Προσλήψεις κληρικῶν μέ τό σταγονόμετρο. Συνάντηση τῆς Συνοδικῆς ᾿Επιτροπῆς μέ τό Γιάννη Ραγκούση

Ημ. Δημοσίευσης: Mar 15, 2011 Hits: 103 |

του Αντώνη Τριανταφύλλου Τη σταδιακή ικανοποίηση εντός του έτους των αναγκών διορισμού κληρικών, ανάλογα όμως με τις ανάγκες κάθε εκκλησιαστικής επαρχίας και με προτεραιότητα σε επαρχιακές μητροπόλεις, συζήτησαν το μεσημέρι της Τρίτης ο υπουργός Εσωτερικών με τα μέλη της συνοδικής επιτροπής για τις προσλήψεις. Οι μητροπολίτες Σύρου Δωρόθεος, Ύδρας Εφραίμ και Καισαριανής Δανιήλ κλήθηκαν εσπευσμένα στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου συνομίλησαν με το Γιάννη Ραγκούση για το θέμα των διορισμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Εσωτερικών τους εξέθεσε το ζήτημα που υπάρχει με την περιστολή των διορισμών δημοσίων υπαλλήλων λόγω της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης 1/5 στην οποία έχουν υπαχθεί και οι κληρικοί. Ωστόσο, όπως σημείωσε  ο Γιάννης Ραγκούσης, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η πολιτεία συνεχίζει να εξετάζει το ζήτημα προκειμένου σταδιακά μέσα στο τρέχον έτος να απελευθερωθούν πόροι για την κάλυψη και κενών εφημεριακών θέσεων, ούτως ώστε να εκδοθούν οι πολυπόθητες πράξεις διορισμού κληρικών, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε μητρόπολης. Η διαχείριση των διορισμών θα γίνει από την Ιερά Σύνοδο και οι θέσεις θα κατανεμηθούν αναλογικά με προτεραιότητα να δίνεται σε επαρχίες όπου παρατηρείται ιδιαίτερη έλλειψη σε κληρικούς. Επιπλέον, στην αρχική κατανομή θέσεων δεν θα περιληφθούν οι μητροπόλεις που έχουν προχωρήσει σε πράξεις διορισμού πριν την έκδοση της εγκυκλίου Ραγκούση για τη ρύθμιση 1/5 (μια πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις). Πηγή:ΑΜΕΝ

Ἡ εἰκόνα πρόσωπο τοῦ ἀπροσίτου τοῦ Olivier Clement

Στὰ 843 μ.Χ. τὸ κίνημα τῶν εἰκονοκλαστῶν ἤ εἰκονομάχων εἶχεν ἐπὶ τέλους ὑποταχθεῖ, στὴ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία. Στὶς 11 Μαρτίου, ἡ αὐτοκράτειρα - ἀντιβασίλισσα Θεοδώρα ἀποκατέστησε τὴ θέση τῶν εἰκόνων στὴ λατρεία, ὅπως αὐτὴ εἶχε καθοριστεῖ μισὸν αἰώνα πρίν, ἀπὸ τὴν 7η Οἰκουμ. Σύνοδο. Ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Γραπτός, ὁ ὁμολογητὴς αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ τελευταίου εἰκονοκλαστικοῦ διωγμοῦ, εἶχε δημοσίως σημαδευθεῖ μὲ πυρωμένο σίδερο, συνέθεσε τότε τὸ Κοντάκιο ὅπου συνοψίζεται ἡ θεολογία τῆς εἰκόνος:

«Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καὶ τὴν ρυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τὴν σωτηρίαν, ἔργῳ καὶ λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν.»

Στὴ Θεία Εὐχαριστία δεχόμαστε τὴ θεωμένη καὶ θεοποιὸ Σάρκα τοῦ Χριστοῦ. Δοξάζομεν τὴ θεομήτορα ποὺ ἔχει ἤδη εἰσέλθει μὲ τὸ σῶμα της στὴ Βασιλεία. Τιμοῦμεν τοὺς Ἁγίους, σεβόμαστε τὰ λείψανά τους, διότι ἔχουν γεμίσει ὁλόκληρο τὸ εἶναι τους μὲ τὸ ἄκτιστο φῶς· καὶ οἱ εἰκόνες μᾶς δείχνουν τὰ πρόσωπά τους, τὰ ὁποῖα καὶ ἔχουν καταστεῖ ἱερὰ μυστήρια τοῦ θείου Κάλλους. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἁγιότητα τῆς σάρκας ἡ ὁποία εἶναι ἱκανὴ γιὰ θέωση. Θέωση, χάρις στὴν ὁποία ὁλόκληρο τὸ κτιστὸ σύμπαν, ἀκόμα καὶ ἡ ὕλη, δύνανται νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς φθορᾶς, νὰ ἀποκατασταθοῦν καὶ νὰ ἐλλαμφοῦν. Τέτοιο ἀκριβῶς εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς ἐλπίδας μας γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν σωμάτων καὶ τὴ μεταμόρφωση τοῦ σύμπαντος, ἐλπίδα τὴν ὁποία ἤδη προγευόμαστε στὴν ἁγιότητα καὶ στὰ ἔργα τῶν λειτουργικῶν μας παραδόσεων.

Ἡ εἰκονομαχία τοποθετεῖται ταυτόχρονα σὰν συνέχεια τοῦ ἀρχαίου δυαλισμοῦ πνεύματος καὶ ὕλης, καὶ σὰν μολυσματικὴ μετάδοση μιᾶς ἀνατολικῆς εὐαισθησίας ἡ ὁποία εἶχεν ἐκτραχυνθεῖ τότε μέσα στὸ Ἰσλάμ, καὶ ἡ ὁποία πότε χωρίζει κατὰ τρόπο ἀθεράπευτο τὸ θεῖο ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο καὶ πότε ἀπορροφᾶ τὸ ἀνθρώπινο μέσα στὴ θεότητα. Ἡ εἰκονομαχία ἀρνιόταν τὴν πραγματικότητα τοῦ Θεανθρώπου μέσα στὸν ὁποῖο, μᾶς λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος, «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. Β' 9).

Μετασχημάτιζε τὴν ἀνθρώπινη φανέρωση τοῦ Λόγου σὲ ἕνα κενὸ φάντασμα, ὅπως ἔκαμναν στὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκεῖνοι οἱ Δοκῆτες γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου δὲν ἦταν παρὰ κάτι τὸ φαινομενικὸ• τόσον πολὺ σκανδαλῶδες ἐθεωρήθη τὸ ὅτι ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει, ἦταν δυνατὸ νὰ ὑποφέρει καὶ νὰ πεθάνει. Ἔτσι κατέληγε (καὶ πάντοτε καταλήγει) στὴ εἰκονομαχία ὁ συμπληρωμένος κύκλος τῆς αἵρεσης πού, μὲ ποικίλους τρόπους, θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴ Θεανθρωπότητα. Νὰ γιατί μποροῦμε καὶ σήμερα νὰ μιλοῦμε, ὅπως καὶ στὸ 843, περὶ «θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας», ἐὰν ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἀκριβῶς ἡ σταθερὴ ὁμολογία τῆς Θεανθρωπότητας τοῦ Χριστοῦ.

Τὸ θεμέλιο πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ εἰκονογραφία εἶναι, λοιπόν, αὐτὸ τοῦτο τὸ μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος...» Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σημείωνε: ἐπειδὴ ὁ Ἀόρατος, ἐνδυόμενος τὴ σάρκα, ἔγινε ὁρατός, δικαιοῦσαι νὰ τὸν σχηματίσεις.

Βέβαια, ὁ ζῶν Θεός, ἐνῶ φανεροῦται παραμένει ἀπρόσιτος. Ἡ 7η Οἰκουμεν. Σύνοδος ἀπαγόρευσε τὴν ἀπεκόνιση τοῦ Πατρὸς ποὺ εἶναι ἡ «πηγὴ» καὶ ἡ «ἀρχὴ» τῆς Θεότητας. Ἀλλ' αὐτὴ ἡ ἀπόσταση, ἡ ὁποία καθιστᾶ ἀδύνατη τὴν κατασκευὴ εἰδώλου, ἐπιτρέπει τὴν εἰκόνα. Στὴν ἐρώτηση, «Δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα», ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾶ, «Τοσοῦτον χρόνον μεθ’ ὑμῶν εἰμί..., πῶς οὖν λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα... Ὁ ἐωρακὼς ἐμὲ ἐώρακε τὸν Πατέρα» (Ἰω. ιδ' 9). Ὁ Υἱὸς δὲν εἶναι μόνο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ὁμοούσιος μὲ Αὐτὸν Εἰκόνα Του. Ἔτσι, ἡ ἀνθρώπινη μορφὴ τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη μορφὴ τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀχειροποίητη εἰκόνα, ἡ μορφὴ τῆς ὁποίας φαίνεται νὰ ἔχει ἀποτυπωθεῖ πάνω στὸ ἱερὸ Μανδήλιο, τὸ ὁποῖον εἶχε ἀνακαλυφθεῖ στὴν Ἐδεσσα τῆς Συρίας τὸν 6ον αἰώνα. Ὁ Θεός, ἔγινε ἐν Χριστῷ ἡ μορφὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου ὁ ὁποῖος «οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος», ὅπως λέγει ὁ προφ. Ἠσαΐας γιὰ τὸν πάσχοντα Μεσσία, ὁ ὁποῖο ὅμως, λόγῳ αὐτοῦ τοῦ Πάθους, διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀκτινοβολεῖ τὸ μοναδικὸ κάλλος, ποὺ δὲν εἶναι αἰσθητικὸ ἀλλὰ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ἔλεος. Ἐνσαρκούμενος, γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ Κοντάκιο, Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ὁμοούσιος Εἰκὼν τοῦ Πατρός, «ἀνεμόρφωσεν εἰς τὸ ἀρχαῖον» ἐκείνην τὴν «εἰκόνα Θεοῦ» ποὺ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, καὶ τὴν «συγκατέμιξε τῷ θείῳ Κάλλει»· στὸ Κάλλος ποὺ φανεροῦται μέσα στὴν ἐξ ἀγάπης κένωσιν.

Τὸ ἀληθινὸ αὐτὸ κάλλος ἀποκαλύπτεται μόνο ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ἡ εἰκόνα, θεμελιωμένη πάνω στὸ γεγονὸς τῆς Ἐνσαρκώσεως, δίνει ταυτόχρονα μαρτυρία καὶ γιὰ τὴν Πεντηκοστή, προλαμβάνει τὴ μεταμόρφωση τῆς ἀνθρωπότητας, ὅταν τὸ Πνεῦμα θὰ κάμει τελείαν τὴ φανέρωσή Του μέσα στὴν κοινωνία τῶν ἁγίων. Ἐπειδὴ ὁ Θεός, ἐν τῷ Χριστῷ, μᾶς ἀποκάλυψε τὸ πρόσωπό Του, ὁ κατ' εἰκόνα Θεοῦ δημιουργηθεὶς ἄνθρωπος δύναται στὸ ἑξῆς νὰ εὑρίσκει ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι τὸ ἀληθινὸ πρόσωπό του, ἤ μᾶλλον, νὰ εὑρίσκει τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον.

Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ θρησκεία τῶν προσώπων... Ἡ εἰκονά μᾶς διδάσκει νὰ ἀνακαλύπτουμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ πλησίον, τὸ πρόσωπο αὐτὸ ποὺ εἶναι «κεκρυμμένον σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῶ» (Κολ. γ' 3)...

Ὁ Ντοστοϊέφσκυ ἔλεγε,« Ἡ ὀμορφιὰ θὰ σώσει τὸν κόσμο». Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἐπιδιώκουν ἕνα διαλογισμὸ ποὺ νὰ μὴν εἶναι πιὰ ἀφηρημένος, ἐκπεφρασμένος διὰ ἐννοιῶν, ἀλλὰ ποὺ νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ αἰσθητὸς καὶ πνευματικός. Ἔχουν τὴ νοσταλγία ἑνὸς κάλλους προερχομένου ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια, τὸ ὁποῖο θὰ ἕνωνε τὴ Σιωπὴ καὶ τὸ Λόγο. Ταυτόχρονα, ἀνακαλύπτουν παντοῦ τὴν ὀμορφιὰ διότι ὁ κόσμος τῶν αἰσθήσεων, ἀντὶ νὰ ἐνσαρκώνει τὸ Λόγο, ἐπανῆλθε κι αὐτὸς στὸ χάος. Ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τῆς Δύσης, ἀναζητοῦμε τὸ Κάλλος καὶ ταυτόχρονα ἀνακαλύπτουμε ὅτι τὸ ἔχουμε διώξει, ὑποκαθιστώντας τὴν ἔπαρσή μας στὴν κένωση ποὺ τὸ Κάλλος αὐτὸ ὑφίσταται ἐξ ἀγάπης. Σήμερα βρισκόμαστε στὴ νύχτα μιᾶς σχεδὸν ἀπόλυτης ἀδυναμίας καὶ μιᾶς ἀπελπισίας σχεδὸν πλήρους. Τὰ μνημεῖα ποὺ ἀκόμα ἀνεγείρουμε δὲν ἔχουν πιὰ ἔπαρση· εἶναι — σκέπτομαι π.χ. τὸ Κέντρο Ζὼρζ Μπομπιντοὺ — εἶναι σὰν ἱκέτες χωρὶς βραχίονες. Εἶναι ἐκεῖ ἀκριβῶς, μέσα σ' αὐτὴ τὴν παράδοξη, σχεδὸν ἀσυνείδητη ἱκεσία, μέσα σ' αὐτὴ τὴ σχεδὸν ἀπόλυτη ἀδυναμία, μέσα σ' αὐτὸ τὸ σχεδὸν πλῆρες τῆς ἀπελπισίας, ποὺ βρίσκεται ἡ ρωγμὴ ἀπ' ὅπου πιθανὸν νὰ περάσει ἡ Ἀγάπη (διότι ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ παύσει ν' ἀγαπᾶ), ἀπ' ὅπου πιθανὸν νὰ διέλθει αὐτὸ τὸ φιλελεῆμον καὶ ἐλευθερωτικὸ Κάλλος ποὺ ἀναμένουμε, διότι ἡ Ἀλήθεια δὲν μπορεῖ νὰ παύσει καταυγάζοντας μέσα στὸ Κάλλος.

Ἐδῶ, ἀναμφίβολα, τοποθετεῖται ἡ διακονία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ διακονία τῆς ἁγίας εἰκόνας, ἡ διακονία μιᾶς θεολογίας τοῦ προσωπικοῦ, κοινωνοῦντος, ὀντολογικοῦ Κάλλους, θεολογίας τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ «ἀνιστορῶμεν ἔργῳ καὶ λόγῳ», ὅπως συμπεραίνει τὸ Κοντάκιον αὐτῆς τῆς ἡμέρας, τὴν ὁποία τιμοῦμε σὰν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τὸ τελευταῖο «σημεῖον» τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ σήμερα, εἶναι πιθανὸν ἡ αἰνιγματικὴ καὶ εἰρηνοποιὸς ἀκτινοβολία κάποιων ἱερῶν εἰκόνων!.. Σὰν αὐτῶν μέσα σ’ ἕνα μουσεῖο τῆς Μόσχας ἤ τοῦ Λένιγκραντ, σὰν αὐτῶν μία τοιχογραφία μιᾶς βυζαντινῆς ἐκκλησίας - μουσείου τῆς Κωνσταντινούπολης ἤ μιᾶς Μονῆς τοῦ Ἀθω ἤ μιᾶς ἐρειπωμένης ἐκκλησίας τοῦ Μυστρᾶ!.. Τέτοιες εἰκόνες ἐννοῶ, ἕνα ἀντίγραφο τῶν ὁποίων ἕνας ἄγνωστος ἔφηβος στὸ Παρίσι ἀγοράζει ἀπὸ καπρίτσιο· καὶ ξαφνικὰ παρατηρεῖ, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὑπάρχει σ’ αὐτὴ (τὴν εἰκόνα) κάποιος ποὺ τὸν κοιτάζει καὶ τὸν ἀγαπᾶ. Μία ὀμορφιά, ἕνα κάλλος βαθειὰ ἀνθρώπινο καὶ ὡστόσο πολὺ παραπάνω ἀπὸ ἀνθρώπινο ἀναστατώνει καὶ εἰρωνεύεται συγχρόνως τὴν καρδία του. Καὶ νὰ τον στὸ ἑξῆς γρηγοροῦντα, νὰ τον προσκυνητὴ πρὸς τὴν πηγὴ αὐτοῦ τοῦ Κάλλους!..

Πηγή:Έκδοση:Service Orthodoxe de Presse el d’ Information, No. 57, Μετάφραση: Μ.Μιχαηλίδης/http://www.agiazoni.gr

᾿Ανάμεσα σέ Σκύρο - Εὔβοια τουρκική κορβέτ

Άσκοπη περιπλάνηση σε ελληνικά χωρικά ύδατα

 

14/03/2011  22:18

http://img.protothema.gr/56DEDCD8F87050DA38BF2D7C458B3144.jpg

Πραγματικά… προφητικές ικανότητες αποδεικνύεται ότι έχει ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας. Δεν πρόλαβε να περάσει μια  βδομάδα από τη στιγμή που ο  κ. Αχμέτ Νταβούτογλου (ενώ περιόδευε σε διάφορες περιοχές της ελληνικής επικράτειας) προανήγγειλε «περισσότερες φιλικές τουρκικές σημαίες στο Αιγαίο», και να, το θαύμα συνέβη. Ακόμη μια τουρκική σημαία, αυτή της τουρκικής κορβέτας «Μπαρτίν», κυματίζει απόψε στο Αιγαίο.

Περίπου στις οκτώ και μισή το βράδυ της Τετάρτης, το τουρκικό πολεμικό πλοίο παραβίασε  τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο στενό  μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης  Ευβοίας. 

Δικαιολογώντας  τη σκοπιμότητα των περιπλανήσεων  τουρκικών πολεμικών πλοίων γύρω από ελληνικά νησιά και στην ελληνική χωρική θάλασσα του Αιγαίου, ο κ. Νταβούτογλου είχε αναφερθεί στην ψυχολογική ανάγκη των Τούρκων να αισθάνονται ότι το Αιγαίο δεν είναι μόνο ελληνική θάλασσα.

Ενδεχομένως ο  Τούρκος υπουργός Εξωτερικών να μην  έλεγε ψέματα. Διότι μπορεί πράγματι ο κυβερνήτης της κορβέτας «Μπαρτίν» να έχει ψυχολογικά θέματα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι τα 40 λεπτά που παρουσίαζε την «φιλική» τουρκική σημαία μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης αγνοούσε τις εκκλήσεις των ελληνικών πολεμικών πλοίων (ΠΠΚ Στάμου και ΤΠΚ Γρηγορόπουλος) να απομακρυνθεί από την περιοχή επειδή παραβίαζε ελληνικά χωρικά ύδατα.
Αυτή την ώρα (περίπου 22.00 βράδυ Δευτέρας) η τουρκική κορβέτα «Μπαρτίν» έχει βγει από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλέει βορείως της Σκύρου.

Το τουρκικό πολεμικό απέπλευσε από το λιμάνι περίπου στις 09.30 το πρωί της Δευτέρας και αρχικώς κινήθηκε με νότια πορεία μεταξύ της Χίου και των τουρκικών παραλίων. Στη συνέχεια η «Μπαρτίν» έπλευσε νοτίως της Χίου και ακολούθησε δυτική πορεία πλέοντας σε διεθνή ύδατα.

Οι παραβιάσεις  των ελληνικών χωρικών ξεκίνησαν  περίπου στις 20.30 το βράδυ της Δευτέρας, όταν το τουρκικό πολεμικό βρισκόταν στο στενό μεταξύ της Σκύρου και της Κύμης Ευβοίας. Έπειτα από 40 λεπτά πλου σε ελληνική χωρική θάλασσα, η «Μπαρτίν» βγήκε σε διεθνή ύδατα με βόρεια πορεία, περίπου στις 21.10 το βράδυ.

Επισημαίνεται ότι μόνο τον Ιανουάριο του 2011 οι τουρκικές «φιλικές» σημαίες  στο Αιγαίο πράγματι πολλαπλασιάστηκαν. Μόνο τον πρώτο μήνα του έτους  σημειώθηκαν 61 παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά πολεμικά πλοία, ενώ τον Ιανουαριο του 2010 ο αντίστοιχος αριθμός των παραβιάσεων της ελληνικής χωρικής θάλασσας από πλοία των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων ήταν 11.

Η αύξηση αυτή προφανώς μπορεί να εξηγηθεί από τον κ. Νταβούτογλου (αν και υπάρχει το πρωθύστερον). 
Όπως εξήγησε  ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, η Τουρκία έχει μεγάλες ακτές  στη Μεσόγειο και θα πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση στα διεθνή ύδατα  στο Αιγαίο (εντάξει μερικές φορές  θέλει να έρθει πιο… κοντά στους Έλληνες)… 

Πηγή:http://www.protothema.gr