Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ”ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ”


         Την 01.10.2010, στο Κέντρο Νεότητας «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, πραγματοποιήθηκε τακτική ιερατική σύναξη, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ, όπου όλοι οι ιερείς συζητήσαμε, μεταξύ άλλων, και το θέμα της  ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, με αφορμή τις σχετικές  ερωτήσεις πολλών πιστών της επαρχίας μας,  καθώς και τα δημοσιεύματα στον θρησκευτικό τύπο λογίων κληρικών, δια των οποίων εκφράζουν την ζωηρά ανησυχία τους και καλούν τον πιστό λαό σε άρνηση παραλαβής της κάρτας αυτής. Κατά την διάρκεια της συνάξεως ενημερωθήκαμε σχετικά με τις εξελίξεις στο θέμα αυτό,καθώς και τις διαστάσεις που έχει λάβει τόσο στη χώρα μας, όσο και στο εξωτερικό.
         Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες σε λίγους μήνες θα αρχίσει η σταδιακή αντικατάσταση της αστυνομικής μας ταυτότητας από την Κάρτα του Πολίτη.
         Η Κάρτα του Πολίτη θα έχει σχήμα πιστωτικής και θα είναι εφοδιασμένη με ένα «έξυπνο» τσιπ στο οποίο θα ενσωματωθούν ο αριθμός δημοτολογίου κάθε πολίτη, το ΑΦΜ, ο ΑΜΚΑ, καθώς και ο αριθμός της αστυνομικής ταυτότητας. Πρόκειται δηλαδή για ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
       Στη μία όψη της κάρτας θα υπάρχει φωτογραφία του κατόχου και δακτυλικό αποτύπωμα.
       Με την εισαγωγή του σειριακού αριθμού και του κωδικού πρόσβασης που θα τη συνοδεύει, θα επιτρέπεται στον πολίτη, η πρόσβαση μέσω διαδικτύου στον ιατρικό του φάκελο, στα στοιχεία που αφορούν την περιουσία του κτλ.
       Σύμφωνα με πληροφορίες, η κάρτα θα χρησιμοποιείται για όλες τις συναλλαγές του πολίτη με το κράτος και ειδικότερα για τις κονωνικές υπηρεσίες. 
       Λαμβανομένων υπόψιν των απόψεων που διατύπωσαν οι πατέρες, αποφασίσαμε να συντάξουμε το ακόλουθο ψήφισμα, το οποίο διαβάστηκε ενώπιόν της συνάξεως και έγινε ομοφώνως αποδεκτό εκ του συνόλου των ιερέων: 

     1.  Εκφράζουμε την έντονη  ανησυχία μας, για την ολοένα και περισσότερο  αυξανόμενη βούληση των κυβερνήσεων των ευρωπαϊκών χωρών, να ελέγχουν τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, υποχρεώνοντάς τους αναγκαστικά, στο όνομα της διευκολύνσεως της καθημερινής ζωής η του ελέγχου της νομιμότητας σε διάφορους τομείς της κοινωνίας μας,  να απογράφουν τα δεδομένα αυτά  στις ηλεκτρονικές τράπεζες πληροφοριών των κρατών τους,  και να λαμβάνουν  ηλεκτρονικές κάρτες,  που τους ταυτοποιούν, και που θα πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιούν στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
      Έτσι επιτυγχάνεται ο απόλυτος έλεγχος από το κράτος κάθε ενέργειας και δραστηριότητας του ανθρώπου. Ελέγχεται κάθε λεπτομέρεια της ζωής του. Αυτό σαφώς αντίκειται στην ελευθερία του ανθρώπου ως προσώπου, καθώς πλέον ο πολίτης γίνεται ψυχρός και απρόσωπος αριθμός,  χάνει την προσωπικότητα και την αξία του και συνεχώς η ζωή του παρακολουθείται από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση της χώρας του.

        Επίσης αντίκειται στον Ευρωπαικό χάρτη θεμελειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου  που στο άρθρο 8 με τίτλο «Προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» τονίζει:
      α. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν.
      β.  Η επεξεργασία αυτών των δεδομένων πρέπει να γίνεται νομίμως, για κα θορισμένους σκοπούς, και με βάση την συγκατάθεση του ενδιαφερομένου η για άλλους θεμιτούς λόγους που προβλέπονται από τον νόμο. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση στα συλλεγέντα δεδομένα που το αφορούν και να επιτυγχάνει την διόρθωσή τους. Είναι φανερό από το άρθρο ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων είναι η συγκατάθεση του ατόμου προς τούτο.


      2.  Η υποχρεωτική λήψη της κάρτας του πολίτη  και η απόλυτη σύνδεση και αναγκαιότητά της με την πραγματοποίηση  βασικών καθημερινών αναγκών του ανθρώπου προς επιβίωση, π.χ. παραλαβή μισθού, νοσηλεία, εκπαίδευση, αγορά προϊόντων κλπ  καθώς και το γεγονός ότι μελλοντικά η κάρτα αυτή θα περιέχει και την υπογραφή του κατόχου της,  διεγείρει τα εξής  ερωτηματικά :
      α. Ποιά εγγύηση μπορεί να υπάρξει,  ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υποκλαπούν τα στοιχεία της κάρτας η να χρησιμοποιηθούν για παράνομους σκοπούς, από εκείνους που θα έχουν πρόσβαση σε αυτά η ακόμα και να αλλοιωθούν σκόπιμα;  Πρόσφατα εξάλλου γερμανικό κανάλι τηλεόρασης απέδειξε, ότι τα στοιχεία της κάρτας του πολίτη μπορούν εύκολα να υποκλαπούν
       β.  Ποιοί θα είναι οι όροι και τα όρια χρήσης των προσωπικών δεδομένων από εκείνους που νόμιμα θα τα επεξεργάζονται;
       γ.  Πως θα εξασφαλισθεί και θα κατοχυρωθεί νομικά η προστασία και η ασφάλεια του πολίτη σχετικά με την διακίνηση και επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων;
      δ.  Τι θα γίνει με εκείνους τους πολίτες που θα αρνηθούν για λόγους συνειδησιακούς η ακόμα και θρησκευτικούς να πάρουν την κάρτα του πολίτη; Θα αποκλειστούν από την ζωή, αφού χωρίς την κάρτα δεν θα μπορούν να πραγματοποιήσουν τα αναγκαία για την επιβίωσή τους η θα δοθεί εναλλακτική λύση από το κράτος;  Ας σημειωθεί ότι στον Ευρωπαικό χάρτη θεμελειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου , στο άρθρο  10 παράγραφος 2 αναγνωρίζεται το δικαίωμα αντίρρησης συνειδήσεως του ανθρώπου.
      3.  Προβληματισμός εξάλλου υπάρχει για την περαιτέρω σκοπιμότητα της σύγχρονης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε καθημερινά από το Διαδύκτιο καθώς και τον Τύπο, από τις δηλώσεις πολιτικών προσώπων και επιστημόνων, υπογραμμίζουν ότι  εξυπηρετεί τους σκοπούς της εγκαθίδρυσης μίας παγκόσμιας Κυβέρνησης,  η οποία μέσα από την κεντρική τράπεζα   πληροφοριών θα μπορεί να ελέγχει όχι μόνο τα προσωπικά δεδομένα, αλλά ολόκληρη την ζωή του ανθρώπου, ακόμα και να την κατευθύνει.
      4. Τα παραπάνω ενισχύονται και από το γεγονός ότι στο όνομα της πολύ-πολιτισμικότητας  και του σεβασμού, δήθεν, της ιδιαιτερότητας των θρησκειών καταρρέουν οι εθνικές, πολιτιστικές  και θρησκευτικές αξίες των λαών. Σήμερα βλέπουμε στο πλαίσιο των δικαιωμάτων του Ευρωπαίου πολίτη να αμφισβητείται νομικά η ύπαρξη εικόνων στα σχολεία και στα δημόσια κτίρια, οι μαντήλες των μουσουλμάνων κτλ. Ιδιαίτερα δε στη χώρα μας υπάρχει  και καλλιεργείται ένα  έντονο αρνητικό κλίμα  για την Εκκλησία και τους κληρικούς της  και βάλλεται η ορθοδοξία διεθνώς. Ας σημειωθεί ότι στο λεγόμενο Ευρωπαικό Σύνταγμα φρόντισαν να μην υπάρχει καμιά αναφορά στην χριστιανική κληρονομιά της Ευρώπης σεβόμενοι όπως είπαν την ιδιαιτερότητα της πολυπολιτισμικής κοινότητας.
       Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω οι προτάσεις μας είναι οι εξής:

