Μνημόσυνο Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

του Παναγιώτη Χρυσάνθου

Δεκαννέα έτη συμπληρώνονται φέτος από την οσιακή κοίμηση του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου ιερομονάχου του Καυσοκαλυβίτου (2 Δεκεμβρίου 1991).
Σε ατμόσφαιρα συγκίνησης τελέστηκε το πρωί της Κυριακής στο κατάμεστο από πιστούς καθολικό του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος» στο Μήλεσι Αττικής, το ετήσιο Μνημόσυνο του Γέροντος Πορφυρίου.
Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, πλαισιούμενος από τον Πανοσ. Αρχιμανδρίτη π. Μεθόδιο Κρητικό, Ηγούμενο του Ιερού Ησυχαστηρίου Αναστάντος Κυρίου Πειραιώς, καθώς επίσης και από άλλους κληρικούς.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων είχε ως επίκεντρο τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, από το αποστολικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής: «ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ» (Ἐφεσ. 6:10).

Ανάφέρθηκε στις διαφορές μορφές κοσμικής δύναμης που υπάρχουν στη ζωή μας και στην έννοια της δύναμης εν Χριστώ: «Για να είναι πραγματικά δυνατός ο άνθρωπος, πρέπει η δύναμή του πρέπει να πηγάζει από τον Θεό. Εάν κόψουμε την κοινωνία με τον Θεό, τότε ο άνθρωπος μπορεί να είναι δύναμη, αλλά όχι δύναμη δημιουργίας, αλλά καταστροφής», ανέφερε χαρακτηριστικά.  Συνεχίζοντας το κήρυγμά του επεσήμανε: «Εάν εμείς θέλουμε να είμαστε πραγματικά δυνατοί, χρειάζονται δύο πράγματα: το πρώτο είναι, να έχουμε συναίσθηση της αδυναμίας μας. Δηλαδή να είμαστε ταπεινοί και ανοικτοί στην χάρη του Θεού. Το δεύτερο είναι, να μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό, ενσωματωμένοι στο σώμα του, την Εκκλησία. Να μετέχουμε στα Μυστήρια. Να μετέχουμε στην Θεία Ευχαριστία και να γινόμαστε «σύσσωμοι» και «σύναιμοι» με τον Χριστό. Μόνον τότε είμαστε πραγματικά δυνατοί. Εάν δεν έχουμε ταπείνωση και σύνδεσμο με τον Χριστό, είμαστε ένα μεγάλο μηδενικό».

Aναφερόμενος στο πρόσωπο του Γέροντος Πορφυρίου είπε χαρακτηριστικά: «Αυτή την δύναμη την ενσάρκωσε και την εβίωσε και την ακτινοβόλησε ο κτήτωρ της Ιεράς Μονής ο αοίδιμος ιερομόναχος Πορφύριος, του οποίου τελούμε σήμερα τα μνημόσυνά του. Ήταν ενωμένος με τον Χριστό. Έπαιρνε δύναμη από τον Χριστό και αυτή την δύναμη την ακτινοβολούσε σε όλους όσους τον πλησίαζαν και όχι μόνο στου εγγύς, αλλά και στους μακράν. Διότι αυτό είναι το μυστικό της δυνάμεως, που είχε συλλάβει και εβίωνε ο γέρων Πορφύριος».

Κατακλείοντας τό κήρυγμά του είπε: «Χρειαζόμαστε χριστιανούς δυνατούς, όχι χριστιανούς ανθρωπάκια. Εμείς οι χριστιανοί εάν αντλούμε δύναμη από τον Χριστό, δεν είμαστε ανθρωπάκια, είμαστε «Άνθρωποι». Δυνατοί και ακατανίκητοι. «Πῦρ πνέοντες ὡς λέοντες», όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος. Βγάζουν λέει, οι πιστοί, φωτιά σαν λιοντάρια. Αλλά αυτή η δύναμη και αυτή η φωτιά, δεν είναι για να κατακαίει και να καταστρέφει, αλλά για να φωτίζει, να οικοδομεί, να σώζει. Δυνατοί, λοιπόν, εν Κυρίω ας αγωνιζόμαστε πάντα να γινόμαστε και να παραμένουμε».

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του Γέροντος Πορφυρίου, ιδρυτού και κτήτορος του Ιερού Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος» στο Μήλεσι Αττικής.  «Όταν ο ήλιος δύει και όχι όταν μεσουρανεί, λέμε ότι βασιλεύει. Και όταν ο πιστός φεύγει από αυτή την ζωή, τότε βασιλεύει διότι προγεύεται τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού, τα οποία προγεύεται και ο γέροντος Πορφύριος», ανέφερε στη σύντομη προσλαλιά του ο Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, στο τέλος του μνημοσύνου.

Στη συνέχεια η αδελφότητα του Ιερού Ησυχαστηρίου παρέθεσε γεύμα προς τιμήν του Σεβασμιωτάτου και των κληρικών οι οποίοι τέλεσαν την Θεία Λειτουργία και το Μνημόσυνο του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου.

Αμέσως μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου το πλήθος πιστών που παρευρέθηκε στην Θεία Λειτουργία συνέρρευσε για να προσκυνήσει το εντός του Ιερού Ησυχαστηρίου ευρισκόμενο κελλί όπου διέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.

Λίγα λόγια για το Ησυχαστήριο «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος»

Το Ησυχαστήριο εδρεύει στην Αθήνα και υπάγεται στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Το μετόχι του Ησυχαστηρίου στο Μήλεσι βρίσκεται στην Κοινότητα Μαλακάσας.

Τα κτίρια του Μετοχίου του Ησυχαστηρίου στο Μήλεσι άρχισαν να κτίζονται το 1981 και προχώρησαν σταδιακά. Ο ναός θεμελιώθηκε στις 26-2-1990 κατόπιν αδείας του επιχωρίου Μητροπολίτου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Ο σκελετός του από οπλισμένο σκυρόδεμα ολοκληρώθηκε την άνοιξη του 1992, λίγους μήνες μετά την κοίμηση του Γέροντα. Όταν εκοιμήθη ο Γέροντας (2-12-1991) έλειπε μόνον ο τρούλος. Τα έργα συνεχίζονται.

 amen.gr

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+)

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ πρωτοκλήτου. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, μιὰ μικρὴ πόλη στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφός τοῦ Σίμωνα, ποὺ ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ μετωνομάσθηκε Πέτρος. Ὑπῆρξε πρῶτα μαθητὴς τοῦ βαπτιστῆ Ἰωάννη καὶ ὀνομάζεται πρωτόκλητος, ἐπειδὴ εἶναι ὁ πρῶτος, ποὺ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κάλεσε στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Ἦταν βέβαια ψαρᾶς μαζὶ μὲ τὸν πατέρα του καὶ τὸν ἀδελφό του. Ἄκουσε τὸ βαπτιστὴ Ἰωάννη, ποὺ εἶπε κι ἔδειχνε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ· «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ». Ὁ Ἀνδρέας κι ἕνας ἄλλος μαθητὴς πῆραν ἀπὸ κοντὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐκεῖνος στράφηκε καὶ τοὺς ρώτησε· «Τί ζητεῖτε;». Καὶ τότε ὁ Ἀνδρέας τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ποῦ μένεις;».

Φαίνεται πὼς ὁ ἄλλος μαθητὴς τοῦ βαπτιστῆ μαζὶ μὲ τὸν Ἀνδρέα ἦταν ὁ ὕστερα ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ποὺ τὸ συνηθίζει σὲ τέτοιες περιπτώσεις νὰ μὴ λέγη τὸ ὄνομά του. Στὴν ἐρώτηση λοιπὸν τοῦ Ἀνδρέα ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπάντησε· «Ἔρχεσθε καὶ ἴδετε», ἐλᾶτε νὰ δῆτε. Καὶ συνεχίζει τὴ διήγηση ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μὲ τὰ ἑξῆς ἀξιομνημόνευτα λόγια· «Ἦλθον σὺν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ’ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη»· ἦλθαν λοιπὸν καὶ εἶδαν ποὺ μένει καὶ ἔμειναν κοντὰ του ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὡς τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευμα. Μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε τί θὰ ἤκουσαν ἀπὸ τὸν θεῖο Διδάσκαλο οἱ δυὸ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννη μία ἥμερα ὁλόκληρη, ποὺ ἔμειναν μαζί του, καὶ ποιὲς θὰ ἦσαν οἱ ἐντυπώσεις των.

Ἀλλὰ τὴν ἐντύπωση ποὺ ἔκαμε καὶ τὴν ἐπίδραση ποὺ εἶχε ἡ ὁλοήμερη ἀναστροφὴ καὶ ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στοὺς ψαράδες τῆς Γεννησαρέτ, τὴν βλέπομε στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς διήγησης. Ὁ Ἀνδρέας, λέγει τὸ Εὐαγγέλιο, «εὑρίσκει πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν!». Πρῶτος ὁ Ἀνδρέας βρίσκει τὸν ἀδελφό του τὸ Σίμωνα καὶ τοῦ λέγει· «Βρήκαμε τὸ Χριστό!». Ἡ ἑβραϊκὴ λέξη Μεσσίας στὰ ἑλληνικὰ θὰ πῆ Χριστός, ὁ ἀπεσταλμένος δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖο περίμενε ὁ λαός. Ὅλα ἦσαν ἕτοιμα· ὁ βάπτισης Ἰωάννης ἔδειχνε τὸν Ἰησοῦ καὶ ἔλεγε «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ!». Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡμίλησε τώρα στοὺς δύο ψαράδες καὶ τοὺς ἔπεισε πὼς αὐτὸς ἦταν ἐκεῖνος ποὺ περίμεναν. Δὲν ἔμενε λοιπὸν ἀμφιβολία, κι ὁ Ἀνδρέας γεμάτος χαρὰ καὶ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ ἔφερε τὴν ἀγγελία στὸν ἀδελφό του.

Κι ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ τὸ ἱερὸ κείμενο συπληρώνει ὅτι ὁ Ἀνδρέας πῆρε τὸν ἀδελφό του καὶ τὸν παρουσίασε στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ· «ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν». Τότε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κύτταξε τὸ Σίμωνα στὰ μάτια καὶ τοῦ εἶπε· «Σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς»· ἐσὺ εἶσαι ὁ Σίμωνας ὁ γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ, ἐσὺ θὰ ὀνομασθῆς Κηφᾶς. Καὶ ἐξηγεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς ὅτι τὸ Κηφᾶς στὰ ἑλληνικὰ θὰ πῆ Πέτρος. Γιατί ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἄλλαξε τὸ ὄνομα τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν εἶπε Κηφά, δηλαδὴ Πέτρο, μᾶς τὸ λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ὓστερ’ ἀπὸ τὴ μεγάλη ὁμολογία τὸ Πέτρου, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα τοῦ εἶπε· «Σὺ εἶ Πέτρος καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν Ἐκκλησίαν...». Ἡ ὁμολογία τοῦ Πέτρου ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ πέτρα τῆς πίστεως καὶ τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ πρώτη συνάντηση τοῦ Ἀνδρέα μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ δὲν εἶναι καὶ ἡ ὁριστικὴ κλήση του στὸ ἔργο τοῦ Ἀποστόλου. Ὅταν παραδόθηκε ὁ Ἰωάννης ὁ βαπτιστής, τότε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κάλεσε ὁριστικά τους μαθητές, ποὺ θὰ γίνονταν Ἀπόστολοι καὶ τότε πρῶτον πάλι κάλεσε τὸν Ἀνδρέα μὲ τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο, ποὺ τοὺς βρῆκε «βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν». Ἄλλες δυὸ φορὲς ὕστερα βλέπομε τὸν ἀπόστολο Ἀνδρέα στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. Μία φορά, ὅταν μαζὶ μὲ τὸν Φίλιππο ἔφεραν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ κάποιους Ἕλληνες, ποὺ ζήτησαν νὰ τὸν δοῦν. Καὶ δεύτερη, ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡμιλοῦσε γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ· τότε, μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο, τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, ὁ Ἀνδρέας ρώτησε· «Εἰπὲ ταῦτα πότε ἔσται;», πές μας πότε θὰ γίνουν αὐτά;

Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ δὲν ξέρομε πολλὰ γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα. Εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι ἡ ἱεραποστολική του δράση συνδέεται μὲ τὴ δική μας Βυζαντινὴ καὶ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία. Εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας στὸ ἀρχαῖο Βυζάντιο, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πατριαρχικὸς ναὸς σήμερα στὴν Πόλη τιμᾶται στὸ ὄνομά του. Στὴν Ἑλλάδα εἶναι ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, ὅπου καὶ μαρτύρησε, σταυρωμένος ἀνάποδα. Ὁ ναὸς τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου στὴν Πάτρα εἶναι ἀπὸ τοὺς μεγαλοπρεπέστερους σήμερα ναοὺς στὴν Ἑλλάδα. Τὴν ἁγία του κάρα τὸ 1460 ὁ Θωμᾶς Παλαιολόγος φεύγοντας τὴν κατάκτηση τῶν Τούρκων τὴν πῆρε μαζί του ἀπὸ τὴν Πάτρα στὴ Ρώμη, καὶ πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ὁ Μητροπολίτης Πατρὼν τὴν ξαναπῆρε στὴν Πάτρα. Μένει πάντα στ’ αὐτιά μας ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα, ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀξιομνημόνευτούς του Εὐαγγελίου· «Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν!». Ἀμὴν


Πηγή:῾Αγία Ζώνη