[Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Μέ τήν εὐχή σου Γέροντα νά ἀνταποκριθοῦμε στήν πνευματική κληρονομιά πού μᾶς ἄφησες. Εἴμαστε σίγουροι ὅτι τώρα ἔχεις μεγαλύτερη παρρησία ἐνώπιον τοῦ ταπεινοῦ ᾿Ιησοῦ, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα στόν πατέρα ᾿Αθανάσιο, τόν ἁπλό ἱερέα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. ]
"Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στίς ἁμαρτίες ἤμουνα"
"Ἐγὼ αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου"
"καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς"
"Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά,
Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰς φρένας μου σώας, θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στίς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νά φυλάξω τὰ ζῷα στό βουνό, γιατὶ ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοί, εἶχε πάει στή διώρυγα τοῦ Παναμᾶ, γιά ἐμᾶς τὰ παιδιὰ του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῷα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ παρὰ πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα παρὰ πολλὲς προσευχές, σὰν μικρὸ παιδί που ἤμουνα 12-15 χρόνων, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά. Καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ, μὲ πολὺ ἀγῶνα, ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ ὑποτάχθηκα σὲ δύο Γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα παρὰ πολὺ καὶ γι' αὐτό, μὲ τὴν εὐχὴ τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή. Αὐτὸ μὲ βοήθησε παρὰ πολύ, αἰσθάνθηκα καὶ μεγάλη ἀγάπη καὶ πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πέρασα παρὰ πολὺ καλά. Ἀλλά, κατὰ παραχωρήση Θεοῦ, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, ἀρρώστησα πολὺ καὶ οἱ Γέροντές μου μοῦ εἴπαν νὰ πάω στοὺς γονεῖς μου στὸ χωριὸ μου εἰς τὸν Ἅγιο Ἰωάννην Εὐβοίας. Καὶ ἐνῶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσμο, συνέχισα τίς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔγιναν παρὰ πολλές. Ὁ κόσμος ὅμως μὲ πῆραν ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου. Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τὰ ἐξομολογήθηκα καὶ γνωρίζω ὅτι γι' αὐτά ποὺ ἐξομολογήθηκα μὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καὶ τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι παρὰ πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ για σᾶς. Ἀλλὰ ὅμως, τώρα ποὺ θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανό, ἔχω τὸ συναίσθημα ὅτι ὁ Θεὸς θά μου πῇ: Τὶ θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; Ἐγὼ ἕνα ἔχω να τοῦ πῶ: Δὲν εἶμαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάμῃ γιὰ μένα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Ἐπιθυμῶ ὅμως νὰ ἐνεργήση ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ πάντα εὔχομαι τὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸ Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ μποῦμε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία του. Γιατὶ ἀπὸ ἐδω πρέπει νὰ ἀρχίσουμε. Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ εὔχομαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἐγὼ προσπάθησα μὲ τή χάρι τοῦ Θεοῦ νἀ πλησιάσω τὸν Θεὸ καὶ εὔχομαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στενοχώρησα.
Ἱερομόναχος Πορφύριος
Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/17 Ἰουνίου 1991"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου