Μεγάλο κακὸ ἡ ἀδιαλλαξία - Γεροντικό τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους

Γεροντικὸ τοῦ Ἁγίου Ὅρους τ. Β΄, σελ 109

Συγγραφέας ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (ΧΑΡΑΛ.ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ)

Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἠσυχαστικὲς Καλύβες τῶν Κατουνακίων, ἕνας ὑ­ποτακτικός, ὁ Μοναχὸς Χερουβείμ, πολλὰ χρόνια στὴν ὑπακοή, ἀπὸ φθόνο κι συνεργία τοῦ ἐχθροῦ τῆς ἀρετῆς καὶ ἐφευρέτη τῆς κακίας Σατανᾶ, διαφώνησε μὲ τὸν Γέροντα του Μοναχὸ Ἀκάκιο, καὶ ἔτσι ὅπως ἦταν σκανδαλισμένοι ἔτυχε ὁ Γέροντας Ἀκάκιος νὰ πεθάνει.

Ὕστερα ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια ἀρρώστησε καὶ ὁ ὑποτακτικὸς Μο­ναχὸς Χερουβεὶμ καὶ πέθανε κι αὐτός, χωρὶς νὰ ζητήσει συγχώρεση, ὁ ὑποτακτικὸς ἀπὸ τὸν Γέροντά του.

Ἔτσι ἔφυγαν καὶ οἱ δυο, ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦτο καὶ τὴν ψεύτικη αὐτὴ ζωή, μὲ τὴν ἀδιαλλαξία καὶ δὲν εἶχε συγχωρέσει ὁ ἔνας τὸν ἄλλο.

Μετὰ τρία χρόνια, ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Γέροντα Ἀκάκιου, κατὰ τὴν τάξη τῶν Μοναχῶν καὶ γενικὰ τῶν χριστιανῶν, οἱ ἄλλοι Μοναχοὶ καὶ γείτονες μετὰ τοῦ ὑποτακτικοῦ Χερουβεὶμ εἶχαν κάνει ἀνακομιδὴ τοῦ Γέροντα καὶ βρέθηκαν τὰ ὀστᾶ του καθαρά.

Ἕνα χρόνο μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τοῦ Γέροντα Ἀκάκιου, ὅπως εἴ­παμε, κοιμήθηκε καὶ ὁ ὑποτακτικὸς του Μοναχὸς Χερουβείμ.

Ὅταν ὅμως ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ κανοῦν τὴν ἐκταφή, βρῆκαν τὸ σῶμα τοῦ ὑποτακτικοῦ Χερουβεὶμ τελείως ἀδιάλυτο καὶ ἀκέραιο, ὅπως ἦταν πρὶν ἀπὸ τρία χρόνιά ποὺ τὸν εἶχαν ἐνταφιάσει, τόσο, ποὺ καὶ αὐτὰ τὰ ῥοῦχα δὲν εἶχαν λειώσει.

Οἱ γειτονικοὶ ἀσκηταὶ καὶ ἐρημίτες ἔκαμαν θερμὴ προσευχὴ στὸν πανάγαθο Θεὸ νὰ συγχώρεσει τὸν ἀδελφὸ αὐτόν.

Ἔνας γείτονας, ἀπὸ τοὺς στενότερους φίλους τοῦ Μοναχοῦ Χερουβείμ, θυμήθηκε τὴν διαφωνία ποὺ εἶχε αὐτὸς μὲ τὸν Γέροντα τοῦ Ἀκάκιο, ἔτρεξε τὸ εἶπε στὸν ἐφησυχάζοντα τότε στό Ἅγιον Ὅρος, Ἀρχιερέα Φώτιο.

Ὁ Ἀρχιερέας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς γειτονικοὺς Μοναχοὺς καὶ ἐ­ρημίτες, πῆρε τὸ ὀστᾶ τοῦ Γέροντα τοῦ Ἀκάκιου, τὰ ἐναπόθεσε ἐπάνω στο ἀδιάλυτο σῶμα τοῦ ὑποτακτικοῦ του Μοναχοῦ Χερουβεὶμ καὶ γονατίσας ἔκαμε μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Πατέρες θερμὴ προσευχή, καὶ ἀφοῦ ἀνέγνωσε ἐπὶ τοῦ νεκροῦ τὴν συγχωρετικὴ εὐχή, ἀμέσως διελύθη τὸ σῶμα καὶ τὰ ῥοῦχα καὶ ἔγιναν σκόνη.

Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος λέγει: «Οὐδὲν τοῦ θανάτου βεβαιώτερον, καὶ οὐδὲν τῆς ὥρας ἀδηλότερον» καὶ ἐπειδὴ εἴμαστε ὅλοι θνητοὶ καὶ κανεὶς δεν γνωρίζει τὴν ὥρα ἣ τὴν στιγμή ποὺ θὰ ἀποδημήσει ἀπὸ τὴν μάταιη αὐτὴ ζωή, τὸ πάθημα αὐτὸ τοῦ ἀδελφοῦ Χερουβείμ, ἂς γίνη μάθημα σὲ μας καὶ νὰ εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι, κατὰ τὸ λόγο τοῦ Κυ­ρίου «γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ὁ θάνατος ὡς κλέπτῃς ἔρχεται» (Ματθ. ΚΔ' 44) καὶ πρέπει να δίνουμε καὶ νὰ παίρνουμε συγχώρεση ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἴτε ἐχθροὶ εἴτε φίλοι εἶναι αὐτοὶ καὶ ἐπειδὴ τοῦτο εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑ­μῶν, καλῶς ποιεῖτε τοὺς ἐπηρεάζοντας ὑμᾶς», καὶ «ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. ΣΤ' 14 -15). «ἄφετε καὶ ἁφεθήσεται ὑμῖν κλπ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