Η «ΓΛΩΣΣΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ- π. ᾿Αθανασίου Λαγουροῦ

Ἐτικέττες:Ἁγιότης, Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἅγιοι Πάντες, Γλῶσσα
Ὁ ἁγιασμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν πλήρωση τῆς Οἰκονομίας Του «ἔπεμψεν ἐκεῖθεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα». Καὶ ἐπειδὴ «πάντα ταῦτα ἀνύμνησεν ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία», σήμερα πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστή καὶ τὸ γενόμενο «θαῦμα» τῶν γλωσσῶν, μᾶς παρουσιάζει ἐκεῖνο ποὺ μόνον ἔλειπε: «πόσους καὶ ποίους καρποὺς συνήγαγε πρὸς ζωὴν αἰώνιον ἡ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρουσία καὶ ἡ τοῦ παναγίου Πνεύματος δύναμις» Γι᾽ αὐτὸ καὶ «πάντων ὑμῶν ποιεῖται τῶν ἁγίων τὴν μνήμην καὶ πᾶσι τὸν ὕμνον καὶ τὴν τιμὴν ἀποδίδωσι σήμερον» (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὁμιλία ΚΕ´ τῇ Κυριακῇ τῶν Ἁγίων Πάντων, ἐκδ. ΕΠΕ. τ. 10, σελ. 126 κ. ἑξ.). Εἶναι ἡ Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων. Μᾶς δίνεται λοιπόν, μετὰ τὸ «γλωσσικὸ» θαῦμα τῆς Πεντηκοστῆς, μιὰ χρυσῆ εὐκαιρία νὰ ἀναρωτηθοῦμε πάνω σὲ κάτι «ἀνατρεπτικό»: Ποιά ἡ γλῶσσα τῶν Ἁγίων καὶ ποιά ἡ δική μας; Πῶς μιλᾶμε στὸν Θεό; Μήπως μιλᾶμε στὸν Θεὸ σὲ γλῶσσα ποὺ ὁ Θεὸς δὲν «καταλαβαίνει»; Μήπως συναζόμαστε στὴν Ἐκκλησία, στὴν Θ. Λειτουργία ἀλλὰ δὲν μᾶς «καταλαβαίνει»;
Ὁ ὅρος «Ἅγιος» προέρχεται ἀπὸ τὸ ἅγος ἢ ἄγος, ποὺ σημαίνει, ἐπὶ πραγμάτων, τὸν καθιερωμένο τοῖς θεοῖς, ἐπὶ προσώπων, τὸν ἅγιο δηλ. τὸν εὐσεβῆ, τὸν ἁγνό. Ἅγιοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ «ὁ βίος (τους) ἐστιν ὁ πανταχοῦ λάμπων, ὁ καὶ τοῦ Πνεύματος τὴν χάριν ἐπισπώμενος» (Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθ. Ὁμιλ. Μϛ΄, 3 PG 58, 479)
Ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἀποδίδει τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ̔Αγίου στὰ πρόσωπα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔχουν φθάσει στὴ θέωση καὶ συνιστοῦν τοὺς μάρτυρές της μέσα στὴν ἱστορία. Κατὰ τὸν ἅγιο ̓Ιωάννη τὸν Δαμασκηνό, τιμᾶμε τοὺς ̔Αγίους «ὡς ἑνωθέντας Θεῷ κατὰ προαίρεσιν καὶ τοῦτον δεξαμένους ἔνοικον καὶ τῇ τούτου μεθέξει γεγονότας χάριτι, ὅπερ αὐτός ἐστι φύσει». Ἅγιοι εἶναι «οἱ ἔμψυχοι ναοὶ τοῦ Θεοῦ, τὰ ἔμψυχα τοῦ Θεοῦ σκηνώματα», διότι «διὰ τοῦ νοῦ τοῖς σώμασιν αὐτῶν ἐνῴκησεν ὁ Θεός» (Ἁγ. ̓Ιωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσις ̓Ακριβὴς τῆς ̓Ορθοδόξου Πίστεως, Δʹ (15) 88, P.G. 94, 1164B-1168C).
Καθὼς σύμπτωμα τῆς ἐποχῆς μας —καρπὸς μακρᾶς ἀλλοιώσεως τῶν θεολογικῶν μας κριτηρίων ἀπὸ τὰ οὑμανιστικά— εἶναι καὶ ἡ̔ θεώρηση τῆς σωτηρίας, καὶ τῆς ἁγιότητος, μὲ ὅρους ἠθικολογικούς, στὰ πλαίσια τῆς ἠθικῆς βελτιώσεως τοῦ ἀνθρώπου, γι᾽ αὐτὸ ἐκλαμβάνεται καὶ ἡ θέωση σὰν ἠθικὸ κι ὄχι ὡς ὀντολογικὸ μέγεθος, δηλαδὴ ὡς «κατὰ χάριν» ἀλλοίωση τῆς φύσεως καὶ σύνολης τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ λογικὴ σχέση ἡ ἁγιότης ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς καὶ οἱ ἅγιοι ὡς πρότυπα βίου δὲν βρίσκονται στὴν πρώτη θέση τοῦ χριστιανικοῦ μας «καταλόγου». Κοντὰ στὸν οὑμανισμὸ καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση, ὥστε νὰ ἔχει ἐξαπλωθεῖ μεγάλη σύγχυση. Κατὰ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση ἡ ἁγιότητα, ὡς ὀντολογικὸ γεγονός, εἶναι «ἡ ὑπερώνυμος θέωσις», ποὺ καθιστᾶ τοὺς μετέχοντας αὐτῆς «ἀκτίστους, ἀνάρχους καὶ ἀπεριγράπτους [...] , καίτοι διὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἐξ οὐκ ὄντων γεγονότας» (Ἁγ. Μαξίμου ̔Ομολογητοῦ, Περὶ ἀποριῶν, P.G. 91, 1144ΑΒ. Πρβ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, ̔Υπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων, 3, 1, 31.)
Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος Ἅγιος. Οἱ χριστιανοὶ εἶναι ἡγιασμένοι ἐν Χριστῷ (Α´ Κορ. α´ 2 · Φιλ. α´ 1) λόγῳ τῆς παρουσίας καὶ δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α´ Κορ. γ´ 16· Ἐφ. β´ 22). Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή. Ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι δεδομένη, δὲν εἶναι κεκτημένη! Ἀντιθέτως τὴν «κατακτοῦν» μὲ τὸν πνευματικό τους ἀγώνα καὶ τὴν θεία Χάρη οἱ Ἅγιοι.
Ὁ Ἅγιος εἶναι ἕνας μικρὸς Χριστός. Ἕνας Χριστὸς κατὰ χάριν. Ἕνας «ἐπαναλαμβανόμενος Χριστός». Ἡ ζωὴ τοῦ Ἁγίου εἶναι ἡ παρατεινομένη ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τὸ ἔδειξε, ἕνας Ἅγιος, ὁ νέος ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Ὁ Ἅγιος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀνταποκρίθηκε στὴν θεϊκὴ κλήση: «Κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Α´ Πέτρ. α´ 15-16). Ὁ Ἅγιος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἄκουσε τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ, ποὺ «κατάλαβε» τὴν γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἁγιότητα καὶ μίλησε μαζί Του στὴν ἴδια συχνότητα, στὴν ἴδια «γλῶσσα», στὴν γλῶσσα τῆς ἁγιότητος. Ἔτσι ὅπως οἱ Ἅγιοι μίλησαν μὲ τὸν Θεό, ὅπως ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων εἶναι μιὰ μαρτυρία καὶ μιὰ ὁμολογία τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι πάλι ἡ ζωὴ τοῦ Ἁγίου «μιλάει» στοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸν Θεό. Κι ὅπως ὁ Θεὸς «ἀναπαύεται» ἐν τοῖς Ἁγίοις, ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀναπαύονται στοὺς Ἁγίους, ἀφοῦ σ᾽ αὐτοὺς ἀναπαύεται ὁ Θεός καὶ εἶναι οἱ φίλοι Του, μὲ τοὺς ὁποίους μιλάει τὴν «ἴδια γλῶσσα». Κι ὅπως οἱ Ἅγιοι μίλησαν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, ἔργοις καὶ λόγοις, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς θὰ μιλήσει γιὰ τοὺς Ἁγίους μπροστὰ στὸν Θεὸ Πατέρα. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεὸς μιλάει στοὺς ἀνθρώπους μέσα ἀπὸ τὸ στόμα τῶν Ἁγίων, ποὺ συνεχίζουν νὰ γράφουν τὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὴν πύρινη γλῶσσα τῆς Πεντηκοστῆς, μέσα στὴν ἱστορία καὶ τὸν κόσμο καὶ νὰ φανερώνουν πὼς ἡ ἀληθινὴ καταγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπὸ τὸν Οὐρανό, καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν πίθηκο.
Οἱ Ἅγιοι μιλᾶνε ἐν χάριτι μὲ τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ μιλᾶνε στοὺς ἀνθρώπους ἐν ἀληθείᾳ γιὰ τὸν Χριστό. Μιλάει ἡ ἁγία ζωή τους. Μιλάει ὁ ἅγιος λόγος τους. Μιλάει ἡ ἁγία ὄψη τους. Μιλάει ἡ ἁγία σιωπή τους. Μιλάει ἡ ἁγία διδασκαλία τους. Μιλάει ἡ ἁγία ὑπομονή τους. Μιλάει ἡ ἁγία ἀρετή τους. Μιλάει ἡ ἁγία ὑπομονή τους. Μιλάει τὸ ἅγιο μαρτύριό τους. Μιλάει ἡ ἁγία ἀγάπη τους. Μιλάει ἡ κατὰ χάριν ἁγιότης τους. Ἡ ζωή τους φανερώνει τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ οἱ ἄνθρωποι μαθαίνουν τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ συν-ομιλώντας μὲ τοὺς Ἁγίους, κοντὰ στοὺς Ἁγίους, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ζοῦν τὴν ἴδια τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ὄντες συνόμιλοι Χριστοῦ, κοινωνοὶ τῆς ἁγιότητός Του. Τὸ «μυστήριον τοῦ Χριστοῦ» ἀποκαλύπτεται στοὺς Ἁγίους διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾽ αὐτὸ οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ τελειώτεροι καὶ οἱ γνησιώτεροι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι «ποιός εἶναι» ὁ Χριστός, αὐτοὶ ποὺ καταλαβαίνουν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι «τί λέει» ὁ Χριστός, αὐτοὶ ποὺ ζοῦν ἀληθινὰ ὅπως θέλει ὁ Χριστός, οἱ μόνοι ποὺ ἀληθινὰ μιλᾶνε τὴν «γλῶσσα» τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ περισσότερο ἀπὸ ὅλους ἀγάπησαν τὴν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀφιερώθηκαν πλήρως στὸν Θεό, ποὺ ἡ προσευχή τους εἶναι ἁγιασμὸς τοῦ θείου Ὀνόματος, πιστὴ καὶ ἀκριβὴς ἐφαρμογὴ τῶν πνευματικῶν προδιαγραφῶν τῆς κυριακῆς προσευχῆς.
Κοντὰ στοὺς Ἁγίους εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό. Αὐτοὶ ἔχουν ἀνεξίτηλα γραμμένο τὸ Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὴν λέξη Χριστὸς στὴν καρδιά τους καὶ διαφυλάσσουν τὸν Χριστὸ καὶ παραδίδουν τὸν Χριστό. Εἶναι οἱ ἔμψυχες κιβωτοὶ τῆς Ἁγίας Παραδόσεως. Δὲν αὐτοσχεδιάζουν. Δὲν λοξοδρομοῦν. Δὲν προσθέτουν. Δὲν ἀφαιροῦν. Δὲν μεταθέτουν. Δὲν ξεγελοῦν. Δὲν μετασχηματίζονται. Δὲν συσχηματίζονται. Δὲν μεταφράζουν οὔτε τὸ γράμμα, οὔτε τὸ Πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ ἐκ-φράζουν καὶ ἐκ- φαίνουν τὴν ὀθνείαν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην σύμμοφοι γενόμενοι τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶναι χαμαιλέοντες. Δὲν εἶναι ἠθοποιοί. Δὲν ἐπινοοῦν σοφιστεῖες καὶ φιλοσοφίες. Ζοῦν τὴν ὄντως μία καὶ μοναδικὴ φιλοσοφία. Ζοῦν τὸν Χριστό. Ζοῦν ἐν Χριστῷ. Ζοῦν γιὰ τὸν Χριστό. Διερμηνεύουν τὴν φωνὴ τοῦ Πνεύματος. Προφητεύουν. Ἐξαγγέλλουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μαρτυροῦν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ζοῦν ἐν ὄρεσι καὶ σπηλαίοις. Στεροῦνται. Κακουχοῦνται. Θλίβονται. Μαστιγώνονται. Φυλακίζονται. Πριονίζονται. Θανατώνονται ἐν φόνῳ μαχαίρας. Ἐκδημοῦν ἐν εἰρήνῃ γιὰ τὸν Χριστό, ἐν Χριστῷ, καὶ ἐνδημοῦν ἐν Χριστῷ.
Μιλάει ἡ ἁγιότητά τους. Ἐν τοῖς Ἁγίοις μιλάει ὁ Θεός, ὁ ἐν Ἁγίοις Θαυμαστός. Τὴν γλῶσσα τῆς ἁγιότητος.
Ἀπ᾽ τὴν ἄλλη ἐμεῖς, ποὺ δὲν εἴμαστε ἄξιοί τους, μιλᾶμε «ἄλλη γλῶσσα». Ἔχουμε ἄλλες προτεραιότητες. Ἄλλους στόχους. Βλέπουμε τὰ πράγματα μέσα ἀπὸ διαφορετικὸ πρίσμα. Δὲν τὰ περνᾶμε ὅλα μέσα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Δὲν ὑποτάσσουμε τὰ πράγματα καὶ τὰ νοήματα στὸν Θεό. Δὲν ὑποτασσόμαστε στὸν Θεό. Μιλᾶμε γιὰ τὸν Θεό, ἀλλὰ δὲν πολυμιλᾶμε στὸν Θεό. Δὲν ἀκοῦμε τὴν φωνὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ λέμε τὰ δικά μας. Ἐπαναπροσδιορίζουμε. Ἐπανερμηνεύουμε. Ἀναστοχαζόμαστε ἀντὶ νὰ ἀναθεωροῦμε τὴν ἔκβαση τῆς ἀναστροφῆς τῶν Ἁγίων. Θορυβοῦμε. Δὲν σωπαίνουμε λίγο γιὰ νὰ ἀκούσουμε μήπως κάτι θέλει νὰ μᾶς πεῖ ὁ Θεός, μὲ τὴν γλῶσσα τοῦ οὐρανοῦ, μὲ τὴν γλῶσσα τῶν Ἁγίων. Ἀντὶ νὰ συμμορφωνόμαστε μὲ τοὺς Ἁγίους, συσχηματιζόμαστε μὲ τὸν κόσμο. Ξεχωρίζουμε τὸ ἦθος ἀπὸ τὴν θεολογία, καταφρονοῦμε τὴν παραδοσιακὴ ζωὴ τῆς εὐσεβείας καὶ ἀποθεώνουμε τὴν ἀκαδημαϊκὴ προσέγγιση τῆς πίστεως. Τσαλακώνουμε τὰ κριτήρια καὶ τὸν τρόπο τῶν Ἁγίων, τσαλαπατᾶμε τὸ μαρτύριο καὶ τὴν μαρτυρία τους, τὴν ὁμολογία τους, τὴν ἀρετή τους, τὴν σιωπή τους, τὴν ἀγάπη τους. Στὴν βιασύνη μας γιὰ διάλογο μὲ τὸν κόσμο, ἴσως ξεχνᾶμε ἂν διαθέτουμε λόγο Χάριτος καὶ ἁγιότητος. Μὲ μιὰ λέξη, δὲν μιλᾶμε τὴν γλῶσσα τῶν Ἁγίων. Πιθανὴ τότε ἡ ἀδυναμία ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Ἴσως νὰ μὴ μᾶς «καταλαβαίνει».
Λέει ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, γιὰ τὴν περίπτωση (ἔνθ. ἀνωτ.): «ἵνα τί τολμᾷς ἀναλαμβάνειν ἐπὶ μνήμης, λαλεῖν διὰ γλώττης καὶ αὐτὰ τὰ τῶν ἁγίων ὀνόματα καὶ διηγεῖσθαι τὴν πάσης ἀρετῆς καὶ καθαρότητος πεπληρωμένην αὐτῶν διαγωγήν; Σὺ δὲ ἐμίσησας τὸν ἐνάρετον βίον καὶ ἀπὸ σαυτοῦ τὴν τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀπεδίωξας καθαρότητα˙ “εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις, τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίας καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητας καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον”. Οὐ δέχεται ὕμνον, ἀδελφοί, ἀπὸ τοιούτων στομάτων, οὔτε ὁ Θεός, οὔτε οἱ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι». Δὲν τὰ δέχεται, διότι δὲν εἶναι στὴν «γλῶσσα» τοῦ Θεοῦ, δὲν εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς Χάριτος, δὲν εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς μετανοίας, δὲν εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς ἀρετῆς, δὲν εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς ἀγάπης, δὲν εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς ἁγιότητος.
Τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς τῆς δυσλειτουργίας εἰσηγεῖται ὁ ἅγ. Γρηγ. Παλαμᾶς: «Διὰ τῆς μετανοίας, διὰ τῆς ἐξομολογήσεως, διὰ τῆς ἀγαθοεργίας, διὰ τῆς ἐκτενοῦς πρὸς τὸν Θεὸν δεήσεως».
π. Ἀθ. Σ. Λ.

Πηγή: http://christianvivliografia.wordpress.com

Βάλατε ρέ νά σκοτώνει ὁ ῞Ελληνας τόν ῞Ελληνα;;;

Μερικές φωτογραφίες που δείχνουν το μίσος που έχει κυριεύσει εξ ολοκλήρου κοινωνία μας..
Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας???

Πάντα όμως υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ...Αυτός ο μεταπολιτευτικός  κύκλος βίας και μίσους,κάποτε πρέπει να σταματήσει.Και να γίνει μπούμερανγκ σε αυτούς που τον έσπειραν....

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ...(video)

Πηγή: http://eglimatikotita.blogspot.com

῾Ο μοναχός Μωϋσῆς γιά τόν π. Μᾶρκον Μανώλην

π. Μωϋσῆς Ἁγιορείτης:
«ΣΠΑΝΙΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΥΣΑΝ ΤΟΝ π. ΜΑΡΚΟΝ»

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τῆς Π.Ο.Ε., Χριστός Ἀνέστη!
Θά ἤθελα μέ τήν ταπεινή μου αὐτή γραφή νά ἐκφράσω τά θερμά μου συλλυπητηρία γιά τήν προς Κύριον ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ, προσφιλοῦς, σεβαστοῦ, ἀγαπητοῦ, σεμνοῦ καί ταπεινοῦ πατρός Μάρκου Μανώλη. Γνωριζόμεθα ἀπό ἐτῶν καί αἰσθανόμεθα πάντοτε τον ἔνθεο ζῆλο του, τή θυσιαστική του διακονία γιά τήν Ἐκκλησία, τή συνεχῆ συμπαράστασή του ὑπερ τῶν διαφόρων καί πολλῶν ἀδυνάτων, τή θαρρετή και πρόθυμη ὀρθόδοξη ὁμολογία του, τόν ἐνάρετο βίο του. Ἀγάπησε τή μακαριζόμενη ἀφάνεια, τήν "ἔνδοξη ἀδοξία" κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, τή διακριτική εὔλαλη σιωπή και τήν προσεγμένη καί ἀθόρυβη ὁμιλία. Σπάνιες ἀρετές γιά τήν ἐποχή μας, ὅπως ἡ γνήσια ταπείνωση, ἡ φλογερή ἀγάπη, ἡ σπουδαία διάκριση, ἡ παραδοσιακότητα κι ἡ ἐκκλησιαστικότητα, τόν κοσμοῦσαν......
Εἶχε ὁ μακαριστός καθαρό βίωμα καί φωτεινό παράδειγμα. Ὁ συνεχής καί συνεπής πόνος του γιά τήν ὑπεράσπιση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, τή διάδοση τοῦ ἀνόθευτου εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, τῶν σοβαρῶν ἐθνικῶν θεμάτων και τῆς ἀμέριστης φιλανθρωπίας, τον κατέστησαν ἐκλεκτό κληρικό τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄριστο λειτουργό, διακριτικό πνευματικό πατέρα, φιλόστοργο, φιλάνθρωπο, φιλάδελφο καί φιλότεκνο ἱερωμένο. Ὁ Κύριος νά τόν ἀναπαύει ἐν χώρᾳ ζώντων. Τόν μνημονεύουμε στά δίπτυχα τῆς προσκομιδῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας ψυχῆς του. Ὁ Κύριος νά σᾶς παραμυθεῖ κι ἐνισχύει στό ἔργο σας πλούσια.
Μετ᾽ εὐχῶν
ἐλάχιστος μοναχός
Μωϋσῆς Ἁγιορείτης

 

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com 

Τί ἔλεγε ἀποκαλυπτικά ἡ ῾Ιερά Μονή Γρηγορίου σέ παλαιότερη μελέτη της γιά ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί 666

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ

Δεν είμαστε κυρίως πολίτες, ασφαλισμένοι,, πελάτες και φορολογούμενοι, αλλά πρώτα απ όλα άνθρωποι πλασθέντες ελεύθεροι, κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν Θεού βαπτισμένοι και μυρωμένοι ορθοδόξως


Αναφέραμε σε προηγούμενη μας ανάρτηση ότι υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που αποδεικνύουν την με συμβολικό τρόπο παρουσία του αριθμου 666 στο πρότυπο ΕΑΝ 13 επί τη βάσει του οποίου θά εκδίδεται ο "μοναδικός κωδικός πελάτη"


Κυριότερες απ αυτές είναι οι τρείς μελέτες της Ιεράς Μονής Γρηγορίου και ιδίως η τρίτη από αυτές που φέρει τόν τίτλο "Ο γραμμικός κώδικας ( BAR CODE) και ο αριθμός 666, Μελέτη Γ΄ (23-6-97)". Στό εγγύς μέλλον θά την αναρτήσουμε στό "Ο.Π." . Στή μελέτη αυτή συνεργάζονται ο ιερομόναχος Λουκάς και ο μοναχός Πρόδρομος, διπλωματούχος Ηλεκτολόγος Μηχανικός. Ο π. Πρόδρομος χρησιμοποιεί την τεχνογνωσία του και ἀφθονη βιβλιογραφία ξένων ερευνητών για να τεκμηριώσει τη θέση του. Είναι ενδιαφέροντα όσα γράφονται στο τέλος της μελέτης :

Κ α ι μ ό ν η η χ ρ η σ ι μ ο π ο ί η σ ι ς τ ω ν η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ώ ν τ α υ τ ο τ ή τ ω ν ε ίν α ι π ο λ ύ ε π ι κ ί ν δ υ ν η γ ι α τ η ν ε λ ε υ θ ε ρ ί α τ ο υ α ν θ ρ ω π ί ν ο υ π ρ ο σ ώ π ο υ, λόγω των τρομακτικών δυνατοτήτων της Πληροφορικής. Κ α ι σ τ η ν π ε ρ ί π τ ω σ η α κ ό μ η π ο υ δ ε ν θ α υ π ά ρ χ ε ι τ ο 6 6 6 σ τ ι ς τ α υ τ ό τ η τ ε ς , η π α ρ α λ α β ή τ ο υ ς σ η μ α ί ν ε ι τ η ν π ρ ο σ χ ώ ρ η σ ή μ α ς σ ε έ ν α π α γ κ ό σ μ ι ο ο λ ο κ λ η ρ ω τ ι κ ό σ ύ σ τ η μ α , το οποίο δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως Εικόνα Θεού, αλλά ως ὑποκείμενο"των δεδομένων (Νόμος 2472/1997), που σύντομα μπορεί να καταστή αντικείμενο στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας ή και αυτού κατόπιν του αντιχρίστου.
Η χρησιμοποίησίς τους όμως θα είναι αποτρόπαια, εάν συσχετισθή κατά τινα τρόπο και με τον αριθμό 666.
Κανείς Χριστιανός, που αναγνωρίζει και σέβεται την μαρτυρία του αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στην Αποκάλυψι, δεν μπορεί να παραλάβει ταυτότητα που να έχει τον συμβολισμό του Αντιχρίστου.
Πολλοί αρνούνται να συσχετίσουν, ακόμη και προφανείς συμβολισμούς του 666, όπως αυτούς που υποδεικνύει η παρούσα μελέτη, με τον αριθμο που σημειώνεται στην Αποκάλυψι, τόν χξστ΄. Δεν έχουν όμως δίκαιο. Δ ι ό τ ι ό χ ι η ύ π α ρ ξ ι ς , α λ λ ά κ α ι α υ τ ή η υ π ο ψ ί α ό τ ι κ ά π ο ι ο ς σ υ μ β ο λ ι σ μ ό ς τ ο υ Χ ξ σ τ ΄ ε ν δ έ χ ε τ α ι ν α έ χ ε ι έ μ φ ι λ ο χ ω ρ ή σ ε ι σ ε κ ά
π ο ι ο α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο κ α θ ο ρ ι σ τ ι κ ό τ η ς τ α υ τ ό τ η τ ο ς τ ο υ π ρ ο σ ώ π ο υ , ε ί ν α ι α ρ κ ε τ ή ν α π ε ί σ ε ι τ ο υ ς Χ ρ ι σ τ ι α ν ο ύ ς ν α α ν τ ι δ ρ ά σ ο υ ν α μ έ σ ω ς κ α ι δ υ ν α μ ι κ ώ ς σ τ η ν χ ρ η σ ι μ ο π ο ί η σ η τ ο υ α ν τ ι κ ε ι μ έ ν ο υ α υ τ ο ύ (π.χ. της ηλεκτρονικής ταυτότητος).
Ε π ι β ά λ λ ε τ α ι μ ί α τ έ τ ο ι α δ υ ν α μ ι κ ή α ν τ ί δ ρ α σ ι ς , δ ι ό τ ι η π α ρ α λ α β ή τ ο υ α ρ ι θ μ ο ύ τ ο υ Α ν τ ι χ ρ ί σ τ ο υ σ η μ α ί ν ε ι ά ρ ν η σ ι τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ κ α ι σ ύ ν τ α ξ ι μ ε τ ο ν Δ ι ά β ο λ ο. Αυτό φαίνεται από την διδασκαλία της Αποκαλύψεως (14, 9-11), αλλά και από την πείρα της Εκκλησίας από τους χρόνους των Μαρτύρων. Οι άγιοι Μάρτυρες όχι μόνο δεν ηρνούντο τον Χριστό διά λόγου, αλλά δεν ηνείχοντο ούτε συμβολικώς να ενεργήσουν κάποια ειδωλολατρική πράξη, διότι τούτο εσήμαινε γι αυτούς άρνηση του Χριστού.
Παρότι έχει δημοσίως λεχθεί ότι στις νέες ταυτότητες δεν θα χρησιμοποιηθεί ο γραμμικός κώδικας του τύπου ΕΑΝ-13 και UPC-Α, (σημ. "Ο.Π." Τωρα μας το λένε κατάμουτρα ότι ο κωδικός πελάτη-φορολογουμένου θά ακολουθεί τό πρότυπο ΕΑΝ-13), εν τούτοις τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο.
Εκτός τούτου και ο οικονομικός ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται παγκοσμίως από την οικονομική ολιγαρχία σχετίζεται άμεσα με τον γραμμικό κώδικα, έτσι ώστε να είναι πολύ πιθανή η εκπλήρωσις του λόγου της Αποκαλύψεως πε΄ρι αδυναμίας οικονομικής συναλλαγής από εκείνους που δεν θα έχουν την ηλεκτρονική πρόσβαση στο επιβαλλόμενο σύστημα συναλλαγής...
Επομένως η έγκαιρη και υπεύθυνη ενημέρωσις του λαού αποτελεί προς το παρόν το πρώτο βήμα, ώστε να λάβη υπεύθυνα και με επίγνωση των συνεπειών της θέση απέναντι στο τόσο σοβαρό θέμα για την πίστη του και την προσωπική του ελευθερία.

Νομίζουμε τα σχόλια περιττεύουν...
Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ στις 1:22 π.μ. 2 σχόλια
Πηγή: http://orthodox-watch.blogspot.com/