Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Ἐπιμνημόσυνος ὁμιλία διὰ τὸν π. Μᾶρκον Μανώλην εἰς τὴν Π.Ο.Ε., ὑπὸ τοῦ π. Σαράντη Σαράντου
Μέσα σὲ κλίμα βαθείας συγκίνη-
σης καὶ ὑπὸ τὴν ἄγρυπνη σκέπη καὶ
προστασία τοῦ μεταστάντος εἰς
τὰς αἰωνίους Μονάς, πνευματικοῦ
μας πατρὸς καὶ σοφοῦ πηδαλιού-
χου τῆς Π.Ο.Ε., π. Μάρκου Μανώ-
λη, τὴν Δευτέρα 20/4/2010, στὴν
αἴθουσα τῆς Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10),
ἕνας ἐκ τῶν στενωτάτων συνερ-
γατῶν του, ὁ πανοσιολογιώτατος
ὑπερασπιστὴς τῆς Ἁγιοπατερικῆς
παράδοσης, π. Σαράντης Σαράντος,
ὡμίλησε γιὰ τὸν βίο καὶ τὸ ἔργο τοῦ
ὁσίου Γέροντος.
Ὅπως ἀνεμένετο, στὴν αἴθουσα
τῆς Π.Ο.Ε. ὑπῆρξε μία ἄνευ προ-
ηγουμένου προσέλευση πνευμα-
τικῶν παιδιῶν τοῦ π. Μάρκου καὶ
φίλων τῆς Π.Ο.Ε..
Ἐν ἀρχῆ ἐτελέσθη τρισάγιο ὑπὲρ
ἀναπαύσεως τοῦ Γέροντός μας καὶ
κατόπιν, ὁ π. Σαράντης ἐξῆρε τὴν
προσωπικότητα καὶ τὴν πνευματικὴ
ἀκτινοβολία τοῦ Γέροντος, τεκμη-
ριώνοντας τὴν θέση του, μέσα ἀπὸ
πλῆθος ἁγιοπατερικῶν χωρίων, ποὺ
ἀναδεικνύουν τὶς ἀπαραίτητες
προϋποθέσεις καὶ ποιότητες, ποὺ
ἀπαιτοῦνται πρὸς ἐκπλήρωση τοῦ
ὑψηλοῦ προορισμοῦ ἑνὸς πρεσβυ-
τέρου – πνευματικοῦ πατέρα.
«Ἡ ἱερωσύνη εἶναι τέχνη τεχνῶν
καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», ἐτόνισε
ὁ ὁμιλητής, διότι ἡ ἰατρικὴ τῶν
ψυχῶν ἀπαιτεῖ ἀσυγκρίτως ἀνώτε-
ρα, πνευματικά, προσόντα ἀπὸ τὴν
σωματικὴ ἰατρική.
Ὁ νεαρὸς διάκονος ὁφείλει νὰ
ἀσκηθεῖ καὶ νὰ δοκιμασθεῖ ἐπὶ
μακρὸν προκειμένου νὰ ὑποτάξει
καὶ νὰ ἐλέγξει τὸ μεταπτωτικὸ σαρ-
κικό του φρόνημα ὥστε μετέπειτα,
ὡς πρεσβύτερος νὰ εἶναι ἱκανὸς νὰ
ἀκούει, νὰ διαγιγνώσκει, νὰ νουθε-
τεῖ καὶ νὰ καθοδηγεῖ μὲ διάκριση τὰ
πνευματικά του παιδιὰ καὶ κυρίως,
νὰ ἐγχαράξει στὶς καρδιές τους τὴν
θέρμη καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα τῆς
κτήσεως τῆς ἀρετῆς, πρᾶγμα τὸ
ὁποῖο ὁ π. Μᾶρκος τὸ ἔπραξε ἐπὶ 26
ὁλόκληρα ἔτη ὡς ἱερεύς.
Τὸ ἀνύστακτο καὶ ἀκατάβλητο
τῆς ἀσκητικῆς καὶ ποιμαντικῆς
βιοτῆς τοῦ κεκοιμημένου συντεί-
νουν στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ π. Μᾶρκος
πληροῦσε ὅλα τὰ προαπαιτούμενα
καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀνεδείχθη ἕνας ἄρι-
στος ποιμήν, παραστάτης τῆς Μυ-
στικῆς Τράπεζας, ἐξαγνιστὴς τοῦ
λαοῦ καὶ μονίμως πυρπολημένος
ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, διότι, πῶς
ἐξηγεῖται ἀλλιῶς, τὸ τεράστιο καὶ
ἐκτὸς ἀνθρωπίνης λογικῆς, πνευ-
ματικό του ἔργο.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς,
τοὺς φλογεροὺς καὶ ζώντες τὴν
Θείαν Χάριν ποιμένες τοῦ λαοῦ,
τοὺς ἀποκαλοῦσε ἠχηροὺς κώδω-
νες, ποὺ προειδοποιοῦσαν, τὸ ποί-
μνιο καὶ ταυτόχρονα ἀποδίωκαν τὰ
πάθη καὶ τοὺς δαίμονες, ποὺ ἐπε-
δίωκαν νὰ κατακυριεύσουν ἀνθρώ-
πινες ψυχές. Ἕνας τέτοιος ἐκκω-
φαντικὸς κώδων ἦταν καὶ ὁ π.
Μᾶρκος, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν μνημει-
ώδη διάκριση, πραότητα καὶ νηφα-
λιότητά του, μαζὶ μὲ τὸ ἀταλάντευ-
το ἁγιοπατερικό του φρόνημα
ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου
τῶν παθῶν καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ πα-
ρακινοῦσε στὴν ἐπαναφορὰ στὴν
ὀρθοδοξία καὶ ὀρθοπραξία…».
Ἂς μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς, τὴν πρα-
ότητα, τὴν διάκριση καὶ τὸ λακω-
νικὸ τοῦ χαρακτήρος του, τὰ ὁποῖα,
μαζὶ μὲ τὴν ἀσκητικότητα καὶ τὴν
θυσιαστικότητά του νὰ γίνουν οἱ
ὁδηγοὶ καὶ στὴν δική μας, γήϊνη,
προσωπικὴ βιοτή.
Χ.Δ.Μ.(᾿Ορθόδοξος Τύπος, 23-04-2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου