Κι ἄν σπάσανε στήν Κάρπαθο
ἀϊτέ μου τά φτερά σου,
μᾶς ἄφησες κληρονομιά
ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ...
Σάββατο 29 Μαΐου 2010
Το παρακάτω πεζό του Λαπαθιώτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ελληνική Επιθεώρησις» στη δεκαετία του 1920. Δεν περιλαμβάνεται στη συλλογή πεζών ποιημάτων του Λαπαθιώτη που έχει συγκεντρώσει ο Τάκης Σπετσιώτης στο βιβλίο του «Χαίρε Ναπολέων» οπότε δεν αποκλείεται να είναι αθησαύριστο.
Ρόδα...
του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη
...Ένα κοριτσάκι περνούσε προς το δείλι, μέσ’ τον πλατύ έρμο δρόμο, και βάσταγε στην αγκαλιά του μια δέσμην άσπρα ρόδα۠· το βράδυ σίμωνε γοργά, έπεφτε ολούθε η νύχτα, κι αυτό τραβούσε βιαστικά, και πρόσεχε όλην ώρα, μη σκοντάψει۠· χτυπούσεν η καρδούλα του, τα μάγουλά του ήτανε φλογισμένα, τ΄ άμαθα ποδαράκια του λυγούσανε απ΄ το βάρος.
Και κάποιος πέρασε κι αγάπησε του κοριτσιού τα μάτια۠· με τρόπο κοντοστάθηκε, σα για να του μιλήσει, μα κείνο δεν τον είδε, και τράβηξε πιο γρήγορα.
Και κείνος που τ΄ αγάπησε, στάθηκ΄ εκεί πολλή ώρα, και τ΄ ακολουθούσε με τα μάτια, ώσπου το κοριτσάκι χάθηκε στις καλαμιές της ρεματιάς, στις καλαμιές της ρεματιάς που πάει κατά τη χώρα...
Και την άλλη μέρα, ίδιαν ώρα, το ίδιο κοριτσάκι περνούσε πάλι μέσ΄ τον ίδιο δρόμο, και βάσταγε στα χέρια του μια δέσμη ρόδα κόκκινα۠· περνούσε πάλι μέσ΄ τον ίδιο δρόμο, μα δε βιαζότανε σα χτες۠· η καρδούλα του χτυπούσε δυνατά, τα μάγουλά του ήτανε πυρωμένα, και τα μάτια του κοίταζαν μακριά...
Και νάσου πάλε αυτός, στην ίδια θέση, που είχε αγαπήσει πιο μπροστά του κοριτσιού τα μάτια۠· σίμωσε δειλά, μ΄ αυτό χαμήλωσε το πρόσωπο στη γη, και κοίταε το δρόμο.
Και μήτε που είπαν λέξη, μόνο αναστενάξανε βαθιά, και το κοριτσάκι τράβηξε, κι αυτός έμεινε πίσω, και τ΄ ακολουθούσε με τα μάτια, ώσπου στο τέλος χάθηκε πίσω απ΄ τις καλαμιές της ρεματιάς, τις καλαμιές της ρεματιάς που πάει κατά τη χώρα...
Και την τρίτη μέρα, την ίδιαν ώρα, το ίδιο κοριτσάκι ξαναπερνούσε πάλι από τον ίδιο δρόμο, κι έφερνε μέσ΄ την αγκαλιά ένα μάτσο ρόδα πορφυρά۠· τα μάτια του ήταν άρρωστα, η ανάσα του κομμένη : το είχε μεθύσει δυνατά των ρόδων η ευωδιά.
Κι αυτός που τ΄ αγαπούσε, το περίμενε۠· ήρθε σιμά του θαρρετά, με την καρδιά γιομάτη۠· το κοριτσάκι στην αρχή χαμήλωσε τα μάτια, μα πάλι τ΄ ανασήκωσε.
― Δώσ’ μου ένα ρόδο...
― Πάρ΄τα.
Και πήρε όλα τα ρόδα, το μάτσο με τα ρόδα, κι ήταν γιομάτα δάκρυα۠· και μοιάζαν λυπημένα, σαν κάποιες άγρυπνες βαθιές και σιωπηλές πληγές.
Κι η γλύκα των ματιών του κοριτσιού, σκόρπισε μονομιάς : γιατί δεν ήτανε παρά το λίγωμα απ΄ τα ρόδα۠· και χάθηκεν η αγάπη στου κοριτσιού τα μάτια. Κι άρχισε τότε να σφυράει κάποιο παλιό τραγούδι και να κοιτάει αφαιρεμένα αλλού.
Και το κοριτσάκι τράβηξε πάλι σιγανά۠· τράβηξε πάλι σιγανά, και χάθηκε στις καλαμιές της ρεματιάς, τις καλαμιές της ρεματιάς που πάει κατά τη χώρα...
Κι ύστερ΄ από τρεις μέρες – προς το βράδυ – περνούσε πλάι στη ρεματιά που πάει κατά τη χώρα, ένα μικρούλι φέρετρο : μικρούλι ήταν το φέρετρο, μικρούλι και λευκό, σαν τις ψυχούλες των παιδιών που πάνε να ησυχάσουν...
Το φέρετρο ήτανε μικρό, μια μαύρη μάνα μοναχά πήγαινε αργά από πίσω· και μέσα του ήταν ένα κοριτσάκι – ένα χλωμό μηδαμινό μικρούλι κοριτσάκι· κι απάνω στα χεράκια του τ΄ αχνά, τα σταυρωμένα, ήταν ριγμένο μοναχά ένα ρόδο – ένα μονάχα ρόδο κατακίτρινο.
Και μήτε φάνη πια κανείς μέσ΄ τον πλατύ έρμο δρόμο.-
Ευχαριστώ τον φίλτατο Σφραγιδονυχαργοκομήτη που το πληκτρολόγησε.
Ν.Σ.
Πηγή:http://www.sarantakos.com
ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΓΙΑ ΤΗ «ΜΕΣΑ ΦΡΙΚΗ»-τοῦ Κωνσταντίνου Τσάτσου
- Ἕνα κείμενο ἐθνικῆς αὐτογνωσίας, τοῦ Κωνσταντίνου Τσάτσου, γραμμένο στὶς 25 Ἰανουαρίου 1945 ! ! ! Ἕνα κείμενο ποὺ σὰν νὰ γράφτηκε σήμερα .
Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε. Δύτες νὰ γίνουμε καὶ ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς ὕπαρξής μας, ἐκεῖ ποὺ ὁ Θεός μας ἀναπαύεται, ν᾽ ἀντλήσουμε τὶς παράφορες δυνάμεις τῆς ἀπελπισίας καὶ τῆς πίστης ποὺ προκαλεῖ τὸ θαῦμα καὶ ἀναγκάζει τὴ θέληση νὰ θελήσει τὸ θέλημά της. Τρεῖς χιλιάδες χρόνια ἐπιζήσαμε στὶς ἀμαρτίες μας, θὰ ἐπιζήσουμε καὶ τώρα. Πῶς; Πότε; Ποιός θ᾽ ἀρχισει τὴν ἄνωση; Κάποιος, κάπου κάποτε θὰ βρεθεῖ. Καὶ ἄλλοι θὰ βρεθοῦν ν᾽ ἀκολουθήσουν. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀλλιῶς, χωρὶς νὰ χαλάσει ἡ ἰσορροπία τοῦ κόσμου…».
Πηγή: περιοδ. «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ»
Διαδίκτυο:http://christianvivliografia.wordpress.com/
Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἄς γίνεται σέ ὅλα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ - Θαυμαστή διήγηση»
Μέρος Α΄
«Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του
«Ἄς γίνεται σέ ὅλα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ - Θαυμαστή διήγηση»
Ποιος εἶναι σήμερα ἥσυχος, ποιός δέν ἀνησυχεῖ, ποιός δέν ἔχει βασανισμένη τήν καρδιά του;
Σπανίως συναντᾶς ἥρεμο ἄνθρωπο.
Σπανίως συναντᾶς ἥρεμο ἄνθρωπο.
Ὑπάρχουν ἀκόμη καί κάποια παιδιά πού εἶναι ὅμοια μέ τούς μεγάλους, πού ἔχασαν τήν ὑπέροχη γοητεία, ἡ ὁποία σέ προσελκύει, σέ τραβάει στά παιδιά.
Οἱ νεαροί ζοῦν σάν νά ἔχουν πυρετό, οἱ μεγάλοι ἔχουν τεντωμένα «νεῦρα», οἱ ἠλικιωμένοι στερήθηκαν τήν χαρακτηριστική τους ἡρεμία, τήν ψυχική τους εἰρήνη. Ἡ ζωή ἔβαλε σέ ὅλα τή σφραγίδα της. Ὅλα εἶναι σέ ἀναβρασμό.
Ἄν ζήσατε στίς ὄχθες κάποιου μεγάλου ποταμοῦ μέ ἄφθονα νερά, τότε ξέρετε ὅτι καθώς λυσσομανᾶ τό ποτάμι καί τά κύματα ἀναταράζουν τή βάρκα καί ἑτοιμάζονται νά τή βυθίσουν στήν ὑδάτινη ἄβυσσο, οἱ πλέοντες δέν πρέπει νά χάσουν τήν ἑτοιμότητά τοῦ πνεύματος.
Ἀντίθετα, πρέπει μέ πολύ δύναμη νά ἐργασθοῦν γιά νά παλέψουν ἐναντίον τοῦ φοβεροῦ στοιχείου καί νά σώσουν τή ζωή τους.
Καί καθένας γιά νά ἐκπληρώσει τό χρέος του, τό χρέος τοῦ χριστιανοῦ καί τοῦ Ρώσου πολίτη το σημερινό καιρό χρειάζεται ψυχική εἰρήνη, ἠρεμία πνεύματος.
Καί καθένας γιά νά ἐκπληρώσει τό χρέος του, τό χρέος τοῦ χριστιανοῦ καί τοῦ Ρώσου πολίτη το σημερινό καιρό χρειάζεται ψυχική εἰρήνη, ἠρεμία πνεύματος.
Κι αὐτό θα γίνει, ὅταν ἡ καρδιά φλέγεται ἀπό τήν πεποίθηση ὅτι ὁ πανταχοῦ παρών Κύριος καί Πατέρας μας, πού βασιλεύει σ’ ὅλο τόν κόσμο καί κατευθύνει τά πάντα πρός τό ἀγαθό
δέ θά ἐγκαταλείψει ἐμᾶς τούς ἀδύνατους καί ἀνήμπορους, ὅτι Αὐτός ὁδηγεῖ τή ζωή τοῦ καθενός ἀπό μᾶς, τά πλάσματά Του, καί ὅτι οὔτε μιά τρίχα τῆς κεφαλῆς μας, κατά το λόγο τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ, δέν πέφτει χωρίς τό θέλημά Του.
δέ θά ἐγκαταλείψει ἐμᾶς τούς ἀδύνατους καί ἀνήμπορους, ὅτι Αὐτός ὁδηγεῖ τή ζωή τοῦ καθενός ἀπό μᾶς, τά πλάσματά Του, καί ὅτι οὔτε μιά τρίχα τῆς κεφαλῆς μας, κατά το λόγο τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ, δέν πέφτει χωρίς τό θέλημά Του.
«Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Αὐτή εἶναι μιά ἐκφώνηση τήν ὁποία συχνά ἀκοῦμε κατά τή Θεία Λειτουργία. Ἄς ἀντηχεῖ ὄχι μόνο στ’ αὐτιά μας, ἀλλά ἄς φθάνει μέχρι τήν καρδιά, μέχρι τό βάθος της καί ἄς βρίσκει ἐκεῖ εἰλικρινῆ καί καταφατική ἀπόκριση.
