῾Η παραίσθηση ἑνός τρελοῦ (ποίημα)

Σχίσω τίς λέξεις

σάν τά δάκρυα πού πνίγω,

τσαλακώνω τά χαρτιά

πού δειλά ξεπροβάλλουν.

Κι ὅμως κάποτε

Θά βγοῦν οἱ λέξεις

πού θέλουν τόσα

νά ποῦν.

Σάν πρόκες τρυποῦν

Κι ἀφήνουν

γιά πάντα

Τό μήνυμα

Δέν ξέρω τί ἄκουσες

χθές...

Δέν  ξέρω ἄν μπόρεσα

Ξέρω μονάχα πώς ἤθελα

Πώς προσπάθησα

ἔτσι δειλά κι ἀμήχανα

῎Ονειρο μᾶλλον

Θά ἦταν

Μιά παραίσθηση ἑνός τρελοῦ

Σκίσε, σκίσε

Τό χαρτί

Τσαλάκωσε τίς λέξεις,

Πνίχτες

τό μήνυμα δέν ἄξιζε

μή νομίζεις πώς

ποιητής κάποτε

θά γίνεις

ἁπλῶς θά σχίζεις τά χαρτιά

θά τσαλακώνεις τίς λέξεις

ἡ ἀνάσα ὅμως

θά παραστέκει ἐκεῖ

μέ τήν ἐκκωφαντική σιωπή της.

᾿Ελάσσων (18-11-2010)