Oι άθεοι αποτελούν πλέον μια απτή πραγματικότητα και στην Ελλάδα. Από τον περασμένο Μάιο δημιουργήθηκε στην Αθήνα η πρώτη Ενωση Αθέων, η οποία αριθμεί 85 μέλη και 85 φίλους. Το επόμενο χρονικό διάστημα μάλιστα αναμένεται να αποκτήσει και νομική υπόσταση. Σκοπός της, όπως επισημαίνεται στο καταστατικό της, είναι «η προώθηση της εκκοσμίκευσης της Πολιτείας, της θρησκευτικής ελευθερίας, του ανθρωπισμού ».
Οπως δηλώνει στο «Βήμα» η κυρία Τατιάννα Ραπακούλια, ένα από τα επτά ιδρυτικά μέλη της Ενωσης, «οι έλληνες άθεοι δεν είμαστε ούτε περιθωριακοί ούτε εξτρεμιστές. Είμαστε οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οικογενειάρχες, μισθωτοί, επαγγελματίες, εργαζόμενοι».
Αυτό που επιδιώκουμε, προσθέτει χαρακτηριστικά, είναι «η υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας και των δικαιωμάτων των αθρήσκων, των αθέων και των αγνωστικιστών».
Μέσα από τις δικές τους ιστοσελίδες στο Ιnternet και σε κοινωνικά δίκτυα οι άθεοι επικοινωνούν μεταξύ τους είτε βρίσκονται στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Σε μια μόνο από τις ιστοσελίδες που διαθέτουν στο Facebook, οι φίλοι τους φτάνουν τα 994 άτομα και όπως δηλώνουν τους «ενώνει η κοινή διάθεση για πρόοδο μέσω του ορθολογισμού και της επιστήμης» . Οπως προσθέτουν η ομάδα τους «είναι ακατάλληλη για θρησκευόμενους και προληπτικούς» . Τα μέλη της Ενωσης συναντιούνται μία φορά τον μήνα και συζητούν όλα τα ζητήματα που τους απασχολούν.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται από χριστιανικό και ορθόδοξο περιβάλλον και πρόκειται για ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας. «Τα μέλη της Ενωσης είναι από 18 ως 70 ετών» τονίζει η κυρία Ραπακούλια, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις οι περισσότεροι είναι μεταξύ 35 και 40 ετών.
«Ολοι μας αρχίσαμε να γινόμαστε άθεοι είτε όταν πηγαίναμε στο σχολείο είτε σε μεγάλη ηλικία». Η ίδια δηλώνει ότι συνειδητοποίησε τις διαθέσεις της λίγο μετά την εφηβεία. «Διάβασα όλη τη Βίβλο και έχω να πω ότι όποιος τη διαβάσει ολόκληρη γίνεται κατά 99% άθεος. Για όλα σχεδόν έχουμε μια δικαιολογία για να επικαλούμαστε τον Θεό. Αν κάποιος κατά τη διάρκεια ενός τροχαίου δεν πάθει τίποτε τον έσωσε ο Θεός, αν κάποιος σκοτωθείλέμε ότι ο Θεός τον αγάπησε και τον πήρε νέο. Σου ζητάνε να προσευχηθείς για να σωθείς. Ετσι αν κάποιος σωθεί από τον καρκίνο τον έσωσε ο Θεός. Ομως τι γίνεται με τους υπολοίπους που προσεύχονται και δεν σώζονται; Τους αγαπάει ο Θεός και τους παίρνει; Τι γίνεται με τα παιδάκια της Αφρικής που και αυτά προσεύχονται και θέλουν να σωθούν;
Δεν τα αγαπάει ο Θεός;» τονίζει χαρακτηριστικά.
Ολα τα μέλη της οργάνωσης δηλώνουν ορθολογιστές και δεν διστάζουν να στηλιτεύσουν την αναξιοπιστία, όπως τη χαρακτηρίζουν, του κλήρου. « Διδάσκουν αγάπη και ταπεινοφροσύνη και τους βλέπεις να είναι εξουσιομανείς και άπληστοι » τονίζει η κυρία Ραπακούλια.
Τα μέλη της Ενωσης ξεκίνησαν να συμμετέχουν σε σειρά ενεργειών για την ενημέρωση των πολιτών στους οποίους και απευθύνεται η κίνησή τους. Τον περασμένο Απρίλιο και προτού ακόμη συγκροτηθούν σε Σώμα πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από τον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας ζητώντας τη φορολόγηση της Εκκλησίας. Την προηγούμενη εβδομάδα έστειλαν επιστολή στην υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου ζητώντας να διευκρινιστεί με εγκυκλίους στα σχολεία η προαιρετική διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Δυσάρεστο, ἀλλὰ εὐεργετικό / Ἅγιος Τύχων (Ἐπίσκοπος Ζαντόνκ)
Μεγάλο κακό ἡ κακογλωσσιά. Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!
Συμβαίνει. Ξαφνικά. Ἀπότομα. Καί ἄλλοτε εἶναι μιά δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς· καί ἄλλοτε ὄχι.
•Στήν πρώτη περίπτωση, ὅταν εἴχαμε καί ἐμεῖς φταίξει, ὅταν εἴχαμε ὑποπέσει σέ κακές πράξεις καί «ἐνέργειες», ἀποδίδοντας σέ ἄλλους μομφές, ἀνάλογες μέ ἐκεῖνες πού μᾶς ἀποδίδουν, -ἔχομε χρέος νά μή κολλᾶμε στό πόσο ὑποφέρομε, ἀλλά νά φροντίζωμε, καί νά διορθώσωμε τά «πράγματα», ἀλλά καί νά διορθωθοῦμε. Καί τότε ἡ καταφορά ἐναντίον μας θα σταματήσει.
•Στήν περίπτωση, πού μᾶς κακολογοῦν μέ λόγια σκληρά, ἒνῶ ἐμεῖς δέν θυμόμαστε νά εἴχαμε ποτέ κάμει τέτοια λάθη σέ βάρος ἄλλων, εἶναι φυσικό νά αἰσθανόμαστε πολύ ἄσχημα.
* Μήπως ὅμως ἔχομε καί τότε, ὑποχρέωση νά κάνωμε τήν σκέψη, ὅτι μπορεῖ νά μήν εἴμαστε τόσο ἀθῶοι, ὅσο τό φανταζόμαστε;
* Μήπως ἐφέρθηκα καί ἐγώ σέ ἄλλους ἄσχημα, χωρίς νά τό καταλάβω, χωρίς νά τό θέλω;
* Μήπως, καί ἔκρινα καί κατέκρινα ἄλλους;
•Μήν τό ξεχνᾶτε ποτέ:
* Μέ τό μέτρο πού μετρᾶτε, θά σᾶς μετρήσουν.
* Μέ βάση τίς ἁμαρτίες σας, θά κριθῆτε.
* * *
Ἡ κάθε σέ βάρος μας καταδρομή, δέν εἶναι μόνο κάτι κακό. Εἶναι, ταυτόχρονα, καί εὐεργεσία. Μᾶς βοηθάει, νά γίνωμε καλύτεροι· νά ἀποκτήσωμε ταπείνωση. Ἡ κακή γλῶσσα, ἡ γλῶσσα δηλητήριο, εἶναι ἕνας «ἄγγελος σατάν», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β΄ Κορ. 12, 7), πού τόν στέλνει ὁ Θεός νά μᾶς «κολαφίζει», γιά νά μή ἐπαιρόμαστε. Γιά νά μᾶς βοηθήσει, νά περιορίζωμε τήν ἔπαρσή μας, τήν μεγάλη καί καλή ἰδέα γιά τόν ἑαυτό μας, τήν αὐταρέσκειά μας.
Κάτι τέτοια τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιά νά μᾶς κάμει νά ἀσχοληθοῦμε μέ τόν ἑαυτό μας. Γιατί, μόνο ὅταν σκύψωμε στόν ἔσω ἑαυτό μας, στόν ἐσωτερικό μας κόσμο, στόν τρόπο πού ἀντιδρᾶμε σέ κάτι τέτοια, -θά μπορέσωμε νά καταλάβωμε, τί κρύβεται μέσα μας: θυμός καί ὀργή, ἤ καλωσύνη καί πραότητα;
Ἀπαντᾶς στίς βρισιές εἰς βάρος σου καί στίς κακολογίες μέ μνησικακία καί πικρία; Εἶναι φανερό, ὅτι μέσα σου ἔχεις ὀργή καί θυμό.
Ἀπαντᾶς μέ ὑπομονή καί μακροθυμία; Μέσα σου ἔχεις εἰρήνη καί πραότητα.
Ποτέ λοιπόν ἄς μή τό ξεχνᾶμε:
Οἱ βρισιές, οἱ συκοφαντίες, ἡ κακογλωσσιά, μᾶς βοηθοῦν νά καταλάβωμε, τί ἔχομε μέσα μας· μᾶς βοηθοῦν νά ἰδοῦμε τόν ἐσωτερικό μας κόσμο.
Λίγο τό ἔχεις;
Μετάφρ.: † ὁ Ν.Μ.
Πηγή: ῾Αγία Ζώνη
ΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΡΤΟΣ Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου
1. Ἡ εἴσοδος τῆς Θεοτόκου στὸν Ναὸ συνδέεται μὲ θαυμαστὰ γεγονότα. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ Ναό, ἐννοοῦμε τὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος καὶ ὅταν κάνουμε λόγο γιὰ Εἰσόδια στὸν Ναό, ἐννοοῦμε τὴν εἴσοδο τῆς Θεοτόκου στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Εἶναι γνωστὸν ὅτι στὸν κυρίως Ναὸ τοῦ Σολομῶντος εἰσέρχονταν Ἱερεῖς ποὺ ἐπιτελοῦσαν τὴν λατρεία τοῦ θυμιάματος καὶ στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, θὰ λέγαμε σήμερα ἐμεῖς στὸ Ἱερὸ Βῆμα εἰσερχόταν ὁ Ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου καὶ μάλιστα μία φορὰ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους.
Ὅταν ἑορτάζουμε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στὸν Ναό, ἐννοοῦμε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων γιὰ νὰ παραμείνη ἐκεῖ γιὰ δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια, ἀπὸ τριῶν ἐτῶν ἕως δεκαπέντε, ζώντας μέσα στὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ καὶ βιώνοντας τὴν θέωση. Ἔτσι ἑρμηνεύουν τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἦταν λοιπὸν ἕνα προκλητικὸ γεγονός, κάποιος ἄνθρωπος καὶ μάλιστα ἕνα κορίτσι νὰ εἰσέλθη σὲ αὐτὸν τὸν ἱερὸ χῶρο, ὅπου φυλάσσονταν τὰ πιὸ ἱερὰ ἀντικείμενα τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, ἡ Στάμνα μὲ τὸ Μάννα, ἡ Ράβδος τοῦ Ἀαρῶν καὶ βεβαίως οὔτε οἱ Ἱερεῖς εἶχαν δικαίωμα νὰ εἰσέλθουν, ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς καθημερινῶς.
Μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἡ Θεοτόκος γιὰ δώδεκα χρόνια τρεφόταν ἀπὸ ἄρτο ποὺ τῆς ἔφερνε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Αὐτὸ ἀναφέρεται στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἦταν ἀπὸ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα. Σὲ ἕνα τροπάριο τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς γράφεται: «Δι᾽ ἀγγέλου ἐκτρέφεται». Καὶ σὲ ἄλλο τροπάριο λέγεται: «Ἐπουρανίῳ τραφεῖσα, Παρθένε, ἄρτῳ πιστῶς ἐν τῷ Ναῷ Κυρίου».
Ὅταν ἑορτάζουμε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στὸν Ναό, ἐννοοῦμε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων γιὰ νὰ παραμείνη ἐκεῖ γιὰ δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια, ἀπὸ τριῶν ἐτῶν ἕως δεκαπέντε, ζώντας μέσα στὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ καὶ βιώνοντας τὴν θέωση. Ἔτσι ἑρμηνεύουν τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἦταν λοιπὸν ἕνα προκλητικὸ γεγονός, κάποιος ἄνθρωπος καὶ μάλιστα ἕνα κορίτσι νὰ εἰσέλθη σὲ αὐτὸν τὸν ἱερὸ χῶρο, ὅπου φυλάσσονταν τὰ πιὸ ἱερὰ ἀντικείμενα τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, ἡ Στάμνα μὲ τὸ Μάννα, ἡ Ράβδος τοῦ Ἀαρῶν καὶ βεβαίως οὔτε οἱ Ἱερεῖς εἶχαν δικαίωμα νὰ εἰσέλθουν, ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς καθημερινῶς.
Μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἡ Θεοτόκος γιὰ δώδεκα χρόνια τρεφόταν ἀπὸ ἄρτο ποὺ τῆς ἔφερνε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Αὐτὸ ἀναφέρεται στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἦταν ἀπὸ τὰ θαυμαστὰ γεγονότα. Σὲ ἕνα τροπάριο τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς γράφεται: «Δι᾽ ἀγγέλου ἐκτρέφεται». Καὶ σὲ ἄλλο τροπάριο λέγεται: «Ἐπουρανίῳ τραφεῖσα, Παρθένε, ἄρτῳ πιστῶς ἐν τῷ Ναῷ Κυρίου».
2. Τί ἦταν αὐτὸς ὁ ἄρτος ἀπὸ τὸν ὁποῖον τρεφόταν ἡ Παναγία; Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀναφερόμενος σὲ αὐτὸν τὸν εὐλογημένο ἄρτο ποὺ ἔτρεφε τὴν Παναγία λέγει ὅτι ὁ Θεὸς ἔστελνε «τροφὴν ἄνωθεν ἀπόρρητον ἐκεῖ τῇ Παρθένῳ δι᾽ ἀγγέλου». Ὅμως δὲν ἦταν ἕνας συνηθισμένος ἄρτος, τὸν ὁποῖον ὁ ἄγγελος ἔπαιρνε ἀπὸ κάποιο σπίτι καὶ τὸν μετέφερε στὴν Παναγία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἦταν ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς ὁποίας, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, «τήν τε φύσιν κρειττόνως ἀνερρώννυτο (ἐδυνάμωνε) καὶ κατὰ σῶμα τῶν ἀσωμάτων καθαρωτέρα καὶ ὑπερτέρα καὶ συνετηρεῖτο καὶ ἐτελεῖτο».
Εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν ἦταν μιὰ κτιστὴ τροφή, ἕνας ὑλικὸς ἄρτος, ἀλλὰ μιὰ ἄλλη διαφορετική, ξένη τροφή, δηλαδὴ ἦταν ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἐνδυνάμωνε τὸ σῶμα τῆς Παναγίας γιὰ νὰ ἔχη νοερὰ προσευχὴ καὶ θεωρία Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία γιὰ δώδεκα χρόνια ἦταν μέσα στὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ καὶ εἶχε κοινωνία μαζί Του, εἶχε φθάσει στὴν θέωση. Στὴν πραγματικότητα ζοῦσε ὅπως ζοῦσαν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα στὸν Παράδεισο πρὶν τὴν πτώση, γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ ἄγγελος κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό, γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη ὅτι θὰ γίνη Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀπεκάλεσε Κεχαριτωμένη.
Εἶναι προφανὲς ὅτι δὲν ἦταν μιὰ κτιστὴ τροφή, ἕνας ὑλικὸς ἄρτος, ἀλλὰ μιὰ ἄλλη διαφορετική, ξένη τροφή, δηλαδὴ ἦταν ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἐνδυνάμωνε τὸ σῶμα τῆς Παναγίας γιὰ νὰ ἔχη νοερὰ προσευχὴ καὶ θεωρία Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία γιὰ δώδεκα χρόνια ἦταν μέσα στὸ Φῶς τοῦ Θεοῦ καὶ εἶχε κοινωνία μαζί Του, εἶχε φθάσει στὴν θέωση. Στὴν πραγματικότητα ζοῦσε ὅπως ζοῦσαν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὕα στὸν Παράδεισο πρὶν τὴν πτώση, γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ ἄγγελος κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό, γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη ὅτι θὰ γίνη Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀπεκάλεσε Κεχαριτωμένη.
3. Αὐτὸς ὁ ἄρτος ἀπὸ τὸν ὁποῖο τρεφόταν ἡ Παναγία δὲν ἐξέλιπε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχη καὶ σήμερα. Δὲν πρόκειται γιὰ τὸν καθημερινὸ κτιστὸ ἄρτο, ἀλλὰ γιὰ τὸν Ἄρτο τῆς Ζωῆς ποῦ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός.
Σὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο ἀναφερόταν ὁ Χριστὸς μὲ τὸν λόγο τὸν ὁποῖο ἀπήντησε στὸν διάβολο στὸ Ὅρος τῶν Πειρασμῶν. Ὅταν ὁ διάβολος τοῦ ὑπέδειξε νὰ μεταβάλη τὶς πέτρες σὲ ἄρτο, Ἐκεῖνος ἀπάντησε «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» (Ματθ. δ´, 4).
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ὑλικὸ ἄρτο, τὸν ὁποῖο γευόμαστε καθημερινῶς, ὑπάρχει καὶ ὁ πνευματικὸς Ἄρτος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὁ λόγος Του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει: «Δύναται ὁ Θεὸς καὶ ρήματι θρέψαι τὸν πεινῶντα». Καὶ αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, πῶς οἱ ἅγιοι ζοῦσαν ἀπὸ αὐτὸν τὸν πνευματικὸ Ἄρτο.
Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν προσευχὴ ποὺ μᾶς δίδαξε, τὸ γνωστὸ «Πάτερ ἡμῶν», συμπεριέλαβε καὶ τὸ αἴτημα: «Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον». Πρόκειται γιὰ τὸν ἄρτον τὸν ἀναγκαῖο γιὰ τὴν οὐσία τῆς ὑπάρξεώς μας, γι’ αὐτὸ καὶ λέγεται ἐπιούσιος. Καὶ ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τὴν Κυριακὴ προσευχὴ μὲ τὴν συγκεκριμένη αὐτὴ αἴτηση κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας καὶ λίγο πρὸ τῆς θείας Κοινωνίας, αὐτὴ ἡ αἴτηση ἀναφέρεται κυρίως στὸν εὐχαριστιακὸ ἄρτο, τὴν βρώση τοῦ Σώματος καὶ τὴν πόση τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς», Αὐτὸς εἶναι τὸ οὐράνιο Μάννα.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἑρμηνεύοντας αὐτὸ τὸ αἴτημα τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς τὸ συνδέει μὲ τὴν θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ κάνει λόγο γιὰ τὴν «τροφὴ τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς», «ἵνα νικήσῃ τὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας», ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τῆς θνητότητος. Βεβαίως καὶ ἂν θεωρήσουμε ὅτι στὸ αἴτημα αὐτὸ γιὰ τὴν λήψη τοῦ ἄρτου ἀναφέρεται καὶ ὁ «ἐφήμερος ἄρτος», διὰ τοῦ ὁποίου συγκροτεῖται ἡ παροῦσα ζωή, δὲν θὰ ἀστοχήσουμε.
Μὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο, τὴν Χάρη καὶ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ἐτρέφετο ἡ Παναγία μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Μὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο τρεφόμαστε καὶ ἐμεῖς κάθε φορὰ ποὺ τελοῦμε τὴν Θεία Λειτουργία. Καὶ βεβαίως γιὰ νὰ ἐνεργήση ὁ Ἄρτος αὐτός, δηλαδὴ ὁ Χριστός, «εἰς ζωὴν αἰώνιον», πρέπει νὰ ζοῦμε κατὰ τὸν τρόπο ποὺ ζοῦσε ἡ Παναγία.
Σὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο ἀναφερόταν ὁ Χριστὸς μὲ τὸν λόγο τὸν ὁποῖο ἀπήντησε στὸν διάβολο στὸ Ὅρος τῶν Πειρασμῶν. Ὅταν ὁ διάβολος τοῦ ὑπέδειξε νὰ μεταβάλη τὶς πέτρες σὲ ἄρτο, Ἐκεῖνος ἀπάντησε «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» (Ματθ. δ´, 4).
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ὑλικὸ ἄρτο, τὸν ὁποῖο γευόμαστε καθημερινῶς, ὑπάρχει καὶ ὁ πνευματικὸς Ἄρτος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὁ λόγος Του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει: «Δύναται ὁ Θεὸς καὶ ρήματι θρέψαι τὸν πεινῶντα». Καὶ αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, πῶς οἱ ἅγιοι ζοῦσαν ἀπὸ αὐτὸν τὸν πνευματικὸ Ἄρτο.
Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν προσευχὴ ποὺ μᾶς δίδαξε, τὸ γνωστὸ «Πάτερ ἡμῶν», συμπεριέλαβε καὶ τὸ αἴτημα: «Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον». Πρόκειται γιὰ τὸν ἄρτον τὸν ἀναγκαῖο γιὰ τὴν οὐσία τῆς ὑπάρξεώς μας, γι’ αὐτὸ καὶ λέγεται ἐπιούσιος. Καὶ ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τὴν Κυριακὴ προσευχὴ μὲ τὴν συγκεκριμένη αὐτὴ αἴτηση κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας καὶ λίγο πρὸ τῆς θείας Κοινωνίας, αὐτὴ ἡ αἴτηση ἀναφέρεται κυρίως στὸν εὐχαριστιακὸ ἄρτο, τὴν βρώση τοῦ Σώματος καὶ τὴν πόση τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς», Αὐτὸς εἶναι τὸ οὐράνιο Μάννα.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἑρμηνεύοντας αὐτὸ τὸ αἴτημα τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς τὸ συνδέει μὲ τὴν θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ κάνει λόγο γιὰ τὴν «τροφὴ τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς», «ἵνα νικήσῃ τὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας», ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τῆς θνητότητος. Βεβαίως καὶ ἂν θεωρήσουμε ὅτι στὸ αἴτημα αὐτὸ γιὰ τὴν λήψη τοῦ ἄρτου ἀναφέρεται καὶ ὁ «ἐφήμερος ἄρτος», διὰ τοῦ ὁποίου συγκροτεῖται ἡ παροῦσα ζωή, δὲν θὰ ἀστοχήσουμε.
Μὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο, τὴν Χάρη καὶ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ἐτρέφετο ἡ Παναγία μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Μὲ αὐτὸν τὸν Ἄρτο τρεφόμαστε καὶ ἐμεῖς κάθε φορὰ ποὺ τελοῦμε τὴν Θεία Λειτουργία. Καὶ βεβαίως γιὰ νὰ ἐνεργήση ὁ Ἄρτος αὐτός, δηλαδὴ ὁ Χριστός, «εἰς ζωὴν αἰώνιον», πρέπει νὰ ζοῦμε κατὰ τὸν τρόπο ποὺ ζοῦσε ἡ Παναγία.
4. Αὐτὸ τὸ θαυμάσιο γεγονὸς ποὺ συνέβη στὴν Παναγία ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία γιὰ τὴν ζωή μας. Ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ ψυχὴ καὶ σῶμα καὶ εἶναι ἑπόμενο ὅτι ἡ ὑλικὴ τροφὴ συντηρεῖ καὶ διατηρεῖ σὲ καλὴ κατάσταση τὸ σῶμα, ἐνῶ ἡ Χάρη καὶ ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, τὸν ὅλο ἄνθρωπο. Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁλοκληρωμένος, ἔχει νόημα ζωῆς καὶ ὕπαρξης.
Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ στὴν ὁποία γίνεται λόγος μόνο γιὰ τὸν ὑλικὸ ἄρτο καὶ λιγότερο γιὰ τὸν πνευματικὸ Ἄρτο. Ὁ ἄνθρωπος στὴν ἐποχή μας εἶναι ἕνα καταναλωτικὸ ὂν ποὺ ρουφᾶ ἀχόρταγα ὑλικὰ ἀγαθά, θεάματα, ἀκούσματα καὶ νομίζει ὅτι ἔτσι θὰ ἱκανοποιήση τὴν πνευματική του πείνα. Γίνεται διαρκῶς λόγος γιὰ αὔξηση τοῦ κατὰ κεφαλὴν εἰσοδήματος. Δὲν εἴμαστε ἐναντίον κάθε τί ποὺ βελτιώνει τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδεχθοῦμε καὶ μιὰ ζωὴ ἡ ὁποία στηρίζεται μόνον στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, γιατί σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση ὁ ἄνθρωπος πάντοτε παραμένει ἀνικανοποίητος, διότι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀναζητᾶ ἄλλη τροφὴ καὶ διψᾶ γιὰ ἄλλο νερό. Ὁ Χριστὸς εἶπε «μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην».
Γίνεται λόγος σήμερα γιὰ κρίση οἰκονομική, γιὰ πτώχευση ὑλική. Ἀλλὰ ἡ κρίση στὴν πραγματικότητα εἶναι κρίση πνευματική, κρίση ἀξιῶν, ἰδανικῶν, κρίση ὑπαρξιακῶν ἀναζητήσεων. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ πλέουν μέσα στὰ πλούτη καὶ αἰσθάνονται ἕνα κενὸ ὕπαρξης, ἀντίθετα ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ ζοῦν μὲ ὀλιγάρκεια καὶ ἀσκητικότητα καὶ αἰσθάνονται πεπληρωμένοι.
Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ στὴν ὁποία γίνεται λόγος μόνο γιὰ τὸν ὑλικὸ ἄρτο καὶ λιγότερο γιὰ τὸν πνευματικὸ Ἄρτο. Ὁ ἄνθρωπος στὴν ἐποχή μας εἶναι ἕνα καταναλωτικὸ ὂν ποὺ ρουφᾶ ἀχόρταγα ὑλικὰ ἀγαθά, θεάματα, ἀκούσματα καὶ νομίζει ὅτι ἔτσι θὰ ἱκανοποιήση τὴν πνευματική του πείνα. Γίνεται διαρκῶς λόγος γιὰ αὔξηση τοῦ κατὰ κεφαλὴν εἰσοδήματος. Δὲν εἴμαστε ἐναντίον κάθε τί ποὺ βελτιώνει τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδεχθοῦμε καὶ μιὰ ζωὴ ἡ ὁποία στηρίζεται μόνον στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, γιατί σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση ὁ ἄνθρωπος πάντοτε παραμένει ἀνικανοποίητος, διότι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀναζητᾶ ἄλλη τροφὴ καὶ διψᾶ γιὰ ἄλλο νερό. Ὁ Χριστὸς εἶπε «μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην».
Γίνεται λόγος σήμερα γιὰ κρίση οἰκονομική, γιὰ πτώχευση ὑλική. Ἀλλὰ ἡ κρίση στὴν πραγματικότητα εἶναι κρίση πνευματική, κρίση ἀξιῶν, ἰδανικῶν, κρίση ὑπαρξιακῶν ἀναζητήσεων. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ πλέουν μέσα στὰ πλούτη καὶ αἰσθάνονται ἕνα κενὸ ὕπαρξης, ἀντίθετα ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ ζοῦν μὲ ὀλιγάρκεια καὶ ἀσκητικότητα καὶ αἰσθάνονται πεπληρωμένοι.
Ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὸν Ναὸ καὶ ἡ διατροφή της ἀπὸ τὴν οὐράνια τροφὴ ποὺ τῆς ἔφερνε ὁ ἄγγελος μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι πρέπει νὰ στραφοῦμε περισσότερο σὲ αὐτὴν τὴν οὐράνια τροφή, τὸν πνευματικὸ οὐράνιο Ἄρτο, διότι ἔτσι θὰ χορτάσουμε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ πείνα.
ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ»
Ἱ. Μητρ. Ναυπάκτου (Νοέμβριος 2009)
(parembasis.gr)
Ἱ. Μητρ. Ναυπάκτου (Νοέμβριος 2009)
(parembasis.gr)
Χριστιανική Βιβλιογραφία
῾Ομάδα νέων καί φοιτητῶν τοῦ ΤΕΙ τῆς ῎Αρτας καταγγέλλει τήν ἀντισυνοδική πρακτική τῆς τέλεσης ῾Ιερῶν ᾿Ακολουθιῶν παραφρασμένων στήν δημοτική
Κάποιοι φαίνεται ότι βάζουν εαυτούς υπεράνω της Εκκλησίας και πράττουν ως να ήσαν μόνοι τους ή ξεκομμένοι απο αυτήν.
Για το ζήτημα των λειτουργικών παραφράσεων και τον ρόλο όλων όσων μάχονται υπέρ αυτών, καθώς επίσης και εκείνων, οι οποίοι έχοντας αντι- Πατερικές θέσεις θέλουν να εγκαθιδρύσουν ως αυθεντική θεολογική έκφραση αυτήν της "συναφειακής θεολογίας" ή ακόμα και του οικουμενισμού, έχουμε γράψει αρκετές φορές.
Είναι γεγονός ότι όσοι επιμένουν να τελούν τις Ιερές ακολουθίες της Αγίας Εκκλησίας μας σύμφωνα με το δικό τους "τυπικό" βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση πάνω στην οποία βασίστηκε και η διαρκής Ιερά Σύνοδος η οποία και αποφάσισε σχετικά.
Αναδημοσιεύουμε την επιστολή όπως μας την απέστειλαν οι νέοι φοιτητές των ΤΕΙ Άρτας
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Άρτα, 10/11/2010
Προς
τον ελλογιμώτατο κ.Προεδρο
και κ.κ.Καθηγητες TEI Αρτας
Θεμα: Επειγουσα ειδοποιηση ολων των αρμοδιων φορεων του τει για την αντισυνοδική και παρανομη τελεση ακολουθιων στον Ναό του ΤΕΙ Άρτας
Αξιοτιμοι κυριοι καθηγητες, εφιστουμε την προσοχη σας και σας ειδοποιουμε να σπευσετε επειγοντως για ληψη άμεσων μετρων εναντιον της τελεσης αντισυνοδικων ακολουθιων από τον αρχιμανδρίτη κ.Α..... Κ....., (κληρικό της Ι.Μ.Νικοπόλεως και μοναχό της Ι.Μ.Προφήτου Ηλία Φλαμπούρων Πρεβέζης) για τον εξής σοβαροτατο λόγο:
Ο εν λόγω Ιερομόναχος συνεχίζει να τελεί την Θ.Λειτουργία σε παράνομη μορφή - τελεί παράφραση στη δημοτική γλώσσα μια δικής του εμπνεύσεως παραποιημένη Θ.Λειτουργία, την οποία η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος κατεδίκασε με το ανακοινωθέν της στις 14/4/2010 και διέταξε να σταματήσει αμέσως κάθε τέλεση Λειτουργίας αντίθετα με την παραδεδομένη Θ.Λειτουργία που τελεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Παρατιθεται αυτούσιο το επίσημο ανακοινωθεν της Συνοδου:
«Δεύτερη Συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα ΑπρίλιοΣυνήλθε σήμερα Τετάρτη, 14 Απριλίου 2010, στη δεύτερη Συνεδρία Της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.Κατά την σημερινή Συνεδρία: Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, ύστερα από διάφορα κείμενα που κατατέθηκαν στην Ιερά Σύνοδο για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, που του είχε ανατεθεί από προηγούμενη Συνεδρία, και εν συνεχεία δέχθηκε διευκρινήσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου για το θέμα αυτό από την πρακτική που γίνεται στην Ιερά Μητρόπολή του.Ακολούθως έγινε ευρύτατη συζήτηση, κατά την οποία, λόγω της σοβαρότητος του θέματος, τοποθετήθηκαν όλοι οι Αρχιερείς, οι οποίοι εξέφρασαν τις απόψεις τους μέσα από την θεολογική τους γνώση και την ποιμαντική τους αγωνία. Το θέμα αποδεσμεύθηκε από την πρακτική που τηρείται στην Ιερά Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης και αντιμετωπίσθηκε γενικά, από πλευράς θεολογικής, λειτουργικής και ποιμαντικής.Κοινό σημείο των συζητήσεων ήταν ότι η Ορθόδοξη Λατρεία και δη η θεία Λειτουργία είναι ένας μεγάλος λειτουργικός πλούτος, τον οποίο μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες και όλη η διαχρονική παράδοση, όπως θαυμάζεται από τους ετεροδόξους, σε συνδυασμό με την ποιμαντική προσπάθεια μυήσεως των πιστών στα γινόμενα και τελούμενα της Θείας Λατρείας.Μετά την ολοκλήρωση των συζητήσεων η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατέληξε στα εξής :Η Λατρεία της Εκκλησίας και μάλιστα η θεία Λειτουργία, αποτελούν το κέντρο της Εκκλησιαστικής ζωής, την καρδιά της Εκκλησίας, γι' αυτό και κάθε προσέγγιση σε αυτήν πρέπει να γίνεται με βαθύτατο σεβασμό. Δεν πρόκειται μόνο για μία λογική κατανόηση, αλλά για μύηση στο «πνεύμα» της, για ένωση των Χριστιανών με τον Χριστό. Γι' αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εμμένει στην παράδοση του γλωσσικού ιδιώματος του παραδεδομένου τρόπου τελέσεως της θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων. Οιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας.Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου», http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/holysynod.asp?id=1187&what_sub=d_typou (επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος).
Μπορείτε να την επαληθεύσετε και από την εξής δήλωση του αρχιεπισκόπου, ότι η τέλεση τέτοιας λειτουργίας και όχι της κανονικής «πρέπει αυτήν την στιγμή να ανασταλεί»,
(http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4789:o-q-q&catid=13)
(http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4789:o-q-q&catid=13)
Σας παρακαλούμε να διαφυλάξετε την πνευματική ακεραιότητα των φοιτητών σας οι οποίοι κινδυνεύουν από τις καινοτομίες του εν λόγω αρχιμανδρίτη , τον οποίο πρέπει να απομακρύνετε αμέσως και να του απαγορέυσετε την οποιαδήποτε τέλεση ακολουθιών στο Ναό εντός του συγκροτήματος ΤΕΙ Αρτας, ειδοποιώντας παράλληλα τους φοιτητές του ΤΕΙ και τους γονείς τους.
Και ἐγένετο... ῞Ενωση ᾿Αθέων
Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Σέ πρώτη ἀνάγνωση τό παρακάτω δημοσίευμα τοῦ Βήματος "ξενίζει", ἰδίως ὅσους προσπαθοῦν συνειδητά νά ζοῦν τήν ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί προβληματίζει. ᾿Ιδιαιτέρως πρέπει νά μᾶς προβληματίσει τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπό τό δημοσίευμα: "Στή συντριπτική τους πλειονότητα προέρχονται ἀπό χριστιανικό καί ὀρθόδοξο περιβάλλον καί πρόκειται γιά ἀνθρώπους διαφορετικῆς ἡλικίας". Μήπως ἔχουμε κάποιο μερίδιο εὐθύνης ἐμεῖς καί τά λάθη μας στό "φροῦτο'πού ξεπήδησε;
Μέ στόχο τήν ἐκκοσμίκευση τῆς πολιτείας, ἄνθρωποι πού δηλώνουν ἄθεοι δημιούργησαν τήν πρώτη ἕνωση ἀθέων
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=368180&dt=19/11/2010#ixzz15nsehMXn
Κοιμήσου ἀγγελούδι μου...(τραγούδι)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
(απο Το τραγουδι του νεκρου αδερφου_2001)
Ερμηνεια: Γιαννης Μπεζος
Κοιμήσου αγγελούδι μου, παιδί μου νάνι - νάνι
Να μεγαλώσεις γρήγορα, σαν τ αψηλό πλατάνι
Να γίνεις άντρας στο κορμί και στο μυα - λό
Και να σαι πάντα μεσ το δρόμο τον καλό
Κοιμήσου αγγελούδι μου γλυκά με το τραγούδι μου
Κοιμήσου περιστέρι μου να γίνεις σαν ατσάλι
Να γίνει κι η καρδούλα σου σαν του Χριστού μεγάλη
Για να μην πεις μεσ τη ζωή σου δεν μπορώ
κι αν πρέπει ακόμα να σηκώσεις και σταυρό
Κοιμήσου αγγελούδι μου...