ΦαριΣΚΑΪσμός: ἕνα νέο κακόγουστο ἀστεῖο [bad-kid-smashing-tv.jpg]

Σήμερα, Κυριακή του τελώνου και του φαρισαίου, έρχεται στο νου ένας ολόφρεσκος, εντελώς νέος και σύγχρονος τύπος φαρισαϊσμού: ο ΦαριΣΚΑΪσμός.

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει να βλέπεις την πατρίδα μέσα από τον περιπαικτικό και είρωνα –και γι’αυτό βαριά αρρωστημένο- ψυχικό φακό του ανθρωπάρεσκου που θέλει να του λένε μπράβο οι κάθε λογής δολοφόνοι του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει, την Κυριακή ημέρα που η ψυχή της Ρωμιοσύνης γιορτάζει την του Κυρίου μας Αγία Ανάσταση, εσύ να γίνεσαι ο πλέον μίζερος και ψοφοδεής, ενοχλημένος τάχα και διαμαρτυρόμενος ότι το ντεμοντέ έθιμο της θυσίας του αμνού δεν είναι καλό για το περιβάλλον, αφού απελευθερώνει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από το ψήσιμο του... καλαμποκιού (sic).

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει, όταν αναμασάς με σοβαροφάνεια και ψευτοεπιστημονικό τάχα μου προβληματισμό, ένα γελοίο ντοκιμαντέρ που έχει ήδη βουλιάξει προ πολλών ετών, αναφορικά με το αστείο κάποιων εβραίων αρχαιολόγων που ανακάλυψαν έναν τάφο με έναν σκελετό κάποιου αρχαίου φουκαρά που έτυχε να είναι συνώνυμος του Ιησού.

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει να έχεις το θράσος να σχολιάζεις τους ένθεους και μπαρουτοκαπνισμένους προπαππούδες μας – στη λεβεντιά, την πίστη και το αίμα των οποίων χρωστάμε ό,τι καλό βλέπουμε να στέκεται ακόμη όρθιο σ’αυτόν τον ταλαίπωρο μα κι αγιασμένο τόπο – με τον αναιμικό, μίζερο και χολερικό τρόπο σκέψης των προσκυνημένων και των Νενέκηδων.

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει να νιώθεις παραφουσκωμένα βέβαιος ότι η δική σου αθεΐα, ντυμένη με την περιβολή του δήθεν επιστημονικού αλάθητου, και υποστηριζόμενη στο όνομα της λυκοφιλίας των τουρκόφωνων και ελληνόφωνων τραπεζιτών που χορηγούν απλόχερα από πίσω, θα ρίξει στα μπάζα της λησμονιάς τους αγιασμένους τάφους και τη μαρτυρική μνήμη των Νεομαρτύρων μας, που κράτησαν την αλύγιστη Πίστη στα μαύρα χρόνια που ο κάθε αγάς απόγονος του Αττίλα κόπριζε και ασελγούσε πάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

ΦαριΣΚΑΪσμός θα πει τελικά ένα κακόγουστο αστείο, που όμως μας αναγκάζει να ασχοληθούμε μαζί του σ’αυτές τις γραμμές, αφού μόνο αστείο δεν είναι.

Κύριοι ΦαριΣΚΑΪστές, επιλέξατε να περιπέξετε την πίστη μας και τα ιερά μας, επομένως μην περιμένετε να μένετε στο απυρόβλητο.

Δεν είμαστε αλάθητοι, αλλά ως τελώνες αντικρύζουμε τους προγόνους αγίους και ήρωές μας, γιατί μπροστά στα παραδείγματά τους αισθανόμαστε ταπεινότεροι και κατανοούμε καλύτερα το χρέος που έχουμε απέναντι στις ψυχές μας, απέναντι στην βαθιά πληγωμένη πατρίδα μας και απέναντι στις ψυχές των παιδιών μας.
Ευχόμαστε από καρδιάς ο Κύριος να σάς φωτίσει και να μετανοήσετε, αλλά να γνωρίζετε ότι μετάνοια σημαίνει πώς δεν σάς παίρνει να υπηρετείτε και τον Κύριο και το Μαμωνά.

orthmad.gr/node/408

῾Ο ῾Ηγεμών / Φωτίου τοῦ Μεγάλου

«Αρχοντος αρετήν… το εκ φαύλης σπουδαίαν (πόλιν) παρασκευάσαι»
Μέσα στην πολιτική ομίχλη που βαραίνει τον ελληνικό ουρανό και δημιουργεί κλίμα αβεβαιότητας και απαισιοδοξίας, η καρδιά και η σκέψη αναζητά φωτεινές ακτίνες αλήθειας και ελπίδας μέσα στην Ιερή μας Παράδοση, μέσα στον αγιοπατερικό λόγο.
Το ηγεμονικό πνεύμα του Μεγάλου Φωτίου (810-893μ.Χ.), οικουμενικού διδασκάλου και Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως - η ιερή του μνήμη τιμάται στις 6 Φεβρουαρίου - διαβλέπει πως η άσκηση της εξουσίας είναι αποτελεσματική και σωτήρια μόνο όταν είναι ενάρετη.
Η Πατριαρχεία του συνδέεται με τον εκχριστιανισμό των Σλάβων. Καρπός αυτού του έργου ήταν η βάπτιση του ηγεμόνα της Βουλγαρίας Βόρι, ο οποίος έλαβε το χριστιανικό όνομα Μιχαήλ. Σ' αυτόν που αποκαλεί «ευγενές και γνήσιο γέννημα των πνευματικών του ωδίνων» απευθύνει, με ιδι­αίτερη πατρική αγάπη, ο Πατριάρχης Φώτιος, παραινετική επιστολή για την άσκηση θεοφιλούς και επιτυχημένης ηγεμονίας.
Μια σταχυολόγηση των συμβουλών του Αγίου από την επιστολή του αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μια αναλογική και γόνιμη σύγκριση με το σημερινό τρόπο άσκησης της εξουσίας στην ελληνική πραγματικότητα, που αλγεί από τα πολυποίκιλα πλήγματα μιας απαξιωμένης πολιτικής τακτικής, και συγχρόνως να δώσει απαντήσεις στα αμείλικτα και πολυώνυμα γιατί.

Όπως κάθε άνθρωπος, έτσι και ο ηγεμόνας πρέπει να τηρεί τις εντολές του Δεσπότου Θεού.

Ηγεμόνας προσευχόμενος είναι ενωμένος με τον Θεό και οικείος του. Η αρετή του άρχοντα φαί­νεται αν μπορεί να μετατρέψει μια πόλη όχι τόσο από μικρή σε μεγάλη, όσο από φαύλη σε χρηστή.

Αδυσώπητος σ' εκείνους που διαπράττουν αδικήματα σε πρόσωπα και στην πολιτεία, γρήγορος στην αναζήτηση του δικαίου και στην αμερόληπτη απονομή του, συμπαθής στην αντιμετώπιση των εναντίον του αδικημάτων.

• Δεν υπάρχει ελαφρυντικό και δικαιολογία για τον άρχοντα που αδικεί.
• Οι φαύλοι στο περιβάλλον του άρχοντα αμαυρώνουν την εικόνα του.
• Ένας ηγεμόνας μπορεί να γίνει άριστος κριτής των άλλων, όταν ο ίδιος λογοδοτεί για τις πράξεις του κάτω από την επί­βλεψη της συνειδήσεώς του και προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του.
• Ένας συνετός ηγεμόνας πρέπει ν' αποφεύγει τις υπερβο­λικές υποσχέσεις, να μην παραβαίνει τίποτα απ' όσα υποσχέ­θηκε, γιατί, όταν ψεύδεται, αναπόφευκτα θα θεωρηθεί ελεεινός.
• Πρέπει να διορίζει ως άρχοντες ανθρώπους πλούσιους σε αρετές, να επαινεί τους άριστους, να διατηρεί την ομόνοια των υπηκόων χωρίς εξεγέρσεις, να εμπνέει την ασφάλεια στους δί­καιους και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα των πολιτών με συμπάθεια και ευαισθησία.
• Να προσέχει να μη διασυρθούν τα έθιμα και οι παραδόσεις της πατρίδας του.
• Να θεωρεί άχρηστο τον χρυσό που είναι παγίδα φοβερή για κείνους που τον αγαπούν.
• Οι καινοτομίες που δεν εισάγονται αριστοτεχνικά προκα­λούν φόβο, δημιουργούν σύγχυση και ερεθίζουν το λαό.
• Προσοχή στις απερίσκεπτες κουβέντες. Σταθερός στις απόψεις του, κύριος της γλώσσας του.
• Την αιτία για όσα πάνε καλά πρέπει να την αποδίδει στον Θεό, να είναι πρότυπο αρετής και ευσέβειας για τους υπηκόους του, αλλά και να αποτελεί και για όλες τις γενιές των ανθρώπων που θ' ακολουθήσουν μια όμορφη και σπουδαία ενθάρρυνση, για την επιτέλεση ωραίων και σημαντικών έργων.

Οι παραινέσεις αυτές του Μεγάλου πατρός, «πατρός παγκο­σμίου» όντως, προς τον Αρχοντα Βουλγαρίας είναι στοιχειοθε­τημένες και εμποτισμένες από το ελληνοχριστιανικό πνεύμα και βρίσκονται στον αντίποδα των χρησιμοθηρικών και αμοραλιστικών αντιλήψεων περί εξουσίας, όπως εκφράζονται στο πε­ρίφημο βιβλίο του Niccholo Machiavelli «ο Ηγεμών» και εφαρμόστηκαν μάλιστα επαυξημένες στη Δύση, κατά μίμηση δε και στον ταλαίπωρο αυτό τόπο.

Αν οι υποθήκες του ιερού Φωτίου φθάσουν σε ώτα ακουόντων, αρχόντων και αρχομένων, τότε έχουμε ελπίδες να διορθώ­σουμε τα λάθη μας και να χαρούμε αληθινά ελεύθερη πατρίδα.

Διαφορετικά, αν ο καθρέπτης της λαϊκής βούλησης είναι θολός από τις γκρίζες φιγούρες που τον ψευτογεμίζουν ή τα μάτια θαμπώσουν και δε διακρίνουν το αληθινό από το κίβδηλο, ποιός μπορεί να περισώσει τα συντρίμμια του πολιτικού βίου;


(Βλ. Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Ο Ηγεμών, μετάφρ.-σχόλια Ιωάννης Πλεξίδας, έκδ. Αρμός, 2007. «Φωτίου του αγιωτάτου Πατριάρχου Κων­σταντινουπόλεως εκ της προς Μιχαήλ τον Αρχοντα Βουλγαρίας επιστολής - Τι εστιν έργον άρχοντος», ΡG 102, 628Α-696D. όπ. παρ.)
























http://www.alopsis.gr

(Πηγή: «Η ΔΡΑΣH ΜΑΣ» Φεβ. 2011)