ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΡΩΣΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ ΙΕΡΕΑΣ!

Ο διάσημος Ρώσος εξερευνητής Fiodor Konyukhov παραιτήθηκε από τις εξερευνήσεις και τα παγκόσμια ρεκόρ για να γίνει Ορθοδοξος ιερέας,αναφέρει το Ουκρανικό UNIAN.

Είναι ένας ατρόμητος εξερευνητής.Έφτασε 3 φορές στο Βόρειο Πόλο,στον Νότιο Πόλο,ενώ έχει ανεβεί και στο Έβερεστ.Έχει καταρρίψει παγκόσμια ρεκόρ διασχίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό σε 46 ημέρες σε μια βάρκα με κουπιά,ενω έχει διασχίσει την Γροιλανδία σε 22 ώρες πάνω σ'ένα έλκηθρο με σκύλους.Επίσης έχει κάνει πολλές φορές τον γύρω του κόσμου με γιώτ!
Ξεκίνησε τις εξερευνήσεις του στα 15 του χρόνια όταν διέσχισε τη θάλασσα του Azov με μία βάρκα.Έχει γράψει πολλά βιβλία και έχει ζωγραφίσει πολλούς πίνακες κατά τα ταξίδια του

Όταν ρωτήθηκε γιατί ρισκάρει τόσο πολύ, απάντησε''Ο πόνος είναι ο μόνος δρόμος για να δεις το Θεό''
Κάτι σοβαρό συνέβη για να πάρει την απόφαση: ''Πολλοί οι πειρασμοί,νοιώθω την ανάγκη να προσευχηθώ περισσότερο''είπε ο Konyukhov.

Eίπε ότι πήρε αυτήν την απόφαση κατά το τελευταίο του ταξίδι στην Ανταρκτική και ότι τώρα θα προσευχεται για όσους ταξιδεύουν.Δεν είπε για ποιόν λόγο έκανε αυτήν την δραστική αλλαγή στη ζωή του
''Εργάστηκα για τη δόξα των ανθρώπων και για τη δική μου δόξα,ενώ τώρα θέλω να εργαστώ για το Θεό και την εκκλησία''είπε επίσης για να συμπληρώσει:
''Δεν υπάρχει μοναξιά σ'αυτόν τον κόσμο.Στον ωκεανό σε συντροφεύουν οι φάλαινες και τα δελφίνια,τα πουλιά πετούν στον ουρανό,ενω στον Πόλο συναντάς τις αρκούδες και τις φώκιες.Είμαι σίγουρος ότι ο Θεός και οι άγιοι είναι κάπου εκεί γύρω όταν προσεύχεσαι.Κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει στον απέραντο ωκεανό εκτός απ'αυτούς.

Με τη γυναίκα του και το παιδί του

Ο Konyukhov.59 ετών,νωρίτερα είχε στείλει επιστολή στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο με την οποία ζητούσε να γίνει ιερέας.Ο πατριάρχης του απάντησε τον περασμένο Απρίλιο και του είπε να διαλέξει επαρχία.
Εκείνος διάλεξε την επαρχία Zaporizhia της Ουκρανίας,τον τόπο δηλαδή που γεννήθηκε το 1951.

μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com
πηγή κειμένου-www.en.rian.ru
πηγή φώτο-www.pravmir.ru

«The one True Church» («Ἡ μοναδική ἀληθινή ἐκκλησία»)

Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου
Ἐφημερίου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

 Ἡ παραπάνω ἐπικεφαλίδα δεσπόζει στήν ἱστοσελίδα τοῦ Βατικανοῦ www.domusdei.org/2007/07/10/the-one-true-church/.

Σέ τέσσερις σελίδες ὁ Πάπας Βενέδικτος XVI μέ τό παραπάνω ἄρθρο του προκαλεῖ.  Μοναδική πραγματική Ἐκκλησία θεωρεῖ τήν παπική, ἐνῷ τίς ἄλλες, τήν ὀρθόδοξη καί τίς προτεσταντικές, ἐλλειμματικές.  Ἐπαναλαμβάνει θέσεις καί πεποιθήσεις πού εἶχε δημοσιεύσει τό 2000 στό δεκαεξασέλιδο κείμενο Dominus Jesus ὡς καρδινάλιος Γιόσεφ Ράτσινγκερ.  Οἱ μή παπικές ἐκκλησίες εἶναι ἐλλειμματικές, ἐπειδή δέν ἀναγνωρίζουν τήν ἐξουσία του ὡς πάπα μαζί καί τό πρωτεῖο του.  Δέν τόν ἀναγνωρίζουν ὡς  πρῶτο διάδοχο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἐκ τοῦ ὁποίου (πάπα) ἀπορρέει κάθε ἐκκλησιαστικός θεσμός καί ἐκ τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ ὁποίου κάθε ἄλλος Ἐπίσκοπος νομιμοποιεῖ τήν ἀρχιερωσύνη του καί τό ποιμαντικό ἔργο του.  Ὡστόσο, ὑποστηρίζει τό Βατικανό, ὅτι ὁ οἰκουμενικός διάλογος παραμένει μιά ἀπό τίς προτεραιότητες, ἔχει ὅμως σημασία σέ ὁποιοδήποτε εἶδος διαλόγου οἱ μετέχοντες νά εἶναι σαφεῖς σέ ὅ,τι ἀφορᾷ τήν ταυτότητά τους.

Τί σημαίνει «σέ ὁποιοδήποτε εἶδος διαλόγου οἱ μετέχοντες νά εἶναι σαφεῖς σέ ὅ,τι ἀφορᾷ τήν ταυτότητά τους»;

Ἀπάντηση Πάπα πρός Βαρθολομαῖο

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ὅλα τά δημοσιευόμενα στήν παραπάνω βατικάνεια ἱστοσελίδα μέ κορυφαία διατύπωση τήν ἀμέσως παραπάνω, ἀποτελοῦν οὐσιαστικά ἀπάντηση τοῦ πάπα Βενεδίκτου στήν πρόσκληση πού τοῦ ἔκανε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ζητώντας του νά βρεθοῦν μαζί στή Ραβέννα, τό φθινόπωρο τοῦ 2007 καί ἀπό κοινοῦ νά ἐγκαινιάσουν τή νέα περίοδο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ διαλόγου ἀνάμεσα στούς παπικούς καί τούς ὀρθοδόξους. 

Συναντήσεις: Βενεδίκτου – Βαρθολομαίου, Χριστοδούλου - Βενεδίκτου

Ἡ ἀπάντηση αὐτή ἔρχεται μετά ἀπό τίς προηγηθεῖσες δύο συναντήσεις α) Πάπα Βενεδίκτου XVI καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στό Φανάρι καί    β) Πάπα Βενεδίκτου XVI καί Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στό Βατικανό.

Καί στίς δύο συναντήσεις ἦταν ὁλοφάνερη ἡ βαθειά καί καλή  θέληση τῶν ὀρθοδόξων ἡγετῶν γιά ἕνα εἰλικρινῆ διάλογο ἀγάπης, πού ἀσφαλῶς ἀποσκοπoῦσε στήν ἐν Κυρίῳ ἑνότητα.  Ἀρχοντικές, εὐγενεῖς, χριστιανικές προσφωνήσεις πρός τόν πάπα πού ἔδειχναν τίς ἀληθινές προθέσεις τῶν ὀρθοδόξων ταγῶν, τοὐλάχιστον κατ’ ὄψιν, γιά μιά ἐν ἀληθείᾳ (ἤ ἐν ἀφελείᾳ) προσέγγιση.  Τά κοινά ἀνακοινωθέντα ἀπηχοῦσαν τίς καλές προθέσεις τῶν δύο μερῶν - «ἐκκλησιῶν» γιά τήν ἐν Χριστῷ διακοινωνία.

Κοινές διακηρύξεις

Ἡ κοινή Διακήρυξη μεταξύ πάπα Βενεδίκτου XVI καί Πατριάρχου Βαρθολομαίου στίς 30 Νοεμβρίου 2006 στό Φανάρι, συντεταγμένη ἀπό Φαναριώτικη γραφίδα φαίνεται ἄψογη ἀπό πλευρᾶς ἐπικοινωνιακῆς.  Ἐπιδιώκει ...ἄριστες ἀνθρώπινες σχέσεις.  Ἄν διαβάσει κανείς προσεκτικά τήν «κοινή» διακήρυξη πάπα καί Πατριάρχη τῆς 30^ης Νοεμβρίου 2006, θά καταλάβει ἀμέσως ὅτι ὅλο τό κείμενο μαζί μέ τά ἁγιογραφικά χωρία πού ἔχουν ἐπιλεκτικά χρησιμοποιηθεῖ, προέρχονται ἀπό συγγραφέα βαπτισμένο καί μυρωμένο, γεμᾶτο ἀπό ἀνθρώπινη καλωσύνη καί χριστιανική ὄντως ἀρχοντική ἀγάπη, πού πραγματικά ἐκφράζουν τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο.  Ὅμως ἀφ’ ἑνός μέν ἀπευθύνονται σέ τοῖχο κεκονιαμένο, σέ αὐτιά θεόκλειστα, σέ παγιωμένη δαιμονική ἀδιαλλαξία, ἀφ’ ἑτέρου δέ  εἶναι ἐκτός ἀπό τό πνεῦμα τῶν ὁμολογητῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων τους.  Εἶναι ἔξω ἀπό τή νοοτροπία τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, πού δέ θέλουν συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς οὔτε πολλές πολλές σχέσεις μαζί τους.  Γνωρίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες πολύ καλά τίς ἀποκλίσεις τῶν παπικῶν σέ ὅλα τά θεολογικά ζητήματα καί κατ’ ἐπέκταση σ’ ὅλο τό διαμορφούμενο ἦθος τῶν πιστῶν.  Ἐλλειμματική ἡ δογματική διδασκαλία τοῦ Βατικανοῦ, ἀλλοιωμένη καί ἡ ποιότητα τοῦ ἤθους τῶν πιστῶν.  Ἡ παπική παναιρετική λύμη μολύνει ὅλο τό σῶμα τῶν πιστῶν, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί τό μετατρέπει σ’ ἕνα ἐγκόσμιο μόνο ὀργανισμό ἐνδοκοσμικῶν ἰδιοτελῶν δραστηριοτήτων. 

Παπικό πρωτεῖο καί ἀλάθητο, βάπτισμα μέ ραντισμό, δηλαδή μή βάπτισμα, Filioque, χρήση ἀζύμων στή θεία Κοινωνία, καθαγιασμός τῶν Τιμίων Δώρων μόνο μέ τά Κυριακά λόγια καί ὄχι μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθαρτήριο πῦρ, ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ἀπό τίς περισσεύουσες ἀξιομισθίες τῶν Ἁγίων, ἄσπιλη σύλληψη τῆς Θεοτόκου καί κυρίως ἄρνηση (μή ἀποδοχή) τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀποδοχή τῆς σωτηρίας μόνο μέσῳ κτιστῆς χάριτος δηλαδή ἀποδοχή τῆς ἀνθρώπινης μόνο ἐξέλιξης, κλπ, ἀποτελοῦν τίς παπικές κακοδοξίες, πού οἱ Ὀρθόδοξοι δέν μποροῦν νά παραθεωρήσουν.  Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν καί τίς θεμελιώδεις αἰτίες, μαζί μέ τήν παπική Ἱερά Ἐξέταση, πού ἐξώθησαν τούς Εὐρωπαίους στήν ἀθεΐα μέ κυρίαρχο σύνθημα μερικῶν γενεῶν «the God is dead» (Ὁ Θεός εἶναι νεκρός).

Ἡ κοινή Δήλωση τοῦ πάπα Βενεδίκτου XVI καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου διαπνέεται ἀπό πνεῦμα κοινῆς ἀγωνίας γιά τό σύγχρονο κόσμο μέ κύριο στόχο τόν ἐπανευαγγελισμό τῆς Εὐρώπης μέ δεδομένη τήν ἱστορική προϋπόθεση ὅτι οἱ ρίζες τῆς Εὐρώπης εἶναι Χριστιανικές.  Ἡ Βατικάνεια ὅμως παναιρετική πονηρία κατάφερε νά ἀποσπάσει τήν ὑπογραφή τοῦ Μακαριωτάτου σχεδόν σέ ἄρνηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἀφοῦ ὁ Μακαριώτατος ὁμολόγησε ἀποδοχή τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου.

Ὁ πάπας ζητεῖ ὑποταγή τῶν «ἐλλειμματικῶν» Ὀρθοδόξων στήν ἐξουσία του.

Τό πρόσφατο δημοσίευμα τοῦ πάπα τῆς 10^ης Ἰουλίου 2007 δείχνει νά ἀγνοεῖ τίς πρόσφατες καλές μέχρι καί ἐνδοτικές προθέσεις τῶν ὀρθοδόξων ἡγετῶν καί κατ’ οὐσίαν ζητεῖ πλήρη ὑποταγή στό παπικό πρωτεῖο. 

Ἡ ἁπλῆ πανανθρώπινη λογική εὔκολα ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ὁ διάλογος, στόν ὁποῖο θέλει τό Βατικανό νά συμμετάσχει μετά τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι ἕνας ἄνισος διάλογος μέ ἀπερίφραστο (ἀδιαπραγμάτευτο) τό παπικό πρωτεῖο ἀπό τή μιά μεριά καί τή συνοδική καί δημοκρατική ὀρθόδοξη διαλεκτική ἀπό τήν ἄλλη.  Δύο μεγέθη ἄνισα καί μάλιστα ἀντίθετα.

Κάθε καλοπροαίρετος καί ἀντικειμενικός ἀναγνώστης τῶν παπικῶν ἀποφάσεων τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου, πού μιλοῦν γιά ἀνοίγματα ἀγάπης καί διαλόγου πρός τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, εὔκολα καταλαβαίνει τήν παπική προπαγάνδα, πού ἀποσκοπεῖ καί μόνο στήν ὑποταγή τῶν ὀρθοδόξων στήν παπική ἀπολυταρχία.  Αὐτές εἶναι καί οἱ ἐκτιμήσεις τοῦ Π. Τρεμπέλα πού σχολιάζει τή Β΄ Βατικανή Σύνοδο ἕνα ἔτος μετά τό τέλος της, δηλαδή τό 1966 καθώς ἐπίσης καί τοῦ ἀρχιμ. π.  Σπυρίδωνος Μπιλάλη πού κάνει ἐκτενῆ ἀναφορά στή Β΄ Βατικανή.

Ὁ Βενέδικτος πολυβολεῖ  ἄνανδρα τόν ἄρρωστο Χριστόδουλο καί τόν  ἀπειλούμενο Βαρθολομαῖο

Ἐπίσης πρέπει νά λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι οἱ παπικές δηλώσεις τῆς 10^ης Ἰουλίου 2007 ἔρχονται ἀσφαλῶς προγραμματισμένα σέ μιά χρονική στιγμή, πού ὁ μέν Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Χριστόδουλος «φίλος τοῦ Πάπα», «ἄρτι» ἀφιχθείς ἐκ τοῦ Βατικανοῦ, εἶναι σοβαρά ἀσθενής, ὁ δέ ἐπίσης «φίλος» τοῦ Ποντίφικος Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπειλεῖται ἀπό Τουρκικές ὀργανώσεις μέ δολοφονία.  Εἶναι συμπτώσεις αὐτές;  Ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι εἶναι συμπτώσεις, ἀσφαλῶς καί μποροῦν νά προστεθοῦν  κάποιες διορθωτικές γραμμές στίς παπικές ἱστοσελίδες ἤ νά γραφοῦν κάπου ἀλλοῦ εὔσχημα δημοσιεύματα πού νά δείχνουν ἔστω καί ἀμυδρά τή διάθεση φιλίας πρός τούς ἀνωτέρω ὀρθοδόξους ταγούς.

Θά μποροῦσε ἀσφαλῶς ὁ «φίλος» Ποντίφηκας νά ἐκφράσει τή συμπάθειά του πρός τούς ἐν περιστάσει ὄντας «ἀδελφούς» του Χριστόδουλο καί Βαρθολομαῖο καί νά μή ρίξει βολές σέ μιά εὐαίσθητη περίοδο τῆς ζωῆς τους, ἄν ἤθελε εἰλικρινά νά συνεχιστεῖ ὁ μεταξύ τους διάλογος.

Εἰλικρινά, ἄς μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός, ἄν τά σχόλιά μας αὐτά εἶναι πέραν τῆς χριστιανικῆς ταπεινώσεως καί ἀγάπης.  Ἀποσκοποῦν ὅμως στή μή παραπλάνησή μας ἀπό τήν αἱρετική συμπεριφορά, τήν αἱρετική νοοτροπία καί τή διαχρονικά ἐγνωσμένη παπική ἀντίθεη «θεολογία».

Δέν ἔχει συναντήσει ὁ πάπας Ὀρθοδόξους ταγούς μέ  πνεῦμα ἡγεμονικό καί ἀκατολίσθητο.

Βέβαια στήν παροῦσα παπική πρόκληση ἔχει φθάσει ὁ πάπας, γιατί δέν ἔχει ἀντιμετωπίσει ἕνα σταθερό ὀρθόδοξο καί ἀκατολίσθητο ἔδαφος.  Ἔχει εἰσπράξει ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου κυρίως, τήν ὀρθόδοξη ἐνδοτικότητα ὄμορφα ντυμένη μέ τά στολίδια τοῦ ἀγαπισμοῦ καί τοῦ ἑνωτισμοῦ.  Πολλάκις οἱ ὀρθόδοξοι πού μετέχουν στούς οἰκουμενιστικούς διαλόγους διατείνονται, ὅτι δίνουν ὀρθόδοξη μαρτυρία γιά διαφωτισμό καί ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν παπικῶν στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. 

Ἡ ἱστορία ὅμως ἀποδεικνύει τά ἀντίθετα.  Οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι κάθονται νά συζητήσουν μέ ἄνισες καί τονισμένες ἐκ μέρους τῶν παπικῶν τίς παπικές ἀξιώσεις, μέ κύρια ἀξίωση τό παπικό πρωτεῖο.

Ὁ κοινός διάλογος παπικῶν καί ὀρθοδόξων ἔχει καταφέρει μέχρι τώρα, ἐπηρεασμένος ἀπό τίς παπικές ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου, νά τονίσει τά ἑνοῦντα (ὅσα ἑνώνουν) τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τούς παπικούς.  Οἱ παπικοί, ἀποσκοπώντας στήν ἐξίσωσή τους μέ τή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ (μᾶλλον τήν ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στούς παπικούς) κατάφεραν νά σύρουν τούς δικούς μας ὀρθοδόξους ἐκπροσώπους στίς δικές τους θέσεις:

Τά λάφυρα τοῦ Παπισμοῦ

·              Πέτυχαν τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, χωρίς νά ἔχουν ἀρθεῖ οἱ πολύ σοβαρές δογματικές διαφορές.

·                          Ἀκολούθησε (7-12-1965), κατόπιν μυστικῶν συννενοήσεων, ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων καί ἀπό τίς δύο πλευρές.  Γιά νά εἴμαστε ἀκριβεῖς «δέν συμμετεῖχε ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλά μόνον τό Φανάρι» (π. Ἰ. Ρωμανίδης).  Μετά τήν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας τό Βατικανό, σέ ἐφαρμογή τῆς ἀποφάσεώς του περί ἀναγνωρίσεως τῶν μυστηρίων τῶν Ὀρθοδόξων, παρακινεῖ τούς παπικούς νά μετέχουν τῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῷ μέ τήν ἀνοχή τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων τοῦ ἐξωτερικοῦ πολλοί ὀρθόδοξοι κοινωνοῦν σέ παπικούς ναούς.

