ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΕ ΑΡΗΣ!!!!

Live αποκάλυψη στην εκπομπή των «Αδελφών Λούμπεν»
Στις 17/3/2010 στην εκπομπή των «Αδελφών Λούμπεν» στο Ράδιο Άστυ 90,6 ακούσαμε το ανήκουστο σε τηλεφωνική επικοινωνία του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου και της Αλίκης Γρηγοριάδου με την ΠΑΕ ΑΡΗΣ:«Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΕΦΑ... ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΥΨΩΝΕΤΑΙ Ή ΝΑ ΑΝΑΡΤΑΤΑΙ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ»!!!!!!
Αυτό απάντησαν live στους παραγωγούς της εκπομπής, από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ, όταν οι πρώτοι επικοινώνησαν με τα γραφεία της ΠΑΕ προκειμένου να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν καταγγελίες φιλάθλων του ΑΡΗ. Σύμφωνα με αυτές τις καταγγελίες, την περασμένη Κυριακή, στον αγώνα ΑΡΗΣ - ΠΑΟΚ, φίλαθλοι του ΑΡΗ ύψωσαν στην θύρα 1 δύο Ελληνικές σημαίες και μία Κυπριακή. Την ίδια στιγμή σε άλλα σημεία του γηπέδου υπήρχαν ανηρτημένες σημαίες της Σενεγάλης, της Αργεντινής κ.α. Μετά από λίγα λεπτά, στελέχη της ΠΑΕ ΑΡΗΣ μαζί με μπράβους, κατέβασαν τις δύο Ελληνικές σημαίες, απαντώντας στις απορίες των φιλάθλων, πως «από τον κανονισμό της ΟΥΕΦΑ απαγορεύεται η ανάρτηση εθνικιστικών συμβόλων στο γήπεδο».
Στην τηλεφωνική επικοινωνία που βγήκε ζωντανά στον αέρα του Ράδιο Άστυ, οι υπεύθυνοι της ΠΑΕ επιβεβαίωσαν το γεγονός, επιμένοντας στην άποψη πως... η Ελληνική σημαία αποτελεί εθνικιστικό σύμβολο απαγορευμένο από την ΟΥΕΦΑ. (http://www.uefa.com/newsfiles/459063.pdf, http://www.uefa.com/newsfiles/57372.pdf)

από το Σκεφτόμαστε Ελληνικά

῾Ο Κορνήλιος Καστοριάδης γιά τήν ῾Ελληνική γλῶσσα καί τούς ἐχθρούς της ἐντός τῶν συνόρων.

"Αν δεν θέλετε, κύριοι τού υπουργείου, να κάνετε φωνητική ορθογραφία, τότε πρέπει ν' αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, γιατί αυτοί που τούς βάλανε ξέρανε τι κάνανε. Δεν υπήρχαν στα αρχαία ελληνικά, γιατί απλούστατα υπήρχαν ...μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτοί, οι Κριαράς και οι άλλοι, τα κτήνη τα τετράποδα που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις - αυτό παρακαλώ να γραφεί στις εφημερίδες- δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Δεν ξέρουν αυτό που γνώριζε η κόρη μου στα τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη και μετά έψαχνε για τις συγγενείς της. Αυτό είναι μια γλώσσα. Ένα μάγμα, ένα πλέγμα, όπου οι λέξεις παράγονται οι μεν από τις δε, όπου οι σημασίες γλιστράνε από τη μία στην άλλη, είναι μια οργανική ενότητα από την οποία δεν μπορείς να βγάλεις και να κολλήσεις πράγματα, δυνάμει μιας ψευτοκυβέρνησης, καθισμένος σ' ένα γραφείο στο υπουργείο Παιδείας. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας, που είναι τελικά η κατάργηση τής συνέχειας. Ήδη, τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή, πάμε να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε. Αυτή είναι η δραματική μοίρα τού σύγχρονου ελληνισμού."

Κορνήλιος Καστοριάδης

Πηγή:http://koukfamily.blogspot.com

Τό ῞Αγιο ῎Ορος στήν Τουρκοκρατία-Διονυσίου Α. Κόκκινου

 Φωτογραφία:ἡλιοβασίλεμα στή  Μονή Διονυσίου

«Το Άγιον Όρος καθ' όλην την τουρκοκρατία είχε κατατυραννηθή, είχεν υποστή την απληστίαν των ιδίων των σουλτάνων απ' ευθείας. Όταν ακόμη ο Ορχάν είχε πρωτεύουσάν του την Προύσσαν, πολλά από τα στίφη που αποτελούσαν τον στρατόν του και ελήστευαν και ηφάνιζαν ό,τι εύρισκαν εμπρός των, ωθούμενα διαρκώς προς τας ευρωπαϊκάς ακτάς, είχαν περάσει δια θαλάσσης εις την Χαλκιδικήν.

Οι Τούρκοι προσειλκύσθησαν από τους θρύλους περί φυλασσομένων εις το Άγιον Όρος θησαυρών και πολυτίμων αφιερωμάτων και κειμηλίων των παλαιών Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Τότε διηρπάγησαν αι μοναί και πολλοί από τους αμυνθέντας μοναχούς εσφάγησαν.

Ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου κατ' εκείνην την εποχήν ήτο εις πλήρη αδυναμίαν δια την υπεράσπισιν του κράτους του και οι Αγιορείται ηναγκάσθησαν να εξαγοράσουν την ασφάλειάν των δια συμφωνίας με τον Ορχάν, να του πληρώνουν ετησίως τρεις χιλιάδας πεντακόσια άσπρα, απέναντι της υποχρεώσεώς του να μην επιτρέπη επιδρομάς εναντίον των. Αλλ' αυτή η συμφωνία ήτο υποταγή και η πληρωμή των άσπρων φόρος προς τον σουλτάνον. Ο Ορχάν όμως επεκύρωσε την συμφωνάιν εκείνην δια βερατίου, δια του οποίου ωρίζετο ότι το Άγιον Όρος δεν θα επλήρωνε ποτέ τίποτε περισσότερον εις τους σουλτάνους.

Αργότερα ο Αμουράτ αναθεώρησεν την συμφωνίαν του Ορχάν και επέβαλεν εις το Άγιον Όρος την δεκάτην επί των προϊόντων των και με άλλον βεράτιον το απήλλαξεν από κάθεν άλλην φορολογικήν επιβάρυνσιν.

Μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως ο Μωάμεθ Β΄ έσχισε το βεράτιον του πατρός του και επέβαλεν εις τους Αγιορείτας πλην της δεκάτης και κεφαλικόν φόρον από δύο χιλιάδας πεντακόσια γρόσια, εκδώσας νέον βεράτιον, δια του οποίου μάλιστα κατηράτο εκείνους που θα ήθελαν εις το μέλλον να επιβάλουν βαρύτερον φόρον επί του Αγίου Όρους. Αλλ' ο ίδιος μετ' ολίγα έτη ηύξησε τον κεφαλικόν φόρον εις δεκαπέντε χιλιάδας γρόσια και επέβαλεν επί πλέον και άλλους ετησίους φόρους δια την διατροφήν και τα ενδύματα των γενιτσάρων.

Κατά το 1806 ο φόρος που εδίδετο εις την Κωνσταντινούπολιν από το Άγιον Όρος είχεν ανέλθει εις το ποσόν των εκατόν δέκα χιλιάδων γροσίων και με τα ποσά που εδίδοντο εις τους πασάδες της Θεσσαλονίκης και των Σερρών και εις διαφόρους εκβιαστάς υπηρετούντας την τουρκικήν διοίκησιν, τα απομυζώμενα εκείθεν ποσά έφθαναν τας διακοσίας χιλιάδας γρόσια. Και ενώ ο φόρος είχε γίνει τόσον βαρύς, είχαν ελαττωθή σημαντικώς τα έσοδα. Κατά καιρούς μέχρι εκείνης της εποχής οι μπέηδες και οι αγάδες της Μακεδονίας, που είχαν γειτονικάς προς το Άγιον Όρος ιδιοκτησίας, είχαν αρπάσει από τα μοναστηριακά κτήματα τετρακοσίας χιλιάδας στρέμματα γης και μάλιστα τα παραγωγικώτερα. Τα ταμεία των κοινοβίων είχαν σχεδόν απογυμνωθή και οι μοναχοί, παρά τας λιτάς συνηθείας της ζωής των, υπέφεραν.

Παρ' όλα λοιπόν τα προνόμιά των, συνιστάμενα εις ένα είδος αυτονομήσεως και εις την απαγόρευσιν της εισόδου του τουρκικού στρατού εις την περιοχήν του Αγίου Όρους, υφίσταντο οι μοναχοί την τυραννίαν»

(Διονυσίου Α. Κόκκινου, Η Ελληνική επανάστασις, τ. 2, σ. 395-396).

Διαδίκτυο:http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

᾿Ιωάννης Καποδίστριας:῞Ολα γιά τήν πατρίδα...

Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.» Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας

῾Ο ῞Αγιος Νικόδημος καί ἡ πνευματική προετοιμασία τοῦ 1821-Κωνσταντῖνος Χολέβας

 

Ὁ ἑορτασμός τῶν Ἐθνικῶν Ἐπετείων ἀποκτᾶ μεγαλύτερη σημασία καί μεταδίδει πιό οὐσιαστικά μηνύματα ὅταν ἀναζητοῦμε ὄχι μόνο τούς πρωταγωνιστές τῶν πεδίων τῶν μαχῶν, ἀλλά κυρίως ὅταν ἀνιχνεύουμε τούς πνευματικούς προδρόμους, αὐτούς πού ἄνοιξαν τόν δρόμο. Τιμῶντας, λοιπόν, τήν 25η Μαρτίου, διπλῆ πανήγυρη, χριστιανική καί ἐθνική, καί ἀναλογιζόμενοι πόσοι ἥρωες ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν κατά τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, καλόν εἶναι νά τιμοῦμε καί τούς πνευματικούς πρωτοπόρους, τούς καθοδηγητές, τούς ἐμπνευστές. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη πρίν ἀπό 200 ἀκριβῶς χρόνια, στίς 14 Ἰουλίου 1809. Ἐφέτος (σ.σ.: 2009), λοιπόν, πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἰδιαιτέρως τά 200 χρόνια ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Ἁγίου, ἄς γράψουμε δυό λόγια γιά τήν συνεισφορά του στήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος.

Ὄχι. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος δέν ὀργάνωσε κλέφτες καί ἀρματολούς, οὔτε μετεῖχε στήν ἐξέγερση τοῦ παπᾶ-Εὐθύμη Βλαχάβα, τήν τελευταία μεγάλη ἐθνική ἔνοπλη κίνηση πρίν ἀπό τό 1821. Δέν ἔπιασε ποτέ ὅπλο στά χέρια του. Οὔτε ἔγραψε ἐπαναστατικά ἤ πολιτικά κείμενα ὅπως ὁ Ρήγας Φεραῖος. Βοήθησε μέ τόν τρόπο του, τόν Φιλοκαλικό, τόν πνευματικό, τόν Ἡσυχαστικό, τόν συγγραφικό. ¨Ο Μοναχός ἀπό τή Νάξο μέ τήν ἐντυπωσιακή θεολογική καί φιλολογική κατάρτιση, ὁ ἄνθρωπος πού συνέδεσε τό ὄνομά του μέ τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ σπουδαῖος αὐτός νεοπατερικός συγγραφεύς τοῦ 18ου καί τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰῶνος ἔδωσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τόν δικό του ἀγῶνα. Μέ τό κομποσχοῖνι, μέ τή νοερά προσευχή, μέ τήν πέννα, μέ τά βιβλία, μέ τόν γνήσιο πατριωτισμό του , τόν ὁποῖο διακρίνουμε στά γραπτά του ὅσο κι ἄν προσπαθεῖ νά τόν παρουσιάσει μέ ἤπιο τρόπο.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης βοήθησε τήν προετοιμασία τοῦ Ἀγῶνος στηρίζοντας τήν Χριστιανική Πίστη καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑποδούλου λαοῦ μας. Διδάσκοντας τήν ὀρθή Θεολογία, καταγράφοντας τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας (Πηδάλιον), συμβουλεύοντας κληρικούς καί λαϊκούς (Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον), καλλιεργῶντας τόν πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν ( Ἀόρατος Πόλεμος), ἀνθολογῶντας τά σπουδαιότερα νηπτικά-ἡσυχαστικά κείμενα (Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν) , ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας θύμιζε στούς σκλαβωμένους Ρωμηούς ὅτι μόνο διά τῆς ἐμμονῆς στήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν καί ἀτομικά καί ἐθνικά. Μέ τήν διδασκαλία καί μέ τά συγγράμματά του στερέωσε τήν Ὀρθή Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπέτρεψε τούς ἐξισλαμισμούς συνεχίζοντας ἔτσι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἄλλωστε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἔμαθε τά πρῶτα γράμματα στή Νάξο ἀπό τόν Χρύσανθο τόν Αἰτωλό, κατά σάρκα ἀδελφό τοῦ μαρτυρικοῦ Πατροκοσμᾶ.

Ἡ ἐμμονή στήν Ὀρθοδοξία βοηθοῦσε τόν Χριστιανό νά μή χάσει τήν μοναδική ὁδό γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἀλλά ἐπιπροσθέτως βοηθοῦσε τόν Ἑλληνισμό νά μή χάνει τά παιδιά του. Ἐπί Τουρκοκραρτίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἰτε βιαίως εἴτε ἐκουσίως ἔλεγαν ὅτι «τούρκεψε». Ἔχασε, δηλαδή, καί τήν θρησκευτική καί τήν ἐθνική του ταυτότητα. Οἱ ἐξισλαμισμένοι μετετρέποντο σέ φανατικούς γενιτσάρους καί ἀρνητές τῶν πατρώων παραδόσεων καί ἐχρησιμοποιοῦντο ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων. Πολλά δεινά ὑπέστη τό Γένος μας ἀπό τό μένος τῶν νεοφωτίστων πού ἐξισλαμίζοντο καί ἤθελαν νά ἀποδείξουν τήν ἀφοσίωσή τους στή νέα θρησκεία καί στήν Ὀθωμανική ἐξουσία. Ἀκόμη καί στά νεώτερα χρόνια καταγράφονται ἐγκλήματα κατά Ἑλλήνων στή Μικρά Ἀσία ἀπό Τουρκοκρητικούς, δηλαδή ἐξισλαμισμένους πρώην Ὀρθοδόξους Ρωμηούς τῆς Κρήτης. Πολλοί Τουρκοκύπριοι ἀπό αὐτούς πού ὀργάνωσαν παραστρατιωτικές ὁμάδες κατά τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1964-1974 προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμό Ὀρθοδόξων.

Τό ἴδιο βλέπουμε καί στά Βαλκάνια. Οἱ σημερινοί Βοσνιομουσουλμάνοι προέρχονται ἀπό ἐξισλαμισμένους Σέρβους Ὀρθοδόξους, μέ τούς ὁποιος συγκρούσθηκαν πολλάκις καί ἐνόπλως. Ἀντιθέτως ὅσοι παρέμεναν στήν Ὀρθοδοξία διατηροῦσαν τήν ἐθνική τους ταυτότητα ἀκόμη καί ἄν εἶχαν ἀναγκασθεῖ νά μιλοῦν τουρκικά. Κλασσικό παράδειγμα οἱ τουρκόφωνοι Ἕλληνες τῆς Καππαδοκίας, τούς ὁποίους διακόνησε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ἀπό τά Φάρασα.

Ἄρα τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, ὅπως καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος ἀφ’ ἑνός μέν βοήθησε τήν Ἐκκλησία νά μή χάσει και ἄλλα παιδιά της , ἀφ΄ἑτέρου δέ βοήθησε τήν Πονεμένη Ρωμηοσύνη νά περιορίσει τίς ἐθνικές ἀπώλειες, νά μή βλέπει τά παιδιά της νά ἐξισλαμίζονται.
Ἡ κορυφαία ἐθνική προσφορά τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου πιστεύω ὅτι εἶναι ἡ συγγραφή τοῦ Νέου Μαρτυρολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό συναξάρι (βίο και μαρτύριο) 87 ἀγωνιστικῶν μορφῶν πού προτίμησαν νά θυσιασθοῦν παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν. Αὐτοί εἶναι οἱ Νεομάρτυρες, οἱ πρῶτοι ἀντιστασιακοί τῆς δουλείας. Παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς κλεφταρματολούς, οἱ ταπεινοί αὐτοί ἀγωνιστές τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μέ τήν προσευχή τους καί τήν Ὁμολογία τους «εἶμαι Χριστιανός, δέν τουρκεύω» ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν λευτεριά, στερέωσαν τήν ἑλληνορθόδοξη συνείδηση, ἔδωσαν μαρτυρία Χριστοῦ καί Ἑλλάδος, τόνωσαν τό φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους, μείωσαν καί περιόρισαν τούς ἐξισλαμισμούς. Μέ τό βιβλίο του αὐτό, τό ὁποῖο φέρει ἡμερομηνία 1794, ἀλλά ἐτυπώθη στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ἅγιος Νικόδημος τολμᾶ κάτω ἀπό τή μύτη τοῦ κατακτητῆ νά δώσει μήνυμα ἀντιστάσεως, νά καλλιεργήσει ἐλπίδα Ἀναστάσεως ψυχικῆς καί ἐθνικῆς, νά προτείνει καί σέ ἄλλους νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες. Στό προοίμιό του γράφει τά ἑξῆς λόγια πού θά μποροῦσαν νά τοῦ στοιχίσουν βάσανα καί φυλακίσεις δεδομένου ὅτι τό σύγγραμμα ἐκυκλοφορήθη εὐρέως στόν χῶρο τοῦ τουρκοκρατουμένου Ἑλληνισμοῦ: «Κατ’ ἀλήθειαν τοῦτο εἶναι θαῦμα παρόμοιον ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα..... Ἐν τῷ καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας νά βλέπῃ ἐλευθερίαν»!

Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 60 ἐτῶν στό κελλί τῶν Σκουρταίων -ἔξω ἀπό τίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους- τό μήνυμά του εἶχε διαδοθεῖ πανελληνίως: Ἀξίζει νά ζῆς καί νά πεθαίνεις ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλλην! Μετά ἀπό μόλις 12 χρόνια ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ κυμάτιζε ὑπερήφανα στούς προμαχῶνες τῶν ἐπαναστατημένων καί ὁ ἀέρας ἔφερνε παντοῦ τό σύνθημα: Ἐλευθερία ἤ Θάνατος! Τό αἶμα τῶν Νεομαρτύρων καί ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου δέν πῆγαν χαμένα. Ἡ σπορά ἀπέδωσε καρπούς.
Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων

Πηγή:᾿Αντίβαρο

῾Η Κυριακή προσευχή "ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ" καί Θεολογική ἑρμηνεία της ἀπό τόν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη τόν Χρυσόστομο.

Ερμηνεία στο «Πάτερ ημών»του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

 

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς».
Άνθρωπέ μου, ονομάζεις Πατέρα τον Θεό; Καλά τον ονομάζεις.
Διότι είναι Πατέρας όλων. Αλλά φρόντιζε να πράττεις τα έργα που αρέσουν στον Πατέρα σου. Εάν όμως πράττεις κακά έργα είναι φανερό ότι ονομάζεις πατέρα τον διάβολο. Διότι αυτός είναι που εποπτεύει τα κακά. Γι΄ αυτό φρόντιζε να ξεφεύγεις από αυτόν και να αρέσεις στον αγαθό Πατέρα και δημιουργό σου.
«Αγιασθήτω το όνομά σου».
Τι λοιπόν; δεν είναι Άγιος ο Θεός; Ναι είναι άγιος, αλλά αυτό λες στην προσευχή: Σε μένα να αγιασθεί το όνομά σου, για να δουν οι άνθρωποι τα καλά έργα μου και να δοξάσουν τον Πατέρα και δημιουργό μου.
«Ελθέτω η βασιλεία σου».
Τι λοιπόν; δεν είναι ο Θεός βασιλιάς και πρόκειται να έλθει η βασιλεία του; Ναι είναι βασιλιάς όλων, αλλά όπως ακριβώς μια πόλη που περικυκλώθηκε από εχθρούς, ζητά να έλθει ο στρατός του βασιλιά και να την ελευθερώσει, έτσι λοιπόν και εμείς που περικυκλωθήκαμε από τις εχθρικές δυνάμεις και από τις αμαρτίες μας και από τους πονηρούς λογισμούς, ζητάμε να έλθει η βασιλεία του Θεού, να μας ελευθερώσει. Και εξηγώντας με άλλο τρόπο: Επειδή ο προφήτης λέει: «εβασίλεψε ο Θεός στα έθνη» (Ψαλμ. μστ΄ 9) χρησιμοποιώντας τον παρελθόντα χρόνο σαν μέλλοντα, γι΄ αυτό κραυγάζουμε: Ας έλθει η βασιλεία σου, Κύριε, δηλαδή ας έλθουν τα ελέη Σου σε μας.
«Γενηθήτω το θελημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης».
Λέει λοιπόν τα εξής: Κύριε, όπως ακριβώς έγινε το θέλημά σου στον ουρανό, και ζουν όλοι οι άγγελοι με ειρήνη, και δεν υπάρχει ανάμεσά τους κάποιος να σπρώχνει και ο άλλος να του ανταποδίδει σπρώξιμο, ούτε κάποιος να χτυπά κι άλλος να δέχεται το χτύπημα, αλλά όλοι βρίσκονται σε απέραντη ειρήνη, έτσι και σε μας τους ανθρώπους που είμαστε στη γη να γίνει το θέλημά σου. Ώστε όλα τα έθνη με ένα στόμα και με μια καρδιά να δοξάσουμε τον δημιουργό και Σωτήρα μας.
«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον».
Ζητούμε να λάβουμε τον επιούσιον άρτο. Άρτος όμως της ψυχής είναι ο λόγος του Θεού, όπως είπε κάποιος από τους Αγίους: Παιδί μου, «άνοιγε το στόμα σου για να πεις λόγο Θεού» (Παροιμ. κδ΄ 76 ή λα΄ 8). Και γι΄ αυτό είναι καλό συχνά να μνημονεύουμε τον Θεό παρά να αναπνέουμε.
«Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Λέει λοιπόν, το εξής: Και χάρισε τα χρέη μας, δηλαδή, τις αμαρτίες μας και τα φταιξίματά μας, όπως κι εμείς συγχωρούμε όσους από τους αδελφούς μας μας φταίνε κι αμαρτάνουν σ΄ εμάς, και ελεύθερους και δούλους, και όλους όσοι βρίσκονται στην εξουσία μας. Λέγοντας αυτά, άνθρωπέ μου, εάν λοιπόν πράττεις έτσι, κατανόησε ότι είναι φοβερό να πέσουμε ως ένοχοι στα χέρια του ζωντανού Θεού. Και αφού διορθωθείς επέστρεψε προς τον δημιουργό και Κύριο.
«Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».
Εάν ζητήσει ο Σατανάς να μας κοσκινίσει όπως το σιτάρι, όπως ακριβώς ζήτησε να κοσκινίσει και τους αποστόλους, και όπως ήταν φυσικό απέτυχε, και όπως και την παλιά εποχή και τον Ιώβ, μη δώσεις σ΄ αυτόν εξουσία εναντίον μας. Αλλά, εάν και πονηρός άνθρωπος θελήσει να μας βάλει σε πειρασμό η να μας αδικήσει, μη μας δώσεις στο θέλημά του αλλά σκέπασέ μας κάτω από την σκέπη των φτερών σου.
«Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις».
Κύριε, επειδή είναι δική σου η βασιλεία, μη μας αφήσεις να φοβηθούμε άλλη βασιλεία, ούτε άλλη κυριαρχία, αν και είμαστε άξιοι της κολάσεως, για τις αμαρτίες μας. Εσύ, τιμώρησέ μας με όποιον τρόπο θέλεις, και μη μας παραδώσεις στα χέρια ανθρώπων. Αλλά ας πέσουμε για τιμωρία στα χέρια σου, διότι όπως είναι η μεγαλοσύνη σου, έτσι είναι και το έλεός σου, Πατέρα παντοκράτορα στους αιώνες. Αμήν.
πηγή:http://www.gonia.gr/gonia.php?article=3265

Καημένη Ἑλλάδα! του Φώτη Κόντογλου

Ὅλα ὑπηρετοῦνε τὰ γοῦστα αὐτῶν τῶν ἀφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολὺ ἀγαποῦν αὐτοὶ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι ἐνθουσιασμένοι πὼς δὲν θὰ ἀφήσουνε τίποτα ἑλληνικὸ ὅπου πατήσουνε.

Καημένη Ἑλλάδα! Τί τέλος σὲ περίμενε! Μὰ δὲν ἔχεις μήτε κάποιον νὰ σὲ κλάψει, γιατὶ τὴν κηδεία σου τὴ γιορτάζουνε σὰν γάμο, μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια, ποὺ αὐτὰ εὐτυχῶς δὲν εἶναι ἑλληνικά.

Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός.

Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνει τίποτα ποὺ νὰ θυμίζει σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας.

Ἡ ξενομανία μας ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχει τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.

Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλει νὰ τὸ ἀγοράσει.

Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας. Τὸ μασκάρεμα ἄρχισε πρῶτα ἀπὸ τὸ πνεῦμα, καὶ ὕστερα ἔφθασε καὶ στὸ σῶμα.

Περισσότερο ἀντιστάθηκε σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ὁ λαὸς καὶ βαστάξε καμπόσο, μὰ στὸ τέλος τὸν πῆρε τὸ ρεῦμα καὶ πάει καὶ αὐτός. Μάλιστα εἶναι χειρότερος ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τὰ φερσίματα καὶ τὶς κουβέντες ποὺ βλέπει στὸν κινηματογράφο, ἔγινε ἀφιλότιμος καὶ ἀδιάντροπος. Ἐνῷ πρῶτα ξεχώριζε ἀπὸ ἄλλες φυλές, γιατὶ ἦταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα ἔγινε

ἀγνώριστος. Τὰ ὄμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα μὲ τὴν μέρα.

Καὶ οἱ λιγοστοὶ ποὺ διατηροῦνε ἀκόμη λίγα σημάδια ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς, παρασέρνονται σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ἀπὸ τοὺς πολλούς, ποὺ εἶναι οἱ ἔξυπνοι, οἱ συγχρονισμένοι, οἱ μοντέρνοι, ἀλλὰ ποὺ εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ οἱ ἀναίσθητοι καὶ οἱ ἀποκτηνωμένοι... Οἱ καλοὶ ντρέπονται γιατὶ εἶναι καλοί, συμμαζεμένοι καὶ μὲ ἀνατροφή. Οἱ ἄλλοι τοὺς λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικὸς ἄνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πιὰ σήμερα στὸν τόπο μας. Ἡ μόδα εἶναι νὰ εἶναι κανεὶς ἀντιπαθητικός, κρύος, ἄνοστος καὶ μάγκας. Μάλιστα ὅπως ὅλα φραγκέψανε, φράγκεψε καὶ ὁ μάγκας.

Οἱ πιὸ ἀγράμματοι ἀνακατώνουνε στὴν κουβέντα τους κάποια ἐγγλέζικα καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν χρειάζονται. Ὅσο γιὰ τοὺς γραμματισμένους, ὅλη ἡ γραμματοσύνη τους εἶναι νὰ μιλᾶνε ἐγγλέζικα καὶ σὲ λίγο καιρὸ δὲν θὰ ὑπάρχει Ἕλληνας νὰ μιλᾶ ἑλληνικά. Ἂς καταργηθεῖ λοιπὸν ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ὁλότελα, νὰ μὴν κουράζονται τὰ παιδιά μας στὴν ἄσκοπη ἐκμάθευσή της. Κοιτάχτε τὰ παιδιά μας. Παρατηρεῖστε τὶς φυσιογνωμίες τους, τὸ βλέμμα τους, τὶς κουβέντες τους, τὰ ἀστεία τους, τὰ παιχνίδια τους. Ὅλα μυρίζουνε ... Ἑλλάδα, νὰ μὴν ἀβασκαθοῦμε!

Τὸ μόνο ποὺ ἀπόμεινε ἑλληνικὸ εἶναι τὸ «ρέ». Τὸ μασκάρεμα γίνεται γοργὰ καὶ στὸ κορμὶ καὶ στὴν ψυχή. Οἱ λιγοστοὶ ποὺ ἀντιστέκονται ἀκόμη σὲ αὐτὸν τὸν κατακλυσμό, πῶς νὰ μπορέσουνε νὰ βαστάξουνε; Γύρω τους βογγᾶ ἡ μεθυσμένη ἀνθρωποθάλασσα.

Ἔρχεται καινούργιος κόσμος! Τὸ κολοσσαῖο μὲ τὰ οὐρλιάσματά του σκεπάζει τὶς ψαλμῳδίες ποὺ λένε οἱ μάρτυρες, περιμένοντας τὰ θηρία νὰ τοὺς φᾶνε.

Ἀλλὰ ἂν θὰ λείψουν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, μήπως θὰ ἀπομείνουν τὰ βουνά, οἱ ἀκροθαλασσιές, οἱ θάλασσες, τὰ νησιὰ καὶ τὰ βράχια μὲ τὸν ἑλληνικὸ χαρακτήρα τους; Καθόλου! Τὰ περισσότερα τὰ ἔχουνε ἀγοράσει ἄνθρωποι ποὺ ἤρθανε ἀπὸ τὸν βόρειο Ὠκεανό, ἀπόγονοι τῶν Βικίγκων. Ἐκεῖνα τὰ κακόμοιρα νησιὰ τί συμφορὰ ἔχουνε πάθει!

Ἡ φτώχεια τους στάθηκε ἡ καταστροφή τους. Σήμερα τὰ ρημάξανε ἄλλοι κουρσάροι, πιὸ ἐπικίνδυνοι ποὺ σφάζουνε μὲ τὸ μπαμπάκι. Σκλαβώσανε τὰ νησιὰ μὲ εὐγενικὸ τρόπο, μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη. Τὰ ἄσπρα σπιτάκια τῶν νησιωτῶν, ποὺ ζούσανε σὲ αὐτὰ ἁπλοϊκοὶ καὶ συμμαζεμένοι ἄνθρωποι, θαρρεῖς πὼς γίνανε δημόσια. Κυκλοφοροῦν χιλιάδες φωτογραφίες τῆς Μυκόνου, τῆς Πάρου, τῆς Αἴγινας, τῆς Ὕδρας, καὶ ἀντὶ νὰ βλέπει κανεὶς στοὺς στενοὺς δρόμους τοὺς κάποιους ἀραιοὺς νησιῶτες ψαράδες, ψημένους στὴν θάλασσα καὶ νησιώτισσες μὲ τὰ σεμνά τους ροῦχα, βλέπει νὰ γυρίζουν κάποια πλάσματα μισόγυμνα ἢ ὁλόγυμνα, ξενόφερτα, ἀγκαλιασμένοι θεατρινίστικα καὶ νὰ κάνουνε κάποιες ἄνοστες ἐπιδείξεις «ταμπλῶ βιβᾶν», σὰ νὰ παίζουν στὸν κινηματογράφο. Καὶ ρωτᾶς, κουνώντας τὸ κεφάλι σου: τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ δίποδα, μὲ ἐκεῖνα τὰ σπίτια καὶ μὲ τὰ στενοσόκκακα τῶν νησιῶν; Ταιριάζουνε μὲ αὐτά, ὅσο ταιριάζουνε οἱ τουρίστες μὲ τὰ σόρτς μὲ τὸν Παρθενώνα ποὺ μπροστά του φωτογραφίζονται. Ὅμως ἐκεῖ στέκονται ὅσο νὰ φωτογραφηθοῦνε, καὶ δὲν ἔχουνε γιὰ σπίτι τοὺς τὸν ἀρχαῖο ναό, ἐνῷ τοῦτοι στὰ νησιά, κατοικοῦνε μέσα σὲ ἐκεῖνα τὰ ἀταίριαστα σπίτια.

Ὅλα ὑπηρετοῦνε τὰ γοῦστα αὐτῶν τῶν ἀφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολὺ ἀγαποῦν αὐτοὶ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι ἐνθουσιασμένοι πὼς δὲν θὰ ἀφήσουνε τίποτα ἑλληνικὸ ὅπου πατήσουνε.

Καημένη Ἑλλάδα! Τί τέλος σὲ περίμενε! Μὰ δὲν ἔχεις μήτε κάποιον νὰ σὲ κλάψει, γιατὶ τὴν κηδεία σου τὴ γιορτάζουνε σὰν γάμο, μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια, ποὺ αὐτὰ εὐτυχῶς δὲν εἶναι ἑλληνικά. Ἀκοῦστε τὴν ἑξῆς ἱστορία: ἡ χταπόδα βοσκᾶ στὸν πάτο τῆς θάλασσας, μαζὶ μὲ τὸ χταποδάκι. Ἄξαφνα τὸ καμακίζουνε. Τὸ χταποδάκι φωνάζει: μὲ πιάσανε μάνα! Ἡ μάνα του τοῦ λέγει: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει τὸ μικρό: μὲ βγάζουν ἀπὸ τὴν θάλασσα! Πάλι λέγει ἡ μάνα: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου. Καὶ πάλι: μὲ σγουρίζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου!

Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ βράζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ μασᾶνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασὶ μάνα! Τότε ἐκείνη ἀναστέναξε καὶ φώναξε: Ἄχ, σὲ ἔχασα παιδί μου! Γιατὶ τὸ κρασὶ εἶναι ὁ ἀντίμαχος τοῦ χταποδιοῦ, ἐπειδὴ τὸ λιώνει στὸ στομάχι. Δηλαδὴ ἡ μάνα δὲν φοβήθηκε μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὴν φωτιά, μήτε τὰ δόντια, ἀλλὰ τὸ κρασί, ποὺ εἶναι πιὸ ἤρεμο καὶ ἀθῷο μπροστὰ στὰ μαχαίρια καὶ τὰ δόντια.

Ἡ Ἑλλάδα σὰν τὸ χταποδάκι πέρασε ἀπὸ φωτιές, δόντια, μαχαίρια, ἀλλὰ πνεῦμα ΔΕΝ παρέδινε. Ὁ Φράγκος δὲν ἔρχεται μὲ μαχαίρια, πιστόλια καὶ φωτιές. Ἦρθε μὲ χάδια καὶ γλυκόλογα. Ἦρθε μὲ δῶρα, μὲ λεφτά, νὰ ἀνακουφίσει τὴν φτώχεια μας, νὰ διασκεδάσει μαζί μας, νὰ χορέψει μαζί μας, νὰ μᾶς εὐκολύνει τὴν ζωὴ μὲ τὰ μηχανήματά του. Ὅπως τὸ χταποδάκι ἔλιωσε στὸ κρασί, ἔτσι καὶ ἡ Ἑλλάδα κοντεύει νὰ χαθεῖ ἀπὸ τὸ γλυκὸ κρασὶ ποὺ τὴν μέθυσε καὶ δὲν ξέρει τί κάνει καὶ ξεγυμνώθηκε καὶ στρήνιασε καὶ ἐκ τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτισεν.

πηγή: http://andronianoi.ucoz.com/news/f_th_k_ntogloy_s_leyto_them_lio_ta_e_pe_prin_poll_poll_chr_nia/2010-03-10-5753 

αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/

Οἱ δέκα "Super" τροφές πού μᾶς προστατεύουν ὁλόκληρο τόν χρόνο

Δέκα "Super" τροφές προστάτες

Εχει αποδειχθεί ότι κάποια από τα θρεπτικά συστατικά που υπάρχουν στις τροφές είναι απαραίτητα για την ενίσχυση της φυσικής άμυνας του οργανισμού, προσφέροντας προστασία από ασθένειες και λοιμώξεις.

Οι δέκα "σούπερ" τροφές που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα:

• Πορτοκάλι :  Χάρη στην υψηλή του περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, Κάλιο και σελήνιο τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθώντας τον οργανισμό να αμύνεται ενάντια στο κρυολόγημα και τις ιώσεις. 

• Σκόρδο : Είναι πλούσιο σε αλυσίνη, η οποία έχει έντονη αντιμικροβιακή δράση και διεγείρει την παραγωγή λευκοκυττάρων. 

• Μαϊντανός : Διαθέτει εξαιρετικές αντισηπτικές ιδιότητες, δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και ενισχύει τη νεφρική λειτουργία. Ο νωπός χυμός του μαϊντανού φαίνεται ότι κάνει καλό στον πυρετό, τον βήχα, τη γρίπη καθώς και στις παθήσεις του αναπνευστικού.

• Πιπεριά : Είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες C και β-καροτένιο και βοηθάει στην καλή κυκλοφορία του αίματος, απομακρύνοντας έτσι άχρηστες ουσίες που θα μπορούσαν να βλάψουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

• Ελαιόλαδο : Χαρακτηρίζεται για το υψηλό περιεχόμενό του σε λιπαρά, σε φαινολικές ενώσεις και σε αντιοξειδωτική βιταμίνη Ε, η έλλειψη των οποίων μειώνουν την άμυνα έναντι των ιών και αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

• Κρεμύδι : Με αξιοσημείωτη περιεκτικότητα σε αλυσίνη και σε βιταμίνη C, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντιβιοτικό και αναλγητικό. Συμβάλλει στην επούλωση των πληγών, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημακαι πορλαμβάνει τα κρυολογήματα.

•  Μπρόκολο : Πλούσιο σε αντιοξειδωτική λουτεϊνη και σουλφοραφάνη ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και ππροστατεύει από τον καρκίνο. Επιπλέον δρά κατά του έλκους και αποτρέπει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

• Μέλι : Πλούσιο σε ένζυμα, αναστέλει την ανάπτυξη βακτηρίων και μυκήτων.

• Λεμόνι : Ο χυμός του λεμονιού συστήνεται σε όλες τις προληπτικ΄΄ες και θεραπευτικές αγωγές των λοιμώξεων χάρη στην υψηλή του περιεκτικότητα σε βιταμίνη C. Επιπλέον , συμβάλλει στην αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων.

 

• Γιαούρτι : Είναι πλούσιο σε προβιοτικά και με τον τρόπο αυτό ευνοεί την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, ενισχύοντας ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό σύστημα.

Εύα Καφετζή

Κλινική Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, BSc


Πηγή:http://nistisimo.blogspot.com

(πατῆστε παρακάτω στή φράση γιά νά δεῖτε τό κείμενο τοῦ Συντάγματος):
Σύνταγμα τῆς ῾Ελλάδος (ἀναθεώρηση 2008)

Βγῆκε ἀπό τά ροῦχα του - Παροιμιώδεις φράσεις

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας θύμωνε με κάποιον, προτού τον μαλώσει, έλεγε τρεις φορές απ' έξω το λατινικό αλφάβητο. Έτσι, όταν τελείωνε, τα νεύρα του ήταν ήσυχα και μπορούσε να μιλήσει με ηρεμία. Καποτε, που κάποιος φίλος του τον ειρωνεύτηκε άσχημα γι' αυτό, ο Ιούλιος Καίσαρας σήκωσε το χέρι του και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Ο φίλος του, που δεν περίμενε κάτι τέτοιο, τον ρώτησε για ποιο λόγο του φέρθηκε τόσο βάρβαρα.

- Απλούστατα, αποκρίθηκε εκείνος, γιατί δεν είπα τρεις φορές το αλφάβητό μου κι έτσι δεν μπόρεσα να κρατήσω τα νεύρα μου.

Αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες χαρακτήριζαν το θυμό με διάφορες εκφράσεις.
Έλεγαν: "Ουδέν οργής ειδικώτερον", "θυμού κράτει" * κι ένα σωρό άλλα.

Ο φιλόσοφος Αθηνόδωρος πάλι, όταν γέρασε κάι θέλησε ν' αποσυρθεί από την αυλή του αυτοκράτορα Αυγούστου, του είπε καθώς τον αποχαιρετούσε: "Ενθυμού, Καίσαρ, ίνα θυμωμένος ων, μη λέγης η πράττης τι η διακεκριμένως επαναλάβης όλα τα γράμματα του αλφαβήτου". Τοτε όμως ο Κλαύδιος - πρωτοξάδελφος του Αυγούστου, αγράμματος - που άκουσε τη συμβουλή, ρώτησε τον Αθηνόδωρο, τι έπρεπε να κάνει, όταν αυτός θύμωνε, αφού δεν ήξερε να πει το αλφάβητο.

- Εσύ, απάντησε ο φιλόσοφος, αφού δεν ξέρεις γράμματα, να κάνεις κάτι άλλο: Να βγαίνεις απ' τα ρούχα σου και να παίρνεις ένα παγωμένο λουτρό.

Η φράση: "να βγαίνεις απ' τα ρούχα σου" έκανε τόση εντύπωση τότε, ώστε όπου πήγαινε κανείς και όπου στεκόταν, την άκουγε. Αλλά και στην εποχή μας, όταν κάποιος θυμώνει περισσότερο απ' όσο πρέπει, λέμε ότι "βγήκε από τα ρούχα του".

* Η Μυθολογία λέει, πως κάποτε ο Κιθαιρώνας, όταν ήταν άνθρωπος, συναντήθηκε με την Οργή, που του έμαθε τι αποτελέσματα έχει ο θυμός... Από τότε ο οξύθυμος νέος δεν έκανε τίποτ' άλλο παρά να τσακώνεται με τ' αγρίμια. Μια μέρα, μάλιστα, μάλωσε και με την ίδια την Οργή, οπότε αυτή βγάζει απότομα το τσεμπέρι της, τραβά μια τρίχα από τα μαλλιά της και του την πετάει. Η κάθε τρίχα όμως των μαλλιών της ήταν κι ένα φίδι, και τούτη δω, τυλίχτηκε στο λαιμό του Κιθαιρώνα και τον έπνιξε. Γι' αυτό από τότε λέει ο κόσμος για τον κάθε οξύθυμο, πως τον "πνίγει ο θυμός του". Έτσι οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν: "Θυμού κράτει" δηλ. Κυριάρχησε το θυμό σου. Πνίξε τον εσύ στις αρχές του.