Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος : Αἴτημα γιὰ ἁγιοποίηση τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ
Γράφει ἡ ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
Γράφει ἡ ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
. Τὴν ἀναγνώριση τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ καὶ τὴν ἔνταξή του στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ζητεῖ μὲ ἐπιστολή της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο.
. Ἑξήντα χρόνια μετὰ τὴν ἀνεύρεση τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀπευθύνει – ὅπως ἀπαιτεῖται – πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὡς μόνο ἁρμόδιο νὰ προωθήσει τὸ σχετικὸ αἴτημα, σημειώνει: «Κατόπιν τοῦ (…) ἐγγράφου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου, αἰτεῖται καὶ συνηγορεῖ ὅπως διενεργηθῶσι τὰ δέοντα κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν διὰ τὴν ἀναγραφὴν ἐν ταῖς Ἁγιολογικαῖς Δέλτοις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τοῦ ἐν Ὁσιότητι βιώσαντος καὶ ἐν ἔτει 1436 ἐν τῷ Ὀρει τῶν Ἀμώμων “Πεντελικῷ” Ἀττικῆς μαρτυρήσαντος Ἐφραὶμ τοῦ νέου, ἅτε πανθολογουμένης τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς ὀρθοδόξου βιοτῆς αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ Χριστεπωνύμου πλήρωματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, ἀπεφάσισεν ινα ὑποβάλῃ τῇ Ὑμετέρᾳ Γεραρᾷ Παναγιότητι τὸν συνημμένον φάκελον καὶ παρακαλέςῃ, ὅπως, κατὰ τὰ θέσμια τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐκδοθῇ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξις καταχωρίσεως τοῦ προμνημονευθέντος Ὁσιομάρτυρος Ἐφραὶμ τοῦ νέου ἐν ταῖς Ἁγιολογικαῖς Δέλτοις τῆς Ἐκκλησίας, καθορισθῇ δὲ ἐν ταυτῷ καὶ ἡ ἀκριβὴς ἡμερομηνία τῆς ἐτησίας μνήμης αὐτοῦ τῇ 5ῃ Μαΐου ἑκάστου ἔτους, ἡμέρας ἀθλήσεως αὐτοῦ, τῇ δὲ 3ῃ Ἰανουαρίου ἑορτάζηται ἡ εὕρεσις τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ(…)».
. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν πρώτη προσπάθεια τοῦ κ. Ἱερωνύμου – ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκλογῆς του στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια – νὰ ἀναγνωρίσει καὶ νὰ ἐντάξει ἕνα πρόσωπο στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
. Ἡ ἔκθεση ποὺ στάλθηκε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸ αἴτημα ἁγιοποιήσεώς του ἐπικαλεῖται τὴν ἀποδοχὴ ποὺ βρίσκει μεταξὺ τῶν πιστῶν ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ. Ὅπως σημειώνεται χαρακτηριστικὰ «ἡ προσέλευσις τῶν προσκυνητῶν εἶναι ἀθρόα, σχεδὸν καθημερινῶς κατὰ δὲ τὰς Κυριακὰς καὶ ἑορτὰς κατακλύζεται ἡ Ἱ. Μονὴ ὑπὸ προσκυνητῶν ἐξ ὅλης τῆς Ἑλλάδος (…). Ἡ τιμὴ πρὸς τὸν ὅσιον Ἐφραὶμ τὸν Νέον εἶναι σαφῶς διαδεδομένη ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικόν. (…) Ὑπάρχουν Ναοὶ πρὸς τιμὴ τοῦ Ἁγίου», ἀκόμη καὶ στὴ Σητεία καὶ τὴν Τῆνο. «Οἱ εἰκόνες τοῦ ὁσίου προσκυνῶνται σὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο», ἀναφέρεται μεταξὺ ἄλλων στὴν ἔκθεση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. (…)
. Ἑξήντα χρόνια μετὰ τὴν ἀνεύρεση τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀπευθύνει – ὅπως ἀπαιτεῖται – πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ὡς μόνο ἁρμόδιο νὰ προωθήσει τὸ σχετικὸ αἴτημα, σημειώνει: «Κατόπιν τοῦ (…) ἐγγράφου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου, αἰτεῖται καὶ συνηγορεῖ ὅπως διενεργηθῶσι τὰ δέοντα κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν διὰ τὴν ἀναγραφὴν ἐν ταῖς Ἁγιολογικαῖς Δέλτοις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τοῦ ἐν Ὁσιότητι βιώσαντος καὶ ἐν ἔτει 1436 ἐν τῷ Ὀρει τῶν Ἀμώμων “Πεντελικῷ” Ἀττικῆς μαρτυρήσαντος Ἐφραὶμ τοῦ νέου, ἅτε πανθολογουμένης τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς ὀρθοδόξου βιοτῆς αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ Χριστεπωνύμου πλήρωματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, ἀπεφάσισεν ινα ὑποβάλῃ τῇ Ὑμετέρᾳ Γεραρᾷ Παναγιότητι τὸν συνημμένον φάκελον καὶ παρακαλέςῃ, ὅπως, κατὰ τὰ θέσμια τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐκδοθῇ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Πράξις καταχωρίσεως τοῦ προμνημονευθέντος Ὁσιομάρτυρος Ἐφραὶμ τοῦ νέου ἐν ταῖς Ἁγιολογικαῖς Δέλτοις τῆς Ἐκκλησίας, καθορισθῇ δὲ ἐν ταυτῷ καὶ ἡ ἀκριβὴς ἡμερομηνία τῆς ἐτησίας μνήμης αὐτοῦ τῇ 5ῃ Μαΐου ἑκάστου ἔτους, ἡμέρας ἀθλήσεως αὐτοῦ, τῇ δὲ 3ῃ Ἰανουαρίου ἑορτάζηται ἡ εὕρεσις τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ(…)».
. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν πρώτη προσπάθεια τοῦ κ. Ἱερωνύμου – ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκλογῆς του στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια – νὰ ἀναγνωρίσει καὶ νὰ ἐντάξει ἕνα πρόσωπο στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
. Ἡ ἔκθεση ποὺ στάλθηκε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸ αἴτημα ἁγιοποιήσεώς του ἐπικαλεῖται τὴν ἀποδοχὴ ποὺ βρίσκει μεταξὺ τῶν πιστῶν ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ. Ὅπως σημειώνεται χαρακτηριστικὰ «ἡ προσέλευσις τῶν προσκυνητῶν εἶναι ἀθρόα, σχεδὸν καθημερινῶς κατὰ δὲ τὰς Κυριακὰς καὶ ἑορτὰς κατακλύζεται ἡ Ἱ. Μονὴ ὑπὸ προσκυνητῶν ἐξ ὅλης τῆς Ἑλλάδος (…). Ἡ τιμὴ πρὸς τὸν ὅσιον Ἐφραὶμ τὸν Νέον εἶναι σαφῶς διαδεδομένη ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικόν. (…) Ὑπάρχουν Ναοὶ πρὸς τιμὴ τοῦ Ἁγίου», ἀκόμη καὶ στὴ Σητεία καὶ τὴν Τῆνο. «Οἱ εἰκόνες τοῦ ὁσίου προσκυνῶνται σὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο κόσμο», ἀναφέρεται μεταξὺ ἄλλων στὴν ἔκθεση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. (…)
ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