ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ, κ. ΙΓΝΑΤΙΟ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΝΕΩΝ

Ἔρχεται ὤρα ποὺ οἱ ΛΟΓΙΣΜΟΙ, ποὺ ἔχουν οἱ Χριστιανοί, γιὰ ὅσα παράξενα καὶ ὁμιχλώδη συμβαίνουν στὸν «ἐκκλησιαστικὸ-θεολογικὸ χῶρο» μὲ εὐθύνη τῶν Ποιμένων δὲν βαστιοῦνται καὶ ἐξωτερικεύονται. Μιὰ τέτοια ἔκφραση εὐαισθησίας,νόμιμης ἀγωνίας καὶ πικροῦ παραπόνου παιδιῶν πρὸς πατέρα ἐκφράζεται κοσμίως μὲ τὴν κατωτέρω ἐνυπόγραφη Ἐπιστολή.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ, κ. ΙΓΝΑΤΙΟ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΝΕΩΝ

Σεβασμιώτατε τὴν εὐχή σας,
Εἴμαστε μία ὁμάδα νέων τῆς Ἱ. Μ. Δημητριάδος, ἀπὸ διάφορες ἐνορίες τοῦ πολεοδομικοῦ συγκροτήματος τοῦ Βόλου καὶ προσφάτως λάβαμε τὴν ἀπόφαση νὰ σᾶς ἀποστείλλουμε τούτη τὴν ἐπιστολὴ μὲ πολὺ πόνο καὶ μετὰ ἀπὸ μία ἔντονη περίοδο προσευχητικῆς ἀγωνίας, εἰς τρόπον ὥστε νὰ λάβουμε ἐνεργὸ θέση σὲ ἐπίκαιρα ζητήματα, τὰ ὁποῖα μᾶς ἀπασχολησαν στὶς συζητήσεις μας τὸν τελευταῖο καιρό, καὶ εἰς τὰ ὁποῖα ἐσεῖς προσωπικὰ μετείχατε οὐσιαστικῶς μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου τῆς περιοχῆς μας. Ἀποφασίσαμε λοιπὸν ἐμεῖς «τὸ ἀνώνυμο πλήρωμα» τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας διὰ πρώτη –καὶ ἐλπίζουμε τελευταία- φορὰ νὰ τοποθετηθοῦμε ΕΠΩΝΥΜΩΣ, πάνω σὲ θέματα τὰ ὁποῖα μᾶς προβλημάτισαν (ἐπιεικὴς ὁ χαρακτηρισμὸς) καὶ τὰ ὁποῖα θὰ περιγράψουμε ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ σύντομα γίνεται, καὶ κατόπιν θὰ σᾶς παρουσιάσουμε τὰ πορίσματα τῶν ἀναλύσεών μας πάνω σ’ αὐτοὺς τοὺς νεανικοὺς (καὶ ὄχι μόνο) προβληματισμούς.

Ὅπως θὰ ἀντιλαμβάνεστε Σεβασμιώτατε, ἐμεῖς οἱ νέοι ἔχουμε μία ἄριστη σχέση μὲ τὴν τεχνολογία καὶ καθὼς ζοῦμε στὴν ἀπόλυτη ἐποχὴ τῆς «κοινωνίας τῆς πληροφορίας καὶ τῶν εἰκόνων», δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς ξεφύγουν κάποιες ἀπὸ τὶς δραστηριότητές σας, οἱ ὁποῖες διεξάγονται –ἐν πολλοῖς- ἐν κρυπτῷ, τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ στὴν πλατιὰ μάζα τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Τοπικῆς Ἐκκλησίας. Τούτη ἡ ἔνοχη μυστικοπάθεια ἀπὸ μέρους σας ἐκτιμοῦμε ὅτι ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τελειώσει, καὶ εὐελπιστοῦμε ἐσεῖς ὁ ἴδιος πρῶτος νὰ ἀντιστρέψετε αὐτὴ τὴν προβληματικὴ εἰκόνα. Τὰ ζητήματα λοιπὸν ποὺ μᾶς ἀπασχόλησαν εἶναι καθαρὰ ἐκκλησιαστικὰ-θεολογικά, πολὺ γνωστὰ σὲ ἐσᾶς, ἄγνωστα ὅμως γιὰ τοὺς περισσότερους, καὶ εἶναι τηλεγραφικὰ τὰ ἑξῆς: α) τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα καὶ ὁ τρόπος (ἢ ἡ μέθοδος) ποὺ πρέπει αὐτὸ νὰ διδάσκεται, β) ἡ λειτουργικὴ ἀνανέωση (ἢ ἀναγέννηση) καὶ γ) ἡ λεγομένη «μεταπατερικὴ θεολογία».

Α) Μάθημα τῶν θρησκευτικῶν

Ἤμασταν ἀπὸ καιρὸ Σεβασμιώτατε γνῶστες τῶν ἐκσυγχρονιστικῶν σας ἀπόψεων γύρω ἀπὸ διάφορα θέματα ποὺ ταλανίζουν τὴν Ἐκκλησία κυρίως τὰ τελευταῖα ἔτη. Ἔτσι καθόλου δὲν μᾶς σόκαρε, ἂν καὶ εἴσαστε ἐπικεφαλῆς τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς σὲ θέματα Παιδείας, ἡ διαρκὴς καὶ ἀταλάντευτη θέση σας, ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν θὰ πρέπει νὰ ἀπευθύνεται σ’ ὅλους τους μαθητὲς ἀνεξαρτήτως προέλευσης, ταυτότητας, πεποιθήσεων κτλ. (βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1757), συντασσόμενος οὐσιαστικὰ μὲ τὶς «προοδευτικὲς» θέσεις τοῦ (ἀντιχριστιανικοῦ) Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, ὅπως αὐτὲς ἐκφράζονται διὰ στόματος τοῦ καθηγητοῦ Σταύρου Γιαγκαζόγλου, Σύμβουλου τοῦ Π. Ι., καὶ ἐκ τῶν βασικῶν διαμορφωτῶν τούτης τῆς ἀποδομητικῆς θέσης, πὼς δηλ. τὸ μάθημα πλέον δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁμολογιακὸ-κατηχητικό, ἀλλὰ ἀνοιχτό, πλουραλιστικὸ καὶ ἔχοντας ξεκάθαρα μορφωτικὸ-γνωσιολογικὸ περιεχόμενο νὰ εἶναι ὑποχρεωτικὸ γιὰ ὅλους τοὺς μαθητές, ἀνεξαρτήτως ὁμολογίας ἢ θρησκεύματος κτλ. (βλ. http://www.amen.gr/index.php? mod=news&op=article&aid=1455). Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ κάπως μᾶς ἐξέπληξε ἦταν ἡ καταλυτικὴ στήριξή σας, στὴν διασπαστικὴ κίνηση ποὺ ἐπιχείρησαν οἱ «μονδέρνοι» εὐρω-θεολόγοι μὲ τοὺς ὁποίους συναναστρέφεστε, καὶ ἀναφερόμαστε ἀσφαλῶς στοὺς περὶ τοὺς 40 θεολόγους τοῦ «ΚΑΙΡΟΥ», μίας νέας ὁμάδος, ποὺ ἔχει σκοπὸ ξεκάθαρο νὰ παρακάμψει τὸ ἐπὶ δεκαετίες ἐπίσημο ὄργανο τῶν θεολόγων, τὴν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ), καὶ νὰ προωθήσει μὲ τὴν ἀμέριστη συμπαράσταση καὶ ἀρωγὴ τῆς Συνόδου, διὰ μέσου ὑμῶν καὶ τῆς ἐπισήμου θεσμικῆς σας θέσεως, ὅλα τὰ ἀντίχριστα καὶ ἀθεολόγητα σχέδια τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, τὰ ὁποῖα κάνουν λόγο γιὰ θρησκειολογικὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἢ γιὰ ἀφαίρεση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων ἀπὸ τὶς σχολικὲς αἴθουσες (ὅπως ἔχει προτείνει ἐπανειλημμένως ὁ «πολὺς» κ. Γιαγκαζόγλου), ἢ ἡ κατάργηση τοῦ ἁγιασμοῦ στὴν ἔναρξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους καὶ ἄλλα πολλὰ «χαριτωμένα». Καὶ βέβαια ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἀλχημιστὲς» τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης στεγάζονται συχνὰ-πυκνά, ὡς ἐπίσημοι προσκεκλημένοι σας, στὴν περιβόητη «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» Βόλου, ἡ ὁποία ἔχει χαρακτηριστεῖ πανελλαδικῶς ἀπὸ ὅλες τὶς τάξεις τῶν πιστῶν ὡς προπύργιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ ψευτοπροοδευτισμοῦ!

Ὅμως εἰλικρινὰ Σεβασμιώτατε, ἔχετε ἀναρωτηθεῖ πῶς αἰσθανόμαστε μὲ αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις σας, ὅλοι ἐμεῖς καὶ ἰδιαίτερα ὅσοι ἐξ ἡμῶν ἔχουμε μικρὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα στέλνουμε στὸ σχολεῖο μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μάθουν, ἔστω στοιχειωδῶς τὴν σήμερον ἡμέρα «τοῦ Θεοῦ τὰ γράμματα»; Διότι Σεβασμιώτατε μοιάζει, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς «τὸπ κλάς» δημόσιές σας σχέσεις, νὰ μὴν σᾶς ἀπασχολοῦν οἱ προβληματισμοὶ τῶν Χριστιανῶν γονέων, καὶ εἰδικὰ σὲ μία περίοδο ποὺ τὰ πάντα καταρρέουν. Ἐν ὀλίγοις δίνετε πρὸς τὰ ἔξω τὴν εἰκόνα, πὼς «οἱ καιροὶ ἔχουν παρέλθει», κι ὅτι σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας πλέον δὲν εἶναι νὰ μεταπλάσει τὸν κόσμο, ἀλλὰ νὰ μεταπλαστεῖ ἡ ἴδια ἀπὸ ἐκεῖνον. Προτιμᾶτε τὴν φτηνὴ λύση, τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νὰ μὴ προσβάλει τὴν μειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ, ὑπακούοντας στὰ νεοεποχίτικα κελεύσματα τοῦ Ὑπουργείου (πάλαι ποτὲ ἐθνικῆς καὶ νῦν νεοταξικῆς) Παιδείας, ὑποθηκεύοντας καὶ καταδικάζοντας τὸ μέλλον τῶν ἴδιων τῶν παιδιῶν μας. Χρυσώνετε μάλιστα καὶ τὸ χάπι, ἀναφέροντας πὼς κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ μποροῦσε τὸ μάθημα νὰ παραμείνει ὑποχρεωτικό. Μά, ἂν εἶναι ἔτσι Σεβασμιώτατε, τότε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι προτιμοῦμε τὸ μάθημα νὰ παραμείνει προαιρετικό, καθ᾽ ὅτι πλέον ἐμεῖς θὰ ἐπιλέγουμε νὰ μὴ παρακολουθοῦν τὸ μάθημα τὰ παιδιά μας, ἀφ’ ἧς στιγμῆς αὐτὸ θὰ ἔχει ἀπωλέσει τὸν ὁμολογιακὸ-κατηχητικό του χαρακτήρα. Γιατί Σεβασμιώτατε, θὰ πρέπει ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νὰ ὑποτάσσεται διαρκῶς στὶς παράλογες ἀπαιτήσεις τῆς μειοψηφίας, ἢ μίας γνωστῆς ὁμάδος γενίτσαρων ποὺ χρηματοδοτοῦνται διὰ μέσου τῶν ποικιλωνύμων ΜΚΟ ἀπὸ διάφορα ἐξωθεσμικὰ κέντρα καὶ νὰ μὴν ἐπικρατεῖ ἡ ἀρχὴ τῆς πλειοψηφίας, ὡς συμβαίνει σὲ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες δημοκρατίες τοῦ πλανήτη; Καὶ γιατί νὰ μὴν μετέχουν τῆς ἑλληνικῆς παιδείας καὶ παραδόσεως ὅσοι φιλοξενοῦνται στὴν χώρα μας, ὅπως θὰ γινόταν σὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη χώρα τοῦ κόσμου; Ἀντὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ δεῖ τὴν κατάσταση ποὺ ἔχει διαμορφωθεῖ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ὡς εὐκαιρία γιὰ νέα ἱεραποστολή, προτιμᾶ νὰ συντάσσεται μὲ τὶς νεοεποχίτικες σκοτεινὲς δυνάμεις, ποὺ μιλοῦν γιὰ «ἀνοχὴ στὴν πολυπολιτισμικότητα», «σεβασμὸ στὴν διαφορετικότητα» καὶ ἄλλα νεοταξικὰ φαιδρά. Ὅμως ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ μεγάλος Παιδαγωγὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος «τὴν εὐθύνη γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ κόσμος δὲν γνωρίζει τὸν Χριστό, δὲν τὴν ἔχουν αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἐντός». Ἐσεῖς Σεβασμιώτατε, εἶσθε σὲ θέση τελικὰ νὰ συναισθανθεῖτε τὴν δική σας εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ;

Β) Λειτουργικὴ ἀνανέωση (ἢ ἀναγέννηση)

Πρόσφατα Σεβασμιώτατε, στὸν χαιρετισμὸ ποὺ ἀπευθύνατε εἰς τὴν ἔναρξη τοῦ Λειτουργικοῦ Συμποσίου ποὺ διοργάνωσε ἡ Μητρόπολή μας, ξεδιπλώσατε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὶς νεωτεριστικές σας ἀπόψεις σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ θὰ πρέπει στὸ μέλλον νὰ τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία. Ἀφοῦ χαρακτηρίσατε τὸ βυζαντινὸ τυπικὸ …βαρύ (!!) , ἐν συνεχείᾳ προτείνατε τὸν χρονικὸ περιορισμὸ τῆς Θ.Λ. στὴ μία ὥρα (!!), ἀλλὰ καὶ τὴν χρονικὴ μετάθεση αὐτῆς ἀπὸ τὸ πρωὶ στὸ ἑσπέρας, θεωρώντας ὅτι οἱ πρωινὲς ἀκολουθίες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στοὺς νέους γιὰ νὰ προσέλθουν στὴν Ἐκκλησία (βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3508). Μᾶλλον, Σεβασμιώτατε, βρίσκεστε πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν ψυχολογία τῶν νέων ἀνθρώπων, γιὰ νὰ διατυπώνετε τόσο ἀφελεῖς ἀπόψεις. Ἐμεῖς οἱ νέοι, ποὺ ἐκκλησιαζόμαστε τακτικά, ποτὲ δὲν ἐνοχληθήκαμε γιὰ τὰ ἀνωτέρω. Ἀλλὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ σᾶς διαβεβαιώσουμε πὼς οὔτε καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν νέων ποὺ δὲν ἐκκλησιάζεται, νοιάστηκε ποτὲ γιὰ τέτοιου εἴδους θέματα. Νὰ εἶστε δὲ σίγουρος, πὼς κι ἂν ἀκόμα μεταθέσετε τὴν Θ.Λ. κατὰ τὶς ἀπογευματινὲς ὧρες, οὐδεὶς ἐξ ὅσων δὲν ἐκκλησιάζονται, πρόκειται νὰ θυσιάσει τὸν ἀπογευματινό του καφέ, γιὰ νὰ …κατακλύσει τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς πόλεως. Ἁπλούστατα, διότι τὰ αἴτια τῆς ἀποχῆς τῆς νεολαίας ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα, δὲν εἶναι τόσο ρηχά, ὅσο ἐσεῖς θέλετε (;) νὰ πιστεύετε. Μὲ ἐκπτώσεις ὅπως οἱ ἀνωτέρω, ἀλλὰ καὶ ὅπως ἡ περιβόητη μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων, ποσῶς ἀσχολεῖται ἡ ἄθρησκη σημερινὴ νεολαία.  Ἀντὶ νὰ ἀναδείξετε Σεβασμιώτατε τὸ μεγάλο ὅπλο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἤτοι τὸν ἀστείρευτο πλοῦτο τῆς Παραδόσεως, ἐσεῖς προσπαθεῖτε νὰ ἀντιπαρατάξετε στὸ κοσμικὸ «φάστ φοὺντ» τῆς σύγχρονης ζωῆς, ὄχι μία ἄλλη πρόταση ζωῆς ποὺ θὰ «τραβήξει» τοὺς νέους ἀπὸ τὸ ὑπαρξιακὸ ἀδιέξοδο, στὸ ὁποῖο ἤδη βρίσκονται, ἀλλὰ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ «φάστ φούντ», ἐμπνευσμένο προφανῶς ἀπὸ τὴν πλήρως ἀποχριστιανοποιημένη καὶ ἄρα αἱρετικὴ Δύση. Οἱ νέοι σήμερα ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο: διότι βλέπουν μία Ἐκκλησία νὰ συμπλέει μὲ τὸν Κόσμο καὶ –τὸ χειρότερο- μὲ τὰ συμφέροντα αὐτοῦ. Ἄρα βλέπει ἡ νεολαία μία Ἐκκλησία ποὺ δὲν τοῦ προσφέρει κάτι τὸ διαφορετικὸ καὶ γι’ αὐτὸ τοῦ εἶναι παγερὰ ἀδιάφορη.

Εἶναι ἐπίσης γνωστὸ Σεβασμιώτατε, πὼς εἶσθε ἕνας ἐκ τῶν θερμοτέρων ὑποστηρικτῶν τῆς λεγομένης «λειτουργικῆς ἀνανέωσης», δηλαδὴ ὑπὲρ τῆς μεταφράσεως λειτουργικῶν κειμένων καὶ εὐχῶν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο στὴν δημοτική. Καὶ τὸ ἀποδεικνύετε μάλιστα στὴν πράξη, καθ᾽ ὅτι ἔχετε καθιερώσει σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις νὰ διαβάζονται, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐσᾶς τὸν ἴδιο εὐχὲς τοῦ γάμου π.χ. στὴν δημοτική, παραβιάζοντας σχετικὴ ὁδηγία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀπαγορεύει τὴν μετάφραση ὁποιασδήποτε λειτουργικῆς ἢ ἄλλης πράξεως. Σᾶς τὸ λέμε λοιπὸν ρητὰ καὶ κατηγορηματικά, προτοῦ ἀκόμη προχωρήσουμε σὲ περαιτέρω ἀνάλυση γιὰ τὸ θέμα, πὼς ἂν συνεχίσετε νὰ ἀναγινώσκετε ἐσεῖς ἢ ἄλλος ἱερεὺς τῆς Μητροπόλεως, εὐχὲς ἢ λειτουργικὰ κείμενα στὴν δημοτική, θὰ ἀποχωροῦμε εὐθὺς ἀμέσως ἀπὸ τοὺς Ναούς, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας. Τὸ θέμα δὲν εἶναι τόσο ἡ παραβίαση μίας ἀποφάσεως (τῆς ἀπὸ 14/4/2010 ) τῆς Συνόδου (ποὺ ἀσφαλῶς καὶ εἶναι θέμα), ἀλλὰ βαθύτερο, καθ᾽ ὅτι μὲ τὴν κίνησή σας αὐτὴ ἀμφισβητεῖτε τὸ σύνολο τῆς λειτουργικῆς παραδόσεως, μὲ τὸ εὐτελὲς ἐπιχείρημα, πὼς οἱ νέοι δὲν κατανοοῦν τὴν Θ. Λ. κτλ. Στὸ σημεῖο αὐτὸ Σεβασμιώτατε ὅμως θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἐξηγήσετε, πῶς ἀντιλαμβάνεστε τὴν συμμετοχὴ τῶν πιστῶν στὴ Θ.Λ.: εἶναι μέθεξη (=ἐπικοινωνία καρδιακὴ μὲ τὸ Θεὸ) ἢ λογικὴ κατανόηση; Διότι ἂν ἰσχύει τὸ πρῶτο τότε οἱ μεταφράσεις εἶναι παντελῶς περιττές. Ἂν ἰσχύει τὸ δεύτερο, τότε ὁδηγούμαστε σὲ ἕναν φιλοσοφικὸ χριστιανισμό, στηριγμένο στὸν ὀρθὸ λόγο καὶ τὴ νοησαρχία, ὁ ὁποῖος ἱκανοποιεῖ μερικῶς τὴν ἀνθρώπινη περιέργεια, δίνοντας -τὸ πολὺ- ἀπαντήσεις σὲ διάφορα θέματα καθημερινότητας ἢ διατυπώνοντας κανόνες «καλῆς» συμπεριφορᾶς (ἠθικισμός, καθηκοντολογία), καὶ ἄρα ἀνατρέπεται ἐκ βάθρων ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, ὅπως αὐτὴ ἐκφράστηκε ἀπὸ τὸν κορυφαῖο Θεολόγο τῆς δευτέρας χιλιετίας, ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, καὶ ἡ ὁποία σὲ ἁδρὲς γραμμὲς ἔχει τὴ βάση της στὴν νοερὰ προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκηση, ποὺ ὁδηγοῦν στὴν κάθαρση ἀπ’ τὰ πάθη, καὶ ἐν τέλει στὸ κατὰ Χάριν φωτισμὸ ποὺ ἀναβιβάζει στὴν ἀνώτερη βαθμίδα τελειώσεως, τὴν Θεοπτία. Μία λογικὴ προσέγγιση συνιστᾶ ἔλλειμα ἀληθινῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας, κάθ᾽ ὅτι, ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεος, αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ θεολογία εἶναι καθαρὰ ἐπιφανειακή, καὶ στηρίζεται στὴν πρακτικὴ ὠφελιμότητα. Φυσικὰ λοιπόν, καὶ δὲν ἰσχύει αὐτὴ ἡ θεωρία τῆς λογικῆς κατανόησης, καθ᾽ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι θεολογοῦν «ἁλιευτικῶς» καὶ ὄχι «ἀριστοτελικῶς», ὅπως σημειώνει μὲ ἔμφαση ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὁ Θεός, Σεβασμιώτατε, δὲν ἀνακαλύπτεται μὲ τὴν λογική, ἂν κατανοοῦμε ἢ ὄχι διανοητικὰ τὰ κείμενα, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται σὲ κάθε ταπεινὴ καὶ καλοπροαίρετη ψυχὴ καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ λογικὴ διατυπώνει, κατὰ τὸ δυνατόν, αὐτὴ τὴν Ἀποκάλυψη.

Εἴμαστε λοιπὸν πέρα γιὰ πέρα ἀρνητικοὶ σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐπιπόλαιες ἐνέργειές σας, ἐπιπρόσθετα διότι καὶ ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι τοῦ καιροῦ μας, ἦσαν καὶ ἐκεῖνοι σφόδρα ἀντίθετοι μὲ τὶς λειτουργικὲς μεταφράσεις. Ὁ γέροντας Παΐσιος, ὁ γέροντας Πορφύριος, ὁ γέροντας Σωφρόνιος, ὁ π. Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.α., οὐδέποτε συναίνεσαν σὲ τοῦτο τὸ ἐγχείρημα, καὶ αὐτὸ διότι ἐγνώριζαν καλύτερα ἀπὸ ὅλους μας ὡς Θεοπτες ποὺ ἦσαν, ὅτι ἡ γλώσσα ποὺ χρησιμοποιεῖ ἐπὶ τόσους αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία μας στὴν Λατρεία εἶναι ἡ καλύτερη γιὰ νὰ ἀποδώσει τὰ λειτουργικὰ κείμενα λόγῳ τῆς ἱεροπρεπείας, τῆς ἀκριβείας καὶ τῆς λογικότητός της. Ὅπως ἐξηγεῖ πολὺ ὡραῖα ὁ καθηγητὴς-φιλόλογος Φώτης Σχοινᾶς, «ἡ ὅποια μετάφραση θὰ προδώσει δραματικὰ τὴ νοηματικὴ ἐμβέλεια τοῦ πρωτοτύπου καὶ θὰ δυσχεράνει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν διανοητικὴ κατανόησή της, ἀντὶ νὰ τὴν διευκολύνει. Οἱ λόγοι εἶναι πολλοί: ἡ δημοτικὴ ὑστερεῖ σὲ ἐκφραστικὲς δυνατότητες σὲ σχέση μὲ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ λόγο. Ἀδυνατεῖ ἐπίσης νὰ ἀποδώσει μὲ τὴν ἴδια νοηματικὴ πυκνότητα τὶς μετοχὲς καὶ τὰ ἀπαρέμφατα, ὅπως καὶ τὶς λεπτὲς ἐννοιολογικὲς ἀποχρώσεις τῶν ἐμπρόθετων προσδιορισμῶν». Αὐτὸ ἔχει ὡς ἄμεσο κίνδυνο τὴν πιθανὴ κακοποίηση καὶ παρερμηνεία τῶν δογματικῶν ἐκφράσεων καὶ ἄρα τὴν ἐμφάνιση νέων αἱρέσεων. Παρόμοια εἶναι καὶ ἡ θέσις τοῦ πασίγνωστου καθηγητοῦ γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Γεωργίου Μπαμπινιώτη, πὼς δηλαδὴ ἡ Θ. Λ. πρέπει νὰ τελεῖται στὴν γλώσσα τοῦ πρωτοτύπου, «…γιατί οἱ λέξεις στὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν μία γλώσσα στὴν ἄλλη γλώσσα χάνουν σὲ σημαντικὸ βαθμὸ τὸ σημασιολογικό τους περιεχόμενο καὶ τὸ βιωματικό τους φορτίο, στοιχεῖα ἀπαραίτητα στὸν μυστηριακὸ χαρακτήρα τῆς Θ.Λ.».

Ποιὀς ὁ λόγος λοιπὸν Σεβασμιώτατε ποὺ ἐπιμένετε τόσο; Γιατί συντάσσεστε σὲ τέτοια κρίσιμα ζητήματα μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ ἀφελληνισμοῦ, οἱ ὁποῖες κάθε μορφὴ ὑγιοῦς ἀντίστασης τὴν χαρακτηρίζουν ὡς ἐθνικισμὸ καὶ ρατσισμό; Ἰσχυρίζεστε μὲ ἀρκετὴ δόση λαϊκισμοῦ, κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, ὅτι «ἂν ἐρχόταν σήμερα ὁ Χριστὸς θὰ μιλοῦσε τὴν γλώσσα τῶν νέων» (βλ.http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2230). Δηλαδή; Μήπως θὰ μιλοῦσε στὴν «ἀργκό», ἢ τὰ περίφημα «γκρικλις» (greeklish); Ἀστεῖα πράγματα! Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὁ Χριστὸς εἶναι διαρκῶς παρών, Σεβασμιώτατε, καὶ εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ μέσα ἀπ’ τὴν ἀνθρώπινη ἱστορία ἐπέλεξε σὲ ποιά γλώσσα θὰ γραφεῖ τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ αὐτὴ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἔτσι κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, τὸ πιὸ τέλειο βιβλίο γράφτηκε, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ στὴν πιὸ τέλεια γλώσσα ποὺ ἐμπνεύστηκε ἡ ἀνθρωπίνη διάνοια. Ἐτούτη τὴν γλώσσα, ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ τὴν ξεριζώσουμε καὶ νὰ τὴν πετάξουμε, ἁπλούστατα διότι εἶναι ἡ πολύτιμη κληρονομιά μας, εἶναι ἡ δική μας γλῶσσα! Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε οὔτε Σλάβοι, οὔτε κάποιο ἄλλο γένος. Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ μεταφράσουμε τὴν ἴδια μᾶς τὴν γλῶσσα Σεβασμιώτατε; Ἐδῶ οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν νέων ἀνθρώπων, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴν παιδική τους ἡλικία, μυσταγωγοῦνται σὲ ξενόγλωσσα ἀκούσματα, χωρὶς νὰ κατανοοῦν οὔτε τοὺς στίχους, ὅπως ἐπισημαίνει λίαν εὐστόχως σὲ ποιμαντορικὴ ἀνακοίνωσή του, ἐπὶ τοῦ θέματος, ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ (βλ. http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4764:2010-04-16-08-13-48&catid=25:2009-12-18-08-37-46). Μήπως αὐτὸ σᾶς λέει κάτι Σεβασμιώτατε, «γιὰ τὴν γλῶσσα ποῦ (δῆθεν) δὲν κατανοοῦν οἱ νέοι μας;». Διότι ἀποδεικνύεται περίτρανα, πὼς οἱ νέοι αὐτὸ ποὺ «γουστάρουν» νὰ ἀκούσουν, θὰ τὸ ἀκούσουν μὲ τὶς ὧρες κι ἂς μὴν καταλαβαίνουν «γρί». Ἂν πάντως πάλι ἐνδιαφέρεστε τόσο πολὺ νὰ κατανοοῦμε (καὶ μὲ τὴ λογικὴ) τὰ ἱερὰ κείμενα, ἡ λύση δὲν εἶναι νὰ καταργήσετε τὴν πρωτότυπη λειτουργικὴ γλώσσα (πονάει χέρι-κόψει χέρι), ἀλλὰ θὰ μπορούσατε κάλλιστα ὡς Μητρόπολη νὰ ὀργανώσετε τμήματα φροντιστηριακοῦ τύπου σὲ διάφορες ἐνορίες, στὶς ὁποῖες θὰ διδάσκεται στὴ νεολαία ἡ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου, θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπανασυσταθοῦν μὲ λίγα λόγια σ’ αὐτοὺς τοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺ διάγουμε κάτι σὰν «κρυφὰ σχολειά», ὅπως ἔκαναν κατὰ τὴν Τουρκοκρατία καὶ οἱ Ἅγιοι Κολλυβάδες Πατέρες, ὅταν καὶ τότε κινδύνευε νὰ ξεριζωθεῖ ἡ γλώσσα. Ἐπιπλέον μία ἀκόμη λύση στὸ πρόβλημα ὅπως ἐπισημαίνει σὲ πρόσφατη συνεντευξή του γύρω ἀπὸ τὸ θέμα, ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, εἶναι καὶ τὸ κήρυγμα (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2272). Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὑπάρχει τὸ κήρυγμα. Γιὰ νὰ ἐξηγεῖ ὁ ποιμὴν τὰ ὑψηλὰ θεολογικὰ νοήματα ποὺ τυχὸν δὲν γίνονται κατανοητὰ καὶ νὰ κατηχεῖ γενικότερα τὸ χριστιανικὸ ποίμνιο. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν δὲν χρειάζεται ἀνανέωση Σεβασμιώτατε, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ Χριστιανοὶ (κλῆρος καὶ λαὸς) χρειάζεται νὰ ἀναγεννηθοῦν καὶ νὰ ἀφήσουν κατὰ μέρος τὴν (ψευτο)προοδευτικότητα ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατεδαφιστικότητα. Ἡ Παράδοση δὲν πάλιωσε, οἱ Χριστιανοὶ μαράζωσαν. Ὅπως ἄλλωστε διερωτᾶτο καὶ ὁ σπουδαῖος γέροντας τοῦ καιροῦ μας, ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτηληναῖος, «εἶναι δυνατὸν νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἕνας θησαυρός; Εἶναι δυνατὸν ἕνας θησαυρὸς νὰ θεωρηθεῖ πολὺς καὶ βαρύς; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυριστεῖ κανεὶς πὼς ἕνας θησαυρὸς πάλιωσε;».

Γ) «Μεταπατερικὴ» θεολογία

Οἱ δυσάρεστες ὅμως ἐκπλήξεις ἀπὸ μέρους σας δὲν σταματοῦν ἐδῶ Σεβασμιώτατε, καθ᾽ ὅτι τὴν πιὸ μεγάλη πίκρα, μᾶς τὴν προσφέρατε στὶς ἀρχὲς αὐτοῦ τοῦ καλοκαιριοῦ, σὲ μία περίοδο ποὺ τὰ βλέμματα τῶν περισσοτέρων Ὀρθοδόξων ἦταν στραμμένα εἰς τὴν Κύπρο καὶ στὸν Πάπα ποὺ ἁλώνιζε στὸ μαρτυρικὸ νησί, ὅταν καὶ φιλοξενήσατε στὸ «καμάρι» σας, στὴν «Ἀκαδημία», τετραήμερο συνέδριο μὲ θέμα «νεοπατερικὴ σύνθεση ἢ μεταπατερικὴ θεολογία;». Ἕνα συνέδριο ποὺ Πανορθοδόξως ξεσήκωσε θύελλα ἀντιδράσεων καὶ στὸ ὁποῖο μόνο τυχαῖο δὲν ἦταν τὸ γεγονὸς ὅτι ἐξέλιπαν παντελῶς παραδοσιακὲς φωνές, ἀλλ’ ἀντιθέτως συμμετεῖχαν κυριολεκτικὰ οἱ «πυρηνικὲς» κεφαλὲς τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ὅπως χαρακτήρισε τὴν οἰκουμενικὴ κίνηση ὁ προσφάτως ἀνακηρυχθεὶς Ἅγιος ἀπὸ τὴν Σερβικὴ Ἐκκλησία, π. Ἰουστίνος Πόποβιτς) ποὺ ἐκπροσωποῦν τὴν Ὀρθοδοξία σὲ διάφορα διαχριστιανικὰ καὶ διαθρησκειακὰ φόρουμ καὶ ἐκδηλώσεις. Ἀπὸ τὸν «πολὺ» Μητροπολίτη Περγάμου, κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα (τακτικὸ θαμώνα τῆς «Ἀκαδημίας»), ὁ ὁποῖος συντονίζει «πανορθοδόξως» τὴν οἰκουμενιστικὴ ὀρχήστρα, ὡς τὸν Νὸ2 τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ «ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν» τοῦ νέου Πατριάχη Μόσχας Κυρίλλου , τὸν Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ, Ἰλαρίωνα (ποὺ ὑπῆρξε ὁ μεγάλος ἀπὼν τοῦ συνεδρίου, καὶ τοῦ ὁποίου ἡ εἰσήγηση ἁπλὰ ἀναγνώσθηκε). Οἱ δὲ εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν σας προσκεκλημένων ἄφησαν ἄφωνους ὅσους παρακολουθοῦσαν διαδικτυακὰ τὸ συνέδριο, καὶ ὡς εἴθισται σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, κατὰ τὰ νεοταξικὰ εἰωθότα, διατυπώνονταν «πονηρά», εἴτε μὲ τὴν μορφὴ (καταφατικῶν) ἐρωτήσεων, εἴτε μὲ τὴν μορφὴ «ἁπλῶν προτάσεων». Ἔτσι λοιπὸν γίναμε μάρτυρες εἰσηγήσεων τοῦ στὶλ «πρὸς μία ὀρθόδοξη θεολογία τῶν θρησκειῶν» (!!) κάποιου π. Ἐμμανουὴλ Κλάψη (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2570), ἀναπτύσσοντας τὸ κλασσικὸ πλεὸν εἰς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς κύκλους δίλημμα, «ἐὰν ἡ σωτηριώδης χάρις τοῦ Θεοῦ περιορίζεται μόνο ἐντὸς τῶν κανονικῶν ὁρίων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἢ (σσ. ἄκουσον-ἄκουσον) ἐκτείνεται σὲ …διαφορετικὸ βαθμὸ καὶ πρότυπο σὲ ἄλλες χριστιανικὲς ἐκκλησίες, σὲ κοινότητες ἄλλων …ζωντανῶν πίστεων, σὲ ἀγνωστικιστές, ἢ ἀκόμη καὶ σὲ ἄθεους(!!!)». Ἢ τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Pavel L. Gravrilyuk μὲ θέμα «ὁ χριστιανικὸς ἑλληνισμὸς τοῦ Φλωρόφσκυ. Μία κριτικὴ ἀξιολόγηση» (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2549), ὅπου ὁ ὁμιλητὴς κατέληξε στὸ πρωτοφανὲς συμπέρασμα (τὸ ὁποῖο καὶ ἀμέσως υἱοθετήθηκε καὶ ἔγινε παντιέρα τῶν Οἰκουμενιστῶν) ὅτι: «…ἡ ἐξιδανίκευση ἀπὸ τὸν Φλωρόφσκυ τοῦ Χριστιανικοῦ Ἑλληνισμοῦ φαίνεται νὰ ἔχει εὐνοήσει τὴν ἐμφάνιση αὐτοῦ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς “πατερικὸς φονταμενταλισμός”, “ἐκκλησιαστικὴ θριαμβολογία”, μία στάση πνευματικῆς ὑπεροχῆς ἔναντι τοῦ “ἄλλου” τῆς Δύσης, ἕνας πνευματικὸς ἀπομονωτισμός, καὶ μία ἑλληνοκεντρικότητα ποὺ ἀγγίζει τὴν εἰδωλολατρεία…» (!!!). Σὲ ἄλλη εἰσήγηση ἡ κα Ἑλένη Κασσελούρη – Χατζηβασιλειάδη (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2563) ἀνέπτυξε ἕνα ἀκόμη προσφιλὲς θέμα τοῦ Π.Σ.Ε. (παγκοσμίου συμβουλίου τῶν «ἐκκλησιῶν», ἢ πιὸ σωστὰ τῶν αἱρέσεων) μὲ τίτλο: «ἡ φεμινιστικὴ θεολογία καὶ ἡ συναφειακότητά της: πρόκληση ἢ εὐκαιρία γιὰ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία;». Ἐδῶ ἦρθε νὰ στηρίξει τὴν ὁμιλήτρια μὲ τὴν δική του εἰσήγηση, τὸ «δεξί σας χέρι» Σεβασμιώτατε, ὁ περισπούδαστος δρ. Θεολογίας, Παντελής Καλαϊτζίδης, ὑπεύθυνος καὶ συντονιστὴς τῆς «Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν», καθὼς ἐπίσης πασίγνωστος στὸ πλήρωμα τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, γιὰ τὶς «ἐξτρεμιστικές» του θεολογικὲς ἀπόψεις καὶ θέσεις. Μία ἐκ τῶν ὁποίων ὑπῆρξε καὶ ἡ εἰσήγηση ποὺ ἔκανε στὸ ἀνωτέρω συνέδριο μὲ τίτλο: «πρὸς μία μεταπατερικὴ θεολογία;» (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2570). Σ’ αὐτὴν λοιπὸν εἰσηγεῖται ὁ κ. Καλαϊτζίδης τὰ ἑξῆς: «ἡ “ἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρες”… εἶχε ὅμως καὶ ὁρισμένες ἀρνητικὲς συνέπειες ὅπως τὴν ἔξαρση τοῦ ἀντιθετικοῦ ἄξονα Ἀνατολὴ-Δύση καὶ τὴν καλλιέργεια ἀντιδυτικοῦ, ἀντιοικουμενικοῦ πνεύματος…». Καὶ λίγο παρακάτω: «…τὰ πεδία ποὺ καλεῖται νὰ προσεγγίσει ἡ συζήτηση γιὰ μία μετὰ-πατερικὴ ὀρθόδοξη θεολογία: …αὐταρχικὸ πατριαρχικὸ προνεωτερικὸ πρότυπο, σχέση του μὲ τὴν πατερικὴ θεολογία, ἀπουσία κάθε ἔννοιας θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ καὶ ἑτερότητας. Ἐπανεξέταση τοῦ ζεύγους καθολικότητα-αἵρεση, ἐν σχέσει πρὸς τὰ ζεύγη ἑτερότητα-αἵρεση, διαφορὰ-ἑνότητα. Ἀνοχὴ καὶ καταδίωξη τῶν “αἱρετικῶν” στὰ πατερικὰ κείμενα καὶ στὴν σημερινὴ πολιτισμικὴ συνθήκη». Γιὰ νὰ καταλήξει τὸν «πανηγυρικό» του μὲ μία μετωπικὴ σύγκρουση μὲ τοὺς Ἅγιους Πατέρες, ἡ ὁποία κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, ἀποτελεῖ κυριολεκτικὰ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦσε ὁ Κύριος, ὅταν ὁμιλοῦσε γιὰ «βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»: «…τὰ πεδία ποὺ καλεῖται νὰ προσεγγίσει ἡ συζήτηση γιὰ μία μετα-πατερικὴ ὀρθόδοξη θεολογία …(σσ. διαβάστε νὰ φρίξετε) ἀτελὴς ἀνθρωπολογία τῶν Πατέρων: προβληματικὲς ἀνθρωπολογικὲς ἀπόψεις τῆς πατερικῆς θεολογίας π.χ. γιὰ τὴν γυναίκα ….διάχυτος ἀντιφεμινισμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πατερικῆς θεολογίας…».

Τί νὰ πρωτοσχολιάσει κανείς; Κι αὐτὸ εἶναι μόνο ἕνα μικρὸ δεῖγμα ποὺ ἐπιλέξαμε, ἀφήνοντας ἐκτὸς ἀρκετὲς παρόμοιες εἰσηγήσεις. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ ἐκφράσουμε ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ συνέδριο εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγαμε στὶς μεταξὺ μας συζητήσεις, πὼς ἂν εἴχαμε στόχο καὶ τὴν δύναμη νὰ προκαλέσουμε δολιοφθορὰ στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ Πίστη, ἀκριβῶς ἕνα τέτοιο συνέδριο θὰ διοργανώναμε! Ἐμεῖς Σεβασμιώτατε, μπορεῖ νὰ μὴ εἴμαστε θεολόγοι, οὔτε δόκτορες καὶ ἰνστρούχτορες νεοταξικῶν ἱδρυμάτων, μπορεῖ νὰ εἴμαστε οἱ  «κύριοι τίποτε», τὰ «μωρὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου», οἱ πιὸ ἁμαρτωλοὶ ὅλων, ὅμως ἐμεῖς ποτὲ δὲν θὰ διανοούμασταν νὰ ἀμφισβητήσουμε τοὺς «καθημερινούς μας εὐεργέτες», τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο ἀγάπησαν παθολογικὰ τὸ συνάνθρωπό τους τὴν ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἔζησαν, ἀλλὰ ἐξακολουθοῦν, διὰ τῶν ἀδιαλείπτων πρεσβειῶν τους στὸν Κύριο, νὰ μᾶς δείχνουν τὴν ἀγάπη τους, καὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Παναγία συγκρατοῦν (προσώρας) τὴν ὀργή Του, σ’ αὐτὴ τὴν πρωτοφανῆ ἐποχὴ ἀποστασίας στὴν ὁποία ζοῦμε. Εἶναι δυνατὸν Σεβασμιώτατε, νὰ δέχεστε καὶ νὰ διοργανώνετε τέτοιου εἴδους συνέδρια; Πραγματικά, παρ’ ὅλο ποὺ ἔχουν περάσει κάποιοι μῆνες ἀπὸ τότε, ἀκόμη δὲν μποροῦμε νὰ τὸ χωνέψουμε. Θέματα κεφαλαιώδη, δόγματα-θεμέλια της Πίστεως, ποὺ ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια κανεὶς Ἅγιος της Ἐκκλησίας μας δὲν τὰ ἀνακίνησε καὶ δὲν τὰ ἀμφισβήτησε, ἔρχεστε ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες σας καὶ προτείνετε νὰ τὰ ξηλώσουμε. Δὲν σᾶς περνᾶ καθόλου ἀπὸ τὸ μυαλὸ Σεβασμιώτατε, τὸ γεγονὸς πὼς ὅσοι στὸ παρελθὸν ἐπιχείρησαν ἀνάλογες πρακτικές, στὸ τέλος καταδικάστηκαν στὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς αἱρετικοί; Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουμε ἐδῶ καὶ δύο χιλιετίες, πὼς ἀκολουθοῦμε κατὰ πόδας τὸν Χριστό, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἔπειτα τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Ἀποτελεῖ δόγμα ἀναντίρρητον στὴν Ὀρθοδοξία πὼς εἴμαστε «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»· «ἑπόμενοι», δηλαδὴ συντασσόμαστε πίσω ἀπὸ αὐτούς, δὲν πᾶμε οὔτε δίπλα τους, οὔτε φυσικὰ μπροστά τους, ὡς εἰσηγήθηκε ἡ πλειοψηφία τῶν «ὀρθοδόξων» ὁμιλητῶν του συνεδρίου σας, ἤτοι «τὴν ὑπέρβαση τῶν Πατέρων».

Πῶς εἶναι δυνατὸν ἐπίσης, νὰ ἀναρρωτιέστε καὶ νὰ θέτετε τάχα τὸ θέμα σὲ ἐπιστημονικοὺς προβληματισμούς, ἂν δύνανται νὰ σωθοῦν ὅσοι βρίσκονται ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» φτάνοντας στὴν παράκρουση νὰ συμπεριλαμβάνετε σὲ ὅλους αὐτοὺς ἀκόμη καὶ ἀγνωστικιστὲς (σσ. μασόνους;) ἢ καί τους …ἄθεους;! Τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος  τόνισε μὲ ἔμφαση πὼς «…οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστι ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἠμᾶς» (Πράξ. δ΄ 13). Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἐπισήμανε κατ’ ἀπόλυτον τρόπο ὅτι «ΕΓΩ εἰμὶ ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· ΟΥΔΕΙΣ ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾽ ἐμοῦ» (Ἰω. ιδ´ 6). Ἀλλὰ πάλι Σεβασμιώτατε, μήπως τὸ Εὐαγγέλιο καὶ γενικῶς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μεταβάλλεται ἀπὸ ἐποχὴ σὲ ἐποχή, ὅπως ἀφήνουν ξεκάθαρα νὰ ἐννοηθεῖ ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις τους οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν καθηγητάδων-καλεσμένων σας; Μήπως ἐπειδὴ ἀλλάζει ὁ κόσμος ἀντιλήψεις, πρέπει νὰ ἀλλάξει καὶ ἡ Ἐκκλησία; Νὰ ἀμνηστεύσουμε τὴν αἵρεση, ὅπως πρότεινε οὐσιαστικῶς ὁ στενός σας συνεργάτης, κ. Καλαϊτζίδης, διὰ τὸν ὁποῖον ὑποπτευόμεθα, πὼς παίζει τὸν ρόλο τοῦ «λαγοῦ» τῆς Μητροπόλεως; Νὰ εἴμεθα, λέει ἑνωμένοι καὶ ἂς εἴμαστε διαφορετικοί… Τί ὡραῖος καὶ βολικὸς στοχασμὸς ἐ; Ξέρετε Σεβασμιώτατε, αὐτὴ ἀκριβῶς εἶναι καὶ ἡ ἀντίληψη τοῦ σύγχρονου κοσμικοῦ πνεύματος καὶ συναντᾶται ἐπὶ παραδείγματι σὲ πολλὰ μοντέρνα ἀντρόγυνα, τὰ ὁποῖα ἂν καὶ παντρεμένα (μὲ Ὀρθόδοξο γάμο δηλαδή, γιὰ νὰ ξεκαθαρίσουμε …τὰ αὐτονόητα), ζοῦν «φιλελεύθερα», στὸ πνεῦμα τοῦ «κάνε τὴ ζωή σου, κι ἐγὼ τὴ ζωή μου». Ἑνωμένοι στὴν διαφορετικότητά μας. Γιατί ὄχι; Ἄλλωστε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποίησε: «ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β΄ Τιμ. δ΄ 3-4). Τέλος ὅσο γιὰ τὰ περὶ «πατερικοῦ φονταμενταλισμοῦ» καὶ γιὰ τὴν περίφημη «φεμινιστικὴ θεολογία», ἔχουμε νὰ κάνουμε δύο σχόλια. Γιὰ τὸ μὲν πρῶτο, ὅτι δὲν μᾶς ἐκπλήσσει καθόλου ἡ ἀνωτέρω ἀτάκα ποὺ ἐμπνεύστηκαν καὶ υἱοθέτησαν οἱ οἰκουμενιστικοὶ κύκλοι, καθ᾽ὅτι, ὅπως καὶ στοὺς ὑπολοίπους τομεῖς τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἤτοι τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν οἰκονομία, ἔτσι καὶ στὸ παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον τοῦ θρησκευτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὰ γνήσια ἐπιχειρήματα δίδουν τὴν θέση τους στὸ νεοταξικὸ φρασεολόγιο, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπὸ λέξεις-ἀτάκες-συνθήματα, κενὰ περιεχομένου. Ἔτσι γιὰ παράδειγμα, σήμερα οἱ πατριῶτες «σταμπάρονται» ὡς ἐθνικιστές, οἱ ἐπαναστάτες (ὅπως οἱ ἥρωες τοῦ ’21, ἢ τὰ παλλικάρια τῆς ΕΟΚΑ) ὡς τρομοκράτες, καὶ ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς λαὸς στὴ βάση τῶν Ἁγίων Πατέρων ὡς φονταμενταλιστὲς ἢ «συντηρητικὸ ρεῦμα» (ὅπως ὁ ἴδιος δηλώσατε σὲ γνωστὴ ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν-βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3687). Γιὰ τὴ «φεμινιστικὴ θεολογία» καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν κυρία ποὺ ἔκανε εἰσήγηση πάνω στὸ θέμα, ἔχουμε ἁπλῶς νὰ ὑποθέσουμε ὅτι μᾶλλον ἡ ἴδια θεολογικὰ βρέθηκε σὲ ἀνώτερο ἐπίπεδο κι ἀπ’ τὴν ἴδια τὴν Παναγία, γιὰ νὰ θέτει τέτοιου εἴδους ζητήματα. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ δὲν «κατανόησε» ποτὲ ἡ, στερούμενη ἀπὸ πτυχία, τίτλους καὶ «ντοκτορά», Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ ὁποία πορεύθηκε τὴν Ἁγιωτάτη ἐπίγεια ζωή της σιωπῶσα, ἐν ἀσκήσει καὶ ἐν ὑπακοῇ, ἰδοὺ τὸ ἀντιλήφθηκε ἡ κὰ Κασσελούρη-Χατζηβασιλειάδη (ἡ ὁποία ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἀνακινεῖ παρόμοια ζητήματα).

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σεβασμιώτατε,
Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολὴ δὲν ἔχουμε στόχο νὰ ἔρθουμε σὲ ρήξη μαζί σας. Ὅμως πρέπει νὰ συνειδητοποιήσετε πὼς δὲν πάει ἄλλο αὐτὴ ἡ κατάσταση στὴ Μητρόπολή μας. Λέτε συνεχῶς πὼς θέλετε νὰ κάνετε τοὺς νέους νὰ πλησιάσουν στὴν Ἐκκλησία. Γιατί δὲν τὸ πράττετε μὲ τὸν παραδοσιακὸ τρόπο; Γιατί νὰ δίνετε τὴν ἐντύπωση πὼς ὑποτάσσεστε σὲ νεοταξικὰ κέντρα, γιὰ νὰ κερδίζει ἡ Ἐκκλησία «οὔτε τὰ ψιχία» ἀπ’ αὐτὲς τὶς συνεργασίες; Γιατί νὰ ὁδηγεῖτε τὴν Ἐκκλησία σὲ δοκιμασίες καὶ περιπέτειες; Ξεχνᾶτε τὸ «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει» (Α΄ Κόρ. ϛ΄ 12); Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι σὲ χώρους βαρυσήμαντους γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία (π.χ. τὸ Ἅγιον Ὅρος) σχολιάζεστε μὲ ἰδιαίτερα μελανὰ καὶ καυστικὰ σχόλια ὡς πρὸς τὴν (μέχρι στιγμῆς) δράση σας. Καὶ εἰλικρινὰ πολλοὶ ἐξ ἡμῶν ποὺ ἐπισκεπτόμαστε τέτοιους χώρους, ντρεπόμαστε νὰ δηλώσουμε σὲ ποιά Μητρόπολη ἀνήκουμε. Ἡ δὲ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» ἔχει πανελλαδικῶς ἀναγνωριστεῖ, ὅπως προαναφέραμε, ὡς νεοεποχίτικο ἄντρο καὶ ὡς νεοταξικὸ σχεδιαστήριο, τὸ ὁποῖον ἔχει ἀναλάβει ἐργολαβικῶς νὰ «ἐκτελέσει ἐν ψυχρῷ» τὴν Ὀρθόδοξη καὶ Ἀμώμητη Πίστη μας. Σεῖς βέβαια, τὴν ἀποκαλεῖτε «ἐργαστήρι θεολογίας καὶ ὄχι ἐκκλησιαστικὸ ἄμβωνα» (βλ. http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3687), δικαιολογώντας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν λειτουργία τῆς «Ἀκαδημίας». Ἔτσι ὅμως, μὲ τὴν μέθοδο αὐτή, ἡ ὁποία ὁμοιάζει μὲ ἕνα θρησκευτικὸ «think tank» (=δεξαμενὴ σκέψης),  εἰσάγετε εἰς τὸν Ὀρθόδοξο χῶρο ἕνα εἶδος «νεοβαρλααμισμοῦ». Κι αὐτὸ διότι ἡ ἀνωτέρω θέση σας, συμπίπτει πλήρως μὲ τοὺς φιλοσοφικοὺς στοχασμοὺς καὶ τὴν ἐρευνητικὴ (διὰ τοῦ ὀρθολογισμοῦ) μανία τοῦ αἱρετικοῦ, ἐκ τῆς δύσεως, Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, ἀφοῦ οὐσιαστικῶς παραδέχεστε καὶ ἐσεῖς, πὼς στὸ συγκεκριμένο «ἐργαστήριο», τοποθετεῖτε τὴν θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἰς τὸ μικροσκόπιον τῆς ἔρευνας, ἀμφισβητώντας την ὡς ἀτελῆ καὶ ἀνεπαρκῆ νὰ διακονήσει τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Κατὰ συνέπειαν καὶ ἐπιπροσθέτως δέ, λησμονεῖτε  μὲ τὸν πλέον τραγικὸ τρόπο τὸ χωρίον τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποὺ ἀναφέρει ὅτι, «οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως» (Λούκ. ιζ´ 20). Ἑπομένως ὡς νέοι ἄνθρωποι ποὺ εἴμαστε, βλέποντας καὶ συνειδητοποιώντας γύρω μας πὼς «τὸ μυστήριον τῆς ἀνομίας ἤδη ἐνεργεῖται» (Β΄ Θέσ. β΄ 7), σᾶς παρακαλοῦμε ὑϊκῶς νὰ εἰσακούσετε τὴν κραυγὴ ἀγωνίας ποὺ σᾶς ἀπευθύνουμε καὶ νὰ ἀγωνιστεῖτε γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ τῶν παιδιῶν μας. Σᾶς παρακαλοῦμε νὰ μὴ ξαναπάρετε μέρος σὲ συνελεύσεις καὶ ἐκδηλώσεις τοῦ Π.Σ.Ε., οὔτε σὲ ἐκδηλώσεις μὲ τοὺς Παπικούς, ὅπως προσφάτως στὸ Bose τῆς Ἰταλίας, οὔτε σὲ καμιὰ ἄλλη οἰκουμενιστικὴ δραστηριότητα. Θὰ ἐπιθυμούσαμε ἐπίσης νὰ μεταβάλετε τὶς ἀπόψεις σας πάνω στὰ ζητήματα ποὺ θίξαμε καὶ νὰ πάψετε νὰ διοργανώνετε συμπόσια καὶ συνέδρια ποὺ τορπιλίζουν κυριολεκτικὰ τὴν ἑνότητα τοῦ Σώματος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας. Περιμένουμε νὰ ἀνταποκριθεῖτε λοιπὸν ὡς ὀφείλετε, στὶς ἤδη ἐκφρασθεῖσες ἀνησυχίες μας, οἱ ὁποῖες γνωρίζουμε πὼς ἐκφράζουν κι ἄλλους πιστούς της Μητροπόλεώς μας, καὶ οἱ ὁποῖοι ὣς σήμερα δὲν εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ ἐκφραστοῦν, καὶ νὰ ἀποδείξετε στὴν πράξη πὼς εἶστε στὴν θέση τοῦ «ἐπὶ σκοπὸν» διαφυλάττοντας τὴν ποίμνη καὶ τὰ πρόβατα ἀπὸ τοὺς αἱμοσταγεῖς λύκους τῆς Νέας Ἐποχῆς. Σὲ διαφορετικὴ περίπτωση καὶ ἐφ’ ὅσον συνεχιστεῖ αὐτὴ ἡ κατάσταση θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ βρεθοῦμε ἀπέναντί σας καὶ σὲ πρώτη φάση θὰ συνεχίσουμε νὰ ἐνημερώνουμε τὸν κόσμο τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὄχι μὲ πνεῦμα φανατισμοῦ,  ἀλλὰ μὲ πνεῦμα ἀγάπης, μίας ἀγάπης ὅπως τὴν δίδαξε ὁ Χριστός μας, στερεωμένης στὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ ὄχι στὴν ὑποκρισία τοῦ διαστροφικοῦ ΠΣΕύδους καὶ τῆς νεοταξικῆς ἀπάτης. Μετὰ ταῦτα συνεχίζουμε ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι καὶ ἀνάξιοι τὸν προσευχητικό μας Κανόνα, ὅπως ἡ ὑμετέρα προσωπικότητα ἀξιοποιήσει τὰ ἀναμφισβήτητα τάλαντά της πρὸς ὄφελος  καὶ ὄχι εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Μὲ τὸν προσήκοντα σεβασμὸ
Ἀσπαζόμεθα τὴν δεξιά σας
Οἱ κάτωθι ὑπογράψαντες:
ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ Δημήτριος
ΔΙΑΝΗΣ Δημήτριος
ΓΙΑΤΣΟΣ Κωνσταντῖνος
ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Χρῆστος
ΚΑΝΑΡΑΣ Ἀπόστολος
ΚΑΡΜΙΡΗΣ Χαράλαμπος
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Ἀλέξιος
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Ἰωάννης
ΜΑΡΚΑΣ Ἰωάννης
ΜΠΟΥΓΕΛΗΣ Γεράσιμος
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Κωνσταντῖνος
ΤΣΙΑΡΑΣ Παναγιώτης-Ἀλέξανδρος
ΧΑΜΟΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἀθανάσιος

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
-       Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Ἱερώνυμο καὶ λοιποὺς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
-       Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ι. Μ. Δημητριάδος
-       Ἱεροὺς Ναοὺς πολεοδομικοῦ συγκροτήματος (Βόλου-Ν. Ἰωνίας)
-       Γ.Ε.Χ.Α. παράρτημα Βόλου
-       Τοπικὸ Τύπο
-       Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», περιοδικὸ «Θεοδρομία», περιοδικὸ «Παρακαταθήκη»
-   Ἰστοσελίδες «romfea.gr», «amen.gr», «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ», «ΑΚΤΙΝΕΣ», «Ι. Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ», «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ», «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»

ΠΗΓΗ:  «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»

Χριστιανική Βιβλιογραφία