Εις μνήμην του αρχιμανδρίτου π. Ευσεβίου Βίττη
Τήν 4η Νοεμβρίου 2009 ἐκοιμήθη ὁ ἱερομόναχος π. Εὐσέβιος (κατά κόσμο Στέργιος Βίττης). Ὑπῆρξε πνευματικός, θεολόγος, συγγραφέας, ἀκούραστος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ἀληθινός μυσταγωγός, μορφή ἀσκητική, με λόγο λιτό, σαφή, σεμνό, μόνιμα Ἐκκλησιαστικό.
Ο ασκητής Γέροντας Ευσέβιος γεννήθηκε το 1927 στη Βλάστη της Πτολεμαΐδος. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου πήρε με άριστα το πτυχίο του το 1950. Από τα χρόνια των σπουδών του υπήρξε δραστήριο μέλος της Αδελφότητος θεολόγων «Ζωή», όπου εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις, ενώ παραλλήλως μελετούσε και μάθαινε ξένες γλώσσες. Αργότερα, όταν αποχώρησε από την Αδελφότητα «Ζωής», πήγε στη Γαλλία εθελοντής στη φιλανθρωπική οργάνωση «Εμμαούς» του αββά Πιερ, βοηθώντας αστέγους και ανήμπορους. Το 1963 μετέβη στη Σουηδία εργαζόμενος σκληρά, ενώ ταυτοχρόνως έκανε μελέτες σε πανεπιστημιακά κέντρα. Πρόσφερε τη βοήθειά του στους μετανάστες, εργαζόμενος ως κοινωνικός λειτουργικός και ως αποκλειστικός νοσοκόμος. Το 1965 χειροτονήθηκε Ιερέας από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων Αθηναγόρα. Ως ιερέας πλέον αναλώθηκε στην ιεραποστολική διακονία των Ορθοδόξων στην ευρύτερη περιοχή Σουηδίας, Δανίας, Νορβηγίας.
Ποτέ δεν δέχθηκε χρήματα ή μισθό από την ιερατική διακονία του. Το 1973 ίδρυσε το ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Νικολάου στο Ρέτβικ, στη Βόρεια Σουηδία, 300 χιλιόμετρα από τη Στοκχόλμη, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως ξυλουργός σε ένα ίδρυμα. Εκεί τηρούσε το Τυπικό του Αγίου Όρους και όσοι πήγαιναν εκεί έβρισκαν το δρόμο της σωτηρίας, συμμετέχοντας στη λειτουργική ζωή.
Το 1980 επέστρεψε στην Ελλάδα, κάνοντας υπακοή στον πνευματικό του, και εγκαταστάθηκε στο χωριό Φαιά Πέτρα Σιδηροκάστρου, μετά από πρόσκληση του τότε Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Ιωάννη. Εκεί, συμμετέχοντας πάντοτε στις χειρωνακτικές εργασίες, έχτισε με τη βοήθεια των πιστών το Ησυχαστήριο των Αγίων Ιωάννου Χρυσοστόμου, πρωτομάρτυρος Στεφάνου και Ισαποστόλου Όλγας.
Μετά από κάποιο διάστημα αποσύρθηκε ψηλότερα στο βουνό στη θέση Κρυονέρι, όπου ίδρυσε το Ιερόν Κελλίον των οσίων Σάββα του Ηγιασμένου, Ματρώνης της εν Κωνσταντινουπόλει και των δύο αυταδέλφων, των αγιασθέντων διά της ευχής Μαξίμου και Δομετίου.
Όλα αυτά τα χρόνια αφιερώθηκε στην προσευχή, στην άσκηση, στη μελέτη, στη συγγραφή και εξομολόγηση χιλιάδων ψυχών. Παρά τα προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια, εξομολογούσε αμέτρητες ώρες με αυταπάρνηση, στο ναό του Αγίου Νεκταρίου στο Σιδηρόκαστρο, στο ναό του Προφήτου Ηλιού στη Φαιά Πέτρα και έκανε κηρύγματα στο Σιδηρόκαστρο και στο χωριό Ηράκλεια.
Ο π. Ευσέβιος έδειχνε ανιδιοτελή αγάπη προς όλους, σεβασμό προς το πρόσωπο του κάθε ιστού. Δεχόταν πλήθος επιστολές και αφιέρωνε πολλές ώρες προσευχής τη νύχτα για τα προβλήματα των ανθρώπων. Έξω από το κελλάκι του είχε στην εξώπορτα της περίφραξης πινακίδα που έγραφε «άβατον», και δίπλα τοποθετημένο ένα γυάλινο βάζο που έγραφε: «Αφήστε το σημείωμά σας – δεν γίνονται δεκτά χρήματα». Ελεούσε με πολύ διακριτικό τρόπο τους πονεμένους. Ήταν ασκητικός στο έπακρο και μεγάλος νηστευτής.
Τα τελευταία δύο χρόνια προσβλήθηκε από επώδυνη ασθένεια. Είχε επανειλημμένες εισαγωγές σε Νοσοκομεία και χρειάστηκε ειδικές θεραπείες και επεμβάσεις. Όλα όμως τα αντιμετώπισε με υπομονή και καρτερία, σαν τον Ιώβ, του οποίου το βιβλίο είχε ερμηνεύσει. Συνέχιζε δε την ερμηνεία και τα σχόλια πάνω σ’ αυτό το βιβλίο, κάνοντας στην κυριολεξία βίωμα αυτά που έγραφε.
Συνέγραψε 20 (είκοσι) πνευματικά βιβλία.
Έγραψε επίσης επιστημονικές μελέτες που δημοσίευσε σε διάφορα ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα επιστημονικά περιοδικά. Συνέγραψε και διατριβή για την Ιωάννειο ανθρωπολογία.
Μετέφρασε τα βιβλία του Ορθοδόξου Φιλανδού Τίτο Κολιάντερ: «Ο δρόμος των ασκητών», «Κουβεντιάζοντας με τον πόνο» (εκδ. Ακρίτας), όπως επίσης και τα έργα: «Ο αυτοκράτορας της Πορτογαλίας», της Σέλμα Λάγκερλεφ και «Δείκτες Πορείας», του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Χάμερσκελντ.
Ικεσία του π. Ευσεβίου προς τον Εσταυρωμένο
Ω Κύριε Ιησού μου, πράε και ταπεινέ τη καρδία,
σε παρακαλώ και σε ικετεύω με όλη μου την καρδιά:
Από την επιθυμία να με εκτιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με αγαπούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με αναζητούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με τιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με επαινούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με προτιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με συμβουλεύονται, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με επιδοκιμάζουν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με φροντίζουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με ταπεινώνουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με περιφρονούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με απορρίπτουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με συκοφαντούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με λησμονούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με προσβάλλουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με υποπτεύονται, ελευθέρωσέ με.
σε παρακαλώ και σε ικετεύω με όλη μου την καρδιά:
Από την επιθυμία να με εκτιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με αγαπούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με αναζητούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με τιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με επαινούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με προτιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με συμβουλεύονται, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με επιδοκιμάζουν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με φροντίζουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με ταπεινώνουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με περιφρονούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με απορρίπτουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με συκοφαντούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με λησμονούν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με προσβάλλουν, ελευθέρωσέ με.
Από το φόβο να με υποπτεύονται, ελευθέρωσέ με.
Ιωάννη Πατσώνη, Παιδιάτρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου