᾿Ιωάννης Τάτσης, Τό «πατερικό κόσκινο»

Το «πατερικό κόσκινο»

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Εποχή θεολογικής σύγχυσης η σημερινή. Ο χαρισματικός θεολογικός λόγος, καρπός ασκητικής βιωτής και φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, υπερκαλύπτεται πολλές φορές από τις ανθρώπινες φιλοσοφίες διανοητών θεολόγων. Ο σκοτισμός του νου πολλών θεολόγων δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν ούτε την πνευματική τους φτώχεια αλλά οδηγεί στην οίηση ώστε να τολμούν με θράσος να προτείνουν την υπέρβαση της θεολογίας των Αγίων Πατέρων!

Τελευταία προέκυψε η ανάγκη υπενθύμισης των αυτονόητων αρχών της Ορθόδοξης Θεολογίας και η αναγκαία προβολή του πατερικού χαρακτήρα της με την παράλληλη απόρριψη «μετα-πατερικών» θεωριών. Πάντοτε βέβαια η Εκκλησία είχε να αντιμετωπίσει «θεολογικές θεωρίες» περισσότερο ή λιγότερο αιρετίζουσες και αποκλίνουσες από την Αλήθεια.

Ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους της εποχής μας, ο ασκητής Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης μας προτείνει ως εργαλείο για το ξεκαθάρισμα της αληθούς θεολογίας από τα σκουπίδια και τα πίτουρα το «πατερικό κόσκινο».... Δίδασκε σχετικά ο αθωνίτης Γέροντας: «Τις διάφορες θεωρίες των θεολόγων να τις περνάτε από το πατερικό κόσκινο. Πρέπει να τις κοσκινίζετε με βάση τους Πατέρες και ό,τι είναι σκουπίδια ή πίτουρα να τα πετάτε. Να ψάχνετε με βάση τους Πατέρες. Προσέξτε ένα παράδειγμα. Υπάρχει το μπακίρι, ο μπρούντζος και ο χρυσός. Ακόμη και μπακίρι καλό και άσχημο, μπρούντζος καλός και άσχημος, χρυσός 12 καρατίων και χρυσός 24 καρατίων. Εσείς να διαλέγετε το χρυσό των 24 καρατίων. Και τα άλλα χρειάζονται, αλλά όλοι να προτιμάτε το χρυσό» (Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο Γέροντας Παΐσιος Βιογραφικά στοιχεία - Διδαχές – Επιστολές – Περιστατικά – Κείμενα, σελ. 146-147)
Όσοι στις μέρες μας επιχειρούν να περάσουν τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων από το δικό τους κόσκινο της «συνάφειας» με τον παρόντα καιρό και κόσμο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όσοι πορεύτηκαν την οδό της αγιότητας όχι μόνο δεν επιχείρησαν να υπερβούν την πατερική παράδοση αλλά βιωματικά γνώρισαν ότι εντός αυτής υπάρχει η Αλήθεια και η Ζωή, αυτός ο Κύριος, θαυμαστός εν τοις Αγίοις αυτού.

 

Πηγή:Θρησκευτικά

῾Ο ἄγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ γιά τό ῞Αγιο Πνεῦμα

Σήμερα 02 Ἰανουαρίου Μνήμη Ἁγ. Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ.

Ἦταν Πέμπτη. Ὁ οὐρανὸς ἦταν γκρίζος. Τὸ χιόνι σκέπαζε τὴ γῆ πάνω ἀπὸ δεκαπέντε ἑκατοστὰ καὶ ἔπεφτε σὰν μιὰ πυκνὴ ἄσπρη σκόνη, ὅταν ὁ Πατὴρ Σεραφεὶμ ἄρχισε τὴ συνομιλία μας μέσα στὸ ξέφωτο, κοντὰ στὴν “Κοντινὴ Μικρὴ Ἔρημο”, μπροστὰ στὸν ποταμὸ Σαρόβσκα, πάνω στὴν ἀπόκρημνη πλαγιὰ τοῦ λόφου. Μ᾽ ἔβαλε νὰ καθήσω πάνω στὸν κορμὸ ἑνὸς δένδρου, ποὺ μόλις εἶχε κόψει, καὶ ὁ ἴδιος κάθησε μπροστά μου ὀκλαδόν.

«Ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψε, εἶπε ὁ μεγάλος στάρετς, πὼς ἀπὸ τὰ παιδικά σας χρόνια θέλατε νὰ μάθετε ποιός ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ πὼς ἐπανειλημμένως εἴχατε ρωτήσει γι᾽ αὐτὸ τὸ θέμα ἀκόμη καὶ πρόσωπα μὲ ὑψηλὴ θέση στὴν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας.

Πράγματι, ἀπὸ δώδεκα χρονῶν παιδί, ὁ Μοτοβίλωφ βασανιζόταν ἀπὸ τέτοιου εἴδους ἀνησυχίες. Δὲν εἶχε ὅμως μιλήσει γι᾽ αὐτὲς στὸν πατέρα Σεραφείμ. Ἡ ἀπάντηση ὅμως, ποὺ ἔδωσε ὁ στάρετς τοῦ Σάρωφ, ἦταν διαφορετικὴ ἀπ᾽ αὐτὲς ποὖχε ἀκούσει μέχρι τότε ὁ νεαρὸς ἄνδρας. Τοῦ εἶπε λοιπόν: «Ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (…)

«Διαπραγματευθῆτε τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ ὅποια ἄλλη ἀρετὴ θέλετε, ποὺ νὰ ἀσκῆται στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καταθέσατε τὰ κέρδη, ποὺ θὰ λάβετε, στὸ αἰώνιο ταμιευτήριο μὲ ποσοστὰ ἄϋλα, ὄχι μὲ 4% ἢ μὲ 6% ἀλλὰ μὲ 100% καὶ ἀκόμη ἀτέλειωτα πιὸ πολύ. Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἀγρυπνία σᾶς φέρνουν πολλὲς χάρες; Ἀγρυπνῆστε καὶ προσεύχεσθε. Ἡ νηστεία σᾶς φέρνει περισσότερες; Νηστεύετε. Ἡ ἐλεημοσύνη σᾶς φέρνει ἀκόμη περισσότερες; Κάντε ἐλεημοσύνη. (πρβλ. Α´ Κορ. ιβ´ 4· 7-9)

Κατάγομαι ἀπὸ μιὰ οἰκογένεια ἐμπόρων τῆς πόλεως Κούρσκ, συνέχισε ὁ στάρετς, καῖ πρὶν νὰ μπῶ στὸ μοναστήρι, ἐξασκοῦσα μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό μου τὸ ἐμπόριο διαφόρων πραγμάτων, ἰδιαίτερα ἐκείνων ποὺ μᾶς ἔφεραν μεγαλύτερο κέρδος. Κάνετε καὶ σεῖς τὸ ἴδιο, Μπάτουσκα. Ὅπως στὸ ἐμπόριο ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ πραγματοποιήση κανεὶς τὸ μεγαλύτερο δυνατὸν κέρδος, ἔτσι καὶ στὴν χριστιανική μας ζωὴ ὁ σκοπὸς εἶναι ὄχι μόνο νὰ προσευχώμαστε καὶ νὰ κάνουμε τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ νὰ λαμβάνουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες δωρεές (…)

Ἐὰν ἐμβαθύνουμε σωστὰ στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ παραγγέλματα τῶν  Ἀποστόλων, θὰ δοῦμε τότε πὼς μὲ τὴ χριστιανικὴ δραστηριότητά μας δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε τὴν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν καλῶν μας πράξεων -ποὺ δὲν ἀποτελοῦν παρὰ τὰ μέσα γιὰ νὰ φθάση κανεὶς στὸ σκοπό- ἀλλὰ τὸ νὰ ἀποκτήσουμε μὲ αὐτὰ τὴ μεγαλύτερη ὠφέλεια, τὰ πλούσια δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Θἄθελα τόσο πολὺ, φίλε τοῦ Θεοῦ, νὰ βρίσκατε καὶ ἐσεῖς αὐτὴ τὴν ἀστείρευτη πηγὴ χάριτος καὶ νὰ ἀναρωτιόσαστε συνεχῶς: “ Ἔχω τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μαζί μου ἢ ὄχι; Ἂν τὸ ἔχω, ἂς εἶναι εὐλογητὸς ὁ Θεός!”

Αὐτὸς ποὺ εἶναι μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἕτοιμος σὲ κάθε λεπτὸ νὰ παρουσιασθῆ μπροστὰ στὸν Ἀνώτατο Κριτή, ἐφ᾽ ὅσον ἔχει λεχθῆ: “Θὰ σᾶς κρίνω στὴν κατάσταση ποὺ θὰ σᾶς βρῶ”. Ἂν ἀντιθέτως δὲν ἔχη πιὰ κανεὶς τὴν βεβαιότητα ὅτι βρίσκεται μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα, πρέπει νὰ ἀνακαλύψη τὴν αἰτία ποὺ Αὐτὸ τὸν ἐγκατέλειψε καὶ νὰ τὸ ἀναζητήση ἀδιάκοπα μέχρις ὅτου πάλι τὸ ξαναβρῆ».

(Ἀπόσπασμα τῆς συνομιλίας τοῦ Ἁγ. Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ μὲ τὸν Μοτοβίλωφ, ἐν Εἰρήνης Γκοραΐνωφ,Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ», σελ. 180· 186-187)

 ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