Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Πασόκος Ξανθιώτης μπλόγκερ κρύβεται πίσω ἀπό τό ρεπορτάζ τοῦ ΑΛΤΕΡ σχετικά μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ Γέροντος Παϊσίου

 Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: ῎Αν ἀληθεύουν ὅσα ἰσχυρίζεται παρακάτω ἡ ἀνάρτηση,  πού φιλοξενοῦμε, τότε πρόκειται γιά μεγαλη ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ καί ἀσέβεια στήν μνήμη τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου. ῾Η μόνη λέξη πού βρίσκομε γιά νά χαρακτηρισουμε αὐτήν τήν ἐνέργεια εἶναι:
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΤΡΟΠΗ

 Πηγή:http://eglimatikotita.blogspot.com/2010/09/blog-post_3019.html

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ!

Σημερα το Αλτερ επαιξε ενα βιντεο οπου συμφωνα με αυτο καποιοι μοναχοι υποστηριζουν πως εμφανιστηκε μπροστα τους ο π.Παισιος και τους προειδοποιησε για πολεμο σε 3 μηνες απο την εμφανιση του.
ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΑΥΤΗ Η ΦΗΜΗ!
Σημερα το εβγαλε το Αλτερ μετα απο 2 μηνες απ'οταν κυκλοφορησε την φημη ο Α.Τ. ο πασοκος ξανθιωτης μπλογκερ!

Αυτος εβγαλε αυτη την ψευδεστατη φημη στις αρχες αυγουστου για να 'πεισει' τον κοσμο να μην κανει απεργιες κ να μην διαμαρτυρεται για το πασοκ!!ελεγε στην αναρτηση οτι 'ο π.Παισιος εννοει οτι θα γινει εμφυλιος λογω ΔΝΤ και αν δεν θελουμε εμφυλιο ας μην διαμαρτυρομαστε για το πασοκ'

Εχει γραψει κ αλλες τετοιες μπαρουφες με σκοπο να τρομαξει τον κοσμο

πχ οτι θα χρεωκοπουσαμε στα σιγουρα τον απριλιο,οτι στο νομισματοκοπείο ΕΙΔΕ Ο ΙΔΙΟΣ πως εκοβαν δραχμες κ οτι απο τον μαρτιο θα ειχαμε δραχμες,οτι τον μικρο Αλεξη τον σκοτωσαν ΝεοΔημοκρατες για να ριξουν τα Δεκεμβριανα στο πασοκ κ αλλες τετοιες μπαρουφες..

το ατομο ειναι ΠΥΡΟΒΟΛΗΜΕΝΟ κ κανει το παν για λιγα κλικς κ για να στηριξει το πασοκ

τα μελη ενος χριστιανικου φορουμ πηραν τηλεφωνο ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΝΕΣ της περιοχης που ειπε τι εγινε η εμφανιση του π.Παισιου κ ενω ΟΛΟΙ οι μοναχοι ΕΙΧΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΦΗΜΗ,την διάψευσαν κατηγορηματικα! ειπαν οτι ειναι ψεματα κ απορουσαν πως γινεται να πιστευουμε αυτη την ψευδη φημη..

ΔΕΝ ΛΕΩ πως οι προφητειες του π.Παισιου δεν θα επαληθευτουν,απλα λεω οτι τοΔ συγκεκριμενο σκηνικο ειναι ΨΕΥΤΙΚΟ κ δημιουργημα του πασοκου μπλογκερ Α.Τ.

Δειτε κ την απαντηση της I.Μ. Eσφιγμένου πριν λιγο καιρο

H I.Μ. Eσφιγμένου απαντάει για την εμφάνιση του Γέροντος Παισίου

Μετά απο επικοινωνία με την Ι.Μ. Εσφηγμένου Αγίου Όρους σχετικά με ανάρτησή μας Σε 3 μήνες έχουμε πόλεμο(;), μας απάντησε το παρακάτω:

Xαίρετε ἀγαπητοί μας ἀδελφοί! Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἀγάπη σας! ΠΟΤΕ ὁ ἅγιος Γέροντας δέν συμβούλεψε νά...μαζεύουν τρόφιμα οἱ ἄνθρωποι! Ὅλα τά ἀφήνουμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ! ἄν ἐγώ ἔχω συναγμένα τρόφιμα θά μέ.....

σκοτώσουν αὐτοί πού δέν ἔχουν σέ περίοδο πείνας! ἄν δέν ἔχω τίποτε, ε! κάπως θά ζήσω, με κανένα χορταράκι! Ὁ γεροΠαΐσιος, γνήσιος ἐκφραστής τοῦ μοναχικοῦ πνεύματος, θά ἔδινε καί τή ζωή του γιά νά ζήσουν οἱ ἄλλοι! ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν! Κάποιοι καταστροφολογοῦν! νά μήν τούς κάνουμε τό χατῆρι! Ὁ Γέροντας πάντα ἔλεγε ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶει...σκανδαλωδώς τήν Ἑλλάδα!

http://pentapostagma.blogspot.com/
http://ksipnistere.blogspot.com/2010/08/h-i-e.html


KAI ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚΙΚΟ ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΦΗΜΗ(κ διεγραψε την αναρτηση μετα απο κραξιμο πιστων)


Επικοινώνησα μόλις με την Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους στο Πρωτάτο: 23770-23221

Με διαβεβαίωσαν ότι δεν γνωρίζουν τίποτε σχετικό με εμφάνιση του πατρός Παϊσίου.

Τώρα αν έτυχε να αγοράσουν λάδι μοναχοί από Σούπερ Μάρκετ το απέδωσαν στις πανηγύρεις που έρχονται (με το παλιό ημερολόγιο): της Μεταμόρφωσης και της Παναγιάς.

Πάντως αγνοούσαν πλήρως το παραπάνω περιστατικό και αμφισβήτησαν την εγκυρότητά του.

Επειδή από το δικό σας ιστολόγιο φαίνεται να ξεκίνησε η δημοσίευση, παρακαλώ πολύ επικοινωνήστε με τον αρχικό αποστολέα του εμαιλ, ή με όποιον σας μίλησε για το θέμα.
Χωρίς να γίνει αναφορά στο ονοματεπώνυμο του μοναχού που υποτίθεται νοσηλεύθηκε στο Γενηματά και στους 3 νέους μοναχούς που υποτίθεται τον είδαν η όλη υπόθεση μυρίζει προβοκάτσια.
18 Αυγούστου 2010 10:52 π.μ.

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ



***

  ἡ ἀφορμή
Το blog μας ζήτησε πληροφορίες από δημοσιογραφικό ιστολόγιο της Λευκάδας και μας απέστειλαν το παρακάτω ηλεκτρονικό μήνυμα:
Καλησπέρα και ευχαριστούμε για την επικοινωνία,
περιμένουμε και εμείς την επίσημη ανακοίνωση της Μητροπόλεως την οποία και θα αναρτήσουμε. Οι πληροφορίες μας μιλούν για συσσωρευμένες καταστάσεις με τελευταία αυτή που ο ηγούμενος δεν πήρε άδεια από τον Μητροπολίτη για να μεταβεί στο Άγιον Όρος και ο Μητροπολίτης το έμαθε από site που είχε αναρτήσει την φωτογραφία του με σχετικό σχόλιο. Τα ακριβή αίτια θα περιγράφονται στην ανακοίνωση της Μητροπόλεως που θα μας σταλεί ελπίζουμε απόψε. Τα παραπάνω είναι απλώς πληροφορίες.
Ευχαριστούμε
***
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΠΑΓΚΑΡΙ;
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες, που συνέλεξε το blog μας, με τη συνεργασία του δημοσιογραφικού  ιστολογίου www.mylefkada.gr, η κόντρα μεταξύ του Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου και του αρχιμανδρίτου πατρός Νικηφόρου Ασπρογέρακα, καλά κρατεί από τον καιρό της εκλογής του κ. Θεοφίλου σε Μητροπολίτη Λευκάδος & Ιθάκης. Επίσης, ο "χωρισμός" των πιστών σε δύο στρατόπεδα (υπέρ ή κατά αντιστοίχως των δύο εμπλεκομένων προσώπων), καθώς και πρόσφατο Ψήφισμα βάσει του οποίου ο ηγούμενος της μονής κηρύσσει την πλήρη αυτονομία του μοναστηριού και την μη υπαγωγή του στο διαχειριστικό (οικονομικό) έλεγχο της Ιεράς Μητροπόλεως, συσσώρευσαν μια σειρά προβλημάτων, έτσι που ήταν ζήτημα, πλέον, χρόνου να ανάψει η θρυαλλίς.
Πηγή:  http://exagorefsis.blogspot.com/
Τελευταία ανανέωση ( 28.09.10 )
 

Στό καλυβάκι τοῦ π. Παϊσίου / Ἀρχιμ. Νικολάου Χατζηνικολάου (νῦν Μητροπ. Μεσογαίας)

Πέμπτη 13 Αὐγούστου, προπαραμονὴ τῆς Παναγίας. Πάντα μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο. Ξύπνησα στὶς 6 τὸ πρωΐ. Βαρειὰ μέρα σήμερα. Συννεφιά, ζέστη, ὑγρασία. Τὸ πρωϊνό μας, πλούσιο: τοάϊ, καφές, ψωμί, μαρμελάδα, μέλι, γλυκὸ κερασάκι. Πολὺ γεμάτο ἀπὸ πηγαία φιλόξενα αἰσθήματα. Ὅ,τι εἶχαν οἱ ἄνθρωποι, τά ᾽βγαλαν. Ὅ,τι εἶχαν στὰ ντουλάπια τους, ὅ,τι εἶχαν στὶς καρδιές τους. Μαζὶ μὲ τὴν εὐλογία παίρνουμε τὴν εὐγνώμονα ἀνάμνηση τῆς ἀβραμιαίας φιλοξενίας τοῦ π. Χρυσοστόμου καὶ ἀναχωροῦμε στὶς 9:30 π.μ. Συγκνήθηκα ἀλλὰ δὲν ἀναπαύθηκα. Κάτι ἄλλο περίμενα.
Ὁ καιρὸς ἐλαφρῶς ξεμπούκωσε. Ἀμυδρὸς ἥλιος καὶ ἀτμοσφαιρικὴ θολούρα. Στόχος μας ὁ π. Παΐσιος. Τὰ μάτια ἀχόρταγα ρουφοῦν. Τὸ μυαλὸ ἀκατάπαυστα δουλεύει. Σήμερα θὰ δοῦμε αὐτὸ ποὺ ὣς τώρα φανταζόμασταν. Θεέ μου! τί γλυκειὰ αἴσθηση δὲν μοῦ δημιουργοῦσε αὐτὸς ὁ πόθος τοῦ αὐθεντικοῦ ἀσκητισμοῦ μέσα μου! Πέρασαν τρία τέταρτα πορείας. Ἤδη εἴμαστε ἀρκετὰ κοντά. Θέλω φοβερὰ νὰ δῶ, ἀλλὰ δὲν θέλω καθόλου νὰ μιμηθῶ. Αὐτὸ εἶναι μόνο γιὰ νὰ τὸ θαυμάσω – ὄχι γιὰ νὰ τὸ κάνω. Ἀρνοῦμαι νὰ τὸ δεχθῶ, ἔστω καὶ ὡς ὑποψία ἢ ἀπόμακρο ἐνδεχόμενο μέσα μου. Αὐτὸ ἀποκλείεται. Ἐγὼ θὰ γίνω ἐπιστήμονας! Θέλω νὰ κατακτήσω αὐτὴν τὴν ζωή. Αὐτὴν ποὺ βλέπω. Γιὰ τὴν ἄλλη… «ἔχει ὁ Θεός»!
Σὲ λίγο, νά ‘σου καὶ φαντάζει τὸ ταπεινὸ καλυβάκι τοῦ π. Παϊσίου. Ἀπέχει περίπου δεκαπέντε λεπτά. Ἡ στέγη του ἀπὸ λαμαρίνα. Ἕνα κυπαρίσσι ἀκριβῶς δίπλα του σὲ ὑποβάλλει. Εἶναι κάπως πιὸ χαμηλὰ ἀπό μᾶς. Μπορεῖ ὅμως καὶ νά ‘ναι τὸ ψηλότερο σημεῖο τῆς γῆς!… Κατεβαίνουμε τὸ μονοπάτι μὲ τὰ πόδια καὶ τὸ ἀνεβαίνουμε μὲ τὴν ψυχή. Δὲν μιλοῦμε μεταξύ μας. Σὰν κάτι μυστηριακὸ νὰ προσδοκοῦμε. Κι ἐδῶ ἔχει ἀπόλυτη ἡσυχία κι ἂς ἀκούγονται πουλάκια ἢ τζιτζίκια ἢ τὸ θρόϊσμα τῶν φύλλων. Αὐτὴ ἡ ἡσυχία δὲν εἶναι παράξενη ἢ ἀσυνήθιστη μόνο, ἀλλὰ ἀναδίδει μία βαθειὰ αἴσθηση μυστηρίου. Δὲν σὲ προκαλεῖ γιὰ ἀπόλαυση, ἀλλά σοῦ δημιουργεῖ κατάνυξη. Δὲν ξεκουράζει, ἀλλὰ ἀφυπνίζει. Σιωπᾶς καὶ τὰ πάντα μέσα σου λειτουργοῦν τόσο ἔντονα ὅσο ποτέ. Ἀγωνιᾶς, ἀλλὰ εἶσαι πρωτόγνωρα εἰρηνικός. Προσδοκᾶς… Ὄχι, ἡ ἡσυχία ἐδῶ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἡσυχία τῶν Καρυῶν μετὰ τὴν δύση τοῦ ἡλίου, οὔτε πολὺ περισσότερο μὲ τὴν ἡσυχία τῆς Δάφνης μετὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ λεωφορείου. Οἱ ἄλλες ἠσυχίες σὲ κάνουν νὰ μὴν ἀκοῦς τίποτε. Αὐτὴ σοῦ γεννᾶ νέες ἀκοές, σοῦ φέρνει μηνύματα καὶ μελωδίες ποὺ εἶναι τοῦ ἄλλου κόσμου. Μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν ἡσυχία ἀκοῦς τοὺς χτύπους τῆς καρδιᾶς σου, κατανοεῖς τὰ βάθη σου – ἀντιλαμβάνεσαι τὰ βάθη Του, ἀκοῦς αὐτὰ ποὺ «οὖς οὐκ ἤκουσε»(Α´ Κόρ. β´ 9), «ἄρρητα ρήματα» (Β´Κορ. ιβ´ 4). Κάτι ἀκούγεται ἐδῶ ποὺ δὲν ἀκούγεται πουθενὰ ἄλλου.
Νά! Βρισκόμαστε κιόλας ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς καλύβης. Τῆς καλύβης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἔξω ἀπὸ τὸ ἀσκητήριο τοῦ π. Παϊσίου. Ἔχω φόβο. Αὐτὸ κυριαρχεῖ μέσα μου. Τὸ καταλαβαίνω. Ἄλλα ἀπροσδιόριστο φόβο. Ἀνομολόγητο δέος καὶ ἀνέκφραστο θαυμασμό. Χτυπᾶμε διακριτικά, ἂν καὶ κάπως ἐπίμονα, τὴν πόρτα τῆς αὐλῆς. Ἕνα σίδερο κάνει πολὺ καλύτερη δουλειὰ ἀπὸ τὰ σύγχρονα ἠλεκτρικὰ κουδούνια. Περνοῦν πέντε λεπτά. Ἀπόκριση καμμία. Μπορεῖ καὶ νὰ μὴ μᾶς ἀνοίξει. Αὐτό, λένε, εἶναι τὸ πιὸ πιθανό. Συνήθως δὲν διακόπτει τὴν συνομιλία του μὲ τὸν Θεό. Ἐμεῖς πάντως ἐλπίζουμε. Ψιθυρίζουμε μεταξύ μας. Δὲν τολμοῦμε νὰ μιλήσουμε πιὸ δυνατὰ ἀπ’ ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ ἀκουγόμαστε. Οὔτε ἀποφασίζουμε νὰ ξαναχτυπήσουμε. Χωρὶς ἀμφιβολία τὸ πρῶτο χτύπημα ἀκούστηκε μέσα στὴν ὑποβάλλουσα ἡσυχία. Ἡ ἐπανάληψή του θὰ τὴν μόλυνε μὲ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ἀνυπομονησία μας. Ὁ γέροντας σίγουρα προσεύχεται, ἀφοῦ ἀδιαλείπτως αὐτὸ κάνει. Τὸ χτύπημα δὲν εἶναι γιὰ νὰ ἀκούσει αὐτὸς· αὐτὸς ἀκούει. Εἶναι γιὰ νὰ ζητιανέψουμε ἐμεῖς. Νὰ ζητήσουμε, πρὶν ἐκεῖνος δώσει, ὄχι νὰ λάβουμε χωρὶς τὴν ταπείνωση τῆς αἰτήσεως. Προκρίνουμε τὴν ἀναμονή. Περιμένουμε ἄλλο ἕνα πεντάλεπτο.
Μόλις ἀποφασίζουμε νὰ ξαναδοκιμάσουμε, νά, κάτι ἀκούγεται, μία πόρτα ποὺ ἀνοίγει. Καὶ κάποιος φαίνεται. Εἶναι αὐτὸς ποὺ κρύβεται καὶ μόλις τώρα φανερώνεται. «Δόξα σοι, ὁ Θεός», ἀκοῦν τ’ αὐτιά μου τὴν φωνή του. «Δόξα σοι, ὁ Θεός», ἀκούει κι ἡ καρδιά μου τὴν φωνή της. Μᾶς ἄνοιξε, εἶπα ἀνακουφιστικά, ἂν καὶ μὲ κάποιον φόβο, μέσα μου. Ἔρχεται ἀργὰ καὶ σταθερά, σιωπηλός. Ἀνοίγει τὴν πορτούλα.
Στὸν χαιρετισμό μας «εὐλογεῖτε», ἡ τρεμάμενη ἀπὸ τὴν κατάνυξη καὶ ἀσθενικὴ ἀπὸ τὴν σπάνια χρήση φωνή του ἀπαντᾶ: Ὁ Κύριος. Περάστε.
Ρίχνω μία βαστικὴ ματιὰ ἐπάνω του. Οὔτε ἄντεξα οὔτε τόλμησα γιὰ δεύτερη. Ἡ καρδιά μου χτυπᾶ γρήγορα. Ἔχω περιέργεια νὰ ἀνακαλύψω τὸ μυστήριο τῆς ἁγιωσύνης του. Καὶ φόβο,νὰ μὴν ἀποκαλύψει τὸ μυστικὸ τῆς ἁμαρτωλότητός μου. Αὐτὸς κρύβεται ἀπὸ ταπείνωση,ἐγὼ ἀπὸ ἐγωισμό.
Μπαίνουμε στὸ ἀπέριττο καλυβάκι του. Ὅλα μικρά. Οἱ πόρτες στενὲς καὶ χαμηλές.Τὰ ταβάνια ἐπίσης χαμηλά. Ἀκόμη καὶ οἱ γεωμετρικὲς διαστάσεις ἔχουν ταπείνωση ἐδῶ. Προχωροῦμε στὸ ἐκκλησάκι του. Τὸ τέμπλο ἁπλό, σανιδένιο. Εἰκόνες ρώσικες ἀναγεννησιακές, ἀπὸ σκέτο χαρτί, στερεωμένες μὲ πινέζες καὶ καρφιὰ στὸ πλαίσιο ποὺ δημιουργεῖ τὸ σανίδι τοῦ τέμπλου, δίχως ξύλινη πλάτη. Μὲ λίγη πίεση σχίζονται. Ὅλα στὰ ὅρια τῆς φυσικῆς ἀντοχῆς καὶ ἀναγκαιότητος. Ἐμεῖς προσκυνοῦμε καὶ ὁ π. Παϊσιος συνοδεύει ἰσοκρατώντας: ”Δόξα σοι ὁ Θεός”, «Κύριε ἐλέησον».
Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι, ἐνῶ σ’ ὅλες σχεδὸν τὶς εἰκόνες τὰ χέρια τῶν ἁγίων ἦταν λειωμένα, στὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου, τὰ πόδια Τοῦ ἦταν σβησμένα. Κάποια ἄλλη φορά, ἔκλεψα τὴν εὐκαιρία καὶ τοῦ φανέρωσα τὴν παρατήρησή μου. Μοῦ εἶπε τότε: Στὸ πρόσωπο φιλοῦμε μὲ ἀγάπη, στὰ χέρια ἀπὸ σεβασμό, στὰ πόδια φιλοῦμε μόνο μὲ συντριβή. Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν ἀσπαζόμεθα στὸ πρόσωπο, ὅταν ὑπάρχουν τὰ πόδια Του. Τοὺς ἁγίους τολμοῦμε νὰ τοὺς φιλήσουμε στὰ χέρια. Τὸν Χριστὸ ὅμως μόνο στὰ πόδια ἀντέχουμε νὰ Τὸν ἀσπασθοῦμε. Καὶ ἔτρεχαν τὰ μάτια του…
Ἔξω ἀπὸ τὸ καλύβι ὁ τάφος τοῦ παπα-Τύχωνα, γέροντος τοῦ π. Παϊσίου, ποὺ εἶχε κοιμηθεῖ πρὸ τριετίας. Δύο-τρεῖς ρίζες δενδρολίβανο, ἕνα κλῆμα κι ἕνα κυπαρίσσι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μόνο ποὺ τὰ βλέπεις, σοῦ ἀνεβάζουν τὴν ψυχὴ στὸν οὐρανό.
Μπαίνουμε στὸ ἀρχονταρίκι του, στὸ καθιστικό του, δύο ἐπὶ δυόμισυ περίπου μέτρα. Ὄχι μεγαλύτερο. Μία φυσικὴ προεξοχὴ στὴν ρίζα τοῦ τοίχου, μὲ μία καφὲ στρατιωτικὴ κουβέρτα ἐπάνω της. Παίζει τὸ ρόλο τοῦ καναπέ. Τὸ κέρασμά του, νερὸ καὶ λουκούμι. Περιμένουμε κάτι νὰ μᾶς πεῖ. Αὐτὸς τίποτε, ἤρεμα σκυμμένος, πλέκει ἕνα κομποσχοίνι, χωρὶς νὸ βγάλει λέξη γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Κάποιος σπάει τὴν σιωπή. Δὲν θυμᾶμαι τί ἀκριβῶς ρώτησε. Θυμᾶμαι μόνο τὸ πῶς ὁ γέροντας μὲ τὴν τρεμουλιαστὴ φωνὴ τοῦ περιέγραφε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρῶτα, καὶ πῶς ἡ αἴσθησή της γεννᾶ καὶ τὴν δική μας ἀγάπη σ᾽ Αὐτόν. Ὅλα τὰ παρουσίαζε τόσο γλυκά. Μιλοῦσε γιὰ τὰ γλυκίσματα τοῦ Θεοῦ, τὴν λιακάδα τῆς παρουσίας Του, τὴν ἀρχοντιὰ τῶν ἁγίων, τὴν λεβεντιὰ τῶν μαρτύρων καὶ τὸ δικό μας φιλότιμο.
Μέσα σ’ αὐτὴν τὴν ἀτμόσφαιρα, μὲ ἀνάλογο τόνο, ρυθμὸ καὶ λεξιλόγιο, περιέγραφε τὸ μεγαλεῖο της προσευχῆς ὡς αἴσθησης τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ κίνησης τῆς δικῆς μας ἀγάπης πρὸς Αὐτόν. Ἐγὼ μόνο ἄκουγα. Ρουφοῦσα μὲ μάτια, αὐτιὰ καὶ σκέψη ὅ,τι μποροῦσα, κυρίως πέραν ἀπὸ ὅσα ἔλεγε ἢ ἔδειχνε. Τὸ ὕφος του ἐννοοῦσε, ἀσφαλῶς, περισσότερο ἀπὸ τὸν λόγο του. Αὐτὸ ἔλεγε ὅσα αὐτὸς ἔκρυβε. Οἱ ἐρωτήσεις γίνονταν ἔτσι γιὰ τὶς ἐρωτήσεις. Ἐγὼ δὲν ἄνοιξα τὸ στόμα μου, πῆρα ὅμως τὴν ἀπόφαση νὰ ξαναπάω μὲ συγκεκριμένο ρεπερτόριο ἐρωτήσεων. Διψοῦσα γιὰ τὸ πέραν τοῦ συμβατικοῦ, τοῦ ἠθικὰ σωστοῦ, τοῦ μετρίου. Εἶχα βαρεθεῖ τοὺς τσελεμεντέδες τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἐδῶ ἦταν ἐμφανὲς τὸ αὐθεντικὸ καὶ μερακλίδικο. Ἔφτιαχνε δικά του φαγητά, ποὺ ἔγλειφες τὰ δάχτυλά σου. Δὲν ἄκουγε μόνο τὰ «ἄρρητα ρήματα» τῆς ἡσυχίας, ἀλλὰ μέσα στὴν ἀφάνειά του ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς φανέρωνε.
Ἐδῶ ἀκοῦς τὰ ἄρρητα καὶ βλέπεις τὰ ἀθέατα. Κάθε ἀσκητήριο εἶναι σὰν ἕνα βαθὺ πηγάδι. Ἀπὸ κεῖ μέσα τὸ ἐξηγοῦν οἱ Φυσικοὶ- μπορεῖ καταμεσήμερο νὰ δεῖς καὶ τ’ ἄστρα. Ὅπως τὰ τοιχώματα τοῦ πηγαδιοῦ ἀπορροφοῦν τὶς ἀνακλώμενες ἐπάνω τους ἀκτίνες τοῦ ἡλίου, ἔτσι καὶ ὁ τόπος τῆς ἀσκήσεως ἀπορροφᾶ κάθε ἦχο, εἰκόνα ἢ μέριμνα, δίνοντας στὸν ἀσκητὴ τὴν δυνατότητα νὰ ἀκούει, νὰ βλέπει καὶ νὰ σκέπτεται καθαρὰ καὶ ἀπερίσπαστα.
Πολὺ εὐγενικὰ καὶ χαριτωμένα, μᾶς ἔδωσε νὰ καταλάβουμε ὅτι ἔπρεπε νὰ πηγαίνουμε. Ἤδη ἐμεῖς βιαζόμασταν. Βγήκαμε στὴν αὐλή. Ἐκεῖνος ἐπιστρέφει νὰ μᾶς φέρει ὡς εὐλογία ἀπὸ ἕνα κομποσχοινάκι ποὺ ὁ ἴδιος ἔπλεξε. Δίπλα μας, στὴν κουφάλα ἑνὸς δένδρου, διακρίνω ἕνα γυάλινο βάζο μὲ φουντούκια ὠμά. Ἐπάνω ἔγραφε «εὐλογία». Τὰ πάντα ἐδῶ προσφέρονται ὡς εὐλογία. Ἔρχεται μαζί μας νὰ μᾶς δείξει ἕνα μονοπάτι γιὰ νὰ συντομεύσουμε τὸν δρόμο μας. Τὸν ἀποχαιρετοῦμε. Παίρνουμε τὴν εὐχή του καὶ ξεκινοῦμε.
Σκέψεις πολλὲς ζάλιζαν τὸν νοῦ μου. Μήπως πήγαμε φιλοπερίεργα καὶ ὄχι ἀπὸ δίψα; Μήπως τελικὰ ἔχασε τὸν χρόνο του μαζί μας; Ἀπὸ τὴν δική μας ζωὴ ἐξαρτᾶται ἡ ἀξία τοῦ δικοῦ του χρόνου. Γύρισα πίσω νὰ κλέψω μία ματιά, νὰ δῶ ἔστω τὴν ράχη του. Εἶχε ἐξαφανισθεῖ. Βιαζόταν νὰ ἐπιστρέψει στὴν προσευχή του!
Στὸν π. Παΐσιο πῆγα καὶ τὸ 1976 μὲ ἕναν συμφοιτητή μου. Καὶ τότε θυμᾶμαι τὴν χάρη καὶ τὴν γλύκα τῶν λόγων του.
Τί σπουδάζετε, παλληκάρια; μᾶς ρώτησε.
- Φυσική, τοῦ ἀπαντοῦμε.
- Καὶ οἱ δύο φυσικοὶ εἶστε; Ε, τότε πρέπει νὰ μάθετε καὶ τὴν φυσικὴ τῆς μεταφυσικῆς. Ξέρετε γιὰ τὴν πνευματικὴ διάσπαση τοῦ ἀτόμου; Ὅταν γνωρίσουμε τὸν ἑαυτό μας, ὅταν δηλαδὴ φθάσουμε σὲ αὐτογνωσία, τότε γίνεται ἡ διάσπαση τοῦ ἀτόμου μας. Ἂν δὲν ταπεινωθοῦμε ὥστε νὰ διασπάσουμε τὸ ἄτομό μας, δὲν θὰ βγεῖ ἡ πνευματικὴ ἐνέργεια, ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὴν βαρύτητα τῆς φύσεώς μας. Μόνον ἔτσι, παλληκάρια, θὰ μπορέσουμε νὰ διαγράψουμε πνευματικὴ τροχιά.
Τί ὡραῖος αἰφνιδιασμός! Μᾶς μίλησε τὴν γλώσσα μας μὲ τὴν γλώσσα του.
Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι εὔκολη, μᾶς εἶπε. «Ὁ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι» (Μάτθ. ια´ 30), λέγει ὁ Κύριος.
Μὰ «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς» (Μάτθ. ζ´ 14), τοῦ ἀντιλέγει ὁ φίλος μου χαριτωμένα καὶ εὐγενικά.
Τὰ ξίγγια, εὐλογημένε, τὴν κάνουν κενή. Πέταξά τα καὶ θὰ δεῖς πόσο εὔκολα εἶναι τὰ πράγματα.
Ἡ ἀγάπη μας πρέπει νὰ εἶναι ἴδια πρὸς ὅλους. Μόνο τότε εἶναι ἀγάπη Θεοῦ. Ἂν ἀγαποῦμε κάποιους περισσότερο καὶ ἄλλους λιγότερο, πρέπει νὰ ὑποψιασθοῦμε ἐγωισμό. Ὅσο ξεχνοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τόσο γνωρίζουμε στὴν ζωή μας τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί δὲν μᾶς δίνει ὁ πανάγαθος Θεός! (Τί ζεστὰ καὶ γλυκὰ ποὺ τὸ εἶπε αὐτὸ τὸ «πανάγαθος»!) Ὧρες ὧρες νοιώθουμε τὰ κόκκαλα τῆς ὑποστάσεώς μας σὰν κέρινα, νὰ μὴν ἀντέχουν τὸ βάρος τῶν δωρεῶν Του. Κάτω ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τὰ πάντα λυγίζουν. Δίπλα της ὅλα λειώνουν.
Μᾶς μίλησε καὶ γιὰ τὰ θαυμαστά τῆς προσευχῆς καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, πῶς γνώρισε κάποιον μοναχὸ ποὺ μὲ ἁπλότητα, βασιζόμενος στὴν ἁγιογραφικὴ ρήση καὶ στὸν λόγο τοῦ Κυρίου ὅτι ἔχει δώσει στοὺς δικούς Του τὴν ἐξουσία «τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων» (Λουκ. ι´ 19), αὐτὸς ἔπιανε δηλητηριώδη φίδια μὲ τὰ χέρια του καὶ τὰ πετοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴν μάνδρα δίχως κανέναν φόβο. Ἐπίσης γιὰ κάποιον ποὺ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ κατὰ τὶς στιγμὲς τῆς προσευχῆς του τὸν μετέφερε σὲ μακρυνὰ μέρη, ὅπου ἐπιτελοῦσε θαυμαστὰ ἔργα καὶ φανέρωνε τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, καὶ μετὰ τὸν ἐπέστρεφε. Αὐτὸς κάποτε, ὅταν ξύπνησε, βρῆκε ἕνα λουλούδι ποὺ μόνο στὴν Κασπία φύεται. Ἐκεῖ τὸν εἶχε πάει ὁ Θεός. Μ’ ὅλα αὐτὰ ἔσπαζε ὁ γέροντας τὸ κέλυφος τοῦ ὀρθολογισμοῦ μας. Δημιουργοῦσε ὑποψίες ἄλλου φρονήματος ζωῆς. Μία ὑποψία ὅμως δὲν κατάφερε νὰ γεννήσει μέσα του. Τὴν ὑποψία τῆς κλήσεώς μου. Ἐγὼ ἐπίμονα ἀρνιόμουν νὰ δῶ πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση…
Ὕστερα ἀπὸ δώδεκα χρόνια, τὸ 1988, βρέθηκα στὸ Ὅρος μὲ σύμμαχο τὴν κλήση μου αὐτὴν τὴν φορά. Εἶχε ἕνα κατάξερο καλοκαίρι. Γιὰ μῆνες δὲν εἶχε πέσει οὔτε μία σταγόνα βροχῆς. Οἱ πηγές, τὰ ρυάκια εἶχαν στερέψει- οἱ βρύσες εἶχαν στεγνώσει. Κανενὸς τὰ κηπευτικὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀναπτυχθοῦν. Ἔβλεπες τὶς ντοματιὲς καὶ καμμιὰ δὲν ξεπερνοῦσε τὸ ἕνα μέτρο ὕψος. Σὰν φυματικὲς κοπέλλες κρέμονταν ἀπὸ τὰ στηρίγματά τους δημιουργώντας ἕνα θέαμα ἀποκαρδιωτικό. Τὸ ἴδιο καὶ χειρότερα οἱ πιπεριές, οἱ κολοκυθιὲς καὶ οἱ ἀγγουριές.
Ἐξαίρεση ὁ κῆπος τοῦ π. Παϊσίου. Αὐτὸς δὲν φύτευε ἀπ᾽ ὅλα τὰ λαχανικά. Μόνον αὐτὰ ποὺ δὲν χρειάζονταν μαγείρεμα, μιὰ ποὺ τὸ ἀσκητικό του πρόγραμμα δὲν μποροῦσε νὰ συμπορευθεῖ μὲ κάτι τέτοιο. Ἔβαζε ἐννέα ρίζες ντοματιὲς καὶ μία ἀγγουράκια. Οἱ ἀπότιστες ντοματιές του, τὴν χρονιὰ ἐκείνη, ξεπερνοῦσαν τὰ δύο μέτρα- ὅσο τοὺς ἔλειπε τὸ νερό, τόσο κέρδιζαν σὲ ὕψος. Οἱ δὲ ντομάτες του ἦταν σὰν μικρὰ πεπόνια. Ἔκθαμβος ἀντίκρυζα τὸ θαῦμα. Τὸ ζῶν ὕδωρ τῆς θεϊκῆς χάριτος ἀντικαθιστοῦσε τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ νεροῦ τῆς φύσεως.
Μὲ τὸ ἐλάχιστο νεράκι καὶ τὴν πολλή μας προσδοκία στὸν Θεό. Τὸν παρακαλοῦμε πνευματικὰ καὶ μεταμορφώνει τὴν φύση. Ὅσο ἡ λογικὴ αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ ἡ παχύτητα τῆς ἐπιγειότητος συστέλλονται μέσα μας, τόσο ζωντανότερος καὶ ἀληθινότερος προκύπτει ὁ Θεὸς καὶ στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ψυχῆς μας καὶ στὸ περιβάλλον τῆς ζωῆς μας. Ἀστειευόμενος μ’ ἔβαζε ἀνάμεσα στὰ φυτὰ καὶ μοῦ ἔλεγε:
- Κρίμα, καὶ νόμιζα πὼς εἶσαι ψηλός. Ἐδῶ σὲ ξεπερνοῦν καὶ οἱ ντοματιές μου. Καὶ ποῦ νὰ τὶς πότιζα κιόλας!
Ἀπὸ τὶς ντοματιὲς τοῦ π. Παϊσίου παρηγορήθηκε ὁλόκληρη ἡ περιοχή, ὅλα τὰ κελλιά. Δὲν ξέρω τελικὰ ἂν τρεφόμασταν μὲ ντομάτες, σίγουρα ὅμως γευόμασταν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸς ποὺ ἤθελε τὰ λίγα, ἀπολάμβανε τὰ πολλά. Μία τέτοια ἐμπειρία πῶς κανεὶς νὰ τὴν ξεχάσει; Αὐτὰ τὰ βιώματα ἀρδεύουν καὶ τὶς πιὸ χέρσες ψυχὲς τῶν Ἁγιορειτῶν καὶ τὶς ἀναγκάζουν στοὺς ἄνυδρους καιρούς μας νὰ παράγουν μὲ θαυμαστὸ τρόπο τοὺς πιὸ χυμώδεις καὶ εὔγευστους καρποὺς τῆς ἐποχῆς μας. «Αὐτῶν ἡ πίστις καὶ ζωὴ τὴν οἰκουμένην στηρίζει».
Μοῦ ἔλεγε συχνὰ ὅτι, ὅταν ἐπισκέπτεται ὁ Θεὸς τὴν καρδιά, ὁ ἄνθρωπος γίνεται τόσο λεπτὸς καὶ ἁπαλὸς στὴν σχέση του μὲ τὴν φύση, ποὺ δὲν τὴν ἐνοχλεῖ, οὔτε ἀμύνεται ἀπέναντί της, δὲν σπάει ἕνα λουλουδάκι, δὲν πατάει μία τσουκνίδα, δὲν σκοτώνει ἕνα μυρμήγκι, δὲν διώχνει ἀπότομα μία μύγα, ἀλλὰ σέβεται τὸ σπασμένο κλαδάκι, τὸ ἄκαρπο δένδρο, τὸ ἐνοχλητικὸ ζωύφιο, τὸ ἀπειλητικὸ ζῶο. Ὅταν συναντήσεις ἕνα θηρίο ἢ ἕνα φίδι, ἂν τὸ ἀγαπᾶς ἔτσι, δὲν θὰ σὲ πειράξει, σὲ ἀγαπᾶ κι ἐκεῖνο. Γίνεσαι φίλος τῆς κτίσης καὶ αὐτὴ σοῦ ἀνταποδίδει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη. Τὴν σέβεσαι στὸν στεναγμὸ καὶ στὴν ἀδυναμία της, τὴν ποτίζεις μὲ προσευχὴ καὶ αὐτὴ σοῦ ἀπαντᾶ μὲ θαυμαστοὺς καρπούς. Οἱ ντομάτες, ἡ συγκομιδὴ ποὺ παίρνεις, δὲν εἶναι συνέπεια μίας φυσικῆς νομοτέλειας, ἀλλὰ ἀπόδειξη τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι μεταμορφώνεται τὸ περιβάλλον σὲ ναὸ καὶ οἱ νόμοι ἀντικαθίστανται ἀπὸ τὸ θαῦμα καὶ τὴν θεϊκὴ παρέμβαση. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀσκητικὴ οἰκολογία.
Ὁ π. Παΐσιος τοῦ 1988 καὶ οἱ ντοματιές του ἐπαλήθευαν τὰ λόγια τῆς γλυκόηχης διδασκαλίας του, τοῦ 1976 καὶ ἐπιβεβαίωναν τὶς βαθειὲς ἐντύπωσεις ποὺ χάραξαν τὴν ὑπόστασή μου κατὰ τὴν εὐλογημένη ἐκείνη συνάντηση τοῦ 1971. Θυμᾶμαι, τότε, δὲν εἶχα ἀνάγκη νὰ τὸν βλέπω οὔτε ἀκόμη καὶ νὰ τὸν ἀκούω. Μοῦ ἀρκοῦσε ἡ αἴσθηση ὅτι βρέθηκα δίπλα σ’ ἕναν ὑπερβατικὸ ἄνθρωπο, γνώρισα ἕναν ἀσκητή, ἀντάμωσα ἕναν ἅγιο.
ΠΗΓΗ:  Ἀρχιμ. Νικολάου Χατζηνικολάου (νῦν Μητροπ. Μεσογαίας): «Ἅγιον Ὅρος, τὸ ὑπέρτατο σημεῖο τῆς γῆς», Ἐκδ. Καστανιώτη, Ἀθήνα 2000,
διαδίκτυο: «ΑΓΚΥΡΑ» (
http://kataskinosi-agkyra.blogspot.com)
ἑλληνικὸς τονισμός «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Καζάνι πού βράζει ἡ Λευκάδα - ᾿Επιστολές Διαμαρτυρίας πιστῶν /τοῦ Νίκου Παπαχρήστου



Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν  νωρίτερα έξω από το Μητροπολιτικό Μέγαρο κάτοικοι της Λευκάδας κατά της απόφασης του Μητροπολίτη Λευκάδος Θεοφίλου να επιβάλει το επιτίμιο της αργίας στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής της Παναγίας Φανερωμένης Νικηφόρο. Αιτία της απόφασης του Μητροπολίτη αποτέλεσε, σύμφωνα με πληροφορίες,  η μετάβαση του π.Νικηφόρου στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στη Μονή Ξενοφώντος για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου χωρίς προηγουμένως να έχει ζητήσει και λάβει άδεια από τον κ.Θεόφιλο. Βέβαια όπως σχολιάζουν στο Amen.gr πρόσωπα που απηχούν τις απόψεις και των δύο πλευρών η χθεσινή απόφαση του Μητροπολίτη είναι η κορύφωση μιας αντιπαλότητας που υπάρχει στις σχέσεις Μητροπολίτη και ηγούμενου από την πρώτη ημέρα της εγκατάστασης του κ.Θεοφίλου στη νήσο.


Επιτροπή των διαμαρτυρομένων,  έγινε δεκτή από τον Μητροπολίτη Θεόφιλο στον οποίο επέδωσαν επιστολές  με τις απόψεις τους.


«Σας θέτουμε σε τριαντακονταημερη αργία από πάσης ιεροπραξίας μετ’ εκπτώσεως του εκκλησιαστικού οφφικίου και αίρομεν την δοθείσα υπό της εκκλησίας άδεια πνευματικής πατρότητας» αναφέρει σύμφωνα με πληροφορίες, τις οποίες δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη, το έγγραφο του Μητροπολίτη προς τον Ηγούμενο στο οποίο εξηγούνται και οι λόγοι της σχετικής και ιδιαίτερα αυστηρής απόφασης. «…δια του κανονικού αδικήματος της άνευ αδείας υπό ημών εγκατάλειψης της εκκλησιαστικής θέσεως για την εις μετάβασιν σας στο Άγιον Όρος και στην Μονή Ξενοφώντος».


Ο ηγούμενος της Μονής ενημέρωσε, σύμφωνα με δηλώσεις του στα τοπικά ΜΜΕ, όλες τις τοπικές Αρχές για την απόφαση του Μητροπολίτη. «Είναι το απαύγασμα των καταστάσεων» δήλωσε ο π.Νικηφόρος στους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και πιστούς.




Παραθέτουμε τις επιστολές  διαμαρτυρίας που η ομάδα πιστών έδωσε νωρίτερα στο Μητροπολίτη Λευκάδος Θεόφιλο.



Δ Ι Α Μ Α Ρ Τ Υ Ρ Ι Α
ΠΡΟΣ τον Σεβ. Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλο
Σεβασμιώτατε,
Αναγκαστήκαμε να μαζευτούμε εδώ σήμερα για να διαμαρτυρηθούμε για την απόφασή σας να στερήσετε από τους Λευκαδίτες τον εξομολόγο και πνευματικό τους πατέρα, που επί είκοσι και πλέον χρόνια είναι δίπλα στο λαό του νησιού μας.
Η απόφασή σας να θέσετε τον πρώην συνυποψήφιό σας Αρχιμ. Νικηφόρο Ασπρογέρακα σε αργία, αποτέλεσμα συστηματικών απολογιών και διώξεων και να του αφαιρέσετε τον τίτλο του Αρχιμανδρίτη μαζί με το διακόνημα της εξομολογήσεως, που του δόθηκαν από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Νικηφόρο, βρίσκει όλους μας σθεναρά αντίθετους και οδηγεί όλη τη Λευκάδα σε απρόβλεπτες εξελίξεις.
Εάν η μετάβαση ενός κληρικού στο Άγιο Όρος, όπως του π. Νικηφόρου σε μία νύχτα για να μετάσχει σε Θεία Λειτουργία χωρίς την άδεια σας, επιφέρει τις ανωτέρω ποινές δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι ποινές επιβάλλονται σε σοβαρότερα παραπτώματα.
Οφείλετε λόγω της θέσης σας να είστε άνθρωπος αγάπης και κατανόησης και επιτέλους να αγκαλιάσετε τους Λευκαδίτες ουσιαστικά, τους οποίους ήρθατε εδώ για να διακονήσετε χωρίς ακρότητες και επιβολή της δεσποτικής εξουσίας σας με τρόπους και πρακτικές άλλων εποχών.
Σεβασμιώτατε ο λαός της Λευκάδας ήταν πάντα φιλειρηνικός και ανεκτικός, όμως μην ξεχνάτε ότι όλα έχουν το όριό τους και από εδώ και στο εξής θα πρέπει να αναθεωρήσετε την τακτική σας ΑΝΑΚΑΛΩΝΤΑΣ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΑΣ.
ΖΗΤΟΥΜΕ :
1) ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΣΑΣ,
2)ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ,
3) ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Από το Σύλλογο Λευκαδίων Φίλων του Αγίου ΄Ορους πήραμε και σας διαβάζουμε την παρακάτω επιστολή
Συμμετέχουμε στη πάνδημη συγκέντρωση του λαού της Λευκάδας για να διατρανώσουμε όλοι μαζί την υποστήριξη , την συμπαράσταση και την αγάπη μας στον ηγούμενο της Μονής Φανερωμένης, γέροντα Νικηφόρο, υψώνοντας φωνή διαμαρτυρίας και αγανάκτησης για όσα συνέβησαν χθες - 27 Σεπτεμβρίου 2010 -ευχόμενοι η ημερομηνία αυτή να μην καταγραφεί ως αποφράδα ημέρα για την τοπική μας εκκλησία.
Ο κατ΄ ευφημισμόν φιλομόναχος επίσκοπός μας με απόφασή του έθεσε σε αργία τον πατέρα Νικηφόρο και του αφαίρεσε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη που το είχε λάβει από τον μακαριστό Μητροπολίτη μας Νικηφόρο και το έφερε πανάξια πάνω από 20 χρόνια. Απλές διοικητικές πράξεις ενός Δεσπότη με την κυριολεκτική σημασία του όρου που δεν μπορούν να αγγίξουν μέσα στην καρδιά μας το γέροντα Νικηφόρο, πολύ περισσότερο να μειώσουν το πνευματικό και ηθικό ανάστημα του ηγουμένου της Μονής Φανερωμένης ,που όλοι μας τόσα πολλά χρόνια και από τόσο πολύ κοντά γνωρίζουμε και ζούμε. Όμως ο επίσκοπός μας δεν σταμάτησε εκεί, προχώρησε και άλλο και αυτό μας πόνεσε ,πολλούς από μας , μας πόνεσε πολύ. Στέρησε από όλους του Λευκαδίτες και όχι μόνο τον πνευματικό, τον εξομολόγο τους , (ασυνήθιστο αλήθεια τάλαντο για έναν επίσκοπο να προκαλεί ακαριαία τόσο πόνο ).
Εμείς οι φίλοι του Αγίου ΄Ορους έχουμε ίσως ένα λόγο παραπάνω να θλιβόμαστε. Όπως γνωρίζετε το μεγάλο αμάρτημα του πατέρα Νικηφόρου ήταν - κατά τον επίσκοπό μας ότι βρέθηκε στη μεγάλη γιορτή - το Δεκαπενταύγουστο με το Αγιορείτικο ημερολόγιο στο περιβόλι της Παναγίας, στο ΄Αγιο ΄Ορος, (μεγάλη γιορτή για τους Αγιορείτες ο Δεκαπενταύγουστος το Πάσχα της Παναγίας-). Βρέθηκε λοιπόν εκεί ο πατέρας Νικηφόρος και συλλειτούργησε στη γιορτή με τον Ηγούμενο της Μονής Ξενοφώντος. Κι εδώ ακριβώς στάθηκε ο επίσκοπός μας και ως καλός ποιμένας σκέφτηκε αμέσως τις γραφειοκρατικές διαδικασίες……αιτήσεις ,πρωτόκολλα κ.λ.π.
Λευκαδίτες , ο γέροντας Νικηφόρος και η αδελφότητα της Μονής πρέπει να έχουν την ολόθερμη στήριξη και αγάπη μας ,όμως πολύ καλά γνωρίζουμε ότι πολύ περισσότερο το Μοναστήρι και όλοι εμείς έχουμε την ανάγκη του , την παρουσία του ,τον ίσκιο του .
Γι αυτό πρέπει να προσευχόμαστε
Γι αυτό αξίζει να αγωνιζόμαστε

Λευκάδα 28-09-2010 

Εὐτυχῶς ναυαγήσαμε...

Πηγή:http://thriskeftika.blogspot.com/

27/9/10

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Μᾶς βρίσκει ἀπολύτως σύμφωνους ἡ παρακάτω ἀνάρτηση ἀπό τόν Θεολόγο τοῦ ὁμολογιακού ἱστολογίου ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ. Δέν καταλαβαίνουμε γιατί ὁ ἅγιος Μεσσηνίας εἶναι τόσο περιχαρής δίπλα στόν παπικό καρδινάλιο! Μήπως ὅμοιως ὁμοίῳ ἀεί πελάζει;

 Σε ναυάγιο οδηγήθηκαν και αυτή τη φορά οι εργασίες της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών. Η συζήτηση για το παπικό πρωτείο δεν κατέληξε πουθενά. Παρόλο που ακόμη δεν δόθηκε στη δημοσιότητα ούτε ένα Ανακοινωθέν (πιθανόν αύριο θα κυκλοφορήσει ένα τέτοιο κείμενο) όλες οι πληροφορίες συνηγορούν στο ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως πρόοδος στις συζητήσεις που έγιναν στη Βιέννη. Ορθόδοξοι και Παπικοί συμφώνησαν ότι η επίτευξη της ενότητας βρίσκεται στο απώτατο μέλλον. Ορθόδοξος επίσκοπος που συμμετείχε στο Διάλογο τα έβαλε με τους αντιδρώντες σε αυτόν και θυμήθηκε το Δαφνί (από εκεί το έσκασαν μόνο κάποιοι ακραίοι ζηλωτές ή και μερικοί οικουμενιστές;) αφού τίποτε ουσιαστικό δεν είχε να μας πει για το περιεχόμενο των συζητήσεων της Βιέννης. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός από την «πρόοδο» του Διαλόγου ώστε το επόμενο ραντεβού δόθηκε για μετά από δύο χρόνια (και όχι ένα χρόνο όπως συνηθίζεται) προφανώς γιατί όλοι διαβλέπουν πως ο Διάλογος με τους όρους και τα πρόσωπα που διεξάγεται δεν οδηγεί πουθενά.....
Ευτυχώς ναυαγήσαμε (ναυαγήσανε) στη Βιέννη. Τώρα πλέον είναι ο καιρός να συνειδητοποιήσουν και οι Οικουμενιστές ότι ο Πάπας ούτε ένα βήμα μετάνοιας δεν πρόκειται να κάνει και να αφήσουν τις εκδηλώσεις φιλοπαπισμού και τις συμπροσευχές. Αν κάτι μπορεί να σώσει τους Παπικούς είναι η μετάνοιά τους και η αποδοχή της Ορθόδοξης Πατερικής Θεολογίας την οποία καλούμαστε όχι μόνο ανόθευτη να προσφέρουμε σε καθέναν που έχει την «καλή ανησυχία» αλλά πρωτίστως να βιώσουμε αποβάλλοντας το κοσμικό πνεύμα της καλοπέρασης και της πλήρους εκκοσμίκευσης που οδήγησε σε αδιέξοδο τους πιστούς του Παπισμού στη Δύση.

Η εμμονή του Πάπα και των καρδιναλίων του στην κακοδοξία και την αίρεση οδηγεί τους απλούς πιστούς του Παπισμού στην αναζήτηση της Αλήθειας του Ευαγγελίου την οποία δεν μπορούν να βρούνε μέσα στη δυσωδία των παπικών σκανδάλων παιδεραστίας και την παπική έπαρση του πρωτείου. Οι Ορθόδοξοι καλούμαστε να απαντήσουμε στην «καλή ανησυχία» των απλών πιστών της Ευρώπης προσφέροντας την ασκητική ζωή της Ορθοδοξίας, εγκαταλείποντας τους «αξιωματούχους» του Παπισμού στην εγωιστική εμμονή τους στην κακοδοξία.

῾Ο λειτουργικός κύκλος μιᾶς ἡμέρας στό ῎Αγιον ῎Ορος


Η νύχτα και ο έναστρος ουρανός κρατύνουν πάνω από τα κτίσµατα του µοναστηριού. Είναι ώρα προσευχής, εγρήγορσης και ανάτασης της ψυχής προς τις θείες διακοσµήσεις.
Στις 7:30΄ µε τη Βυζαντινή ώρα, ο εκκλησιαστικός θα σηµάνει το πρώτο τάλαντο, θα ανάψει τις κανδήλες, τις λουσέρνες, τα φανάρια και τους φανούς του Καθολικού.
Στις 7:45΄ σηµαίνει το δεύτερο τάλαντο και στις 8:00΄ το τρίτο.
Ο εφηµέριος βάζει το πετραχήλι και το Μεσονυκτικό αρχίζει. Τούτη η ακολουθία φέρνει εγρήγορση στην ανύστακτη ψυχή που προσµένει στο µεσονύκτιο το Νυµφίο Χριστό. Αποτελεί σηµείο διαχωριστικό του σκότους της πλάνης που ο χριστιανός και ειδικά ο µοναχός άφησε πίσω του και της ζωής του φωτός που αναµένεται να ανατείλει την επόµενη ηµέρα. Καθώς αρχίζει ο “Άµωµος” ο εκκλησιαστικός βάζει µετάνοια στον Ηγούµενο και χτυπά µε την σειρά τον κόπανο και το καθηµερινό σιδεράκι. Μετά το τρίτο κατανυκτικό τροπάριο ο εκκλησιαστικός ανοίγει τη Βασιλική Πύλη. Ο ιερέας εισέρχεται στον κυρίως ναό και ποιεί “Ευλογητόν” ιστάµενος έµπροσθεν του τέµπλου.
Κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του “Επακούσαι σου..” θα θυµιατίσει το ναό. Ο “Εξάψαλµος” θα διαβαστεί από τον Ηγούµενο. Με το πέρας της έκτης Ωδής διαβάζεται το Συναξάρι της ηµέρας και ο εκκλησιαστικός και πάλι θα χτυπήσει το σιδεράκι. Στην εννάτη Ωδή, “Την Τιµιωτέραν”, ο ιερέας θυµιάζει το ναό, ενώ οι µοναχοί αποκουκουλίζονται και κατεβαίνουν από τα στασίδια τους. Μια στάση που εύγλωττα φανερώνει την ξεχωριστή τιµή που οι µοναχοί αποτίουν στην Κυρία Θεοτόκο.
Προς το τέλος του Όρθρου σηµαίνει ένα τάλαντο σε τρεις στάσεις κύκλω του ναού. Γίνεται απόλυση και µεταβαίνουν στο παρεκκλήσι που θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία. Εκεί πρωτίστως αναγιγνώσκεται η τρίτη και έκτη Ώρα. Στο “∆όξα” της έκτης Ώρας ο εκκλησιαστικός σηµαίνει το σιδεράκι. Τότε περίπου θα σηµάνει και ο ιερέας τον κωδωνίσκο της προθέσεως και οι πατέρες αποκουκουλισµένοι και έχοντας κατεβεί από τα στασίδια τους µνηµονεύουν µυστικά τα ονόµατα που ο καθείς φέρει στη µνήµη του, ζώντων και κεκοιµηµένων. Σε λίγο ο εκκλησιαστικός ανάβει τα δρακόντια από το τέµπλο του παρεκκλησιού και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία. Τα βηµόθυρα παραµένουν κλειστά, για να ανοίξουν µόνο στις δύο εισόδους και την ώρα της Θείας Μετάληψης. Στο τρίτο αντίφωνο γίνεται η µικρή είσοδος υπό του ιερέως φέροντος το ευαγγέλιο, προηγουµένου του εκκλησιαστικού µε αναµµένο εισοδικό. Ακολουθούν τα αναγνώσµατα, ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο. Λίγο µετά ψάλλεται ο χερουβικός ύµνος, γίνεται η µεγάλη είσοδος όπου τα Τίµια ∆ώρα διακοµίζονται από την Πρόθεση στην Αγία Τράπεζα. Τα Λειτουργικά και οι αιτήσεις του ιερέως δηµιουργούν θεία ένταση φτάνοντας ως την Κυριακή προσευχή.
Προ της Μεταλήψεως οι µοναχοί χαιρετούν τις εικόνες. Ακολουθεί η κοινωνία του Σώµατος και Αίµατος του Χριστού, το κέντρο της ζωής του µοναχού και κάθε χριστιανού. Έπεται η απόλυση. ∆ιανέµεται το αντίδωρο και κατά την έξοδο λαµβάνεται και ο αγιασµός που φυλάγεται σε ειδικό σκεύος στη λιτή.
Στη συνέχεια, αν δεν είναι µέρα νηστείας κατά την οποία απουσιάζει το πρωινό γεύµα, εισέρχονται στην Τράπεζα. Αρχίζει προσευχή, και ενώ οι παρευρισκόµενοι τρώνε, ο αναγνώστης διαβάζει αποσπάσµατα από πατερικά κείµενα ή βίους αγίων. Ο εφηµέριος, αν απουσιάζει ο ηγούµενος, δια ξυλίνου σφυρίδος σηµαίνει το τέλος του φαγητού και ευλογεί τα περισεύµατα ευχαριστώντας τον Θεό. Στην έξοδο της τράπεζας ο ιερέας ευλογεί τους εξερχόµενους και οι διακονητές, κάµπτοντες την οσφύ, ζητούν συγχώρεση από τους αδελφούς για τυχόν λάθη και παραλλείψεις. ∆ίωρη ή τρίωρη ξεκούραση προηγείται της επιστροφής των µοναχών στο διατεταγµένο για τον καθένα διακόνηµα. Όπως µια µικρή κοινότητα για να ζήσει χρειάζεται σωστή κατανοµή εργασιών, έτσι και ένα κοινόβιο µοναστήρι ή σκήτη ή κελλί επιβιώνει και προοδεύει και εκπληρώνει τη σωστική αποστολή του µε την ανάθεση των διαφόρων διακονηµάτων στους εκεί εγκαταβιούντας µοναχούς.
Ο αρχοντάρης περιµένει να προσφέρει ξεκούραση στους νεοφερµένους προσκυνητές, να τους σερβίρει τον κλασικό δίσκο µε το νερό, το ρακί και το λουκούµι και να τους τακτοποιήσει στα δωµάτιά τους. Άλλοι αδελφοί ασχολούνται µε τους λαικούς εργάτες που δουλεύουν εκεί, φροντίζουν τους γεροντότερους, επιµελούνται τα ζώα, φτιάχνουν ψωµί και ετοιµάζουν το φαγητό στο µαγειρείο. Ο εκκλησιάρχης ευπρεπίζει το ναό, ενώ άλλοι έχουν για εργόχειρο το πλέξιµο κοµποσχινιών, την αγιογραφία, την ξυλογλυπτική και την αργυροχοία, την παρασκευή θυµιάµατος και σπάνια την ιεροραπτική και τη βιβλιοδεσία.
Οι γεροντότεροι, που προσµένουν τη µετάβασή τους στην αγήρω µακαριότητα, σµίγουν σε κουβέντες πνευµατικές, στρέφονται σε µνήµες του παρελθόντος και του µέλλοντος, ενώ ο τριγύρω χώρος εµµένει να διαιωνίζει µια ειρήνη αταλάντευτη που περιαυγάζει τους τρούλλους, τους σταυρούς, τη φιάλη και την κρήνη που κοσµούν το φυσικό περίγυρο.
Στις 8:30΄ κατά τη Βυζαντινή Ώρα ο εκκλησιαστικός θα σηµάνει το πρώτο τάλαντο, στις 8:45΄ το δεύτερο και στις 9:00΄ το τρίτο. Τότε στο χώρο της λιτής αρχίζει η εννάτη Ώρα. Στο “∆όξα” της εννάτης ο εκκλησιαστικός θα βγει από το ναό για να κρούσει τον κόπανο και κατόπιν το σιδεράκι.
Με το τέλος της εννάτης Ώρας ο ιερέας, ιστάµενος έµπροσθεν του Ιερού Βήµατος, αρχίζει τον Εσπερινό. Η ακολουθία αυτή κατά αρχαία χριστιανική συνήθεια, έχοντας ιουδαικές καταβολές, αποτελεί το προοίµιο της επόµενης ηµέρας. Τον “Προοιµιακό” θα διαβάσει ο πρώτος στην τάξη µοναχός. Στο “Κύριε εκέκραξα..” ο ιερέας θυµιάζει το ναό. Τις ψιλές καθηµερινές δεν έχει είδοδο. Μετά το “Νυν απολύεις…” ο εκκλησιαστικός σβήνει τα λαδοκέρια και λίγο µετά ακολουθεί η απόλυση.
Οι µοναχοί εξέρχονται του ναού κατευθυνόµενοι προς την Τράπεζα. Και πάλι λόγοι προσευχητικοί και διδακτικοί ανακρώνται µε το φαγητό.
Στις 12:00΄ ο εκκλησιαστικός θα κρούσει το σιδεράκι για το Απόδειπνο που λαµβάνει χώρα στη λιτή. Είναι ώρα για προσευχή και δέηση προς το Θεό να τηρήσει όσους πάνε να κοιµηθούν ασφαλείς υπό τη σκέπη Του. Μετά το “Σύµβολο της Πίστεως” ανάβεται το λαδοκέρι της εικόνας της Θεοτόκου και ένας µοναχός ασκεπής απαγγέλει τους “Χαιρετισµούς”.
Στη διάρκεια του Αποδείπνου, ή αµέσως µετά, οι προσκηνυτές έχουν την ευλογία να χαιρετίσουν τα άγια λείψανα στον κυρίως ναό. Πρό του τέλους του αποδείπνου µοναχοί και προσκηνυτές ασπάζονται τις εικόνες και παίρνουν την ευχή του ηγουµένου ή του ιερέως και γίνεται απόλυση. Ύστερα άλλοι θα προτιµήσουν µια διδακτική συζήτηση, άλλοι την ανάγνωση και άλλοι την ξεκούραση. Τέλος όλοι θα πάνε στα κελλιά τους.
Οι µοναχοί από νωρίς, µετά τα µεσάνυχτα, πριν προσέλθουν στο ναό, θα ξυπνήσουν για την επιτέλεση του προσωπικού τους κανόνα, που περιλαµβάνει συνήθως µετάνοιες, προσευχή µε κοµποσχοίνι και ανάγνωση ψυχωφελών βιβλίων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αρχίζει και κλείνει µια ηµέρα, η καθηµερινότητα του µοναχικού βίου στον Άθω, εδώ και χίλια χρόνια. Και έχεις την έντονη εντύπωση πως η νύχτα που εξουσιάζει και στην έναρξη και στη λήξη, δεν είναι ο ζόφος που συρρικνώνει και συστέλλει τη ζωή, αλλά η φερέλπιδη ησυχία που βιώνει τη ζωηφόρο νέκρωση, η ταφή που κυοφορεί σαν το σπόρο τη ζωή και η νύχτα µε το σκοτάδι που θα δώσει τόπο στην πληρότητα του φωτός της Τρισηλίου Θεότητος.
ΠΗΓΗ.www.mountathos.gr

http://dosambr.wordpress.com

Εἴδατε βρέ; ῞Ολα τά ἀλλάζει ὁ Γιωργάκης…καί τά Πανεπιστήμια...!

  •  
    Το «παρωχημένο και εσωστρεφές» Πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης φεύγει, το σύγχρονο ανώτατο Ιδρυμα της αριστείας, της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης έρχεται. Το δρόμο θα στρώσουν οι ριζικές αλλαγές σε διοίκηση-φοίτηση-χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων αλλά και στη «γεωγραφία» της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Το στίγμα έδωσε, χθες, από τους Δελφούς ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου:
    - Οι φοιτητές θα εισάγονται απ' ευθείας σε σχολές ή και στα ίδια τα ΑΕΙ, θα αλλάζουν -αν θέλουν- αντικείμενο σπουδών, αλλά θα πρέπει να περνούν τα προαπαιτούμενα για να φθάσουν στο πτυχίο.
    - Η χρηματοδότηση θα ακολουθεί τον φοιτητή και όχι το Ιδρυμα.
    - Το Ιδρυμα θα έχει οικονομική αυτοτέλεια, ευθύνη για τη μισθοδοσία αλλά και δυνατότητα πρόσληψης καθηγητών «υψηλού κύρους».
    - Πανεπιστήμια και ΤΕΙ θα συνδέονται με επιχειρήσεις και ερευνητικά κέντρα, θα ανοιχτούν στην ελεύθερη αγορά.
    «Είμαστε στις τρεις πρώτες χώρες ως προς το ποσοστό των νέων που μπαίνουν στα τριτοβάθμια Ιδρύματα, αλλά είμαστε στην 118η θέση ως προς την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, χθες, στην εναρκτήρια συνάντηση της δημόσιας διαβούλευσης που θα διαρκέσει τρεις μήνες (θα ολοκληρωθεί στο τέλος του χρόνου). «Η παιδεία είναι πυρήνας των αλλαγών, όχι μόνο για το αύριο αλλά και για το σήμερα. Είναι βασικό ζητούμενο για την επιβίωση της χώρας», τόνισε, για να σκιαγραφήσει το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα που θα συντελέσει στην έξοδο από την κρίση. Τα βασικά σημεία του νέου προφίλ των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ προσδιορίζουν:
    - Τη σύνδεση με τη Διά Βίου Μάθηση για να «πέσουν τα τείχη» μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης και των τομέων επιστήμης. «Γιατί να μην εισάγεται κανείς κατ' ευθείαν στο Ιδρυμα, ώστε ο πρώτος να έχει ευρύτητα επιλογών και το δεύτερο δυνατότητα διαμόρφωσης πτυχίων;», αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά.
    - Τη σύνδεση με την περιφερειακή ανάπτυξη και την αγορά εργασίας που θα επέλθει και μέσα από τη χωροταξική αναδιάρθρωση με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο Ιδρυμάτων και τμημάτων.
    - Την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων και τη διεθνοποίησή τους, ώστε να μπορούν να δέχονται και καθηγητές και φοιτητές από το εξωτερικό. «Είμαστε από τις 30 πλουσιότερες χώρες αλλά έχουμε κακή διαχείριση πλούτου. Πρέπει να αναδείξουμε όλες τις δυνάμεις μας» τόνισε.
    Ως εκ τούτου, κρίνεται επιβεβλημένο από την κυβέρνηση να μείνει πίσω το σημερινό Πανεπιστήμιο και μαζί όλη η παθογένεια που ξεκινά από «το σκοταδισμό, την αδιαφάνεια και την αναχρονιστικότητα» και φθάνει στις «πελατειακές σχέσεις, τις συναλλαγές φοιτητικών παρατάξεων με καθηγητές για θέματα εξετάσεων και βαθμούς, καθώς και την εξάντληση της περιφερειακής ανάπτυξης στους φοιτητές-πελάτες των τοπικών μπαρ, στους ενοικιαστές δωματίων, άντε και σε κανένα καλό γαμπρό ή νύφη».
    Η υπουργός Παιδείας το είπε αλλιώς: «Η περίοδος του Πανεπιστημίου της Μεταπολίτευσης έχει κλείσει τον ιστορικό της κύκλο». Ωρα για το «νέο Πανεπιστήμιο». Και για όσους θέλουν να καταλάβουν τη νέα εποχή, εξήγησε: «Αν κάποτε το ζητούμενο ήταν να μπει η πολιτική στο Πανεπιστήμιο, τώρα είναι η πολιτική για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ».
    Πυλώνες της φιλόδοξης μεταρρύθμισης (που πρώτη αποκάλυψε η «Ε» τον περασμένο Μάιο), που φυσικά θα συνδυαστεί και με το νέο υπό κατάρτιση εξεταστικό σύστημα (από το 2013), είναι:
    - Ουσιαστική αυτοτέλεια των Ανώτατων Ιδρυμάτων.
    - Θεσμική εισαγωγή της αξιολόγησης και κοινωνικής λογοδοσίας.
    - Διεθνοποίηση της λειτουργίας των Ιδρυμάτων και τόνωση της εξωστρέφειας.
    - Σύνδεσή τους με την κοινωνία και την οικονομία, με μετρήσιμα στοιχεία ως προς την πρόοδό τους σε στοχοθετημένα πεδία (έρευνα, τεχνολογία, κοινωνία της γνώσης).
    Ολα αυτά θα γίνουν με τη δημιουργία νέας ταυτότητας για τα Ιδρύματα (θα οριοθετηθούν εκ νέου οι όροι Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ), νέας ταυτότητας για τον φοιτητή (που θα σπουδάζει σε νέο, σύγχρονο, ευέλικτο περιβάλλον με διεθνή προπτυχιακά, μεταπτυχιακά κ.ά.), νέας ταυτότητας για τους καθηγητές (εκλογή από ξένους εμπειρογνώμονες, ανταγωνιστικότητα κ.ά.) και τέλος με τη χωροταξική και θεματική αναδιάρθρωση.
    Διαφορετικό σύστημα ανάλογα με τα μέγεθος και το προφίλ του κάθε ιδρύματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, στόχος είναι ένα λιτό θεσμικό πλαίσιο που θα δίνει τις βασικές κατευθύνσεις-προδιαγραφές και ένας ισχυρός εσωτερικός κανονισμός που θα ορίζει όλα τα πεδία λειτουργίας του ιδρύματος.
    Προτείνονται:
    - Βασική ακαδημαϊκή μονάδα είναι η σχολή στην οποία θα γίνεται πλέον η εισαγωγή των φοιτητών και από την οποία θα παίρνουν πτυχία. Καταργούνται τα τμήματα. Μετά το πρώτο έτος θα γίνεται η κατανομή των προγραμμάτων σπουδών ενώ θα ευνοείται και η αλλαγή προγραμμάτων σπουδών κατά τη διάρκεια φοίτησης.
    - Κατάργηση του συστήματος διδασκαλίας με διαλέξεις σε αμφιθέατρα. Σχεδιάζεται το προφίλ του εκπαιδευτηρίου με καταγραφή της παρουσίας και της απόδοσης των φοιτητών.
    - Σπουδές κατ' έτος, κατ' εξάμηνο, θέσπιση προαπαιτούμενων για τη συνέχιση και την ολοκλήρωση των σπουδών. Μέτρο που εντάσσεται στην καταπολέμηση των «αιώνιων» φοιτητών.
    - Κατάργηση των εξεταστικών περιόδων.
    - Σύστημα πιστοποίησης σπουδών.
    - Εφαρμογή του ευρωπαϊκού συστήματος (ECTS) με βάση τις διδακτικές μονάδες, οι οποίες θα αποτελούν και σημαντικό κριτήριο για τη διάρκεια των σπουδών.
    - Υιοθέτηση ψηφιακού συγγράμματος. Η ηλεκτρονική παραγγελία τους συμβάλλει στην καταγραφή των ενεργών φοιτητών αλλά... και των «αιωνίων».
    - Οργάνωση Κέντρων Αριστείας.
    - Αναδιάρθρωση του θεσμού της πρακτικής άσκησης.
    - Νέος σχεδιασμός για τον συντονισμό μεταπτυχιακών με τρόπο που θα ορίζει το κάθε ίδρυμα.
    - Σύνδεση των προγραμμάτων της Διά Βίου Μάθησης με τα Ανώτατα Ιδρύματα, καθώς όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης θα ενταχθούν στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Στο ίδιο πλαίσιο και με εισιτήριο την πιστοποίηση ή τη συλλογή πιστοποιήσεων επαγγελματικών δικαιωμάτων (από διάφορους τίτλους) θα πραγματοποιούνται και οι μετακινήσεις (ή μεταπηδήσεις) από βαθμίδα σε βαθμίδα.
    ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΑΕΙ - ΤΕΙ
    1 Συμβούλια διοίκησης για στρατηγικό σχεδιασμό και οικονομικά. Πρυτάνεις, μόνο για ακαδημαϊκά
    2 Οικονομική αυτοτέλεια στα ιδρύματα. Υπεύθυνα και για μισθοδοσία.
    3 Σύνδεση αξιολόγησης - χρηματοδότησης.
    4 Σύνδεση χρηματοδότησης με ελεύθερη αγορά. Δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής Χρηματοδότησης των ΑΕΙ.
    5 Εισαγωγή σε σχολές ή και σε ΑΕΙ. Δυνατότητα αλλαγής σπουδών μετά το α' έτος.
    6 Κάρτα - κουπόνι φοιτητή, που του εξασφαλίζει την προσωπική του χρηματοδότηση.
    7 Κατάργηση διδασκαλίας με διαλέξεις σε αμφιθέατρα, καταγραφή παρουσιών και απουσιών.
    8 Θέσπιση προαπαιτούμενων για τη συνέχιση των σπουδών.
    9 Ψηφιακά συγγράμματα.
    10 Περιφερειακά συμβούλια, αρμόδια για πανεπιστήμια, ΤΕΙ και ερευνητικά κέντρα. «Καλλικράτης» σε όλα τα Ιδρύματα.
    ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
    ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ© Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Περὶ ἐξομολογήσεως καί πνευματικῆς καθοδηγήσεως / Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου


 


Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δύο τρόπους καθοδηγήσεως τῶν ψυχῶν: Τήν ἀκρίβεια καί τήν οἰκονομία. Τά ζητήματα, πού ἐπιδέχονται οἰκονομία, ὁ Πνευματικός πρέπει νά τά χειρίζεται μέ προσοχή, προσευχή καί διάκριση, ὥστε νά προκύπτη ὠφέλεια καί ὄχι βλάβη. Στά ζητήματα ὅμως, πού δέν εἶναι ἐπιδεκτικά οἰκονομίας, νά εἶναι αὐστηρότατος, γιά νά μή κατακριθῆ ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως ὡς θεομάχος.

Ὁ Πνευματικός κατά τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἔχει τή δυνατότητα νά κάνη οἰκονομία καί συγκατάβαση μέσα στά ὅρια τῶν Ἱερῶν Κανόνων, δηλαδή μέχρι ἐκείνου τοῦ σημείου, πού δέν θά βλάψη τόν ἐξομολογούμενο. Διότι ἡ οἰκονομία δέν γίνεται, γιά νά ἐπαναπαυθῆ καί νά παραμείνη ὁ ἐξομολογούμενος στίς πτώσεις του, ἀλλά γιά νά παρακινηθῆ νά τίς ξεπεράσει.

Ὑπάρχουν ζητήματα στήν Ἐξομολόγηση, γιά τά ὁποῖα ὁ Πνευματικός πρέπει νά χρησιμοποιήση καί τό μέτρο τῆς συγκαταβάσεως καί οἰκονομίας, προκειμένου νά φέρη τόν ἐξομολογούμενο στήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλα ζητήματα, στά ὁποῖα δέν μπορεῖ κατ’ οὐδένα λόγο νά γίνη οἰκονομία. Γιά παράδειγμα δέν χωρεῖ συγκατάβαση, ἄν ὁ ἐξομολογούμενος ἐμμένει στή μνησικακία, ζητᾶ ἐκδίκηση, δέν συγχωρεῖ αὐτόν, πού τοῦ ἔφταιξε, εἴτε δίκαια, εἴτε ἄδικα. Δέν μπορεῖ ἀκόμη νά γίνη συγκατάβαση σ’ αὐτόν πού ἐπιμένει ἀμετανόητα σέ αἱρετικά φρονήματα ἤ καί δέν πείθεται νά ἀποχωρήση ἀπό ἀντιχριστιανικές μυστικές θρησκεῖες, ὅπως εἶναι π.χ. ἡ Μασωνία. Εἶναι ἐπίσης τελείως ἀνεπίδεκτα οἰκονομίας τά κωλύματα Ἱερωσύνης. Δέν ἐπιτρέπεται δηλαδή σέ καμμιά περίπτωση νά δοθῆ συμμαρτυρία, γιά νά προσέλθη στίς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης κάποιος, πού ἔπεσε σέ βαριά σαρκικά ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι οἱ πρίν τό γάμο του σεξουαλικές σχέσεις, ἔστω καί μέ αὐτήν ἀκόμη τήν ἀρραβωνιαστικιά του, ἀλλά καί κάθε ἄλλη ἔξω ἀπό τόν γάμο του σεξουαλική σχέση, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία, ἤ ἡ μοιχεία, ἤ ἡ ἀρσενοκοιτία. Οἱ Πνευματικοί, πού συγκαταβαίνουν σέ τέτοιες περιπτώσεις καί δίνουν συμμαρτυρία, φέρουν τεράστια εὐθύνη ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ. Ἀλίμονο καί σ’ ἐκείνους πού κρύβουν τέτοια ἁμαρτήματα ἀπό τόν Πνευματικό, γιά νά ὑποκλέψουν συμμαρτυρία, καί νά γίνουν ἀναξίως ἱερεῖς!

Ὁ στόχος τοῦ Πνευματικοῦ, ὅταν ἐξομολογῆ, εἶναι τό νά κερδηθῆ ὁ ἁμαρτωλός!

Πολλοί ἐγκαταλείπουν τόν Πνευματικό τους καί προστρέχουν σέ ἄλλο, ὁ ὁποῖος, ὅπως λέγουν, τούς "ἀναπαύει" καλύτερα. Χρειάζεται ὅμως πολλή προσοχή στό θέμα αὐτό, διότι ὅπως δυστυχῶς ὑπάρχει "καλή ἀνάπαυση", ὑπάρχει καί "κακή ἀνάπαυση". Ἄν κάποιος Πνευματικός ἐξασθενίζη στή συνείδηση τοῦ ἐξομολογουμένου τή σοβαρότητα κάποιων πτώσεών του ἤ τοῦ ἐπιτρέπει νά κοινωνῆ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, παρ’ ὅτι πέφτει σέ σοβαρά ἁμαρτήματα, τέτοιου εἴδους "ἀνάπαυση" καταποντίζει, ὄχι μόνο τόν ἐξομολογούμενο, ἀλλά καί τόν Πνευματικό.

Τά ἐπιτίμια εἶναι φάρμακα, πού τά ἐπιβάλλει ὁ Πνευματικός, γιά νά κλείση τό τραῦμα, καί νά θεραπευθῆ ἡ ἀσθένεια τοῦ ἐξομολογουμένου. Τά ἐπιτίμια προλαμβάνουν τήν ἐπανάληψη τῆς ἁμαρτίας. Ἄν δέν μπῆ τό κατάλληλο ἐπιτίμιο σέ κάποια σοβαρή πτώση, εἶναι πολύ εὔκολο αὐτή νά ξανασυμβῆ.

Οἱ ἱεροί Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι ἐξίσου θεόπνευστοι, ὅπως ἀκριβῶς θεόπνευστα εἶναι καί τά Δόγματα, τά ὁποῖα διευκρίνησαν καί διετύπωσαν οἱ ἴδιες ἐκεῖνες Ἅγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης χαρακτήρισε τό "Πηδάλιον" μέ τά ἑξῆς ὑπέροχα λόγια: "Αὕτη ἡ βίβλος εἶναι ἡ μετά τάς Ἁγίας Γραφὰς Ἁγία Γραφή, ἡ μετά τήν Παλαιάν καί Καινήν Διαθήκην Διαθήκη. Τά μετά τά πρῶτα καί θεόπνευστα λόγια δεύτερα καί θεόπνευστα λόγια. Αὕτη ἐστι τά Αἰώνια Ὅρια, ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν, καί Νόμοι οἱ ὑπάρχοντες εἰς τόν αἰώνα καί ὑπέρ πάντας τούς ἐξωτερικούς καί βασιλικούς νόμους ὑπερέχοντες…"

Ἐκεῖνος, πού πραγματικά μετανοεῖ γιά τήν ἁμαρτία του καί ἔχει γνήσια ταπείνωση, δέχεται ἀγόγγυστα τό ἐπιτίμιο, πού ἔκρινε κατάλληλο νά τοῦ βάλη ὁ Πνευματικός. Ἐκεῖνος, πού γογγύζει γιά τό τυχόν ἐπιτίμιο, πού τοῦ ἐπιβλήθηκε, αὐτός ὁπωσδήποτε δέν συνειδητοποίησε τό μέγεθος τῆς ἁμαρτίας, στήν ὁποία περιέπεσε, δέν κατανοεῖ τό βάθος τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως, καί μέ τήν πρώτη εὐκαιρία πάλιν θά ξαναπέση, ἴσως καί σέ χειρότερα.

Ὅπως ὁ γιατρός δέν πρέπει νά ξεγελᾶ τόν ἄρρωστο, κρύβοντάς του τή σοβαρότητα τῆς ἀσθένειάς του καί στερώντας τον τά ἀναγκαῖα φάρμακα, παρομοίως πρέπει νά ἐνεργῆ καί ὁ Πνευματικός. Εἶναι ἀδύνατο νά ὁδηγῆ στή σωτηρία τούς ἀνθρώπους, ἄν στή συνείδησή τους ἀπαμβλύνη καί δικαιολογῆ κάποιες ἁμαρτίες, πού μερικές φορές μπορεῖ νά εἶναι καί θανάσιμες.

Ὡς Γέροντάς σας καί Πνευματικός σας, κάθε ἡμέρα εἶμαι νοερῶς κοντά σας. Μή νομίζετε ὅτι σᾶς ξεχνῶ.Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει "ἀπὼν τῷ σώματι, παρών δέ τῷ πνεύματι" (Α’ Κορ. 5,3). Δηλαδή νοερῶς, μέ τό πνεῦμα εἶμαι παρών, ἄν καί ἀπουσιάζω σωματικά. Ναί! Μέ τή σκέψη καί τίς προσευχές μου εἶμαι πάντοτε πλησίον σας, ἔστω κι ἄν σωματικά βρίσκωμαι πολύ μακριά. Ἄς εἶναι, κι ἀπό μακριά, ἔχω τήν ἔγνοια καί τή φροντίδα σας.

Μή νομίζετε ὅτι εἶστε μόνοι στόν ἀγώνα σας. Ὁ Γέροντάς σας βρίσκεται δίπλα σας, μαζί σας.