       1.  Η Εκκλησία μας και δη το σώμα της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι πλέον αναγκαίο, άμεσα να τοποθετηθεί,  απέναντι στους όποιους κινδύνους συνεπάγεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών και η έκδοση της κάρτας του πολίτη, με πολύ προσοχή. Χωρίς ακρότητες και ζηλωτισμούς, με προσεκτική  μελέτη όλων των δεδομένων, των ανησυχιών που εκφράζονται από το πλήθος των πιστών,  σε συνεργασία με Θεολόγους, Πανεπιστημιακούς Καθηγητές,  ειδικούς μελετητές και επιστήμονες, με βάση την ορθόδοξη παράδοση και αλήθεια που πάντοτε εκφράζει με την γνήσια διδασκαλία της, την παραδοθείσα υπό του Κυρίου και των Αποστόλων, θα πρέπει να εξετάσει το όλο θέμα σε βάθος  και με εγκυκλίους της να διαφωτίσει τον κλήρο και τον λαό του Θεού υπεύθυνα, συγχρόνως δε να αποδυθεί, αν χρειαστεί,  σε ένα ουσιαστικό αγώνα για την προάσπιση των ελευθεριών του λαού  σε εθνικό και ευρωπαικό επίπεδο .
       2.   Να μετέχει η Εκκλησία δι εκπροσώπων των Συνοδικών της οργάνων στην δημόσια διαβούλευση, που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες για τους βασικούς άξονες της Κάρτας του Πολίτη, και σε συνεργασία με την Ελληνική Πολιτεία να απαιτήσει την νομική κατοχύρωση  της ασφάλειας των προσωπικών δεδομένων του πολίτη. Περαιτέρω δε, σύμφωνα με την εκφρασθείσα πρόταση του Καθηγητού της Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη στην επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο,  η Εκκλησιαστική Ιεραρχία να απαιτήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση να   συμπεριλάβει στις συνθήκες της και στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, σε μη αναθεωρήσιμο άρθρο του,  τα εξής: «Δεν επιτρέπεται η Ε.Ε. η κράτος-μέλος της να νομοθετήσει, να προωθήσει και να επιβάλλει σε οποιοδήποτε έγγραφο, κάρτα, μικροτσίπ, ταυτότητα η ηλεκτρονικό σύστημα συναλλαγών, κάποιο αριθμό - όπως τον δυσώνυμο 666 - όνομα η σύμβολο η χάραγμα, που προσβάλλει τη θρησκευτική συνείδηση των Χριστιανών η των οπαδών άλλης θρησκείας».

       3.  Θα μπορούσε να συνταχθεί από την Ιερά Σύνοδο   ένα κείμενο ψηφίσματος,  μέσα από το οποίο να δοθεί η δυνατότητα στο λαό του Θεού να εκφρασθεί δια της υπογραφής του . Τούτο ασφαλώς θα αποτελούσε μία διαμαρτυρία, η οποία μπορεί να έχει την δύναμη να ανατρέψει η και να ανακόψει τα σχέδια των ιθυνόντων η ακόμα να τους προβληματίσει. Παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Αγγλίας, όπου η νέα κυβέρνηση συνασπισμού  λαμβάνοντας σοβαρά υπ όψιν της, τίς  προηγούμενες  αντιδράσεις των οργανώσεων εναντίον του ηλεκτρονικού φακελώματος και της νέας "έξυπνης ταυτότητας", ανέδειξε ως  μείζον ζήτημα τήν  κατάργηση του νομικού καθεστώτος  σχετικά με τη "νέα ταυτότητα" και τήν  τεράστια συλλογή  50 ειδών  δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα  των πολιτών. Οι οργανώσεις αυτές μάζεψαν 10.000 υπογραφές εναντίον της κάρτας του πολίτη, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να λάβει την απόφαση να αποσύρει το σχετικό νόμο για τις κάρτες.
      4.  Παρακαλούμε θερμά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας να μεταφέρει στην προσεχή Σύνοδο της Ιεραρχίας τους προβληματισμούς και τις ταπεινές προτάσεις μας, ενώ αναμένουμε τις αποφάσεις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου πάνω στο θέμα αυτό,  με σκοπό τον διαφωτισμό κλήρου και λαού. 
Πηγή:http://mkka.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html

῾Ο ἐπικοινωνιολόγος τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου "ἐπιτίθεται" στόν Μητροπολίτη Καισαριανῆς κ. Δανιήλ

Περί ἤθους ἀπορίες....

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» έλαβε πριν από λίγο το παρακάτω κείμενο από τον Επικοινωνιολόγο κ. Σωτήρη Τζούμα, ο οποίος υπήρξε συνεργάτης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου με τίτλο "Κατάθεση ψυχής".
Το κείμενο έχει ως εξής
«Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι» είχε πει κάποτε ο μεγάλος Ιεράρχης Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας « ακόμη και στο χώρο της Εκκλησίας, που έχουν πάθος με την προβολή. Δεν αρκούνται, απλά και μόνον, με τη θέση που κατέχουν, αλλά τους γοητεύει το φαίνεσθαι, το άρχειν και το επιπλήττειν…, κυρίως όσους θεωρούν ότι διαφωνούν μαζί τους αλλά και όσους πιστεύουν ότι μπορεί να σταθούν εμπόδιο στα όποια σχέδιά τους.»
Με τον ιδιοφυή και εύστοχο αυτό τρόπο, ο αείμνηστος Ιεράρχης, παρουσίασε τον χαρακτήρα εκείνο που δεν ενδιαφέρεται τόσο για τη διοίκηση και το έργο, όσο το να διακρίνεται και να υπερέχει πάντα, να υποτάσσονται σ’ αυτόν, να σηκώνονται όρθιοι εμπρός του όλοι, διοικούντες και διοικούμενοι.
Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι καταστροφή στον επιχειρηματικό χώρο. Στο χώρο, όμως, τον Εκκλησιαστικό, είναι επικίνδυνο και καρφί στο σώμα της Εκκλησίας.
Δυστυχώς, όλοι βλέπουμε αυτούς τους χαρακτήρες μεταξύ των opinion και decision makers- εκεί ακριβώς που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, αλλά όμως, κάποιες φορές τους δικαιολογούμε.
Ωστόσο είναι πολύ θλιβερό όταν διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι χαρακτήρες μέσα στο σώμα της Εκκλησίας και πολύ περισσότερο εντός της Ιεραρχίας. Δεν είναι πολλοί… Δεν πρέπει να είναι πολλοί. Και λίγοι αρκούν, αφού και η ζημιά, θέλει μόνο πέντε γράμματα, για να κάνει ένα ανυπολόγιστο κακό.
Ο γράφων από το σπίτι του έμαθε, ν’ ανήκει στη σχολή εκείνων που απαιτούν από τον εαυτό τους ή να δικαιώνουν τον τίτλο και τις αρχές που κουβαλούν ή να αποχωρούν διακριτικά.
Το κριτήριο για μένα από τα παιδικά- νεανικά μου χρόνια, υπήρξε ένα και μόνο: η αποτελεσματικότητα σε ό, τι κι αν κάνω. Έργο δικό μου στον επαγγελματικό μου βίο, ήταν να παράγω επικοινωνία, να δίνω ιδέες και να συμβάλλω, εφόσον μου εζητείτο, στην υλοποίησή τους.
Δική μου δουλειά δεν ήταν ποτέ να έχω τίτλους και αξιώματα χωρίς αντικείμενο, ούτε να… εισπράττω από εκατό πλευρές!
Μου αρκούσε η εργασία μου.
Η ενασχόλησή μου με τα Εκκλησιαστικά πάει πολύ πισω στα χρόνο. Από τα μαθητικά- νεανικά μου χρόνια. Όσο περνούσε ο καιρός γινόταν ακόμη πιο έντονη. Ήμουν φοιτητής, σε σχολή εντελώς άσχετη με την Θεολογία και τον Εκκλησιαστικό μας βίο και γνώριζα την Εκκλησιαστική μας ιστορία και τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία της Ελλάδος και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, λες και ήμουν κληρικός ή έστω εργαζόμενος στον χώρο της Εκκλησίας.
Γνώρισα τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο από μικρό παιδάκι, μαθητής Δημοτικού ήμουν τότε.
Συνδεθήκαμε πνευματικά.
Οι σχέσεις μας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων ανθρώπων, που τις υπονόμευαν, διατηρήθηκαν πάντοτε σε εξαιρετικά επίπεδα.
Εγώ τον σεβόμουν και τον θεωρούσα ξεχωριστό και σπάνιο Ιεράρχη και εκείνος μου έδειχνε αγάπη, συμπάθεια, ενδιαφέρον και παραδεχότανε την ικανότητά μου να προβλέπω κάποια γεγονότα, να σπέυδω να επιλύω με αθόρυβο τρόπο κάποιες ειδικές καταστάσεις και ν’α ναλαμβάνω αποτελεσματικά μυστικές αποστολές,γι’ αυτό και με αποκαλούσε “δαιμόνιο πνεύμα”.
Όταν εξελέγη Αρχιεπίκσοπο, δεν δεχθηκα ποτέ καμμία από τις δελεαστικές προτάσεις που μου έκανε να μπω επαγγελματικά στο χώρο της Εκκλησίας. Πάντοτε του έλεγα: « Όχι ευχαριστώ, αλλά δεν πρέπει να επιμένετε, γιατί όλοι θα πουν ότι γι’ αυτό έκανα και κάνω, όσα κάνω για σας. Ότι είχα ιδιοτελείς σκοπούς».
Τότε βέβαι, δεν είχα ανάγκη.
Δύο έτη προ του θανάτου του, όταν επανέλαβε την πρότασή του και ενώ είχαν αρχίσει να διαφαίνονται τα πρώτα σύννεφα στον επαγγελματικό μου ορίζοντα, δεν άφησαν το πέρασμά μου κοντά του, κάποιοι άσπονδοι φίλοι μου, που για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν οι καρέκλες τους και η προσωπική τους ματαιοδοξία.
Ήταν οι ίδιοι άνθρωποι, που όταν αρρώστησε δεν άκουσαν την κραυγή αγωνίας που κατέθεσα, να σηκωθούμε να φύγουμε και να πάμε αμέσως στην Αμερική. Προτίμησαν να με λοιδωρήσουν, πρωτοσέλιδα τότε στην “Αυριανή” και να πλάνε τον Χριστόδουλο στο Αρεταίειο ως πρόβατον επί σφαγήν.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα «καταπλήσσονται» που εξακολουθώ βνα υπάρχω- παρά τα τόσα δεινά που με βρήκαν, από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και μετά. «Καταπλήσσονται» που ακόμη και σήμερα ορθώνω το ανάστημά μου και τολμώ να έχω άποψη.
Προφανώς θέλουν να πιστεύουν ότι ο Χριστόδουλος με ανακάλυψε στις μικρές αγγελίες και με πήρε κοντά του, διότι θέλουν να αγνοούν και να παριστάνουν ότι είναι αυτός ο ίδιος που επί δεκαετίες “έτεινα πάντα ευήκοον ούς ” και τους άκουγα να μου ζητούν, να μου γυρεύουν εξυπηρετήσεις και έσπευδα κάθε φορά  φιλοτίμως για να τους εξυπηρετήσω.
Είμαι ο ίδιος, που έβαζα το στήθος μου μπροστά για να προστατεύω τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, για να μάχομαι για τις ιδέες και τις θέσεις του.
Είμαι ο ίδιος, που έκανα πάντα τη βαριά δουλειά, που γινόμουν αντιπαθής από τον τρόπο που υπερασπιζόμουν τον μεγάλο Πρωθιεράρχη και όλοι αυτοί- τα λεγόμενα πνευματικά παιδιά του- εσιωπούσαν και έτριβαν ικανοποιημένοι τα χέρια τους που υπήρχε ένα… “κορόιδο” σαν και μένα.
Κι όλα αυτά τα έπραττα με αγάπη χωρίς να αμοίβομαι, και χωρίς να διεκδικώ τίτλους, θέσεις ή αξιώματα κοντά στον Αρχιεπίσκοπο και μέσα στην Εκκλησία.
Και, όμως, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι με παρουσίαζαν τότε ως τον Μέττερνιχ της Εκκλησίας, οπλίζοντας τα χέρια όσων ήθελαν να κάνουν κακό στον Χριστόδουλο με πέτρες και οκάδες λάσπης.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι υπήρξα κατηγορούμενος, πολλές φορές, για θέσεις που εξέφρασα, υποστηρίζοντας τον Χριστόδουλο και υβρίζοντας τους αντιπάλους του, κι όμως κανείς απ’ αυτούς τα λεγόμενα “πνευματικά αναστήματα” του Χριστόδουλου, δεν προθυμοποιήθηκε να έλθει μάρτυρας υπεράσπισής μου. Κανείς!
Δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να μιλήσω για όλα αυτά, όσο ζούσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος.
Αλλ’ όμως, όταν σήμερα αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, αξακολουθούν να με κρίνουν και να με συκοφαντούν, δεν μπορώ να σιωπήσω.
Την άποψη ενός παλαιού Ιεράρχου που κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα, ότι κάθε εποχή, φροντίζει ο Θεός να έχουμε τον καταλληλότερο Αρχιεπίσκοπο, εξέλαβε ο Μητροπολίτης Καισαριανής Δανιήλ, ως προδοσία μου στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο.
Κι αυτό μας το είπε, χωρίς να κοκκινίζει η συνείδησή του από ντροπή (γιατί το πρόσωπό του, όπως και το δικό μου άλλωστε, είναι κατακόκκινο από το πάχος).
Το είπε αυτό για μας ο Μητροπολίτης Καισαριανής που λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ψήφισε τον κ. Ιερώνυμο για Αρχιεπίσκοπο.
Το είπε αυτό για μας ο κ. Δανιήλ, όταν ο συνοδοιπόρος του Μητροπολίτης Κερκύρας και Παξών Νεκτάριος, είπε προσφωνώντας τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στην Κέρκυρα, τον περασμένο Αύγουστο: “Τιούτος ημίν έπρεπε Αρχιεπίσκοπος” .Κι ακόμη ότι “ήτο θέλημα Θεού να γίνετε Αρχιεπίσκοπος”.
Όλα αυτά ήταν μικρότερες προδοσίες που δεν διήγειραν την ευαίσθητη, κατά τα άλλα, συνείδηση του κ. Δανιήλ;;;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά για μια ακόμη φορά θεωρώ ότι έλαβα δωρεάν μαθήματα υποκρισίας και μάλιστα από έναν άνθρωπο για τον οποίο εγώ έχω κάνει πολλά (τότε που μπορούσα, αλλά και αργότερα μέχρι πριν από λίγο καιρό όταν κάποιες ενέργειές του είχαν τεθεί στο μικροσκόπιο του ΣΔΟΕ), ενώ εκέινος όταν είχα ανάγκη δεν έκανε τίποτα.
Αντιθέτως μου έκλεισε την πόρτα.
Προφανώς την έχει ανοιχτή, μόνον για κάποιους ευλαβείς εκ του ευ- λαμβάνω, που όσο ήταν κοντά στον Χριστόδουλο, ελάμβαναν επιμίσθια οι ίδιοι, η σύζυγος γιατί έγραφε συνταγές μαγειρικής και παρ’ ολίγον να λαμβάνει και η νομικός θυγατέρα. Σε αντίθεση με εμένα που όταν ζήτησα να κάνει του παιδί μου πρακτική της σχολής του σε ένα Εκκλησιαστικό ίδρυμα, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων.
Είναι όλα αυτά απομεινάρια μιας άλλης εποχής και μιας άλλης συμπεριφοράς, εντελώς διαφορετικής απ’ αυτήν που είχε ο μεγάλος πατέρας Χριστόδουλος ο οποίος είχε μια μεγάλη και με απέραντη καλοσύνη καρδιά, αλλά ξίνιζε το πρόσωπό του κάθε φορά που έβλεπε μπροστά του, μερικούς απ’ αυτή την σπάνια σχολή υποκρισίας.

Πηγή: http://www.romfea.gr

᾿Αθῶος ὁ Μεσσηνίας, ἀναγνώριση εὐαισθησίας στόν Κυθήρων...!


Ανακοινωθέν Ιεράς Συνόδου
Συνήλθε σήμερα Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου 2010, στην δεύτερη Συνεδρία Της η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

      Προ της ενάρξεως των εργασιών ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Μάρκος Βασιλάκης, έδωσε ενώπιον του Μακαριωτάτου Προέδρου και των Σεβασμιωτάτων Μελών την νενομισμένη διαβεβαίωση για την ανάληψη των καθηκόντων του.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :
     Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της Εξουσιοδοτήσεως.
     Επίσης ενημερώθηκε από εκθέσεις Συνοδικών Επιτροπών για Συνέδρια που πραγματοποιήθηκαν κατά την παρελθούσα περίοδο και έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.

      Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ωσαύτως εξέτασε την υπόθεση μεταξύ των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, και μετά τις δοθείσες εκατέρωθεν εξηγήσεις ανακοινώνει ότι :
     α. ουδεμία εκκλησιολογική παρεκτροπή υφίσταται στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και
     β. αναγνωρίζει στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ την ευαισθησία για την τήρηση της ακριβείας της δογματικής διδασκαλίας.


Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου
  
Πηγή:amen.gr

᾿Αμερικανός βαπτίστηκε στό ῞Αγιον ῎Ορος


Ο Μπρεττ(Brett Collins από τη Μασαχουσέτη, Η.Π.Α.) αισθάνθηκε ότι βρίσκεται στην έρημο όταν κατάλαβε την ομορφιά της ορθοδοξίας. Μπορεί να μην καταλάβαινε τη ρωσική γλώσσα της Θείας Λειτουργίας στην Αμερική, κατάλαβε όμως ότι βρήκε τον αληθινό Θεό.

Κατάλαβε ότι: «υμίν γαρ εστίν η επαγγελία και τοις τέκνοις υμών και πάσι τοις εις μακράν,όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών»(Πράξ.2,39)
Μία πιστή Ρωσίδα του είπε κάποτε ότι εάν θέλει να βρει και να δει την αληθινή πίστη των αγίων μας πρέπει να πάει σε μια ορθόδοξη χώρα. Τελικά αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιον Όρος. Διέσχισε τον ωκεανό με μια καθαρή σκέψη. Να βάλει μια αρχή στην εν Χριστώ Ζωή, να γεννηθεί «εξ ύδατος και πνεύματος».
Πριν πατήσει το πόδι του στο Άγιον Όρος και ενώ βρισκόταν στο καραβάκι για Δάφνη συνάντησε το γιατρό Ράντου Τίμις. Τον ρώτησε εάν είναι δυνατόν να βαπτιστεί στο Άγιον Όρος και ο Ράντου βλέποντας τον εν Θεώ ζήλο του και την πίστη του τον οδήγησε στη Ρουμάνικη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί αφού ο ηγούμενος π. Πετρώνιος και ο πνευματικός της μονής π. Ιουλιανός τον εξέτασαν στη γνώση των δογμάτων της πίστεώς μας, τον βάπτισαν έπειτα από μερικές μέρες.
Του έδωσαν το όνομα Ιουστίνος και το μυστήριο της βαπτίσεως τέλεσαν οι πατέρες Ιουλιανός Λάζαρ και Δαμασκηνός Ράους, ενώ ανάδοχος ήταν ο γιατρός Ράντου Τίμις.Το επιθυμούσε πολύ  να βαπτιστεί ο Ιουστίνος γνωρίζοντας τα λόγια του γέροντα Παισίου που έλεγε: ¨Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τα έργα του Θεού με το μυαλό του, αν δεν προσπαθήσει πρώτα να ζήσει με τέτοιο τρόπο που να φέρει τη χάρη του Θεού στη ζωή του¨.
Και να, αυτός προσπάθησε και από τη στιγμή εκείνη η χάρη του Θεού είναι μαζί του μαθαίνοντας σ΄ αυτή την σκήτη ότι υπάρχει«είς Κύριος,μία πίστις,εν βάπτισμα» (Εφεσ. 4,5)

μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com
πηγή περιοδικό-''Lumea Credintei'

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ τοῦ Μεγάλου ( Ἐπιστολή 6) ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟΝ ΤΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ γιά νά τήν παρηγορήσει γιά τό θάνατο τοῦ παιδιοῦ της.



"Μεγάλη ἡ συμφορά, τό ὁμολογῶ καί ἐγώ. Μεγάλοι ὅμως καί οἱ μισθοί πού ὁ Κύριος ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅσους κάνουν ὑπομονή"


1.            Ἐσκόπευα νά σιωπήσω ἀπέναντι τῆς κοσμιότητός σου μέ τήν σκέψη ὅτι, μέ τήν ψυχή συμβαίνει ὅτι καί μέ ἕνα μάτι πού πάσχει ἀπό φλεγμονή. Αὐτό, δηλαδή τό μάτι καί τό πιό ἁπαλό πράγμα νά τό ἐγγίσει ἐρεθίζεται. Ἔτσι αἰσθάνεται καί ἡ ψυχή πού ἔχει τραυματιστεῖ ἀπό βαριά θλίψη, ὅταν πάει κανείς νά τῆς μιλήσει. Γιατί τά λόγια ὅσο καί ἄν εἶναι παρηγορητικά ὅταν λέγονται τήν ὥρα πού ἡ ψυχή πάσχει καί ἀγωνιᾶ, τίς φαίνονται πολύ ἐνοχλητικά. Ἐπειδή ὅμως σκέφθηκα ὅτι τώρα ἔχω νά κάνω μέ Χριστιανή ἐκπαιδευμένη στά θεῖα ἀπό πολύ καιρό καί πεπειραμένη στά ἀνθρώπινα, ἐνόμισα ὅτι δέν θά ἦταν σωστό νά παραλείψω τό καθῆκον μου.
Γνωρίζω ποιά εἶναι τά σπλάγχνα τῶν μητέρων καί ἰδιαίτερα ὅταν θυμηθῶ τούς δικούς σου καλούς καί ἥμερους τρόπους πρός ὅλους, λογαριάζω πόσο μεγάλος πρέπει νά εἶναι ὁ πόνος γιά τή συμφορά πού σ᾽ ἔχει βρεῖ τώρα. Ἔχασες γιό, τόν ὁποῖο, ὅσον ζοῦσε, μακάριζαν ὅλες οἱ μητέρες καί εὔχονταν τέτοιοι νά εἶναι καί οἱ δικοί τους γιοί. Καί ὅταν πέθανε, ἔκλαψαν σάν νά εἶχε θάψει κάθε μία τόν δικό της. Ὁ θάνατος ἐκείνου ὑπῆρξε πλῆγμα στίς δύο πατρίδες (ἐννοεῖ καί τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας του), τήν δική μας καί τήν χώρα τῶν Κιλίκων. Μ ἐκεῖνον μαζί ἔπεσε καί τό μέγα καί ἔνδοξον γένος (σημ: Ἴσως τό πεθαμένο παιδί νά ἦταν μονάκριβο. Ἔτσι μέ τό θάνατό του ξεκληριζόταν ἡ γενιά τους), κατέρρευσε σάν νά μετακινήθηκε ἡ βάση του. Ὤ συναπάντημα πονηροῦ δαίμονος! Πόσο τρομερό κακό κατώρθωσες νά προκαλέσεις! Ὤ γῆ, πού ἀναγκάστηκες νά ὑποφέρεις ἕνα τέτοιο πάθος! Καί ὁ ἥλιος ἀσφαλῶς θά ἔφριττε, ἄν εἶχε αἴσθηση μπροστά σ ἐκεῖνο τό σκυθρωπό θέαμα. Καί τί μπορεῖ νά πεῖ κανείς ἄξιο νά ἐκφράζει ὅσα τοῦ ὑπαγορεύει ἡ ἀπελπισία τῆς ψυχῆς.

2.            Ἀλλά, ὅπως διδαχθήκαμε ἀπό τό Εὐαγγέλιο, τά ὅσα μᾶς συμβαίνουν δέν εἶναι ἔξω ἀπό τή θεία Πρόνοια, γιατί οὔτε σπουργίτης δέν πέφτει χωρίς τό θέλημα τοῦ Πατέρα μας. Ὥστε ὅ,τι ἔχει συμβεῖ ἔγινε μέ τό θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ μας. Καί ποιός μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ἄς δεχτοῦμε λοιπόν τό συμβάν. Διότι μέ τήν δυσανασχέτηση οὔτε αὐτό πού ἔχει γίνει διορθώνουμε καί ἐπί πλέον καταστρέφουμε τούς ἑαυτούς μας. Ἄς μή κατηγορήσουμε τήν δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ, διότι εἴμαστε πολύ ἀμαθεῖς, γιά νά ἐλέγχουμε τίς ἀνέκφραστες κρίσεις Του. Τώρα ὁ Κύριος δοκιμάζει τήν ἀγάπη σου σ Ἐκεῖνον. Τώρα ἔχεις τήν εὐκαιρία νά κερδίσεις μέ τήν ὑπομονή σου τήν μερίδα τῶν Μαρτύρων. Ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων εἶδε τό θάνατο ἑπτά παιδιῶν της καί δέν ἐστέναξε, οὔτε ἔχυσε ἄσκοπα δάκρυα, ἀλλά ἐνῶ ἔβλεπε τά παιδιά της νά φεύγουν ἀπό αὐτή τή ζωή μέ σκληρά βασανιστήρια, εἶχε εὐχαριστιακά βιώματα πρός τό Θεό. Γι αὐτό καί κρίθηκε καί ἀπό τό Θεό καί ἀπό τούς ἀνθρώπους τέλεια καί καταξιωμένη Χριστιανή. Μεγάλη ἡ συμφορά, τό ὁμολογῶ καί ἐγώ. Μεγάλοι ὅμως καί οἱ μισθοί πού ὁ Κύριος ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅσους κάνουν ὑπομονή.
Ὅταν ἔγινες μητέρα καί εἶδες τό παιδί σου καί εὐχαριστοῦσες τό Θεό, γνώριζες ὁπωσδήποτε ὅτι εἶσαι θνητή καί ὅτι θά γέννησες θνητό. Τί τό παράδοξον λοιπόν, πού ὁ θνητός πέθανε; Μήπως σέ στενοχωρεῖ πού πέθανε πρόωρα; Δέν μποροῦμε νά ξέρουμε ἐάν δέν ἦταν τώρα ὁ κατάλληλος καιρός νά φύγει. Γιατί ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί συμφέρει τήν ψυχή μας οὔτε ὁρίζουμε προθεσμίες στήν ἀνθρωπίνη ζωή. Στρέψε τά μάτια σου γύρω σ ὅλο τόν κόσμο ὅπου κατοικεῖς, καί θά κατανοήσεις ὅτι ὅλα ὅσα βλέπουμε εἶναι θνητά καί ὅτι ὑπόκεινται ὅλα στή φθορά. Κύτταξε ἐπάνω στόν οὐρανό. Κάποτε καί αὐτός θά διαλυθεῖ. Κύτταξε τόν ἥλιο. Oὔτε καί αὐτός θά παραμείνει. Τά ἀστέρια ὅλα, τά ζῶα τῆς ξηρᾶς καί τῶν ὑδάτων, αἱ ὡραιότητες τῆς γῆς, ἡ ἴδια ἡ γῆ, ὅλα εἶναι φθαρτά, ὅλα μετά ἀπό λίγο δέν θά ὑπάρχουν.
Ἄς εἶναι λοιπόν ἡ σκέψις ὅλων αὐτῶν παρηγοριά γιά ὅτι σοῦ ἔχει τώρα συμβεῖ. Μή μετρᾶς τή συμφορά στό βάθος της, γιατί τότε θά σοῦ φανεῖ ἀφόρητη. Ἄν ὅμως τό συγκρίνεις μέ ὅλα τά ἀνθρώπινα, τότε θά βρεῖς παρηγοριά. Ἐπάνω δέ ἀπό ὅλα ἔχω νά σοῦ πῶ ἐκεῖνο τό σπουδαῖο: Λυπήσου τόν σύζυγόν σου. Νά παρηγορεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Μή κάμεις σκληρότερη τή συμφορά μέ τό νά σέ βλέπει νά καταστρέφεις ἀπό τή στενοχώρια τόν ἑαυτό σου. Καί μέ λίγα λόγια ἔχω τή γνώμη ὅτι δέν ὑπάρχουν λόγια τέτοια πού νά μποροῦν νά χαρίσουν σ αὐτό τόν πόνο σας παρηγοριά. Πιστεύω ὅτι αὐτή τή δοκιμασία θά τήν ξεπεράσετε μονάχα μέ τήν προσευχή.
Εὔχομαι λοιπόν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος νά ἀγγίξει τήν καρδιά σου μέ τήν ἀνέκφραστη δύναμή Του καί νά ἀνάψει μέ ἀγαθούς λογισμούς τό φῶς στή ψυχή σου, ὥστε νά βρεῖς μέσα σου τήν παρηγοριά.

  πηγή:http://www.imkby.gr

῞Ενα περιστατικό μέ τόν Ρῶσσο στάρετς Ζωσιμᾶ (1850- 1936)


