τοῦ π. ᾿Αθανασίου ΓιουσμᾶΌσο κι αν οι προσεγγίσεις ηγετικών προσώπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας με τους Παπικούς Ρωμαιοκαθολικούς, το τελευταίο χρονικό διάστημα – για λόγους που εκείνοι γνωρίζουν – γίνονται συχνότερες και μάλιστα με συμπροσευχές και ιερατικά άμφια – παραβιάζοντας γραπτούς κανόνες Συνόδων και Ιερών Πατέρων, καθώς και την άγραφη αιώνες τώρα, Ορθόδοξη τακτική – οι διαφορές μας σε θέματα Πίστεως με αυτούς τους πολυπληθείς και πανούργους αιρετικούς, παραμένουν και ειλικρινά, αμφιβάλω αν συζητούνται. Διαφορές ουσιαστικές που μας οδήγησαν στο Σχίσμα του 1054...
Δε χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τις μεταξύ μας διαφορές, στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Μπορεί να το αντιληφθεί μόνο και μόνο, κοιτώντας την εικόνα της Ανάστασης του Κυρίου μας.
Αυτή που προβάλλουν οι Παπικοί και αυτή που προβάλλεται από την Ορθοδοξία μας... Εμείς σε τούτο το άρθρο, τώρα στην Πασχαλινή αυτήν περίοδο, αυτό θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια.
Στην εικόνα της Ανάστασης των Παπικών παρουσιάζεται ο Ιησούς να βγαίνει από τον τάφο κρατώντας τη σημαία του Βατικανού στο ένα Του χέρι (!) και πλάι του να βρίσκονται ριγμένοι καταγής, δυο στρατιώτες. Μια σκηνή που δεν την είδε κανείς και που φυσικά η σημαιούλα του Βατικανού δεν υπήρχε τότε στα Ιεροσόλυμα.
Η εικόνα της Ανάστασης των Ορθοδόξων ήταν και είναι πολύ διαφορετική. Παρουσιάζει άλλα και διδάσκει πολλά. Διδάσκει βασικές αλήθειες της Πίστης μας.
Ας τη δούμε αναλυτικότερα:
Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται στο κέντρο. Έχει στο ένα Του χέρι τυλιγμένο ειλητάριο, ενώ με το άλλο κρατάει αποφασιστικά το δεξιό χέρι του Αδάμ, που βρίσκεται γονατιστός και κοιτάζει τον αναστημένο και θριαμβευτή του θανάτου Εμμανουήλ με ικετευτική ευχαριστία, όπως δείχνει η στάση του άλλου του χεριού. Πίσω από τον Αδάμ στέκονται εκστατικοί η Εύα και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, και πίσω από τον Χριστό οι βασιλείς και οι προφήτες. Όλοι αυτοί περίμεναν με ελπίδα και καρτερία τον ερχομό του Μεσσία και ως Λυτρωτή Τον αναγνώρισαν, καθώς «κατέβηκε στις πύλες του Άδη μόνος Του ο Χριστός και ανέβηκε με μπόλικα λάφυρα νίκης στα χέρια Του», όπως ψάλλει η Εκκλησία μας. 
Στη βάση της εικόνας συμπληρώνει την παρουσίαση ένα σκοτεινό σπήλαιο. Μέσα σ’ αυτό ο Ορθόδοξος αγιογράφος ζωγράφισε μαρμάρινες σαρκοφάγους, τις πύλες της Κόλασης, καρφιά, κλειδιά και σπασμένες κλειδαριές. Επίσης τη φοβισμένη μορφή του σατανά και του Άδη. Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά; Ό,τι αναφέρει η Αγία Γραφή και ό,τι διδάσκει η Εκκλησία μας. 
Τον σταυρωθέντα Κύριό μας, μετά από τη σχετική άδεια του Πιλάτου, Τον ενταφίασαν ο «ευσχήμων» Ιωσήφ και ο Νικόδημος «ο από Αριμαθαίας», ενώ οι Αρχιερείς και οι Γραμματείς ζητώντας τη σχετική άδεια από τον ηγεμόνα, ασφάλισαν τον Τάφο κι έθεσαν μάλιστα σ’ αυτόν στρατιώτες, φρουρούς, φοβούμενοι μια κάποια απόπειρα κλοπής του νεκρού σώματος του Ιησού από τους μαθητές Του. Στον Τάφο ο Ιησούς παρέμεινε, σύμφωνα με τις Γραφές, τρεις ημέρες, μετρώντας την ημέρα σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής. 
Στη διάρκεια αυτών των ημερών, και πάλι κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία, κατέβηκε, «κατήλθε» στον Άδη, στον τόπο των από αιώνων νεκρών (Α΄ Πέτρ, 4, 6). Κήρυξε και σε αυτούς το σωτήριο μήνυμά Του και ελευθερώνοντας στη συνέχεια από τα δεσμά του θανάτου, όσους πίστεψαν στο λόγο Του. Ένας Θεός αγάπης ήταν αδύνατο να λησμονήσει ή να αδιαφορήσει για τους προ Αυτού νεκρούς...
Αυτή η ευαγγελική αλήθεια, αυτή η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ονομάζεται «η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου». Αυτήν κηρύττουμε. Αυτήν γιορτάζουμε σύμφωνα με τα Συναξάρια και αυτή παρουσιάζεται στην Ορθόδοξη αναστάσιμη εικονογράφηση.
Μια εικονογράφηση που μας θυμίζει πως η Ορθοδοξία δεν αυθαιρετεί ούτε στο λόγο Της, ούτε και στην εκκλησιαστική Της ζωγραφική. Αυτό που κηρύττει το απεικονίζει και αυτό που απεικονίζει το ψάλλει. Θυμίζω: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!
ἀνάρτηση ἀπό:http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου