Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἀρχιμ. Γερβασίου Ραπτοπούλου διὰ τὸν κοιμηθέντα Γέροντα π. Μᾶρκο Μανώλη

"ἔφθασε μέχρι καὶ τὰ Καρπάθια ὄρη τῆς Τρανσυλβανίας
“ζητῆσαι” κι ἐκεῖ τὸ ἀπολωλός".

Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος

Ἰωαν. Ραπτόπουλος τῆς Ὀρθοδόξου

Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος «Η

ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» πληροφορηθεὶς τὴν

κοίμησιν τοῦ Γέροντος π. Μάρκου

Μανώλη, ἀπέστειλεν εἰς τὸν πρό-

εδρον τῆς Π.Ο.Ε. κ. Κων. Σαμωνᾶ

τὴν ἀκόλουθον συλλυπητήριον ἐπι-

στολήν:

«Πρὸς τὴν Πανελλήνια Ὀρθόδοξη

Ἕνωση (Π.Ο.Ε.)

Κάνιγγος 10, 106 14, Ἀθήνα

Ἀγαπητέ μου κ. Πρόεδρε,

μὲ τὴν ἐκδημία πρὸς τὸν Κύριο

τοῦ πνευματικοῦ Προϊσταμένου

τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύ-

που” Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ.

Γέροντα π. Μάρκου Μανώλη, σή-

μερα τὸ ἑσπέρας, δεχθεῖτε σᾶς πα-

ρακαλῶ τὰ πλέον θερμὰ συλλυπη-

τήρια τῆς Ἀδελφότητος “Η ΟΣΙΑ

ΞΕΝΗ” καὶ ἐμοῦ προσωπικά.

Μὲ κατώδυνη τὴν ψυχή μου ἐπι-

τρέψτε μου δύο λόγια γιὰ τὸν μα-

καριστὸ πλέον Γέροντα τῆς Π.Ο.Ε.

καὶ τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύπου”. Μὲ

τὸ Γέροντα βρέθηκα πνευματικὰ

συνοδοιπόρος πρὸς τοὺς “ἐλαχί-

στους ἀδελφοὺς” τοῦ Χριστοῦ

(Ματθ. κε´, 36 καὶ 40) στὶς φυλακὲς

Ἑλλάδος καὶ ἐξωτερικοῦ. Κι αὐτὸ

τὸ γεγονὸς μαρτυρεῖ τὴν πολλή

του ἀγάπη ἰδιαίτερα σὲ ἐκείνους,

ποὺ θεωροῦνται ἢ καὶ εἶναι οἱ

ἁμαρτωλότεροι ὅλων. Κι αὐτὸ τὸ

ἔπραττε ἀκολουθώντας “τοῖς ἴχνε-

σιν” Ἐκείνου, ποὺ εἶπε• “οὐκ ἧλθον

καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτω-

λοὺς εἰς μετάνοιαν”. Καὶ τὸ ἄλλο•

“ἦλθεν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου

ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός”.

Ἡ ἀγάπη του αὐτὴ φτέρωσε τὴν

ψυχή του καὶ ἔφθασε μέχρι καὶ τὰ

Καρπάθια ὄρη τῆς Τρανσυλβανίας

“ζητῆσαι” κι ἐκεῖ τὸ ἀπολωλός. Βά-

δισε ἕνα δρόμο, τὸν ὁποῖο ἀκολου-

θεῖ καὶ ἡ ταπεινότητά μου 33 τώρα

χρόνια.

Ἀλλὰ σεῖς γνωρίζετε καλύτερα

ἀπὸ μένα ὅτι ὁ μακαριστὸς Γέρον-

τας ἀναλώθηκε σὰν λαμπάδα καιο-

μένη στὴ διακονία τοῦ Ἀμπελώνα

τοῦ Κυρίου μας Ἱησοῦ σὲ ὅλους

τοὺς τομεῖς τῆς διακονίας, ὅπως

τοῦτο μᾶς τὸ προσδιόρισε ὁ Ἴδιος

μὲ τὸ λόγο του καὶ τὴν πράξη του:

“Ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε

διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ

δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον

ἀντὶ πολλῶν”.

Αὐτὸς ἦταν ὁ μακαριστὸς Γέ-

ροντας. Ἔδωσε καὶ ὁ ἴδιος τὴ ζωή

του ὅλη στὸ “διακονῆσαι” τὸν

ἄνθρωπο. Στὴ λογικὴ καὶ ἀναίμακτη

λατρεία. Στὸ Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς

Ἐξομολογήσεως. Στοὺς φτωχούς.

Στοὺς γέροντες. Στὴ νεολαία μας.

Σὲ ὅλες τὶς Ἀκολουθίες τῆς ἁγίας

μας Ἐκκλησίας. Στὰ ὀρφανά. Στὶς

Φυλακές. Στὰ Ψυχιατρεῖα. Στοὺς

θλιμμένους. Στοὺς προδομένους

γονεῖς καὶ σὲ ὅλους τοὺς μοναχι-

κοὺς συνανθρώπους του.

Αὐτὴ ἦταν συνοπτικὰ ἡ ζωή του.

“Πλήρης ἔργων ἀγαθῶν”. Μέχρι

τὴν παραμονὴ τῆς Κυριακῆς τῶν

Βαΐων δεχόταν κάτω ἀπὸ τὸ πετρα-

χήλι του ἑκατοντάδες “κοπιῶντας

καὶ πεφορτισμένους”, γιὰ νὰ ἀνα-

παυθεῖ μόνο τὶς πρωϊνὲς ὧρες. Καὶ

μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τῶν Βαΐ-

ων ἄρχισε καὶ ἡ δική του ἀνοδικὴ

πορεία τῆς δοκιμασίας του. Ὥσπου

τὸ ἑσπέρας σήμερα πέρασε στὴν

αἰωνιότητα. Στὴ ζωή, “ὅπου οὐκ

ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός,

ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος”. Στὴν

οὐράνια βασιλεία. Στὴν ἀπέραντη

ὀμορφιὰ καὶ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ,

τὸν ὁποῖο ἀγάπησε “παιδιόθεν” καὶ

τὸν διακόνησε μὲ ὅλη του τὴν ψυ-

χή. Στὴν αἰώνια χαρὰ καὶ εὐφροσύ-

νη. Ἐκεῖ, ὅπου “ὅλα εἶναι ὄμορφα,

ὅλος ὁ κόσμος εἶναι καλός, ὅπου

Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι… Σεραφεὶμ

καὶ ὅλες οἱ καλὲς ψυχὲς τῆς γῆς”.

Ἐκεῖ καὶ πλάϊ στὸ μακαριστὸ Γέ-

ροντά του π. Χαράλαμπο Βασιλό-

πουλο, γιὰ νὰ ψάλλουν μαζὶ πιὰ τὸν

τρισάγιο Ὕμνο στὸν Τριαδικό μας

Θεό.

Ἐκεῖ, ἀείμνηστε καὶ μακαριστὲ

Γέροντα Μάρκο, εὔχου νὰ ἔχουμε

καὶ μιὰ καλὴ συνάντηση. Ἀμήν.

Μὲ ἐγκάρδιες εὐχὲς καὶ

πολλὴ ἀγάπη

Ἀρχιμανδρίτης

Γερβάσιος Ἰωάν. Ραπτόπουλος

Υ.Γ.: Ἀγαπητὲ κ. Πρόεδρε, λυποῦμαι

βαθύτατα γιὰ τὴν ἀδυναμία μου νὰ

παραστῶ στὴν αὐριανὴ ἐξόδιο Ἀκο-

λουθία τοῦ σεπτοῦ Γέροντα. Τοῦτο

ὀφείλεται σὲ χειρουργικὴ ἐπέμβαση,

στὴν ὁποία ὑποβλήθηκα τὴν τρέχουσα

ἑβδομάδα.

π. Γερβάσιος»__(᾿Ορθοδοξος Τύπος, 23-04-2010)