ΦΙΛΑΝΘΡΩΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ-Λύση ή φαρισαϊσμός;

Λύση ή φαρισαϊσμός;

Η κρίση γεννά νέα φαινόμενα:δεκατέσσερις κροίσοι των ΗΠΑ ψάχνουν τρόπο να ξοδεύουν υπέρ των φτωχών χωρίς γραφειοκρατικά προσκόμματα

Κ. ΤΣΑΒΑΛΟΣ | Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΑΠΟΓΕΥΜΑ 5ης Μαΐου 2009. Νέα Υόρκη. Δεκάδες λιμουζίνες και αυτοκίνητα συνοδείας κυλούν αργά και παρκάρουν αθέατα στα υπόγεια γκαράζ της πολυτελούς κατοικίας του σερ Πολ Νερς, προέδρου του ιδιωτικού Πανεπιστημίου Ροκφέλερ. Μακριά από τα φλας των μέσων ενημέρωσης 14 πάμπλουτοι και πανίσχυροι παράγοντες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής συγκεντρώθηκαν έπειτα από κατεπείγουσα πρόσκληση του ιδρυτή της Μicrosoft Μπιλ Γκέιτς. Οχι για να επενδύσουν, αλλά για να ξοδέψουν. Οι αμερικανοί
«πλούσιοι των πλουσίων» εξέφρασαν μια μεγάλη φιλοδοξία: θέλουν να σώσουν τον κόσμο χωρίς τη μεσολάβηση των γραφειοκρατικών και χρεοκοπημένων λόγω της διεθνούς κρίσης κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως τα Ηνωμένα Εθνη ή οι κρατικοδίαιτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Ετσι, εκείνη την ημέρα ίδρυσαν ένα κλειστό «κλαμπ» το οποίο ονόμασαν «Η Λέσχη των Καλών» («Τhe Good Club»). Και είπαν ότι βάζουν στο στόχαστρο τη φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες, τον υπερπληθυσμό, τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού. Ο «φιλανθρωκαπιταλισμός» είχε μόλις γεννηθεί.

Το τέλος της βραδιάς βρήκε όλους τους συμμετέχοντες να συμφωνούν πως πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δράσουν ανεξάρτητα από βραδυκίνητους μηχανισμούς αρωγής, τοπικούς ή διεθνείς. Οχι δημιουργώντας παράλληλους μηχανισμούς, αλλά με απολύτως στοχευμένη δράση: ένα εργοστάσιο καθαρισμού νερού εδώ, ένα δίκτυο σχολείων για ενηλίκους εκεί, μία χρηματοδότηση έρευνας για την παρασκευή κάποιου συγκεκριμένου εμβολίου, μία αερογέφυρα για τη μεταφορά τροφίμων, ένα νοσοκομείο, ένα δίκτυο καταυλισμών για πρόσφυγες κτλ. Οσο για τις ΜΚΟ, οι «φιλανθρωκαπιταλιστές» θα εξακολουθήσουν να τις στηρίζουν, αλλά υποδεικνύοντας ένα τμήμα των δραστηριοτήτων τους. «Ηταν κάτι πρωτόγνωρο. Για πρώτη φορά μια ομάδα δωρητών με τόσο μεγάλο πλούτο συναντιέται πίσω από κλειστές πόρτες» τονίζει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Chronicle Οf Ρhilanthropy» Ιαν Γουίλελμ.

Μπιλ Γκέιτς

Πρόκειται για ένα νέο «υβρίδιο» κοινωνικής προσφοράς. Οι υποστηρικτές του φιλανθρωκαπιταλι- σμού ισχυρίζονται ότι μπορεί να ανακουφίσει τους ανά τον (κατ΄ ευφημισμόν αναπτυσσόμενο...) κόσμο αναξιοπαθούντες πολύ αποτελεσματικά, ή τέλος πάντων να «κάνει κάτι» εκεί όπου γίνονται ελάχιστα μπροστά στο μέγεθος των προβλημάτων. Φέρνουν ως τεκμήριο το γεγονός ότι από το 1997 ως σήμερα τα μέλη του «Good Club» έχουν προσφέρει περισσότερα από 60 δισ. ευρώ σε ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Στην ιδρυτική συνάντηση της Νέας Υόρκης παρευρέθησαν οι άλλοι δύο συνδιοργανωτές, ο δισεκατομμυριούχος Γουόρεν Μπάφετ καιο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, καθώς και ο επιχειρηματίας Τζορτζ Σόρος, ο δήμαρχος της πόλης Μάικλ Μπλούμπεργκ, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, ο μεγιστάνας των ΜΜΕ Τεντ Τέρνερ, ητηλεοπτική παρουσιάστρια Οπρα Γουίνφρεϊ, οσύμβουλος της αμερικανικής κυβέρνησης Πίτερ Πίτερσον, ο οικονομολόγος Τζούλιαν Ρόμπερτσον , o πρώην πρόεδρος της εταιρείας Cisco Τζον Μόργκριτζ και ο επιχειρηματίας Ιλάι Μπρόουντ.

«Τα περιουσιακά στοιχεία της “Λέσχης των Καλών” ανταγωνίζονται τους προϋπολογισμούς για τις κοινωνικές δαπάνες πολλών κρατών» λέει ο διευθυντής του Κέντρου για τον Πλούτο και τη Φιλανθρωπία του Κολεγίου της Βοστώνης Πολ Σέρβις , σχολιάζοντας το «ειδικό χρηματικό βάρος» των μελών του «Good Club», το οποίο υπερβαίνει συνολικά τα 100 δισ. ευρώ. Πολλοί είναι εκείνοι, ωστόσο, που τους έχουν συμβουλεύσει, για λόγους αξιοπιστίας, να μη λειτουργούν εις το εξής «κεκλεισμένων των θυρών», δημοσιοποιώντας στα ΜΜΕ ορισμένες από τις αποφάσεις τους. «Αν συνεχίσουν τις συναντήσεις τους- και όλα δείχνουν ότι θα το κάνουν-, νομίζω ότι ο κόσμος θα ήθελε αυτές να έχουν έναν πιο δημόσιο χαρακτήρα» υποστηρίζει ο κ. Γουίλελμ.

Δώσε και γευμάτισε με έναν «σταρ»

Στις 22 Απριλίου, στο Ροκφέλερ Σέντερ της Νέας Υόρκης, ο οίκος δημοπρασιών Christie΄s θα φιλοξενήσει την πρώτη «Πράσινη Δημοπρασία», η οποία συμπίπτει με τη 40ή επέτειο της Ημέρας της Γης. Στην «Πράσινη Δημοπρασία», σύνθημα της οποίας είναι «μια προσφορά για να σωθεί ο πλανήτης», θα προσφέρονται όχι μόνον έργα τέχνης αλλά και διάσημοι σταρ του Χόλιγουντ, αφού «χτυπώντας» την καλύτερη προσφορά κάποιος θα μπορεί να κερδίσει ένα γεύμα με έναν καλλιτέχνη. Ολα τα έσοδα θα διατεθούν σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Οσοι «χτυπήσουν» τις καλύτερες προσφορές θα γευματίσουν με τον αυστραλό ηθοποιό Χιου Τζάκμαν ή με τη διάσημη σχεδιάστρια νυφικών Βέρα Γουάνγκ (φωτογραφία).

Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Υποκρισία καταγγέλλουν οι χεβιμεταλλάδες ΑC/DC

Αστραψαν και βρόντηξαν οι ΑC/DC εναντίον όλων των φιλάνθρωπων πλουσίων, τους οποίους το αυστραλιανό ροκ συγκρότημα κατηγορεί ότι κάνουν κήρυγμα εκ του ασφαλούς. «Σταματήστε να κάνετε κήρυγμα στο κοινό σας για να προσφέρει χρήματα. Εγώ δεν λέω σε κανέναν ότι πρέπει να δίνει χρήματα.Εγώ λέω να κάνουν φιλανθρωπίες,αλλά όχι σε ζωντανή παγκόσμια μετάδοση» τόνισε πριν από έναν μήνα σε συνέντευξή του στην αυστραλιανή εφημερίδα «Daily Τelegraph» ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Μπράιαν Τζόνσον. «Ο κόσμος πεινάει και δεν θέλει να ακούει πλούσιες διασημότητες, όπως ο σερ Μπομπ Γκέλντοφ και ο Μπόνο, να του υποδεικνύoυν να μην ξεχνάει τα παιδιά που πεινούν» είπε ο κ. Τζόνσον. Πού οφείλεται το ξέσπασμά του; Στο ότι, όπως άφησε σαφώς να εννοηθεί, τα μέλη των ΑC/DC προσφέρουν συχνά χρήματα σε κοινωφελείς οργανώσεις, χωρίς όμως ποτέ να δημοσιοποιούν τη φιλανθρωπική τους δράση.

Στο δίλημμα «πράξεις αυθόρμητης προσφοράς προς τον πλη σίον ή μια νέα μέθοδος δημοσίων σχέσεων;» ορισμένοι σπεύδουν να απαντήσουν το δεύτερο. Οποιος και αν είναι ο λόγος για τον οποίο οι πλούσιοι αποφασίζουν να προβούν σε αγαθοεργίες και υπέρογκες χρηματικές δωρεές, το ζήτημα είναι τα χρήματα να φτάνουν σε όλους όσοι τα έχουν ανάγκη. Εξάλλου, όπως είπε και ο Γουόρεν Μπάφετ, «όταν φύγει η παλίρροια,μόνον τότε θα αποκαλυφθεί ποιος από εμάς δεν φορούσε μαγιό».
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Οι φιλάνθρωποι στις πυρκαϊές φαίνονται
Πρώιμοι «φιλανθρωκαπιταλιστές» υπάρχουν και στην Ελλάδα.
Ωστόσο δεν φαίνεται να έχει υπάρξει συνεννόηση μεταξύ τους.
Εντυπωσιακή ήταν η συστράτευση ιδιωτών αλλά και φορέων του Δημοσίου στη διάθεση βοήθειας και πόρων για την αντιμετώπιση των καταστρεπτικών πυρκαϊών του Αυγούστου του 2007. Επρόκειτο για την αρχική εικόνα της ανταπόκρισης στο κάλεσμα για βοήθεια του τότε πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή.
Δεν ήταν πάντως λίγοι εκείνοι που προτίμησαν να προσφέρουν τη βοήθεια εμπράκτως, δημιουργώντας υποδομές για την ανακούφιση των πληγέντων. Δύο χρόνια μετά τη φονική λαίλαπα, το WWF (στοιχεία Ιανουαρίου του 2009) διαπίστωνε ότι από τα περίπου 205 εκατ. ευρώ που διατέθηκαν μέσω δωρεών για την ανακούφιση των πυροπλήκτων, μόνο τα 60 εκατ. ευρώ είχαν εκταμιευθεί και συγκεκριμένα 45 εκατ. ευρώ για κατοικίες και 15 εκατ. ευρώ για άλλες ανάγκες.
Ιδού μερικοί από τους φορείς και τους ιδιώτες που έσπευσαν να δώσουν το «παρών» είτε μέσω του ειδικού ταμείου στήριξης των πληττομένων είτε με απευθείας διάθεση χρημάτων, σε μια από τις πιο μαζικές εξορμήσεις φιλανθρωπίας που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος:
Ο νέος συνοικισμός της πυρόπληκτης Αρτέμιδας του Δήμου Ζαχάρως ανοικοδομήθηκε με κονδύλια της Κύπρου αλλά και κυπρίων επιχειρηματιών. Η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη ανέλαβε την ανοικοδόμηση του χωριού Μάκιστος στη Δυτική Πελοπόννησο. Η οικογένεια Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και η Χαλυβουργική ανακοίνωσαν ότι θα συμβάλουν με 12 εκατ. ευρώ.
Ο εφοπλιστής κ. Ν. Λαιμός, ανταποκρινόμενος στην έκκληση του πρωθυπουργού, συνεισέφερε 500.000 ευρώ. Το ζεύγος Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου κατέθεσε 10 εκατ. ευρώ στο ειδικό ταμείο για την ανακούφιση των κατοίκων των περιοχών της Πελοποννήσου.
Τιμολόγιον προσωπικών δωρεών

32 δισ. ευρώ- ΓΟΥΟΡΕΝ ΜΠΑΦΕΤ Ο γκουρού των επενδύσεων παραχώρησε μεγάλο μέρος μιας περιουσίας της τάξεως των 32 δισ. ευρώ στο φιλανθρωπικό ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς. Η προσφορά του Μπάφετ, η οποία ανέρχεται σε περίπου 27 δισ.ευρώ,είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία.
20 δισ. ευρώ- ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ Ο ιδρυτής της Μicrosoft προσέφερε20 δισ. ευρώ σε φιλανθρωπίες μέσω του ιδρύματος «Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς»,του μεγαλύτερου φιλανθρωπικού οργανισμού όλων των εποχών.
1 δισ. ευρώ- ΜΑΪΚΛ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΓΚ Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης και ιδρυτής της εταιρείας οικονομικών υπηρεσιών που φέρει το όνομά του έχει διαθέσει σε φιλανθρωπίες πάνω από 1 δισ.ευρώ της περιουσίας του.
50 εκατ. ευρώ- ΟΠΡΑ ΓΟΥΙΝΦΡΕΪ Είναι η πιο γενναιόδωρη τηλεοπτική σταρ (φωτογραφία) στον κόσμο, σύμφωνα με το ίδρυμα «Giving Βack» που προωθεί τη φιλανθρωπία, αφού οι δωρεές της- μέσω των «Τhe Οprah Winfrey Foundation» και «Οprah΄s Αngel Νetwork»- αγγίζουν τα 50 εκατ.ευρώ. 1,5 εκατ. ευρώ- ΖΙΖΕΛ ΜΠΟΥΝΤΧΕΝ Το διάσημο τοπ μόντελ από τη Βραζιλία προσέφερε 1,5 εκατ.ευρώ, το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε για την Αϊτή.
Και το Χόλιγουντ βάζει το χέρι στην τσέπη

ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ

Εν αρχή ην η αρρενωπότητα. Ο TΖΟΡΤΖ KΛΟΥΝΕΪ, ως Πρεσβευτής Καλής Θελήσεως του ΟΗΕ και συνιδρυτής του οργανισμού «Νot on our Watch» (στρατιωτική έκφραση που σημαίνει «Οχι στη βάρδιά μας»- μεταφορικά «Δεν φταίμε εμείς») έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη του και έχει δωρίσει μεγάλα χρηματικά ποσά για την περίθαλψη των προσφύγων από την περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν, όπου σημειώνονται αιματηρές επιθέσεις Αράβων εναντίον Αφρικανών. Διοργανώνει συνέδρια εντός της κινηματογραφικής κοινότητας ώστε να «προσηλυτίσει» και άλλους στον ιερό αυτό σκοπό.

Η νοτιοαφρικανή ηθοποιός ΣΑΡΛΙΖ ΘΕΡΟΝ, ως ενεργό μέλος της φιλοζωικής οργάνωσης ΡΕΤΑ, προσφέρει τα τελευταία χρόνια μεγάλα χρηματικά ποσά σε μια εκστρατεία προκειμένου να σταματήσουν τα πειράματα στα ζώα και να μειωθεί η παραγωγή γούνας και δερμάτινων ενδυμάτων. Εχει επίσης εμφανιστεί αφιλοκερδώς σε διαφημίσεις που προτρέπουν τον κόσμο να μην αγοράζει γούνες.

Ο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ κάνει κάθε χρόνο δεκάδες δωρεές σε περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενημερώνοντας ταυτόχρονα το κοινό για θέματα όπως η κλιματική αλλαγή. Εχει σκηνοθετήσει το «11th Ηour», ένα ντοκυμαντέρ για το περιβάλλον, ενώ από το 2006 συνεργάζεται στενά με την Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ ώστε να υιοθετηθούν πιο φιλικές προς το περιβάλλον τεχνικές κατά την τελετή απονομής των Οσκαρ.

Η ηθοποιός ΣΑΛΜΑ ΧΑΓΕΚ έχει ιδρύσει την οργάνωση «Τhe Salma Ηayek Foundation» η οποία δραστηριοποιείται ενάντια στη βία κατά των γυναικών και των παιδιών. Δημιουργεί, με δικά της έξοδα, διαφημιστικές καμπάνιες προκειμένου να βοηθήσει τις κακοποιημένες γυναίκες, ενώ προτίθεται να κατασκευάσει ένα ίδρυμα στέγασης φτωχών παιδιών στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Μεξικό.

Ο ηθοποιός ΤΖΟΝΙ ΝΤΕΠ δωρίζει μεγάλα χρηματικά ποσά σε ιδρύματα της Αμερικής που μεριμνούν για τους αστέγους, ενώ οι θαυμαστές του έχουν δημιουργήσει μια οργάνωση με τίτλο «Johnny΄s Αngels:

Depp Fans for Charity» που έχει στόχο να στρέψει την προσοχή του κοινού απέναντι στο θέμα των αστέγων και κυρίως των μικρών παιδιών.

Το διάσημο ζευγάρι ηθοποιών ΜΠΡΑΝΤ ΠΙΤ

και ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΤΖΟΛΙ έχει κάνει μέσω του «Τhe Jolie-Ρitt Foundation» δωρεές που αγγίζουν τα 18 εκατ. ευρώ, ενώ ο Πιτ έχει ιδρύσει το ίδρυμα «Μake it Right» συγκεντρώνοντας χρήματα για την ανοικοδόμηση της Νέας Ορλεάνης.

Πηγή http://www.tovima.gr/(3-04-2010)

 

 

Η «σκοτεινή» περίοδος του Πάπα Βενέδικτου

Δεν φαίνεται να ασχολήθηκε με 200 «προβληματικούς» ιερείς της Αρχιεπισκοπής Μονάχου The New York Times
Oταν ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ ήταν αρχιεπίσκοπος Μονάχου και Φράιζινγκ, τον απασχολούσαν κυρίως θεολογικά ζητήματα και ζητήματα πίστης, και λιγότερο προσωπικά ζητήματα.
Αυτό εξηγεί, λένε οι υποστηρικτές του, το γεγονός ότι ο τότε αρχιεπίσκοπος Γιόζεφ Ράτσινγκερ δεν παρακολούθησε από κοντά τη δράση παιδόφιλου ιερέα, τον οποίο μετέθεσαν στην αρχιεπισκοπή του το 1980, και στον οποίο ο ίδιος έδωσε άδεια να εργάζεται.
Και όμως, το 1979, ένα χρόνο προτού ο μετέπειτα Πάπας εγκρίνει τη μετάθεση του ιερέα Πέτερ Χούλερμαν στο Μόναχο, ο αρχιεπίσκοπος Ράτσινγκερ εμπόδισε το διορισμό, στο τοπικό πανεπιστήμιο, ενός εξέχοντος καθηγητή Θεολογίας, τον οποίο είχε συστήσει η πρυτανεία του πανεπιστημίου. Και το 1981, ο Ράτσινγκερ τιμώρησε έναν ιερέα επειδή πραγματοποίησε θεία λειτουργία σε διαδήλωση υπέρ της ειρήνης, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το σχήμα.
Η περίοδος των τεσσεράμισι ετών κατά την οποία ο Πάπας ήταν αρχιεπίσκοπος Μονάχου είναι από εκείνες που έχουν μελετηθεί λιγότερο. Ομως, το ότι τότε «ευθυνόταν» για 1.713 ιερείς και 2,2 εκατομμύρια καθολικούς ήταν ένα είδος πρόβας για το αξίωμα του Πάπα, πνευματικού ηγέτη περισσότερων από ένα δισεκατομμύριο καθολικών ανά τον κόσμο.
Στην αρχιεπισκοπή τουΩς αρχιεπίσκοπος, ο Πάπας Βενέδικτος δαπάνησε περισσότερη ενέργεια κυνηγώντας διαφωνούντες σε θεολογικά ζητήματα και λιγότερη για όσους διέπραξαν σεξουαλικά εγκλήματα. Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο μετέπειτα Πάπας αντιμαχόταν κάθε κίνημα που θεωρούσε ότι διαχώριζε τη θέση του από την παραδοσιακή γραμμή της Εκκλησίας.
Ειδικοί σε θέματα Βατικανού λένε ότι δεν υπάρχουν πολλές αποδείξεις για το ότι ο Πάπας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη διερεύνηση περισσότερων από 200 «προβληματικών ιερέων» στην αρχιεπισκοπή του, οι οποίοι είτε είχαν πρόβλημα αλκοολισμού ή μοιχείας ή, όπως έγινε προσφάτως γνωστό, κατηγορούνταν για παιδεραστία. «Το φυσικό περιβάλλον του Ράτσινγκερ ήταν το πανεπιστήμιο», λέει ο Τζον Αλεν της εφημερίδας Τhe Nationαl Catholic Reporter, «πρώτος από όλους ο ίδιος παραδεχόταν ότι ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο για την πνευματική ζωή και λιγότερο για τα γρανάζια της γραφειοκρατίας».
Ο Αντρέας Ενγκλις, Γερμανός ειδικός σε θέματα Βατικανού και συγγραφέας πολλών βιβλίων για τον Ράτσινγκερ, υποστηρίζει ότι, όταν πρότειναν στον Ράτσινγκερ να γίνει αρχιεπίσκοπος Μονάχου, εξέτασε το ενδεχόμενο να αρνηθεί το αξίωμα γιατί δεν ήθελε να γίνει «μάνατζερ». Οι διαχειριστικές του ικανότητες, όμως, οι ικανότητές του δηλαδή ως μάνατζερ, βρίσκονται τώρα στο επίκεντρο ενός ολοένα και μεγαλύτερου σκανδάλου στην Καθολική Εκκλησία στη Γερμανία.
Οι υποστηρικτές του Ποντίφικα λένε ότι, παρότι ο Ράτσινγκερ ενέκρινε τη μεταφορά του ιερέα Χούλερμαν στην αρχιεπισκοπή του, δεν έδωσε σημασία σε υπόμνημα που τον πληροφορούσε ότι ο Χούλερμαν, ο οποίος είχε κακοποιήσει, σεξουαλικά, παιδιά στην προηγούμενη επισκοπή στην οποία εργαζόταν, άρχισε αμέσως να εργάζεται στο νέο του πόστο.
Πριν από τρεις δεκαετίες, ήταν κοινή πρακτική στην Καθολική Εκκλησία να αγνοεί ή να συγκαλύπτει περιστατικά κακοποίησης και σε σοβαρές περιπτώσεις να ζητεί τη μεταφορά των υπαιτίων ιερέων σε απομακρυσμένες ενορίες. Και εκτός της Εκκλησίας όμως, τόσο τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης όσο και οι διωκτικές αρχές δεν έκαναν βήματα για να πατάξουν το φαινόμενο.
Ωστόσο, οι χειρισμοί του Πάπα Βενέδικτου σε ανάλογες περιπτώσεις προσλαμβάνουν τώρα ιδιαίτερη σημασία, καθώς προΐσταται της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία σείεται από τέτοια σκάνδαλα.

Πηγή:http://news.kathimerini.gr (3-04-2010)

῾Η ὀρθόδοξη ἀπεικόνιση τῆς ᾿Ανάστασης-π. ᾿Αθανασίου Γιουσμᾶ

τοῦ π. ᾿Αθανασίου Γιουσμᾶ

Όσο κι αν οι προσεγγίσεις ηγετικών προσώπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας με τους Παπικούς Ρωμαιοκαθολικούς, το τελευταίο χρονικό διάστημα – για λόγους που εκείνοι γνωρίζουν – γίνονται συχνότερες και μάλιστα με συμπροσευχές και ιερατικά άμφια – παραβιάζοντας γραπτούς κανόνες Συνόδων και Ιερών Πατέρων, καθώς και την άγραφη αιώνες τώρα, Ορθόδοξη τακτική – οι διαφορές μας σε θέματα Πίστεως με αυτούς τους πολυπληθείς και πανούργους αιρετικούς, παραμένουν και ειλικρινά, αμφιβάλω αν συζητούνται. Διαφορές ουσιαστικές που μας οδήγησαν στο Σχίσμα του 1054...
Δε χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τις μεταξύ μας διαφορές, στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Μπορεί να το αντιληφθεί μόνο και μόνο, κοιτώντας την εικόνα της Ανάστασης του Κυρίου μας.


Αυτή που προβάλλουν οι Παπικοί και αυτή που προβάλλεται από την Ορθοδοξία μας... Εμείς σε τούτο το άρθρο, τώρα στην Πασχαλινή αυτήν περίοδο, αυτό θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια.
Στην εικόνα της Ανάστασης των Παπικών παρουσιάζεται ο Ιησούς να βγαίνει από τον τάφο κρατώντας τη σημαία του Βατικανού στο ένα Του χέρι (!) και πλάι του να βρίσκονται ριγμένοι καταγής, δυο στρατιώτες. Μια σκηνή που δεν την είδε κανείς και που φυσικά η σημαιούλα του Βατικανού δεν υπήρχε τότε στα Ιεροσόλυμα.
Η εικόνα της Ανάστασης των Ορθοδόξων ήταν και είναι πολύ διαφορετική. Παρουσιάζει άλλα και διδάσκει πολλά. Διδάσκει βασικές αλήθειες της Πίστης μας.

Ας τη δούμε αναλυτικότερα:
Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται στο κέντρο. Έχει στο ένα Του χέρι τυλιγμένο ειλητάριο, ενώ με το άλλο κρατάει αποφασιστικά το δεξιό χέρι του Αδάμ, που βρίσκεται γονατιστός και κοιτάζει τον αναστημένο και θριαμβευτή του θανάτου Εμμανουήλ με ικετευτική ευχαριστία, όπως δείχνει η στάση του άλλου του χεριού. Πίσω από τον Αδάμ στέκονται εκστατικοί η Εύα και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, και πίσω από τον Χριστό οι βασιλείς και οι προφήτες. Όλοι αυτοί περίμεναν με ελπίδα και καρτερία τον ερχομό του Μεσσία και ως Λυτρωτή Τον αναγνώρισαν, καθώς «κατέβηκε στις πύλες του Άδη μόνος Του ο Χριστός και ανέβηκε με μπόλικα λάφυρα νίκης στα χέρια Του», όπως ψάλλει η Εκκλησία μας.
Στη βάση της εικόνας συμπληρώνει την παρουσίαση ένα σκοτεινό σπήλαιο. Μέσα σ’ αυτό ο Ορθόδοξος αγιογράφος ζωγράφισε μαρμάρινες σαρκοφάγους, τις πύλες της Κόλασης, καρφιά, κλειδιά και σπασμένες κλειδαριές. Επίσης τη φοβισμένη μορφή του σατανά και του Άδη. Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά; Ό,τι αναφέρει η Αγία Γραφή και ό,τι διδάσκει η Εκκλησία μας.
Τον σταυρωθέντα Κύριό μας, μετά από τη σχετική άδεια του Πιλάτου, Τον ενταφίασαν ο «ευσχήμων» Ιωσήφ και ο Νικόδημος «ο από Αριμαθαίας», ενώ οι Αρχιερείς και οι Γραμματείς ζητώντας τη σχετική άδεια από τον ηγεμόνα, ασφάλισαν τον Τάφο κι έθεσαν μάλιστα σ’ αυτόν στρατιώτες, φρουρούς, φοβούμενοι μια κάποια απόπειρα κλοπής του νεκρού σώματος του Ιησού από τους μαθητές Του. Στον Τάφο ο Ιησούς παρέμεινε, σύμφωνα με τις Γραφές, τρεις ημέρες, μετρώντας την ημέρα σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής.



Στη διάρκεια αυτών των ημερών, και πάλι κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία, κατέβηκε, «κατήλθε» στον Άδη, στον τόπο των από αιώνων νεκρών (Α΄ Πέτρ, 4, 6). Κήρυξε και σε αυτούς το σωτήριο μήνυμά Του και ελευθερώνοντας στη συνέχεια από τα δεσμά του θανάτου, όσους πίστεψαν στο λόγο Του. Ένας Θεός αγάπης ήταν αδύνατο να λησμονήσει ή να αδιαφορήσει για τους προ Αυτού νεκρούς...
Αυτή η ευαγγελική αλήθεια, αυτή η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ονομάζεται «η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου». Αυτήν κηρύττουμε. Αυτήν γιορτάζουμε σύμφωνα με τα Συναξάρια και αυτή παρουσιάζεται στην Ορθόδοξη αναστάσιμη εικονογράφηση.
Μια εικονογράφηση που μας θυμίζει πως η Ορθοδοξία δεν αυθαιρετεί ούτε στο λόγο Της, ούτε και στην εκκλησιαστική Της ζωγραφική. Αυτό που κηρύττει το απεικονίζει και αυτό που απεικονίζει το ψάλλει. Θυμίζω: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!

http://makrigiannisvoice.blogspot.com/2008/04/blog-post_18.html

ἀνάρτηση ἀπό:http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/

"῞Ελληνες, νά εἶστε ὑπερήφανοι πού μιλᾶτε τήν ῾Ελληνική γλῶσσα"

Τρίτη, 30 Μαρτίου 2010

Παλαιότερα επικρατούσε η θεωρία ότι οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατοικούσαν στις ακτές της Συρίας - Παλαιστίνης. Ενώ συνέβη το αντίθετο: Οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή από τους Κρήτες αποίκους, οι οποίοι κατά τον 13ον π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι, όπως μας είναι γνωστοί, από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Άρθουρ Έβανς, Άγγλος αρχαιολόγος υποστηρίζει: «Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής».

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Ιούνιο του 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας, ο Μάικλ Βέντρις ανακοίνωσε δημόσια ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μια άγνωστη μέχρι τότε γραφή, την Κρητικομυκηναϊκή γραμμική γραφή τύπου Β´, στην οποία βρίσκονται γραμμένες πολλές πινακίδες από την Κρήτη, τις Μυκήνες, την Πύλο κ.ά. και, το κυριότερο, ότι η γλώσσα των πινακίδων αυτών είναι η Ελληνική.
Η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης του Βέντρις για την επιστήμη γενικότερα (που έλυνε, επιτέλους, το μυστήριο, το μυστήριο των πινακίδων της γραμμικής γραφής Β'), αλλά ιδίως για τον ελληνικό πολιτισμό, που η γραπτή του παράδοση μεταφερόταν επτά περίπου αιώνες νωρίτερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ. στον 15ον), ήταν ανυπολόγιστης σημασίας. Άλλαζαν, άρδην τα δεδομένα της ιστορίας μας, αφού αυτή εξαρτάται και προσδιορίζεται χρονικώς, κατά κύριο λόγο, από τις γραπτές μαρτυρίες.
Είχε προηγηθεί η έρευνα του Άγγλου αρχαιολόγου Έβανς, ο οποίος έκαμε ανασκαφές στην Κρήτη. Είχε παρατηρήσει ότι από τους κατασπαρμένους στα διάφορα μουσεία της Ευρώπης σφραγιδόλιθους, εκείνοι που η προέλευσή τους ήταν γνωστή προέρχονταν από την Κρήτη. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι κοιτίδα της γραφής αυτής ήταν η Κρήτη. Γι' αυτό το 1893 άρχισε τις έρευνες στην Κρήτη.
Ευθύς εξ αρχής ο Έβανς υποστήριξε ότι τα συλλαβογράμματα της γραμμικής γραφής Β' δεν εκφράζουν γλώσσα ανατολικής προελεύσεως (όπως επιστεύετο πριν από την αποκρυπτογράφηση), αλλά μόνο ελληνικά. Ο Έβανς ακόμη είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, βασιζόμενος σε παρατηρήσεις του επί της εξελίξεως των διαφόρων συλλαβογραμμάτων, ότι οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή από Κρήτες αποίκους, οι οποίοι μετά τον 13ον π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι. Έτσι, ο Έβανς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής!..
Περίπου την ίδια εποχή ο Ρενέ Ντυσσώ διετύπωσε ανάλογη άποψη: «Οι Φοίνικες είχον παραλάβει πρωιμότατα το αλφάβητόν των παρά των Ελλήνων, οίτινες είχον διαμορφώσει τούτο εκ της Κρητομυκηναϊκής γραφής». Η διαφορά είναι ότι το φοινικικό σύστημα γραφής παρέμεινε συλλαβάριο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους Έλληνες, ενώ η ελληνική φυσιολογική εξέλιξη κατέληξε στο σημερινό γνωστό αλφαβητικό σύστημα γραφής, το πρώτο δηλαδή αλφαβητάριο στον κόσμο.
Αυτήν την γραφή Β' επέτυχε να αποκρυπτο­γραφήσει το 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας Ventris με την συνεργασία του μεγάλου Ελληνιστή Τσάντγουικ, ο οποίος έχει γράψει σχετικά: «Όλοι οι Έλληνες πρέπει να σέβονται το κομμάτι αυτό του μαυρισμένου πηλού, γιατί αυτό κατ' εξοχήν έπεισε τον κόσμο ότι οι δημιουργήσαντες τον μυκηναϊκόν πολιτισμό ήσαν Έλληνες. Η γλώσσα που μιλούσαν 1.700 χρόνια πριν να γεννηθεί ο Χριστός, είναι με μερικές διαφορές η ίδια γλώσσα με την ελληνική που μιλιέται σήμερα. Και υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν τα ξέρουμε για τις απαρχές της ελληνικής γλώσσας.».
Ο Μάικλ Βέντρις, που πέτυχε την αποκρυπτογράφηση, ήταν χαρισματικό πνεύμα. Μπορούσε να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες, είχε μια σπάνια συνδυαστική φαντασία, ήταν ικανός να ξεχωρίζει τις κανονικότητες μέσα στην ποικιλία και γενικά, όπως γράφει ένας συνεργάτης του, «είχε τη δύναμη να διακρίνει την τάξη μέσα στο φαινομενικό χάος, το χάρισμα δηλαδή που χαρακτηρίζει το έργο όλων των μεγάλων ανδρών». Γι' αυτό και επέτυχε να λύσει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα. Έτσι, έλυσε τη μεγάλη απορία χιλιάδων μελετητών της ελληνικής ιστορίας, τους οποίους απασχολούσε το ερώτημα: «Πώς συμβαίνει οι Έλληνες με τόσο υψηλό επίπεδο πολιτισμού να πάρουν το αλφαβητάριο από τους Φοίνικες;..». Ο θάνατός του το 1956, σε ηλικία 34 ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, άφησε πολλά ερωτήματα, τα οποία παραμένουν αναπάντητα μέχρι σήμερα.
Χάρη στον Βέντρις αποδείχτηκε ότι η ελληνική, η αρχαιότερη γλώσσα απ' όσες ομιλούνται και γράφονται σήμερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, είναι εντυπωσιακά αρχαιότερη από όσο εθεωρείτο στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα ελληνικά και πρωτοελληνικά φύλα διέθεταν διάφορα συστήματα γραφής. Αυτό έγινε γνωστό από τις πήλινες πινακίδες που τα «αρχεία» της ελληνικής γης διαφύλαξαν επί χιλιετίες και ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, «γράμμα λίθων γαίας παναληθέος».
Τα γραπτά αυτά μνημεία παρουσιάζουν κανονική εξέλιξη: Πρώιμο εικονογραφικό στάδιο (ιερογλυφικό), συλλαβογραφικό, τέλος φθογγογραφικό. Δύο από αυτά τα συστήματα, το Κυπριακό συλλαβογραφικό και η Γραμμική γραφή Β', έχουν ήδη αποκρυπτογραφηθεί και εκφράζουν ολοκάθαρα την ελληνική γλώσσα με αδιάσπαστη ενότητα μέχρι σήμερα.
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μεγάλος Ελληνιστής G. Murray γράφει: «Η ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Μια σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στη Λατινική, Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική κ.λπ.. Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων».
Οι Ευρωπαίοι ειδικοί περί τα γλωσσικά στο σύνολό τους υποστηρίζουν ότι «η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει υψηλή μορφοποιητική ικανότητα, που διαμορφώνει τη σκέψη και κάνει τους μαθητές που γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, να διαπρέπουν στις θετικές επιστήμες».
Στην Ελλάδα, όμως, πανεπιστημιακός καθηγητής επιθυμεί διακαώς την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο. Και υπάρχουν, δυστυχώς, ουκ ολίγοι ομονοούντες.
Ο Γερμανός φυσικός επιστήμων Μax Von Laye (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) γράφει: «Οφείλω χάριτας στη Θεία Πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών». Τη δήλωση αυτή την έκαμε, όταν διαπίστωσε ότι η ελληνική γλώσσα είναι μια τέλεια μαθηματική δημιουργία, διαπίστωσε τη μαθηματική δομή της.
Εμείς συνεχίζουμε την «απλοποίησή» της μέχρι να την κάνουμε αγνώριστη. Σ' αυτό απαντά ο Γάλλος καθηγητής Masse Roger λέγοντας: «Κάθε απλοποίηση στη γλώσσα είναι απλά ένα χάσιμο σκέψεως».
Αλλά, είναι διδακτικότατη η προτροπή του Προέδρου της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του Πολιτισμού Φραγκίσκου Λιγκόρα, ο οποίος τον Μάρτιο του 1997 έκαμε την παρακάτω δήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μη την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ζωντανέψτε τους αρχαίους σας συγγραφείς, κάνετε γνωστόν το συλλογισμό τους.».

Αθανάσιος Δέμος

Πηγή: ΠΡΩΪΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

Διαδίκτυο:http://gnomodotis.blogspot.com

῾Ημέρεψαν ἀπόψε, παιδί μου, τά Οὐράνια! Παύλου Νιρβάνα

Χριστός Ανέστη Κάποτε - εδώ και πολλά χρόνια - που μούτυχε να κάνω Ανάσταση σε κάποιο ορεινό χωριό της Ρούμελης, ένας γέρος χωριάτης, υψώνοντας τη λαμπριάτικη λαμπάδα του, σα χαιρετισμό, προς τ' αναστάσιμα άστρα, μου είπε σα να μιλούσε με τον εαυτό του : - Ημέρεψαν απόψε, παιδί μου, τα Ουράνια. Στα δυό αυτά λόγια ο αθώος χωριάτης είχε κλείσει, επιγραμματικά, το βαθύτερο νόημα του χριστιανικού θαύματος. «Ημέρεψαν τα Ουράνια». Ο ουρανός, χωρίς το μεγάλο χριστιανικό θαύμα, θα εξακολουθούσε να είναι για την περίφοβη ψυχή του απλοϊκού ανθρώπου - για κάθε ανθρώπινη ψυχή - το κατοικητήριο ενός Θεού τρομερού, δικαιοκρίτη χωρίς επιείκεια και τιμωρού χωρίς έλεος. Τέτοιοι στάθηκαν οι θεοί όλων των θρησκειών. Κυβερνούσαν τα πλάσματά τους με τον τρόμο. Τύραννοι παντοδύναμοι, μακρυσμένοι απ' το λαό τους, δεν είχαν γνωρίσει ποτέ τις αδυναμίες του, δεν είχαν πονέσει ποτέ τον πόνο του, δεν είχαν βασανισθεί ποτέ απ' τα βάσανά του, δεν είχαν κλάψει ποτέ τα δάκρυά του. Ανίκανοι να συμπονέσουν, να λυπηθούν και να συχωρέσουν. Πως να μην είναι «άγρια» - όπως τάβλεπε το μάτι του φοβισμένου ανθρώπου - τα ουράνια, τα κατοικημένα από τέτοιους θεούς; Και μέσα στην ανοιξιάτικη εκείνη νύχτα, που η λαμπάδα του γέρου χωριάτη είχε υψωθή σα χαιρετισμός προς τα λαμπρά, αναστάσιμα άστρα, τα ουράνια είχαν ημερέψει. Δεν κατοικούσε πια εκεί απάνω υψωμένος στον τρομερό του θρόνο, ένας θεός ξένος για τους ανθρώπους. Κατοικούσε ένας γλυκύτατος θεός, που είχε πονέσει όλους τους πόνους των ανθρώπων, που είχε γνωρίσει όλες τις αδικίες της γης, που είχε τραβήξει όλες τις καταφρόνιες, που είχε πληρώσει όλες τις αχαριστίες. Τον έβρισαν, τον αναγέλασαν, τον έφτυσαν, τον έσυραν δεμένο στους δρόμους, σαν το τελευταίο κακούργο, τον σταύρωσαν. Επείνασε, εδίψασε, κουράστηκε, αντίκρυσε τη φρίκη του θανάτου. Για μια στιγμή είδε τον εαυτό του λησμονημένο κι' απ' τον ίδιο το Θεό, που ήταν πατέρας του. «Θεέ μου, θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες;» Δε στάθηκε πόνος, που να μην τον γνώρισε, καρδιοσωμός, που να μην τον έννοιωσε, δυστυχία, που να μη γεύθηκε το φαρμάκι της. Ήπιε όλα τα φαρμάκια, που μπορεί να πιή άνθρωπος σ' αυτόν τον κόσμο. Και, τη νύχτα εκείνη, ο πονεμένος και βασανισμένος αυτός άνθρωπος είχε ανέβη στους Ουρανούς και είχε καθήσει παντοδύναμος στο θρόνο του θεού, να κυβερνήση τον κόσμο. Πως να μην «ημερέψουν τα Ουράνια»; Μια απέραντη καλωσύνη είχε πλημμυρίσει το στερέωμα. Γιατί να τρέμη πια ο αμαρτωλός; θα συλλογιζότανε ο γέρος. Εκείνος που συχώρεσε την πόρνη, το ληστή κι εκείνους ακόμα που τον σταύρωσαν, είναι τώρα εκεί απάνω, για να ιδή τα δάκρυα του μετανοιωμού του και να τον συχώρεση. Γιατί ν΄ απελπίζεται ο άρρωστος; Εκείνος που γιάτρεψε τον τυφλό και τον παράλυτο, είναι τώρα εκεί απάνω για να τον γιατρέψη. Γιατί να βαρυγκομάη ο φτωχός και ο αδικημένος; Εκείνος, που πείνασε και δίψασε, είναι τώρα εκεί απάνω και καταλαβαίνει τη δυστυχία του. Γιατί να λαχταράη η μάννα για το παιδί της; Εκεί απάνω στους Ουρανούς είναι μια Μαννούλα, που δοκίμασε τον πόνο της, για να παρακάλεση το παιδί της, που κυβερνάει τον κόσμο, να την ελεήση. Και γιατί να τρέμη ο ασπρομάλλης ο γέρος την ώρα του θανάτου; Είναι και γι' αυτόν, είναι για κάθε ψυχή, μια ανάσταση. Τα Ουράνια είχαν ημερέψει, αλήθεια, εκείνη την ανοιξιάτικη νύχτα. Και η λαμπάδα του γέρου είχε υψωθή σα χαιρετισμός και σαν ευχαριστία, προς τα αναστάσιμα άστρα. - Χριστός ανέστη, παππού. - Ο Θεός, ο Κύριος, παιδί μου. Παύλος Νιρβάνας Περιοδικό Νέα Εστία

Πηγή:http://www.imsamou.gr

Τό ἰστολόγιο klision σᾶς στέλνει τίς πιό εἰλικρινεῖς εὐχές του γιά ἕνα νέο πνευματικό ξεκίνημα, γιά μιά νέα καί καρποφόρο πορεία μέσα στήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας.  ῾Ο ᾿Αναστάς Κύριος νά φέρει πραγματική ᾿Ανάσταση στίς καρδιές μας!

«Μόνο οἱ θεολόγοι καί οἱ γυμναστές δέν κάνουν ἰδιαίτερα…»

«Μαύρο» χρήμα στα δημόσια σχολεία

του ΔΗΜΗΤΡΗ Η. ΚΟΥΝΙΑ
5.000 και πλέον καθηγητές δημοσίων σχολείων εκτιμάται ότι παραδίδουν παρανόμως ιδιαίτερα μαθήματα

Πρόσφατη έρευνα της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος σε τρία λύκεια της Περιφέρειας έδειξε ότι το 40% των μαθητών της Γ’ Λυκείου επιλέγει ή εξαναγκάζεται να επιλέξει τα ιδιαίτερα.

40 ώρες την εβδομάδα x 40 ευρώ την ώρα x 40 εβδομάδες x 40 καθηγητές/νομό x 51 νομούς = 130.560.000 ευρώ. Η μαθηματική αυτή πράξη δεν είναι η απόδοση ενός εργαζόμενου σε μια επιχείρηση, αλλά η επίσημη εκτίμηση «μαύρου» χρήματος που χάνει, κατά μέσο όρο, το Ελληνικό Δημόσιο κάθε χρόνο από τους διορισμένους καθηγητές που παράλληλα παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα παρανόμως.

Η επισήμανση αυτή ανήκει στο γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος κ. Μιχάλη Γράβα, ο οποίος τη μετέφερε στην υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, σε πρόσφατη συνάντησή τους, μαζί με στοιχεία από όλη την επικράτεια, που αποδεικνύουν ότι μεγάλος αριθμός καθηγητών των δημόσιων σχολείων παρανομούν κατ’ εξακολούθηση.

«Αποτυπώνει πεντακάθαρα ποια είναι η πραγματική παραπαιδεία και ποιος την ασκεί, δηλαδή κυρίως καθηγητές του Δημοσίου που συστηματικά και καθημερινά, χρόνια τώρα, παραβαίνουν το νόμο 1566/85 της Ελληνικής Πολιτείας, φοροδιαφεύγοντας ασύστολα και παραμένοντας ατιμώρητοι από την υπηρεσία τους, αλλά και άλλα μη πιστοποιημένα άτομα, που προβάλλονται σαν “εκπαιδευτικοί”», παρατηρεί στα «Επίκαιρα» ο κ. Γράβας. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το νόμο 1566/85 για την Εκπαίδευση, και συγκεκριμένα στα άρθρα 13 και 14 αναφέρεται πως «απαγορεύεται η παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων από δασκάλους του Δημοσίου και οι παραβάσεις επισύρουν φυλάκιση μέχρι τριών ετών, ενώ συνιστούν πειθαρχικό αδίκημα, για το οποίο μπορεί να επιβληθεί και η ποινή της οριστικής παύσης από την εργασία».

Οι φροντιστές ζήτησαν από την υπουργό όχι μόνο να διερευνηθεί κάθε υπόθεση, αλλά να ελεγχθεί και το Ε9 όλων των καταγγελλόμενων καθηγητών.

«Οι παραπάνω υπολογισμοί έρχονται να επαληθεύσουν πανηγυρικά όσα λέμε χρόνια τώρα, τόσο για την έκταση όσο και για το μέγεθος της εκπαιδευτικής παραοικονομίας στην Ελλάδα», προσθέτει ο κ. Γράβας και επισημαίνει ότι το πιο σημαντικό είναι το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης, «που κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά στην κοινωνία μας, δείχνοντας στον νέο το δρόμο της συναλλαγής και γενικότερα τον πλάγιο τρόπο». Ο ίδιος, μάλιστα, υπογραμμίζει ότι «πλάθονται ελαστικές συνειδήσεις, ενώ ταυτοχρόνως καταρρακώνεται η εικόνα και το κύρος του Έλληνα εκπαιδευτικού». Γι’ αυτούς τους λόγους δηλώνει ότι «θα προασπίσουμε την επαγγελματική μας οντότητα με κάθε νόμιμο τρόπο και ότι κάθε υπόθεση, που πέφτει στην αντίληψή μας, θα παίρνει τo δρόμο της Δικαιοσύνης», ενώ ζητά από την κυβέρνηση «να εφαρμόσει το νόμο στο ακέραιο». Απευθύνεται, επίσης, στους γονείς και τους καλεί «να επιλέγουν για τις ανάγκες τους μόνο κάθε νόμιμη δραστηριότητα και να εμπιστεύονται τους ειδικούς».

«Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε το κάθε μορφής πάρεργο ως κοινωνία, όταν η Πολιτεία αδρανεί, για να έχουν οι νέοι περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης και να αποδυναμώνονται όσοι “έξυπνοι” συμπολίτες μας κερδοσκοπούν και φοροδιαφεύγουν καθημερινά, ζητώντας από όλους εμάς να πληρώνουμε το μισθό τους», καταλήγει.
Νούμερα που προκαλούν και η αδιέξοδη εισαγγελική έρευνα

Ο αριθμός των εκπαιδευτικών του Δημοσίου που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, με εξασφαλισμένη πελατεία απ’ τα σχολεία τους και «μαύρο» μισθό, συνεχώς αυξάνεται.

Η αγανάκτηση των καθηγητών – φροντιστών φαίνεται δικαιολογημένη, καθώς ο αριθμός των εκπαιδευτικών του Δημοσίου, που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα με εξασφαλισμένη πελατεία απ’ τα σχολεία τους και «μαύρο» μισθό, συνεχώς αυξάνεται. Χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ομοσπονδίας των Φροντιστών και με βάση επίσημες καταγγελίες από όλη την Ελλάδα, ο αριθμός αυτής της κατηγορίας των εκπαιδευτικών ανερχόταν το 2000 στους 500, ενώ σήμερα υπολογίζεται στους 5.000. Ενδεικτικό είναι ότι έρευνα της ΟΕΦΕ, πριν από ενάμιση χρόνο σε τρία λύκεια της περιφέρειας, έδειξε πως το 40% των μαθητών της Γ’ Λυκείου επιλέγει ή εξαναγκάζεται να επιλέξει τα ιδιαίτερα, ενώ πολλοί από αυτούς παρακολουθούν ιδιαίτερα από τους καθηγητές του σχολείου τους έχοντας ως κριτήριο την ευνοϊκή βαθμολογική μεταχείριση. Και βέβαια, όλα αυτά με το αζημίωτο! Σύμφωνα με πληροφορίες, η «ταρίφα» ξεκινά από τα 30 και φτάνει μέχρι και τα 80 ευρώ την ώρα. «Μόνο οι θεολόγοι και οι γυμναστές δεν κάνουν ιδιαίτερα…» σχολιάζει με νόημα ο κ. Γράβας. Ορισμένοι είναι και προκλητικοί, αφού βάζουν ακόμα και αγγελίες σε εφημερίδες.

Η εκτεταμένη διερεύνηση του φακέλου «παραπαιδεία από καθηγητές του Δημοσίου» ξεκίνησε το 2006, όταν ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γιώργος Σανιδάς, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του ινστιτούτου της ΓΣΕΕ για τις δαπάνες των ελληνικών νοικοκυριών για την παραπαιδεία, διέταξε προκαταρκτική έρευνα σε όλη τη χώρα. Παρήγγειλε προκαταρκτικές έρευνες στους διευθύνοντες της εισαγγελίας εφετών, ώστε να διαπιστωθεί εάν κατά παράβαση του νόμου καθηγητές δημόσιων λυκείων παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές της Β’ και της Γ’ Λυκείου. Έξι χρόνια πριν, το 2000, η ΟΕΦΕ είχε καταθέσει στο υπουργείο Παιδείας 500 ονόματα διορισμένων εκπαιδευτικών, που ακολουθούσαν αυτή την πρακτική. Από τότε έγιναν εκατοντάδες ΕΔΕ αναφορικά με το θέμα, όμως η υπόθεση κατέληξε στο αρχείο.

Πριν από μία εβδομάδα, η Ομοσπονδία των Φροντιστών κατέθεσε εκ νέου στην υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου το σχετικό φάκελο με όλες τις πρόσφατες υποθέσεις και τα ονόματα καθηγητών του δημόσιου σχολείου από όλη την επικράτεια που έχουν καταγγελθεί ότι παραδίδουν παρανόμως ιδιαίτερα μαθήματα. Οι φροντιστές, μάλιστα, ζήτησαν από την κυρία Διαμαντοπούλου όχι μόνο να διερευνηθεί κάθε υπόθεση, αλλά να ελεγχθεί και το Ε9 όλων των καταγγελλόμενων καθηγητών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε να «λύσει» αυτό το γόρδιο δεσμό και να προωθήσει το σχετικό φάκελο στο υπουργείο Οικονομικών για να αναλάβει δράση η ΥΠΕΕ (πρώην ΣΔΟΕ).
Περιστατικά της ντροπής

Στο «φάκελο της ντροπής» περιέχονται πολλές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, όπου κανείς μπορεί να διακρίνει την κατάσταση σήψης, στην οποία έχει φτάσει η ελληνική κοινωνία. Το πιο χαρακτηριστικό που αναφέρεται είναι ένα γεγονός που συνέβη στον Βόλο το Μάιο του 2007. Σύμφωνα με την εφημερίδα Ταχυδρόμος του Βόλου ένας 62χρονος καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συνελήφθη επ’ αυτοφώρω με την κατηγορία της διδασκαλίας ιδιαίτερων μαθημάτων στο σπίτι του. Μάλιστα, όπως περιγράφει η εφημερίδα, κατά την επιχείρηση της αστυνομίας, ο καθηγητής αρνήθηκε να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, ενώ έκρυψε τους δύο μαθητές, στους οποίους εκείνη την ώρα παρέδιδε μαθήματα, στην ντουλάπα! Κατά τη σύλληψή του, αλλά και την προανακριτική κατάθεση που έδωσε στους αστυνομικούς, ο καθηγητής ανέφερε ότι βοηθούσε τους μαθητές αφιλοκερδώς και ότι τον είχαν επισκεφθεί για να του δώσουν γλυκά. Στο «φάκελο» αναφέρονται επίσης και καταγγελίες με λίστα ονομάτων, τις υπογράφουν ιδιοκτήτες έξι φροντιστηρίων της Λέσβου, οι οποίοι δηλώνουν αγανακτισμένοι από τον αθέμιτο ανταγωνισμό που υφίστανται απ’ τους καθηγητές του Δημοσίου.

Το πιο ενδιαφέρον κεφάλαιο, βέβαια, είναι οι πρακτικές που ακολουθούν οι εν λόγω καθηγητές. Ορισμένοι από αυτούς, επειδή δεν προλαβαίνουν απ’ τα πολλά μαθήματα που έχουν, βάζουν ιδιαίτερα τα μεσάνυχτα! Σύμφωνα με την Ομοσπονδία των Φροντιστών, καθηγητής μαθηματικός λυκείου της Μυτιλήνης προέτρεπε τους μαθητές του σε κατάληψη για να προγραμματίσει καλύτερα τα ιδιαίτερά του! Στο «Φάκελο» αναφέρεται και περιστατικό όπου σε σπίτι καθηγητή Φυσικής που έκανε ιδιαίτερα έγινε έφοδος της ΥΠΕΕ (πρώην ΣΔΟΕ). Βέβαια και ο καθηγητής και οι «δασκαλεμένοι» μαθητές δήλωσαν ότι πρόκειται για δωρεάν βοήθεια και δεν υπήρξαν συνέπειες. Επιπλέον, αναφέρονται περιπτώσεις καθηγητών, οι οποίοι ζήτησαν και πήραν μετάθεση από σχολείο, γιατί βρήκαν «κορεσμένη» την αγορά απ’ τους προϋπάρχοντες σε αυτό εκπαιδευτικούς, αλλά και εκπαιδευτικών του Δημοσίου που αναγκάστηκαν να μην κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα σε δικό τους χώρο, αλλά να μετακινούνται από σπίτι σε σπίτι, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο να συλληφθούν.

Η ΟΕΦΕ αναφέρει, επίσης, ότι παρατηρείται και το εξής φαινόμενο: Ένας καθηγητής να μπαίνει στην τάξη και τις πρώτες εβδομάδες να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, μέχρις ότου «κλείσουν» τα ιδιαίτερα, οπότε το «φανταστικό» μάθημα να σταματά και να το διαδέχεται μια τυπική διαδικασία, ώσπου να ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι σε ορισμένα γυμνάσια έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της «κλίκας» καθηγητών διαφορετικών ειδικοτήτων, που συνεργάζονται στέλνοντας ο ένας στον άλλο ιδιαίτερα. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που καθηγητές τσακώνονται για το ποιος θα πρωτοπάρει ιδιαίτερο. Σε δημοσίευμα επαρχιακής εφημερίδας αναφέρεται ότι σε ένα γυμνάσιο υπήρξε το φαινόμενο ανοιχτής ρήξης –ήρθαν «στα χέρια»– ανάμεσα σε καθηγητές συναδέλφους του ίδιου σχολείου για το μοίρασμα της «πίτας» των ιδιαίτερων μαθημάτων!

Η πλέον νοσηρή φαντασία δεν μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα έτσι όπως περιγράφεται από την Ομοσπονδία των Φροντιστών: Μητέρα μαθητή της Β’ Λυκείου από ένα νησί του Αιγαίου, όταν απευθύνθηκε σε καθηγητή του σχολείου για να του ζητήσει να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα στο παιδί της, έλαβε την ακόλουθη απάντηση: «Λυπάμαι πολύ, αλλά αργήσατε να μου το πείτε. Ήδη έχω κλείσει γι’ αυτή τη χρονιά με 30 ώρες την εβδομάδα».
Δικαστήρια

Υπάρχουν, βέβαια, και οι περιπτώσεις όπου η Δικαιοσύνη παρενέβη. Πρόσφατα κλήθηκε να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για «υπόθαλψη εγκληματιών» ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου και 26 καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, που φέρονται βάσει του ίδιου κατηγορητηρίου να παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα. Παράλληλα, το 2007 ένας καθηγητής στη Φλώρινα τιμωρήθηκε με φυλάκιση 6 μηνών, γιατί όντας δημόσιος υπάλληλος, παρέβη τις διατάξεις του νόμου 1566/85, παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα στους μαθητές. Το ίδιο συνέβη και το 2008 σε καθηγητή στην Κοζάνη, στον οποίο επεβλήθη και παύση 3 μηνών με πλήρη στέρηση των αποδοχών. Επιπλέον, πρόσφατα, σε καθηγητή που έκανε ιδιαίτερα η εφορία επέβαλε πρόστιμο 14.000 ευρώ.
Εύη Χριστοφιλοπούλου (υφυπουργός Παιδείας)
«Στόχος η πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της παραπαιδείας»
«Η πρακτική των ιδιαίτερων μαθημάτων είναι μια κοινωνική πραγματικότητα, ένα φαινόμενο που συμβαίνει κατά κόρον στη χώρα μας και στο οποίο δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια, ως μη γνωρίζοντες. Οφείλουμε, ως υπουργείο Παιδείας αλλά και ως κυβέρνηση συνολικά, να το αντιμετωπίσουμε, διότι αποτελεί διπλή πληγή για το εκπαιδευτικό μας σύστημα αλλά και για την οικονομία της χώρας και τα οικονομικά της ελληνικής οικογένειας. Η αντιμετώπιση της παραπαιδείας αποτελεί κεντρικό ζήτημα στην ατζέντα του υπουργείου Παιδείας. Εάν θέλουμε να έχουμε ένα πλήρες και άρτιο σύστημα Δημόσιας Εκπαίδευσης, τότε οφείλουμε να μετατρέψουμε το σχολείο –το νέο ολοήμερο σχολείο– σε ένα κύτταρο παροχής γνώσης και υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, ώστε κάθε εξωσχολική ενισχυτική διδασκαλία να είναι περιττή. Υπάρχει όμως και μια οικονομική διάσταση. Στη βαθύτατη δημοσιονομική κρίση που περνά η χώρα μας, κάθε οικονομική δραστηριότητα που κινείται έξω από τα όρια της οικονομικής και φορολογικής νομιμότητας δεν πρέπει να είναι αποδεκτή. Οι προσπάθειες που καταβάλλει το υπουργείο Οικονομικών για την αντιμετώπιση της παραοικονομίας και της αφορολόγητης οικονομικής δραστηριότητας αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο νέο φορολογικό σύστημα. Ταυτόχρονα όμως, τα ιδιαίτερα μαθήματα αποτελούν οικονομική πληγή για τον προϋπολογισμό κάθε νοικοκυριού. Ο στόχος λοιπόν είναι διπλός. Πάταξη αφενός της εισφοροδιαφυγής, για κάθε οικονομική δραστηριότητα, αλλά και πάταξη της παραπαιδείας. Έτσι, καταπολεμούμε την παραπαιδεία, ενισχύοντας την Παιδεία».
Μιχάλης Αμοιραδάκης (πρόεδρος Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος)
«Δεν είναι δυνατό ο οποιοσδήποτε νόμιμος επαγγελματικός κλάδος να αφήνεται από την Πολιτεία να πλήττεται από παράνομες δραστηριότητες. Είναι το αυτονόητο, είναι το στοιχειώδες. Και αυτό αφορά όλους τους Έλληνες. Από τη στιγμή που υπάρχει ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο μας δίνει άδεια, λειτουργούμε νόμιμα, πληρώνουμε. Δεν είναι δυνατό δίπλα μας να αφήνονται παράνομες δραστηριότητες, οι οποίες οδηγούν σε απειλή της δουλειάς μας».
Δημήτρης Γκίνης (αντιπρόεδρος ΟΛΜΕ)
«Εμείς δεν καλύπτουμε κανέναν απολύτως καθηγητή του Δημοσίου που μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία. Εμείς πάντα ακούμε διάφορα για καταγγελίες, αλλά όταν έρχεται η ώρα να ζητήσουμε στοιχεία ποτέ κανείς δεν μας δίνει τίποτα. Δεν έχουμε στα χέρια μας τέτοια στοιχεία. Δημιουργούν μια κακή εικόνα και, όταν θα έρθει η ώρα για τα στοιχεία, αυτά δεν εμφανίζονται. Σε περίπτωση που αποδειχθεί κάποιο τέτοιο γεγονός, χωρίς καμία κουβέντα, το καταδικάζουμε».
Πηγή:http://m-epikaira.gr

Τό κάψιμο τῆς ῾Ελληνικῆς σημαίας στήν ᾿Αλβανια! (ψηφιοσκόπιο)

Τώρα πού λίγδωσε τό ἀντεράκι τους καί ἔβαλαν λίγο κρέας πάνω τους μᾶς δείχνουν τά αἰσθήματά τους, ἔτσι γιά τά χρόνια πολλά!

᾿Αληθῶς ᾿Ανέστη! (῞Αγ. ᾿Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η πλάνη πάντα αυτοκαταστρέφεται και, παρόλο που δεν το θέλει, στηρίζει σε όλα την αλήθεια. Πρόσεξε: Έπρεπε ν' αποδειχθεί ότι ο Χριστός πέθανε και τάφηκε και αναστήθηκε. Ε, λοιπόν όλα αυτά τα κατοχυρώνουν οι ίδιοι οι εχθροί! Εφ' όσον έφραξαν με τον βράχο και σφράγισαν και φρούρησαν τον τάφο, δεν ήταν δυνατό να γίνει καμιά κλοπή. Αφού όμως δεν έγινε κλοπή και εν τούτοις ο τάφος βρέθηκε άδειος, εί­ναι ολοφάνερο και αναντίρρητο ότι αναστήθηκε. Είδες πως και μη θέλοντας στηρίζουν την αλήθεια;


Αλλά και πότε θα τον έκλεβαν οι μαθηταί; Το Σάββατο; Μα αφού δεν επιτρεπόταν από τον νόμο να κυκλο­φορήσουν. Κι αν υποθέσουμε ότι θα παραβίαζαν τον νόμο του Θεού, πώς θα τολμούσαν αυτοί οι τόσο δειλοί να βγουν έξω απ' το σπίτι; Και με ποιο θάρρος θα ριψο­κινδύνευαν για ένα νεκρό; Προσμένοντας ποιάν ανταπόδοση; Ποιάν αμοιβή;
Και στ' αλήθεια, πού στηρίζονταν; Στη δεινότητα του λόγου τους; Αλλά ήταν απ' όλους αμαθέστεροι. Στα πολλά τους πλούτη; Αλλά δεν είχαν ούτε ραβδί ούτε υποδήματα. Μήπως στην ένδοξη καταγωγή τους; Αλλά ήταν οι ασημότεροι του κόσμου. Μήπως στο πλήθος τους; Αλλά δεν ξεπερνούσαν τους ένδεκα, που κι αυτοί σκόρπισαν.
Αν ο κορυφαίος τους φοβήθηκε τον λόγο μιας γυ­ναίκας θυρωρού κι όλοι οι άλλοι, όταν είδαν τον Διδά­σκαλό τους δεμένο, σκόρπισαν και διαλύθηκαν, πώς θα τους περνούσε καν απ' τον νου να τρέξουν στα πέρατα της οικουμένης και να φυτέψουν πλαστό κήρυγμα ανα­στάσεως; Αφού φοβήθηκαν τη γυναικεία απειλή και τη θέα μόνο των δεσμών, πώς θα μπορούσαν να τα βάλουν με βασιλείς και άρχοντες και λαούς, όπου ξίφη και τηγά­νια και καμίνια και μύριοι θάνατοι κάθε μέρα, αν δεν είχαν απολαύσει και οικειοποιηθεί τη δύ­ναμη και την έλξη του Αναστάντος;
Αλλά γι' αυτά πρέπει να επανέλθουμε. Ας ξαναρω­τήσουμε όμως τώρα τους Εβραίους; Πώς έκλεψαν το σώμα του Χριστού οι μαθηταί, ώ ανόητοι; Επειδή η αλή­θεια είναι λαμπρή και ολοφάνερη, το ιουδαϊκό ψέμα δεν μπορεί ούτε σαν σκιά να σταθεί. Πώς θα το έκλεβαν, πες μου; Μήπως δεν ήταν σφραγισμένος ο τάφος; Δεν τον έζωναν τόσοι φρουροί και στρατιώτες και Ιουδαίοι, που είχαν την υποψία και αγρυπνούσαν και πρόσεχαν;
Μα και για ποιο λόγο θα το έκλεβαν; Για να πλάσουν το δόγμα της Αναστάσεως; Και πώς τους ήρθε να πλά­σουν κάτι τέτοιο αυτοί οι δειλοί; Και πώς κύλησαν τον ασφαλισμένο βράχο; Πώς ξέφυγαν από τόσους άγρυ­πνους κι άγριους φρουρούς;
Πρόσεξε όμως πως με όσα κάνουν οι Εβραίοι πιά­νονται πάντα στα ίδια τους τα δίχτυα. Να, αν δεν πήγαι­ναν στον Πιλάτο κι αν δεν ζητούσαν την κουστωδία, πιο εύκολα θα μπορούσαν να λένε τέτοια ψεύδη οι αδιάν­τροποι. Μα τώρα όχι. (Υπήρχε η κουστωδία. Κανείς δεν μπορούσε να γλυτώσει απ' την άγρυπνη προσοχή της κι απ' τα ξίφη της). Κι έπειτα γιατί να μην κλέψουν το σώμα νωρίτερα; Ασφαλώς αν είχαν σκοπό να κάνουν κάτι τέ­τοιο, θα το έκαναν όταν δεν εφρουρείτο ο τάφος, τότε που ήταν και ακίνδυνο και σίγουρο, δηλ. την πρώτη νύ­χτα· γιατί το Σάββατο πήγαν οι Εβραίοι στον Πιλάτο και ζήτησαν την κουστωδία και φρούρησαν τον τάφο, ενώ την πρώτη νύχτα δεν ήταν κανένας εκεί.
Και τι γυρεύουν στο έδαφος τα σουδάρια τα ποτισμέ­να με τη σμύρνα, που βρήκαν, τυλιγμένα μάλιστα, ο Πέ­τρος και οι άλλοι απόστολοι; Είχε πάει πρώτη η Μαγδα­ληνή Μαρία. Κι όταν γύρισε και ανήγγειλε τα θαυμαστά συμβάντα στους αποστόλους, εκείνοι χωρίς καθυστέρη­ση τρέχουν αμέσως στο μνημείο και βλέπουν κάτω τα οθόνια. Αυτό ήταν σημείο Αναστάσεως. Γιατί αν ήθελαν κάποιοι να τον κλέψουν, δεν θα τον έκλεβαν βέβαια γυ­μνό. Αυτό θα ήταν όχι μόνο ατιμωτικό αλλά και ανόητο. Δεν θα κοίταζαν να ξεκολλήσουν τα σουδάρια, να τα τυ­λίξουν με επιμέλεια και να τα βάλουν τακτοποιημένα σ' ένα μέρος. Αλλά τι θα έκαναν; Θ' άρπαζαν όπως-όπως το σώμα και θάφευγαν γρήγορα.
Γι' αυτό άλλωστε προηγουμένως ο Ευαγγελιστής Ιω­άννης είπε ότι τον έθαψαν με πολλή σμύρνα που κολλά­ει τα οθόνια πάνω στο σώμα, όπως το μολύβι τα μέταλλα, και δεν ήταν καθόλου εύκολο να ξεκολλήσουν ώστε όταν ακούσεις ότι τα σουδάρια βρέθηκαν μόνα τους, να μην ανεχθείς εκείνους που λένε ότι εκλάπη. Θα πρέπει να ήταν βέβαια πολύ ηλίθιος ο κλέφτης, ώστε να σπατα­λήσει για ένα περιττό πράγμα τόση προσπάθεια. Για ποιο σκοπό θ' άφηνε τα σουδάρια; Και πώς ήταν δυνατό να ξεφύγει την ώρα που θα έκανε αυτή τη δουλειά; Γιατί ασφαλώς θα δαπανούσε πολύ χρόνο και ήταν φυσικό καθυστερώντας να συλληφθεί επ' αυτοφώρω.
Αλλά και τα οθόνια γιατί κοίτονται χωριστά και χωρι­στά το σουδάριο, τυλιγμένο μάλιστα; Για να βεβαιωθείς ότι δεν ήταν έργο βιαστικών ούτε ανήσυχων κλεφτών το να τοποθετήσουν χωριστά εκείνα και χωριστά τούτο τυ­λιγμένο. Κι από εδώ λοιπόν αποδεικνύεται απίθανη η κλοπή. Άλλωστε και οι ίδιοι οι Εβραίοι τα σκέφθηκαν όλα αυτά και γι' αυτό έδωσαν χρήματα στους φρουρούς λέγοντας: «Πείτε σεις πως τον έκλεψαν, κι εμείς θα τα κανονίσουμε με τον ηγεμόνα».
Υποστηρίζοντας ότι οι μαθηταί τον έκλεψαν επικυ­ρώνουν και μ' αυτό πάλι την Ανάσταση, γιατί έτσι ομολογούν πάντως ότι το σώμα δεν ήταν εκεί. Όταν όμως αυ­τοί οι ίδιοι βεβαιώνουν ότι το σώμα δεν ήταν εκεί, ενώ από την άλλη μεριά η κλοπή αποδεικνύεται ψευδής και απίθανη από τη σχολαστική φρούρηση και τις σφραγί­δες του τάφου και τα οθόνια και το σουδάριο και τη δει­λία των μαθητών, αναμφισβήτητα προβάλλει και από τα δικά τους τα λόγια η απόδειξη της Αναστάσεως.
Ρωτάνε όμως πολλοί: Γιατί μόλις αναστήθηκε να μη φανερωθεί αμέσως στους Ιουδαίους; Αυτός ο λόγος είναι περιττός. Αν υπήρχε ελπίδα να τους ελκύσει στην πίστη, δεν θ' αμελούσε να φανερωθεί σε όλους. Αλλά ότι δεν υπήρχε τέτοια ελπίδα το απέδειξε η ανάσταση του Λαζάρου: Αν και ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός και είχε αρχίσει να μυρίζει και να σαπίζει, τον ανέστησε μπροστά στα μάτια όλων. Παρά ταύτα, όχι μόνο δεν ελκύσθηκαν στην πίστη, αλλά και εξαγριώθηκαν εναντίον του Χριστού, ώστε ήθελαν να σκοτώσουν κι Αυτόν και τον Λάζαρο.
Αφού λοιπόν άλλον ανέστησε και όχι μόνο δεν πί­στεψαν, αλλά και εξαγριώθηκαν εναντίον του, αν ο ίδιος μετά την Ανάστασή του τους φανερωνόταν, δεν θα εξαγριώνονταν πολύ περισσότερο τυφλωμένοι από το μίσος και την απιστία τους;
Αλλά για ν' αφοπλίσει τον άπιστο από κάθε αμφιβο­λία, όχι μόνο σαράντα ολόκληρες ήμερες εμφανιζόταν στους μαθητάς του και έτρωγε μάλιστα μαζί τους, αλλά παρουσιάσθηκε και σε πάνω από πεντακόσιους αδελ­φούς, δηλ. σε πλήθος ολόκληρο. Στο Θωμά μάλιστα που δυσπιστούσε, έδειξε τα σημάδια απ' τα καρφιά και το τραύμα απ' τη λόγχη.
Και γιατί, λένε, να μην κάνει μετά την Ανάστασή του μεγάλα κι εντυπωσιακά θαύματα, αλλά μόνο έφαγε και ήπιε; Γιατί αυτή καθ' εαυτήν η Ανάσταση ήταν το μέγιστο θαύμα, και η πιο ισχυρή απόδειξη της Αναστάσεως ήταν ότι έφαγε και ήπιε.
Μα, για σκέψου, αν οι απόστολοι δεν έβλεπαν τον Χριστό Αναστάντα, πώς τους ήρθε να φαντασθούν ότι θα κυριέψουν την οικουμένη; Μήπως τρελλάθηκαν ώστε να νομίζουν ότι θα κατώρθωναν κάτι τέτοιο;
Αν όμως ήταν στα λογικά τους, όπως έδειξαν και τα πράγματα, πώς, χωρίς αξιόπιστα εχέγγυα από τους ουρανούς και χωρίς θεία δύναμη, πώς, πες μου, θ' αποφάσιζαν να βγουν σε τόσους πολέμους, να τα βάλουν με στεριές και θάλασσες και, δώδεκα όλοι κι όλοι, ν' αγωνι­σθούν με τόση γενναιότητα για να μεταβάλουν όλης της οικουμένης τα έθνη, που ήταν επί τόσα χρόνια νεκρά απ' την αμαρτία;
Και αν ακόμη ήταν ένδοξοι και πλούσιοι και δυνατοί και μορφωμένοι, ούτε τότε θα ήταν λογικό να ξεσηκω­θούν για τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια. Αλλά επί τέλους θα είχε κάποιο λόγο η προσδοκία τους. Αυτοί όμως εί­χαν περάσει τη ζωή τους άλλοι στις λίμνες, άλλοι κατα­σκευάζοντας σκηνές κι άλλοι στα τελωνεία. Απ' αυτά τα επαγγέλματα δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε πιο άχρηστο και για τη φιλοσοφία και για να πείσεις κάποιον να σκέ­πτεται ανώτερα, όταν μάλιστα δεν έχεις να του επιδεί­ξεις ανάλογο προηγούμενο. Πόσο μάλλον που οι από­στολοι, όχι μόνο δεν είχαν ανάλογα παραδείγματα απ' το παρελθόν, ότι θα επικρατήσουν, αλλά αντίθετα είχαν παραδείγματα, και μάλιστα πρόσφατα, ότι δεν θα επι­κρατήσουν.
Είχαν επιχειρήσει πολλοί να εισαγάγουν καινούργιες διδασκαλίες, αλλά απέτυχαν. Κι όχι με δώδεκα ανθρώ­πους, μα με πολύ πλήθος. Ο Θευδάς κι ο Ιούδας¹ π.χ. έχοντας ολόκληρες μάζες ανθρώπων χάθηκαν μαζί με τους οπαδούς των.
Ο φόβος εκείνος θα ήταν αρκετός να τους διδάξει. Αλλά ας υποθέσουμε ότι περίμεναν να κυριαρχήσουν. Με ποιες ελπίδες θα έμπαιναν σε τέτοιους κινδύνους, αν δεν απέβλεπαν στα μέλλοντα αγαθά; Τι κέρδος προσδοκούσαν με το να οδηγήσουν όλους στον μη αναστάντα, καθώς ισχυρίζονται οι εχθροί; Αν τώρα άνθρω­ποι που πίστεψαν στη βασιλεία των ουρανών και στα αμέτρητα αγαθά δύσκολα δέχονται να κινδυνέψουν, πώς εκείνοι θα υπέμεναν τα πάνδεινα ματαίως ή μάλλον για κακό τους; Γιατί αν δεν έγινε η Ανάσταση, που έγινε, κι ο Χριστός δεν ανέβηκε στον ουρανό, τότε προσπα­θώντας να τα πλάσουν όλα αυτά και να πείσουν τους άλ­λους, έμελλαν οπωσδήποτε να προκαλέσουν την οργή του Θεού και να περιμένουν μύριους κεραυνούς απ' τον ουρανό.
Άλλωστε κι αν ακόμη είχαν μεγάλη προθυμία όταν ζούσε ο Χριστός, θα έσβηνε μόλις πέθανε. Αν δεν τον έβλεπαν Αναστημένο, τί θα ήταν ικανό να τους βγάλει σ' εκείνο τον πόλεμο; Αν δεν είχε αναστηθεί, όχι μόνο δεν θα ριψοκινδύνευαν γι' αυτόν, μα θα τον θεω­ρούσαν απατεώνα: Τους είχε πει «μετά τρεις ημέρες θ' αναστηθώ» και τους υποσχέθηκε τη βασιλεία των ουρα­νών. Τους είπε ότι αφού λάβουν το Άγιο Πνεύμα θα κυ­ριαρχήσουν στην οικουμένη κι ακόμη τόσα άλλα υπερ­φυσικά και ουράνια. Αν τίποτε απ' αυτά δεν γινόταν, όσο κι αν τον πίστευαν ζωντανό, πεθαμένο δεν θα τον υπά­κουαν φυσικά, αν δεν τον έβλεπαν Αναστάντα.
Και με το δίκιο τους, γιατί θα έλεγαν: «Μετά τρεις ημέρες», μας είπε, «θ' αναστηθώ», και δεν αναστήθηκε. Υποσχέθηκε να μας στείλει Πνεύμα Άγιο, και δεν το έστειλε. Πώς λοιπόν να τον πιστέψουμε για τα μέλλον­τα, αφού διαψεύδονται τα παρόντα;
Αλλά για πες μου, σε παρακαλώ, για ποιο λόγο, χωρίς ν' αναστηθεί, κήρυτταν ότι αναστήθηκε; Γιατί, λέει, τον αγαπούσαν. Μα το λογικό θα ήταν να τον μι­σούν τώρα, επειδή τους εξαπάτησε και τους πρόδωσε. Ενώ τους ξεμυάλισε με χίλιες δυο ελπίδες και τους χώρισε απ' τα σπίτια τους κι απ' τους γονείς τους κι απ' όλα και ξεσήκωσε κι ολόκληρο το ιουδαϊκό έθνος εναν­τίον τους, ύστερα τους πρόδωσε. Κι αν μεν ήταν από αδυναμία, θα τον συγχωρούσαν. Τώρα όμως ήταν σωστό κακούργημα: Έπρεπε να τους είχε πει την αλήθεια και όχι να τους υποσχεθεί τον ουρανό, αφού ήταν θνητός.
Ώστε λοιπόν ήταν φυσικό να κάνουν το εντελώς αν­τίθετο: Να κηρύττουν την απάτη και να τον λένε απατεώ­να και μάγο. Έτσι θα γλύτωναν κι από τους κινδύνους κι από τους πολέμους των αντιπάλων. Όλοι ξέρουν ότι οι Ιουδαίοι αναγκάστηκαν να δωροδοκήσουν τους στρα­τιώτες, για να πουν ότι έκλεψαν το σώμα· αν λοιπόν πήγαιναν οι ίδιοι οι μαθηταί κι έλεγαν, «εμείς το κλέψα­με, δεν αναστήθηκε», πόσες τιμές δεν θ' απολάμβαναν; Ώστε ήταν στο χέρι τους και να τιμηθούν και να στεφα­νωθούν! Ε, λοιπόν δεν αναρωτιέσαι γιατί ν' ανταλλάξουν όλα αυτά με τις ατιμίες και τους κινδύνους, αν δεν ήταν μια θεία δύναμη που τους βεβαίωνε, δυνατώτερη απ' όλα αυτά τα γήινα αγαθά;
Κι αν με όλα αυτά δεν σε πείσαμε, σκέψου και τούτο: Έστω ότι δεν είχε γίνει η Ανάσταση. Κι αν ακόμη οι από­στολοι ήταν αποφασισμένοι να διδάξουν τον κόσμο, επ' ουδενί λόγω θα κήρυτταν στο όνομά του. Γιατί είναι γνωστό, πως όλοι μας δεν θέλουμε ούτε τα ονόματα ν' ακούσουμε, όσων μας εξαπάτησαν. Άλλωστε γιατί θα διατυμπάνιζαν το όνομά του; Ελπίζοντας να επικρατή­σουν μ' αυτό; Μα θα έπρεπε να περιμένουν το αντίθετο, γιατί κι αν έμελλαν να κυριαρχήσουν θα χάνονταν φέρνοντας στη μέση το όνομα ενός απατεώνα.
Ας θυμηθούμε εξ άλλου ότι η αγάπη των μαθητών προς τον Διδάσκαλο, ενώ ζούσε ακόμη, μαραινόταν σιγά-σιγά απ' τον φόβο του επικειμένου μαρτυρίου. Όταν τους προανήγγειλε τα δεινά που θ' ακολουθούσαν και τον σταυρό, πάγωσαν απ' τον φόβο τους κι έσβησαν τε­λείως. Ένας μάλιστα δεν ήθελε ούτε καν να τον ακο­λουθήσει στην Ιουδαία, επειδή άκουσε για κινδύνους και για θανάτους. Αν μαζί με τον Χριστό φοβόταν τον θάνατο, χωρίς αυτόν και τους άλλους μαθητάς, μόνος δηλ., πώς θ' αποτολμούσε;²
Επί πλέον: Πίστευαν ότι θα πεθάνει μεν, αλλά θ' αναστηθεί κι όμως υπέφεραν τόσο. Αν δεν τον έβλε­παν Αναστημένο, πως δεν θα εξαφανίζονταν και δεν θα ζητούσαν ν' ανοίξει η γη να τους καταπιεί απ' την απελπισία τους για την απάτη κι απ' τη φρίκη για τα επερχόμενα; Θ' αντιμετώπιζαν τώρα την κατακραυγή για την αδιαντροπιά τους. Τι θα είχαν να πουν; Το πάθος το ήξερε όλος ο κόσμος: Τον κρέμασαν σε ψηλό ικρίωμα, ήταν μέρα μεσημέρι, μέσα στην πρωτεύουσα και στην πιο μεγάλη γιορτή που κανένας δεν ήταν δυνατό ν' απουσιάζει.
Την Ανάσταση όμως δεν την είδε κανείς απ' τους άλ­λους. Κι αυτό δεν ήταν μικρό εμπόδιο για να τους πεί­σουν. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να βεβαιώσουν στεριά και θάλασσα για την Ανάσταση; Και γιατί, πες μου, αφού σώνει και καλά ήθελαν να το κάνουν αυτό, δεν εγκατέλειπαν την Ιουδαία αμέσως, να πάνε στις ξένες χώρες; Αλλά δεν θαυμάζεις ότι έπεισαν πολλούς και μέσα στην Ιουδαία;
Είχαν την τόλμη να παρουσιάσουν τα τεκμήρια της Αναστάσεως στους ίδιους τους φονείς, σ' εκείνους που τον σταύρωσαν και τον έθαψαν, στην ίδια την πόλη όπου αποτολμήθηκε το φοβερό κακούργημα. Ώστε και όλοι οι έξω ν' αποστομωθούν. Γιατί όταν οι «σταυρώσαντες» γίνονται «πιστεύσαντες», τότε και η παρανομία της σταυρώσεως βεβαιώνεται και λάμπει η απόδειξη της Αναστάσεως.
Για να ελκύονται όμως τα πλήθη σημαίνει πως οι μαθηταί έκαναν θαύματα. Αν όμως δεν αναστήθηκε και μένει νεκρός, πώς οι απόστολοι θαυματουργούσαν στο όνομα του; Πως πάλι, αν δεν έκαναν θαύματα, έπειθαν; Και αν μεν έκαναν -και βεβαίως έκαναν- είχαν Θεού δύ­ναμη. Αν όμως δεν έκαναν και εν τούτοις κυριαρχούσαν παντού, θα ήταν ακόμη πιο αξιοθαύμαστο, θα ήταν το μέγιστο θαύμα, αν χωρίς θαύματα διέσχιζαν και κυ­ρίευαν την οικουμένη δώδεκα φτωχοί και αγράμματοι άνθρωποι.
Ασφαλώς ούτε με τα πλούτη ούτε με τη σοφία τους επεκράτησαν οι ψαράδες. Ώστε και χωρίς να θέλουν κηρύττουν ότι μέσα τους ενεργούσε η θεία δύναμη της Αναστάσεως. Γιατί είναι τελείως αδύνατο ανθρώπινη δύναμη να κατορθώσει ποτέ τέτοια εκπληκτικά πράγμα­τα.
Προσέξτε με πολύ εδώ, γιατί αυτά είναι αναμφισβή­τητες αποδείξεις της Αναστάσεως. Γι' αυτό και θα επα­ναλάβω: Αν δεν αναστήθηκε, πώς έγιναν αργότερα στο όνομά του μεγαλύτερα θαύματα; Κανείς βέβαια δεν κάνει μετά τον θάνατό του μεγαλύτερα θαύματα απ' όσα όταν ζούσε. Ενώ εδώ μετά τον θάνατο του Χριστού γί­νονται θαύματα μεγαλύτερα και κατά τον τρόπο και κατά τη φύση: Κατά τη φύση ήταν μεγαλύτερα, γιατί ποτέ η σκιά του Χριστού δεν θαυματούργησε. Ενώ οι σκιές των αποστόλων έκαναν πολλά θαύματα. Κατά τον τρόπο πάλι ήταν μεγαλύτερα, επειδή τότε μεν ο ίδιος ο Κύριος πρό­σταζε και θαυματουργούσε. Μετά τη Σταύρωση όμως και την Ανάστασή του οι δούλοι του επικαλούμενοι απλώς το σεβάσμιο και άγιο όνομά του μεγαλύτερα και εκπληκτικώτερα επιτελούσαν. Έτσι δοξαζόταν κι ακτι­νοβολούσε πιο πολύ η δύναμή του.
Γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες όρισαν να διαβάζονται αμέ­σως μετά τον σταυρό και την Ανάστασή του, οι «Πρά­ξεις» που περιγράφουν τα θαύματα των αποστόλων και κατ' εξοχήν επικυρώνουν την Ανάσταση, για να έχουμε σαφή και αναμφισβήτητη της Αναστάσεως την απόδει­ξη: Δεν τον είδες Αναστάντα με τα μάτια του σώματος; Αλλά τον βλέπεις με τα μάτια της πίστεως. Δεν τον εί­δες με τα «όμματα» τούτα; Θα τον δεις με τα θαύματα εκείνα. Των θαυμάτων η επίδειξη σε χειραγωγεί στης Αναστάσεως την απόδειξη.
Θέλεις όμως να δεις και τώρα θαύματα; Θα σου δεί­ξω. Και μάλιστα πιο μεγάλα απ' τα προηγούμενα: Όχι ένα νεκρό ν' ανασταίνεται, όχι ένα τυφλό να ξαναβλέπει, αλλά τη γη ολόκληρη να εγκαταλείπει το σκοτάδι της πλάνης.
Μεγίστη απόδειξη της Αναστάσεως είναι ότι ο Εσφαγμένος Χριστός έδειξε μετά τον θάνατο τόση δύ­ναμη, ώστε έπεισε τους ζωντανούς να περιφρονήσουν και πατρίδα και σπίτι και φίλους και συγγενείς και την ίδια τη ζωή τους για χάρη του και να προτιμήσουν μαστι­γώσεις και κίνδυνους και θάνατο. Αυτά δεν είναι κατορ­θώματα νεκρού κλεισμένου στον τάφο, αλλά αναστημέ­νου και ζωντανού.
Πρόσεξε παρακαλώ· Οι απόστολοι, όταν μεν ζούσε ο Διδάσκαλος από τον φόβο τους τον πρόδωσαν κι εξα­φανίσθηκαν όλοι. Ο Πέτρος μάλιστα τον αρνήθηκε με όρκο τρεις φορές. Όταν όμως πέθανε ο Χριστός, αυτός που τον αρνήθηκε τρεις φορές και πανικοβλήθηκε μπροστά σε μιαν υπηρετριούλα, τόσο απότομα άλλαξε, ώστε ν' αψηφήσει ολόκληρο λαό και μέσ' στη μέση του Ιουδαϊκού όχλου να διακηρύξει ότι ο σταυρωθείς και ταφείς αναστήθηκε εκ νεκρών την τρίτη ήμερα και ότι ανέβηκε στα ουράνια. Και τα κήρυξε όλα αυτά χωρίς να υπολογίσει τη φοβερή μανία των εχθρών και τις συνέ­πειες.
Πού βρήκε αυτό το θάρρος; Πού αλλού παρά στην Ανάσταση. Τον είδε και συνομίλησε μαζί του και άκουσε για τα μέλλοντα αγαθά, κι έτσι έλαβε δύναμη να πεθάνει γι' Αυτόν και να σταυρωθεί με την κεφαλή προς τα κάτω.
Το εξόχως σπουδαίο είναι ότι όχι μόνο ο Πέτρος και ο Παύλος και οι λοιποί απόστολοι, αλλά και ο Ιγνάτιος, που ούτε καν τον είδε ούτε απόλαυσε τη συντροφιά του, έδειξε τόση προθυμία για χάρη του, ώστε γι' Αυτόν πρό­σφερε θυσία τη ζωή του.
Και μόνο ο Ιγνάτιος και οι απόστολοι; Και γυναίκες καταφρονούν τον θάνατο, που, πριν αναστηθεί ο Χρι­στός, ήταν φοβερός και φρικώδης ακόμη και σε άνδρες και μάλιστα αγίους.
Ποιος τους έπεισε όλους αυτούς να περιφρονήσουν την παρούσα ζωή; Φυσικά δεν είναι κατόρθωμα ανθρώ­πινης δυνάμεως να πεισθούν τόσες μυριάδες, όχι μόνο ανδρών, αλλά και γυναικών και παρθένων και μικρών παιδιών, να πεισθούν να θυσιάσουν την παρούσα ζωή, να τα βάλουν με θηρία, να περιγελάσουν τη φωτιά, να κατα­πατήσουν κάθε είδος τιμωρίας και να σπεύσουν προς τη μέλλουσα ζωή!
Και ποιος, παρακαλώ, τα κατόρθωσε όλ' αυτά; Ο νε­κρός; Αλλά τόσοι νεκροί υπήρξαν και κανένας δεν έκα­νε τέτοια πράγματα. Μήπως ήταν μάγος και αγύρτης; Πλήθος μάγοι και αγύρτες και πλάνοι πέρασαν, αλλά ξε­χάστηκαν όλοι, χωρίς ν' αφήσουν το παραμικρό ίχνος· μαζί με τη ζωή τους έσβησαν κι οι μαγγανείες τους. Η φήμη όμως κι η δόξα κι οι πιστοί του Χριστού κάθε μέρα αυξάνουν κι απλώνονται σ' όλη την οικουμένη.

Οι άπιστοι φρίττουν κι οι πιστοί διακηρύττουν:

Χριστός ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

«Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των  αιώνων.  Αμήν».

1) Τις σχετικές πληροφορίες αντλούμε από τον περίφημο Ιουδαίο νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ που ανέφερε τα εξής στο Μ. Συνέδριο του Ισ­ραήλ: «Τον τελευταίο καιρό εμφανίσθηκε ο Θευδάς που ισχυριζόταν ότι είναι κάποιος μεγάλος και του προσκολλήθηκαν περίπου τετρακό­σιοι άνδρες. Αλλά φονεύθηκε εκείνος και όλοι οι οπαδοί του διαλύθη­καν και εξαφανίσθηκαν. Μετά από αυτόν παρουσιάσθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος... και παρέσυρε αρκετό λαό πίσω του. Χάθηκε κι εκείνος, και όσοι τον πίστευαν διασκορπίσθηκαν» (Πράξ. 5, 36-37).


2) Εννοεί τον Απ. Θωμά, πρβλ. Ιωάν. 11, 16.

 Πηγή:alopsis, gr

῾Ο Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων Θεόφιλος μιλᾶ γιά τό Πάσχα καί τό ῞Αγιο Φῶς

Σάββατο, 03 Απρίλιος 2010

Συντάχθηκε απο τον/την Εθνικός Κήρυκας - Θεόδωρος Καλμούκος 13:42

Μεγάλα πλήθη κόσμου από όλα τα μέρη της γης έχουν συρρεύσει στην άγια πόλη της Ιερουσαλήμ για να ζήσουν τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, σύμφωνα με τον Μακαριότατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο, ο οποίος σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» είπε «έχουμε προσέλευση πολλών προσκυνητών απ' όλο τον κόσμο και μάλιστα φέτος επειδή συμπίπτει το Πάσχα των Ορθοδόξων με των Καθολικών και των άλλων Ομολογιών η προσέλευση είναι αυξημένη».
Είπε επίσης, ότι «η Ιερουσαλήμ και ιδιαίτερα η παλαιά πόλη έχει χαρακτήρα εορταστικό και Πασχάλιο. Όλοι οι άνθρωποι εδώ είναι ευτυχείς διότι οι προσκυνητές δεν ενισχύουν μόνο ηθικά την Ιερουσαλήμ, αλλά και υλικά.
Τα καταστήματα εδώ είναι ανοικτά καθ' όλο το 24ώρο, υπάρχει μεγάλη κίνηση, ο ναός της Αναστάσεως είναι κατάμεστος κατά τη διάρκεια της ημέρας και γενικά υπάρχει ένα κλίμα πολύ ευχάριστο και εόρτιο και ευχόμαστε και ελπίζουμε να συνεχιστεί και με την τελετή του Αγίου Φωτός και της Αναστάσεως».
Ο Πατριάρχης κ. Θεόφιλος, ο οποίος είναι τέταρτος στη σειρά στην δομή της εκκλησιαστικής πενταρχίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είπε ακόμα, ότι «ευχόμεθα αυτή ατμόσφαιρα να επεκταθεί και στην ευρύτερη περιοχή και σε άλλους τομείς ούτως ώστε να επικρατήσει η ειρήνη, η συνδιαλλαγή, η καταλλαγή και η συμβίωση μεταξύ των λαών, αυτή είναι η ευχή μας».
Αυτό που αποκομίζει ο Πατριάρχης Θεόφιλος από τους προσκυνητές είναι ότι «οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι όλα τα πολιτικά συστήματα, οι κοσμικοί ηγέτες και άρχοντες δεν εμπνέουν πλέον εμπιστοσύνη, ούτε τα μεγάλα επιτεύγματα της τεχνολογίας, ούτε η παγκοσμιοποίηση, ούτε το ενδιαφέρον που δείχνεται για το περιβάλλον κ.λπ. αντιλαμβάνονται ότι η ανθρώπινη αξία δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο, αλλά από κάπου αλλού».
Είπε ακόμα, πως «αντιλαμβάνεται κανείς πως όλος ο κόσμος που έρχεται εδώ διψάει, υπάρχει μία πνευματική δίψα και αναζήτηση διότι οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι πλέον» και συμπλήρωσε πως «είναι κουρασμένοι οι άνθρωποι κυρίως από τη σύγχυση που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση η οποία στη θέση του κτίσαντος έχει βάλει την κτίση. Έχει θεοποιήσει την κτίση κι έχει μειώσει την αξία του ανθρωπίνου προσώπου, έχει βάλει το ανθρώπινο πρόσωπο κάτω από την άλογο φύση».
Ο Πατριάρχης Θεόφιλος είπε επίσης, πως «ο κόσμος εδώ στα Ιεροσόλυμα, ανακαλύπτει, έστω και χωρίς να μπορεί να το εκφράσει αυτό το πράγμα, το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου, δηλαδή πως ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού διότι εδώ πλέον στην Ιερουσαλήμ κανείς δεν τρέφει αυταπάτες και ο νόμος του Θεού, η θρησκεία, διαδραματίζει όχι μόνο πρωτεύοντα λόγο, αλλά λόγο ζωής και υπάρξεως αλλά κυρίως και ταυτότητος» και εξήγησε πως «εδώ στην Αγία Γη και στην πέριξ περιφέρεια και περιοχή αν δεν έχεις θρησκευτική ταυτότητα δεν έχεις και λόγο υπάρξεως».
Αναφορικά με άκτιστο φως του Μεγάλου Σαββάτου το οποίο εκπηγάζει από τον τάφο του Χριστού και για το οποίο λέγονται κατά καιρούς διάφορα, ο Πατριάρχης είπε, πως «όλες αυτές οι διάφορες αντιλήψεις και θεωρίες περί αγίου φωτός προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι τελούν υπό πλήρη άγνοια, δεν έχουν καμία θρησκευτική πεποίθηση κι από τη στιγμή που κάποιος αμφισβητεί και δεν θέλει να δεχθεί το μυστήριο της Θείας οικονομίας, δηλαδή της ενσαρκώσεως, από εκεί και πέρα όλα τα άλλα νομίζω ότι περιττεύουν».
Στην ερώτηση τι ακριβώς γίνεται, είπε ότι «η τελετή του Αγίου Φωτός είναι μέρος όλων των τελετών και μυστηρίων της Εκκλησίας μας» και τόνισε πως «η τελετή του Αγίου Φωτός είναι το μοναδικό και αποκλειστικό προνόμιο της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων δεδομένου ότι αυτή η τελετή λαμβάνει χώρα σ' ένα συγκεκριμένο τόπο της Σταυρώσεως και κυρίως της ταφής και της Αναστάσεως του Χριστού, μ' άλλα λόγια εις το καινόν μνήμα».
Εξήγησε ακόμα, πως η Αφή του Αγίου Φωτός «είναι μυστήριο της Εκκλησίας, είναι τελετή».
Στην ερώτηση τι αισθάνεται όταν γονατιστός προσευχούμενος συμβαίνει αυτή η Αφή του ακτίστου φωτός, απάντησε: «Συμβαίνει αυτό που συμβαίνει με όλο τον κόσμο, είναι η εμπειρία την οποία δέχεται κανείς κατά τη συμμετοχή του στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας».
Μιλώντας για τον Ελληνισμό, την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής, ο Πατριάρχης Θεόφιλος επεσήμανε πως «κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί μία πραγματικότητα ότι η Εκκλησία ήταν, είναι και παραμένει ο συνεκτικός κρίκος και δύναμη του Ελληνισμού, κι αυτό αποδεικνύεται μέχρι σήμερα στα διάφορα μέρη του κόσμου ιδιαιτέρως στην ευλογημένη χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όπου εκεί οι πολιτικές αρχές αναγκάζονται να υποκύπτουν και να υποκλίνονται στον Ελληνισμό της Αμερικής, σε έναν Ελληνισμό για τον οποίο θέλω να πιστεύω ότι το σημείο αναφοράς του είναι και παραμένει η Εκκλησία, η Ορθοδοξία».
Είπε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφθεί την Ομογένεια και κατέληξε με την ευχή «η χάρις του Παναγίου Τάφου και το ανέσπερο φως της Αναστάσεως να θερμαίνει τις καρδιές των ανθρώπων και να φωτίζει τις διάνοιές τους και να τους οδηγεί στην οδό του Χριστού, δηλαδή στην οδό της αληθείας».

Πηγή! http://www.romfea.

᾿Αναστάσιμα εὐλογητάρια (ψηφιοσκόπιο)

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ - ΟΡΘΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ Ήχος πλ. α' -Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν ... ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ - ΟΡΘΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου
δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου
πάντας ελευθερώσαντα.

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.

Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ
τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε,
ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,

Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη,
πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν
δέ, Αποστόλοις είπατε.

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,

Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο.
Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς
Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.

Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν


Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί,
Κύριε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα,
αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός
καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ')

Μέγα Σάββατο:Κύματι θαλάσσης (κανών, κείμενον)

 

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, λέγομεν Τρισάγιον. Παναγία Τριάς..., Πάτερ ἡμῶν..., Ὅτι σοῦ ἐστιν..., Κύριε ἐλέησον, ιβ'. Δεῦτε προσκυνήσωμεν..., ἐκ γ', καὶ τόν Ν' ψαλμόν.

 

ᾨδὴ α' Ἦχος πλ. β' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Κύματι θαλάσσης, τὸν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, ὑπὸ γῆς ἔκρυψαν, τῶν σεσωσμένων οἱ Παῖδες, ἀλλ' ἡμεῖς ὡς αἱ Νεάνιδες, τῷ Κυρίῳ ᾄσωμεν. Ἐνδόξως γάρ δεδόξασται».

Κύριε Θεέ μου, ἐξόδιον ὕμνον, καὶ ἐπιτάφιον, ᾠδὴν σοι ᾄσομαι, τῷ τῇ ταφῇ σου ζωῆς μοι, τὰς εἰσόδους διανοίξαντι, καὶ θανάτῳ θάνατον, καὶ ᾍδην θανατώσαντι.

 

Ἄνω σε ἐν θρόνῳ, καὶ κάτω ἐν τάφῳ, τὰ ὑπερκόσμια, καὶ ὑποχθόνια, κατανοοῦντα Σωτήρ μου, ἐδονεῖτο τῇ νεκρώσει σου· ὑπὲρ νοῦν ὠράθης γάρ, νεκρὸς ζωαρχικώτατος.

 

Ἵνα σου τῆς δόξης, τὰ πάντα πληρώσῃς, καταπεφοίτηκας, ἐν κατωτάτοις τῆς γῆς· ἀπὸ γὰρ σοῦ οὐκ ἐκρύβη, ἡ ὑπόστασίς μου ἡ ἐν Ἀδάμ, καὶ ταφεὶς φθαρέντα με, καινοποιεῖς, Φιλάνθρωπε.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Κύματι θαλάσσης, τὸν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, ὑπὸ γῆς ἔκρυψαν, τῶν σεσωσμένων οἱ Παῖδες, ἀλλ' ἡμεῖς ὡς αἱ Νεάνιδες, τῷ Κυρίῳ ᾄσωμεν. Ἐνδόξως γάρ δεδόξασται».

 

ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Σὲ τὸν ἐπὶ ὑδάτων, κρεμάσαντα πᾶσαν τὴν γῆν ἀσχέτως, ἡ Κτίσις κατιδοῦσα, ἐν τῷ Κρανίῳ κρεμάμενον, θάμβει πολλῷ συνείχετο. Οὐκ ἔστιν ἅγιος πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα».

 

Σύμβολα τῆς ταφῆς σου, παρέδειξας τὰς ὁράσεις πληθύνας, νῦν δὲ τὰ κρύφιά σου, θεανδρικῶς διετράνωσας, καὶ τοῖς ἐν ᾍδῃ Δέσποτα, οὐκ ἔστιν ἅγιος, πλὴν σου Κύριε, κραυγάζουσιν.

 

Ἥπλωσας τὰς παλάμας, καὶ ἥνωσας τὰ τὸ πρὶν διεστῶτα, καταστολῇ δὲ Σῶτερ, τῇ ἐν σινδόνι καὶ μνήματι, πεπεδημένους ἔλυσας. Οὐκ ἔστιν ἅγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζοντας.

