Επί επιμόνων δημοσιευμάτων σχετικών με τήν δημοσιοποίησιν της γνώμης μου αναφορικώς προς την επίσκεψιν του Αρχηγού της Παπικής θρησκευτικής κοινωνίας Βενεδίκτου 16ου εις την μεγαλόνησον Κύπρον, έχω να παρατηρήσω ότι ατυχώς εξελήφθη αύτη, ως δήθεν επέμβασις εις τα εσωτερικά ετέρας αυτοκεφάλου Εκκλησίας διότι η έννοια της επεμβάσεως προϋποθέτει ενέργειαν εν χώρω και χρόνω προσδιοριζομένην και επιδίωξιν συγκεκριμένου σκοπού.
Εις την περίπτωσιν μου όμως εξεφράσθη η γνώμη μου δια το προκύψαν θέμα που εντός του ενός και μοναδικού σώματος της μιας και αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας και θεμιτόν και επιτρεπτόν είναι.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία ως σώμα Χριστού είναι μία και ενιαία ασχέτως εάν δια διοικητικούς λόγους διακρίνεται εις κατά τόπους αυτοκεφάλους Εκκλησίας και κατά ταύτα έκαστον μέλος αυτής δικαιούται «δια να ομιλή» ως το συνοδικόν σύστημα του θεοσδότου πολιτεύματος Αυτής προβλέπει, άλλως δεν έχωμεν Ορθόδοξον Εκκλησίαν αλλά συγκεντρωτικόν και απολυταρχικόν παποκαισαρισμόν.
Επιπροσθέτως ίσως ενόχλησε ότι η ταπεινή μου πρόβλεψις δια την πομφόλυγα της επισκέψεως εδικαιώθη πληρέστατα, διότι ο δόλιος εκπρόσωπος του αιρετικού Παπισμού δεν άρθρωσεν ουδεμίαν λέξιν δια την αληθή τραγωδίαν της μεγαλονήσου και το διαρκές έγκλημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής που έχει καταγνωσθή υπό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με αλλεπάλληλα ψηφίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου