ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (2) Μοναχοῦ Μωϋσέως ἁγιορείτου

2

῾Η ἱστορία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους δέν γράφεται!

᾿Εκεῖνο τό τζάκι ἔκαιγε πρίν τρία χρόνια νομίζω.. Πάλι κρύο ἀπόψε κι ἡ κτιστή ρώσικη σόμπα ἀνάβει ἀπό τό μεσημέρι. ᾿Αποφασίζω νά κάνω ἀρχή τῶν λόγων μου. ῾Η ὑγεία μου, πού δέν εἶναι καλή, ἡ κόπωσή μου ἀπό τή μελέτη, οἱ μεγάλες νύχτες, πρόσφατα γεγονότα πού ἔκαναν ὁρισμένους νά καταθέσουν ἀνακρίβειες καί τό χειρότερο νά διαδίδουν ψέματα, μοῦ μαυρίζουν τήν εἰκόνα τοῦ ἱεροῦ τόπου μας, μέ σπρώχνουν νά γράψω. Δέν θά διορθώσω, δέν θά μαλώσω, δέν θά φωνάξω, θά καταθέσω ὅμως τόν ὀβολό μου στό κυτίον τοῦ ἐλέους ἐκ τοῦ ὑστερήματός μου.

    «᾿Ακόμη δέν ἔχει γραφτεῖ ἕνα βιβλίο γιά τό ῞Αγιον ῎Ορος!», θυμᾶμαι ἔλεγε ἐκεῖνος ὁ καλός γέροντας στό τζάκι, πού μόλις ἄσπριζαν τά κάπως πλούσια γένεια του. Δέν θά παραστήσω τόν συγγραφέα ἐγώ. ῾Η κατάθεσή μου θά εἶναι τοῦ μόχθου μου. Δέν ταπεινολογῶ, δέν ὑπερηφανεύομαι, δέν ἀεροβατῶ. Δέν ξέρω ἄν θά φθάσει αὐτή ἡ γραφή μου σέ θύρες καρδιῶν ἁπλῶν. Γνωρίζω πάντως καλά πώς ἄν δέν ἐκδοθεῖ τό πόνημα αὐτό δέν θά χάσει ἡ γραμματεία κάτι σημαντικό.

   ῾Η ἱστορία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους δέν γράφεται! Δέν θυμᾶμαι ἄν αὐτό τό ἄκουσα. Σκέφθηκα πολλούς τρόπους γιά τήν φιλόδοξη συγγραφή μου. ᾿Αποφάσισα τέλος νά μεταφέρω τή σκέψη μου καθαρή, δίχως λογοπαίγνια, ἥρωες, δεύτερα πρόσωπα καί λοιπά εὐφυῆ τεχνάσματα. Δίχως ἡμερομηνίες καί χρονολογική σειρά, ἑνότητες καί κεφάλαια, θά προχωρήσω. ῎Εχει τόσα ξαφνιάσματα ἡ ζωή ἐδῶ, ἡ κουβέντα, ἡ σιωπή, ἡ νύχτα. Δέν θά μεταφέρω διαβάσματα καί δέν θά κάνω καμμιά παραπομπή. Δέν θά γράψω ἐγώ τήν ἱστορία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, κάτι πού δέν μπορεῖ νά γραφεῖ. Θά ἐπιτελέσω ἔργο φωτογράφου καί μάλιστα ἐρασιτέχνη. Μιά ἁπλή μαρτυρία θά καταθέσω. Δέν ἔχω φίλους, δέν ἔχω ἐχθρούς, ἐδῶ τούς λησμονῶ ὅλους. Θά ἐκθέσω τόν ἑαυτό μου μόνο, ἄφοβα. ῎Αν κάπου ἀφήνω νά φανεῖ ὁ πόνος μου ἄς μοῦ τό συγχωρέσουν ἐκεῖνοι, πού ἐλπίζω καλοδιάθετα, τά βλέπουν ὅλα οὐράνια...

᾿Αντιγραφή:᾿Οδυσσεύς