 

Μνήματι καὶ σφραγῖσιν, ἀχώρητε συνεσχέθης βουλήσει· καὶ γὰρ τὴν δύναμίν σου, ταὶς ἐνεργείαις ἐγνώρισας, θεουργικῶς τοῖς μέλπουσιν, οὐκ ἔστιν ἅγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Σὲ τὸν ἐπὶ ὑδάτων, κρεμάσαντα πᾶσαν τὴν γῆν ἀσχέτως, ἡ Κτίσις κατιδοῦσα, ἐν τῷ Κρανίῳ κρεμάμενον, θάμβει πολλῷ συνείχετο. Οὐκ ἔστιν ἅγιος πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα».

 

Κάθισμα Ἦχος α' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸν τάφον σου Σωτήρ, στρατιῶται τηροῦντες, νεκροὶ τῇ ἀστραπῇ, τοῦ ὀφθέντος Ἀγγέλου, ἐγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξὶ τὴν Ἀνάστασιν. Σὲ δοξάζομεν, τὸν τῆς φθορᾶς καθαιρέτην, σοὶ προσπίπτομεν, τῷ ἀναστάντι ἐκ τάφου, καὶ μόνῳ Θεῷ ἡμῶν.

 

Δόξα... Καὶ νῦν... Πάλιν τὸ αὐτὸ

 

ᾨδὴ δ' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τὴν ἐν Σταυρῷ σου θείαν κένωσιν, προορῶν Ἀββακοὺμ ἐξεστηκὼς ἐβόα. Σὺ δυναστῶν διέκοψας κράτος Ἀγαθέ, ὁμιλῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ, ὡς παντοδύναμος».

 

Ἑβδόμην σήμερον ἡγίασας, ἣν εὐλόγησας πρίν, καταπαύσει τῶν ἔργων· παράγεις γὰρ τὰ σύμπαντα, καὶ καινοποιεῖς, σαββατίζων Σωτήρ μου, καὶ ἀνακτώμενος.

 

Ῥωμαλαιότητι τοῦ κρείττονος, ἐκνικήσαντός σου, τῆς σαρκὸς ἡ ψυχή σου, διῄρηται σπαράττουσα· ἄμφω γὰρ δεσμούς, τοῦ θανάτου καὶ ᾍδου, Λόγε τῷ κράτει σου.

 

Ὁ ᾍδης Λόγε συναντήσας σοι, ἐπικράνθη, βροτὸν ὁρῶν τεθεωμένον, κατάστικτον τοῖς μώλωψι, καὶ πανσθενουργόν, τῷ φρικτῷ τῆς μορφῆς δέ, διαπεφώνηκεν.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τὴν ἐν Σταυρῷ σου θείαν κένωσιν, προορῶν Ἀββακοὺμ ἐξεστηκὼς ἐβόα. Σὺ δυναστῶν διέκοψας κράτος Ἀγαθέ, ὁμιλῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ, ὡς παντοδύναμος».

 

ᾨδὴ ε' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θεοφανείας σου Χριστέ, τῆς πρὸς ἡμᾶς συμπαθῶς γενομένης, Ἡσαΐας φῶς ἰδὼν ἀνέσπερον, ἐκ νυκτὸς ὀρθρίσας ἐκραύγαζεν· Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ πάντες οἱ ἐν τῇ γῇ ἀγαλλιάσονται».

 

Νεοποιεῖς τοὺς γηγενεῖς, ὁ πλαστουργὸς χοϊκὸς χρηματίσας, καὶ σινδὼν καὶ τάφος ὑπεμφαίνουσι, τὸ συνόν σοι Λόγε μυστήριον· ὁ εὐσχήμων γὰρ βουλευτής, τήν τοῦ σὲ φύσαντος βουλὴν σχηματίζει, ἐν σοὶ μεγαλοπρεπῶς καινοποιοῦντός με.

 

Διὰ θανάτου τὸ θνητόν, διὰ ταφῆς τὸ φθαρτὸν μεταβάλλεις· ἀφθαρτίζεις γὰρ θεοπρεπέστατα, ἀπαθανατίζων τὸ πρόσλημμα· ἡ γὰρ σάρξ σου διαφθορὰν οὐκ εἶδε Δέσποτα, οὐδὲ ἡ ψυχή σου εἰς ᾍδου, ξενοπρεπῶς ἐγκαταλέλειπται.

 

Ἐξ ἀλοχεύτου προελθών, καὶ λογχευθεὶς τὴν πλευρὰν Πλαστουργέ μου, ἐξ αὐτῆς εἰργάσω τὴν ἀνάπλασιν, τὴν τῆς Εὔας Ἀδὰμ γενόμενος, ἀφυπνώσας ὑπερφυῶς, ὕπνον φυσίζωον, καὶ ζωὴν ἐγείρας ἐξ ὕπνου, καὶ τῆς φθορᾶς ὡς παντοδύναμος.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θεοφανείας σου Χριστέ, τῆς πρὸς ἡμᾶς συμπαθῶς γενομένης, Ἡσαΐας φῶς ἰδὼν ἀνέσπερον, ἐκ νυκτὸς ὀρθρίσας ἐκραύγαζεν· Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ πάντες οἱ ἐν τῇ γῇ ἀγαλλιάσονται».

 

ᾨδὴ ς' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Συνεσχέθη, ἀλλ' οὐ κατεσχέθη, στερνοις κητῴοις Ἰωνᾶς· σοῦ γὰρ τὸν τύπον φέρων, τοῦ παθόντος καὶ ταφῇ δοθέντος, ὡς ἐκ θαλάμου, τοῦ θηρὸς ἀνέθορε, προσεφώνει δὲ τῇ κουστωδίᾳ. Οἱ φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ, ἔλεον αὐτοῖς ἐγκατελίπετε».

 

Ἀνῃρέθης, ἀλλ' οὐ διῃρέθης, Λόγε ἧς μετέσχες σαρκός· εἰ γὰρ καὶ λέλυταί σου, ὁ ναὸς ἐν τῷ καιρῷ τοῦ πάθους· ἀλλὰ καὶ οὕτω μία ἦν ὑπόστασις, τῆς Θεότητος καὶ τῆς σαρκός σου· ἐν ἀμφοτέροις γάρ, εἷς ὑπάρχεις Υἱός, Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.

 

Βροτοκτόνον, ἀλλ' οὐ θεοκτόνον, ἔφυ τὸ πταῖσμα τοῦ Ἀδάμ· εἰ γὰρ καὶ πέπονθέ σου, τῆς σαρκὸς ἡ χοϊκὴ οὐσία, ἀλλ' ἡ Θεότης ἀπαθὴς διέμεινε, τὸ φθαρτὸν δέ σου πρὸς ἀφθαρσίαν μετεστοιχείωσας, καὶ ἀφθάρτου ζωῆς, ἔδειξας πηγὴν ἐξ ἀναστάσεως.

 

Βασιλεύει, ἀλλ' οὐκ αἰωνίζει, ᾍδης τοῦ γένους τῶν βροτῶν· σὺ γὰρ τεθεὶς ἐν τάφῳ, Κραταιέ ζωαρχικῇ παλάμῃ, τὰ τοῦ θανάτου, κλεῖθρα διεσπάραξας, καὶ ἐκήρυξας τοῖς ἀπ' αἰῶνος ἐκεῖ καθεύδουσι λύτρωσιν ἀψευδῆ, Σῶτερ γεγονὼς νεκρῶν πρωτότοκος.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Συνεσχέθη, ἀλλ' οὐ κατεσχέθη, στέρνοις κητῴοις Ἰωνᾶς· σοῦ γὰρ τὸν τύπον φέρων, τοῦ παθόντος καὶ ταφῇ δοθέντος, ὡς ἐκ θαλάμου, τοῦ θηρὸς ἀνέθορε, προσεφώνει δὲ τῇ κουστωδίᾳ· Οἱ φυλασσόμενοι μάταια καὶ ψευδῆ, ἔλεον αὐτοῖς ἐγκατελίπετε».

 

Κοντάκιον Ἦχος β'

Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.

Ὁ Οἶκος

Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεῴχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. ᾍδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.

 

ᾨδὴ ζ' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἄφραστον θαῦμα! Ὁ ἐν καμίνῳ ῥυσάμενος, τοὺς Ὁσίους Παῖδας ἐκ φλογός, ἐν τάφῳ νεκρός, ἄπνους κατατίθεται, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων. Λυτρωτά, ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ».

 

Τετρωται ᾍδης, ἐν τῇ καρδίᾳ δεξάμενος τὸν τρωθέντα λόγχῃ τὴν πλευράν, καὶ σθένει πυρὶ θείῳ δαπανώμενος, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων· Λυτρωτά, ὁ Θεός εὐλογητὸς εἶ.

 

Ὄλβιος τάφος! ἐν ἑαυτῷ γὰρ δεξάμενος, ὡς ὑπνοῦντα τὸν Δημιουργόν, ζωῆς θησαυρός, θεῖος ἀναδέδεικται, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων. Λυτρωτά, ὁ Θεός εὐλογητὸς εἶ.

 

Νόμῳ θανόντων, τὴν ἐν τῷ τάφῳ κατάθεσιν, ἡ τῶν ὅλων δέχεται ζωή, καὶ τοῦτον πηγήν, δείκνυσιν ἐγέρσεως, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων. Λυτρωτά, ὁ Θεός εὐλογητὸς εἶ.

 

Μία ὑπῆρχεν, ἡ ἐν τῷ ᾍδῃ ἀχώριστος, καὶ ἐν τάφῳ, καὶ ἐν τῇ Ἐδέμ, Θεότης Χριστοῦ, σὺν Πατρὶ καὶ Πνεύματι, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων. Λυτρωτά, ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἄφραστον θαῦμα! Ὁ ἐν καμίνῳ ῥυσάμενος, τοὺς Ὁσίους Παῖδας ἐκ φλογός, ἐν τάφῳ νεκρός, ἄπνους κατατίθεται, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελῳδούντων. Λυτρωτά, ὁ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ».

 

ᾨδὴ η' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἔκστηθι φρίττων οὐρανέ, καὶ σαλευθήτωσαν τὰ θεμέλια τῆς γῆς· ἰδοὺ γὰρ ἐν νεκροῖς λογίζεται, ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν, καὶ τάφῳ σμικρῷ ξενοδοχεῖται, ὃν Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».

 

Λέλυται ἄχραντος ναός, τὴν πεπτωκυῖαν δὲ συνανίστησι σκηνήν. Ἀδὰμ γὰρ τῷ προτέρῳ δεύτερος, ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν, κατῆλθεν μέχρις ᾍδου ταμείων, ὃν Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

 

Πέπαυται τόλμα Μαθητῶν, Ἀριμαθαίας δὲ ἀριστεύει Ἰωσήφ· νεκρὸν γὰρ καὶ γυμνὸν θεώμενος, τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν, αἰτεῖται, καὶ κηδεύει κραυγάζων· οἱ Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

 

Ὢ τῶν θαυμάτων τῶν καινῶν! ὢ ἀγαθότητος! ὢ ἀφράστου ἀνοχῆς! ἑκὼν γὰρ ὑπὸ γῆς σφραγίζεται, ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν, καὶ πλάνος Θεὸς συκοφαντεῖται, ὃν Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἔκστηθι φρίττων οὐρανέ, καὶ σαλευθήτωσαν τὰ θεμέλια τῆς γῆς· ἰδοὺ γὰρ ἐν νεκροῖς λογίζεται, ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν, καὶ τάφῳ σμικρῷ ξενοδοχεῖται, ὃν Παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».

 

ᾨδὴ θ' Ὁ Εἱρμὸς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Μὴ ἐποδύρου μου Μῆτερ, καθορῶσα ἐν τάφῳ, ὃν ἐν γαστρὶ ἄνευ σπορᾶς, συνέλαβες Υἱόν· ἀναστήσομαι γὰρ καὶ δοξασθήσομαι, καὶ ὑψώσω ἐν δόξῃ, ἀπαύστως ὡς Θεός, τοὺς ἐν πίστει καὶ πόθῳ σὲ μεγαλύνοντας».

 

Ἐπὶ τῷ ξένῳ σου τόκῳ, τὰς ὀδύνας φυγοῦσα, ὑπερφυῶς ἐμακαρίσθην, ἄναρχε Υἱέ, νῦν δέ σε Θεέ μου, ἄπνουν ὁρῶσα νεκρόν, τῇ ῥομφαίᾳ τῆς λύπης, σπαράττομαι δεινῶς· ἀλλ' ἀνάστηθι, ὅπως μεγαλυνθήσωμαι.

 

Γῆ με καλύπτει ἑκόντα, ἀλλα φρίττουσιν ᾍδου, οἱ πυλωροί, ἠμφιεσμένον, βλέποντες στολήν, ἠμαγμένην Μῆτερ, τῆς ἐκδικήσεως· τοὺς ἐχθροὺς ἐν Σταυρῷ γάρ, πατάξας ὡς Θεός, ἀναστήσομαι αὖθις καὶ μεγαλύνω σε.

 

Ἀγαλλιάσθω ἡ Κτίσις, εὐφραινέσθωσαν πάντες οἱ γηγενεῖς· ὁ γὰρ ἐχθρὸς ἐσκύλευται ᾍδης, μετὰ μύρων Γυναῖκες προσυπαντάτωσαν, τὸν Ἀδὰμ σὺν τῇ Εὔα, λυτροῦμαι παγγενῆ, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐξαναστήσομαι.

Καταβασία ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Μὴ ἐποδύρου μου Μῆτερ, καθορῶσα ἐν τάφῳ, ὃν ἐν γαστρὶ ἄνευ σπορᾶς, συνέλαβες Υἱόν· ἀναστήσομαι γὰρ καὶ δοξασθήσομαι, καὶ ὑψώσω ἐν δόξῃ, ἀπαύστως ὡς Θεός, τοὺς ἐν πίστει καὶ πόθῳ σὲ μεγαλύνοντας».

 

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ Ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς Θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

 

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις μετὰ τοῦ

Ὁ Ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν

 

ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ' Ἦχος βαρὺς

Ἰδοὺ σκοτία καὶ πρωΐ, καὶ τί πρὸς τὸ μνημεῖον Μαρία ἕστηκας, πολὺ σκότος ἔχουσα ταῑς φρεσίν; ὑφ' οὗ ποῦ τέθειται ζητεῖς ὁ Ἰησοῦς. Ἀλλ' ὅρα τοὺς συντρέχοντας Μαθητάς, πῶς τοῖς ὀθονίοις καὶ τῷ σουδαρίῳ, τὴν Ἀνάστασιν ἐτεκμήραντο, καὶ ἀνεμνήσθησαν τῆς περὶ τούτου Γραφῆς. Μεθ' ὧν, καὶ δι' ὧν καὶ ἡμεῖς, πιστεύσαντες, ἀνυμνοῦμέν σε τὸν ζωοδότην Χριστόν.

 

Ἦχος πλ. α'

Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

 

Ἦχος πλ. β'

Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν.

 

ΜΑΡΚΟΝ 16,1-8

Διαγενομένου τοῦ σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνή...

...καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον, ἐφοβοῦντο γάρ.