Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

ΟΥΔΕΝ ΑΝΙΑΤΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ. ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ




 Στο θάλαμο 2 του δεύτερου ορόφου, εκεί στο Αρεταίειο, όπου ο Άγιος Νεκτάριος άφησε την τελευταία του πνοή, καίει σήμερα διαρκώς ένα καντήλι μπρος στην πάνσεπτη εικόνα του.

Καθημερινά περνούν από κει πλήθος πιστών, κυρίως αρρώστων, οι οποίοι στέκονται για λίγο και νοερά αφήνουν τους στεναγμούς της καρδιάς τους, σαν μια θερμή ικεσία προς τον φιλάνθρωπο άγιο. Και κείνος φαίνεται να συγκατανεύει. Τους δίνει κουράγιο με το ιλαρό του βλέμμα και ενισχύει την πίστη τους. Τους θυμίζει ότι και ο ίδιος πόνεσε ψυχικά και σωματικά αλλά ενισχυόταν πάντα από την αδιάκοπη επαφή του με το Θεό.


 Τα Θαύματα του Αγίου μας είναι πολλά. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για αυτά. Θα αναφέρω μια ιστορία γεμάτη με την «παρουσία» και παρέμβαση του αγίου Νεκταρίου, αρκετά πρόσφατη, που έγινε αφορμή πολλοί συνάνθρωποί μας να δουν και να ζήσουν την ευεργεσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού προσφερομένη διαμέσω των θείων δοχείων χάριτος, των Αγίων μας.
Ήταν ανήμερα του Αγίου Πνεύματος (Ιούνιος 2006) όταν η μικρή Βαρβάρα στην ηλικία των 10 ετών χτυπήθηκε από εγκεφαλική αιμορραγία. Η μεταφορά στο νοσοκομείο Παίδων ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, έγινε σχετικά γρήγορα και σε διάστημα 2 ωρών το κοριτσάκι χειρουργήθηκε από τον Διευθυντή
Νευροχειρουργικής Μονάδος κ. Προδρόμου. Στο μετεγχειρητικό διάστημα και μετά από 3 ώρες η μικρή παρουσίασε και νέα αιμορραγία. Χειρουργήθηκε ξανά, αλλά οι γιατροί ήταν απαγορευτικοί σε αισιόδοξες προβλέψεις.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης χειρουργικής επέμβασης οι γονείς παρακάλεσαν τον άγιο Νεκτάριο να τους βοηθήσει. Και πράγματι και οι δύο ένιωθαν την παρουσία του μέσα στους διαδρόμους του νοσοκομείου και είχαν την εντύπωση πως είναι παρών στο χειρουργικό τραπέζι! Η εγχειρήσεις ολοκληρώθηκαν αλλά οι γιατροί δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας στους γονείς.

Ο Διευθυντής της Νευροχειρουργικής Μονάδας κος Προδρόμου ήταν κατηγορηματικός: Παιδιά με τέτοιο χτύπημα σε ποσοστό 80% πεθαίνουν κατά τη μεταφορά στο νοσοκομείο[!!!]...αν επιζήσουν της επέμβασης πεθαίνουν σε διάστημα 10-20 ημερών μετά από αυτή.... και φυσικά ούτε λόγος για φυσική αποκατάσταση αν παρόλα αυτά καταφέρουν να επιζήσουν!!!! Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν έχασαν το κουράγιο τους και την πίστη τους.
....έχουν περάσει 3 μήνες από τότε. Η μικρή Βαρβάρα, σύμφωνα με τα λεγόμενα της ιατρικής ομάδας, θα έμενε τουλάχιστον 3 μήνες στο νοσοκομείο και φυσικά δεν μπορούσε να καθορίσει ούτε κατά προσέγγιση τον απαιτούμενο χρόνο φυσικοθεραπείας για την ΜΕΡΙΚΗ αποκατάσταση.
Η Βαρβαρούλα ήδη ολοκλήρωσε την φυσιοθεραπευτική αγωγή επιτυχώς και ακολουθεί μαθήματα ε' δημοτικού με δάσκαλο κατ' οίκον, για ψυχολογικούς λόγους. Ο άγιος Νεκτάριος έκανε άλλο ένα θαύμα.
Τελειώνοντας την μικρή αυτή ευχαριστία προς δόξαν Θεού θα αναφέρω τα λεγόμενα Ιατρού της εντατικής μονάδας του ΠΑΙΔΩΝ, σε ερώτηση αν πιστεύει στο Θεό.
- Πιστεύω στο Θεό γιατί τον βλέπω εδώ μέσα καθημερινά!


Η υγεία του Αγίου ήταν πάντα εύθραυστη. Από τις αρχές του 1919 η πάθηση του προστάτη άρχισε να επιδεινώνεται. Μετά από παράκληση των μοναχών εισάγεται στις 20 Σεπτεμβρίου στο Αρεταίειο νοσοκομείο των Αθηνών, όπου νοσηλεύτηκε για πενήντα ημέρες. Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1920, προς το μεσονύκτιο παρέδωσε πλήρης ουρανίου γαλήνης την μακαρία ψυχή του εις χείρας Θεού ζώντος, τον οποίο αγάπησε εκ νεότητος και δι' όλου του βίου εδόξασεν, σε ηλικία 74 ετών. Το τίμιο λείψανο του Αγίου ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό του. Αυθημερόν μεταφέρθηκε στην Αίγινα, στο Μοναστηράκι του κι εψάλη η εξόδιος ακολουθία και ετάφη εν συρροή κλήρου και λαού.

    Ο τάφος του ανοίχτηκε επανειλημμένα κατά τα επόμενα χρόνια και για είκοσι και πλέον έτη το σώμα του ήταν σώον και αδιάφθορον, εκχέον την άρρητον ευωδίαν της αγιότητος ως μυροθήκη του Αγίου Πνεύματος. Αλλ' ύστερον διελύθη, κρίμασιν οις οίδεν ο Θεός, ως διελύθησαν πολλά αδιάφθορα λείψανα αγίων. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 έγινε η ανακομιδή των χαριτόβρυτων λειψάνων του, υπό του Μητροπολίτη Ύδρας Προκοπίου, παρισταμένων και άλλων κληρικών, μοναχών και πλήθους λαού. Μια άρρητη ευωδία πλημμύρισε την περιοχή. Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώρισις του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

  Λίγα Χρόνια μετά τη κοίμησή του, στα 1939, φέρανε στο μαναστήρι ένα δαιμονισμένο. Τον πήγαν στον τάφο του Δεσπότη. Τότες δεν υπήρχε τα εκκλησάκι πάνω από τον τάφο. Κι ο τάφος ήτανε χαμηλός. Το πεύκο μόνο ήταν κοντά. Οι παπάδες λοιπόν μνημονεύανε το δαιμονισμένο και τόνε διαβάζανε πάνω στον τάφο. Τον κρατούσαν δεμένο με αλυσίδες δύο χωροφύλακες και δύο ναύτες. Δεν μπορούσανε να τον κάνουνε καλά. Τους συντάραζε. Χάλαγε ο κόσμος. Μια στιγμή λοιπόν, ο δαιμονισμένος άρχισε να φωνάζει τόσο δυνατά, που φοβηθήκαμε όλοι: «Άγιε Νεκτάριε, μ' έκαψες». Φώναζε το δαιμόνιο που ταλαιπωριόταν από τον Άγιο. Σε λίγο, ο άνθρωπος έπεσε σα νεκρός. Αυτό ήταν. Θεραπεύτηκε! Σηκώθηκε και με δάκρυα στα μάτια προσκύνησε τον τάφο, λέγοντας και ξαναλέγοντας: «Άγιε Νεκτάριε, μ' έσωσες, σ' ευχαριστώ»!  


 Άλλη μια φορά, φέρανε μια κοπέλα δαιμονισμένη. Ούρλιαζε σαν το θεριό. Όλοι όσοι ήμασταν γύρω-τριγύρω, φοβόμασταν. Το πρόσωπό της ήταν αγριωπό σαν αγρίμι. Την ώρα που βγαίνανε τα Άγια, έγινε καλά. Μέρεψε. Γαλήνεψε η μορφή της. Έγινε πεντάμορφη. Κλαίγαμε όλοι μας. Βάραγαν οι καμπάνες.

    Κάποιος νέος διηγόταν:

    «Είμαι Πειραιώτης. Μόλις επέστρεψα από το αλβανικό μέτωπο. Κινδύνεψα. Δίπλα μου ακριβώς, έπεσε μια οβίδα. Άνοιξε ολόκληρο πηγάδι. Εκείνη τη στιγμή, έρχεται αστραπιαία ένας παπάς - που βρέθηκε; - και μου δίνει μια γερή σπρωξιά. Μ΄ έριξε στο χώμα, αντίθετα από την οβίδα. Γλίτωσα, κυριολεκτικά από θαύμα. Όταν γύρισα στο Πειραιά, άρχισα να ρωτώ γνωστούς παπάδες και να κοιτάζω φωτογραφίες ιερωμένων, για να βρω τον παπά μου μ΄ έσωσε. Εκείνος, μόλις μ΄ έσπρωξε, εξαφανίστηκε. Ταραγμένος όπως ήμουν, ούτε που μου ' κοψε να τον αναζητήσω εκείνη τη στιγμή. Ανάμεσα στις φωτογραφίες που μου δείξανε, ήταν και μια του Αγίου Νεκταρίου. Αυτός είναι! Φώναξα ανατριχιασμένος. Γι΄ αυτό έρχομαι στο μοναστήρι. Ήθελα κι εγώ, κάτι να προσφέρω στο μοναστήρι του. Ρώτησα κι έμαθα ότι έσπασαν τα κεραμίδια τους και δεν είχαν χρήματα οι μοναχές να τα επισκευάσουν. Ανέλαβα εγώ. Θα τα κάνω καινούργια απ' την αρχή. Γι΄ αυτό πηγαίνω. Είναι η δεύτερη φορά. Όταν πρωτοπήγα, με υποδέχτηκαν οι μοναχές, δίχως να με γνωρίζουν. «Ήρθατε για τα κεραμίδια;» με ρώτησαν!

    Τα΄ χασα. Δεν είχα πει τίποτα σε κανένα. Βλέποντας την απορία μου, μου είπαν: « Ήρθε χτες βράδυ χαρούμενος ο Δεσπότης μας (σ.σ. ο Άγιος) και μας το είπε!...»».

    Αυτά μου διηγήθηκε το παληκάρι. Ανεβήκαμε όλοι μαζί στο μοναστήρι. Πήγα στον τάφο, γονάτισα κι άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Εκείνη τη στιγμή μια υπέροχη μυρωδιά γιασεμιού απλώθηκε. Άρχισα να ψάχνω μέσα στην αυλή την κρεβατίνα με το γιασεμί. Η Γερόντισσα Παρασκευή με ρώτησε τι ψάχνω. Όταν της εξήγησα, μου είπε: «Δεν έχουμε γιασεμί στο μοναστήρι. Ούτε βασιλικό. Σε υποδέχτηκε ο Άγιος, παιδί μου!». Από τότε, πίστεψα πιο δυνατά στη χάρη του.
     Ο Δεσπότης ήταν άγιος από ζωντανός. Ένα πρωί, ήρθε μια πλουσιοτάτη οικογένεια από τις κυκλάδες. Οι γονιοί κι ένα κορίτσι. Τη μικρή την είχαν πάει στην Αγγλία. Την εξέτασαν οι γιατροί και είπαν ότι, άμα γίνει δεκατριών χρονών θα πεθάνει. Το λοιπόν, ξαναπήγαν το παιδί στην Αγγλία, για δεύτερη φορά. Τίποτα. Ήρθαν και πάλι άπρακτοι στο νησί τους. Τότε η μάνα του παιδιού είδε στον ύπνο της το Δεσπότη τον Άγιο Νεκτάριο. Της είπε:

    - Παντού το πήγατε το παιδί, παντού το γυρίσατε. Φέρτε το και στο σπίτι μου, στην Αίγινα. Με λένε Νεκτάριο. Μην το ταλαιπωρείτε. Αυτό είναι όπως το γέννησες, ολόκαλο!...

    Γι αυτό ήρθαν στην Αίγινα. Τους πήγα στο μοναστήρι. Κάνανε λειτουργία και κοινωνήσανε από το Δεσπότη. Εκείνος το σταύρωσε και τους είπε ότι ο Θεός θα το κάνει καλά. Φύγανε οι άνθρωποι. Ύστερα από λίγο καιρό, νά΄σου κι ήρθανε πάλι. Το κορίτσι τους ήταν πεντάγερο. Με βρήκανε στην αγορά και σαλτάραν πάνω στην καρότσα να τους πάω στο μοναστήρι. Κάνανε πάλι λειτουργία. Κλαίγανε και γελούσανε μαζί, απ΄τη χαρά τους. Ο Δεσπότης το θεράπευσε το παιδί.   


  ..Αμέτρητα θαύματα γίνονταν από τότε (όταν ζούσε). Δαιμονισμένοι λυτρώνονταν, άρρωστοι θεραπεύονταν, χίλια δυό. Τα μαθαίναμε όλοι οι Αιγινήτες και σταυροκοπιόμασταν. Πολλά, πολλά... Μόνο που τον έβλεπες, αισθανόσουνα πως ήταν θαυματουργός. Γαλήνια η μορφή του. Πράος, γλυκός. Άνθρωπος με πνεύμα Θεού.

    ...Τρέχω στο κελί του Αγίου. Μόλις μπήκα στην τραπεζαρία του, βλέπω την εσωτερική πόρτα ανοιχτή. Αυτό που αντίκρυσα στη συνέχεια - όπως θα καταλάβετε με άφησε άναυδη. Με γέμισε θαυμασμό. Ο Άγιος δεν πατούσε στο πάτωμα! Στεκότανε στον αέρα, δύο σπιθαμές πάνω από το έδαφος! Τα χέρια του ήσαν υψωμένα προς το εικονοστάσιο του, στην Παναγία και προσευχόταν. Το πρόσωπό του είχε υποστεί μιαν αλλοίωση. Πρόσωπο Αγίου. Όταν είδα αυτό το θαύμα, συγκινήθηκα βαθύτατα...

    ...Όταν γύρισα το 1920 από τη Μικρασιατική οπισθοχώρηση, έμαθα πως λίγες ημέρες πριν, μια φτωχιά γυναίκα πήγε ξυπόλητη στο μοναστήρι. Μόλις την είδε ο Άγιος, έβγαλε τις παντόφλες του και τις έδωσε. Ύστερα από λίγο, πήγε μα άλλη φτωχιά που πείναγε. Λέει τότε ο Άγιος στις Γερόντισσες:

    - Δώστε της να φάει.
    - Δεν έχουμε τίποτα, Σεβασμιώτατε, εκτός από λιγοστό ψωμάκι.
    - Να το δώσετε αμέσως τους είπε ... κι έχει ο Θεός!...

    Το πρωί, να΄σου ένας πλούσιος με δύο γαϊδουράκια, φορτωμένα ρύζι, ζάχαρη, μακαρόνια, αλεύρι. Δωρεά στη μονή. Το ξέρω, γιατί βοήθησα στο ξεφόρτωμα. Θυμάμαι, γύρισε ο Άγιος εκείνη τη στιγμή και λέει με σημασία στην ηγουμένη:

    -Γερόντισσα, έχει ο Θεός... Κι έκανε το σταυρό του.

     ... Άλλη μια φορά, πήγανε χωρικοί από τον Κοντό και του είπαν ότι με την ανομβρία θα πάθουνε πολλές ζημιές. Ο Άγιος έκανε δέηση και άρχισε αμέσως δυνατή βροχή! Τα θυμάμαι πολύ καλά.

    Τι ευλογία, γιαγιά, να ζήσει στο νησί σας ο Άγιος Νεκτάριος!...

        Άκου δω. Παντού γίνανε του κόσμου τα εγκλήματα. Κάψανε τα Καλάβρυτα, κάψαν τα χωριά όλα. Εδώ, δεν εράγισε ούτε πέτρα. Δεν άνοιξε μύτη. Για τη χάρη του Αγίου. Μιλώ για την Κατοχή. Ο γερμανός διοικητής Αθηνών, έλεγε ότι άμα περνάγανε τ΄αεροπλάνα τους και πήγαιναν στην Κρήτη, δεν βλέπανε την Αίγινα. Ούτε καταχνιά ήταν, ούτε τίποτα. Κι όμως! Αίγινα πουθενά. Τη σκέπαζε ο Άγιος. Από τον καιρό που ήρθε ο Άγιος στον τόπο μας, πάμε από το καλό στο καλύτερο


Από το βιβλίο «Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο» Β΄ Τόμος ΑΘΗΝΑΙ 1999
 Κάποτε και ενώ ο Άγιος ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή ένας δεκαοκτάχρονος μαθητής του, ο Νικόλας, είχε αρρωστήσει βαριά με ανίατη για την εποχή εκείνη ασθένεια.

"Βλέπετε, Σεβασμιώτατε", έλεγε στον Άγιο ο μαθητής του, " το σχέδιο του Θεού είναι να πεθάνω!" Το βράδυ ο Άγιος λειτούργησε, προσευχήθηκε, έκανε αγρυπνία, παρακάλεσε τον Θεό, την Παναγία...

Την άλλη μέρα το μεσημέρι στο τραπέζι ανακοίνωσε στους μαθητές της Σχολής:
- Ο Νικόλας θα γίνει καλά!

Το βράδυ η Παναγία είχε παρουσιαστεί στον ύπνο του Αγίου και του είχε αναγγείλει τη θεραπεία του παιδιού.
Πράγματι, από το βράδυ κιόλας της ίδιας ημέρας, παρόλο που οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες ζωής στο νεαρό μαθητή του Αγίου, αυτός άρχισε να γίνεται καλύτερα και σε λίγα χρόνια μάλιστα, έλαβε το αξίωμα της Ιερωσύνης από τα ίδια τα χέρια του Αγίου.
  Αμέσως μετά τη κοίμηση του Αγίου, το σώμα του άρχισε να ευωδιάζει. Και όταν για μιά στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλλα που φορούσε και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεββάτι, σε άνθρωπο που έπασχε από παράλυση στα άκρα, ο άρρωστος έγινε αμέσως καλά!


Σώτου Χονδροπούλου Ο Άγιος του αιώνα μας Έκδοση 3η.

 Δώδεκα ετών ο Δημητράκης Καμπέρης, από τη Βάρκιζα, εξ αιτίας σοβαρής μορφής τετάνου από τον οποίο προσεβλήθη, εισήχθη στο νοσοκομείο των Παίδων ,σε κωματώδη κατάσταση. Το συκώτι του βρισκόταν σε οριακό σημείο. Όλοι ανεξαιρέτως αγωνιούσαν για την εξέλιξη της υγείας του , φοβούμενοι μάλιστα τα χειρότερα. .. Τέτοιες στιγμές ο φόβος, η αγωνία, η απόγνωση εγκλωβίζουν το νου σε σημείο που αδυνατεί να λειτουργήσει ελεύθερα και άρα αποτελεσματικά. Όμως οι ευλογημένοι γονείς του παιδιού - άνθρωποι βαθιάς πίστεως - δεν έχασαν το θάρρος τους. « Ήλπισαν επί Κύριον » και το μυαλό και η καρδιά τους στράφηκαν στον Άγιο Νεκτάριο τον θαυματουργό. Έτρεξαν στην Καμάριζα και προσεκάλεσαν τον Γέροντα Νεκτάριο. Του ζήτησαν να σπεύσει στο προσκεφάλι του παιδιού , το οποίο εν τω μεταξύ βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο. Ο π. Νεκτάριος έχοντας επίγνωση της υψηλής αποστολής του , δεν έχασε ούτε λεπτό. Πήρε μαζί του Λείψανο του Αγίου Νεκταρίου και λαδάκι από το καντήλι του και πήγε στο νοσοκομείο. Γονάτισε δίπλα στο άρρωστο παιδί , το οποίο - όπως αναφέραμε - βρισκόταν σε κώμα. Καμιά επικοινωνία με το περιβάλλον. Ο Γέροντας προσευχήθηκε επί πολλή ώρα θερμά, επικαλούμενος τη χάρη του θαυματουργού αγίου Νεκταρίου. Σταύρωσε το αγόρι και άλειψε το μέτωπό του με το ιερό λαδάκι, εκφράζοντας στους γονείς και στους λοιπούς συγγενείς που αγωνιούσαν , την πεποίθηση ότι ο Άγιος θα έκανε κι αυτή τη φορά το θαύμα του. Αυτά είπε, τους ευλόγησε κι έφυγε. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά - ω του θαύματος - το παιδί άνοιξε τα μάτια του ,ανακάθησε στο κρεβάτι και ρώτησε τη μητέρα του ( η οποία έκλαιγε από χαρά ) : - Που είναι, μανούλα, ο παπούλης που με σταύρωσε; Όλοι οι παρευρισκόμενοι άρχισαν με λυγμούς να ευχαριστούν τον άγιο Νεκτάριο, ο οποίος άκουσε τις προσευχές του π. Νεκταρίου και τις δικές τους και χάρισε στο παιδί την πολύτιμη υγεία ! ] Από το βιβλίο « Ο Γέροντας Νεκτάριος »

Ο Ιωάννης Σαράντης ( Καββαδία 26 Νέο Φάληρο ) έπασχε από καρκίνο του παχέος εντέρου . Οι γιατροί, όπως ήταν φυσικό , του είπαν ότι έπρεπε να χειρουργηθεί αμέσως. Τι άλλο να κάνει σε αυτή την περίπτωση... Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά, δεν απελπίσθηκε. Έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Νεκτάριο έκανε θερμή προσευχή ,ζητώντας του λύση στο δράμα. Ταχύς εις αντίληψιν ο θαυματουργός Άγιος παρουσιάστηκε το ίδιο κιόλας βράδυ στον ύπνο του και του είπε: « Έχε πίστη ! Ο Θεός θα σε βοηθήσει. Φρόντισε να πας στο Προσκύνημα , στην Καμάριζα. Να εξομολογηθείς στον Γέροντα, να σε σταυρώσει και να σου δώσει λαδάκι από το καντήλι να πιεις. Ο Θεός που είναι μεγάλος θα σου δώσει την υγεία σου το μεσημέρι της προσεχούς Παρασκευής » ! Ο ασθενής ξύπνησε γεμάτος δέος , ελπίδα, πίστη, αγαλίαση. Την επομένη κιόλας, έτρεξε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου, στην Καμάριζα Λαυρίου. Ανέφερε στον Γέροντα τα καθέκαστα κι εξομολογήθηκε με συντριβή και κατάνυξη στο πετραχήλι του . Εκείνος τον σταύρωσε αναπέμποντας ευχές, τον στήριξε, τον ανακούφισε. Του έδωσε να πιει από τον καντηλάκι του αγίου Νεκταρίου.

Έκανε ακριβώς ότι είπε ο Άγιος και το μεσημέρι της Παρασκευής ένιωσε ξαφνικά ένα φρικτό πόνο στην κοιλιακή χώρα και στη συνέχεια ο πόνος παραχώρησε τη θέση του σε ένα συναίσθημα ηρεμίας και χαράς. Από εκείνη τη στιγμή - όπως έδειξαν οι εξετάσεις που έγιναν στη συνέχεια - θεραπεύθηκε ! Και πάλι στο προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου ,στην Καμάριζα, αυτή τη φορά όχι για ικεσία μα για να δοξολογήσει τον Θεό, ο Οποίος δια του αγίου Νεκταρίου τον θεράπευσε από καρκίνο. Καταφιλούσε τα χέρια του Γέροντα, ζητώντας του να μην πάψει να δέεται στον Άγιο για αυτόν και την οικογένειά του.


Από το βιβλίο « Ο Γέροντας Νεκτάριος » 




egolpion.com
impantokratoros.gr
ἀναδημοσίευση:http://anavaseis.blogspot.com

Τό βιβλίο ῾Ιστορίας τῆς Μαρίας Ρεπούση (Στ΄ Δημοτικοῦ) καί τό νέο πού ἑτοιμάζεται....




῾Η ἀντικατάσταση τοῦ ἁμαρτωλοῦ βιβλίου

Ισως ποτέ κανένα βιβλίο δεν συζητήθηκε και επικρίθηκε τόσο πολύ (αν και υπήρχαν και οι ένθερμοι υποστηρικτές του), και δεν στοίχισε όχι μόνο την υπουργική «καρέκλα» της Μαριέττας Γιαννάκου αλλά και την απόρριψή της, στις εκλογές του 2007, όσο το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού.
Η φράση ότι «οι Ελληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης», με την οποία περιγράφονταν τα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν η βραδυφλεγής βόμβα που εξερράγη στο τέλος του 2006 και απασχόλησε επί μήνες την κοινή γνώμη, τον τύπο, τους ιστορικούς, αλλά και τους μη ειδικούς. Δαπανήθηκαν χιλιάδες ώρες σε δημόσιες συζητήσεις. Ποταμοί μελάνης χύθηκαν εναντίον του βιβλίου και οι πολιτικοί κονταροχτυπήθηκαν πάνω στο σώμα της πρόσφατης ιστορίας μας, μιλώντας για αλήθειες και για ψέματα, ενώ ρίχτηκε στην πυρά ανελέητα η επικεφαλής της συγγραφικής ομάδας Μαρία Ρεπούση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το βιβλίο σε πρώτη φάση «διορθώθηκε». Η Μαριέττα Γιαννάκου το παρουσίασε και ανακοίνωσε συγχρόνως ότι θα μοιράζεται στα παιδιά και το βιβλίο της Δ. Σωτηρίου «Ματωμένα Χώματα», σε μια προσπάθεια να διασώσει τη «χαμένη τιμή» της παράταξής της, επιχειρώντας να πείσει τους ψηφοφόρους της για την γραμμή της τότε κυβέρνησης.
Παρ' όλ' αυτά η προσπάθεια δεν πέτυχε. Η Μαριέττα Γιαννάκου δεν επανεξελέγη και ο υπουργός Παιδείας που την διαδέχτηκε Ευρ. Στυλιανίδης έσπευσε να κλείσει την «πληγή» που είχε ανοίξει όχι στην εκπαίδευση αλλά στα σπλάχνα της παράταξής τους με την οριστική απόσυρση του βιβλίου. Από τότε και μέχρι σήμερα οι μαθητές διδάσκονται το παλαιότερο βιβλίο.
Πιλοτική διδασκαλία
Η «Κ.Ε.» απευθύνθηκε στον νέο πρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, καθηγητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κλήμη Ναυρίδη, για την τύχη του νέου βιβλίου Ιστορίας. «Η συγγραφή του βιβλίου», λέει ο πρόεδρος, «ανατέθηκε με υπουργική απόφαση το Μάιο του 2008 σε ομάδα ιστορικών υπό τον Ιωάννη Κολιόπουλο, καθηγητή Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει ήδη ολοκληρωθεί. Το πρώτο μέρος του βιβλίου έχει αξιολογηθεί από επιτροπή κρίσης. Οι παρατηρήσεις της επιτροπής ενσωματώθηκαν στο βιβλίο από τη συγγραφική ομάδα. Εγκρίθηκε από το αρμόδιο τμήμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και αποφασίσθηκε η πιλοτική εφαρμογή του για τις τελικές αναπροσαρμογές και διορθώσεις. Από τον Ιούνιο του 2010 προωθήθηκε και το δεύτερο μέρος του βιβλίου για αξιολόγηση».
Το πότε θα δοθεί τελικά στα παιδιά δεν είναι σαφές, αφού και το δεύτερο μέρος θα δοθεί προς πιλοτική διδασκαλία και στη συνέχεια με τις διορθώσεις και παρεμβάσεις που θα γίνουν θα πάρει τελικά το δρόμο προς το τυπογραφείο.
Επεξεργασία των πηγών
Επειδή συχνά πυκνά παρατηρούνται προβλήματα με τα βιβλία αλλά και τη διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία, ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αναφερόμενος σ' αυτό το θέμα, παρατηρεί ότι «μία από τις ιδιαιτερότητες του μαθήματος της Ιστορίας είναι ότι ο όγκος της διδακτέας ύλης δεν επιτρέπει και αντικειμενικά, στα στενά περιθώρια του ωρολογίου προγράμματος, να διατίθεται αρκετός χρόνος για την επεξεργασία των πηγών και την εκπόνηση εργασιών από τους μαθητές, με αποτέλεσμα να εξαντλείται η διδασκαλία στην αφήγηση των γεγονότων και να εξετάζεται μόνο ο βαθμός στον οποίο οι μαθητές τα αποστήθισαν, χωρίς να προλαβαίνουν να τα εμπεδώνουν ούτε να τα επεξεργάζονται κριτικά. Ετσι αναπαράγεται μια λανθασμένη παιδαγωγικά άποψη η οποία ταυτίζει το μάθημα της Ιστορίας με την απομνημόνευση, που μπορεί μεν σε κάποιο βαθμό να είναι χρήσιμη, αλλά σίγουρα δεν αρκεί για την ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης των μαθητών.
»Επίσης δημιουργείται η εντύπωση ότι το μάθημα περιορίζεται στο περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου, ενώ, αντίθετα, οι διδάσκοντες πρέπει να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, ιδίως ως προς την παρουσίαση θεμάτων που έχουν σχέση και με την τοπική Ιστορία της περιοχής του σχολείου. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ως προς τη δυνατότητα οργάνωσης του διδακτικού χρόνου, με τρόπο που να αφήνει περιθώρια για κριτική επεξεργασίας της ιστορικής ύλης, σε συνδυασμό με την αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών που έχουν αρχίσει να υλοποιούνται αυτή την περίοδο στο πλαίσιο του Ινστιτούτου, θα οδηγήσουν σύντομα στην ποιοτική αναβάθμιση του μαθήματος».
 
 
Πηγή:http://www.enet.gr

Γέροντας ΙΑΚΩΒΟΣ(+ 1991): ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: ῞Οποιος εἶχε τήν εὐλογία ἀπό τόν Θεό νά γνωρίσει τόν μακαριστό Γέροντα ᾿Ιάκωβο Τσαλίκη, δέν μπορεῖ νά τόν ξεχάσει. ῏Ηταν πραγματικά  ἕνας ἔνσαρκος ἄγγελος. Πατοῦσε στή γῆ, ἀλλά ταυτόχρονα βρισκόταν στόν οὐρανό, ἐπικοινωνοῦσε μέ τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ καί μέ τούς ἁγίους. ῾Η προσευχή του εἶχε μεγάλη παρρησία ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Καί σήμερα, πιστεύουμε ἀκράδαντα, ἄν τό ἐπικαλούμαστε μέ πίστη καί θέρμη καρδίας, θά ἀνταποκριθεῖ στά δίκαια αἰτήματά μας. ῾Η πατρίδα μας τόν ἔχει τόσο ἀνάγκη. ῞Αγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν....


Ὁ ἠγούµενος  τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν  Εὐβοίᾳ, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ὁσιακὴ καὶ  µαρτυρική του ζωὴ πολλὰ χαρίσµατα. Ὁλόκληρος ὁ βίος του ἦταν µιὰ συνεχὴς µυσταγωγία, µὲ ἀποκορύφωµα τὴν θεία λειτουργία. Τὴν ὥρα ἐκείνη, ὅπως ὁ ἴδιος διηγόταν «ἄγγελοι γέµιζαν τὸν ἱερὸ χῶρο», δοξολογοῦσαν τὸν Θεό, λειτουργοῦσαν µαζί του ! Ἔβλεπε τὰ νεανικά τους πρόσωπα, ἔνιωθε τὰ φτερὰ τους ν᾽ ἀγγίζουν ἐπάνω του. «Ἄχ, πάτερ µου, ἔλεγε σὲ κάποιον ὑποτακτικό του, ἂν βλέπατε τί γίνεται τὴν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ, ὅταν ὁ ἱερέας διαβάζει τὴν εὐχή, θὰ φεύγατε ὅλοι. Ἄγγελοι ἀνεβαίνουν καὶ κατεβαίνουν καὶ συχνὰ αἰσθάνοµαι τὶς φτεροῦγες τους νὰ χτυπᾶνε στοὺς ὤµους µου! Πολλὲς φορὲς ἐπίσης εἶδε Ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους στὴν ἁγία Τράπεζα, νὰ κρατᾶνε τὸ σῶµα τοῦ Κυρίου».
Τὸ 1961 ὁ π. Ἰάκωβος, µαζὶ µὲ τὸν τότε ἠγούµενο Νικόδηµο, ἀποφάσισαν νὰ χτίσουν ἕνα ἐκκλησάκι  πρὸς τιμὴν τῶν ἀρχαγγέλωv Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Ὁ ἡγούμενος διάλεξε τὸν τόπο καὶ ὁριοθέτησε τὴν περιοχή.
Τὴν ἴδια νύχτα ἐμφανίζεται στὸν π. Ἰάκωβο ἕνας ψηλὸς ἀξιωματικὸς μὲ χρυσὸ σπαθί, ξανθὸς καὶ ὡραῖος, καὶ τοῦ λέει:
- Εἶμαι ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ χτιστεῖ ὁ ναός μου ἐκεῖ ποὺ σημαδέψατε, ἀλλὰ ἐδῶ ποὺ θὰ σᾶς δείξω.
Κι ἀμέσως ἔσκυψε καὶ μετέφερε τὰ πασσαλάκια τοῦ ἡγουμένου σ᾽ ἄλλη περιοχή, ὅπου τὰ βρῆκε τὸ πρωὶ ὁ π. Ἰάκωβος.
Τὸ παρεκκλήσι θὰ χτιζότανμε λάσπη καὶ ἄχυρα, γιατί δὲν ὑπῆρχαν ἄλλα ὑλικά. Τὴν ἄλλη νύχτα ἐμφανίζονται δύο ἀξιωματικοὶ μὲ χρυσὰ σπαθιὰ στὸν π. Ἰάκωβο καὶ τοῦ λένε:
- Εἴμαστε οἱ ἀρχάγγελoι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Νὰ πεῖς στὸν γέροντά σου, ὅτι δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ χτιστεῖ τὸ σπίτι μας μὲ λάσπη καὶ ἄχυρα, ἀλλὰ μὲ ἄμμο, ἀσβέστη καὶ ξύλα. Στὴν σκεπὴ νὰ βάλετε κεραμίδια.
- Αὐτὰ τὰ ὑλικά, δικαιολογήθηκε ὁ π. Ἰάκωβος, δὲν ὑπάρχουν ἐδῶ ψηλὰ στὸ βουνό. Δρόμος καλὸς γιὰ νὰ μεταφερθοῦν δὲν ὑπάρχει καὶ ἡ φτώχεια εἶναι  μεγάλη.
– Μὴ στενοχωριέσαι, ἐπέμειναν οἱ ἀρχάγγελοι.
Θὰ φροντίσουμε γιὰ ὅλα ἐμεῖς. Τὴ νύχτα θὰ βρέξει καὶ τὸ ρέμα θὰ κατεβάσει πολλὴ ἄμμο. Τὰ ὑπόλοιπα ὑλικὰ θὰ τὰ δωρίσουν εὐσεβεῖς χριστιανοί.
Πραγματικά, ἔγιναν ὅλα ὅπως τὰ εἶχαν πεῖ οἱ ἀρχάγγελοι.
ΠΗΓΗ: Στυλ. Παπαδοπούλου, Ὁ μακαριστὸς π. Ἰάκωβος Τσαλίκης, ἔκδ. Πατέρων Ἱ. Μονῆς Ὁσ. Δαβίδ, Ἀθῆναι 1992.
Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

῾Ομοφυλόφιλοι vs Πάπα στη Βαρκελώνη


Εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι πραγματοποίησαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά της επίσκεψης του Πάπα Βενέδικτου του 16ου στη Βαρκελώνη… ανταλλάσσοντας φιλιά δημοσίως, την ώρα που ο ποντίφικας μετέβαινε προς την εκκλησία-σύμβολο της πόλης, την περίφημη «Sagrada Familia».
«Είμαστε εδώ για μία ειρηνική διαμαρτυρία. Η εκκλησία μας καταπιέζει και δεν μας σέβεται. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε έναν τέτοιο Πάπα τον 21ο αιώνα» είπε ο 39χρονος Εδουάρδο Πράδο, ένας από τους περίπου 300 ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες, που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία.
www.protothema.gr

Οἱ παιδόφιλοι καραδοκοῦν στό facebook



Σε λάθος χέρια πέφτουν καθημερινά χιλιάδες ανάρμοστες φωτογραφίες που δημοσιεύουν όλο και περισσότεροι έφηβοι στο Facebook, σύμφωνα με έρευνα του κέντρου προστασίας για την διαδικτυακή εκμετάλλευση ανηλίκων (CEOP)

Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, τα παιδιά δεν ξέρουν πως να προστατευτούν καθώς κανείς δεν τα έχει ενημερώσει για τους κινδύνους που ενδέχεται να παραμονεύουν στο διαδίκτυο.
"Τα παιδιά αγνοούν τον κίνδυνο που ελοχεύει. Ανεβάζουν προσωπικές φωτογραφίες για να εντυπωσιάσουν το φίλο ή τη φίλη τους, χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες.

Δεν σκέφτονται το ψηφιακό αποτύπωμα που αφήνουν το οποίο σε μερικά χρόνια μπορεί να πέσει στα χέρια ενός μελλοντικού εργοδότη ή οποιουδήποτε επιτήδειου" προειδοποιεί η Zoe Hilton, επικεφαλής του CEOP, σημειώνοντας πως το μήνυμα αυτό θα πρέπει να προβληματίσει κάθε έφηβο.

"Βλέπουμε καθημερινά φωτογραφίες και βίντεο ανηλίκων με ανάρμοστο πολλές φορές περιεχόμενο να συλλέγεται από παιδόφιλους και επιτήδειους εμπόρους παιδικής πορνογραφίας", τονίζει ο Jim Gamble, υψηλόβαθμο στέλεχος του CEOP.

Αξίζει να σημειωθεί πως από τον Απρίλιο του 2009 έως και τον Μάρτιο του 2010, το κέντρο CEOP έχει εντοπίσει περισσότερα από 6000 κρούσματα κακόβουλης χρήσης φωτογραφικού υλικού, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν αναφερθεί περιστατικά παιδικής κακοποίησης.

Το 25% των περιπτώσεων αφορά παρακίνηση για "online σεξουαλική πράξη" ενώ μεγάλο είναι και το ποσοστό των περιπτώσεων (135 καταγεγραμμένα κρούσματα) όπου επιτήδειοι προσκαλούν ανηλίκους σε τετ α τετ συναντήσεις.

Το CEOP έχει οργανώσει μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια στο Facebook η οποία θα είναι διάρκειας δύο εβδομάδων με στόχο να ενημερώσει όσο το δυνατόν περισσότερους έφηβους για τους κινδύνους της ανάρτησης ανάρμοστων φωτογραφιών στο διαδίκτυο.

πηγή