Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ - «Ο διάβολος δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001

ΜΈΡΟΣ Α΄

Ο διάβολος δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού

- Γέροντα, πώς γίνεται και κυριεύομαι από τα πάθη;

- Ο άνθρωπος, αν δώση δικαιώματα στον πειρασμό, κυριεύεται από τα πάθη. Αυτό που θέλει ο Θεός, που είναι και συμφέρον σου, είναι να πετάξης στα μούτρα του διαβόλου όλα τα πάθη. Δηλαδή να στρέψης εναντίον του τον θυμό, το πείσμα κ.λπ. Η καλύτερα, πούλησε τα πάθη στο ταγκαλάκι και, με όσα χρήματα πάρης, αγόρασε πέτρες, να έχης και να το πετροβολάς, για να μη σε πλησιάζη! Συνήθως εμείς οι άνθρωποι με τις αφορμές που δίνουμε, είτε με απροσεξίες είτε με υπερήφανους λογισμούς, επιτρέπουμε στον εχθρό να μας κάνη κακό. Ακόμη και έναν λογισμό ή έναν λόγο μπορεί να τα εκμεταλλευθή το ταγκαλάκι. Θυμάμαι, ήταν μια οικογένεια πολύ αγαπημένη. Κάποτε άρχισε ο άνδρας και έλεγε στην γυναίκα: “Θα σε χωρίσω”. Και η γυναίκα έλεγε στον άνδρα: “Θα σε χωρίσω”. Έτσι το έλεγαν, στ' αστεία. Αλλά το εκμεταλλεύθηκε ο πειρασμός και δημιούργησε μια μικρή δυσκολία και ήταν έτοιμοι να χωρίσουν, ούτε τα παιδιά τους σκέφτονταν ούτε τίποτε. Ευτυχώς βρέθηκε ένας Πνευματικός και τους μίλησε: “Γι' αυτήν την χαζομάρα θα χωρίσετε;” τους είπε. Και έτσι συνήλθαν.

Αν ένας άνθρωπος λοξοδρομήση από τις εντολές του Θεού, τον πολεμούν μετά τα πάθη. Και αν αφήση κανείς τα πάθη να τον πολεμούν, δεν χρειάζεται διάβολος να τον πολεμήση. Και τα δαιμόνια έχουν “ειδικότητα”. Χτυπούν τον άνθρωπο τακ-τακ, να του βρουν την πάθηση, την αδυναμία, για να τον πολεμήσουν. Θέλει προσοχή, να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα -τις αισθήσεις-, να μην ανοίγουμε χαραμάδες στον πειρασμό και μπαίνη από εκεί ο εχθρός. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία.

Εάν αφήσης έστω και μια σχισμή ανοιχτή, μπορεί να μπη και να σου κάνη ζημιά.

Ο διάβολος μπαίνει στον άνθρωπο, όταν υπάρχη λάσπη στην καρδιά του ανθρώπου, δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού. Άμα ξελασπωθή η καρδιά, φεύγει ο εχθρός και έρχεται πάλι ο Χριστός. Όπως το γουρούνι, όταν δεν βρη λάσπη, γουγουλίζει και φεύγει, έτσι και ο διάβολος δεν πλησιάζει στην καρδιά που δεν έχει βούρκο. Τι δουλειά έχει σε καρδιά καθαρή και ταπεινή; εάν λοιπόν δούμε ότι το σπίτι μας -η καρδιά μας- είναι παλιόσπιτο και κατοικεί ο εχθρός, πρέπει αμέσως να το γκρεμίσουμε, για να φύγη και ο
κακός ενοικιαστής μας, δηλαδή το ταγκαλάκι.

Γιατί, όταν η αμαρτία χρονίση στον άνθρωπο, ο διάβολος, φυσικά, αποκτάει περισσότερα δικαιώματα.

- Γέροντα, όταν ένας άνθρωπος έχη δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, επειδή έζησε με αμέλεια, και θέλη να βάλη μια σειρά, να αρχίσει να ζη προσεκτικά, τον πολεμάει το ταγκαλάκι;

- Όταν παίρνη την στροφή, παίρνη μια δύναμη από τον Θεό, έναν φωτισμό και θεία παρηγοριά, για να αρχίση. Αλλά, μόλις αρχίση τον αγώνα, ο εχθρός του κάνει σφοδρό πόλεμο. Τότε χρειάζεται λίγη καρτερία. Αλλιώς, πώς θα ξερριζωθούν τα πάθη; Πώς θα γίνη η απέκδυση του παλαιού ανθρώπου; Πώς θα φύγη η υπερηφάνεια; Έτσι καταλαβαίνει ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνη τίποτε και ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού και έρχεται η ταπείνωση. Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος πάη να κόψη μια κακή συνήθεια, π.χ. τσιγάρα, ναρκωτικά. Στην αρχή νιώθει μια χαρά και τα πετάει. Μετά βλέπει τους άλλους να καπνίζουν κ.λπ. και έχει πόλεμο σφοδρό. Αν το ξεπεράση, γυρίζει τις πλάτες χωρίς να δυσκολεύεται. Πρέπει να αγωνισθούμε λίγο. Το ταγκαλάκι κάνει την δουλειά του. Εμείς να μην κάνουμε την δουλειά μας;

Να μην ανοίγουμε συζήτηση με το ταγκαλάκι

Όλοι έχουμε πάθη κληρονομικά, αλλά αυτά δεν μας βλάπτουν. Είναι όπως ένας γεννιέται λ.χ. Με μια ελιά στο πρόσωπο. Αυτή και ομορφιά του δίνει, αν όμως την ξεσκαλίση, μπορεί να δημιουργηθή καρκίνος. Να μην αφήνουμε τον διάβολο να ξεσκαλίζη τα πάθη. Αν τον αφήσουμε να ξεσκαλίζη την αδυναμία μας, δημιουργείται “καρκίνος”.

Πρέπει να έχουμε την πνευματική λεβεντιά, να περιφρονούμε τον διάβολο και όλα τα πονηρά του τηλεγραφήματα -τους λογισμούς- και να μην ανοίγουμε συζήτηση μαζί του. Όλοι οι δικηγόροι να μαζευτούν, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό διαβολάκι. Για να κόψουμε τις σχέσεις με τον πειρασμό και να αποφύγουμε τους πειρασμούς, πολύ βοηθάει το να κόψουμε τις συζητήσεις μαζί του. μας συνέβη κάτι; Μας αδίκησαν; Μας έβρισαν; Να εξετάσουμε αν σφάλαμε. Αν δεν σφάλαμε, έχουμε μισθό. Δεν χρειάζεται συνέχεια. Όποιος συνεχίζει να συζητάη με το ταγκαλάκι, του πλέκει μετά δαντέλλα (4) και τον αναστατώνει. Τον κάνει να τα εξετάζη με την ταγκαλίστικη νομική και τον αγριεύει.

Θυμάμαι, όταν είχαν φύγει οι Ιταλοί, είχαν αφήσει μέσα σε σκηνές λοφίσκους από χειροβομβίδες, τα δε μπαρούτια ήταν ολόκληροι λόφοι. Πήγαιναν οι άνθρωποι και έπαιρναν τις σκηνές. Τα παιδιά έπαιζαν με τις χειροβομβίδες και πόσα, τα καημένα, σκοτώθηκαν! Με τις χειροβομβίδες να παίξουν! Έτσι και με τον διάβολο παιχνίδια θα κάνουμε;

4) Δηλαδή το ταγκαλάκι δίνει στον άνθρωπο λεπτό εργόχειρο, του βάζει λογισμούς, για να ασχολήται συνέχεια και να είναι ταραγμένος, ώστε να μην μπορή να εργασθή πνευματικά, και τον αποδυναμώνει.

Ο διάβολος είναι αδύναμος

- Γέροντα, μου λέει ο λογισμός ότι ο διάβολος, ιδίως στις μέρες μας, έχει πολλή δύναμη.

- Ο διάβολος έχει κακία και μίσος, όχι δύναμη. Η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη. Ο σατανάς προσπαθεί να φανή παντοδύναμος, αλλά δεν τα καταφέρνει. Φαίνεται δυνατός, αλλά είναι τελείως αδύναμος. Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πριν καν αρχίσουν να πραγματοποιούνται. Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;

- Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.

- Τι να φοβηθής; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμμιά δύναμη. Ο χριστός είναι παντοδύναμος. Ο πειρασμός είναι σάπιος. Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Μόνον όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και έκανε να τρέμη ο δαίμονας που είχε επικαλεσθή με τις μαγείες του.

- Γιατί φοβάται τόσο πολύ τον Σταυρό;

- Γιατί, όταν ο Χριστός δέχθηκε τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα και τα χτυπήματα, τότε συντρίφθηκε το βασίλειο και η εξουσία του διαβόλου. Με τι τρόπο νίκησε ο Χριστός! “Με το καλάμι συντρίφθηκε το κράτος του διαβόλου”, λέει κάποιος Άγιος. Όταν δηλαδή Του έδωσαν το τελευταίο χτύπημα με το καλάμι στο κεφάλι, τότε συντρίφθηκε η εξουσία του διαβόλου. Δηλαδή η υπομονή είναι η πνευματική άμυνα και η ταπείνωση το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου. Το μεγαλύτερο βάλσαμο της σταυρικής θυσίας του Χριστού είναι που συντρίφθηκε ο διάβολος. Μετά την Σταύρωση του Χριστού, είναι πια όπως το φίδι που του έχει αφαιρεθή το δηλητήριο ή όπως το σκυλί που του έχουν αφαιρεθή τα δόντια. Αφαιρέθηκε το φαρμάκι από τον διάβολο, αφαιρέθηκαν τα δόντια από τα σκυλιά, τους δαίμονες, και είναι τώρα αφοπλισμένοι και εμείς με τον Σταυρό οπλισμένοι. Τίποτε, τίποτε δεν μπορούν να κάνουν οι δαίμονες στο πλάσμα του Θεού, όταν δεν τους δώσουμε εμείς δικαιώματα. Μόνο φασαρία κάνουν, δεν έχουν εξουσία.

Μια φορά, όταν ήμουν στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού, πέρασα μια πολύ όμορφη αγρυπνία! Είχαν μαζευθή την νύχτα πολλοί δαίμονες επάνω στο ταβάνι. Στην αρχή χτυπούσαν με βαριές δυνατά και μετά θορυβούσαν, σαν να κυλούσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμούς δένδρων. Σταύρωνα το ταβάνι και έψαλλα “Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα...” (5). Τελείωνα, άρχιζαν τα κούτσουρα πάλι. “Τώρα, είπα, θα κάνουμε δυο χωρούς! Έναν εσείς με τα κούτσουρα από πάνω και έναν εγώ από κάτω!” Άρχιζα εγώ, σταματούσαν αυτοί. Μια φορά έψαλλα “Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν...”, την άλλη “Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν σου ημίν δέδωκας...” (6). Πέρασα την πιο ευχάριστη νύχτα με ψαλμωδία και, όταν λίγο σταματούσα, συνέχιζαν αυτοί με την ψυχαγωγία! Την κάθε φορά όλο και διαφορετικό έργο θα παρουσιάσουν!...

- Όταν ψάλλατε την πρώτη φορά, δεν έφυγαν;

- Όχι. Μόλις τελείωνα εγώ, άρχιζαν εκείνοι. Ναι, έπρεπε να βγάλουμε αγρυπνία και οι δυο χοροί! Ήταν μια όμορφη αγρυπνία! Έψελνα με καημό! Πέρασα καλές μέρες!...

- Γέροντα, πώς είναι ο διάβολος;

- Ξέρεις τι “όμορφος” είναι; Άλλο πράγμα! Μόνο να τον δης!! Και πώς η αγάπη του Θεού δεν επιτρέπει να βλέπει ο άνθρωπος τον διάβολο! Ω, θα πέθαιναν οι περισσότεροι από τον φόβο τους! Σκέψου αν τον έβλεπαν πως ενεργεί, αν έβλεπαν την... “γλυκειά” του μορφή! Μερικοί πάλι θα είχαν την καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τι ψυχαγωγία; Πώς το λένε; Σινεμά;... Για να δη κανείς όμως ένα τέτοιο έργο, πρέπει να πληρώση πολλά..., και πάλι αν θα μπορέση να το δη!

- Έχει κέρατα, ουρά;

- Ναι, όλα τα εξαρτήματα!!!

- Γέροντα, οι δαίμονες έγιναν τόσο άσχημοι, όταν έπεσαν και έγιναν από Άγγελοι δαίμονες;

- Εμ, βέβαια! Και είναι τώρα σαν να τους χτύπησε κεραυνός. Αν πέση κεραυνός και χτυπήση ένα δένδρο, δεν θα γίνη αμέσως το δένδρο ένα μαύρο κούτσουρο; Έτσι και αυτοί είναι σαν να τους χτύπησε κεραυνός. Ένα διάστημα έλεγα στο ταγκαλάκι: “Να έρχεσαι να σε βλέπω, για να μην πέσω στα χέρια σου. Τώρα και μόνον που σε βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακός είσαι. Αν πέσω στα χέρια σου, τι κακό έχω να πάθω!”

5) "Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν". Τροπάριο της εορτής του Τιμίου Σταυρού.

6) Αναστάσιμο στιχηρό των Αίνων του πλ. Δ' ήχου.

συνεχίζεται.....

᾿Απάντηση στούς γερμαναρᾶδες τοῦ Focus ἀπό τό χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας...

Πηγή:http://misha.pblogs.gr

Oι Γερμαναράδες μάς βρίζουν πατόκορφα τις τελευταίες μέρες για τα δήθεν υπέρογκα χρέη μας (η υπερτίμηση των οποίων οφείλεται ξεκάθαρα στους τακτικισμούς του GAP), με αποκορύφωμα το πρωτοσέλιδο τού περιοδικού Φόκους στο οποίο εμφανίζεται η Αφροδίτη της Μήλου να φορά σαν παρεό την ελληνική σημαία και να να μάς δείχνει το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο του χεριού της, υπό την λεζάντα "Απατεώνες."

Εμείς θα είμαστε ευγενείς και θα υπενθυμίσουμε στους γερμαναράδες την κύρια "προσφορά" της χώρας τους στον παγκόσμιο πολιτισμό, μια προσφορά που έρχεται πρώτη στο μυαλό μόλις ακούς το όνομα Γερμανία-Germany-Deutschland .

Μίκης Θεοδωράκης:πεινασμένοι μαθητές στήν κατοχή

Ο Μίκης Θεοδωράκης θυμάται τα χρόνια που ήταν μαθητής, κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Τρίπολη: Στην τάξη μας, οι μαθητές είχαν χωριστεί σε τρεις κατηγορίες. Στην πρώτη ήταν αυτοί που πεινούσαν και λιποθυμούσαν πάνω στο θρανίο. Στη δεύτερη αυτοί που πεινούσαν χωρίς να λιποθυμούν. Και στην τρίτη, αυτοί που τρώγανε όσο ποτέ στη ζωή τους, γιατί οι πατεράδες τους ήταν αγρότες, μαυραγορίτες ή και τα δύο. Εμείς οι πεινασμένοι, της πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, αποφασίσαμε να βάλουμε τέρμα σ’ αυτήν την κατάσταση. Οργανωθήκαμε και μια μέρα ανακοινώσαμε στην τάξη ότι είναι απαράδεκτο οι μισοί να παχαίνουν και οι μισοί να πεθαίνουν της πείνας. Οι χωριάτες έβαλαν τις φωνές. Είχαν και τον αέρα που τους έδινε η σωματική τους ευρωστία. Όμως εμείς ήμαστε οι περισσότεροι και οι αποφασισμένοι για όλα. Είπαμε: “Δεν μπαίνει κανείς στην τάξη, αν δεν βάλει τρόφιμα (πατάτες, αλεύρι, σταφίδα, αυγά) στο καλάθι που θα βρίσκεται μπροστά στην πόρτα”. Την άλλη μέρα, δυο τρεις έφεραν τρόφιμα. Οι άλλοι πήγαν να περάσουν με το ζόρι. Έπεσε ξύλο. Όταν μάθανε οι καθηγητές τα καθέκαστα, τήρησαν ουδετερότητα για το φόβο των Ιταλών. Τελικά όλοι “πλήρωναν” τα αναγκαστικά “διόδια”. Μοιράζαμε τα τρόφιμα στους σκελετωμένους συμμαθητές μας. Σε λίγο όλο το γυμνάσιο έκανε το ίδιο. Έτσι, εκείνη τη χρονιά δεν είχαμε θύματα από την πείνα. Και όταν λέω θύματα, δεν εννοώ μόνο το θάνατο, αλλά και τις βαριές αρρώστιες που προκαλεί η έλλειψη τροφής.

“ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ Α΄” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Πηγή:http://logomnimon.wordpress.com

Δημήτρης Ψαθᾶς: Μιά διαφορετική ἀπεργία (Μάρτιος τοῦ ᾿43)

Ο Δημήτρης Ψαθάς στο βιβλίο του “Αντίσταση” περιγράφει μια διαφορετική απεργία που έγινε το Μάρτιο του 1943:

Μάρτιος του 1943.
Ανάστατη είναι η Αθήνα από μια είδηση. Οι Γερμανοί αποφάσισαν να κηρύξουν επιστράτευση πολιτική. Όλοι οι άνδρες από 16 θα επιστρατευθούν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Άξονα. Πρόσωπα ανήσυχα ολούθε.
-Τα ‘μαθες; Επιστράτευση!
Ο κόσμος τρομάζει με τούτη την καινούρια συμφορά που ζυγώνει την Ελλάδα. Μάνες τρέμουν για τα παιδιά τους, γυναίκες για τους άντρες, παιδιά για τους πατεράδες. Κι ο φόβος γίνεται αναβρασμός. Κι ο αναβρασμός, μια θέληση. Κι η θέληση, μια κραυγή που τη βροντοφωνά ο τοίχος: ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Την παίρνει το χωνί και τη διαλαλά στις γειτονιές. Κάτω η επιστράτευση! Τυπώνουν τα μυστικά τυπογραφεία προκηρύξεις. Κάτω η επιστράτευση. Κυκλοφορούν οι μυστικές εφημερίδες: Κάτω η επιστράτευση. Γεμίζουν οι δρόμοι μ’ αμέτρητα χαρτάκια: Κάτω η επιστράτευση. Κι όλος αυτός ο αναβρασμός φουσκώνει στα στήθια του λαού για να ξεσπάσει σ’ ένα απ’ τα πιο μεγάλα κι απίστευτα συλλαλητήρια που βλέπει η Αθήνα.
5 Μαρτίου.
Είναι η μέρα που όρισε το ΕΑΜ για το συλλαλητήριο. Ο τρόπος κι ο μηχανισμός του ο ίδιος, όπως πάντα. Σε μικρές ομάδες θα ξεχυθεί ο κόσμος προς το κέντρο. Σε μικρές ομάδες θα πιάσει τις παρόδους. Κρυμμένες θα είναι οι σημαίες κάτω απ’ τα σακάκια, τα φουστάνια, κρυμμένες κι οι ταμπέλες με τις επιγραφές. Κι όταν δοθεί το σύνθημα την ορισμένη ώρα, τότε θα χυθεί ο λαός στον κεντρικό δρόμο που ορίστηκε για το συλλαλητήριο. Ας χτυπήσουν. Το μόνο που δεν λογαριάζουν ως την ώρα που θα πέσουν τα κορμιά. Δεκαπέντε μέρες τώρα απεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες. Ο συνετός βλέπει τα συλλαλητήρια -τ’ ακούει δηλαδή- και λέει πως τούτοι οι άνθρωποι σίγουρα είναι τρελοί. Τρελοί όμως ήταν κι όσοι πολέμησαν στον Μαραθώνα. Τρελοί όσοι σκοτώθηκαν στις Θερμοπύλες. Τρελοί ήταν η φούχτα των ανθρώπων που ξεσηκώθηκε το ‘21. Τρελοί ήταν αυτοί που χύμηξαν στην Πίνδο. Η ιστορία της Ελλάδας για την οποίαν πολύ καυχιέσαι, συνετέ, είναι μια αλυσίδα από τρέλες.

(……)

Το σκέφτονται οι Γερμανοί… Πώς να τον επιστρατεύσεις τούτον τον λαό; Και τι υπηρεσίες μπορεί να σου προσφέρει; Απ’ τη στιγμή που μαθεύτηκαν τα σχέδιά τους, βλέπουν ολούθε τον αναβρασμό. Ολούθε συγκεντρώσεις. Ολούθε ομιλίες. Στις γειτονιές, στις λαϊκές αγορές, στις εκκλησίες. Ζητούν τρόπους κατευνασμού. Ο Λογοθετόπουλος δημοσιεύει ανακοίνωση ότι δεν πρόκειται να γίνει η επιστράτευση κι ότι κάθε συγκέντρωση θα χτυπηθεί με όπλα. Ο δήμαρχος της Αθήνας Γεωργάτος ζητά με το καλό 3.000 εργάτες για τα οχυρωματικά έργα των Γερμανών και βεβαιώνει ότι δεν θα βγουν όξω απ’ την Αθήνα. Ο μυστικός τύπος λυσσά: Όσοι παρουσιάστηκαν στην πρόσκληση έχουν σταλεί στη Γερμανία. Στη Θεσσαλονίκη κηρύχθηκε η επιστράτευση “εν ονόματι του Φύρερ”. Κοχλάζει η Αθήνα. Αστυνομία, χωροφυλακή στο πόδι. Ισχυρές δυνάμεις Γερμανών κι Ιταλών έχουν διαταγή να χτυπήσουν κάθε συγκέντρωση στους δρόμους.
Και φτάνει η μέρα. Ξεσπάει η απεργία.
Τράπεζες, δημόσια γραφεία, ταχυδρομεία, τηλεγραφεία, μαγαζιά -όλα κλειστά. Τρίζει τα δόντια η ψευτοκυβέρνηση. Οι απεργοί θα παταχθούν! Κι όταν ο Γκοτζαμάνης στρώνεται να γράψει το διάταγμα της απόλυσης των απεργών, δεν βρίσκει μια δακτυλογράφο να το δακτυλογραφήσει! Τα εργοστάσια σταματημένα. Κι όλες οι επιχειρήσεις. Η κίνηση της πόλης έχει νεκρωθεί. Πλημμυρίζει η πόλη με παράνομο Τύπο. Μπρος λαέ της Αθήνας! Μπρος αδούλωτη Ελλάδα! Μπρος για τη μάχη των μαχών! Κι ας περιμένουν στους δρόμος έτοιμα τα ντουφέκια. Τα μάθαμε αυτά. Άλλο από το να σκοτώνουν δεν μπορούν.

(…..)


Φωτογραφία από διαδήλωση της 24/2/1943
(από την ιστοσελίδα: http://hellas1940.blogspot.com/)

Στην οδό Πραξιτέλους γίνεται κακό. Οι Ιταλοί σκορπίζουνε το πλήθος. Σηκώνουν τα όπλα, βαράνε κοντακιές, ρίχνουν. Μια κοπέλα ορθώνεται μπροστά τους:
-Πίσω, παλιόσκυλα!
Ένας Ιταλός τη σημαδεύει. Βροντά το όπλο, σωριάζεται η κοπέλα. Φεύγουν άλλοι, χυμάνε να πάρουν το κορμί. Σε λίγο ο κόσμος που περνά βλέπει στον τόπο που έπεσε η κοπέλα και δακρύζει. Γύρω – τριγύρω στα αίματα έχουν βάλει πέτρες. Τάφος συμβολικός. Όλη μέρα περνάει πλήθος και ρίχνει λουλούδια. Γλυκοχαράζει η άνοιξη στη γη της Αττικής. Κι εκεί, στην οδό Πραξιτέλους, πάνω στην άσφαλτο που βάφηκε με το αίμα ενός κοριτσιού, στέλνει τριαντάφυλλα, γαρούφαλα και πασχαλιές. Ένας σωρός από λουλούδια.
Αλλού μάχες σωστές.
Κοντά εκατό χιλιάδες τραβούν προς το πολιτικό γραφείο. Φωτιά σκορπίζουν οι Γερμανοί κι οι Ιταλοί. Μηχανοκίνητα βογγούν. Χειροβομβίδες σκάνε. Πέφτουν οι λαβωμένοι, οι νεκροί. Τους αρπάζουν οι διαδηλωτές και φεύγουν μην πέσουν στα χέρια του κατακτητή. Πρόθυμα ανοίγουν τις πόρτες τους τα σπίτια για να δεχτούν τα θύματα. Γιατροί, νοσοκόμοι, τραυματιοφορείς βοηθάνε. Κι ο κόσμος που βρίσκεται μπροστά στις μπούκες των όπλων σκορπίζει, αλλά δεν εννοεί να διαλυθεί:
-Στου υπουργείο Εργασίας!
Άλλο κακό εκεί. Στις 11.30΄ είναι μαζεμένοι κοντά πενήντα χιλιάδες διαδηλωτές γύρω – τριγύρω χωμένοι στις παρόδους. Τραγουδάνε τον Εθνικό Ύμνο και χυμάνε με πέτρες και με ξύλα. Σπάζουν τις πόρτες και τα παράθυρα. Κατακίτρινος ο υπουργός Καλύβας ακούει την οχλοβοή ανάμεσα στους καραμπινιέρους που τον φρουρούνε. Φτάνει ενίσχυση της δύναμης. Αστυνομία ελληνική, Ιταλιάνοι, Γκεστάπο.
-Πίσω! Διαλυθείτε!
-Μπρος, παιδιά! Απάνω τους!
-Θα σας σκοτώσουμε!
-Σκοτώστε μας!
Αρχίζει το πολυβόλο. Σκάει η χειροβομβίδα. Και τότε γίνεται τούτο τ’ απίστευτο. Γυναίκες, άντρες και παιδιά ορμούν με πέτρες και με ξύλα πάνω στην ένοπλη δύναμη που ρίχνει. Λαβώνονται πολλοί. Κι άλλοι κουβαλάνε πέτρες στα μαντίλια, άλλοι ξεριζώνουν τις πλάκες απ’ τα πεζοδρόμια. Μάχη πρωτάκουστη. Τους κυνηγάνε εδώ, φυτρώνουν από κει. Κι ένα πράμα μονάχα δεν έχουν στο μυαλό τους – να διαλυθούν.
Τρελοί;
Τρελοί! Εδώ ένας σωριάστηκε τραυματισμένος. Εκεί άλλος κείτεται νεκρός. Εδώ μια ομάδα κοριτσιών που ρίχνουνε πέτρες. Αλλού άλλη ομάδα που κυνηγιέται για να κρυφτεί στους γύρω δρόμους. Εδώ με ξύλα δέρνονται διαδηλωτές και αστυφύλακες. Εκεί δουλεύει πιστολίδι. Χτυπάν τις πόρτες. Ανοίξτε, τραυματίες! Κι οι πόρτες ανοίγουν όλες. Γεμίζουν οι δρόμοι με χαρτάκια: Κάτω η πολιτική επιστράτευση. Αρπάζει η Γκεστάπο πολλούς απ’ τους διαδηλωτές: Μαζέψτε τα! Τα μαζεύουν και, καθώς τους πάνε στην Κομαντατούρ ή στο Κομάντο Πιάτσα, τα ξανασκορπάνε. Το μυρίζονται οι Γερμανοί. Ξύλο.
Ώρες κρατάνε οι διαδηλώσεις.
Ώρες αντηχεί η αντάρα κι ο αλαλαγμός της πόλης.
Το βράδυ απεργούν οι κινηματογράφοι και ο Τύπος. Το άλλο πρωί δεν έχει εφημερίδες. Πόσα τα θύματα; Η αστυνομία δίνει νούμερο. Μόνο 3 νεκρούς και 77 τραυματίες. Ο παράνομος τύπος δίνει άλλα: 13 νεκροί και 134 τραυματίες. Κι είναι σωστότεροι αυτοί οι αριθμοί, γιατί η Αστυνομία μετρά μονάχα τα θύματα που πάνε στα νοσοκομεία. Αυτούς που νοσηλεύονται στα σπίτια δεν τους ξέρει. Ούτε βάζει στους νεκρούς, αυτούς που πρόφτασαν να αρπάξουν οι διαδηλωτές ή τους άλλους που βαριά τραυματισμένοι πέθαναν σε λίγες μέρες.
5 Μαρτίου 1943.
Μια μέρα ακόμα ανοιχτού πολέμου μέσα στην Αθήνα. Η ιστορία της Αντίστασης γραμμένη με το αίμα του ανυπόταχτου λαού στους δρόμους της. Η επιστράτευση δεν έγινε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ “Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΜΑΡΙΑ Δ. ΨΑΘΑ

Πηγή:http://logomnimon.wordpress.com

Εἶσαι ἀπασχολημένος; Μήπως σέ δουλεύει ὁ ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ;

Συντάκτης: ὁ συνεργάτης τοῦ klision Αἰτωλός

Ο Σατανάς κάλεσε ένα παγκόσμιο συνέδριο. Στην εναρκτήρια ομιλία του
προς τους πονηρούς του αγγέλους, είπε:
«Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς απʼ το να πηγαίνουν στην
εκκλησία. Δεν
μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς απʼ το να διαβάζουν τις Βίβλους τους και
να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς από το να
σχηματίσουν μια στενή , μόνιμη
σχέση με τον Χριστό. Εάν κερδίσουν εκείνη την σύνδεση με τον Ιησού, η
δύναμή μας πάνω σε
αυτούς, συντρίβεται. ΄Ετσι ας αφήσουμε αυτούς να πηγαίνουν στις
εκκλησίες τους, ας αφήσουμε αυτούς να έχουν τον συντηρητικό τρόπο ζωής
τους, αλλά να κλέβουμε τον χρόνο τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να
κερδίσουν εκείνη την εμπειρία με τον Ιησού Χριστό.
Αυτό είναι που θέλω να κάνετε εσείς οι άγγελοι. Αποσπάστε τους αυτούς
από το να κερδίζουν
κρατώντας τον Σωτήρα τους και διατηρώντας εκείνη την ζωτική σύνδεση όλη
τους την
ημέρα!»
«Πώς πρέπει να το κάνουμε αυτό;» φώναξαν οι άγγελοί του.
«Κρατήστε τους απασχολημένους στα ανούσια της ζωής και εφεύρετε
αναρίθμητα σχέδια για να κατέχουν τα μυαλά τους» απάντησε.
«Πειράζετέ τους για να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να
δανείζονται, να δανείζονται, να δανείζονται. Πείστε τις συζύγους τους
να πηγαίνουν στην εργασία για πολλές ώρες και τους συζύγους να
εργάζονται 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να
μπορούν να παρέχουν τον κενό τρόπο ζωής τους. Εμποδίστε τους από το
να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Καθώς η οικογένειά τους διαλύεται,
σύντομα το σπίτι τους δεν θα προσφέρει καμιά φυγή από τις πιέσεις της
δουλειάς! Δελεάστε τους να παίζουν το ραδιόφωνο ή το κασετόφωνο, όποτε
οδηγούν. Υπερδιεγείρτε τα μυαλά τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να
ακούσουν εκείνη την χαμηλή, μικρή φωνή. Να κρατήσετε την Τηλεόραση, το
Βίντεο, τα CD και τα Computer τους σταθερά να έρχονται μέσα στα σπίτια
τους. Και δείτε σε αυτό, ότι κάθε μαγαζί και εστιατόριο στον κόσμο
παίζει μη-βιβλική μουσική σταθερά. Αυτό θα γεμίζει τα μυαλά τους με τα
νέα 24 ώρες την ημέρα. Εισβάλτε τις στιγμές που οδηγούν, με τους
λογαριασμούς τους. Κατακλύστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστη
αλληλογραφία, διαφημιστικά, κληρώσεις και κάθε είδους ενημερωτικά και
προσφορές δωρεάν προϊόντων, υπηρεσιών και ψεύτικων ελπίδων. Κρατήστε
ισχνά, όμορφα μοντέλα πάνω στα περιοδικά έτσι ώστε οι σύζυγοι να
πιστεύσουν ότι η εξωτερική ομορφιά είναι ό,τι σημαντικότερο, και να
γίνουν ανικανοποίητοι με τις συζύγους τους. Χα! Εκείνο θα διαλύσει τις
οικογένειές τους γρήγορα! Ακόμη και στην ψυχαγωγία τους, αφήστε τους
να γίνουν υπερβολικοί. Να τους έχετε αυτούς να επιστρέφουν από την
ψυχαγωγία τους εξαντλημένοι, ανήσυχοι και απροετοίμαστοι για την
ερχόμενη εβδομάδα. Μην τους αφήνετε να πηγαίνουν έξω στην φύση να
ατενίζουν στα μεγαλεία του Θεού. Στείλτε τους σε πάρκα διασκέδασης, σε
αθλητικά γεγονότα, σε κονσέρτα και σε κινηματογράφους. Κρατήστε τους
απασχολημένους, απασχολημένους, απασχολημένους!!
Και όταν συναντιούνται για αδελφική κοινωνία, βάλτε αυτούς σε
κουτσομπολιό και αχρεία ομιλία έτσι ώστε να φύγουν με λυπημένη
συνείδηση και ταραγμένα αισθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, και αφήστε τους
να ασχοληθούν με το κέρδισμα ψυχών. Αλλά γεμίστε την ζωή τους με τόσο
πολλούς καλούς λόγους, που να μην έχουν καιρό να αναζητήσουν την δύναμη
του Χριστού. Σύντομα θα εργάζονται με την δική τους δύναμη, θυσιάζοντας
την υγεία τους και την οικογένειά τους για το καλό της υπόθεσης. Αυτό
θα δουλέψει! Αυτό θα δουλέψει!»
΄Ηταν απλώς ένα συνέδριο. Και οι πονηροί άγγελοι πήγαν ανυπόμονα στους
διορισμούς τους για να προκαλέσουν τους Χριστιανούς παντού να γίνουν
απασχολημένοι, απασχολημένοι, απασχολημένοι και να τρέχουν εδώ κι εκεί.
…Υποθέτω ότι η ερώτηση είναι: ΄Εχει επιτύχει ο διάβολος στο σχέδιό
του; Εσύ είσαι ο κριτής! Εσύ θα δώσεις την απάντηση!

Προβληματισμοί για την λειτουργική γλώσσα:ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΙΕΡΕΩΣ

Προβληματισμοί για την λειτουργική γλώσσα(2)

Συντάκτης:

π.Παντελεημων

Κάλυμνος, Δωδεκανησα (φωτογραφία)

Σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι η μόρφωση ενός ηθικά έντιμου χριστιανού αλλά η μόρφωση του εν Χριστώ ανθρώπου διά της εν Χριστώ ζωής. Η εκκλησία δεν πλάθει κυρίως προσωπικότητες, αλλά αναδημιουργεί πεσμένες εικόνες, αναπλάττει την πεσμένη φύση, πλάθει ανθρώπους εν Χριστώ. Ορθόδοξος χριστιανός δεν είναι ο ηθικός χριστιανός και έντιμος άνθρωπος, αλλά ο ορθόδοξος άνθρωπος πού μπορεί να πεί με ασφάλεια και δίχως εγωισμό και πλάνη:" ζη εν εμοί Χριστός". Αυτό πραγματοποιείται με την ταπείνωση και την εν Χριστώ ζωή, την μυστηριακή και νηπτική κατά το μέτρον εκάστου, ζωή. Η ηθική προηγείται και είναι το μέσον, δεν είναι ο αυτοσκοπός ή το αποτέλεσμα της εν Χριστώ μεταμορφώσεως. Πολλώ δε μάλλον ο αληθινός χριστιανός δεν είναι ο συστηματικά και ορθολογικά κατηχημένος. Η Εκκλησία δεν δίνει πτυχία και διπλώματα μορφωμένων διανοητικά ή ηθικά χριστιανών, σαν να επρόκειτο δηλαδή για ένα σωματείο κουακέρων και ευσεβών γνωστικών ανθρώπων, γι'αυτό άλλωστε και οι πατέρες της εκκλησιαστικής παράδοσης και ιστορίας δεν εδογμάτισαν συστηματικά και κηρυγματικά, παρά μόνον όταν επέκειτο αιρετικός κίνδυνος και ανάγκη. Με λίγα λόγια στο κέντρο της παραδόσεως είχαν την λατρεία, την ταπεινότητα και την εκούσια διανοητική πτωχεία(καίτοι πανεπιστήμονες) ίνα μη κενούται ο λόγος του σταυρού.

Ένα από τα εργαλεία της μεταμόρφωσης εν Χριστώ είναι και η λειτουργική γλώσσα, η οποία δεν είναι πρωταρχικώς η αρχαϊζουσα ή η ελληνική γλώσσα, αλλά η ενδεδειγμένη αρχαϊζουσα ελληνική λατρευτική γλώσσα,η παραδεδομένη τοιαύτη, όπως ενδεδειγμένη λχ για την αγιογραφία είναι μια συγκεκριμμένη αγιαστική τέχνη ή για το μέλος η πατροπαράδοτη μουσική η ρωμαίικια. Κάθε υπερβολή ή παρεκτροπή στην γλώσσα μας οδηγεί σε έναν ύποπτο διανοουμενισμό, πού μεταθέτει το κέντρο βάρους από την ταπείνωση και την παράδοση στον υποκειμενισμό και την καινοτομία.

Οι πατέρες πού θέλουν να μας πείσουν πώς η χρήση της μεταγλωττισμένης λειτουργίας διαμορφώνει τον αληθινό λάτρη και χριστιανό, ενώ η αντίθετη άποψη αποτελεί παρανόηση του ευαγγελικού μηνύματος και ασφυκτικά σκοταδιστική οπισθοδρόμηση ίσως δεν έχουν εννοήσει ποτέ πώς σκοπός και κέντρο της ορθοδοξίας δεν είναι το μοντέλο του "χριστιανού ανθρώπου" αλλά του θεανθρώπου. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο θέμα διανοουμενισμού ή ταπείνωσης, είναι ακριβώς θέμα ηθικισμού. Ακριβώς από την στιγμή πού θα πιστέψουμε πώς αποτελούμε την ηθικά εκλεκτή μερίδα της εκκλησίας και άρα είμαστε και γνωσιολογικά τέλειοι, τότε πέφτουμε στην παγίδα πώς κατέχουμε την κλείδα της γνώσεως και την αποκλειστικότητα του δογματίζειν στην λατρεία ή σε όποια άλλη έκφανση εκκλησιαστικού βίου.

Τα λειτουργικα κείμενα τίθενται ούτως για να βοηθήσουν και να ενισχύσουν την εν Χριστώ μόρφωση μας και πράγμα αναμφιβήτητο και πρότερον την ηθική μας διαπαιδαγώγηση, ως παιδαγωγικό μέσον και όχι ως σκοπός. Κάθε μέσον επιτελεί την δική του λειτουργία και έχει τους δικούς του εσώτερους νόμους και δυναμικότητα. Κάθε έξωθεν και αυθαίρετη παρέμβαση υποδηλώνει υποκειμενιστική εγωιστική νοοτροπία, το αλλοιώνει και το ευτελίζει σαν κάτι τι το ελεγχόμενο και ουτιδανό. Επιπλέον, η ηθική μας αυτοδικαίωση και η ψευδαίσθηση του σωτήρα της Εκκλησίας, ουσιαστικά εξουθενώνει και αυτή την εικόνα και δύναμη του Θεού, αφού διαμορφώνοντας εμείς δική μας ηθική και νοοτροπία, προσπαθούμε ασύνειδα να βάλουμε την θεϊκή εικόνα στα δικά μας καλούπια, στο δικό μας πεδίο ελέγχου . Όμως ημείς είμαστε του Χριστού και όχι Εκείνος ημών. Εκείνος μας συναντά μέσα στην εκκλησία και εμείς δεν έχουμε την δυνατότητα εκβιασμού Του, ούτε καλούμαστε φυσικά να Τον σώσουμε!

Η Εκκλησία δεν χρειάζεται ανακαλλωπισμό,μπογιάτισμα και ανακαίνιση. Είναι το κέντρο και η αναφορά της σωτηρίας και όχι κάτι το έξωθεν σωζόμενο. Την κάθε στιγμή πού δεν μας ικανοποιεί κάτι σ'αυτήν , καλόν είναι να στρέφουμε την εστίαση ελέγχου προς ημάς και όχι προς την Εκκλησία. Μάλλον η δυσλειτουργία οφείλεται σε δική μας παρανόηση και σε δικό μας παραστράτημα, παρά στην ίδια την Εκκλησία. Όταν εμείς γίνουμε εκκλησιαστικοί άνθρωποι, ορθόδοξοι άνθρωποι, τότε θα διαλυθούν τα νέφη των παρανοήσεων και θα αποκαλυφθεί η πλαστότητα- απάτη του σκανδαλισμού και του σκανδάλου.

Είναι ευτύχημα που ποιμένες και ιερείς διακατέχονται από ζήλο επιμόρφωσης του λαού και διαφύλαξης της εκκλησιαστικής αποστολής, αλλά δεν είναι πάντα ο ζήλος μας ιερός , ούτε η ευσέβεια μας πάντα ορθή και γνήσια. Κριτήριο είναι η διαρκής ταπεινότητα και απλότητα εν Χριστώ.

Πηγή:http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Ἐκκλησάκι-Μιχαήλ Στασινόπουλου (ποίημα)

Μὲς τὸ στρατὶ ποὺ περπατῶ
τὸ κάθε βράδυ-βράδυ,
ἕνα ἐκκλησάκι συναντῶ
μὲς τὸ καντήλι του ἀναφτό
μὲς τὸ σκοτάδι.

Μέσ᾿ ἀπ᾿ τῶν δέντρων τὰ κλαριὰ
ποὖναι γερμένα ἐμπρός του,
μὰ συννεφιά, μὰ ξαστεριὰ
γὼ τ᾿ ἀγναντεύω ἀπὸ μακριὰ
τὸ δειλὸ φῶς του.

Καὶ κάθε βράδυ, ποὺ περνῶ,
τὸ φῶς αὐτὸ μοῦ μοιάζει
σὰν ἕνα βλέμμα φωτεινὸ
βαλμένο ἐκεῖ ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ
νὰ μᾶς κοιτάζει.

Κι ἔτσι, μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ κλαριά,
ποὖναι γερμένα ἐμπρός του,
τὸ βλέπω πάντα ἀπὸ μακριὰ
καὶ μοὖναι σὰν παρηγοριὰ
τὸ δειλὸ φῶς του.