«Γεννηθήτω τό θέλημά Σου». Τά λόγια αὐτά τῆς Κυριακῆς προσευχῆς, σάν τίς θωπευτικές θερμές ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, ἄς θερμαίνουν τήν ὕπαρξή μας χύνοντας σ’ αὐτήν τή μακάρια εἰρήνη καί τήν ἥσυχη στάση μας σέ ὅλες τίς δυστυχίες καί τίς χαρές τῆς ζωῆς , ἐνισχύοντάς τήν σέ κάθε δραστηριότητα πού ἐπιβάλλεται σέ κάθε θέση ἤ κατάσταση πού βρισκόμαστε.
Τό νά παραδώσεις τόν ἑαυτό σου στή θεία καθοδήγηση, το νά μπεῖς κάτω ἀπό τή ζεστή καί γεμάτο ἀγάπη σκέπη τοῦ Θεοῦ, αὐτός εἶναι ὁ σπουδαιότερος ὅρος μιᾶς εὐτυχισμένης ζωῆς.
Θεωροῦμε κατάλληλη τή στιγμή, χάριν νουθεσίας, νά παραθέσουμε τή διήγηση γιά κάποιο μοναχό ὁ ὁποῖος ὑπέταξε τό δικό του θέλημα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀπόλαυσε μεγάλη εἰρήνη στήν ψυχή του, λαμβάνοντας ἀπό τό Θεό τό ἰαματικό χάρισμα.
Πολλοί ἀσθενεῖς γίνονται καλά μόνο μέ τό ἄγγιμα τοῦ ἐνδύματος του. Παντοῦ συναντοῦσε μεγάλο σεβασμό γιά τό πρόσωπό του. Μεταξύ αὐτῶν οἱ ἀδελφοί τῆς μονῆς ἐκπληττονταν πολύ μέ ὅσα γίνονταν ἀπό τό συμμοναστή τους, ἐπειδή δέν παρατηροῦσαν σ’αὐτόν κανένα ἰδιαίτερα ἐξέχον ἀσκητικό ἀγώνισμα, οὔτε αὐστηρή νηστεία, οὔτε ὑπερβολικούς κόπους, οὔτε κάτι ἄλλο. Ζοῦσε, ὅπως ὅλοι οἵ ἄλλοι.
Ἕνα μόνο πρᾶγμα κρατοῦσε μέ αὐστηρότητα. Ὅλα ὅσα τοῦ συνέβαιναν τά δεχόνταν πρόθυμα καί εὐχαριστοῦσε γι’ αὐτό τό Θεό. Ἕνα τόν διέκρινε: Εἶχε παραδοθεῖ ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Κάποτε πού ὁ μοναχός αὐτό θεράπευσε κάποιους ἀρρώστους χωρίς κανένα ἰατρικό μέσο διά τῆς ζώσης ἐν αὐτῷ χάριτος καί δυνάμεως, ὁ προεστώς τοῦ κοινοβίου τόν ρώτησε ποία ἦταν ἡ αἰτία τῆς θεραπείας, γιατί οἱ προσευχόμενοι σ’ αὐτόν λαμβάνουν τήν ἴαση.
-Καί ἐγώ ὁ ἴδιος ἐκπλήττομαι πού μπορῶ νά τούς δίνω τήν ὑγεία τους, ἀπάντησε ὁ μοναχός. Ντρέπομαι πού τά ἐνδύματά μου, ἔχουν ἰαματική δύναμη, γιατί ἐγώ οὔτε μέ νηστεία, οὔτε μέ ἄλλα ἀσκητικά, μοναστικά ἀγωνίσματα, ἀξιώθηκα νά λάβω τέτοιο δῶρο ἀπό τό Θεό.
Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
Κάποτε πού ὁ μοναχός αὐτό θεράπευσε κάποιους ἀρρώστους χωρίς κανένα ἰατρικό μέσο διά τῆς ζώσης ἐν αὐτῷ χάριτος καί δυνάμεως, ὁ προεστώς τοῦ κοινοβίου τόν ρώτησε ποία ἦταν ἡ αἰτία τῆς θεραπείας, γιατί οἱ προσευχόμενοι σ’ αὐτόν λαμβάνουν τήν ἴαση.
-Καί ἐγώ ὁ ἴδιος ἐκπλήττομαι πού μπορῶ νά τούς δίνω τήν ὑγεία τους, ἀπάντησε ὁ μοναχός. Ντρέπομαι πού τά ἐνδύματά μου, ἔχουν ἰαματική δύναμη, γιατί ἐγώ οὔτε μέ νηστεία, οὔτε μέ ἄλλα ἀσκητικά, μοναστικά ἀγωνίσματα, ἀξιώθηκα νά λάβω τέτοιο δῶρο ἀπό τό Θεό.
Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com
᾿Ανακοίνωση ῾Ιεράς Μονῆς ῾Οσίου Γρηγορίου ῾Αγίου ῎Ορους: ῾Ο νέος φορολογικός νόμος καί ὁ γραμμωτός κωδικός φορολογουμένου....
Ο νέος φορολογικός νόμος, ο οποίος έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών για δημόσια διαβούλευση, προτείνει τρόπους ηλεκτρονικής υποβολής αποδείξεων από επιχειρήσεις και πολίτες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή.
Γιά την υλοποίηση της ηλεκτρονικής υποβολής των αποδείξεων προτείνονται "πέντε παράλληλες και συντονισμένες δράσεις". Η δεύτερη από αυτές αφορά την "δυνατότητα συσχέτισης της συναλλαγής με τον ΑΦΜ του πελάτη "για λόγους προστασίας της ιδιωτικότητας της συναλλαγής", δηλαδή για να πραγματοποιείται η ηλεκτρονική υποβολή μιας αποδείξεως από ταμειακή μηχανή χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαρρεύσει πρός τρίτους. Προτείνεται γι αυτό "η εισαγωγή ενός μοναδικού κωδικού πελάτη... Ο κωδικός αυτός αριθμός θα μπορεί να τυπωθεί σε μορφή γραμμωτού κωδικού και να πλαστικοποιείται από τον πελάτη... Η κωδικοποίηση θα ακολουθεί το πρότυπο ΕΑΝ -13...Προαιρετικά οι ταμειακές μηχανές θα μπορούν να δεχθούν τον κωδικό του φορολογουμένου και μέσω πληκτρολόγησής του".
Η ρύθμιση αυτή του νομοσχεδίου, που προβλέπει την εισαγωγή "μοναδικού κωδικού πελάτη" μέ κωδικοποίηση ΕΑΝ-13, προσβάλλει ευαίσθητα θρησκευτικά δεδομένα των ελλήνων πολιτών, διότι η κωδικοποίηση αυτή περιλαμβάνει τους τρείς χαρακτήρες (start-stop patterns) 6-6-6, που παραπέμπουν στον δυσώνυμο αριθμό της Αποκαλύψεως. Οι σαρωτές (scanners) των καταστημάτων έχουν την δυνατότητα να διαβάζουν όλους τους τύπους γραμμωτών κωδικών, επομένως δεν ήταν αναγκαία η χρήση του συγκεκριμένου προτύπου ΕΑΝ-13.
Εάν η πρόταση του νομοσχεδίου έγινε χωρίς πρόθεση να προσβληθεί η θρησκευτική συνείδηση των Ορθοδόξων Ελλήνων, είναι απλή και απόλυτα απαραίτητη η αντικατάσταση του προτύπου ΕΑΝ-13 με ένα άλλο πρότυπο που δεν περιέχει τους επίμαχους χαρακτήρες 6-6-6. Η τυχόν επιμονή στη χρήση του ΕΑΝ-13 θα προσβάλει θρησκευτικές ευαισθησίες και θα πυροδοτήσει δικαιολογημένες αντιδράσεις, επειδή η Ελληνική Πολιτεία έχει πολλές φορές υποσχεθεί ότι δεν θα συμπεριλάβει σύμβολα και αριθμούς που προκαλούν τη θρησκευτική πίστι των πολιτών. Αλλωστε στην παρούσα δεινή περίσταση, που διέρχεται ο Ελληνικός λαός, είναι περιττός ένας επιπλέον διχασμός μεταξύ των πολιτών, και μάλιστα με ευθύνη των υπηρεσιών του Υπουργείου.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
20 Μαΐου 2010
Πηγή:http://www.alopsis.gr
῾Η ῾Αγία Σοφία: Γιά νά θυμόμαστε τί χάσαμε!
29η Μαΐου 1453:
Για να θυμόμαστε τί χάσαμε!
από το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών,
«Όσιος Νικάνωρ», τεύχος 293, Μάιος 2010
***
Η Αγία Σοφία
Προκόπιος ο Καισαρεύς, 6ος αι. «Περί κτισμάτων»,
μετάφραση Θεοχ. Δετοράκης
Η ομορφιά της είναι απερίγραπτη. Συνδυάζει άψογα το μέγεθος με την αρμονία των αναλογιών, χωρίς καμιά υπερβολή και χωρίς καμιά έλλειψη, ώστε να ξεπερνά το κοινό μέτρο στή μεγαλοπρέπεια, χωρίς όμως να θυσιάζει την ισορροπία στην υπερβολή και είναι λουσμένη στο φως και στις ανταύγειες των ηλιακών ακτίνων. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι δεν είναι ο ήλιος πού φωτίζει εξωτερικά τον χώρο, αλλά η ίδια η εκκλησία είναι η πηγή του φωτός. Τόσος πλούτος φωτός περιλούει τον ιερό αυτόν χώρο. [...]
Ολόκληρη η οροφή έχει επικαλυφθεί με καθαρό χρυσάφι, συνδυάζοντας την ομορφιά με την εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια, αλλά και η λάμψη των πολύτιμων λίθων ανταγωνίζεται τη λάμψη του χρυσού... Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τον γυναικωνίτη ή τις πολυπληθείς στοές και τις περίστυλες αψίδες με τις όποιες περιβάλλεται ο ναός; Και ποιος θα μπορούσε να μετρήσει την ομορφιά των κιόνων και των λίθων, πού στολίζουν τον ναό; Είναι σαν να βρέθηκε κάποιος σε ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια. Θα μπορούσε ασφαλώς να θαυμάσει σε άλλους (κίονες) το πορφυρένιο χρώμα, σε άλλους το πράσινο, σε άλλους το ανοικτό κόκκινο, σε άλλους το λευκό, κι ακόμη σε άλλους τις χρωματικές αντιθέσεις, σαν να τις ζωγράφισε η ίδια η φύση.
Αυτοί πού έρχονται στον ναό να προσευχηθούν, καταλαβαίνουν αμέσως ότι αυτό το έργο καλλιτεχνήθηκε όχι από ανθρώπινη δύναμη ή τέχνη, αλλά με τη δύναμη του Θεού. Εκεί ο νους ανυψώνεται ανάερος προς τον Θεό και νομίζει πώς Εκείνος δεν βρίσκεται μακριά, αλλά κατοικεί σ' αυτόν τον ναό πού ο Ίδιος διάλεξε. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην πρώτη επίσκεψη, αλλά όσες φορές κι αν τον επισκεφθεί κανείς είναι σαν να τον βλέπει για πρώτη φορά. Κανείς ποτέ δεν χόρτασε να βλέπει αυτό το θέαμα, αλλά κι όταν επισκέπτονται το ιερό οι άνθρωποι το χαίρονται για όσα βλέπουν, κι όταν φεύγουν μακριά καμαρώνουν να διηγούνται για τον ναό.
Τελευταία ανανέωση ( 29.05.10 )
Πηγή: http://www.zoiforos.gr
ΑΚΟΛΟΘΕΙ VIDEO ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