.Εάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν ουρανῶν» – λόγος Τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Λουκᾶ ᾿Αρχιεπ. Κρημαίας

 

«Προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού λέγοντες: τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4).

 Αυτός ο λόγος του Χριστού είναι από τους πιο σπουδαίους στο Ευαγγέλιο.

Οι απόστολοι όμως δεν κατάλαβαν το νόημά του. Ο καθένας τους ήθελε να είναι πρώτος στην Βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Κύριος τους είπε, ότι πρώτος θα είναι αυτός που θα ταπεινωθεί σαν το παιδί, σαν αυτό το παιδί που εκείνη την στιγμή ο Κύριος κρατούσε στα γόνατά του. «Αν δεν είστε σαν αυτό το παιδί, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών».

Αυτό είναι άκρως σημαντικό. Ο Κύριος, για να μπει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών, βάζει μία τέτοια προϋπόθεση που κανείς δεν θα περίμενε. Ποιος ποτέ έθεσε, ως παράδειγμα προς μίμηση, ένα μικρό παιδί; Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να έχουν, ως παράδειγμα, ανθρώπους μεγάλους, σπουδαίους, διάσημους, ανθρώπους με ισχυρή βούληση. Τέτοιους ανθρώπους θέλουν να μιμούνται και το παράδειγμα τους να ακολουθούν.

Ο Κύριος τα ανατρέπει όλα. Αν ο σκοπός σας είναι τέτοιος, αν θέλετε να μιμείστε τους ανθρώπους που ο κόσμος τους θεωρεί μεγάλους και ένδοξους – αλίμονο σας! Δεν θα μπείτε σε καμία περίπτωση στη Βασιλεία του Θεού.

Θα μπουν στη Βασιλεία των Ουρανών μόνο αυτοί οι οποίοι θα ταπεινωθούν σαν τα μικρά παιδιά. Γιατί τέτοια προϋπόθεση μας βάζει ο Κύριος; Γιατί μας λέει οτι σ’ όλη μας τη ζωή πρέπει να ακολουθούμε αυτό το παράδειγμα, το παράδειγμα του μικρού παιδιού; Πρέπει να καταλάβουμε πόσο μεγάλο νόημα κρύβει ο καταπληκτικός αυτός λόγος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η καρδιά μας μας λέει, ότι μεγάλη αλήθεια κρύβεται σ’ αυτά τα λόγια.

Όλοι μας αγαπάμε τα μικρά αθώα παιδιά. Αν τα αγαπάμε έτσι αυθόρμητα, σημαίνει ότι πραγματικά αξίζουν την αγάπη μας και πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα την αθωότητα τους. Αυτά λοιπόν τα μικρά παιδιά πρέπει να έχουμε μπροστά μας ως παράδειγμα σ’ όλη μας τη ζωή. Ναι, Κύριε μας, δεν το καταλαβαίναμε αλλά τώρα, όταν ακούσαμε τον λόγο σου, η καρδιά μας μας λέει ότι ο λόγος σου αυτός είναι αλήθεια…

Υπάρχει τίποτα πιο καθαρό από τα αθώα μικρά παιδιά, που μέσα τους δεν έχουν ακόμα ξυπνήσει ο εγωισμός, η κενοδοξία και τα άλλα βδεληρά πάθη που σκοτίζουν και αμαυρώνουν την καρδιά του ανθρώπου, όταν μεγαλώνει; Και εμείς πρέπει να κάνουμε τη δική μας καρδιά σαν την καρδιά του μικρού παιδιού. Υπάρχει κάτι στην καρδιά των μικρών παιδιών που θα μπορούσε να μας δημιουργήσει αποστροφή, κάτι ακάθαρτο; Όχι, η καρδιά τους είναι πάντα καθαρή σαν τη σταγόνα της βροχής, είναι γεμάτη αγάπη, πραγματική ακέραια αγάπη. Η μικρή τους καρδιά αγαπάει όλους, τους γονείς, τα άλλα παιδιά με τα οποία παίζουν και γενικά όλους τους ανθρώπους.

Έχω δει πώς τα ρωσόπουλα παίζουν με τα παιδιά των Ουζμπέκων. Πολύ συγκινητικό θέαμα. Δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία διαφορά, δεν κάνουν φυλετικές διακρίσεις, όπως κάνουν οι μεγάλοι άνθρωποι.
Τέτοια αγάπη που έχουν τα παιδιά, τέτοια καθαρή και γεμάτη αδελφοσύνη κι αγάπη, δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα για μας τους μεγάλους; Ο απόστολος Παύλος στο μεγάλο του ύμνο της αγάπης λέει: «Η αγάπη ου ζήλοι, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α’ Κορ. 13, 4-6).

Έχετε δει πολλούς ανθρώπους να έχουν τέτοια αγάπη, να έχουν μία τόσο καθαρή καρδιά; Ακριβώς τέτοια αγάπη έχουν στην καρδιά τους τα μικρά παιδιά. Η δική τους «αγάπη δεν ζηλοφθονεί». Δεν ζηλεύουν τα μικρά παιδιά το ένα το άλλο. Η δική τους «αγάπη δεν καυχάται». Δεν θεωρούν τα παιδιά τον εαυτό τους ανώτερο από τους άλλους, είναι όλα ταπεινά, δεν έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, δεν περηφανεύονται. Η υπερηφάνεια είναι πάθος διαβολικό και είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων ανθρώπων. Τα μικρά παιδιά δεν το γνωρίζουν, δεν έχουν κάτι για το οποίο μπορούν να περηφανεύονται, βλέπουν πως είναι μικρά και αδύναμα και χρειάζονται την προστασία και την φροντίδα των μεγάλων. Δεν έχουν αναπτυγμένη διάνοια – δεν μπορούν να καυχηθούν για τη διάνοιά τους, τα ποδαράκια και τα χεράκια τους δεν έχουν δύναμη. Γι’ αυτό ούτε και για τη σωματική τους δύναμη μπορούν να καυχηθούν.

Η αγάπη δεν κάνει ασχήμιες. Τα παιδιά δεν ασχημονούν και δεν δημιουργούν σκάνδαλα όπως οι μεγάλοι. Η αγάπη τους είναι ήρεμη, ήσυχη και σεμνή, δεν ζητάει τα δικά της. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι είναι η Ιδιοκτησία, όλα τα έχουν κοινά. Δεν έχετε δει πώς τα μικρά παιδιά δίνουν το ένα στο άλλο τα παιχνίδια τους. Δεν θεωρούν τίποτα δικό τους, όλα τα έχουν κοινά.

Τα παιδιά δεν περηφανεύονται, δεν υπάρχει τόπος για την υπερηφάνεια στην άκακη καρδιά τους. Η υπερηφάνεια φωλεύει στην καρδιά των μεγάλων ανθρώπων. Είναι για μας σαν το δηλητήριο της κόμπρας με το οποίο εμείς οι ίδιοι δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας. Η υπερηφάνεια είναι θανάσιμη αμαρτία και αποτελεί την πνευματική υπόσταση του διαβόλου. Τα πάθη της υπερηφάνειας και της κενοδοξίας είναι ξένα προς τα παιδιά. Η δική τους αγάπη «δεν χαίρει για το κακό αλλά συγχαίρει στην αλήθεια».

Δεν είναι σαν εμάς που χαιρόμαστε όταν βλέπουμε κακό στους συνανθρώπους μας. Ένα σφάλμα του αδελφού μας το διαλαλούμε σε όλους, γι’ αυτό μας αφήνει ο Θεός. Τα παιδιά δεν το κάνουν αυτό, ο νους και η καρδιά τους είναι γεμάτα εμπιστοσύνη στους γονείς τους, τον πατέρα και τη μητέρα, και σ’ όλους γενικά τους ανθρώπους.

Η πίστη τους δεν βασίζεται στη λογική. Χωρίς να κρίνουν και να συλλογίζονται, δέχονται αυτά που ακούνε από τους γονείς τους. Η καθαρή τους καρδιά ξέρει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και δέχεται μόνο το καθαρό, και μάλιστα, το δέχεται με εμπιστοσύνη. Πόσοι άνθρωποι σήμερα, χωρίς να διαβάσουν ποτέ την Αγία Γραφή, χωρίς ποτέ να πάρουν στα χέρια τους την Καινή Διαθήκη, ασκούν κριτική πάνω στη θρησκεία και βλασφημούν την χριστιανική μας πίστη.

Δεν έχουμε εμείς οι μεγάλοι άνθρωποι ταπείνωση. Την ταπείνωση και την υπακοή τις έχουμε διώξει από την καρδιά μας. Μόνο στα μοναστήρια, όπου πηγαίνουν οι άνθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους στον Θεό, εκεί υπάρχει υπακοή. Εκεί η υπακοή θεωρείται η πρώτη και η μεγαλύτερη αρετή, και όλοι οι μοναχοί όταν λαμβάνουν το μοναχικό σχήμα, μπαίνουν υπό την καθοδήγηση ενός εμπείρου στην πνευματική ζωή γέροντα. Και το πρώτο πράγμα που τους μαθαίνει ο γέροντας είναι η υπακοή, να υποτάσσουν δηλαδή το θέλημά τους στο θέλημα του γέροντα.

Και τα μικρά παιδιά μας μαθαίνουν την υπακοή. Ζουν χωρίς να μεριμνάνε και να ανησυχούν για τίποτα, κάτω από τη στέγη των γονέων τους. Αλλά εμείς, ζούμε εμείς χωρίς φροντίδες και μέριμνες; Κατοικούμε κάτω υπό τη στέγη του Ύψιστου; Όχι, είμαστε γεμάτοι φροντίδες, ακολουθούμε το δικό μας δρόμο, δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι η προστασία μας είναι ο Θεός. Γι’ αυτό δεν έχουμε ησυχία. Δεν έχουμε ειρήνη στην καρδιά μας, γιατί αυτή δεν μας αξίζει.

Όταν τα παιδιά παίζουν, έχουν ισότητα μεταξύ τους. Μεταξύ των μεγάλων ανθρώπων έχετε δει ποτέ την αληθινή ισότητα; Όχι, δεν την έχετε δει, γιατί αυτή δεν υπάρχει! Πέστε μου, ποιος είναι πιο στοργικός, τρυφερός, χαριτωμένος και πράος από τα μικρά παιδιά; Και εμείς, δεν πρέπει να είμαστε σαν τα μικρά παιδιά τρυφεροί, στοργικοί, πράοι και ανοιχτοί στους άλλους;

Δεν πρέπει και εμείς να είμαστε ταπεινοί σαν αυτά; Αν δεν έχουμε μέσα μας πραότητα και ταπείνωση, πως θα μπούμε στην Βασιλεία του Θεού; Τότε η είσοδος για μας θα παραμένει κλειστή. Διότι «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Ίακ. 4, 6. Α’ Πετ. 5, 5). Όλα τα καλά, αγνά και αληθινά, που βλέπουμε στα παιδιά, πρέπει να τα μιμούμαστε, αλλά πιο πολύ πρέπει να μιμούμαστε την ταπείνωση τους. Αυτή η ταπείνωση που έχουν τα μικρά παιδιά, αυτή μας ανοίγει το δρόμο προς την Βασιλεία των Ουρανών. Και αν απουσιάζει αυτή και είμαστε υπερήφανοι και αλαζόνες, τότε η είσοδος σ’ αυτή είναι κλειστή για μας.

Ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Ρωμαίους γράφει το εξής: «Μη υπερφρονείν παρ’ ό δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν, εκάστω ως ο Θεός εμέρισε μέτρον πίστεως» (Ρωμ. 12, 3). Ο θείος Παύλος το λέει σε όλους εμάς. Βλέπετε ποιο είναι το κριτήριο και πώς πρέπει να φρονούμε για τον εαυτό μας; Σύμφωνα με το μέτρο της πίστεως που δόθηκε στον καθένα από τον Θεό. Αν περηφανευόμαστε για κάποια προσόντα ή ταλέντα που έχουμε, πέφτουμε έξω. Το μόνο αληθινό κριτήριο είναι η πίστη που δόθηκε στον καθένα από τον Θεό και η ταπείνωση που γεννά η αληθινή πίστη. «Μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ εαυτοίς» (Ρωμ. 12, 16).

Το παράδειγμά μας να είναι Αυτός, που ενώ είναι ο Εξουσιαστής του κόσμου και Αϊδιος Υιός του Θεού, «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλ. 2, 8).

Ας αποκτήσουμε την ταπείνωση. Η ταπείνωση μας κάνει να είμαστε σαν τα παιδιά. Αν δεν έχουμε ταπείνωση και δεν αρνηθούμε την υπερηφάνεια και τον εγωισμό, αν δεν ταπεινωθούμε και γίνουμε σαν τα παιδιά, δεν θα μπούμε στη Βασιλεία του Θεού. Αν δεν πούμε στον εαυτό μας: «Είσαι γεμάτος πάθη: υπερηφάνεια, ζήλεια, εγωισμό, είσαι ακάθαρτος, όλους τους ζηλεύεις και θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο»• αν δεν λέμε έτσι στον εαυτό μας, σημαίνει ότι δεν κάναμε ούτε ένα βήμα προς την Βασιλεία των Ουρανών. Μόνο τότε, όταν δηλαδή παραδεχόμαστε πως είμαστε τελείως άχρηστοι, μόνο τότε μπαίνουμε στο δρόμο που οδηγεί προς τον Ουρανό.

Υπήρχαν στη μονή της Όπτινα μεγάλοι και θεοφώτιστοι γέροντες. Ένας απ’ αυτούς, ο πατήρ Νεκτάριος, είχε μια φορά συζήτηση μ’ έναν άνθρωπο που είχε μεγάλη Ιδέα για τον εαυτό του. Και του είπε το εξής: «Ξέρεις ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από το τίποτα, από τί-πο-τα», – και έκανε με το χέρι του μία χαρακτηριστική κίνηση. Από τίποτα αλλά τι ομορφιά υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο. Μέχρι να καταλάβεις ότι είσαι ένα τίποτα, μέχρι να το δεχθείς με ταπείνωση, μέχρι τότε δεν θα ενεργήσει μέσα σου η θεία χάρη και δεν θ’ αρχίσει να δημιουργεί μέσα σου κάτι καθαρό, καλό και ωραίο. Μόνο τότε, όταν με ειλικρίνεια θα πεις: «Ω, Κύριε μου, πραγματικά είμαι ένα τίποτα», – μόνο τότε θ’ αρχίσει ο Κύριος να δημιουργεί μέσα σου. Τότε θ’ ανθίσει στην ψυχή σου κάτι το ιερό, αγνό και όμορφο.

Έτσι λοιπόν! Αν δεν ταπεινωθούμε και γίνουμε σαν τα παιδιά, αν δεν αποκτήσουμε τη θεία και μεγάλη αυτή αρετή, που λέγεται ταπείνωση, δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού. Να το θυμόμαστε αυτό. Ας χαράξουμε αυτό το λόγο του Χριστού βαθιά μέσα στην περήφανη καρδιά μας και ας αρχίσουμε το δρόμο της ταπείνωσης. Αμήν.

Από την συλλογή: «Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες που εκφωνήθηκαν στη Συμφερούπολη κατά την περίοδο 1955-1957.» τόμος Γ. Σελ. 74 – 81.
Μετάφραση από τα ρωσικά.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Θεσσαλονίκη.

Η/Υ επιμέλεια: Μοναχής Θεοδοσίας, Κωνσταντίνας Κυριακούλη.

H Κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να δίνει μόνο το μισό μισθό των Κληρικών Το υπόλοιπο 50% θα επιβαρύνει τη διοίκηση της Εκκλησίας, σύμφωνα με την εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής»

newsdesk Amen.gr Το ενδεχόμενο να σταματήσει να καταβάλει το σύνολο της μισθοδοσίας των κληρικών φαίνεται να εξετάζει η Κυβέρνηση, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής», μετά την επιδείνωση των οικονομικών δεικτών και της πορείας των εσόδων. Οι περικοπές στους μισθούς των κληρικών ενδέχεται να αγγίξουν μέχρι και το 50% ενώ σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα το ποσό αυτό θα αναλάβει να καλύψει η Εκκλησία από δικούς της πόρους. Τι γράφει "Το ΒΗΜΑ της Κυριακής" «ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ νέας αυστηρής λιτότητας εισέρχεται το Δημόσιο με περικοπές αμοιβών και επιδομάτων για όλους τους υπαλλήλους, ακόμη και «κούρεμα» του 50% των μισθών των κληρικών, τους οποίους θα αναλάβει να καλύψει με δικούς της πόρους η Εκκλησία» γράφει στο ρεπορτάζ του  στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» ο δημοσιογράφος Ζ.Τσώλης και συνεχίζει: «Το νέο πακέτο μέτρων, το οποίο κατά τις πληροφορίες αποδέχθηκε η τρόικα και θα έρθει προς έγκριση στο Υπουργικό Συμβούλιο, προβλέπει πάγωμα κάθε πρόσληψης ως και το 2015, μείωση του αριθμού των εισακτέων στις αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές από το 2012, σταδιακή αποχώρηση όλων των συμβασιούχων ως το 2015, κατάργηση μονίμων θέσεων στο Δημόσιο και κλείσιμο των ΔΕΚΟ και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου που δεν θα κριθούν “βιώσιμα”». Αξίζει να σημειωθεί η πληροφορία που περιλαμβάνεται στο σχετικό ρεπορτάζ,  για πάγωμα κάθε πρόσληψης ως και το 2015. Κατά συνέπεια είναι προφανές ότι δεν θα τηρηθεί ακόμα και η "κακή" αναλογία του 5-1 στις προσλήψεις των κληρικών. Ήδη κάποιοι Μητροπολίτες που έσπευσαν να χειροτονήσουν κληρικούς χωρίς να έχουν εξασφαλίσει το διορισμό τους, αναζητούν τώρα τρόπους μισθοδοσίας τους.  Η διοίκηση της Εκκλησίας μπροστά στο ενδεχόμενο..."χρεοκοπίας" Υπενθυμίζεται ότι οι μισθοί και οι συντάξεις των κληρικών και των εργαζομένων στα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ – όπως μάλιστα είχε αναφέρει και ο Μητροπολίτης Πειραιώς σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη διαδικτυακή τηλεοπτική εκπομπή του Amen.gr - αγγίζουν το ποσό περίπου των 300 εκατ. ευρώ. Αν λοιπόν οι πληροφορίες γίνουν πραγματικότητα τότε η Εκκλησία της Ελλάδος, η ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης και οι Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων αναμένεται να βρεθούν αντιμέτωπες με ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η Τράπεζα της Ελλάδος επιχειρεί, κατ’ εφαρμογή ενός νόμου του 1950, να θέσει υπό τον διαχειριστικό έλεγχό της τα χρηματικά διαθέσιμα των εκκλησιαστικών ΝΠΔΔ, δηλαδή τις καταθέσεις της Ιεράς Συνόδου, των Μητροπόλεων, των ενοριών κλπ. «Αν δεσμεύσουν τα χρήματα αυτά, με όποιον τρόπο, θα μας αφαιρέσουν τη δυνατότητα άσκησης φιλανθρωπικού έργου. Αν μάλιστα περικόψουν και κατά 50% την μισθοδοσία του Κλήρου και ζητήσουν να την αναλάβουμε εμείς τότε θα πρέπει η Εκκλησία να αναζητήσει τη χρηματοδότησή της από το ΔΝΤ. Θα χρεοκοπήσουμε» σχολίασε στο Amen.gr,  Ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας, στο άκουσμα των πληροφοριών που δημοσιεύει η εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής». «Εντέλει ας αποζημιώσουν την Εκκλησία για όσα της πήραν και για τα οποία ουδέποτε την αποζημίωσαν. Διαφορετικά, αν θέλουν να πληρώνουμε εμείς τους μισθούς των κληρικών,  ας μας επιστρέψουν την εκκλησιαστική περιουσία για να την αξιοποιήσουμε προς όφελος των Ορθοδόξων Χριστιανών, κλήρου και λαού, από τους οποίους η περιουσία αυτή προήλθε και στους οποίους ανήκει» πρόσθεσε ο ίδιος Ιεράρχης.

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ, ΛΟΙΔΟΡΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ / ῞Αγιος Νεκτάριος ἐπίσκοπος Πενταπόλεως,

Κατάκριση, λοιδορία, καταλαλιά, συκοφαντία. Αγίου Νεκταρίου

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ, ΛΟΙΔΟΡΙΑΣ, ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ

Περί κατακρίσεως.
Κατάκριση σημαίνει να κρίνεις και να καταδικάζεις κάποιον για ένα αμάρτημα.

Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει ότι « τίποτα δεν είναι τόσο ευχάριστο για τους ανθρώπους, όσο το να κατακρίνουν τις πράξεις των άλλων». Και ο Χρυσόστομος λέει ότι «με την κατάκριση ανατράπηκαν και βυθίστηκαν ψυχές».
Ο Απόστολος Παύλος διδάσκει σε όλους ότι αυτός που κατακρίνει δεν μπορεί να απολογηθεί. Διότι για το κρίμα που κατακρίνει τον άλλον, κατακρίνει τον εαυτό του. Γιατί τα ίδια κάνει και αυτός που κρίνει.
Και συ άνθρωπε που κρίνεις αυτούς που κάνουν τέτοιες πράξεις και κάνεις αυτά, νομίζεις ότι θα γλυτώσεις την κρίση του Θεού; Ο καθένας κουβαλάει το δικό του φορτίο. Για αυτό και ο Χρυσόστομος παραινεί λέγοντας: «ας μη γινόμαστε λοιπόν πικροί δικαστές των άλλων, για να μη ζητηθούν και από μας ευθύνες. Γιατί έχουμε αμαρτήματα μεγαλύτερα από κάθε συγγνώμη. Επομένως, καλύτερα να ελεούμε εκείνους που έκαναν ασυγχώρητα αμαρτήματα, για να εξασφαλίσουμε κι εμείς οι ίδιοι από πριν για τον εαυτό μας τέτοιο έλεος.
Κι όμως, όσο κι αν φιλοτιμηθούμε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τέτοια φιλανθρωπία, την οποία χρειαζόμαστε εμείς από τον φιλάνθρωπο Θεό…γιατί όποιος μιλάει με φροντίδα και ακρίβεια για τον συνάνθρωπό του, πολύ περισσότερο θα έχει τον Θεό να κάνει το ίδιο για αυτόν. Ας μη μιλάμε λοιπόν ο ένας εναντίον του άλλου.


Και ο Κύριος μας δίνει εντολές λέγοντας: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε. Για το κρίμα που κρίνετε θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε θα μετρηθείτε. Τι βλέπεις το ξυλαράκι στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι στο δικό σου μάτι δεν την καταλαβαίνεις;»

Περί λοιδορίας.

Λοιδορία είναι η κακολογία, η ύβρη, η καταλαλιά.

Ο λοίδορος είναι μοχθηρός, επιρρεπής στο να κατηγορεί και στις ύβρεις. Έχει ακάθαρτη καρδιά. Το πνεύμα του είναι διεστραμμένο και η ψυχή του μοχθηρή. Το στόμα του είναι διεστραμμένο, η γλώσσα του πονηρή, τα χείλη του βέβηλα, οι λόγοι του άδικοι. Γίνεται πικρός δικαστής του αδελφού του, τον κατακρίνει χωρίς απολογία, ανηλεής και αδυσώπητος του επιτίθεται και του απαγγέλει την καταδίκη του. Ο λοίδορος καθόλου δεν διαφέρει από τον δολοφόνο, διότι ο μεν αφαιρεί την ζωή, ενώ ο δε την τιμή, δηλαδή το βάθρο πάνω στο οποίο στηρίζεται η ζωή.

Περί καταλαλιάς και καταλάλου.
Καταλαλιά είναι η κατηγόρια, η κακολογία. Κατάλαλος είναι αυτός που κακολογεί και κατηγορεί τον πλησίον του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει «καταλαλιά είναι να μιλάς  εναντίον ενός αδελφού που δεν είναι παρών, με σκοπό να τον συκοφαντήσεις, ακόμα και αν είναι αλήθεια αυτό που λες».

Ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος συμβουλεύει λέγοντας: «Αδελφοί, μην καταλαλείτε ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτός που καταλαλεί εναντίον του αδελφού του, ή κρίνει τον αδελφό του, καταλαλεί ενάντια στον νόμο, κρίνει τον νόμο.
Αν όμως κρίνεις τον νόμο, δεν τηρείς τον νόμο, αλλά είσαι κριτής του. Ένα είναι ο νομοθέτης που μπορεί να σώσει και να καταστρέψει. Εσύ ποιος είσαι, που κρίνεις τον άλλον»; Ο κατάλαλος με την καταλαλιά τρώει τις σάρκες των αδελφών του (Πατερικόν).
Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί άξιους αφορισμού τον κατάλαλο και αυτόν που τον ακούει, λέγοντας «αν κάποιος βρεθεί να καταλαλεί εναντίον κάποιου ή να ακούει κάποιον να καταλαλεί και να μην τον επιτιμά, να αφορίζεται μαζί του».

Ο κατάλαλος αφαιρεί την τιμή του ανθρώπου, όπως ο φονιάς την ζωή. Και οι δυο είναι εξίσου ανθρωποκτόνοι.

Περί συκοφαντίας και συκοφάντη.

Συκοφαντία είναι η ψεύτικη κατηγορία. Συκοφάντης είναι ο ψεύτης. Και κάποιος σοφός λέει «κανέναν άλλον να μη θεωρείς ψεύτη, παρά τον συκοφάντη. Γιατί μεταξύ ψεύδους και συκοφαντίας δεν υπάρχει καμία διαφορά». Συκοφάντη οι παλιότεροι και οι τωρινοί ονομάζουν τον διαβολέα και τον προσαγωγέα.

Είναι βέβαιο ότι ο διάβολος έχει εφεύρει την συκοφαντία. Δηλητήριο σκορπιού η γλώσσα του συκοφάντη. Δεν παρατάει το έργο του ο συκοφάντης, όταν επιπλέον αντιληφθεί ότι και οι άρχοντες επιθυμούν τη συκοφαντία. Μηχανεύεται ψέματα και διαβάλλει με κάθε τρόπο. Ο Κύριος θα εξολοθρεύσει όλα τα πονηρά χείλη. Η γλώσσα του συκοφάντη μισεί την αλήθεια. Η συκοφαντία γκρέμισε νέους και γέροντες, άρχοντες και δυνάστες. Ο συκοφάντης χαίρεται πολύ περισσότερο, όσο με τις πράξεις του γίνεται δημοφιλής.

Απόδοση στα νέα Ελληνικά
Γεώργιος Τέζας - Φιλόλογος



ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

impantokratoros.gr  / http://anavaseis.blogspot.com

Συνέντευξη π. Σαράντη Σαράντου στο BLUE SKY με θέμα την Κάρτα του Πολίτη (19-5-2011)

Συνέντευξη π. Σαράντη Σαράντου στο BLUE SKY με θέμα την Κάρτα του Πολίτη (19-5-2011) (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)

Κριτική στο βιβλίο 'Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς' του Κλάους Κέννεθ (π. Μαρτίνος Πέτζολτ, Ιερός Ναός Αποστόλου Παύλου, Νυρεμβέργη, Γερμανία)

ο παρόν κείμενο είναι μια σύντομη κριτική στο βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς", Κλάους Κέννεθ, εκδόσεις Εν πλω, Αθήνα 2009.

Είναι μεγάλο δώρο της χάριτος του Θεού, καθώς και μεγάλη χαρά για μας τους χριστιανούς, όταν ένας αδελφός, ο οποίος βρίσκεται σε βαθιά πλάνη και οδηγείται προς την απώλεια της ψυχής του, ξαναβρίσκει το δρόμο προς τους κόλπους της Εκκλησίας. Έτσι, μπορεί να είναι και χρήσιμο για μερικούς, όταν κάποιος βγαίνει απελευθερωμένος από την άβυσσο, μέσα στην οποία έζησε - το βουδισμό, το ισλάμ, τις παγανιστικές ιεροτελεστίες, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά, τη βία και τις σχέσεις πάθους - προειδοποιεί τους ανθρώπους.

Αυτό που ξενίζει στο βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς" είναι το γεγονός ότι ο Κέννεθ περιγράφει λεπτομερώς όλες τις πλανημένες οδούς, τις αβύσσους, τις αδιεξόδους και τους δαιμονισμούς χωρίς να τα αξιολογεί. Περιγράφει σαν δημοσιογράφος, που παρατηρεί ακριβώς το δρόμο ενός ανθρώπου, αν και συχνά αμφιβάλλει κανείς, εάν ο Κέννεθ όντως κατέγραψε τα γεγονότα όπως έγιναν ή εάν τα δραματοποιεί, ίσως λόγω της επιρροής των ναρκωτικών, μέσω των οποίων χάνει κανείς την επαφή με την πραγματικότητα, όπως στο σημείο όπου γράφει πως ήταν ικανός «να γίνει πραγματικά αόρατος». Ασφαλώς είναι ενδιαφέρον και διδακτικό, όχι όμως βοηθητικό. Μάλιστα ο Κέννεθ έγραψε το βιβλίο ως ορθόδοξος, δηλαδή μετά τη βάπτισή του, αλλά περιγράφει την κατάσταση της ζωής του όχι μόνο σαν να μην είχε γίνει ορθόδοξος, αλλά σαν να τα ξαναζούσε όλα. Δεν τα αναλύει από τη σκοπιά του βαπτισμένου. Δεν τα αξιολογεί αρκετά, δεν τα κρίνει, δεν αναλύει, δεν συγκρίνει, παρά μόνο περιγράφει. Μερικές φορές διαφαίνεται στο κείμενο η χριστιανική αξιολόγηση των διαφόρων καταστάσεων. Είναι όμως γενική και φιλοσοφική, και δε διαφέρει από προτεσταντικά κείμενα.

Αυτό απλούστατα είναι πολύ λίγο, και προ παντός δεν βοηθά. Μπορεί κανείς να το παρατηρήσει καλά στις φωτογραφίες, οι οποίες υπάρχουν μόνο στη γερμανική έκδοση (Klaus G. Kenneth, Zwei Millionen Kilometer auf der Suche, Fribourg (Paulus) 2001²) και αφαιρέθηκαν από την ελληνική. Τον δείχνουν στους σκοτεινούς δρόμους στην Ασία και στη Νότιο Αμερική. Φαίνεται η επιρροή τον ναρκωτικών και το δαιμονικό στοιχείο στα μάτια του. Πώς είναι δυνατόν να επανατυπώσει κανείς αυτές τις παλιές φωτογραφίες του παλαιού ανθρώπου, ενώ έχει βαπτιστεί ορθόδοξος χωρίς να σχολιάζει επαρκώς τις διάφορες καταστάσεις;

Κουράζεται ψυχικά κανείς στην ανάγνωση αυτών των 240 σελίδων μέσα σε αφάνταστες αβύσσους έχθρας, αρνητικής δύναμης, και πλανεμένης πίστεως. Στο τέλος υπάρχουν μόνο 8 σελίδες περί της Ορθοδοξίας. Εκεί προς έκπληξήν του ο αναγνώστης μαθαίνει πολύ λίγες λεπτομέρειες. Και περί της βαπτίσεώς του απολύτως τίποτα. Ενώ ειδικά αυτό το θέμα και μάλιστα σε σχέση με την εν Χριστώ αναγέννηση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Χρειάζεται να παρουσιασθούν μερικά στοιχεία για την κατήχηση και τη βάπτισή του.

Πάντως ο Κέννεθ είναι αρκετά ειλικρινής, ώστε να παραθέσει τα λόγια του γέροντας Σωφρονίου. Και τις τρεις φορές που τον επισκέφθηκε ο συγγραφέας, ο Γέροντας του εξήγησε πως θα ήταν καλύτερο να επιστρέψει στην πατρίδα του κι εκεί ως ενθουσιασμένος ακόλουθος του Ιησού (προτεστάντης) να κάνει καλές πράξεις. «Γιατί θέλεις να εισέλθεις στην Εκκλησία μας; Επέστρεψε στο σπίτι σου πάλι». Αυτά τα λόγια είπε ο Ορθόδοξος γέροντας σε κάποιον που ήθελε να ασπασθεί την ορθοδοξία; Και το χειρότερο: «Θέλεις να «κολλήσεις» πάνω σου ένα ιδιαίτερο γνώρισμα;» Έτσι δηλαδή μίλησε για την Εκκλησία μας, σαν να ήταν απλώς ετικέτα μιας ομολογίας;

Στο βιβλίο παρατηρεί κανείς στο περιθώριο, μερικές ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Ο Κέννεθ παρουσιάζει πολύ αποκαλυπτικά τον τρόπο με τον οποίο είχε την ικανότητα να ασκεί τη δύναμή του πάνω στους ανθρώπους, πως ήταν πραγματικός γκουρού, και πως ακόμα έχει αυτήν την ικανότητα. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα τα πράγματα, γιατί λείπει η διάκριση. Ο Κέννεθ διασχίζει τις Ορθόδοξες χώρες με τον ενθουσιώδη τρόπο του, σαν κήρυκας προτεσταντικής σέκτας. Γοητεύει κι ενθουσιάζει τον ακροατή. Αλλά πίσω από την εξωτερική εικόνα υπάρχει μόνο μια γενική θρησκευτικότητα και φιλοσοφία, ενώ δεν διακρίνονται τα ιδιαίτερα ορθόδοξα γνωρίσματα, το Ορθόδοξο φρόνημα, ο Ορθόδοξος τρόπος σκέψης και δράσης.

Υπάρχουν ολόκληρες βιβλιοθήκες με βιβλία προτεσταντών, οι οποίοι βάδισαν σε παρόμοιους δρόμους κι σκοτεινές οδούς, και βρήκαν το Χριστό. Σαν τους προτεστάντες, αρέσει στον Κέννεθ να τονίζει ότι κι ο ορθόδοξος πρέπει να αναγεννηθεί, έστω κι αν έχει βαπτιστεί ως νήπιο. Γιατί χωρίς αυτό, λέει, δεν μπορεί κανείς να γίνει πραγματικά ορθόδοξος. Εκείνο που δεν διαφαίνεται στο κείμενό του, είναι η βαθιά μετάνοια κι η καθημερινή επιστροφή. Δεν φτάνει ο ενθουσιασμός για το Χριστό.

Δυστυχώς, διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο, δεν είναι δυνατόν να μάθει από που έλαβε ο Κέννεθ την κατήχησή του. Δεν μπορεί να ήταν κατηχητής του ο γέροντας Σωφρόνιος, αυτό είναι ολοφάνερο. Επιπλέον, σ’ αυτό το βιβλίο, παρομοιάζει το γέροντα Σωφρόνιο με τη ρωμαιοκαθολική μοναχή μητέρα Τερέζα από την Καλκούτα. Λέει πως και οι δύο τον σφράγισαν κατά τον ίδιο τρόπο, και πως είναι παρόμοιοι, επειδή η ρωμαιοκαθολική ομολογία και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μόνο δύο αίθουσες της ίδιας οικίας, ή «δύο ετικέτες του ιδίου πράγματος».

Στον Κέννεθ παρατηρεί κανείς ένα φαινόμενο, το οποίο οι ιερείς γνωρίζουν από τις εξομολογήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι με δημιουργική φαντασία, οι οποίοι πλάθουν μια φανταστική – μη υπαρκτή πραγματικότητα σύμφωνα με τα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Στη συνέχεια αρχίζουν να πιστεύουν πως έτσι έγιναν όλα. Ο κύριος Κέννεθ φαίνεται να είναι απόλυτα πεπεισμένος για τη δική του παρουσίαση της πραγματικότητας, την οποία ο ίδιος συνήθισε να βλέπει με τον δικό του τρόπο, παρ’ ότι υπάρχουν αρκετές αμφισβητήσεις για την αντικειμενική περιγραφή των συμβάντων.

Στη βιογραφία του, την οποία εκδίδουν και διακινούν οι εκδόσεις «Εν πλω» αποκαλείται μεταφραστής πατερικής ανθολογίας στη γερμανική γλώσσα. Στην πραγματικότητα και τα τέσσερα βιβλία (Νείλ Σόρσκι, Βασίλ Μολδαβίας, Στάρετς Παΐσι, Σεραφείμ Σαρόφσκι), τα μετέφρασε από τη ρωσσική γλώσσα στα γερμανικά, ο ιεροδιάκονος Προκόπιος, της μονής του Έσσεξ, ο οποίος είναι επίσης Γερμανός. Για το τελευταίο μάλιστα βιβλίο ο Κέννεθ δεν έγραψε ούτε τον πρόλογο. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί, ότι αφού ο Κέννεθ μετέφρασε τις Επιστολές του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού από την αγγλική γλώσσα, η Ι. Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους αρνήθηκε να του δώσει την άδεια της μετάφρασης, επειδή η μετάφραση ήταν πολύ ακατάστατη, η ορολογία που χρησιμοποιούσε δεν ήταν ορθόδοξη (*), και δεν ανταποκρινόταν ούτε στην ορθόδοξη πίστη, ούτε στο ύφος που έγραφε ο μακαρίτης γέρων Ιωσήφ. Ο πρόλογος και μόνο είναι χαρακτηριστικός για τον Κέννεθ, αφού εκεί γράφει προπαντός για τον εαυτό του.

Κάπου γράφει, αναφερόμενος στην παλαιά του εποχή: «Τώρα είχα δυνάμεις στη διάθεσή μου, ... να παρασύρω ... τους ανθρώπους κατά τη βούλησή μου. Δεν είχα πλέον συναντήσει κανέναν ο οποίος μπορούσε να αντισταθεί στην επιρροή μου». Αυτό σίγουρα είναι αμέτρητη υπερεκτίμηση του εαυτού του. Έτσι αναρωτιέται κανείς για την αξιοπιστία της μετέπειτα περιγραφής της προηγούμενης καθώς και της τωρινής ζωής του γενικά. Πόσο μάλλον αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το ρητορικό ταλέντο του κυρίου Κέννεθ, καθώς και την τεχνική του σόου που εφαρμόζει στις ομιλίες του, όπου με επιτήδειο τρόπο διαφημίζει τα βιβλία που εξέδωσε, καθώς και τα CD της μουσικής του. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο κύριος Κέννεθ είναι πραγματικά πεπεισμένος και πιστός χριστιανός. Σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον ν’ ακούει κανείς τις ομιλίες του, οι οποίες είναι γεμάτες ζωντάνια. Όταν όμως ο ορθόδοξος μιλά σαν πεντηκοστιανός, ίσως να κάνει πολύ ζωντανή παρουσίαση, αλλά λείπει το ταπεινό ορθόδοξο πνεύμα, το οποίο χαρακτηρίζει τους Ορθόδοξους πατέρες και τους ιεροκήρυκές μας.

Δεν αρκεί να χρησιμοποιεί κανείς τυπικές εκφράσεις όπως π.χ. «Ο Ιησούς σ’ αγαπά», καθώς και γενικές ανθρώπινες πεποιθήσεις περί ηθικής. Αυτό όμως είναι το κύριο μήνυμα του Κέννεθ, το οποίο, αν και δεν είναι λανθασμένο, ούτε αιρετικό, είναι όμως πολύ φτωχό για να αποτελέσει το κύριο μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Ένα παράδειγμα, με το οποίο μπορεί να συγκρίνει και να αποκομίσει κανείς συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ομολογείται η ορθόδοξη πίστη, είναι το εξής:

Κάποτε έγινε παράκληση να γραφεί ένα άρθρο - από ορθόδοξης πλευράς - για ένα γερμανικό προτεσταντικό περιοδικό. Επρόκειτο για μία συζήτηση που είχε γίνει περί της θέσης της ορθόδοξης εκκλησίας, ως προς τα θύματα του Τσερνομπίλ, αφού έγινε και πάλι επίκαιρο αυτό το θέμα. Σ’ αυτή τη συζήτηση θα έπρεπε να αναφερθούν τα «υπέρ» και τα «κατά». Ο προτεστάντης συντάκτης του περιοδικού, αξιολογώντας το Ορθόδοξο άρθρο, έγραψε ως εξής:

«Δεν περίμενα τέτοιο κείμενο. Δεν είναι ασυνήθιστο μόνο λόγω της ορθόδοξης θέσης και του περιεχομένου του, αλλά πρωτίστως λόγω του εντελώς διαφορετικού και ξένου τρόπου σκέψεως, σε σχέση με μας τους προτεστάντες.

Το ΠΩΣ παρατίθενται τα επιχειρήματα είναι ποιό ενδιαφέρον απ’ ότι τα ίδια τα επιχειρήματα.

Έτσι μπορεί κανείς να δει μια εικόνα της Ορθοδοξίας.

Για πρώτη φορά μέσω αυτού του κειμένου κατάλαβα λίγο την Ορθοδοξία».

Ακριβώς αυτό περιμένει κανείς κι από τον κύριο Κέννεθ, ειδάλλως, καλύτερο είναι να σιωπά, για να μην μπερδεύει τον κόσμο. Ας περιγράψει τη ζωή του ως ορθόδοξος, κι ως ορθόδοξα διδασκόμενος, με ορθόδοξο τρόπο, προειδοποιώντας μας, μέσω της δικής του πείρας, από τις πλάνες των άλλων θρησκειών. Έτσι μπορεί να κάνει Ορθόδοξη ιεραποστολή. Γιατί μέσω της κατήχησης θα διδαχθεί την πνευματική παράδοση και τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας.

_____________

(*) Όσον αφορά στην Ορθόδοξη ορολογία – γλώσσα βλέπε και την παράγραφο "Η Ορθόδοξη γλώσσα – "ροή αγάπης";" στο κείμενο: Ασκητική της αγάπης: "ροή αγάπης - ενέργειας" ή Θεία Χάρη; Ταγαράκης Χρήστος, Ηλεκτρονικό περιοδικό, 27/07/2010, πηγή: http://www.antibaro.gr/node/1810.

(Πηγή: "Αντίβαρο")

ΑΛΛΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Κλάους Κένεθ και τα ερωτήματα, τα οποία προκαλεί (Πρεσβύτερος π. Σταύρος Τρικαλιώτης)
Πηγή:http://www.alopsis.gr

ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ...

- Τι και αν η Σύνοδος έβγαλε απόφαση;

- Τι και αν κληρικοί και λαϊκοί καταγγέλουν την παρέα της Πρέβεζας για τις τακτικές τους  σχετικά με τις ετσιθελικές παραφράσεις;

- Τι και αν σωρεία Μητροπολιτών διαφωνούν;

- Τι και αν ο Γερμανός Ηλείας αναιρεί με λίγες σκέψεις το νέο πολυδιαφημισμένο & πολυμοιρασμένο  βιβλιο παρερμηνειών των Πατέρων (Μεγάλου Βασιλείου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Ιωάννου του Δαμασκηνού)  «Μέθεξη ή κατανόηση;» ; http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5681

 

Τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αποκόψει την μετά μανίας, έπαρση τους! 

Συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και υπεροπτική στάση απέναντι στην υπόλοιπη Ελλαδική Εκκλησία, οι καινοτομίες στη λατρεία (παραφράσεις, αλλαγές ευχών, κατάργηση ευαγγελίων ευχελαίου κ.α.) αλλά και στη Ναοδομία , καθώς και ο έμμεσος ή όχι εκδιωγμός όσων δεν συμμορφώνονται με αυτές τις αλλοιώσεις στη λατρεία, από το περιβάλλον της «γνωστής» παρέας  μετά τα δημοσιέυματα στη σελίδα http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/12/22.html

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά σοκ προκάλεσε το σχέδιο του υπο ανέγερση Ιερού Ναού του Αγ.Νεκταρίου (περιοχή Υδατόπυργος Πρέβεζας), το οποίο θυμίζει περισσότερο κτήριο δημόσιας υπηρεσίας(!!!) παρά Εκκλησία και προκαλεί τα σχόλια των κατοίκων της Πρέβεζας εδώ και αρκετό καιρό. Το μίσος τους κατά της παράδοσης της Εκκλησίας και των αγίων πατέρων, δεν έχει πλέον όρια. Απολαύστε την μελλοντική Εκκλησία με το καλαίσθητο σχέδιο και το ιδιαίτερου κάλλους καμπαναριό! Χριστός Ανέστη. Επανερχόμαστε σιγα σιγα μετά το Πάσχα με αρκετές καταγγελίες.

  

Ομάδα 22 Κληρικών και λαϊκών της Πρέβεζας

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ στις 11:38 μ.μ.

Κηδεύτηκε ὁ 44χρονος, θύμα ἔνοπλης ἐπίθεσης στό κέντρο τῆς ᾿Αθήνας – Μήνυμα ᾿Αρχιεπισκόπου ῾Ιερώνυμου

Σάββατο 14 Μαΐου 2011, 15:00

Στο κοιμητήριο Ζωγράφου τελέστηκε η κηδεία του Μανόλη Καντάρη, του 44χρονου που βρήκε τραγικό θάνατο τα ξημερώματα …της Τρίτης, κοντά στο σπίτι του στην… συμβολή των οδών Ηπείρου και Γ’ Σεπτεμβρίου 57, στο κέντρο της Αθήνας. Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε στον ιερό ναό Κωνσταντίνου και Ελένης του κοιμητηρίου, παρουσία της οικογένειας του εκλιπόντος και πλήθους κόσμου.
Στην εξόδιο ακολουθία διαβάστηκε μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμου. Ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι «η σκέψη μου, αυτή την ώρα, είναι στην τραγική σύζυγο και τα παιδιά του Μανόλη Καντάρη, ο οποίος έπεσε θύμα της ανευθυνότητας της κοινωνίας μας».
Είπε ακόμη, ότι στη θέση του 44χρονου, θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. «Άφησε σε εμάς ιερό χρέος να αγωνιστούμε και να παλέψουμε, ώστε τα δύο του παιδιά να μεγαλώσουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Σ’ έναν κόσμο που δεν θα σκοτώνει τόσο άδικα», τόνισε ο κ. Ιερώνυμος, στο μήνυμά του.
Τραγική φιγούρα η σύζυγος του άτυχου άντρα, που τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη γέννηση της δεύτερής τους κόρης.
Έξω από το κοιμητήριο και στη γύρω περιοχή, από νωρίς το πρωί, βρίσκονταν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις των ΥΜΕΤ, των ΜΑΤ και της ομάδας «Δέλτα», για την αποφυγή επεισοδίων.
Τον 44χρονο δολοφόνησαν άγνωστοι με μαχαίρι την ώρα που πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητό του, για να μεταφέρει στο μαιευτήριο την ετοιμόγεννη γυναίκα του. 

Πηγή:http://www.blogspotgr.net/ 

ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Παράνομη ἡ ἀπόλυση ἐγκύου

Ακόμη και στην περίπτωση που ο εργοδότης ισχυριστεί ότι δε γνώριζε την εγκυμοσύνη της υπαλλήλου του, η απόλυση και η καταγγελία της σύμβασης είναι άκυρη σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου. Η υπόθεση αφορά απόλυση εργαζόμενης στην Κόρινθο που ήταν δύο μηνών έγκυος. Οι αρεοπαγίτες απέρριψαν τους ισχυρισμούς του εργοδότη ότι δε γνώριζε την εγκυμοσύνη της υπαλλήλου που απολύθηκε στις 13 Ιούλη 2005, ενώ ο εργοδότης υποστήριξε πως για πρώτη φορά πληροφορήθηκε το γεγονός στις 25 Ιούλη 2005, όταν προσήλθε στην Επιθεώρηση Εργασίας για συμβιβαστική επίλυση της εργατικής αυτής διαφοράς.
Ο Αρειος Πάγος επικαλείται το Ν. 1483/1984, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται και είναι άκυρη η καταγγελία της σχέσης εργασίας εργαζομένης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όσο και για το χρονικό διάστημα ενός έτους μετά τον τοκετό ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο λόγω ασθενείας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό. Επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αιτία απόλυσης η πιθανή μείωση της απόδοσης της εργασίας της εγκύου που οφείλεται στην εγκυμοσύνη.

Πηγή:http://www2.rizospastis.gr  (Σάββατο 14 Μαΐου 2011)

῎Αμεση ἀπάντηση τοῦ Πειραιῶς Σεραφείμ σέ "περίεργο" δημοσίευμα ἱστολογίου!!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476

᾿Αριθμ. Πρωτ. 562

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Μαΐου 2011

Πρός Τόν
Ἐλλογιμώτατον Κύριον
Παναγιώτην Ἀνδριόπουλον
Ἰδιοκτήτην ἱστοτόπου «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ»
Ἐλλογιμώτατε καί φίλτατε Παναγιώτη,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Εὐχαριστῶ διά τήν ἐκπεφρασμένην εἰς τό δημοσίευμα τῆς 11ης Μαΐου 2011 προσωπικήν σου γνώμην διά τό ἀνυπόστατον καί φαιδρόν τῶν ἀντιφατικῶν «φημολογιῶν» ὅτι δῆθεν ὑπῆρξα Κληρικός ἐν ταὐτῷ τῆς παρασυναγωγῆς τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν καί τῶν αὐτοπροσδιοριζομένων
ὡς ΓΟΧ. Δεδομένου ὅτι ἐγεννήθην εἰς τάς 29/12/1956 καί ἐκάρην μοναχός εἰς τήν Ἱ. Μονήν Κοιμήσεως Θεοτόκου Π. Πεντέλης ὑπό τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, τοῦ τότε Καθηγουμένου Αὐτῆς εἰς τάς 10/10/1980 εἰς ἡλικίαν 24 ἐτῶν χειροτονηθείς τήν ἑπομένην ὡς Διάκονος ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίας Αἰκατερίνης Πετραλώνων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, διαπορῶ πῶς εἶχον δυνηθῇ ἀνθρωπίνως καί εἰς τόσον ὀλίγον χρόνον ζωῆς, νά συγκεράσω τοσοῦτον ἀντιφατικάς ἀποκλήσεις ἀντιλήψεων, δηλ. ἐν ταὐτῷ νά διακονῶ καί νά πιστεύω εἰς τόν συγκρητιστικόν οἰκουμενισμόν τόν ἐκφραζόμενον εἰς τήν νιοστήν δύναμιν ὑπό τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς καί μάλιστα εἰς τήν προβατόσχημον ἐκδοχήν της καί ἐν ταὐτῷ νά διακονῶ καί νά πιστεύω εἰς τόν ἄκριτον ζηλωτισμόν, πού ἀνιδρύει ἐκτός τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ψευδεπίγραφον «ζηλωτικήν» παρασυναγωγήν;
Διερωτῶμαι ὡσαύτως ἐπειδή δέν τυγχάνω σιωπῶν, «ἑστώς καί θερμαινόμενος» ἐν τῇ Ἐπισκοπικῇ μου καθέδρᾳ, πῶς οἱ Ρωμαιοκαθολικοί παρασυνάγωγοι μετά τήν κυκλοφόρησιν τοῦ πονηματίου μου «Αἱ Αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ» καί τάς κατά τῆς πλάνης αὐτῶν ἐγνωσμένας παρεμβάσεις μου καί οἱ ἀντίστοιχοι συνοδοιπόροι εἰς τήν πλάνην ἄκριτοι ζηλωταί δέν θά εἶχον παρουσιάσει ἀπόλυτα τεκμήρια τοιαύτης ἀλλοπροσάλου συμπεριφορᾶς διά νά καταδείξουν τό ἀσταθές τοῦ χαρακτῆρος μου καί μάλιστα ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀστικῆς ἤ ποινικῆς ἐπιπτώσεως διότι ἡ ἀποκάλυψις τῆς ἰδιότητος ἑνός προσώπου δέν συνιστᾶ ποινικόν ἀδίκημα.
Θεωρῶ τό θέμα ὡς τίθεται κωμικοτραγικόν καί ἐκ βαθέων δέομαι Τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ ἵνα συγχωρῇ τούς ἀνωνύμως βυσσοδομοῦντας εἰς βάρος τοῦ ἀναξίου προσώπου μου καί χορηγῇ αὐτοῖς μετάνοιαν καί φωτισμόν.
Κατακλείων ὑπομιμνήσκω ὅτι ὑπηρέτησα ἐπί 20ετίαν σχεδόν ὡς Γραμματεύς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καθ’ ἅπασαν τήν Ἐπικράτειαν, ὡς θά ἐνθυμεῖσθε ἀπό τήν ἀνακριτικήν μου διακονίαν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πατρῶν ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αὐτῆς κυροῦ Νικοδήμου καί ἀναποδράστως ἐκ τῆς διακονίας μου τῆν ὁποίαν ἐπειράθην μετ’ ἐπιγνώσεως διά τήν κάθαρσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἐπιτελέσω, ἐδημιούργησα εἰς πολλούς παραπικρασμόν ἴσως καί ἀντιπάθειαν εἰς βάρος μου, ὡς λόγου χάριν συνέβη εἰς τό ἐν Θήβαις Τριμελές Πλημμελειοδικεῖον ὅπου ἐδικάζοντο οἱ φερόμενοι ὡς Ἀρχιεπίσκοποι τῶν παρατάξεων τῶν ΓΟΧ καί εἰς τό ὁποῖον ἐντολῇ τῆς Ἱ. Συνόδου παρέστημεν μετά τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρ. Εὐαγγέλου Μαντζουνέα, Γραμματέως τότε τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων, ὡς μάρτυρες κατηγορίας κατ’ αὐτῶν διά τάς ἀποδιδομένας εἰς αὐτούς ποινικάς κατηγορίας τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς καί στολῆς, ἐξυβρισθέντες ὑπό τῶν συγκεντρωμένων ὁπαδῶν των ὡς δῆθεν «ὑποστηρικταί τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα» καί «πληρωμένοι μπράβοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Ἡ ἱστορία τόσον τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Εὐαγγέλου Ματζουνέα ὅσον καί τῆς ἐλαχιστότητός μου ἀποδεικνύει ἀσφαλῶς τό ἕωλον καί ἀνυπόστατον τῶν ὡς εἴρηται ὕβρεων.
Εὐελπιστῶν ὅτι διεσκέδασα τήν «ἀχλύν» ὡς ἀναφέρετε, τῶν εἰς βάρος μου φαιδροτήτων παρακαλῶ, ὅπως εἰς τό Ὑμέτερον ἱστολόγιον τοποθετηθεῖτε ὡς ἔγκριτος Θεολόγος σχετικῶς πρός τάς δύο τελευταίας ἡμετέρας παρεμβάσεις εἰς τήν ΔΙΣ ἤτοι διά τήν στρέβλωσιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ὑπό τῆς Ἀδελφῆς Ὁμοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καί τῆς ἱερατικῆς συμμετοχῆς εἰς Ὀρθόδοξον Ἱ. Ἀκολουθίαν, ἑτεροδόξων δῆθεν Κληρικῶν καί διατελῶ,

Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή:«ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ»

᾿Εξιτήριο, τήν ἑπόμενη ἑβδομάδα γιά τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο κ. ῾Ιερώνυμο

Στην αρχή της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να λάβει εξιτήριο ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος χθες υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση ανάταξης του διπλού κατάγματος που υπέστη προχθές στο Αγρίνιο. Σε καλή διάθεση μετά την εγχείρηση ο κ. Ιερώνυμος Η εγχείρηση, που πραγματοποιήθηκε στο ΚΑΤ, όπου και νοσηλεύεται ο κ. Ιερώνυμος, έγινε με επισκληρίδιο αναισθησία και διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα. Στο ανακοινωθέν, που εξέδωσε χθες το νοσοκομείο μετά το πέρας της επέμβασης, σημειώνεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος: «Χειρουργήθηκε για αποκατάσταση διπολικού κατάγματος κνήμης και περόνης αριστερά με ενδομυελική ήλωση (σ.σ.: τοποθετήθηκαν μεταλλικά στοιχεία για την υποστήριξη του σπασμένου οστού). Στην ίδια ανακοίνωση γίνεται λόγος για «άριστη» μετεγχειρητική κατάσταση. Συνεργάτες του και πολλοί κληρικοί που εργάζονται στην Αρχιεπισκοπή βρίσκονται κοντά στον κ. Ιερώνυμο, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει καλή διάθεση. Σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, οι γιατροί εκτιμούν ότι ο θα μπορεί να κινήσει άνετα το πόδι του σε περίπου δύο μήνες. Με τον Προκαθήμενο επικοινώνησαν τηλεφωνικά, προκειμένου να του ευχηθούν γρήγορη ανάρρωση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος και πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης. Σήμερα αναμένεται να επισκεφθούν τον Αρχιεπίσκοπο τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Χθες μάλιστα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, η οποία είχε συγκληθεί αυτή την εβδομάδα, συνεδρίασε και αποφάσισε την αναβολή της ιεραρχίας που είχε προγραμματιστεί για τις 16 και 17 του μήνα. Π. ΒΟΝΑΤΣΟΥ Πηγή:http://www.ethnos.gr/

«E» 11/5

Υιοθεσίες απο ομοφυλόφιλα ζευγάρια εξετάζει το υπουργείο Υγείας

Ανοιχτό το ενδεχόμενο για υιοθεσία απο ομοφυλόφιλα ζευγάρια άφησε για πρώτη φορά ο υπουργός Υγείας κ. Α. Λοβέρδος, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου, σήμερα, Τρίτη, με τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χ. Καστανίδη.

Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας, έχει συσταθεί επιτροπή στο υπουργείο Υγείας που μελετάει το ενδεχόμενο υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια και μονογονεϊκές οικογένειες. Επίσης ενισχύεται με επιπλέον μέλη και η υφιστάμενη επιτροπή, η οποία είχε συσταθεί για τα θέματα υιοθεσίας επί υπουργίας του κ. Ν. Δένδια στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η νέα επιτροπή θα καταθέσει σύντομα τις προτάσεις της ώστε να επιταχυνθούν στο μέλλον συνολικά οι διαδικασίες που απαιτούνται για τις υιοθεσίες παιδιών από ζευγάρια, ενώ για πρώτη φορά θα εξεταστεί να αναγνωριστεί το σχετικό δικαίωμα και στους ομοφυλόφιλους.

Όπως είπε ο κ. Λοβέρδος, με την αναθεώρηση του πλαισίου των υιοθεσιών, καταβάλλεται προσπάθεια να «χτυπηθεί» και το εμπόριο βρεφών και τα ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά και δεν μπορούν να το κάνουν στη χώρα μας, να σταματήσουν να καταφεύγουν σε τρίτες χώρες και παράνομες ενέργειες.

Ο κ. Λοβέρδος τόνισε πως το θέμα είναι νομοθετικά λυμένο και πρόσθεσε ότι απλά υπάρχουν κάποιες αγκυλώσεις στην αρμόδια επιτροπή. Κατέληξε όμως λέγοντας ότι δεν έχουν μπει προϋποθέσεις και όρια στις προτάσεις που θα κατατεθούν.

Όπως πρόσθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καστανίδης, εξετάζεται και το ενδεχόμενο να δίνεται η δυνατότητα σε οικογένειες να αναλαμβάνουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα εγκαταλελειμμένα ή κακοποιημένα παιδιά ή παιδιά που βρίσκονται στο όριο παραβατικής συμπεριφοράς για να μην κλείνονται σε ιδρύματα.

Σχόλιο ιστολογίου: Εμείς, μόνο μερικές απορίες έχουμε για την γονική μέριμνα που θέλει να προσφέρει το υπουργείο Υγείας στα ομοφυλόφυλα ζευγάρια:

Κύριε υπουργέ, (εσύ που όλο παραιτείσαι και όλο στη θέση σου βρίσκεσαι) έχουν εξαντληθεί οι υιοθεσίες σε ετερόφυλα ζευγάρια;

Μπορείτε κύριε υπουργέ να μας πείτε τον αριθμό των ετερόφυλων ζευγαριών της χώρας μας που θέλουν να υιοθετήσουν αλλά δεν μπορούν λόγω του υφιστάμενου νόμου (που ουσιαστικά είναι νόμος αγοράς ανθρώπων);

Μπορείτε κύριε υπουργέ, να μας πείτε γιατί δεν έχετε την ίδια μέριμνα και για τα ετερόφυλα ζευγάρια που λαχταρούν να κρατήσουν στην αγκαλιά τους ένα παιδί και να του προσφέρουν την αγάπη τους μέσα σε ένα φυσιολογικό περιβάλλον;

Μπορείτε κύριε υπουργέ να αποδείξετε ότι δεν είστε ρατσιστής και δεν φέρεστε κατά των ετερόφυλων ζευγαριών;

Αν δεν απαντήσετε (σοβαρά και όχι με γελοιότητες ή υπεκφυγές όπως συνηθίζετε εσείς οι πολιτικοί) σε αυτές τις ερωτήσεις, τότε για μία ακόμη φορά θα αποδείξετε πως το μέτρο της πολιτικής ζωής σας δεν είναι το "φύσιν", αλλά το "παρά φύσιν"...

Κωνσταντίνος

kostasxan.blogspot.com