ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ
Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου
ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ
Τοῦ Παναγιώτη Τελεβάντου
==============
. Ὁ κ. Τάτσης γιὰ πολλὰ χρόνια τώρα ἀσχολεῖται μὲ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ προβληματίζει ὅλους δημιουργικὰ μὲ τὴν πλούσια πληροφόρηση ποὺ παρέχει μὲ τὸ ἱστολόγιό του “Θρησκευτικὰ” καὶ τὶς ὀρθόδοξες θέσεις ποὺ διατυπώνει.
. Στὸ συγκεκριμένο ἄρθρο θέτει “τὸν δάκτυλο ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων”. Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἂν πρέπει νὰ γίνει τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν θρησκειολογικό! Αὐτὸ οὔτε ποὺ πρέπει νὰ συζητεῖται ὡς ἐνδεχόμενο. Τὸ πραγματικὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι τό γε νῦν ἔχον τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν κάθε ἄλλο παρὰ ἱκανοποιητικὸ εἶναι γιὰ νὰ παρέχει ὀρθόδοξη κατήχηση στὰ παιδιά μας.
. Γιὰ νὰ γίνει ἐφικτὴ ἡ εὐκταία ὀρθόδοξη κατήχηση πρέπει νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Γεροντικό, ὁ Εὐεργετινός, τὰ ἔργα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη, τοῦ Ἁγίου Συμεὼν Νέου θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, πρέπει νὰ μποῦν στὸ σχολικὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα.
. Θὰ ἀναφέρω κάτι χαρακτηριστικό, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε σὲ ποιό βαθμὸ ἔχουμε ἐξοκείλει ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ὀρθόδοξη κατήχηση ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τροφοδοτοῦμε τὴν παιδεία. Στὸ Πανεπιστήμιο Κολούμπια τῆς Νέας Ὑόρκης δὲν παίρνει κανεὶς φοιτητὴς πτυχίο (μπάντεσλορ) ὁποιουδήποτε κλάδου, ὄχι μόνον ἂν δὲν μελετήσει τὴν ἀρχιτεκτονικὴ τοῦ Παρθενώνα, ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν ἔχει μελετήσει τὸν “Περὶ Ἐνανθρωπήσεως” λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου.
. Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖτε τὴ σοβαρότητα τοῦ θέματος σᾶς ἀναφέρω ὅτι ὅταν σπούδαζα τὸ 1974 – 1978 θεολογία στὴν Ἀθήνα δὲν διδαχθήκαμε ὁλόκληρο τὸν “Περὶ Ἐνανθρωπήσεως” λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου! Καὶ ὅμως! Οἱ φοιτητὲς τοῦ πολυτεχνείου ἢ τῆς ἀστρονομίας τοῦ Κολούμπια δὲν παίρνουν πτυχίο ἂν δὲν μελετήσουν αὐτὸ τὸ ὑπέροχο θεολογικὸ κείμενο. Ὄχι μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι ἀλλὰ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι φοιτητές. Ὄχι μόνον οἱ Βουδιστὲς ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰνδουιστὲς καὶ οἱ κάθε λογῆς Προτεστάντες ἢ καὶ δεδηλωμένοι ἄθεοι φοιτητές! Κι αὐτὰ σὲ μία χώρα ὅπου ὁ χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας θεωρεῖται ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τοῦ πολιτεύματός της!!!
. Ἑπομένως! Ἀλλαγὴ στὰ Θρησκευτικά; Ἀπολύτως ἀπαραίτητη ὄχι ὅμως πρὸς τὴν κατεύθυνση ποὺ δείχνει ὁ κ. Γιαγκάζογλου, οἱ “Καιροσκόποι”, ὁ κ. Πέτρος Βασιλειάδης καὶ οἱ ὁμόφρονές τους, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἀκριβῶς ἀντίθετη κατεύθυνση. Μὲ τὴν προσφυγὴ στὶς πηγὲς τῆς πίστης μας ποὺ εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πραγματικότητα πρέπει νὰ ξεπεράσουν τὰ μεταπατερικὰ καὶ συναφειακὰ τοὺς σύνδρομα οἱ διαχειριστὲς τῶν ἀλλαγῶν στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ στὸ Θεολογικὸ Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης. Καὶ γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸ τὸ θαῦμα – ἐπειδὴ περὶ θαύματος θὰ πρόκειται – “τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”.
. Παραθέτουμε στὴ συνέχεια τὸ ὡραῖο ἄρθρο τοῦ κ. Τάτση ποὺ μᾶς ἔδωσε ἀφορμὴ γιὰ τὴ σύνταξη τοῦ πιὸ πάνω σχολίου.
. Στὸ συγκεκριμένο ἄρθρο θέτει “τὸν δάκτυλο ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων”. Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἂν πρέπει νὰ γίνει τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν θρησκειολογικό! Αὐτὸ οὔτε ποὺ πρέπει νὰ συζητεῖται ὡς ἐνδεχόμενο. Τὸ πραγματικὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι τό γε νῦν ἔχον τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν κάθε ἄλλο παρὰ ἱκανοποιητικὸ εἶναι γιὰ νὰ παρέχει ὀρθόδοξη κατήχηση στὰ παιδιά μας.
. Γιὰ νὰ γίνει ἐφικτὴ ἡ εὐκταία ὀρθόδοξη κατήχηση πρέπει νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Γεροντικό, ὁ Εὐεργετινός, τὰ ἔργα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη, τοῦ Ἁγίου Συμεὼν Νέου θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, πρέπει νὰ μποῦν στὸ σχολικὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα.
. Θὰ ἀναφέρω κάτι χαρακτηριστικό, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε σὲ ποιό βαθμὸ ἔχουμε ἐξοκείλει ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ὀρθόδοξη κατήχηση ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τροφοδοτοῦμε τὴν παιδεία. Στὸ Πανεπιστήμιο Κολούμπια τῆς Νέας Ὑόρκης δὲν παίρνει κανεὶς φοιτητὴς πτυχίο (μπάντεσλορ) ὁποιουδήποτε κλάδου, ὄχι μόνον ἂν δὲν μελετήσει τὴν ἀρχιτεκτονικὴ τοῦ Παρθενώνα, ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν ἔχει μελετήσει τὸν “Περὶ Ἐνανθρωπήσεως” λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου.
. Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖτε τὴ σοβαρότητα τοῦ θέματος σᾶς ἀναφέρω ὅτι ὅταν σπούδαζα τὸ 1974 – 1978 θεολογία στὴν Ἀθήνα δὲν διδαχθήκαμε ὁλόκληρο τὸν “Περὶ Ἐνανθρωπήσεως” λόγο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου! Καὶ ὅμως! Οἱ φοιτητὲς τοῦ πολυτεχνείου ἢ τῆς ἀστρονομίας τοῦ Κολούμπια δὲν παίρνουν πτυχίο ἂν δὲν μελετήσουν αὐτὸ τὸ ὑπέροχο θεολογικὸ κείμενο. Ὄχι μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι ἀλλὰ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι φοιτητές. Ὄχι μόνον οἱ Βουδιστὲς ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰνδουιστὲς καὶ οἱ κάθε λογῆς Προτεστάντες ἢ καὶ δεδηλωμένοι ἄθεοι φοιτητές! Κι αὐτὰ σὲ μία χώρα ὅπου ὁ χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας θεωρεῖται ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τοῦ πολιτεύματός της!!!
. Ἑπομένως! Ἀλλαγὴ στὰ Θρησκευτικά; Ἀπολύτως ἀπαραίτητη ὄχι ὅμως πρὸς τὴν κατεύθυνση ποὺ δείχνει ὁ κ. Γιαγκάζογλου, οἱ “Καιροσκόποι”, ὁ κ. Πέτρος Βασιλειάδης καὶ οἱ ὁμόφρονές τους, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἀκριβῶς ἀντίθετη κατεύθυνση. Μὲ τὴν προσφυγὴ στὶς πηγὲς τῆς πίστης μας ποὺ εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πραγματικότητα πρέπει νὰ ξεπεράσουν τὰ μεταπατερικὰ καὶ συναφειακὰ τοὺς σύνδρομα οἱ διαχειριστὲς τῶν ἀλλαγῶν στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ στὸ Θεολογικὸ Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης. Καὶ γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸ τὸ θαῦμα – ἐπειδὴ περὶ θαύματος θὰ πρόκειται – “τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”.
. Παραθέτουμε στὴ συνέχεια τὸ ὡραῖο ἄρθρο τοῦ κ. Τάτση ποὺ μᾶς ἔδωσε ἀφορμὴ γιὰ τὴ σύνταξη τοῦ πιὸ πάνω σχολίου.
*****
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
Τοῦ Ἰωάννη Τάτση
Τοῦ Ἰωάννη Τάτση
=============
. Τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ καὶ πάλι θέμα συζήτησης μεταξὺ τῶν Θεολόγων καὶ ὄχι μόνο. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἑτοιμάζονται ἤδη νέα προγράμματα σπουδῶν καὶ νέα βιβλία γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου. Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς πρόσωπα γνωστὰ γιὰ τὶς ἀπόψεις τους στοὺς θεολογικοὺς κύκλους προτείνουν ἕνα «ἄνοιγμα» τοῦ μαθήματος, ὥστε νὰ εἰσέλθει σὲ αὐτὸ ἀέρας ἀπὸ τὴ Δύση (Παπισμὸς – Προτεσταντισμὸς) καὶ τὴν Ἀνατολὴ (Ἰσλαμισμὸς – Ἰουδαϊσμὸς – Βουδισμὸς κλπ). Πρόκειται οὐσιαστικὰ γιὰ ἕνα ἀκόμη βῆμα στὴν πορεία γιὰ ἀντικατάσταση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ μαθήματος ἀπὸ ἕνα μάθημα θρησκειολογίας, κίνηση ποὺ βρίσκει ἀντίθετη τὴ μεγάλη πλειονότητα τῶν θεολόγων ἐκπαιδευτικῶν.
. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μίας ὀρθόδοξης χώρας, ὅπως ἡ πατρίδα μας, δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὶς πηγὲς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ παράδοση.
. Στὸ ἐπίκεντρο τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος πρέπει νὰ ὑπάρχει ἡ Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, διδασκόμενη σὲ ἁπλῆ γλώσσα καὶ μὲ βάση τὴν ἑρμηνεία της ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες. Γιὰ παράδειγμα ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου προσεγγίζεται ὀρθὰ μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πρώτων κεφαλαίων τῆς Γενέσεως καὶ τοὺς ἑρμηνευτικοὺς λόγους τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «Εἰς τὴν Ἑξαήμερον». Ὁμοίως τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου διδάσκονται μέσῳ τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν καὶ ἑρμηνεύονται βάσει τῆς θεολογίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀποκομμένη ἀπὸ τὴν πατερικὴ ἑρμηνευτικὴ θεολογία νοσεῖ ἀπὸ προτεσταντικὴ μυωπία ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνει τὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸν «Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου» καὶ τὸν «Εὐαγγελισμὸ τῆς Μαρίας».
. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία πρέπει νὰ διδάσκεται μέσα ἀπὸ τὰ πατερικὰ ἔργα. Ἡ καταδίκη τῶν αἱρέσεων, οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἡ δράση τῶν ἁγίων μορφῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας περιέχεται μέσα στὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ παράδειγμα, ὁ ἐπικήδειος λόγος ποὺ συνέταξε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο εἶναι κείμενο ποὺ μόνο του ἀρκεῖ γιὰ νὰ μάθουν οἱ μαθητὲς ὄχι μόνο τὴ ζωὴ τοῦ οὐρανοφάντορος ἁγίου ἀλλὰ καὶ τοὺς καρποὺς τῆς πνευματικῆς δράσεως τῶν δύο ἁγίων φίλων καὶ Ἱεραρχῶν.
. Τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων, οἱ ὕμνοι τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, οἱ εἰκόνες τῶν ναῶν εἶναι μέσα ἄμεσης καὶ εὐχάριστης γιὰ τοὺς μαθητὲς μετάδοσης τῆς γνώσεως τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας.
. Ἕνα σύγχρονο μάθημα Θρησκευτικῶν ὀφείλει νὰ περιέχει ἀναλυτικὴ παρουσίαση τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς τῶν ἁγίων Γερόντων τῶν τελευταίων χρόνων (π.χ. Γέροντας Παΐσιος, Γέροντας Πορφύριος, Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης κ.α.). Μία ἑνότητα ἀφιερωμένη στὸν μάρτυρα τῶν ἡμερῶν μας, ἅγιο Εὐγένιο Ροντιόνωφ μπορεῖ νὰ διδάξει στοὺς μαθητὲς ὅτι τὸ Μαρτύριο συνεχίζει καὶ σήμερα νὰ εἶναι τρόπος ζωῆς ἢ μᾶλλον ἁγιασμένο τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς πολλῶν ἀληθινῶν Χριστιανῶν.
. Τέλος, ἡ ἀναφορὰ στοὺς ἑτεροδόξους χριστιανοὺς καὶ τὰ ξένα θρησκεύματα πρέπει νὰ γίνεται μέσα ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῶν ἁγίων Πατέρων. Δὲν εἴμαστε «ἀνεκτικότεροι» οὔτε ἀγαποῦμε «τὸν ἕτερο» ἀλλόθρησκο ἢ ἑτερόδοξο συνάνθρωπό μας περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες. Ὀφείλουμε νὰ μὴ θυσιάζουμε τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στὸ βωμὸ πανθρησκειακῆς ψευτοαγάπης καὶ δῆθεν ἀλληλοκατανόησης. Γιὰ παράδειγμα, οἱ Παπικοὶ εἶναι αἱρετικοὶ – Λατίνους τοὺς ὀνομάζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὰ ἔργα του – καὶ ὄχι «ἀδελφοὶ Χριστιανοί», ὅσο καὶ ἂν κάποιοι θεολόγοι προσπαθοῦν νὰ στηρίξουν τὶς ἀπόψεις τους σὲ οἰκουμενιστικὲς πρακτικὲς διαχριστιανικῶν διαλόγων. Ὅσοι θεολόγοι ἐπιδιώκουν τὴν ἐκτενέστερη ἀναφορὰ τοῦ μαθήματος στοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦν ὅτι οἱ μαθητές μας μέσῳ τοῦ διαδικτύου καὶ τῆς τηλεόρασης ἔχουν πλήρη γνώση τῶν σκανδάλων παιδεραστίας ὑψηλόβαθμων κληρικῶν τοῦ Παπισμοῦ καὶ τῶν γάμων καὶ χειροτονιῶν ὁμοφυλοφίλων του Προτεσταντισμοῦ. Ἀλήθεια, τί θὰ ἀπαντήσουν οἱ θεολόγοι αὐτοὶ στὸ εὔλογο ἐρώτημα ἂν τὰ παραπάνω κρούσματα εἶναι ἁπλὲς ἐξαιρέσεις ἢ ἂν ἀποτελοῦν καρποὺς τῆς πλάνης καὶ τῆς διαστροφῆς τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τοὺς «χριστιανοὺς τῆς Δύσης»;
. Στὴ σημερινὴ κοινωνία τῆς σύγχυσης ἀντιλήψεων καὶ τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς σκέψεως ἀκόμη καὶ ὀρθοδόξων θεολόγων τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ οἱ διδάσκοντες αὐτὸ ἔχουμε ἀνάγκη διαρκοῦς ἀναβαπτισμοῦ στὴν ἁγιοπνευματικὴ πατερικὴ διδασκαλία. (thriskeftika.blogspot.com)
. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μίας ὀρθόδοξης χώρας, ὅπως ἡ πατρίδα μας, δὲν μπορεῖ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὶς πηγὲς τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ παράδοση.
. Στὸ ἐπίκεντρο τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος πρέπει νὰ ὑπάρχει ἡ Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, διδασκόμενη σὲ ἁπλῆ γλώσσα καὶ μὲ βάση τὴν ἑρμηνεία της ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες. Γιὰ παράδειγμα ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου προσεγγίζεται ὀρθὰ μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν πρώτων κεφαλαίων τῆς Γενέσεως καὶ τοὺς ἑρμηνευτικοὺς λόγους τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «Εἰς τὴν Ἑξαήμερον». Ὁμοίως τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου διδάσκονται μέσῳ τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν καὶ ἑρμηνεύονται βάσει τῆς θεολογίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀποκομμένη ἀπὸ τὴν πατερικὴ ἑρμηνευτικὴ θεολογία νοσεῖ ἀπὸ προτεσταντικὴ μυωπία ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ διακρίνει τὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸν «Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου» καὶ τὸν «Εὐαγγελισμὸ τῆς Μαρίας».
. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία πρέπει νὰ διδάσκεται μέσα ἀπὸ τὰ πατερικὰ ἔργα. Ἡ καταδίκη τῶν αἱρέσεων, οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἡ δράση τῶν ἁγίων μορφῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας περιέχεται μέσα στὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ παράδειγμα, ὁ ἐπικήδειος λόγος ποὺ συνέταξε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο εἶναι κείμενο ποὺ μόνο του ἀρκεῖ γιὰ νὰ μάθουν οἱ μαθητὲς ὄχι μόνο τὴ ζωὴ τοῦ οὐρανοφάντορος ἁγίου ἀλλὰ καὶ τοὺς καρποὺς τῆς πνευματικῆς δράσεως τῶν δύο ἁγίων φίλων καὶ Ἱεραρχῶν.
. Τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων, οἱ ὕμνοι τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, οἱ εἰκόνες τῶν ναῶν εἶναι μέσα ἄμεσης καὶ εὐχάριστης γιὰ τοὺς μαθητὲς μετάδοσης τῆς γνώσεως τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας.
. Ἕνα σύγχρονο μάθημα Θρησκευτικῶν ὀφείλει νὰ περιέχει ἀναλυτικὴ παρουσίαση τῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς τῶν ἁγίων Γερόντων τῶν τελευταίων χρόνων (π.χ. Γέροντας Παΐσιος, Γέροντας Πορφύριος, Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης κ.α.). Μία ἑνότητα ἀφιερωμένη στὸν μάρτυρα τῶν ἡμερῶν μας, ἅγιο Εὐγένιο Ροντιόνωφ μπορεῖ νὰ διδάξει στοὺς μαθητὲς ὅτι τὸ Μαρτύριο συνεχίζει καὶ σήμερα νὰ εἶναι τρόπος ζωῆς ἢ μᾶλλον ἁγιασμένο τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς πολλῶν ἀληθινῶν Χριστιανῶν.
. Τέλος, ἡ ἀναφορὰ στοὺς ἑτεροδόξους χριστιανοὺς καὶ τὰ ξένα θρησκεύματα πρέπει νὰ γίνεται μέσα ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τῶν ἁγίων Πατέρων. Δὲν εἴμαστε «ἀνεκτικότεροι» οὔτε ἀγαποῦμε «τὸν ἕτερο» ἀλλόθρησκο ἢ ἑτερόδοξο συνάνθρωπό μας περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες. Ὀφείλουμε νὰ μὴ θυσιάζουμε τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στὸ βωμὸ πανθρησκειακῆς ψευτοαγάπης καὶ δῆθεν ἀλληλοκατανόησης. Γιὰ παράδειγμα, οἱ Παπικοὶ εἶναι αἱρετικοὶ – Λατίνους τοὺς ὀνομάζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὰ ἔργα του – καὶ ὄχι «ἀδελφοὶ Χριστιανοί», ὅσο καὶ ἂν κάποιοι θεολόγοι προσπαθοῦν νὰ στηρίξουν τὶς ἀπόψεις τους σὲ οἰκουμενιστικὲς πρακτικὲς διαχριστιανικῶν διαλόγων. Ὅσοι θεολόγοι ἐπιδιώκουν τὴν ἐκτενέστερη ἀναφορὰ τοῦ μαθήματος στοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦν ὅτι οἱ μαθητές μας μέσῳ τοῦ διαδικτύου καὶ τῆς τηλεόρασης ἔχουν πλήρη γνώση τῶν σκανδάλων παιδεραστίας ὑψηλόβαθμων κληρικῶν τοῦ Παπισμοῦ καὶ τῶν γάμων καὶ χειροτονιῶν ὁμοφυλοφίλων του Προτεσταντισμοῦ. Ἀλήθεια, τί θὰ ἀπαντήσουν οἱ θεολόγοι αὐτοὶ στὸ εὔλογο ἐρώτημα ἂν τὰ παραπάνω κρούσματα εἶναι ἁπλὲς ἐξαιρέσεις ἢ ἂν ἀποτελοῦν καρποὺς τῆς πλάνης καὶ τῆς διαστροφῆς τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τοὺς «χριστιανοὺς τῆς Δύσης»;
. Στὴ σημερινὴ κοινωνία τῆς σύγχυσης ἀντιλήψεων καὶ τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς σκέψεως ἀκόμη καὶ ὀρθοδόξων θεολόγων τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ οἱ διδάσκοντες αὐτὸ ἔχουμε ἀνάγκη διαρκοῦς ἀναβαπτισμοῦ στὴν ἁγιοπνευματικὴ πατερικὴ διδασκαλία. (thriskeftika.blogspot.com)
ΠΗΓΗ: http://panayiotistelevantos.blogspot.com
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
