'Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / Στήν Παναγίτσα στό Πυργί

Χαίρετ' ὁ Ἰωακεὶμ κι ἡ Ἄννα
ποὺ γέννησαν χαριτωμένη κόρη
στὴν Παναγίτσα στὸ Πυργί!
Χαίρεται ὃλ’ ἡ ἔρημος ἀκρογιαλιὰ
κι ὁ βράχος, κι ὁ γκρεμὸς ἀντίκρυ τοῦ πελάγους,
ποὺ τὸν χτυποῦν ἄγρια τὰ κύματα•
χαίρεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησίτσα,
ποὺ μοσχοβολᾶ πάνω στὴ ράχη.

Χαίρεται τ' ἄγριο δέντρο, ποὺ γέρνει
τὸ μισὸ ἀπάνω στὸν βράχο, τὸ μισὸ στὸν γκρεμό,
χαίρετ' ὁ βοσκός, ποὺ φυσᾶ τὸν αὐλό του,
χαίρετ' ἡ γίδα του, ποὺ τρέχει στὰ βράχια,
χαίρεται τὸ ἐρίφιο, ποὺ πηδᾶ χαρμόσυνα.

Κι ἡ πλάση ὅλη ἀναγαλλιάζει
καὶ τὸ φθινόπωρο ξανανιώνει ἡ γῆς,
σὰ σεμνὴ κόρη ποὺ περίμενε χρόνια
τὸν ἀρραβωνιαστικὸ της ἀπ' τὰ ξένα
καὶ τέλος τὸν ἀπόλαψε πρὶν εἶναι πολὺ ἀργὰ
καὶ σὰν τὴ στεῖρα γραία ποὺ γέννησε θεόπαιδο
κι εὐφράνθη στὰ γεράματά της.
Δός μου καὶ μένα ἄνεση, Παναγία μου,
πρὶν ν' ἀπέλθω καὶ πλέον δὲν θὰ ὑπάρχω...



Ἀπὸ Σπύρου Κοκκίνη 6η ἔκδ,
«Ἀνθολογία Νεοελληνικῆς Ποίησης»
Ἔκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε., Ἀθῆναι 2000.