του Αντώνη Τριανταφύλλου  Κρατική χρηματοδότηση για την αποκατάσταση 83 ναών και 5 μοναστηριών που έπαθαν ζημιές από το σεισμό του 2008 στην Ηλεία ζητάει ο επιχώριος μητροπολίτης Γερμανός. Σε μια συγκινητική επιστολή προς τον υπουργό Υποδομών Δημήτρη Ρέππα ο μητροπολίτης Ηλείας εκθέτει το πρόβλημα και ζητάει λύση. Αναλυτικότερα, η επιστολή του μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού έχει ως εξής: Προς Τον αξιότιμον κ. Δημήτριον Ρέππα, Υπουργόν Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Υπουργέ μου, Από το κρεββάτι του πόνου, πάσχων από φοβερή ισχιαλγία, σου γράφω αυτή μου την επιστολή, αφ’ ενός μεν για να σου ευχηθώ και τούτος ο νέος χρόνος να είναι για σένα υγιεινός, καρποφόρος και οικογενειακώς χαρούμενος· Να είναι για το Υπουργείον σου αποδοτικός και για την Πατρίδα μας με ξεπέρασμα της κρίσεως και με ανάπτυξι, αφ’ ετέρου δε να σε παρακαλέσω να δείξης το ιδιαίτερον ενδιαφέρον σου δια τα σεισμόπληκτα – Ναούς, Μονές, Σχολεία, Σπίτια – των Ηλείων, οι περισσότεροι των οποίων είμεθα Αρκάδες (Εγώ ως γνωρίζεις είμαι εκ Μητρός το γένος Δημητρίου Ρέππα, εκ Βαλτεσινίκου), γιατί το ΤΑΣ Πύργου όλο λέει ότι δεν του στέλνετε από το Υπουργείο χρήματα να καλυφθούν οι ανάγκες του. Υπουργέ μου, 83 Ναοί και 5 Μοναστήρια έπαθαν ζημιές από τον σεισμό του 2008 στην Ηλεία. Εξ αυτών 12 Ναοί και μιας Μονής Πτέρυγα Κελλιών και Ναός, η της Αναλήψεως Γερακίου Αμαλιάδος, κατεδαφίστηκαν. Σε παρακαλώ βοήθησέ με στέλνοντας χρήματα στο ΤΑΣ Πύργου, δια να δοθούν οι δόσεις και να επισκευασθούν ή ανακατασκευασθούν οι Ναοί και τα σπίτια, ώστε να μπούνε μέσα οι άνθρωποι και να λειτουργήσουν οι Ναοί μας. Επί τούτοις διατελώ, † Ο Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ Πηγή:http://www.amen.gr |
Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011
᾿Ηλείας Γερμανός πρός Δημήτρη Ρέππα: «σέ παρακαλῶ βοήθησε»
Οἱ κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας συνυπέγραψαν ψήφισμα γιὰ τὴν «κάρτα τοῦ πολίτη»
«…μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε»
(Γαλ. ε’, 1)
Ἀφοῦ παρακολούθησαν σχετική μέ τό θέμα εἰσήγηση, ἐξέδωσαν καί συνυπέγραψαν τό ἀκόλουθο
ψήφισμα:
1. Μέ τήν «κάρτα τοῦ πολίτη» χάνει ὁ ἄνθρωπος τήν θεόσδοτη ἐλευθερία καί δέχεται τίς ἠλεκτρονικές χειροπέδες. Ἠχοῦν στά αὐτιά μας τά λόγια τοῦ Ἀπ. Παύλου «τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε (Γαλ. ε’, 1).
2. Ἐπισημάνθηκε ὅτι ἐμεῖς οἱ κληρικοί ὀφείλουμε νά ἀποκτήσουμε γνήσιο ἱερατικό ἦθος, ἀσκητικό φρόνημα, ἀνεπίληπτο βίο, ὁμολογιακό πνεῦμα καί νά μείνουμε προσηλωμένοι στήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοση γιά νά μήν ἐπηρεασθοῦμε ἀπό τόν πόλεμο πού ξέσπασε ἐναντίον τῶν ἱερῶν θεσμῶν καί συμβόλων.
3. Δέν σπέρνουμε τόν πανικό καί τήν φοβία, ἀλλά τήν καλή ἀνησυχία. Τό θέμα ἔχει σχέση μέ τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, ἀφοῦ εἶναι προσωπικά ὁμολογιακό, πνευματικό καί θεολογικό, ἐνῶ ἅπτεται καί τοῦ ἐθνικοῦ θέματος σέ σχέση μέ τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Τονίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι νούμερο.
4. Ἡ «κάρτα τοῦ πολίτη», ὅπως καί ἡ κάρτα τῶν ἀγορῶν δέν εἶναι ἀσφαλής γιά τήν συγκέντρωσι καί ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων καί ὁδηγεῖ στήν παγκόσμια ἠλεκτρονική δικτατορία.
5. Καταργεῖται τό προσωπικό ἀπόρρητο, ὅπως π.χ. ὁ ἰατρικός φάκελλος. Ποιός μᾶς ἐγγυᾶται γιά τό σεβασμό στά προβλήματα ὑγείας, ἀφοῦ ὅλα εἶναι διάτρητα; Ὑπάρχει κάποια νομική κατοχύρωση;
6. Ἡ «κάρτα τοῦ πολίτη» καί ἡ κάρτα τῶν ἀγορῶν θά περιλαμβάνουν τόν δυσώνυμο ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου (666); Ἄν δέν ὑπάρχει, ποιός μπορεῖ νά μᾶς βεβαιώσει ὅτι δέν θά μπεῖ στό μέλλον; Ἄν ὅμως ὑπάρχει, σέ καμιά περίπτωση δέν μποροῦμε νά τήν παραλάβουμε, γιατί αὐτό συνιστᾷ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς πίστεώς μας.
7. Ὁ χριστιανός ἔχει τή σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί πρέπει νά τή διατηρήσει ἀνεξίτηλη ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Σέ καμιά περίπτωση λοιπόν, δέν πρέπει νά δεχθεῖ τό ἀντίχριστο σφράγισμα. Ποιός μᾶς ἐγγυᾶται ὅτι ἄν ὑποχωρήσουμε τώρα, ἀργότερα δέν θά ἐμφυτευθεῖ τό μικροτσίπ;
8. Ἄς μή λησμονοῦμε ποτέ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας, τό Α καί τό Ω, ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ἀρχή καί τέλος (Ἀποκ. κβ’, 13) καί ὄχι ὁ Ἀντίχριστος, τόν ὁποῖο καί θά ἐξαφανίσει ὁ Κύριος μέ τήν πνοή τοῦ στόματός του, ὅταν θά ἐμφανιστεῖ (Β΄ Θεσ. β’, 8). Γι’ αὐτό καλοῦμε τίς ἁρμόδιες κρατικές ὑπηρεσίες νά μιλήσουν εἰλικρινά, ἀνεπιφύλακτα καί νά ἐνημερώσουν τόν Ὀρθόδοξο καί ἀναμένοντα ἑλληνικό λαό γιά τή μορφή, τό περιεχόμενο, τή σκοπιμότητα καί τήν ποιότητα τῆς «κάρτας τοῦ πολίτη». Διαφορετικά εἴμαστε ἕτοιμοι νά δηλώσουμε ὅτι «δέν θά παραλάβουμε τήν «κάρτα τοῦ πολίτη», δεχόμενοι ὁποιαδήποτε καταπιεστική συνέπεια τήν ὁποία θά ἐπιβάλουν γιά τήν ἀρνησή μας» οἱ ἁρμόδιοι τῆς ἐλεύθερης ἑλληνικῆς πατρίδος μας, τῆς ὀρθοδόξου Ἑλλάδος.
9. Ἀναμένουμε τήν ἀπόφασι τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν ὑπεύθυνη τοποθέτησή της γιά νά διατρανώσουμε καί ἐμεῖς μαζί της τήν κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου μας ὁμολογία, γιά τή δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καί τή διαφύλαξη τῆς «ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας» ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.
Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Τὰ χέρια τοῦ Ἱερέως στὴν ζωή μας!
Tοῦ Ἁρχιμ. Καλλινίκου Μαυρολέοντος,
(Κάρπαθος)
(Κάρπαθος)
. Ὅταν ἔμπαινε στὸ Ναὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἡ Παναγία μας, κρατώντας στὴν ἀγκαλιά της βρέφος 40 ἡμερῶν τὸν Ἰησοῦ, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες μητέρες ποὺ ἔρχονταν ἐκεῖ γιὰ νὰ καθαριστοῦν μετὰ τὸν τοκετὸ καὶ νὰ παρουσιάσουν τὰ πρωτότοκά τους παιδιά, κανένας δὲν μποροῦσε νὰ διακρίνει κάτι τὸ ξεχωριστὸ σ’ αὐτὸ τὸ παιδί! Μόνο ἕνας, ὁ πρεσβύτης Συμεών, εἰδοποιημένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔτρεξε νὰ ὑποδεχθεῖ Ἐκεῖνον ποὺ τόσα χρόνια περίμενε πρῶτα νὰ δεῖ μὲ τὰ σωματικά του μάτια κι ἔπειτα νὰ πεθάνει…. Ἡ πολυπόθητη στιγμὴ εἶχε φτάσει! Πῆρε στὰ χέρια του τὸ βρέφος, τὸν Ἰησοῦ, καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν Θεὸ τώρα πιὰ νὰ πεθάνει, ἀφοῦ εἶδαν τὰ μάτια του τὸ σωτήρα ὅλου τοῦ κόσμου, τὸν Χριστό!
. Κι αὐτὴ ἡ συγκλονιστικὴ στιγμὴ ζωντανεύει στὸ διάβα τῶν αἰώνων κάθε φορὰ ποὺ ἕνα ἀντρόγυνο φέρνει στὸ Ναὸ τὸ νεογέννητο παιδί της, γιὰ νὰ “σαραντίσει” ὅπως λέμε, γιὰ νὰ διαβάσει, δηλαδή, ὁ ἱερέας εἰδικὲς εὐχὲς στὴ μητέρα τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ πιάσει στὰ χέρια του, ὅπως καὶ τότε ὁ Πρεσβύτης Συμεών, τὸ μικρὸ παιδί…
. Στὰ χέρια τοῦ Ἱερέα! Ἀλήθεια, ἔχετε ποτὲ ἀναρωτηθεῖ πόσο μεγάλη σχέση ἔχει ἡ ζωή μας μὲ τὰ χέρια τοῦ ἱερέα; Ἡ πρώτη ἔξοδος τοῦ νεογέννητου παιδιοῦ ἀπὸ τὸ σπίτι του γίνεται τὴν ἡμέρα τοῦ σαραντισμοῦ. Τὸ παιδί μας κάνει τὴν πρώτη ἐπίσκεψή του στὸ σπίτι τοῦ Οὐράνιου Πατέρα Του! Ἐκεῖ θὰ τὸ πρωτοπιάσει ὁ ἱερέας στὰ χέρια του καὶ θὰ τὸ ὁδηγήσει στὸν πρῶτο του ἐκκλησιασμό. Θὰ τὸ βάλει μπροστὰ στὶς εἰκόνες τοῦ τέμπλου, μετὰ μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα, ἂν εἶναι ἀγόρι. Θὰ ἐκφωνήσει τὰ λόγια τοῦ Συμεὼν “Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου Δέσποτα” καὶ θὰ τὸ παραδώσει στὴ μητέρα του.
. Ἀργότερα, πάλι θὰ φέρει ἡ μητέρα τὸ παιδὶ στὸ Ναό. Τώρα γιὰ τὴ βάφτισή του, τὴ δεύτερη γέννα του ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα, τὴν κοιλιὰ τῆς ἄλλης Μάνας, τῆς Ἐκκλησίας! Πάλι θὰ πιάσει στὰ χέρια του τὸ παιδὶ ὁ ἱερέας, νὰ τὸ ἀλείψει μὲ λάδι ἀρχικά, νὰ τὸ βαπτίσει στὸ νερό, νὰ τὸ ντύσει, νὰ τὸ κουρέψει, νὰ τὸ χρίσει, τέλος, μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα, δίνοντάς του τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀναδεικνύοντας τὸ γνήσιο παιδὶ τῆς Ἐκκλησίας.
. Στὴ συνέχεια, ὄχι μόνο τρεῖς φορές, ὅπως πολὺ λανθασμένα πιστεύουν καὶ κάνουν μερικοί, ἀλλὰ πολλὲς φορές, πάλι ἔχοντας στὸ χέρι τοῦ τὴ λαβίδα θὰ τοῦ μεταδίδει τὴ θεϊκὴ τροφή… Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι τὸ μελάκι ἢ τὸ χρυσὸ δοντάκι, ὅπως πάλι ἐντελῶς ἀνόητα λένε κάποιοι στὰ παιδιά, ἀλλὰ τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, ὁλοζώντανο, θὰ βάζει μὲ τὸ τίμιο χέρι του ὁ ἱερέας στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ, γιὰ νὰ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες του καὶ νὰ ζεῖ αἰώνια! Γιατί τέτοια εἶναι αὐτὴ ἡ ζωή, ἡ νέα ζωὴ ποὺ πῆρε μὲ τὸ βάπτισμα, αἰώνια! Χωρὶς τέλος, χωρὶς ἡμερομηνία λήξεως!
. Κι ὅσο θὰ μεγαλώνει θὰ τὸ μάθει ὁ νονὸς ἢ ἡ νονά του, ὅτι ὅταν θὰ λερώσει μὲ τὶς ἁμαρτίες, τὶς κακίες, τὶς ζήλειες, τὰ ψέματα, τὶς κλεψιές, τῆς ψυχῆς τὸ λευκὸ φόρεμα, ποὺ ἀπέκτησε μὲ τὴ Βάπτισή του, τότε πάλι θὰ τρέξει στὸν ἱερέα! Γιὰ νὰ τοῦ ὁμολογήσει τὰ σφάλματά του, μὲ εἰλικρίνεια καὶ μετάνοια πραγματική, γιὰ ν’ἁπλώσει πάλι κι ἐκεῖνος μετὰ μὲ τὸ χέρι του τὸ πετραχήλι πάνω του, νὰ τοῦ διαβάσει τὴ συγχωρητικὴ εὐχή, νὰ τὸν σκεπάσει ὁλόκληρο ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ!
. Ὅταν ἔρθει ἡ εὐλογημένη ὥρα τοῦ γάμου, πάλι ὁ ἱερέας θὰ πιάσει τὰ χέρια τῶν νέων πιὰ κι ὥριμων παιδιῶν μας, θὰ τὰ εὐλογήσει ἐξ ὀνόματος τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, Ἐκείνου ποὺ φέρνει τὸν ἕνα στὸν ἄλλο κοντὰ καὶ ἑνώνει τὰ διαιρεμένα καὶ θὰ τὰ ἐνώσει σφιχτά, τόσο σφιχτά, ὥστε κανένας νὰ μὴ μπορεῖ νὰ μπεῖ ἀνάμεσά τους, κανένας νὰ μὴ μπορεῖ νὰ χωρίσει αὐτὸ τὸ ἀντρόγυνο. Μὲ τὰ χέρια του πάλι θὰ στεφανώσει τὸ γαμπρὸ καὶ τὴ νύφη, γιὰ τὸν ἀγώνα ποὺ ἔκαναν νὰ φθάσουν ἁγνοὶ μέχρι τὸ γάμο, θὰ τοὺς δώσει ἀργότερα νὰ πιοῦν κρασὶ ἀπὸ τὸ κοινὸ ποτήρι, μὲ τὰ χέρια του ὕστερα θὰ τοὺς σύρει στὸ χορὸ τοῦ Ἠσαΐα, στὸ χορὸ τῆς γαμήλιας χαρᾶς! Καὶ λίγο πρὶν τελειώσει τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, πάλι μὲ τὰ χέρια του θ’ ἀναλάβει τὰ στέφανά τους καὶ θὰ χωρίσει τὰ χέρια τους, βάζοντας ἀνάμεσά τους τὸ Εὐαγγέλιο, δείχνοντάς τους ταυτοχρόνως, ὅτι μόνο ἂν ὁ Χριστὸς παραμένει ἀνάμεσά τους κι ἀγωνιστοῦν γιὰ νὰ ἐφαρμόζουν ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς τους τὸ λόγο Του, θ’ ἀξιωθοῦν νὰ πάρουν καὶ τὰ στεφάνια τοῦ Παραδείσου, τὴ μεγάλη κείνη ἡμέρα καὶ τὴν ἐπιφανῆ!
. Κι ἂν τὸ παιδί μας δὲν πάρει τὸν δρόμο τοῦ γάμου κι ἀποφασίσει νὰ ἀφιερωθεῖ “ψυχῇ τε καὶ σώματι” στὸν Θεό, τότε πάλι στὰ χέρια τοῦ Ἱερέα θὰ δώσει τρεῖς φορὲς τὸ ψαλίδι γιὰ τὸν κείρει μοναχό! Τὰ χέρια τοῦ ἱερέα θὰ τὸν ντύσουν τὰ μοναχικὰ ἐνδύματα! Κι ἂν προχωρήσει καὶ στὴν ἱερωσύνη, τὰ χέρια τοῦ Ἀρχιερέα τώρα θὰ τοῦ μεταδώσουν τὴ Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ποὺ θεραπεύει τὰ ἀσθενῆ καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληρώνει! Θὰ τὸν ντύσουν τὰ ἱερατικὰ ἄμφια, θὰ τοῦ παραδώσουν στὰ δικά του χέρια τὴν “καλὴν παρακαταθήκην”, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θὰ τοῦ ζητήσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὴν ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας Του!
. Τέλος, ὅταν θὰ ἔρθει ἡ ὥρα νὰ κλείσουμε κι ἐμεῖς τὰ μάτια μας ἐδῶ στὴ γῆ καὶ νὰ τ’ ἀνοίξουμε στὴν ἄλλη ζωή, στὴν ποθεινή μας πατρίδα, πάλι ὁ ἱερέας θὰ πάρει μὲ τὰ χέρια του τὸ χῶμα νὰ ραντίσει τὸ ἄψυχο πιὰ σῶμα μας, λέγοντας τὰ λόγια του ἴδιου τοῦ Θεοῦ “γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύση”, χῶμα εἶσαι δηλαδὴ καὶ πάλι στὸ χῶμα γυρνᾶς, θὰ ρίξει πάνω μας τὸ λάδι ὴ τὸ κρασὶ καὶ θὰ βάλει στὸ στόμα μας ἕναν κέρινο μικρὸ σταυρό, γιὰ νὰ βρεθεῖ στὰ χείλη μας ἡ καλὴ ἀπολογία, ὅταν θὰ συναντήσουμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό…
. Πόσο μεγάλη στ’ ἀλήθεια σημασία δὲν ἔχουν γιὰ τὴ ζωή μας, καὶ τὴν ἐδῶ καὶ τὴν πέρα τοῦ τάφου, τὰ χέρια τοῦ Ἱερέα! Γι’αὐτὸ νὰ τὰ φιλοῦμε εὐλαβικά! Νὰ τὰ ἀσπαζόμαστε ἀναλογιζόμενοι κάθε φορὰ τὰ πάρα πολλὰ ποὺ χρωστοῦμε σ’αὐτὰ τὰ χέρια!
. Καὶ νὰ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ἱερεῖς μας καὶ γιὰ τοὺς ἀρχιερεῖς μας ἀδελφοί! Ὅπως κι ἐκεῖνοι ὑψώνουν νύχτα καὶ ἡμέρα τὰ χέρια τους στὶς δικές τους προσευχὲς καὶ μεταφέρουν τὶς προσευχές μας στὸ Θεό, τὰ αἰτήματά μας, τὰ βάσανά μας, τὰ προβλήματά μας, τὸ καθετὶ ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ, ἔτσι κι ἐμεῖς νὰ μὴν ξεχνᾶμε νὰ ζητᾶμε γι’αὐτοὺς τὸ φωτισμό, τὴ δύναμη, τὴ χάρη, τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ… Γιατί μεγάλο ἔργο καὶ βαρὺ ἀναλογεῖ στὸν καθένα τους!
. Κι ἀκόμη, νὰ προσευχόμαστε ν’ ἀναδεικνύει κι ἄλλους ἐργάτες στὸν ἀμπελώνα Του ὁ Κύριός μας, γιατί ὁ θερισμὸς εἶναι πολὺς καὶ οἱ ἐργάτες ὀλίγοι! Γιατί οἱ χῶρες εἶναι ἕτοιμες γιὰ θερισμό, γιατί διψᾶνε οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων γιὰ Χριστό, γιατί κι ἄλλα πρόβατα ἔχει, ποὺ δὲν ἔχουν ἀκόμη ποιμένα, γιατί εἶναι ἕτοιμο τὸ δεῖπνο Του στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ πρέπει νὰ γεμίσουν ὅλες οἱ θέσεις!
+ Ἀρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων
ΠΗΓΗ: http://papakallinikos.wordpress.com
῞Αγιος Λουκᾶς ᾿Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας: Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον;
Ἴσως μερικοὶ ἀπὸ σᾶς, ποὺ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, προβληματίζονται, ὅταν βλέπουν πὼς ὁ Κύριος ἐνῶ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε τὸν πλησίον μας “ἀνόητε” καὶ “ἠλίθιε”, καί αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο Του, εἶναι ἔνοχος τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως.Ἐνῶ λοιπὸν λέει αὐτά, ὁ Ἴδιος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ σκληρὰ λόγια γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἀρχισυναγώγου, στὸν ὁποῖον εἶπε· “ὑποκριτά”.
Ἐπίσης πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὑποκριτὲς τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους.
Αὐτοὺς ἔλεγε ἀκόμα· “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν” (Μτθ. κγ´, 33).
Μιὰ φορά, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν στὴν Ἰουδαία, Τὸν προειδοποίησαν ὅτι ὁ Ἡρώδης θέλει τὸ θάνατό του καὶ Τὸν συμβούλεψαν ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἰουδαία. Καὶ τί ἀπάντησε τότε ὁ Χριστός; Πολὺ ἤρεμα εἶπε τὸ ἑξῆς· “Πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι” (Λκ, 13, 32). Ἀλεποὺ εἶπε τὸν Ἡρώδη.
Μιὰ φορὰ ὀνόμασε “Σατανᾶ” τὸν μεγαλύτερο ἀπόστολο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπητὸ φίλο του, τὸν Πέτρο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” (Μτ. 16, 23).
Γνωρίζετε ὅτι μερικὲς φορὲς ὁ Κύριος ὀργιζόταν, δύο φορὲς ἔδιωξε ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν. Ἐπίσης γνωρίζετε πὼς μιὰ φορὰ ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτοὺς ποὺ πουλοῦσαν ἐκεῖ ζῶα. Φοβερὴ ἦταν μερικὲς φορὲς ἡ ὀργὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Τί λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα καὶ ἴχνος ἀντίφασης σ’ αὐτὰ ποὺ ἔκανε καὶ ποὺ δίδασκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ παρέβαινε ὁ ἴδιος τὴν ἐντολὴ ποὺ μᾶς εἶχε δώσει καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία εἶναι ἁμαρτία νὰ λέμε ἀνόητο τὸν πλησίον μας;
Ἀσφαλῶς ὄχι. Στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ τὸ “ναὶ” εἶναι “ναὶ” καὶ τὸ “ὄχι” – “ὄχι” καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀντίφαση. Καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Τότε πῶς μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν αὐτὰ τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις τοῦ Χριστοῦ ποὺ σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως;
Ἡ ἐξήγηση εἶναι πολὺ ἁπλή· πρέπει νὰ ξεχωρίζουμε τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔλεγε ἢ τὸ ἔκανε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ κάνουμε ἐμεῖς. Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζεις κάποιον ἢ ὅταν τὸν ἐλέγχεις. Ἐμεῖς ὅταν λέμε στὸν πλησίον μας “ἀνόητε” ἢ “ἠλίθιε”, τί ἐκφράζουμε μ’ αὐτὲς τὶς λέξεις; Τὴν περιφρόνησή μας. Τὸν προσβάλλουμε μ’αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὸν βρίζουμε. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἀπαγορεύει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ἐντολή του.
Καὶ ποιά σημασία ἔχουν τέτοια σκληρὰ λόγια στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ἔλεγε σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» ἢ «πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ”; Τὸ ἔλεγε γιὰ νὰ τοὺς ἐλέγξει. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ προσβάλλουμε τὸν πλησίον μας, ἐνῶ τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ μᾶς τὸ παραγγέλλει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή· “μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε” (Ἐφ. ε´ 11).
Στὶς ἐπιστολές του πρὸς Τιμόθεον ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τὴν ἑξῆς ἐντολή· “Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α´ Τιμ. ε´ 20). “Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ” (Β´ Τιμ. δ´ 2).
Βλέπετε, τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ, εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία συμμετοχὴ στὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ προσπερνᾶμε μὲ ἀδιαφορία καὶ σιωπὴ τὴν κακία καὶ τὴν ἀσέβεια, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Κάθε φορὰ ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τὸν ἔλεγε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἐλέγξει τὴν κακία. Δὲν προσέβαλλε τὴν ἀξιοπρέπεια ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους ὀνόμαζε ἀλεποῦδες ἢ ἀκόμα καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν. Ἤθελε μόνο νὰ ἐλέγξει τὸ ψέμα ποὺ εἶχαν μέσα τους, διότι ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα εἶδος ψέματος καὶ ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους εἶναι ὁ διάβολος.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ μὴ ἐλέγχει τὸ ψέμα καὶ τὴν ὑποκρισία. Πάντα τὰ ἔλεγχε καὶ πολὺ ἔντονα. Διότι ὑπάρχει ὀργὴ ποὺ εἶναι θεία καὶ μία τέτοια ὀργὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ὀργὴ πρέπει νὰ ἀνάβει μέσα μας κάθε φορά, ὅταν βλέπουμε πὼς προσβάλλουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Τέτοια ὀργὴ ἀνάγκασε τὸν μεγάλο ἱεράρχη καὶ θαυματουργό, τὸν ἅγιο Νικόλαο στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο νὰ χαστουκίσει τὸν Ἄρειο.
Ἀπὸ τὴν ἴδια θεία ὀργὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό. Ἡ φλογερή του ὀργὴ ἔκαιγε τοὺς ἀσεβεῖς. Ὑποκριτὲς ἔλεγε ἐκείνους ποὺ ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα. Ἦταν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐλέγχει μπροστὰ στὸν λαό, νὰ τοὺς βγάλει τὸ προσωπεῖο τῆς εὐλαβείας, νὰ δείξει τὸ πραγματικό τους πρόσωπο, γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ ἄλλοι πὼς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ψεῦτες. Πολὺ σωστὴ καὶ δικαιολογημένη ἦταν στὸ στόμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ λέξη “ὑποκριτά”, ποὺ Αὐτὸς εἶπε γιὰ τὸν ἀρχισυνάγωγο. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ὀνομασία ποὺ ἔδωσε στοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους λέγοντάς τους ὄχι μόνο ὑποκριτὲς ἀλλὰ καὶ “ὄφεις” καὶ “γεννήματα ἐχιδνῶν”.
Διαβᾶστε τὸ 23ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου καὶ θὰ δεῖτε πόση ἀλήθεια ὑπάρχει στὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τοὺς Φαρισαίους, ὅτι πολὺ δικαιολογημένα τοὺς ἔδωσε αὐτὲς τὶς προσωνυμίες.
Δικαιολογημένα δὲν ὀνομάστηκε ὁ Ἡρώδης ἀλεπού; Γιατί τὸν εἶπε ἀλεπού ὁ Κύριος; Τί διακρίνει τὴν ἀλεπού μεταξὺ τῶν ἄλλων ζώων; Εἶναι γνωστὴ ἡ πονηριά της, πῶς ξεγελάει καὶ τὸν κυνηγὸ καὶ τὸ θῦμα της. Ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε τὸν Ἡρώδη ἀλεπού, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν πονηριά του, τὴν τάση του γιὰ προδοσία. Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸν Ἡρώδη δὲν ἦταν προσβολὴ ἀλλὰ δικαιολογημένος καὶ σωστὸς ἔλεγχος.
Γιατί γιὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὁ Χριστὸς χρησιμοποίησε τὴν τρομερὴ αὐτὴ λέξη “Σατανᾶ”; Γιατὶ ὅταν ἄκουσε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Κύριος πρέπει νὰ προδοθεῖ, νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ πεθάνει φοβερὸ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἄρχισε νὰ ἀντιλέγει προσπαθώντας νὰ Τὸν πείσει νὰ λυπηθεῖ τὸν ἑαυτό του.
Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Σατανᾶ; Ὁ Σατανᾶς δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἀποτρέψει τὴν θυσία ποὺ ἤθελε νὰ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὸν Γολγοθᾶ; Μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀποστόλου μιλοῦσε τότε ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς γι’αὐτὸ καὶ εἶπε ὁ Κύριος τὸν σκληρὸ αὐτὸ λόγο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” ( Μτθ. ιϛ´ 23).
Βλέπετε ποιά εἶναι ἡ διαφορά μεταξύ ὕβρεως καὶ ἐλέγχου; Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα. Καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐλέγχουν δημοσίως τοὺς ἁμαρτωλούς, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καὶ μᾶλλον εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν.
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας: «ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ», τ. Γ´, σελ. 267-282, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003.
orthodox-answers.blogspot.com
hristospanagia3.blogspot.com /ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ
