Σχόλιον τοῦ klision: ῞Ενα ἀκόμα ἀρθράκι ἀπό τόν π. Παντελεήμονα ἀπό τήν Κάλυμνο, μέ νεανική φρεσκάδα καί παλμό...Χαρεῖτε το!
Οι άγιοι πατέρες που προωθούν την μεταγλωττισμένη λειτουργία επικαλούνται τις ανάγκες και την ιδιαιτερότητα των νέων, όπως και την έλλειψη παιδείας και ενδιαφέροντος από τα νέα παιδιά γιατί όλα στην εκκλησία ειναι ..."αρχαία" και άρα βαρετά,ακατανόητα και δυσκόλως...καταναλώσιμα.
Τώρα σας πήρε το μαράζι για τους νέους, πατέρες μου; Δεν απευθύνομαι ειδικά σε σας, λες και είστε οι υπευθυνοι για τα δεινά του κόσμου, αλλα σε όλους μας εν συνόλω:
Όταν πληγώναμε την εκκλησία με σκάνδαλα ηθικά,οικονομικά και κάθε είδους... θηλυπρέπειες από ιερωμένους ανθρώπους που μόνο τυχαία βρέθηκαν στην ιερωσύνη, μαραζώνατε διόλου;
Όταν τον Δεκέμβρη βγήκαν οι μαθητές στους δρόμους, για να διαμαρτυρηθούν για τα αυτονόητα, καταφέροντας έστω για λίγο να ξυπνήσουν από τον ζομπικό λήθαργο, που τους καταδίκασε η "γεροντική" μας κοινωνία, πόσοι από μας δεν φτύσαμε τον κόρφο μας , αποκαλώντας τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας αναρχικούς και αλήτες; Αν είναι δυνατόν. Ευτυχώς βεβαια που υπήρξαν και οι φωτεινές εξαιρέσεις και μάλιστα στην ανώτατη ιεραρχία και εσώθησαν τα προσχήματα έστω.
Όταν γράφαμε λαμπρά βιβλία , δίχως να έχουμε την διάθεση να βγούμε στα πεζοδρόμια, πού ήταν το καλό αυτό μαράζι;
Όταν ξεχνάγαμε την παράδοση μας και είμασταν υπέρ του δέοντος συντηρητικοί και σοβαροφανείς προς τα "μειράκια" εκείνα ή αντιθέτως ακραία μοντέρνοι και "κούλ" μπας και τραβήξουμε κανένα ψαράκι στα δίχτυα μας και έτσι φανούμε έξωθεν δραστήριοι , μοντέρνοι και καλοί, σεβαστήκαμε καθόλου τους νέους;
Όταν τρώγαμε τα παιδιά μας, με την άτεγχτα αυστηροφανή και μικροαστική ψευδοαξιοπρέπεια μας για να φανούμε σωστοί στην χριστιανούλα γειτόνισσα, σεβαστήκαμε διόλου τους νέους;
Όταν θέλουμε πέντε αχθοφόρους να μας κρατάν τα άμφια πίσω και πέντε πνευματικοπαίδια να πλεκουν τα εγκώμια μας εμπρός, σεβαστήκαμε την προσωπικότητα των νέων;
Όταν πριν 15-20 χρόνια κάθε κουβέντα για σεξ,εφηβικά προβλήματα ήταν Taboo και ενοχλούμεθα ακόμα και από την μουσική που άκουγαν οι νέοι , μας έτρωγε το μαράζι που μεγαλώναμε παιδιά, χωρίς να τους δίνουμε το δικαίωμα να κατηχηθούν, να μάθουν και έτσι να γλυτώσουν από ποικίλλες παγίδες;
Οι νέοι είναι ευαίσθητοι,φιλότιμοι και μέσα στην σύγχρονη πνευματική δυστυχία απότομα ωριμασμένοι και απαιτητικοί.Απαιτούν την αλήθεια και την αυθεντικότητα όποια και αν είναι. Ακόμα και όταν ειρωνεύονται τα άμφια, τα λόγια και τις μουσικές μας, μόνο από ανασφάλεια ή από αντίδραση θα το κάνουν, γιατί δεν είμαστε αρκετά κοντά τους. Γιατί να μας πειράζει η γλώσσα ή οι τελετές, όταν αυτά είναι η παράδοση μας; Μ'αυτά θα πάμε στους νέους, αυτά θα τους δείξουμε, αυτά θα απορρίψουν ή θα δεχτούν. Αντίθετα οι εντυπωσιακές ταχυδακτυλουργίες και τα επικοινωνιακά τρυκ στην αρχή δίνουν το ερέθισμα πριν αποκαλυφθεί η κενότητα τους και γίνουμε ακόμα μια φορά ρεζίλι απέναντι τους. Τους νέους μόνο η γλώσσα δεν τους πειράζει και όταν επικαλούνται αυτό το επιχείρημα-πρόφαση για να μην εκκλησιάζονται είναι επειδή δεν έχουν την διάθεση ή την δύναμη ή την διάκριση να μας τα πούν κατάμουτρα για τις κάθε είδους αστοχίες μας. Αλλοίμονο αν ανακαλύψουν εμπαιγμό ή κοροιδία. Πάει μια γενιά χαμένη.
Γενικά, από την θέση του νέου ιερέως(αμάλλιαγου στην ηλικία) νιώθω πώς ενώ μου λείπει η πείρα, έχω ένα περίεργο εφηβικό ψυχανέμισμα πώς πάτε να "δουλέψετε" και πάλι τους νεους. Μερικοί δε πρεσβύτεροι, είναι από άλλο πλανήτη. Νιώθω πως μεταφέρθηκαν αυτόματα από την κούνια στον "γεροντισμο". Και εδώ δεν αναφέρομαι σε ηλικίες. Έχει κάτι ασπρομάλληδες που είναι έφηβοι στην καρδιά και την αγάπη και κάτι τριαντάρηδες, που νομίζεις βγήκαν από το μνήμα του Παράσχου.Ας βρούμε το παγοθραυστικό γιατί όταν η Εκκλησία μας, γνωρίσει τον Δεκέμβρη της, τότε... χαιρετίσματα στην εξουσία. Εκτός, αν είμαστε πλέον ανάπηροι, οπότε ας κάνουμε παραπέρα. Ευλογημένη η σιωπή...
Η λατρεία μας είναι αεί σύγχρονη, λαμπρή και νέα και είναι για να αλλοιώνει και όχι να αλλοιώνεται. Διψούν οι νέοι και χρειάζονται αγάπη και ήθος και όχι διαφημιστικά τρυκ. Δεν πάμε να περισώσουμε την Εκκλησία. Με τί συνείδηση ορθοδόξου ιερέως πιστεύουν μερικοί πώς η Εκκλησία μπορεί να χαθεί;;; Κρίση είναι και θα περάσει. Πάμε να σκύψουμε πάνω από το νέο και όχι να ανακαλλωπίσουμε την τάχα γερασμένη Εκκλησία με... ταπετσαρία την παρουσία των νέων. Μάλλον, σας διαφεύγει το αντικείμενο...
Ας μην πάμε με πυροτεχνήματα στους νέους. Αυτοί είναι το μέλλον της Εκκλησίας, η αυριανή Εκκλησία και ευτυχώς που υπάρχουν κληρικοί με ενδιαφέρον, ζήλο και αγάπη...
Συγγνώμη, αν άγγιξα τα όρια της ιεροκατηγορίας, αλλά πρωτίστως μιλώ αυτοκριτικά.
Εύχεσθε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου