- Ἂν καὶ ἀρκετὰ χρόνια ἀπὸ τὴν ἀρχική του δημοσίευση τὸ κατωτέρω κείμενο δὲν χάνει τὴν φρεσκάδα του, διότι εἶναι ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ποὺ δίνει διέξοδο στὴν ἐξαπάτηση τῆς κατασκευασμένης καθημερινότητας καὶ τὴν ἀθυμία τῆς ψυχῆς.
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ», τ. 72, ΝΟΕΜ. 1994
Στὴν Ἑλλάδα τῆς τηλοψίας καὶ τῶν media. Στὴν Ἑλλάδα τῶν δημοπιθήκων, τῶν ἀρλεκίνων, τῶν φασουλήδων ποὺ γίνονται “ἐπιδειξίες” στὴν ἀγχώδη προσπάθειά τους νὰ πουλήσουν. Νὰ πιάσουν τὰ ποσοστὰ τηλεθέασης ἢ νὰ ἐντυπωσιάσουν µὲ σοφίσματα, ὑπεραπλουστεύσεις, συνθήματα καὶ βωμολοχίες ( … ) Στὴν Ἑλλάδα ποὺ οἱ εἰδήσεις ἱεραρχοῦνται ἀναλόγως τοῦ τρόμου, τῆς φρίκης, καὶ τῆς φοβίας ποὺ θὰ προκαλέσουν ( … ) Γιατὶ συνεχῶς ἡ τηλοψία καὶ οἱ ἀγχωμένοι τηλεπαρουσιαστὲς μᾶς πληροφοροῦν γιὰ τὰ ναρκωτικά, γιὰ τοὺς κλέφτες, τοὺς βιαστές, τοὺς σκοτωμούς, τὰ τροχαῖα, τό νέφος, τό ἔιτζ, τα πρεζόνια. Καὶ διογκώνουν καὶ μεγεθύνουν τὶς ἁπλὲς εἰδήσεις μὲ μοναδικὸ στόχο νὰ δημιουργήσουν στὸν θεατὴ καὶ ἀκροατὴ φοβίες καὶ ἀνησυχίες. Καὶ ἔτσι σιγά – σιγὰ τὸν ὑποχρεώνουν νὰ κλειστεῖ στὸν ἑαυτό του, τοῦ δημιουργοῦν ἀναστολές…Ἡ τηλοψία λοιπὸν δὲν δημιουργεῖ μόνον τρόπους ζωῆς ἀλλὰ καὶ φοβίες στὸ ἄτομο. (Ὁ Παρατηρητής, ἐφηµ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27.11.94 )
«Ἐλᾶτε λοιπὸν καὶ ἡμεῖς ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τὴν ζάλην τῶν θορύβων, οἵτινες ἤδη συνέβησαν, ἂς ἀποπλύνωμεν τὴν ἀκοὴν μὲ τῶν Γραφῶν τὴν ἀνάγνωσιν, ὡς μὲ ποτάμιά τινα ὕδατα. Οὕτω κάμνουν καὶ οἱ ναῦται ἀφοῦ, διαφυγόντες τρικυμίαν, καὶ πολὺ πέλαγος διαπεράσαντες, καταντήσωσιν εἰς λιμένα γαλήνιον, κατεβάζουν τὰ πανία καὶ βάλλουν τὸ κωπίον παράμερα, καί, ἐκβαίνοντες ἀπὸ τὸ πλοῖον, ἀναζωποιοῦν τὸ σῶμα μὲ λουτρά, καὶ φαγητά, καὶ ποτά, καὶ μὲ ὕπνον, καὶ ἄνεσιν, καὶ τὸ καταστένουν δυνατώτερον πρὸς τοὺς κόπους τοῦ λοιποῦ ταξειδίου. Τούτους ἂς μιμηθῶμεν καὶ ἡμεῖς καί, ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τὴν πρὸ ὀλίγου γενομένην ταραχήν, καὶ τὸν θόρυβον, καὶ τὰ κύματα, ἂς ἀράξωμεν τὴν ψυχήν μας, ὡς εἰς λιμένα τινα ἥσυχον, τῶν Γραφῶν τὴν ἀνάγνωσιν. Διότι καὶ λιμὴν ἀκύμαντος, καὶ τεῖχος ἀδιάρρηκτον, καὶ πύργος ἄσειστος, καὶ δόξα ἀναφαίρετος, καὶ ὅπλον ἀδιαπέραστον, καὶ ἐπιθυμία ἀμάραντος, καὶ ἡδονὴ ἀδιάλειπτος, καὶ ὅλα ὅσα δύναταί τις νὰ εἴπῃ καλά, εἶναι τῶν θείων Γραφῶν ἡ συναναστροφή. Αὕτη καὶ τὴν ἀθυμίαν ἀποσοβεῖ, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν διαφυλάττει, καὶ τὸν πένητα καταστένει ἀπὸ τοὺς εὐπόρους πλουσιώτερον, καὶ τοὺς πλουτοῦντας θέτει εἰς ἀσφάλειαν, καὶ τὸν ἀμαρτωλὸν κάμνει δίκαιον, καὶ τόν δίκαιον περιτριγυρίζει μὲ φυλακὴν (ἐνν. προστασία) βεβαίαν, καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἀγαθὰ καταφυτεύει, ἀποδιώχνει τὴν κακίαν, ἐπιστρέφει τόν ἄνθρωπον πρὸς τὴν ἀρετήν, ὄχι μόνον δὲν ὑποστρέφει πρὸς αὐτήν, ἀλλὰ καὶ τὴν ριζώνει, καὶ τὴν κάμνει νὰ μένῃ παντοτεινή, οὖσα ἰατρικὸν πνευματικόν, ἐπωδή τις θεία καὶ ἀνέκφραστος, τῶν παθῶν ἐξολοθρευτική, διότι καὶ τὰς ἀκάνθας τῶν ἁμαρτημάτων ἀνασπᾶ, καὶ τὸν ἀγρὸν κάμνει καθαρόν, καὶ τὰ σπέρματα τῆς εὐσεβείας καταβάλλει, καὶ τὸν καρπὸν τελεσφορεῖ.
Ἂς μὴ λοιπόν, παρακαλῶ, καταφρονῶμεν ἀγαθὰ τόσον μεγάλα, μήτε ἂς λείπωμεν ἀπὸ τὰς συνάξεις, ἀλλ᾽ ἂς τρέχωμεν ἐδῶ συχνά, διὰ νὰ ἰατρευώμεθα ἀδιαλείπτως, … Ἕκαστος καταλαβὼν τὴν ἀληθῆ τῶν πραγμάτων φύσιν, ἂς παρατρέχη μὲν τὰς σκιάς, ἂς προσκολλᾶται δὲ εἰς τὴν ἀλήθειαν, διότι καὶ ἡ σκιά, ἂν καὶ φαίνεται μεγαλυτέρα τοῦ σώματος, εἶναι ὅμως σκιά· μάλιστα δὲ οὔτε εἶναι μεγαλυτέρα, ἀλλὰ φαίνεται, καὶ τότε φαίνεται, ὅταν εἴμεθα μακρότερα τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων, ἀλλὰ τὸ μεσημέριον, ὅταν στέκωσιν αἱ ἀκτίνες ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς μας, συμμαζεύεται πανταχόθεν, καὶ συστέλλεται, καὶ γίνεται βραχυτέρα, τὸ ὁποῖον ἐμπορεῖ τις νὰ ἰδῇ καὶ εἰς τὰ ἀνθρώπινα. Διότι, ἐνόσῳ εὑρίσκεταί τις μακρότερα τῆς ἀρετῆς, φαίνονται μεγάλα τοῦ παρόντος βίου τὰ πράγματα’ ὅταν δὲ βαλθῇ εἰς αὐτὸ τὸ λαμπρότατον φῶς τῶν θείων Γραφῶν, τότε βλέπει καὶ τὸ εὐτελὲς καὶ τὸ βραχὺ καὶ τὸ οὐδαμινὸν τῶν φθαρτῶν τούτων πραγμάτων, καὶ κατανοεῖ σαφῶς ὅτι δὲν εἶναι εἰς τίποτε καλύτερα ἀπό νερὰ ποτάμια (ποταμίσια), φαινόμενα ἐνταυτῷ καὶ παρατρέχοντα.
(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος, Ὁµιλ. εἰς τὸ “ Μὴ φοβοῦ ὅταν πλoυτήσῃ ἄνθρωπος”)
Πηγή:Χριστιανική Βιβλιογραφία
