Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Γέροντας Παΐσιος: Περί ᾿Αντιχρίστου, 666, ταυτοτήτων καί σφραγίσματος /ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ


Γέροντος Παϊσίου 
᾿Απόσπασμα Ἀπομαγνητοφωνημένης συνομιλίας του, πού ἔγινε τό ἔτος 1992,στό κελί του "Παναγούδα"  στο ῞Αγιο "῞Ορος
"

ΓΕΡΟΝΤΑΣ:...Μάλλον δίνομε εξετάσεις εμείς οι άνθρωποι τώρα σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια τί κάνομε ό καθένας. Και βλέπω αδιαφορία προπαντός. Να μη μάθουν οι άνθρωποι αν θα γίνει ή δευτέρα παρουσία, γιατί στενοχωρούνται, δεν μπορούν να γλεντήσουν, κατάλαβες τί γίνεται; εδώ είναι... Παλαιά, να πούμε, άκουγαν θα περάσει ένας κομήτης. "Ένα και ένα οι άνθρωποι συγκλονίζονταν. Σου λέγει, για να δούμε μπορεί να πεθάνουμε, να ετοιμαστούμε, να εξομολογηθούμε, να κάνουμε και μια καλοσύνη.

"Άρχιζαν εκεί πέρα, ετοιμάζονταν... ή θα γίνει πόλεμος ετοιμάζονταν...
Τώρα, να μην ακούσουν δευτέρα Παρουσία, να μην ακούσουν ότι θα 'ρθή καμιά φορά ό Αντίχριστος...
Λοιπόν, για να γλεντάν, κατάλαβες τί γίνεται; Γιατί δεν μπορούν, τούς χαλάει αυτό...
Δεν τα αξιοποιούν οι άνθρωποι για τη σωτηρία τους βλέπεις...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Αυτή την αλλαγή εκεί στην Ευρώπη, Γέροντα, πώς την βλέπετε εσείς;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Αυτή σαν αλλαγή δεν είναι... κοίταξε, ό Θεός θα αξιοποίηση μερικά πράγματα...
'Εδώ τώρα, αυτή ή Ε.Ο.Κ. δεν είναι Ηνωμένη Αμερική. Ηνωμένη Αμερική ήταν καλό πράγμα. Αυτή τώρα ή Ε.Ο.Κ. είναι, ας υποθέσουμε... Πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία αυτών των Σιωνιστών. Κατάλαβες τί γίνεται;
Άλλα ό Θεός θα το αξιοποίηση στο καλό. Θα πάνε αυτοί. Και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72...
Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Εμείς, αν μπούμε, γιατί πάει και ή Κύπρος να μπει μέσα, μας συμφέρει, Γέροντα; τούς Έλληνες και τούς ορθοδόξους;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ποιος σ' ακούει εσένα και μένα; είτε σε συμφέρει, είτε δεν σε συμφέρει. Ποιος σ' ακούει;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: "Αν είμαστε πιστοί στις παραδόσεις μας, στην ορθοδοξία, μπορεί να τούς ωφελήσουμε.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε. Ξέρεις τί γίνεται; Το κακό είναι το έξης: Δεν είναι ...θα σ' αφήσουν εκεί πέρα; ...Θα τα στριμώξουν τα πράγματα.
Λοιπόν, αν σού πουν, πίστευε, ότι θέλεις άλλα σε βάζουν στο καλάθι το δικό τους, σε πάνε εκεί πού θέλουνε. 'ε,τί... εγώ σε πάω εκεί πού θέλω και εσύ πίστευε ότι θέλεις.
Τούτο το σατανικό σύστημα, πίσω από κει κρύβεται ή δικτατορία των Σιωνιστών. Οι Σιωνιστές χρόνια δούλευαν εκεί πέρα να κυβερνήσουν τον κόσμο όλον. Όποτε με τη Μασονία κ.λπ., αυτά όλα, καλά.
Μέχρι τώρα καλά, ας υποθέσουμε...Τώρα δεν προβληματίζονται λίγο;...
Γιατί βλέπεις, αυτά και τα εξάρια πόχουνε δεν είναι, ότι τούς βοηθάει στο κομπιούτερ, το 6 γίνεται και 9. Εδώ οι Ιάπωνες βρήκαν ένα κύβο έχει πενταπλάσια απόδοση στο κομπιούτερ ... δεν τούς συμφέρει. Γιατί τώρα τα εξάρια τα τρία τα εξάρια...
Λοιπόν και να μην τόλεγε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι είναι τού Αντίχριστου κ.λπ., ένας πιστός, έχοντας υπ' όψιν του και τη γενική κατάσταση, θα καταλάβαινε τί γίνεται. Γιατί, γι' αυτούς είναι σύμβολο οικονομίας.
Διότι αναφέρει σε δύο σημεία ή Π. Διαθήκη: "ην ό σταθμός του χρυσίου, του ένεχθέντος τω Βασιλεί Σολομών έν ένιαυτω ένί 666 τάλαντα χρυσίου ", λέει, "πλην των ανδρών των ύποτεταγμένων ... των Σατραπών ... και πάντες οι Βασιλείς έφερον χρυσίον τω Βασιλεί Σολομών "*, άλλ' ό σταθμός τους ήταν κάθε χρόνο 666 τάλαντα. Είναι σαν σύμβολο οικονομίας.
Και να μην τόγραφε ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι είναι το όνομα του Αντίχριστου κ.λπ. όλα αυτά, τον Αντίχριστο στο Χάραγμα ένας πιστός το καταλάβαινε.
Αυτοί τώρα, πάνε να πάρουν όλη την οικονομία στο χέρι τους.
έχουν για να φακελώσουν 6 δισεκατομμύρια κόσμο. 4-5, πόσα είναι ό κόσμος, αυτοί έχουν και περιθώριο.
Με μεν το φακέλωμα, μας έχουν όλους φακελωμένους, όλη την οικονομία στο χέρι τους, με το σφράγισμα πού πάνε να κάνουν σιγά - σιγά, λοιπόν μάς παρακολουθούν.
Λοιπόν 30 πόντους ψάρι το παρακολουθούν από το δορυφόρο σε ποιόν ωκεανό βρίσκεται. Μέχρι 30 πόντους ψάρι. Όποτε τον κάθε άνθρωπο τον παρακολουθούν πού βρίσκεται, απ' όλα τα στοιχεία του, όλη την οικονομία του.

Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί.
Κατάλαβες τί γίνεται;
Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη. Τα τριάμισι χρόνια είναι δύσκολα, τριάμισι χρόνια θάναι εύκολα. Θα πάει περίπατο...
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Μετά το '92 τα τριάμισι χρόνια, πάτερ;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Τώρα, ...Κοίταξε, ...πότε θα ... τώρα μη βάζεις Χρονολογίες. Τα τριάμισι χρόνια θάναι τα δύσκολα. Να στην Αμερική, τώρα τα σκυλιά, πολλά σκυλιά τάχουν σφραγισμένα και τα παρακολουθούν. Τώρα όσα είναι σφραγισμένα έχουν πομπό, τόκ,τόκ, τόκ... Ξέρουν το κάθε σκυλί, όποτε θέλουν μπορούν να το σκοτώσουν, πού βρίσκεται και τούς ανθρώπους!...Τί νομίζεις; Και θα ξέρουν ό κάθε άνθρωπος, που βρίσκεται γιατί θάχουν πομπό ή στο χέρι ή στο μέτωπο τόκ, τόκ, τόκ, οπότε τα στοιχεία του από δώ, στο φάκελο από δώ, πομπό από κει...
Τέτοια δικτατορία μόνο ό διάβολος μπορούσε να είχε σκεφτεί
Και πάνε όλο αυτό το σύστημα το γραμμωτό, να μην μπορείς μετά πού λέει και ό Ευαγγελιστής Ιωάννης ούτε να πουλάς, ούτε να αγοράζεις. Θα καταργήσουν και τα χρήματα. Δουλεύεις; Τάκ ένα κουμπί, να πάρεις λογαριασμό...
Κάι μετά, ας υποθέσουμε, από την κάρτα, θα λένε ή κάρτα θα χάνεται, την κλέβουν, κάνουν... οπότε, πιο καλύτερα στο κεφάλι ή στο χέρι.
Να εκεί στην Κύπρο, ξέρω έχει δύο χρόνια τώρα πού έχουν φέρει στην τράπεζα, το ξέρετε αυτό; μηχάνημα. Πριν να ρθή στην Ελλάδα, στην Κύπρο ήρθε νωρίτερα.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Το Ισραήλ ήταν ό εκλεκτός λαός του Θεού. Εξακολουθεί να είναι μέχρι τη δευτέρα παρουσία; Μετά, όλα αυτά πού κάνουν;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Κοίταξε να δεις ... Κοίταξε. Ήταν ό εκλεκτός λαός τού Θεού. Και όσοι ήταν εκεί πέρα, βαπτίσθηκαν, έκαναν...τώρα όπως το λάδι. Αυτό πού έμενε, δηλ. το κατακάθι...
Τώρα οι Ισραηλινοί, αυτοί είναι ...ή θαναι άθεοι ή και με τον διάβολο. Δηλαδή, άθεοι με τον διάβολο. Αυτοί όμως πού πιστεύουν λίγο, αυτούς θα τούς ξεκάνουν οι ίδιοι, να ξέρετε, ... ναι, θα τούς ξεκάνουν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τούς πιστούς δηλαδή από τούς Ισραηλίτες.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Ναι. Και αυτοί πού πιστεύουν στο Θεό, θα τούς ξεκάνουν τελικά. "Άλλοι θα βαπτιστούν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή να το πούμε απλούστερα, πάτερ μου, γενικά οι μηχανές είναι ή απόδειξης της παρουσίας του Αντίχριστου;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: "Όχι. Κοίταξε. Εδώ βλέπεις αυτοί χρησιμοποίησαν μηχανές για να πνίξουν τον κόσμο. Να βάλουν τη σφραγίδα του Αντίχριστου. Κατάλαβες; Να τον επιτάξουν. "Όπως όταν γίνεται πόλεμος τα μουλάρια, τ' άλογα τα επιτάσσουν. Επίταξη, μ' ένα καυτό σίδηρο.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δηλαδή ευκολύνεται το έργο τους εις το να επισημάνουν τα πρόσωπα, τα όποια θέλουν αυτοί;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Αρνείται τώρα. Με το σφράγισμα αρνείται κανείς. Ακόμη και ταυτότητα. "Όταν, ας υποθέσουμε, αν δεν μού ζητούσαν υπογραφή, θέλω να πω, και μού διναν ένα χαρτί, σούλεγαν, αυτή είναι ή ταυτότητα σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δεν θα πείραζε.
Αλλά, όταν, να πούμε, έχουν το σύμβολο του διαβόλου, είναι λέγεται ταυτότητα μου, υπογράφω, κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Δηλαδή, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Τότε, δηλ. τί λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, οι άγιοι πατέρες, τί λένε; Διάβασες εκεί πέρα καθόλου; Και μάλιστα, λέει εκεί πέρα, όσοι, ας υποθέσουμε, δεν θα σφραγισθούν, δεν θα μπορέσουν... θα τούς κυνηγάν, δεν θα μπορούν να τούς βρίσκουνε. Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι άρνηση δηλαδή. (Ή ταυτότητα και το σφράγισμα)
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ακριβώς. "Άρνηση του Θεού και υποταγή στο διάβολο.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΛΛΟΥ: Μήπως ένας αριθμός είναι δυνατόν να παίξει τόσο ρόλο στη σωτηρία του άνθρωπου;
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: (έντονα) ΒΡΕ παιδάκι μου., για δες όταν ας υποθέσουμε, αυτό είναι το σύμβολο του διαβόλου το λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, το χάραγμα αυτό κι όλα αυτά, κι όταν εσύ το βάζεις εκεί πέρα, μου λες τώρα!...
Μέχρι τώρα, του δίναμε σημασία, αυτό το πράγμα; Αλλά τώρα, όταν βλέπομε το πάνε εκεί... τί φέρνουν τα πράγματα ούτε να μπορείς να πουλάς, ούτε νι αγοράζεις.
Θα καταργήσουν τα χρήματα, όλα αυτά, ετοιμάζουν...
Να, πριν από 2-3 χρόνια έλεγα σε κάποιον από την Αμερική, καθηγητή Πανεπιστημίου, κάτι τόλεγα, και μάλιστα έγραψα και κάτι... κανά δύο σελίδες και του δίνω κάτι και μου γράφει τώρα ...επέστρεφα από ένα συνέδριο από την Ευρώπη, λέει, και μόλις έφθασα στο Τορόντο λέει, θυμήθηκα αυτά πού μούλεγες πριν από 2-3 χρόνια, λέει. Τώρα μάς ζητούν αντί για κάρτα, μάς ζητούν, αποτυπώματα στο χέρι ή στο μέτωπο, λέει. Τό ξέρεις αυτό το πράγμα; 'Εμ' άμα εκεί πέρα εσύ δεν τα ξέρεις ;
Τώρα το πάν' εκεί πέρα ... αυτό πόλεγα... θα δείτε, θα λεν στην τηλεόραση τώρα, χάθηκε ή κάρτα του ενός, την έκρυψε ό άλλος κ.λπ. και οι άνθρωποι να το βρουν για πιο ασφάλεια, να τρέχουν εκεί πέρα να το δεχθούν το σφράγισμα, σαν εξυπηρέτηση. Κατάλαβες τί γίνεται;
Το είπε ξεκάθαρα ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, Πού να μην τα έγραφε κιόλας αυτά;
"Ω βρέ παιδάκι μου, το σφράγισμα τού διαβόλου! Αρνείσαι, ας υποθέσουμε, το άγιο σφράγισμα, το βάπτισμα... Βάζεις άλλη σφραγίδα, βρέ παιδάκι μου. Αρνείσαι του Χρίστου και παίρνεις τού διαβόλου...

Υπεύθυνος για την απομαγνητοφώνηση Κάι την έκδοση:
Ίερομ. Ισαάκ και συνοδεία
Καλύβη Αναστάσεως
Καψάλα Καρυές
630 86 "Αγ. Όρος.

Μοναχὀς Μωϋσῆς ῾Αγιορείτης:῾Ο Στέλιος Ράμφος τὸ παρατραβάει τὸ σχοινὶ στὶς ἑρμηνεῖες σχετικά μέ τήν Φιλοκαλία στό νέο βιβλίο του Η «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ» ΚΑΙ «ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ»



Η «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ» ΚΑΙ «ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ»
Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης


Ὅταν ἡ Ἑλλάδα εἰσῆλθε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἡ ἐφημερίδα «Le Monde» ἔγραφε: «Σήμερα εἰσῆλθε στὴν Εὐρωπαϊκὴ κοινότητα ἡ χώρα τῆς Φιλοκαλίας». Ἡ Φιλοκαλία εἶναι ἕνα βιβλίο ποὺ πρωτοεκδόθηκε στὴ Βενετία τὸ 1782. Πρόκειται γιὰ συγκέντρωση ἐκλεκτῶν ἁγιοπατερικῶν κειμένων, γιὰ ὅσους ἀγαποῦν τὴν πνευματικὴ ζωή, τὴν οὐσιαστικὴ σχέση τους μὲ τὸν ζῶντα Θεό. Συγκεκριμένα κατὰ τὸν τίτλο τοῦ σημαντικοῦ αὐτοῦ βιβλίου, ποὺ χαρακτήρισε μία ἐποχὴ καὶ ἕνα τρόπο ζωῆς, ἀναφέρεται: «Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν. Συνερανισθεῖσα παρὰ τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, ἐν ᾗ διὰ τῆς κατὰ τὴν πράξιν καὶ θεωρίαν Ἠθικῆς φιλοσοφίας, ὁ νοῦς καθαίρεται, φωτίζεται καὶ τελειοῦται...» Μιλᾶμε λοιπὸν γιὰ φιλοκαλικὴ ἐποχή, φιλοκαλικοὺς πατέρες καὶ φιλοκαλισμό.
Οἱ συντάκτες τοῦ σπουδαίου βιβλίου καὶ τότε κατηγορήθηκαν ἀπὸ ὁρισμένους ὡς σκοταδιστὲς καὶ τοὺς προσῆψαν τὸ σκωπτικὸ προσωνύμιον Κολλυβάδες, γιὰ ἄλλη ὅμως αἰτία. Σήμερα, μετὰ ἀπὸ μελέτη, ἔκδοση κειμένων καὶ ἐκτίμηση ἡ ἐπιστήμη ἀποφαίνεται ὅτι τὸ ἔργο τους ἦταν λίαν ἀξιόλογο κι ἔδωσε πνοὴ νέα στὴν ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωή. Οἱ πρωτοστάτες τοῦ κολλυβαδικοῦ-φιλοκαλικοῦ κινήματος στέφθηκαν ὑπὸ ἁγιωνυμίας καὶ αὐτὸ λέει πολλά.
Μετὰ ἀπὸ διακόσια χρόνια καὶ πλέον ἔρχεται ὁ συγγραφέας Στέλιος Ράμφος, ποὺ πέρασε ἀπὸ διάφορα ἰδεολογικὰ ρεύματα, ν’ ἀμφισβητήσει τὴ φιλοκαλικὴ προσφορὰ μὲ τὸ νέο του βιβλίο: «Τὸ ἀδιανόητο τίποτα. Φιλοκαλικὰ ριζώματα τοῦ νεοελληνικοῦ μηδενισμοῦ». Ἂς σημειωθεῖ ὅτι κάποτε μᾶς εἶχε συγκινήσει μὲ γραφές του καὶ εἴχαμε μακρὲς συζητήσεις στὴν ταπεινή μας Καλύβη, μαζὶ μὲ τὸν Κώστα Ζουράρι. Νομίζω ὅτι ὁ κ. Ράμφος τὸ παρατραβάει τὸ σχοινὶ στὶς ἑρμηνεῖες, σχολιασμοὺς καὶ ἀναλύσεις του σὲ κείμενα ποὺ πλησιάζονται μ’ ἕνα ἐντελῶς ἄλλο τρόπο.
Ἐμμέσως πλὴν σαφῶς μᾶς λέει πὼς τὸ ἀντιδυτικὸ καὶ γνήσια ἀναγεννητικὸ κίνημα τῶν ἱεροπρεπῶν Κολλυβάδων, κατὰ τὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ἔφερε ὅλη τὴν κακοδαιμονία στὴν Ἑλλάδα. Οἱ φιλοκαλικοὶ πατέρες, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ φωστήρας τῆς Θεσσαλονίκης, ὁ νηπτικὸς Ἁγιορείτης, ὁ μέγας Θεολόγος, ὁ ἡσυχαστὴς καὶ διδάχος, ὅπως καὶ ὁ σοφώτατος καὶ πολυγραφότατος, ἀσκητὴς τοῦ Ἄθωνα, νεοησυχαστὴς Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μακάριοι ἄνδρες περιόρισαν τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἔκλεισαν στὸ καβούκι της, τὴν ἔβγαλαν ἐκτὸς Ἱστορίας, ὥστε νὰ ταλαιπωρούμεθα ἕως σήμερα. Τὸ μόνο ποὺ δὲν λέει εἶναι ὅτι καὶ ἡ σημερινὴ οἰκονομικὴ κρίση προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀκολούθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἡσυχασμοῦ. Ἡ προκλητική, βάναυση, ἀθεόφοβη, ὠμὴ καὶ ὑπερήφανη ἀπαξίωση τοῦ ἱεροῦ ἡσυχασμοῦ, τοῦ παλαμισμοῦ, τοῦ κολλυβαδισμοῦ καὶ φιλοκαλισμοῦ ἀγγίζει ἢ ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τῆς αἱρέσεως;
Μάλιστα βρέθηκε καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὁ κ. Πέτρος Βασιλειάδης, γνωστὸς γιὰ τὶς μοντέρνες ἰδέες του, νὰ χαρακτηρίσει «συγκλονιστικὸ» τὸ βιβλίο τοῦ κ. Σ. Ράμφου κατὰ τοῦ ἡσυχασμοῦ. Ὅτι ὁ ἡσυχασμός, λέει, βλέπει μόνο τὸ χθὲς καὶ ὄχι τὸ αὔριο καὶ δημιουργεῖ διχασμὸ στὴν ψυχή. Ὁ κ. Π. Βασιλειάδης τονίζει τὴ ρήση τοῦ κ. Σ. Ράμφου ὅτι οἱ μελετητὲς τῆς Φιλοκαλίας σήμερα μετεωρίζονται «ἀνάμεσα σὲ οὐράνια προσδοκία καὶ ἀπογεμένη ἱστορικότητα».
Εἶναι λυπηρὸ νὰ γράφονται αὐτὰ τόσο εὔκολα καὶ αὐτὲς οἱ ἐντελῶς προσωπικὲς ἑρμηνεῖες νὰ ἐπικροτοῦνται ἀπὸ Θεολόγους καὶ νὰ τὶς προσυπογράφουν˙ ὅτι ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 ἔθεσε ὁριστικὰ τὴν Ἐκκλησία στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας. Ἡ ἱστορία ὅμως, πιστεύω, θὰ προσπεράσει τέτοιες ἰδέες. Ὁ κύριος τῆς ἱστορίας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ ζωντανὸ σῶμα Του. Αὐτὸς δίνει πνοὴ στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν κόσμο. Οἱ ἑρμηνεῖες τοῦ βιβλίου εἶναι τόσο πρωτότυπες, ὅσο παράξενες καὶ οἱ ὑψηλὲς πτήσεις του δημιουργοῦν ἰσχυρὲς πτώσεις καὶ ὁδηγοῦν σ’ ἕνα ἀδιανόητο τίποτε...
Φιλοκαλία σημαίνει ἀγάπη τοῦ ὡραίου. Ὁ ὡραῖος εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ σύνδεση μὲ τὸν Χριστὸ ὡραιοποιεῖ τὴ ζωή μας. Ἡ Φιλοκαλία μᾶς λέει πῶς θὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτό. Ὁ Ντοστογιέφσκι λέει˙ ἡ ὡραιότητα θὰ σώσει τὸν κόσμο. Ἡ ὡραιότητα εἶναι ὁ Χριστός. Ἰδιαίτερα σήμερα σὲ μιὰ ἐποχὴ ἐκκοσμικεύσεως καὶ ἀποστασίας ἔχουμε μεγάλη τὴν ἀνάγκη τοῦ ἡσυχασμοῦ, τῆς μελέτης τῆς Φιλοκαλίας, τῆς συνδέσεως μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.

Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης
γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
http://christianvivliografia.wordpress.com

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ ΛΥΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΡΑΚΗ !!

Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου 2010

  TO ΥΠΕΞ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ;

ImageΚαταφθάνει  αυτή τη βδομάδα στη Θράκη ο αρχηγός του τουρκικού ακροδεξιού κόμματος ΜΗΡ (Εθνικιστικής Δράσης), Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Ο πρόεδρος του κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (στο οποίο ανήκουν και οι περιβόητοι "Γκρίζοι Λύκοι" που δολοφόνησαν τον Τάσο Ισαάκ το 1996) θα παραμείνει στη Θράκη για μερικές μέρες, ενώ στη συνέχεια θα επισκεφθεί και χώρες των Βαλκανίων.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Θράκη ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί θα συναντηθεί με πολιτικούς και παράγοντες της Μουσουλμανικής Μειονότητας.
Πρόκειται για το δεύτερο Τούρκο πολιτικό που επισκέπτεται τη Θράκη μετά τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Να σημειωθεί το γεγονός ότι η επίσκεψη του ηγέτη του τουρκικού ακροδεξιού κόμματος, ο οποίος στη φωτογραφία φαίνεται να σχηματίζει με τα δάχτυλα του το σύμβολο των γκρίζων λύκων, θα πραγματοποιηθεί ένα μήνα πριν από τις τοπικές εκλογές, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος για την πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας.
Αξίζει να επισημάνουμε εδώ ότι η πρόσφατη προσπάθεια του Κρίς Σπύρου και ομάδας ελληνοαμερικανών ομογενών να λειτουργήσουν στον ναό της Αγίας Σοφίας απαγορεύτηκε από την τουρκική κυβέρνηση, η οποία δικαιολόγησε την πράξη της αυτή ισχυριζόμενη ότι η κίνηση των ελλήνων ομογενών θα μπορούσε να διαταράξει την τάξη στην Κωνσταντινούπολη.
Με βάση αυτή την τοποθέτηση της τουρκικής κυβέρνησης το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η επίσκεψη του Ντεβλέτ Μπαχτσελί στη Θράκη δεν αποτελεί πιθανό κίνδυνο για την διατάραξη της τάξης στην περιοχή αυτή, ειδικότερα δε όταν αυτή πραγματοποιείται εν μέσω εκλογικής περιόδου.
Οι εθνικιστικές τοποθετήσεις του προέδρου του κόμματος καθώς και η καταδικαστέες ακόμα και μέσα στην Τουρκία ακραίες θέσεις της νεολαίας του κόμματος του, των Γκρίζων Λύκων, θα έπρεπε να προβληματίσουν την ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ και των Αρχών Ασφαλείας όσον αφορά την επίσκεψη του Μπαχτσελί στη Θράκη.
Μόλις πριν από δύο μήνες άλλωστε πυρήνες τουρκικών εθνικιστικών κύκλων είχαν αφήσει τα σημάδια τους σε κεντρικούς τοίχους στο χωριό Αρίσβη στα ανατολικά του Νομού Ροδόπης γράφοντας συνθήματα όπως «Έλληνες έξω από την Θράκη».
Τον περασμένο Ιανουάριο στο ίδιο χωριό της Ροδόπης στην Αρίσβη, άγνωστοι ζωγράφισαν την «σημαία της τουρκικής δημοκρατίας της δυτικής Θράκης» στον τοίχο εγκαταλειμμένου κτιρίου που βρίσκεται στην παλαιά εθνική οδό Κομοτηνής Αλεξανδρούπολης.
Τα γεγονότα αυτά αποδεικνύουν δυστυχώς ότι στην περιοχή υπάρχουν άτομα που δεν επιθυμούν την ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων θυμίζοντας τις προσπάθειες των τουρκικών εθνικιστικών οργανώσεων καθώς και της ΜΙΤ στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960.
 


http://trikalagr.blogspot.com/2010/09/to_20.html#ixzz106E5Vqoo

᾿Επιστολή τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ πρός τήν ῾Ιερά Σύνοδο γιά τόν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο



Περιμένει ΑΚΟΜΗ ἀπάντηση ἀπό τόν Μεσσηνίας Χρυσόστομο διά τά θεολογικά του ἀτοπήματα.
Ζητεῖ νά ἐξετάσει ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος τό ἀνακύψαν θέμα περί τῆς ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΗ. Δηλώνει ὅτι δέν ἔχει τίποτε τό προσωπικό μέ τόν Μεσσηνίας καί ὅτι δέν ζητεῖ τήν καθαίρεσή του, ὅπως ἐγράφη στόν ἐκκλησιαστικό τύπο. Ζητεῖ μόνον τήν ἀποκατάσταση τῆς δογματικῆς ἀληθείας, ἡ ὁποία ἐτρώθη μέ τά ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΑΤΟΠΗΜΑΤΑ τοῦ ἁγίου Μεσσηνίας. Τέλος, ἡ ἐπιστολή γραφεῖσα σέ ἤπιο τόνο δεικνύει τό ἦθος τοῦ ἁγίου Κυθήρων. Εὖγε του!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Τ.Κ. 801 00 Κ Υ Θ Η Ρ Α

ΤΗΛ.:2736031202 & 2736038359

FAX :2736031202

Ἐν Κυθήροις τῇ 16ῃ Σεπτεμβρίου 2010

Ἀριθ. Πρωτ.: 855

Πρός

Τήν Ἱεράν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰωάννου Γενναδίου 14

115 21 Ἀθήνας

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,


Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί,

Εὐσεβάστως προάγομαι νά ἀναφέρω τῇ Ἱερᾷ ἡμῶν Συνόδῳ, κατόπιν τοῦ μή εἰσέτι ἀπαντηθέντος ὑπ' ἀριθ. 493/1-6-2010 ἡμετέρου ἐγγράφου, ἀφορῶντος εἰς τήν διευθέτησιν καί διαλεύκανσιν σοβαροτάτης ἐκκλησιολογικῆς παρεκκλίσεως Σεβασμιωτάτου Ἀδελφοῦ Μητροπολίτου, τά ἀκόλουθα :

1. Ἀνεπισήμως ἐπληροφορήθην ὅτι τό εἰρημένον ἔγγραφόν μου, τεθέν ὑπ' ὄψιν τῆς προηγουμένης Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, παρεπέμφθη εἰς τήν Συνοδικήν Ἐπιτροπήν ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων. Ὁ Σεβ. Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς αὐτῆς Ἐπιτροπῆς Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ.Προκόπιος ἔλαβε τήν εὐγενῆ πρωτοβουλίαν -διό καί τόν εὐχαριστῶ θερμῶς- νά μέ ἐνημερώσῃ προφορικῶς, εἰς τό διάλειμμα τῆς ἐκτάκτως συνεδριασάσης κατά μῆνα Ἰούνιον ἐ.ἔ. Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ἡμῶν, περί τῆς λήψεως τοῦ ἐν θέματι ἐγγράφου μου καί τῆς ἀναπέμψεώς του εἰς τήν Δ.Ι.Σ. διά τά κατ' αὐτήν, ἄνευ σχολίων καί παρατηρήσεων, ὡς ἀντελήφθην.

2. Ὁ περί οὗ ὁ λόγος Σεβ.Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.Χρυσόστομος, λαβών γνῶσιν τοῦ ἐν θέματι ἐγγράφου μου, δέν ἀπήντησεν ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ θιγομένου τρισμεγίστου καί οὐσιώδους ἐκκλησιολογικοῦ θέματος, ἀλλ' ἀντί τούτου ἐξετράπη εἰς ἀπαξιωτικάς καί μειωτικάς διά τό πρόσωπον καί τήν θεολογικήν μου κατάρτισιν ἐκφράσεις.

Ἀντιπαρέρχομαι τό θέμα αὐτό, διότι ἀφορᾶ εἰς τό πρόσωπόν μου καί ἐπιμένω εἰς τήν διόρθωσιν τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ ἀτοπήματος.Ἐκ τῆς ἀπαντητικῆς του ἐπιστολῆς πρόδηλον τυγχάνει ὅτι δέν κατενόησε τό εὖρος καί τό βάθος τῆς ὑποδειχθείσης καιρίας ἐκκλησιολογικῆς ἀποκλίσεως, διό καί ἀπαντητικῶς γράφει εἰς τήν ἀπό 15/7/2010 ἐπιστολήν του, σελ.2, 3α, τά ἑξῆς : «Τήν ἐπιφύλαξη τοῦ Σεβ. Κυθήρων δέν τήν ἔχει ἐκφράσει μέχρι σήμερα οὔτε προφορικά, οὔτε γραπτά ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητής κ.Δημήτριος Τσελεγγίδης, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τήν ἐπιστολή, τήν ὁποίαν ἐπικαλεῖται ὁ Σεβ. Κυθήρων, καί μέ τόν ὁποῖον κατ' ἀντίληψιν ἐπικοινώνησα τόσο τηλεφωνικά ὅσο καί διά ζώσης, ἐξ ἀφορμῆς πανεπιστημιακῶν θεμάτων καί ὑποχρεώσεων.

Ἕνα τέτοιου εἴδους σοβαρό ἐκκλησιολογικό ἀτόπημα πέρασε ἀπαρατήρητο ἀπό τόν καταξιωμένο Καθηγητή τῆς Δογματικῆς καί Συμβολικῆς Θεολογίας καί ἀσχολίαστο;».

3. Ὅταν, ὅμως, ὁ «καταξιωμένος»καί «διακεκριμένος», κατά τούς ὀρθούς καί δικαίους χαρακτηρισμούς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας, Καθηγητής κ.Δημήτριος Τσελεγγίδης, προκαλούμενος, ἔλυσε τήν ἐπί μῆνας τινας ᾐτιολογημένην σιωπήν του καί ὡς ὁ καθ' ὕλην ἁρμόδιος Πανεπιστημιακός διδάσκαλος, ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς Θείας Ἀληθείας, καί ἐν προκειμένῳ τῆς Ἐκκλησιολογικῆς Ἀληθείας, οὐ μόνον προσεπεβεβαίωσε καί προσεπεκύρωσε τά περί τοῦ κορυφαίου τούτου δογματικοῦ - ἐκκλησιολογικοῦ θέματος γραφέντα καί ὑπό τῆς ταπεινότητός μου, ἀλλ' ἐν συναισθήσει τελῶν τοῦ μεγέθους τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ τούτου ἀτοπήματος μετά παρρησίας καί τόλμης, αἰτιολογῶν τήν τοποθέτησίν του, προσέθεσε τά ἑξῆς : «... καί τοῦτο, γιατί ὡς δογματολόγος γνωρίζω, ὅτι ἐκπίπτει ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὁ κάθε πιστός -καί πολύ περισσότερο ὁ Κληρικός- πού συνειδητά ἀμφισβητεῖ ἤ ἀπορρίπτει μερικῶς ἤ ὁλικῶς τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή διατυπώνεται μέ ἀκρίβεια στούς Ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Γιατί, ἀσφαλῶς, κανείς δέν μπορεῖ νά καταλύει οὔτε νά σχετικοποιεῖ τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή κανείς δέν βρίσκεται ὑπεράνω αὐτῆς» (βλ. ἐπιστολή Δημ. Τσελεγγίδη, Καθηγητοῦ, πρός τόν Σεβ.Μεσσηνίας, Θεσ/νίκη 7-7-2010, σελ.2), τότε ἐξαίφνης ὁ κατηξιωμένος Καθηγητής ἐξέπεσεν εἰς ἀπηξιωμένον καί ὁ διακεκριμένος ἐλογίσθη ὡς κατώτερος ἑνός «πρωτοετοῦς μεταπτυχιακοῦ φοιτητοῦ τῆς Δογματικῆς» (βλ. ἐπιστολή Σεβ.Μεσσηνίας πρός τόν Καθηγ. κ.Δημ. Τσελεγγίδην, Καλαμάτα 15/7/2010, σελ.11), χρησιμοποιῶν «παιδαριώδεις δικαιολογίες» (Αὐτόθι, σελ.1).

Ταπεινῶς δέ φρονῶ ὅτι ἡ τοιαύτη μεταπτωτική φορά καί ἡ ἀπότομος αὐξομείωσις τῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς ὑπολήψεως προσώπου τινος, καί δή κατ' ἀνοίκειον τρόπον καί διά βαρέων ἀπαξιωτικῶν φράσεων, εἶναί τι τό ἥκιστα τιμητικόν δι' ἕνα Ἱεράρχην καί συνάμα Πανεπιστημιακόν καθηγητήν καί χρῄζει ἀμέσου διορθώσεως καί ἀνακλήσεως εἰς τήν τάξιν ὑπό τῆς οἰκείας προϊσταμένης Ἀρχῆς.

4. Ὁ Καθηγητής κ.Δημ.Τσελεγγίδης εἰς ἀμφοτέρας τάς ἀπαντητικάς ἐπιστολάς του (7-7-2010 καί 19-8-2010), θεωρῶν ὅτι μέ τήν ἐκκλησιολογικήν τοποθέτησιν τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας («Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Μία καί Ἀδιαίρετη, πρίν τό σχίσμα, σήμερα εἶναι διῃρημένη, ἀφοῦ βρισκόμαστε σέ σχίσμα, αὐτό ἐπιβεβαιώνει τό περιεχόμενο τῆς §41 τοῦ Κειμένου τῆς Ραβέννας», ἐπιστολή Σεβ.Μεσσηνίας πρός τόν Καθηγητήν κ.Τσελεγγίδην 1-10-2009, σελ.4, παρ.γ') καί τήν ἑτέραν ταυτόσημον («Τό σχίσμα τοῦ 1054 σημαίνει διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας. Νομίζω ὅτι οὐδεμία ἀμφισβήτηση ὑφίσταται ... ὅτι ἔχουμε διῃρημένη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν εὑρισκομένην ὑπό τήν Μίαν Κεφαλήν τοῦ Σώματος, τόν Χριστόν», Ἐπιστολή Σεβ. Μεσσηνίας 15-7-2010 πρός τόν Καθηγητήν κ.Τσελεγγίδην σελ. 6Γ) «ἀλλοιώνεται οὐσιωδῶς ἡ δογματική ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας» (Ἐπιστολή Καθηγητοῦ Δημ.Τσελεγγίδη πρός τόν Σεβ.Μεσσηνίας 7-7-2010, σελ.3), ὑπεραμύνεται τοῦ κορυφαίου τούτου ἐκκλησιολογικοῦ δόγματος, ἐκφράζων σαφῶς, θεολογικῶς καί ἁγιοπατερικῶς τήν περί τούτου πίστιν καί δογματικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, διατυπουμένην ἐν τοῖς Ὅροις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί δή ἐν τῷ Ἱερῷ Συμβόλῳ τῆς Πίστεως ἡμῶν, τῷ τῆς Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, διαδηλοῦντι καθαρῶς καί ἀπεριφράστως τήν πίστιν καί προσήλωσιν εἰς τήν «Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».

5. Ἐνῷ δέ σαφῶς, ἐναργῶς καί ἀπεριφράστως, συμφώνως τῇ Ὀρθοδόξῳ Δογματικῇ διδασκαλίᾳ τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῖς Ὅροις καί Ἀποφάσεσι τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξετέθη ὑπό τοῦ κ.Καθηγητοῦ ἡ περί τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καί οὐχί τῆς διῃρημένης, πίστις καί παραδοχή τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, μή ἐπιδεχομένη ἀμφισβητήσεως ἤ παρερμηνείας, ὁ Σεβ.Μητροπολίτης Μεσσηνίας εἰς τήν προμνημονευθεῖσαν ἐπιστολήν τῆς 15-7-2010, διευρύνων τόν λόγον καί ἀναφερόμενος, ἀκαδημαϊκῷ τῷ τρόπῳ, εἰς τήν Καθολικότητα καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τά σχίσματα καί τάς αἱρέσεις, καταθέτει μέν τήν ἀναμφισβήτητον περί αὐτῶν Ὀρθόδοξον θέσιν, θέτει ὅμως ἐν ἀμφιβόλῳ τήν περί τῆς Μιᾶς καί ἀείποτε ἀδιαιρέτου Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀναπτυχθεῖσαν ἀκραιφνῶς ὑπό τοῦ κ.Καθηγητοῦ σχετικήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ ὁποία τυγχάνει ἡλίου φαεινοτέρα, διατυπῶν διάφορα συναφῆ ἐρωτήματα καί περιστρεφόμενος περί τήν ἐσφαλμένην ἄποψιν τῆς διῃρημένης Ἐκκλησίας.

Καί ἐνταῦθα νομίζω ὅτι ἑστιάζεται τό συγκεχυμένον τῆς ἐκκλησιολογίας τοῦ Σεβ. Ἀδελφοῦ. Φοβοῦμαι ὅτι τάς λέξεις : διαίρεσις, διῃρημένος -η, σχίσμα, σχισματικός, τάς ἐννοεῖ ὀρθολογικῶς καί ὄχι ὑπερλόγως καί ἐκκλησιολογικῶς, ὑπέρ τήν λογικήν κατανόησιν. Βεβαίως ἕνας ἄρτος ἀπό τό ἀρτοποιεῖον, ἐάν κοπῇ εἰς δύο μέρη, εἶναι διῃρημένος, ἕνας μεγάλος Δῆμος ἐάν χωρισθῇ εἰς περισσοτέρους θά ὑποστῇ πολλαπλῆν διαίρεσιν καί ἕνα μεγάλο ὕφασμα, ἐάν διχοτομηθῇ ἤ τριχοτομηθῇ, θά διαιρεθῇ. Ὁ Οὐράνιος, ὅμως, Ἄρτος τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὁ Χριστός, ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, «ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος», ὅπως καί ἡ Ἁγία Του Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι «ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας», ὁ θεανθρώπινος ὀργανισμός μέ μίαν καί μόνην Κεφαλήν, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, εἶναι ἄτμητος, ἀδιαίρετος καί ἀείποτε ἑνιαῖος - α. Χίλια σχίσματα νά προκύψουν καί μυριάδες αἱρέσεων νά ἀναφανοῦν ἡ Μία τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία θά μένῃ αἰωνίως ἑνιαία, ἀκεραία καί ἀλώβητος.

Εἶναι ἀδύνατον, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά διατηρῇ τήν καθολικότητα καί τήν ἑνότητά της ὑπό μίαν Κεφαλήν τόν Χριστόν καί ταυτοχρόνως νά εἶναι καί διῃρημένη, ὡς διατείνεται ὁ Σεβ.Μεσσηνίας.

Ἐδῶ ἀκριβῶς ἑστιάζεται τό «ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτον καί τό ἀντιφατικόν», τό ὁποῖον ἐπισημαίνει ὁ Καθηγητής κ.Τσελεγγίδης καί περί τοῦ ὁποίου διερωτᾶται εἰς τήν ἀπό 1/10/2010, σελ.4, παρ. γ΄ἐπιστολήν του ὁ Σεβασμιώτατος. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι Μία καί διῃρημένη, Ἁγία καί διῃρημένη, Καθολική καί διῃρημένη, Ἀποστολική καί διῃρημένη, διότι ὁ Χριστός οὐδεπώποτε μεμέρισται ἤ μερίζεται.Ἐάν διχοτομοῦντες διά μαχαίρας ἕνα ἄνθρωπον παύει νά εἶναι ζῶν ἄνθρωπος, ζῶν ὀργανισμός, πολλῷ μᾶλλον ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δέν θά ἠδύνατο νά λογίζεται μετά τήν διαίρεσιν ὡς ζῶν θεανθρώπινος ὀργανισμός.

Οἱ σχισματικοί προκαλοῦν, εἶναι διῃρημένοι, ἀποκόπτονται καί εὑρίσκονται εἰς τό σχίσμα καί οὐδόλως «βρισκόμαστε σέ σχίσμα» (κατά τήν φράσιν τοῦ Σεβ.Μεσσηνίας, προμνημ. ἐπιστολή 1-10-2009, σελ. 4, παρ.γ') καί ἡμεῖς, ὅσοι ἀνήκομεν εἰς τό Ὀρθόδοξον Χριστεπώνυμον Πλήρωμα.

Ὀρθῶς ὁμιλεῖ περί ἀποκοπῆς ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῶν σχισματικῶν καί τῶν αἱρετικῶν ὁ Σεβασμιώτατος. Ἐννοεῖ, ὅμως, ὅτι οἱ μεθ΄ὧν διαλέγεται ἐν τῇ Μικτῇ Θεολογικῇ Ἐπιτροπῇ ἀνήκουν καί μετέχουν τῆς λύμης τοῦ σχίσματος καί τῆς αἱρέσεως, ὄντες ἐν τῷ σχίσματι καί ἔχοντες αἱρετικά δόγματα καί ἑπομένως οὔτε ἁπλῆ συμπροσευχή δέν συγχωρεῖται ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων (Β' Κανών Πενθέκτης ἐν ἀναφορᾷ πρός τόν 10ον Ἀποστολικόν Κανόνα);

6. Ἐδῶ θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀπαραίτητος μία διευκρίνισις. Οὔτε ἐγώ προσωπικῶς, οὔτε ὁ Καθηγητής κ.Τσελεγγίδης καί «οἱ ὁμόφρονές μας», εἴχαμε ποτέ ἤ ἔχομεν ὡς στόχον μας «νά προσδώσωμεν τήν κατηγορίαν τῆς αἱρέσεως» εἰς τόν Σεβ.Μεσσηνίας, ὡς γράφει εἰς τήν ἐπιστολήν τῆς 15-7-2010 (σελ. 10γ, πρβλ. καί σελ. 8, Ε'). Δέν εἶναι ἐπίσης ὀρθόν αὐτό, τό ὁποῖον ἐγράφη εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν τύπον, μετά τήν ἀπό 1-6-2010 ἐπιστολήν μου, ὅτι «ὁ Κυθήρων ζητεῖ τήν καθαίρεσιν τοῦ Μεσσηνίας». Ὄχι, πρός Θεοῦ, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί. Οὔτε τήν Μητροπολιτικήν, οὔτε τήν Καθηγητικήν του ἕδραν ἐποφθαλμιοῦμεν. Εἰλικρινῶς εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα νά εἶναι πάντοτε ἄξιος ἀμφοτέρων καί νά τάς χαίρεται ἐπί μακρόν. Ἀναίρεσιν καί μόνον, ἀνάκλησιν ζητοῦμεν ἀπό τόν Σεβασμιώτατον τῆς ἐπισημανθείσης ἀντιεκκλησιολογικῆς του θέσεως περί διῃρημένης Ἐκκλησίας καί οὐδέν πλέον.

7. Διατί, ὅμως, προσδίδεται τοιαύτη καί τοσαύτη ἔμφασις εἰς τήν χρῆσιν τοῦ ὅρου «διῃρημένη Ἐκκλησία» ὑπό τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας; Εἰς τά ὅσα σχετικῶς προελέχθησαν θά προσθέσω καί τά ἀκόλουθα : Ὅσοι ἀποδέχονται τήν θεωρίαν περί «διῃρημένης Ἐκκλησίας» δέν ἐννοοῦν, οὔτε ἀποδέχονται οὐσιαστικῶς τό σχετικόν θεόπνευστον ἄρθρον, ἀλλ' ἀντιφάσκουν λέγοντες τό Ἱερόν Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Διότι τοῦτο εἰς τόν ἐνεστῶτα χρόνον διαδηλοῖ τήν πίστιν εἰς «Μίαν, Ἁγίαν ... Ἐκκλησίαν». Εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ παρόντος καί ὄχι τοῦ παρελθόντος ἤ τοῦ μέλλοντος. Ὅσοι πιστεύουν εἰς τήν θεωρίαν ταύτην δέν δύνανται νά λέγουν καί νά τό ἐννοοῦν εἰς τήν εὐχήν μετά τόν Καθαγιασμόν τῶν Τιμίων Δώρων˙ «Ἔτι προσφέρομέν Σοι τήν λογικήν ταύτην λατρείαν ὑπέρ τῆς Οἰκουμένης, ὑπέρ τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας...», διότι, οὖσα διῃρημένη, δέν δύναται νά ὑφίσταται ὡς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἀφοῦ οὕτω πως ἔχομεν ἀντίφασιν ἐν τοῖς ὅροις. Ὅσοι πρεσβεύουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι διῃρημένη ὁμολογοῦν ἐν τοῖς πράγμασι τήν ὀντολογικήν της ἀνεπάρκειαν καί τήν ἀπαραίτητον δραστηριοποίησίν της διά νά «ἑνωθῇ» καί συγκολληθῇ μέ τό ἔλλειμά της, τό ἕτερον ἥμισυ, ἤ τά ὑπόλοιπα μέρη (ἑτεροδόξους), προκειμένου νά συναποτελέση τήν μίαν καί ἀκεραίαν Ἐκκλησίαν. Ὅσοι, ἐναρμονίζονται πρός τήν πεπλανημένην καί λίαν ἐσφαλμένην θεωρίαν ταύτην δέν φοβοῦνται τήν αἱρετικήν κοινωνίαν μετά τῶν σχισματικῶν καί αἱρετικῶν, διότι ἐν τῇ τοιαύτῃ «ἑνώσει» θεωροῦν ὅτι ἐκφράζεται ἡ πλήρης καί ἀπόλυτος ἀλήθεια καί ἡ ἀπόλυτος καί τελεία Ἐκκλησία, συγκεκολλημένη οὖσα ἐξ ὅλων τῶν ἑτεροδόξων ὁμολογιῶν. Καί ὅσοι, τέλος, ἐνασμενίζονται ἐπί τῷ ἀκούσματι τῆς καινοτόμου ταύτης περί διῃρημένης Ἐκκλησίας θεωρίας οὐσιαστικῶς δέν σῴζονται, διότι δέν ἔχουν κοινωνίαν μέ τόν Ἀρχηγόν τῆς σωτηρίας ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί ὑφίστανται ὅ,τι συμβαίνει μέ τό ἀνθρώπινον ἐκεῖνο σῶμα, τοῦ ὁποίου κάποια μέλη προσεβλήθησαν ἐκ τῆς νόσου τῆς γαγγραίνης, ἀφοῦ αὕτη καθιστᾶ σεσηπός τό σῶμα καί παρακωλύει τήν διοχέτευσιν τοῦ αἵματος εἰς ὁλόκληρον τόν ὀργανισμόν.

8. Ὅλα τά ἀνωτέρω καταδεικνύουν τό ἀνακῦψαν ἐκ τῆς καιρίας καί βασικῆς ἐκτροπῆς τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας ἀπό τῆς ἀκραιφνῶς ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογικῆς ἀληθείας πρόβλημα καί τῆς πρός ἐκεῖνον οὐσιαστικῆς διαφωνίας τοῦ εἰδικοῦ περί τά θέματα ταῦτα Καθηγητοῦ κ.Τσελεγγίδη καί τῆς ἐλαχιστότητός μου. Ἀσφαλῶς δέν πρόκειται περί τινος παρωνυχίδος ἤ συζητήσεως «περί ὄνου σκιᾶς». Ὡς καίριον δογματικόν θέμα ἅπτεται τῆς σῳζούσης ὀρθοδόξου ἀληθείας καί αὐτῆς ταύτης τῆς σωτηρίας μας. Δι' αὐτό εἰλικρινῶς λυπεῖται κανείς ὅταν λέγεται παρ' Ἀδελφοῦ τινος Ἀρχιερέως ὁ λόγος «ἄς τά βροῦν μεταξύ τους οἱ δύο Ἀρχιερεῖς», ὡς ἐάν ἦτο ἰδιωτική μας ὑπόθεσις τό δογματικόν τοῦτο ζήτημα, καί παρ' ἄλλου συνεπισκόπου μας, ἀπαντήσαντος εἰς σχετικήν ἐρώτησιν˙ «μ' αὐτά τά θέματα θά ἀσχολούμεθα;». Ὑπάρχουν, Μακαριώτατε, ἄλλα θέματα ἀνώτερα καί καιριώτερα τῶν θεμάτων πίστεως καί δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας;

9. Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καί μή λαβών ἐπί τρίμηνον ἐπίσημον ἀπάντησιν παρά τῆς Ἀνωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς εἰς τό ἀνακινηθέν μέγα τοῦτο δογματικόν θέμα, ἐτέλουν ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐξελίξεως τούτου, μή συμβιβαζόμενος ἐπ΄οὐδενί νά ἐτίθετο ἄνευ κανονικῆς λύσεως καί διευθετήσεως αὐτοῦ εἰς τό Ἀρχεῖον. Καί πράγματι συνεζητήθη τό ἀνακῦψαν θέμα κατά τάς τελευταίας συνεδρίας τῆς ἀπελθούσης Δ.Ι.Σ. καί ὡρίσθη συνάντησις εἰς τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν 16ην Σεπτεμβρίου 2010, προκειμένου νά συζητηθῇ καί διευθετηθῇ τό θέμα παρουσίᾳ τῶν τριῶν ἐμπλεκομένων προσώπων (ἡμῶν τῶν δύο Μητροπολιτῶν καί τοῦ κ. Καθηγητοῦ) ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.Ἱεροθέου.

Ὁμολογῶ ὅτι πολύ μέ ηὐχαρίστησεν ἡ Ἀπόφασις αὕτη τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, δι΄ὅ καί ἀληθῶς ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου. Ἡ προσέγγισις καί συζήτησις αὐτή μέ τόν φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί μέ τήν ἐμπνευσμένην ἐπιστασίαν καί παρέμβασιν τοῦ ἐγκρατοῦς καί διακεκριμένου περί τά θεολογικά γράμματα, τά ἐκκλησιολογικά καί ἀντιαιρετικά θέματα καί τήν λιπαράν γνῶσιν τῆς Πατερικῆς Θεολογίας καί Γραμματείας Σεβ.Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ.Ἱεροθέου, πρεσβυτέρου τῇ ἡλικίᾳ καί τῇ Ἀρχιερωσύνῃ Ἀδελφοῦ, θά ἐφώτιζε τό ὅλον θέμα καί καλῇ τῇ πίστει καί τῇ θελήσει θά διηυθετεῖτο θεοφιλῶς εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰς ψυχικήν ἀνάπαυσιν καί κατηρέμησιν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος, τό ὁποῖον διά τοῦ διαδικτύου καί τῶν λοιπῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως πληροφορεῖται ἀμέσως τά πάντα καί ἤ εὐφραίνεται ἤ σκανδαλίζεται καί ἀπογοητεύεται ἀπό τούς ποιμένας του.

Δυστυχῶς ἡ συνάντησις αὐτή δέν ἐπραγματοποιήθη, εὐθύνῃ τοῦ Σεβ.Μεσσηνίας, προτιμήσαντος νά διεξαχθῇ αὕτη μετ΄ Ἀδελφῶν συνεπισκόπων καί μόνον.

Ὅμως, μή γενομένης τῆς ἐν θέματι συναντήσεως, μή συμπεριληφθέντος, ὡς ὤφειλε, τοῦ ζωτικοῦ τούτου θεολογικοῦ θέματος εἰς τά θέματα τῆς Ἡμερησίας διατάξεως τῶν ἐπικειμένων Συνεδριῶν τῆς Τακτικῆς κατά μῆνα Ὀκτώβριον Ἱεραρχίας καί μή περαιωθείσης τῆς θεολογικῆς συζητήσεως ἐπί τοῦ καυτοῦ τούτου θέματος , τό πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, καί ἰδιαιτέρως τῆς πατρίδος μας, ἀνησυχεῖ, στενοχωρεῖται καί σκανδαλίζεται, καί αὐτό δέν τό ἀποκρύπτει συνήθως παρεμβαῖνον δι' ἐπιστολῶν καί ἄλλων τρόπων.

Καί μετά πολλῆς λύπης πληροφοροῦμαι ὅτι, ἐπειδή χωρίς τήν πραγματοποίησιν τῶν ὡς ἄνω ἡ νέα Δ.Ι.Σ ἐχώρησε εἰς τήν ἀνάθεσιν τῆς ἐντολῆς εἰς τόν Σεβ.Μεσσηνίας νά ἐκπροσωπήσῃ τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Μικτήν Ἐπιτροπήν τοῦ Θεολογικοῦ διαλόγου μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς, ἄνευ τοὐλάχιστον προηγουμένης ἀκροάσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐπί τῶν θέσεών του εἰς τό καίριον αὐτό ἐκκλησιολογικόν θέμα, προεκλήθησαν δυσμενεῖς κρίσεις καί σχόλια, καί

10. Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι τοιαῦτα φλέγοντα θέματα, ἁπτόμενα τῆς Πίστεως, τῆς ὑποστάσεως καί τῆς Δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἁπτόμενα δέ καί τῆς ἱερωτάτης ὑποθέσεως τῆς σωτηρίας μας, πρέπει νά ἔχουν ἄμεσον προτεραιότητα ὄχι μόνον εἰς τάς Τακτικάς, ἀλλά καί εἰς τάς Ἐκτάκτους Συνελεύσεις τῆς Σεπτῆς ἡμῶν Ἱεραρχίας. Εἰς τά θέματα τῆς προσεχοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, τά ὁποῖα εἶναι μέν χρήσιμα καί ἐπίκαιρα, οὐχί ὅμως καί κατεπειγούσης φύσεως, θά ἦτο εὐχῆς ἔργον, συναινούντων τῶν ἁγίων Συνοδικῶν Συνέδρων τῆς Ι.Σ.Ι., νά προστεθοῦν καί ἕτερα καίρια καί κατεπείγοντα -καί κατ' ἀνάγκην νά αὐξηθοῦν αἱ ἡμέραι τῶν Συνεδριῶν της-, ὅπως εἶναι τό περί οὗ ὁ λόγος ἐκκλησιολογικόν, περί τοῦ ὁποίου θά ἠδύνατο νά εἰσηγηθῇ ἐμπεριστατωμένως ὁ ὁρισθείς ὑπό τῆς ΔΙΣ Σεβ.Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.Ἱερόθεος καί νά ἐπακολουθήσῃ ἐποικοδομητική συζήτησις καί εἰδικόν ἀνακοινωθέν τῆς ΙΣΙ, τό ὁποῖον θά εὕρισκε εὐμενεστάτην ἀπήχησιν εἰς τά ὦτα τοῦ ἀγωνιῶντος Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος. Ἄλλως, ἐάν σύρεται διαρκῶς τό θέμα τοῦτο ἀνεξήγητον καί ἀναπάντητον, ἀναποδράστως θά σοβῇ κρίσις εἰς τό ἐκκλησιαστικόν σῶμα καί τό Ἱερόν Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας μας, ἀφορῶσα εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ.

Εἶναι καί ἄλλα σοβαρότατα καί κατεπείγοντα θέματα, ἐπί τῶν ὁποίων οἱ διανυόμενοι δυσχείμεροι καιροί ἀπαιτοῦν τήν ἐνεργόν παρουσίαν, τήν ἀπάντησιν καί τόν διακριτικόν χειρισμόν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Σώματος, τά ὁποῖα ἀναμένει ἐναγωνίως τό πλήρωμα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὡς φερ' εἰπεῖν˙ α) τήν παρέμβασιν ἡμῶν δι' εἰδικῶν προτάσεων εἰς θέματα τῆς σχολικῆς παιδείας πρός τό ἁρμόδιον Ὑπουργεῖον, ὅπως εἶναι, σύν τοῖς ἄλλοις, τά ἀκατάλληλα καί ἐπιζήμια ἐν πολλοῖς ἐγχειρίδια τοῦ μαθήματος τῆς Γλώσσης εἰς τήν πρωτοβάθμιον καί δευτεροβάθμιον ἐκπαίδευσιν β) τήν ὑπεύθυνον τοποθέτησιν εἰς τό ζήτημα τῆς ὑποχρεωτικῆς λήψεως τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη», περί ἧς ἐκφράζονται σοβαρόταται ἐπιφυλάξεις ὑπό κορυφαίων ἐπιστημόνων τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν, γ) τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ συγχρόνου ρεύματος τῶν νέων «Ἀποστόλων» τῆς «μεταπατερικῆς θεολογίας», ἡ ὁποία ἔρχεται εἰς συνάφειαν μέ τήν νεοφανῆ, τήν σύγχρονον ἐκκλησιολογίαν, περί ἧς ὡμιλήσαμεν ἀνωτέρω κ.ἄ.

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,

Ἐθεώρησα ὡς ἐπιτακτικόν ἐπισκοπικόν μου χρέος νά ἀναφερθῶ καθηκόντως εἰς τά ὡς ἄνω θέματα ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐκκρεμοῦντος εἰσέτι βασικοῦ θέματος, τό ὁποῖον εὐσεβάστως ἐξέθεσα καί ἔθεσα πρό τριμήνου ὑπ΄ ὄψιν Ὑμῶν καί τοῦ Ἱεροῦ Σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί».

Κοινοποιῶ τό ἀνά χεῖρας κείμενον εἰς ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους Ἀδελφούς Μητροπολίτας διά τήν ἐνημέρωσιν αὐτῶν καί τήν ἐπ΄αὐτοῦ θεοφιλῆ τοποθέτησιν. Κύριος ὁ Θεός ὡς Παντογνώστης καί καρδιογνώστης γνωρίζει τό βάθος τῆς καρδίας μου, τά κίνητρα, τάς προθέσεις μου, τάς ἐπιδιώξεις μου καί τόν ἅγιον πόθον τῆς ψυχῆς μου διά τήν ἐπικράτησιν τοῦ Θείου Θελήματος, τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί εὐταξίας ἐν τῇ Ἁγίᾳ ἡμῶν Ἐκκλησίᾳ, τῆς Ἁγιογραφικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας καί Παραδόσεως καί τοῦ σεβασμοῦ εἰς τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας καί τά ἱερά τῆς πίστεως ἡμῶν δόγματα, ὅπως ἐκφράζονται ὑπό τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς δογματικῆς Αὐτῆς διδασκαλίας καί τῶν Ὅρων καί Ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν ὑπ' αὐτῶν ἐπικυρωθεισῶν Τοπικῶν.

