Μοναχός Μωϋσῆς, ῾Ο λόγος τής ᾿Εκκλησίας

πηγή: Μακεδονία, 16/1/2011

Ο λόγος της Εκκλησίας

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Το προς τον λαό πρόσφατο κείμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος για τη σύγχρονη οικονομική κρίση μιλά “με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης”. Είναι γεγονός πως είναι ένα κείμενο ξεκάθαρο, ειλικρινές, άφοβο και προσεγμένο. Θέτει ερωτήματα σοβαρά, κάνει κρίσεις ακριβείς, τονίζει αμέλειες, πραγματοποιεί πικρές διαπιστώσεις. Εντοπίζει ορθά ότι της οικονομικής κρίσης προηγήθηκε η πνευματική, με τον εύκολο πλουτισμό, την καλοπέραση και την εξαπάτηση. Μια ζωή άσκοπη και παράλογη έγινε τραγική. Δεν φοβάται την αυτοκριτική, την παραδοχή λαθών και σκανδάλων. Η Εκκλησία όμως δίνει υψηλό νόημα ζωής, βέβαιη ελπίδα, σταθερό προσανατολισμό, φιλοστοργία, φιλανθρωπία και φιλοτεκνία....
Η κυβέρνηση ενοχλήθηκε αρκετά από το κείμενο της Εκκλησίας αυτό. Την Εκκλησία τη θέλει να σιωπά και να μιλά μόνο όταν είναι για την επαινεί. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάλιστα την ειρωνεύτηκε, ότι συμβαδίζει με τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις, την ονόμασε εξωπραγματική και σκοταδιστική. Οι αριστεροί φαίνεται ενοχλήθηκαν κι αυτοί, βλέποντας την Εκκλησία να ελέγχει τους κρατούντες, και τώρα δεν θα μπορεί να τη χτυπήσει. Η ελληνική αριστερά πάντως επιμένει ότι η Εκκλησία συμπορεύεται με την πολιτική της συντήρησης. Το κείμενο δεν άρεσε, φαίνεται, και σε κάποιους εκκλησιαστικούς μεγαλοσχήμονες, ότι δεν πρέπει να τα βάζουμε με την Πολιτεία, και σε κάποιους άλλους, μικρόσχημους-μικρόψυχους, που δεν δίστασαν να κατηγορήσουν σκόπιμα και ιδιοτελώς τους συντάκτες του αξιόλογου αυτού κειμένου μέσα από ιστοσελίδες με γλώσσα ανόσια, ανούσια και κακόγουστα κολακευτική για άλλους…

Κύριος συντάκτης του κειμένου είναι ο μητροπολίτης Σινανίου και Σιατίστης Παύλος, ο οποίος είναι από ετών γνωστός για έναν λόγο γνήσιο, ανυπόκριτο, τίμιο, θεοφοβούμενο, απλό, μεστό και σαγηνευτικό. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα αυτή είπε δυνατά: “Η Εκκλησία έχει δικαίωμα να εκφράζει δημόσια την άποψή της”. Συνεχίζοντας, αναφέρει: “Αν θέλουμε κάποια στιγμή σ’ αυτόν τον τόπο να καταλήξουμε κάπου, πρέπει να μη φοβηθούμε την αλήθεια και να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας”.

Σε πρόσφατη ομιλία του ο ίδιος μητροπολίτης ανέφερε: “Θέλετε επισκόπους συμβιβασμένους με όλους και με όλα; Αυτή την επιλογή πρέπει να αποφασίσετε, για να μην ακούω ανοησίες. Να μην ακούω αυτά που κάποιοι, επειδή κινδυνεύουν τα δικά τους συμφέροντα σήμερα, λένε να μη μιλάει η Εκκλησία. Και ποιος να μιλάει; Να μιλάτε εσείς; Να μιλάει η δημοσιογραφική αλητεία των Αθηνών; Και ο επίσκοπος δεν θα μιλάει; Είναι γελασμένοι όλοι τους; Γιατί; Γιατί έχουμε πρότυπο και παράδειγμα τους αγίους μας. Και με βάση το δικό τους παράδειγμα, και όχι του κάθε εξωνημένου δημοσιογράφου ή οποιουδήποτε άλλου, ακόμη και πολιτικών, θα υπηρετήσουμε την Εκκλησία. Και αυτό ας το καταλάβουν όλοι. Για να καταλάβουν γιατί είναι πρώτη αυτή η ευθύνη του επισκόπου, να υπερασπίζεται το άδικο, δηλαδή τον αδικούμενο μάλλον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται και ό,τι και αν συμβαίνει”.

Μερικές φορές, αγαπητοί μου, η αλήθεια είναι πικρή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγεται. Η ρωσική κυβέρνηση διά νόμου επιστρέφει όλη την περιουσία στην Εκκλησία, που την είχε πάρει πριν από μερικές δεκαετίες παράνομα. Στην Ελλάδα το κράτος επιχειρεί συστηματικά να δυσκολεύει την Εκκλησία και να την παρουσιάζει ως έχουσα μυθική περιουσία. Η Τουρκία, κατόπιν αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέστρεψε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο δημευθείσα περιουσία του. Η πολιτεία από μηνών παρακρατεί χρήματα από ανήκουν στο Άγιον Όρος από τα μετοχικά μισθώματα, την ετήσια οικονομική χορηγία.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με ανακοινωθέν της σχετικά με τη νέα κάρτα του πολίτη εκφράζει επιφυλάξεις σοβαρές, σεβόμενη τη θεόσδοτη ελευθερία της μοναδικότητος και ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου και της αξιοπρέπειάς του. Χρειάζεται λοιπόν η Εκκλησία να λύνει τη σιωπή της, όχι για να φλυαρεί και να φωνάζει νευριασμένα, αλλά για να καταθέτει με γνώση και πείρα λόγο αλήθειας και αγάπης.

Η Εκκλησία δεν έχει διακοσμητικό ρόλο σε αυτόν τον τόπο ή ρόλο κομπάρσου. Η Εκκλησία δεν φιλοδοξεί να κάνει τον πρωταγωνιστή. Δεν επαίρεται ότι είναι πρωταγωνιστής, κυρίαρχος και φοβερός. Η Εκκλησία είναι μία ζεστή μητρική αγκαλιά. Ο ρόλος της στηρίζει, ενισχύει, παρηγορεί και διώχνει μακριά της την απελπισία. Χρειάζεται ο ειλικρινά τρυφερός, δίκαιος και ατόφιος λόγος της. Όχι να χαζοχαμογελά προς όλους και όλα, να υποχωρεί, για να κερδίσει κάτι και στο τέλος να τα χάνει όλα. Μιλούν κάποιοι λίγοι, λένε πικρές αλήθειες, και επειδή δεν αρέσουν στους πολλούς, προσπαθούν να τους μειώσουν, να τους ειρωνευθούν και να τους απειλήσουν.

Η Εκκλησία θα κερδίσει με την ταπείνωση, τη σεμνότητα, τον διακριτικό, άφοβο, γνήσιο, ευαγγελικό λόγο, τον αποστολικό και αγιοπατερικό λόγο. Ένας λόγος ασαφής, χλιαρός, κολακευτικός, κουλτουριάρικος δεν αναπαύει ψυχές, δεν χαροποιεί απαιτητικά πνεύματα. Είναι καιρός να κατατεθεί περισσότερη αλήθεια με μεγαλύτερη αγάπη.

 
Αναρτήθηκε από ΘΕΟΛΟΓΟΣ στις 16.1.11Πηγή:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Θεσσαλονίκης ῎Ανθιμος: "῾Υπάρχει ἡ λέπρα τῆς πολεμικῆς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας"

Ημ. Δημοσίευσης: Jan 16, 2011

του Νίκου Παπαχρήστου Αιχμές «πολιτικές», κριτική στους εχθρούς της Εκκλησίας και πατρικές νουθεσίες περιελάμβανε το Κυριακάτικο κήρυγμα του δυναμικού Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου, στον βυζαντινό Ναό του πολιούχου και προστάτη της πόλης Αγίου Δημητρίου, ο οποίος επανέλαβε ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουμε για την «αναστήλωση» του Κράτους. Για άλλη μια φορά δήλωσε στο πλευρό των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. Αναφερόμενος στην παραβολή των 9 λεπρών ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος είπε ότι εκτός από την ασθένεια της σωματικής λέπρας, υπάρχει και η «πνευματική» λέπρα. «Η πρώτη λέπρα που υπάρχει στην πνευματική κατάσταση, των χριστιανών που έσκισαν των χιτώνα της βαπτίσεως τους είναι αυτό που λέμε απιστία» είπε ο κ.Άνθιμος ο οποίος μετέφερε την αγωνία και τα ερωτήματα που διατυπώνουν κάποιοι πιστοί.«Μήπως ο Θεός ήρε την αγάπη του από τους ανθρώπους;». Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης αναφέρθηκε στην «λέπρα» της εχθρότητας κατά της Εκκλησίας. «Δεν θέλουμε Χριστό, δεν θέλουμε πίστη, δεν θέλουμε Εκκλησία, δεν θέλουμε Παπάδες, λένε κάποιοι που πολεμούν την πίστη. Τι σας κάναμε εμείς; Τι σας πήραμε;» διερωτήθηκε ο Μητροπολίτης Άνθιμος ο οποίος, μεταξύ άλλων, σε μια αιχμηρή αποστροφή του λόγου του είπε: «Θέλατε να κλέψετε, κλέψατε...». Και επανέλαβε ότι η εχθρότητα που δείχνουν ορισμένοι στην πίστη και στην Εκκλησία είναι μεγάλη. Συνεχίζοντας σημείωσε ότι ακόμα υπάρχει η «λέπρα» της απληστίας, της εκδικήσεως, του ευδαιμονισμού και της «απορρίψεως ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». «Αυτό φαίνεται στο χώρο των γραμμάτων και του πολιτισμού – όχι απ’ όλους – που προσπαθούν να ξεγυμνώσουν το θαύμα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου. Ήταν ένας μεγάλος πολιτισμός. Δικός μας πολιτισμός. Και αυτή την κληρονομιά του Βυζαντίου προσπαθούν να οικειοποιηθούν οι Τούρκοι. “Εμείς είμαστε εδώ από το 1453 εμείς παραλάβαμε αυτό τον πολιτισμό”. Και με εκθέσεις εικόνων προσπαθούν να πουν ότι αυτοί είναι οι κληρονόμοι. Και μερικοί δικοί μας εδώ σε αυτό τον χώρο τον Ελλαδικό θέλουν να τον απορρίψουν τον πολιτισμό αυτό» είπε ο κ.Άνθιμος και πρόσθεσε ότι δεν είναι εύκολο για υπάρχει και η αντίσταση από εκείνους που γνωρίζουν επιστημονικά το ζήτημα. Περιγράφοντας τις πολυποίκιλες διαστάσεις της πνευματικής «λέπρας» ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης αναφέρθηκε και στην «λέπρα» της αρνήσεως και της νοθεύσεως της ιστορίας μας. «Γι’ αυτό και αυτή την περίοδο επανήλθε το θέμα στα αρμόδια όργανα της πώς η ιστορία δεν θα είναι κανονικό μάθημα στη Β’ και στη Γ’ Λυκείου αλλά θα είναι επιλεγόμενο μόνον. Η ελληνική ιστορία. Το ίδιο γίνεται και με τα θρησκευτικά. Είναι μέσα στο κεφάλαιο που είπαμε πριν για την πολεμική κατά της Εκκλησίας και κατά της Πίστεως. “Να φύγουν τα θρησκευτικά”. Θρησκειολογία να διδάσκουμε. Τι είναι ο Βουδισμός, τι είναι τα άλλα, τι είναι το Ισλάμ… Το Ισλάμ που επιχειρεί να  κυριεύσει την Ευρώπη. Και σήμερα ανησυχούν, σήμερα αρχίζουν οι ανησυχίες» είπε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης διερωτώμενος, αν διώξουμε ιστορία και θρησκευτικά, «ποια θα είναι η πνευματική μας περιουσία». Όπως είπε ο Θεσσαλονίκης θα πρέπει να στραφούμε στον Ιησού για να μπορέσουμε να αποφύγουμε από αυτή τη φοβερή μάστιγα αυτής της  πνευματικής «λέπρα». Και όλα θα πάνε καλύτερα ακόμα και τα οικονομικά συνέχισε. «Εγώ πιστεύω ότι δεν θα καταστραφούμε». «Τι δεν άκουσα για το μεταναστευτικό όταν το έθεσα εδώ από τον άμβωνα  μόλις πήγα στην Αθήνα. Πράγματι υποθηκεύουμε το μέλλον της πατρίδας μας. Αργά σκέφτηκαν να υψώσουν τον φράχτη στον Έβρο. Χρόνια μιλάμε για τον Έβρο. Όχι γιατί δεν αγαπάμε τους ανθρώπους αλλά γιατί δεν χωράμε άλλοι» σημείωσε ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος επαναλαμβάνοντας όσα σχετικά με το θέμα είπε την περασμένη εβδομάδα αλλά και πολλές φορές στο παρελθόν. «Θεέ μου ελέησε μας, θέλουμε να σώσεις το Κράτος μας» είπε και απηύθυνε έκκληση στην πολιτική ηγεσία.  «Κύριε Πρωθυπουργέ, Αρχηγέ της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, κύριε Αρχηγέ του ΛΑΟΣ, κύριοι αρχηγοί των άλλων κομμάτων, δεν θυμάμαι ποιοι είναι, αν και η κυρία Παπαρήγα είναι πολύ σκληρή, έναντι της Εκκλησίας είναι παντελώς αρνητική. Τα γνωρίζουμε αυτά αλλά έχουμε και ανησυχίες αυτή την στιγμή για την έκρηξη εσωτερικής αναταραχής την οποία πολλοί υποδαυλίζουν». «Δεν θέλουμε να χαθεί ο λαός μας, θέλουμε να ζήσουμε εδώ και ας είμαστε πιο φτωχοί. Θα τα βγάλουμε πέρα. Ούτε θεωρώ ότι είναι οι έλληνες πολιτικοί, απατεώνες. Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό αυτό να κάνουν αυτό τον αγώνα που κάνουν, όλοι, και η Κυβέρνηση και η πλειοψηφούσα αντιπολίτευση και η άλλη αντιπολίτευση και όλα τα άλλα κόμματα. ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, λίγο-πολύ αυτοί τρώγονται» Καταλήγοντας ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης επανέλαβε ότι πρέπει να βοηθήσουν όλοι στην υπέρβαση της οικονομικής κρίσης και κυρίως ο οικονομικά ισχυροί της χώρας προκειμένου να μην επιβαρύνονται οι οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Στο σημείο αυτό ο κ.Άνθιμος δήλωσε και πάλι την αλληλεγγύη του προς τους μικροσυνταξιούχους και τους εργαζομένους. Πηγή:amen.gr

Γιά τό Αἰγαῖο ἡ μετωπική Παπανδρέου μέ Παπαρήγα

ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΟΖ ΑΝΕΒΑΣΑΝ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Για το Αιγαίο η μετωπική Παπανδρέου με Παπαρήγα

Της ΕΛΕΝΑΣ ΒΑΡΙΝΟΥ

Οξύτατη φραστική αντιπαράθεση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο είχε χθες ο Γ. Παπανδρέου με την Αλέκα Παπαρήγα στη Βουλή, με τον πρωθυπουργό να την κατηγορεί ως «τον καλύτερο προπαγανδιστή του βαθέος κράτους της Τουρκίας» και τη γ.γ. του ΚΚΕ να του απαντά: «Δεν σας εμπιστευόμαστε, πειράζει;».

