῾Η γάγγραινα τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων ἐπεκτείνεται ἐπικινδύνως καί διαφθείρει ἱερατικές συνειδήσεις!

῾Ιερομόναχοι τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης ὑπεραμύνονται τῆς Θείας Λειτουργίας στή δημοτική γλῶσσα

 

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Φαίνεται πώς ἡ γάγγραινα τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων, ὅπως προσφυῶς ἔχει χαρακτηριστεῖ, ἐπεκτείνεται ἐπικινδύνως καί διαφθείρει ἱερατικές συνειδήσεις. Εἶναι αὐτό πού λέει ὁ λαός μας παροιμιωδῶς: "Λέγε, λέγε τό κοπέλι, κάνει τήν κυρά καί θέλει..."
Τώρα, ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει αὐτή ἡ κατάσταση,  εἶναι ἄγνωστο. Σίγουρα σέ φοβερή ἀλλοίωση τῶν νοημάτων τῆς Θείας Λειτουργίας, σέ προτεσταντικοῦ τύπου τραγουδάκια καί σέ διασκεδαστικά λειτουργικά ἐφέ, τύπου καθολικῶν, γιά τήν προσέλκυση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος. Σίγουρα, πάντως, θά μᾶς ὁδηγήσει μακράν τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος αἰῶνες τώρα λατρεύεται μέ τόν καταξιωμένο καί καθιερωμένο λειτουργικό τύπο καί γλῶσσα. ῾Ο Θεός νά βάλει τό χέρι του, γιατί τό παιχνιδάκι μέ τίς μεταφράσεις δέν θά μᾶς βγεῖ σέ καλό...

Στην Ημερίδα των Θεολόγων Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας που πραγματοποιήθηκε στην Ηγουμενίτσα στις 23/10/2010 ο κ. Αλέξανδρος Αλεξάκης, καθηγητής (εκλεγείς) Βυζαντινής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ανέπτυξε το θέμα «Ιστορικές προσεγγίσεις στην αντιπαράθεση Νεωτερισμού και Παράδοσης. Μερικές σκέψεις για το παρόν». Μεταξύ άλλων έκανε μνεία της ησυχαστικής έριδας μεταξύ Βαρλαάμ και αγίου Γρηγορίου Παλαμά τονίζοντας ότι ορθοδόξως η λατρεία δεν είναι απλώς μια διανοητική κατανόηση ευχών και ύμνων. Ακολούθησε συζήτηση και ερωτήματα για την εφαρμοζόμενη στην πράξη τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη δημοτική γλώσσα στις Μητροπόλεις Πρεβέζης και Δημητριάδος.
Παρόντες στην ημερίδα ιερομόναχοι της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού της Μητροπόλεως Πρεβέζης υπεραμύνθηκαν της πρωτοβουλίας του επισκόπου τους για τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη δημοτική.....
Ο Αρχιμανδρίτης Βαρνάβας τόνισε ότι η πρωτοβουλία είναι καρπός της ποιμαντικής ανησυχίας και ευαισθησίας του Μητροπολίτου Μελετίου και αναφέρθηκε σε πιστούς νέας και μεγαλύτερης ηλικίας που με ενθουσιασμό αποδέχονται την πρωτοβουλία. Στην εκτενή παρέμβασή του θεώρησε την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων ανάγκη με προεκτάσεις σωτηριολογικές επισημαίνοντας ότι δεν μπορούμε να κλείνουμε την πόρτα της σωτηρίας στους πιστούς επιμένοντας στη διατήρηση της αρχαίας γλώσσας των λειτουργικών κειμένων.
Ακολούθησαν πλήθος απαντήσεων. Ο καθηγητής Αλεξάκης τόνισε την ανάγκη μετάφρασης των πατερικών κειμένων όχι όμως και της Θείας Λειτουργίας. Καμία μετάφραση δεν μπορεί να αποδώσει όλο το βάθος των πρωτότυπων κειμένων, είπε. Και έφερε ως παράδειγμα τη μετάφραση του νομικού κώδικα στην οποία λίγες προτάσεις του πρωτότυπου κειμένου για να αποδοθούν στη δημοτική χρειάστηκε να γραφούν πολλές παράγραφοι.
Ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Τριαντάφυλλος Σιούλης επεσήμανε το φόβο και δογματικών λαθών που μπορεί να υπάρξουν σε πρόχειρες μεταφράσεις των λειτουργικών κειμένων.
Τέλος ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Ηρακλής Ρεράκης αντέκρουσε τη θέση του π. Βαρνάβα τονίζοντας πως είναι τουλάχιστον υπερβολικό και άτοπο να θεωρούμε πως η τέλεση της Θείας Λειτουργίας του Χρυσοστόμου στην πρωτότυπη γλώσσα κλείνει την πόρτα της σωτηρίας, τη στιγμή που με αυτή τη Λειτουργία αγίασαν πλήθη πιστών ανά τους αιώνες.
Ιερείς εξάλλου γειτονικών στην Πρέβεζα Μητροπόλεων αναφέρθηκαν στην αρνητική εντύπωση που προκαλεί στους πιστούς των ενοριών τους η τέλεση των ακολουθιών στη δημοτική όταν παραβρίσκονται σε ναούς της μητροπόλεως Πρεβέζης για την τέλεση μνημοσύνων, γάμων και άλλων μυστηρίων.
Από τη συζήτηση φάνηκε πως οι Ιερομόναχοι της Μητροπόλεως Πρεβέζης όχι μόνο στηρίζουν τη «λειτουργική αναγέννηση» αλλά θα επιμείνουν σε αυτήν παρά το πλήθος των ενστάσεων που διατυπώθηκαν.
Κλείνουμε το ρεπορτάζ αυτό μεταφέροντας εύστοχη αναφορά του καθηγητή Αλεξάκη σε απόσπασμα βίου αγίου που δείχνει την αξία του πρωτότυπου κειμένου του οποίου η τέχνη είναι ανυπέρβλητη και δεν μπορεί να αποδοθεί στη δημοτική. Το απόσπασμα αναφέρεται στην προσχώρηση κάποιου σε ομάδες μάγων μετά την εγκατάλειψη της αληθινής πίστης στο Χριστό. Ενώ στις πρώτες προτάσεις υπάρχει παρήχηση του ΧΡ αμέσως μετά τη λέξη «απαρνησάμενος» το ΧΡ αντικαθίσταται από παρήχηση του ΡΧ, αποτέλεσμα της σύγχυσης και του δαιμονικού αντιχριστιανισμού. Διαβάστε το απόσπασμα:
«Ο δε δείλαιος παραχρήμα τον Χριστόν απαρνησάμενος, κατέρχεται της στήλης μετά σπουδής πολλής, προσέρχεται δε και προσπίπτει και συντάσσεται τω διαβόλω».

Πηγή:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, ΑΛΛΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ (video)

᾿Από τήν ἐκπομπή τοῦ κ. Χατζάρα προσκεκλημμένος εἶναι ὁ δικηγόρος τοῦ ἀστυνομικού πού ἀπετάχθηκε νά πάρει τήν κάρτα τοῦ πολίτη μετά ἀπό 20 χρόνια ὑπηρεσία, γιά θρησκευτικούς λόγους.

ΚΑΤΟΧΙΚΑ (5): ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ- ΜΑΝΟΥ ΛΟΪΖΟΥ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ)

ΔΕΝ  ΘΑ  ΠΕΡΑΣΕΙ  Ο  ΦΑΣΙΣΜΟΣ...

Μεσσηνίας Χρυσόστομος «῾Ο ἀθλητής τῶν ἀθλητῶν καί ὁ καθηγητής τῶν καθηγητών» (!!! ;;;)

"Θοῦ Κύριε φυλακήν τῷ στόματί μου"

Απλώς να υπενθυμίσουμε στους αναγώστες ότι ο Μητροπολίτης Γόρτυνος είχε αρχικά υπογράψει στην πασίγνωστη "Ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού " και μετά τις απειλές του οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου την απέσυρε κάνοντας ταυτοχρόνως και "δήλωση μετανοίας" προς το οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αυτά για τον ακαδημαϊκό συνάδελφο και ομοϊδεάτη του γνωστού αγαπημένου μητροπολίτη της "Νέας Εποχής".

Είπε ο Γόρτυνος Ιερεμίας για τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο:

Είναι «ο αθλητής των αθλητών και ο καθηγητής των καθηγητών»

Σε εφημερίδα της Καλαμάτας εστάλη επιστολή (22/10/2010) με τίτλο: «Τα αλληλολιβανίσματα των επισκόπων». Από εκεί αποσπώ κάποιες φράσεις, για να αντιληφθεί ο αναγνώστης, πως η ασθένεια των Επισκόπων είναι προχωρημένη και δυσκολοθεράπευτη έως αθεράπευτη. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και η καθαρότητα της Πίστεως, αλλά οι κοινωνικές σχέσεις και η μεταξύ των αλληλοϋποστήριξη.

Την στιγμή, λοιπόν, που ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας καταγγέλλεται για τα αιρετικά του φρονήματα, για τις συμπροσευχές μετά των αιρετικών, για τις διώξεις εναντίον μοναζουσών κ.ά., βρήκε την ώρα ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας να τον εκθειάσει και μάλιστα κατά την διάρκεια μιας …κηδείας! Επέλεξε να παραστεί στην κηδεία του υπουργού της Χούντας Ιωάννη Λαδά στην Καλαμάτα, όπου, όπως και αναμενόταν, επικράτησαν χειροκροτήματα και επευφημίες, όπως «Ζήτω η 21η Απριλίου», «Ζήτω η Επανάστασις» κ.λπ....

Κατά την νεκρώσιμο, λοιπόν, ακολουθία (μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου) «ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας Φούντας είπε δια τον Μητροπολίτην Μεσσηνίας: “τη αδεία του αθλητού των αθλητών και του καθηγητού των καθηγητών κ. κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, Μητροπολίτου Μεσσηνίας προΐσταμαι της νεκρωσίμου ταύτης ακολουθίας”»!

Έτσι, Σεβασμιώτατε, έκαναν οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν κάποιος συνεπίσκοπός τους χώλαινε στην πίστη; Το κολάκευαν; Ή του έκοβαν και την καλημέρα, ώστε να μετανοήσει, και τον αποκαλούσαν ψευδεπίσκοπο, και προειδοποιούσαν τους πιστούς να απομακρύνονται απ’ αυτόν για να μη μολυνθούν από τις αιρετικές του θέσεις;

Αλλά τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι Επίσκοποι μας ταιριάζουν.

Ι. Θ.

klassikoperiptosi.blogspot.com
http://radiofloga.blogspot.com

Οἱ δυνάμεις τοῦ χάους ἁλωνίζουν χωρίς ἐμπόδια… . τοῦ Μίκη Θεοδωράκη

25.10.10

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ Μόλις λάβαμε επιστολή του Μίκη προς το Λιβανελί και τον Κούρδο συγγραφέα Γιασάρ Κεμάλ. Ο Μίκης θέτει τα πράγματα με οξύτατη διαύγεια και ΑΙΧΜΗΡΑ, επανορθώνοντας και το δικό του λάθος. Να θυμίσουμε ότι το 1987 ο Μίκης ο Στέφανος Ληναίος ο Λιβανελί, ο Γιασάρ Κεμάλ και ο εξέχαστος Αζίζ Νεσίν είχανε ιδρύσει την Επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας. Αθήνα, 23.10.2010 Αγαπητοί μου Yassar και Zülfü, Από χθες βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα, για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες, το πρωθυπουργικό ζεύγος της Τουρκίας, ο Υπουργός Εξωτερικών και πλήθος άλλα διοικητικά στελέχη, για να συζητήσουν με τους Έλληνες ομολόγους τους μέσα στα πλαίσια του «Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας». Εάν μεταφερθούμε στα 1986, τότε που δημιουργούσαμε στην Πόλη την πρώτη επιτροπή Ελληνοτουρκικής Φιλίας, θα δούμε ότι στο μεταξύ έχει γίνει ένα τεράστιο βήμα ανάμεσα στις σχέσεις των δύο λαών μας, γεγονός που για μας μπορούσε να θεωρηθεί τότε σαν ένα αληθινό θαύμα. Κι όμως, παρά τις συνεχείς επαφές, τα ζεϊμπέκικα των υπουργών και τις κουμπαριές των πρωθυπουργών, στην ουσία δεν έχει επιτευχθεί έως τώρα η παραμικρή πρόοδος, τουλάχιστον ως προς τα μεγάλα θέματα που εξακολουθούν να χωρίζουν τις δυο χώρες, όπως το Αιγαίο, η Κύπρος και τόσα άλλα. Διαβάζω τον ελληνικό τύπο σήμερα, μετά την πρώτη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών και βλέπω ότι εκείνο που κυριαρχεί είναι η επιφύλαξη ή καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς τις κρυφές βλέψεις και τα σχέδια της Τουρκίας. Μπροστά στις κάμερες όλοι χαμογελούν, όμως αμέσως μετά είναι σκεπτικοί και συνοφρυωμένοι, λες και οι συνομιλίες γίνονται για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, δηλαδή κουβέντες του αέρα, προκειμένου ο ένας να κερδίσει χρόνο εναντίον του άλλου. Όσο για την ελληνική κοινή γνώμη, ιδιαίτερα μετά το βιβλίο του Νταβούτογλου και την γενική άνοδο της Τουρκίας, γίνεται κάθε μέρα και πιο φοβισμένη και τα σενάρια για τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος μας γίνονται όλο και πιο πιστευτά. Ο παλιός μύθος για τον κίνδυνο εξ Ανατολών ξαναφουντώνει, έτσι που στην ουσία ξαναβρισκόμαστε στην εποχή της δεκαετίας του ΄80, τότε που όταν γύρισα στην Αθήνα μετά την ίδρυση της Επιτροπής μας, η Κεντροαριστερά (ΠΑΣΟΚ) και η Αριστερά με χαρακτήρισαν με μια λέξη «προδότη», ενώ επί μήνες τα δημοσιογραφικά όργανά τους εξαπέλυαν καθημερινά εναντίον μου δηλητήριο και λάσπη… Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι: αφού στο βάθος δεν υπάρχει θέληση για να βρεθεί μια οριστική λύση στις διαφορές μας, γιατί οι ηγεσίες έχουν αλλάξει τη στάση τους με συνεχείς συναντήσεις, φιλοφρονήσεις, κουμπαριές και Ανώτατα Συμβούλια; Κι όλα αυτά στην επιφάνεια, ενώ στο βάθος ο καθένας παραμένει αμετάθετος στην θέση του; Τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε εκτός από το ότι επάνω και από τις δύο κυβερνήσεις υπάρχει μια υπέρτατη δύναμη, που κινεί τα νήματα και μια μέρα επιδιώκει να μας φέρει κοντά και την άλλη να μας κάνει εχθρούς; Και ποια άλλη μπορεί να είναι η δύναμη αυτή εκτός από τις Η.Π.Α.; Που δυστυχώς μπορούν και παίζουν μαζί μας όπως η γάτα με τα ποντίκια; Δεν είναι μόνο κρίμα αλλά και ντροπή για δυο λαούς με τόσο μεγάλη ιστορία και τόσο βαθειές παραδόσεις να μην μπορούν να αντιτάξουν τη δική τους θέληση και τα δικά τους συμφέροντα σε κείνα της υπερδύναμης, που διανύει σήμερα μια περίοδο επικίνδυνης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας σε όλα τα μέτωπα; Στην Μέση Ανατολή στέλνουν βόμβες και θάνατο. Στην Ευρώπη επιβάλλουν οικονομική κρίση και εξαθλίωση. Τώρα σε σχέση με μας, ποιος ξέρει ποια σχέδια έχουν για το Αιγαίο, για την Κύπρο, για την Θράκη, για την Μεγάλη Αλβανία και τη Μεγάλη Μακεδονία (Σκόπια) και κυρίως για τα πετρέλαια. Θυμάσαι ότι το 1975 είχα προτείνει να γίνει μια ελληνοτουρκική εταιρία για την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Είχα μάθει τότε από υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ότι κάτω από το Αιγαίο υπάρχει μια θάλασσα πετρελαίου πολύ μεγάλη,, την οποία οι Αμερικανοί έσπευσαν να την χαρακτηρίσουν ως στρατηγικό τους απόθεμα, που θα έπρεπε να παραμείνει μυστικό, έως ότου φτάσει η ώρα που θα το αξιοποιήσουν για τις δικές τους ανάγκες. Γι’ αυτό ήταν απαγορευμένο στην Ελλάδα και στην Τουρκία να προχωρήσουν σε κοινές έρευνες, δεδομένου ότι η διαμόρφωση στο Αιγαίο με τις δύο ηπείρους και τα νησιά ανάμεσά τους, θέτει πολύπλοκα προβλήματα για τη διευθέτηση των αμοιβαίων δικαιωμάτων στο χώρο της υφαλοκρηπίδας. Όμως η κοινή λογική μας λέει, ότι αν υποθέσουμε ότι κάτω από το Αιγαίο και από τα τουρκικά παράλια έως τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας υπάρχει μια τεράστια δεξαμενή, τότε εάν γίνει μια τρύπα έξω από την Σμύρνη είτε έξω από τον Πειραιά, θα καταλήξουν και οι δυο στην ίδια δεξαμενή! Επομένως αν υπάρχει πράγματι ατό το κοίτασμα, τότε αυτό και μόνο το γεγονός, θα έπρεπε να μας ενώνει, ώστε το όφελος να πάει (σε ποσοστά που θα καθοριστούν από κοινού) στους δυο λαούς και όχι σε ξένους. Στο μεταξύ η φιλία θα μας απαλλάξει από τις μεγάλες πολεμικές δαπάνες που μας γονατίζουν και θα μας βοηθήσουν να βρούμε τις δίκαιες λύσεις στα προβλήματα που εκκρεμούν, έτσι που η καχυποψία να αποκατασταθεί με την εμπιστοσύνη, γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια για έναν λαό από εκείνη του φόβου και του μίσους. Και μόνο αν σκεφτούμε ότι θέλουμε-δεν θέλουμε είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε πλάι-πλάι χιλιάδες χρόνια και είναι όχι μόνο βλαβερό αλλά θα έλεγα ηλίθιο και κατώτερο για δυο λαούς να επιλέγουν να ζούνε με καυγάδες που τους εμποδίζουν να ζουν ήρεμα, πολιτισμένα, ειρηνικά τόσο για την ψυχική τους γαλήνη όσο και για τα δικά τους συμφέροντα. Δεν είναι αλήθεια, ντροπή να μας βάζουν οι ξένοι να μαλώνουμε σαν κοκόρια για να τρίβουν τα χέρια τους και να λένε μεταξύ τους: «Αυτοί οι δυο είναι καθυστερημένοι, φοβισμένοι και υπανάπτυκτοι λαοί, που όσο τους εκμεταλλευόμαστε για τα συμφέροντά μας, τόσο τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει περισσότερο την εύνοιά μας. Ποιος θα είναι το πιο καλό παιδί μαζί μας.». Και πράγματι έως τώρα οι τιμημένοι μας πασάδες, πότε ο Έλληνας και πότε ο Τούρκος τρέχουν στον Μεγάλο Σουλτάνο, στον Λευκό Οίκο, την Υψηλή Πύλη, για να υποβάλουν τα σέβη τους, να φιλήσουν τα χρυσά του υποδήματα και να βεβαιώσουν πόσο καλοί και υπάκουοι είναι και πόσο πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν τις εντολές του. Να γιατί, αγαπητοί μου αδελφοί, ο δρόμος της ουσιαστικής προσέγγισης περνά μόνο μέσα από τη θέληση των λαών. Όπως τότε, πριν 24 χρόνια, που αποφασίσαμε Έλληνες και Τούρκοι να δώσουμε τα χέρια καλώντας τους λαούς μας να κάνουν το ίδιο. Έτσι και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, θα πρέπει να βρεθούν νέοι άνθρωποι, για να συνεχίσουν το έργο μας. Πράγμα που είναι πιο εύκολο, αφού οι κυβερνήσεις -έστω και τυπικά- δηλώνουν πρόθυμες να συνεργαστούν. Επιστήμονες, πνευματικοί άνθρωποι, καλλιτέχνες, εργαζόμενοι, δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες από τις δύο πλευρές, πρέπει να επιδιώξουν να βρεθούν μαζί, για να συζητήσουν πολιτισμένα, υπεύθυνα και ειλικρινά, να βρουν τις πραγματικές αιτίες του Κακού, να στύψουν τα μυαλά τους και να προτείνουν δίκαιες λύσεις. Σήμερα οι δυνάμεις του Χάους αλωνίζουν χωρίς εμπόδια σπέρνοντας το φόβο, τη δυστυχία, το μίσος και τον θάνατο παντού. Κι εμείς βρισκόμαστε στο μάτι του Κυκλώνα.  Για να μπορέσουμε να επιζήσουμε ως άτομα, ως λαοί και ως χώρες, πρέπει κατ’ αρχήν ο κάθε λαός να αναπτύξει τη μέγιστη εσωτερική συνοχή επιλέγοντας τις καλλίτερες πολιτικές και τους πιο άξιους πολιτικούς που θα τον οδηγήσουν προς την πρόοδο και την ευημερία. Όμως δεν φτάνει αυτό. Γιατί καμμία χώρα δεν είναι τόσο δυνατή, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το τέρας του Χάους, όσες δυνάμεις κι αν έχει. Πρέπει τουλάχιστον αυτοί που είναι γείτονες, να σταματήσουν τις διαφορές τους, για να σχηματίσουν όλοι μαζί σύνολα κρατών, που πιστεύουν στην Ειρήνη, στο Διεθνές Δίκαιο και στην Ανεξαρτησία των Λαών. Το ίδιο ισχύει και για τα Βαλκάνια, εκεί όπου οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ, αφού διέλυσαν και βύθισαν στη φτώχεια μια τόσο δυνατή, περήφανη και ευημερούσα χώρα όπως η Γιουγκοσλαυία, μηχανορραφούν σπέρνοντας τη διαίρεση και το φόβο, με στόχο να μας μεταβάλουν σε μια περιοχή κομματισμένη σε μικρά κρατίδια όπως έκαναν με το Κόσοσβο. Τελικός τους στόχος να γίνουμε υποχείρια στη θέληση αυτού του Διεθνούς Διευθυντηρίου, που με το στρατό και το χρήμα, τον πόλεμο και την εξαθλίωση μας έχει ρίξει στο στόμα του Χάους. Όποια χώρα, όποιος λαός πιστεύει ότι θα γλιτώσει από την λαίλαπα πειθαρχώντας και κολακεύοντας τον Μέγα Σουλτάνο, κάνει φριχτό λάθος. Εμείς αγαπητοί μου Yassar και Zülfü, είχαμε το προνόμιο να υπηρετούμε τη θεία Αρμονία όχι μόνο με τον Λόγο και τη Μουσική αλλά και με τις ιδέες μας, που έχουν μία και μόνο ευχή και ένα στόχο: την κυριαρχία της Αρμονίας μέσα σε κάθε άνθρωπο, ανάμεσα στους ανθρώπους, μέσα σε κάθε λαό και ανάμεσα σε όλους τους λαούς. Οφείλουμε για άλλη μια φορά να υψώσουμε τη φωνή μας τώρα, γιατί αύριο ίσως να είναι αργά. Σας χαιρετώ με αγάπη, Δικός σας, Μίκης Θεοδωράκης ΥΓ. Θα χαρώ αν καταφέρετε, αυτή η δραματική μου έκκληση να γίνει γνωστή στον φίλο Τουρκικό λαό. Εάν συμφωνείτε, θα κάνω κι εγώ το ίδιο, δημοσιοποιώντας την επιστολή μου στο διαδίκτυο. Πηγή: http://resaltomag.blogspot.com/2010/10/blog-post_3485.html

῾Ιερώνυμος «῎Αν δέν μείνουμε ἑνωμένοι, τή λύση θά δώσει τό πεζοδρόμιο»

Δευτέρα, 25 Οκτώβριος 2010

Συντάχθηκε απο τον/την Συνέντευξη στον Σωτήρη Σταθόπουλο 11:50

Κοινωνικές αναταράξεις απέναντι στο Μνημόνιο προβλέπει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και κρούει του κώδωνα του κινδύνου προς πάσα κατεύθυνση.
Σε συνέντευξη του στη Real news, εκφράζει τον φόβο πως, αν δεν υπάρξει ενότητα απέναντι στην κρίση, τη λύση θα δώσει το πεζοδρόμιο».
Τάσσεται κατά του Μνημονίου και δηλώνει με νόημα ότι «δεν είναι ώρα να βάλω πυρκαγιά».
Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην συνέντευξη του, απαντά και για την кάρτα του πολίτη: «Δεν βλέπω παντού το 666, αλλά σέβομαι το ανθρώπινα δικαιώματα».
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
- Μακαριότατε, ποια είναι η θέση σας απέναντι στην κρίση; Πως θα πρέπει να αντιδράσει η Εκκλησία;
Σήμερα, σε μια κρίση σαν τη δική μας, αν δεν δώσουμε ψυχή στον Έλληνα, αν δεν δώσουμε δύναμη εσωτερική και αν δεν καλλιεργήσουμε τα γράμματα και την ελληνική παιδεία, αλλά την ισοπεδώσουμε, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Ο αγώνας μου, λοιπόν, είναι να εμψυχώσω τον λαό, προκειμένου να κρατήσει όσο μπορεί μέσα σε αυτή την κρίση την ομόνοια και την ενό­τητα.
Αν δεν μείνουμε ενωμένοι μέσα σε αυτή την κρίση, τη λύση δεν θα τη δώσει κανένας άλλος, αλλά το πεζοδρόμιο. Κρίσεις πάντοτε υπήρξαν και θα υπάρχουν.
Пιο μεγάλη κρίση από εκείνη που ήταν στα χρόνια που έζησε ο Άγιος Γεράσιμος δεν υπήρξε. Ήταν η μεγάλη καταπίεση της σκλαβιάς της Τουρκοκρατίας.
Μέσα εκεί γεννιέται ο Άγιος Γεράσιμος και αρκετοί άλλοι άγιοι εκείνου του αιώνα, σε μια εποχή εντελώς σκοτεινή. Αυτοί έγιναν πυρσοί, έγιναν οι φάροι και πήραν πάνω τους όλη την κρίση της Τουρκοκρατίας. Είχαν, όμως, δύο αρχές.
Πρώτον, τη διδασκαλία προς τον λαό και, δεύτερον, την επανάσταση μέσα σε ναούς και μοναστήρια. Είχαν την παράσταση του Σωκράτη, του Πλουτάρχου, του Αριστοτέλη. Διότι είναι η κλασσική μας παιδεία, τα γράμματά μας.
Πίστη στο Ευαγγέλιο, ασκητικός αγώνας και τροφοδοσία από την κλασσική ελληνική παιδεία. Αυτοί ήταν οι άξονες που στηρίχθηκαν και ξεπεράστηκε η κρίση.
Πως θα κρατήσετε ενωμένη την Ιεραρχία; Δεχθήκατε έντονη κριτική για τη στάση που ακολουθείτε...
Το ότι υπάρχουν διαφορετικές φωνές είναι δείγμα υγείας και πρέπει να υπάρχει.
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι να διαχωρίσουμε σε αυτά που λέμε ποιά είναι τα άρρωστα και ποιά τα υγιεινά.
Θα σας μεταφέρω αυτό για το опоίο σας κατηγορούν ορισμένοι ιεράρχες: Τα έχει βρει με τον Γιώργο Παπανδρέου και με την κυβέρνηση;
Δεν είμαι ούτε Νεοδημοκράτης, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε κομμουνιστής. Αλλά  είμαι και Νεοδημοκράτης και ΠΑΣΟΚ και κομμουνιστής. Τα λέει όλα. Την ίδια στάση θα είχα αν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ.
Είστε υπέρ του Μνημονίου;
Δεν είμαστε για όλα τα πράγματα εμείς. Δεν μας ρώτησε κανένας, η Βουλή το ψήφισε και όταν λέει η Βουλή κάτι, εμείς δεν θα πούμε «όχι». Τώρα γιατί η Βουλή διαφοροποιείται, αυτό είναι άλλο θέμα.
Ναι αλλά είστε ηγέτης της Ελλαδικής Εκκλησίας και πρέπει να έχετε άποψη...
Άποψη βεβαίως και έχω. Όταν θα έρθει η ώρα που η δήλωσή μου δεν θα κάνει κακό, βεβαίως θα το πω. Αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος εκείνος που θα βάλει πυρκαγιά εκεί που δεν πρέπει να βάλει.
Όπως την ίδια στάση κρατώ και για ένα άλλο θέμα, την κάρτα του πολίτη. Δεν πιστεύω ότι είναι παντού το 666, αλλά πιστεύω στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορεί ο καθένας να μπει μέσα στο σπίτι μου. Όταν θα έρθει η ώρα να μιλήσω, θα μιλήσω.
Σας έχει στεναχωρήσει ή προβληματίσει η υπόθεση του Βατοπαιδίου, που συνεχίζει να απασχολεί την κοινή γνώμη;
Όταν γινόταν ο θόρυβος για το Βατοπαίδι, όλοι μου επιτίθονταν γιατί δεν έπαιρνα θέση. Η θέση μου ήταν ότι εγώ θα μιλήσω τελευταίος. Τώρα δικαιούμαι να μιλήσω τελευταίος ποιοί είχαν δίκαιο και ποιοί δεν είχαν.
Θα περιμένω να τελειώσει η όλη διαδικασία και μετά θα μιλήσω. Τότε θα κάνουμε και τη δική μας κριτική αν το Βατοπέδι είχε δίκιο, αν η επιλογή του ήταν σωστή, αν τα χρήματα ήταν δικά του και αν έπρεπε έτσι να τα επενδύσουν –και μην ξεχνάτε ότι εμείς την πληρώσαμε αυτή την ιστορία.
Το ότι επέδρασαν πολύ δυσμενώς σε όλο τον χώρο τον εκκλησιαστικό και σε εμάς περισσότερο, αυτό είναι αλήθεια. Τώρα , ποιές ήταν οι ενέργειές τους, πως έδρασαν και πως κινήθηκαν, αυτό θα το δούμε.
Θα επισκεπτόσασταν τώρα τη Μονή Βατοπεδίου;
Θα πήγαινα στο Βατοπέδι με την προσωπικότητά μου και με τις θέσεις μου. Δεν θα πάω ούτε για να δικαιολογήσω, ούτε για να επαινέσω. Οι θέσεις μου είναι ξεκάθαρες πάντοτε.

 http://www.romfea.gr , Δευτέρα, 25 Οκτώβριος 2010

Στῆς ἱστορίας τό διάσελο /τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ

στης ιστορίας το διάσελο
όρθιος ο γιος πολέμαγε
κι η μάνα κράταε τα βουνά
όρθιος να στέκει ο γιος της»
Νικ. Βρεττάκος

Το 1999 από τις εξαίρετες εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (Το βιβλίο γράφτηκε το 1946). Ο συγγραφέας του ήταν Ανώτερος Διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του, αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.
Ως είθισται, στα αυτοβιογραφικά κείμενα ηττημένων σε πολέμους πρωταγωνιστών, ο Πράσκα προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του και αποδίδει την μη ευνοϊκή εξέλιξη των επιχειρήσεων στις πρώτες κρίσιμες ημέρες στου πολέμου, πέρα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες στην Ανώτατη Στρατιωτική Ηγεσία, καταλογίζοντας της ευθύνες για:
      Α) Ανεπαρκή αεροπορική υποστήριξη.
      Β) Καθυστέρηση της αφίξεως των προβλεπόμενων από την Ιταλία ενισχύσεων.
      Γ) Ματαίωση της προκαθορισμένης καταλήψεως της Κέρκυρας ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών.
Καταλήγει ότι κανείς δεν ήθελε τον πόλεμο, εκτός από τον Μουσολίνι, αποκαλύπτοντας την σαθρότητα και την δουλοπρέπεια που διέτρεχε το φασιστικό καθεστώς, αποκρύπτοντας και τις ευθύνες του, αλλά και την έπαρση της τότε ιταλικής ηγεσίας. Μέχρι την έναρξη του πολέμου οι ποταποί υμνωδοί του Μουσολίνι, περιφρονούσαν τους Έλληνες, βαυκαλίζονταν με στρατιωτικούς περιπάτους των οκτώ εκατομμυρίων λογχών, φούσκωναν τον λαό τους με ρωμαϊκές αυτοκρατορίες. Οι σημαντικότερες, όμως, σελίδες του βιβλίου δεν είναι οι ενδιαφέρουσες εκμυστηρεύσεις του Πράσκα, αλλά τα «Παραρτήματα» και δη το 7ο.
Η ιταλική εφημερίδα « Il Tempo» στις 13 Ιουλίου 1944, δημοσίευσε τα πρακτικά της περίφημης σύσκεψης του Ανωτάτου Φασιστικού Συμβουλίου που έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1940, στο Παλάτσο Βενέτσια και στο οποίο καθορίστηκαν οι γενικές γραμμές της εισβολής στην Ελλάδα. Μετέχουν: ο Μουσολίνι, ο Τσιάνο, γαμπρός του και ΥΠΕΞ, ο Πράσκα, ο Σοντού, ο Μπαντόλιο, τοποτηρητής του καθεστώτος στην Αλβανία. Από τις συζητήσεις διαφαίνεται η κουφότητα, η αθλιότητα, η αλαζονεία, η ασυνειδησία αυτών των ανθρώπων. Μεταφέρω κάποιους διαλόγους:

«Μουσολίνι: Ποια είναι η κατάσταση του ηθικού του ελληνικού πληθυσμού;

Τζακομόνι: Φαίνεται ότι είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Τσιάνο: Παρουσιάζεται μια σαφής, διαίρεση μεταξύ του πληθυσμού και μιας ηγετικής τάξεως πολιτικών και πλουτοκρατών. Η τελευταία διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της αντιστάσεως και την αγγλοφιλία στη χώρα. Αυτή είναι μια ελάχιστη τάξη ανθρώπων πολύ πλουσίων, ενώ η άλλη (ο λαός) είναι αδιάφορη για όλα τα συμβαίνοντα, συμπεριλαμβανομένης και της εισβολής μας....

Μουσολίνι: Ποιο είναι το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών;

Πράσκα: Δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν.

Μουσολίνι: Θα πρέπει να δούμε πως θα παρουσιάσουμε τα προσχήματα γι' αυτήν την επιχείρηση... να σκηνοθετήσουμε ένα επεισόδιο.

Τζακομόνι: Εγώ μπορώ να κάνω κάτι στα σύνορα, όπως επεισόδια μεταξύ κατοίκων της Τσαμουριάς και των Ελληνικών αρχών. (Εμφανέστατος ο αείδουλος και προδοτικός ρόλων των Τσάμηδων)

Μουσολίνι: Όλα αυτά έχουν μια αμελητέα αξία για μένα και συνιστούν μια κάποια συγκάλυψη. Μολαταύτα είναι καλό να μπορέσετε να τα δημιουργήσετε σε τρόπο ώστε να δοθεί αφορμή για το άναμμα του φιτιλιού...

Τσιάνο: Πότε επιθυμείτε να λάβει χώρα το επεισόδιο;

Μουσολίνι: Στις 24 Οκτωβρίου.

Τσιάνο: Στις 24 να είστε βέβαιος ότι θα συμβεί.

Μουσολίνι: Πώς βλέπετε την πορεία προς την Αθήνα, αφού θα έχει καταληφθεί η Ήπειρος;

Πράσκα: Δεν βλέπω πολλές δυσκολίες. Αρκεί μια δύναμη 5 ή 6 Μεραρχιών επιπλέον των υπαρχόντων. (Σύμφωνα με τον Ιταλό κριτικό Α. Τόστι και στο σύγγραμά του «ο πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει», η εκστρατεία κατά της Ελλάδας: «Απορρόφησε και καταπόνησε 30 Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 90.000 κτήνη και 17.000 αυτοκίνητα και στοίχισε 14.000 νεκρούς, 51.000 τραυματίες και 25.000 αιχμαλώτους και αγνοουμένους και υπέρ τους 12.000 αχρηστευθέντες από κρυοπαγήματα»).

Από τα πρακτικά της ιστορικής εκείνης συσκέψεως εξάγονται κάποια συμπεράσματα:
      Πρώτον: Οι υπερφίαλοι Ιταλοί υποτιμούν και περιφρονούν την αξία (το αξιόμαχο) και την φιλοπατρία του λαού μας. Όπως και οι τωρινοί οχτροί.
      Δεύτερον: Διακρίνουν «μια διαίρεση» του απλού λαού και της ηγετικής τάξης (πολιτικοί - πλουτοκράτες). Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που ο αδιάφορος για τους Ιταλούς αυτός λαός, κατασκοτώθηκε στην Β. Ήπειρο, δείχνοντας στην γονατισμένη Ευρώπη ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. (Οι απώλειες του Ελληνικού Στρατού σύμφωνα με το Γ.Ε.Σ. ήταν: 13.752 νεκροί, 62.663 τραυματίες - από τους οποίους περίπου 25.000 παγόπληκτοι - 3.955 αγνοούμενοι και αιχμάλωτοι).
      Τρίτον: Φασιστικά (ή κεμαλοφασιστικά) καθεστώτα θεωρούν τους λαούς «κρέας για μακέλλεμα». Και σήμερα που γειτνιάζουμε με τέτοια τυχοδιωκτικά κράτη, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το πνεύμα αυτοθυσίας και αντίστασης του λαού μας. Όλοι μαζί οι Έλληνες, πλην της ηγετικής τάξης των κηφήνων και των συμμοριών που τους διαφεντεύουν.
Κλείνω μ' ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ο Σ. Μυριβήλης και το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960: «Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.
Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ; Ήρθα, κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα. Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή. Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γέρος, το αίμα είναι καθαρό, και ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα 'ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δεν θα 'χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε γέρο, μου είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα».

Τι προσθέτει τούτη η διήγηση σ' εκείνον τον ηρωικό αγώνα; Ότι ανδρείους μπορεί να βγάλει κάθε πατρίδα. Αγίους όμως μόνον η Ελλάδα.

lomak.blogspot.com
ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

᾿Εμεῖς ᾿Αγγλικά καί ῎Αγγλοι… ᾿Αρχαῖα ῾Ελληνικά!

Σε επιστολή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» των Αθηνών (στην έκδοση της 17ης Οκτωβρίου 2010) και υπό τον τίτλο «Τα Αρχαία Ελληνικά και ο εγκέφαλος», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος του Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται στη θεωρία του καθηγητή Eric Havelock, σύμφωνα με την οποία το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Πλήθος κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων κατέληξαν σε επιστημονικά αποτελέσματα, τα οποία είναι δημοσιευμένα σε έκδοση που επιμελήθηκαν ο καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο Charles Lumsden και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας Derrick de Kerckhove. Τα αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής:

1. Η περιοχή Broka, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου, διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.

2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.

3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στη λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μια ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών διά της λειτουργίας του θεάτρου.

Στη συνέχεια ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται σε πειράματα που απέδειξαν ότι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών επιταχύνονται οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης. Τονίζει επίσης την περίπτωση, κατά την οποία η Αυστραλή πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock περιγράφει σε βιβλίο της, που εκδόθηκε το 2006, πώς κατόρθωσε να μετατρέψει έναν αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!

Τέλος, ο κ. Παπαμαρινόπουλος τονίζει ότι από φέτος τα μεν παιδιά του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης στην Αγγλία, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, με πολιτική απόφαση δεν θα διδάσκονται την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά… Αγγλικά.

Έχοντας κάποιος υπόψη τα πιο πάνω αλλά και πολλά άλλα που προέκυψαν από έρευνες και μελέτες για την αρχαία ελληνική γλώσσα και τη συμβολή της στον παγκόσμιο πολιτισμό, διερωτάται γιατί εμείς οι Έλληνες κατέχουμε μιαν από τις τελευταίες θέσεις στην παγκόσμια βιβλιογραφία όσον αφορά στο ευρύτατο αυτό θέμα. Ανατρέχουμε σε ξένη βιβλιογραφία και σπεύδουμε να ενημερωθούμε για τα αποτελέσματα επιστημονικών συνεδρίων και ερευνών, ώστε να γίνουμε κι εμείς μέτοχοι των τελευταίων εξελίξεων αναφορικά με τη δική μας γλώσσα και το δικό μας πολιτισμό. Μας ικανοποιεί βέβαια το γεγονός ότι ξένοι ειδικοί εισηγούνται ένα άνοιγμα προς τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και προωθούν τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας ακόμα και από το Δημοτικό.

Από την άλλη, όμως, προκαλεί θλίψη η αδιαφορία του σύγχρονου Ελληνισμού για το μεγάλο θησαυρό που οδήγησε στο ελληνικό θαύμα και που πάντα τον αξιοποιούν όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται για να προσαρμοστεί η κοινωνία στις ανάγκες που δημιουργεί η πρόοδος του σύγχρονου πολιτισμού. Αντίθετα, γίνονται για να προσαρμοστεί η επιτευχθείσα πρόοδος στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Το ίδιο και οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν γίνονται για να προσαρμοστεί η κοινωνία στο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά για να προσαρμοστεί το εκπαιδευτικό σύστημα στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Και έχει πολλές ανάγκες μια σύγχρονη κοινωνία, όχι μόνο τεχνολογικές, αλλά περισσότερο ανάγκες που αφορούν στον άνθρωπο ως ανώτερο πνευματικό ον, ανάγκες που σχετίζονται με πανανθρώπινες αρχές και αξίες. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να φτιάξουμε μια παιδεία που θα είναι και πάλι οδηγός και όχι ουραγός στο παγκόσμιο επιστημονικό και πολιτισμικό πεδίο.

Χρίστος Παντελίδης, Φιλόλογος, τ. Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης

«Η Σημερινή» 25/10/2010

ΑΚΤΙΝΕΣ

Μητροπολίτης Κονίτσης ᾿Ανδρέας, Ἑβδομήντα χρόνια ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦ 1940

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ και ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 42

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 11ῃ Ὀκτωβρίου 2010

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 143η

ΘΕΜΑ: Ἑβδομήντα χρόνια ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦ 1940
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-

Πέρασαν κιόλας ἑβδομήντα χρόνια ἀπὸ τὸ φθινοπωρινὸ ἐκεῖνο πρωϊνὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Ἦταν τότε, ποὺ ἡ φασιστικὴ Ἰταλία μᾶς κήρυξε ἀναίτια τὸν πόλεμο καὶ ποὺ οἱ σειρῆνες σήμαιναν πανεθνικὸ συναγερμὸ καὶ ξεσηκωμὸ τῶν Ἑλλήνων ἐναντίον τῶν Ἰταλῶν εἰσβολέων.

Πράγματι ! Ἐκείνη ἡ μέρα ἔδειξε πὼς ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἦταν ὄντως συνέχεια τῶν Μαραθωνομάχων τῶν Βυζαντίνων πολεμιστῶν καὶ ὑπερασπιστῶν τῆς Βασιλεύουσας, τῶν γενναίων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ἀλλὰ καὶ τῶν θρυλικῶν Μακεδονομάχων καὶ Μπιζανομάχων τοῦ 1912 - 1913. Ἴδια ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, ἴδια ἡ περιφρόνηση πρὸς τοὺς σιδερόφρακτους ἐχθρούς, ἴδιο τὸ πνεῦμα τῆς αὐτοθυσίας καὶ τῆς λεβεντιᾶς.....
Κι’ ἀκόμη, ἴδια ἡ πίστη στοὺς θεούς, στὰ προχριστιανικὰ χρόνια, ἴδια καὶ στοὺς ἀγῶνες τῆς χριστιανικῆς ἐποχῆς : Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος, ἡ Ὑπέρμαχος τοῦ Ἔθνους μας Στρατηγός, ἦταν ποὺ ἔδιναν φτερὰ σ’ ἐκείνους ποὺ πάλευαν «ὑπέρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν», γιὰ νὰ μείνῃ ἀδούλωτη καὶ ἐλεύθερη ἡ Ἑλληνική μας Πατρίδα, ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια μέχρι τὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940, βροντοφωνάζοντας ὁλόψυχα τὸ «ΟΧΙ».
-Β-
Ὅλος ὁ κόσμος ἔμεινε κατάπληκτος ὅταν ἡ μικρὴ Ἑλλάδα ἀποφάσισε, χωρὶς δισταγμό, νὰ τὰ βάλῃ μὲ τὴν πανίσχυρη αὐτοκρατορία τοῦ Μουσολίνι. Κι’ αὐτό, ἐνῷ ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη πλὴν τῆς Ἀγγλίας, βρισκόταν ὑπόδουλη τῶν Γερμανῶν (κυρίως) καὶ τῶν Ἰταλῶν, ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴν συμμαχία τοῦ «Ἄξονα», τὸν ὁποῖο τὸν διαφήμιζαν ὡς ἀήττητο.
Ὅταν, ὅμως, μιλάει ἡ καρδιά, τότε τὶ ἀξίζουν οἱ πολεμικὲς μηχανὲς καὶ τὰ σύγχρονα ὅπλα τοῦ θανάτου ; «Θὰ πεθάνουμε ὅλοι», ἦταν τὸ σύνθημα, ποὺ πίστευαν καὶ ἔλεγαν τὰ Ἑλληνόπουλα ἐκείνη τὴν μεγαλειώδη ἐποχή. Καὶ γι’ αὐτό, ξεκινοῦσαν γιὰ τὸ Μέτωπο «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» καὶ μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ πετάξουν στὴν θάλασσα τοὺς θρασύδειλους ἐπιδρομεῖς.
-Γ-
Ἔτσι, πάνω στὴν Πίνδο καὶ στὰ βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου, στοὺς αἰθέρες καὶ στὰ νερὰ τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ φαντάροι μας, οἱ ἀεροπόροι καὶ οἱ ναῦτες μας, ἔγραψαν μὲ τὸ πύρωμα τῆς καρδιᾶς τους καὶ μὲ τὸ ἄλικο αἷμα τους σελίδες ἄφατης δόξας καὶ μεγαλείου.
Μπροστὰ σ’ αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο ἀναγκάστηκε κι’ αὐτὸς ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας, ὁ Οὐΐνστων Τσῶρτσιλ, νὰ διατυπώσῃ τὸν περίφημο λόγο : «Μέχρι τώρα λέγαμε, ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες · στὸ ἑξῆς θὰ λέμε, ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες» ! Μεγάλα λόγια, πού, δυστυχῶς, ὅταν μετὰ τὸν Πόλεμο ἦλθε ἡ ὥρα νὰ μοιρασθοῦν οἱ Σύμμαχοι μαζί μας τὴν νίκη, ἀδίκησαν κατάφωρα τὴν Ἑλλάδα. Γιατὶ οὔτε ἡ Βόρειος Ἤπειρος μᾶς ἀποδόθηκε, οὔτε μέρος τῆς Θράκης, ὅπου οἱ Βούλγαροι - σύμμαχοι τῶν Γερμανῶν στὴν Κατοχὴ - ἔθυσαν καὶ ἀπώλεσαν · ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ Δωδεκάνησα μόλις καὶ μετὰ βίας κατέστη δυνατὸν νὰ κατοχυρωθοῦν στὴν Ἑλλάδα. Ὄντως, σημεῖα τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἀχαριστίας τῶν λεγομένων «Μεγάλων» τῆς γῆς...-Δ-
Ὅμως, πρέπει νὰ ἐξάρουμε καὶ τὸ γεγονὸς, ὅτι ἡ Ἑλλάδα διέθετε, τότε, πολιτειακή, πολιτική, στρατιωτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία ἀξία τῶν περιστάσεων καὶ τῶν ἰδιαίτερα δύσκολων ἐκείνων καιρῶν : Ὁ Βασιλεὺς ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β΄, ὁ πρωθυπουργὸς ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ, ὁ Ἀρχιστράτηγος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ καὶ ὅλοι οἱ γενναῖοι ἡγήτορες τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ, ἦσαν οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἐχρησιμοποίησε ἡ Θεία Πρόνοια γιὰ νὰ μεγαλύνουν καὶ νὰ δοξάσουν τὸ Ἔθνος. Ἄς εἶναι ἀγήρως καὶ ἀιωνία ἡ μνήμη τους, ὅπως αἰωνία νὰ εἶναι ἡ μνήμη καὶ τῶν πολεμιστῶν, ποὺ ἄφησαν τὴν τελευταία πνοή τους στὰ βουνά, στὰ πέλαγα καὶ στὶς καταπληκτικὲς ἀερομαχίες. Θεωροῦμε, ἀκόμη, ἀναγκαῖο νὰ ἀναφέρουμε καὶ τοὺς ἀχώριστους συντρόφους τῶν φαντάρων μας : τὰ ἄλογα καὶ τὰ μουλάρια, ποὺ ἀκούραστα, ὑπομονητικά, μουσκεμένα κι’ αὐτὰ ἀπὸ τὴν βροχὴ καὶ τὸ χιόνι μετέφεραν τρόφιμα καὶ πυρομαχικὰ στὸν μαχόμενο Στρατό μας. Πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ τὰ ἡρωϊκὰ ζῶα γκρεμίστηκαν σὲ βαθειὲς χαράδρες ἤ σκοτώθηκαν ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ πυρὰ ἤ δὲν ἄντεξαν στὴν πεῖνα καὶ στὶς ἀφάνταστες κακουχίες. Καὶ κάποιοι φαντάροι ἔκλαιγαν σὰν μικρὰ παιδιά, ὅταν ἔχαναν τὰ πολύτιμα ζωντανά, ποὺ τοὺς εἶχε ἐμπιστευθῆ ἡ Πατρίδα, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς : «δίκαιος οἰκτείρει ψυχὰς κτηνῶν αὐτοῦ» (Παροιμ. ιβ΄ 10). Δηλαδή, ὁ καλὸς ἄνθρωπος πονάει τὰ ζῶα του.
-Ε-
Τὶ νὰ ποῦμε, τώρα, γιὰ τὶς ἡρωΐδες τῆς Πίνδου, τὶς γενναῖες ἐκεῖνες Ἠπειρώτισσες, ποὺ ζαλωμένες μὲ πολεμοφόδια καὶ κανόνια ἀνέβαιναν στὶς ἀπάτητες βουνοκορφές, βοήθεια καὶ στήριγμα τῶν φαντάρων μας ; Κι’ ἀκόμη, γιὰ τὶς ἄλλες ἀφανεῖς ἡρωΐδες, τὶς νοσοκόμες, ποὺ εἴτε στὸ Μέτωπο εἴτε στὰ Νοσοκομεῖα, στὰ μετόπισθεν, ἔδιναν βάλσαμο παρηγοριᾶς στοὺς τραυματίες ; Ἀλλὰ καὶ στοὺς καλλιτέχνες ἐκείνου τοῦ καιροῦ, μὲ προεξάρχουσα τὴν Σοφία Βέμπο, τὴν θρυλικὴ «τραγουδίστρια τῆς Νίκης», ποὺ ἐμψύχωναν τὸν Στρατό μας καί, παράλληλα, γελοιοποιοῦσαν τὸν Ντοῦτσε, τὸν φανφαρόνο Ἰταλὸ δικτάτορα, ὀφείλουμε ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μας. Τέλος, στρέφουμε τὴν σκέψη μας στοὺς στρατιωτικοὺς Ἱερεῖς, ποὺ μὲ τοὺς παραμυθητικοὺς λόγους, τὶς προσευχές, τὴν ἐξομολόγηση τῶν μαχητῶν, τὶς Θεῖες Λειτουργίες, ποὺ τελοῦσαν, συχνά, μέσα στὰ χιόνια, ἔδιναν κουράγιο καὶ δύναμη στοὺς στρατιῶτες μας καὶ ἀτσάλωναν τὶς ψυχές τους, ὅτι μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Παναγίας ἡ Νίκη θὰ στέψη τὰ «ἱερὰ ὅπλα» τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἔλεγε ἡ ἐμπνευσμένη Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ποὺ ἐξεδόθη εὐθύς, μόλις ἐκδηλώθηκε ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Χώρας μας, στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940.
-ΣΤ-
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Σήμερα, ποὺ ὁ κόσμος καὶ ἰδιαίτερα ἡ Πατρίδα μας περνάει αὐτὴν τὴν πρωτοφανῆ οἰκονομική, κοινωνικὴ καὶ ἠθικὴ κρίση, εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ στρέψουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας στὸ Ἔπος τοῦ 1940 καὶ νὰ παραδειγματισθοῦμε : Νὰ καλλιεργοῦμε τὴν ὁμόνοια, τὴν ἑνότητα, τὴν ἀλληλεγγύη, τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν καταφυγὴ στὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀγωνιστὲς τῆς ἀνεπανάληπτης ἐκείνης ἐποχῆς. Εἶναι αὐτά, ποὺ θὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὰ σημερινὰ ἀδιέξοδα καὶ θὰ ὁδηγήσουν ξανὰ τὴν Ἑλλάδα στὸν δρόμο τῆς τιμῆς, ὥστε νὰ εἶναι σεβαστὴ στοὺς φίλους καὶ ὑπολογίσιμη στοὺς ἐχθρούς.Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια καὶ ἀγωνιστικά, γεμᾶτα Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

 

Πηγή:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