…Τελικά, ο Στάρετς έμεινε κατάκοιτος, διότι ήταν τόσο άρρωστος που δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποκαταστάσεως της υγείας του. Ήταν έτοιμος με χαρά να περάσει στην αιωνιότητα και είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πέθαινε σε λίγες ημέρες. Ο Στάρετς διάβασε την ευχή εις
ψυχορραγούντας μόνος του, και έψαλε τον κανόνα της Αναστάσεως σιγά, με μια φωνή που μόλις ακουγόταν.
Τότε όμως, ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του, ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων. τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα.
«Τι είναι αυτό; Γιατί;», στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. «Μα, γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα Τρύφων; Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου πει ο ίδιος τι σημαίνουν όλα αυτά».
Τότε ο Στάρετς πήρε το κομποσχοίνι του, το έβαλε στο μέτωπό του και μπροστά στην νοικοκυρά του διαμερίσματός του Ε.Γ.Π. είπε:
-«Λοιπόν, ας είναι το κομποσχοίνι αυτό ένα τηλέφωνο για μένα. Τρύφων, αγαπητέ μου, έλα εδώ σε μένα αμέσως. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω, αλλά η καρδιά μου μου λέει ότι με θέλεις ακόμα. Έλα για να μιλήσω μαζί σου».
Η νοικοκυρά κοίταξε τον Στάρετς με οίκτο:
- «Τώρα, γιατί κοροϊδεύετε και κάνετε τον τρελλό; Λέτε πως το κομποσχοίνι σας είναι ένα
τηλέφωνο… Είστε μωρό και παίζετε κάποιο παιχνίδι; Ποιος θα σας ακούσει; Μα κι αν ακόμα πράγματι τηλεφωνούσατε στον Μητροπολίτη Τρύφωνα, δεν θα ερχόταν».
- «Τον έχω φωνάξει και θα δούμε τι συμβαίνει», είπε ο Στάρετς με πραότητα.
Μετά από μισή ώρα, χτύπησε το κουδούνι στην πόρτα. Την άνοιξαν. Ο υποδιάκονος του
Μητροπολίτου Τρύφωνος είχε φθάσει για να τούς προειδοποιήσει πως ο Μητροπολίτης θα
ερχόταν στον Στάρετς, και ήδη είχε ξεκινήσει. Η έκπληξη της νοικοκυράς δεν είχε όρια.
Η συνάντηση των δύο Γερόντων ήταν πολύ συγκινητική. Με δάκρυα στα μάτια του ο
Μητροπολίτης προσευχόταν για την θεραπεία του πατρός Ζωσιμά και του έλεγε τα εξής:
- «Σε θέλω. Ο Κύριος να σου χαρίσει ακόμα χρόνια ζωής να πας στον άλλο κόσμο μετά
από μένα, ώστε να προσεύχεσαι για την ψυχή μου, όταν πετά προς την κόλαση. Σήκω, Γέροντα, σήκω να με εξομολογήσεις», είπε ο Μητροπολίτης.
- «Αγαπητέ μου Βλαντίκα, δεν μπορώ, δεν μπορώ ούτε να σηκώσω το κεφάλι μου από το μαξιλάρι, δεν μπορώ…».
- «Σήκω. Κάνε υπακοή».
Ο Στάρετς σηκώθηκε με πολλή δυσκολία και, βασταζόμενος από τον Μητροπολίτη, πήγε
μπροστά στο εικονοστάσι, εξωμολόγησε τον αγαπητό του επισκέπτη και ξάπλωσε πάλι. Είχε
χειροτερέψει.
Ο Μητροπολίτης έβαλε τα κλάματα και ικέτευσε τον Παντοκράτορα, τον Κύριό μας ΙησούΧριστό, να δώσει στον Στάρετς την υγεία του. Όλη η καρδιά του Βλαντίκα Τρύφωνος ήταν ενωμένη με τον Κύριο. Η προσευχή του ήταν φλογερή, δυνατή. Προσευχήθηκε επίσης στην Θεομήτορα, την Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης, για να συγκινήσει αυτή, η Πανάχραντος Μητέρα, με τις ικεσίες της, τον Υιόν της να χαρίσει λίγο χρόνο ζωής ακόμη στον στάρετς Ζωσιμά, έτσι ώστε να συλλειτουργήσει μαζί του, αφού θα σηκωνόταν με θαύμα και θα δυνάμωνε αρκετά.
Αποχαιρετίσθηκαν. Ο Στάρετς ήταν ξαπλωμένος στο κρεββάτι του, κατάλευκος σαν λείψανο.
Ο Βλαντίκα Τρύφων, βαθιά συγκινημένος από την υπακοή και την αγάπη του Στάρετς,
αλλά και βαθιά στενοχωρημένος για την σοβαρή αρρώστια του, πήγε κατ’ ευθείαν στον ναό της
Αναλήψεως, όπου ήταν να λειτουργήσει.
Στο τέλος της Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης μίλησε στον κόσμο:
«Αδελφοί μου, σας παρακαλώ θερμώς να ποοσευχηθήτε για τον στάρετς Ζωσιμά που είναι βαριά ασθενής. Δεν τον γνωρίζετε όλοι σας εδώ, εγώ όμως θα σας πω τι άνθρωπος είναι. Όταν ήμουν νέος και ζούσα στην Πετρούπολη ως αρχιμανδρίτης, πέρασα μιά τέτοια φρικτή κατάσταση που ήθελα να
εγκαταλείψω την θέση και τον βαθμό μου και να αρχίσω μια εντελώς διαφορετική ζωή. Όμως
κάποιος μου είπε πως έπρεπε να γνωρίσω κάποιον μοναχό από το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος του αγίου Σεργίου, ο οποίος είχε έλθει στην Πετρούπολη για να κάνει έρανο και που δεν ήταν ένας τυχαίος άνθρωπος.
Δεν θα είναι χωρίς ενδιαφέρον για σας, μου λέγανε. Εξέφρασα κι εγώ την επιθυμία μου να γνωρισθώ μαζί του. Και, μετά από μιά νύκτα που πέρασα συνομιλώντας μαζί του, το πρωί οι σκέψεις μου και τα αισθήματά μου είχαν εντελώς αλλάξει. Και χάρη στον Στάρετς βλέπετε τώρα μπροστά σας εμένα τον γέροντα, τον αδύνατο Μητροπολίτη Τρύφωνα».
Κατόπιν τούτου, ολόκληρο το εκκλησίασμα έπεσαν στα γόνατά τους και ο Μητροπολίτης
άρχισε μιά «παράκληση» για την υγεία του σοβαρά ασθενούντος στάρετς Ζωσιμά.
Πόσο φλογερά, πόσο δυνατά προσευχόταν ο Δεσπότης!
«Αυτός είναι που με έσωσε», έλεγε, «που σας έδωσε τον Μητροπολίτη Τρύφωνα. Αυτός ήταν που έβγαλε την ψυχή μου από την ομίχλη των πειρασμών και της χάρισε το φως και την δύναμη της αγάπης. Τώρα κατάκειται στο κρεββάτι του θανάτου, αυτός που έγινε ένας μεγάλος στάρετς, στην καρδιά του οποίου ζουν χιλιάδες ζητιάνοι και άθλιοι. Είναι κοντά στον θάνατο.
Μέσα στις καρδιές σας γονυπετήσατε πάλι και πάλι, ικετεύοντας για τον ευεργέτη μου, τον βαριά ασθενούντα στάρετς Ζωσιμά».
Και πράγματι, αυτή η ακολουθία της Παρακλήσεως έκανε το θαύμα. Μέσα σε λίγες ημέρες ο Στάρετς ένοιωσε καλύτερα, άρχισε κιόλας να συνέρχεται. Όταν πληροφορήθηκε για την παράκληση που έκαναν γι’ αυτόν στον ναό της Αναλήψεως, ο πατήρ Ζαχαρίας είπε με ένα μικρό χαμόγελο:
«Ναι, ήδη άκουσα. Άκουσα για το θαύμα του αποκεριού Τρύφωνος».
Ο Στάρετς έλεγε τον Βλαντίκα Τρύφωνα «αποκέρι», διότι ήξερε πως η επίγεια ζωή του θα έληγε γρήγορα, πολύ γρήγορα.
Όταν λοιπόν ο Μητροπολίτης έπεσε για τελευταία φορά άρρωστος, ο Στάρετς προσευχήθηκε γι’ αυτόν με συγκινητική αγάπη. Κι όταν κοιμήθηκε, οι ιδιαίτερες δεήσεις του Στάρετς γι’ αυτόν έγιναν πιο έντονες και έδωσε την εντολή σε μας, τα πνευματικά του τέκνα, να μνημονεύσουμε τον Μητροπολίτη και όλα τα δικά του πνευματικά τέκνα και τούς συγγενείς του.
Ο Στάρετς με έστειλε στον τάφο του Βλαντίκα Τρύφωνος. Δεν είχε λουλούδια επάνω του.
Ο Βλαντίκα δεν είχε δώσει ευλογία να στολίσουν τον τάφο του. Πολύς κόσμος, με δάκρυα στα μάτια τους, συνόδευσε το λείψανό του. Ενταφιάσθηκε στο Γερμανικό Νεκροταφείο.
- «Ο φίλος μου ο Βλαντίκα Τρύφων ήθελε να ζήσω δύο χρόνια ακόμα μετά την κοίμησή
του. Λοιπόν, ας γίνει κατά τις άγιές του ευχές».
Και πράγματι, ο Στάρετς έζησε κοντά μας δυό χρόνια ακόμα.
Έχοντας γίνει πάρα πολύ αδύνατος και βυθισμένος εντελώς στην προσευχή, οδηγούσε τις ψυχές των ανθρώπων, όπως και πριν, κοντά στον Κύριο δείχνοντάς τους την μετάνοια, η οποία τους αναγεννούσε μαζί με τις άγιές του ευχές. Ήταν σαν να βαστούσε τις καρδιές μας μέσα στα χέρια του. Μας κρατούσε με τις προσευχές του και την ζωή του. Προσπάθησε να μας κάνει να αγαπούμε και σκεπτόμαστε την Αγία Τριάδα πιο βαθιά, πιο δυνατά και να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας.
«Ο στάρετς Ζαχαρίας (Ζωσιμάς)»
Ορμύλια 1982, σελ. 138-143

Πηγή: http://dosambr.wordpress.com

Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου: Πῶς ἐργάζεται ὁ διάβολος. ῾Η σημασία τῆς ἀνθρώπινης θελήσεως.

"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
∆εύτερο Μέρος
Πώς εργάζεται ό διάβολος

1)«Ό διάβολος κάνει τό πάν, γιά νά μη βοηθηθή ό άνθρωπος»

Ό διάβολος είναι τεχνίτης. Άν φέρη λ.χ. τήν ώρα τής Θείας Λειτουργίας σέ έναν πνευματικό άνθρωπο έναν ελεεινό λογισμό, εκείνος θά τόν καταλάβη, θά τιναχθή καί θά τόν διώξη.
Γι' αυτό τού φέρνει έναν πνευματικό λογισμό.
«Το τάδε βιβλίο, τοϋ λέει, γράφει αυτό γιά την Θεία Λειτουργία». Μετά θά του τραβήξη την προσοχή λ.χ. στον πολυέλαιο. Θά άναρωτηθή ποιος άραγε νά τόν έφτιαξε.
Ή θά τοϋ θυμίση έναν άρρωστο πού πρέπει νά πάη νά τόν δη. «"Α! έμπνευση, λέει, την ώρα της Θείας Λειτουργίας», ενώ είναι ό διάβολος πού μπαίνει ενδιάμεσος και πιάνει ό άνθρωπος την συζήτηση με τόν λογισμό του.
Όποτε ακούει τόν Ιερέα νά λέη «Μετά φόβου...»καί τότε καταλαβαίνει ότι τέλειωσε ή Θεία Λειτουργία και εκείνος δέν συμμετείχε καθόλου.
Νά, και εδώ στον Ναό· πηγαίνει ή έκκλησάρισσα νά άνάψη τά κεριά στον πολυέλαιο και έχω παρατηρήσει ότι και μεγάλους ακόμη τους αποσπά ό πειρασμός εκεί πέρα καί χαζεύουν την αδελφή πώς ανάβει τά κεριά.
Αυτό είναι τελείως παιδικό. Μόνον τά μικρούτσικα παιδιά χαίρονται με κάτι τέτοια καί λένε: «Τά
άναψε!». Δηλαδή, αυτό γιά τά μικρά παιδιά είναι δικαιολογημένο, άλλα γιά τους μεγάλους;
"Η, ενώ πρέπει νά αποφεύγουμε τις κινήσεις τήν ώρα της Θείας Λειτουργίας, ό πειρασμός μπορεί νά βάλη εκείνη τήν ιερή ώρα μιά αδελφή νά γυρίζη στό αναλόγιο τά φύλλα τοϋ βιβλίου, νά κάνη θόρυβο
καί νά αποσπά τους άλλους. Ακούνε «κρίτς-κρίτς», «τί γίνεται;» λένε, καί φεύγει έτσι ό νους άπό τόν Θεό καί χαίρεται τό ταγκαλάκι.
Γι' αυτό νά προσέχουμε νά μή γινώμαστε εμείς αιτία νά αποσπάται ή προσοχή τών άλλων τήν ώρα τής θείας λατρείας.
Κάνουμε ζημιά στον κόσμο καί δέν τό καταλαβαίνουμε. Ή παρατηρήστε σέ καμμιά ανάγνωση. Όταν φθάνη ό αναγνώστης στό πιο ιερό σημείο, άπό τό όποιο θά βοηθηθούν οί άνθρωποι, τότε ή θά χτυπήση δυνατά άπό τόν αέρα ή πόρτα ή θά βήξη κάποιος καί θά άποσπασθή ή προσοχή τους καί δέν θά ωφεληθούν άπό αυτό τό ιερό σημείο. Έτσι κάνει τήν δουλειά του τό ταγκαλάκι.
Ώ, αν βλέπατε τόν διάβολο πώς κινείται! Λεν τόν έχετε δει, γι' αυτό δέν καταλαβαίνετε μερικά πράγματα!
Κάνει τό πάν, γιά νά μή βοηθηθή ό άνθρωπος. Τό έχω παρατηρήσει στό Καλύβι, όταν συζητώ. Μόλις φθάσω ακριβώς στό σημείο πού θέλω, στό πιο ευαίσθητο, γιά νά βοηθήσω αυτούς πού με ακούν, τότε ή κάποιος θόρυβος γίνεται ή έρχονται άλλοι καί διακόπτω.
Τους βάζει προηγουμένως ό διάβολος νά χαζεύουν απέναντι τήν Σκήτη ή νά βλέπουν κάτι, καί κανονίζει νά έρθουν στό πιο λεπτό σημείο τής συζητήσεως, γιά νά αλλάξω θέμα καί νά μήν ωφεληθούν.
Γιατί, όταν άρχίση ή συζήτηση, ξέρει ό διάβολος ποϋ θά κατάληξη καί, επειδή βλέπει ότι θά πάθη ζημιά, στέλνει κάποιον ακριβώς στό πιό ευαίσθητο σημείο, γιά νά με διακόψη.
«Έ, Πάτερ, άπό ποϋ νά μπούμε;», φωνάζει. «Πάρτε λουκούμια καί νερό καί ελάτε άπό 'κεΐ», τους λέω. Άλλοι μπαίνουν εκείνη τήν στιγμή μέσα, οπότε μέ διακόπτουν, γιατί πρέπει νά σηκωθώ νά χαιρετήσω. Άλλοι έρχονται μετά άπό λίγο καί πρέπει πάλι νά σηκωθώ, αρχίζουν καί τήν κουβέντα «άπό ποϋ είσαι κ.λπ.»...
Όποτε είμαι αναγκασμένος νά αρχίσω πάλι άπό τήν αρχή, νά ξαναπώ φέρ' ειπείν τό παράδειγμα πού έλεγα. Μόλις προχωρώ, φωνάζει άπό κάτω άλλος: «Έ, Πάτερ Παΐσιε, πού μένεις; Άπό 'δώ εΐναι ή πόρτα;». Άντε ξανά νά σηκωθής... Βρέ τόν πειρασμό! Έξι-έπτά φορές μιά μέρα μοϋ έκανε τό ϊδιο, μέχρι πού αναγκάσθηκα καί έβαλα μερικούς... φρουρούς! «Έσύ κάθησε εκεί καί κοίταζε νά μήν έρθη κανένας άπό 'κεί. Έσύ κάθησε έδώ, μέχρι νά τελειώσω τήν δουλειά μου». Έξι-έπτά φορές νά άρχίζης ολόκληρη ιστορία, νά τους φέρνης στό σημείο πού θά βοηθηθούν, καί τά ταγκαλάκια πάλι νά δημιουργούν σκηνές!
Βρέ τόν πειρασμό τί κάνει! Γυρίζει τό κουμπί συνέχεια σέ άλλη συχνότητα. Μόλις ό αγωνιζόμενος πάη νά συγκινηθή λίγο άπό κάτι, τάκ, τοϋ γυρίζει τό κουμπί αλλού καί ξεχνιέται μέ εκείνο. Θυμάται πάλι κάτι πνευματικό; Τάκ, του θυμίζει κάτι άλλο. Τόν κάνει όλο τούμπες. Ό άνθρωπος, αν μάθη πώς εργάζεται ό διάβολος, θά απαλλαγή άπό πολλά πράγματα.
- Γέροντα, πώς θά μάθη;
- Νά παρακολουθή. Άμα παρακολουθή κανείς, μαθαίνει. Βλέπεις, οι τσομπαναραίοι είναι οι καλύτεροι μετεωρολόγοι, γιατί παρακολουθούν τά σύννεφα, τον αέρα.


«Ή φτερούγα της θελήσεως»

Ό κόσμος εύκολα επηρεάζεται καί προς το καλό καί προς το κακό.
Προς τό κακό επηρεάζεται πιό εύκολα, γιατί εκεί κανοναρχεϊ καί ό διάβολος.
Πες σε έναν λ.χ. νά κόψη τό τσιγάρο, γιατί βλάπτει. Μόλις θά άποφασίση νά τό κόψη, θά πάη ό διάβολος καί θά τού πή: «Εκείνο τό τσιγάρο έχει λιγώτερο φαρμάκι, τό άλλο έχει φίλτρο καί καθαρίζει... Κάπνισε άπό 'κεϊνα δεν θά σε βλάψουν».
Θά τού βρη δηλαδή μιά δικαιολογία, γιά νά μην τό κόψη· θά τού βρη... μιά λύση! Γιατί ό διάβολος μπορεί νά μάς βρη ένα σωρό δικαιολογίες. Καί εκείνο τό τσιγάρο πού τού προτείνει, μπορεί νά τόν βλάψη ακόμη περισσότερο. Γι' αυτό χρειάζεται νά έχουμε θέληση.
Καί αν κανείς δεν κόψη τά κουσούρια του, όταν είναι ακόμη νέος, μετά είναι δύσκολο νά τά κόψη, γιατί, όσο περνάει ή ηλικία, εξασθενεί ή θέληση.
Αν ό άνθρωπος δέν έχη θέληση, δεν μπορεί νά κάνη τίποτε. Ό Ιερός Χρυσόστομος λέει: «Έν τω θέλειν καί τω μη θέλειν κείται τό παν» [1]
Δηλαδή όλα εξαρτώνται άπό τό αν θέλη ή αν δέν θέλη ό άνθρωπος. Μεγάλη υπόθεση! Ό Θεός είναι φύσει αγαθός καί θέλει πάντοτε τό καλό μας. Χρειάζεται όμως νά θέλουμε καί εμείς. Γιατί ό άνθρωπος πετά πνευματικά μέ δυο φτερούγες- μέ τήν θέληση τού Θεού καί μέτήν θέληση τήν δική του.
Ό Θεός τήν μιά φτερούγα - τήν δική Του θέληση - μάς τήν έχει κολλήσει μόνιμα στον έναν ώμο μας. 'Αλλά γιά νά πετάξουμε πνευματικά, πρέπει καί εμείς νά κολλήσουμε στον άλλο ώμο τήν δική μας φτερούγα, τήν ανθρώπινη θέληση.
Άμα ό άνθρωπος έχη δυνατή θέληση, έχει τήν φτερούγα τήν ανθρώπινη, πού ισορροπεί μέ τήν θεϊκή φτερούγα, οπότε πετάει. Ένώ, αν ή θέληση του είναι ατροφική, πάει νά πετάξη λίγο καί τουμπάρει. Ξαναπροσπαθεί λίγο, πάλι τούμπα!

- Γέροντα, καλλιεργείται ή θέληση;

- Δέν έχουμε πει ότι όλα καλλιεργούνται; Θέληση υπάρχει σέ όλους τους ανθρώπους, σέ άλλους λίγη καί σέ άλλους περισσότερη.
Όταν ό άνθρωπος έχη διάθεση νά άγωνισθή, προσεύχεται καί ζητά άπό τόν Θεό νά τού αύξηση τήν θέληση, καί ό Θεός τόν βοηθάει. Όταν δέν κάνη προκοπή ό άνθρωπος, τότε νά ξέρη ότι ή δέν βάζει καθόλου θέληση ή θά βάζη λίγη καί αυτή θά είναι εξασθενημένη, οπότε καί αυτό πάλι δέν βοηθάει. Ένα πουλί, ας υποθέσουμε, έχει τήν μία φτερούγα του γερή, άλλα παραμελεί τήν άλλη· της πέφτουν μερικά φτερά καί μετά δέν μπορεί νά πετάξη σωστά.
Ή μία φτερούγα δουλεύει καλά, ή άλλη όμως είναι σάν τήν σπασμένη τσατσάρα. Τήν κουνάει τό πουλί, άλλα μπαίνει αέρας ενδιάμεσα καί δέν μπορεί νά πετάξη καλά. Πετάει λίγο καί μετά κάνει τούμπες. Πρέπει νά έχη ακέραιη καί αυτήν τήν φτερούγα, γιά νά μπορή νά πετάη.
Έτσι καί ό άνθρωπος, θέλω νά πω, πρέπει νά προσεχή καί νά μήν παραμελή τήν ανθρώπινη θέληση, άν θέλη νά πετάη συνέχεια σωστά, πνευματικά.
Γιατί τό ταγκαλάκι τί κάνει; Πάει σιγά-σιγά καί τραβάει άπό τήν ανθρώπινη φτερούγα πρώτα κανένα μικρούτσικο φτερό, ύστερα κανένα λίγο μεγαλύτερο, καί άν δέν προσέξη ό άνθρωπος, τού βγάζει και ένα μεγάλο, οπότε πάει νά πετάξη και δέν μπορεί. Και άν τυχόν του τραβήξη μερικά φτερά, τότε, όταν πάη νά πετάξη, μπαίνει αέρας στην φτερούγα πού τής λείπουν φτερά και κάνει τούμπες.
Ή θεϊκή φτερούγα είναι πάντα γεμάτη, συμπληρωμένη· δέν τής λείπουν φτερά, γιατί ό διάβολος δέν μπορεί νά τά τραβήξη καί νά τά βγάλη· είναι θεϊκή.
Νά προσεχή ό άνθρωπος νά μήν άμελήση καί του βγάλη ό διάβολος κανένα φτερό από τήν δική του φτερούγα.
Όταν άρχίζη σιγά-σιγά λίγο ή τεμπελιά, λίγο ή αδιαφορία, εξασθενεί ή θέληση.
Τί νά κάνη ό Θεός, άν δέν θέλη ό άνθρωπος; Δέν θέλει νά έπέμβη, γιατί σέβεται τήν ελευθερία του άνθρωπου.
Αχρηστεύει έτσι ό άνθρωπος καί τήν φτερούγα τού Θεού. Όταν όμως έχη θέληση, έχη δηλαδή καί τήν δική του φτερούγα ακέραιη, τότε θέλει ό Θεός, θέλει καί ό άνθρωπος, καί πετάει ό άνθρωπος.
- Δηλαδή, Γέροντα, τί είναι ακριβώς αυτό τό πέταγμα; Εννοείτε νά θέλω νά προοδεύσω πνευματικά, νά θέλω τήν σωτηρία μου;
- Ναί, βρέ παιδί! Όταν λέω πέταγμα, εννοώ τήν άνοδο τήν πνευματική, δέν εννοώ νά πετάξω νά ανέβω σέ κανένα κυπαρίσσι!
- Είχατε πει, Γέροντα, ότι μπορεί νά όργώνη κανείς, νά σπέρνη, νά κάνη όλες τις σχετικές διαδικασίες, καί νά μή βγάζη ούτε τον σπόρο.
- Ναί, έτσι είναι. Άμα δέν προσεχή κανείς, τού κλέβει τον κόπο του ό διάβολος· ενώ, άν προσεχή καί παίρνη στά ζεστά τό θέμα τής σωτηρίας τής ψυχής του, αγωνίζεται, προκόβει, καρποφορεί, τρέφεται πνευματικά καί χαίρεται αγγελικά.


1. Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου, Υπόμνημα εις την προς Θεσσαλονικείς επιστολήν πρώτην, Ομιλία Ε΄, PG 62, 428.


Απόσπασμα από τις σελίδες  113 -118  του βιβλίου:

        ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄              
              ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                  ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