Μέτρο ἐναντίον τοῦ παθητικοῦ καπνίσματος τῶν παιδιῶν

Στη Βουλή η τροπολογία για το κάπνισμα σε ΙΧ
Πηγή:Α.Π.Ε.  Δημιουργία:19/11/2010 9:50 μμ  Τελευταία ενημέρωση:19/11/2010 10:47 μμ
Τσουχτερά πρόστιμα και αφαίρεση της άδειας οδήγησης για ένα χρόνο, προβλέπονται για όσους καπνίζουν μέσα σε αυτοκίνητο παρουσία παιδιών κάτω των 12 ετών. Η σχετική τροπολογία κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή από τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο στο νομοσχέδιο για την «εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας». Η τροπολογία προβλέπει τα εξής: - Απαγορεύεται το κάπνισμα σε κάθε αυτοκίνητο, στο οποίο επιβαίνουν παιδιά κάτω των 12 ετών. - Για την παράβαση, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 1.500 ευρώ στον επιβαίνοντα ο οποίος καπνίζει, ανεξάρτητα αν είναι οδηγός. Το πρόστιμο διπλασιάζεται (3.000 ευρώ), αν αυτός που καπνίζει οδηγεί αυτοκίνητο δημόσιας χρήσης. - Στους οδηγούς των οχημάτων αυτών, επιβάλλεται επιπλέον αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδήγησης για διάστημα ενός έτους για κάθε παράβαση, έστω κι αν δεν διέπραξαν οι ίδιοι την παράβαση, αλλά πρόσωπο που επέβαινε στο αυτοκίνητο. Ο καθηγητής και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Πρόληψη του Καπνίσματος, Παναγιώτης Μπεχράκης, αναφερόμενος στο μέτρο, τόνισε ότι έχει στόχο τη σύσταση προς τους γονείς να μην καπνίζουν και ειδικά μπροστά στα παιδιά τους. Ας σημειωθεί ότι στη χώρα μας το κάπνισμα μπροστά στα παιδιά είναι σημαντικά αυξημένο σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς σύμφωνα με στοιχεία, το 40% σχεδόν των παιδιών στην Ελλάδα εκτίθενται στο παθητικό κάπνισμα.
Πηγή: http://www.ant1online.gr/

Ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ σιωπὴ τοῦ ἀνθρώπου Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)

Ἡ συνάντηση τοῦ Θεοῦ μαζί μας μέσα σὲ ἐπίμονη προσευχή, πάντα ὁδηγεῖ στὴ σιωπή. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ξεχωρίζουμε δύο εἰδῶν σιωπές. Τὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δική μας ἐσωτερικὴ σιωπή: Πρῶτα ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ, συχνὰ πιὸ δυσβάσταχτη καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησή Του -ἡ σιωπὴ τῆς ἀπουσίας γιὰ τὴν ὁποία μιλήσαμε πιὸ πάνω. Ὕστερα, ἡ σιωπὴ τοῦ ἀνθρώπου, πιὸ βαθιὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὁμιλία, καὶ σὲ πιὸ στενὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ ἀπὸ κάθε λόγο. Ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ στὶς προσευχὲς μας μπορεῖ νὰ διαρκέσει πολὺ λίγο ἢ νὰ μᾶς φαίνεται πὼς διαρκεῖ μιὰ αἰωνιότητα. Ὁ Χριστὸς ἔμεινε σιωπηλὸς στὶς προσευχὲς τῆς Χαναναίας καὶ αὐτὸ τὴν ἔκανε νὰ συγκεντρώσει ὅλη τὴν πίστη της, ὅλη τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἀγάπη καὶ νὰ τὶς προσφέρει στὸ Θεὸ γιὰ νὰ τὸν μεταπείσει νὰ ἐπεκτείνει τὰ προνόμια τοῦ Βασιλείου Του καὶ πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν ἐκλεκτὸ Λαό... Ἡ σιωπὴ τοῦ Χριστοῦ τὴν προκάλεσε νὰ ἀνταποκριθεῖ, νὰ σταθεῖ στὸ ὕψος της.

Ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κάνει τὸ ἴδιο καὶ σὲ μᾶς μὲ πιὸ σύντομη ἤ πιὸ παρατεταμένη σιωπή, γιὰ νὰ προκαλέσει τὴ δύναμη καὶ τὴν πίστη μας καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ μιὰ βαθύτερη σχέση μαζί Του ἀπ’ ὅ,τι θὰ 'ταν δυνατὸ ἂν τὰ πράγματα μᾶς ἔρχονταν ὅπως τὰ θέλαμε. Καμιὰ φορά, ὅμως, ἡ σιωπὴ μᾶς φαίνεται ἀπελπιστικὰ τελεσίδικη.


Ὅπως ἐξηγεῖ ὁ Alfred de Vigny:

«Ἐάν, ὅπως διαβάζουμε, ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου
στὸν ἁγιασμένο κῆπο ἔκλαψε
χωρὶς νὰ εἰσακουστεῖ.
Κι ἂν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεὸς
σὰ νὰ 'μαστε νεκροί,
ἁρμόζει ἡ καταφρόνια μας στὴ ἄδικη θεϊκὴ ἀπουσία
καὶ μὲ σιωπὴ ν' ἀπαντήσουμε στὴ σιωπή.

Μιὰ ὅμοια ἀντιμετώπιση δὲν ἀποκομίζουν πολλοὶ χριστιανοὶ διαβάζοντας τὴ διήγηση τῆς ἀγωνίας τοῦ Χριστοῦ στὸν Κῆπο τῆς Γεσθημανῆς; Αὐτὴ ἡ σιωπὴ εἶναι πρόβλημα γιὰ μᾶς ποὺ πρέπει νὰ τὸ λύσουμε -τὸ πρόβλημα μιᾶς προσευχῆς ποὺ μένει φανερὰ ἀναπάντητη. Διαβάζοντας τὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε πὼς ἡ μόνη προσευχὴ πρὸς τὸν Θεὸ ποὺ δὲν εἰσακούεται εἶναι ἡ προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ στὸν κῆπο τῆς Γεσθημανῆ. Ἀξίζει νὰ τὸ θυμόμαστε αὐτὸ διότι πολὺ συχνὰ προσπαθοῦμε νὰ ἑρμηνεύσουμε τὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ ὡς ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου ἢ τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Θέλοντας νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν τιμή Του, λέμε πὼς ἡ πίστη μας δὲν ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε νὰ ἀπαντηθεῖ μὲ θαῦμα. Ὅταν πάλι ἡ πίστη μας ὑστερεῖ, λέμε πὼς ἴσως ὁ Θεὸς δὲν μπόρεσε νὰ τὴν ἀπαντήσει εἴτε ἀπὸ ἀδυναμία εἴτε ἀπὸ ἀδιαφορία. Τί νὰ ποῦμε τότε γιὰ τὴν ἴδια τὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ μένει ἀναπάντητη; Ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι δίχως ἄλλο τέλεια, οὔτε μποροῦμε νὰ ἀμφισβητήσουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ Ἐκεῖνον, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς λέει ὅτι ὁ Πατέρας Του θὰ μποροῦσε νὰ στείλει δώδεκα λεγεῶνες ἀγγέλων προκειμένου νὰ Τὸν σώσει.

Ἂν ὁ Χριστὸς ἐγκαταλείπεται, αὐτὸ συμβαίνει γιατί ὁ Θεὸς ἔχει σχεδιάσει νὰ βγεῖ κάτι καλύτερο γιὰ μᾶς -θυσιάζοντας τὴ ζωὴ τοῦ Υἱοῦ Του. Μὲ αὐτὸ καὶ μὲ τὰ παραδείγματα ἄλλων προσευχῶν στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε πὼς ἡ προσευχὴ μένει ἄκαρπη χωρὶς τὴ στήριξη τῆς πίστης. Θυμόσαστε τὸ χωρίο ὅπου ὁ Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ κάνει θαύματα στὴ Ναζαρὲτ ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας τῶν κατοίκων; Μόλις ἔρθει ἡ πίστη, τότε ἐμφανίζονται καὶ οἱ συνθῆκες γιὰ ἕνα θαῦμα, ποὺ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλη της τὴ δύναμη. Καὶ χωρὶς ἄλλη παρέμβαση, ἁπλῶς μιὰ καὶ εἶναι ὁ Κύριος τοῦ Βασιλείου Του, ὁ Χριστὸς δρᾶ σὰν Παντοκράτωρ, ἀπαντᾶ στὶς προσευχές μας, μᾶς βοηθᾶ καὶ μᾶς σώζει.

Ὅταν ἡ πίστη μας ἔχει ἀγκιστρωθεῖ γερὰ σὲ Αὐτόν, γινόμαστε ἱκανοὶ νὰ μοιραστοῦμε τὴ φροντίδα Του γιὰ τὸν κόσμο -μοιραζόμαστε τὴ μοναξιὰ Του ἐμπρὸς στὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε ὅτι ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ ἢ εἶναι μιὰ πρόκληση σὲ δυνάμεις ποὺ ὑπνώττουν μέσα μας, ἢ πάλι τὶς ἔχει μετρήσει καλὰ αὐτὲς τὶς δυνάμεις καὶ μᾶς προσφέρει ἕνα μερίδιο τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀπουσία τοῦ ἀνθρώπου: Μιὰ συνάντηση δὲ γίνεται ποτὲ πλήρης καὶ εἰς βάθος ἂν τὰ δύο μέρη ποὺ τὴν πραγματοποιοῦν δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ παραμείνουν σιωπηλοὶ μεταξύ τους. Ὅσο χρειαζόμαστε λόγια καὶ ἔργα καὶ χειροπιαστὲς ἀποδείξεις, σημαίνει ὅτι δὲ φτάσαμε στὸ βάθος καὶ στὴν πληρότητα ποὺ ἀποζητᾶμε. Δὲν ἔχουμε βιώσει τὴ σιωπὴ ποὺ τυλίγει δύο ἀνθρώπους σὲ θερμὴ οἰκειότητα. Ἡ σιωπὴ αὐτὴ πάει πολὺ βαθιά, πολὺ πιὸ βαθιὰ ἀπ' ὅ,τι νομίσαμε ὅτι εἴχαμε φθάσει, ἡ ἐσωτερική μας σιωπὴ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ συνάντηση τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἐν τῷ Θεῶ στὴ συνάντηση τοῦ διπλανοῦ μας.

Σ' αὐτὴν τὴν κατάσταση σιωπῆς δὲ χρειάζονται λόγια γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸ συνάνθρωπό μας, γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσουμε μαζί του μὲ ὅλο τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, καὶ νὰ προσεγγίσουμε μαζί, καὶ πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτὸ μας Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἑνώνει. Κι ὅταν ἡ σιωπὴ βαθύνει ἀρκετά, τότε θ' ἀρχίσουμε νὰ μιλᾶμε ἀπὸ τὰ βάθη της, φυλάγοντας καὶ προσέχοντας μὴν τὴ διακόψουμε μὲ τὴ θορυβώδη ἀταξία τῶν λόγων μας. Τότε ἀρχίζει ἡ περισυλλογή. Τὸ μυαλό μας ἀντὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ ξεχωρίσει ἀνάμεσα σὲ πλῆθος μορφῶν, ὅπως κάνει συνήθως, προσπαθεῖ νὰ ἀνασύρει ἁπλὲς φωτεινὲς μορφὲς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς. Τότε εἶναι ποὺ τὸ μυαλὸ κάνει σωστὰ τὴ δουλειά του. Γίνεται ὑπηρέτης σὲ Ἐκεῖνον ποὺ ἐκφράζει κάτι μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτό. Καὶ τότε βλέπουμε πολὺ μακριά, πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ προσπαθοῦμε νὰ ἐκφράσουμε μέρος αὐτοῦ ποὺ βλέπουμε μὲ φόβο καὶ σεβασμό. Τέτοιοι λόγοι, ἐφόσον δὲ συντελοῦν στὸ νὰ εὐτελίσουν ἢ νὰ ἐκλογικεύσουν τὴν ὅλη ἐμπειρία, δὲ διασποῦν τὴ σιωπή, ἀλλὰ τὴν ἐκφράζουν. Ὑπάρχει ἕνα ἀξιομνημόνευτο χωρίο κάποιου Καρθουσιανοῦ συγγραφέα τοῦ μεσαίωνα ποὺ λέει πὼς ἂν ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Πατέρας εἶναι ἡ δημιουργικὴ σιωπὴ ποὺ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ παράγει «λόγο» ἀντάξιό της.

Κάποια γεύση αὐτῆς τῆς καταστάσεως ἔχουμε στὶς στιγμὲς τῆς σιωπῆς μας. Κάποτε αὐτὴ ἡ σιωπὴ μᾶς σκεπάζει σὰν θαῦμα, σὰν δῶρο Θεοῦ. Πολὺ συχνὰ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ τῆς ἀφήνουμε χῶρο μέσα μας. Χρειαζόμαστε πίστη, ἀντοχή, καὶ ἐλπίδα καὶ ἀκόμα ἐκείνη τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη ποὺ οἱ Ἕλληνες Πατέρες ὀνομάζουν ἡσυχία. Ἡ προσευχὴ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἡσυχία, ποὺ δὲν ἑρμηνεύεται οὔτε ὡς δραστηριότητα οὔτε ὡς παθητικότητα. Εἶναι μιὰ γαλήνια ἔνταση προσοχῆς. Πρέπει παράλληλα μὲ τὴν ἄσκηση τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος νὰ μάθουμε νὰ φθάνουμε σ' αὐτὴ τὴν τέλεια προσευχὴ τῆς ἐσωτερικῆς σιωπῆς.




 Πηγή: http://www.agiazoni.gr

Μπουτάρης: Προκλητικός καί μεγαλόστομος

Μπουτάρης :«Θα δώσω χώρο για τζαμί, για αποτεφρωτήριο, θα κάνω μνημεία Εβραίων, Τούρκων»!!

Το πραγματικό πρόσωπο του Μπουτάρη για όσους δεν έχουν ακόμη καταλάβει.

Ας συνέλθουμε με τις επιλογές μας πριν είναι δραματικά αργά για την Ελλάδα και τις ζωές μας.

________________

Η είδηση χωρίς αλλά σχόλια από την Ελευθεροτυπία 19/11 με τίτλο :

«Θα δώσω χώρο για τζαμί, για αποτεφρωτήριο, θα κάνω μνημεία Εβραίων, Τούρκων»!!

«Να ξυριστεί ο Ανθιμος και, αν θέλει, να κάνει κόμμα»

Λευκό Πύργο δεν έχει η Αθήνα αλλά και η ιδέα να συναντήσουμε τον Γιάννη Μπουτάρη στον
πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου απεδείχθη ευχάριστα... ελαττωματική. Κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαμε την κουβέντα γιατί όλο και κάποιος διερχόμενος ερχόταν με ένα χαμόγελο φαρδύ-πλατύ, χειραψίες και ευχές: «Συγχαρητήρια... Ανακουφιστήκαμε με την εκλογή σας... Κάντε κάτι, δεν πάει άλλο με αυτούς εκεί πέρα»

Η συνέντευξη κύλησε κυματιστά, σαν να καθόμασταν στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης φάτσα στον Θερμαϊκό. Μόνο που αντί για πλεούμενα, βλέπαμε αυτοκίνητα να παραβιάζουν τον πεζόδρομο και πολλά πολλά περιπολικά. Το πρώτο από αυτά μάς έφερε στην πρώτη ερώτηση:
Ηρθε η ώρα να αποκτήσετε προσωπική ασφάλεια;
«Είναι πρόβλημα. Μου λένε ότι υποχρεώνομαι να έχω συνοδό. Εντάξει. Μα τι θα με κάνουν; Θα με γιαουρτώσουν; Ας με γιαουρτώσουν. Θα με δείρουν; Ας με δείρουν. Θα με σκοτώσουν; Ποιος; Γιατί;»
Υποτίθεται ότι τη μεγαλύτερη προστασία παρέχει ο Θεός. Θα πάτε να ζητήσετε συγχώρεση από το μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που σας περιμένει;
«Δεν πρόκειται. Δεν έκανα τίποτε για το οποίο να ζητήσω συγχώρεση. Αν θέλει, ας με συγχωρήσει από μακριά. Και ο Ψωμιάδης που πήρε την πρωτοβουλία για να "χαϊδέψει" τους χριστιανούς θα του βγει ανάποδα».
Χτίστε το τζαμί σας
Ο μητροπολίτης δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος θα αντιδρούσε ανάποδα στις εκλογές;
«Προφανώς το κατάλαβε αλλά είναι φιλόδοξος. Οταν έχει Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλους, όλη τη Δεξιά που έχει ανατραφεί με την αντίληψη "να μην τα βάλω με αυτούς"... Προκαλείται έτσι μια εσωστρέφεια».
Πώς θα την πολεμήσετε;
«Μόνο με ρήξεις. Μετά το θέμα με την προσευχή των μουσουλμάνων με ρώτησαν τι θα κάνω για τζαμί. Είπα, εγώ θα φωνάξω τη μουσουλμανική κοινότητα και θα τους πω: Ορίστε, αυτός είναι ο χώρος, χτίστε το τζαμί σας».
Εχετε και δύο εκλεγέντες Εβραίους δημοτικούς συμβούλους.
«Για πρώτη φορά από τον πόλεμο... Στη Θεσσαλονίκη έχουμε εβραϊκή συναγωγή. Εχουμε αρμένικη εκκλησία, έχουμε καθολική. Γιατί να μην έχουμε και μουσουλμανική; Δεν σου είπα να κάνεις παρέα με το μουσουλμάνο, αλλά εγώ οφείλω να του παρέχω τη δυνατότητα να προσεύχεται. Δεν είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης. Το αποτεφρωτήριο θα το κάνουμε. Υπάρχει γερμανική εταιρεία που έρχεται, το κατασκευάζει, το δουλεύει πέντε χρόνια και μετά το παραδίδει. Το είχα ψάξει όταν έχασα τη γυναίκα μου».
Τότε δημιουργήθηκε πάλι θέμα με τον Ανθιμο.
«Το δικό μου πρόβλημα προέκυψε διότι δεν ήθελα να πάει η γυναίκα μου αδιάβαστη και απαγορεύτηκε η εξόδιος ακολουθία. Θα μπορούσα να είχα πει ότι μετά την εκκλησία θα πάω να τη θάψω στο χωριό. Αλλά δεν ήθελα να πω ψέματα. Ηθελα να την πάω στη Σόφια, όπου λειτουργεί αποτεφρωτήριο. Ο παπάς από το Νυμφαίο ήρθε και κατά παράβαση της εντολής έκανε την ακολουθία στο σπίτι».
Είχε συνέπειες;
«Ρώτησε τον Σεραφείμ της Καστοριάς και του είπε να το κάνει. Ο Ιερώνυμος είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Η περίπτωση Ανθιμου και μερικών άλλων σαν τον Ανθιμο είναι η κλασική που λες: "Παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου. Δεν μπορείς να ανακατεύεσαι σε αυτό το επίπεδο σε κοσμικά θέματα"».
Για την ορκωμοσία σας τι θα κάνετε;
«Η ορκωμοσία είναι πρωτίστως πολιτική. Εάν θέλει κάποιος να φωνάξουμε τον παπά, να τον φωνάξουμε. Αλλά να φωνάξουμε και το ραβίνο εάν οι Εβραίοι θέλουν να ορκιστούν και θρησκευτικά».
Δεν φοβάστε αντιδράσεις;
«Είναι μερικά πράγματα που δεν τα ξέρει η Θεσσαλονίκη γιατί δεν διαβάζει Ιστορία. Η πλατεία Ελευθερίας ονομάστηκε έτσι από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Εκεί ξεκίνησε η Επανάσταση των Νεότουρκων. Στην πλατεία αυτή σκοπεύω να κάνω υπόγειο πάρκινγκ τετραώροφο και επάνω μνημεία για τους Εβραίους Θεσσαλονικείς μάρτυρες και την Επανάσταση των Νεότουρκων».
Με στόχο;
«Να έρθουν 300.000 Τούρκοι και 300.000 Εβραίοι να προσκυνούν τα πατρογονικά τους. Πώς πάμε εμείς στην Κωνσταντινούπολη, προσκυνάμε την Αγια-Σοφιά και χώνουμε τα ωραία μας λεφτά; Στις 26 Οκτωβρίου έφυγαν από τη Σαλονίκη 5.000 και πήγανε στην Πόλη. Θα μας πέσει άσχημα να έρχονται και εδώ; Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν -άσε που δεν μπορείς να αρνηθείς την Ιστορία, ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ».
Θεσμικά θα συνεργαστώ στα κοινά θέματα
Τώρα όμως συνυπάρχετε με Ανθιμο και Ψωμιάδη.
«Θεσμικά όμως. Καλημέρα, ευχαριστώ, αντίο. Στέλνεις μια ατζέντα θεμάτων στο μητροπολίτη και λες ότι υπεύθυνος από το δήμο είναι ο τάδε αντιδήμαρχος. Ποια είναι τα κοινά θέματα; Τα συσσίτια για τους απόρους, τα ναρκωτικά, οι άστεγοι, οι ανήμποροι... Κάποια μπορούμε να τα κάνουμε από κοινού για να έχουμε οικονομία».
Για παράδειγμα;
«Ηδη έχω κάνει συμφωνία με τον πρύτανη τον Μυλόπουλο. Εχουν τη φοιτητική λέσχη που δουλεύει σαν εστιατόριο. Μπορεί 12 με 2 να δουλεύει για τους φοιτητές, 2 με 4 για τα δημοτικά συσσίτια. Είναι περιφρόνηση, όπως είδα στην Αθήνα, να έχεις τον άνθρωπο να περιμένει στη βροχή για ένα πιάτο φαγητό».
Η Εκκλησία πού κάνει συσσίτια;
«Δεν ξέρω. Εάν τα κάνει με ουρά και πρέπει πρώτα να ευλογηθούν υπάρχει πρόβλημα. Εχει μουσουλμάνους που δεν το θέλουν αυτό».
Πού αποσκοπεί αυτή η κίνηση σύμπραξης με τους δημάρχους χωρίς κομματική ταυτότητα;
«Με μένα, τον Καμίνη, τον Φίλιο στα Γιάννενα, τον Δημαρά στην Πάτρα άρχισε να δημιουργείται μια άλλη ατμόσφαιρα, μακριά από την αντίληψη ότι για να εκλεγείς χρειάζεται να είσαι κομματικός. Με το δήμαρχο της Αθήνας συμφωνήσαμε να πάρουμε πρωτοβουλία για συνάντηση στη Θεσσαλονίκη των αυτοδιοικητικών παρατάξεων. Θα προβάλουμε συστηματικά ότι ο δήμαρχος πρέπει να είναι εκτός κομμάτων».
Αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι πέραν της Αυτοδιοίκησης, την ώρα που κυοφορούνται νέα κόμματα;
«Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι εμείς είμαστε αφοσιωμένοι στην Αυτοδιοίκηση και δεν μας ενδιαφέρει η κεντρική πολιτική σκηνή. Παρακαλώντας να πέσουν να μου πουν να γίνω βουλευτής, θα τους πω παρατήστε με».
Απογραφή για τα οικονομικά πριν παραλάβω
Τότε θα το κάνετε για να διεκδικήσετε πόρους;
«Και γι' αυτό και για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να φύγει από την κεντρική εξουσία που είναι υπεύθυνη για άλλα, την οικονομία, τις διεθνείς σχέσεις κ.λπ. Εγώ οφείλω να έχω καλά σχολικά κτίρια, καλές υποδομές».
Με τα οικονομικά του δήμου θα βγει άκρη;
«Συνάντησα τον απερχόμενο δήμαρχο. Ρωτήσαμε τι γίνεται με τη "μαύρη τρύπα" στα ταμεία του δήμου. Μας είπε ότι λείπουν 7 εκατ. όταν η οικονομική επιθεωρήτρια μιλά για 52 εκατ. ευρώ. Θα βάλουμε μια εξωτερική εταιρεία να κάνει πλήρη απογραφή για να γίνει παραλαβή. Εως τώρα δεν γινόταν ποτέ αυτό».
Αν βρεθείτε μπροστά σε σημεία και τέρατα τι θα κάνετε όταν θα πρέπει ταυτόχρονα να λειτουργήσετε με λιγότερες επιχορηγήσεις;
«Θα προκύψουν προβλήματα. Ο Παπαγεωργόπουλος μας είπε ότι ο δήμος έχει τώρα έσοδα 5 εκατ. από δημοτικά τέλη, 3,5 από πάγια κρατική επιχορήγηση και άλλα 5,5 κάθε τέλος Ιανουαρίου από τα οφειλόμενα. Η μισθοδοσία είναι 10 εκατ. Που σημαίνει ότι δεν μένει φράγκο, ενώ υπάρχουν δάνεια και οφειλές προς το Δημόσιο. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ρύθμιση χρεών για να παίρνουμε φορολογική ενημερότητα και να διεκδικούμε κοινοτικά προγράμματα. Εχουμε κάνει συνεννόηση για το θέμα με τον Σίμο Δανιηλίδη στο Δήμο Συκεών που έχει πολύ καλή οργάνωση στα ευρωπαϊκά».
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η συνεργασία με τους όμορους δήμους;
«Εχουμε ήδη συνεννοηθεί με Καλαμαριά, Συκιές και Πολίχνη να κάνουμε μια άτυπη συνάντηση. Υπάρχουν θέματα όπως είναι η θαλάσσια συγκοινωνία, το τραμ, το μετρό, η καθαριότητα που πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με ενιαία αντίληψη».
Για οικονομία;
«Κυρίως για οικονομία, αλλά και καλύτερη λειτουργία. Μπορεί ένας υπάλληλος να μεταταχθεί σε διπλανό δήμο».
Αν υπάρξουν αντιδράσεις; Σε δήμους με προϊστορία όπως της Θεσσαλονίκης υπάρχουν δεσμεύσεις, ρουσφέτια...
«Υπάρχουν οι "πυρήνες". Εκεί μαχαίρι. Ανοχή μηδέν. Δεν έχω πολιτικό κόστος για να φοβάμαι να κάνω πράγματα».
Θα είστε και πάλι υποψήφιος το 2014;
«Πρόθεσή μου είναι να μη συνεχίσω. Θα είμαι τότε 72 χρονών. Ελπίζω ότι θα έχουν δοθεί ευκαιρίες να αναδειχθούν νέα πρόσωπα. Το ζητούμενο σε αυτή τη δημαρχία είναι να αλλάξει η νοοτροπία της πόλης. Να εμπλακούν στα κοινά άνθρωποι που έχουν αξία αλλά λένε "δεν ανακατεύομαι". Μα αν δεν ανακατεύεσαι, τότε φάε τον Παπαγεωργόπουλο στη μάπα...».
Δεν θα κλειστώ στη γυάλα του δημαρχείου
Πώς θα αποκτήσει ο δήμος εξωστρέφεια;
«Η πρώτη συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου θα γίνει στο ΚΕΘΕΑ-Ιθάκη. Για να δείξουμε τη σημασία που δίνουμε στα εξαρτημένα άτομα. Οι επόμενες θα γίνονται στα δημοτικά διαμερίσματα τα οποία αποκτούν ουσιαστικές αρμοδιότητες καθαριότητας, φωτισμού, αστυνόμευσης».
Με τα κρασιά σας τι θα κάνετε;
«Από το 2006, που άρχισα να ανακατεύομαι πιο ενεργά, έχουν αναλάβει τα παιδιά. Πηγαίνω στο κτήμα, παίρνω μυρωδιά, δοκιμάζω τα κρασιά, βρίσκω τα κουσούρια, λέω αντίο και φεύγω».
Τώρα θα προλαβαίνετε όμως;
«Δεν θα με πάρει από κάτω η δημαρχία. Ο δήμος και η εξουσία δεν θα με αλλάξει. Κατ' αρχήν, μία ημέρα την εβδομάδα είναι δική μου. Τι κάνει ο δήμαρχος; Πάει να χαζέψει στο πάρκο... Εγώ υποτίθεται ότι είμαι ο μαέστρος. Δεν θα γίνω δημοτικός υπάλληλος ή διευθυντής. Εχω βρει σε μεγάλο βαθμό τους κατάλληλους ανθρώπους και θα τους βάλω να δουλεύουν. Αν ο αντιδήμαρχος δεν κάνει καλά τη δουλειά του αλίμονό του. Δική μου δουλειά είναι να γυρνάω στην πόλη. Δεν θα κλειστώ στη γυάλα του δημαρχείου».

Πηγή:http://anavaseis.blogspot.com

Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης: Προτάσεις γιά τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ  ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΤΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ I. ΤΣΕΛΕΓΠΔΗΣ
________________________

54124 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ                                                                              Θεσσαλονίκη  15-11-2010
Τηλ. Γραφ. 2310 - 996-957

Προς
την Συνοδική Επιτροπή
Δογματικών και Νομοκανονικών
και την Ειδική Συνοδική Επιτροπή
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ιεράς Συνόδου
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιωάννου Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑ

Σεβασμιώτατοι Πρόεδροι των Συνοδικών Επιτροπών, Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί, Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Ο κάθε ευρωπαίος πολίτης πέρα από τις πολιτικές υποχρεώσεις του, έχει και συγκεκριμένα πολιτικά δικαιώματα. Ένα από τα σημαντικότερα δικαιώματα του είναι να μπορεί να ενημερώνεται σχετικά με το τι αποφασίζουν γι' αυτόν τα θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολύ περισσότερο είναι λογικό να ζητά να ενημερωθεί για καίρια δικαιώματα των πολιτών-πιστών της Εκκλησίας ένας θεσμικός φορέας, όπως είναι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 

Συγκεκριμένα, το ανάκυψαν θέμα για την «Κάρτα του Πολίτη» αφορά άμεσα και καίρια τους πολίτες-πιστούς, οι οποίοι δικαιούνται να έχουν έγκυρη ενημέρωση από την Ηγεσία της Εκκλησίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η «Κάρτα του Πολίτη» εντάσσεται στο πλαίσιο του νομοθετήματος της Συνθήκης Schengen (1997), ως αναβαθμισμένη μορφή της ηλεκτρονικής ταυτότητας, που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ανεπιτυχώς επί του υπουργού κ. Αγ. Κουτσόγιωργα.

 

Η Συνθήκη Schengen αποτελεί ένα νομοθέτημα που για πρώτη φορά νομιμοποιεί την ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών. Στα άρθρα της 92 κ.εξ. ορίζεται ως σύστημα πληροφοριών Schengen που θεσπίζεται για την πρόληψη των απειλών κατά της εθνικής ασφαλείας, της δημόσιας τάξης και για την καταστολή ποινικών παραβάσεων των μελών της Συνθήκης. 

Και ενώ στο νομοθέτημα υπάρχουν όλες οι πτυχές του ηλεκτρονικού ελέγχου, της διατηρήσεως αρχείων κ.λ.π., απουσιάζει προκλητικά από τη Συνθήκη αυτή ο τρόπος εφαρμογής της. Δηλαδή με ποιον τρόπο ή με ποιο σύστημα θα γίνεται η ηλεκτρονική συλλογή των δεδομένων των πολιτών στην αρχική και στην τελική φάση (θα αρχίσει λ.χ. με την κάρτα, για να συνεχίσει με την εμφύτευση μικροτσίπ και τελικώς με το χάραγμα;).

 

Στο πλαίσιο θεσπίσεως της Συνθήκης Schengen συζητήθηκε και ο τρόπος εφαρμογής της και κατατέθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις. Συνημμένως καταθέτουμε ένα CD, όπου επιβεβαιώνεται ο παραπάνω ισχυρισμός μας από την παρέμβαση του Νομικού Συμβούλου της Ελλάδος στις Βρυξέλλες το 1997 κ. Γ. Κλοτσώνη σε ραδιοφωνική εκπομπή του π. Κων/νου Στρατηγόπουλου στις 15-6-1997, όπου ενημερώνει ότι στα πλαίσια της συζητήσεως της Συνθήκης Schengen προτάθηκε ως τρόπος εφαρμογής της Συνθήκης το χάραγμα στο μέτωπο ή στο χέρι!!

 

Στα μέλη-κράτη όμως της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφεραν προς ψήφιση την Συνθήκη, αποκρύπτοντας επιμελώς τον τρόπο εφαρμογής της Και δεκατρία χρόνια μετά αγνοούμε τι απεφασίσθη και ποιος τρόπος εφαρμογής συλλογής των δεδομένων απεφασίσθη, πράγμα πρωτοφανές.

Κατά συνέπεια, έχουμε το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, πριν αποφανθούμε με εικασίες, υποψίες, δημοσιογραφικές πληροφορίες κ.ά., να ζητήσουμε να μας προσκομισθούν τα Πρακτικά της συζητήσεως που έγινε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την Συνθήκη Schengen ή η όποια απόφαση που ελήφθη εκ των υστέρων από τα θεσμοθετημένα όργανα της Ε.Ε., ώστε να γνωρίζουμε επακριβώς τι προτάθηκε ως τρόπος εφαρμογής της συλλογής προσωπικών δεδομένων. 

Δεν είναι λογικώς ορθό να αφήσουμε τον τρόπο υλοποιήσεως μιας Συνθήκης που υπογράψαμε σε κάποιους, οι οποίοι επιμελώς αποκρύπτουν και δεν μας γνωστοποιούν αυτόν τον τρόπο. Δεν ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάτι παράνομο ή παράλογο. Ζητάμε τα Πρακτικά, γραπτά και ηχητικό, όπου έχει συζητηθεί και προταθεί ο τρόπος εφαρμογής της Συνθήκης.

 

Υποστηρίζεται εσφαλμένως και καθησυχαστικά, ότι όσα αφορούν τη συλλογή, επεξεργασία και διάδοση πληροφοριών του πολίτη γίνονται, αφού προηγουμένως έχει θεσπιστεί ο Εθνικός Νόμος 2472/97, περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ο οποίος έγινε στο πλαίσιο της προστασίας του πολίτη από τους κινδύνους που ενέχει το νομοθέτημα της Συνθήκης Schengen.

 

Εδώ όμως ακριβώς έγινε εξαπάτηση του πολίτη. Και τούτο, γιατί η Συνθήκη Schengen ανήκει στο Πρωτογενές Δίκαιο, ενώ ο Νόμος 2472/97 ανήκει στο Εθνικό Δίκαιο και μάλιστα στο τριτογενές. Συνεπώς, ένα τριτογενές Δίκαιο δεν μπορεί να υπερισχύσει του πρωτογενούς.

Γεννάται εύλογα το ερώτημα: γιατί το περιεχόμενο του Νόμου 2472/97 δεν ενσωματώθηκε στη Συνθήκη Schengen, ώστε να έχει κύρος πρωτογενούς Δικαίου; 

Ας μη μας λένε, λοιπόν, ότι ο Νόμος 2472/97 έγινε για να προστατεύσει τον πολίτη από κινδύνους της Συνθήκης Schengen. Και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προωθούν συστήματα ηλεκτρονικής συλλογής δεδομένων χωρίς να υφίσταται νόμος προστασίας του πολίτη που να εκπηγάζει από το Πρωτογενές Δίκαιο.

Έχουμε τη γνώμη, ότι  

α) η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος θα πρέπει να αξιώσει από την Πολιτεία να συμμετάσχει ως θεσμικός φορέας στη διαβούλευση για το Νομικό πλαίσιο που θα αφορά στην «Κάρτα του Πολίτη».

β) Πριν να διαμαρτυρηθούμε για ο,τιδήποτε αφορά στην «Κάρτα του Πολίτη», να ενεργήσουμε με τρόπο επιστημονικά θεμιτό, που θα διασφαλίζει το κύρος της Ελλαδικής Εκκλησίας, ζητώντας ευθέως διά του Γραφείου της Εκκλησίας στις Βρυξέλλες τα Πρακτικά της συζητήσεως για την εφαρμογή της Συνθήκης Schengen.

γ) Να σταλεί επιστολή της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τον κ. Πρωθυπουργό και να ζητά έγγραφη απάντηση στο ερώτημα: Κινείται η «Κάρτα του Πολίτη» σε πλαίσια ενός Εθνικού Προγράμματος της Κυβερνήσεως, το οποίο δεν συνδέεται με οποιοδήποτε άλλο Ευρωπαϊκό Κέντρο, ή εξυπηρετεί στην υλοποίηση της συλλογής των προσωπικών δεδομένων στα πλαίσια της Συνθήκης Schengen;

 

δ) Να ζητηθούν και από τον κ. Πρωθυπουργό τα Πρακτικά της συζητήσεως για την υλοποίηση της Συνθήκης Schengen ή η όποια άλλη απόφαση ή Οδηγία που έχει δοθεί από την Ε.Ε. και αφορά τον τρόπο εφαρμογής της Συνθήκης Schengen.

 

ε) Να ζητηθεί από τον κ. Πρωθυπουργό να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να κατατεθεί μία «πρόταση για ένα μη αναθεωρήσιμο άρθρο στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα», σύμφωνα με τη συνημμένη επιστολή μου της 1-9-2010.

Τέλος, συζήτηση τεκμηριωμένη και πολύ περισσότερο θέση επιστημονική και θεολογική μπορεί να τεθεί για την Κάρτα του Πολίτη, κατά την γνώμη μας, μόνον όταν θα έχουμε τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Με τον προσήκοντα σεβασμό

Δημήτριος Τσελεγγίδης
Καθηγητής Α.Π.Θ.

hristospanagia3.blogspot.com 

http://anavaseis.blogspot.com

῾Η παραίσθηση ἑνός τρελοῦ (ποίημα)

Σχίσω τίς λέξεις

σάν τά δάκρυα πού πνίγω,

τσαλακώνω τά χαρτιά

πού δειλά ξεπροβάλλουν.

Κι ὅμως κάποτε

Θά βγοῦν οἱ λέξεις

πού θέλουν τόσα

νά ποῦν.

Σάν πρόκες τρυποῦν

Κι ἀφήνουν

γιά πάντα

Τό μήνυμα

Δέν ξέρω τί ἄκουσες

χθές...

Δέν  ξέρω ἄν μπόρεσα

Ξέρω μονάχα πώς ἤθελα

Πώς προσπάθησα

ἔτσι δειλά κι ἀμήχανα

῎Ονειρο μᾶλλον

Θά ἦταν

Μιά παραίσθηση ἑνός τρελοῦ

Σκίσε, σκίσε

Τό χαρτί

Τσαλάκωσε τίς λέξεις,

Πνίχτες

τό μήνυμα δέν ἄξιζε

μή νομίζεις πώς

ποιητής κάποτε

θά γίνεις

ἁπλῶς θά σχίζεις τά χαρτιά

θά τσαλακώνεις τίς λέξεις

ἡ ἀνάσα ὅμως

θά παραστέκει ἐκεῖ

μέ τήν ἐκκωφαντική σιωπή της.

᾿Ελάσσων (18-11-2010)

Γέροντος Παϊσίου τοῦ ῾Αγιορείτου: «Νά πιστέψουμε φιλότιμα στόν Θεό»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ή πίστη και ή εμπιστοσύνη στον Θεό

«Νά πιστέψουμε φιλότιμα στον Θεό»

- Γέροντα, στενοχωριέμαι για τους λογισμούς απιστίας πού έχω.
- Τό ότι στενοχωριέσαι και δεν τους δέχεσαι, σημαίνει ότι αυτοί οι λογισμοί είναι από τόν πονηρό. Μερικές φορές ό Χριστός επιτρέπει νά έχουμε λογισμούς αμφιβολίας ή απιστίας, για νά δη την διάθεση καί τό φιλότιμο μας.
Ό δικός μας όμως Θεός δέν είναι μύθος όπως ό Δίας, ό Απόλλων κ.λπ. Ή θρησκεία μας είναι αληθινή, ζωντανή. Έχουμε νέφος Αγίων, όπως αναφέρει καί ό Απόστολος Παύλος[1], οι όποιοι γνώρισαν τόν Χριστό, Τόν έζησαν άπό κοντά καί θυσιάσθηκαν γι' Αυτόν.
Καί στην εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι αφιερωμένοι στον Θεό πού ζουν ουράνιες καταστάσεις καί έχουν επαφή με Αγγέλους, με Αγίους, ακόμη καί με τόν Χριστό καί την Παναγία.
Καί θά σου πω κάτι άπό τόν εαυτό μου, γιά νά σε βοηθήσω.
Βλέπεις, γίνομαι καί εγώ... αιμοδότης· φανερώνω ορισμένα γεγονότα, γιά νά βοηθήσω. Όπου βλέπω θησαυρισμένη γνώση καί παραγκωνισμένη πίστη, την πίστη θέλω νά ενισχύσω, γι' αυτό και λέω μερικά γεγονότα πίστεως.
Όταν ήμουν μικρός, στην Κόνιτσα, διάβαζα πολλούς βίους
-Αγίων καί έδινα καί στά άλλα παιδιά νά διαβάσουν ή τά μάζευα καί διαβάζαμε μαζί. Θαύμαζα τήν μεγάλη άσκηση καί τις νηστείες πού έκαναν οι Άγιοι καί προσπαθούσα νά κάνω καί εγώ ό,τι έκαναν εκείνοι. Άπό τήν νηστεία ό λαιμός μου είχε γίνει σάν το κοτσάνι άπό το κεράσι.
Τά παιδιά με πείραζαν. «Θά πέση το κεφάλι σου!», μού έλεγαν. Τι τραβούσα! Τέλος πάντων. Άπό τήν
άλλη, ό μεγάλος μου αδελφός, επειδή αρρώσταινα άπό τις νηστείες καί φοβόταν μήπως δέν τελειώσω τό σχολείο, μού έπαιρνε τά Συναξαράκια των Αγίων πού διάβαζα.
Μετά τά έκρυβα στο δάσος, στο εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας, καί πήγαινα εκεί κρυφά καί διάβαζα. Μιά μέρα κάποιος γείτονας, ονόματι Κώστας, είπε στον αδελφό μου: «Θά τόν κάνω εγώ νά άλλάξη μυαλό, νά πετάξη αυτά τά βιβλία πού διαβάζει καί νά άφήση καί τις νηστείες καί τις προσευχές».
Μέ βρήκε λοιπόν - ήμουν περίπου δεκαπέντε χρονών τότε - καί άρχισε νά μού λέη τήν θεωρία τού Δαρβίνου.
Έλεγε-έλεγε, ώσπου μέ ζάλισε. Έτσι όπως ήμουν ζαλισμένος, πήγα κάτ' ευθείαν στο δάσος, στο εξωκλήσι τής Αγίας Βαρβάρας. Μπήκα μέσα καί άρχισα νά παρακαλώ τόν Χριστό.
«Χριστέ μου, άν ύπάρχης, νά μού παρουσιασθής», έλεγα καί έκανα συνέχεια γιά πολλή ώρα μετάνοιες. Ήταν καλοκαίρι. Ό ιδρώτας έτρεχε, είχα γίνει μούσκεμα· είχα αποκάμει τελείως.
Άλλα ούτε είδα ούτε άκουσα τίποτε. Ούτε ό Θεός νά μέ οικονομήση λίγο, έστω μέ ένα μικρό σημείο, κάποιον κρότο, κάποια σκιά· παιδί ήμουν στό κάτω-κάτω.
Καί άν τό έβλεπε κανείς ανθρωπίνως ή μέ τήν λογική, θά έλεγε: «Κρίμα, Θεέ μου, τό ταλαίπωρο! Άπό έντεκα χρονών ανέβαινε στά βράχια, έκανε τέτοια άσκηση, καί τώρα περνάει μιά κρίση. Τό ζάλισε ό άλλος μέ κάτι ανόητες θεωρίες.
Μέσα στό σπίτι έχει δυσκολίες άπό τόν αδελφό του. Έφυγε στο δάσος, για να Σου ζήτηση βοήθεια...». Όμως τίποτε-τίποτε-τίποτε! Άποκαμωμένος από τις πολλές μετάνοιες κάθησα λίγο κάτω. Τότε σκέφθηκα: «Καλά, όταν ρώτησα τον Κώστα τί γνώμη έχει εκείνος γιά τον Χριστό, τί μου είπε; "Ήταν ό πιο καλός, ό πιο δίκαιος άνθρωπος, μου είχε πει, καί, επειδή κήρυττε δικαιοσύνη, θίχτηκαν τά συμφέροντα τών Φαρισαίων καί Τον σταύρωσαν από φθόνο"».
Τότε είπα: «Άφοΰ ό Χριστός ήταν τόσο καλός άνθρωπος, τόσο δίκαιος, καί δέν είχε παρουσιασθή ποτέ άλλος όμοιος Του, καί οί άλλοι άπό φθόνο καί κακία
Τόν θανάτωσαν, αξίζει γι' Αυτόν τον άνθρωπο νά κάνω περισσότερα άπό όσα έκανα, ακόμη καί νά πεθάνω». Μόλις τό αντιμετώπισα έτσι, παρουσιάσθηκε ό Χριστός μέσα σέ πολύ φως - έλαμψε τό εκκλησάκι -καί μοϋ είπε: « Έγώ είμι ή Άνάστασις καί ή ζωή, ό πιστεύων εις έμέ, καν άποθάνη, ζήσεται»[2].
Τά λόγια αυτά διάβαζα καί στό ανοιχτό Ευαγγέλιο, τό όποιο κρατούσε στο ένα χέρι. Μού έκανε τέτοια αλλοίωση εσωτερική, πού έλεγα συνέχεια: «Έλα τώρα έδώ, Κώστα, νά τά πούμε, άν ύπάρχη ή δέν υπάρχη Θεός».
Βλέπεις, ό Χριστός, γιά νά παρουσιασθή, περίμενε τήν δική μου φιλότιμη αντιμετώπιση. Καί άν άπό ένα παιδί ζητά τήν φιλότιμη αντιμετώπιση, πόσο μάλλον άπό έναν μεγάλο;
- Μερικοί, Γέροντα, αμφισβητούν όλη τήν θεία Οικονομία.
- Μά πώς μπορεί νά θεωρηθή παραμύθι όλη αυτή ή ιστορία μέ τόν Χριστό; Τόσα πού διαβάζουμε στους Προφήτες πού έζησαν επτακόσια χρόνια προ Χριστού καί μιλούν μέ τόσες λεπτομέρειες γιά τόν Χριστό, αυτό δέν τους προβληματίζει; Ή Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ακριβώς ακόμη καί γιά πόσα χρήματα θά προδώσουν τόν Χριστό[3].
Ύστερα λέει ότι τά χρήματα αυτά δεν θά τά βάλουν οι Εβραίοι στό ταμείο του Ναού, γιατί θά είναι αντίτιμο αίματος, αλλά θά αγοράσουν ένα χωράφι, γιά νά θάβουν τους ξένους[4]. Εκπληρώθηκε ή προφητεία του Προφήτη Ζαχαρία κ.ά.
Τόσο ξεκάθαρα πράγματα! Μέχρι τέτοιο σημείο λεπτομέρειες! Ακόμη και γιά τά ιμάτια Του αναφέρει τί θά γίνουν[5]! Και όλα αυτά λέχθηκαν τόσα χρόνια πριν από την Γέννηση του Χρίστου. Πώς λοιπόν εγώ νά φέρω λογισμό απιστίας;
Βλέπουμε υστέρα τον Απόστολο Παύλο! Διώκτης ήταν. Πήγαινε στην Δαμασκό γιά άλλον σκοπό. Του παρουσιάζεται ό Χριστός καί του λέει: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;». «Ποιος είσαι, κύριε;», ρωτάει εκείνος. «Έγώ είμαι ό Χριστός, πού εσύ καταδιώκεις».
Καί μετά πληροφορεί τον Άνανία ό Χριστός καί τον βαπτίζει[6]! Καί στην συνέχεια πόσο ταλαιπωρήθηκε, πόσο αγωνίσθηκε ό Απόστολος Παύλος, γιά νά κηρύξη σέ όλα τά έθνη! Ύστερα πόσοι Μάρτυρες! Έντεκα εκατομμύρια Μάρτυρες! Αυτοί όλοι χαμένο το είχαν;
Πώς νά τά ξεχάση κανείς όλα αυτά; Αν διάβαση λίγο το Ευαγγέλιο, μπορεί νά μην πιστέψη; Καί αν υπήρχαν μερικές λεπτομέρειες ακόμη, αυτό πολύ θά βοηθούσε νά πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Αλλά ό Θεός σκόπιμα δέν το επέτρεψε, γιά νά κοσκινισθούν οι άνθρωποι, γιά νά δη πόσοι Τον αγαπούν, πόσοι θυσιάζονται γι' Αυτόν, χωρίς νά περιμένουν θαύματα κ.λπ.
Έναν φιλότιμο άνθρωπο, νομίζω, δέν τον αγγίζουν, δέν τόν επηρεάζουν όσα βλάσφημα καί αν ακούση.
Πρέπει νά πιστέψη κανείς στον Θεό φιλότιμα, όχι νά θέλη θαύμα, γιά νά πιστέψη. Όταν βλέπω μεγάλους νά μοϋ ζητοϋν νά δουν κανένα θαύμα, γιά νά πιστέψουν, ξέρεις πώς γίνομαι;
Να ήταν μικροί, θα είχαν κάποια δικαιολογία λόγω της ηλικίας· αλλά αυτοί νά μήν έχουν κάνει τίποτε για τον Χριστό καί νά λένε «νά δοϋμε κάτι, γιά νά πιστέψουμε», αυτό είναι πολύ φθηνό πράγμα. Μήπως, καί θαύμα νά δουν, θά βοηθηθούν; Θά πουν ότι είναι μαγεία κ.λπ.

1. Βλ. Εβρ. 12, 1.
2. Ίω. 11,25-26.
3. Βλ. Ζαχ. 11,1-13.
4. Πρβ. Ίερ. 18,2 καί 39, 9· Ματθ. 27, 7-9.
5. Βλ. Ψαλμ. 21, 19.
6. Βλ. Πράξ. 9, 1-18.

Απόσπασμα από τις σελίδες  261 -265 του βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  

Τέστ γνησιότητος ἀγάπης / τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Δημητρέα

Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι οὔτε λόγια οὔτε συναισθήματα. Ἡ γνήσια ἀγάπη ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν διάθεση θυσίας καί ἀπό τό μέγεθος τῆς θυσίας.

Ἡ ἐπίγνωση καί ἡ ἀναγνώριση τῆς ἱερότητας τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ· τῶν ἐντολῶν καί τῶν θεσμῶν τῆς Ἐκκλησίας· καί ἡ τήρηση τους μέ ἔμπρακτη θυσία, εἶναι τό ἀσφαλέστερο τέστ γιά τό πόσο ἀληθινά καί γνήσια πιστεύουμε καί ἀγαπᾶμε τόν Θεό.

Μιά τέτοια ἀφορμή γιά νά ἀξιολογήσουμε τήν γνησιότητα τῆς πίστης μας καί τῆς ἀγάπης μας στό Θεό εἶναι ἡ ἱερή περίοδος τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, πού ἀρχίζει στίς 15 Νοεμβρίου.
 

* * *
 

Ἕνα φωτεινό παράδειγμα ἡρωϊκοῦ φρονήματος στήν τήρηση τῆς νηστείας βρίσκουμε στό μικρό βιβλίο «ΙΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ» (σελ. 75-76):

«Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Τόν ἔλεγαν Μιχάλη Ζιάκα. Τό 1948-49 ἦταν στρατιώτης. Καί βρισκόταν στίς ἐπιχειρήσεις τοῦ Γράμμου.

Ἐκεῖ ὁ λόχος του εἶχε μείνει μιά ἑβδομάδα ὁλόκληρη χωρίς ἀνεφοδιασμό. Ὑπόφεραν πολύ τά παιδιά ἀπό πεῖνα, ἀσιτία καί ἐξάντληση. Μά κάποτε ἔφθασαν καί τά τρόφιμα. Ψωμί καλό, κουραμάνα· καί κρέας μαγειρεμένο, ἕτοιμο. Μπῆκαν στήν σειρά, ἕνας-ἕνας, καί ἔπαιρναν πρῶτα τήν κουραμάνα καί μετά τό κρέας στήν καραβάνα!

Ἦρθε καί ἡ σειρά τοῦ Μιχάλη νά πάρει τό φαγητό. Πλησιάζει στό διανομέα καί τοῦ λέει:

-Μπορεῖς νά μοῦ δώσεις ἀντί γιά κρέας λίγες ἐλιές;

-Τί; Ἐλιές; Γιατί ἐλιές; Ἀφοῦ ἔχει κρέας!

Ἀπάντησε ὁ Μιχάλης.

-Νά φάω κρέας, νά μαγαρίσω τήν Παρασκευή;

Κάθεται λοιπόν ὁ Μιχάλης ἀνάμεσα σέ ἄλλους στρατιῶτες. Ἐκεῖνοι τρῶνε κρέας. Ὁ Μιχάλης ἐλιές. Καί τόν κοροϊδεύουν. Γιατί ἔκαμε τόν σταυρό του. Γιατί εἶναι κουτός. Γιατί, ἐνῶ μπορεῖ νά φάει κρέας -καί μάλιστα μετά τέτοια πεῖνα-, τρώει ἐλιές! Λένε πολλά. Ὁ Μιχάλης σιωπᾶ.

Ξαφνικά ὅμως, ἐνῶ ἔτρωγε καί συνέχιζαν νά τόν κοροϊδεύουν, πέφτει λίγα μέτρα πιό πέρα μιά ὀβίδα! Σηκώθηκε σύννεφο ἡ σκόνη στόν ἀέρα! Ἔτρεξαν ἄλλοι στρατιῶτες νά ἰδοῦν, τί εἶχε συμβῆ. Καί εὑρῆκαν τούς δύο στρατιῶτες νεκρούς. Καί τόν Μιχάλη νά σηκώνεται ἀπό χάμω καί νά τινάζει τά ροῦχα του ἀπό τά χώματα!
 

* * *
 

Πέρασαν χρόνια. Ὁ Μιχάλης Ζιάκας εἶναι ἕνας φτωχός τσοπάνης στό χωριό του. Ζεῖ, ὅπως πάντα, μέ εὐσέβεια.

Μιά Παρασκευή, παρέα μέ ἄλλους φτωχούς τσοπάνηδες, κάθησαν νά φᾶνε. Ἔβγαλε ἀπό τό σακκούλι του λίγο ψωμί καί ἔτρωγε. Καί ἀπό τό παγούρι του ἔπινε λίγο νερό νά μαλακώνει τό ψωμί στό στόμα του.

Ἕνας ἀπό τούς τσοπάνηδες προσφέρθηκε τότε νά τοῦ δώσει λίγο τυρί γιά προσφάϊ. Τοῦ λέει ὁ Μιχάλης:

-Δέν μαγάρισα τήν Παρασκευή, μιά ἑβδομάδα νηστικός στόν Γράμμο, καί θά τήν μαγαρίσω τώρα;

Καί διηγήθηκε τήν ἱστορία.
 

* * *
 

Θέλει συζήτηση, ὅτι τόν Μιχάλη τόν ἔσωσε ὁ Χριστός, ἐπειδή σεβάστηκε τήν ἡμέρα πού σταυρώθηκε γιά μᾶς;

Ὤ Χριστέ μου, πόσο εὔκολα μαγαρίζουν μερικοί τήν ψυχή τους!

Μακάρι τέτοια παραδείγματα νά μᾶς ἐμπνέουν ἦθος καί φρόνημα...

Πηγή:http://www.agiazoni.gr