Ἐπικαλούμενος τήν Ὑμετέραν συγγνώμην καί συμπάθειαν διά τήν ἐκ τοῦ μακροῦ τούτου κειμένου καταπόνησίν Σας, ἀλλά καί τήν Ὑμετέραν κατανόησιν καί συναντίληψιν διατελῶ,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Κοινοποίησις : Σεβ. Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων/

Γέροντας Παΐσιος: «Βλέπω τί µᾶς περιµένει, γι᾿ αὐτό πονάω»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Η γεννιά της αδιαφορίας

Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω.(σελ. 38-40)

Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια! ∆εν τελείωσαν τά θέµατα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναµωµένος κανείς, πώς θα µπόρεση να αντιµετώπιση µιά δύσκολη κατάσταση; Ό Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουµε το φιλότιµο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνει ένα τράνταγµα, πόσοι θα σταλθούν όρθιοι;
Πριν από τον πόλεµο τού '40, στην Κόνιτσα, εκεί πού είχα το µαραγκούδαδικο ήταν ή αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαµπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή πού έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαιναν οι καηµένοι οι χωρικοί το καλαµπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν µε το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει.
Όταν ήρθε ό πόλεµος καί αναγκάσθηκαν να τά πουλήσουν όλα, «καληµέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαµπόκι;» ρωτούσε ό άλλος.
Γι' αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τι τραβάνε άλλου οι Χριστιανοί [1]; Στην Ρωσία µέσα στα κάτεργα. Τι δυσκολίες! Που πνευµατικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία. ∆υστυχία! ∆εν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε µοναστήρια. Τά ονόµατα τους τά άλλαξαν καί αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγονται χριστιανικά ονόµατα. Καί στην Αµερική ακόµη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισµένοι σε διάφορα µέρη, καί ξέρετε τι τραβάνε; Να µην υπάρχει ορθόδοξη κοινότητα, να πηγαίνουν µε το τραίνο ώρες µακριά, για να εκκλησιασθούν, να έρχονται στο Άγιον Όρος να συµβουλευθούν για ένα θέµα! Είναι µεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα.
Πόσους Άγιους θα παρουσίαση ό Θεός στα κράτη πού υπήρχε κοµµουνισµός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν µεγάλες θέσεις καί δεν συµφωνούσαν µε τους νόµους, όταν ήταν
αντίθετοι µε τον νόµο του Θεού. «∆εν συµφωνώ- σκοτώστε µε, κλείστε µε φυλακή», έλεγαν, για να µην παρασυρθούν καί οι άλλοι. Εδώ πολλοί, χωρίς να ζορίζονται, δείχνουν τέτοια αδιαφορία! Λίγο αν περνούσαν µιά δυσκολία, έναν πόλεµο ή δύσκολα χρόνια, θα ήταν διαφορετικά. Γιατί τώρα είναι σαν να µη συµβαίνει τίποτε. Είναι - πώς να το πει κανείς; - σαν ένας να έρχεται από την Αυστραλία µε το αεροπλάνο την άνοιξη στην Ελλάδα καί να φεύγει από 'δω το φθινόπωρο για την Αυστραλία, οπότε φθάνει εκεί πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σε άνοιξη, καί χειµώνα δεν βλέπει· δεν ξέρει ούτε τι γίνεται τον χειµώνα ούτε από κακοκαιρίες ούτε τίποτε.

-Γέροντα, πώς µπορούµε να βοηθήσουµε έναν άνθρωπο αδιάφορο;

- Να του βάλουµε την καλή ανησυχία, να τον προβληµατίσουµε, για να θέληση ό ίδιος να βοηθηθεί. Με το ζόρι δεν γίνεται. Πρέπει να διψάει ό άλλος, για να του δώσεις να πιει νερό. ∆ώσε σε έναν πού δεν έχει όρεξη, να φάει µέ τό ζόρι· θα το κάνη εµετό. Όταν ό άλλος δεν θέλει, δεν µπορώ να του στερήσω την ελευθερία, το αυτεξούσιο.

1 Ειπώθηκε τον Μάιο του 1987.
 http://anavaseis.blogspot.com

Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ περί παραιτήση ᾿Αρχιερέως ἀπό τόν θρόνο του ἤ ὅριον ἡλικίας


image"Προσωπικά είμαι εναντίον κάθε αντικανονικής παρεμβάσεως στα εσωτερικά της Εκκλησίας, κάθε επιβολής ορίου ηλικίας και εξασκήσεως εκβιασμών εναντίον ηλικιωμένων Αρχιερέων, όπως και δεν συμφωνώ με ενέργειες κάθε Κληρικού που εισβαίνει απαράδεκτα και άκριτα στην κανονική δομή της Εκκλησίας και εν ονόματι του εκσυγχρονισμού την εκκοσμικεύει. Επίσης, δεν μπορώ να αποδεχθώ την συνθηματολογία σε τέτοια σοβαρά θεολογικά και εκκλησιαστικά ζητήματα"

Κατά καιρούς αναφύεται το θέμα της θεσπίσεως ορίου ηλικίας για τους ηλικιωμένους Αρχιερείς η ακόμη γίνεται λόγος για παραίτηση Αρχιερέως από την Μητρόπολη την οποία διαποιμαίνει. Τελευταία, μάλιστα, το θέμα αυτό ετέθη κατά οξύτερο τρόπο, που προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις. Η θέσπιση ορίου ηλικίας κατά τρόπο έμμεσο συνδέεται και με την παραίτηση των ηλικιωμένων Αρχιερέων από τον μητροπολιτικό θρόνο.
Μια τέτοια ενέργεια, δυστυχώς, γίνεται με επιπόλαιο και συνθηματολογικό τρόπο. Δυστυχώς είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν διάφορους εκβιασμούς και πιέσεις για παραιτήσεις Μητροπολιτών, καθώς επίσης Αρχιερείς που τελείωσαν την ζωή τους τελούντες σε αγανάκτηση για όσα εκβιαστικά υπέστησαν. Μερικοί θα αντιτάξουν το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν στην σύγχρονη εποχή με τόσες προκλήσεις και τα έντονα ποιμαντικά ενδιαφέροντα, να παραμένουν Μητροπόλεις αποίμαντες από υπέργηρους Αρχιερείς.
Πρόκειται για έναν έντονο προβληματισμό, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Εκκλησία διευθύνεται από το Κανονικό της Δίκαιο και είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε τους ιερούς Κανόνας της, για τους οποίους δώσαμε ιερή υπόσχεση προ της χειροτονίας μας ότι θα τους διαφυλάσσουμε, καθώς επίσης δεν πρέπει να παραβλέπουμε την προσφορά των πρεσβυτέρων αδελφών μας στην Εκκλησία. Επί πλέον όσοι υποστηρίζουν τέτοιες θέσεις, αγνοούν την ουσία της ορθοδόξου ποιμαντικής ενός Επισκόπου και την ταυτίζουν με έναν ακτιβισμό, για τον οποίον χρειάζονται τα γνωρίσματα των νέων ανθρώπων.
Επειδή το θέμα της απομακρύνσεως ενός Αρχιερέως από τον θρόνο του αντιμετωπίσθηκε στο παρελθόν από τους ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας, που αποτελούν το κανονικό πλαίσιο διακυβερνήσεώς της, γι' αυτό μελέτησα το θέμα. Περίληψη όλου του προβλήματος από θεολογικής και εκκλησιολογικής πλευράς συναντά κανείς στον κανονολόγο Ματθαίο Βλάσταρη. Σχετικό υλικό βρίσκει στον 10ο Κανόνα του Πέτρου Αλεξανδρείας, στην επιστολή του αγίου Κυρίλλου στον Δόμνο, στην επιστολή της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου προς την Εκκλησία της Παμφυλίας και στον 16ο Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Συνεκτιμώντας κανείς τα κείμενα αυτά, με τις σχετικές ερμηνείες των Κανονολόγων, μπορεί να καταλήξη στα εξής βασικά σημεία:
1.Υπάρχει στενή σχέση του Επισκόπου-Μητροπολίτου με την Επισκοπή-Μητρόπολή του και δεν νοείται Επίσκοπος άνευ Επισκοπής. Οι ιεροί Κανόνες προϋποθέτουν για μεν τον Επίσκοπο συγκεκριμένο ποίμνιο, για δε τον Πρεσβύτερο θυσιαστήριο. Εκείνος δε που παραιτείται από το ποίμνιο της πόλεως στο οποίο «επεκηρύχθη», «πως επίσκοπος κληθήσεται του λοιπού, τίνας επισκοπών;». Έτσι, ο Επίσκοπος ποιμαίνει λαό και δεν νοείται να έχη τίτλο, χωρίς ποίμνιο: «Πως δε και ιεράρχης κληθήσεται ο κλήρον μη κεκτημένος υφ' εαυτού, μήτε μην άρχων ιερωμένων;».
2.Ο Μητροπολίτης είναι ισόβιος και δεν παραιτείται η δεν απομακρύνεται από τον θρόνο του, χωρίς καταδικαστική κανονική απόφαση. «Το παραιτείσθαι τους ιερουργούντας τας εαυτών Εκκλησίας ουκ αρέσκει θεσμοίς», διότι όσοι είναι άξιοι να λειτουργούν «ουδείς ποιείσθαι παραίτησιν». Εάν είναι ανάξιοι να λειτουργούν, τότε δεν απομακρύνονται δια της παραιτήσεως, «αλλ' εκ των αποδειχθέντων κατ' αυτών εγκλημάτων», διότι εάν κανείς δεν είναι άξιος να προΐσταται του θυσιαστηρίου, τότε «μηδέ επίσκοπον λέγεσθαι». Και, φυσικά, δεν εκλέγεται νέος Μητροπολίτης σε μια Μητρόπολη, ζώντος του προηγουμένου Μητροπολίτου, ο οποίος δεν έχει καταδικασθή κανονικώς. Δεν επιτρέπεται να καθίσταται Επίσκοπος στην Εκκλησία «ης έτι ο προεστώς ζη», εκτός και εάν «αυτός εκών την επισκοπήν παραιτήσεται».
3.Ο Επίσκοπος δέχεται την αρχιερωσύνη, αλλά συγχρόνως αναλαμβάνει και το επίμοχθο έργο της επισκοπικής διακονίας και δεν νοείται να αποποιήται την διακονία αυτή. Αυτό είναι «άγνωμον» και «ουκ αν είη δίκαιον». Θεωρείται δε «άνοια» το να μπορούν οι Αρχιερείς «τας μεν επισκοπάς παραιτείσθαι, την δε ιερωσύνην και αύθις παρακατέχειν». Μάλιστα χαρακτηρίζονται «αναίσθητοι» «οι ζητούντες την λειτουργίαν, ης εθελοντί εκπεπτώκασι». Διότι «το της επισκοπής όνομα, πράγματός εστι και ενεργείας δηλωτικόν, ο δ' αποσεισάμενος εκοντί την ενέργειαν, εκπέπτωκε δηλαδή και της κλήσεως».
4.Δικαιολογείται για διαφόρους λόγους, λόγω «νόσου χαλεπής» η πατριαρχικής διακονίας, να απέχη από την Επαρχία του και πέραν των έξι μηνών. Όταν όμως ένας Επίσκοπος παραμένη μακράν της Επισκοπής του «και υπέρ του εξαμηνιαίου χρόνου» χωρίς να υπάρχουν οι λόγοι που προαναφέρθησαν, τότε «της του επισκόπου τιμής τε και αξίας αλλοτριωθήσεται παντελώς». Επομένως, ο Κανόνας επιτρέπει στους Αρχιερείς και «πλέον του ενιαυτού αποδημείν, παρά βασιλέων η πατριαρχών κατεχομένοις η δια νόσον βαρείαν κωλυομένοις».
5.Επίσκοπος που παραιτείται της προεδρίας της Επισκοπής για το μοχθηρόν και επίπονον της επισκοπικής διακονίας και κρατά την ιερωσύνη, δηλαδή την «τιμήν» και το «σέβας», δεν μπορεί να δικαιολογηθή κανονικώς. Αυτό σημαίνει ότι παραίτηση Επισκόπου από τον θρόνο του γίνεται για κανονικούς λόγους, αλλά συνδέεται απαραιτήτως και με την εγκατάλειψη της Αρχιερωσύνης. Παραιτείται, δηλαδή, από τον θρόνο, λόγω κανονικών παραπτωμάτων, και συγχρόνως στερείται και της Αρχιερωσύνης. «Ου δεκτέον απλώς την παραίτησιν, ει μη ανάξιόν τις εαυτόν της ιερωσύνης ομολογήσει• τούτου δε αποδεδειγμένου, άμα τη παραιτήσει, και πάσης ιερατικής αξίας ο παραιτούμενος εκπεσείται». Εκείνος που παραιτείται του θρόνου, αλλά επιθυμεί να λειτουργή, το κάνει από κενοδοξία. «Το γαρ την λειτουργίαν δια κενοδοξίαν γίνεται».
6. Ο παραιτούμενος του αρχιερατικού θρόνου, χωρίς κανονικούς λόγους, επιτιμάται από την Σύνοδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ευσταθίου Παμφυλίας, ο οποίος όταν παραιτήθηκε «από μικροψυχίας και απραγμοσύνης» από την Επισκοπή του, η τοπική Σύνοδος του επέβαλε την έκπτωση και των δύο, και της Επισκοπής και της Ιερωσύνης. Αυτή ήταν αρχαία συνήθεια, διότι όσοι παραιτούνταν από τις Επισκοπές τους «πάντων εξέπιπτον, και ούτε αρχιερατικόν τι δίκαιον μετά την παραίτησιν είχον, ούτε επίσκοποι ωνομάζοντο». Έτσι, στην θέση του Ευσταθίου εξελέγη άλλος Επίσκοπος, διότι δεν ήταν δυνατόν να διατελούν «του Σωτήρος τα ποίμνια» «επιστάτου δίχα».
Όμως, ο Ευστάθιος προσήλθε στους Πατέρας που συγκροτούσαν την Γ΄Οικουμενική Σύνοδο κλαίγοντας και ζήτησε «τέως την του επισκόπου τιμήν και κλήσιν». Οι Πατέρες συνήλγησαν για την περίπτωση αυτή, πληροφορήθηκαν ότι παραιτήθηκε από αμέλεια και από επιπολαιότητα και αγάπη στην ησυχία και όχι από κάποιο κανονικό παράπτωμα, και απεφάσισαν κατ' οικονομίαν να έχη το όνομα της επισκοπής, την τιμή και την κοινωνία, αλλά να μη χειροτονή ούτε να ιερουργή με δική του αυθεντία, χωρίς την άδεια του οικείου Επισκόπου. Και η απόφαση αυτή «ου κανονικώς είρηται τοις αγίοις, αλλ' οικονομία χρησαμένοις και ασυνήθει συγκαταβάσει». Του έδωσαν την δυνατότητα να ιερουργή, κατά ασυνήθιστη συγκατάβαση.
7.Επειδή προβάλλεται η άποψη ότι επιτρέπεται η παραίτηση ενός Επισκόπου-Μητροπολίτου για λόγους υγείας, χωρίς να καθαιρήται της Αρχιερωσύνης του, διότι αυτό έχει καθιερωθή από την μετέπειτα επικρατήσασα παράδοση, πρέπει να σημειωθή μια κανονική αρχή, σύμφωνα με την οποία «μακρά συνήθεια άγραφος, ου κρατεί ένθα αγράφως νόμω η κανόνι εναντιούται».Επομένως, επιτρέπεται κανονικώς η παραίτηση του Επισκόπου-Μητροπολίτου από τον θρόνο του η μπορεί να δικαιολογηθή και η θέσπιση ορίου ηλικίας, με την απαραίτητη όμως προϋπόθεση ότι ο παραιτηθείς η εκδιωχθείς θα στερήται συγχρόνως κανονικώς και της Αρχιερωσύνης και δεν θα μπορή να ιερουργή και να ιεροπράττη.
Επειδή η κανονική αυτή ακρίβεια μπορεί να φανή αυστηρή, αν και είναι συνεπής με τους ιερούς Κανόνας, θα μπορούσε να εφαρμοσθή από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο με διάκριση και σύνεση κατ' οικονομίαν η παράγραφος 2 του άρθρου 34 του Νόμου 590/1977 «Περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», που διαλαμβάνει: «Μητροπολίτης μη δυνάμενος να εκτελή τα καθήκοντα αυτού δια νόσον η γήρας δικαιούται να υποβάλη κανονικήν παραίτησιν.
Η παραίτησις υποβάλλεται εγγράφως εις την Δ.Ι.Σ. ήτις, αποδεχομένη την παραίτησιν, ανακοινεί ταύτην τω Υπουργείω Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δια την έκδοσιν του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος. Μητροπολίτης δύναται να παραιτηθή και δια πάντα άλλον σοβαρόν λόγον, περί του οποίου αποφαίνεται η Δ.Ι.Σ. δι' απολύτου πλειονοψηφίας των παρόντων μελών αυτής».Στην περίπτωση αυτή η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφασίζει σχετικώς και ως προς το κατά πόσον θα του επιτραπή να ιερουργή.
Προσωπικά είμαι εναντίον κάθε αντικανονικής παρεμβάσεως στα εσωτερικά της Εκκλησίας, κάθε επιβολής ορίου ηλικίας και εξασκήσεως εκβιασμών εναντίον ηλικιωμένων Αρχιερέων, όπως και δεν συμφωνώ με ενέργειες κάθε Κληρικού που εισβαίνει απαράδεκτα και άκριτα στην κανονική δομή της Εκκλησίας και εν ονόματι του εκσυγχρονισμού την εκκοσμικεύει. Επίσης, δεν μπορώ να αποδεχθώ την συνθηματολογία σε τέτοια σοβαρά θεολογικά και εκκλησιαστικά ζητήματα.


