Αρχιμ. Αθανάσιος Μετεωρίτης: τα θέματα της πίστεως δεν επιδέχονται εκπτώσεις και συμβιβασμούς

Αρχιμ. Αθανάσιος Μετεωρίτης: τα θέματα της πίστεως δεν επιδέχονται εκπτώσεις και συμβιβασμούς

" Δέν ὑ­πα­κού­ου­με σέ ἐκ­φο­βι­σμούς καί ἀ­πει­λές. Δέν ἀ­πο­δε­χό­με­θα τε­λε­σί­γρα­φα καί τε­τε­λε­σμέ­να γε­γο­νό­τα. Ἀρ­νού­με­θα νά ἐγ­κα­τα­λεί­ψου­με τήν σω­τή­ριο πί­στη καί τήν ἁ­γι­ο­τό­κο πα­ρά­δο­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὁ­δη­γού­με­νοι σέ ἐ­ξω­εκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­τρα­πούς ψευ­δε­νώ­σε­ων καί οὐ­νι­τι­κῶν προ­σχω­ρή­σε­ων" . 


Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων στον αγωνιστικό χαιρετισμό του στην ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. Αθανάσιος, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε απ όλη την αίθουσα.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

τοῦ Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου,

Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου - Ἁγίων Μετεώρων

στήν Ἡμερίδα: «Πρω­τεῖ­ον-Συ­νο­δι­κό­της καί Ἑ­νό­της τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας»

Πειραιάς, 28 Ἀπριλίου 2010

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, σε­βα­στοί πα­τέ­ρες, ἐλ­λο­γι­μώ­τατ­οι κ. Κα­θη­γη­τές,

Χριστός Ἀνέστη.

Ἀ­πο­τε­λεῖ ἰ­δι­αί­τε­ρη εὐ­λο­γί­α γιά μᾶς ἡ τι­μη­τι­κή πρό­σκλη­ση τοῦ Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Πει­ραι­ῶς κ. Σε­ρα­φείμ νά πα­ρα­στοῦ­με καί νά ἀ­πευ­θύ­νου­με τα­πει­νή κα­λο­γε­ρι­κή ἁ­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κη προσ­λα­λιά σ’ αὐ­τή τήν ἡ­με­ρί­δα, πού μέ ἰ­δι­αί­τε­ρη φρον­τί­δα καί ἐ­πι­στη­μο­νι­κή ἀρ­τι­ό­τη­τα δι­ορ­γα­νώ­νει κα­τα­δει­κνύ­ον­τας γιά μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά τήν ὁ­μο­λο­για­κή παρ­ρη­σί­α, τό ἀ­γω­νι­στι­κό φρό­νη­μα καί τήν ἐμ­πνευ­σμέ­νη καί μα­χη­τι­κή μαρ­τυ­ρί­α του.

Ἡ ἀ­πο­ψι­νή μας πα­ρου­σί­α ἐ­δῶ εἶ­ναι μί­α ἐν­συ­νεί­δη­τη καί ὑ­πεύ­θυ­νη μαρ­τυ­ρί­α ἔ­ναν­τι τοῦ μεί­ζο­νος προ­βλή­μα­τος τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, πού ἐ­πι­σεί­ει σο­βα­ρούς κιν­δύ­νους γιά τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας καί τήν πνευ­μα­τι­κή πο­ρεί­α τῶν πι­στῶν μέ βα­θει­ές πνευ­μα­τι­κές και σω­τη­ρι­ο­λο­γι­κές προ­ε­κτά­σεις.

Εἶ­ναι μί­α μαρ­τυ­ρί­α συ­νο­δοι­πο­ρί­ας καί συμ­με­το­χῆς στήν κα­λή ἀ­νη­συ­χί­α καί τόν προ­βλη­μα­τι­σμό καί τῶν ὑ­πο­λοί­πων πα­ρι­στα­μέ­νων, ὀρ­γα­νω­τῶν, εἰ­ση­γη­τῶν καί ἀ­κρο­α­τῶν, ἀλ­λά καί τό­σων ἀλ­λων πι­στῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, πού θλί­βον­ται καί ἀ­γα­να­κτοῦν μέ τά σύγ­χρο­να οἰ­κου­με­νι­στι­κά ἀ­νοίγ­μα­τα καί ἐκ­φρά­ζουν τήν ἐν­το­νη δυ­σα­ρέ­σκεια καί τήν ἀ­γω­νί­α τους.

Εἶ­ναι ἡ κοι­νή ἀ­πο­φα­σι­στι­κή καί ἀ­νυ­πο­χώ­ρη­τη μαρ­τυ­ρί­α ὅ­λων μας ὅ­τι ἀρ­νού­με­θα νά ἀ­πο­δε­χθοῦ­με τά τε­τε­λε­σμέ­να, πού δι­α­μορ­φώ­νουν καί ἐ­πι­χει­ροῦν νά ἐ­πι­βά­λουν, στόν το­μέ­α τῶν οἰ­κου­με­νι­κῶν δι­α­λό­γων καί τῆς ἑ­νώ­σε­ως μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους οἱ μη­χα­νι­σμοί τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς καί τῆς Νέ­ας Τά­ξε­ως Πραγ­μά­των. Σέ και­ρούς μά­λι­στα δυσχεί­με­ρους γιά τήν πα­τρί­δα καί τόν λα­ό μας, πού βι­ώ­νει μέ τόν πλέ­ον τρα­γι­κό τρό­πο τίς συ­νέ­πει­ες αὐ­τῶν τῶν μη­χα­νι­σμῶν μέ­σα στήν δί­νη τῆς κα­θο­λι­κῆς ἀ­πα­ξι­ώ­σε­ως, τῆς ἀ­να­ξι­ο­πι­στί­ας, τῆς ἀ­πο­συν­θέ­σε­ως, τῆς ὑ­πο­τέ­λειας καί τῆς πο­δη­γε­τή­σε­ως.

Τά ἴ­δια ἀ­κρι­βῶς ἀ­πο­τε­λέ­σματα ἐ­πι­χει­ροῦν­ται καί στόν το­μέ­α τῆς πί­στε­ως μέ­σα στό νο­ση­ρό καί ἀλ­λο­τρι­ω­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον τοῦ οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, μέ ἀ­νε­πί­τρε­πτες καί ὀ­λέ­θρι­ες πα­ρα­χω­ρή­σεις, σχε­τι­κο­ποι­ή­σεις, νο­θεύ­σεις, ἀλ­λοι­ώ­σεις, με­ταλ­λά­ξεις καί συμ­βι­βα­σμούς, πού πραγ­μα­το­ποι­οῦν­ται κά­τω ἀ­πό τόν μαν­δύ­α τῆς κα­τα­λα­γῆς, τῆς ἀλ­λη­λο­πε­ρι­χω­ρή­σε­ως, τοῦ ἀ­μοι­βαί­ου ἐμ­πλου­τι­σμοῦ, τῆς ἀ­δελ­φο­σύ­νης καί μέ­σα σέ ἕ­να κλί­μα ἀ­κα­τά­σχε­της καί ἀ­νού­σιας ἀ­γα­πο­λο­γί­ας.

Ἡ ἀ­λή­θεια ὅ­μως τῆς πί­στε­ώς μας εἶ­ναι καί θα πα­ρα­μεί­νει ἀ­να­λλοί­ω­τη, ἀ­πα­ρα­χά­ρα­κτη καί ἀ­και­νο­τό­μη­τη. Ἡ ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη μας εἶ­ναι καί θα πα­ρα­μεί­νει ἀ­δι­α­πραγ­μά­τευ­τη. Δέν ἔ­χει ἀ­νάγ­κη ἀπό μη­χα­νι­σμούς στή­ρι­ξης, σύμ­φω­να στα­θε­ρό­τη­τας, ἐ­πο­πτι­κά συμ­βού­λια, δι­ε­θνή κη­δε­μο­νί­α. Δέν πε­ρι­στέ­λλε­ται, δέν ὑ­πο­νο­μεύ­ε­ται, δέν ἀ­πα­ξι­ώ­νε­ται, δέν φο­βᾶ­ται κερ­δο­σκό­πους, δέν χρε­ω­κο­πεῖ!

Αὐ­τή ἡ ἀποστολοπαράδοτη πί­στη τῆς ἁ­γί­ας μας ὀρ­θο­δο­ξί­ας, ἡ ζῶ­σα καί σω­τή­ριος πίστη τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, πα­ρά τίς λυσ­σώ­δεις ἐ­πι­βου­λές καί ἐ­πι­θέ­σεις πού δέ­χε­ται ἀ­πό τούς ἐν­τός καί ἐ­κτός τῶν τει­χῶν ἐμ­φα­νεῖς καί ἀ­φα­νεῖς πο­λε­μί­ους της, μέ τήν χά­ρη τοῦ Ἀ­να­στάν­τος Κυ­ρί­ου μας, τῆς Πα­να­γί­ας μας καί τῶν Ἁ­γί­ων μας, καί τήν ὧδε προ­σφι­λή μας πα­τρί­δα θά σώ­σει καί στήν ἄ­νω καί μέλ­λου­σα πα­τρί­δα μας θά μᾶς ὁ­δη­γή­σει.

Τό μή­νυ­μά μας εἶ­ναι σα­φές καί κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό: τά θέ­μα­τα τῆς πί­στε­ως δέν ἐ­πι­δέ­χον­ται ἐκ­πτώ­σεις καί συμ­βι­βα­σμούς. Στά θέ­μα­τα τῆς πί­στε­ως δέν ὑ­πάρ­χουν δι­οι­κοῦν­τες καί δι­οι­κού­με­νοι, προ­ϊ­στά­με­νοι καί ὑ­φι­στά­με­νοι, ἐν­το­λο­δό­χοι καί ὑ­πο­τα­κτι­κοί. Δέν ὑ­πα­κού­ου­με σέ ἐκ­φο­βι­σμούς καί ἀ­πει­λές. Δέν ἀ­πο­δε­χό­με­θα τε­λε­σί­γρα­φα καί τε­τε­λε­σμέ­να γε­γο­νό­τα. Ἀρ­νού­με­θα νά ἐγ­κα­τα­λεί­ψου­με τήν σω­τή­ριο πί­στη καί τήν ἁ­γι­ο­τό­κο πα­ρά­δο­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὁ­δη­γού­με­νοι σέ ἐ­ξω­εκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­τρα­πούς ψευ­δε­νώ­σε­ων καί οὐ­νι­τι­κῶν προ­σχω­ρή­σε­ων.

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,

Θά θέ­λα­με καί ἀ­πό τήν θέ­ση αὐ­τή νά Σᾶς εὐ­χα­ρι­στή­σου­με καί νά Σᾶς συγ­χα­ροῦ­με γιά τήν ὁ­μο­λο­για­κή σας μαρ­τυ­ρί­α στό ζή­τη­μα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ. Ἡ ἡ­γε­τι­κή Σας πα­ρου­σί­α, σέ ἀ­να­λο­γί­α μά­λι­στα μέ τήν ἐ­πι­σκο­πι­κή λει­ψαν­δρί­α στόν συγ­κε­κρι­μέ­νο το­μέ­α, μᾶς πα­ρη­γο­ρεῖ καί μᾶς ἐν­δυ­να­μώ­νει. Σᾶς εὐ­χα­ρι­στοῦ­με καί Σᾶς συγ­χαί­ρου­με, ἐ­πί­σης, γιά τήν ὀρ­γά­νω­ση τῆς ἀ­πο­ψι­νῆς ἡ­με­ρί­δος μέ τό πο­λύ εὔ­στο­χο καί ἐ­πί­και­ρο θέ­μα: «Πρω­τεῖ­ον-Συ­νο­δι­κό­της καί Ἑ­νό­της τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας» τό ὁ­ποῖ­ο θά ἀ­να­πτύ­ξουν ἀ­ξι­ο­λο­γό­τα­τοι εἰ­ση­γη­τές.