῞Ενας ἡλικιωμένος ἱερέας μᾶς διδάσκει...περί τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων καί καινοτομιῶν!

 Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Δημοσιεύουμε σήμερα ἕνα σχόλιο ἑνός σεβαστοῦ ἱερέως,  ὁποῖος λέει πολλά μέσα σέ λίγες γραμμές γιά τό θέμα τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων καί καινοτομιῶν. Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε παππούλη κι ὁ Θεός νά φωτίσει στό καλό...

 

 

Ανώνυμος είπε...

Συγχαίρω θερμότατα τόν κ. Κ. Χολέβα και όλους τούς άλλους που υπεραμύνονται της ορθόδοξης μας Παράδοσης και της και της πατερικής και εκκλησιαστικής λειτουργικής μας γλώσσας. Αγαπητοί μου αδελφοί, είμαι ένας ηλικιωμένος αμαρτωλός ιερέας (80) που φοίτησα μέχρι την πέμπτη Δημοτικού και δέ δυσκολεύομαι καθόλου να διαβάσω και να καταλάβω την Αγ. Γραφή και τα λειτουργικά κείμενα. Επειδή τό θέλω έμαθα Ό,τι μου χρειάζεται για το μεγάλο έργο του ιερέα. Διαβάζω ακόμα και Πατερικά βιβλία στη γλώσσα που γραφτίκανε γιατί καμιά μετάφραση δε με ικανοποιεί. Αυτή η μεταφραστικά ασθένεια που ξεκίνησε είναι επικίνδυνη και θα παρασύρει τα πράγματα σε ανεπιθύμητα μονοπάτια. Είναι η αρώστεια της εποχής μας να ζητούμε όλο και πιο πολύ τα εύκολα, αλλά "τα καλά κόποις κτώνται). Ο αγ. Δημητριάδος και η παρέα του αντί να καταγίνονται να μεταφράσουν τα ιερά κείμενα, ας επιδοθοῦν σε αγώνα νά δοθεί περισσότερος χρόνος στο μάθημα των αρχαίων Ελληνικών για να ωφελήσουν έτσι ολόκληρο το Έθνος. Τόσες ξένες γλώσσες μαθαίνουν τα παιδιά μας και τη γλώσσα τους δεν τη μαθαίνουν; Αν η επιθυμία τους είναι να γεμίσουν οι ναοί από νέους,νομίζω πρέπει να στραφούν στούς νέους με παραδείγματα καί όχι λόγια. Και το άλλο, ξεχνούν το λόγο του Κυρίου: "Ουδείς δύναταιελθείν προς με,εάν μη ο Πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, ..." (Ἰωαν.στ΄44)

24 Ιανουαρίου 2011 5:47 μ.μ.

Μήν τσαλακώνεις τήν καρδιά τοῦ πλησίον...Εἶναι σχεδόν ἀδύνατον- ἔπειτα- τό σιδέρωμα...

Αγαπημένο μου,
θα χαιρόμουν,  να θυμάσαι αυτές τις δυο εικόνες.

Του λείου χαρτιού, του πεντακάθαρου, που μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις επάνω του, και την εικόνα την άλλη


του χαρτιού που -λιγότερο ή περισσότερο- τσαλακώθηκε.

Όταν πρωτογνωρίζεις την όποια ψυχή, η σχέση μεταξύ σας, είναι λευκή και άσπιλη.

Μοιάζει γεμάτη δυνατότητες για να γραφούν τα ωραιότερα ποιήματα, οι συγκλονιστικότερες αφηγήσεις...
Και μετά...
-Τι συμβαίνει μετά;

-Κάποιος από τους δύο, δεν προσέχει και κάνει την π ρ ώ τ η αδέξια κίνηση.

-Τι  είναι αδέξια κίνηση, χαμένη τρελόγρια;

-Αδέξια κίνηση, αγαπημένο μου, είναι  ακόμα και  ο ελαφρότατα υψωμένος, ψυχρός τόνος φωνής, το  ανεπαίσθητο απορριπτικό σήκωμα φρυδιού, η  ελάχιστα καταγραφόμενη -κι απ' την πιο ευαίσθητη κάμερα- σύσπαση μυός στο πρόσωπο, που δηλώνει αρνητικότητα, επίκριση, καχυποψία, έπαρση δική μας.
Αυτά,  ο απέναντι-ο όποιος απέναντι-το συλλαμβάνει απ' τους ουδούς του υποσυνειδήτου και μετά, μας πετάει και κείνος με τη σειρά του, κακή μπαλιά στο επικοινωνιακό τέννις, και τότε εμείς-βλακωδώς- επανατροφοδοτούμε αρνητικά και κείνος  ανεβάζει τους τόνους.
 Απ' την  ψυχρή έκφραση, πάει  στα λόγια τα πικρά, μετά στα έργα τα πληγωτικά  και στη συνέχεια  εμφανίζονται τα μεγάλα μαχαίρια και γίνονται οι φόνοι των συναισθημάτων, των υπολήψεων,  οι φόνοι της ζωής μας ολόκληρης, απ'το περί-στροφο του εγω-κεντρισμού, της ανεγκέφαλης  κακίας μας.

Γι αυτό σου λέω:

Κάθε φορά που γνωρίζεις ένα καινούργιο πρόσωπο, να μην επαναπαύεσαι ότι ο άλλος...αντέχει...

Να μη τον θεωρείς δεδομένο ή αυτονόητο ως φίλο, ως σύντροφο
(ούτε και αν έκανες πέντε παιδάκια μαζί του), ως συγγενή, ως συνεργάτη, ως συμπολίτη, ως γείτονα...

Να μη φαντάζεσαι
Ότι αν τον φτύσεις, έστω και με  σάλιου ψιχάλα ,  και τον ποδοπατήσεις -έστω  στ' αστεία-  έστω και λίγο, ότι ο άλλος θα το ανεχτεί - θα σε συχωρέσει.

Όχι μπορεί να μη θέλει  να συχωρέσει.

Δεν είναι υποχρεωμένος να συχωρέσει... 

(Ο ίδιος ο Θεός, σέβεται την ελευθερία  αυτής της θανατηφόρας επιλογής μας...)

Μπορεί να δέσει κόμπο άλυτο, το ψυχρό σου-έστω και άπαξ, ψυχρό- το υφάκι-μπορεί να το κρατήσει μανιάτικο.

Και η ευθύνη θα είναι πάντα και πρώτα δ ι κ ή σου και όχι δική του.

Αυτό συνιστά μεγάλη σοφία  -αν το θυμάσαι.

Γι αυτό χρειάζεται  να πατάς στα νύχια...και να επαγρυπνείς, για να μη καταντήσεις την ψυχή του διπλανού, από  λευκή ελπιδοφόρα σελίδα, σε ένα τσαλακωμένο, γκρίζο, καταθλιμμένο  χαρτάκι...που όσο και να το τεντώσεις, αργότερα,  όσο και να το σιδερώνεις- με  αιτήσεις συγνώμης- την παλιά του, καθαρή, ατσαλάκωτη μορφή,  να την ξαναπάρει...δεν πρόκειται...

Σε κάθε περίπτωση, ένα γραμμάριο πρόληψης , ένα γραμμάριο νήψης, σε προφυλάσσει από πολλά κιλά απαιτούμενης θεραπείας.

Το ήξεραν αυτό όλοι οι νουνεχείς,  γι αυτό π ρ ό σ ε χ α ν.

Πρόσεχαν τόσο, που οι άλλοι, οι σκοτισμένοι -οι μη δυνάμενοι να εννοήσουν τις βαθύτερες της απρόσεκτης συμπεριφοράς,  στο χρόνο επιπτώσεις-την αρετή τους, την χλεύαζαν,  ως δειλία, ηλιθιότητα, υποκρισία , αβελτηρία  τους.

(Ζούμε, νομίζω, απρόσεχτα, διότι ο φόβος του Θεού, απ' τις ψυχές μας εχάθη...
Αλλά περί της αναγκαιότητας του θείου  φόβου...θα τα ξαναπούμε σ' ένα άλλο σημείωμα...)

Θα σε αφήσω, προς το παρόν, περιστέρι μου,  με τους στίχους του λατρεμένου  Νικηφόρου, που έχουν τίτλο:

Προκήρυξη
Τι βγαίνουνε μες απ'τις κάννες
των τυφεκιών; Ποια αισθήματα;
Ποιος λόγος; Ποιο σωτήριο μήνυμα;
Ειδοποιήστε αυτούς τους στρατιώτες  εκεί
που τυφεκίζουν το αύριο.
....................................................
Σαλογραία

Τί εἶναι καί τί περιέχει ἡ εὐχή «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με» ;

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με»

είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως
- Είναι προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.
- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.
- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.
- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».
- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».
- Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει.
- Διώχνει τους δαίμονες, διότι με το Όνομα του Ιησού Χριστού διώχθηκαν και διώκονται όλοι οι δαίμονες.
- Είναι και κατοίκηση Χριστού μέσα μας διότι με το να Τον φέρουμε στη μνήμη μας – - Είναι μέσα μας και με την ενθύμηση κατοικεί και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει, «θυμήθηκα το Θεό και γέμισα ευφροσύνη» .
- Είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και λογισμών, διότι ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως, και αυτά τα χορηγεί σ’ εκείνους που μέσα τους κατοικεί.
- Είναι απολύτρωση των αμαρτιών, επειδή λέει γι’ αυτήν «Όσα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό».
- Είναι θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, επειδή λέει «στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα» και «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός».
- Χορηγεί το θείο φωτισμό, διότι ο Χριστός είναι το αληθινό φως και μεταδίδει σ’ αυτούς που Τον επικαλούνται από τη λαμπρότητα και τη χάρη Του. «Ας είναι, λέει, η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας σ’ εμάς», και «όποιος με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής».
- Είναι πηγή του θείου ελέους διότι ζητούμε το έλεος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων και ελεεί όλους όσοι τον επικαλούνται, και κάνει γρήγορη εκδίκηση εκείνων που βοούν προς Αυτόν.
- Είναι η μόνη σωτηρία διότι, λέει ο Απόστολος «με κανέναν άλλο δεν μπορούμε να σωθούμε», και «Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός». Γι’ αυτό και κατά την εσχάτη ημέρα «κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» και θα ανυμνήσει, θέλοντας και μη θέλοντας «ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας».
Αυτό είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού. «Όποιος ομολογεί πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήλθε και έγινε άνθρωπος, αυτός είναι εκ του Θεού» λέει όπως είπαμε και πριν, και όποιος δεν ομολογεί δεν είναι εκ του Θεού. Και αυτός που δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό είναι από τον Αντίχριστο.
(Αγίου Συμεών, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Η Προσευχή του Ιησού, Εκδ. Επέκταση)
Πηγή: http://orthodox-answers.blogspot.com/2010/12/blog-post_03.html

/http://vatopaidi.wordpress.com