Ἄν σέ πλακώση ἡ στενοχώρια καί σοῦ βάλη ὁ πειρασμός τόν λογισμό νά μή πᾶς στόν ναό, οὔτε τό Ἀπόδειπνο νά κάνης, καί τά παρόμοια, νά ἐνθυμηθῆς πώς ὁ Πνευματικός καί ὁ Γέροντάς σου εἶναι δίπλα σου νοερῶς, καί σέ παρακολουθεῖ. Καί θά λυπηθῆς πολύ, ἄν ὑποκύψης στόν πειρασμό, καί δέν ἀντισταθῆς σ’ αὐτόν. Μή τό ξεχνᾶτε πώς πράγματι ὁ Γέροντάς σας εἶναι πάντοτε κοντά σας μέ τίς προσευχές του, καί σᾶς παρακολουθεῖ.

Κι ἄν ὅλοι γύρω σου σ’ ἐγκαταλείψουν, δέν πρέπει νά ἐπιτρέψης στόν ἑαυτό σου νά αἰσθάνεται πώς δέν ἔχεις ἀνθρώπινο στήριγμα. Γιατί ὁ Πνευματικός σου σοῦ ὑπόσχεται πώς θά ἔχη τή φροντίδα καί τήν ἔγνοια σου.

Ἀφοῦ ξέρης πώς σέ ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί ὁ Πνευματικός σου, δέν πρέπει νά φοβᾶσαι! Νά σκέφτεσαι ὅτι, "κι ἄν δέν μοῦ ἀπομείνη τίποτα στόν κόσμο νά στηριχθῶ, νά ἀκουμπήσω, νά σταθῶ, ὅμως ὑπάρχει ὁ πανταχοῦ παρών Θεός. Γι’ αὐτό καί δέν μπορῶ ν’ ἀπελπισθῶ. Κοντά μου βρίσκεται κι ὁ Πνευματικός μου, καί μπορῶ νά στηριχθῶ." "Τί δύναται νά μᾶς χωρίση ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ; Θλίψη; Στενοχωρία; Ξίφος; Κίνδυνος; Θάνατος; " (πρβλ. Ρωμ. 8,35). Τίποτε δέν μπορεῖ νά μᾶς χωρίση ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἔχουμε τήν πίστη καί ἐλπίδα μας σ’ Αὐτόν.

Ὅταν ἔχης ἀνάγκη νά ’δης τόν Πνευματικό σου, κι ἀναλογίζεσαι πώς εἶναι πολύ μακριά, καί εἶναι δύσκολο νά τόν συναντήσης τή στιγμή ἐκείνη, πού ἔχεις ἀνάγκη, τότε νά ἔχης ὑπόψη σου, καί νά τό πιστεύης, πώς ὁ Πνευματικός σου πατέρας, ἄν καί εἶναι "ἀπών τῷ σώματι", εἶναι ὅμως "παρών τῷ πνεύματι" (Α΄, Κορ. 5,3) [δηλαδή ἄν καί ἀπουσιάζη σωματικά, εἶναι ὅμως παρών πνευματικά], καί παρακαλεῖ τόν Θεό νά σ’ ἐνδυναμώνη καί νά σέ σώζη.

Τό ἄν θά "φύγη" (σ.σ ἐννοεῖ ὁ Γέροντας τό νά ἀποθάνη) σύντομα ὁ Πνευματικός σου, σημαίνει ὅτι ὁ Θεός τό παρεχώρησε αὐτό. Καί ὁ Κύριος θά φροντίση ὁπωσδήποτε γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου καί γιά τή σωτηρία σου. Κάποιος ἄλλος θά βρεθῆ νά τόν ἀντικαταστήση. "Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνη ζήσεται" (Ἰωάν. 11, 26). Ἄν κάποιος πιστός ἀποθάνη, θά ζήση ὅμως στήν ἄλλη ζωή. Κι ἄν ἀποθάνη ὁ Πνευματικός σου, ὅμως θά ζῆ κοντά στόν Θεό. Καί θά πρεσβεύη σ’ Αὐτόν γιά τά πνευματικά του παιδιά. Θά παρακαλῆ καί γιά σένα, νά σέ δυναμώνη ὁ Κύριος καί νά σέ στηρίζη!

Ἐγώ πιστεύω στήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Αὐτός θά σέ βοηθήση ν’ ἀπαλλαγῆς ἀπό τόν πειρασμό, πού ἔχεις. Πρέπει ὅμως νά κάνης ὑπομονή, κι ἐγώ θά παρακαλῶ τόν Θεό γιά σένα, ὅσο μπορῶ. Κι ἐσύ ὅμως πρέπει νά παρακαλῆς νά σέ ἐλεήση ὁ Θεός. Καί θά’ ρθῆ σίγουρα ἡ λύτρωση.

Πάντοτε ἡ ἐξομολόγηση στόν Πνευματικό πρέπει νά εἶναι καθαρή. Νά μή ἀποκρύπτη ὁ ἐξομολογούμενος ἐν γνώσει του καμμία ἁμαρτία του. Καί τότε θά ’χη τή συγχώρηση ἀπό τόν Θεό. Ὅταν ἡ ἐξομολόγηση εἶναι εἰλικρινής, τότε ἀκριβῶς εἶναι πού βρίσκει ὁ ἐξομολογούμενος ἔλεος, παρηγορία καί ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του.

Ὡς Πνευματικός σας, ἐλπίζω καί πιστεύω πώς σιγά σιγά θά γίνετε ὅπως σᾶς θέλει ὁ Θεός. Ἐγώ, ὅσο μπορῶ, θά σᾶς βοηθῶ. Ἀλλά καί σεῖς πρέπει νά ὑπακούετε σέ ὅσα σᾶς λέγω. Πέραν τούτου, εἶναι τοῦ Θεοῦ δουλειά. Καί ἡ δική σας σωτηρία εἶναι καί δική μου σωτηρία.

Γιά ὅσους προσέρχονται σέ μένα, καί μέ ἐμπιστεύονται, καί γίνονται πνευματικά μου παιδιά, γι’ αὐτούς θεωρῶ τόν ἑαυτό μου ὑπεύθυνο ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Καί θεωρῶ καθῆκον μου νά ἐκπληρώσω στό ἀκέραιο τήν ὑποχρέωσή μου ἀπέναντι σ’ αὐτά τά πρόσωπα. Ἡ σωτηρία τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν εἶναι ταυτόχρονα καί δική μου σωτηρία.
 

Περί ἐμφανίσεων τοῦ γέροντος Παϊσίου, προφητειῶν καί προτροπῶν /῾Αγιορείτες πατέρες διαψεύδουν!

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com
Την Δευτέρα 23 Αυγούστου είχαμε αναρτήσει  το συγκεκριμένο θέμα Άποψη αγιορειτών πατέρων για τις λεγόμενες εμφανίσεις του γέροντα Παϊσίου
Ο λόγος ήταν ή ανώνυμη διαρροή στο internet μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος, ότι εμφανίστηκε ο γέροντας Παΐσιος σε δύο-τρείς μοναχούς τους είπε δήθεν ότι θα γίνει πόλεμος σε 3 μήνες,(ακριβής ορισμός ημερομηνίας) και τους προέτρεψε να πουν στον ηγούμενό τους αλλά και στα υπόλοιπα μοναστήρια να αποθηκεύσουν  υλικά αγαθά.

Το θέμα φάνηκε να ξεθωριάζει και να ξεχνιέται αλλά τελικά πριν λίγες ημέρες είδαμε να παίρνει τεράστια έμφαση και να γίνεται εκπομπή στην τηλεόραση και συγκεκριμένα στον Alter.
Θα αναφέρουμε ξανά ότι από πολλές πηγές από το Άγιο Όρος (επειδή εκεί υποτίθεται έγινε η εμφάνιση) (Μονή Αγ. Διονυσίου μοναχός Λεόντιος,  π.Ευθύμης στην Καψάλα κ.άλλοι) μας ενημέρωσαν να μην δίνουμε σημασία και βάρος και συνέχεια σε τέτοιες ειδήσεις, και με αυτές τις προτροπές λάβαμε το θάρρος να σας ενημερώσουμε τότε.
.
Πολλοί ρωτούν γιατί γίνεται αυτό; Ποιός ο λόγος;

Θέλουμε να θυμήσουμε ότι αρκετό καιρό τώρα υπάρχουν και κυκλοφορούν σκιωδώς φήμες για πάρα πολλά γεγονότα τα οποία μάλιστα θα συνέβαιναν τον Σεπτέμβριο, θα γίνονταν οργανωμένες εξεγέρσεις, συμπλοκές με λαθρομετανάστες, εμφύλιος πόλεμος.
Πολλοί με μεγάλη ευκολία πιστεύοντας αυτές τις φήμες έφτασαν να προετοιμάζονται και από τον Σεπτέμβριο να φεύγουν από τις δουλειές τους, να παίρνουν πρόωρες συντάξεις, κ.λπ
Τελείωσε ο Σεπτέμβριος και τώρα τι; Αυτές οι φήμες και αυτοί που τις προωθούσαν το «έκαψαν» το χαρτί του Σεπτεμβρίου και του εμφυλίου.
Τώρα ήρθε η στιγμή να «καεί» και το χαρτί του γέροντα Παισΐου και σε προέκταση να ευτελισθεί η Ορθοδοξία, η Εκκλησία, και η ορθόδοξη συνείδηση.
Αν έρθει ο Νοέμβριος και δεν γίνει τίποτα από την «προφητεία» τότε σύσσωμα τα ΜΜΕ(επιβολής), και οι εχθροί του ελληνισμού και της ορθοδοξίας θα μειώσουν, θα προσβάλλουν, θα εξευτελίσουν στο πρόσωπο του γέροντα την Ορθοδοξία. Θα χτυπήσουν επίσης στην ορθόδοξη συνείδηση του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού και την βαρύτητα την εγκυρότητα που έχουν οι ιδιόχειρες επιστολές του γέροντα που αναφέρονταν στα «Σημεία των Καιρών», τις επερχόμενες κάρτες, το 666, το σφράγισμα, τον Αντίχριστο, έτσι ώστε να αποδυναμώσουν την αντίστασή του και να επιφέρουν την κατάρρευση και την σωματική και πνευματική του υποτέλεια.

Ποτέ ο γέροντας δεν προέτρεπαι τους ανθρώπους να αποθηκεύουν και να συγκεντρώνουν αγαθά για να σωθούν. Επίσης ποτέ δεν όριζε ημερομηνίες σε τόσο σημαντικά πράγματα.
Άλλων- εκτός ορθοδοξίας - είναι αγαπημένο επάγγελμα ο συνεχής ορισμός ημερομηνιών.

Αντίθετα προέτρεπε- με ζωντανό παράδειγμα την ίδια του την φιλόπονη και φιλόστοργη ζωή - τον κόσμο να είναι ταπεινός, καθαρός, να «κατασκευάσει» εργοστάσιο καλού λογισμού, να είναι αρχοντικός(στην θυσία), λεβέντης (στην αγάπη), φιλότιμος (στον μόχθο, στο καθήκον), να πονάει για κάθε δημιούργημα του Θεού, να συγκεντρώνει αρετές, να προσεύχεται με πόνο για κάθε ανθρώπινη ψυχή, να έχει θεία δικαιοσύνη (όχι ανθρώπινη), να είναι υπομονετικός και κυρίως να ελπίζει απόλυτα και να εμπιστεύεται την ζωή του και την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Η συγκεκριμένη «εμφάνισή» και οι συγκεκριμένες προτροπές και οι ημερομηνίες, αφήνουν τέτοια γεύση;  Θυμίζει πουθενά γνήσια πατερική έκφραση του γέροντα Παϊσίου;
Δημιουργεί ειρήνη ή το αντίθετό της; 



Θα κλείσουμε με απόσπασμα από τις ιδιόχειρες επιστολές του:

«Σημεία τῶν Καιρῶν
του (†)Γέροντος Παϊσίου
Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική,
θά ἒλθη ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή.»