Ανάμεσα στα απλωμένα χέρια των δύο πολιτικών γίνεται ακόμη ένας διάλογος, που καμία Χάγη δεν θα ερμηνεύσει Προκαταλαμβάνοντας τη χθεσινή συζήτηση με «φιλοσοφική διαφορά στο DNA» μεταξύ της κυβέρνησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ο κ. Παπανδρέου αντιμετώπισε τις αιτιάσεις της κ. Παπαρήγα περί εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «κοινή συκοφάντηση και υπονόμευση» των προσπαθειών που κάνει η Ελλάδα να χτίσει μια νέα σχέση με τη γείτονα.
«Λυπάμαι που μια πολιτική δύναμη ξεπέφτει στο επίπεδο να καλλιεργεί με δημαγωγικό τρόπο εθνικιστικές φοβίες», είπε καταλογίζοντας στη γ.γ. του ΚΚΕ «ψυχολογία ηττοπάθειας» και «θεωρίες συνωμοσίας» που δημιουργούν «αβάσιμες εντυπώσεις σε κρίσιμη στιγμή για τον τόπο».
Με αφορμή τις διαβουλεύσεις του Γ. Παπανδρέου στο Ερζερούμ, αλλά και τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για «μυστικές συνομιλίες με την Ελλάδα» και για «εγκατάσταση κοινών πλατφορμών στο Αιγαίο», η κ. Παπαρήγα ζήτησε χθες από τον πρωθυπουργό «κόκκινες γραμμές». Ρώτησε ειδικότερα, αν το Καστελόριζο εντάσσεται στη συζήτηση για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας, για τον προσδιορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και για την πρόταση της κυβέρνησης περί προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
«Αν οι διαβουλεύσεις με την Τουρκία δεν οδηγήσουν σε αποτέλεσμα, αν δεν ανταποκριθεί προκειμένου να προχωρήσουμε στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από τον Εβρο μέχρι το Καστελόριζο και φτάσουμε σε αδιέξοδο, προτείνουμε την προσφυγή στη Χάγη, με εχέγγυο το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, για να μη διαιωνίζεται η κατάσταση», είπε.
Ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει θέμα αμφισβήτησης της υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο», καθώς η γ.γ. του ΚΚΕ υπαινίχθηκε πως προωθείται η θέση της Τουρκίας για ουδέτερη ζώνη, ενώ χαρακτήρισε «σενάρια επιστημονικής φαντασίας» τις αναφορές του ΚΚΕ για μυστική διπλωματία και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Ζήτησε, τέλος, την πρόταση του ΚΚΕ, ρωτώντας την κ. Παπαρήγα: «Τι θέλετε, στρουθοκαμηλισμό, στασιμότητα ή σύρραξη;».
«Ο τρόπος που απαντάτε επιβεβαιώνει πως σας έχουμε πιάσει στα πράσα. Δεν θέλουμε πόλεμο με την Τουρκία, αλλά μας ενδιαφέρει τι είδους ειρήνη θα υπάρξει. Δεν βάζετε κόκκινη γραμμή, δεν μας λέτε καθαρά πού ανήκει η υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου. Δεν σας εμπιστευόμαστε, πειράζει;» απάντησε η γ.γ. του ΚΚΕ προκαλώντας ταυτόχρονα τον πρωθυπουργό να διαψεύσει τον Αχμέτ Νταβούτογλου.
Προτείνοντας να «μην τσιμπάμε στην κάθε δήλωση κάθε αξιωματούχου που θέλει να προβάλει την πλευρά του», ο Γ. Παπανδρέου απάντησε πως «η κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης είναι να οριοθετήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την υφαλοκρηπίδα». Στο σχόλιο δε της κ. Παπαρήγα «η κυβέρνηση σνομπάρει την ΑΟΖ», υπογράμμισε ότι: «Η υφαλοκρηπίδα δεν εξαρτάται από την κήρυξη της ΑΟΖ. Το μέγιστο της έκτασης της ΑΟΖ είναι το όριο της υφαλοκρηπίδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα αποκλείει τη θέσπισή της». *

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

῾Αμαρτία, ἡ λέπρα τῆς ψυχῆς

  

Κυριακή ΙΒ΄Λουκά

Ἁμαρτία, ἡ λέπρα τῆς ψυχῆς

«Ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»(Λουκ. 17,12)

(Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ἡμέρες χαρᾶς, ποὺ ὁ ἱεροκήρυκας νιώθει σὰ νά ᾽χῃ φτερά, καὶ ἡμέρες λύπης, ποὺ ὅποιος ἔχει ἕνα κόκκο πίστεως αἰσθάνεται τὸν ἑαυτό του περίλυπο καὶ μαζὶ μὲ τὸ Δαυῒδ λέει·«Τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω;», ποιός θὰ μοῦ δώσῃ φτερὰ νὰ πετάξω καὶ νὰ πάω μακριὰ σὲ μιὰ ἐρημιά;(Ψαλμ. 54,7).

Μὴν πάῃ τὸ μυαλό σας στὸ ἄλφα ἢ στὸ βῆτα γεγονὸς τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἢ πολιτικῶν μας πραγμάτων. Ἂς ὑψωθοῦμε σὲ μία κορυφή.

Ἀπὸ ᾽κεῖ νὰ δοῦμε τὰ πράγματα καὶ νὰ παραδεχθοῦμε·εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι γι᾿ αὐτὸ τὸ χάος.Ἡ πατρίδα μας ἔπεσε σὲ ἀτιμία καὶ ἐξαθλίωσι, κ᾽ εἴμαστε ὅλοι ὑπεύθυνοι γι᾿ αὐτό. Νὰ θυμηθοῦμε τὸν Ἰώβ, ποὺ λέει·«Τίς καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ρύπου; ἀλλ᾽ οὐ θείς, ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς»(Ἰὼβ 14,4-5). Ναί, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί.Ἐγὼ τοὐλάχιστον τέτοιες μέρες θὰ ἐπιθυμοῦσα νὰ φύγω μακριά, νὰ πιάσω μιὰ ἐρημιά,νὰ κρυφτῶ σὲ μιὰ σπηλιά, καὶ νὰ κλάψω τὰ ἁμαρτήματα τὰ δικά μου, τὰ ἁμαρτήματα τοῦ κλήρου, τῶν ἀρχόντων, μικρῶν καὶ μεγάλων.Εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι.Εἴμαστε ἀκάθαρτοι.

Ἀκούσατε τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμερα;«Νεκρώσατε τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία»διότι ἐξ αἰτίας αὐτῶν, λέει,«ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»(Κολ. 3,5-6).

Κάτι κακὸ θὰ μᾶς βρῇ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ μία μόνο διαφυγὴ ὑπάρχει,ἡ στενὴ ὁδὸς τῆς μετανοίας. Ἀλλά, γιὰ νὰ μετανοήσουμε, πρέπει νὰ κατανοήσουμε τί κακὸ εἶνε ἡ ἁμαρτία, νὰτὴ μισήσουμε, καὶ ν᾽ ἀγαπήσουμε τὴν ἀρετὴτοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ τώρα ὅλοι μας ἔχουμε ἔρωτα - οἶστρον ἁμαρτίας.

Ἂν μπορούσαμε νὰ συλλάβουμε τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τῆς ἁμαρτίας, πόσο ἀποκρουστικὴ θὰ μᾶς φαινόταν! Μία φρικιαστικὴ εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας μᾶς δίνει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ὁμιλεῖ γιὰ δέκα ἀρρώστους, οἱ ὁποῖοι ἔπασχαν ἀπὸ μιὰ ἀσθένεια ποὺ καὶ τώρα εἶνε φοβερή, πολὺ πιὸ φοβερὴ καὶ ἀπεχθὴς ὅμως ἦταν στὰ χρόνιατοῦ Χριστοῦ. Εἶχαν λέπρα.Ἡ λέπρα λοιπόν,κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, εἶνε μιὰ εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας. Γιατὶ ἡ ἁμαρτία προσβάλλει καὶτὸ σῶμα μὰ προπαντὸς προσβάλλει τὴν ψυχή, τὸν ἔσω ἄνθρωπο· εἶνε λέπρα τῆς ψυχῆς.Ὑπάρχουν πράγματι μερικὲς ὁμοιότητες μεταξὺ σωματικῆς λέπρας καὶ ἁμαρτίας. Σᾶςπαρουσιάζω δύο - τρεῖς ἀπὸ αὐτές.

Πρώτη εἶνε ὁ βασανισμός. Ἡ λέπρα τοῦ σώματος ὀφείλεται σ᾽ ἕνα ἀόρατο μικρόβιο, ποὺ εἰσχωρεῖ στὸ αἷμα καὶ ἀλλοιώνει τὸ δέρμα· τὸ γεμίζει ἄσπρα σπυράκια, δημιουργεῖ λέπια, καὶ κάνει νὰ σαπίζουν οἱ σάρκες. Ὁ ἄνθρωπος, σὰ νά ᾿χῃ πέσει μέσα σὲ τσουκνίδες, αἰσθάνεται κνησμό, θέλει σενεχῶς νὰ ξύνεται. Βασανίζεται μέρα καὶ νύχτα ὅπως ὁ Ἰώβ, ποὺ καθόταν πάνω σ᾽ ἕνα σωρὸ ἀπὸ κοπριά, κρατοῦσε ἕνακεραμίδι καὶ ξυνόταν διαρκῶς(βλ. Ἰὼβ 2,8). Πάνωστὸ ξύσιμο αὐτὸ πέφτουν λέπια καὶ σαπισμένα κομμάτια τοῦ δέρματος. Κι ὁ πιὸ ὡραῖος ἄντραςκ᾽ ἡ πιὸ ὡραία γυναίκα γίνονται ἄσχημοι.

Βασανίζει λοιπὸν ἡ λέπρα, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο βασανίζει ἡ ἁμαρτία. Τὴ νύχτα ὅλοι κοιμοῦνται· τ᾽ ἀθῷα παιδάκια στὶς κούνιες, τὰ πουλιὰ στὰ κλαδιά, κι αὐτὰ τὰ θηρία ἀκόμα στὶς φωλιές τους. Ποιοί δὲν κοιμοῦνται; οἱμεγάλοι ἁμαρτωλοί. Ὁ φιλάργυρος καὶ πλεονέκτης σκέπτεται πῶς ν᾽ αὐξήσῃ τὰ κέρδη του, ὁ φιλόδοξος πῶς ν᾽ ἀναρριχηθῇ σὲ πολιτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα, ὁ ἀκόλαστοςπῶς νὰ κατορθώσῃ νὰ κατακτήσῃ τὸ ἀντικείμενο τοῦ αἰσχροῦ ἔρωτός του, ὁ φθονερὸς καὶ ἐκδικητικὸς πῶς θὰ βρῇ τρόπο νὰ ἐξοντώσῃ τὸν ἀντίπαλό του… Ὦ νύχτες πλεονεξίας, φιλοδοξίας, ἀκολασίας, ἐκδικήσεως, ἐγκλημάτων καὶ κραιπάλης! ἐλᾶτε νὰ διηγηθῆτε καὶ νὰ βεβαιώσετε ὅτι, ἐνῷ ὁ ἀθῷος κοιμᾶται, οἱἁμαρτωλοὶ δὲν κοιμοῦνται, ἀλλὰ βασανίζον-ται ἀπὸ τὸν κνησμὸ τῆς ἁμαρτίας - λέπρας.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἄλλη ὁμοιότης· εἶνε ἡ μεταδοτικότης. Ἡ λέπρα ἀνήκει στὴν κατηγορία τῶν ἀσθενειῶν ποὺ μεταδίδονται. Ἄλλες φοβερὲς ἀσθένειες, ὅπως π.χ. ὁ καρκίνος, δὲν μεταδίδονται· αὐτὴ μεταδίδεται πιὸ πολὺ κι ἀπὸ τὴ φθίσι.

Θυμᾶμαι ἀπὸ τὴν ἐργασία μου στὴν ἐπαρχία, ὅτι κάποιο ὀρεινὸ χωριὸ στὴν Ἀκαρνανία εἶχε μεταβληθῆ σὲ λεπροκομεῖο· καὶ ἡ μόλυνσι εἶχε ἀρχίσει ἀπὸ ἕνα ἄτομο, ποὺ προσεβλήθη ἀρχικά, καὶ αὐτὸ μετέδωσε τὴ νόσο καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἄλλους. Γι᾿ αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἀπομόνωναν τοὺς λεπροὺς σὲ ἔρημα μέρη ἢ ξερονήσια, ἢ τοὺς ὑποχρέωναν νὰ ἔχουν στὸ λαιμὸ κουδούνια, ὥστε νὰ εἰδοποιοῦνται οἱ ἄλλοι καὶ νὰ φεύγουν μακριά.Ἀλλ᾽ ἐὰν ἡ λέπρα εἶνε μεταδοτική, ἡ ἁμαρτία δὲν πάει πίσω. Ἡ εὐκολία καὶ ἡ ταχύτητα ποὺ διαδίδονται ἀνέκαθεν οἱ διάφορες ἁμαρτωλὲς ἐπινοήσεις δείχνουν, ὅτι ἡ λέπρα τῆς ψυχῆς εἶνε περισσότερο μεταδοτική.

Κι αὐτὸἐπιβεβαιώνεται περισσότερο σήμερα, ποὺ τὰ μέσα ἐπικοινωνίας καὶ ἐνημερώσεως ἔχουν τελειοποιηθῆ. Θέλετε παραδείγματα; Ποιόςἔχει τὴ δύναμι ν᾽ἀντισταθῇ στοὺς νέους τρόπους διασκεδάσεως; Ἡ μόδα λανσάρει διαρκῶς νέες μορφὲς στὸ ντύσιμο καὶ τὸ χτένισμα,καὶ ὅλοι πειθαρχοῦν. Σατανικὲς μέθοδοι, ὅπως ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας καὶ οἱ ἐκτρώσεις,προπαγανδίζονται καὶ κατακτοῦν ἔδαφος κάθημερινῶς, καὶ ἐλάχιστες οἰκογένειες μένουν ἀμόλυντες ἀπὸ τὰ μιάσματα αὐτά.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα τρίτο σημεῖο συγκρίσεως, κι αὐτὸ εἶνε τραγικό· εἶνε ἡ συναίσθησι τῆς ἀκαθαρσίας. Οἱ δέκα λεπροί, τοὺς ὁποίους θεράπευσε ὁ Κύριος, εἶχαν ἐπίγνωσι τῆς καταστάσεώς τους. Κανένας ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲν ἔλεγε, Ἐγὼ εἶμαι καθαρός, εἶμαι μιὰ χαρά. Εἶχανσυναίσθησι τῆς ἀκαθαρσίας τους καὶ πόνο στὴν καρδιά. Γι᾿ αὐτό, μόλις εἶδαν τὸ Χριστό,ἀπὸ μακριὰ « ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»(Λουκ. 17,12).

Κι ὁ Χριστός,ποὺ ἄκουσε τὴ φωνή τους, τοὺς θεράπευσε.Τὸ αἴσθημα τῆς ἀκαθαρσίας, σὲ πολὺ μεγαλύτερο βαθμό, συνοδεύει τὴν διάπραξι τῆς ἁμαρτίας, κάθε ἁμαρτίας καὶ ἰδιαιτέρως τῶν σαρκικῶν. Γι᾽ αὐτὸ στὸ τελετουργικὸ πολλῶν θρησκειῶν, ὅπως καὶ τῆς ἰουδαϊκῆς, βλέπει κανεὶς νὰ θεσπίζωνται διάφορες πλύσεις, βαπτισμοὶ καὶ καθαρμοί. Ἀλλὰ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο διδάσκει, ὅτι ἡ ἁμαρτία «κοινοῖ», δηλαδὴ μολύνει, καὶ γι᾽ αὐτὸ ὁ Κύριος εἶπε·«Ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον»(Ματθ. 15,19-20).

Αὐτὰ στὸν φυσιολογικὸ ἄνθρωπο.Ὁ πεπωρωμένος ὅμως, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἐπανάληψι τῆς ἁμαρτίας ἐθίζεται σ᾽ αὐτήν, χάνει τὴ συναίσθησι καί, ἐνῷ κολυμπάει στὴ λάσπη, αὐτὸς νομίζει ὅτι δροσίζεται! Καὶ ἐδῶ εἶνε τὸτραγικό. Γιὰ νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ καθαριστῇ, πρέπει προηγουμένως νὰ συναισθανθῇ τὴν ἀθλιότητά του, νὰ ἀνησυχήσῃ, νὰ ἀναγνωρίσῃτὴν ἀσθένειά του, νὰ πονέσῃ καὶ νὰ κλάψῃ γι᾽αὐτήν, ὥστε νὰ ζητήσῃ τὴ θεραπεία.

Ἀδελφοί μου, ἐδῶ ἀκριβῶς εἶνε τὸ μυστήριο. Ἐμεῖς συχνά, ἐνῷ εἴμαστε «λεπροί», τί λέμε·«Εἶμαι καθαρός· μακάρι νὰ ἦταν κ᾽ οἱ ἄλλοισὰν ἐμένα». Σὰν τὸ φαρισαῖο, ποὺ πίστευε πὼς εἶνε καθαρός(βλ. Λουκ. 18,11-12).

Μοιάζουμε μὲ τὴ μοιχαλίδα ἐκείνη πού,ἐνῷ συλλαμβάνεται ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ, αὐτὴ νίπτει τὰς χεῖρας καὶ διατείνεται ὅτι εἶνε ἄμεμπτη. Φθάσαμε σὲ τέτοιο σημεῖο ἀναισθησίας, ὥστε ὄχι μόνο δὲ νιώθουμε συστολὴ γιὰ τὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα γι᾽ αὐτὴν κ᾽ ἔχουμε τὴν ἀξίωσι νὰ μᾶς τιμοῦν γιὰ τὰ«κατορθώματά» μας. Διότι τρία στάδια διαφθορᾶς ὑπάρχουν· στὸ πρῶτο ἡ ἁμαρτία γίνεται κρυφά, στὸ δεύτερο παίρνει θάρρος, βγαίνει στὸδρόμο καὶ χορεύει ἀδιάντροπα, καὶ στὸ τρίτο χειροκροτεῖται καὶ στεφανώνεται. Διαβάστε τὴνἈποκάλυψι, ποὺ λέει ὅτι τὰ κέρατα τοῦ δράκοντος θά ᾽νε στεφανωμένα(Ἀπ. 12,3· 13,1).

Ὅταν φτάσουμε ἐκεῖ,«τότε ἥξει τὸ τέλος»(Ματθ. 24,14) τοῦ κόσμου.Γιὰ νὰ μετανοήσουμε, ἀδέρφια μου, πρέπει νὰ νιώσωμε κ᾽ ἐμεῖς σὰν τοὺς λεπροὺς τὸ μεγάλο κακὸ ποὺ ἔχουμε στὴν καρδιά, νὰ αἰσθανθοῦμε πόνο καὶ νὰ φωνάξουμε· ἸησοῦΧριστέ,ἐλέησόν μας. Καὶ ὅπως ὁ Κύριος τότε εἶπε στοὺς λεπροὺς «Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι»(Λουκ. 17,14), ἔτσι καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἡ μετάνοια ὡς μυστήριο πρέπει νὰ γίνῃ ἐνώπιον τοῦ ἐντεταλμένου προσώπου ποὺ ὥρισε ὁ Κύριος, ἐνώπιον τοῦ ἱερέως - πνευματικοῦ.

Ἂς δώσουμε ἐνώπιον Κυρίου τὸ λόγο τῆς τιμῆς μας, ὅτι θὰ ἀγωνιστοῦμε ἀποφασιστικὰ κατὰ τῆς ἁμαρτίας. Τότε θ᾽ ἀνατείλουν ἡμέρες χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, καὶ τότε θὰ ποῦμε«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»(Ψαλμ. 117, 24).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Απομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἀποστόλων Ὑμηττοῦ Ἀθηνῶν τὴν 21-1-1962 

Πηγή:ΑΚΤΙΝΕΣ

Τί γίνεται μέ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη;

Για 16 ημέρες ακόμη θα είναι ανοιχτή η Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης η οποία λήγει στις 30 Ιανουαρίου 2011. Το σχέδιο δεν περιέχει καμία σαφή αναφορά στην Κάρτα του Πολίτη. Παρόλα αυτά κατά την έναρξη της δημόσιας αυτής διαβούλευσης ο Υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης αναφέρθηκε στην Κάρτα κάνοντας μάλιστα λόγο για σταδιακή μετατροπή της σε πολυκάρτα με την οποία θα πραγματοποιούνται οικονομικές κινήσεις, συμμετοχή στη δημόσια υγεία και πολλές άλλες δραστηριότητες των πολιτών. Ωστόσο και παρά τις υπουργικές εξαγγελίες για την Κάρτα του Πολίτη μέσα στο κείμενο που δόθηκε για διαβούλευση δεν γίνεται σαφής αναφορά στην Κάρτα αυτή. Είναι χαρακτηριστικό το ερώτημα σχολιαστή που συμμετείχε στην διαβούλευση με τα αρχικά γράμματα (αντί ονόματος) ΓΜ ο οποίος αναφέρει: «Για την κάρτα του πολίτη ,εχετε καποιο νεώτερο και αν θα είναι τελικα αυτη το πιστοποιητικό για εξυπηρέτηση στο μοντέλο της ηλεκτρονικης διακυβέρνησης?»....
Θα πρέπει να αναμένουμε νέο κείμενο για την Κάρτα του Πολίτη; Ή ο Υπουργός κρίνει ότι το θέμα έχει κλείσει μετά την σχετική διαβούλευση που έγινε ειδικά για την Κάρτα αυτή και έληξε στις 12 Δεκεμβρίου 2010; Υπενθυμίζουμε ότι στη διαβούλευση εκείνη το σχετικό κείμενο ελάχιστες πληροφορίες έδινε για το πόσες και ποιες κινήσεις θα γίνονται από τους πολίτες με την Κάρτα αυτή.
Εν τω μεταξύ η «Συντονιστική Ἐπιτροπή κατά τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη» διοργανώνει ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων στις 6 Φεβρουαρίου 2011 στις 12 τό μεση¬μέρι πρός ενημέρωση των πολιτών και αποτροπή της λήψης της Κάρτας και καλεί όλους τούς Έλληνες πολίτες να συμμετάσχουν.
Αντίθετα με τους αγωνιούντες πιστούς η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ολοκλήρωσε σήμερα (Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου 2011) τις εργασίες της και τουλάχιστον στα Δελτία Τύπου που εκδόθηκαν οι Συνοδικοί δεν έκαναν ούτε μία αναφορά στο θέμα. Δυστυχώς και η Ιεραρχία που εκτάκτως συνεδριάζει την προσεχή Δευτέρα δεν θα ασχοληθεί –όπως όλα δείχνουν- με το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη αφού μοναδικό θέμα της θα είναι το ζήτημα του εφημεριακού κλήρου.
Η αγωνία των πιστών για την Κάρτα του Πολίτη αυξάνεται όσο παρατηρούν τις προσεκτικές και μεθοδικές κινήσεις της κυβέρνησης που προωθεί την καθιέρωση της Κάρτας ενώ την ίδια στιγμή η Εκκλησία κινείται αργά αναμένοντας κυβερνητική ενημέρωση επί του θέματος και πορίσματα επιτροπών που μάλλον λειτουργούν με πολύ αργούς ρυθμούς.
Στην παρούσα συγκυρία απαιτείται ξεκάθαρη συνοδική απόφαση της Ιεραρχίας με την οποία θα καλούνται όλοι οι πιστοί να αρνηθούν την παραλαβή της Κάρτας του Πολίτη, ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η κυβερνητική προσπάθεια επιβολής πλήρους ελέγχουν όλων των πτυχών της ζωής των πολιτών.

Αναρτήθηκε από ΘΕΟΛΟΓΟΣ στις 14.1.11  
Πηγή:ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Δίψα Θεοῦ / Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

Διψᾶ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο καὶ μὲ δάκρυα Τὸν ζητῶ. Πῶς νὰ μὴ Σὲ ζητῶ; Σὺ μὲ ζήτησες πρῶτος καὶ μοῦ ἔδωσες νὰ γευθῶ τὴν γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἡ ψυχή μου Σὲ ἀγάπησε ἕως τέλους.

Βλέπεις, Κύριε, τὴ λύπη καὶ τὰ δάκρυά μου … Ἂν δὲν μὲ προσείλκυες μὲ τὴν ἀγάπη Σου, δὲν θὰ Σὲ ζητοῦσα ὅπως Σὲ ζητῶ. Ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιο μοῦ ἔδωσε τὸ χάρισμα νὰ Σὲ γνωρίσω καὶ χαίρεται ἡ ψυχή μου, γιατί Σὺ εἶσαι ὁ Θεός μου καὶ ὁ Κύριός μου καὶ Σὲ διψῶ μέχρι δακρύων.

Ποθεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Θεὸ καὶ Τὸν ζητῶ, μὲ δάκρυα. Εὔσπλαχνε Κύριε, Σὺ βλέπεις τὴν πτώση μου καὶ τὴ θλίψη μου. Ταπεινὰ ὅμως παρακαλῶ τὸ ἔλεός Σου: Χορήγησέ μου, τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος. Ἡ θύμησή της ὁδηγεῖ τὸ νοῦ μου νὰ ξαναβρῆ τὴν εὐσπλαχνία Σου. Κύριε, δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως, γιὰ νὰ μὴ ξαναχάσω τὴ χάρη Σου καὶ ξαναρχίσω νὰ τὴν θρηνῶ, ὅπως θρηνοῦσε ὁ Ἀδὰμ γιὰ τὸν παράδεισο καὶ τὸν Θεὸ.

Τὸν πρῶτο χρόνο τῆς ζωῆς μου στὸ Μοναστήρι, ἡ ψυχή μου γνώρισε τὸν Κύριο ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.

Πολύ μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Κύριος· αὐτὸ τὸ ἔμαθα ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πού μοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος κατὰ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἐγέρασα καὶ ἑτοιμάζομαι γιὰ τὸ θάνατο καὶ γράφω τὴν ἀλήθεια ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν λαὸ.

Τὸ Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος, θέλει νὰ σωθοῦν ὅλοι, νὰ γνωρίσουν ὅλοι τὸν Θεὸ.

Ὁ Κύριος ἔδωσε στὸν ληστὴ τὸν παράδεισο· ἔτσι θὰ δώσει τὸν παράδεισο καὶ σὲ κάθε ἁμαρτωλὸ. Ἐγὼ ἤμουν χειρότερος κι ἀπὸ ἕνα βρωμερὸ σκύλο, ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μου· σὰν ἄρχισα ὅμως νὰ ζητῶ συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεὸ, Αὐτός μοῦ ἔδωσε ὄχι μόνο τὴ συγχώρεση, ἀλλὰ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ ἔτσι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐγνώρισα τὸν Θεὸ.

Βλέπεις ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς γιά μᾶς; Ποιὸς, στ’ ἀλήθεια, θὰ μποροῦσε νὰ περιγράψει αὐτὴ τὴν εὐσπλαχνία Του;

Ἀδελφοί μου, πέφτω στὰ γόνατα καὶ σᾶς παρακαλῶ, πιστεύετε στὸ Θεὸ, πιστεύετε πὼς ὑπάρχει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ μαρτυρεῖ γιὰ τὸ Θεὸ σ’ ὅλες τὶς ἐκκλησίες μας καὶ στὴν ψυχή μου.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἀγάπη. Κι αὐτὴ ἡ ἀγάπη πλημμυρίζει ὅλες τὶς ψυχὲς τῶν οὐρανοπολιτῶν ἁγίων. Καὶ τὸ ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι στὴ γῆ, στὶς ψυχὲς ὅσων ἀγαποῦν τὸν Θεὸ.

Ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅλοι οἱ οὐρανοὶ βλέπουν τὴ γῆ, ἀκούγουν τὶς προσευχές μας καὶ τὶς προσκομίζουν στὸν Θεὸ.

Ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων, αὐτὸ τὸ ξέρει ἡ ψυχή μου, μὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸ περιγράψω. Εἶναι στὸ ἔπακρον πράος καὶ ταπεινὸς καὶ ὅταν Τὸν δῆ ἡ ψυχὴ, τότε ἀλλάζει καὶ γεμίζει ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον καὶ γίνεται κι ἡ ἴδια πράη καὶ ταπεινὴ. Μὰ ἂν χάση ὁ ἄνθρωπος αὐτὴ τὴ χάρη, τότε θὰ κλαίει σὰν τὸν Ἀδὰμ μετὰ τὴν ἔξωσή του ἀπὸ τὸν παράδεισο. Ὀδυρόταν ὁ Ἀδὰμ καὶ ὅλη ἡ ἔρημος ἄκουγε τοὺς στεναγμοὺς του, τὰ δάκρυά του ἦταν πικρὰ ἀπὸ τὴν θλίψη καὶ ἔκλαιγε γιὰ πολλὰ χρόνια.

Ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ γνώρισε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ τὴν ἔχασε, πονᾶ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ λέγει:

«Διψᾶ ἡ ψυχή μου τὸν Κύριο καὶ μὲ δάκρυα Τὸν ἀναζητῶ».

Εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλὸς, καὶ ὅμως εἶδα τὴν ἄμετρη ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ μένα.

Ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια προσευχόμουν γιὰ ὅσους μὲ πρόσβαλλαν καὶ ἔλεγα: «Κύριε, μὴ τοὺς καταλογίζεις ἁμαρτίες γιὰ ὅσα μοῦ κάνουν». Ὅμως, παρότι μοῦ ἄρεσε νὰ προσεύχομαι, δὲν ἀπόφυγα τὶς ἁμαρτίες. Ὁ Κύριος ὅμως δὲν θυμήθηκε τὶς ἁμαρτίες μου καὶ μοῦ ἔδωσε ἀγάπη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ψυχή μου ἐπιθυμεῖ νὰ σωθεῖ ὅλη ἡ οἰκουμένη, νὰ εἰσέλθουν ὅλοι στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, νὰ δοῦν τὴν δόξα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κρίνω ἀπὸ τὴν δική μου ἐμπειρία: Ἂν ὁ Κύριος ἀγάπησε ἐμὲ τόσο πολὺ, αὐτὸ σημαίνει πὼς ἀγαπᾶ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς, ὅπως ἀγάπησε κι ἐμένα.

Ὢ, ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Δὲν ἔχω δυνάμεις νὰ τὴν περιγράψω, γιατί εἶναι ἄπειρα μεγάλη καὶ θαυμαστὴ.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δίνει δύναμη γιὰ ν’ ἀγαπᾶς τὸν Ἀγαπημένο. Τότε ἡ ψυχὴ ἕλκεται ἀδιάκοπα πρὸς τὴν προσευχὴ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ λησμονήσει τὸν Κύριο οὔτε δευτερόλεπτο.

Φιλάνθρωπε Κύριε, πῶς δὲν ἐλησμόνησες τὸν ἁμαρτωλὸ δοῦλο Σου, ἀλλὰ γεμάτος ἔλεος μὲ εἶδες ἀπὸ τὴ δόξα Σου καὶ μοῦ ἐμφανίστηκες μὲ ἀκατάληπτο τρόπο.

Ἐγὼ πάντα Σὲ πρόσβαλλα καὶ Σὲ λυποῦσα. Σὺ ὅμως, Κύριε, γιὰ τὴ μικρή μου μετάνοια μοῦ ἔδωσες νὰ γνωρίσω τὴ μεγάλη Σου ἀγάπη καὶ τὴν ἄμετρη ἀγαθότητά Σου.

Τὸ ἱλαρὸ καὶ πράο βλέμμα Σου ἔθελξε τὴν ψυχή μου.

Τί νὰ σοῦ ἀνταποδώσω, Κύριε, ἢ ποιὸν αἶνο νὰ Σοῦ προσφέρω;

Σὺ δίνεις τὴν χάρη Σου, γιὰ νὰ καίγεται ἀδιάλειπτα ἡ καρδιὰ ἀπὸ ἀγάπη – καὶ δὲν βρίσκει πιὰ ἀνάπαυση οὔτε νύχτα οὔτε μέρα ἀπὸ τὴν θεϊκὴ ἀγάπη.

Ἡ θύμησή Σου θερμαίνει τὴν ψυχή μου, ποὺ τίποτε στὴ γῆ δὲν τὴν ἀναπαύει ἐκτὸς ἀπὸ Σένα. Γι’ αὐτὸ μὲ δάκρυα Σὲ ζητῶ, καὶ πάλι Σὲ χάνω, καὶ πάλι ποθεῖ ὁ νοῦς μου τὴν γλυκύτητά Σου, ἀλλὰ Σὺ δὲν ἐμφανίζεις τὸ Πρόσωπό Σου, ποὺ ἐπιθυμεῖ νύχτα καὶ μέρα ἡ ψυχή μου.

Κύριε, δῶσε μου νὰ ἀγαπῶ μόνον Ἐσένα.

Σὺ μὲ ἔκτισες, Σὺ μὲ φώτισες μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα, Σὺ συγχωρεῖς τὰ ἁμαρτήματά μου καὶ μοῦ δίνεις τὴ χάρη νὰ κοινωνῶ τὸ τίμιο Σῶμα καὶ Αἷμα Σου. Δῶσε μου τὴ δύναμη νὰ μένω πάντα κοντά Σου.

Κύριε, δῶσε μου τὴ μετάνοια τοῦ Ἀδὰμ καὶ τὴν ἅγια ταπείνωσή Σου.

Ἡ ψυχή μου πλήττει στὴ γῆ καὶ ποθεῖ τὰ οὐράνια.

Ὁ Κύριος ἦρθε στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς πάρει ἐκεῖ ποὺ μένει Αὐτὸς, ἡ Πανάχραντη Μητέρα Του, ἡ Ὁποία Τὸν ὑπηρέτησε στὴ γῆ γιὰ τὴ δική μας σωτηρία, καὶ οἱ μαθητὲς καὶ ἀκόλουθοι τοῦ Κυρίου.

Ἐκεῖ μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος, παρ’ ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας.

Ἐκεῖ θὰ δοῦμε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, ποὺ δοξάζονται ὡς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐκεῖ θὰ δοῦμε τοὺς ἁγίους προφῆτες καὶ ἱεράρχες, τοὺς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ θὰ δοῦμε τοὺς ὁσίους, ποὺ ἀγωνίστηκαν νὰ ταπεινώσουν μὲ τὴ νηστεία τὴ ψυχή τους. Ἐκεῖ δοξάζονται οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ, ποὺ νίκησαν τὸν κόσμο.

Ἐκεῖ θὰ δοξάζονται ὅλοι, ὅσοι νίκησαν τὸν ἑαυτὸ τους, ὅσοι προσεύχονταν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καὶ σήκωσαν πάνω τους τὴ θλίψη ὅλου τοῦ κόσμου, γιατί εἶχαν τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ – κι ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ ὑποφέρει τὴν ἀπώλεια ἔστω καὶ μιᾶς ψυχῆς.

Ἐκεῖ θέλει νὰ κατασκηνώσει ἡ ψυχή μου. Ἐκεῖ ὅμως δὲν θὰ μπεῖ τίποτε ἀκάθαρτο, γιατί μπαίνουν μὲ μεγάλες θλίψεις, μὲ πολλὰ δάκρυα, μὲ συντριβὴ πνεύματος. Μονάχα τὰ παιδιὰ, ποὺ φύλαξαν τὴ χάρη τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, περνοῦν ἐκεῖ χωρὶς θλίψεις καὶ γνωρίζουν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὸν Κύριο.

Νοσταλγεῖ ἡ ψυχή μου τὸν Θεὸ καὶ προσεύχεται μέρα καὶ νύχτα, γιατί τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εἶναι γλυκὸ καὶ πολυπόθητο γιὰ τὴν προσευχόμενη ψυχὴ καὶ τὴν ἑλκύει στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἔζησα πολὺ καιρὸ στὴ γῆ καὶ ἄκουσα καὶ εἶδα πολλὰ. Ἄκουσα πολλὴ μουσικὴ ποὺ ἐγλύκαινε τὴν ψυχή μου. Καὶ σκεφτόμουν πώς, ἂν αὐτὴ ἡ μουσικὴ εἶναι τόσο γλυκιὰ, τότε πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ εὐχαριστεῖ τὴν ψυχὴ ἡ οὐράνια μελωδία, ἐκεῖ ποὺ δοξάζουν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὸν Κύριο γιὰ τὰ πάθη Του.

Ἡ ψυχὴ ζεῖ πολὺ στὴ γῆ καὶ ἀγαπᾶ τὰ γήινα κάλλη. Ἀγαπᾶ τὸν οὐρανὸ καὶ τὸν ἥλιο, ἀγαπᾶ τοὺς ὄμορφους κήπους, τὴ θάλασσα καὶ τὰ ποτάμια, τὰ δάση καὶ τὰ λειβάδια. Ἀγαπᾶ, ἀκόμη, καὶ τὴ μουσικὴ ἡ ψυχὴ, κι ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπίγεια τὴν εὐφραίνουν. Ὅταν ὅμως γνωρίσει τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ, τότε δὲν θέλει πιὰ νὰ βλέπει τὰ ἐπίγεια.

… Κύριε πόσο πολὺ ἀγαπᾶς τὸν ἄνθρωπο ! …

… Ὦ Κύριε , κάνε μας ἄξιους γιὰ τὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ νὰ κατανοήσομε τὴ δόξα Σου καὶ νὰ ζήσομε στὴ γῆ μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη. Ἂς μὴν ὑπάρχουν πόλεμοι, κακία κι ἐχθροὶ κι ἂς βασιλεύσει μονάχα ἡ ἀγάπη – ἔτσι δὲν θὰ χρειάζονται πιὰ στρατὸς καὶ φυλακὲς καὶ ἡ ζωὴ θὰ εἶναι εὔκολη σ’ ὅλη τὴ γῆ. …

… Γνωρίζω, Κύριε, πὼς ἀγαπᾶς τὸν λαό Σου, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν καταλαβαίνουν τὴν ἀγάπη Σου καὶ θορυβοῦνται ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς καὶ οἱ σκέψεις τους εἶναι σὰν τὰ σύννεφα ποὺ τὰ παρασύρει ὁ ἄνεμος σ’ ὅλα τὰ μέρη. …

… Πόσο ἀπέραντο εἶναι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς! …

… Πολλοὶ πλούσιοι καὶ ἰσχυροὶ θὰ πλήρωναν πολλὰ γιὰ νὰ δοῦν τὸν Κύριο ἢ τὴν Πανάχραντη Μητέρα Του, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται στὴν ταπεινὴ ψυχὴ καὶ ὄχι στὸν πλοῦτο. …

… Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ εὔχονται γιὰ τοὺς ἐχθρούς τους ἢ γιὰ τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἀπώλεια καὶ τὰ βάσανα στὴ φωτιὰ τῆς κολάσεως. Σκέφτονται ἔτσι, γιατί δὲν ἐδιδάχθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος τὴν ἐδιδάχθηκε πραγματικὰ, αὐτὸς χύνει δάκρυα γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.

Λέγεις ὅτι εἶναι κακοῦργος κι ἂς καεῖ στὴ φωτιὰ τοῦ Ἅδη. Σ’ ἐρωτῶ ὅμως: ἂν ὁ Θεὸς δώσει σ’ ἐσένα μία καλὴ θέση στὸν παράδεισο καὶ δεῖς πεταμένο στὶς φλόγες ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖο τὰ εὐχόσουν αὐτὰ, ἄραγε δὲν θὰ λυπηθεῖς τότε γι’ αὐτὸν, ὅποιος κι ἂν ἦταν, ἔστω καὶ ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας; …

… Κύριε, ὅλοι οἱ λαοὶ εἶναι ἔργο τῶν χειρῶν Σου. Ἀπομάκρυνέ τους ἀπὸ τὴν ἔχθρα καὶ τὸ μίσος καὶ δῶσε τους μετάνοια, γιὰ νὰ γνωρίσουν ὅλοι τὴν ἀγάπη Σου. …

… Κύριε, σκόρπισε τὴ χάρη Σου στὴ γῆ. Δῶσε σ’ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς γῆς νὰ γευθοῦν τὴν ἀγάπη Σου, νὰ μάθουν πὼς Σὺ μᾶς ἀγαπᾶς σὰν μητέρα κι ἀκόμη περισσότερο. Γιατί μπορεῖ κι ἡ μητέρα νὰ ξεχάσει τὸ παιδὶ της, ἀλλὰ Σὺ ποτὲ, γιατί ἀγαπᾶς ἀπείρως τὸ πλάσμα Σου καὶ ἡ ἀγάπη δὲν μπορεῖ νὰ λησμονήσει. …

… Ἂν γνώριζε ὁ κόσμος τὴ δύναμη τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ:

«Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμὶ καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ», τότε ὅλος ὁ κόσμος, ὅλη ἡ οἰκουμένη, θὰ ἐγκατέλειπαν ὅλες τὶς ἐπιστῆμες καὶ θὰ μάθαιναν μόνον αὐτὴ τὴν οὐράνια ἐπιστήμη. …

… Κι ἂν κανεὶς δὲν μάθει τὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀκακία, τότε ὁ Κύριος δὲν θὰ τοῦ δώσει τὴ γνώση τοῦ Ἑαυτοῦ Του. Ψυχὴ ὅμως ποὺ γνώρισε ἀληθινὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τὸν Κύριο καὶ πληγώθηκε ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του, δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ Τὸν λησμονήσει, ἀλλὰ ὅπως ὁ ἄρρωστος θυμᾶται διαρκῶς τὴν ἀσθένειά του, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο πάντα θυμᾶται τὸν Κύριο καὶ τὴν ἀγάπη Του γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. …

«Τώρα δὲν ἀντιλαμβάνεστε τὴν ἀγάπη μου γιὰ σᾶς, ἀλλὰ θὰ ’ρθει ἡ ὥρα, ὁπότε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ σᾶς δώσει νὰ τὴν καταλάβετε».

«Μὴν ἀργεῖτε, ἐλᾶτε κοντά μου. Σᾶς περιμένω μὲ πόθο σὰν παιδιὰ ἀγαπημένα καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν εἰρήνη μου καὶ θὰ ἔχετε χαρὰ καὶ ἡ χαρά σας θὰ εἶναι αἰώνια». …

… Γι’ αὐτὸ, ἀδελφοὶ, μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις σας φυλάγετε τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ποὺ σᾶς δόθηκε δωρεὰν. Κι ἂν κάποιος μᾶς κακοποιεῖ, ἂς τὸν ἀγαποῦμε, ἔστω καὶ μὲ κόπο, καὶ ὁ Κύριος βλέποντας τὸν κόπο μας θὰ μᾶς βοηθήσει μὲ τὴ χάρη Του. …

… Πόση χαρὰ εἶναι γιὰ μᾶς ὅτι ὁ Κύριος ὄχι μόνο συγχωρεῖ τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ καὶ δίνει στὴν ψυχὴ τὴν γνώση Του, ἀρκεῖ μόνο νὰ ταπεινωθεῖ. Κι ὁ τελευταῖος φτωχὸς μπορεῖ νὰ ταπεινωθεῖ καὶ νὰ γνωρίσει τὸν Θεὸ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Δὲν χρειάζονται οὔτε χρήματα, οὔτε τίτλοι γιὰ νὰ γνωρίσει κανεὶς τὸν Θεὸ, ἀλλὰ μονάχα ἡ ταπείνωση. Ὁ Κύριος δίνεται δωρεὰν, μόνο χάρη στὸ ἔλεός Του. Πρὶν δὲν τὸ ἤξερα, ἀλλὰ τώρα βλέπω καθημερινὰ κάθε ὥρα, κάθε λεπτὸ ὁλοφάνερα τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς χαρίζει εἰρήνη ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα τοῦ ὕπνου καὶ χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει εἰρήνη στὴν ψυχὴ. …

… Σὺ ἐστόλισες τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ ἄστρα, τὸν αἰθέρα μὲ τὰ σύννεφα, τὴ γῆ μὲ τὶς θάλασσες, τὰ ποτάμια καὶ τοὺς πράσινους κήπους ὅπου κελαηδοῦν τὰ πουλιὰ, ἀλλὰ ἡ ψυχή μου ἀγάπησε μονάχα Ἐσένα καὶ δὲν ποθεῖ τὸν κόσμο αὐτὸ, ἔστω κι ἂν εἶναι ὡραῖος. …

… Ποῦ κατοικεῖς, Φῶς μου; Βλέπεις πῶς Σὲ ἀναζητῶ μὲ δάκρυα. Ἂν δὲν ἐμφάνιζες Σὺ τὸν Ἑαυτό Σου σὲ μένα, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ Σὲ ζητῶ τώρα ὅπως Σὲ ζητῶ. Ἀλλὰ Σὺ ὁ ἴδιος μὲ ἀναζήτησες, ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ μοῦ ἔδωσες νὰ γνωρίσω τὴν ἀγάπη Σου. Μ’ ἄφησες νὰ δῶ πὼς ἡ ἀγάπη Σου γιὰ μᾶς Σὲ ὁδήγησε στὸ Σταυρὸ καὶ πέθανες μέσα σὲ πόνους γιὰ χάρη μας. Σύ μοῦ ἔδωσες νὰ γνωρίσω πὼς ἡ ἀγάπη Σου Σὲ κατέβασε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς στὴ γῆ, ἀκόμη καὶ στὸν Ἅδη, γιὰ νὰ δοῦμε τὴν δόξα Σου. …

… Ἡ ἁμαρτωλὴ ζωὴ εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ παράδεισος ἐκεῖνος τῆς τρυφῆς, στὸν ὁποῖο ζοῦσε πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση ὁ πατέρας μας Ἀδὰμ. …

http://www.agiazoni.gr

Νουθεσίες ᾿Αρχιεπίσκόπου Λουκᾶ Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας τοῦ ᾿Ιατροῦ

...

" Για την δύναμη του καλού λόγου και την επιείκεια στους αμαρτωλούς!!!!!Και παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ· ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Μθ. 9, 9).

Ποιος ήταν αυτός ο Ματθαίος, ο οποίος στη συνέ χεια έγινε μεγάλος απόστολος και ευαγγελιστής; Ήταν τελώνης και μάζευε φόρους. Ο λαός μισούσε τους τελώνες και τους θεωρούσε αμαρτωλούς, διότι έκαναν πολλές αδικίες προσπαθώντας να κερδίσουν περισσό τερα χρήματα για τον εαυτό τους. Και αυτόν τον άνθρωπο, που όλοι τον θεωρούσαν άθλιο και τον απο στρέφονταν, ο Κύριος τον καλεί και του λέει: «Ακο λούθει μοι».

Μόνο δύο λέξεις, και αυτές έκαναν επανάσταση στην ψυχή του τελώνη. Σηκώθηκε αμέσως, έριξε κά τω τα χρήματά του και ακολούθησε τον Χριστό.

Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι το κάλεσμα του Χριστού μπορεί να προκαλέσει στην ψυχή του ανθρώ που επανάσταση. Στους βίους των αγίων υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων, οι οποίοι επέστρε ψαν στον Χριστό μετά από έναν λόγο του Ευαγγε λίου. Από την πείρα μου γνωρίζω ότι ένας καλός λό γος μπορεί να συνταράξει την ψυχή του αμαρτωλού, όπως συντάραξε την ψυχή του τελώνη Ματθαίου. Άν θρωποι πνιγμένοι στην αμαρτία, κλέφτες, ληστές και φονιάδες, όταν τους λες έναν καλό λόγο και τους δεί χνεις την αγάπη σου, την συγκατάβαση και τον σεβα σμό στο πρόσωπό τους, συγκινούνται πάρα πολύ.

Και εμείς οι αμαρτωλοί, αδύναμοι και ασήμαντοι άνθρωποι με έναν λόγο αγάπης και σεβασμού μπορούμε να συγκινούμε και να συνταράζουμε τις καρδιές των αμαρτωλών, όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Να το θυμόμαστε και ποτέ να μην κατακρίνουμε τους αμαρτωλούς, να μην τους στιγματίζουμε, αλλά να τους φερόμαστε με αγάπη, δείχνοντας σεβασμό στο πρόσω πό τους, αν και οι ίδιοι δεν το σέβονται και το έχουν καταπατήσει.

«Και εγένετο αυτού ανακειμένου εν τη οικία, και ι δού πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνανέκειντο τω Ιησού και τοις μαθηταίς αυτού. Και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον τοις μαθηταίς αυτού· διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκα­λος υμών; Ο δε Ιησούς ακούσας είπεν αυτοίς· ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έ χοντες. Πορευθέντες δε μάθετε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσίαν. Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλ' αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Μθ. 9, 10-13).

Οι φαρισαίοι αγανακτούσαν για το ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός συναναστρεφόταν με τους αμαρτω λούς, τις πόρνες και τους τελώνες. Περιφρονούσαν αυτούς τους ανθρώπους και θεωρούσαν ακαθαρσία να επικοινωνούν μαζί τους. Ποτέ δεν τους μιλούσαν, άλ λα τους κακολογούσαν και τους κατέκριναν για την συμπεριφορά τους.

Ξέρουμε ότι οι πόρνες έπλεναν τα πόδια του Κυ ρίου Ιησού και τα σκούπιζαν με τα μαλλιά τους. Πο τέ δεν έχουν ακούσει απ' Αυτόν κανένα λόγο επιπληκτικό. Τις συγχωρούσε και τις έλεγε: «Πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε» (Ίω. 8, 11).

Οι φαρισαίοι ήταν ανίκανοι να καταλάβουν αυτή την συμπεριφορά του Χρίστου και δυσφορούσαν για την στάση του απέναντι στους αμαρτωλούς. Αλλά ο Κύριος τους απαντούσε το εξής: «Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες» (Μθ. 9, 12). Ήλθε για να σώσει τους αμαρτωλούς. Με την α γάπη του αγκάλιαζε κάθε αμαρτωλό και ζητούσε να τον οδηγήσει στην σωτηρία. Στους φαρισαίους που του παραπονέθηκαν είπε: «Πορευθέντες δε μάθετε τι ε στίν έλεον θέλω και ου θυσίαν» (Μθ. 9, 13). Οι γραμ ματείς και οι φαρισαίοι την ελπίδα της σωτηρίας τους στήριζαν στις θυσίες και τις προσευχές τους, και ο Κύριος λέει ότι δεν θέλει θυσία, αλλά έλεος, έλεος στους αμαρτωλούς.

Οι θυσίες χρειάζονταν στην Παλαιά Διαθήκη, διό τι προεικόνιζαν την Μόνη Θυσία πού πρόσφερε ο Κύ ριος Ιησούς Χριστός πάνω στον Σταυρό του Γολγο θά. Όταν δόθηκε αυτή η Θυσία οι άλλες θυσίες έχα σαν την σημασία και το νόημα τους, γι' αυτό δεν τις προσφέρουμε πια.

Τώρα ο Κύριος δεν περιμένει θυσία αλλά έλεος. Περιμένει από μας την ευσπλαχνία σε όλους τους αμαρτωλούς και τους περιφρονημένους. Η συμπεριφο ρά μας προς αυτούς τους ανθρώπους να είναι ίδια μ' αυτήν που έδειξε Εκείνος. Να μην περιφρονούμε κα­νέναν, κανέναν να μην θεωρούμε κατώτερο από μας. Να βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλ λων, να αποκτήσουμε την ταπείνωση και την πραότη τα, μιμούμενοι την δική Του ταπείνωση και πραότητα. Να αγαπάμε και να ευεργετούμε τους περιφρονημέ νους και τους ταπεινωμένους, να τους προσφέρουμε πνευματική βοήθεια, δείχνοντας ενδιαφέρον για την σωτηρία τους.

Ο Κύριος λέει όταν κάνουμε τραπέζι να μην κα λούμε ανθρώπους που μπορούν μετά να καλέσουν και εμάς στο γεύμα, αλλά τους πένητες και τους φτωχούς κουρελιάρηδες. Θέλει να το κάνουμε με αγάπη, και πάντα με συμπόνια να φερόμαστε στους ανθρώπους που ο κόσμος τους περιφρονεί, καλώντας τους βρωμιάρηδες και αχρείους.

Ο Κύριος μας έδωσε παράδοξες και θαυμαστές ε ντολές. Είπε ότι δεν θέλει θυσία αλλά έλεος, έλεος σε όλους που το χρειάζονται. Ένα μεγάλο, αμέτρητο πλήθος ανθρώπων περιμένουν κάποιον να τους δείξει ευσπλαχνία, να τους πει ένα λόγο αγάπης και παρηγο ριάς. Περιμένουν οι άνθρωποι κάποιον να τους δείξει τρυφερότητα και να τους βοηθήσει, και αντί αυτού συναντούν στους γύρω τους ψυχρότητα και αδιαφο ρία. Αλλά πάνω από αυτά και σε μερικούς ακόμα χρι στιανούς βλέπουν περιφρόνηση και αποστροφή.

Στα μάτια του Θεού αυτός, που έτσι συμπεριφέρε ται στους αδελφούς του, πράττει βαριά αμαρτία. Σε ό λα πρέπει να είμαστε μιμητές του Κυρίου και να ακολουθούμε το παράδειγμα Του. Ας Τον ακολουθήσου με λοιπόν και ας μην θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτε ρο από τον πλησίον, όποιος και να είναι αυτός - κλέ φτης, φονιάς ή ληστής, διότι στα μάτια του Θεού μπο ρεί να είμαστε χειρότεροι από αυτόν.

Να θυμόμαστε πάντα πώς συμπεριφερόταν ο Κύ ριος στους αμαρτωλούς, πώς φέρθηκε στον τελώνη Ματθαίο και πώς φερόταν σε άλλους τελώνες, πόρνες και αμαρτωλούς και προκαλούσε μ' αυτό την οργή των φαρισαίων. Να μην είμαστε σαν τους φαρισαίους, αλλά να μιμούμαστε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Αμήν. "

.

Αναδημοσίευση από : http://ahdoni.blogspot.com/http://ayioi-pantes.blogspot.com

.