http://voiotosp.blogspot.com

᾿Ερωτήματα πρός τόν π. Σαράντη Σαράντο καί ᾿Απάντησή του σχετικά μέ τήν "Κάρτα τοῦ Πολίτη"


πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 10και17/9/2010
Ἐρώτηματα διὰ τὸν π. Σαράντη Σαράντον
Πρὸς τὸν Ἀρχιμανδρίτην π. Σαράντη Σαράντο, Ἐφημέριο Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου
Πάτερ Σαράντη τὴν εὐχὴ σας,
Ἀπασχολήσατε μὲ λίαν ἐκτενῆ γραπτὴ ἀναφορά σας καὶ πάλιν τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθη νῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον καὶ τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον» – ὁ ὁποῖος, διὰ νὰ τὴν δημοσιεύση χρειάστηκε μιάμιση σχεδὸν σελίδα του– ἀλλὰ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἀναγνῶστες του, διὰ νὰ διαβάσουμε «ἐν πολλοῖς», ὀλίγα μὲ οὐσιαστικὸν πνευματικὸν περιεχόμενον.
Καὶ θέλω νὰ μὴ ὑποπέσω καὶ ὁ ὑπογραφόμενος στὸ ἴδιο λάθος, ἀλλὰ νὰ γράψω «πολλὰ» δι᾽ ὀλίγων, διὰ νὰ τά… δημοσιεύση καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος», ὁ ὁποῖος, καμιὰ φορά, δὲν ἐξετάζει –προκειμένου νὰ δημοσιεύση κάποιο κείμενο– τί γράφει αὐτό, ἀλλά… ποιὸς τὸ γράφει, σᾶς ἐρωτῶ λοιπὸν εὐθέως:.....
Ἐὰν μὲ τὸ νὰ πάρουμε τὶς κάρτες, στὶς ὁποῖες ἀναφέρεσθε, χάνεται ἡ ψυχή μας, ὅπως θὰ χάνονταν ἡ ψυχὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ἐὰν θυσίαζαν στὰ εἴδωλα, (γιατὶ
ἀναφέρετε καὶ αὐτὸ καὶ δημιουργεῖτε συγχύσεις), τότε διατὶ στὴν Ἀποκάλυψη γράφεται ὅτι θὰ ἀπωλεσθοῦν, ὅσο ἀφορᾶ στὸν ἀριθμὸ 666, μόνον ὅσοι θὰ δεχθοῦν τὰ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου στὸ χέρι ἢ στὸ μέτωπο;
Ἐὰν δὲ πάλιν παίρνοντας τὶς κάρτες αὐτές, ποὺ ἀναφέρετε στὸν Μακαριώτατο, δὲν ἁμαρτάνομεν «πρὸς θάνατον» ἢ καὶ καθόλου, δι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν προειδοποιούμεθα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, τὸτε διατὶ δὲν λέγετε αὐτά, π. Σαράντη, στὰ παιδιά σας καὶ στὰ ἐγγόνια σας, διὰ νὰ τὰ καθησυχάσετε καὶ νὰ καθησυχάσετε καὶ τὸ ποίμνιό σας καὶ ὅλους ἐμᾶς, τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»;
Ἐξ ἄλλου πατέρα Σαράντη, ἐὰν δὲ πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε, ἀπὸ τώρα κάθε τι ποὺ περιέχει ἢ ἐμφανίζει τὰ 3 αὐτά, ὄντως σατανικὰ ἑξάρια, οὔτε καὶ τόν… «Ὀρθόδοξο Τύπο» πρέπει νά… πιάνουμε στὰ χέρια μας, οὔτε καὶ σεῖς νὰ τὸν χρησιμοποιῆτε, διὰ νὰ μὴ ἐμφανίζεται τὸ ὄνομά σας, μαζὶ μὲ τὰ 666, μάλιστα πονηρῶς καμουφλαρισμένα διὰ τῶν —www— τὰ ὁποῖα διὰ τοῦ διαδικτύου καὶ ὄχι μόνον κατέκλυσαν τὸν κόσμον, ὅπως γράφω εἰς ἐπιστολήν μου, τὴν ὁποίαν εἶχε τὴν καλοσύνη νὰ δημοσιεύση προσφάτως ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» παρὰ τὶς ἐναντίον του ἐνίοτε ἐπικρίσεις μου.
Συνιστᾶτε λοιπὸν μαζὶ μὲ τὶς ἐν λόγῳ κάρτες, νὰ μὴ παίρνουμε καὶ τὴν μόνη ἐφημερίδα ποὺ μᾶς ἀπέμεινε, δηλ. τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» διὰ ἔγκυρον ἐνημέρωσίν μας, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς τὰ χρησιμοποιεῖ;
Ἐπιτρέπεται ἡ Χριστιανοσύνη τῆς σήμερον, ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι βιώνει «τὴν ἐλευθερίαντῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» νὰ βασανίζεται ἀπὸ τὰ τυπολατρικά «Μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς» —Μὴ πιάσης αὐτό, μὴ γευθεῖς ἐκεῖνο, μηδὲ ἐγγίσης τοῦτο— διὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἐλέγχονταν ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου τότε οἱ Κολασσαεῖς; (Κολ. β–21).
Καὶ εἶναι ἐπίσης δυνατόν οἱ εὐσεβεῖς, ἀντὶ νὰ φωτίζουν τὸν κόσμον, νὰ δίδουν μὲ τὴν συμπεριφορά τους ἀφορμὲς διὰ νὰ προσδιορίζωνται ἀπὸ τὸν κάθε κ. Πάγκαλο, μειωτικῶς, ὡς «μία χούφτα παράξενων (δηλαδὴ ἀλλόκοτων) ἀνθρώπων»; Καὶ νὰ γελοιοποιοῦν μὲ ἄκαιρες ἐνέργειές των τὸν ἡρωϊκώτερον καὶ κρισιμώτερο ἀγῶνα των, τὸν ὁποῖον καλοῦνται νὰ δώσουν, ὅταν ὁ ἀντίχριστος πλέον καὶ ὄχι οἱ πρόδρομοί του, ζητήση νὰ ἐπιβάλη «χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν»;
Καὶ ἐάν, ὅπως ἀπερισκέπτως διατείνονται κάποιοι, εἶναι δυνατὸν τὸ «χάραγμα» νὰ ἐπιβληθῆ, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευσι τῶν δύο μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στὴν Ἀποκάλυψη, τότε ποῖος ὁ λόγος ἵνα, ὕστερον, «προφητεύσωσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα περιβεβλημένοι σάκκους» ἐφ ὅσον θὰ ἔχη συντελεσθῆ ὁ διὰ τοῦ χαράγματος «αἰώνιος ὄλεθρος» ὅσων τὸ ἀποδεχθοῦν;
Ἐρωτήματα, στὰ ὁποῖα, νομίζω, θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχατε ἀπαντήσει, πρὶν καταθορυβήσετε τοὺς πιστοὺς καὶ πρὶν ὑποβληθῆτε καὶ σεῖς, π. Σαράντη, σὲ «πρὸ καιροῦ» βάσανα οἰκονομικά, τὰ ὁποῖα πάντως ἀντιμετωπίζετε, ἐνῶ ἄλλοι πτωχότεροι ἡμῶν, μὴ δυνάμενοι νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν, μᾶλλον δὲν διερωτηθήκατε τί θὰ ἀπογίνουν…
Μετὰ τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ
Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος
Π.Ε.Ο. Πατρῶν–Ἀθηνῶν
ἀριθ. 38 – Ρίον Πατρῶν
Τ.Κ. 26504 (Ἅγιος Βασίλειος)
Κοινοποιεῖται:
α) Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον
β) «Ὀρθόδοξον Τύπον» Κάνιγγος 10 – Ἀθήνας
________________________________________________
Ἀπάντησις τοῦ π. Σαράντη Σαράντου εἰς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ κ. Σπήλιου ΠαναγιωτοπούλουΜαρούσι 11-09-2010
Ἀγαπητέ κ. Σπήλιο Παναγιωτόπουλε,
Σᾶς εὐχαριστῶ, γιατί μέ τήν ὀλιγόλογη καί μεστή ἐπιστολή σας πρός τήν ἐλαχιστότητά μου, μοῦ δίνετε τήν εὐκαιρία νά συμπληρώσω καί νά διευκρινίσω κάποιες πλευρές τοῦ φλέγοντος θέματος "Κάρτα τοῦ Πολίτη".
Στήν ἔνδοξη πατρίδα μας διεξάγεται ἕνας φοβερός πόλεμος. Το ὑπέρογκο χρέος εἶναι ἡ δικαιολογία, ἡ πρόφαση, τό ἄλλοθι αὐτοῦ τοῦ πολέμου. Καταστρέφονται ὅλες οἱ ἀνθρώπινες συλλογικές συμβάσεις. Κόβονται μισθοί και ἐπιδόματα. Ἀπολύονται ἀπό τις ἐργασίες τους οἰκογενειάρχες, μένουν στούς δρόμους χωρίς ἀποδοχές, χωρίς ἀποζημιώσεις. Ἡ ἀνεργία θά φθάσει πάνω ἀπό τό 20%. Οἱ ὑπάλληλοι μέ πολλά χρόνια ὑπηρεσίας πανικόβλητοι ἀπό τό "ἀσφαλιστικό" σπεύδουν νά φύγουν ὅπως- ὅπως, γιά νά γλυτώσουν τά λίγα ψίχουλα σύνταξης, πού μέ πολυχρόνιο ἱδρῶτα καί αἷμα κατάφεραν να κατοχυρώσουν. Οἱ νέοι, προικισμένοι μέ περισσότερα ἤ λιγότερα προσόντα, μένουν ἄφωνοι και ἀπελπισμένοι, γιατί δέν βλέπουν πουθενά φῶς γιά πρόσληψή τους σέ κάποια θέση ἐργασίας. Και στούς μεγάλους καί στούς μικρούς δήμους τῆς χώρας μας ἀποκαρδιώνεσαι βλέποντας νά κλείνουν καταστήματα καί ἐπιχειρήσεις. Ἰδού οἱ τραγικές συνολικές συνέπειες αὐτῆς τῆς "οἰκονομικῆς κρίσης".
Ἡ τηλεόραση ἐξ ἄλλου, πού ὡς ἐπί τό πλεῖστον εἶναι ὁ ἄμβωνας τῆς Νέας Ἐποχῆς, με τίς καταθλιπτικές πληροφορίες πού ἀκατάπαυστα σπέρνει, ἐπιτείνει τήν κρίση τήν ὁποία, ὅπως φαίνεται, διαχειρίζεται τό ΔΝΤ μέ ὑποτακτικούς του τούς ντόπιους ἄρχοντές μας, παραλύοντας τή βούληση, τή δραστηριότητα καί τά ψυχοδυναμικά κάθε πολίτη. Ὁ πολίτης ἀντιμετωπίζεται ὡς ἐχθρός τοῦ κράτους καί καλεῖται νά σηκώσει ὅλο τό βάρος τῆς ἀποπληρωμῆς τοῦ ὑπέρογκου χρέους,
ἐνῷ ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε εὔκολα ὅλοι, ὁ λαός δέν εἶναι ὁ βασικός ὑπαίτιος τῆς δημιουργίας αὐτοῦ τοῦ χρέους. Ὅλοι γνωρίζουμε τούς ἡγεμόνες τοῦ σφετερισμοῦ τοῦ γνωστοῦ καί ἀγνώστου ἐθνικοῦ μας πλούτου, τά ὑπολείμματα τοῦ ὁποίου σέ τιμή εὐκαιρίας σήμερα ἐκποιοῦνται.
Ἡ συνθήκη Σένγκεν κυρωμένη πιά ἀπʼ ὅλα τά πολιτισμένα κράτη, ὡς δημιούργημα μή χριστιανῶν συντακτῶν, θεωρεῖ ὅλους τους ἀνθρώπους ὕποπτους καί βάσει αὐτῆς, ὀφείλει κάθε πολίτης να ἀποδεικνύει τήν ἀθωότητά του. Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, ἤδη βρισκόμαστε κάτω ἀπό ξένη κατοχή. Μολονότι φιλότιμα πληρώνουμε χάριν τῆς πατρίδος μας, δέν ὑπάρχει ἄλλη προοπτική παρά μόνο οἱ πρωθυπουργικές ἐξαγγελίες, ὅτι χρειαζόμαστε μιά παγκόσμια κυβέρνηση. Τελικός στόχος τῆς τρόϊκας καί τῶν ἡμεδαπῶν συνεργατῶν της εἶναι, ὅπως φαίνεται, νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν πτώχευση. Ἀναγκαστικά μετά ἀπό αὐτήν εὐκολότατα μποροῦμε νά συρθοῦμε στο παγκόσμιο "ἀντίχριστο" κράτος.
Ἔχετε λοιπόν τήν ἄποψη, ὅτι ἡ δική μου ἐπιστολή πρός τό Μακαριώτατο προκαλεῖ ἀνησυχία και ἀναστάτωση στό σῶμα τῶν πιστῶν; Μήπως εἶσθε ὑπερβολικός στις ἐκτιμήσεις σας; Ὁ πολίτης πολεμεῖται πανταχόθεν καί μιά ἐπιστολή ἑνός ἱερέως δημιουργεῖ ἐνόχληση;
2. Μᾶλλον θά ἔπρεπε νά χαρεῖτε, γιατί ὄχι μόνο ἡ ἐλαχιστότητά μου, ἀλλά καί ἄλλοι, ὅπως παρακολουθεῖτε, ὑπεύθυνοι ποιμένες, πνευματικοί πατέρες, δέν καθεύδουν ἀλλά ἐνημερώνουν τό λαό τοῦ Θεοῦ ὅτι, μετά ἀπό τήν οἰκονομική φυλακή, πού οἱ ἄρχοντές μας μᾶς κατασκευάζουν, ἔρχεται ἡ πιό φρικτή φυλακή, ἡ ἠλεκτρονική φυλακή. Ἐμεῖς κ. Παναγιωτόπουλε, ἔχουμε βασισθεῖ στίς πληροφορίες ἀπό δημόσιες δηλώσεις τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας, ὑπουργῶν και ἄλλων ὑπευθύνων ὑπαλλήλων τῆς πολιτείας. Δέν ἔχουμε καταγράψει κάτι πιό φουσκωμένο ἀπʼ ὅ,τι ἐξαγγέλλεται, δηλαδή ἠλεκτρονική κάρτα μέ ὑπερσύγχρονο τσίπ.
3. Ὅσον ἀφορᾷ στά www πού χρησιμοποιοῦμε στό διαδίκτυο πρέπει νά κάνουμε γνωστό, ὅτι ἀποτελοῦν τά ἀρχικά γράμματα τῶν παρακάτω λέξεων World wide web (Παγκόσμιο ἐκτεταμένο δίκτυο). Ἑπομένως, ὅσα γράφετε στήν ἐπιστολή σας πού δημοσιεύτηκε στο φύλλο 1844 στή σελίδα 7, τῆς 10ης Σεπτεμβρίου 2010, δέν ἰσχύουν. Ἀποταθήκαμε σέ καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς πληροφορικῆς, ὁ ὁποῖος ὑπεύθυνα μᾶς ἐνημέρωσε γιά τήν ἑρμηνεία τῶν www.
4. Ἡ "Κάρτα τοῦ Πολίτη" θά μᾶς ἐπιβληθεῖ διά νόμου, θά πληρώσουμε 5€ καί θά ὑπογράψουμε γιά την παραλαβή της. Πλέον αὐτό πού μᾶς ἔχει ἀπομείνει σάν προσωπική μας ἐπιλογή εἶναι νά ποῦμε τό ναί καί, ὄχι τό ὄχι, καί νά πληρώσουμε μάλιστα καί νά ὑπογράψουμε. Κατά μείζονα λόγῳ λοιπόν δεν ἐπιθυμοῦμε νά ἔχουμε ὡς ταυτότητα, ὡς τό κυριότερο προσωπικό ἔγγραφο, τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη. Δέν θά εἶναι πιά μόνο ἔγγραφο πού θά μᾶς ταυτοποιεῖ, ἀλλά σύστημα πού σέ δευτερόλεπτα χρόνου θα γνωστοποιεῖ ὁλόκληρο τό προφίλ μας στόν ὁποιονδήποτε διακριτικό ἤ ἀδιάκριτο χρήστη, πού θά ἔχει τη δυνατότητα πρόσβασης στή κάρτα μας. Καί ἐφόσον πλέον ὁ πολίτης - ἐννοοῦμε ἰδιαίτερα τόν ἕλληνα πολίτη – θεωρεῖται καί ἀντιμετωπίζεται ἀπό τώρα ὡς ἐχθρός τοῦ κράτους, φανταστεῖτε τί θά συμβεῖ στη ζωή τοῦ καθενός μας, τί ἐμπόδια καί δυσκολίες ἀνυπέρβλητες θα ἀντιμετωπίζει, ὅταν ὁποισδήποτε ἁρμόδιος ἤ μή θά ἔχει, ἄν ὄχι εὔκολη, πάντως πρόσβαση στά εὐαίσθητα δεδομένα μας, πού θά εἶναι κατά χιλιάδες καταχωρημένα στο ὑπερσύγχρονο μικροτσίπ. Ὅλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες και οἱ μεγάλοι ἰδιωτικοί φορεῖς, τράπεζες, ἐπιχειρήσεις κτλ., θά εἶναι ἐφοδιασμένοι μέ τά κατάλληλα ψηφιακά μηχανήματα πού θά διαγιγνώσκουν τό προφίλ μας, θά προσθέτουν ἤ θά ἀφαιροῦν προσωπικά δεδομένα. Ὁ ἁπλός πολίτης πού σταδιακά θά καθίσταται ὅλο καί πιο φτωχός καί ἀνήμπορος, μᾶλλον δέν θά καταφέρει νά ἔχει, νά χειρίζεται καί νά μαθαίνει τά προστιθέμενα ἤ ἀφαιρούμενα ἑκάστοτε προσωπικά του δεδομένα.
Ἑπομένως, ἀφοῦ ἡ Κάρτα του Πολίτη θά εἶναι ἕνα μικρό μέν, ἀλλά μέ πολύ μεγάλη χωρητικότητα κομπιουτεράκι, ἀσφαλῶς θα εἶναι on line συνδεδεμένο μέ ὁλόκληρη τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, πού προσδοκᾷ ἤ ἐπιθυμεῖ, ἤ διαπραγματεύεται ὁ πρωθυπουργός μας νά γίνει καί παγκόσμια. Ἐφόσον οἱ ὑπολογιστές ἀνά την οἰκουμένη λειτουργοῦν on line και λειτουργοῦν μέ τό 666 καί τά ἀτομικά μας τσιπάκια κομπιουτεράκια θά ἔχουν ρυθμισθεῖ γιά νά ἀνοίγουν, νά λειτουργοῦν καί νά διασυνδέονται on line μέ ὅλο τό σύστημα τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, ὥστε νά εἶναι καί αὐτά λειτουργικά.
Ὅλα τά προϊόντα πού ἀγοράζαμε μέχρι σήμερα εἶχαν πάνω τους τό bar code μέ τό 666 πρᾶγμα πού ἔγινε ἀνεκτό ἀπό τήν κοινή συνείδηση τῶν πιστῶν ἤ διότι δέν γνώριζαν ἀρχῆθεν τήν ψηφιακή γλῶσσα - ὅλοι μας δέν γνωρίζαμε τίποτα ἀπʼ αὐτά - ἤ δέν δίναμε σημασία ὡς ἐπί μέρους σφραγίσματα. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὅμως καί τήν ἐκμάθηση τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας γίναμε πιο εὐαίσθητοι καί κατανοοῦμε πιά, ποιό εἶναι τό μερικό καί ποιό ἁπλοϊκό καί ποιό εἶναι τό γενικό καί ἐπικίνδυνο.
Ἡ Κάρτα τοῦ Πολίτη δίνει τή δυνατότητα νά ἔχει πρόσβαση ὁ πολίτης σέ ὁλόκληρη τήν καθημερινή τρέχουσα ἐνδοκοσμική ζωή, κίνηση καί δραστηριότητα. Ἐάν δεν τήν ἔχει ὁ πολίτης, ἀποκλείεται ἀπό ὁλόκληρο τό φάσμα τῆς ζωῆς.
Ὁ πειράζων Διάβολος εἶχε το θράσος καί τήν ἀνοησία μαζί νά πεῖ στόν Κύριο: "Δώσω σοι πάντα, ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι". Τό αὐτό ἑτοιμάζει σέ κάθε ἄνθρωπο, πιστό καί μή. Μπές μέσα στήν ἠλεκτρονική φυλακή, καί θά ἔχεις τά πάντα. Μποροῦμε νά τόν ἐμπιστευθοῦμε;
Τελειώνοντας πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε τά πράγματα μέσα μας. Αὐτό πού ζητάει ἀπό ἐμᾶς ἡ Νέα Ἐποχή, εἶναι ἡ προσωπική μας ὁλοκληρωτική συγκατάθεση μέ την ὑπογραφή μας καί μέ τή συμβολική πληρωμή τῶν 5€.
Ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως
Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

http://thriskeftika.blogspot.com