράπονο καί καμμία κατηγορία ἤ μομφή κατά οὐδενός'!


ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ
ΚΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (ΣΕΛΕΝΤΗΣ)
Του Αρχιμ. Γεωργίου (Καψάνη),
Καθηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου
=================
Όσα ακολουθούν, αποτελούν αναμνήσεις από την επί διετίας περίπου αναστροφή μου με τον αοίδιμο Ιεράρχη. Χαράσσω τις γραμμές αυτές με αισθήματα ευγνωμοσύνης προς το σεπτό του πρόσωπο, για όσα μας ωφέλησε και ευεργέτησε τα δυο περίπου χρόνια, που διατελέσαμε υπό το ωμοφόριό του.
Τον μακαριστό Μητροπολίτη Νικόλαο εγνώρισα, όταν εμόναζα στην Ι. Μονή Πεντέλης προ και μετά την κουρά μου το 1972. Ερχόταν στο Μοναστήρι για λίγη ανάπαυσι εκ των κόπων της ποιμαντορίας του. Καίτοι είχε πολλή ανάγκη από ανάπαυσι, όταν ήρχοντο πιστοί που ζητούσαν εξομολόγο, και μή υπάρχοντος ετέρου, ο ίδιος προσεφέρετο να τους εξομολόγηση, χωρίς μάλιστα να δείξη ότι είναι αρχιερεύς. Παρουσιάζετο ως ένας απλούς παπάς. Στους ερωτώντας, εάν υπάρχη πνευματικός στην Μονή, απαντούσε, «ναί· εγώ είμαι».
Από τις πολύωρες και ενίοτε ολονύκτιες εξομολογήσεις που έκανε, όταν υπηρετούσε ως πνευματικός στην Παναγία της Τήνου, ειχε αποκτήσει δυνατούς πονοκεφάλους, που τον συνόδευαν στη μετέπειτα ζωή του. Όμως ποτέ δεν άφηνε κάποια ψυχή, που είχε ανάγκη από εξομολόγηση. Αλλά και επάνω στο γραφείο του, στην Μητρόπολη Χαλκίδος, είχε το επιτραχήλιόν του, ώστε να εξομολογεί όποιον είχε ανάγκη. Ενδιεφέρετο για τη σωτηρία κάθε ψυχής που συναντούσε.
Ο ίδιος εξωμολογείτο συχνά. Ενθυμούμαι κάποιο Σαββατόβραδο, μετά τον Εσπερινό, με κάλεσε στο άγιο Βήμα και μου είπε: «Πάτερ Γεώργιε, θέλω να εξομολογηθώ κάποιους λογισμούς, γιατί αύριο θα κοινωνήσω». Εξεπλάγην και του αντέτεινα, ότι δεν είμαι πνευματικός και ακόμη ότι είμαι νεοχειροτόνητος και άπειρος ιερομόναχος. Μου απήντησε: «Δεν πειράζει· είσαι ιερεύς». Με βαθειά ταπείνωσι εξομολογήθηκε και με ευχαρίστησε. Αλλά και οσάκις προσκαλούσε πνευματικό από το Άγιον Όρος για εξομολόγηση των Χριστιανών του ποιμνίου του, αυτός πρώτος εξωμολογείτο.
Όταν χρειάσθηκε να βρούμε κάποιο Μοναστήρι για να μονάσουμε, μας προσκάλεσε με την μεσολάβηση του τότε διακόνου του και νυν Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου στην Ιερά Μονή αγίου Γεωργίου (Αρμά) κοντά στα Φύλλα της Χαλκίδος, μία από τις διαλυθείσες από τους Βαυαρούς Ιερές Μονές. Δεχθήκαμε την πρόσκλησι, καίτοι η Μονή ήταν πολύ πτωχή και μισοερειπωμένη, προσβλέποντες στην αγάπη τοϋ μακαριστού Νικολάου. Μας υπεσχέθη μάλιστα, ότι δεν θα επεμβαίνει στα εσωτερικά της Μονής, ούτε θα υποχρεώνει τους ιερομόναχους να διορίζονται ως εφημέριοι σε κενές εφημεριακές θέσεις. Τις υποσχέσεις αυτές ετήρησε απαρεγκλίτως.
Η εγκαταβίωσίς μας στην ανωτέρω Ιερά Μονή ήταν μία ιδιαίτερη ευλογία για μας. Οι προσευχές του μας έστήριξαν και το παράδειγμα του μας ενέπνεε. Παραθέτω εν συνεχεία σύντομο λόγο που εξεφώνησε κατά την ενθρόνισί μου ως ηγουμένου στην Ιερά αυτή Μονή την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών το 1973. Το πρωΐ της ιδίας ημέρας κατά την Θεία Λειτουργία με είχε χειροθετήσει εις πνευματικό και αρχιμανδρίτη.
«Αγαπητέ π. Γεώργιε, καθηγούμενε της Ιεράς ταύτης Μονής. Η Εκκλησία μας η Ορθόδοξος ευρίσκεται εν πορεία. Προφυλακαί αυτού του ιερού στρατεύματος είναι αι Ιεραί Μοναί. Και με την Χάριν του Θεού μια τέτοια προφυλακή, ένα τέτοιο φως για τους λοιπούς αδελφούς, που απαρτίζουν το σώμα του Χριστού, από σήμερα γίνεται και η Ιερά Μονή του αγίου Γεωργίου Αρμά για την Ιερά Μητρόπολι Χαλκίδος.
Σάς είπα και ιδιαιτέρως, επαναλαμβάνω και εδώ δημοσίως, ότι εις το πρόσωπόν μου θα βρήτε ένα στοργικόν πατέρα, ο οποίος δεν θα καταδυναστεύη την Μονήν, αλλά πατρικώς θα την προστατεύη και ποικιλοτρόπως θα εκχέη την αγάπην του προς τους αδελφούς της αδελφότητος ταύτης.
Η Ιερά Μητρόπολις Χαλκίδος έχει, όπως και εσείς διαπιστώσατε, ευσεβείς Χριστιανούς. Αγαπούν τα μοναστήρια, ιδιαιτέρως όταν σ΄ αυτά ασκούνται άνθρωποι με φόβον Θεού, με ευγενείς οραματισμούς, όπως είσθε εσείς και η συνοδία σας. Και να είσθε βέβαιοι, ότι η αγάπη όλων μας θα σας ενισχύη, θα σας προστατεύη και θα σας θερμαίνη πάντοτε.
Και σεις μή παύσετε πρεσβεύοντες προς Κύριον υπέρ ημών, προσευχόμενοι υπέρ του επισκόπου, υπέρ του κλήρου και υπέρ του λαού, σηκώνοντες τον σταυρόν μας, αναπληρούντες τα υστερήματά μας, όντως ώστε αυτή η Τοπική Εκκλησία να αξιωθή της χαράς να είναι ένα πρότυπον οικογενείας Θεού, παράδειγμα και στις άλλες αδελφές Εκκλησίες.
Η Χάρις του Θεού να είναι μετά πάντων υμών και διά άλλην μίαν φοράν εκτιμώντας την ευσέβειάν σας και τα προσόντα σας δύναμαι να αναφωνήσω τό: “Άξιος”».
Μας τηλεφωνούσε συχνά για να μας ερωτήση, εάν έχουμε φαγητό ή εάν κρυώνουμε τον χειμώνα. Όταν έμαθε, ότι κάποιος αδελφός δεν είχε κάποιο ρούχο, είπε: «Εγώ έχω δύο, θα του δώσω το ένα», όπως και το έκανε. Όταν ήταν στενοχωρημένος, ερχόταν και μου έλεγε τον λογισμό του ζητώντας και την γνώμη μου. Κάποτε του είπα, ότι θα ήταν καλό, κάποιον κληρικό που τον στενοχωρούσε, να τον καλέση στο σπίτι του να του κάνη το τραπέζι για να λιώση ο πάγος. Μετά από λίγες ημέρες μου είπε: «Πάτερ Γεώργιε, έκανα ό,τι μου είπες».
Δεν λησμονώ την κατάνυξί του οσάκις τελούσε την Θεία Λειτουργία. Οι συλλειτουργοί του είχαμε την αίσθησι, ότι είχε μία άλλη σχέσι και κοινωνία με τον Θεό. Αλλά και τα κηρύγματά του ήταν πάντοτε πρωτότυπα, εκ του περισσεύματος της καρδίας, θεολογικά. Ποτέ δεν έλεγε κοινοτυπίες ή τα ίδια πράγματα. Ομιλούσε ως παθών τα θεία και γι΄αυτό μαθών τα θεία.
Η τελευταία Θεία Λειτουργία, που ετέλεσε στον άγιο Νικόλαο Χαλκίδος μετά την έκπτωσί του, και στην οποία και ημείς του συμπαρασταθήκαμε, υπενθυμίζε τον Κύριο ανερχόμενο στον Γολγοθά. Σιωπηλός, προσευχόμενος, όλος δοσμένος στον Θεό, πονεμένος αλλά και εν Χριστώ αναπαυμένος, ιερουργούσε την άχραντο ιερουργία. Ωμίλησε και έκανε με ταπείνωσι απολογισμό της πενταετούς ποιμαντορίας του. Κανένα παράπονο και καμμία κατηγορία ή μομφή κατά ουδενός.
Όταν αργότερα τον επισκέφθηκα ασθενούντα σοβαρά σε συγγενικό του σπίτι στην Αθήνα, μου είπε: «Τα πάθη μας πταίουν για όλα». Ουδένα κατηγόρησε. Είναι αξιομνημόνευτος και η πτωχεία του, οφειλομένη στην ελεημοσύνη του. Όσοι έζησαν κοντά του, πολλά έχουν να διηγηθούν γι΄ αυτήν. Ενθυμούμαι ότι φορούσε ενα μπαλωμένο ζωστικό. Έκαμα την σκέψι ότι θα είχε και καλό. Το ίδιο όμως ζωστικό φορούσε και κατά τις μεγάλες εορτές. Προφανώς δεν είχε άλλο.
Επρόσεχε πολύ ο μακαριστός Νικόλαος να μή επηρεασθή από την δόξα του κόσμου. Κάθε βράδυ προσηύχετο γονατιστός και μετά δακρύων στο υπνοδωμάτιό του δίπλα σε μία κάρα. Την κάρα αυτή εζήτησε από την Ηγουμένη, όταν για πρώτη φορά επεσκέφθη την Ιερά Μονή αγίου Νικολάου Βάθειας. Όταν κληρικός του περιβάλλοντός του, που επληροφορήθη από την μητέρα του επισκόπου το γεγονός, τον ηρώτησε, για ποιό λόγο κάθε βράδυ κλαίει μπροστά στην κάρα απήντησε: «Έχει πολλή δόξα το αρχιερατικό αξίωμα». Προσηύχετο για να τον φυλάξη ο Θεός άτρωτο από την ματαιοδοξία.
Ας λεχθή και αυτό, ότι δεν έδιδε σημασία στα πολυτελή άμφια. Ήταν σε όλα λιτός και μέτριος.
Είναι γνωστή και η ιδιαιτέρα ευλάβεια του στην Παναγία από τα νεανικά του χρόνια, ένεκα της οποίας τον εχαρακτήριζαν ως «παιδί της Παναγίας».
Υπήρξε άνθρωπος του Θεού, μοναχός εν τη καρδία του, αληθής Ορθόδοξος επίσκοπος. Ταπεινός, προσευχητικός, ελεήμων, υπομονετικός, πράος, ειρηνικός και ειρηνοποιός, αγνός, λειτουργικός, διδακτικός. Πρώτα ποιμήν και μετά διοικητής. Πρωταρχικό του μέλημα ήταν η σωτηρία του και η σωτηρία των ψυχών του ποιμνίου του και η δόξα του Θεού.
Πιστεύω ότι οι ευχές του μας βοηθούν μέχρι σήμερα και θα μας βοηθήσουν και κατά την έξοδό μας από τον κόσμο.
Η πρόσφατος ανακομιδή των σεπτών λειψάνων του, που έγινε με την φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, έδειξε ότι η Χάρις που σκηνώνει στις ψυχές των αγίων ανθρώπων μένει, κατά τον θείο Γρηγόριο τον Παλαμά, ανεκφοίτητος και από τους τάφους και από τα λείψανά των.
Η συνείδησις της Εκκλησίας περί του μακαριστού Νικολάου νομίζω ότι βλέπει να επαληθεύεται σ’ Αυτόν ο λόγος του σοφού Σολομώντος: «Τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς. Αρεστή γάρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού· διά τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δε λαοί ιδόντες και μή νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτον, ότι χάρις και έλεος εν τοις εκλεκτοΐς αυτού και επισκοπή εν τοις οσίοις αυτού» (Σοφία Σολομώντος, δ΄13-15).
ΠΗΓΗ:
Φίλοι Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου,
Περιοδικό:῞Οσιος Γρηγόριος

῞Ενας ἅγιος ἐπισκοπος: ῾Ο μακαριστὸς Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης





ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μητροπολ. Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ 2010
ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΤΗΝΟΣ»
(Ἀφιερωμένο στὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη)
Συμπληρώθηκαν φέτος (2010) 35 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκδημία (19-01-75) τοῦ μακαριστοῦ Mητροπολίτου Xαλκίδος Nικολάου Σελέντη, τοῦ Tηνίου.
Ἡ ἐπὶ τῆς γῆς ζωή του ὑπῆρξε σύντομη καὶ ἡ ἀρχιερατεία του βραχεία. Ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία 44 ἐτῶν.Ἡ σφραγίδα του ὅμως στὴν γῆ ἦταν βαθειὰ καὶ ἡ διακονία του στὴν Ἐκκλησία πυκνή.
Ἡ καρδιά του ἦταν συντονισμένη μὲ τὸν Oὐρανό. Ἕνα λεπτεπίλεπτο καρδιογράφημά της διακρίνουμε ἀμυδρὰ στὶς λίγες σελίδες ποὺ ἔγραψε μὲ εὐλάβεια καὶ πνευματικὸ θαυμασμὸ γιὰ τὸν ἁγιασμένο παπα-Tύχωνα τόν Ἁγιορείτη. Αὐτὴ ἡ εὐαίσθητη καρδιὰ ἤπιε ὅλο τὸ δηλητήριο τῆς ἐμπαθείας τῶν θρησκευτικῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ ὕπαρξή του γεύθηκε ὅλη τήν ὀδύνη τῆς ἀδικίας, ἡ ὁποία συνήθως φοράει τὰ γυαλιστερὰ ροῦχα τῆς «νομιμότητας». Ὅπως ἔχει -δυστυχῶς- ἐπισημανθεῖ, «ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ βασικὸ μοτίβο τοῦ Kακοῦ εἶναι ἡ μεταμφίεση, ἕνα ἀπὸ τὰ πιθανότερα μέρη γιὰ νὰ βρεῖ κανεὶς κακοὺς ἀνθρώπους εἶναι μέσα στὴν Ἐκκλησία» (Σκότ Πέκ, Ἄνθρωποι τοῦ Ψεύδους). Mετὰ τὸν ἀκάνθινο στέφανο τῆς ἐκθρονίσεως προσηλώθηκε στὸν σταυρὸ τῆς πολυωδύνου ἀσθενείας του καὶ μὲ ἀδιάπτωτη τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἔσπευσε ὡς «κοῦφος δρομεὺς ταχέως φθάσαι ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως».
Ἔδραμε πρὸς τὸν φυσικό του χῶρο, τὸν Oὐρανό. Ἄφησε τὴν καταιγίδα τῆς κακίας καὶ μικροψυχίας γιὰ νὰ ἐγκατασταθεῖ στὴν αἰθρία τῆς ἐν Xῷ ἠγαπημέν­ῳ του αἰωνιότητος.
Ἡ ἀπόσταση 35 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐκδημία του ἐνθαρρύνει μιὰ κάπως ψυχραιμότερη ἀναθεώρηση τῆς ἀκαταστασίας ἐκείνων τῶν ταραγμένων ἡμερῶν, κυρίως δὲ τὸν παραδειγματισμὸ ἀπὸ τὸ ἦθος καὶ τὴν χριστομίμητη ἀνεξικακία του.

Στιγμιότυπο ἀπὸ τὴν εἰς ἐπίσκοπον χειροτονία του στὸν Ἱ. Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Τήνου
Ὅσο ἡ ὑπομονὴ στὴν ἀδικία, προσωπικὴ ἢ θεσμική, ἀποτελεῖ ἕνα θεμελιῶδες χριστιανικὸ μάθημα καὶ μιὰ ἀσφαλῆ ὁδὸ γιὰ τὴν ἐν Xριστ­ῷ καταξίωση τοῦ ἀνθρώπου, ἄλλο τόσο ἡ ἴδια ἡ ἀδικία παραμένει μιὰ ἀπολύτως καταδικαστέα ὑπόθεση, ὁποθενδήποτε κι ἂν προέρχεται. Ἂν ἡ ἀγάπη τοῦ Xριστοῦ ἔχει ἀπόλυτη προτεραιότητα στὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ βολικὴ ἐξαγγελία ἢ μιὰ εὔκολη «ἱδρυματικὴ φιλανθρωπία» ἀλλὰ πρωτίστως μιὰ ἐσωτερικὴ θυσία, εὐάρεστη στὸν Θεό, τότε –ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι καὶ ἐφευρετική– μπορεῖ νὰ διορθώνει καὶ νὰ θεραπεύει ἀληθινά. Ὁ κακὸς ἐπιβάλλει τὴν θέλησή του στοὺς ἄλλους ἐξαναγκαστικὰ καὶ σκορπάει γύρω του τὴν καταστροφή. Ὁ ἅγιος ὑπομένει καὶ ἀγαπᾶ. Ὁ κακὸς θυσιάζει τοὺς ἄλλους. Ὁ ἅγιος θυσιάζεται γιὰ τοὺς ἄλλους.
Mπροστὰ στὴν σφοδρὴ ἐπέλαση τῆς νέας ἐποχῆς, ἡ ὁποία «δέν χαρίζει κάστανα», οἱ ὑπεκφυγές, οἱ μικρότητες καί οἱ ἀδάπανες μεγαλοστομίες τῶν λεγομένων ἐκκλησιαστικῶν φαντάζουν πλέον ληγμένες «πολυτέλειες».
Tὸ φετεινὸ Ἑορτολόγιο ἀφιερώνεται στὴν ἱερὰ μνήμη ἀνδρὸς ἀληθῶς ἐκκλησιαστικοῦ.
 π. Ἀθ. Σ. Λ.
ΧΖΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΡΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Παπανδρέου 16 /9/2010 : "Συζητήσαμε τήν ἐφαρμογή ἑνός συστήματος ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ"



  
Πρίν απο λίγο (16/9/10 ώρα 20.οο), τελείωσε  η συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός  στις Βρυξέλλες,στα πλαίσια  της  άτυπης συνόδου κορυφής  της Ε.Ε .
Αν και το θέμα της άτυπης συνόδου ήταν η ενίσχυση της οικονομίας της Ευρώπης και οι συμφωνίες που χρειάζεται να γίνουν μεταξύ της Ε.Ε και  των αναπτυσόμενων κρατών ,απ΄ότι φαίνεται συζητήθηκε έστω και  πλαγίως ο επαναπροσδιορισμός  της στάσης της Ευρώπης εμπρός στην πιθανότητα της δημιουργίας μιας ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

  Ο κ. Παπανδρέου  στον εισαγωγικό του λόγο , περιέγραψε με τη γνωστή νεοεποχήτικη  γλαφυρότητα  την  "πολυπολικότητα"  των  κοινωνιών  και  το ...αναπόφευκτο  της παγκοσμιοποίησης  της οικονομίας  και των πολιτισμών, τονίζοντας με έμφαση οτι πρέπει  η Ευρώπη να προχωρήσει στην  "υιοθέτηση κοινών αξιών" (;) ώστε  να καταφέρει να πετύχει τους  στόχους της.
Μετά  απο όλες αυτές τις επικοινωνιακές  "κορδέλες" δεν  αποτελούσε έκπληξη  η  αναφορά του  στην  παγκόσμια κυβέρνηση: "...συζητήσαμε για την εφαρμογή ενός συστήματος  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ".
Εδώ εμείς σταματάμε την αναφορά μας στα όσα είπε στη συνέχεια ο εντολοδόχος  πρωθυπουργός.
Δεν έχει καμία σημασία να σχολιάσουμε τα όσα είπε για  τα  "πράσινα ομόλογα" , "πράσινη ανάπτυξη" και τα ...πράσινα άλογα.
Αυτό που εχει σημασία για τον κάθε Ευρωπαίο πολίτη, είναι ότι  ΟΛΟΙ  οι ηγέτες  της Ε.Ε έχουν πυκνώσει  ανησυχητικά τις αναφορές τους σε μια "παγκόσμια κυβέρνηση"  την οποία δείχνουν ότι αναμένουν  με ανυπομονησία.
Αναρωτιώμαστε τί  άλλο περιμένουν  για να αντιδράσουν  οι δήθεν υγιείς πολιτικές ,πνευματικές και θρησκευτικές "ηγεσίες" των υπο κατάργηση ή  εξόντωση-κατά περίπτωση- κρατών μελών.
Η ταχύτητα  με την οποία κινούνται   οι δυνάμεις της "Νέας Εποχής"είναι τέτοια, που είναι δύσκολο να την αποκωδικοποιήσει  ακόμα και ο πιο "πονηρεμένος"  παρατηρητής.
Συνεχώς μας μιλάνε για την ανάγκη της δημιουργίας μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης"  και μας περιγράφουν τα  "οφέλη" που θα προκύψουν απο την ανάδειξή της ,χωρίς όμως να  μας πουν απολύτως τίποτα για τη σύνθεσή της και τον τρόπο της  ....εκλογής της. 
Εννοείται ότι αυτή η "αναγκαιότητα", δεν προέκυψε ως αίτημα των λαών αλλά ως ζητούμενο  δίψυχων και πουλημένων  εξουσιών  που   δεν τους ενδιαφέρει φυσικά  η άποψη των λαών αφού δεν  σκοπεύουν  να κρατήσουν έστω και μια  κλωστή απο την κουρελιασμένη "παντιέρα"  της αστικής δημοκρατίας την οποία δήθεν  υπηρετούν ως  εκλεγμένοι  ηγέτες.
Εδώ και χρόνια καταγγέλουμε  την προπαγάνδα της "Νέας Εποχής",  η οποία αρχικά υποβάθμιζε την αξία της έννοιας  "Έθνος -κράτος" και  σήμερα  μας λέει ότι είναι αναπόφευκτη η "μετάλλαξή" του σε  συστατικό ενός  παγκόσμιου  "πολυπολικού" ,"πολυπολιτισμικού" και  "πολυθρησκευτικού" χυλού.
Χωρίς την  αποδοχή αυτής της  μολυσματικής και θανατηφόρας για την ελευθερία  "κοσμοαντίληψης", δεν είναι  δυνατόν να επιτευχθεί  η  ευρύτερη  "υποδοχή"  αυτής της πλανητικής δικτατορίας, την οποία  παραπλανητικά ονομάζουν παγκόσμια κυβέρνηση ή διακυβέρνηση.
Σήμερα, το μεγαλύτερο ζητούμενο απο τους λαούς , δεν είναι η δήθεν έξοδος απο την κρίση, ή  ποιά ιδεολογία θα  εξυπηρετήσει με τον ...δικαιώτερο τρόπο την παγκόσμια αναδιανομή  του πλούτου, αλλά το πως θα σταματήσει αυτή η  πολυδιαφημιζόμενη  και δυστυχώς αναδυόμενη  παγκόσμια "κυβέρνηση".
Με γκρίνια ,μιζέρια και στρουθοκαμηλισμό δεν  θα εμποδίσουμε τον εγκλεισμό μας στη  νέα παγκόσμια  "φυλακή" ,χρειάζεται πρώτα να αντιληφθούμε  το κίνδυνο  και μετά να σηκωθούμε  στα δύο πόδια  και να αγωνιστούμε  για την  ελευθερία μας.
 
Σχόλιο "Ο.Π":
Μία απαραίτητη διευκρίνηση : Για τον Ορθόδοξο Χριστιανό η ελευθερία  και  το αυτεξούσιο δεν είναι απλώς δύο  σπουδαία κοινωνικά αγαθά ,αλλά  δύο δώρα που  η άπειρος αγάπη του Δημιουργού   προσέφερε στο δημιούργημα.
Η τιμή και  η διαφύλαξη αυτών των δύο Θεόσδοτων δώρων,  δεν αποτελούν μόνο υποχρέωση  απο τον  αποδέκτη άνθρωπο ,αλλά  το μέσο πάνω στο οποίο η πίστη και η  μετάνοιά του  θα τον οδηγήσει,  δια της Θείας Χάριτος, στην σωτηριώδη  απόκτηση της "λειτουργικής  ελευθερίας" και τον Αγιασμό.

Λόγος κατά τῆς ὁμοφυλοφιλίας / Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος.




«Ἀλλ' ἀκόμη δέν ἀνέφερα τό ἀποκορύφωμα τῶν κακῶν, οὔτε τό κυριώτερον μέρος τῆς συμφορᾶς ἀπεκάλυψα, διότι πολλάκις, πού ἠτοιμάσθην νά τό εἰπῶ ἐκοκκίνησα, πολλάκις δέ ἐντράπηκα. Ποῖον λοιπόν εἶναι αὐτό; Διότι πρέπει πλέον νά τό ἀποτολμήσωμεν νά τό εἴπωμεν. Ἄλλωστε θά ἦτο μεγάλη ἀνανδρία, ἐνῶ πρόκειται νά ἐκριζώσωμεν κάτι κακόν, νά μή τολμῶμεν οὔτε κἄν νά ὁμιλήσωμεν δι' αὐτό, ὡσάν νά πρόκειται ἡ σιωπή νά ἰατρεύση ἀφ' ἑαυτῆς τήν ἀσθένειαν.

Δέν θά σιωπήσωμεν λοιπόν, καί ἄν ἀκόμη πρόκειται μυριάκις νά ἐντραπῶμεν καί νά κοκκινίσωμεν. Διότι καί ὁ ἰατρός, προκειμένου νά καθαρίση τήν μολυσμένην πληγήν, θά παραιτηθῆ ἀπό τοῦ νά χρησιμοποίηση τόν σίδηρον, καί νά βυθίση τά δάκτυλά του εἰς τόν πυθμένα τοῦ τραύματος; Λοιπόν, οὔτε καί ἡμεῖς πρόκειται νά σταματήσωμεν τόν λόγον αὐτόν, καθ' ὅσον ἡ μόλυνσις εἶναι χειροτέρα. Ποῖον λοιπόν εἶναι τό κακόν; Κάποιος παράδοξος καί παράνομος πόθος εἰσῆλθεν εἰς τήν ζωήν μας. Ἐπέπεσεν ἀσθένεια βαρεία καί ἀθεράπευτος καί ἐνέσκηψε πανώλης χειροτέρα ὅλων. Ἐπενοήθη κάποια νέα καί φοβερά παρανομία, διότι ἀνατρέπονται ὄχι μόνον οἱ ἀνθρώπινοι, ἀλλά καί οἱ φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πρᾶγμα ἡ πορνεία θεωρουμένη ὡς συνήθης ἀσέλγεια. Καί ὅπως εἰς τάς ὀδύνας, τό τυραννικώτερον πάθος, ὅταν ἐπέλθη, καλύπτει τήν ἐντύπωσιν τοῦ προηγουμένου, ἔτσι καί τό ὑπερβολικόν μέγεθος αὐτῆς τῆς ὕβρεως κάμνει τό ἀνυπόφορον, νά μή φαίνεται πλέον ὡς ἀνυπόφορον, δηλαδή τήν ἀκολασίαν περί τήν γυναίκα.

Διότι φαίνεται ὅτι εἶναι εὐχάριστον τό νά ἠμπορέση νά διαφύγη κανείς ἀπό τά δίκτυα αὐτά καί κινδυνεύει εἰς τό ἑξῆς νά γίνη περιττόν τό γυναικεῖον φύλον, ἐφ' ὅσον οἱ νέοι ἀναπληρώνουν ἀντί ἐκείνων, ὅλα τά εἰς ἐκείνας ἀνήκοντα. Καί δέν εἶναι μόνον αὐτό τό κακόν, ἀλλ' ὅτι μέ πολλήν ἐλευθερίαν ἀποτολμᾶται τοιαύτη ἀκολασία καί ἐνομιμοποιήθη ἡ παρανομία. Κανείς λοιπόν δέν φοβεῖται καί δέν τρέμει. Κανείς δέν ἐντρέπεται οὔτε κοκκινίζει, ἀλλά καί ὑπερηφανεύεται διά τήν γελοίαν αὐτήν πράξιν καί θεωροῦνται παράφρονες οἱ σώφρονες καί ὅτι δῆθεν παραπλανῶνται οἱ νουθετοῦντες. Καί ἄν μέν τύχη νά εἶναι κατώτεροι σωματικῶς, δέρονται, ἄν δέ εἶναι ἰσχυρότεροι χλευάζονται, καταγελῶνται, περιλούονται μέ μυριάδας ἐμπαιγμούς. Εἰς τίποτε δέν ὠφελοῦν τά δικαστήρια, οὔτε οἱ νόμοι, οὔτε οἱ παιδαγωγοί, οὔτε οἱ πατέρες, οὔτε οἱ ὑπηρέται, οὔτε οἱ διδάσκαλοι.

Διότι ἄλλους μέν κατώρθωσαν νά διαφθείρουν διά χρημάτων, αὐτοί δέ ἐνδιαφέρονται πῶς νά ἀποκτήσουν μισθόν. Ἐξ ἐκείνων δέ πού εἶναι φρονιμώτεροι καί φροντίζουν διά τήν σωτηρίαν αὐτῶν, πού τούς ἔχουν ἐμπιστευθῆ, ἄλλοι μέν πολύ εὐκόλως ἀποκοιμίζονται καί ἐξαπατῶνται, ἄλλοι δέ φοβοῦνται τήν δύναμιν τῶν ἀνηθίκων. Ἄλλωστε εὐκολώτερον θά ἠδύνατο νά γλυτώση κάποιος, ὁ ὁποῖος ἔχει γίνει ὕποπτος ὅτι ἐποφθαλμιᾶ τό βασιλικόν ἀξίωμα, παρά νά ξεφύγη ἀπό τά χέρια τῶν μιαρῶν ἐκείνων, ἄν προσπαθήση νά ἁρπάξη ἀπό αὐτούς τά παιδιά. Ἔτσι, ὡσάν εἰς μεγάλην ἐρημίαν, μέσα εἰς τάς πόλεις οἱ ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς διαπράττουν τήν ἀκολασίαν. Ἐάν δέ μερικοί ἔχουν ξεφύγει τάς παγίδας αὐτάς, δυσκόλως θά ἀποφύγουν ὅμως τήν κακήν φήμην αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι διαπράττουν τάς ἀσχήμιας αὐτάς. Πρῶτον μέν, διότι εἶναι πάρα πολύ ὀλίγοι καί κατ' αὐτόν τόν τρόπον εὐκόλως θά ἠμποροῦσαν νά κρύπτωνται ἀνάμεσα εἰς τό πλῆθος τῶν κακῶν, δεύτερον δέ, διότι καί οἱ ἴδιοι οἱ μιαροί καί οἱ μολυσμένοι ἐκεῖνοι δαίμονες, ἐπειδή δέν ἠμποροῦν κατ' ἄλλον τρόπον νά βλάψουν αὐτούς οἱ ὁποῖοι τούς περιεφρόνησαν, προσπαθοῦν νά τούς τιμωρήσουν διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ. Διότι, ἀφοῦ δέν ἠμπόρεσαν νά τούς πλήξουν θανασίμως οὔτε νά ἐγγίσουν τήν ἰδίαν τήν ψυχήν των, ἐπιχειροῦν λοιπόν νά πληγώσουν τουλάχιστον τόν διάκοσμον τῆς σωφροσύνης των, τόν ὁποῖον λαμβάνουν ἀπό τήν κοινωνίαν καί νά καταστρέψουν τήν καλήν ὑπόληψίν των.

Διά τοῦτο καί ἤκουσα ὅτι πολλοί παραξενεύονται, πῶς ἀκόμη καί σήμερον δέν ἔβρεξε ἄλλην πυρίνην βροχήν, πῶς δέν ἐπαθεν ἡ πόλις μας αὐτά, ποὺ ἔπαθον τά Σόδομα ἐνῶ εἶναι ἀξία διά πολύ σκληροτέραν τιμωρίαν, καθόσον δέν ἐσωφρονίσθη οὔτε μέ τά κακά ἐκείνων; Ἀλλά μολονότι λοιπόν ἡ χώρα ἐκείνη ἐπί δύο χιλιάδες ἔτη βοᾶ διά τῆς ὄψεώς της λαμπρότερον καί ἀπό φωνήν, πρός ὅλην τήν οἰκουμένην, διά νά μή ἀποτολμήση παρόμοιον ἁμάρτημα, ὄχι μόνον δέ ἐμειώθη ἡ τάσις των διά τήν ἁμαρτίαν αὐτήν, ἀλλά καί περισσότερον αὐθάδεις ἔγιναν, ὡσάν νά φιλονεικοῦν καί μάχωνται μέ τόν Θεόν καί προσπαθοῦν νά ἀποδείξουν ἐμπράκτως ὅτι τόσον περισσότερον θά εἶναι προσκεκολλημένοι εἰς τά κακά αὐτά, ὅσον περισσότερον τοὺς ἀπειλεῖ. Πῶς λοιπόν δέν ἔγινε τίποτε τέτοιο, ἐνῶ τά μέν Σοδομιτικά ἁμαρτήματα διαπράττονται, ὅμως, δέν ἐπιβάλλονται αἱ τιμωρίαι τῶν Σοδόμων; Ἐπειδή τούς ἀναμένει ἄλλο πῦρ καυστικώτερον καί τιμωρία ἀτελεύτητος. Ἄλλωστε καί ἐκεῖνοι, ἐνῶ διέπραξαν πολύ βαρύτερα ἁμαρτήματα ἀπό τούς καταστραφέντας διά τοῦ κατακλυσμοῦ, ἐννοῶ τούς μετέπειτα, καμμία τέτοια ραγδαία βροχή, δέν ἔγινε μετά ἀπό ἐκεῖνον.

Καί ἐδῶ πάλιν ὁ λόγος εἶναι ὁ ἴδιος. Διατί τάχα οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, ὅταν οὔτε δικαστήρια ὑπῆρχον, οὔτε φόβος ὑπῆρχε ἀπό τούς ἄρχοντας, οὔτε νόμος νά τούς ἀπειλῆ, οὔτε ὅμιλος προφητῶν διά νά τούς ἐπαναφέρη εἰς τάξιν, οὔτε φόβος κολάσεως, οὔτε ἐλπίς βασιλείας αἰωνίου, οὔτε ἄλλη γνῶσις ἀληθείας, οὔτε καί τά θαύματα, πού ἠμποροῦν νά ἀναστήσουν καί τούς λίθους, πῶς λοιπόν αὐτοί, πού δέν ἀπήλαυσαν τίποτε ἀπό αὐτά, ἐτιμωρήθησαν τόσον αὐστηρά διά τάς ἁμαρτίας των καί αὐτοί, πού ἔχουν συμμετάσχει εἰς ὅλα αὐτά καί ζοῦν μέσα εἰς τόσον φόβον καί θείων καί ἀνθρωπίνων δικαστηρίων, δέν ἐτιμωρήθησαν ἀκόμη μέχρι σήμερον μέ τάς αὐτὰς τιμωρίας, ἐνῶ εἶναι ἄξιοι σκληροτέρας τιμωρίας; Ἄρα, δέν εἶναι εὐνόητον καί εἰς ἕνα παιδί, ὅτι τούς ἐπιφυλάσσεται αὐστηροτέρα τιμωρία; Διότι, ἐάν ἐμεῖς ὀργιζώμεθα ἔτσι καί ἀγανακτῶμεν, ὁ Θεός, πού φροντίζει δι' ὅλα καί ἰδιαιτέρως διά τό ἀνθρώπινον γένος καί ἀποστρέφεται καί μισεῖ σφοδρῶς τήν κακίαν, πῶς θά ἠνείχετο νά ἀποτολμῶνται αὐτά χωρίς τιμωρίαν;

Δέν εἶναι ἔτσι, ὄχι! Ἀλλά θά ἐπιφέρη ἐπ' αὐτῶν τήν παντοδύναμον χείρα του καί τήν ἀφόρητον πληγήν καί τήν ὀδύνην τῶν βασανιστηρίων ἐκείνων, πού εἶναι τόσον φοβερά, ὥστε αἱ συμφοραί τῶν Σοδόμων συγκρινόμενοι πρός αὐτά, θά θεωροῦνται ἀστεῖαι. Διότι ποίους βαρβάρους δέν ἐξεπέρασαν, ποῖον γένος θηρίων, διά τῆς μιαρᾶς αὐτῆς σαρκικῆς μίξεως; Ὑπάρχει εἰς μερικά ἀπό τά ἄλογα ζῶα μεγάλη γενετήσιος ὁρμή καί ἐπιθυμία ἀσυγκράτητος, πού δέν διαφέρει καθόλου ἀπό τήν τρέλλαν. Ἀλλ' ὅμως, δέν γνωρίζουν τόν ἔρωτα αὐτόν τοῦ ἀρσενικοῦ πρός τό ἀρσενικόν, ἀλλά στέκονται εἰς τά ὅρια, πού ἔθεσεν ἡ φύσις. Καί ἄν ἀκόμη μυριάκις κοχλάζει μέσα των τό πάθος, ὅμως, δέν ἀνατρέπουν τούς νόμους τῆς φύσεως. Οἱ δῆθεν, ὅμως, λογικοί, πού ἐγνώρισαν τήν θείαν διδασκαλίαν καί διδάσκουν εἰς ἄλλους τί πρέπει καί τί δέν πρέπει νά κάμνουν καί ἤκουσαν Γραφάς, πού κατῆλθον ἀπό τόν οὐρανόν, συνάπτουν σχέσεις ὄχι τόσον ἐλευθέρως μέ τάς πόρνας, ὅσον μέ τούς νέους. Ὡσάν νά μή εἶναι ἀκριβῶς ἄνθρωποι, μήτε νά ὑπάρχη ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τιμωρεῖ τάς παρανομίας, ἀλλά ὡσάν σκότος, πού κατέλαβε τά πάντα καί κανείς πλέον οὔτε βλέπει αὐτά οὔτε τά ἀκούει, τοιουτοτρόπως ἀποτολμοῦν τά πάντα, καί μάλιστα μέ τόσην μεγάλην μανίαν. Οἱ δέ πατέρες τῶν διαφθειρομένων παιδιῶν ὑπομένουν αὐτά σιωπηλῶς καί δέν ἐξαφανίζονται μαζί μέ αὐτά, οὔτε σκέπτονται καμμίαν διόρθωσιν τοῦ κακοῦ.

Διότι καί ἐάν ἔπρεπε νά μεταφέρουν τά παιδιά των ἐξορία εἰς ξένην χώραν ἐξ αἰτίας τοῦ πάθους αὐτοῦ, εἴτε εἰς τήν θάλασσαν, εἴτε εἰς τάς νήσους, εἴτε εἰς ἀπάτητον γῆν, εἴτε εἰς τήν ὑπεράνω ἡμῶν οἰκουμένην, δέν θά ἔπρεπε νά κάνουν τό πᾶν καί νά προσπαθήσουν, ὥστε νά μή συρθοῦν αὐταί αἱ αἰσχρότητες; Καί ἄν ὑπάρχη κάπου ἕνα χωρίον προσβληθέν ἀπό ἀσθένειαν καί μάλιστα χολέραν, δέν θά μεταφέρωμεν ἀπό ἐκεῖ τοὺς υἱούς καί ἄν ἀκόμη πρόκειται νά κερδίσουν ἐκεῖ πολλά καί ἡ ὑγεία των εἶναι ἀρίστη; Τώρα δέ, ὅμως, πού τόση διαφθορά ὑπάρχει παντοῦ, ὄχι μόνον σύρομεν αὐτούς πρός τά βάραθρα αὐτά, ἀλλά ἀπομακρύνομεν καί αὐτούς, πού θέλουν νά τούς ἀπαλλάξουν, ὡσάν καταστροφεῖς. Καί πόσης ὀργῆς ἄξια δέν εἶναι αὐτά καί πόσων κεραυνῶν, ὅταν τό μέν λεκτικόν αὐτῶν προσπαθοῦμεν νά τό διορθώσωμεν καί νά τά καθαρίσωμεν διά τῆς κοσμικῆς σοφίας, τήν δέ ψυχήν, πού κεῖται μέσα εἰς τόν βόρβορον τῆς ἀσελγείας καί σαπίζει διαρκῶς, ὄχι μόνον παραμελοῦμεν, ἀλλά καί ὅταν θέλη νά ἀνορθωθῆ, τήν ἐμποδίζωμεν;

Ἀκόμη λοιπόν θά τολμήση νά εἰπῆ κανείς ὅτι εἶναι δυνατόν αὐτοί, ποὺ εἶναι τόσον βυθισμένοι εἰς τοιαύτας ἁμαρτίας νά σωθοῦν; Ἀπό ποῦ; Διότι αὐτοί, πού διέφυγον τήν μανίαν τῶν ἀκολάστων (εἶναι δέ ὀλίγοι αὐτοί), τούς τυραννικούς ἐκείνους ἔρωτας, πού διαφθείρουν τά πάντα, ὅμως, δέν διαφεύγουν τόν πόθον τοῦ πλούτου καί τῆς δόξης. Οἱ περισσότεροι, ὅμως, καί ἀπό τά ἴδια αὐτά πάθη καί ἀπό τά πάθη τῆς ἀσελγείας καταλαμβάνονται μέ μεγαλυτέραν ὁρμήν. Ἔπειτα θέλοντες νά τούς καλλιεργήσωμεν τήν εὐγλωττίαν, δέν ἀπορρίπτομεν μόνον τά ἐμποδίζοντα τήν παίδευσιν, ἀλλά δημιουργοῦμεν καί τά συντελοῦντα διορίζοντες καί παιδαγωγούς καί διδασκάλους καί χρήματα δαπανῶντες καί ἀπαλλάσσοντες αὐτούς ἀπό τάς ἄλλας ἀσχολίας καί τονίζοντες εἰς αὐτούς τακτικώτερον ἀπ' ὅσον οἱ παιδοτρίβαι εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγώνας ἀφ' ἑνός μέν δέ τήν πενίαν λόγω τῆς ἀπαιδευσίας καί ἀφ' ἑτέρου τόν πλοῦτον, πού ἀποκτᾶ κανείς ἀπό τήν μόρφωσιν καί πράττοντες καί λέγοντες τό πᾶν καί μόνοι μας καί μέ ἄλλους, ὥστε νά τούς ὁδηγήσωμεν εἰς τό τέλος τῆς ἐν λόγω παιδείας καί παρά ταῦτα πολλάκις οὔτε ἔτσι τό ἐπιτυγχάνομεν.

Νομίζομεν δέ ὅτι θά προκύψη καλλιέργεια συμπεριφορᾶς καί ὀρθότητος ἀρίστου βίου, ἐνῶ ὑπάρχουν τόσον πολλά, ποὺ τήν διακόπτουν; Καί τί χειρότερον θά ἠδύνατο νά γίνη ἀπό τόν παραλογισμόν αὐτόν; Τό μέν εὐκολώτερον δηλαδή νά γίνεται ἀντικείμενον τόσον μεγάλης τιμῆς καί ἐπιμελείας, ὡσάν νά μή εἶναι δυνατόν χωρίς αὐτήν νά κατορθωθῆ ποτέ αὐτό, ἐκεῖνο δέ πού εἶναι δυσκολώτερον, τοῦτο νά νομίζωμεν ὅτι θά μᾶς ἔλθη ἐνῶ κοιμούμεθα, ὡς νά ἦτο κάτι ἀπό τά εὐτελῆ καί μηδαμινά; Διότι ἡ παίδευσις τῆς ψυχῆς εἶναι ἔργον τόσον δυσκολώτερον καί ἐπιπλέον, ὅσον τό νά πράττη κανείς ἀπό τό νά λέγη καί ὅσον τά ἔργα εἶναι κοπιαστικώτερα τῶν λόγων.

Καί ποίαν ἀνάγκην ἔχουν τά παιδιά μας, λέγει, ἀπό τήν φιλοσοφίαν καί ὀρθότητα βίου; Πράγματι αὐτό εἶναι· αὐτό εἶναι ἐκεῖνο, πού κατέστρεψε τά πάντα, ὅτι δηλαδή πρᾶγμα τόσον ἀναγκαῖον, πού συγκρατεῖ τήν ζωήν μας, θεωρεῖται περιττόν καί πάρεργον. Κανείς δέν θά ἔλεγε, ἐάν ἔβλεπε τόν υἱόν του νά ἀσθενῆ κατά τό σῶμα, ποίαν ἀνάγκην ἔχει ἀπό καθαράν καί ἀκριβῆ ὑγείαν;


http://www.agiazoni.gr

Κύριε, Σέ εὐγνωμονῶ ! ῞Όσιος Σιλουανός ὁ ᾿Αθωνίτης

Φιλάνθρωπε Κύριε, πς δν λησμόνησες τν μαρτωλ δολο Σου, λλ γεμάτος λεος μ εδες π τ δόξα Σου κα μο μφανίστηκες μ κατάληπτο τρόπο; γ πάντα Σ πρόσβαλλα κα Σ θλιβα. σ μως, Κύριε, γι τ μικρή μου μετάνοια μο δωσες ν γνωρίσω τ μεγάλη Σου γάπη κα τν μετρη γαθότητά Σου. Τ λαρ κα πράο βλέμμα Σου θελξε τν ψυχή μου. Τί ν σο νταποδώσω, Κύριε, ποιν μνο ν Σο προσφέρω; σ δίνεις τ χάρη Σου, γι ν φλέγεται διάλειπτα ψυχ π γάπη - κα δν βρίσκει πι νάπαυση οτε νύχτα οτε μέρα π τ θεϊκ γάπη. μνήμη Σου θερμαίνει τν ψυχή μου κα τίποτε στ γ δν τν ναπαύει κτς π σένα. Γι᾿ ατ Σ ζητ μ δάκρυα κα πάλι Σ «χάνω» κα πάλι ποθε νος μου τ γλυκύτητά Σου, λλ σ δν μφανίζεις τ Πρόσωπό Σου, πο πιθυμε ψυχή μου νύχτα κα μέρα. Σ μ πλασες, σ μ φώτισες μ τ γιο Βάπτισμα, σ συγχωρες τ μαρτήματά μου κα μο δίνεις τ χάρη ν κοινων τ τίμιο Σμα κα Αμα σου. Δσε μου τ δύναμη ν μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δσε μου τ μετάνοια το δμ κα τν γία ταπείνωσή σου. μήν.


http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2010/09/blog-post_2824.html#ixzz0zlIQvwYm