·                          Τόν Ἰούνιο τοῦ 1993 στό Balamand τοῦ Λιβάνου ἡ Ζ΄ Ὁλομέλεια τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς ὑπέγραψε ἕνα ἐπαίσχυντο κείμενο, στό ὁποῖο μεταξύ ἄλλων διακηρύσσεται ὅτι «αὐτό πού ὁ Χριστός ἐνεπιστεύθη στήν Ἐκκλησία του - ὁμολογία τῆς ἀποστολικῆς πίστεως, συμμετοχή στά ἴδια μυστήρια, πρό πάντων στήν μοναδική ἱερωσύνη ... ἀποστολική διαδοχή τῶν Ἐπισκόπων - δέν δύναται νά θεωρῆται ὡς ἡ ἰδιοκτησία τῆς μιᾶς μόνον  ἀπό τίς Ἐκκλησίες μας.  Στό πλαίσιο αὐτό εἶναι προφανές ὅτι κάθε εἴδους ἀναβαπτισμός ἀποκλείεται».  Ἑπομένως, κατά τή Ζ΄ συνέλευση παπικῶν καί ὀρθοδόξων, στίς   23-6-1993 στό Balamand διακήρυξαν καί τά δύο μέρη κοινή ἱερωσύνη, ἀποστολική διαδοχή, ἰσόκυρο βάπτισμα καί κοινή θεία εὐχαριστία.  Πρόκειται γιά ἐξίσωση τῶν Ὀρθοδοξων μυστηρίων μέ τά μυστήρια τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν.

·                          Στίς κατά καιρούς ἐπισκέψεις προκαθημένων μέ ἄνεση ἀντηλλάγησαν προσφωνήσεις πού ἀποκαλοῦν τόν Πάπα Ἁγιώτατο Ἐπίσκοπο Ρώμης, ἐνῷ δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τούς πρώτους ἁγιωτάτους ἐπισκόπους Ρώμης.  Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ παναιρετικός ποντίφηκας νά σφετερίζεται τόν τόσο ἅγιο τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης καί ἐμεῖς νά τό δεχόμαστε;

·                          Χωρίς νά λυθεῖ τό πρόβλημα τῆς Οὐνίας, ἡ Η΄ Συνέλευση τῆς Βαλτιμόρης τό 2000 κήρυξε τήν ἐπανέναρξη τοῦ Διαλόγου Παπικῶν καί Ὀρθοδόξων μέ τήν ἀπαίτηση νά μετέχουν στό διάλογο καί ἐκπρόσωποι τῶν Οὐνιτῶν.  Καίτοι οἱ ὀρθόδοξοι στή Γ΄ Πανορθόδοξη Σύνοδο εἶχαν δηλώσει ὅτι Οὐνία καί διάλογος εἶναι ἀσυμβίβαστα, ἔγιναν ὅμως μεταγενέστερα ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις στή βούληση τοῦ Βατικανοῦ.

Εἶναι σκανδαλώδης ἡ παπική παρέμβαση στό ἔργο τῆς μικτῆς ἐπιτροπῆς τοῦ διαλόγου, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ναυάγησε ὁ διάλογος στή Βαλτιμόρη.  Ἐξ ἄλλου ὁ πάπας Βενέδικτος XVI μέ ἐπιστολή του πρός τόν Οὐνίτη Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Οὐκρανίας Λιουμπομίρ Χούζαρ ἐγκωμίασε τούς ἀγῶνες τῶν Οὐνιτῶν σ’ αὐτή τή χώρα.  Ὁ ἴδιος πάπας συνεργάστηκε μέ τόν Οὐνίτη ἐπίσκοπο Γρατιανουπόλεως πού ἐργάζεται στόν Ἑλληνικό χῶρο ὑπέρ τῆς Οὐνίας.  Εἶναι γνωστό ἐπίσης ὅτι μέσα στήν Ἀθήνα ἐκτός ἀπό τό Λατῖνο ἐπίσκοπο Ἀθηνῶν καί τό Νούντσιο τοῦ πάπα, ἀναπτύσσει παράλληλη παπική δραστηριότητα καί ὁ προαναφερθείς Οὐνίτης ἐπίσκοπος.

Οἱ Ἱεροί Κανόνες γιά τή στάση ἔναντι τῶν αἱρετικῶν

Ἀσφαλῶς ὅμως δέν μπορεῖ ἡ αὐθεντία ὁποιουδήποτε νά ὑπερβεῖ ἤ νά παρακάμψει τήν ἁγιοπνευματική αὐθεντία τῶν Ἱερῶν Κανόνων:

Ὡς πρός τά μυστήρια: «Ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, αἱρετικόν δεξαμένους βάπτισμα, ἤ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν.  Τίς γάρ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαρ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου;» (46^ος Ἀπ. Κανών)

Ὡς πρός τίς συμπροσευχές:

Ἐρώτησις Θ΄ Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας (ἐν. ἀν. σελ 670): Εἰ ὀφείλει Κληρικός εὔχεσθαι, παρόντων Ἀρειανῶν, ἤ ἄλλων αἱρετικῶν; ἤ οὐδέν αὐτόν βλάπτει, ὁπόταν αὐτός ποιῇ τήν εὐχήν, ἤγουν τήν προσφοράν;

Ἀπόκρισις: Ἐν τῇ θείᾳ ἀναφορᾷ ὁ Διάκονος προσφωνεῖ πρό τοῦ ἀσπασμοῦ.  «Οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε» Οὐκ ὀφείλουσιν οὖν παρεῖναι, εἰ μή ἄν ἐπαγγέλλωνται μετανοεῖν καί ἐκφεύγειν τήν αἵρεσιν.

Ἑρμηνεία: …ἀποκρίνεται, ὅτι ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἱερουργίας ὁ Διάκονος φωνάζει νά ἔκβουν ἔξω τοῦ ναοῦ ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι, λέγων· Ὅσοι Κατηχούμενοι προέλθετε (τοῦτο γάρ δηλοῖ τό, οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε).  Ἀνίσως λοιπόν ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι δέν συγχωροῦνται νά σταθοῦν ἐν τῷ καιρῷ, ὅταν γίνεται ἡ θεία Λειτουργία, πόσῳ μᾶλλον αἱρετικοί; ἔξω μόνον, ἄν ὑπόσχωνται νά μετανοήσουν καί νά φύγουν ἀπό τήν αἵρεσιν· πλήν καί τότε πάλιν δέν πρέπει νά ἀφήνωνται μέσα εἰς τόν ναόν, ἀλλά νά στέκωνται ἔξω μέ τούς Κατηχουμένους.  Εἰ δέ τοιουτοτρόπως δέν ὑπόσχονται, οὐδέ μέ τούς Κατηχουμένους συγχωροῦνται νά στέκουν, ἀλλά νά ἀποδιώκωνται κατά τόν Βαλσαμώνα.

Κανών ς΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ (ἐν.ἀν. σελ. 422): Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἔχουμε ὅλο τό δικαίωμα ὡς ὀρθόδοξοι ποιμένες καί ὡς ὀρθόδοξοι πιστοί νά μή λάβουμε ὑπ’ ὄψιν τά τοῦ Balamand, ἀφοῦ εἶναι νεοεποχίτικες φτηνές κατασκευές, ἄσχετες μέ τή συνολική ἀποστολική καί ἁγιοπατερική πίστη, ἐμπειρία καί ποιμαντική.  Δέν εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά κάνουμε ὑπακοή στήν ἀνυπακοή.

Δέ θά ἦταν ἄσχετο στήν παροῦσα συνάφεια νά γίνει λόγος καί γιά μιά ἄλλη παράμετρο τῶν σχέσεων Ὀρθοδοξίας Βατικανοῦ, πού ἀποσκοπεῖ ἐπίσης στήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν «ἀλάθητο» Πάπα, μέσῳ τῆς Θείας Λατρείας.  Πρόκειτε γιά τή λεγόμενη «Λειτουργική μεταρρύθμιση» ἤ «ἀνανέωση».

 

Παπική λειτουργική Μεταρρύθμιση μετά τή Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο

Τήν ἴδια περίπου ἡμερομηνία, πού ὁ Πάπας δημοσίευσε τό προαναφερθέν ἄρθρο του «The one true church» δημοσιεύθηκαν στίς 7-7-2007 στήν ἱστοσελίδα τοῦ Πάπα Βενεδίκτου XVI πού ἔχει τήν ὀνομασία Domus Dei Motu Proprio Benedict XVI οἱ σύγχρονες ἀπόψεις τοῦ Βατικανοῦ, (δηλ. τοῦ Πάπα Βενεδίκτου), πάνω στή Λατρεία.  Συνεχίζεται φυσικά ἡ μεταρρυθμιστική ἐκκοσμικευτική νοοτροπία, πού διέπει ὅλους τούς ἄξονες καί ὅλες τίς συνιστῶσες τῆς παπικῆς λατρείας.  Ἀσφαλῶς καί δέν μπορούσαμε νά ἀναμένουμε κάποια ἄλλη νοοτροπία στήν ἔκφραση τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, πάνω σέ θέματα λατρείας.  Πῶς μπορεῖ ἕνα κράτος κοσμικό νά ἔχει καί νά ἀναπτύσσει ἀληθινή λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ; 

Μέσα στίς περίπου δεκαέξι σελίδες πού δίνουν ὁδηγίες στούς ἐπισκόπους καί κληρικούς γιά τό πῶς θά τελοῦν τή λατρεία, ἀναμειγνύεται ἡ παρελθοντική παπική παραδοσιακότητα μέ τό ρυθμιζόμενο ἀπό τόν πάπα ἐκσυγχρονισμό.  Τό παπικό ἀλάθητο προσπαθεῖ νά ἐναρμονίσει τήν παράδοση μέ τόν ἐκσυγχρονισμό στή λατρεία.  Αὐτόνομα οὑμανιστικά  δομικά στοιχεῖα ἀνακατεμένα μέ διανοητικά κριτήρια δίνουν τίς κατευθύνσεις τῆς σημερινῆς παπικῆς λατρείας.  Ὁμολογῶ εἰλικρινά ὅτι δέν μπόρεσα νά καταλάβω ἀκριβῶς τίς ἐπί μέρους συνιστῶσες, πού συνδεόμενες, μποροῦν νά δομήσουν τήν παπική λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.  Ἴσως ἐπειδή εἶμαι ἐντεταγμένος στήν «ἐλλειμματική ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» γιαυτό καί δέ μπορῶ νά κατανοήσω τίς δυναμικές, τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις δομῆς τοῦ οἰκοδομήματος τῆς παπικῆς λατρείας.

Ἡ δική μας λειτουργική ἀνανέωση ἄμεσα καί  ἔμμεσα ἐπηρεασμένη ἀπό τήν παπική

Δυστυχῶς ὅμως κατάλαβα κάτι ἄλλο: ὅτι καί ἡ δική μας λειτουργική ἀνανέωση ἤ ἀναγέννηση ἐπηρεάζεται ἀπό τή λειτουργική μεταρρύθμιση τοῦ παπισμοῦ, ἡ ὁποία λειτουργική μεταρρύθμιση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου ἐπηρεάζει ὅλο τό Motu Proprio τοῦ Βενέδικτου XVI.  Γιά ἄλλη μιά φορά διαπιστώνω, ἀλίμονο, ὅτι δέν εἶναι δυνατό νά ὑπάρχει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας Συνοδική Ἐπιτροπή Λειτουργικῆς ἀναγέννησης, ἐπιτροπή πού ὄχι μόνο θυμίζει λειτουργική μεταρρύθμιση τῆς Β΄ Βατικανῆς ἀλλά καί ἐπηρεάζεται ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἀπό τά κινήματα τοῦ κοσμικοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ ἀλλοιώνοντας τήν ἐν Χριστῷ λατρευτική ζωή.

Ἀριστουργηματικό πόνημα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου «Περί τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος»

Ἴσως οὔτε ἕνας ἐκ τῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων στούς διαλόγους δέν ἔχει καταδεχθεῖ νά μελετήσει, τό ἐξαίρετο πόνημα τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Νεκταρίου «Περί τῶν αἰτίων τοῦ Σχίσματος».  Πρόσφατα, τό 2006, τό ἐπανεξέδωσε ὁ ἐκδοτικός οἶκος Νεκταρίου Παναγοπούλου.  Δεκαεπτά χρόνια ἀφιέρωσε ὁ σύγχρονός μας Ἅγιος ἀπό τή ζωή του, γιά νά συγκεντρώσει ἄφθονο ἱστορικό, ἁγιογραφικό καί θεολογικό ὑλικό, γιά νά ἀποδείξει ἀδιαμφισβήτητα τήν παπική πλάνη σ’  ὅλο τό εὖρος, μῆκος καί βάθος της.  Ὁ τόσο καλοκάγαθος, ὁ ἀφανάτιστος, ὁ πραΰτατος καί ὑπεύθυνος ποιμένας αἰσθανόταν ἀδυσώπητο τό ποιμαντικό χρέος νά ἐνημερώσει τό χριστεπώνυμο πλήρωμα πάνω στή μεγάλη πλάνη πού ὁδήγησε καί ὁδηγεῖ ἡ παναίρεση τοῦ παπισμοῦ.  Ξεκινάει τή μελέτη του ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀπό τό 2^ο μ.Χ. αἰῶνα γιά νά ἀποδείξει μέ ἀδιάσειστα ντοκουμέντα ἁγιογραφικά καί ἱστορικά, ὅτι ἡ πλάνη ἀρχίζει ἀπό τή ρίζα τοῦ παπισμοῦ, ἀπό τότε πού κάποιοι ἐπίσκοποι τῆς Ρώμης, ἐπηρεασμένοι ἀπό τή μεγαλόδοξη συμπεριφορά τῶν ἡγεμόνων τῆς βασιλεύουσας Ρώμης, θέλησαν ἀναλογικά νά κατοχυρώσουν τήν ἐξουσιαστική τους βούληση πάνω σ’ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.  Ὁ Ἀπ.  Πέτρος δέν ὑπῆρξε ποτέ ἐπίσκοπος Ρώμης, οὔτε ποτέ ὑπῆρχε πρωτεῖο ἐξουσίας ἐπί τῶν ἄλλων Ἁγίων Ἀποστόλων.  Ὁλόκληρο τό παπικό πρωτεῖο βασίζεται στό μῦθο, στήν αὐθαίρετη καί ἀναπόδεικτη ὑπόθεση, ὅτι ὁ πάπας εἶναι διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, στόν ὁποῖο κατά τήν ἐξουσιαστική κοσμική ἀντίληψη τῶν παπῶν πρέπει νά ὑποταχθεῖ καί νά ὑπακούει ὅλη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Στίς 300 σελίδες τοῦ πρώτου τόμου καί στίς 200 σελίδες τοῦ δεύτερου τόμου ἐξαντλητικά ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀναλύει ὅλες τίς παραμέτρους πού συνέστησαν τά αἴτια τοῦ σχίσματος καί τίς ἐπιπτώσεις του στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί κατ’ ἐπέκταση σ’ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.

Ὁλοφώτεινο μυαλό, χωρίς μάταιους λογισμούς, ὁλοκάθαρη ψυχή χωρίς ἴχνη ἐμπαθείας ὁ ἅγιος Νεκτάριος μέ τήν ὑψηλή διάκριση ἑνός πολυτάλαντου ἐν τῷ κόσμῳ Ἁγίου, προικισμένος μέ πλουσιώτατη νηπτική καί ποιμαντική ἐμπειρία κατανοεῖ τό μέγεθος τοῦ παναιρετικοῦ παπικοῦ κινδύνου καί θέλει μέ τή μελέτη του αὐτή νά προστατεύσει τό ποίμνιό του καί ἀπό τίς ἄλλες πλᾶνες, τίς ἄλλες αἱρέσεις πού ἔτσι καί ἀλλιῶς ἐμπεριέχονται στόν παπισμό.  Ἀφοῦ τόσο ἐπισταμένως ἀσχολήθηκε νά ἀναλύσει τίς ὕπουλες προθέσεις καί τίς κακόδοξες θέσεις τοῦ Βατικανοῦ, ἀσφαλῶς μπορεῖ νά δομήσει ὀρθόδοξα θεμέλια, ὀρθόδοξη παιδεία καί ἀποστροφή ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Παπισμοῦ.

Ὅμοιος στήν ἁγιότητα καί ποιμαντική ἐργασία ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Τήν ἴδια περίπου ἐποχή σημειωτέον ἕνας ἄλλος ὀρθόδοξος πνευματικός πατέρας, ὁ Σέρβος πανεπιστημιακός διδάσκαλος καί ἱερωμένος  π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς αἰσθάνεται τό ἴδιο ἀκριβῶς ποιμαντικό χρέος, νά ἀναλύσει εἰς βάθος τό κακό καί τήν ἀλλοτρίωση πού ἐπέφερε ἡ παπική παναίρεση στά μυαλά, στίς καρδιές, στίς κοινωνίες καί στόν πολιτισμό τῶν Εὐρωπαίων.  Πίστευε ὁ θεοφώτιστος γέροντας π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ὅπως καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὅτι, διδασκόμενη ἡ ὀρθόδοξη πίστη, θεραπεύει ριζικά τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἑωσφορική ἔπαρση τοῦ ὑπερανθρώπου πού τόν καθιστᾷ ὑπάνθρωπο ἤ ἀπάνθρωπο καί τόν ἀποκαθιστᾷ στήν ἐκλεκτή θέση τοῦ χριστοποιουμένου ἀνθρώπου, χάριν τοῦ ὁποίου ἔχυσε τό ἄχραντο αἷμα Του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.  Μέ ἄφθονο ἀνθρώπινο αἷμα γράφτηκε ἡ ἱστορία τῶν ἐποχῶν ἐκείνων πού θέλησαν στή θέση τοῦ Θεανθρώπου νά βάλουν τόν αὐτόνομο, αὐτοδύναμο, αὐτοοριζόμενο ἄνθρωπο.

Μοναδικό ἀντιαιρετικό ἀντιπαπικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς ἄφησε ἕνα μοναδικό ἀντιαιρετικό ἔργο, πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή εἶναι λίαν χρήσιμο καί ἄκρως ἀπαραίτητο ἐγχειρίδιο ὀρθοδόξου ποιμαντικῆς καί ἀπολογητικῆς γιά κάθε ὀρθόδοξο πατριάρχη, γιά κάθε ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο, γιά κάθε ὀρθόδοξο ἱερέα, γιά κάθε ὀρθόδοξο μοναχό γιά κάθε ὀρθόδοξο πιστό, ἄνδρα καί γυναίκα, μικρό καί μεγάλο.  Ἡ ἐν Χριστῷ ἀπάθεια καί ἡ ἐν Χριστῷ ὁμολογία καθιστοῦν τό ἔργο διαχρονικό καί οἰκουμενικό, ἔργο πίστεως, προσευχῆς καί θερμῆς ἀγάπης πρός τόν ἐν Τριάδι Θεό, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἔργο μοναδικῆς τιμῆς πρός τήν Κυρία Θεοτόκο, τούς Ἁγίους καί τή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἔγραψε τό βιβλίο αὐτό σάν νά ἤξερε – καί βεβαιότατα ἤξερε πολύ καλά - ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὅτι μέσα στό ἴδιο τό σπιτικό μας θά ἐγκατασταθεῖ θρασύτατος ὁ ἄμβωνας τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ τηλεόραση,  πού μέ τήν καλά κατευθυνόμενη παναιρετική προπαγάνδα της, θά ἐκθεμελιώνει δόγματα, ἀρχές, ἦθος, γνώση, κρίση, λογική, βούληση, φαντασία, παιδεία, σχέσεις, ἀντιλήψεις, συμπεριφορές καί θά ἀφήνει κούφιο τόν ἄνθρωπο γιά νά ρέπει ἐν συνεχείᾳ στά ναρκωτικά, στήν ἀνηθικότητα, στόν ἐπάρατο σοδομισμό (ὁμοφυλοφιλία), στή διάλυση καί παντελῆ ἐξαχρείωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

Προέβλεπε ἀσφαλῶς ὁ ἐν Ἁγίοις θαυματουργός μας Ἅγιος Νεκτάριος μαζί μέ τό θεοφώτιστο π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς, ὅτι στίς ἔσχατες ἡμέρες μας «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» θά ἔρχεται ὕπουλα νά ἐγκαθίσταται «ἑστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ» μέσα στίς οἰκογενειακές μας ἑστίες, μέσα στίς ἐκκλησίες μας, στά μοναστήρια μας, στή θεία λατρεία μας, μέ τή μορφή τῆς «λειτουργικῆς ἀνανέωσης ἤ ἀναγέννησης» μέ τή μορφή τῆς ἀγαπητικῆς διακοινωνίας μέ παπικούς ἀντιπροσώπους καί (φεῦ!) ἀκόμα καί μέ τή δωρεά «ἁγίων λειψάνων», ἐκ μέρους τῶν παπικῶν πρός τήν ἡμετέρα ὀρθόδοξη εὐλάβεια.

Προέβλεπε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τό σημερινό καταιγισμό τῆς Ν. Ἐποχῆς πού ἁπλώνεται διά τοῦ παναιρετικοῦ Παπισμοῦ

Μαζί μέ τό ἀνύστακτο παιδαγωγικό ἐνδιαφέρον Του ὁ Ἅγιος γιά τούς ὑποψηφίους κληρικούς Ριζαρεῖτες, μαζί μέ τό ἐπίμονο προσωπικό καί ἄμεσο στήσιμο τῆς γυναικείας ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης, μαζί μέ τίς ἀτέλειωτες ἐξομολογήσεις καί ὁμιλίες-κηρύγματα σέ ἀναρίθμητους πιστούς μέσα στήν καρδιά τῆς Ἀθήνας, παράλληλα μέ τίς «παννύχιες στάσεις» πολύωρων ἀτομικῶν προσευχῶν, συνέγραφε καί ὅλο συνέγραφε αὐτό τό ἀντιαιρετικό πόνημα γιά νά μείνει «κτῆμα ἐς ἀεί» καί νά ὁριοθετεῖ ἐμπεριστατωμένα τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια ἀπό τό χαῶδες ἀντίχριστο παπικό σκότος.

Συμπεράσματα, ἐρωτηματικά

Συμπερασματικά, τό κείμενο «The one True Church» γραμμένο ἀπό τόν ἴδιο τόν Ποντίφηκα ἤ κάποιον ὅμοιό του παπικό, ἐκφράζει τήν ἄγνοια καί ἄπνοια τῆς θείας Χάριτος μέσα σ’ αὐτόν τόν αὐστηρό - ἀθεωμένο, ἀχαρίτωτο κρατικό μηχανισμό τοῦ Βατικανοῦ.  Χωρίς περιθώρια, ἔστω καί περιθώρια γήινου οὑμανιστικοῦ συναισθηματισμοῦ, χωρίς ἔστω μιά κοσμική γλυκειά φιλοφροσύνη πού μπορεῖ κάποιους, ἀφελεῖς ἔστω, νά συγκινήσει.  Διατυπώνονται ξερά, λιτά, στεῖρα, ἄκαμπτα λόγια, πού στηρίζουν τίς ἀγεφύρωτες ἀποστάσεις καί ἐνέχουν ἐλπίδες, ἤ μᾶλλον βεβαιότητα, ὑποταγῆς τῶν «ἐλλειμματικῶν» ὀρθοδόξων στή μοναρχική παπική κυριαρχία.  Αὐτός εἶναι ὁ παπισμός, δικτυωμένος μέ τίς τακτικές καί τίς σκοπιμότητες τοῦ κρατισμοῦ καί τοῦ ἀτομικιστικοῦ ὠφελιμιστικοῦ ἐνδοκοσμικοῦ συμφέροντος.

Μετά ἀπό ὅλες τίς ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων ὑποχωρήσεις στίς παπικές ἀξιώσεις, ὑπάρχουν περιθώρια καί ἄλλων ὑποχωρήσεων; Ἐάν οἱ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας μας βλέπουν περιθώρια, βάσει ποιᾶς λογικῆς πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν;  Ἀσφαλῶς καί δέν ὑπάρχουν βάσει τῆς ὁμολογίας καί τοῦ ἐπακολουθοῦντος μαρτυρίου τῶν ἑκατομμυρίων Ἁγίων Μαρτύρων, πνευματικῶν τέκνων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Διαδόχων τους μέχρι σήμερα.  Ὑπάρχουν πάντοτε βέβαια ἐλαστικότατα περιθώρια ὑποχωρήσεων κατασκευαζόμενα ἀπό τό διευθυντήριο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία πασχίζει νά ἀναμείξει τή λάμπουσα Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ τόν παπισμό, τόν προτεσταντισμό, τόν ἰουδαϊσμό καί τό μουσουλμανισμό κάτω ἀπό τήν ὑπέρτατη θρησκευτική ἀρχή, τήν ἐξουσία τοῦ πάπα.

Τό ἐρώτημα καί ἡ εὔλογη ἀπορία μας εἶναι: Οἱ ἐκπρόσωποι ὀρθόδοξοι σύνεδροι πού θά λάβουν μέρος στήν ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ διαλόγου τῶν «ἀληθινῶν» παπικῶν καί τῶν «ἐλλειμματικῶν» ὀρθοδόξων θά πᾶνε μόνο γιά ταξιδάκι ἀναψυχῆς στή Ραβέννα;  Θά πᾶνε νά ἀπολαύσουν τά νόστιμα φαγητά, τά πολυτελέστατα ξενοδοχεῖα, τίς πανέμορφες ἐκδρομές στά ὄντως ἀξιοθέατα τῆς Ἰταλίας;  Θά πᾶνε ἴσως γιά νά αὐξήσουν τίς παπικές γνωριμίες τους πρός ἴδιον ὄφελος;  Ἤ θά πᾶνε γιά νά μᾶς χώσουν πιό βαθειά στό ποντιφικό ἐνδοκοσμικό σκοτασμό καί στά σινικά τείχη τοῦ βατικάνειου παγκοσμιοποιητικοῦ ἀποκλεισμοῦ τῆς ἀκτίστου Τριαδικῆς Χάριτος, πού μόνο ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀενάως βρύει;

Συνυπογράφουν:

Πρωτ. Ἀθανάσιος Μηνάς τέως ἐφ. Ἱ.Ν.Ἁγ. Ἐλευθερίου Ἄρεως.

Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος ἐφ. Ἱ.Ν.Ἁγ. Παρασκευῆς Ἀττικῆς

Πρωτ. Ἀναστάσιος Τραϊφόρος ἐφ. Ἱ.Ν.Ἁγ. Ἀθανασίου Μαρκοπούλου Ὠρωποῦ.

Πρωτ. Ἀντώνιος Μπουσδέκης ἐφ. Ἱ.Ν.Ἁγ. Νικολάου Νικαίας.

Πρεσβ. Νικόλαος Πουρσανίδης ἐφ. Ἱ.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀχαρνῶν.

Πρεσβ. Εὐστάθιος Ἀθανασόπουλος ἐφ. Ἁγ. Ἄννης Κηφησιᾶς.

Πρεσβ. Βασίλειος Κοκολάκης ἐφ. Ἱ.Ν. Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ Χολαργοῦ.

Πρεσβ. Πέτρος Πανταζῆς ἐφ. Ἱ.Ν.Μεταμορφώσεως Χολαργοῦ.

Πρεσβ. Γεώργιος Διαμαντόπουλος ἐφ. Ἱ.Ν.Ἁγ. Ἀνδρέου Λαυρίου

Πρεσβ. Βασίλειος Μουζέλης ἐφ. Ἱ. Παρεκκλησίου Γενικοῦ Κρατικοῦ Νοσοκομείου Χαλκίδος

Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

http://orthodox-watch.blogspot.com/

Πᾶσα προσφορά δεκτή γιά τήν Κύπρο μας

 

Ισραηλινοί διοργανώνουν νηοπομπή διαμαρτυρίας κατά της συνεχιζόμενης κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Πόλεμος νηοπομπών στην Α. Μεσόγειο

Ισραηλινοί συνταξιούχοι διοργανώνουν νηοπομπή διαμαρτυρίας κατά της συνεχιζόμενης κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Ο 63χρονος συνταξιούχος Πίνχας Χαρ-Ζαχάβ, κύριος διοργανωτής της νηοπομπής, δήλωσε σήμερα (5/6) στην εφημερίδα Μααρίβ ότι κατάφερε να εξασφαλίσει την οικονομική υποστήριξη επιχειρηματιών φίλων του, προκειμένου να ξεκινήσει η νηοπομπή διαμαρτυρίας προς τα παράλια των κυπριακών κατεχομένων ακτών το συντομότερο δυνατό. Μαζί του είναι και δεκάδες συνομήλικοι φίλοι του με τα δικά τους μικρά πλοία. Η ομάδα στο Facebook

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι ισραηλινοί συνταξιούχοι θα ξεκινήσουν να συλλέγουν εθελοντές από τις μαρίνες της χώρας, από το Άσκελον στον νότο μέχρι και την Ναχαρίγια στο βορρά. Όλα τα πλοιάρια που θα λάβουν μέρος θα σχηματίσουν νηοπομπή διαμαρτυρίας προς τις ακτές της κατεχόμενης Καρπασίας. Λέγεται μαλιστα ότι στη διαμαρτυρία θα λάβει μέρος και ο πρώην βουλευτής του κεντρώου κόμματος 'Τσόμετ" Άλεξ Γκόλντφαρμπ.

"Ο λαός που πραγματοποίησε το ολοκαύτωμα των Αρμενίων, ένα από τα μεγαλύτερα ολοκαυτώματα
της Ιστορίας, που καταπιέζει τους Κούρδους και εισέβαλε και συνεχίζει να κατέχει ένα ξένο κράτος, καλύτερα να μην υποδεικνύει ήθος σε κανέναν. Την υποκρισία των Τούρκων πρέπει να την αποκαλύψουμε και ήρθε επιτέλους η στιγμή κάποιος να βάλει τον Ερντογάν στη θέση του.", δήλωσε ο Χαρ-Ζαχάβ. "Να καταλάβουν καλά στην Άγκυρα ότι η εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει λήξει προς πολλού. Θα πραγματοποιήσουμε την νηοπομπή για να υπενθυμίσουμε σε όλον τον κόσμο ότι η Τουρκία είναι μία χώρα-κατακτητής."

Επειδή ο κ.Χαρ-Ζαχάβ δεν είναι χρήστης του διαδικτύου, ο γιος του Χάιμ δημιούργησε ήδη γκρουπ στο facebook, καλώντας όποιον ισραηλινό θέλει να συμμετάσχει στην νηοπομπή. Σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στο διαδικτυακό γκρουπ, η νηοπομπή θα πραγματοποιηθεί στο διάστημα από 6 έως 13 Ιουνίου, χωρίς να δίνονται ακόμα λεπτομέρειες για το πότε τα ισραηλινά πλοιάρια θα φτάσουν στην κατεχόμενη Καρπασία. Μέσα σε λίγες ώρες, το γκρουπ συγκέντρωσε 275 'φίλους'.

Πηγή: Jerusalem Post
theinsider.gr

 

ἀναδημοσίευση:http://ellinikoistologio.blogspot.com

Perfetto la musica, finito la festa!

Σχόλιο klision:῾Ο Πᾶπας, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, δέν πῆρε καταδικαστική θέση γιά τήν ἀπό δεκαετίες εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο. Εὐχές γιά εἰρήνη, εἰρηνική συνύπαρξη καί ὁρισμένες ἔξω ἔξω νύξεις, χωρίς νά δυσαρεστήσει κανένα ἀπό τά δύο μέρη. Πολύ προσεκτικά διατυπωμένη ὁμιλία, μέ ἀποστάσεις καί κάποια ἔνδειξη συμπόνοιας. Μέχρι ἐκεῖ. Κατά τά ἄλλα ἄκρως διπλωματική! Τέλος καλό, ὅλα καλά. Perfetto la musica, finito la festa!

Ομιλία του Πάπα Βενέδικτου κατά την αναχώρησή του στο αεροδρόμιο της Λάρνακας(06/06/2010)
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι
Έφτασε η ώρα να σας αφήσω, μετά το σύντομο αλλά εποικοδομητικό Αποστολικό Ταξίδι μου στην Κύπρο.
Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου για όλα όσα έχετε κάνει εσείς, η Κυβέρνηση σας και οι πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές, ώστε να καταστεί η επίσκεψη μου τόσο αξιομνημόνευτη και επιτυχημένη.
Καθώς αναχωρώ από τις ακτές σας, όπως πολλοί προσκυνητές πριν από μένα θυμάμαι και πάλι πώς η Μεσόγειος αποτελείται από ένα πλούσιο ψηφιδωτό ανθρώπων με τον ξεχωριστό τους πολιτισμό και την ομορφιά τους, τη ζεστασιά και την ανθρωπιά τους. Ταυτόχρονα όμως, παρά την πραγματικότητα αυτή, οι συγκρούσεις και οι αιματοχυσίες δεν είναι άγνωστες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως τραγικά διαπιστώσαμε πρόσφατα. Ας διπλασιάσουμε όλοι τις προσπάθειες μας, ώστε να οικοδομήσουμε μια πραγματική και διαρκή ειρήνη για όλους τους λαούς της περιοχής.
Πρόσθετα με αυτό τοv γενικό στόχο, η Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του διαλόγου και της συνεργασίας. Λόγω του αγώνα σας για την ειρήνη στις δικές σας εστίες και για την ευημερία των γειτόνων σας είστε σε καλύτερη θέση να ακούσετε και να κατανοήσετε όλες τις πλευρές των πολλών πολύπλοκων θεμάτων και να βοηθήσετε τους λαούς να κατανοήσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο. Η διεθνής κοινότητα, κύριε Πρόεδρε, παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον και ελπίδα την πορεία που ακολουθείτε, και σημειώνω με ικανοποίηση όλες τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί για να επέλθει ειρήνη για το λαό σας και για ολόκληρο το νησί.
Καθώς ευχαριστώ τον Θεό για τις ημέρες αυτές κατά τις οποίες έγινε η πρώτη συνάντηση της καθολικής κοινότητας στην Κύπρο με τον διάδοχο του Πέτρου στον ίδιο τους τον τόπο, θυμάμαι επίσης με ευγνωμοσύνη τις συναντήσεις μου με άλλους ηγέτες των Χριστιανών, ιδιαίτερα με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β’ και άλλους εκπροσώπους της Εκκλησίας της Κύπρου, τους οποίους ευχαριστώ για την αδελφική τους υποδοχή. Ελπίζω ότι η επίσκεψη μου εδώ θα θεωρηθεί ως ένα ακόμη βήμα στο δρόμο που άνοιξε ο εναγκαλισμός στην Ιερουσαλήμ του αείμνηστου Πατριάρχη Αθηναγόρα και του σεβάσμιου προκατόχου μου Πάπα Ιωάννη Παύλου του Έκτου. Τα πρώτα τους προφητικά βήματα από κοινού μάς δείχνουν το δρόμο που πρέπει κι εμείς να βαδίσουμε. Έχουμε θεϊκό κάλεσμα να είμαστε αδέλφια, περπατώντας πλάι-πλάι στην πίστη, ταπεινά, ενώπιον του παντοδύναμου Θεού, και με άρρηκτους δεσμούς στοργής ο ένας για τον άλλον. Καλώντας τους αδελφούς Χριστιανούς να συνεχίσουν αυτό το ταξίδι, τους διαβεβαιώνω ότι η Καθολική Εκκλησία, με τη χάρη του Θεού, θα επιδιώξει το στόχο της τέλειας ενότητας εν φιλανθρωπία μέσω μιας ολοένα βαθύτερης εκτίμησης για όσα είναι προσφιλή για τους Καθολικούς και τους Χριστιανούς.
Εκφράζω για άλλη μια φορά την ειλικρινή ευχή και προσευχή ότι μαζί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, θα αποτελέσουμε το προζύμι για την ειρήνη και τη συμφιλίωση ανάμεσα στους Κυπρίους και θα λειτουργήσουμε ως παράδειγμα για άλλες χώρες.
Επιτρέψτέ μου τέλος, κύριε Πρόεδρε, να ενθαρρύνω εσάς και την Κυβέρνηση σας στα υψηλά σας καθήκοντα. Όπως γνωρίζετε, ανάμεσα στις πιο σημαντικές σας αποστολές είναι η διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας για όλους τους Κυπρίους. Με την παραμονή μου τις τελευταίες μέρες στην Αποστολική Νουντσιατούρα, η οποία τυγχάνει να βρίσκεται στη νεκρή ζώνη των Ηνωμένων Εθνών έχω αποκομίσει ο ίδιος μια μικρή εικόνα της θλιβερής διαίρεσης του νησιού και έμαθα επίσης για την απώλεια μεγάλου μέρους μιας πολιτιστικής κληρονομιάς που ανήκει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Άκουσα ακόμη Κυπρίους από τον βορρά οι οποίοι επιθυμούν να επιστρέψουν υπό συνθήκες ειρήνης στα σπίτια τους και στους χώρους λατρείας τους, και έχω συγκινηθεί βαθύτατα από τις εκκλήσεις τους. Σίγουρα η αλήθεια και η συμφιλίωση μαζί με τον σεβασμό είναι το ισχυρότερο θεμέλιο για το ενωμένο και ειρηνικό μέλλον αυτού του νησιού, και για τη σταθερότητα και ευημερία ολόκληρου του λαού του. Πολλά έχουν επιτευχθεί προς αυτό τον σκοπό μέσω ουσιαστικού διαλόγου τα τελευταία χρόνια, παρότι πολλά απομένουν ακόμη να γίνουν για υπέρβαση της διαίρεσης. Προτρέπω εσάς και τους συμπολίτες σας να εργαστείτε υπομονετικά και αταλάντευτα με τους γείτονες σας για οικοδόμηση ενός καλύτερου και πιο σίγουρου μέλλοντος για τα παιδιά σας. Στην πορεία σας αυτή, να είστε βέβαιοι για τις προσευχές μου για ειρήνη σε ολόκληρη την Κύπρο.
Κύριε Πρόεδρε και αγαπητοί φίλοι,
Με αυτά τα λίγα λόγια σας αποχαιρετώ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και εύχομαι ο Τριαδικός Θεός και η Παναγία να σας ευλογούν πάντα. Χαίρετε! Ειρήνη μαζί σας.

Φάγανε, φάγανε...ἀλλά κάνανε καί ἔργα! (ἀτάκες ἑλληνικοῦ κινηματογράφου)

Νέες γενιές μεταναστών από την Αλβανία

 

Σχόλιο klision:Τή στιγμή πού ἡ πατρίδα μας περνᾶ οἰκονομική κρίση καί ἡ ἀνεργία καλπάζει, οἱ νέοι μας εἶναι μόνιμοι θαμῶνες τῶν κεφετεριῶν, το χαρτζιλίκι τοῦ μπαμπᾶ πέφτει καί τά βλαστάρια μας δέν κουνᾶνε λίγο τά χεράκια τους νά βγάλουν κανένα μεροκάματο. ῎Επειτα φταῖνε οἱ ᾿Αλβανοί, πού ἐκμεταλλεύονται τήν δική μας τεμπελιά καί πηγαίνουν συνάλλαγμα στή γειτονική ᾿Αλβανία. ῎Ετσι θά πᾶμε μπροστά;

 

Κατά κύματα έρχονται στην Ελλάδα για να απασχοληθούν σε αγροτικές εργασίες (φωτογραφία )

Του Κώστα Καντούρη (ρεπορτάζ)

“Κύμα” αλβανών μεταναστών που αναζητούν εποχιακές αγροτικές εργασίες σε νομούς της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας αντιμετωπίζουν οι αστυνομικοί στα σύνορα της Δυτικής Μακεδονίας. Οι μετανάστες αναγκάζονται να δίνουν μέχρι και 1.500 ευρώ σε ομοεθνείς τους που τους οδηγούν στα “περάσματα”. Μόνο τον Μάιο εντοπίστηκαν και απελάθηκαν από την ΕΛΑΣ 2.416 αλβανοί μετανάστες.
Οι αλλοδαποί, παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, γνωρίζουν καλά πως είναι οι μόνοι για τους οποίους υπάρχει ζήτηση σε αγροτικές εργασίες. “Μόλις τελειώνουν τα σχολεία στη γειτονική χώρα ο αριθμός αυξάνεται”, παρατήρησε μιλώντας στη “Μ” ο διευθυντής της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας της αστυνομίας, ταξίαρχος Γρηγόρης Πατσιαρίκας. Από τα στοιχεία που διαθέτουν οι διωκτικές αρχές, οι περισσότεροι μετανάστες από την Αλβανία είναι “πρώτης γενιάς” που δεν έχουν επισκεφθεί άλλη φορά την Ελλάδα, ενώ οι περισσότεροι δεν έχουν ούτε συγγενείς.
“Συνήθως προσανατολίζονται σε αγροτικούς νομούς, όπως είναι η Ημαθία και η Λάρισα, που αυτή την περίοδο έχουν αγροτικές εργασίες”, συμπλήρωσε ο κ. Πατσιαρίκας. Είναι ενδεικτικό πως οι περισσότεροι εξ αυτών που εντοπίστηκαν από τους αστυνομικούς των συνόρων στους τέσσερις νομούς της Δυτικής Μακεδονίας και επαναπροωθήθηκαν στη χώρα τους είναι μεταξύ 17 και 22 χρόνων.
Το δράμα των μεταναστών όμως ξεκινά όταν κυκλώματα ομοεθνών τους, πολλές φορές και με τη συνεργασία Ελλήνων, αναλαμβάνουν την καθοδήγησή τους από τα “περάσματα” των συνόρων αντί μεγάλων χρηματικών ποσών. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τις δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί σε βάρος διακινητών, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία μέσα στον Μάιο στην ίδια περιοχή συνελήφθησαν για το συγκεκριμένο αδίκημα 23 άτομα, εισπράττουν από κάθε μετανάστη από 500 έως 1.000 ευρώ αν επιθυμούν να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Ημαθία και μέχρι 1.500 ευρώ στην περίπτωση που έχουν προορισμό την Αθήνα και από εκεί τις αγροτικές περιοχές της Θεσσαλίας. Οι νεαροί Αλβανοί χρειάζεται επί μέρες και νύχτες να περπατούν στα κακοτράχαλα υψώματα των ελληνοαλβανικών συνόρων, αφού προηγουμένως φτάνουν σε συνοριακά χωριά της Αλβανίας, αναμένοντας την ώρα που θα ξεκινήσει το δικό τους “καραβάνι”. Μάλιστα αναγκάζονται πολλές φορές να προκαταβάλουν ένα μεγάλο μέρος του ποσού, καθώς οι διακινητές γνωρίζουν ότι οι πιθανότητες να εντοπιστούν είναι μεγάλες.

Πηγή:᾿Εφημ. Μακεδονία, (Κυριακή, 6-6-2010)

"Νά πᾶνε στά σπίτια τους, νά παραδώσουν (οἱ κυβερνῶντες) σέ κυβέρνηση προσωπικοτήτων...

Νά σωθοῦν καί νά σώσουν Tοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ Οποια ερώτηση κι αν τεθεί σε κομματάνθρωπο, έχει απάντηση που δεν τη γεννάει το δικό του μυαλό και ούτε, φυσικά, την εννοεί στα σοβαρά. Μέσα στο κομματικό του μυαλό υπάρχει, για κάθε πρόβλημα, μια φράση διαρκώς έτοιμη να στομώσει μηχανικά την ερώτηση – χιλιάδες έτοιμες φράσεις μέσα στα κομματικά μυαλά υποκαθιστούν τη σκέψη και προλαβαίνουν την κρίση. Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα μοιάζει να αναπαράγουμε («ανεπαισθήτως», αλλά γενικευμένα) το μοντέλο μυαλού των κομματανθρώπων: το έχουμε καταστήσει μοντέλο στο οποίο αποβλέπει η τηλεθέαση, η εμπορευματοποιημένη «πληροφόρηση». Ετοιμες απαντήσεις για κάθε πρόβλημα, τις εκφέρουμε σαν αυτονόητα δικές μας, αλλά μάς τις έχουν υποβάλει, καραδοκούν έτοιμες στα μυαλά μας, υποκαθιστούν τη σκέψη, προλαβαίνουν την κρίση. Χρόνια τώρα, ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακούς παρακεντέδες της εξουσίας, και ξέρουμε από πριν τι θα απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, ποια θα είναι η επόμενη φράση τους. Ξέρουμε ότι την άποψη, γνώμη ή θέση που διατυπώνουν δεν την έχει γεννήσει το δικό τους μυαλό, είναι τεχνητά εμφυτευμένη στον στεγνωμένο τους νου. Το ξέρουμε και όμως αναπαράγουμε το μοντέλο. Ακριβώς όπως νιώθουμε υποχρεωμένοι να είμαστε οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή να παίζουμε δελτίο για το τζακ ποτ. Νοητική ισοπέδωση όλων προς τα κάτω. «Ανεπαισθήτως». Τα πανεπιστήμια υποτίθενται (εξ ορισμού) τόποι σπουδής και έρευνας, μεθοδικού προβληματισμού, «συστηματικής» αναζήτησης λύσεων. Ψάξτε για την «επιχειρηματολογία» που συνοδεύει την υπεράσπιση του εκφασισμένου «ασύλου» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια. Σπουδάστε τα κείμενα που συνόδευαν, πριν από λίγες μέρες, τις πρυτανικές εκλογές – διακηρύξεις, επαγγελίες, προγράμματα. Παρακολουθείστε «ημερίδες», σε αρμόδιες για την οικονομία σχολές, σχετικά με τη χρεοκοπία σήμερα της χώρας, τη διεθνή ανυποληψία της, την αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής. Αν δεν πέσετε σε σπανιότατη εξαίρεση, θα ψηλαφήσετε, σε κάθε τέτοια ή ανάλογη περίπτωση, την τελμάτωση της σκέψης και της κρίσης στα ιδεολογικά στερεότυπα – κυρίως σε όσα έχουν αποδειχθεί εφόδια καριέρας. Ετοιμες φράσεις υποκαθιστούν μέσα στα μυαλά τον συλλογισμό και προλαβαίνουν το συμπέρασμα. Η αντιπροσωπευτικότερη εικόνα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα είναι της «διαδήλωσης» ή «πορείας»: Μπροστά η ντουντούκα να υπαγορεύει την κραυγή και πίσω η αργόσυρτη νωχελική αγέλη να την αναμηρυκάζει σαν βέλασμα. Η εικόνα πολυμερίζεται σε κάθε σπιτικό, παραπέμπει στους παραιτημένους από σκέψη και κρίση τηλεθεατές. Η οθόνη υπαγορεύει καταιγισμό νοητικών στερεοτύπων, καλούπια γλώσσας, ύφους, τρόπου συμπεριφοράς. Και ο τηλεθεατής «μεταβολίζει» το αλλότριο και μεθοδευμένο σε «δικό του» και «αυθόρμητο». Αν ο ολίγιστος πρωθυπουργός μας, αρχηγός σοσιαλιστικού κινήματος και πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς, μπορούσε, έστω επιδερμικά, να υποψιαστεί ότι ο «socialismus» μεταφράζεται στα ελληνικά «κοινωνισμός» – βγαίνει από το «societas» που σημαίνει «κοινωνία». Και εκτός από κόμμα εξουσίας ή ευκαιρία καριέρας, είναι (ακόμα ίσως) και όραμα - πρόταση τρόπου του βίου. Οραματίζεται - προτείνει ο «κοινωνισμός» να έχει προτεραιότητα στην οργάνωση της συλλογικότητας η προστασία και καλλιέργεια των σχέσεων κοινωνίας, η έγνοια για όλα τα μέλη του κοινωνικού σώματος – όχι η θωράκιση του ατομοκεντρισμού, όχι η προστασία της εγωτικής απληστίας, του κέρδους. Αν μπορούσε ο πρωθυπουργός να το σκεφτεί από μόνος του αυτό και να το κρίνει, δεν θα θεωρούσε «σωτηρία» της χώρας τη χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό κολόβωση του «κοινωνικού κράτους» για χάρη του διεθνούς χρηματιστηριακού τζόγου. Θα ήξερε ότι οι θεσμοί του «κοινωνικού κράτους» σε μια χώρα και η λειτουργία τους είναι δείκτης πολιτισμού, μέτρο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, της κατακτημένης απόστασης από το κτήνος και τη ζούγκλα. Οταν μάχεσαι για να υπερασπίσεις το «κοινωνικό κράτος», δεν διεκδικείς «δικαιώματα» ούτε προστατεύεις συντεχνίες, όπως κάνει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάχεσαι για την ανθρωπιά του ανθρώπου, για τη χαρά της ζωής που είναι πάντα καρπός κοινωνίας και σχέσης, άθλημα ανιδιοτέλειας, κατόρθωμα αυθυπέρβασης. Η έτοιμη απάντηση του κομματανθρώπου είναι: Τι να σου κάνει ο πρωθυπουργός όταν του βάζουν τη θηλιά στον λαιμό, όταν τα εξοντωτικά χρέη που φόρτωσαν στον ελληνικό λαό ο πατέρας του και οι εξίσου ολετήρες διάδοχοί του πρωθυπουργοί, πρέπει αμέσως να εξοφληθούν; Σίγουρα, δεν θα του υποδείξουμε εμείς οι αδαείς τι να κάνει, μόνο να διερωτηθούμε μπορούμε: Γιατί ο περιορισμός των δημοσίων εξόδων έπρεπε να αρχίσει με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και όχι με διάλυση των κρατικών εταιρειών (χιλιάδων) που μπουκώνουν με χρήμα αργόσχολους κομματανθρώπους; ΄Η γιατί όχι με δραστικό περιορισμό των χρυσοπληρωμένων υπουργικών «συμβούλων», με διακοπή επιχορηγήσεων στις αναρίθμητες παρασιτικές δικτυώσεις της κομματικής καμαρίλας; Κατόρθωσε ποτέ να σκεφθεί από μόνος του ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός ότι η ιδιοτέλεια των καπιταλιστών έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι παραγωγική και κοινωνικά γόνιμη από τη στεγανά εγωκεντρική, άγονη και βάναυσα αντικοινωνική αυθαιρεσία των κομματανθρώπων; Η δύναμη της πολιτικής, ο επηρεασμός που ασκεί στη σύνολη λειτουργία της κοινωνίας, είναι δίκοπο μαχαίρι: Ενα φαύλο και ανίκανο πολιτικό σύστημα μπορεί να βυθίσει σε ανήκεστη παρακμή τη συλλογικότητα, όπως και ένας ταλαντούχος ηγέτης ανιδιοτελής μπορεί να αναστήσει, κυριολεκτικά, μια πεθαμένη κοινωνία. Η Ελλάδα είναι σήμερα ένα τέλμα, εφιαλτικός πνιγμός αδιεξόδου. Και οι συντελεστές του ιστορικού αυτού εγκλήματος είναι συγκεκριμένοι, επώνυμοι, δυνάστες του λαϊκού σώματος, ασύδοτοι φεουδάρχες. Δεν έχει νόημα να τιμωρηθούν κάποιοι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, τίποτα δεν αλλάζει. Θα αλλάξουν όλα, αν πάψουμε να τους εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε ότι είναι πάλι αυτοί που «θα μας βγάλουν από την κρίση»! Σε πείσμα και της στοιχειωδέστερης λογικής. Ωσάν να είναι ποτέ δυνατό ο ναρκομανής να διαχειριστεί τη δίωξη των ναρκωτικών, ο μαστροπός να αστυνομεύσει την εμπορία της σάρκας. Να τους αμνηστεύσουμε όλους. Αρκεί να πάνε στα σπίτια τους, να απαλλάξουν την κοινωνία από τις «υπηρεσίες» τους. Να συγκαλέσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση για καινούργιο Σύνταγμα, να παραδώσουν σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εξαφανιστούν. Να σωθούν και να σώσουν.

Πηγή:kathimerini.gr (Κυριακή, 6-6-2010)

᾿Ανατολή καί Δύση - ᾿Αγίου Νικολάου Βελίμιροβιτς

Ανατολή και Δύση

Του Αγίου Νικολάου Βελίμιροβιτς


Ή ΔΥΣΗ ευρίσκεται στην σπασμώδη ταραχή, ενώ ή Ανατολή στην παραίτηση και την υποταγή στο πεπρωμένο.

Η ΔΥΣΗ συνεχώς τρώγει εκ του Δένδρου της Γνώσεως και αισθάνεται ολοένα και περισσότερον την πείνα δια την γνώση, ή Ανατολή κάθεται κάτωθεν του Δένδρου της ζωής, άλλα δεν μπορεί να φθάση εως τον καρπόν.
Η ΔΥΣΗ έχει μανία δια την οργάνωση. Ή Ανατολή έχει μανία δια τον οργανισμό.

Η ΔΥΣΗ απαύστως τακτοποιεί τα εξωτερικά πράγματα, ενώ οι εσωτερικές αξίες ή μία μετά την άλλη εξαφανίζονται.

Η Ανατολή απαύστως καλλιεργεί τας εσωτερικάς αξίας, καθώς αί εξωτερικοί πίπτουν και χάνονται.

Η ΔΥΣΗ κτίζει τους τερατώδεις βαβυλώνιους πύργους, άλλ' επειδή οι πύργοι αυτοί κτίζονται από ακατέργαστο πέτρα και επειδή πάντοτε τείνουν προς μία πλευρά, ταχέως καταρρέουν ή Ανατολή εν ιδρώτι κατεργάζεται «πέτρα την πέτραν» και κατάφερε να κατεργασθεί τας ωραιότερος πέτρας, όμως, καθόλου δεν ημπορεί να τας συναρμολόγηση σε ένα οικοδόμημα.

Στην Δύση καλλιεργούνται τα πράγματα και τα πράγματα λάμπουν, καθώς ο άνθρωπος ολοένα και περισσότερον εξαγριώνεται και σκεπάζεται με το σκότος.



Στην Ανατολή καλλιεργούνται μόνον μερικοί άνθρωποι και αυτοί λάμπουν, καθώς τα πράγματα είναι ξεχασμένα στον αγριότοπο και μεγαλώνουν εκει εντός των ζιζανίων.

Η ΔΥΣΗ πιστεύει πρωτίστως εις τα έργα του ανθρώπου, έπειτα εις τα έργα του Θεού και τελικώς εις τον Θεόν.   Η Ανατολή πιστεύει εις τον Θεόν, αλλά εκμηδενίζει τα έργα του Θεού και απορρίπτει τα έργα του ανθρώπου. Δια τούτο ή ΔΥΣΗ δεν έχει την ενότητα, ούτε μπορεί να φθάση μέχρι την ενότητα, διότι ή ενότητα υπάρχει μόνον εν Θεώ•  Ούτως ή Ανατολή έχει την ενότητα εσωτερική, αλλά δεν θέλει να την εφαρμόσει και στα εσωτερικά. Δια τούτο τόσον συχνά ή δραστηριότητα της Δύσεως μετατρέπεται στον πόλεμο και την ειρήνη και της Ανατολής εις στην παραίτηση και την υποταγή στο πεπρωμένο.
 
- Διατί όλα γίνονται ούτω διερωτάσαι, παιδί μου;
Επειδή ή ΔΥΣΗ δεν μπορεί να δεχθεί τον Χριστόν, και επειδή ή Ανατολή δεν ημπορεί να δεχθεί τον Ιησούν.
Η επειδή ή ΔΥΣΗ ανεγνώρισε τον άνθρωπον και δεν αναγνωρίζει τον Θεόν, ενώ ή Ανατολή ανεγνώρισε τον Θεόν και δεν αναγνωρίζει τον άνθρωπον.

Δια τούτο ή ΔΥΣΗ ευρίσκεται στην σπασμώδη ταραχή και ή Ανατολή στην παραίτηση στο πεπρωμένο. Καθώς ό Ιησούς Χριστός απλώνει και τα δικά του χέρια, δια να εναγκαλιστεί εις μίαν αγκάλη και την Ανατολή και την Δύση, αλλά δεν μπορεί. Δεν μπορεί να εναγκαλιστεί την Ανατολή, λόγω της νιρβάνας, ούτε την Δύση λόγω των ξιφών.

Ιδού ή Ανατολή και ή ΔΥΣΗ είναι στην ψυχή σου. Ό σπασμός και ή παραίτησης είναι σπόροι στον ίδιο αγρό. Το Δένδρον της Γνώσεως και το Δένδρον της Ζωής μεγαλώνουν το ένα πλάι εις το άλλο. Ή Ανατολή και ή ΔΥΣΗ συγκρούονται εις έκαστο άνθρωπον. Και δεν σημαίνουν την συγκατοίκησα, αλλά την σύγκρουσιν. Εάν ή Ανατολή και ή ΔΥΣΗ σήμαιναν την συγκατοίκηση και όχι την σύγκρουση, στον άνθρωπον θα βασίλευεν ή ειρήνη, ως και εις τον κόσμον τότε εις την θέση τής σπασμώδους ταραχής και της παραιτήσεως στο πεπρωμένο θα ήσαν άλλες δυνάμεις, θετικές και ήπιες

- Γνώρισε το Δένδρον της Ζωής και θα θεραπευθείς από τάς ασθενείας και της Δύσεως και της Ανατολής.
Και θα γίνεις υγιής και πλήρης άνθρωπος. Ένας υγιής και πλήρης άνθρωπος είναι αισιόδοξος.
Τότε ή δραστηριότητα και ή πίστη —τα αντίθετα των εν λόγω ασθενειών— θα ανθίσουν στον σκουπιδότοπο της σπασμώδους ταραχής και της παραιτήσεως στο πεπρωμένο.


(Εκ του βιβλίου του άγιου επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Οι στοχασμοί περί τον καλόν και τον κακόν»,
Μετάφρασης από τα σερβικά Μ. Βέσκοδ).
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος.
Πηγή: pigizois.net

ἀναδημοσίευση:http://anavaseis.blogspot.com/2