Η «Δημοκρατική Αριστερά», νέο κόμμα που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη συνεχίζει να πρωτοστατεί στην πολεμική εναντίον κάθε χριστιανικού στοιχείου των ελληνικών σχολείων. Στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος δημοσιεύεται (15/3/2011) άρθρο της Ελένης Λιντζαροπούλου με τις θέσεις του κόμματος για τα Θρησκευτικά, την προσευχή στα σχολεία και τα θρησκευτικά σύμβολα. Το αναδημοσιεύουμε για να γνωρίζουν οι αναγνώστες μας την πολεμική που μεθοδικά αναπτύσσουν τα κόμματα της Αριστεράς εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών:
Η διδασκαλία του Θρησκευτικού μαθήματος αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της πολιτείας δια του Υπουργείου Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.... Χρειάζεται εκ βάθρων αναθεώρηση τόσο των αναλυτικών προγραμμάτων όσο και των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος το οποίο θα
διδάσκουν αποκλειστικά Θεολόγοι απόφοιτοι των Πανεπιστημιακών Σχολών της χώρας ή ισότιμων του εξωτερικού.
Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αντίθετα επιβάλλεται να αποτελούν μέρος της οι Θρησκείες και το Θρησκευτικό φαινόμενο ως φαινόμενο του πολιτισμού και ιδιοσυστατικό των κοινωνιών.
Το Θρησκευτικό μάθημα στην Α/βάθμια & Β/βάθμια εκπαίδευση,απαλλαγμένο από τον ως τώρα κατηχητικό του ρόλο, είναι σε θέση να συμβάλλει στην διαμόρφωση ηθικού και αξιακού κώδικα, να δώσει απαντήσεις στις πνευματικές αναζητήσεις των νέων αλλά και να βοηθήσει στην γνώση, την κατανόηση και την αποδοχή του διαφορετικού και την περιφρούρηση της πνευματικής ταυτότητας όλων μέσα σε μια πλουραλιστική κοινωνία ανθρώπων και όχι πιστών ή απίστων, Χριστιανών ή αλλοθρήσκων. Δεν νοείται κανενός είδους Προσευχή και υποχρεωτικός Εκκλησιασμός τόσο
στην Εκπαίδευση όσο και στο Στράτευμα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελεύθερη άσκηση των Θρησκευτικών καθηκόντων των στρατευμένων.
Τα θρησκευτικά σύμβολα έχουν θέση στις σχολικές αίθουσες ως μέρος τηςδιδασκαλίας και μόνον.
διδάσκουν αποκλειστικά Θεολόγοι απόφοιτοι των Πανεπιστημιακών Σχολών της χώρας ή ισότιμων του εξωτερικού.
Τα ζητήματα της πίστης και η κατήχηση δεν μπορούν να αποτελούν μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αντίθετα επιβάλλεται να αποτελούν μέρος της οι Θρησκείες και το Θρησκευτικό φαινόμενο ως φαινόμενο του πολιτισμού και ιδιοσυστατικό των κοινωνιών.
Το Θρησκευτικό μάθημα στην Α/βάθμια & Β/βάθμια εκπαίδευση,απαλλαγμένο από τον ως τώρα κατηχητικό του ρόλο, είναι σε θέση να συμβάλλει στην διαμόρφωση ηθικού και αξιακού κώδικα, να δώσει απαντήσεις στις πνευματικές αναζητήσεις των νέων αλλά και να βοηθήσει στην γνώση, την κατανόηση και την αποδοχή του διαφορετικού και την περιφρούρηση της πνευματικής ταυτότητας όλων μέσα σε μια πλουραλιστική κοινωνία ανθρώπων και όχι πιστών ή απίστων, Χριστιανών ή αλλοθρήσκων. Δεν νοείται κανενός είδους Προσευχή και υποχρεωτικός Εκκλησιασμός τόσο
στην Εκπαίδευση όσο και στο Στράτευμα. Παρόλα αυτά θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελεύθερη άσκηση των Θρησκευτικών καθηκόντων των στρατευμένων.
Τα θρησκευτικά σύμβολα έχουν θέση στις σχολικές αίθουσες ως μέρος τηςδιδασκαλίας και μόνον.
