1. Κάθε χριστιαν ὸ ς ὀ φείλει ν ᾽ ἀ γαπ ᾶ τ ὸ Θεό. Ὀ φείλεις ν ᾽ ἀ γαπ ᾶ ς τ ὸ ν Κύριο κα ὶ Θεό σου μ ᾽ ὅ λη σου τ ὴ ν καρδι ὰ κα ὶ μ ᾽ ὅ λη σου τ ὴ ν ψυχ ὴ κα ὶ μ ᾽ ὅ λο σου τ ὸ νο ῦ . Α ὐ τ ὴ ε ἶ ναι ἡ πρώτη κα ὶ μεγάλη ἐ ντολή (Ματθ. 22, 37).
Ἂ ν μ ᾽ ἀ γαπ ᾶ τε, τηρ ῆ στε τ ὶ ς ἐ ντολές μου ( Ἰ ω. 14, 15).
Ὅ ποιος ἐ γκολπώθηκε τ ὶ ς ἐ ντολές μου κα ὶ τ ὶ ς ἐ κτελε ῖ , ἐ κε ῖ νος ε ἶ ναι πο ὺ μ ᾽ ἀ γαπ ᾶ . Κα ὶ ὅ ποιος ἀ γαπ ᾶ ἐ μένα, θ ᾽ ἀ γαπηθε ῖ ἀ π ὸ τ ὸ ν Πατέρα μου κα ὶ θ ὰ τ ὸ ν ἀ γαπήσω κι ἐ γ ὼ κα ὶ θ ὰ φανερώσω μέσα του μυστικ ὰ τ ὸ ν ἑ αυτό μου ( Ἰ ω. 14, 21).
Ὅ ποιος δ ὲ ν μ ᾽ ἀ γαπ ᾶ , δ ὲ ν τηρε ῖ τ ὶ ς ἐ ντολές μου ( Ἰ ω. 14, 24).
Ἀ γαπ ᾶ τε τ ὸ Χριστό, ἂ ν κα ὶ δ ὲ ν τ ὸ ν ἔ χετε γνωρίσει (Α ´ Πέτρ. 1, 8).
Ὅ ποιος ἀ γαπ ᾶ τ ὸ ν Πατέρα, ἀ γαπ ᾶ κα ὶ τ ὸ ν Υ ἱ ό, πο ὺ γεννήθηκε ἀ π ὸ τ ὸ ν Πατέρα (Α ´ Ἰ ω. 5, 1).
2. Κάθε χριστιαν ὸ ς ὀ φείλει ν ᾽ ἀ γαπ ᾶ τ ὸ ν ἀ δελφό του (τ ὸ ν συνάνθρωπό του). Δεύτερη ἐ ντολή, ὅ μοια μ ὲ τ ὴ ν πρώτη, ε ἶ ναι τ ὸ ν ᾽ ἀ γαπήσεις τ ὸ ν συνάνθρωπό σου ὅ πως ἀ γαπ ᾶ ς τ ὸ ν ἑ αυτό σου (Ματθ. 22, 39).
Σ ᾶ ς δίνω μι ὰ νέα ἐ ντολή: Ν ᾽ ἀ γαπ ᾶ τε ὁ ἕ νας τ ὸ ν ἄ λλον. Ὅ πως σ ᾶ ς ἀ γάπησα ἐ γώ, ἔ τσι ν ᾽ ἀ γαπ ᾶ τε κι ἐ σε ῖ ς ὁ ἕ νας τ ὸ ν ἄ λλον ( Ἰ ω. 13, 34).
Ἀ π ᾽ α ὐ τ ὸ τ ὸ γνώρισμα θ ὰ μάθουν ὅ λοι ο ἱ ἄ πιστοι π ὼ ς ε ἶ στε μαθητές μου, ἂ ν δηλαδ ὴ ἔ χετε ἀ γάπη μεταξύ σας ( Ἰ ω. 13, 35).
Χρέος ἄ λλο ν ὰ μ ὴ ν ἀ φήνετε σ ὲ κανένα, ἐ κτ ὸ ς ἀ π ὸ τ ὴ ν ἀ γάπη πο ὺ ὀ φείλετε ὁ ἕ νας στ ὸ ν ἄ λλον. Ἐ πειδ ὴ ἐ κε ῖ νος πο ὺ ἀ γαπ ᾶ τ ὸ ν ἀ δελφό του, ἔ χει ἐ κπληρώσει ὅ λο τ ὸ νόμο το ῦ Θεο ῦ . Κι α ὐ τό, γιατ ὶ τ ὸ «μ ὴ μοιχεύσεις», «μ ὴ φονεύσεις», «μ ὴ ν κλέψεις», [«μ ὴ ν ψευδομαρτυρήσεις»], «μ ὴ ν ἐ πιθυμήσεις», κι ὅ λες ο ἱ ἄ λλες ἐ ντολές, σ ᾽ α ὐ τ ὴ τ ὴ ν ἐ ντολ ὴ συνοψίζονται κα ὶ περιλαμβάνονται: Στ ὸ ν ᾽ ἀ γαπήσεις τ ὸ ν συνάνθρωπό σου σ ὰ ν τ ὸ ν ἑ αυτό σου (Ρωμ. 13, 8-9).
Ἀ γαπ ῆ στε μ ὲ καθαρ ὴ καρδι ὰ ὁ ἕ νας τ ὸ ν ἄ λλον (Α ´ Πέτρ. 1, 22).
Ν ὰ ἀ γαπ ᾶ τε το ὺ ς ἀ δελφούς σας (Α ´ Πέτρ. 2, 17).
Ἂ ν τόσο πολ ὺ μ ᾶ ς ἀ γάπησε ὁ Θεός, ὀ φείλουμε κι ἐ με ῖ ς ν ὰ ἀ γαπο ῦ με ὁ ἕ νας τ ὸ ν ἄ λλον (Α ´ Ἰ ω. 4, 11).
Ὅ ποιος δ ὲ ν ἀ γαπ ᾶ τ ὸ ν ἀ δελφό του, α ὐ τ ὸ ς βρίσκεται σ ὲ κατάσταση πνευματικο ῦ θανάτου (Α ´ Ἰ ω. 23, 14).
Ν ὰ π ῶ ς μάθαμε τ ὶ ε ἶ ναι ἀ γάπη: Ὅ πως ὁ Χριστ ὸ ς πρόσφερε τ ὴ ζωή Του στ ὸ θάνατο γι ὰ χάρη μας, ἔ τσι κι ἐ με ῖ ς ὀ φείλουμε ν ὰ προσφέρουμε κα ὶ τ ὴ ζωή μας ἀ κόμη γι ὰ το ὺ ς ἀ δελφούς μας (Α ´ Ἰ ω. 3, 16).
Παιδιά μου, ἂ ς μ ὴ ν ἀ γαπο ῦ με μ ὲ τ ὰ λόγια μόνο κα ὶ μ ὲ τ ὴ γλώσσα, ἀ λλ ὰ ἔ μπρακτα κα ὶ ἀ ληθινά (Α ´ Ἰ ω. 3, 18).
Ὅ ποιος ἀ γαπ ᾶ τ ὸ Θεό, α ὐ τ ὸ ς ἀ γαπ ᾶ κα ὶ τ ὸ ν ἀ δελφό του (Α ´ Ἰ ω. 4, 21).
3. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν ἔ χουν διαμάχες ο ὔ τε ν ὰ νιώθουν μνησικακία κα ὶ μίσος κατ ὰ τ ῶ ν ἀ δελφ ῶ ν τους, ἀ λλ ὰ κι ἂ ν ἀ κόμα παρεξηγηθο ῦ ν μεταξύ τους, ὀ φείλουν γρήγορα ν ὰ συμφιλιωθο ῦ ν. Ὅ ποιος χριστιαν ὸ ς ὀ ργίζεται ἐ ναντίον το ῦ ἀ δελφο ῦ του χωρ ὶ ς ε ὔ λογη ἀ φορμή, ε ἶ ναι ὑ πόδικος στ ὸ τοπικ ὸ δικαστήριο. Κα ὶ ὅ ποιος πε ῖ τ ὸ ν ἀ δελφό του «ρακά», δηλαδ ὴ « ἀ νόητε», ε ἶ ναι ὑ πόδικος στ ὸ ἀ νώτατο δικαστήριο. Κα ὶ ὅ ποιος πε ῖ τ ὸ ν ἀ δελφό του «βλάκα», α ὐ τ ὸ ς θ ὰ καταδικαστε ῖ στ ὴ φωτι ὰ τ ῆ ς κολάσεως (Ματθ. 5, 22).
Ἂ ν π ᾶ ς στ ὴ ν ἐ κκλησία γι ὰ ν ὰ δώσεις κάποια προσφορά, κα ὶ ἐ κε ῖ θυμηθε ῖ ς ὅ τι ὁ ἀ δελφός σου ε ἶ ναι λυπημένος μαζί σου, ἄ φησε ἐ κε ῖ , μπροστ ὰ στ ὴ ν Ἐ κκλησία, τ ὴ ν προσφορά σου, πήγαινε ν ὰ συμφιλιωθε ῖ ς πρ ῶ τα μ ὲ τ ὸ ν ἀ δελφό σου κα ὶ ὕ στερα ἔ λα ν ὰ προσφέρεις τ ὸ δ ῶ ρο σου (Ματθ. 5, 23-24).
Κοίταξε ν ὰ συμφιλιωθε ῖ ς γρήγορα μ ὲ τ ὸ ν ἀ δελφό σου μ ὲ τ ὸ ν ὁ πο ῖ ο βρίσκεται σ ὲ ἀ ντιδικία, ὅ σο ἀ κόμα ε ἶ στε στ ὴ στράτα τ ῆ ς ἐ δ ῶ ζω ῆ ς (Ματθ. 5, 25).
Ὅ ποιος νομίζει π ὼ ς μπορε ῖ ν ὰ ε ἶ ναι φιλόνικος, ἂ ς ξέρει π ὼ ς ο ὔ τε ἐ γ ὼ ο ὔ τε ο ἱ Ἐ κκλησίες το ῦ Θεο ῦ ἔ χουν τέτοια συνήθεια, δηλαδ ὴ ν ὰ φιλονικο ῦ με (Α ´ Κορ. 11, 16).
Ὁ δο ῦ λος το ῦ Θεο ῦ δ ὲ ν πρέπει ν ὰ φιλονικε ῖ , ἀ λλ ὰ πρέπει ν ὰ ε ἶ ναι ἤ πιος ἀ πέναντι σ ὲ ὅ λους, διδακτικός, ἀ νεξίκακος (Β ´ Τιμ. 2, 24).
Ἡ δύση το ῦ ἡ λίου ν ὰ μ ὴ σ ᾶ ς βρίσκει ποτ ὲ ὀ ργισμένους ( Ἐ φεσ. 4, 26).
Ὅ ποιος μισε ῖ τ ὸ ν ἀ δελφό του βρίσκεται στ ὸ σκοτάδι, κα ὶ πορεύεται μέσα στ ὸ σκοτάδι, κα ὶ πο ῦ πάει δ ὲ ν ξέρει, γιατ ὶ τ ὸ σκοτάδι ἔ χει τυφλώσει τ ὰ μάτια του (Α ´ Ἰ ω. 2, 11).
Καθένας πο ὺ μισε ῖ τ ὸ ν ἀ δελφό του ε ἶ ναι φονιάς. Κα ὶ ξέρετε π ὼ ς κανένας φονιάς δ ὲ ν ἔ χει συμμετοχ ὴ στ ὴ ν α ἰ ώνια ζωή (Α ´ Ἰ ω. 3, 15).
4. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ βλέπουν μ ὲ περιέργεια κα ὶ ἐ πιθυμία. Ἐ γ ὼ σ ᾶ ς λέω ὅ τι κάθε ἄ νθρωπος πο ὺ βλέπει γυναίκα μ ὲ πονηρ ὴ ἐ πιθυμία, ἔ χει ἤ δη σχεδ ὸ ν διαπράξει μοιχεία μ ᾽ α ὐ τ ὴ μέσα στ ὴ ν καρδιά του (Ματθ. 5, 28).
Ὅ λα ὅ σα ἀ νήκουν στ ὸ ν κόσμο – ο ἱ ἁ μαρτωλ ὲ ς ἐ γωϊστικ ὲ ς ἐ πιθυμίες, ἡ λαχτάρα ν ᾽ ἀ ποκτήσουμε ὅ , τι βλέπουν τ ὰ μάτια μας κα ὶ ἡ ὑ περοψία ἀ π ὸ τ ὴ ν κατοχ ὴ το ῦ πλούτου – δ ὲ ν προέρχονται ἀ π ὸ τ ὸ Θε ὸ Πατέρα, ἀ λλ ᾽ ἀ π ὸ τ ὸ ν ἁ μαρτωλ ὸ κόσμο. Ὁ κόσμος ὅ μως περν ᾶ κα ὶ χάνεται. Κα ὶ μαζί του χάνονται ὅ λα ὅ σα ἐ πιθυμο ῦ ν ν ὰ κατέχουν ο ἱ ἄ νθρωποι. Ἐ κε ῖ νος ὅ μως πο ὺ ἐ κτελε ῖ τ ὸ θέλημα το ῦ Θεο ῦ , θ ὰ ζήσει α ἰ ώνια (Α ´ Ἰ ω. 2, 16-17).
5. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν ὁ ρκίζονται, ο ὔ τε ἀ ληθιν ὰ ο ὔ τε στ ὰ ψέματα. Ἐ γ ὼ σ ᾶ ς λέω ν ὰ μ ὴ ν ὁ ρκίζεστε καθόλου. Ο ὔ τε στ ὸ ν ο ὐ ρανό, γιατ ὶ ε ἶ ναι ὁ θρόνος το ῦ Θεο ῦ . Ο ὔ τε στ ὴ γ ῆ , γιατ ὶ ε ἶ ναι τ ὸ σκαμν ὶ ὅ που πατο ῦ ν τ ὰ πόδια του. Ο ὔ τε στ ὰ Ἱ εροσόλυμα, γιατ ὶ ε ἶ ναι ἡ πόλη το ῦ Θεο ῦ , το ῦ μεγάλου βασιλι ᾶ . Ο ὔ τε στ ὸ κεφάλι σας ν ὰ ὁ ρκιστε ῖ τε, γιατ ὶ δ ὲ ν μπορε ῖ τε ν ὰ κάνετε ο ὔ τε μι ὰ τρίχα του ἄ σπρη ἢ μαύρη. Ὁ λόγος σας ἂ ς ε ἶ ναι ἁ πλ ὰ «να ὶ » κα ὶ « ὄ χι». Ὅ ,τι περισσότερο πε ῖ τε ἀ π ὸ τ ὸ «να ὶ » κα ὶ τ ὸ « ὄ χι», προέρχεται ἀ π ὸ τ ὸ ν πονηρ ὸ διάβολο (Ματθ. 5, 34-37).
Προπαντός, ἀ δελφοί μου, ν ὰ μ ὴ ν ὁ ρκίζεστε ο ὔ τε στ ὸ ν ο ὐ ραν ὸ ο ὔ τε στ ὴ γ ῆ ο ὔ τε πουθεν ὰ ἀ λλο ῦ . Ἀ λλ ᾽ ἂ ς ε ἶ ναι τ ὸ «ναί» σας πραγματικ ὸ «να ὶ » κα ὶ τ ὸ « ὄ χι» σας πραγματικ ὸ « ὄ χι», γι ὰ ν ὰ μ ὴ βρεθε ῖ τε κατηγορούμενοι στ ὴ ν τελικ ὴ κρίση ( ἢ κα ὶ γι ὰ ν ὰ μ ὴ ν πέσετε σ ὲ ὑ ποκρισία κα ὶ ψευδολογία) ( Ἰ ακ. 5, 12).
6. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ ναι ἐ κδικητικοί, ο ὔ τε ν ᾽ ἀ νταποδίδουν κακ ὸ στ ὸ κακό. Ἐ γ ὼ σ ᾶ ς λέω ν ὰ μ ὴ ν ἀ ντιστέκεστε στ ὸ ν κακ ὸ ἄ νθρωπο. Ἀ λλ ᾽ ἂ ν κάποιος σ ὲ χτυπήσει στ ὸ ἕ να μάγουλο, ἐ σ ὺ γύρισέ του κα ὶ τ ὸ ἄ λλο γι ὰ ν ὰ στ ὸ χτυπήσει κι α ὐ τό (Ματθ. 5, 39).
Ἂ ν κάποιος θελήσει ν ὰ σ ὲ πάρει ἀ γγαρεία γι ὰ ἕ να χιλιόμετρο, ἐ σ ὺ πήγαινε μαζί του δύο (Ματθ. 5, 41).
Ν ὰ προσεύχεστε γι ὰ κείνους πο ὺ σ ᾶ ς καταριο ῦ νται, ν ὰ ε ὐ εργετε ῖ τε ἐ κείνους πο ὺ σ ᾶ ς μισο ῦ ν, κα ὶ ν ὰ παρακαλε ῖ τε τ ὸ Θε ὸ γι ὰ κείνους πο ὺ σ ᾶ ς πειράζουν κα ὶ σ ᾶ ς καταδιώκουν (Ματθ. 5, 44).
Ἂ ν κάποιος σ ᾶ ς κάνει κακό, μ ὴ ν το ῦ τ ὸ ἀ νταποδίδετε. (Ρωμ. 12, 17).
Μ ὴ ζητ ᾶ τε, ἀ δελφοί, ν ὰ ὑ περασπίζετε μ ὲ ἐ κδικήσεις τ ὸ ν ἑ αυτό σας, ἀ λλ ὰ δώσετε τόπο στ ὴ ν ὀ ργ ὴ το ῦ Θεο ῦ ,πο ὺ θ ὰ ἔ ρθει κα ὶ θ ὰ πάρει ἐ κδίκηση στ ὴ ν ὥ ρα τ ῆ ς κρίσεως (Ρωμ. 12, 19).
Ἂ ν πειν ᾶ ὁ ἐ χθρός σου, δίνε του ν ὰ τρώει. Ἂ ν διψ ᾶ , δίνε του ν ὰ πίνει (Ρωμ. 12, 20).
Μ ὴ ν ἀ φήνεις ν ὰ σ ὲ νικήσει τ ὸ κακό, ἀ λλ ὰ ν ὰ νικ ᾶ ς τ ὸ κακ ὸ μ ὲ τ ὴ ν καλή σου διαγωγή (Ρωμ. 12, 21).
Ν ὰ μ ὴ ν ἀ ντιδρ ᾶ τε στ ὸ κακ ὸ μ ὲ κακ ὸ κα ὶ στ ὴ βρισι ὰ μ ὲ βρισιά, ἀ λλ ὰ τ ὸ ἀ ντίθετο. Στ ὶ ς βρισι ὲ ς δηλαδ ὴ ν ὰ ἀ ντιδρ ᾶ τε μ ὲ ε ὐ λογίες (Α ´ Πετρ. 3, 9).
Ἀ γαπητέ, ν ὰ μ ὴ ν παίρνεις γι ὰ πρότυπο τ ὸ κακό, ἀ λλ ὰ τ ὸ καλό. Ὅ ποιος κάνει τ ὸ καλ ὸ ε ἶ ναι παιδ ὶ το ῦ Θεο ῦ . Ὅ ποιος κάνει τ ὸ κακ ὸ δ ὲ ν ἔ χει γνωρίσει τ ὸ Θεό (Γ ´ Ἰ ω. 11).
7. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν πηγαίνουν διόλου σ ὲ δικαστήρια γι ὰ τ ὴ ν ἐ πίλυση τ ῶ ν διαφορ ῶ ν τους. Ἂ ν ὅ μως κάποτε παραστε ῖ σχετικ ὴ ἀ νάγκη, ἂ ς προτιμήσουν ν ὰ βάλουν κριτ ὴ στ ὴ διαφορά τους ἕ ναν ἄ νθρωπο τ ῆ ς Ἐ κκλησίας, παρ ὰ ν ὰ καταφύγουν στ ὰ κοσμικ ὰ δικαστήρια. Ἂ ν κάποιος θέλει ν ὰ σ ὲ πάει στ ὸ δικαστήριο γι ὰ ν ὰ σο ῦ πάρει τ ὸ σακάκι, ἄ φησέ του κα ὶ τ ὸ πανωφόρι (Ματθ. 5, 40).
Κα ὶ μόνο τ ὸ γεγονός, ἀ δελφοί, ὅ τι ἔ χετε δίκες μεταξύ σας, ἀ ποτελε ῖ ἤ δη πλήρη ἀ ποτυχία σας. Ἂ ς προτιμ ᾶ τε ν ὰ ε ἶ στε ο ἱ ἀ δικημένοι κα ὶ ζημιωμένοι, παρ ὰ ν ᾽ ἀ δικε ῖ τε κα ὶ ν ὰ ζημιώνετε το ὺ ς ἄ λλους, κα ὶ μάλιστα το ὺ ς ἀ δελφούς σας χριστιανούς. Ἤ μήπως δ ὲ ν ξέρετε ὅ τι ἄ νθρωποι ἄ δικοι δ ὲ ν θ ὰ κληρονομήσουν τ ὴ βασιλεία το ῦ Θεο ῦ ; Μ ὴ ν ἔ χετε α ὐ ταπάτες: Στ ὴ βασιλεία το ῦ Θεο ῦ δ ὲ ν ἔ χουν θέση ο ὔ τε πόρνοι ο ὔ τε φιλάργυροι ο ὔ τε μοιχο ὶ ο ὔ τε θηλυπρεπε ῖ ς ο ὔ τε σοδομίτες ο ὔ τε κλέφτες ο ὔ τε πλεονέκτες ο ὔ τε μέθυσοι ο ὔ τε κατήγοροι ο ὔ τε ἅ ρπαγες (Α ´ Κορ. 6, 7-9).
Ὅ ταν κάποιος ἔ χει μι ὰ διαφορ ὰ μ ᾽ ἕ ναν ἄ λλο χριστιανό, π ῶ ς τολμ ᾶ ν ὰ καταφεύγει στ ὴ ν κρίση τ ῶ ν ἄ δικων κοσμικ ῶ ν δικαστ ῶ ν κα ὶ ὄ χι στ ὴ ν κρίση κα ὶ τ ὴ διαιτησία τ ῶ ν μελ ῶ ν τ ῆ ς ἐ κκλησιαστικ ῆ ς μας κοινότητας; (Α ´ Κορ. 6, 1).
8. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν κατακρίνουν. Μ ὴ ν κατακρίνετε το ὺ ς ἄ λλους, γι ὰ ν ὰ μ ὴ ν κατακριθε ῖ τε κι ἐ σε ῖ ς ἀ π ὸ τ ὸ Θεό. Μ ὲ τ ὸ κριτήριο πο ὺ κρίνετε θ ὰ κριθε ῖ τε, κα ὶ μ ὲ τ ὸ μέτρο πο ὺ μετρ ᾶ τε θ ὰ μετρηθε ῖ τε. Γιατ ὶ βλέπεις τ ὸ σκουπιδάκι πο ὺ ε ἶ ναι στ ὸ μάτι το ῦ ἀ δελφο ῦ σου κα ὶ δ ὲ νιώθεις ὁ λόκληρο δοκάρι πο ὺ ε ἶ ναι στ ὸ δικό σου μάτι; (Ματθ. 7, 1-3).
Ἔ νοχος κα ὶ ἀ νυπολόγητος ε ἶ σαι, ἄ νθρωπέ μου, ἐ σ ὺ πο ὺ γίνεσαι κριτ ὴ ς τ ῶ ν ἄ λλων. Γιατί, κρίνοντας τ ὸ ν ἄ λλο, καταδικάζεις τ ὸ ν ἴ διο τ ὸ ν ἑ αυτό σου, ἀ φο ῦ κι ἐ σ ὺ κάνεις τ ὰ ἴ δια κακ ὰ πο ὺ κάνει ἐ κε ῖ νος (Ρωμ. 2, 1).
Μ ὴ ν κάνετε, ἀ δελφοί, καμι ὰ κρίση πρ ὶ ν ἀ π ὸ τ ὸ ν καιρ ὸ τ ῆ ς δευτέρας παρουσίας το ῦ Κυρίου. Ἐ κε ῖ νος θ ὰ ρίξει τότε φ ῶ ς σ ὲ ὅ σα ἔ ργα ε ἶ ναι τώρα κρυμμένα στ ὸ σκοτάδι, κα ὶ θ ὰ φανερώσει το ὺ ς κρυφο ὺ ς λογισμο ὺ ς τ ῶ ν καρδι ῶ ν τ ῶ ν ἀ νθρώπων (Α ´ Κορ. 4, 5).
Μ ὴ ν κακολογε ῖ τε κα ὶ κατηγορε ῖ τε ὁ ἕ νας τ ὸ ν ἄ λλον, ἀ δελφοί. Ὅ ποιος κατηγορε ῖ ἢ κατακρίνει τ ὸ ν ἀ δελφό του, κατηγορε ῖ κα ὶ κατακρίνει τ ὸ ν ἴ διο τ ὸ νόμο το ῦ Θεο ῦ . Κι ὅ ταν κρίνεις τ ὸ νόμο το ῦ Θεο ῦ , δ ὲ ν ε ἶ σαι τηρητ ὴ ς κα ὶ ὑ ποκείμενος στ ὸ νόμο, ἀ λλ ὰ κριτ ὴ ς κα ὶ ἀ νώτερός του. Ἕ νας ε ἶ ναι ὁ νομοθέτης κα ὶ ὁ κριτής, ὁ Χριστός, πο ὺ ἔ χει τ ὴ δύναμη ν ὰ σώσει τ ὸ ν ἄ νθρωπο ἢ ν ὰ τ ὸ ν κολάσει. Ἐ ν ῶ ἐ σ ὺ ποιός ε ἶ σαι πο ὺ κρίνεις τ ὸ ν ἄ λλο; ( Ἰ ακ. 4, 11-12).
9. Ἂ ν ο ἱ χριστιανο ὶ δ ὲ ν συγχωρο ῦ ν τ ὰ σφάλματα τ ῶ ν ἀ δελφ ῶ ν τους, ο ὔ τε ὁ Θε ὸ ς θ ὰ συγχωρήσει τ ὰ δικά τους σφάλματα. Ἂ ν ἐ σε ῖ ς συγχωρήσετε τ ὰ σφάλματα τ ῶ ν ἄ λλων ἀ νθρώπων, θ ὰ συγχωρήσει κα ὶ τ ὰ δικά σας σφάλματα ὁ ἐ πουράνιος Πατέρας σας. Ἂ ν ὅ μως δ ὲ ν συγχωρήσετε τ ὰ σφάλματα τ ῶ ν ἄ λλων, ο ὔ τε τ ὰ δικά σας σφάλματα θ ὰ συγχωρήσει ὁ ἐ πουράνιος Πατέρας (Ματθ. 6, 14-15).
Ο ὐ ράνιε Πατέρα, χάρισέ μας τ ὰ χρέη τ ῶ ν ἁ μαρτι ῶ ν μας, καθ ὼ ς κι ἐ με ῖ ς τ ὰ χαρίζουμε στο ὺ ς δικούς μας ὀ φειλέτες ( ὅ σους μ ᾶ ς ἔ χουν ἀ δικήσει) (Ματθ. 6, 12).
«Κακ ὲ δο ῦ λε, σο ῦ χάρισα ὅ λο σου τ ὸ χρέος, δέκα χιλιάδες τάλαντα ( ὑ πέρογκο ποσό), ἐ πειδ ὴ μ ὲ παρακάλεσες. Δέν ἔ πρεπε κι ἐ σ ὺ ν ὰ σπλαχνιστε ῖ ς τ ὸ σύνδουλό σου, ὅ πως ἐ γ ὼ σπλαχνίστηκα ἐ σένα, κα ὶ ν ὰ το ῦ χαρίσεις τ ὰ ἑ κατ ὸ δηνάρια ( ἀ σήμαντο ποσ ὸ ) πο ὺ σο ῦ χρωστο ῦ σε;» Κα ὶ ὀ ργίστηκε ὁ Κύριός του κα ὶ παρέδωσε τ ὸ δο ῦ λο ἐ κε ῖ νο στο ὺ ς βασανιστές, ὥ σπου ν ὰ ξεπληρώσει ὅ λο του τ ὸ χρέος. Ἔ τσι θ ὰ κάνει κα ὶ σ ὲ σ ᾶ ς ὁ ο ὐ ράνιος Πατέρας μου, ἂ ν δ ὲ ν συγχωρήσετε μ ᾽ ὅ λη σας τ ὴ ν καρδι ὰ τ ὰ σφάλματα τ ῶ ν ἀ δελφ ῶ ν σας (Ματθ. 18, 32-35).
Ὅ ταν στέκεστε ν ὰ προσευχηθε ῖ τε, ν ὰ συγχωρε ῖ τε ὅ ποιο παράπονο ἢ λύπη ἔ χετε ἐ ναντίον κάποιου ἀ δελφο ῦ σας, γι ὰ ν ὰ συγχωρήσει κα ὶ ὁ ο ὐ ράνιος Πατέρας σας τ ὰ δικά σας σφάλματα (Μάρκ. 11, 25).
Ἂ ν ὁ ἀ δελφός σου σο ῦ κάνει κακό, ἐ πιτίμησέ τον. Κι ἂ ν μετανοήσει, συγχώρεσέ τον. Ἀ λλ ὰ κι ἂ ν ἑ φτ ὰ φορ ὲ ς τ ὴ μέρα σο ῦ κάνει κακό, κι ἔ ρθει ἄ λλες τόσες κα ὶ σο ῦ πε ῖ «μετανο ῶ », συγχώρεσέ τον (Λουκ. 17, 3-4).
10. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ κάνουν ἐ λεημοσύνες, ἀ λλ ὰ κα ὶ ν ὰ προσεύχονται κα ὶ ν ὰ νηστεύουν, ὄ χι ὅ μως ὑ ποκριτικά, γι ὰ ν ὰ το ὺ ς δοξάσουν δηλαδ ὴ κα ὶ ν ὰ το ὺ ς ἐ παινέσουν ο ἱ ἄ νθρωποι, ἀ λλ ὰ μόνο γι ὰ τ ὸ Θεό. Προσέχετε ν ὰ μ ὴ ν κάνετε τ ὴ ν ἐ λεημοσύνη σας μπροστ ὰ στο ὺ ς ἀ νθρώπους, γι ὰ ν ὰ σ ᾶ ς βλέπουν κα ὶ ν ὰ σ ᾶ ς θαυμάζουν. Ἀ λλι ῶ ς, μ ὴ ν περιμένετε ἀ νταμοιβ ὴ ἀ π ὸ τ ὸ ν ο ὐ ράνιο Πατέρα σας. Ὅ ταν λοιπ ὸ ν ἐ σ ὺ κάνεις ἐ λεημοσύνη, κάνε την τόσο κρυφά, πο ὺ τ ὸ ἀ ριστερό σου χέρι ν ὰ μ ὴ ν ξέρει τί κάνει τ ὸ δεξί (Ματθ. 6, 1 κα ὶ 3).
Ὅ ταν προσεύχεσαι χριστιανέ, ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ σαι σ ὰ ν το ὺ ς ὑ ποκριτές, πο ὺ το ὺ ς ἀ ρέσει ν ὰ στέκονται κα ὶ ν ὰ προσεύχονται ἐ πιδεικτικ ὰ στ ὶ ς ἐ κκλησίες κα ὶ στ ὰ σταυροδρόμια, γι ὰ ν ὰ δείξουν στο ὺ ς ἀ νθρώπους ὅ τι προσεύχονται. Σ ᾶ ς βεβαιώνω π ὼ ς α ὐ τ ὴ ε ἶ ναι ὅ λη ἡ ἀ νταμοιβή τους. Ἐ σύ, ἀ ντίθετα, ὅ ταν προσεύχεσαι, μπ ὲ ς στ ὸ ν πι ὸ ἀ πόκρυφο χ ῶ ρο σου (δηλαδ ὴ τ ὴ ν καρδιά), κλε ῖ σε τ ὴ πόρτα (δηλαδ ὴ τ ὶ ς α ἰ σθήσεις) κα ὶ προσευχήσου μυστικ ὰ στ ὸ ν κρυμμένο κα ὶ ἀ όρατο Πατέρα σου. Κι Ἐ κε ῖ νος, πο ὺ βλέπει τ ὶ ς κρυφ ὲ ς πράξεις, θ ὰ σ ὲ ἀ νταμείψει φανερά (Ματθ. 6, 5-6).
Ὅ ταν νηστεύετε, ν ὰ μ ὴ γίνεστε σκυθρωποί, ὅ πως ο ἱ ὑ ποκριτές, πο ὺ ἀ λλοιώνουν κατάλληλα τ ὴ ν ὄ ψη τους γι ὰ ν ὰ δείξουν στο ὺ ς ἀ νθρώπους ὅ τι νηστεύουν. Σ ᾶ ς βεβαιώνω π ὼ ς α ὐ το ὶ παίρνουν ἐ δ ῶ μόνο τ ὴ ν ἀ μοιβή τους, ἀ π ὸ τ ὸ ν ἔ παινο τ ῶ ν ἀ νθρώπων. Ἐ σ ὺ ἀ ντίθετα, ὅ ταν νηστεύεις, περιποιήσου τ ὰ μαλλιά σου κα ὶ νίψε τ ὸ πρόσωπό σου, γι ὰ ν ὰ μ ὴ δείξεις στο ὺ ς ἀ νθρώπους τ ὴ νηστεία σου, ἀ λλ ὰ μόνο στ ὸ Θε ὸ κα ὶ Πατέρα σου, πο ὺ βλέπει τ ὶ ς κρυφ ὲ ς πράξεις. Κα ὶ ὁ Πατέρας σου, πο ὺ βλέπει τ ὶ ς κρυφ ὲ ς πράξεις, θ ὰ σο ῦ τ ὸ ἀ νταποδώσει φανερά (Ματθ. 6, 16-18).
11. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ φροντίζουν γι ὰ τ ὴ ν ἀ πόκτηση ὄ χι ἐ πίγειων ἀ λλ ὰ ο ὐ ράνιων θησαυρ ῶ ν. Κα ὶ ο ἱ πλούσιοι οφείλουν ν ὰ κλα ῖ νε κα ὶ ν ὰ θρηνο ῦ ν γι ὰ τ ὰ πλούτη τους, παρ ὰ ν ὰ ὑ πολογίζουν σ ᾽ α ὐ τά. Μ ὴ μαζεύετε πλούτη πάνω στ ὴ γ ῆ , ὅ που τ ὰ ἀ φανίζουν ὁ σκόρος κα ὶ ἡ σκουριά, κι ὅ που ο ἱ κλέφτες κάνουν διαρρήξεις κα ὶ τ ὰ κλέβουν. Ν ὰ μαζεύετε θησαυρο ὺ ς ο ὐ ράνιους, πο ὺ δ ὲ ν το ὺ ς ἀ φανίζουν ο ὔ τε ὁ σκόρος ο ὔ τε ἡ σκουριά, κα ὶ πο ὺ ο ἱ κλέφτες δ ὲ ν μπορο ῦ ν ν ὰ κάνουν διάρρηξη κα ὶ ν ὰ το ὺ ς κλέψουν. Γιατ ὶ ὅ που ε ἶ ναι τ ὰ πλούτη σας, ἐ κε ῖ θ ὰ ε ἶ ναι προσκολλημένη κα ὶ ἡ καρδιά σας (Ματθ. 6, 19-21).
Ἀ λλοίμονο σ ὲ σ ᾶ ς το ὺ ς πλουσίους, γιατ ὶ ἔ χετε στ ὸ ν κόσμο το ῦ το τ ὴ ν παρηγοριά σας ἀ π ὸ τ ὸ ν πλο ῦ το, κα ὶ γι ᾽ α ὐ τ ὸ δ ὲ ν σ ᾶ ς μένει ν ᾽ ἀ πολαύσετε τίποτα στ ὴ ν ζωή (Λουκ. 6, 24).
Σ ᾶ ς βεβαιώνω ὅ τι δύσκολα θ ὰ μπε ῖ πλούσιος στ ὴ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν (Ματθ. 19, 23).
Πουλ ῆ στε τ ὰ ὑ πάρχοντά σας κα ὶ δ ῶ στε ἐ λεημοσύνη στο ὺ ς φτωχούς. Ἀ ποκτ ῆ στε πορτοφόλια πο ὺ δ ὲ ν παλιώνουν, κα ὶ πλούτη στ ὸ ν ο ὐ ραν ὸ πο ὺ δ ὲ ν σώνονται ποτέ, κα ὶ πο ὺ ο ὔ τε κλέφτης τ ὰ ἀ γγίζει ο ὔ τε σκόρος τ ὰ καταστρέφει (Λουκ. 12, 33).
Ὁ καθένας ἀ π ὸ σ ᾶ ς πο ὺ δ ὲ ν ἀ παρνιέται ὅ ,τι ἔ χει στ ὴ ζω ὴ α ὐ τή, δ ὲ ν μπορε ῖ ν ὰ ε ἶ ναι μαθητής μου (Λουκ. 14, 33).
Στο ὺ ς πλούσιους α ὐ το ῦ ἐ δ ῶ το ῦ κόσμου ν ὰ παραγγέλλεις ν ὰ μ ὴ ν ὑ περηφανεύονται ο ὔ τε ν ὰ στηρίζουν τ ὶ ς ἐ λπίδες τους σ ὲ κάτι ἀ βέβαιο, ὅ πως ὁ πλο ῦ τος, ἀ λλ ὰ στ ὸ ζωνταν ὸ Θεό, πο ὺ μ ᾶ ς δίνει πλουσιοπάροχα ὅ λα τ ᾽ ἀ γαθ ᾶ , γι ὰ ν ὰ τ ᾽ ἀ πολαμβάνουμε (Α ´ Τιμ. 6, 17).
Ἀ κο ῦ στε με κι ἐ σε ῖ ς ο ἱ πλούσιοι. Κλάψτε κα ὶ θρην ῆ στε γι ὰ τ ὶ ς συμφορ ὲ ς πο ὺ σ ᾶ ς περιμένουν. Ὁ πλο ῦ τος σας σάπισε κα ὶ τ ὰ ρο ῦ χα σας τά ῾ φαγε ὁ σκόρος. Τ ὸ χρυσάφι κα ὶ τ ὸ ἀ σήμι σας κατασκούριασαν, κα ὶ ἡ σκουριά τους θ ὰ ε ἶ ναι μάρτυρας ἐ ναντίον σας κα ὶ θ ὰ καταφάει τ ὶ ς σάρκες σας σ ὰ ν τ ὴ φωτιά. Κι ἐ ν ῶ πλησιάζει ἡ κρίση, ἐ σε ῖ ς μαζεύετε θησαυρούς ( Ἰ ακ. 5, 1-3).
Νά, κραυγάζει ὁ μισθ ὸ ς τ ῶ ν ἐ ργατ ῶ ν πο ὺ θέρισαν τ ὰ χωράφια σας, κι ἐ σε ῖ ς το ὺ ς τ ὸ ν στερήσατε. Κα ὶ ο ἱ κραυγ ὲ ς τ ῶ ν ἀ δικημένων θεριστ ῶ ν ἔ φτασαν ὡ ς τ ᾽ α ὐ τι ὰ το ῦ παντοδύναμου Κυρίου ( Ἰ ακ. 5, 4).
12. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ μεριμνο ῦ ν γι ὰ τ ᾽ ἀ γαθ ὰ τ ῆ ς γ ῆ ς, ο ὔ τε ν ᾽ ἀ γαπο ῦ ν τ ὸ ν κόσμο κα ὶ τ ὰ κοσμικ ὰ πράγματα, ἀ λλ ὰ ν ὰ ἐ πιζητο ῦ ν τ ὰ α ἰ ώνια κα ὶ ο ὐ ράνια ἀ γαθά. Μ ὴ ν ἔ χετε ἄ γχος κα ὶ μ ὴ ν ἀ ρχίσετε ν ὰ λέτε «τί θ ὰ φ ᾶ με;» ἢ «τί θ ὰ πιο ῦ με;» ἢ «τί θ ὰ φορέσουμε;» ἐ πειδ ὴ γι ὰ ὅ λ ᾽ α ὐ τ ὰ ἀ γωνιο ῦ ν ο ἱ ἄ πιστοι μόνο (Ματθ. 6, 31-32).
Ν ὰ ζητ ᾶ τε πρ ῶ τα ἀ π ᾽ ὅ λα τ ὴ βασιλεία το ῦ Θεο ῦ κα ὶ τ ὴ ν ἐ πικράτηση το ῦ θελήματός Του, κα ὶ ὅ λ ᾽ α ὐ τ ὰ θ ὰ σ ᾶ ς δοθο ῦ ν ἀ π ὸ τ ὸ Θε ὸ σ ὰ ν χάρισμα, χωρ ὶ ς ν ὰ τ ὰ ζητ ᾶ τε (Ματθ. 6, 33).
Το ῦ το σ ᾶ ς λέω, ἀ δελφοί, ὅ τι ὁ καιρ ὸ ς τ ῆ ς ἐ πίγειας ζω ῆ ς ε ἶ ναι λιγοστός, ἔ τσι ὥ στε κα ὶ ὅ σοι ἔ χουν γυνα ῖ κες ν ὰ ζο ῦ ν σ ὰ ν ν ὰ μ ὴ ν ἔ χουν, ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ ναι δηλαδ ὴ προσκολλημένοι σ ᾽ α ὐ τές. Κι ἐ κε ῖ νοι πο ὺ κλα ῖ νε κα ὶ θλίβονται γι ὰ πράγματα το ῦ παρόντος κόσμου, ν ὰ ζο ῦ ν σ ὰ ν ν ὰ μ ὴ ν ἔ χει συμβε ῖ κάτι θλιβερό. Κα ὶ ὅ σοι δοκιμάζουν χαρές, ν ὰ ζο ῦ ν σ ὰ ν ν ὰ μ ὴ ν ἔ χουν λόγο ν ὰ χαίρονται. Κα ὶ ὅ σοι ἀ γοράζουν ὑ λικ ὰ πράγματα, ν ὰ ἀ ντιμετωπίζουν τ ᾽ ἀ γορασμένα σ ὰ ν ν ὰ μ ὴ ν πρόκειται ν ὰ τ ᾽ ἀ πολαύσουν. Κα ὶ ὅ σοι ἀ σχολο ῦ νται μ ὲ τ ᾽ ἀ γαθ ὰ το ῦ κόσμου τούτου, ν ᾽ ἀ ποφεύγουν κάθε ὑ πέρμετρη ἀ πόλαυσή τους κα ὶ μόνο στ ᾽ ἀ ναγκα ῖ α ν ὰ ἀ ρκο ῦ νται. Γιατ ὶ ἡ σημεριν ὴ μορφ ὴ α ὐ το ῦ ἐ δ ῶ το ῦ κόσμου δ ὲ ν θ ὰ κρατήσει πολύ, ἀ λλ ὰ περν ᾶ κα ὶ φεύγει συνεχ ῶ ς (Α ´ Κορ. 7, 29-31).
Ἐ με ῖ ς ο ἱ χριστανο ὶ δ ὲ ν στοχεύουμε σ ᾽ α ὐ τ ὰ πο ὺ βλέπονται, ἀ λλ ὰ σ ᾽ α ὐ τ ὰ πο ὺ δ ὲ ν βλέπονται μ ὲ τ ὰ σωματικ ὰ μάτια. Γιατ ὶ ὅ σα βλέπονται ε ἶ ναι προσωρινά, ἐ ν ῶ ὅ σα δ ὲ ν βλέπονται ε ἶ ναι α ἰ ώνια (Β ´ Κορ. 4, 18).
Ἐ με ῖ ς ε ἴ μαστε πολίτες τ ᾽ ο ὐ ρανο ῦ , ἀ π ᾽ ὅ που περιμένουμε ν ὰ ἔ ρθει κα ὶ ν ὰ μ ᾶ ς λυτρώσει ὁ Κύριός μας Ἰ ησο ῦ ς Χριστός (Φιλιπ. 3, 20).
Ἐ με ῖ ς ο ἱ χριστιανο ὶ δ ὲ ν ἔ χουμε σ ᾽ α ὐ τ ὸ τ ὸ ν κόσμο τ ὴ μόνιμη πατρίδα μας, ἀ λλ ὰ λαχταρο ῦ με τ ὴ μελλοντικ ὴ ο ὐ ράνια πατρίδα ( Ἑ βρ. 13, 14).
Προδότες τ ῆ ς ἀ γάπης το ῦ Θεο ῦ ! Δέν ξέρετε ὅ τι ἡ ἀ γάπη γι ὰ τ ὸ ν ἁ μαρτωλ ὸ κόσμο ε ἶ ναι ἔ χθρα ἐ ναντίον το ῦ Θεο ῦ ; Ὅ ποιος λοιπ ὸ ν θέλει ν ὰ ε ἶ ναι φίλος το ῦ κόσμου, γίνεται ἐ χθρ ὸ ς το ῦ Θεο ῦ ( Ἰ ακ. 4, 4).
Ἀ γαπητοί, μ ὴ ν ἀ γαπ ᾶ τε τ ὸ ν κόσμο, μήτε ὅ σα ε ἶ ναι το ῦ κόσμου. Ἂ ν κάποιος ἀ γαπ ᾶ τ ὸ ν κόσμο, δ ὲ ν ἔ χει μέσα του τ ὴ ν ἀ γάπη γι ὰ τ ὸ ν ο ὐ ράνιο Πατέρα (Α ´ Ἰ ω. 2, 15).
13. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ ναι ὑ περήφανοι, ἀ λλ ὰ ν ὰ ε ἶ ναι ταπεινο ὶ κα ὶ ν ᾽ ἀ γαπο ῦ ν ταπεινά. Ὅ ποιος ταπεινώσει τ ὸ ν ἑ αυτό του σ ὰ ν τ ὸ παιδάκι το ῦ το, α ὐ τ ὸ ς ε ἶ ναι μεγαλύτερος ἀ π ᾽ ὅ λους στ ὴ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν (Ματθ. 18, 4).
Ὅ ποιος ὑ ψώσει τ ὸ ν ἑ αυτό του θ ὰ ταπεινωθε ῖ . Κα ὶ ὅ ποιος ταπεινώσει τ ὸ ν ἑ αυτό του θ ὰ ὑ ψωθε ῖ (Ματθ. 23, 12).
Ἀ δελφοί, ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ στε φαντασμένοι, ἀ λλ ὰ ν ὰ συγκαταβαίνετε στο ὺ ς ἁ πλοϊκο ὺ ς κα ὶ ταπεινο ὺ ς χριστιανούς, κα ὶ ν ὰ το ὺ ς συναναστρέφεστε, συμμεριζόμενοι τ ὴ ν ἀ σημότητά τους (Ρωμ. 12, 16).
Μ ὲ ταπεινοφροσύνη ἂ ς θεωρε ῖ ὁ καθένας τ ὸ ν ἄ λλον ἀ νώτερό του (Φιλ. 2, 3).
Ταπεινωθε ῖ τε μπροστ ὰ στ ὸ ν Κύριο, κι Ἐ κε ῖ νος θ ὰ σ ᾶ ς ὑ ψώσει ( Ἰ ακ. 4, 10).
Ο ἱ νεώτεροι ν ὰ ὑ ποτάσσεστε στο ὺ ς πρεσβυτέρους. Κι ὅ λοι μαζί, ὑ ποτασσόμενοι ὁ ἕ νας στ ὸ ν ἄ λλο, ζωστε ῖ τε τ ὴ ν ταπεινοφροσύνη. Γιατ ὶ ὁ Θε ὸ ς ἐ ναντιώνεται στο ὺ ς ὑ περήφανους, στο ὺ ς ταπεινο ὺ ς ὅ μως δίνει τ ὴ χάρη Του. Ταπειν ῶ στε λοιπ ὸ ν το ὺ ς ἑ αυτούς σας κάτω ἀ π ὸ τ ὴ δύναμη το ῦ Θεο ῦ , γι ὰ ν ὰ σ ᾶ ς ὑ ψώσει τ ὴ ν ὥ ρα τ ῆ ς κρίσεως (Α ´ Πέτρ. 5, 5-6).
14. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ᾽ ἀ ντιμετωπίζουν μ ὲ ὑ πομον ὴ ὅ λες τ ὶ ς θλίψεις πο ὺ το ὺ ς βρίσκουν. Ἐ κε ῖ νος πο ὺ θ ὰ ὑ πομείνει ὥ ς τ ὸ τέλος τ ὶ ς δοκιμασίες, α ὐ τ ὸ ς μόνο θ ὰ σωθε ῖ (Ματθ. 24, 13).
Μ ὲ τ ὴ ν ὑ πομονή σας θ ὰ σώσετε τ ὶ ς ψυχές σας (Λουκ. 21, 19).
Ἡ θλίψη φέρνει σιγ ὰ -σιγ ὰ τ ὴ ν ὑ πομονή, ἡ ὑ πομον ὴ τ ὴ σταθερότητα στ ὴ ν ἀ ρετή, κα ὶ ἡ σταθερότητα στ ὴ ν ἀ ρετ ὴ τ ὴ ν ἐ λπίδα στ ὸ Θεό (Ρωμ. 5, 3-4).
Ν ὰ ἔ χετε ὑ πομον ὴ στ ὶ ς δοκιμασίες (Ρωμ. 12, 11).
Ἂ ν δείχνουμε ὑ πομον ὴ στ ὶ ς θλίψεις, θ ὰ βασιλεύσουμε μαζ ὶ μ ὲ τ ὸ Χριστ ὸ στ ὴ μέλλουσα ζωή (Β ´ Τιμ. 2, 12).
Ν ὰ ἐ πιδιώκεις τ ὴ ν ὑ πομονή (Α ´ Τιμ. 6, 11).
Ἀ δελφοί, ν ὰ ὑ πομένετε μ ὲ καρτερία κάθε παιδαγωγία το ῦ Θεο ῦ , γνωρίζοντας π ὼ ς ὁ Θε ὸ ς σ ᾶ ς μεταχειρίζεται σ ὰ ν παιδιά Του ( Ἑ βρ. 12, 7).
Σ ᾶ ς χρειάζεται ὑ πομονή, γι ὰ ν ὰ κάνετε σταθερ ὰ τ ὸ θέλημα το ῦ Θεο ῦ κα ὶ ν ὰ πάρετε τ ὴ ν ἀ μοιβ ὴ πο ὺ σ ᾶ ς ὑ ποσχέθηκε ( Ἑ βρ. 10, 36).
Μ ὲ ὑ πομον ὴ ἂ ς τρέχουμε τ ὸ ν ἀ γώνα πο ὺ ἔ χουμε μπροστά μας ( Ἑ βρ. 12, 1).
Καλότυχος ε ἶ ναι ὁ χριστιαν ὸ ς πο ὺ σηκώνει μ ὲ ὑ πομον ὴ τ ὶ ς δοκιμασίες, γιατί, ἀ φο ῦ ὑ ποστε ῖ μ ὲ ἐ πιτυχία τ ὶ ς δοκιμασίες, θ ὰ κερδίσει τ ὸ βραβε ῖ ο τ ῆ ς α ἰ ώνιας ζω ῆ ς, πο ὺ ὑ ποσχέθηκε ὁ Θε ὸ ς σ ᾽ ὅ σους Τ ὸ ν ἀ γαπο ῦ ν ( Ἰ ακ. 1, 12).
Ἡ ὑ πομονή σας ἂ ς ε ἶ ναι ἀ κλόνητη κα ὶ διαρκής, γι ὰ ν ὰ γίνετε τέλειοι κα ὶ ὁ λοκληρωμένοι κα ὶ ν ὰ μ ὴ ν ὑ στερε ῖ τε σ ὲ τίποτα ( Ἰ ακ. 1, 4).
Κάνετε ὅ ,τι μπορε ῖ τε, ἀ δελφοί, γι ὰ ν ὰ προσθέσετε πάνω στ ὴ ν α ὐ τοκυριαρχία τ ὴ ν ὑ πομονή, κα ὶ πάνω στ ὴ ν ὑ πομον ὴ τ ὴ ν ε ὐ σέβεια (Β ´ Πέτρ. 1, 6).
Ἐ δ ῶ θ ὰ φανε ῖ ἡ ὑ πομον ὴ ὅ σων ἀ νήκουν στ ὸ λα ὸ το ῦ Θεο ῦ ( Ἀ ποκ. 14, 12).
15. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μ ὴ ν παραδίδονται στ ὶ ς κοσμικ ὲ ς φροντίδες κα ὶ τ ὶ ς ὑ λικ ὲ ς ἀ πολαύσεις, ο ὔ τε ν ὰ ζο ῦ ν μ ὲ ἀ μέλεια κα ὶ πνευματικ ὴ ραθυμία, ἀ λλ ὰ ν ὰ βρίσκονται πάντοτε σ ὲ πνευματικ ὴ ἐ γρήγορση κα ὶ ἑ τοιμότητα, περιμένοντας τ ὴ ν ὥ ρα το ῦ θανάτου κα ὶ τ ῆ ς κρίσεως το ῦ Θεο ῦ . Ν ὰ ἀ γρυπνε ῖ τε, γιατ ὶ δ ὲ ν ξέρετε ποι ὰ ὥ ρα θ ὰ ἔ ρθει ὁ Κύριός σας. Κα ὶ ν ὰ ξέρετε το ῦ το: Ἂ ν γνώριζε ὁ ἰ διοκτήτης ἑ ν ὸ ς σπιτιο ῦ ποι ὰ ὥ ρα τ ῆ ς νύχτας θά ῾ ρθει ὁ κλέφτης, θ ὰ ξαγρυπνο ῦ σε κα ὶ δ ὲ ν θ ᾽ ἄ φηνε ν ὰ διαρρήξουν τ ὸ σπίτι του. Γι ᾽ α ὐ τ ὸ κι ἐ σε ῖ ς ν ὰ ε ἶ στε πάντοτε ἕ τοιμοι, γιατ ὶ ὁ Υ ἱὸ ς το ῦ Ἀ νθρώπου θ ὰ ἔ ρθει τ ὴ ν ὥ ρα πο ὺ δ ὲ ν Τ ὸ ν περιμένετε (Μτθ. 24, 42-44).
Σ ὲ ὅ λους σας τ ὸ λέω: Ἀ γρυπνε ῖ τε! (Μαρκ. 13, 37).
Ἀ γρυπνε ῖ τε κα ὶ προσεύχεστε, γι ὰ ν ὰ μ ὴ σ ᾶ ς νικήσει ὁ πειρασμός. Τ ὸ πνε ῦ μα σας ε ἶ ναι πρόθυμο, ἡ σάρκα σας ὅ μως ἀ δύναμη (Μαρκ. 14, 38).
Ἡ μέση σας ἂ ς ε ἶ ναι ζωσμένη καλ ὰ (δηλαδ ὴ ν ὰ ε ἶ στε ἕ τοιμοι) κα ὶ τ ὰ λυχνάρια σας ἂ ς ε ἶ ναι πάντα ἀ ναμένα (δηλαδ ὴ ὁ νο ῦ ς κα ὶ ἡ καρδιά σας πάντα ν ὰ βρίσκονται σ ὲ προσοχ ὴ κα ὶ ἐ γρήγορση). Ν ὰ μοιάσετε στο ὺ ς ὑ πηρέτες ἐ κείνους πο ὺ περιμένουν πότε ὁ Κύριός τους θ ὰ γυρίσει ἀ π ὸ τ ὴ γαμήλια τελετ ὴ ὥ στε, μόλις ἔ ρθει κα ὶ χτυπήσει τ ὴ ν πόρτα, ἀ μέσως ν ὰ το ῦ ἀ νοίξουν. Μακάριοι ε ἶ ναι ο ἱ ὑ πηρέτες ἐ κε ῖ νοι πού, ὅ ταν ἔ ρθει ὁ Κύριός τους, θ ὰ το ὺ ς βρε ῖ ν ᾽ ἀ γρυπνο ῦ ν κα ὶ ν ὰ τ ὸ ν περιμένουν (Λουκ. 12, 35-37).
Προσέχετε καλ ὰ το ὺ ς ἑ αυτούς σας. Προσέχετε μ ὴ ν παραδοθε ῖ τε στ ὴ ν κραιπάλη κα ὶ στ ὸ μεθύσι κα ὶ στ ὴ ν ἀ γωνία γι ὰ τ ὶ ς καθημεριν ὲ ς ἀ νάγκες, γιατ ὶ θ ὰ γίνουν βαρι ὲ ς κα ὶ κοιμισμένες ἀ π ᾽ α ὐ τ ὰ ο ἱ καρδιές σας, κα ὶ θ ὰ σ ᾶ ς α ἰ φνιδιάσει ἔ τσι ἡ ἡ μέρα τ ῆ ς κρίσεως. Γιατ ὶ θά ῾ ρθει σ ὰ ν παγίδα σ ᾽ ὅ λους το ὺ ς ἀ νθρώπους πο ὺ κατοικο ῦ ν στ ὴ γ ῆ . Ν ὰ ε ἶ στε λοιπ ὸ ν ἄ γρυπνοι κα ὶ προσεκτικοί, παρακαλώντας κάθε ὥ ρα κα ὶ στιγμ ὴ τ ὸ Θε ὸ ν ὰ σ ᾶ ς ἀ ξιώσει ν ὰ γλυτώσετε ἀ π ᾽ ὅ λα τ ὰ φοβερ ὰ πο ὺ μέλλουν ν ὰ συμβο ῦ ν, κα ὶ ν ὰ παρουσιαστε ῖ τε ἕ τοιμοι μπροστ ὰ στ ὸ ν Υ ἱὸ το ῦ ἀ νθρώπου (Λουκ. 21, 34-36).
Ἦ ρθε πι ὰ ἡ ὥ ρα ν ὰ σηκωθο ῦ με ἀ π ὸ τ ὸ ν ὕ πνο τ ῆ ς ἀ μέλειας, ἀ δελφοί. Γιατ ὶ τώρα ἡ τελικ ὴ σωτηρία βρίσκεται πι ὸ κοντά μας παρ ὰ τότε πο ὺ πιστέψαμε. Ἡ νύχτα τ ῆ ς ἐ πίγειας ζω ῆ ς ὅ που νά ῾ ναι φεύγει, κα ὶ ἡ μέρα τ ῆ ς μελλοντικ ῆ ς α ἰ ώνιας ζω ῆ ς κοντεύει ν ὰ ἔ ρθει (Ρωμ. 13, 11-12).
Σήκω πάνω ἐ σύ, πο ὺ κοιμ ᾶ σαι τ ὸ ν ὕ πνο τ ῆ ς ἁ μαρτίας, κα ὶ ἀ ναστήσου ἀ π ὸ τ ὴ ν πνευματικ ὴ νέκρα, κα ὶ θ ὰ σ ὲ φωτίσει ὁ Χριστός ( Ἐ φεσ. 5, 14).
Ἂ ς μ ὴ ν κοιμόμαστε, καθ ὼ ς ο ἱ ἄ λλοι, ἀ λλ ᾽ ἂ ς ε ἴ μαστε ἄ γρυπνοι κα ὶ προσεκτικοί. Ὅ σοι κοιμο ῦ νται, τ ὴ νύχτα κοιμο ῦ νται. Κα ὶ ὅ σοι μεθο ῦ ν, τ ὴ νύχτα μεθο ῦ ν. Ἐ με ῖ ς ο ἱ χριστιανο ὶ ὅ μως, σ ὰ ν ἄ νθρωποι τ ῆ ς ἡ μέρας, ἂ ς ε ἴ μαστε προσεκτικοί (Α ´ Θεσ. 5, 6-8).
Μ ὴ σβύνετε μ ὲ τ ὴ ν ἀ μέλεια τ ὰ χαρίσματα το ῦ Ἁ γίου Πνεύματος πο ὺ ἔ χετε (Α ´ Θεσ. 5, 19).
Μ ὴ ν ε ἶ στε ὀ κνηρο ὶ σ ᾽ ὅ ,τι πρέπει ν ὰ δείχνετε προθυμία κα ὶ ζ ῆ λο. Ν ὰ ἔ χετε φλογερ ὸ πνευματικ ὸ ἐ νθουσιασμό, ν ὰ ὑ πηρετε ῖ τε μ ᾽ ἀ φοσίωση τ ὸ ν Κύριο (Ρωμ. 12, 11).
Ζήσατε πάνω στ ὴ γ ῆ μ ὲ ἀ πολαύσεις κα ὶ σπατάλες. Παχύνατε τ ὶ ς καρδιές σας σ ὰ ν τ ὰ θρεφτάρια, πο ὺ τ ὰ ἑ τοιμάζουν γι ὰ σφάξιμο. ( Ἔ τσι θ ὰ ε ἶ ναι κα ὶ γι ὰ σ ᾶ ς ἡ μέρα τ ῆ ς κρίσεως μέρα σφαγ ῆ ς σας) ( Ἰ ακ. 5, 5).
Ν ὰ ε ἶ στε προσεκτικο ὶ κα ὶ ἄ γρυπνοι. Ὁ ἀ ντίπαλός σας διάβολος περιφέρεται σ ὰ ν τ ὸ λιοντάρι πο ὺ βρυχιέται, ζητώντας ν ὰ καταβροχθίσει κάποιον ἀ π ὸ σ ᾶ ς, πο ὺ στέκεστε στερεο ὶ στ ὴ ν πίστη (Α ´ Πέτρ. 5, 8).
Ἀ γρύπνα!… Γιατ ὶ ἂ ν δ ὲ ν ἀ γρυπν ᾶ ς, θά ῾ ρθω σ ὰ ν τ ὸ ν κλέφτη, κα ὶ δ ὲ ν θ ὰ ξέρεις ποι ὰ ὥ ρα θά ῾ ρθω ν ὰ σ ὲ κρίνω ( Ἀ ποκ. 3, 2 κα ὶ 3).
16. Ο ἱ χριστιανο ὶ ὀ φείλουν ν ὰ μετανοο ῦ ν διαρκ ῶ ς ἀ π ὸ τ ὰ βάθη τ ῆ ς ψυχ ῆ ς τους. Ἐ κε ῖ νο τ ὸ ν καιρ ὸ ἐ μφανίσθηκε στ ὴ ν ἔ ρημο τ ῆ ς Ἰ ουδαίας ὁ Ἰ ωάννης ὁ Βαπτιστής, κηρύττοντας κα ὶ λέγοντας: «Μετανοε ῖ τε, γιατ ὶ ἔ φτασε ἡ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν» (Ματθ. 3, 1-2).
Ἀ π ὸ τότε ἄ ρχισε ὁ Ἰ ησο ῦ ς ν ὰ κηρύττει κα ὶ ν ὰ λέει: «Μετανοε ῖ τε, γιατ ὶ ἔ φτασε ἡ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν» (Ματθ. 4, 17).
Ἂ ν δ ὲ ν μετανοήσετε, θ ὰ χαθε ῖ τε ὅ λοι σας μ ὲ τ ὸ ν ἴ διο τρόπο (Λουκ. 13, 3).
Μετανο ῆ τε, ἀ δελφοί, κα ὶ ἐ πιστρέψτε στ ὸ Θεό, γι ὰ ν ὰ ἐ ξαλειφθο ῦ ν ο ἱ ἁ μαρτίες σας κα ὶ ν ὰ βρε ῖ τε ἀ νακούφιση ἀ π ὸ τ ὸ ν Κύριο (Πράξ. 3, 19).
Μετανόησε κα ὶ κάνε πάλι τ ὰ προηγούμενα καλ ὰ ἔ ργα, πο ὺ ἔ κανες. Ἀ λλι ῶ ς, ἂ ν δ ὲ ν μετανοήσεις, ἔ ρχομαι γρήγορα καταπάνω σου κα ὶ μετακιν ῶ τ ὸ λυχνοστάτη σου, δηλαδ ὴ τ ὴ ν Ἐ κκλησία σου, ἀ π ὸ τ ὸ ν τόπο του ( Ἀ ποκ. 2, 5).
17. Ο ἱ χριστιανοί, ἂ ν δ ὲ ν ξεπεράσουν στ ὰ καλ ὰ ἔ ργα το ὺ ς δικαίους τ ῆ ς Παλαι ᾶ ς Διαθήκης, δ ὲ ν μπαίνουν στ ὴ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν. Κα ὶ ἂ ν ἁ μαρτάνουν, θ ὰ κολαστο ῦ ν βαρύτερα ἀ π ὸ το ὺ ς ἀ πίστους. Ἂ ν ἡ ε ὐ σέβειά σας δ ὲ ν ξεπεράσει τ ὴ ν ε ὐ σέβεια τ ῶ ν γραμματέων κα ὶ τ ῶ ν φαρισαίων, δ ὲ ν θ ὰ μπε ῖ τε στ ὴ βασιλεία τ ῶ ν ο ὐ ραν ῶ ν (Ματθ. 5, 20).
Ἐ κε ῖ νος ὁ δο ῦ λος πο ὺ ξέρει ποι ὸ ε ἶ ναι τ ὸ θέλημα το ῦ κυρίου του, δ ὲ ν ἑ τοιμάζει ὅ μως ο ὔ τε κάνει ὅ ,τι θέλει ἐ κε ῖ νος, θ ὰ τιμωρηθε ῖ α ὐ στηρά. Ἀ ντίθετα, ἐ κε ῖ νος πο ὺ δ ὲ ν ξέρει τ ὸ θέλημα το ῦ κυρίου του κα ὶ κάνει κάτι ἀ ξιόποινο, θ ὰ τιμωρηθε ῖ πι ὸ ἐ λαφρά. Γιατ ὶ σ ᾽ ὅ ποιον δόθηκαν πολλά, πολλ ὰ θ ὰ το ῦ ζητηθο ῦ ν. Κα ὶ σ ᾽ ὅ ποιον δόθηκαν περισσότερα, περισσότερα θ ὰ το ῦ ζητηθο ῦ ν (Λουκ. 12, 47-48).
Ὅ σοι ἁ μάρτησαν χωρ ὶ ς ν ὰ ξέρουν τ ὸ νόμο το ῦ Θεο ῦ , θ ὰ καταδικαστο ῦ ν ὄ χι μ ὲ κριτήριο τ ὸ νόμο (δηλαδ ὴ ἐ λαφρότερα). Ὅ σοι ὅ μως ἁ μάρτησαν γνωρίζοντας τ ὸ νόμο, θ ὰ δικαστο ῦ ν μ ὲ κριτήριο τ ὸ νόμο (δηλαδ ὴ βαρύτερα) (Ρωμ. 2, 12).
Θ ὰ ἦ ταν καλύτερα γι ᾽ α ὐ το ὺ ς ν ὰ μ ὴ ν ε ἶ χαν γνωρίσει τ ὸ δρόμο τ ῆ ς ἀ ρετ ῆ ς κα ὶ τ ῆ ς ε ὐ σεβείας, παρά, ἀ φο ῦ τ ὴ ν γνωρίσουν, ν ὰ ἐ γκαταλείψουν τ ὴ ν ἁ γία ἐ ντολ ὴ πο ὺ το ὺ ς παραδόθηκε (Β ´ Πέτρ. 2, 21).
Πηγή:Nekt;arios.gr
