"Τραβᾶνε τά μαλλιά" τους μέ τήν Guardian στό ῾Υπουργικό Συμβούλιο

Ανακαλέστε αμέσως ότι η Ελλάδα "πουλάει νησιά", φωνάζει η κυβέρνηση
Το ακραίο και περίεργα σκανδαλοθηρικό δημοσίευμα της --κατά παράδοση-- καλής βρετανικής εφημερίδας Guardian, ότι δηλαδή η Ελλάδα "πουλάει νησιά" για να... μη χρεοκοπήσει, δημιούργησε πυρετό --και πανικό-- στην κυβέρνηση, και τα στελέχη Παπανδρέου δεν προλάβαιναν να διαψεύδουν. Το νέο δημοσίευμα, αυτή τη φορά από τη συντηρητική Guardian, αναφέρει πως η Ελλάδα πουλά τα νησιά της με σκοπό να σώσει την οικονομία της. Ενδιαφερόμενοι φέρεται να είναι Ρώσοι και Κινέζοι επενδυτές.Βεβαίως, η αντίδραση της κυβέρνησης υπήρξε άμεση και οξεία και ζητήθηκε από την ...πάλαι ποτέ έγκυρη εφημερίδα να ανακαλέσει αμέσως τα γραφόμενα. Η εφημερίδα σχολιάζει ότι η πώληση ή μακρόχρονη εκμίσθωση ενός ελληνικού νησιού θα ενίσχυε τα κρατικά ταμεία. Σημειώνεται ότι σε ιστοσελίδα με νησιά προς πώληση ανά τον κόσμο, το νησάκι Ναυσικά στο Ιόνιο κοστολογείται στα 15 εκατομμύρια ευρώ. «Μόνο 227 ελληνικά νησιά κατοικούνται και η απόφαση να προχωρήσουν οι πιθανές πωλήσεις οφείλεται επίσης στην αδυναμία του κράτους να αναπτύξει βασικές υποδομές ή να ελέγχει την ασφάλεια των περισσότερων νησιών του. Η ελπίδα είναι ότι η πώληση ή μακροπρόθεσμη εκμίσθωση κάποιων νησιών θα προσελκύσει επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και φορολογητέο εισόδημα» προσθέτει ο Γκάρντιαν. Σημειώνεται ότι εν μέσω της οικονομικής κρίσης και των απεργιών που σχεδόν παρέλυσαν τη χώρα Γερμανοί πολιτικοί είχαν καλέσει την Ελλάδα να αρχίσει να πουλά νησιά και ιστορικά μνημεία. «Φαίνεται ότι τώρα η ελληνική κυβέρνηση εισακούει το αίτημά τους» σχολιάζει ο Γκάρντιαν. Η εφημερίδα προσθέτει ότι οι επενδυτές του Σίτι, που αποφεύγουν τις ελληνικές επενδύσεις, καλωσορίζουν την πώληση ελληνικών νησιών. Βρετανός αναλυτής σχολιάζει ότι «είναι κρίμα αν τα πράγματα φτάσουν σε αυτό το σημείο, αλλά τουλάχιστον δείχνει ότι η Ελλάδα είναι προετοιμασμένη να κάνει οτιδήποτε χρειαστεί για να τηρήσει τις υποχρεώσεις της».
		Πηγή:http://www.news21.gr

Διήγησις περὶ κατακρίσεως -Γέρoντος Παναρέτου Φιλοθεΐτου

Ὁ μακαρίτης πνευματικὸς ἀπὸ τὴ σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, παπα-Νικόδημος, μοῦ διηγήθηκε τὴν ἀκόλουθη ἱστορία, παρμένη ἀπὸ πατερικὰ Ἁγιορείτικα χειρόγραφα.

Ἕνας πιστὸς χριστιανός, πήγαινε ἐπὶ δεκαπέντε χρόνια στὸν πνευματικό του καὶ ἐξομολογοῦνταν τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες του. Μιὰ μέρα ὅμως, ὅπως συνήθιζε, πῆγε στὸν πνευματικό του νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ ἀνοίγοντας τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του βρῆκε τὸν πνευματικὸ νὰ πορνεύει μὲ μία γυναῖκα. Ἀμέσως βγῆκε ἔξω καὶ φεύγοντας εἶπε στὸν ἑαυτό του: «ἄχ, τί ἔπαθα ἀλοίμονο σὲ μένα, ἐγὼ ἔχω τόσα χρόνια ποὺ ἐξομολογοῦμαι σ᾿ αὐτόν, καὶ τώρα τί θὰ κάνω; Θὰ κολασθῶ; διότι ὅσα ἁμαρτήματα καὶ ἂν μοῦ συγχώρησε, ἐφόσον εἶναι τόσον ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, εἶναι, τί εἶναι; εἶναι ὅλα ἀσυγχώρητα», ἔλεγε καὶ χτυπιόταν ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ κακὸ ποὺ τὸν βρῆκε καὶ δὲν ἤξερε τί πρέπει νὰ κάνει.

Στὸ δρόμο ποὺ ἔφευγε, δίψασε. Προχώρησε λίγο καὶ μπροστά του βρέθηκε ἕνα μικρὸ ῥεματάκι, στὸ ὁποῖο ἔτρεχε γάργαρο καὶ πεντακάθαρο νερό. Ἔσκυψε καὶ ἤπιε. Ἤπιε τόσο ποὺ χόρτασε καὶ δὲν τοῦ ῾κανε καρδιὰ νὰ φύγει, ἀλλὰ ἤθελε νὰ πιεῖ καὶ ἄλλο ἀπὸ κεῖνο τὸ νεράκι. Σὲ μία στιγμὴ σκέφτηκε μὲ τὸ λογισμό του καὶ εἶπε: «ἂν ἐδῶ χαμηλὰ στὸ ῥέμα εἶναι τόσο καλό, τότε ὅσο πιὸ κοντὰ στὴν πηγή του, ἀπὸ ῾κεῖ ποὺ βγαίνει, τόσο καλύτερο θὰ εἶναι» καὶ μὲ τὴ σκέψη αὐτὴ ξεκίνησε νὰ βρεῖ τὴ πηγὴ τοῦ νεροῦ. Ὅταν ἔφτασε ὅμως ἐκεῖ, τί νὰ δεῖ;! βλέπει, τί βλέπει;! βλέπει τὸ νερὸ νὰ βγαίνει ἀπὸ ἕνα ψόφιο καὶ βρώμικο κουφάρι σκύλου, μέσα ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ σκυλιοῦ νὰ βγαίνει τὸ νερό! Τότε βαθιὰ ἀναστέναξε καὶ εἶπε: «Ἀλλοίμονο σὲ μένα τὸν ἄθλιο, μαγαρίστηκα ὁ ταλαίπωρος καὶ ἤπια ἀπὸ τὸ μολυσμένο αὐτὸ νερό, φαίνεται ὅτι εἶμαι πολὺ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀκάθαρτος γιὰ νὰ μοῦ συμβοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα».

Στὴν μεγάλη αὐτὴ στενοχώρια ποὺ βρισκόταν, τοῦ παρουσιάστηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ εἶπε: «Γιατί ἄνθρωπέ μου στενοχωριέσαι καὶ λυπῆσαι γιὰ τὰ πράγματα ποῦ σοῦ συμβαίνουν; Ὅταν ἤπιες τὸ νερὸ ἀπὸ τὸ ρεματάκι δὲν εὐχαριστήθηκες ποὺ βρῆκες πολὺ καθαρὸ καὶ δὲν τὸ χόρταινες νὰ πίνεις καὶ τώρα, ποὺ εἶδες τοῦτο ὅτι βγαίνει ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτο στόμα τοῦ σκυλιοῦ, λὲς ὅτι μολύνθηκες; Ἂν ἀγαπητέ μου, ὁ σκύλος εἶναι ψόφιος καὶ ἀκάθαρτος, μὴ λυπῆσαι γι᾿ αὐτὸ ἐσύ, διότι τὸ νερὸ ποὺ ἤπιες ἐσὺ κι ὁ κόσμος ὅλος ποὺ πίνει, μπορεῖ νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτο στόμα τοῦ σκύλου, ἀλλὰ τὸ νερὸ ποὺ βγαίνει δὲν εἶναι δικό του, εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, εἶναι τοῦ Θεοῦ τὸ νερό.

Ἔτσι καὶ ὁ πνευματικός σου ποὺ σὲ ἐξομολογοῦσε, ἡ συγχώρηση ποὺ σοῦ ἔδινε δὲν ἦταν δική του, ἀλλὰ ἡ συγχώρηση εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος τὴν δίνει, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα τὴν χορηγεῖ σ᾿ αὐτὸν ποὺ καθαρὰ καὶ εἰλικρινὰ ἐξομολογεῖται τὶς ἁμαρτίες του καὶ τὶς ἀδυναμίες του. Μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι, οἱ δωρεὲς καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους δίδονται μέσῳ τῆς ἱεροσύνης ἀπὸ τοὺς κανονικὰ χειροτονημένους καὶ ἔχοντας τὴν ἄδεια τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, ὅπως εἶπε ὁ Ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστὸς στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ μαθητάς Του: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Ἄν τινων ἀφίεντε τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν, ἀφίενται αὐτοῖς. Ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ἔτσι λοιπὸν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔδωκαν τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν στοὺς ἐπισκόπους καὶ διαδόχους αὐτῶν καὶ ἐκεῖνοι στοὺς κανονικὰ χειροτονηθέντας ἱερεῖς καὶ πνευματικούς. Ἐκ τοῦ λόγου τούτου καὶ διότι τελοῦν τὰ ἅγια Μυστήρια τοῦ Θεοῦ οἱ ἱερεῖς εἶναι ἀνώτεροι κατὰ τὸ ἀξίωμα καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν βασιλέα καὶ ἀνώτατον ἄρχοντα τοῦ λαοῦ. Ἀνώτεροι εἶναι οἱ ἱερεῖς ἀπὸ ὅλους, διότι ὁτιδήποτε κι ἂν εἶναι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ στὸν κόσμο, τὰ κοσμικὰ ἀξιώματα, ἀπὸ τὸν ἱερέα καὶ τὸν πνευματικὸ θὰ λάβει τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν του, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος· αὐτὴ εἶναι ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας».

Καὶ τώρα, λέγει ὁ ἄγγελος: «Πήγαινε νὰ βάλεις μετάνοια καὶ νὰ ζητήσεις συγχώρηση ἀπὸ τὸν πνευματικό σου ποὺ τὸν εἶδες νὰ ἁμαρτάνει καὶ παρακάλεσέ τον νὰ σὲ συγχωρήσει γιὰ τὴν κατάκριση ποὺ σὲ βάρος του ἔκαμες. Ὅσο δὲ γιὰ τὴν ἁμαρτία ποὺ ἐκεῖνος ἔκανε, ὁ Θεὸς θὰ τὸν ἐξετάσει καὶ αὐτὸς μόνο θὰ τὸν κρίνει, διότι ἐσὺ εἶδες αὐτὸν νὰ κάνει τὴν ἁμαρτία, δὲν μπορεῖς ὅμως νὰ γνωρίζεις ἂν αὐτὸς μετανόησε, ἢ τὸν τρόπο τῆς μετανοίας του. Ἔτσι ἐσὺ δὲν ἔχεις, ἐσὺ μὲν ἔχεις τὴν ἁμαρτία τῆς κατακρίσεως, ἐκεῖνος δέ, ἂν μετανοήσει θὰ τρυγήσει τοὺς καρποὺς τῆς μετανοίας καὶ τῆς διορθώσεώς του. Δὲν μποροῦμε λοιπὸν νὰ κρίνουμε κανέναν ἄνθρωπο».

Ὅταν ὁ ἄγγελος λοιπὸν τὰ εἶπε αὐτά, στὸν πιστὸ ἐκεῖνο χριστιανό, ἔγινε ἄφαντος. Ὁ δὲ χριστιανὸς σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀγγέλου, γύρισε πίσω· πῆγε στὸν πνευματικό του, στὸν ὁποῖο διηγήθηκε ὅλα ὅσα εἶδε καὶ ἄκουσε ἀπὸ τὸν ἄγγελο Κυρίου καὶ ἔβαλε μετάνοια καὶ ὅταν εἶπε τὰ διατρέξαντα στὸν πνευματικό, ὅπως τοῦ εἶπε ὁ ἄγγελος, ὁ πνευματικὸς μὲ δάκρυα στὰ ματιὰ μετανόησε, ἔκλαψε πικρὰ καὶ ζήτησε συγχώρηση ἀπὸ τὸν Πολυέλεο, Πολυεύσπλαχνο καὶ Πανάγαθο Θεὸ καὶ διόρθωσε τὰ κακῶς διαπραττόμενα πρὸς δόξα Θεοῦ καὶ ψυχῆς σωτηρία αὐτοῦ.

Ὅταν μοῦ διηγήθηκε αὐτὰ ὁ πνευματικός μου, παπα-Νικόδημος, συνέχισε τὸν λόγο του καὶ μὲ ἀγάπη μου εἶπε: «γι᾿ αὐτὸ ἀδελφέ μου, Χαράλαμπε, (αὐτὸ ἔλαβε χώρα τὸ 1934, ποὺ δὲν ἤμουνα ἀκόμη μοναχός, καὶ μ᾿ ἔλεγε μὲ τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά μου), δὲν ἔχουμε δικαίωμα ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐξετάζουμε τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Ὅπως λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων, ἀλλότριον ἱκέτην;» (πρὸς Ρωμαίους ἀναφέρεται αὐτό). Πολὺ δὲ περισσότερο νὰ κρίνουμε τοὺς κληρικούς, τοὺς ἱερωμένους, τοὺς πνευματικούς, καὶ γενικὰ τοὺς ῥασοφόρους, τοὺς ὁποίους σκληρότατα δοκιμάζει ὁ Θεὸς καὶ μὲ μεγάλη πονηρία καὶ μαεστρία πολεμεῖ ὁ διάβολος, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, καὶ ἐν ᾧ κρίματι κρίνετε κριθήσετε, καὶ ἐν ᾧ μέτρω μετρεῖτε μετρηθήσετε ὑμῖν! Ἐμεῖς ὀφείλομε νὰ συγχωροῦμε τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων καὶ νὰ μετανοοῦμε, νὰ κρίνουμε καὶ νὰ τιμωροῦμε τὸν ἑαυτό μας καὶ μόνον. Ἂν θέλουμε νὰ σωθοῦμε νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἄλλους καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ποὺ λέει: ἐὰν ἀφήνετε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ Θεὸς τὰ παραπτώματα ὑμῶν, κατὰ τὸ ἄφετε καὶ ἀφεθήσεται ὑμῖν.

Ναί, ἀδελφοί μου, ἡ κατάκρισις εἶναι μεγάλη ἁμαρτία καὶ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὰ ἐλαττώματα καὶ μὲ τὶς παραβάσεις τῶν ἄλλων ἀνθρώπων! Δὲν ἔχουμε καμιὰ δουλειὰ ἐμεῖς. Ὁ καθένας ὅ,τι κάνει τὸ κάνει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἐμεῖς ὀφείλομε μόνο ὅ,τι βλέπουμε, ὅ,τι ἀκοῦμε νὰ συγχωροῦμε καὶ νὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ τοὺς βοηθοῦμε ὅσο εἶναι δυνατόν, ἀπὸ τὴ δική μας τὴν πλευρά.

Πηγή:http://www.agiazoni.gr

Μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ῾Ιερωνύμου ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς παγκόσμιας ἡμέρας κατά τῶν ναρκωτικῶν (26-06-2010)

Μ Η Ν Υ Μ Α

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

(26 Ιουνίου 2010)

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η παγκόσμια κοινότητα νιώθει επιτακτική την ανάγκη να αναφερθεί στην τρομερή μάστιγα, που κατατρώγει τη νεολαία μας και απειλεί τη φυσική και ψυχική ακεραιότητα πολλών νέων ανθρώπων: τα ναρκωτικά. Είναι –ή μάλλον πρέπει να είναι– η σημερινή ημέρα μια τολμηρή αφορμή για ειλικρινή αυτοκριτική όλων μας, για συνειδητοποίηση της ανεπάρκειάς μας και της επιτακτικής ανάγκης για συνεργασία, για τον (επανα)καθορισμό των πνευματικών συντεταγμένων της κοινωνίας μας και της παιδείας μας, για να προτρέπουμε τους νέους ανθρώπους σε αισιοδοξία και αγωνιστικότητα, για να μη διστάζουν στην ανάληψη ευθυνών, για να μπορούν να πουν θαρραλέα το «όχι» σ΄ εκείνον που θα τους προτείνει την πρώτη επαφή με κάποια ουσία που κρύβει τον θάνατο.

Είχα την εξαιρετική ευκαιρία να επισκεφθώ μία θεραπευτική κοινότητα, ενώ έτυχα και της εξαιρετικής τιμής να με συναντήσουν νέοι άνθρωποι που βρίσκονται στο στάδιο της θεραπείας και της επανένταξης.

Είδα βαθιά μέσα στα μάτια των νέων αυτών ανθρώπων τη δίψα να ξαναβρούν τη ζωή και το χαμόγελο, να συναντηθούν και πάλι με την καθημερινότητα που τους προσπέρασε, είδα τον υπέροχο αγώνα τους που τους κάνει να βγαίνουν νικητές, την τεράστια προσπάθεια τους να υπερβούν την εξάρτηση και να ξεπεράσουν τον ίδιο τον εαυτό τους!

Έχω κρύψει βαθιά στην καρδιά μου τα λόγια της Κωνσταντίνας: «Τώρα πια νιώθω περήφανη, δυνατή, χαρούμενη. Έχω προσπαθήσει πολύ και ξέρω πως αν θέλω κάτι πολύ, μπορώ να τα καταφέρω. Είμαι γεμάτη ελπίδα για τη ζωή, που με περιμένει μετά την κοινότητα». Θα θυμάμαι πάντα την ειλικρίνεια του Σωτήρη:  «Όσες φορές κι αν ορκίστηκα, υποσχέθηκα, ποτέ δεν σταμάτησα. Ήρθε όμως η στιγμή που έπρεπε να διαλέξω: να ζήσω ή να πεθάνω! Η επιλογή μου ήταν να ζήσω καθαρός. Τώρα ανακαλύπτω έναν ολόκληρο, υπέροχο κόσμο μέσα μου, πραγματικό, όχι στη φαντασίωση μου. Στόχος μου είναι να τον γνωρίσω ξανά από την αρχή και να ζήσω σ΄ αυτόν». Και θα διδάσκομαι πολλά από τα δακρυσμένα μάτια του Γιώργου που μου είπε: «Νιώθω απογοήτευση όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για την κοινωνία που με έσπρωξε στη δόση. Παίρνω δύναμη από μια μυστική πηγή στα βάθη του είναι μου για να συνεχίσω την προσπάθεια μου να μείνω καθαρός. Δεν θέλω να ξαναζήσω το παραμύθι. Θέλω τη ζωή που μου στέρησαν».

Συνοδοιπορώ με τα παιδιά αυτά, αντιλαμβάνομαι τον αγώνα τους και αναλογίζομαι τις ευθύνες μας. Μπορεί άραγε μια εξαρτημένη κοινωνία να διδάξει στους νέους την ελευθερία;

Η εξάρτηση, όπως έχει λεχθεί, μπορεί ενδεχομένως και να είναι «μια επανάσταση, μια αποτυχημένη επανάσταση, μια διαμαρτυρία που δεν βρήκε αποδέκτες, μια προσπάθεια διαφυγής από πολλά αδιέξοδα στα οποία εμείς πολλές φορές οδηγούμε τους νέους ανθρώπους». Αδιέξοδα που έχουν να κάνουν με ένα κακό οικογενειακό κλίμα, με ένα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα που συνθλίβει την προσωπικότητα και τα όνειρα των νέων, με την υποκρισία της κοινωνίας μας και περισσότερο εκείνων που έχουν την ευθύνη διαμόρφωσης των κοινωνικών δομών, με την ανεπάρκεια και της εκκλησιαστικής διακονίας μας κάποιες φορές.

Θέλω να πω σ΄ αυτά τα παιδιά – αλλά και σε όλους – πως η ζωή της Εκκλησίας είναι γεμάτη από ασώτους και καταταλαιπωρημένους νέους, που όχι μόνο ξαναβρήκαν το δρόμο τους, αλλά έφτασαν ακόμη και στην αγιότητα. Η επιστροφή, η μεταμόρφωση, η μετάνοια: είναι τα συστατικά της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Γι’ αυτό και σήμερα νιώθω την ανάγκη να ρωτήσω και να αναρωτηθώ: Γιατί ακόμη τόση προκατάληψη απέναντι στον Χριστό και στην Εκκλησία; Αυτός ο τόπος μοιάζει να φοβάται να μιλήσει στα παιδιά για τον Χριστό και την Εκκλησία, γιατί θέλει να είναι «αξιοπρεπής» και μοντέρνος! Και οι νέοι μας τρυπιούνται και παραδίδονται στα ναρκωτικά και στις λογής – λογής εξαρτήσεις, στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων αλλά και στις ήρεμες πόλεις της επαρχίας μας, χωρίς στόχους, αναζητώντας την αλήθεια και την αγάπη, νιώθοντας ότι κανείς ποτέ δεν τούς πλησίασε, ότι κανείς ποτέ δεν νοιάστηκε αληθινά γι΄ αυτούς. Παρά τα λάθη και τις αστοχίες μας, στην Εκκλησία είμαστε διαρκώς έτοιμοι για να υποδεχθούμε μακρόθυμα και με έκδηλη χαρά τους νέους που επιστρέφουν, αναζητώντας νόημα ζωής, αναζητώντας τελικά αυτά που τους στερήσαμε. Ελάτε, οι μεγάλοι, να συνεργαστούμε. Ελάτε, οι νέοι, να μας συγχωρήσετε. Κι όλοι μαζί να πορευτούμε σ΄ έναν κόσμο χωρίς εξαρτήσεις...

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Βουλγαρικῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καταδίκασε τήν gay pride παρέλαση πού θά γίνει στή Σόφια

ΣΟΦΙΑ, 22 Ιουνίου2010 -- Η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επισήμως καταδίκασε την gay παρέλαση που έχει προγραμματιστεί για να γίνει στη Σόφια στις 26 Ιουνίου. Η Ιερά Σύνοδος δήλωσε, ότι η παρέλαση είναι " ξεδιάντροπη, επαίσχυντη και επίδειξη της σοδομικής αμαρτίας , λέγοντας ότι το γεγονός αυτό θα έχει μοιραίες συνέπειες για τη σωματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων".

Η Ιερά Σύνοδος ζήτησε να απαγορευτεί η εκδήλωση και κάλεσε τους ανθρώπους να μη συμμετέχουν στο πρόγραμμα "βδέλυγμα που τόλμησε να αντιταχθεί στη φύση που όρισε ο Θεός, ο δημιουργός των πάντων ορατών και αοράτων".

Οι Ιεράρχες, κάνουν έκκληση στους γονείς να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από την παρέλαση.

Бугарска Патријаршија

Πηγή: http://aktines.blogspot.com

«ΠΡΟΤΗΓΑΝΙΣΜΕΝΗ» ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΑ

«Τὸ νόμο στὰ χέρια του πῆρε ἱερέας ὁ ὁποῖος στὴ θέα κλέφτη, ποὺ λίγο νωρίτερα εἶχε ἀφαιρέσει τὰ τάματα ἀπὸ ἐκκλησία τῆς πόλεως, συνεπλάκη μαζί του ὑποχρεώνοντας τὸν 40χρονο δράστη νὰ τραπεῖ ἄπραγος εἰς φυγήν».(romfea.gr, 25.06.10)
Σχόλιο «Χ. Β.»: Νὰ ἕνα χαρακτηριστικὸ (καὶ ἴσως ἀκούσιο)  δεῖγμα ἐλαφρότατα –τόσο δηλ. ὅσο χρειάζεται– τροποποιημένης εἰδησεογραφίας (καὶ μάλιστα ἐκκλησιαστικῆς). Ἀναφέρει μὲν ἕνα πραγματικὸ περιστατικό, ἀλλὰ τὸ βάρος πέφτει στὴν ἐπιλογὴ τῶν λέξεων, τῆς διατυπώσεως δηλαδὴ μὲ τὴν ὁποία παρέχεται ἡ πληροφορία καὶ γίνεται ἡ ἀναφορὰ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος. Ἡ ἐπιλεγμένη διατύπωση στὴν συγκεκριμένη περίπτωση περιέχει ἀπὸ μόνη της μιὰ ἀποδοκιμασία, εἶναι ἀπὸ μόνη της ἀπορριπτική: «πῆρε τὸ νόμο στὰ χέρια του». Πρόκειται γιὰ μιὰ ἔκφραση ποὺ χρησιμοποιεῖται μειωτικὰ ὡς πρὸς τὴν νομιμότητα καὶ τὴν ὀρθοφροσύνη τοῦ ἀμυνομένου/δρῶντος ὑποκειμένου –ποὺ μάλιστα εἶναι ἱερέας– , ἐπειδὴ ἐνέχει μιὰ ἀπαξίωση, ἀφοῦ τοποθετεῖ τὸ δρῶν ὑποκείμενο πέρα ἀπὸ τὴ νομιμότητα, πέρα ἀπὸ τὸ “σωστό” , στὸν χῶρο τῆς καταδικαστέας «αὐτοδικίας». «Ἀδειάζει» μὲ λίγα λόγια τὸν ἱερέα, χωρὶς νὰ τὸν ἔχει μεμφθεῖ ἄμεσα.
Κατ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο σερβίρεται ἡ πληροφορία συναισθηματικῶς ἀλλὰ καὶ ἠθικῶς “προτηγανισμένη”, προληπτικῶς κριμένη. Γενικότερα ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν ἡ ἐσωτερικὴ ὑπονόμευση τοῦ τυχόντος ἠθικοῦ περιεχομένου τῆς πληροφορίας καὶ ἡ σταδιακὴ ἄμβλυνση τῶν κριτηρίων τῶν παραληπτῶν τῆς πληροφορίας, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ ἡ ἀσυνείδητη ὑφαρπαγὴ καὶ λεπτότατη ὑποκλοπὴ τῆς γνώμης τους.
Διαφορετικὰ εἰπωμένο: Ὁ ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει , κατὰ τὸ ρεπορτάζ, ὥστε νὰ μὴ πάρει «τό νόμο στὰ χέρια του»; Ἴσως νὰ γονατίσει μπροστὰ στὸν κλέφτη καὶ νὰ τὸν παρακαλέσει νὰ κλέψει ἀνενόχλητα ὅσο θέλει καὶ ἀπὸ πάνω νὰ τὸν δείρει, ποὺ  τὸν ἐνόχλησε τὴν ὥρα τῆς δουλειᾶς του. Τὸ ἴδιο φυσικὰ θὰ ἔκανε καὶ ὁ συντάκτης τῆς δημοσιογραφικῆς ἀναφορᾶς, ἂν διεπίστωνε ὅτι ἕνας κακοποιὸς ἔχει εἰσβάλει στὸ σπίτι του καὶ κακοποιεῖ τὴν οἰκογένειά του, κι ἔτσι δὲν ἔπαιρνε τὸ νόμο στὰ χέρια του.


Πηγή: http://christianvivliografia.wordpress.com