.
Μὲ ἔγγραφόν του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπάγεταιΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ – ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΖΗΤΕΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜὉ Ἀρχιμανδρίτης ἀμφισβητεῖ τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Πίστιν τῆς Ἐκκλησίας μας
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΖΗΤΕΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜὉ Ἀρχιμανδρίτης ἀμφισβητεῖ τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Πίστιν τῆς Ἐκκλησίας μας
.
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, διὰ νέου ἐγγράφου του, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 10ην Μαρτίου, πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον, ζητεῖ, ὅπως κινηθοῦν, αἱ προβλεπόμεναι, ὑπὸ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διαδικασίαι, διὰ τὴν ἐπιβολὴν τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ εἰς τὸν Ἀρχιμανδρίτην τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ θεολόγον ἐκπαιδευτικὸν Ἀρσένιον Μέσκον…..
ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ εὐθέως τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀπορρίπτει τὴν πίστιν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἀποκαλεῖ διεφθαρμένην καὶ κακήν, ποὺ δῆθεν μετασχηματίζει καλοὺς ἀνθρώπους σὲ «κατακάθια τῆς κοινωνίας». Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἐγγράφου τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον ἔχει ὡς ἀκολούθως:
“Μακαριώτατε Δέσποτα,
Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι, ὅπως ἐπαναφέρω ἐνώπιον τῆς ὑπό την Ὑμετέραν Σεπτήν Προεδρίαν συνερχομένης Δ.Ι.Σ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 618/18.5.2009 αἴτησιν μου, καί παρακαλῶ, ὅπως ἐπανεξετάσητε τό ἀτυχῶς χρονίζον ζήτημα τοῦ Κληρικοῦ τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Μέσκου, Θεολόγου Καθηγητοῦ εἰς τήν Β΄ βάθμιον Ἐκπαίδευσιν, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσεν εἰς τό ὑπ’ ἀριθμ. 91/Μαΐου 2009 κυκλοφορηθέν Περιοδικόν “ΑΒΑΤΟΝ” ἐν σελίσι 38–41 τήν πλήρη αὐτοῦ ἀποστασίαν ἀπό τήν χριστιανικήν πίστιν ἰσχυριζόμενος ὅτι:… “Ὑπάρχει ἄραγε μεγαλύτερο ψέμα ἀπό τό ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἄν στήν πραγματικότητα ὁ Θεός δέν ἔγινε ἄνθρωπος; Και τότε θά καταλάβετε, γιατί ἡ χριστιανική διδασκαλία, ὅταν νοεῖται ὡς σύνολο, εἶναι μιά ἐξαιρετικά κακή διδασκαλία, τουλάχιστον για τούς σύγχρονους ἀνθρώπους”…
“Τό μοντέλο πού ἔχει δημιουργήσει ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία περί Χριστοῦ εἶναι αὐτοαναιρούμενο και ἀντιφατικό, ὅπως ἀποδεικνύω στό βιβλίο μου Σόκ καί Δέος”… “Δεν νομίζω ὅτι πιστεύει κανείς σήμερα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν πραγματικά Θεός”.
Ὁ εἰρημένος ἔχει ἤδη ἐκδόσει το βιβλίον ὑπό τόν τίτλον “ΣΟΚ καί ΔΕΟΣ, Ὁ Θεός στήν μετά Χριστόν ἐποχή” τῶν ἐκδόσεων Ἁρμός στά τρία κεφάλαια, τοῦ ὁποίου μέ ἐπιτίτλους “Ὁ χριστιανικός μῦθος”, “Προβλήματα τοῦ μύθου” καί “Μαθήματα ἐλιγμῶν διαφυγῆς” ἀπορρίπτει πλήρως τήν πίστιν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἀποκαλεῖ διεφθαρμένην καί κακή, πού δῆθεν μετασχηματίζει καλούς ἀνθρώπους σέ “κατακάθια τῆς κοινωνίας” σελ. 275. Χαρακτηρίζει τήν Θεότητα τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου “ψέμμα” καί “χριστιανικό μῦθο”, ἀρνεῖται τήν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ καί τήν θεωρεῖ ὡς “ναρκισσιστικό ἰδεολογικό σύστημα” σελ. 213 καί τήν καθυβρίζει ὡς “πτῶμα” σελ. 14 καί ὡς “ἄκρως προβληματικό θεσμό, τόν ὁποῖον μᾶς φέσωσε ὁ Χριστός” σελ. 253. Χαρακτηριστικά τονίζει ὅτι ὁ σκοπός, πού ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Χριστός ἦταν γιά να μᾶς “φεσώσει αὐτόν τόν ἄκρως προβληματικό θεσμό”.
Ὁ συγκεκριμένος συγγραφεύς καί συνεντευξιασθείς διδάσκει κατά τό Σύνταγμα ὀρθόδοξον θεολογίαν εἰς τήν Μέσην ἐκπαίδευσιν και ἀντιλαμβάνεσθε εὐχερῶς ὅτι ἡ διδασκαλία του ἀναποδράστως θα ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ὡς ἄνω θέσεις του.
Τυγχάνει ἑπομένως ἀμέσως ἀναγκαῖον νά κινηθοῦν αἱ διαδικασίαι τῆς κατ’ ἄρθρον 4, ἐδαφ. θ΄ τοῦ Ν. 590/1977 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος” ἐπιβολῆς αὐτῷ τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ καί τῆς ἀποκοπῆς ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἵνα ἀφ’ ἑνός μέν ἀπαντήσῃ ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν ἀσεβῆ καί ἀπρόσμενον αὐτήν ἐπίθεσιν τοῦ Κληρικοῦ της καί ἀφ’ ἑτέρου ἀπομακρυνθῇ οὗτος ἐκ τῆς μαχίμου διδακτικῆς αὐτοῦ θέσεως εἰς τήν δευτεροβάθμιον ἐκπαίδευσιν.
Ἡ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί ἐνώπιον πάντων διακήρυξις τῆς ἀποστασίας τοῦ Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Μέσκου καθιστᾶ αὐταπόδεικτον πλέον την ἀντικανονικήν αὐτοῦ ἐνέργειαν διό καί ταπεινῶς φρονῶ ὅτι παρέλκει ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἡ περαιτέρω διερεύνησις διά τῆς ἁρμοδίας Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων, ὡς καί ἡ διαδικασία καθαιρέσεώς του, διότι δι’ αὐτό τό πρωτοφανές γεγονός ἐπιθέσεως κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ὑπό Κληρικοῦ Αὐτῆς ἡ παιδαγωγική τῆς Ἐκκλησίας ἀντιμετώπισις πρέπει να εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονος καί ἀποφασιστική. Εἰρήσθω δέ, ὅτι ἐν τῇ ποινῇ τοῦ ὑπό τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας ἐπιβαλομένου ἀφορισμοῦ ἐμπεριέχεται καί ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως.
Ὅθεν εὐσεβάστως ἐξαιτοῦμαι τήν ἔκδοσιν Ἀποφάσεως τοῦ Ὑμετέρου Σώματος διά τήν παραπομπήν τοῦ εἰρημένου Κληρικοῦ εἰς τήν κρίσιν τοῦ Σεπτοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας, ὁποτεδήποτε Αὕτη συγκληθῇ ἐκτάκτως ἤ κατά τήν τακτικήν Αὐτῆς συνεδρίαν.
Μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ”
ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ εὐθέως τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀπορρίπτει τὴν πίστιν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ἀποκαλεῖ διεφθαρμένην καὶ κακήν, ποὺ δῆθεν μετασχηματίζει καλοὺς ἀνθρώπους σὲ «κατακάθια τῆς κοινωνίας». Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ ἐγγράφου τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον ἔχει ὡς ἀκολούθως:
“Μακαριώτατε Δέσποτα,
Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι, ὅπως ἐπαναφέρω ἐνώπιον τῆς ὑπό την Ὑμετέραν Σεπτήν Προεδρίαν συνερχομένης Δ.Ι.Σ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 618/18.5.2009 αἴτησιν μου, καί παρακαλῶ, ὅπως ἐπανεξετάσητε τό ἀτυχῶς χρονίζον ζήτημα τοῦ Κληρικοῦ τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Μέσκου, Θεολόγου Καθηγητοῦ εἰς τήν Β΄ βάθμιον Ἐκπαίδευσιν, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσεν εἰς τό ὑπ’ ἀριθμ. 91/Μαΐου 2009 κυκλοφορηθέν Περιοδικόν “ΑΒΑΤΟΝ” ἐν σελίσι 38–41 τήν πλήρη αὐτοῦ ἀποστασίαν ἀπό τήν χριστιανικήν πίστιν ἰσχυριζόμενος ὅτι:… “Ὑπάρχει ἄραγε μεγαλύτερο ψέμα ἀπό τό ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἄν στήν πραγματικότητα ὁ Θεός δέν ἔγινε ἄνθρωπος; Και τότε θά καταλάβετε, γιατί ἡ χριστιανική διδασκαλία, ὅταν νοεῖται ὡς σύνολο, εἶναι μιά ἐξαιρετικά κακή διδασκαλία, τουλάχιστον για τούς σύγχρονους ἀνθρώπους”…
“Τό μοντέλο πού ἔχει δημιουργήσει ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία περί Χριστοῦ εἶναι αὐτοαναιρούμενο και ἀντιφατικό, ὅπως ἀποδεικνύω στό βιβλίο μου Σόκ καί Δέος”… “Δεν νομίζω ὅτι πιστεύει κανείς σήμερα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν πραγματικά Θεός”.
Ὁ εἰρημένος ἔχει ἤδη ἐκδόσει το βιβλίον ὑπό τόν τίτλον “ΣΟΚ καί ΔΕΟΣ, Ὁ Θεός στήν μετά Χριστόν ἐποχή” τῶν ἐκδόσεων Ἁρμός στά τρία κεφάλαια, τοῦ ὁποίου μέ ἐπιτίτλους “Ὁ χριστιανικός μῦθος”, “Προβλήματα τοῦ μύθου” καί “Μαθήματα ἐλιγμῶν διαφυγῆς” ἀπορρίπτει πλήρως τήν πίστιν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἀποκαλεῖ διεφθαρμένην καί κακή, πού δῆθεν μετασχηματίζει καλούς ἀνθρώπους σέ “κατακάθια τῆς κοινωνίας” σελ. 275. Χαρακτηρίζει τήν Θεότητα τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου “ψέμμα” καί “χριστιανικό μῦθο”, ἀρνεῖται τήν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ καί τήν θεωρεῖ ὡς “ναρκισσιστικό ἰδεολογικό σύστημα” σελ. 213 καί τήν καθυβρίζει ὡς “πτῶμα” σελ. 14 καί ὡς “ἄκρως προβληματικό θεσμό, τόν ὁποῖον μᾶς φέσωσε ὁ Χριστός” σελ. 253. Χαρακτηριστικά τονίζει ὅτι ὁ σκοπός, πού ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Χριστός ἦταν γιά να μᾶς “φεσώσει αὐτόν τόν ἄκρως προβληματικό θεσμό”.
Ὁ συγκεκριμένος συγγραφεύς καί συνεντευξιασθείς διδάσκει κατά τό Σύνταγμα ὀρθόδοξον θεολογίαν εἰς τήν Μέσην ἐκπαίδευσιν και ἀντιλαμβάνεσθε εὐχερῶς ὅτι ἡ διδασκαλία του ἀναποδράστως θα ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ὡς ἄνω θέσεις του.
Τυγχάνει ἑπομένως ἀμέσως ἀναγκαῖον νά κινηθοῦν αἱ διαδικασίαι τῆς κατ’ ἄρθρον 4, ἐδαφ. θ΄ τοῦ Ν. 590/1977 “Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος” ἐπιβολῆς αὐτῷ τῆς ποινῆς τοῦ ἀφορισμοῦ καί τῆς ἀποκοπῆς ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἵνα ἀφ’ ἑνός μέν ἀπαντήσῃ ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν ἀσεβῆ καί ἀπρόσμενον αὐτήν ἐπίθεσιν τοῦ Κληρικοῦ της καί ἀφ’ ἑτέρου ἀπομακρυνθῇ οὗτος ἐκ τῆς μαχίμου διδακτικῆς αὐτοῦ θέσεως εἰς τήν δευτεροβάθμιον ἐκπαίδευσιν.
Ἡ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί ἐνώπιον πάντων διακήρυξις τῆς ἀποστασίας τοῦ Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Μέσκου καθιστᾶ αὐταπόδεικτον πλέον την ἀντικανονικήν αὐτοῦ ἐνέργειαν διό καί ταπεινῶς φρονῶ ὅτι παρέλκει ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἡ περαιτέρω διερεύνησις διά τῆς ἁρμοδίας Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων, ὡς καί ἡ διαδικασία καθαιρέσεώς του, διότι δι’ αὐτό τό πρωτοφανές γεγονός ἐπιθέσεως κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ὑπό Κληρικοῦ Αὐτῆς ἡ παιδαγωγική τῆς Ἐκκλησίας ἀντιμετώπισις πρέπει να εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονος καί ἀποφασιστική. Εἰρήσθω δέ, ὅτι ἐν τῇ ποινῇ τοῦ ὑπό τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας ἐπιβαλομένου ἀφορισμοῦ ἐμπεριέχεται καί ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως.
Ὅθεν εὐσεβάστως ἐξαιτοῦμαι τήν ἔκδοσιν Ἀποφάσεως τοῦ Ὑμετέρου Σώματος διά τήν παραπομπήν τοῦ εἰρημένου Κληρικοῦ εἰς τήν κρίσιν τοῦ Σεπτοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας, ὁποτεδήποτε Αὕτη συγκληθῇ ἐκτάκτως ἤ κατά τήν τακτικήν Αὐτῆς συνεδρίαν.
Μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ”
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/4/2010(Διαδίκτυο:http://inanalipsis.com/)
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου